Een kleine kleindochter: Esther is geboren!

Gisteren is bij Maria en Jan-Hendrik een dochtertje geboren! Ze heet voluit Esther Adriana. Haar roepnaam is Esther. Adriana is mijn tweede naam en dus ben ik ook nog vernoemd. Wat een eer!

Een overvolle week...

Vorige week was het weer een overvolle week. Vol met voorziene, maar ook met onvoorziene dingen. Het begon eigenlijk op maandagochtend al met iets in de rubriek ´onvoorzien´.

Geen tijd voor opruimen?!

Er is weer een week voorbij gevlogen. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: er is niets terechtgekomen van m´n opruimplannen! Er was domweg geen tijd voor opruimklusjes. Of ik had het zaterdag moeten doen en niet met Willem moeten gaan wandelen. Nou, dat vind ik geen lastige keuze hoor :-).

In de opruimmodus

Nadat ik vorige week de badkamer een extra beurt had gegeven en ook de laden van het wastafelmeubel schoongemaakt had, was ik vanzelf in de opruimmodus gezakt. De volgende klus zou de kast op onze slaapkamer zijn.

Weer aan het werk!

Na een onrustige nacht stond ik vorige week maandagochtend op, om weer aan het werk te gaan. Ik had er zin in! Maar ik was ook onrustig. Ik zag zóveel werk en wist haast niet waar ik moest beginnen.

Zomervakantie 2024, Onstwedde, The End

Vrijdag was het alweer onze laatste vakantiedag op de camping, voordat we ´s zaterdags zouden gaan inpakken en naar huis gaan.

Zomervakantie 2024, Onstwedde

De jongens kwamen vanmorgen pas tegen negenen uit hun tent gerold. Willem en ik zaten toen al een tijdje lekker in de zon voor onze tent aan een kop gember/citroenthee.

Zomervakantie 2024, Onstwedde

Maandag was het de dag, waar we al lang naar uitkeken: we gingen op vakantie! Dit jaar kamperen we met drie jongens in Onstwedde. Henk, neef Henk en vriend William zijn mee. 

Ik ben extra vroeg opgestaan, om alles op tijd ingepakt te krijgen en ons huis opgeruimd achter te laten voor Hans, die al eerder vakantie had en deze week gewoon werkt. Toch ging het natuurlijk weer anders dan gepland. Zaterdagavond voelde ik een aderontsteking in mijn bovenbeen opkomen en van zondag op maandagnacht had ik wakker gelegen van de pijn. Met mijn verleden van ziekenhuisopname vanwege een uit de hand gelopen aderontsteking en ook twee keer een longembolie, vond ik het toch wel verstandig om even te overleggen met de huisarts. Ik belde dus de assistente, deed m´n verhaal en vroeg, of het misschien een idee was, om de bloedverdunners (die ik levenslang slik) te verhogen. Maar nee, ze oordeelde het te heftig om zo op vakantie te gaan en vroeg, of ik om half 10 toch even bij de dokter langs kon komen. Ja, dat doe je dan natuurlijk.

De dokter vond het een forse ontsteking en ging eens nadenken, wat voor nu het beste was. Hij dook daarvoor in z´n laptop en ja, de bloedverdunners moesten maar verdubbeld worden. En verder zo spoedig mogelijk drukkousen aan laten meten en maar gaan nadenken over (weer) een operatie. Gelukkig kon ik verder wel op vakantie.

Thuisgekomen ben ik verder gegaan met de inpakkerij. Maria en Julian waren er ook en Maria hielp een handje mee. Dat was fijn. Een beetje anders dan ik in mijn hoofd had, konden we toch om 12.00 uur de deur achter ons dichttrekken en vertrekken. Maria en Julian zwaaiden ons uit.

Eerst reden we over Nieuw-Lekkerland om William op te halen. Vervolgens over Alblasserdam om Henk W. op te halen en daarna draaiden we de A15 op. Met het tentwagentje achter de auto, was het een reis van een kleine drie uur. We zouden regelmatig stoppen, zodat ik mijn benen even kon bewegen. Met een aderontsteking is dat belangrijk.

We hadden een voorspoedige reis en tegen vijven reden we camping De Sikkenberg op. Ik had een luxe plaats geboekt met eigen sanitair en Harmen wees ons welke plaats hij voor ons gereserveerd had. Het is een gezellig veldje met drie safaritenten en vier kampeerplaatsen met sanitair. De plaatsen zijn ruim en mooi afgezet met heggen. Het grote uitpakken kon beginnen. Willem en ik zouden onze eigen De Waardtent opzetten. De jongens mochten hun eigen tunneltent gaan opzetten. Het ging allemaal gesmeerd.

Toen de tenten stonden reden Willem en ik naar een supermarkt om spullen voor het avondeten en het ontbijt te kopen. We hadden geen ruimte in de auto, om dat allemaal van thuis mee te nemen. En omdat we een piepklein koelkastje hebben, moeten we sowieso elke dag even naar de supermarkt voor koelverse spullen voor één dag. Altijd leuk om in een onbekende supermarkt te winkelen. Ik nam een verspakket mee voor een Griekse maaltijd. Kocht er extra aardappeltjes en gehakt bij. Dat zou vast voldoende zijn voor vijf personen. 

Bij de tent smorrelde ik de maaltijd op het campinggasje en na een late maaltijd daalde de avond.

De volgende morgen sliepen we een beetje uit. Voor achten hoor je niets op dit veldje. Maar daarna hoor je kinderstemmen, gerammel van vaatwerk, deurritsen die open gaan enzovoorts. De zon scheen uitbundig. Het zou maar liefst tegen de 30 graden worden!

We genoten van het eerste vakantieontbijt.

Na het ontbijt reden we naar de stad Groningen. We hadden niet direct een plan om van alles en nog wat te gaan bekijken daar. De jongens maak je niet echt blij met musea e.d. Maar ik was nog nooit in Groningen geweest en daar wilde ik dus beslist eens een keer rondgelopen hebben. We hadden online al gezien, dat er markt was. Dat vinden we altijd leuk. We navigeerden daarom naar een parkeergarage daar in de buurt. Het ging niet helemaal vlekkeloos, maar uiteindelijk kwam het goed en konden we de stad in.

De markt was leuk. Er was ook een aardig aanbod biologische etenswaren. Iets wat je in Rotterdam op de Afrikaandermarkt (waar wij meestal ´marten´) niet tegenkomt. 

Een kraampje met prachtige, biologische broden trok onze aandacht. Er stond een apart bordje op de kraam:

en we kregen een heel gesprekje over nietszeggende, nergens naar smakende, niet goed voedende ´happen lucht´ tegenover voedzaam, smakelijk, met aandacht gebakken (zuurdesem)brood. Ik kon het niet laten om een prachtig roggebrood te kopen. De jongens begrijpen overigens niet, dat Willem en ik dat lekker vinden :-).

Rond het marktplein bekeken we leuke oude geveltjes en natuurlijk boemelden we nog wat rond in het centrum. De jongens gingen een deel van de tijd ook wel hun eigen gang. We zorgden gewoon dat we steeds op het marktplein bij het koffietentje uitkwamen en daar vonden we elkaar dan wel weer.

Steeds werden we getrakteerd op de opgewekte klanken van het klokkenspel vanuit de Martinitoren. Het gaf de hele stad iets vrolijks. We vonden het echt leuk, om daar eens geweest te zijn.

We deden de dagelijkse (verse) boodschapjes. Ik ging deze dag op verzoek wraps klaarmaken. Het was een prachtige zomeravond en we besloten ´s avonds na de koffie nog even op stap te gaan om naar een hunebed te kijken. Behalve Willem had nog niemand van ons ooit een hunebed in het echt gezien. Dus ja. We hadden op internet gekeken naar hunebedden in onze buurt, waar geen toegangshekjes bij stonden en vervolgens bezochten we de D28 en D29. Een soort tweeling, die bij elkaar staan aan een zandweggetje.

We keken op ons gemakje wat rond, scanden de qr-code voor meer info en reden weer terug naar de camping. Lekker nog even hangen voor de tent.

Hoe heerlijk is het, om als het dan afgekoeld is, in je slaapzak te kruipen! De geluiden verstommen dan en je wordt pas weer wakker, als het licht wordt in de tent. Ik hoorde steeds getik, alsof er een beestje ergens tegenaan tikte. Ik zag het al snel: de boom op ons veldje is dood en daar zat een specht al kloppend zijn ontbijt bijeen te vergaren.

Aan het ontbijt vertelden we de jongens, dat we deze dag eerst naar een jachtwinkel zouden gaan en daarna naar Duitsland zouden rijden. Jagen en schieten is de grote hobby van Henk W. en een bezoekje aan een jachtwinkel mocht in deze vakantie dan ook niet ontbreken.

Na de vaat gingen we dus op stap.

We hadden twee winkels in de buurt gevonden. De eerste was in Stadskanaal, maar daar bleken ze niet veel méér te hebben dan kleding en wat accessoires. Daar waren we dus snel uitgekeken. De tweede winkel bleek een webshop te zijn. Maar de mevrouw, die naar buiten kwam, vertelde ons, dat we naar Dalen bij Witvoet moesten zijn. Okay. Dat was wel weer een dik half uur rijden, maar dat hadden we er voor over. En ja, dat bleek dan toch echt een jachtwinkel te zijn. 

Ook al was de vader van de winkelmevrouw ziek en was hij nu juist degene, die alles van de winkel en de producten wist, toch werden de jongens zo goed mogelijk geholpen en mochten ze alles bekijken. En uiteindelijk schafte Henk W een ganzen-lokfluitje aan. Onze Henk kocht een nieuwe hoofdlamp, want hij had de zijne vorige week op de fair laten liggen. En William kreeg een zakmes/-tool van Henk. Nog een verlaat verjaardagskado. De jongens hadden nog wel langer rond willen kijken, maar de winkel sloot voor de lunch. Dus stapten ze met hun nieuw verworven schatten de auto weer in.

De mevrouw in de winkel had gezegd, dat Lingen wel een leuke Duitse stad was. Het was ook niet heel ver rijden. Ik geloof een dik half uur daar vandaan. Maar voordat we de snelweg opdraaiden, trakteerde Willem nog even op een lekker softijsje voor iedereen. Dan konden we in Duitsland wel iets eten voor de lunch.

In Lingen parkeerden we weer in het centrum en we liepen zó de weekmarkt op. De handelaren waren al aan het inpakken, maar de viskraam was nog vol in bedrijf. Het bleek een visboer uit Spakenburg te zijn en de mannen lieten zich de vis weer goed smaken :-). We zaten vlakbij het prachtige oude stadhuis en genoten van de sfeer in de stad.

We drentelden door het centrum en liepen leuke winkels in het uit. Een winkel met een grote verpakkingsvrije afdeling vonden we heel leuk en inspirerend. 

In een kado/-snuisterijenwinkeltje keken we ook graag wat rond. 

En er was een echt grote biologische supermarkt, waar we ons verbaasden over het grote assortiment. En natuurlijk schoten we even de DM binnen, al was dat alleen maar om voor William noten te kopen, waar hij zo´n zin in had.

Terwijl de jongens het leuk vonden om op eigen gelegenheid nog wat rond te slenteren, wandelden Willem en ik net buiten de hoofdstraat rond. Wat een mooie, oude gebouwen zagen we. Zelfs een toren uit dertienhonderdzoveel! Maar daarna moest ik toch wel even gaan zitten. Mijn been ging steeds zeerder doen. Tijd om zachtjesaan weer op huis aan te gaan. 

Nu zit ik even uit te rusten. Om me heen voetballen er kinderen en stijgen er overal lekkere luchtjes op. De jongens zijn zwemmen en ik ga langzamerhand ook maar eens wat smorrelen :-)

De fair!

Woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag stonden we op de Terdege Zomerfair. En wat was het leuk!

Wat een pech, maar toch!!

Maria en ik waren vrijdag de laatste puntjes op de ¨i¨ aan het zetten voor de Terdege Zomerfair. Ik was echter opgestaan met een rare, zere plek in mijn verhemelte, net achter mijn voortanden. Oei! Een ontsteking! Kwam dat even ongelegen!