Europese Sentrale Bank

Die ECB se logo

Die Europese sentrale bank (ECB) is 'n instelling van die Europese Unie.

Dit is die sentrale bank van die Eurosone, wat bestaan ​​uit daardie lande van die Unie wat die euro as hul geldeenheid aangeneem het. Dit is die sentrale deel van die stelsel van nasionale banke van die Eurosone.

Meer as 5 000 werknemers en leerlinge van regoor Europa werk vir die ECB in Frankfurt am Main, Duitsland. Hulle voer 'n reeks take uit in noue samewerking met die nasionale sentrale banke binne die Eurostelsel. Die ECB hou ook toesig op Europa se banke en doen dit saam met die nasionale toesighouers binne die Enkele Toesigmeganisme.

Bestuur

Uivoerende Raad

Die ECB se gebou in Frankfurt a.M.

Die ECB se Uitvoerende Raad bestaan ​​uit die President, die Vise-President en vier ander lede. Alle lede word deur die Europese Raad aangewys. Die stelsel van Gekwalifiseerde Meerderheidstem is op hierdie besluit van toepassing. Dit beteken dat 55% van die lidlande die nominasie moet ondersteun wat meer as 65% van die bevolking van die EU verteenwoordig.

Beheerraad

Die Beheerraad is die belangrikste besluitnemende liggaam van die ECB. Dit bestaan ​​uit die ses lede van die Uitvoerende Raad, plus die goewerneurs van die nasionale sentrale banke van die eurogebied-lande.

Take

Finansiële stabiliteit

Die ECB het twee hooftake op die gebied van finansiële stabiliteit:

Om risiko's te identifiseer

Die ECB monitor saam met die ander sentrale banke van die Eurostelsel en die Europese Stelsel van Sentrale Banke sikliese en strukturele ontwikkelings in die banksektore van die eurogebied en die EU as geheel, sowel as ander finansiële sektore.

Om risiko's te evalueer

Die potensiële impak van sistemiese risiko's op die stabiliteit van die eurogebied/EU se finansiële stelsel en die graad van veerkragtigheid daarvan word beoordeel deur die gebruik van kwantitatiewe instrumente, soos die ECB se makro-strestoetsraamwerk, netwerkanalise en ander verwante modelleringsinstrumente. ’n Makrostrestoetsraamwerk word dikwels gebruik om op ’n vooruitskouende wyse die veerkragtigheid van die banksektor teen (ongunstige) makro-ekonomiese en finansiële ontwikkelings te bepaal.

Op die gebied van finansiële stabiliteit bied die ECB ook analitiese ondersteuning aan die Europese Sistemiese Risikoraad.

Makroprudensiële beleid

Met die inwerkingtreding van die SSM-regulasie op 4 November 2014, het die ECB makrovoorsigtigheidsinstrumente gekry om die opkoms van moontlike sistemiese risiko's in die finansiële stelsel aan te pak. Dit was 'n reaksie op die skuldkrisis in die Eurosone wat gedreig het om die euro te ondermyn. Die ECB het twee mandate op die gebied van makrovoorsorgbeleid:

Om strenger maatreëls toe te pas

Die ECB kan, in plaas van die nasionale owerhede, hoër vereistes vir kapitaalbuffers toepas as dié wat deur die nasionale owerhede toegepas word en strenger maatreëls toepas wat daarop gemik is om sistemiese of makro-omsigtige risiko's aan te spreek. Dit is onderhewig aan die prosedures uiteengesit in relevante EU-wetgewing. Byvoorbeeld, die ECB kan – nadat die nasionale owerhede in kennis gestel is – hoër vereistes toepas vir die banke.

Om kommentaar te lewer en beswaar te maak

Nasionale owerhede moet die ECB in kennis stel wanneer hulle van voorneme is om 'n makrovoorsorgmaatreël te implementeer of te verander. Die ECB beoordeel die beplande maatreëls en kan daarteen beswaar maak. Nasionale owerhede oorweeg die ECB se kommentaar voordat hulle met die besluit voortgaan.

Finansiële regulering

Die regulering van finansiële instellings en markte vorm die grondslag vir makrovoorsorgbeleid. Die ECB ontleed inisiatiewe rakende finansiële regulering, finansiële toesig, reëlings vir finansiële stabiliteit (bv. finansiële krisisbestuur en resolusie) en ander areas van finansiële dienste (bv. rekeningkunde) wat deur Europese en globale reguleerders en toesighouers ingestel is, en gee advies van 'n makro-omsigtige en finansiële stabiliteit perspektief. Die ECB verskaf veral regulatoriese en toesighoudende insette, via ECB/Eurostelselbydraes, tot wetgewende voorstelle op nasionale, internasionale en EU-vlakke.