Svoboda | Graniru | BBC Russia | Golosameriki | Facebook

Σαιν-Λο

κοινότητα της Μάγχης, Γαλλία

Συντεταγμένες: 49°6′52″N 1°5′30″W / 49.11444°N 1.09167°W / 49.11444; -1.09167

Το Σαιν-Λο (γαλλικά: Saint-Lô‎‎, προφέρεται: [sɛ̃ lo], βρετονικά: Sant Lo‎‎) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Μανς, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.

Σαιν-Λο

Έμβλημα
Διοίκηση
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήδιαμέρισμα του Σαιν-Λο, Μανς, καντόνιο του Σαιν-Λο-Εστ και Καντόνιο του Σαιν-Λο-Ουέστ
 • Δήμαρχος του Σαιν-ΛοΦρανσουά Μπριέρ (από 2014)
Ταχυδρομικός κώδικας50000[1]
Κωδικός Κοινότητας50502[2]
Πληθυσμός19.373 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση23,19 km²[4]
Υψόμετρο14 μέτρα
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σαιν-Λο
49°6′52″N 1°5′30″W
Ιστότοποςhttps://www.saint-lo.fr/[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Σελίδα στο Linkedin

Το πρώτο όνομα της πόλης ήταν "Briovère", ερμηνευόμενο στη γαλατική γλώσσα ως "γέφυρα πάνω στον ποταμό Βιρ" (Vire) και αποτελούσε ένα απλό γαλατικό οχυρό. Τον 8ο αιώνα αναφέρεται για πρώτη φορά με το σημερινό της όνομα, προερχόμενο από τον Επίσκοπο της Κουτάνς (Coutances), τον άγιο Λο (Saint Laud, 525 - 565), ο οποίος κατασκεύασε σε αυτήν μια εξοχική κατοικία. Στις αρχές του 9ου αιώνα στις ήδη υπάρχουσες οχυρώσεις ο Καρλομάγνος προσέθεσε νέες, οι οποίες όμως δεν απέτρεψαν τη λεηλασία της από τους Βίκινγκς το 890. Λίγα χρόνια αργότερα, ο επίσκοπος της Κουτάνς Ζεφρουά ντε Μονμπρέ (Geffroy de Montbray, 1048-1093) κατασκεύασε μια γέφυρα και μερικούς νερόμυλους, δίνοντας νέα ανάπτυξη στην πόλη: Οι κάτοικοί της σχεδόν δεκατετραπλασιάζονται, ενώ ο Φίλιππος ο 3ος δίνει άδεια στην πόλη, που πλέον είναι η τρίτη της Νορμανδίας μετά τη Ρουέν και την Καν, να κόβει δικό της νόμισμα (1275 - 1693).[6]

Οι θρησκευτικοί πόλεμοι επιφέρουν την παρακμή της, καθώς οι Ουγενότοι τη λεηλατούν το 1562, ενώ η πολιορκία της το 1574 οδηγεί σε μερική καταστροφή της. Πολυάριθμοι τεχνίτες εγκαταλείπουν την πόλη ύστερα από την ανάκληση του Έδικτου της Ναντ το 1685. Ωστόσο, το 1795 γίνεται η πρωτεύουσα του νομού Μανς και το 1858 περνά από αυτήν η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει το Παρίσι με το Σερμπούρ.

 
Σαιν Λο, καλοκαίρι 1944

Στις 17 Ιουνίου 1940 τα στρατεύματα της Ναζιστικής Γερμανίας καταλαμβάνουν την πόλη. Κατά την Απόβαση της Νορμανδίας το 1944 η πόλη στεγάζει το Αρχηγείο του γερμανικού 84ου Σώματος. Όπως είναι φυσικό, δέχεται έντονη επίθεση από τους Συμμάχους, που τη βομβαρδίζουν άγρια. Συνέπεια αυτής της επίθεσης, που επονομάστηκε "la grande brûlerie" (η μεγάλη πυρά) από τον ποιητή και συγγραφέα Λουί Μπεβ (Louis Beuve) είναι η κατά 95% καταστροφή της, που, σύμφωνα με τον Σάμουελ Μπέκετ, της αποδίδει τον τίτλο της "πρωτεύουσας των ερειπίων", ενώ στοιχίζει τη ζωή σε περίπου 500 από τους 12.000 κατοίκους της. Αρχικά τέθηκε το δίλημμα μήπως η πόλη δεν έπρεπε να ανοικοδομηθεί, αλλά να παραμείνει εν είδει μουσείου θηριωδών βομβαρδισμών και να οικοδομηθεί νέα λίγο πιο μακριά. Η επιμονή των κατοίκων της απέτρεψε αυτό το ενδεχόμενο.

Η πόλη αποτελεί σήμερα σημαντικό εμπορικό και οικονομικό πόλο της περιοχής της Μανς αλλά και της χερσονήσου Κοταντέν, καθώς βρίσκεται στο κέντρο της "βάσης" της. Πληθυσμιακά είναι η δεύτερη πόλη της Μανς με περίπου 20.000 κατοίκους, ενώ οι αγροτικές εργασίες κυριαρχούν στη γύρω της περιοχή. Λόγω του ότι ανοικοδομήθηκε μετά τον Πόλεμο, η ανοικοδόμηση πραγματοποιήθηκε με σύγχρονο πολεοδομικό σχέδιο, με διασπορά τόσο των κατοικιών όσο και των δραστηριοτήτων. Το σχέδιο ανέδειξε και το παλαιότατο Κάστρο (Castrum) της πόλης και τις οχυρώσεις του από καφέ σχιστόλιθο. Επίσης, οι μεγάλοι ελεύθεροι χώροι τη μετασχημάτισαν σε μια ήσυχη "πόλη - κήπο".

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  2. (Γαλλικά) Code INSEE.
  3. «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  4. 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  5. Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2023.
  6. «Ιστορικό από την επίσημη ιστοσελίδα της πόλης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία