Όταν ξεσαλώνει η εθνο-θρησκο-παπαροσύνη...

 

...εγώ αντανακλαστικά θέλω να πάω κόντρα. Ξέρω ότι τούτη η στάση υποσκάπτει την λογικήν τζ̆αι την αντικειμενικότηταν, αφού μπορεί κάποιος να εν εθνο-θρησκο-παπάρας αλλά σε κάποιαν του άποψην να έσ̆ιει, τεκμηριωμένα, δίκαιον ή να περιέχει ψήγματα εγκυρότητας, αλλά τι να κάμω, εν αντανακλάστικόν (πλέον), δύσκολα το ελέγχω. Διότι η εθνο-θρησκο-παπαροσύνη σχεδόν πάντα εν μια λάθος συμπεριφορά τζ̆αι αποτελεί μονίμως συντήρησην τζ̆αι τροχοπέδη σε οποιουδήποτε είδους πρόοδον, αφού εν γαντζωμένη σε παντός είδους στερεότυπα που τα ξεπερνά συνέχεια η επιστήμη, η γνώση τζ̆αι η τεχνολογία, αλλά ατού τούτοι, κολλημένοι τζ̆αι μονίμως οπισθοδρομικοί.

Ας πούμεν τούτες τες μέρες τούτη η συνοπαρτζ̆ιά έσ̆ιει ξεσπαθώσει σύσσωμη, τζ̆αι σε ούλλα τα επίπεδα, κατά της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 στο Παρίσι. Εν προφανές ότι τα μηνύματα που εσταλήκαν, πολιτικά, κοινωνικά τζ̆ιαι άλλα εφατσ̆ήσαν τους γερά αφού το στοιχείον της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ήταν έντονον. Δικαίωμαν τους φυσικά, εν γούστα τούτα, αλλά τούτοι απομονώσαν έναν κομμάτιν της τελετής, εδιαστρεβλώσαν το τζ̆αι εφκήκαν να το κατακεραυνώσουν ως τάχατες προσβολήν στες "θρησκευτικές τους πεποιθήσεις". Αποδείκτηκεν φυσικά ότι έτσι πράμαν εν έγινεν τζ̆αι ότι εκάμαν με τον νουν τους παναϋριν, αλλά άτε τωρά να εξηγήσεις τούτα τα αυτονόητα στους ταλιμπάν των κοινωνικών δικτύων.

Άσε που, όπως εσημείωσεν πολλά εύστοχα κάποιος στο fb, εν γελοίον οι θιασώτες μιας θρησκείας που υπήρξεν η αιτία κατάργησης των ολυμπιακών αγώνων, ως "παγανιστικής γιορτής", για 1500 τόσα χρόνια, να φκαίνουν σήμερα τζ̆αι να έχουν απαιτήσεις να προδιαγράφουν ήνταλως εννά εκφράζεται καλλιτεχνικά η τελετή έναρξης τους. Αλλά είπαμεν, εν εθνο-θρησκο-παπάρες τούτοι, μεν αναμένεις οτιδήποτε άλλον που μιαν διαρκήν αντίφασην σκέψης.

Η δεύτερη αφορμή που αρπάξαν τούτοι ούλλοι για να ξεχαρμανιάσουν κατά της "νέας τάξης πραγμάτων" (αλλη μια κατάσταση που εν μέσα στην κκελλέν τους καθαρά) ήταν η συμμετοχή μιας διαφυλικής γυναίκας που την Αλγερίαν στο μποξ γυναικών. Αντιμετώπισεν μιαν Ιταλίδαν, η οποία αποχώρησεν διαμαρτυρόμενη στα πρώτα δευτερόλεπτα της αναμέτρησης, προφανώς προϊδεασμένη για το "αμφιλεγόμενον" της αντιπάλου της. Τζ̆αι φυσικά έγινεν μετά "το σώσε" με τους εθνο-θρησκο-παπαρο-ταλιμπάν του πληκτρολογίου που εσπεύσαν με απίστευτην θέρμην να υποδείξουν το "που μας παίρνουν ούλλα τούτα των ΛΟΑΤΚΙ" τζ̆αι να φκάλουν κάμποσα καταπιεσμένα απωθημένα για τούτους τους "ανώμαλους αμαρτωλούς".

Φυσικά, ως συνήθως, εν γεμάτοι αντιφάσεις. Ενώ ο κλασικός εθνο-θρησκο-παπάρας, εκτός που αντι-ΛΟΑΤΚΙ είναι, σχεδόν πάντα, τζ̆αι αντι-φεμινιστής, υπό την έννοιαν ότι θεωρεί "υπερβολικές" έως τζ̆αι "απαράδεκτες" τες εκδηλώσεις του φεμινιστικού κινήματος, ήβρεν τωρά ευκαιρίαν να "υπερασπιστεί τα δικαιώματα των γυναικών στον αθλητισμόν". Το οποίον αν μεν είναι υποκριτικόν, εν ξέρω τι εν υποκρισία. Ο μόνος λόγος, αγαπητοί εθνο-θρησκο-παπάρες που εξεσπαθώσετε είναι το αντι-ΛΟΑΤΚΙ μένος σας τζ̆αι οϊ η "ευαισθησία για τα γυναικεία δικαιώματα".

Πέραν τούτου, ως σχολιασμόν στο συμβάν με την αποχώρησην της Ιταλίδας πυγμάχου:

- Εν είμαι οπαδός του μποξ, βρίσκω το εξαιρετικά βίαιον ως "άθλημαν", αλλά ακόμα τζ̆αι ως άσχετος ξέρω ότι οποιοσδήποτε αγώνας, είτε ανάμεσα σε άντρες είτε ανάμεσα σε γυναίκες μπορεί να τελειώσει σε δευτερόλεπτα, αφού εν πολλές οι περιπτώσεις που ο ένας πυγμάχος εν πολλά ανώττερος σε ικανότητες τζ̆αι δύναμην που έναν άλλον. Η Ιταλίδα μπορεί να ενικήθηκεν εύκολα αλλά το ίδιον θα εμπορούσεν να της συμβεί τζ̆αι εναντίον μιας άλλης γυναίκας.

- Η συγκεκριμένη διαφυλική πυγμάχος που την Αλγερίαν έσ̆ιει δεχτεί αρκετές ήττες που άλλες γυναίκες πυγμάχους. Μια που τούτες, η Ιρλανδή Amy Broadhurst, εφκήκεν με δηλώσεις της τζ̆αι υπερασπίστηκεν το δικαίωμαν της Imane Khelif (η "πέτρα του σχετικού σκανδάλου") να αγωνίζεται ως γυναίκα πυγμάχος:
"Πολλοί αθρώποι εστείλαν μου μηνύματα σχετικά με την Imane Khelif," έγραψεν στο "X". "Προσωπικά εν θεωρώ ότι έκαμεν κάτι που να συνιστά "απάτη". Νομίζω ότι έτσι εγεννήθηκεν τζ̆αι εν κάτι που εν εκτός του ελέγχου της. Το γεγονός ότι έσίει ηττηθεί που εννιά γυναίκες στο παρελθόν λαλεί τα ούλλα."

Υποστηρικτικήν δήλωσην υπέρ της πυγμάχου της εξέδωσεν τζ̆αι η Ολυμπιακή Επιτροπή της Αλγερίας. Αλήθκεια ρε κοπέλια εθνο-θρησκο-παπάρες, έναν κράτος μουσουλμανικόν όπως η Αλγερία ήνταλως εκατάπιεν την συμμετοχήν ενός διαφυλικού ατόμου ως γυναίκα τζ̆αι σεις αδυνατείτε; Είσαστεν πιο οπισθοδρομικοί που τους "μουλλάες"; "Ου Γριστός", που λαλείτε τζ̆αι σεις.

- Το ότι διαπρήσιοι πολέμιοι της συμμετοχής τέθκοιων "γκρίζων" περιπτώσεων στον αθλητισμόν εν τύποι όπως ο Τραμπ τζ̆αι η Μελόνι θα έπρεπεν να διεγείρει τα αντανακλαστικά οποιοδήποτε προοδευτικού, μετριοπαθούς αθρώπου τείνει να πειστεί που το ξεσάλωμαν της εθνο-θρησκο-παπαροσύνης. Προσέξετε το.

Αυτά που λαλείτε κοπέλια. Ώσπου να ξανα-ξεσαλώσει ο κάθε κεντηκελένης προστάτης της "εθνο-θρησκείας" τζ̆αι οι λαϊκιστές που τον σ̆ιουμαλίζουν, stay cool and keep rocking!

Πενήντα

 

Εν απλά έναν νούμερον αλλά πάλε εν το "νιώθω". Αλήθκεια ρε κουμπάρε; Πενήντα; Τούτον εν το αίσθημαν που με διακατέχει. Εν νιώθω πενήντα, αν εξαιρέσεις την βιολογικήν πτυχήν, δηλαδή την σκεμπέν που εν φεύκει όσες δίαιτες τζ̆αι αν κάμεις, τα συστηματικά πονάκια σε διάφορα σημεία του σώματος, την δυσκολίαν να ανεβάσεις απότομα στροφές ή ταχύτηταν ή έκτασην μυών χωρίς να σε αγχώσει η προοπτική τραυματισμού ή καρδιακού επεισοδίου, τα χάπια που άρκεψες να πίνεις συστηματικά κλπ.

Που την άλλην, αν κάτσω να κάμω ανασκόπησην της ζωής μου, το πράμαν αρκέφκει τζ̆αι γίνεται πιο ευκολοχώνευτον (είχα κάμει μιαν τέθκοιαν ανασκόπησην κάποιαν στιγμήν, αλλά βαρκούμαι να σας εντοπίσω την σχετικήν ανάρτησην). Υπάρχει υλικόν τζ̆αμέ, υπάρχει μια διαδρομή, κάποιες σημαντικές στιγμές τζ̆αι επεισόδια, κάποια όνειρα που επραγματοποιηθήκαν τζ̆αι άλλα που εμείναν ανεκπλήρωτα, κάποιοι στόχοι που επιτευχθήκαν τζ̆αι κάμποσοι άλλοι που περιμένουν ακόμα το γυρίν τους. Εν μισός αιώνας όμως, εν έναν σημείον αρκετά συμβολικόν, εν τα πρώτα -ήντα, τζ̆αι, ξανά, εν το "νιώθω". Εν σαν να τζ̆αι ήρταν πρόωρα.

Αν επιστρέψω πίσω στην πρώιμην ενηλικίωσην, η ζωή είσ̆εν μια σχετικά συγκεκριμένην προοπτικήν, κάποια βασικά βήματα που "όφειλα" να κάμω για να θεωρούμαι "επιτυχημένος": η απροβλημάτιστη στρατιωτική θητεία (ήταν 26 μήνες τότε, έναν αρκετά μεγάλον χρονικόν διάστημαν για έναν 18χρονον), η εξίσου απροβλημάτιστη πανεπιστημιακή φοίτηση, η καλή βιοποριστικά επιλογή εργασίας τζ̆αι, προπάντων, η δημιουργία οικογένειας. Τούτα ούλλα με αρχήν τζ̆αι τέλος την Κύπρον, αφού πίσω στο 1992 που επήα στρατόν η ένταξη στην Ε.Ε. ήταν ακόμα μακρινή ως προοπτική, τζ̆αι οι μόνοι τόποι που επαίζαν εκτός Κύπρου ήταν η Ελλάδα για τους μικρομεσαίους (εισοδηματικά) τζ̆αι η Αγγλία με την Αμερικήν για όσους άντεχεν παραπάνω η πούγκα της οικογένειας. Το Πανεπιστήμιον Κύπρου έκαμνεν τότε τα πρώτα του βήματα, με πολλά λλίες σχολές, ιδιωτικά πανεπιστήμια εν υπήρχαν, οπότε για σοβαρές σπουδές έπρεπεν να πάεις εξωτερικόν. Εν υπήρχεν όμως καθόλου ανεπτυγμένη η "διεθνιστική" προοπτική, η πιθανότητα να καταλήξεις να ζεις μόνιμα σε μιαν άλλην χώραν. Ειδικά αν ήθελες να κάμεις κοπελλούθκια. Εν κάτι που σήμερα προφανώς μπορεί να εκληφθεί ως εξαιρετικά κοντόφθαλμον.

Αν πιάσω έναν έναν τα σημεία τούτα, μπορώ να βάλλω έναν "ττικ" δίπλα που ούλλα. Στρατός, μόρφωση, δουλειά, οικογένεια, λλίον πολλά "επραγματωθήκαν" με στοιχειώδην επιτυχίαν. Σύντομα εννά αρκέψουν οι θκυό γιοι μας την ενήλικην ζωήν τους, τζ̆αι από ότι φαίνεται εννά είμαστεν σε θέσην να τους προσφέρουμεν ακόμα παραπάνω επιλογές μόρφωσης από ότι είχαμεν εμείς. Συν ότι άλλον χρειαστούν στα πρώτα τους βήματα ως ενήλικες.

Έτσι βρίσκω τον εαυτόν μου, στην πρώτην μέραν της έκτης (πππεεεεε) δεκαετίας της ζωής μου να μεν "αναρωθκιέται" για το αύριον, να μεν μου "λείπει" κάτι ιδιαίτερον για να νιώσω "πλήρης". Είχα την ικανότηταν τζ̆αι την τύχην να μπορώ να απαντήσω, στα κύρια "must" της κοινωνίας, με το "been there, done that". Υπάρχει φυσικά χώρος για παραπάνω, ταξίθκια σε νέα μέρη κυρίως, μια καλή, ελεγχόμενη, ισορροπημένη ρουτίνα με δραστηριότητες τζ̆αι χόμπυ, αλλά τζ̆αι έναν τελευταίον "φετίχ", στην μορφήν ενός καμπριολέ αυτοκινήτου. Σε αντίθεσην με άλλους εν είχα ούτε έχω το "σκουλούτζ̆ιν της καριέρας" ή το σχετικόν "ανικανοποίητον". Εν θα με εχαλούσεν αλλά ούτε υποσκάπτει την αυτοεκτίμησην μου. Σε τούτον βοηθά πολλά το ότι είμαι "περικυκλωμένος" που αγάπην, της οικογένειας τζ̆αι των φίλων. Σήμερα ταξιδεύκουμεν για Μπρατισλάβαν οικογενειακώς, για να δούμεν τα γερόντια των AC/DC ώσπου εν ζωντανοί ακόμα, τζ̆αι εννά είμαστεν παρέαν με καλούς φίλους. Τι παραπάνω να ζητήσεις;

Υπάρχει βέβαια, ακόμα μια "σκιά" σε ούλλον τούτον. Όπως ξέρουμεν ούλλοι, πενηντάχρονα εν έπιασα μόνον εγώ αλλά τζ̆αι η εθνικά καθαρή παράνοια του στάτους κβο που επέφερεν η εισβολή των Τούρκων. Εν μια πίκρα που εν με αφήνει ποττέ να χαρώ όσον θα ήθελα τες μέρες των γενεθλίων μου. τζ̆αι έναν απωθημένον που γίνεται ακόμα πιο δυσβάστακτον λόγω της ανημπορκάς μου να κάμω κάτι ουσιαστικόν για τούτον. Πενήντα χρόνια μετά τζ̆αι η προοπτική συμφωνίας φαίνεται πιο μακριά που ποττέ, τόσον σε επίπεδον απλού κόσμου, που κάπου φαίνεται να εσυμβιβάστηκεν με την παράνοιαν, όσον τζ̆αι σε επίπεδον ηγεσίας, που αποτελεί αντανάκλασην τούτης της συλλογικής παραίτησης.

Υπάρχει λοιπόν τούτος ο "καημός" του κυπριακού, που εν σαν καρκίνος τζ̆αι αρρωστά τα ούλλα δακάτω, αλλά ζούμεν σε τόσον ωραίον τόπον που εν αμαρτία να του επιτρέπουμεν να μας καταβάλλει. Εν μπορεί τούτη η παράνοια να συνεχιστεί επ'αόριστον, κάπως, κάπου, κάποτε εννά βρεθούν οι αθρώποι που εννά συμβιβαστούν τζ̆αι εννά υπογράψουν μιαν συμφωνίαν για να ξεκλειδωθεί η δύναμη της λύσης μέσα που την καθημερινότηταν.

Απλά ελπίζω να ζω όταν γίνει. Τζ̆αι να έχω ακόμα λλίον χρόνον να το δω να εξελίσσεται. 

Ώσπου να γίνει τούτον, stay cool and keep rocking!

Ο δαίμων ο Φειδίας

 

Ο τίτλος αποτελεί παράφρασην του "Δάμων και Φιντίας" (google it) τζ̆αι η ανάρτηση αποτελεί, ελέω τζ̆αι της ένδειας "νέων θεμάτων", αφιέρωμαν στο φαινόμενον της εκλογής του Φειδία Παναγιώτου ως ευρωβουλευτή στες πρόσφατες εκλογές. Το κείμενον που ακολουθεί αποτελεί συρραφήν κάποιων αναρτήσεων που έκαμα στο facebook για το θέμαν, πριν τζ̆αι μετά τες εκλογές, στες οποίες εγίναν εκτεταμένες, ενίοτε τζ̆αι έντονες σε έντασην, συζητήσεις:

31 Μαϊου (σημ.: οι εκλογές εγίναν στες 9 Ιουνίου):

"Μετά τον "ουρανοκατέβατον πρόεδρον" (πού ήταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης πριν μερικά χρόνια τζ̆αι πως έφτασεν να εκλεγεί σχετικά άνετα στο "ύπατον αξίωμαν" της Κυπριακής Δημοκρατίας ταιρκάζει γάντιν με το εν λόγω επίθετον), να ασχοληθούμεν λλίον με το άλλον "ουρανοκατέβατον" φαινόμενον ονόματι Φειδίας Παναγιώτου, που "απειλεί" να καταλάβει μιαν θέσην στην Ευρωβουλήν την άλλην εφτομάν.

Κατ'αρχήν να πω, επειδή εν βολική η παρεξήγηση σε πλείστους όσους συνομιλητές, ότι ΔΕΝ θα ψηφίσω Φειδίαν ούτε με απασχολούν ιδιαίτερα τυχόν "πολιτικές θέσεις" που εκφράζει, αν τες εκφράζει. Τούτον εννά με απασχολήσει αν εκλεγεί φυσικά, αλλά εν κάτι που για την ώραν έννεν δικό μου θέμαν, εν θέμαν του εκλογικού σώματος.

Πάραυτα, προσωπικά βρίσκω εξαιρετικά συμπαθήν την δημόσιαν συμπεριφοράν του, ειδικά την χρήσην της κυπριακής διαλέκτου πανταχόθεν τζ̆αι την μη επιτηδευμένην, στα όρια της ασέβειας, αλληλεπίδρασην του με διάφορους "θεσμικούς" τζ̆αι μη celebrities σε τοπικόν τζ̆αι διεθνές επίπεδον. Μακάρι να τον εμιμούνταν οι υπόλοιποι υποψήφιοι, που, με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως η Ανδρομάχη) επιλέγουν την ξύλινην εκφοράν της κοινής νεοελληνικής ωσάν να τους καθιστά πιο "σοβαρούς" που μόνη της.

Πέραν τούτου, το ότι ο Φειδίας ενδεχομένως να εν εκλέξιμος εν τζ̆αι έδωσεν του το κανένας στο πιάτον. Ούτε χρηματοδότες έσ̆ιει, ούτε κομματικούς μηχανισμούς τζ̆αι την δημοφιλίαν τζ̆αι την πρόσβασην του στα δημόσια πράματα εκατάφερεν την με έντονην τζ̆αι πρωτότυπην δραστηριότηταν. Προκαλεί μου τουλάχιστον μειδίαμαν το κάχριν που θωρώ που διάφορους επικριτές του στα δημόσια φόρα, ειδικά όσους μάχουνται να τον φκάλουν βλάκαν τζ̆αι κενόν περιεχομένου. Ο άθρωπος θα εμπορούσεν να κάτσει να απολαύσει την δημοφιλίαν του τζ̆αι ούλλα τα οφέλη, υλικά τζ̆αι άϋλα, που του αποφέρει. Αλλά επέλεξεν να εμπλακεί στην, αιμοβόραν, πολιτικήν σκηνήν τζ̆αι να ζήσει αν μη τι άλλον την εν λόγω εμπειρίαν, με τες συγκινήσεις, τα κέρδη αλλά τζ̆αι τους κινδύνους που κρύφκει. Τούτον, ασχέτως των δυνατοτήτων του στα σχετικά, εν που μόνον του αξιέπαινον τζ̆αι μακάρι να τύχει μίμησης.

Εν θα του ευχηθώ επιτυχίαν, αφού στηρίζω το Βολτ, αλλά την συμπάθειαν τζ̆αι την εκτίμησην μου έσ̆ιει την."

8 Ιουνίου:

"Εξακολουθώ να απορώ με τον εκνευρισμόν που προκαλεί σε ορισμένους δημοσιογράφους το φαινόμενον Φειδίας. Αν τον θεωρούν τόσον "κενόν περιεχομένου" αλλά παράλληλα εκλέξιμον, εν το σύστημαν που φταίει, οϊ ο Φειδίας τζ̆αι ο κάθε Φειδίας.

Τζ̆αι κύριον συστατικόν του συστήματος εν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι τζ̆αι τα μέσα που χρησιμοποιούν για να προωθήσουν οι ίδιοι τα συμφέροντα τους, τζ̆αι τα όσα "καταπίνουν" ούλλη μέρα που τους "μορφωμένους" τζ̆αι τους "καταρτισμένους" τζ̆αι τους "επιτυχημἐνους" του τοπικού "κλεφτοκράτους".

Ο Φειδίας εν αποτελεί "καθρέφτην" μόνον του χαμηλού επιπέδου του εκλογικού σώματος, αποτελεί προφανώς "καθρέφτην" τζ̆αι της δημοσιογραφίας δακάτω. 

Τωρά που το ξανασκέφτουμαι, εν πολλά εξηγήσιμος ο εκνευρισμός ορισμένων."

9 Ιουνίου:

"Πολλύν κάχριν θωρώ ρε παιδιά που πολλύν κόσμον. 

Μα καλάν, ούλλοι εσείς που τον φκάλλετε "ττενεκκέν" εκαταφέρετε παραπάνω πράματα που λλόου του στα 24 σας;

Οξά το μέτρον αξιοσύνης σας εν το νάμπου εσπούδασεν ο καθένας, που εδούλεψεν, αν φορεί κοστουμιές με γραβάταν ή αν μιλά ωραία, με ψευτοκαλαμαρίστικήν προφοράν;

Προσωπικά αναγνωρίζω ότι για την εκλογήν Φειδία Παναγιώτου έχω μερίδιον ευθύνης τζ̆αι αναλαμβάνω το. Εν μου φταίει ο γέρημος ο Φειδίας, ο οποίος χαρκούμαι άμα καταλάβει που επήεν τζ̆αι έμπλεξεν, με τόσους γύπες γυρόν του, εννά βουρά να χωστεί.

Δαμέ είμαστεν εξάλλου να δούμεν τι εννά παρουσιάσει. Αν μη τι άλλον, τον πήχην εβάλετε τον χαμηλά, μπορεί τζ̆αι να τον περάσει."

10 Ιουνίου:

α) "Ούλλοι όσοι χαρκέστε ότι το να φκάλεις σοβαρά ριάλια που τα κοινωνικά δίκτυα εν "εύκολον", πηαίννετε να τα φκάλετε, παρά να το παίζετε φωστήρες. Άμα τα καταφέρετε καλλύττερα που τον Φειδίαν τότε εφκάτε να μιλήσετε. Ως τότε, απλά δείχνετε την ασχετοσύνην σας με το θέμαν."

β) ""Αφού εφκάλαμεν τον tik toker να φκάλουμεν τζ̆αι καμμιάν onlyfans-τζούν".

Πρέπει να παραδεχτώ ότι οι συνειρμοί εν εύκολοι. Όπως τα επίθετα που γουστάρουμεν να σύρνουμεν άμα εκνευριστούμεν με κάτι. Τούτον εν αποτελεί αντικειμενικότηταν όμως.

Κάμνουν τζ̆αι οι κοπέλες τούτες συνεντεύξεις με τον Παγκράτιον;" 

(σημ.: το τελευταίον σχόλιον εφωτογράφιζεν γνωστόν μου, θερμόν υποστηρικτήν του Παγκράτιου, ο οποίος υπονοούσεν ότι ο Φειδίας εν κάτι παρόμοιον με τες κοπέλες που φκάλλουν βόλταν τα προσόντα τους στο Onlyfans).

11 Ιουνίου:

"Η εκλογή του Φειδία επροκάλεσεν μιαν συζήτησην γυρόν που το "σε τι κόσμον ζούμεν;" τζ̆αι ιδιαίτερα "μα ήντα κούσπους φκάλλουν τα σχολεία μας τζ̆αι εψηφίσαν τον τούτον;" κλπ.

Ἐχω θκυό γιους δίδυμους οι οποίοι κοντεύκουν να τελειώσουν το λύκειον οπότε έχω μιαν καλήν εικόναν, ως γονιός εν πάσει περιπτώσει, του τι προσφέρει το σχολείον στην Κύπρον σήμερα.

Οι μιτσ̆ιοί κάμνουν πολλά πράματα, σε πολλά θέματα, τζ̆αι εν μπορεί να πει κάποιος ότι εν "αμόρφωτοι" γενικώς τζ̆αι αορίστως.

Δυστυχώς είναι όντως αμόρφωτοι σε θέματα πολιτικής οικονομίας, η οποία εν μονίμως παραγκωνισμένη υπέρ άλλων θεμάτων, ενώ εν ελλιπέστατα μορφωμένοι στην ιστορίαν, η οποία εν επίσης μονίμως στρεβλωμένη που τα "εθνικά ιδεώδη". Σύμφωνα με τα λεγόμενα καλού φίλου που εν καθηγητής βιολογίας, στην παιδείαν μας κυριαρχούν οι φιλόλογοι, αλλά τα κοπελλούθκια εν ξέρουν στοιχειώδην, αντικειμενικήν ιστορίαν. Δύσκολα εννά ακούσει κάποιος σε καθηγητικόν σύλλογον για το πόσον "απολιτίκ" εν η νεολαία σήμερα. Εν τους απασχολούν έτσι θέματα.

Η έμφαση δίνεται στο να δημιουργηθούν απόφοιτοι που εννά καλουπιαστούν σε "τομείς" για να "βιοποριστούν", αφού πρώτα σπουδάσουν "κατιτίς" αντί να δημιουργούνται πολίτες που να έχουν κριτικήν σκέψην τζ̆αι να αμφισβητούν την "αυθεντίαν" του συστήματος. 

Μια άλλη σοβαρή έλλειψη εν τζ̆αι η επιστημονική αξιολόγηση των χαρακτηριστικών των μαθητών ώστε να ενθαρρύνονται να καταπιαστούν με τομείς στους οποίους να εν καλοί, να τους αρέσκουν τζ̆αι να τους προσφέρουν επαγγελματικήν προοπτικήν.

Κατά τα άλλα μια χαρά μορφωμένα εν τα παραπάνω κοπελλούθκια, τουλάχιστον όσον αφορά στα κύρια αντικείμενα (γλώσσα, μαθηματικά κλπ.).

Περιττόν να αναφέρουμεν ότι ο κρίσιμος τομέας της παιδείας υποφέρει που την παράνοιαν του κυπριακού προβλήματος. Εν ένας φαύλος κύκλος, αφού χωρίς καλήν, δικοινοτικήν παιδείαν δύσκολα μπορούν να έρτουν οι θκυό κοινότητες κοντά, την ίδιαν ώραν που χωρίς επίτευξην συμφωνίας δύσκολα μπορεί να δημιουργηθεί μια τέθκοια παιδεία.

Τέλος, ειδικά στο δημοτικόν, υποφέρουμεν που μιαν κάσταν εκπαιδευτικών που εν συντηρητικοί, θρησκόληπτοι τζ̆αι έρμαιον της "ελληνοφρένειας". Βέβαια εν φταίουν μόνον οι ίδιοι, σε έναν κράτος όπου ο υπουργός παιδείας τον πρώτον που πάει να σ̆αιρετίσει μετά τον διορισμόν του εν τον αρχιεπίσκοπον."

Αυτἀ όσον αφορά τον διαδικτυακόν καφενέν (ή κερχανέν κατά άλλους) του facebook. Τον τελευταίον τζ̆αιρόν επαρατήρησα ότι επόλλυνεν η τάση μου να "συγκρούομαι" με την εκάστοτε "κυρίαρχην άποψην" για έναν θέμαν, με αποτέλεσμαν να βρίσκουμαι συνέχεια στην "φωνακλούν μειοψηφίαν". Τούτον σε έναν βαθμόν εν υγιές, εν πολλές οι περιπτώσεις που η πλειοψηφία λαλεί πελλάρες, ή έννεν απαραίτητα σωστή τέλος πάντων, αλλά που έναν σημείον τζ̆αι μετά, αφενός πρέπει να διερωτηθώ γιατί βρίσκουμαι τόσον συχνά στην μειοψηφίαν (μήπως εν εγώ που κάτι χάνω;) τζ̆αι αφετέρου τι έχω πραγματικά να κερδίσω με το να κάμνω τον "συνήγορον του θκιαόλου", όπως έγινεν το τελευταίον δεκαήμερον με την περίπτωσην του Φειδία, ενός υποψηφίου που ούτε υποστήριξα κάπως ούτε εψήφισα, ούτε έχω καθαρήν άποψην για το ποιόν του. Συνήθως μόνον εκνευρισμόν. Λαλείτε να είμαι μαζόχας;

Τέσπα. Καταλήγοντας, στην προκειμένην περίπτωσην, έννεν ούλλα "μαύρα" όπως μας τα επαρουσιάσαν αρκετοί, ειδικά κάποιοι των κομμάτων που την εφάν λόγω της εκλογής Φειδία, όπως ο Στεφάνου του ΑΚΕΛ. Υπάρχουν σίγουρα αρνητικοί συνειρμοί, που προέρχονται που αντίστοιχες απολιτίκ ή λαϊκίστικες εκλελεγμένες φιγούρες ανά τον κόσμον τζ̆αι ειδικά την Ευρώπην, αλλά υπάρχουν τζ̆αι θετικές πτυχές. Ο Φειδίας Παναγιώτου εν ο νεώτερος, ανεξάρτητος υποψήφιος που εκλέγηκεν στην Κύπρον σε κάποιαν θέσην εξουσίας. Σε μιαν χώραν που οι πενηντάρηδες θεωρούνται "νέοι τζ̆αι άπειροι", τούτον φέρνει μιαν κατάρριψην ενός στερεοτύπου, ενώ αννοίει τον δρόμον για απεξάρτησην που τους πεπαλαιωμένους κομματικούς μηχανισμούς που έχουν διαβρώσει τα πάντα δακάτω τζ̆αι θεωρούν ότι η εξουσία εν τσιφλίκκιν τους. Εν όπως την περίπτωσην της Αννίτας Δημητρίου, της πρώτης γυναίκας ever σε τόσον σημαντικήν θέσην εξουσίας στην Κύπρον. Η εκλογή της που μόνη της αποτελεί μιαν κάποιαν πρόοδον, ασχέτως εν είναι συντηρητική τζ̆αι θρησκόληπτη, ή αν εκλέγηκεν επειδή την υποστήριξεν τζ̆αι το ΕΛΑΜ. Little steps. Εν θα πάμεν που τον Γιαννάκην Ομήρου στην Ρόζαν την Λούξεμπουργκ.

Γελώ επίσης με το " εννά γεμώσουμεν άσχετους υποψηφίους που τα κοινωνικά δίκτυα" που εννά "ρίξουν το επίπεδον της πολιτικής ζωής τζ̆αι των θεσμών". Πραγματικά υπάρχει ακόμα Κυπραίος, μετά την δεκαετίαν Νίκαρου τζ̆αι την πρώτην περίοδον της προεδρίας Νικουθκιού (που εν proxy του Νίκαρου), που θεωρεί ότι μπορούμεν να πάμεν ακόμα πιο χαμηλά ως "επίπεδον". Εγώ εν το νομίζω. Βέβαια στην Κύπρον εν πολλές φορές που νομίζουμεν ότι επιάμεν πάτον αλλά μετά θωρούμεν ότι έσ̆ιει τζ̆αι τρύπαν ο πάτος.

Ώσπου να βουλώσουμεν την τρύπαν του πάτου, stay cool and keep rocking!