A súa carreira comezou no Vasco da Gama, equipo no que acreditou uns rexistros goleadores que chamaron a atención de varios equipos europeos. En 1988 asinou un contrato co recente gañador da Liga de Campións da UEFA, o PSV Eindhoven. Despois de 5 tempadas en Países Baixos, o FC Barcelona adestrado por Johan Cruyff fíxose cos seus servizos para tentar gañar a 2ª Copa de Europa. A pesar de acadar o Pichichi e a liga no seu primeiro ano, na seguinte tempada abandonou o club, para rematar a tempada no Flamengo. Ó ano seguinte volveu a España para defender as cores do Valencia CF, pero non xogou mais que 10 encontros. O resto da súa carreira foi unha continua peregrinación por varios clubs brasileiros, asiáticos, australianos e estadounidenses, lonxe do máximo nivel do fútbol internacional.
Coa selección brasileira disputou 70 encontros, anotando 55 goles, que o colocan na 3ª posición de goleadores coa canarinha por detrás de Pelé (77 goles) e Ronaldo (67 goles), e por diante de Zico (52 goles) e Bebeto (39 goles). Trala prata acadada nos Xogos Olímpicos de Seúl en 1988, conquistou a Copa América de 1989, o Mundial de 1994, de novo a Copa América en 1997, e a Copa Confederacións de 1997. En 1998 tivo unha lesión e non foi chamado para o mundial. O último encontro de Romário coa selección do Brasil tivo lugar o 27 de abril de 2005.
.jpg)
.svg/15px-Icon_family_tree_(rati_0.4).svg.png){kind=icon}
Brasil
Países Baixos
España
Qatar
Estados Unidos
