Svoboda | Graniru | BBC Russia | Golosameriki | Facebook
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελένη Λεκαπηνή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελένη Λεκαπηνή
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση910 (περίπου)
Θάνατος19  Σεπτεμβρίου 961
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚωνσταντίνος Ζ΄ (από 919)[1]
ΤέκναΡωμανός Β´
Θεοδώρα
Αγάθη
Ζωή
Άννα
Θεοφανώ
ΓονείςΡωμανός Α´[2] και Θεοδώρα
ΑδέλφιαΠατριάρχης Θεοφύλακτος
Κωνσταντίνος Λεκαπηνός
Στέφανος Λεκαπηνός
Χριστόφορος Λακαπηνός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒυζαντινή Αυτοκράτειρα (919–959)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ελένη Λεκαπηνή (910 - 19 Σεπτεμβρίου 961) ήταν Ρωμαία Αυτοκράτειρα. Ήταν κόρη του Ρωμανού Α΄ και της συζύγου του Θεοδώρας και σύζυγος του Κωνσταντίνου Ζ΄. Διακρίθηκε για την ομορφιά και την εξυπνάδα της τόσο στην αυτοκρατορία όσο και στο εξωτερικό.[3]

Ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α΄ πάντρεψε την κόρη του Ελένη με τον Κωνσταντίνο, γιο του Λέοντα ΣΤ΄, διάδοχο του θρόνου, για πολιτικούς σκοπούς. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος ήταν από τον Οίκο των Μακεδόνων. Το 922, η Θεοδώρα, μητέρα της Ελένης, απεβίωσε. Στη συνέχεια, η Ελένη πήρε τη θέση της μητέρας[4] της. Από το 945, ο Κωνσταντίνος κατάφερε να γίνει ο μόνος Αυτοκράτορας με τη βοήθεια της συζύγου του.

Η Ελένη αργότερα έγινε ανάδοχος της Όλγας του Κιέβου, βαπτίζοντάς την Χριστιανή.[5]

Χηρεία και το τέλος της

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Οκτώβριο του 959, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ απεβίωσε. Η αιτία του τέλους του δεν έχει επιβεβαιωθεί, επειδή ο γιος του από την Ελένη, ο Ρωμανός Β΄ και η σύζυγός του Θεοφανώ προσπάθησαν δύο φορές να τον δηλητηριάσουν[6]. Ο Ρωμανός Β΄ έγινε αυτοκράτορας. Μετά το τέλος του Κωνσταντίνου Ζ΄, οι πέντε κόρες του (Ζωή, Θεοδώρα, Αγάθη, Θεοφανώ και Άννα) στάλθηκαν στο μοναστήρι από τον αδελφό τους Ρωμανό Β΄, που επηρεάστηκε πιθανότατα από τη σύζυγό του. Η Ελένη απεβίωσε στις 19 Σεπτεμβρίου του 961.

  1. p41720.htm#i417191. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. Joseph McCabe, The empresses of Constantinople, p. 137.
  4. ↑ Lynda Garland, The Empresses of Constantinople, p. 137.
  5. ↑ a, b, c et d Carolyn Loessel Connor, Women of Byzantium, p. 214.
  6. Arnold Toynbee, Constantine Porphyrogenitus and his world, p. 3.