جمعیت کردها
مردم کُرد که در منطقه جغرافیایی به نام کردستان زندگی می‌کنند که امروزه بین ایران، عراق، ترکیه و سوریه قرار گرفته‌است البته نام کردستان در کشور ایران به یکی از استان‌های آن و در کشور عراق به یک اقلیم فدرال که در قانون اساسی کشور عراق تثبیت شده‌است و اما تاکنون در کشورهای ترکیه و سوریه این نام (کردستان) مورد قبول حکومت‌های ترکیه و سوریه قرار نگرفته‌است، جمعیت تخمینی کردها ۲۰ تا ۳۵ میلیون نفر برآورد می‌شود.
مردم کُرد، قوم هندی هستند که در کردستان در منطقه ای به وسعت تقریبی ۲۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع یعنی بخش‌هایی از خاورمیانه به ویژه در ترکیه، عراق و سوریه و قفقاز و آسیای مرکزی و در ایران به‌طور عمده در غرب کشور، منطقه کوچکی در جنوب غربی آذربایجان زندگی می‌کنند. علاوه بر این در سال‌های اخیر جمعیت زیادی از کردها به اروپا مهاجرت کردند که بیشترین آن در کشورهای آلمان، فرانسه و سوئد می‌باشد.[۱]
پراکنش
[ویرایش]روسیه
[ویرایش]طبق سرشماری ۲۰۱۰ روسیه ۳٬۸۱۸ کرد در روسیه زندگی می‌کنند.
لبنان
[ویرایش]وجود جامعه حداقل ۱۵٬۰۰۰ نفری از کردها محصول چندین موج مهاجرت است، حضور کردها در لبنان به قرن دوازدهم میلادی هنگامی که ایوبیان به آنجا رسیدند، برمی‌گردد. در طی چند قرن بعدی، چندین خانواده کرد دیگر توسط تعدادی از قدرت‌ها برای حفظ حاکمیت در این مناطق به لبنان اعزام شدند، و بقیه آنها در نتیجه فقر و خشونت به کردستان نقل مکان گردند.
اتحادیه اروپا
[ویرایش]
پراکنش کردها در اتحادیه اروپا جمعیت قابل توجهی را در آلمان، فرانسه، سوئد، بلژیک و هلند تشکیل می‌دهد. کردها از ترکیه در دهه ۱۹۶۰ به عنوان کارگر مهاجر به آلمان و فرانسه رفتند. هزاران پناهنده کرد و پناهنده سیاسی در طول دهه ۱۹۷۰ به بعد از ترکیه و در طی دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ از عراق به سوئد فرار کردند.
در فرانسه، کردهای ایران اقدرت بسیار کوچکی از جامعه را تشکیل می‌دهند. با این حال، هزاران نفر از کردهای عراق نیز در اواسط دهه ۱۹۹۰ وارد این کشور شدند.[۲] اخیراً کردهای سوریه به‌طور غیرقانونی وارد فرانسه می‌شوند.[۳]
در بریتانیا، کردها برای اولین بار از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۵ با سرکوب شورش کردهای عراق توسط دولت عراق، مهاجرت خود را آغاز کردند. دولت عراق شروع به تخریب روستاهای کردنشین کرد و بسیاری از کردها را مجبور به کوچ به زمین‌های بایر در جنوب کرد. این حوادث منجر به فرار بسیاری از کردها به بریتانیا شد؛ بنابراین، کردهای عراق بخش عمده‌ای از جامعه را تشکیل می‌دهند. در سال ۱۹۷۹، آیت‌الله خمینی در ایران به قدرت رسید و قوانین اسلامی را تصویب کرد. ستم و آزار و اذیت سیاسی گسترده‌ای نسبت به جامعه کرد وجود داشت. از اواخر دهه ۱۹۷۰ تعداد افراد پناهنده از ایران در بریتانیا همچنان زیاد است. در سال ۱۹۸۸، صدام حسین عملیات انفال را در شمال عراق آغاز کرد. این شامل اعدام‌های دسته جمعی و نسل‌کشی کردن جامعه کرد بود. استفاده از سلاح شیمیایی علیه هزاران شهر و روستای منطقه و همچنین شهر حلبچه تعداد کردهای عراق در بریتانیا را افزایش داد. تعداد زیادی از کردها نیز پس از کودتای نظامی ۱۹۸۰ در ترکیه به بریتانیا آمدند. اخیراً، مهاجرت به دلیل ادامه ستم سیاسی و سرکوب اقلیت‌های قومی و مذهبی در عراق و ایران بوده‌است. برآورد جمعیت کردها در بریتانیا به ۲۰۰ تا ۲۵٬۰۰۰ تن می‌رسد.
در دانمارک تعداد کمی پناهنده سیاسی عراقی وجود دارد.
در فنلاند، بیشتر کردها در دهه ۱۹۹۰ به عنوان پناهنده عراقی وارد این کشور شدند.[۴] کردهای فنلاند به دلیل موقعیت خود به عنوان اقلیتی تحت تعقیب، وابستگی زیادی به دولت عراق ندارند؛ بنابراین، آنها در فنلاند احساس پذیرش و راحتی بیشتری می‌کنند، بسیاری از آنها می‌خواهند از تابعیت عراقی خود خلاص شوند.[۵]
از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹، ۳٬۷۵۹ کرد به‌طور غیرقانونی وارد یونان شده‌اند و از ۱٬۷۹۷ متقاضی پناهندگی ۱۲۴ مورد از آنها پذیرش شده‌اند.
آمریکای شمالی
[ویرایش]در ایالات متحده اعتقاد بر این است که جمعیت کردها بین ۱,۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ نفر می‌باشد، منابع دیگر ادعا می‌کنند که تقریباً ۶٬۰۰۰ نفر هستند که اکثریت آنها از ایران می‌آیند. تخمین زده می‌شود که حدود ۹۰۰ کرد ایرانی در ایالات متحده زندگی می‌کنند. در طول جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱، حدود ۳ هزار پناهنده عراقی در ایالات متحده پذیرفته شدند که بیشتر آنها کرد و شیعه بودند که به جنگ ائتلاف آمریکا کمک کرده‌بودند یا طرفدار آنها بودند. نشویل، تنسی با حدود ۳۰۰ تا ۱٬۰۰۰ نفر بیشترین جمعیت مردم کرد را دارد. در جنوب کالیفرنیا، لس آنجلس، سن دیگو و دالاس، تگزاس نیز کرد وجود دارد.
در کانادا، جمعیت کردها بر اساس سرشماری ۲۰۱۱ کانادا ۶٬۶۸۵ نفر است که در این میان کردهای عراق بزرگ‌ترین گروه کردهای کانادا را تشکیل می‌دهند و از تعداد کردهای ترکیه، ایران و سوریه بیشتر هستند. مهاجرت کردها عمدتاً نتیجه جنگ ایران و عراق، جنگ خلیج فارس و جنگ داخلی سوریه بود؛ بنابراین بسیاری از کردهای عراق به دلیل جنگ‌های مداوم و سرکوب کردها و شیعیان توسط دولت عراق به کانادا مهاجرت کردند.
منابع
[ویرایش]- ↑ کرد و پراکندگی او در گسترهٔ ایران‌زمین، ح. بهتویی، تهران، ۱۳۷۷.
- ایل‌ها و طایفه‌های عشایری کرد ایران. علی میرنیا. تهران: نسل دانش، ۱۳۶۸.
- آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد و کردهای قم. قم: پرسمان، ۱۳۸۲
- کردها نوادگان مادها. و. مینورسکی. نشر ژیار، ۱۳۸۲
- سیسیل جی ادموندز. کردها، ترک‌ها، عرب‌ها، ترجمهٔ ابراهیم یونسی، ص ۱۳.
- واسیلی نیکیتین. کرد و کردستان، ترجمهٔ محمد قاضی. نشر درایت، ۱۳۶۳، صص ۴۲–۵۱،
- ↑ Miller 2000, 101.
- ↑ https://web.archive.org/web/20100126090027/http://www.france24.com/en/20100123-corsica-refugee-syria-kurd-france
- ↑ https://en.m.wikipedia.org/wiki/Kurdish_population#CITEREFWahlbeck2005
- ↑ https://en.m.wikipedia.org/wiki/Kurdish_population#CITEREFSafran2009
| مردم | |
|---|---|
| سرزمین | |
| فرهنگ | |
