Ժան Օնորէ Ֆրակոնար
Ժան-Օնորէ Ֆրակոնար (ֆրանսերէն՝ Jean-Honoré Fragonard, 5 Ապրիլ 1732[https://rkd.nl/explore/artists/28857_RKDartists]
Ժան-Օնորէ Ֆրակոնար (ֆրանսերէն՝ Jean-Honoré Fragonard, 5 Ապրիլ 1732(1732-04-05)[https://rkd.nl/explore/artists/28857_RKDartists]
Ուսումը ստացել է Ժան Պաթիսթ Շարտենի եւ Ֆրանսուա Պուշէեի մոտ։ 1756–1761 թվականներին, 1773–74 թվականներին ստեղծագործել է Իտալիոյ մէջ։
Շարունակելով Պուշէի արուեստի ավանդու յթները, երբեմն տուրք տալով ռոքոքօ ոճին, Ֆրակոնարը միաժամանակ, հասեր է առօրեայ (նաեւ ժող․) կեանքի քնարական տեսարաններու, մարդկային մտերմիկ զգացմունքներու, բնութեան բանաստեղծականութեան վերարտադրման։ Գոյներու ներդաշնակութիւնը յագեցած թարմութեամբ ու նուրբ զարդարանկարչականութեամբ, նկարելակերպի թեթեւութեամբ, սահուն յօրինումի ռիթմերով աչքի ինկող Ֆրակոնարի ստեղծագործութիւնները լեցուն զգայականութեամբ, կեանքի հաճոյքի քերթուածով («Ճոճքի երջանիկ պատահականութիւնները», 1766, Ուոլլես հաւաքածոյ, Լոնտոն, «Լողացող կանայք», 1775, Լուվր, Փարիզ), ներթափանցուած են կերպարներու սեթեւեթ տուայտանքներու նկատմամբ հազիւ նկատելի ծաղրով («Գողունի համբոյր», Էրմիթաժ, Սան Փեթերսպուրկ) կամ հերոսներու ճակատագրի հանդէպ անկեղծ, որոշ չափով դիւրազգաց համակրանքով («Աղքատ ընտանիք», Ալեքսանտր Պուշկինի անուան կերպարուեստի թանգարան, Մոսկուա)։ Լուսաստուերի նուրբ ազդեցութիւնները բնորոշ են իր բազմաթիւ գծանկարներուն եւ օֆորթներուն:
Այլ նշանաւոր գործերէն են Ճոճանակ եւ Սողնակ կտաւները։
|