ژوزه مانوئل باروزو
Appearance
ژوزه مانوئل باروزو | |
---|---|
یازدهمین رئیس کمیسیون اروپا | |
دوره مسئولیت ۲۲ نوامبر ۲۰۰۴ – ۳۱ اکتبر ۲۰۱۴ | |
رئیسجمهور | هرمن ون رومپوی (رئیس شورای اروپایی) |
معاون اول رئیس جمهور | مارگوت والستروم کاترین اشتون |
پس از | رومانو پرودی |
پیش از | ژان کلود یونکر |
نخست وزیر پرتغال | |
دوره مسئولیت ۶ آوریل ۲۰۰۲ – ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۴ | |
رئیسجمهور | جورجی سامپایو |
پس از | آنتونیو گوترش |
پیش از | پدرو سانتانا لوپس |
رئیس حزب سوسیال دموکرات پرتغال | |
دوره مسئولیت ۱ مه ۱۹۹۹ – ۱۲ نوامبر ۲۰۰۴ | |
پس از | مارسلو ربلو دی سوسا |
پیش از | پدرو سانتانا لوپس |
رهبر مقاومت پرتغال | |
دوره مسئولیت ۱ مه ۱۹۹۹ – ۶ آوریل ۲۰۰۲ | |
نخستوزیر | آنتونیو گوترش |
پس از | مارسلو ربلو دی سوسا |
پیش از | ادواردو فررو رودریگز |
وزیر امور خارجه پرتغال | |
دوره مسئولیت ۱۲ نوامبر ۱۹۹۲ – ۲۸ اکتبر ۱۹۹۵ | |
نخستوزیر | آنیبال کاواکو سیلوا |
پس از | خوائو د دئوس پینهیرو |
پیش از | جیمی جامه |
مجلس جمهوری | |
دوره مسئولیت ۴ نوامبر ۱۹۸۵ – ۲۲ نوامبر ۲۰۰۴ | |
حوزه انتخاباتی | لیسبون (۱۹۸۵–۸۷, ۱۹۹۵–۲۰۰۲) ویزئو (۱۹۸۷–۹۵) |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ژوزه مانوئل باروزو ۲۳ مارس ۱۹۵۶ (۶۸ سال) لیسبون, پرتغال |
حزب سیاسی | حزب کمونیست کارگری (قبل از ۱۹۷۶) حزب سوسیال دموکرات (۱۹۷۶–اکنون) |
همسر(ان) | ماریا مارگاریدا سوسا اووا (ازدواج. ۱۹۸۰–۲۰۱۶; مرگ او) |
فرزندان | ۳ |
محل تحصیل | دانشگاه لیسبون دانشگاه ژنو دانشگاه جرجتاون |
امضا | |
وبگاه |
ژوزه مانوئل باروزو(به پرتغالی: José Manuel Durão Barroso) سیاستمدار اهل پرتغال و رئیس فعلی (یازدهمین رئیس) کمیسیون اروپا است. او همچنین از ۶ آوریل ۲۰۰۲ تا ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۴ بهعنوان نخستوزیر پرتغال فعالیت میکردهاست.
وی در سال ۱۷ ژوئن ۲۰۰۹ مجدداً به ریاست کمیسیون اروپایی توسط شورای اروپایی انتخاب شد و در ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۹ مورد تأیید پارلمان اروپایی قرار گرفت. باروسو به مدت ۵ سال ریاست کمیسیون اروپایی را برعهده دارد. مأموریت این دوره، ۳۱ اکتبر ۲۰۱۴ به پایان میرسد.[۱]
منابع[ویرایش]
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به ژوزه مانوئل باروزو در ویکیگفتاورد موجود است.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «José Manuel Barroso». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۹ شهریور ۱۳۹۲.
- تئوفیلو براگا
- Pinheiro Chagas (بار اول)
- آگوستو واسکونسلوس
- Leite
- Costa (بار اول)
- برناردینو ماچادو (بار اول)
- Azevedo Coutinho
- Pimenta de Castro
- قانون اساسی حکومت نظامی
- Pinheiro Chagas (بار دوم)
- J. Castro
- Costa (بار دوم)
- آنتونیو خوزه دی آلمیدا
- Costa (بار سوم)
- سیدونیو پایس
- جویو دو کانتو ای کاسترو
- Tamagnini Barbosa
- Relvas
- Leite Pereira (بار اول)
- Sá Cardoso (بار اول)
- Fernandes Costa
- Sá Cardoso (بار دوم)
- Leite Pereira (بار دوم)
- Baptista
- Ramos Preto
- Silva (بار اول)
- Granjo (بار اول)
- A. Castro (بار اول)
- Pinto
- برناردینو ماچادو (بار دوم)
- Barros Queirós
- Granjo (بار دوم)
- Coelho
- Maia Pinto
- Cunha Leal
- Silva (بار دوم)
- Ginestal Machado
- A. Castro (بار دوم)
- Rodrigues Gaspar
- Domingues dos Santos
- Guimarães
- Silva (بار سوم)
- Leite Pereira (بار سوم)
- Silva (بار چهارم)
- National Salvation Junta
- Palma Carlos
- Gonçalves
- Pinheiro de Azevedo
- Almeida e Costa
- ماریو سوارز (بار اول)
- آلفردو نوبره دا کوستا
- کارلوس موتا پینتو
- ماریا پینتاسگلو
- سا کارنیرو
- دیوگو دی فریتاس دو آمارال
- فرانسیسکو پینتو بالسمیو
- ماریو سوارز (بار دوم)
- آنیبال کاواکو سیلوا
- آنتونیو گوترس
- ژوزه مانوئل باروزو
- Santana Lopes
- خوزه سوکراتس
- پدرو پاسوس کوئلو
- آنتونیو کوستا
مقامات عالیرتبه ذغال سنگ و فولاد
(۱۹۵۲–۱۹۶۷)
(۱۹۵۲–۱۹۶۷)
سازمان اروپایی انرژی اتمی
(۱۹۵۸–۱۹۶۷)
(۱۹۵۸–۱۹۶۷)
اتحادیه اقتصادی اروپا
(۱۹۵۸–۱۹۶۷)
(۱۹۵۸–۱۹۶۷)
جوامع اروپایی
(۱۹۶۷–۲۰۰۹)
(۱۹۶۷–۲۰۰۹)
- ژان ری (Rey Commission, 1967–70)
- فرانکو ماریا مالفاتی (Malfatti Commission, 1970–72)
- Sicco Mansholt (Mansholt Commission, 1972–73)
- François-Xavier Ortoli (Ortoli Commission, 1973–77)
- روی جنکینز (Jenkins Commission, 1977–81)
- گاستون ثرون (Thorn Commission, 1981–85)
- ژاک دولور (Delors Commission, 1985–95)
- ژاک سانتر (Santer Commission, 1995–99)
- Acting: Manuel Marín (Santer Commission, 1999)
- رومانو پرودی (Prodi Commission, 1999–2004)
- ژوزه مانوئل باروزو (Barroso Commission, 2004–09)
کمیسیون اروپا
(۲۰۰۹–تاکنون)
(۲۰۰۹–تاکنون)