Фрыгійская мова
Фрыгійская мова — старажытная вымерлая палеабалканская індаеўрапейская мова, распаўсюджаная ў канцы 2 тысячагоддзя да н. э. - 1 тысячагоддзі н. э. на захадзе Малой Азіі (Фрыгія). Родная мова фрыгійцаў.
| Фрыгійская | |
|---|---|
| Краіны | Фрыгія |
| Класіфікацыя | |
|
|
| Пісьменнасць | грэчаскі алфавіт[1] і Phrygian alphabet[d] |
| Моўныя коды | |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2 | — |
| ISO 639-3 | xpg |
| IETF | xpg |
| Glottolog | phry1239 |
Захаваліся ўзоры алфавітнага пісьма на старафрыгійскай мове (VIII - VII стст. да н. э.), а таксама запісы на новай фрыгійскай мове (канец 1 тысячагоддзя да н. э.) грэчаскімі літарамі. Хаця мова да канца не расшыфравана, зазначаюць яе блізкасць да старажытнагрэчаскай.
У іншым моўным раздзеле ёсць паўнейшы артыкул Фригийский язык(руск.) |
Спасылкі
правіць- ↑ Archaeology and Language: The Puzzle of Indo-European Origins — Pimlico, 1998. — С. 71. — ISBN 0-7126-6612-5