ناحور

ناحور (عبری:נָחֹור) به معنی «صفیر کشیدن» از شخصیت‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نامش نخستین بار در کتاب پیدایش آمده‌است. ناحور پسر سروج پسر رعو پسر فالج، پدر تارح و پدربزرگ ابراهیم بود.^[۱] مادرش ملکا دختر قابر بود.^[۲] ناحور با اوسکه دختر نستا و نواده اورقادیم که از نسل ارفکشاد بود، ازدواج کرد.^[۳] هنگام تولد تارح، ناحور ۲۹ سال داشت. ناحور تا ۱۴۸ سالگی زندگی کرد.^[۴] او هشت فرزند داشت که لابان پدر رفقه و بتوئیل پدر لیه و راحیل دو تن از ایشان بودند.^[۵] با این حال برخی از مفسرین تورات پدر لابان را ناحور دیگری دانسته‌اند. نام ناحور در نسب‌نامه عیسی^[۶] و نسب‌نامه محمد پیغمبر اسلام ذکر شده است.^[۷]

پانویس[ویرایش]

عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
ابن هشام (۱۳۶۰)، سیرت رسول‌الله صلی الله علیه و سلم، ترجمهٔ رفیع‌الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی، به کوشش علی‌اصغر مهدوی.، تهران: انتشارات خوارزمی، ص. ۵۱۹

ن ب و آدم تا داوود طبق کتاب مقدس
آفرینش تا طوفان	آدم شیث انوش قینان مهللئیل یارد خنوخ متوشالح لمک نوح سام
خط قاین	آدم قاین خنوخ عیراد محویائیل متوشائیل لمک توبال-قاین
پطریارک‌های پس از طوفان	ارفکشاد قینان شالح عابر فالج رئو سروج ناحور تارح ابراهیم اسحاق یعقوب
سبط یهودا تا پادشاهی	یهودا فارص حصرون ارام عمیناداب نحشون شلمون بوعز عوبید یسی داوود
نام‌های ایتالیک تنها در نسخهٔ یونانی هفتادگانی آمده‌اند