Կույբիշևյան ֆուտբոլի սան է, 1965 թվականին պարապել է «Կռիլյա Սովետովի» թիմին կից ֆուտբոլիստների պատրաստման խմբում։ 1972-1974 թվականներին ծառայել է բանակում[2], և 1975 թվականի մրցաշրջանի մեկնարկից առաջ արդեն Կույբիշևի ԲՄԱ-ից տեղափոխվել է Տոլյատիի«Տորպեդո»[3]։ 1976 թվականի գարնանային առաջնությունում հանդես է եկել «Կռիլյա Սովետով» ակումբում, սակայն հիմնական կազմում ոչ մի խաղ չի անցկացրել և վերադարձել է «Տորպեդո»[4]։ Տոլյատիում մրցում էր Եվգենի Ֆեդոտովի հետ, արդյունքում համեմատաբար ավելի կայուն և հոգեբանորեն կայուն Ֆեդոտովը դուրս է մղել նրան կազմից[5]։
1978 թվականի առաջին կեսին «Տորպեդոյում» անցկացրել էր միայն երկու խաղ[6] և ամռանը հեռացել է թիմից՝ դառնալով Ռյազանի «Սպարտակի» խաղացող։ Թիմում սկզբում համարվում էր չորրորդ դարպասապահը և միայն մեկ անգամ՝ 1978 թվականի մրցաշրջանում, խաղացել է որպես դարպասապահ, մնացած հանդիպումները անցկացրել է որպես դաշտային խաղացող և նույնիսկ գոլեր խփել[1]։ Ութ մրցաշրջանից հետո Ռյազանից տեղափոխվել է Տամբովի«Սպարտակ»։ Տամբովի թիմում նույնպես հանդես է եկել նաև կիսապաշտպանի դիրքում՝ ընդհանուր առմամբ խաղացել է 19 հանդիպում, որոնցից 4-ը՝ խաղադաշտում, խփել է 1 գոլ[7]։ Անցկացնելով ընդամենը մեկ մրցաշրջան՝ 1986 Տամբովում, վերադարձել է Ռյազան։ Նախկին թիմակցի՝ գլխավոր մարզիչ Սերգեյ Իվանովիչ Նեդոսեկինու ղեկավարությամբ սկսել է ցույց տալ կայուն խաղ, դարձել է հիմնական դարպասապահ[1], ավելին՝ դարձել է, մեկը 1-ին գոտու այն երեք ֆուտբոլիստներից, որոնք 1987 թվականի մրցաշրջանում առանց փոխարինման հաղթել են բոլոր 33 խաղերը[8]։ Դարձել է թիմի խաղացող մարզիչ[9]։ 1989 թվականի մրցաշրջանում «0-ով» անց է կացրել 25 խաղ[1], այդ թվում՝ հուլիսի 24-ին հարազատ թիմի՝ Կույբիշևի «Կռիլյա Սովետովի» դեմ արտագնա խաղը (0:0), որտեղ իրացրել է 11 մետրանոց[10]։
1991 թվականիի մրցաշրջանի մեկնարկից առաջ դարձել է Կոլոմնայի«Օկայի» ֆուտբոլիստ՝ այնտեղ հաստատելով 11 մետրանոցների վարպետի իր կարգավիճակը՝ 3 անգամ հետ մղելով գնդակները 11 մետրանոց հարվածներից հետո[11]․ 2-րդ, 6-րդ, 9-րդ խաղաշրջանի խաղերի ընթացքում։ Մասնակցել է բոլոր հանդիպումներին (27-րդ խաղաշրջանի «Երկնագույն նիվայի» հետ տնային հանդիպումը չի կայացել հյուրերի չներկայանալու պատճառով) և միայն երկու անգամ է փոխարինվել խաղի ընթացքում, երկու անգամ էլ՝ խաղի 80-րդ րոպեից հետո[12]։ 41 խաղում բաց է թողել 47 գնդակ, 12 խաղ ավարտել է «0»-ով[13]։ 1992 թվականի մրցաշրջանի սկզբում կրկին եղել է «Օկիի» անվերապահ հիմնական դարպասապահը և առաջին 11 հանդիպումն անցկացրել է առանց փոխարինման[14], բայց Ռամենսկի«Սատուրնի» հետ հանդիպումից առաջ՝ հունիսի 21-ին, ողբերգական կերպով մահացել է տանը՝ Ռյազանում[15]։ Անցկացրել է 5 խաղ առանց գնդակ բաց թողնելու, այդ թվում՝ բաց չի թողել նաև իր կյանքի վերջի՝ «Տրեստարի» (2:0) հետ խաղում[16]։
Ռեկորդակիր է Ռյազանի «Սպարտակ»-ի, «Սափֆիռա»-ի, «Տորպեդո»-ի դարպասապահների մեջ՝ անցկացրած խաղերի թվով, հետ մղած 11 մետրանոցների և բաց չթողնված գնդակների քանակով[1]։ Ռյազանում անցկացվել է նրա հիշատակին նվիրված մինի ֆուտբոլի մրցաշար[17]։
↑Долгов Анатолий // Справочник-календарь футбол-90. «Торпедо» Рязань. — Рязань: Рязанская областная типография, 1990. — С. 6.
↑«Сезон-1975». От «Торпедо» до «Лады». Официальный сайт ФК «Лада-Тольятти». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 29-ին.
↑«Сезон-1976». От «Торпедо» до «Лады». Официальный сайт ФК «Лада-Тольятти». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 29-ին.
↑«Сезон-1978». От «Торпедо» до «Лады». Официальный сайт ФК «Лада-Тольятти». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 29-ին.
↑Калмыков В.В., Эквист В.Г. Футболисты, выступившие за «Спартак» в чемпионате России (СССР) с 1960 по 2005 года // История тамбовского футбола 1910—2005. — Тамбов, 2006. — С. 186.
↑Кто играл, кто забивал // Футбол-88 / составитель В. Н. Григорьев. — Рязань: Приокская правда, 1988. — С. 54.
↑Здравствуй, «Торпедо»! // Футбол-88 / составитель В. Н. Григорьев. — Рязань: Приокская правда, 1988. — С. 7.