...en zó ben je daar weer uit!
Ik zat even in een heuse Hartjesdip..
Eigenlijk moet ik zeggen een applicatiedip..
Ik was niet tevreden over mijn werk,
met ieniemienie kleine steekjes zat ik te prutsen,
het duurde laaaaaang
maar daarnaast
werd het ook niet zoals ik het wilde.
Maar gelúkkig had Françoise vandaag
HARTJESDAG!
Oudste zoon moest heel even in Den Bosch zijn
en dus had ik zélfs een chauffeur,
hoe luxe wil je het hebben?
Er heerste een gezellig en ontspannen sfeertje bij Françoise.
Een aantal dames waren druk bezig met hun Hartjes.
Wat leuk toch om te zien hoe ieder een eigen invulling geeft aan eenzelfde ontwerp.
Françoise deed het kunstje even voor,
goh... helemaal niet moeilijk,
je moet het alleen even weten!
Toen zelf aan de slag gegaan met het éne hartje wat ik mee had gebracht,
en dat ging me toch goed (en vooral snel!)
En toen TOET TOET
(nou ja, hij stuurde een appje)
stond zoonlief alweer voor de deur.
Jammer, ik had best langer willen blijven..
Ik heb me bedacht dat ik van de 365 Hartjes
misschien wel meerdere (kleine) quiltjes ga maken.
Te beginnen met een quiltje voor
het Kleine Meisje,
20 juli word ze 1 jaar.
Nou, dan heb ik dus best nog wat tijd, toch?
Het lijkt me een superschattig dekentje voor op haar bed.
Ik wil het dan door gaan pitten met een soort van dikker borduurgaren:
Alleen heb ik geen idee hoe dit zich in de was houdt..
Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?
Nou, zo zit je dus in een dip en zó ben je daar dan ook weer uit,
ging het maar altijd zo gemakkelijk.
En behalve dat ik vandaag leerde appliceren
heb ik er ook nog eens een Facebookvriend bij ;-) !