Transport kolejowy w Belgii
Transport kolejowy w Belgii – system transportu kolejowego działający na terenie Belgii.
W Belgii istnieje 3602 km linii kolejowych z czego 3160 km jest zelektryfikowanych. Linie mają normalny rozstaw szyn – 1435 mm[1]. Narodowy przewoźnik to Société Nationale des Chemins de Fer Belges (SNCB)[2].
Infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]Belgia posiada wysoko rozwiniętą sieć kolejową. Napięcie obowiązujące na liniach zelektryfikowanych to 3000 V (3 kV), z wyjątkiem około 80 km linii dużych prędkości, które zelektryfikowano napięciem przemiennym 25 kV/50 Hz[3].
Gęstość linii kolejowych wynosi 11,5 km/na 100 km², co daje Belgii pierwsze miejsce w Europie[3].
Infrastrukturą klejową w Belgii zarządza Infrabel[4].
Historia
Pierwsza linia kolejowa w Belgii została oddana do użytku 5 maja 1835 r. Połączyła ona Brukselę z miejscowością Mechelen. Wkrótce została przedłużona do Antwerpii oraz w kierunku kopalń i hut leżących na południu kraju[4].
Belgia była pierwszym państwem na świecie, w którym sieć linii kolejowych została z góry zaplanowana. Dzięki temu w ciągu dziewięciu kolejnych lat powstały korytarze łączące północ kraju z południem oraz wschód z zachodem[4]. Do 1843 roku budowa kolei była finansowana ze środków państwowych. Od 1844 r. budowę nowych linii przekazano w ręce kapitału prywatnego[2].
Do 1870 r. sieć kolejowa liczyła sobie ponad 3 000 km, z czego ponad 2 200 km było prywatnych. W ciągu kolejnych lat znacjonalizowano większość prywatnych linii i już w 1912 r. łączna długość linii kolejowych wynosiła ok. 5 000 km, przy czym prywatnych było tylko 300 km[4].
Podczas II wojny światowej belgijska poniosła wiele zniszczeń, głównie podczas alianckich bombardowań i akcji dywersyjnych, jednak po wojnie kolej została szybko odbudowana[2].
W 1926 r. powołano spółkę Société Nationale des Chemins de Fer Belges (SNCB), która przejęła wszystkie linie[2].
W 1953 r. z ogólnej długości linii 5012 km, 400 km zelektryfikowane było systemem prądu 3000 V, a ponad połowa (2701 km) była dwutorowa. W 1957 r. sieć liczyła już tylko 4973 km (z tego 2506 km linii dwutorowych). W latach powojennych kontynuowano elektryfikację, ale jednocześnie stopniowo likwidowano nierentowne linie[2].
Do 2001 r. długość linii zmniejszyła się o około 1500 km, co w przypadku tak niewielkiego kraju jest ilością dość znaczną[2].
W 1997 roku uruchomiono pierwszą linię kolei dużych prędkości[5].
Przewozy
[edytuj | edytuj kod]W 2023 roku SNCB przewiozło 244 miliony pasażerów[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Belgium, Central Intelligence Agency, 13 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-20] (ang.).
- ↑ a b c d e f Ryszard Rusak, Koleje Unii Europejskiej – historia, „Technika Transportu Szynowego”, maj 2004, s. 23–24, ISSN 1232-3829.
- ↑ a b Informator ekonomiczny - Polska w Belgii - Portal Gov.pl [online], Polska w Belgii [dostęp 2024-06-29] (pol.).
- ↑ a b c d MW, Początki kolei w Belgii [online], kurier-kolejowy.pl [dostęp 2024-06-29].
- ↑ Jacek Losik (oprac.), Kraje Trójmorza stawiają na Kolej Dużych Prędkości. Tyle brakuje nam do Zachodu [online], www.money.pl, 29 stycznia 2023 [dostęp 2024-06-29] (pol.).
- ↑ Bart Crols, 244 miljoen reizigers kozen in 2023 voor de trein [online], NMBS, 30 stycznia 2024 [dostęp 2024-07-19] (niderl.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przewodnik po kolei w Belgii na stronie Kolej na Podróż
