Урачы без межаў

Урачы без межаў
Урачы без межаў
Краіна	Швейцарыя;
Адміністрацыйны цэнтр	Жэнева;
Тып арганізацыі	Медыцынская гуманітарная арганізацыя
Заснаванне
Дата заснавання	21 снежня 1971
Абарот	1,9 млрд € (2020);
Узнагароды	прыз Індзіры Гандзі[d] (1996) прэмія прынцэсы Астурыйскай «Згода»[d] (1991) прэмія ПАСЕ «Правы чалавека»[d] Four Freedoms Award – Freedom from Want[d] (1996) прэмія Chatham House[d] (2015) прэмія Нансена[d] (1993) прэмія прынцэсы Астурыйскай «Згода»[d] LennonOno Grant for Peace[d] (2006) Fulbright Prize[d] (2012) Pardes Humanitarian Prize in Mental Health[d] (2017) прэмія Ласкера — Блумберга за дзяржаўную службу[d] (2015) DZI Seal-of-Approval[d] The Glass of Reason[d] (2017) Placa Josep Trueta[d] (2019) Erich-Kästner award[d] (2002) Livingstone Medal[d]
msf.org (англ.) (ар.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Урачы без межаў (фр.: Médecins sans frontières) — няўрадавая міжнародная арганізацыя па аказанні медыцынскай дапамогі людзям, якія пацярпелі ў выніку ўзброеных канфліктаў і стыхійных бедстваў.

Гісторыя

Арганізацыя была створана 20 снежня 1971 года^[4] ў Парыжы з мэтай аказання дапамогі ахвярам грамадзянскай вайны ў Нігерыі ў 1967—1970 гадах.

Арганізацыя штогод пасылае больш за 3 тыс. добраахвотнікаў у больш чым 80 краін свету, уключаючы зоны ўзброеных канфліктаў. Валанцёры арганізацыі працуюць у многіх гарачых кропках. Акрамя таго, «Урачы без межаў» вядуць прафілактычную і асветніцкую работу па барацьбе з наркаманіяй і СНІДам.

Фінансаванне ўрачоў без межаў ажыццяўляецца з дапамогай прыватных ахвяраванняў. Каля 80 % фінансавых сродкаў арганізацыя атрымлівае ад двух мільёнаў індывідуальных донараў^[5].

У 2008 годзе выйшаў дакументальны фільм пра арганізацыю — «Жыццё ў надзвычайнай сітуацыі: Гісторыі Урачоў без межаў» (Living in Emergency: Stories of Doctors Without Borders)^[6].

Міжнародныя ўзнагароды

Прэмія Нансена (1993)
Нобелеўская прэмія міру (1999)

Крытыка

Міністр інфармацыі СРЮ ва ўрадзе Мілошавіча Горан Маціч к 1999 годзе абвінаваціў няўрадавую арганізацыю «Урачы без межаў» ў шпіянажы і незаконнай кантрабандзе. Па яго словах, супрацоўнік французскіх спецслужбаў, «які забіў дзве тысячы чалавек», з’яўляўся таксама супрацоўнікам «Урачоў», а кіраўнік грамадзянскай місіі ААН у Косаве быў актывістам «Урачоў» і займаўся «шпіянажам»^[7]^[8].