Svoboda | Graniru | BBC Russia | Golosameriki | Facebook
Et-j.jpg

"Historio mem estas katastrofo."

~ James Joyce, eble

J, minuskle j, estas la deka litero de la latina alfabeto. Ĝenerale ĝi markas la pluralon, gramatikan nombron montranta "pli ol unu," kaj havas la prononcojn (laŭ IFA) aŭ konsonantan [j] aŭ duonvokalan [i], kaj la nomon Jo.

Nia kolego S-ro J. Hanauer (Berlino) skribas al Generala Sekretario : Kelkaj lingvoj havas dunombron por esprimi nombron "du". Tiukaze, J estas "pli ol du". Estas lingvoj kun trinombro por nombro "tri", kaj eĉ kvarnombro por "kvar". Male, kelkaj lingvoj, kiel ekzemple Kokeriko, ne havas gramatikan nombron.

Kaj Generalo S e b e r t skribis : J estas origina parto de la latina alfabeto (ekzemple en la nomo "Julius"), sed evoluis en verkoj de mezepokaj monakoj en Eŭropo, kiuj por distingi inter ununombro kaj plurnombro ekuzis ĝin kiel sufikson.

Aliaj signifojRedakti

Esperanta alfabeto
A B C Ĉ D E
F G Ĝ H Ĥ I
J Ĵ K L M N
O P R S Ŝ T
  U Ŭ V Z

Por konfuzi onin, J ankaŭ povas rilati al:

EsperantoRedakti

En Esperanto, la litero "J" estas unu el la 28 literoj de la Esperanta alfabeto. Ĝi estas la dek-kvina litero en la alfabeto kaj havas la sonon /j/. Ĉi tiu sono estas simila al la "y" en la angla vorto "yes". Ekzemple, en Esperanto, vortoj kiel "jaro" (j-a-r-o) signifas "jaro" kaj "juvelo" (j-u-v-e-l-o) signifas "juvelo". La litero "J" estas ofte uzata en Esperanto por indiki la sonon /j/.

Tre amuza ŝercoRedakti

Kial la litero "J" ĉiam estas la plej feliĉa?

Ĉar ĝi ĉiam havas "jubilajn" aferojn por diri!

FinfineRedakti

Interesa fakto estas ke la multaj amikoj de gesinjoroj J. S. Horn, multe ŝatos sciiĝi ke ia afero estas pura, malkaŝa kaj granda, kaj pro tio malmulte kompre- nebla por homoj kun mallarĝa horizonto. Sed kiu ne estas povanta ĉirkaŭpreni nun la signifon kaj utilecon de la esperantismo per sia intelekto, tiu baldaŭ palpeble eksentos ilin per siaj okuloj, Ni do vigle laboru kaj iru antaŭen!

MediaWiki spam blocked by CleanTalk.