جاد
جاد | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
| فرزندان |
|
| والدین |  (پدر) (مادر) |
| خویشاوندان | |
جاد یا گاد (عبری: גד به معنی «اقبال نیک») پسر هفتم یعقوب از زلفا کنیز لیه بود.[۱] جاد هفت پسر داشت[۲] و هر یک قبیله‌ای از سبط جاد را بنیان نهادند.[۳] در هنگام خروج چهل و پنج هزار و ششصد و پنجاه نفر مرد و زن در این قبیله بوده‌اند.[۴] این قبیله در شرق اردن سکونت داشت ولی به سایر قبایل نیز در فتح کنعان کمک کردند.[۵] سرزمین قبیله جاد شامل قسمت جنوبی کوهستان جلعاد از دریاچه یبوق به حشبون و از ربت آمون در شرق به رودخانه اردن بوده است.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴