ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ

 

NIGHTMARE ON PLANET EARTH  2025

 

  Από το 2010 που ξεκίνησε η Αναταραχή στις αραβικές χώρες ανέβηκαν κατακόρυφα οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές από Ασία και Αφρική προς την Ευρώπη. Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Παλαιστίνη, Λίβανος είναι διαλυμένες από τον πόλεμο χώρες και τροφοδοτούν η πρώτη (ως μεταβατικός σταθμός) με Αφρικανούς (σουδανούς, σομαλούς κ.α.) και οι υπόλοιπες (ως πηγή) με Άραβες μετανάστες – πρόσφυγες την Ευρώπη. Τρίτη στη σειρά έρχεται η κεντρική Ασία με μετανάστες από Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Ινδία και πρόσφυγες από το Αφγανιστάν. Στην αμερικάνικη ήπειρο οι ροές είναι μίας κατεύθυνσης, από Νότο προς Βορά.

 Ο όρος μετανάστης χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει κάποιον που επέλεξε την αλλαγή χώρας για οικονομικούς λόγους (αναζήτηση εργασίας με καλύτερους όρους εργασιακής συνθήκης και μισθού) ενώ ο όρος πρόσφυγας για κάποιον που εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω πολεμικής σύγκρουσης την οποία και θέλει να αποφύγει για να σώσει τη ζωή του. Υπάρχει και η περίπτωση του πολιτικού πρόσφυγα που διώκεται στη χώρα του (συνήθως με αυταρχικό καθεστώς) για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και αναζητά άσυλο σε τρίτη χώρα.

  Αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας εδώ και λίγα χρόνια δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Χαοτικές προσφυγικές ροές είχαμε τα τελευταία 130 χρόνια σε όλες τις μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Βαλκανικούς Πολέμους 1911-13, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1914-18, την Αρμένικη γενοκτονία από τους Οθωμανούς 1915-16, την Ρώσικη Επανάσταση – Εμφύλιο 1917-21, την Ελληνοτουρκική σύγκρουση του 1920-22, τον Ισπανικό Εμφύλιο 1936-39, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1939-45, τον Ελληνικό Εμφύλιο 1945-49, τον Κορεάτικο Εμφύλιο 1950-53, την Αλγερινή επανάσταση 1959-61, τον πόλεμο του Βιετνάμ 1965-75, τις Αραβο-Ισραηλινές συγκρούσεις 1948, 1967, 1973, 1982, 2006, 2023 με την εκτόπιση των Παλαιστινίων, τον πόλεμο Ιράκ-Ιράν 1981-1988, τον αδιάκοπο πόλεμο με μικρές παύσεις στο Αφγανιστάν 1980-2021 και τις ατελείωτες εμφύλιες συγκρούσεις στην υποσαχάρια Αφρική (Κονγκό, Ρουάντα κ.α.).      

  Για όποιον θέλει να ρίξει κάπου το φταίξιμο για την τραγωδία μπορεί να αναφέρει πολλούς υπεύθυνους. Τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, τον φασισμό, τον σταλινικό κομμουνισμό, την ανθρώπινη απληστία, τον θρησκευτικό φανατισμό, τον εθνικισμό, την μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό κ.α. Αν όμως θες να κοιτάξεις πιο σφαιρικά το ζήτημα δεν μπορείς παρά να ενοχοποιήσεις τον κεντρικό σχεδιασμό πίσω από όλα αυτά τα γεγονότα. Ποια είναι η βασική αρχή του ; Το Διαίρει και Βασίλευε.

   Παλαιότερα το διαίρει και βασίλευε σε παγκόσμιο επίπεδο είχε να κάνει με την φυλή την πατρίδα και τη θρησκεία. Τώρα εφαρμόζεται το νέο μοντέλο της ιδεολογίας και της οικονομίας ή αλλιώς της εξατομικευμένης πίστης στο χρήμα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα κοινωνικής μηχανικής δεκαετιών. Ειδικά στην Ελλάδα είχαμε σε πρώτη φάση την άφθονη ροή χρήματος στη χώρα με τις αγροτικές επιδοτήσεις και τον αυξανόμενο ιδιωτικό δανεισμό 1985-2008. Την περίοδο αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα ήρθανε σε επαφή με την καταναλωτική ευμάρεια και την υλική αφθονία σε τέτοιο βαθμό που οι προηγούμενες γενιές δεν είχανε φανταστεί. Αποτέλεσμα ήταν η μαλθακοποίηση, η ηθική χαλάρωση με στροφή προς τον αχαλίνωτο υλισμό. Γκουρμέ φαϊ, μεγάλα σπίτια, τρελά γαμήσια, ταξίδια, γούστα, γυαλιστερά αυτοκίνητα και διορισμός σε εύκολη δουλειά. Η κυνική ενσωμάτωση στις καπιταλιστικές δομές το λεγόμενο «go with the flow». Στη δεύτερη φάση 2009-2025 είχαμε την αντίθετη πορεία με το κλείσιμο της χρηματοδοτικής στρόφιγγας και τα γνωστά αποτελέσματα. Ανεργία, φτώχεια, αυτοκτονίες, συζυγοκτονίες, κατάθλιψη, εγκληματικότητα, εκφασισμός, ατομικιστική εσωστρέφεια, πληθωρισμός κ.τ.λ. . Για αυτούς που θυμούνται, τα μνημόνια που υπογράφτηκαν ήταν πέντε. Τα τρία πρώτα χρηματοπιστωτικά και τα δύο τελευταία ήταν ο Κόβιντ (4ο) και τώρα με τον πόλεμο (5ο) μπαίνουμε στην τελική φάση. Μαζί με την άνοδο των μεταναστευτικών ροών και την επερχόμενη χρεωκοπία οδεύουμε μαθηματικά στην πλήρη διάλυση της χώρας. Η ασύλληπτη φλωριά και καφρίλα που επικρατεί εκεί έξω θα φέρει το <<ποθούμενο>> κοινωνικό χάος.

    Δεν αναφερόμαστε σε αυτό που οι περισσότεροι ονομάζουνε «οικονομική κρίση» ή «κρίση χρέους» ως ένα τυχαίο γεγονός αλλά ως ενορχηστρωμένο.  Από τη στιγμή που η μονεταριστική πολιτική (δηλαδή η έκδοση τραπεζογραμματίων, το τύπωμα χρήματος) είναι πλήρως κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη από τις κεντρικές τράπεζες η περίφημη «οικονομική κρίση» είναι απλά άλλο ένα τεχνητό κατασκεύασμα της παγκόσμιας ελίτ για να σπρώξει τα γεγονότα προς την κατεύθυνση που αυτή θέλει. Το χρήμα λοιπόν είναι το βασικό εργαλείο στα χέρια της για το υλικό πεδίο ενώ έχει την θρησκεία και την «πολιτική» ιδεολογία (ιδεοληψία θα λέγαμε καλύτερα) για το ψυχοσυναισθηματικό πεδίο (τα μυαλά των ανθρώπων και την συμπεριφορά τους).

  Στις χώρες υποδοχής ο οικονομικός μετανάστης (με την υποτιμητική προσφώνηση «εμιγκρές») απαξιώνεται ως κάποιος που προσπαθεί να πηδήξει κοινωνική τάξη χάρη στα υψηλότερα μεροκάματα. Ο φουκαράς μικροαστούλης που θέλει να "πετύχει". Το είχε αναφέρει και ο γάλλος σκιτσογράφος REISER. Τα γεγονότα δυστυχώς ως ένα βαθμό επιβεβαιώνουν αυτή τη θεώρηση. Αυτοί που λέγανε τη δεκαετία του ’90 «αλβανοί μετανάστες αδέρφια μας» τώρα τους βλέπουνε απογοητευμένοι να χτίζουνε βίλες στα Τίρανα, να γίνονται αφεντικά, να δέρνουν μαζί με τους Έλληνες τους Πακιστανό-Μπαγκλαντεσιανούς στην Μανωλάδα ή ακόμα χειρότερα να στρατολογούνται στον UCK και να γλείφουν το ΝΑΤΟ. Παρομοίως οι Έλληνες των ΗΠΑ (εξέχων παράδειγμα πετυ-χυμένων μικροαστών) ψηφίζουν τον εκάστοτε ρεπουμπλικάνο ή δημοκρατικό χασάπη πρόεδρο και απολαμβάνουν τον καπιταλισμό. Τρώνε τον άμπακο, πίνουνε τόνους αλκοόλ+μπάφο, γαμάνε, σνιφάρουν, οδηγούν, πετούν ή σερφάρουν. Και όλα αυτά με τα λεφτά που βγάλανε από τον "τίμιο" ιδρώτα τους.

  Ο πρόσφυγας όμως είναι κάποιος που τον βλέπεις με συμπάθεια. Δεν επέλεξε να φύγει από τη χώρα του, αναγκάστηκε να το κάνει λόγω του πολέμου και της κλιμακούμενης βίας. Μέσα σου ξέρεις πως μπορεί να βρεθείς και εσύ στη θέση του αν τα αφεντικά του πλανήτη αποφασίσουν να αιματοκυλίσουν και τη δική σου χώρα για λόγους που δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς. Φαίνεται πικρά παράδοξο το γεγονός ότι ενώ η ελίτ των επικυρίαρχων μας προτείνει το πολυπολιτισμικό μοντέλο διαβίωσης κατέστρεψε τις τρεις κατεξοχήν πολυπολιτισμικές χώρες στην περιοχή της Μεσογείου (Γιουγκοσλαβία, Συρία, Λιβύη). Δεν θέλουν όμως αυτό το είδος του από τα κάτω πολυπολιτισμού που βασίζεται σε δεκαετίες ή αιώνες κοινής διαβίωσης αλλά σε έναν από τα πάνω και βίαια επιβαλλόμενο με την αναγκαστική εκτόπιση πληθυσμών.

   Μπροστά στα σκληρά γεγονότα και την ανθρώπινη δυστυχία που τώρα χτυπάει την πόρτα μας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη οικονομικά περίοδο παρατηρούμε τρία είδη συμπεριφοράς. Η πρώτη είναι η συναισθηματική ταύτιση με τους πρόσφυγες και η άμεση παροχή εθελοντικής βοήθειας (διάσωση, διατροφή, ρουχισμός, στέγαση) που πράττουν μερικοί συμπολίτες μας συνήθως καλόκαρδοι χριστιανοί ή κουλ αριστεροί. Όχι όμως και οι μισθωτοί υπάλληλοι των Μ.Κ.Ο. γιατί άλλο πράγμα η εθελοντική αλληλεγγύη και άλλο να τα τσεπώνεις χοντρά κάθε τέλος του μήνα από κάποιο αδιευκρίνιστο αφεντικό κάνοντας επάγγελμα τον "ανθρωπισμό". Η δεύτερη είναι μια ουδέτερη στάση (προβληματισμού ή αδιαφορίας) που ακολουθούν οι περισσότεροι αφού το σκληρό οχτάωρο και η οικονομική δυσχέρεια τους έχουν καταβάλει. Η τρίτη είναι μια εχθρική στάση που εμφανίζεται ως μαυραγοριτισμός ή καταδίωξη με σκοπό την εξόντωση. Την εφαρμόζουν συνήθως άτομα του ακροδεξιού χώρου αλλά και αρκετοί άλλοι που θεωρούν τους μετανάστες-πρόσφυγες απειλή για την επιβίωση τους ή ευκαιρία οικονομικού κερδοσκοπισμού.

  Αυτή η ξαφνική και αναγκαστική ανάμειξη πληθυσμών με τόσο διαφορετικά ήθη και έθιμα δημιουργεί προβλήματα που δεν λύνονται εύκολα, πόσο μάλλον όταν γίνεται σε εποχή σπανής όπως είναι η σημερινή με την «οικονομική κρίση». Οι ταξικές διαφορές που εκ των πραγμάτων παρατηρούνται προκαλούνε μίση και φθόνο που οδηγούν σε άνοδο της βίας. Μπροστά στους ξεσπιτωμένους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες ακόμα και οι φτωχοί συμπολίτες μας φαίνονται βολεμένοι καλοπερασάκηδες.  Οι διαφορές στην σεξουαλική συμπεριφορά ανάμεσα σε αχαλίνωτους προοδευτικούς φιλελεύθερους και θρησκόληπτους συντηρητικούς πατριαρχικούς δημιουργούν τριβές στις διαπροσωπικές σχέσεις που με τη σειρά τους οδηγούν σε εγκλήματα πάθους.

  Σε αυτή τη φάση ακόμα δεν έχει εκτραχυνθεί τελείως η κατάσταση. Αν όμως οι ροές ανέβουν κι άλλο και οι ευρωπαίοι κλείσουν τα σύνορα τότε θα δούμε πως η έλλειψη τροφής και η ανάγκη αυτοάμυνας θα κάνει τις κλασικές ιδεοληψίες περί ανθρωπισμού να σβήσουν. Μάλιστα όλοι θα έχουν μια καλή δικαιολογία για αυτό. Την προσωπική και οικογενειακή τους επιβίωση. Το ίδιο είχε παρατηρηθεί σε όλη την Ευρώπη κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγοι ήταν αυτοί που ρίσκαραν το τομάρι τους για να κρύψουν έναν καταδιωκόμενο αντιστασιακό ή εβραίο, και ακόμα λιγότεροι αυτοί που μοιράστηκαν το πενιχρό τους σιτηρέσιο με έναν ξένο τη στιγμή που βλέπαν τα παιδιά τους να λιμοκτονούν. Το ίδιο είχε παρατηρηθεί και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με την σκληρότητα ανάμεσα σε κρατούμενους με σκοπό την επιβίωση. Αν θεωρήσει κανείς όλον τον πλανήτη ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης τότε εύκολα μπορούμε να κάνουμε την αναγωγή σε όλη την κοινωνία. Φαίνεται πως αυτό είναι το αγαπημένο παιχνίδι των επικυρίαρχων, να στριμώχνουνε τους ανθρώπους για να δούνε πως θα αντιδράσουν και πόσο γρήγορα θα εγκαταλείψουν τις ηθικές τους αρχές. Αυτό που τώρα φαίνεται ηθικά επιβραβεύσιμο αύριο μπορεί να είναι μειονέκτημα για την επιβίωση. Αυτό που σήμερα θεωρείται ηθικά κατακριτέο αύριο μπορεί να θεωρείται φυσιολογική συμπεριφορά. Ένας τρόπος να βλέπεις τι επιδιώκει η κυρίαρχη ελίτ είναι να βλέπεις ποιοι παίρνουν τις χρηματοδοτήσεις και τι προβάλουν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Είναι τουλάχιστον περίεργο αυτοί που χρόνια διεγείρανε τα ρατσιστικά αντανακλαστικά στις κοινωνίες τώρα ξαφνικά να κάνουν στροφή 180^ο προσπαθώντας να ξυπνήσουν τον ανθρωπισμό μας ποντάροντας σε έναν ρηχό συναισθηματισμό.

  Τι εννοούμε με τον όρο «ρηχό συναισθηματισμό». Είναι άραγε η πρώτη φορά που βλέπουμε νεκρά παιδιά στη ζωή μας ; Για όποιον μελετά την ανθρώπινη ιστορία και έχει κάτσει επίμονα να δει ντοκουμέντα από τους πολέμους του 20^ου αιώνα αυτά είναι γνωστά πράματα. Όποιος θέλει πραγματικά να τελειώσει αυτή η τραγωδία αρνείται τον καπιταλισμό στο σύνολο του και δεν κάθεται να κλαίει ή να επιδίδεται σε διαδικτυακό ακτιβισμό επειδή του δείξανε τα κανάλια ένα νεκρό παιδάκι. Μήπως οι μισές συσκευές που χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του δεν αποτελούνται από μέταλλα που εξορύσσονται από Ασία και Αφρική σε ορυχεία όπου ανήλικα δουλεύουνε μέχρι τελικής πτώσης με πενιχρό μισθό ή σιτηρέσιο ; Ακόμα και τα πιο συνηθισμένα πράματα (παπούτσια, χαλιά, μπάλες, αρωματικά στικ κ.α.) φτιάχνονται σε εργοστάσια και βιοτεχνίες όπου παιδιά δουλεύουνε 12ωρο ως δούλοι. Ο καφές που πίνει μαζεύεται σε φυτείες όπου δουλεύουνε αποκλειστικά παιδιά σκλάβοι. Είδατε κανένα καθεστωτικό ΜΜΕ να αναφέρεται σε όλα αυτά; Είδατε κανέναν ευαίσθητο ευρωπαίο να διαμαρτύρεται; Σίγουρα αρκετοί έχουν ήδη ευαισθητοποιηθεί προς την κατεύθυνση του δίκαιου εμπορίου (fair trade) και ορθά πράξανε. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε χωρίς να τα ισοπεδώνουμε όλα είναι πως αρκετές φορές το συναίσθημα δεν είναι καλός σύμβουλος και οδηγεί σε σπασμωδικές ενέργειες χωρίς εκτίμηση με βάθος χρόνου.

  Για μας τους απλούς ανθρώπους είναι δύσκολο να συλλάβουμε το μέγεθος του κυνισμού και της απανθρωπιάς της κυρίαρχης ελίτ. Το πώς προκαλούνε τον ανθρώπινο πόνο και στη συνέχεια τον χρησιμοποιούνε για να πετύχουν τις επιδιώξεις τους. Για αυτούς όμως είναι κάτι φυσιολογικό. Έχουν οικειοποιηθεί την ρήση του Χασάν ι Σαμπάχ. «Τίποτα δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται». Ο θρυλικός «γέρος του βουνού» που ίδρυσε το μυστικό τάγμα των ασσασίνων είχε καταλάβει πως δεν υπάρχουν όρια και κόκκινες γραμμές στον πόλεμο. Οπότε αν δεν είσαι έτοιμος για όλα απλά μην πολεμάς. Ζήσε τη ζωούλα σου και τρέχα πίσω από τα γεγονότα που δημιουργούν οι επικυρίαρχοι γράφοντας την ιστορία τους. Αυτός είναι ο κόσμος τους, εμείς απλά ζούμε σε αυτόν.

  Το πιο εύκολο που μπορείς να κάνεις μιλώντας για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι να κολλάς ετικέτες και να ορίζεις κάτι ή κάποιους ως το απόλυτό κακό. Αυτό λειτουργεί ηθικά αποενοχοποιητικά για αυτόν που το κάνει. Τα πράγματα όμως κάποιες φορές είναι πιο σύνθετα από όσο νομίζουμε. Για αυτούς που έχουν μια έμφυτη τάση να βοηθούν τους άλλους έρχεται η ανθρώπινη αχαριστία για να τους απογοητεύσει και να τους κάνει να κλειστούν στο καβούκι τους. Ακόμα χειρότερα μπορεί να τους κάνει να στραφούν στο άλλο άκρο και να γίνουν σκληρόπετσοι και στυγνοί φασίστες. Για τους κυνικούς που κοιτάνε την πάρτη τους έρχεται η στιγμή που κάποιος άγνωστος ενδιαφέρεται για αυτούς σε μια δύσκολη περίσταση και μεταστρέφονται σε άτομα με ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση. Φαίνεται πως η αγάπη όλους τους μαλακώνει αλλά πάντα υπάρχουν και οι τελείως διεστραμμένοι που θεωρούν την αγάπη και την καλοσύνη σημάδι αδυναμίας και κοιτάνε να την εκμεταλλευτούν. 

   Για κάθε τι που συμβαίνει υπάρχουν παραπάνω από μία οπτικές γωνίες για να καταλάβουμε τι πραγματικά έγινε. Κοιτώντας εποπτικά την ιστορία μπορούμε να πούμε πως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνα που πέρασε σχεδιαστήκανε και εκτελεστήκανε προσεκτικά από την παγκόσμια ελίτ των επικυρίαρχων για συγκεκριμένους λόγους. Αναφέρουμε τους κυριότερους.

1)    Οικονομικό κέρδος ώστε να γιγαντωθεί το τραπεζικό κεφάλαιο. Ο πόλεμος ήτανε ανέκαθεν η πιο κερδοφόρα μπίζνα. Βάζεις τους υποτελείς σου να δουλεύουνε και να πολεμάνε ενώ δανείζεις ταυτόχρονα τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και αρπάζεις όσα περισσότερα μπορείς.

2)     Ώθηση της τεχνολογίας αφού λόγω της πολεμικής κατάστασης τα καλύτερα μυαλά της εποχής δουλεύανε με πυρετώδεις ρυθμούς σε όλους τους τομείς. Αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας ήταν η ατομική βόμβα από την επιστημονική ομάδα του Οπενχάιμερ στις ΗΠΑ, η ψηφιακή κρυπτογράφηση από την ομάδα του Άλαν Τούρινγκ στην Αγγλία, η τελειοποίηση της πυραυλικής ρουκέτας από την ομάδα του Βέρνερ φον Μπράουν στη Γερμανία. Μεγάλη ανάπτυξη είχε η ιατρική επιστήμη από τις επεμβάσεις στους σακατεμένους των μαχών κι από τα πειράματα σε ανθρώπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

3)     Να χτυπηθεί η Σοβιετική Ένωση για να κατακτηθεί η καρδιά της Ευρασίας από τους δυτικούς. Μέχρι το 1941 οι Αμερικάνοι διατηρούσαν διαύλους επικοινωνίας με το ναζιστικό καθεστώς για αυτό το σκοπό. Μετά αλλάξανε στόχευση και βοηθήσανε τους Σοβιετικούς με υλικό πολέμου για να συντρίψουν τους χιτλερικούς και να κατακτήσουν την Γερμανία. Έτσι κατακτήθηκε η καρδιά της Ευρώπης και αναβλήθηκε ο αντικειμενικός σκοπός για 80 χρόνια μετά.

4)     Ίδρυση του κράτους του Ισραήλ (1948) για να έχουν οι δυτικοί ένα δικό τους κράτος στην καρδιά της Μέσης Ανατολής όπου υπήρχαν τα πετρέλαια και θα παίζονταν ο τρίτος γύρος του παγκόσμιου «RISK» τον επόμενο αιώνα.

5)     Είσοδος των γυναικών σε όλους τους εργασιακούς χώρους αφού οι άντρες λείπανε στο μέτωπο της πρώτης γραμμής του πολέμου. Έτσι διπλασιάστηκε το εργατικό δυναμικό και ο φορολογούμενος πληθυσμός με διπλό όφελος την εντατικοποίηση της παραγωγής και το κέρδος από την φορολογία. Μια ακόμη παρενέργεια αυτού του γεγονότος ήταν η οικονομική χειραφέτηση της γυναίκας που έδωσε δύο δεκαετίες αργότερα το φεμινιστικό κίνημα.

6)     Η επιτάχυνση των ενδοεξουσιαστικών ανταγωνισμών ώστε να παραγκωνιστεί η παλιά αριστοκρατία και να αναδειχθούν νέα ικανά και αδίστακτα στελέχη δοκιμασμένα στο πεδίο της μάχης. Αυτό είναι και ένα είδος αυτοεξυγίανσης για την ελίτ που ξεφορτώνεται έτσι τους μαλθακούς ανάμεσά της.        

  Αφού λοιπόν "βαδίζωμεν προς το Χάος", τι θα γίνει μετά; Ποιος είναι ο απώτερος σκοπός της ελιτ; «ORDO AB CHAO», τάξη μέσα από το χάος είναι ένα από τα σλόγκαν τους. «Unity through divercity», ενότητα μέσα από την ποικιλότητα είναι ένα άλλο. Η εποχή των ταραχών η οποία μόλις ξεκίνησε είναι η αρχή για αυτούς ενός νέου κύκλου κυριαρχίας. Είναι το παλιό χιλιαστικό όνειρο του Χίτλερ για το χιλιόχρονο Ράιχ ή του Μάο για τη χρυσή χιλιετία, το «NOVUS ORDO SECLORUM» η "νέα τάξη των αιώνων" όπως αναφέρεται στην προμετωπίδα της μεγάλης τους σφραγίδας στο δολάριο. Μια δικτατορία της πολιτικής ορθότητας, μιας διεστραμμένης λογικής όπως αυτοί θέλουν να την παρουσιάζουν. Είδαμε ήδη τα πρώτα σημάδια αυτής της δικτατορίας με την πανδημία τους και τις μαζικές ενέσεις. Η δημοκρατία όπως την ξέραμε είναι στα τελευταία της. Ο λαός δεν μπορεί να αποφασίζει πια για τον εαυτό του γιατί είναι παρορμητικός, αμόρφωτος, ανώριμος, διακατέχεται από πάθη και μίση, πιστεύει ακόμα στην έννοια του έθνους. Όχι δηλαδή πως παλιότερα με την κάλπη άλλαζε κάτι. Απλά τώρα θα σε ρωτάνε μέσω ίντερνετ και θα έχουμε την άμεση τηλεδημοκρατία των παιχνιδιών ριάλιτι. Αυτή τη φορά όμως το ριάλιτι θα είναι οι ζωές μας και ενώ θα μπορούμε να επηρεάζουμε επιμέρους ζητήματα την κεντρική σκηνοθεσία θα την έχουν τελεσίδικα οι επικυρίαρχοι.

  Προσέξτε πως οι δυτικοί υποτελείς έχουν έναν πιο εξατομικευμένο τρόπο ζωής ενώ οι μετανάστες δίνουν περισσότερο βάρος στην οικογένεια και τις συγγενικές σχέσεις. Αυτό αργότερα θα αποβεί μοιραίο για τους ντόπιους γιατί σε οποιαδήποτε προστριβή με τους "λαθρο" θα έχουνε απέναντι τους μια ενωμένη και γκετοποιημένη ομάδα. Οι ντόπιοι θα είναι μόνοι τους και θα περιμένουν την αστυνομία να τους σώσει η οποία βέβαια προστατεύει κατά προτεραιότητα τους πλούσιους και δεν δίνει δεκάρα για τον κάθε βλάκα που έκανε τη μαλακία και έμπλεξε σε διένεξη με μετανάστες ή τσιγγάνους. Προσέξτε πως τα ΜΜΕ μας δείχνουν συνεχώς οικογένειες και μικρά παιδάκια που αποτελούν το 20% των προσφυγικών ροών ενώ το 80% είναι μοναχικοί αρσενικοί σε στρατεύσιμη ηλικία που βλέπουνε τις ντόπιες ως πόρνες επειδή δεν φοράνε μπούργκα και κάνουν προγαμιαίο σεξ. Λέτε να προκύψει κάτι καλό από όλο αυτό το μπάχαλο που εσκεμμένα δημιουργείται;  Εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι δημιουργία συμμοριών για αυτοάμυνα ή αρπακτικότητα από όλες τις πλευρές και γενικευμένο κοινωνικό πόλεμο όλων εναντίον όλων.

  Χαίρε Καίσαρ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν ! Προσκυνάμε τη Δόξα Σου Αφέντη αρκεί να μας δίνεις άρτο, θεάματα, σεξ και ναρκωτικά για όλα τα γούστα. Μη μας ρωτάς για τίποτα, έχουμε εμπιστοσύνη στη Βούλησή Σου. Ετοιμαστείτε για την κόλαση γιατί βρισκόμαστε στο κατώφλι του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Η τράπουλα θα μοιραστεί για τρίτη φορά και δεν θα είναι το τέλος του κόσμου απλά τα πράματα θα είναι πλέον τελείως διαφορετικά από ότι ξέραμε ως τώρα.

 

WHAT THE HELL IS GOING ON ?

HELL IS EXACTLY WHAT IS GOING ON.

 

SOMELOP

 

ΣΟΜΕΛΟΠ

Δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο στο σύμπαν, οι αντιλήψεις περί ηθικής ή δικαίου είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Αυτό που υπάρχει είναι ο παγκόσμιος νόμος της δράσης – αντίδρασης.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν αυτή την πραγματικότητα και ψάχνουν τρόπο να την αποφύγουν, να την καμουφλάρουν, να την ξορκίσουν. Κάποιοι άνθρωποι κατανοούν αυτή την πραγματικότητα και χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

 Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που είναι αποφασισμένοι να επικρατήσουν με κάθε τρόπο πάνω σε όσους θεωρούν αντιπάλους τους. Είναι αυτοί που είναι αρκετά σκληροί και αδίστακτοι για να προσαρμοστούν σε μια πολεμική πραγματικότητα που απαιτεί απόλυτη σωματική και πνευματική εγρήγορση. Είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι «ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος» γνωστό στα λατινικά ως «homo homini lupus est». Τέτοιοι ήταν οι άγριοι κατακτητές της αρχαιότητας και του μεσαίωνα, αλλά και οι αποικιοκράτες στους νεώτερους χρόνους, ουσιαστικά δηλαδή μετά την ανακάλυψη της Αμερικής το 1492. Αποκορύφωμα αυτής της αντίληψης για τη ζωή και την πραγματικότητα ήταν ο εικοστός αιώνας.

Ο Μεγάλος Πόλεμος του 1914 – 1918, η βιομηχανική θηριωδία των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο και η ρίψη των ατομικών βομβών στην Ιαπωνία που άλλαξε μια για πάντα το τι σημαίνει πόλεμος.

 Η δεύτερη κατηγορία είναι οι αποστασιοποιημένοι παρατηρητές οι οποίοι ναι μεν ζούνε μέσα σε αυτή την πραγματικότητα αλλά αρνούνται να διαλέξουν πλευρά στον πόλεμο επιβίωσης γιατί νοιώθουν πως είναι μάταιο κάτι τέτοιο. Θεωρούν πως δεν έχει νόημα να συνεχίζεις τον κύκλο του αίματος που ουσιαστικά δεν τελειώνει ποτέ. Πιστεύουν πως ο «εχθρός» δεν βρίσκεται έξω από τον εαυτό μας και ουσιαστικά είναι η ίδια μας η βλακεία – δειλία – ανικανότητα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι μορφωμένοι αναχωρητές κοσμικοί ή θρησκευτικοί . Είναι αυτοί που έχουν την ικανότητα να βλέπουν τα πράγματα σφαιρικά , εποπτικά , ψυχρά και από απόσταση, χωρίς σπασμωδικούς συναισθηματισμούς, χωρίς φανατισμό. Βρίσκονται στην τραγική θέση του να μην ανήκουν πουθενά και μετέωροι μένουν άναυδοι μπροστά στην παράνοια αυτού του κόσμου.  Τους γοητεύει η ιδέα να πολεμήσουν για να «αλλάξουν» τον κόσμο. Ο τρόπος όμως που προσεγγίζουν τον Πόλεμο έχει κάτι το μοναχικό. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι στρατηγικοί ονειρευτές με δικό τους σχέδιο δράσης.

Τώρα όμως έχουμε φτάσει στο 2025 και τα όνειρα τελειώσανε. Η κατάσταση αρχίζει να εκτροχιάζεται αγρίως.

1  το προνόμιο της αγριότητας

Η λευκή φυλή είχε την τύχη να ανακαλύψει γρηγορότερα από τις υπόλοιπες φυλές την εφαρμογή του μπαρουτιού στα όπλα. Οι Κινέζοι ήταν οι πρώτοι που το ανακάλυψαν χρησιμοποιώντας το σε πυροτεχνήματα αλλά οι λευκοί ήταν αυτοί που το έβαλαν σε κανόνια και κάνες όπλων. Το πλεονέκτημα που απέκτησαν ήταν συντριπτικό. Στον πόλεμο που εξαπέλυσαν εναντίον των άλλων φυλών κατέκτησαν, υπέταξαν και εκμεταλλεύτηκαν ανθρώπους χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Εξόντωσαν οποιονδήποτε αντιστάθηκε στην ακόρεστη δίψα τους για κυριαρχία , πλούτη και απολαύσεις. Νομίζετε πως αν αποκτούσε αυτό το πλεονέκτημα η μαύρη φυλή θα έπραττε διαφορετικά; Αυτοί που μελέτησαν πως συμπεριφέρονταν οι Ζουλού στις υποτελείς φυλές των Οβάμπο ή των Ξόσα δεν έχουν τέτοιες αυταπάτες. Έχοντας υπάρξει τόσο ανελέητοι απέναντι σε ανθρώπους που είχαν το ίδιο χρώμα με αυτούς μάλλον θα ήταν εξίσου ανελέητοι και με τους λευκούς. Άλλωστε όταν οι Πορτογάλοι στήσανε τα πρώτα οχυρά λιμάνια στις δυτικές ακτές της Αφρικής το 1550, πλήρωναν τις πιο ισχυρές τοπικές φυλές για να αιχμαλωτίζουν δούλους για λογαριασμό τους. Στη συνέχεια τους στοιβάζανε σε καράβια και τους περνούσανε στην άλλη πλευρά του ατλαντικού όπου δουλεύανε μέχρι θανάτου σε ορυχεία και φυτείες.       

 Αυτό όμως που ξεκίνησε σαν φυλετικός πόλεμος γρήγορα έγινε περίπλοκος λόγω της θρησκείας αρχικά και της ιδεολογίας αργότερα. Την εποχή που ο Κολόμβος ξεκίνησε το ταξίδι του Δυτικά οι ευρωπαίοι ήταν στριμωγμένοι άσχημα στο δυτικό άκρο της ηπείρου τους από τις Ισλαμικές Αυτοκρατορίες των Οθωμανών και των Αράβων οι οποίοι ήξεραν επίσης πώς να χρησιμοποιούν το μπαρούτι. Η ανακάλυψη του Νέου Κόσμου όμως τους έδωσε και πάλι το πλεονέκτημα . Με τον πλούτο που λεηλάτησαν μπόρεσαν να εξοπλιστούν καλύτερα και να συντρίψουν το Χαλιφάτο και τους Οθωμανούς. Σε βάθος χρόνου όμως βγήκανε τελικά χαμένοι. Πρώτον γιατί πολεμούσαν αδιάκοπα και μεταξύ τους για εθνικούς ή θρησκευτικούς λόγους. Άγγλοι Ισπανοί, Ολλανδοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Γερμανοί, Ρώσοι, αλλά και Προτεστάντες εναντίον Καθολικών. Δεύτερο η συσσώρευση πλούτου από το αποικιακό πλιάτσικο τους έκανε μαλθακούς και απώλεσαν το προνόμιο της αγριότητας. Αυτοί που νοιώσανε στο σβέρκο τους την αγριότητα των Ευρωπαίων δεν ξεχάσανε ποτέ αυτά που τραβήξανε από αυτούς. Τρεις αιώνες μετά, έρχονται κατά κύματα στα σύνορά τους. Το προνόμιο της αγριότητας τώρα έχει περάσει σε άλλα χέρια.

2 για την ιδεολογία

Στα τέλη του 18^ου αιώνα ξέσπασαν δύο επαναστάσεις με διαφορά λίγων χρόνων . Η αμερικάνικη το 1776 και η γαλλική το 1789. Και οι δύο δείξανε το δρόμο για ένα κράτος χωρίς βασιλιά, χωρίς κληρονομική αριστοκρατία. Οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι που ακολούθησαν (1798 – 1815) σάρωσαν όλες τις ευρωπαϊκές μοναρχίες πλην της Βρετανικής και της Ρώσικης.  Εξήντα χρόνια μετά εκδίδεται το κομμουνιστικό μανιφέστο από τον Μαρξ. Ο επιστημονικός σοσιαλισμός ήρθε να αντικαταστήσει τον επαναστατικό χιλιασμό του Μεσαίωνα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ως απόλυτος εκφραστής των επιθυμιών της εργατικής τάξης για ανατροπή του υπάρχοντος στάτους κβο εκμετάλλευσης και καταπίεσης των φτωχών κατάφερε να πάρει την εξουσία στη Ρωσία το 1917. Το τι επακολούθησε είναι σήμερα γνωστό. Σε αυτούς που θα σπεύσουν να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές για την σκληρότητα που δείξανε στους αντιπάλους τους θα πρέπει να θυμίσουμε ότι από το 1918 ως το 1921  τριάντα χώρες στείλανε στρατό στην υπηρεσία της αντεπανάστασης. Ο Πολεμικός Κομμουνισμός ως συνέπεια αυτής της απροκάλυπτης εισβολής προκάλεσε τον εκτροχιασμό της επανάστασης σε κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό. Το πρωτοφανές σφαγείο των σταλινικών εκκαθαρίσεων και του Β’ Παγκοσμίου με την εισβολή των Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση έσβησε μια για πάντα τις ελπίδες των από κάτω για μια αταξική κοινωνία μετατρέποντας την ονειρεμένη ουτοπία σε μια ανελέητη καταπιεστική γραφειοκρατία. Ακολούθησε ο Κινεζικός Εμφύλιος με την νίκη των κόκκινων, την εγκαθίδρυση του Συγκεντρωτικού Κομμουνισμού στην Κίνα το 1949 και τους ηττημένους εθνικιστές να καταφεύγουν στο νησί Ταϊβάν.

  Η Νέα Αριστερά όπως εμφανίστηκε στη Δύση την δεκαετία του 1960 ναι μεν είχε προκύψει από την μήτρα του κομμουνιστικού κόμματος αλλά απέρριπτε τον άκαμπτο δογματισμό του.  Ήτανε μια επανέκδοση της προοδευτικής πτέρυγας των μπολσεβίκων μόνο που τώρα είχε μπολιαστεί με μια ατομικιστική αντίληψη περί δικαιωμάτων του ατόμου σύμφωνη με τις αναλύσεις της Σχολής της Φρανκφούρτης. Όπως όμως έλεγε και ο μεγάλος αμερικάνος κωμικός George Carlin δεν υπάρχουν δικαιώματα, υπάρχουν μόνο προνόμια.  “The only right you have is right this way”. Κάπως έτσι το προνόμιο του να έχεις μια επαναστατική ιδεολογία μετατράπηκε σε κατάρα για αυτούς που ερμηνεύανε τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της ιδεολογίας τους. Τώρα έχει έρθει η στιγμή που οι ιδεολογίες αρχίζουν να καταρρέουν. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συσπειρωθείς ή να στρατευτείς σε μια ιδεολογία πολιτική, θρησκευτική ή εθνική. Δεν υπάρχει πια καμιά διαφορά ανάμεσα σε «αριστερούς» και «δεξιούς». Όλοι προσκυνούν το χρήμα με δικαιολογία την «βελτίωση» της προσωπικής τους κατάστασης και του «βιοτικού» τους επιπέδου. Ουσιαστικά οι σύγχρονοι γιάπηδες μας προτείνουν την επιβίωση ως αυτοσκοπό αδιαφορώντας για την συνολική πραγματικότητα που κατευθύνεται προς το Χάος. Αυτό που προτείνουν όμως τώρα που έρχεται η Πείνα θα γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον τους. ΟΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ.

3  χρήμα, αυτό που δεν έχει ύλη

Υπάρχουν πολλών ειδών αυταπάτες. Όπως ακριβώς υπάρχουν και πολλών ειδών ναρκωτικά.  Υπάρχει όμως και το χρήμα που καθορίζει τα πάντα. Όσο υπάρχει αυτό καμιά αναλυτική περιγραφή της πραγματικότητας δεν θα είναι τόσο κοντά στην αλήθεια όσο η ταξική. Το χρήμα είναι μια επινόηση που αν και αφηρημένη γίνεται επιτακτικά υλιστική. Είναι αυτό που μας κάνει να μην μπορούμε να ξεκολλήσουμε τα χείλια μας από το μολυσμένο και πρησμένο βυζί της καταναλωτικής αφθονίας. Αν θέλεις να γλιτώσεις από αυτό πρέπει να ζεις σαν τον Διογένη στο πιθάρι, κι αυτό απαιτεί κότσια. Δυστυχώς δεν τα διαθέτουν οι πολλοί.

Τα τραπεζογραμμάτια είναι η πρωταρχική απατεωνιά αν θέλουμε να παραφράσουμε την πρωταρχική συσσώρευση.  Η "κληρονομιά" είναι η δεύτερη απατεωνιά που τα αποτελειώνει όλα. Η κάθε κοπριά, ο κάθε φλώρος, αργόμισθο κομματόσκυλο, άχρηστος τεμπέλης, αλαζόνας γραφειοκράτης που δεν έχει ούτε μία ημέρα τίμιας χειρωνακτικής εργασίας στη ζωή του, την περνάει ζάχαρη με τα λεφτά του μπαμπά (κράτος, επιδόματα) ενώ αυτοί που παράγουν τον πραγματικό πλούτο (τροφή, σπίτια, ενέργεια, βαρέα και ανθυγιεινά) ζουν δύσκολα με υποτιμημένους μισθούς. Τι αδικία. Πόσο μάλλον όταν σου πουλάνε και "ακτιβισμό" ή "ανθρωπισμό" τα βολεμένα κρέατα.

Για αυτό λοιπόν αδιαφορήστε για τους διαχωρισμούς νέους και παλιούς. Δεν υπάρχει Ρώσος ή Ουκρανός, δεν υπάρχει Κινέζος ή Αμερικάνος, δεν υπάρχει ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος, δεν υπάρχει εμβολιασμένος ή ανεμβολίαστος, δεν υπάρχει άντρας ή γυναίκα, δεν υπάρχει ντόπιος ή μετανάστης, δεν υπάρχει συντηρητικός παραδοσιακός ή προοδευτικός ανθρωπιστής. Όλα αυτά είναι καραμέλες για αφελείς, νάρκισσους και πικραμένους. Υπάρχουνε μόνο προνομιούχοι πλούσιοι και φτωχοί δουλοπάροικοι χωρίς δικαιώματα ή τουλάχιστον "ίσες ευκαιρίες".  

Κι όσο περισσότερο σκύβει το κεφάλι ο φτωχός τόσες περισσότερες κλωτσιές θα τρώει από τον πλούσιο. Βέβαια κι όταν σηκώνει τελικά το κεφάλι πάλι κλωτσιές τρώει και ίσως αγριότερες αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να εξεγερθεί, να αντισταθεί και αυτό είναι που μας κάνει ανθρώπους.

 

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

ΚΤΗΝΩΔΙΑ

ΚΤΗΝ-ΩΔΙΑ, μια ωδή στο κτήνος που έχουμε όλοι μέσα μας

(κι όμως Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να ήταν αγαπημένοι φίλοι)

  Να λοιπόν που άλλος ένας πόλεμος ξέσπασε πριν λίγες μέρες στην γεωγραφική μας γειτονιά. Μετά την Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Υεμένη, Ουκρανία, Σουδάν, Αρμενία, έχουμε νέο σημείο ανάφλεξης στο Νότιο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας. Σε αυτά να προσθέσουμε το Αφγανιστάν που "έληξε" μετά από 45 χρόνια, την διαρκή σύγκρουση Τουρκίας με το PKK και τις μεταναστευτικές συνέπειες όλου αυτού του ασταμάτητου σφαγείου. Ούτε καν θα μπούμε στη λογική του να πούμε ότι we stand with Israel or Palestine. Για άλλη μια φορά θα θυμίσουμε ότι και στη ανθρώπινη ιστορία ή συμπεριφορά ισχύει ο παλιός νόμος του Νεύτων της δράσης-αντίδρασης, ή του Αριστοτέλη με αιτία-αποτέλεσμα.

  Με άλλα λόγια οι άνθρωποι ή τα "έθνη" μπορούν να κάνουν ότι θέλουν αλλά τότε και ο αντίπαλος μπορεί να κάνει ότι θέλει. Για παράδειγμα οι Γερμανοί δείξανε στους Σοβιετικούς το 1941-1944 ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Να κάψουν χωριά, να αρπάξουν γη, να βιάσουν κορίτσια, να σκοτώσουν και να βασανίσουν άντρες του "αντιπάλου". Με τη σειρά τους και οι Σοβιετικοί δείξανε στους Γερμανούς το 1945 ότι μπορούν και αυτοί να κάνουν ότι θέλουν. Κάψανε, σκοτώσανε και τελικά βιάσανε περίπου 1.000.000 γερμανίδες όταν μπουκάρανε στο Βερολίνο και ισοπεδώσανε το Γ' Ράιχ.  

  Πέρα από συναισθηματισμούς και προπαγάνδες να μερικές απλές διαπιστώσεις.  Δεν μπορεί να διεξαχθεί ένας πόλεμος με πολιτισμένους τρόπους και ευγένεια. Αυτοί που περιφρονούν τον θάνατο (οι εκατέρωθεν μαχητές) είναι μεν θαρραλέοι αλλά μπορεί να γίνουν και φρικαλέοι άνετα. Το πόσο προκλητικά φρικαλέος μπορείς ή θες να γίνεις εξαρτάται από τα βιώματά σου, την πλύση εγκεφάλου που έχεις υποστεί από Κράτος και Θρησκεία αλλά και από τις πράξεις του αντιπάλου. Ακόμα και το χειρότερο κτήνος έχει αμυδρά μέσα του κάποια ίχνη ανθρωπιάς, εγώ δεν έχω άρα δεν είμαι κτήνος έλεγε ένας θεατρικός ήρωας του Σαίξπηρ. Βέβαια αυτό που για κάποιους είναι κτηνωδία για κάποιους άλλους είναι φυσιολογικό ή καθημερινότητα, οπότε και από δω μπορεί να "μπάζει νερά" η ανάλυση στα γεγονότα που προσπαθεί να κάνει ο καθένας.

   Σχεδόν όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι μια σειρά φρικαλεοτήτων. Από που να ξεκινήσει κανείς. Αρχαίος κόσμος (Περσία, Ελλάδα, Ρώμη, δουλεμπόριο), Μεσαίωνας (Βυζάντιο, Ούννοι, Άραβες, Βίκινγκς, Σταυροφόροι, Μογγόλοι, δουλεμπόριο), Νεότεροι Χρόνοι (Ευρωπαϊκοί πόλεμοι της Αντί-μεταρρύθμισης, θρησκευτικοί εμφύλιοι Καθολικών-Προτεσταντών, αποικιοκρατία), Διαφωτισμός (Γαλλική Επανάσταση, Ναπολεόντειοι πόλεμοι, δουλεμπόριο) και φτάνουμε στον εικοστό αιώνα που οι πολυάριθμες τοπικές συγκρούσεις επισκιάστηκαν από τους δύο παγκόσμιους, τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας-εξόντωσης και την πυρηνική ισορροπία του τρόμου στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

  Σε ότι αφορά το πρόσφατο μακελειό που προκάλεσαν οι Χαμασέοι στο Νότιο Ισραήλ ας αφήσουμε τους ίδιους τους εβραίους να μιλήσουν για αυτό. Όχι μόνο τους "αιρετικούς" ισραηλινούς όπως ο Γκίντεον Λεβί της HAARETZ που διαχρονικά έκραζε τους συμπατριώτες του για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους απέναντι στους Παλαιστίνιους αλλά και τον σιωνιστή πρώην διευθυντή της MOSSAD που δήλωσε δημόσια ένα μήνα πριν τα γεγονότα ότι το Ισραήλ έχει καταντήσει ένα ρατσιστικό κράτος που αντιμετωπίζει τους Άραβες ως Β' Κατηγορίας πολίτες. Η πιο συγκλονιστική  μαρτυρία όμως είναι αυτή του Γκαμπόρ Ματέ, γιατρός με Καναδική υπηκοότητα. Η οικογένεια του ήταν εβραίοι της Ουγγαρίας που εξοντώθηκαν από τους Ναζί και ο ίδιος βρέφος τότε γλίτωσε επειδή η μάνα του είδε τι ερχότανε και τον έκανε πάσα σε φιλική οικογένεια μη εβραίων για να τον σώσει.

 Είμαι κι εγώ ένας επιζών του Ολοκαυτώματος. Μετά βίας επέζησα όταν ήμουν ακόμα βρέφος πέντε μηνών. Οι παππούδες μου σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς, όπως και τα περισσότερα μέλη της ευρύτερης οικογένειάς μου. Έγινα Σιωνιστής, αυτό το όνειρο της ανάστασης του εβραϊκού λαού στην ιστορική του πατρίδα και της αντικατάστασης του συρματοπλέγματος του Άουσβιτς από ένα εβραϊκό κράτος με ισχυρό στρατό… Και μετά ανακάλυψα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι. Για να κάνω αυτό το εβραϊκό όνειρο πραγματικότητα θα έπρεπε να βάλω σε έναν εφιάλτη τον τοπικό πληθυσμό.

 Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δημιουργηθεί αυτό το εβραϊκό κράτος χωρίς να καταπιεστεί και να εκδιωχθεί ο τοπικός πληθυσμός. Ισραηλινοί, Εβραίοι ιστορικοί έχουν αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο διωγμός των Παλαιστινίων ήταν επίμονος, διάχυτος, σκληρός και σκόπιμος -αυτό που στα αραβικά ονομάζεται «Νάκμπα»: η «καταστροφή» ή «συμφορά». Υπάρχει νόμος που απαγορεύει τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, αλλά στο Ισραήλ δεν επιτρέπεται σε κανέναν να αναφέρεται στη Νάκμπα, παρόλο που σχετίζεται με τον πυρήνα της ιδέας για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

  Επισκέφτηκα τα Κατεχόμενα (Δυτική Όχθη) κατά την πρώτη Ιντιφάντα. Έκλαιγα κάθε μέρα για δύο εβδομάδες με αυτά που έβλεπα. Η βαρβαρότητα της κατοχής, οι συνεχείς μικροπρεπείς παρενοχλήσεις, οι δολοφονίες, το ξερίζωμα των παλαιστινιακών ελαιώνων, η αφαίρεση του δικαιώματος στο πόσιμο νερό, οι ταπεινώσεις… αυτό συνεχίστηκε, και τώρα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα από τότε. Είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση εθνοκάθαρσης στον 20ο και 21ο αιώνα.

  Εγώ θα μπορούσα να προσγειωθώ αύριο στο Τελ Αβίβ, να ζητήσω και να πάρω αμέσως υπηκοότητα. Αλλά ο Παλαιστίνιος φίλος μου στο Βανκούβερ, ο οποίος γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, δεν μπορεί καν να την επισκεφτεί! Λοιπόν, έχετε αυτούς τους εξαθλιωμένους ανθρώπους στοιβαγμένους σε αυτό που πολλοί αποκαλούν «ανοιχτή υπαίθρια φυλακή». Και ναι, αυτό ακριβώς είναι. Δεν χρειάζεται να υποστηρίξετε τις πολιτικές της Χαμάς για να υπερασπιστείτε τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα… μια υποκρισία. Σας καλώ να σκεφθείτε ό,τι χειρότερο θα μπορούσατε να πείτε για τη Χαμάς. Πολλαπλασιάστε το επί χίλιες φορές, και πάλι δεν θα πλησιάζει στο ελάχιστο την ισραηλινή κατοχή, τον αφανισμό και τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων. Το αφήγημα ότι «όποιος επικρίνει το Ισραήλ είναι αντισημίτης» είναι απλώς μια εξωφρενική προσπάθεια εκφοβισμού όσων είναι πρόθυμοι να σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην προπαγάνδα και τα ψέματα»

 Πόσοι γνωρίζουν τις εσωτερικές διαφορές που είχαν μέσα στο Ισραήλ οι Σεφαρδίτες με τους Ασκεναζίμ και τους Μιζραχί; Πόσοι γνωρίζουν ότι οι Σεφαρδίτες ήταν πάντα πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς με τους Παλαιστίνιους; Πόσοι έχουν ακούσει για το κίνημα Yesh Gvul μέσα στον ισραηλινό στρατό που είναι κυρίως Σεφαρδίτες αξιωματικοί και οπλίτες που αρνούνται να υπηρετήσουν στα Κατεχόμενα Εδάφη και το πληρώνουν με φυλακίσεις και απαξίωση; Στον IDF υπηρετούν και άραβες αλλά και βεδουίνοι της ερήμου που δηλώνουν πίστη στο Ισραηλινό Κράτος αλλά οι ένστολοι συνάδελφοί τους βλέπουν πάντα με καχυποψία. Δυστυχώς οι φανατικοί κωλοφασίστες και των δύο πλευρών επικρατούν στις εσωτερικές διαμάχες και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε εδώ και 75 χρόνια. Αίμα, καταπίεση, εξευτελισμοί στα σημεία ελέγχου, ρατσισμός, αστυνομικό κράτος, δολοφονίες άοπλων εφήβων που πετάνε πέτρες, συνεχής εποικισμός με ένοπλα θρησκευόμενα φασιστικά σκουπίδια να κλέβουν παλαιστινιακή γη, μίσος, περιφρόνηση και τελικά τα αίσχη της Χαμάς που μάλλον ήταν μια συνειδητή χυδαία πρόκληση απέναντι στην χειρότερη κυβέρνηση ακροδεξιών καθαρμάτων σε αυτό το μπουρδελοχασάπικο που λέγεται Ισραήλ.

  Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι χειρότερα από κάθε άλλη στο παρελθόν. Η βία θα είναι ανεξέλεγκτη και η κλιμάκωση με άλλες χώρες της περιοχής πολύ πιθανή. Φανατικοί όλων των πλευρών ψοφήστε να ησυχάσουμε. Για να ζήσουν επιτέλους ειρηνικά και αδελφωμένα τα δύο αυτά πολύπαθα έθνη.

 Όπως πολύ σωστά παρατήρησε κάποιος, "αναγκαζόμαστε να επισκεφτούμε ψυχολόγους και ψυχίατρους επειδή δεν το κάνουν αυτοί που πρέπει".

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΟΥ