Svoboda | Graniru | BBC Russia | Golosameriki | Facebook
Ir al contenido

Despotau de Romanía

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Despotau de Romanía
Despotatul României
1297 — 1330
Atros idiomas griego, idioma albanés, arrumano, francés
Relichión Cristiana catolica (oficial), cristiana ortodoxa
Gubierno autocracia

O despotau de Romanía estió un despotau que existió en tierras d'as actuals Grecia y Albania a fins d'o sieglo XIII. Fue creyato por o rei de Nápols Carlos II d'Anchú pa o suyo fillo Felipe I de Taranto con a intención d'incluir totas as tierras baixo influencia anchevina dende Durrazo dica Lepanto, prebando d'achuntar os territorios anchevins Reino d'Albania-Durrazo y Prencipau d'Acaya con o despotau de l'Arta. Pa ixa fin o 13 d'agosto de l'anyo 1294 se fació efectivo o matrimonio de Felipe de Taranto con Thamar Comneno Ducas, filla d'o despota de l'Arta Niceforo I Comneno Ducas. Carlos II cedió a Felipe de Taranto os susoditos territorios anchevins en os Balcans a mes de toz os suyos dreitos a l'Imperio Latino de Costantinoble y a sinyoría de Vlaquia y Nicefolo I cedió como dote as fortalezas de Vonitsa, Vrachova, Gjirokastër y Naupactus (Lepanto), situatas a Etòlia, a mes d'acceptar a succesión de Felipe de Tarento en cuenta d'o suyo hereu lechitimo Tomás.

A la muerte de Niceforo I Comneno Ducas arredol de l'anyo 1297 Felipe de Taranto prenió o títol de "despota de Romanía", pero a vidua de Niceforo I, Anna Cantacuceno proclamó a lo suyo fillo Tomás como lechitimo despota de l'Arta y en asumió a rechencia. No quedoron en mans de Felipe I de Taranto que as tierras que formoron o reino anchevín d'Albania, chunto con as plazas d'Acarnania y Etolia, que yeran a dote d'a suya muller Thamar Comneno Ducas.[1]

O títol de despot de Romanía lo heredó un fillo de Felipe I de Tarento dito tamién Felipe (1297-1330), que se casó como Violant d'Aragón, filla de Chaime II d'Aragón.

Segunt Cheronimo Zurita a la muerte de Felipe, a suya chirmana Blanca de Taranto (1309-1337) pretendeba estar a heredera lechitima d'o títol de "despot de Romanía". Blanca de Taranto li'n transmitió a filla que tenió con Remón Berenguer I d'Ampurias, Chuana d'Ampurias, que por a politica matrimonial de Chaime II d'Aragón se casó con Fernando Manuel de Villena y Núñez de Lara, sinyor de Villena y aportó o dreito sobre este estato como dote.

En "Grant Cronica d'Espanya, compilación historica de Chuan Ferrández d'Heredia mencionan o dispotado de Romania como una part d'a "Grecia Continental":

Et u(n)a p(ar)tida d(e)los godos poblaro(n) e(n)las mo(n)tanyas q(ue) so(n) dichas oy dispotado de romania pri(n)cipado d(e)la morea la gra(n)t çiudat de sparta / & la çiudat de uat(r)ia /. & los habitadores de aq(ue)lla fuero(n) clamados spartos. q(ue) quiere ta(n)to dezir como p(ar)tidos de lur (com)panya. Aq(ue)stos esp(ar)tos fuero(n) ta(n)to uirtuosos e(n) fechos de guerras & de batallas q(ue) trobaro(n) art & sçie(n)çia & orde(n)açio(n)es de faz(er) guerras & batallas.

Referencias

[editar | modificar o codigo]
  1. Kenneth M. Setton, Robert Lee Wolff, Harry W. Hazard "A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189-1311", "The frankish states in Greece" Univ of Wisconsin Press, 2006 p 273 [1]