κατάκτηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάκτηση	οι	κατακτήσεις
γενική	της	κατάκτησης*	των	κατακτήσεων
αιτιατική	την	κατάκτηση	τις	κατακτήσεις
κλητική		κατάκτηση		κατακτήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, κατακτήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάκτηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κατάκτη(σις) + -ση < αρχαία ελληνική κατακτάομαι / κατακτῶμαι < κατά + κτάομαι / κτῶμαι (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική conquête)

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.kt.isi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐κτη‐ση

Ουσιαστικό

κατάκτηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του κατακτώ
  1. η κυρίευση μιας περιοχής ή μιας χώρας, συνήθως χρησιμοποιώντας στρατιωτική δύναμη κι αφαιρώντας την πολιτική της ανεξαρτησία

     ≈ συνώνυμα: υπόταξη

  2. (κατ’ επέκταση) η χώρα ή περιοχή που κυριεύτηκαν
  3. η απόκτηση πρόσβασης σε ένα χώρο που δεν είχα πριν
  4. η απόκτηση κάποιου πράγματος με επίμονες προσπάθειες, η επίτευξη ενός στόχου
  5. η άσκηση θετικής επίδρασης σε κάποιον με τη συμπεριφορά μου
  6. η πρόκληση ερωτικής έλξης κι ενδιαφέροντος σε κάποιον

     ≈ συνώνυμα: γοήτευση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κατακτώ και κτήση

Μεταφράσεις

    κατάκτηση

αγγλικά : conquest (en), capture (en) γαλλικά : conquête (fr)