Roots

Het was lang geleden dat ik in mijn geboorteplaats Stolwijk was. Maar op Hemelvaartsdag zijn we er naar toe gereden en we namen de fietsen mee.

Als eerste bezochten we het graf van mijn ouders. Mijn moeder overleed in 1978 en mijn vader in 2015.

Alles zag er netjes uit en dat hadden we ook wel verwacht. Maar toch goed om er even te zijn.

Daarna haalden we de fietsen van de auto af en reden we Bovenkerk in, een buurtschap aan de oostkant van Stolwijk. Het is een dubbele weg; er zijn twee wegen elk aan één kant van de sloot.

Ik vond het er vroeger al prachtig en het is nog steeds heel mooi daar!

Je waant je een beetje op vakantie; puur natuur en rust.

Maar... er was ook wel e.e.a. veranderd. De oude boerenschuren zijn vervangen door nieuwe moderne exemplaren, begrijpelijk maar wel een beetje jammer voor het aanzicht.

Bovenkerk loopt 'dood' aan het einde, maar daar zit ook de 'kaai'.... En daar kwam ik vroeger vaak samen met een vriendin en dan zaten we daar uren te kletsen en soms liepen we een eind door het weiland. Dat mag natuurlijk helemaal niet, maar we deden het toch.

       Intussen is de kade helemaal veranderd; je kunt nu via deze houten brug naar de overkant en daar ligt een houten wandelpad langs/over het water. Op dit moment mocht je de totale wandeling niet doen i.v.m. het broedseizoen. 

We reden langs de andere kant weer terug en gingen via het Dorpsplein naar de Goudseweg en fietsten langs het huis waar ik geboren ben en tot mijn 23e heb gewoond.

De nieuwe bewoners (zoon en schoondochter van Marthy) hebben het zoveel mogelijk in oude staat gehouden en voor zover ik weet heel mooi opgeknapt met oog voor de originele details.

Het is fijn om te weten dat er weer een gezin woont!

Vervolgens fietsen we het buurtschap Benedenkerk in, ten westen van Stolwijk en aan de andere kant van de provinciale weg.

Deze buurt vond ik vroeger altijd wat 'kaler' dan Bovenkerk. Ook hier nog veel boerderijen en ondanks dat het Hemelvaartsdag was, waren de boeren druk bezig en we kwamen verschillende keren tractors tegen met schudders. Tjonge, wat zijn die breed tegenwoordig...

Omdat we ook weer kippen willen houden binnenkort, reden we ook langs dit bedrijf. Vroeger was dit er niet, maar we hadden het doorgekregen van mensen die vlakbij ons wonen en allebei in de agrarische sector werken. Helaas (en begrijpelijk) was het bedrijf gesloten, maar we konden nog wel even genieten ...

Toen we terugfietsten zei ik tegen DH: 'jammer dat er steeds minder oude kneuterige boerderijtjes overblijven, overal zie je dat oude boerderijen opgesmukt worden tot riante woningen of er wordt nieuw gebouwd. Dikke vette auto's bij de deur en ijzeren hekken om alles af te sluiten'...

Tja, het is onomkeerbaar...

We aten een ijsje op het Dorpsplein, reden een rondje om de kerk waar ik gedoopt ben en waar de toren zo scheef van staat... 

En daarna zetten we de fietsen weer op de auto en gingen via de veerpont weer naar huis!

Van de liefste (klein)kinderen ...

Omdat we dit jaar allebei 60 (hopen te) worden, hebben onze kinderen iets leuks bedacht.

We kregen deze (zelfgemaakte) bon en de afbeeldingen geven wel de nodige hints, maar voor de rest was alles strikt geheim en dus een volledige verrassing.

Er was van tevoren wel overleg geweest over de data, en het leuke was dat het tijdstip uiteindelijk precies overeen kwam met onze 36- jarige trouwdag op zaterdag 26 augustus.

En zo werden we vrijdagmiddag opgehaald door onze kids en konden we instappen...

DH zat onderweg behoorlijk te vissen naar waar we naar toe gingen; 108 km.. richting noordoosten...

Onderweg begon het te regenen en toen we aankwamen op de plaats van bestemming, kwam de regen met bakken uit de lucht!

En waar we terecht kwamen? In een supermooie cottage, genaamd Lindenhof in Garderen! Bekijk de foto's maar eens...

We installeerden ons en toen was er koffie met taart; een fototaart waar wij samen op stonden (fotoshoot van 5 jaar geleden).

Terwijl het ene stel nog de laatste boodschapjes deed, maakte het andere stel alles klaar voor het eten.

Daarna hebben we heel gezellig aan de grote tafel pannenkoekjes gebakken met twee pannenkoekenmakers. 

Inmiddels was het opgehouden met regenen en zijn we nog met even met z'n allen het bos in geweest.

Toen kwamen de ijsjes tevoorschijn en nadat we nog met elkaar wat hadden gedronken, was het hoog tijd voor de kids om naar bed te gaan.

En niet zo heel veel later volgden de volwassenen ook, want iedereen was intussen best moe.

Het was een genot om in de badkamers te zijn; overal was voor gezorgd.. handdoeken, shampoo, zeep, lotion, badjassen...

En wat een grote luxe bedden om in te slapen!

We sliepen allemaal als rozen en de volgende morgen werden we verrast met een heerlijk ontbijt door de kinderen...

Kleine Moos kon niet wachten op z'n eitje te pellen...

Toen al het lekkers op was, of beter gezegd 'toen we allemaal genoeg hadden', werd het tijd om de tassen weer in te pakken. We mochten tot 11 uur blijven, maar er stond ook nog iets anders op het programma. 

Natuurlijk waren we weer hèèl nieuwsgierig en gingen we raden. Misschien is het wel de Efteling, riep Guus... Nee, dat zal toch niet...? Dat is wel een heel eind uit de richting. 

En zo kwamen we uit bij...

Nou, daar was genoeg te zien. Kleine aapjes, grote aapjes... Er waren ook best veel andere bezoekers; logisch... het was zaterdag, èn nog vakantietijd voor sommige regio's.

Lief hè, zoals Guus en Moos hier links lopen... Moos wilde soms niet mee als we verder liepen en dan zeiden papa en mama 'doei Moos'... en liepen we alvast een stukje... En dan ging Guus steeds naar zijn broertje toe en nam hem mee.

We hadden een gewèldige dag en wat zijn we dankbaar voor zulke mooie momenten met elkaar!