Feyza Turgay
Kocaeli University, Labor Economics and Industrial Relations, Faculty Member
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Öz: 1960 sonrası yasalaşan sendikal hakların işçi hareketinin ve sendikaların bir katkısı olmadan, asker-bürokrat-aydın elitlerin çabalarıyla sağlandığı değerlendirmesi çalışma ilişkileri ve emek tarihi yazınında geniş bir yer... more
Öz: 1960 sonrası yasalaşan sendikal hakların işçi hareketinin ve sendikaların bir katkısı olmadan,
asker-bürokrat-aydın elitlerin çabalarıyla sağlandığı değerlendirmesi çalışma ilişkileri ve
emek tarihi yazınında geniş bir yer tutmaktadır. Bu konudaki genel eğilim hakların oluşum
sürecinde işçi hareketinin rolünü yok saymak biçiminde şekillenmiş olsa da kanımızca böyle
bir değerlendirme eksik kalacaktır. Konu diğer boyutlarıyla birlikte incelemeye değerdir. Türkiye’de
yaygın olarak tercih edilen, işçi sınıfı mücadelesini veya birikimini 1960’lardan başlatma
eğilimi, o tarihte yükselen mücadelenin yalnızca Anayasa ve yasalarla bağlantılı olduğunu dü-
şünmek anlamına gelir. Böyle bir düşünce 1960 öncesi birikimi yok saymaya, dahası toplumsal
yaşamın çok faktörlü, çok yönlü ve çok düzeyli gelişim sürecini ihmal etmeye yol açacaktır. Bu
çalışmada Türkiye’de 1961 Anayasası ile anayasal güvenceye kavuşturulan grevli toplu sözleş-
meli sendikal hakların yasalaşma aşamasında (1960-1963) gerçekleşen belli başlı işçi eylemleri
incelenerek, işçi sınıfının eylemlilik birikimi ve sürece olan katkıları ortaya konmaya çalışılacaktır.
Abstract: The claim that trade union rights are gained thanks to military-bureaucraticintellectual
elites instead of labour movement and trade unions after 1960 has been occupying a
large place in labour relations and labour history literature. Even if the general tendency in this
matter is to ignore the role of labour movement, this consideration does not seem right. The issue
is worth analysing with other dimensions. Attempts to start labour struggle history in Turkey
from the 1960’s mean that the rising struggles of these times were only related to the constitution
and laws. Such a thought will lead to ignore all struggles happened before 1960’s on the one
hand and the development process of social life with multidimensional and multidirectional
perspectives on the other. This study investigates labour class union accumulation and its
contribution to the process by evaluating the main labour movements in the time of recognition
of trade union laws with right to strike in Turkey with 1961 constitution.
asker-bürokrat-aydın elitlerin çabalarıyla sağlandığı değerlendirmesi çalışma ilişkileri ve
emek tarihi yazınında geniş bir yer tutmaktadır. Bu konudaki genel eğilim hakların oluşum
sürecinde işçi hareketinin rolünü yok saymak biçiminde şekillenmiş olsa da kanımızca böyle
bir değerlendirme eksik kalacaktır. Konu diğer boyutlarıyla birlikte incelemeye değerdir. Türkiye’de
yaygın olarak tercih edilen, işçi sınıfı mücadelesini veya birikimini 1960’lardan başlatma
eğilimi, o tarihte yükselen mücadelenin yalnızca Anayasa ve yasalarla bağlantılı olduğunu dü-
şünmek anlamına gelir. Böyle bir düşünce 1960 öncesi birikimi yok saymaya, dahası toplumsal
yaşamın çok faktörlü, çok yönlü ve çok düzeyli gelişim sürecini ihmal etmeye yol açacaktır. Bu
çalışmada Türkiye’de 1961 Anayasası ile anayasal güvenceye kavuşturulan grevli toplu sözleş-
meli sendikal hakların yasalaşma aşamasında (1960-1963) gerçekleşen belli başlı işçi eylemleri
incelenerek, işçi sınıfının eylemlilik birikimi ve sürece olan katkıları ortaya konmaya çalışılacaktır.
Abstract: The claim that trade union rights are gained thanks to military-bureaucraticintellectual
elites instead of labour movement and trade unions after 1960 has been occupying a
large place in labour relations and labour history literature. Even if the general tendency in this
matter is to ignore the role of labour movement, this consideration does not seem right. The issue
is worth analysing with other dimensions. Attempts to start labour struggle history in Turkey
from the 1960’s mean that the rising struggles of these times were only related to the constitution
and laws. Such a thought will lead to ignore all struggles happened before 1960’s on the one
hand and the development process of social life with multidimensional and multidirectional
perspectives on the other. This study investigates labour class union accumulation and its
contribution to the process by evaluating the main labour movements in the time of recognition
of trade union laws with right to strike in Turkey with 1961 constitution.
Research Interests:
Özet Örgütlenme, toplu pazarlık ve grev haklarını kapsayan çalışanların sendikal hakları konusu Avrupa Birliği Hukuku içinde en tartışmalı alanlardan biridir. Birlik organlarının bu konuda bağlayıcı düzenleme yapma yetkisinin olmaması... more
Özet
Örgütlenme, toplu pazarlık ve grev haklarını kapsayan çalışanların sendikal hakları konusu Avrupa Birliği Hukuku
içinde en tartışmalı alanlardan biridir. Birlik organlarının bu konuda bağlayıcı düzenleme yapma yetkisinin
olmaması (Roma Ant. Md.137) ve Avrupa Birliği Hukuku’nun dayandığı pek çok belgede bu haklara yer veriliyor
olması tartışmanın çıkış noktasını oluşturmaktadır. Çalışmada sosyal politika açısından sendikal hakların ne anlama
geldiği belirtildikten sonra, Avrupa Birliği’nin kurucu antlaşma ve belgelerinde ve Topluluk hukukuna dahil
ettiği BM, ILO ve Avrupa Konseyi belgelerinde yer alan sendikal haklara ilişkin düzenlemelere yer verilerek AB
hukukunda sendikal hakların yerine ilişkin tartışmalar ve müzakere sürecinde sendikal haklar alanında TürkiyeAB
uyum süreci değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Abstract
The issue of collective rights which covers the rights of organising, collective bargaining and strike is one of the contentious
subjects in the EU legislation. The facts that the union organs don't have the authority to enact obligatory
regulations and many documents on which the EU legislation based include these rights are the emerging
points of the debate. In this study, after stating the meaning of collective rights in regards of social policy, the debates
about the position of collective rights in the EU legislation and the harmonization process of Turkey to the
union in terms of collective rights will be explained by discussing the arrangements on collective rights in UN, ILO
and EU Council documents which EU included in founding agreements and documents.
Örgütlenme, toplu pazarlık ve grev haklarını kapsayan çalışanların sendikal hakları konusu Avrupa Birliği Hukuku
içinde en tartışmalı alanlardan biridir. Birlik organlarının bu konuda bağlayıcı düzenleme yapma yetkisinin
olmaması (Roma Ant. Md.137) ve Avrupa Birliği Hukuku’nun dayandığı pek çok belgede bu haklara yer veriliyor
olması tartışmanın çıkış noktasını oluşturmaktadır. Çalışmada sosyal politika açısından sendikal hakların ne anlama
geldiği belirtildikten sonra, Avrupa Birliği’nin kurucu antlaşma ve belgelerinde ve Topluluk hukukuna dahil
ettiği BM, ILO ve Avrupa Konseyi belgelerinde yer alan sendikal haklara ilişkin düzenlemelere yer verilerek AB
hukukunda sendikal hakların yerine ilişkin tartışmalar ve müzakere sürecinde sendikal haklar alanında TürkiyeAB
uyum süreci değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Abstract
The issue of collective rights which covers the rights of organising, collective bargaining and strike is one of the contentious
subjects in the EU legislation. The facts that the union organs don't have the authority to enact obligatory
regulations and many documents on which the EU legislation based include these rights are the emerging
points of the debate. In this study, after stating the meaning of collective rights in regards of social policy, the debates
about the position of collective rights in the EU legislation and the harmonization process of Turkey to the
union in terms of collective rights will be explained by discussing the arrangements on collective rights in UN, ILO
and EU Council documents which EU included in founding agreements and documents.