Zbigniew Kamiński (generał)
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
kwatermistrz - zastępca dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, szef Katedry w Akademii Sztabu Generalnego WP |
Odznaczenia | |
Zbigniew Kamiński (ur. 1 maja 1922 w Pińczowie, zm. 29 sierpnia 1998 w Warszawie) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Do 1935 skończył 7 klas szkoły powszechnej w Sandomierzu. Podczas okupacji był robotnikiem i magazynierem. W styczniu 1945 na krótko wstąpił do Milicji Obywatelskiej, potem był kierownikiem sklepu spożywczego, a w maju 1945 wstąpił do WP w Kutnie. Uczestnik walk z podziemiem niepodległościowym w okolicach Hrubieszowa, Tomaszowa Lubelskiego, Zamościa i Chełma. Od maja 1946 pracował w wydziale personalnym MON w Warszawie w stopniu chorążego, a od lipca 1946 podporucznika. 1947-1948 na wyższym kursie kwatermistrzowskim, po którym został porucznikiem. Od czerwca 1950 pracował w Departamencie Mundurowo-Taborowym m.in. jako kierownik sekcji wyszkolenia w stopniu kapitana. Od grudnia 1953 w Sztabie Głównego Zarządu Tyłów WP. 1955-1957 studiował w ASG w Warszawie, potem został zastępcą kwatermistrza 2 Ciężkiej Brygady Saperów w Kazuniu. W 1958 skończył liceum ogólnokształcące w Warszawie i zdał maturę. Od 9 I 1959 kwatermistrz 1 Praskiego Pułku Zmechanizowanego. Od 1 XII 1966 szef wydziału w Kwatermistrzostwie Warszawskiego Okręgu Wojskowego w stopniu podpułkownika, a od jesieni 1967 pułkownika. Od 27 XI 1969 szef sztabu Kwatermistrzostwa Warszawskiego OW, od stycznia 1973 kwatermistrz - zastępca dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Jesienią 1975 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR Edward Gierek w obecności przewodniczącego Rady Państwa PRL prof. Henryka Jabłońskiego. Od lata 1978 do 1987 kierował Katedrą Taktyki Tyłów Wydziału Wojsk Lądowych ASG WP w Warszawie.
W okresie stanu wojennego w Polsce (1981-1983) był pełnomocnikiem Komitetu Obrony Kraju – komisarzem wojskowym w Ministerstwie Rolnictwa[1].
Jesienią 1987 zakończył służbę wojskową i przeszedł na emeryturę. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera B17-4-29)[2].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
- Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1984)
- Tytuł „Zasłużony Nauczyciel PRL” (1984)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 Toruń 2010, s. 151-153.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 153
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Komisarze wojskowi w stanie wojennym w Polsce 1981–1983
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Medalem „Za udział w walkach o Berlin”
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1922
- Wojskowi związani z Wrocławiem
- Wykładowcy Akademii Sztabu Generalnego
- Zmarli w 1998
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk z podziemiem niepodległościowym w Polsce (1944–1956)
- Ludzie urodzeni w Pińczowie
- Oficerowie 1 Pułku Zmechanizowanego