Waarom ik zo van madeliefjes houd

Het regende. Ik trok mijn groene bosjas aan en pakt de rugtas van het haakje. Als het regent heb je minder pollen en kan je wandelen zonder niesbuien. Zoveel bloemen dat ik zag! Ze riepen allemaal: joehoe... het is lente, het is lente

Het madeliefje!

Ik wil de lentebloemen niet in een kwaad daglicht zetten vandaag, maar er is een bloemetje dat al in de winter tevoorschijn piept en dat is het madeliefje. Daar hou ik het meest van. Ik weet nog dat ik op een koude morgen naar het veldje fietste, waar ik ze had zien staan... en sjonge wat een pech, de madeliefjes hielden hun blaadjes stijf dicht vanwege de regen.

Madeliefjes op begraafplaats
Gelukkig zag ik op een andere dag madeliefjes die wel echt stonden te stralen met hun gele hartjes omhoog naar de zon. Kijk hoe mooi... en dat op een begraafplaats.

Madeliefjes worden roze door anthocyaan, een rode kleurstof in de plant. Hoe roze ze zijn, hangt af van de grond en hoeveel zonlicht ze krijgen.

Ik houd van madeliefjes omdat...

Madeliefjes raken me omdat ik er iets moois over las in het boekje Bloemen langs de Weg:

Madeliefjes zijn wel de gewoonste van alle wilde bloemen. Ze worden vertrapt onder onze voeten, we gaan er overheen met de grasmaaier en toch komen ze weer te voorschijn met fier opgerichte kopjes. Ze openen zich voor het licht en bespikkelen onze gazons als late sneeuwvlokken. Maar omdat ze zo gewoon zijn worden ze zelden gewaardeerd.

Wat ben ik vaak geholpen en gezegend door zulke gewone mensen. Mensen waar nooit een boek over wordt geschreven, ze komen niet voor de radio en niet voor de televisie. Maar ze zijn onmisbaar voor onze samenleving. Denk daar maar aan op het moment dat u zich net zo gewoon voelt als een madeliefje.

Jezus zei: "Worden niet twee mussen verkocht voor een duit? En niet één daarvan zal er aarde vallen zonder uw Vader. En de haren van je hoofd zijn ook allemaal geteld. Weest dan niet bevreesd: jullie gaan vele mussen te boven."

Hemelse Vader, dank U wel dat wij als Uw geliefde kinderen altijd door U gezien worden, ook al gaan andere mensen aan ons voorbij

Andere lentebloemen
Wacht...  de bloemen die ik vandaag zag waren ook mooi! De gele dovenetel, katjes aan de berk, bloemkruikjes van de bosbes, roze bloem van prachtframboos, een paardenbloem, de zuurbes, look-zonder-look langs het pad en de eerste pinksterbloem. Je moet er soms naar zoeken, of er die voor bukken maar wat is het leuk om al die bloemen weer te zien.

Ik maakte er een collage van

Voor altijd in mijn hart

Allemaal mooie bloemen maar het madeliefje vind ik het allermooist. Voor altijd in mijn hart.

Take me to the verdant meadow and delightful pasture—where each blade of grass bears the touch of God, nurturing its growth; and every minuscule daisy gazes upward with its tiny eye, whispering, "God resides within me, coursing through my sap, and unfurling my petite petals." C.H. Spurgeon

🌼 Welke bloem is speciaal voor jou?

Gelinkt aan de Huivlijt Linkparty

Dagboekschrijven onder tranenboom

Enthousiast knielde ik neer op de natte bosbodem. Ik probeerde een foto te maken. Huh, maar waarom deed mijn camera het niet? Ik zag het al: mijn geheugenkaart zat vol. Ik moest oude foto’s wissen om nieuwe te kunnen maken. Ik dacht: daar ga ik over bloggen. Over afscheid nemen van het ene seizoen om het andere in te gaan.

Roze bloemen wissen

Hieronder zie je mijn camera. Ik wiste alle roze bloemen om paddenstoelenplaatjes te schieten.

En toen viel Hamas Israël binnen en wist ik niet meer hoe ik mijn blog af moest schrijven. 

Uit mijn dagboek
10 oktober

Tranenboom

Ik wandelde door de mist naar de boom bij de kleine hei. Nu zit ik eronder. Het waait en de wind blaast de druppels van de takken boven mijn hoofd. Ze vallen overal: op het bankje, op de mouwen van mijn jas, op mijn camera. De boom huilt. Iedereen huilt. 3 dagen geleden viel Hamas Israël binnen. Ik krijg de beelden niet meer uit mijn hoofd. De zon probeert door te komen. Maar de boom huilt nog steeds 

Uit mijn dagboek

16 oktober

Genade inademen

Ik was vroeg vandaag. De boom drupt niet meer. Ik adem vrede in en voel me bijna schuldig dat ik zo fijn zit hier. Er zingt een vogel in de struiken. Ik geloof dat God ondanks alles het kromme recht zal maken. Christenen hebben een vooruitziende blik las ik gisteren [1] en daar bid ik om. Ik kijk veel te veel naar alles wat krom en lelijk is in deze wereld. Vanmorgen adem ik vrede in en de genade van God. Zijn goedertierenheid: elke dag nieuw. Is het raar dat ik weer mooigheid zie? Ik denk dat het mag. Oog hebben voor de kleine wonderen zoals een herfstblad in de ochtendmist. Te mogen léven

 

Uit mijn dagboek

28 oktober

Hij kent ons verhaal

Ik las: "Het is oké om te treuren - en de waarheid over je pijn uit te drukken in woorden. Het opent een ruimte om God binnen laten. Dat is precies wat je nodig hebt. Alleen Hij kent ons verhaal van begin tot eind - het echte einde en niet de verhalen die we onszelf soms vertellen"

Zomerbloem in herfstbos

Vandaag is het 9 november! Nog nooit heb ik zo lang gewacht met het online zetten van een blog. Mijn fototoestel explodeert bijna van de herfstfoto's. Op één uitzondering na: gisteren zag ik roze vingerhoedskruid tijdens mijn wandeling. Hoe bijzonder is dat.

🌸 Laatbloeier?

🌸 Teken van hoop?

🌸 Roze wondertje?

🌸 Herfstverrassing?

🌸 ...

Troost in de Psalmen

Heb jij net als ik moeite om afscheid te nemen van het ene seizoen om het andere in te gaan? Ik vind veel mooie lessen en troost in de Psalmen. Ik omhels ze als een geschenk, juist voor een tijd als deze. God tilt moedeloze hoofden omhoog [2]. Ik ga Hem daar extra om bedanken vandaag.

“There’s something about lifting your voice to God, especially in the words of the Psalms. If you have something to be thankful for, it gives shape to your gratefulness. And if you don’t, the song becomes a place into which to pour your overflowing heart. The psalms give voice to your sorrow and pain, and singing them lifts up your heart. It resets your focus on God and gives you hope.” Sarah Christmeyer

 

🌷🌸🌻🌼 Heb jij nog bloemen gespot?

Linked to Sweet Tead and Friends Link-Up

---

[1] Paul lived in the future tense, as well as in the present. His actions were governend by what God would do in the future. He knew that Jesus Christ would return and reward him for his faithful ministry, and on that day, the saints in Thessalonica would bring glory to God and joy to Paul's heart. As the songs says: "it will be worth it all when we see Jesus. Source: Be Ready: Living in Light of Christ's Return, Warren W. Wiersbe

[2] Psalm 3:4  U echter, HEERE, bent een schild voor mij, mijn eer; U heft mijn hoofd omhoog.

Weet je wat? Ik laat los!

MOE VAN MEDICATIE

Begin mei

Hebbes, daar heb ik mijn mobiel. Huh, zo laat al! Ik hijs mezelf snel overeind in het kussen. Even wordt alles grijs en mijn oren zoemen. Zo dizzy voel ik me... de slaapkamer draait en draait. Dan komen de roze bloemetjes op het behang van mijn slaapkamer weer terug en staan de muren stil. Ook goedemorgen, ik kom eraan hoor. Maar zin heb ik niet. Mijn nieuwe medicatie maakte me zo moe. 

🙏 'Help me alstublieft God!' bid ik, 'help me deze dag door!'

ONTSPANNEN IN DE NATUUR: Hij zorgt

Dictafoon 16 mei 

Hier zit ik dan, omringd door de pracht van het bos. Mijn rugtas leunt tegen de boomstronk, de thermosfles met koffie staat in het mos. Echt heerlijk om hier weer te zijn. Voel me nog best moe, maar vanmorgen zei ik tegen mezelf: "Kom op, gaan met die banaan." Nu voel ik de wind op mijn huid en ik zie hoe het zonlicht over het mos schuift. Ik buig voorover en raak het aan: wow, het voelt stugger dan gedacht. Diepe zucht. Nog een zucht, en dan stilte. Oké, ik ga niet naar mijn favoriete bankje lopen (5 kilometer verderop). Ik accepteer dat ik dat niet kan en geniet gewoon van wat wel lukt. Hier zitten en lekker de geur van het bos opsnuiven. Wat een mooi extraatje. Dank U wel, Heer. 

🎙️ Einde dictafoon bericht

"Het bos is stil; zelfs als het fluistert is het toch stil. Want de bomen, zelfs waar er heel veel dicht op elkaar staan, houden zich aan iets waar mensen zich, ondanks de beloften die zij elkaar doen, maar zo zelden aan houden: het blijft tussen ons." Søren Kierkegaard
 

LEVEN MET BIJWERKINGEN: Zoeken naar balans
25 mei

Ruim 7 dagen verder! Het heeft lang geduurd voordat ik minder last had van bijwerkingen (lees: voordat ik er mee om ging). De eerste weken durfde ik geen auto te rijden en sloeg ik de zondagse bijeenkomsten over. Het ergste vond ik de traagheid in mijn denken en het gevoel van afvlakking. Dat vind ik nog steeds niet zo handig

HOOP IN MOEILIJKE TIJDEN: Bidden bij Bethesda

"Bidden bij Bethesda" helpt. Wat een mooi boek! In hoofdstuk 1 schrijft Joni E. over de donkere tijd nadat ze een ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag.

Ik citeer:

"Ik wilde zo graag huilen. In plaats daarvan onderdrukte ik mijn tranen en troostte mezelf met een van die klassieke liederen: "Pass me not, O gentle Savior, Hear my humble cry, While on others Thou art calling, do not pass me by." Als ik die woorden zong of de melodie zachtjes neuriede in de stille nacht van mijn ziekenhuiskamer, dacht ik altijd aan het bad van Bethesda in het boek Johannes 5. Wanneer vrienden me in het ziekenhuis bezochten, vroeg ik hen vaak dat gedeelte voor te lezen. Johannes vertelt over een man die al 38 jaar naast het bad van Bethesda lag. En dan staat er dat Jezus hem zag liggen en wist 'hoe lang hij al ziek was'. In mijn verbeelding lag ik daar ook en zag ik Hem stilstaan bij het bad, terwijl de discipelen zich afvroegen waarom Hij treuzelde en niet gewoon naar de tempel liep. En dan zou ik Hem roepen en smeken om niet voorbij te gaan, om mij niet te negeren: 'Heer Jezus, hier ben ik! Ga alstublieft niet aan mij voorbij! Genees mij, alsjeblieft! Help me alstublieft. Laat me hier niet liggen!

In werkelijkheid zag Jezus mij al die tijd al, hoewel ik dat destijds niet begreep. Hij kende mij. Hij kende mijn angst, mijn verdriet, mijn wanhoop, mijn verlangens en mijn onmetelijke behoefte. En Hij ging niet aan mij voorbij. Gedurende al die jaren is Hij nooit aan mij voorbijgegaan. En Hij zal ook nooit aan mij voorbijgaan, tot in eeuwigheid. Dat ik bij het bad van Bethesda lag, was natuurlijk alleen in mijn verbeeldeig. Maar Jezus’ niet aflatende ‘waakzorg’ en mededogen zijn geen verbeelding." Bron: Bidden in Bethesda, Joni Eareckson Tada

📝 Einde citaat

🎧 "Pass me not": zie video hieronder

😍 Mooi (dit troostte me):

"In werkelijkheid zag Jezus mij al die tijd al, hoewel ik dat destijds niet begreep. Hij kende mij. Hij kende mijn angst, mijn verdriet, mijn wanhoop, mijn verlangens en mijn onmetelijke behoefte. En Hij ging niet aan mij voorbij. Gedurende al die jaren is Hij nooit aan mij voorbijgegaan. En Hij zal ook nooit aan mij voorbijgaan, tot in eeuwigheid." 

LOSLATEN EN LEVEN: Kwetsbaarheid en Gods liefde

Dit boekje hielp me alles weer op z'n plek te krijgen van binnen. Ook om mijn kwetsbaarheid te omarmen. Joni voelt aan als een grote wijze zus, met een schat aan ervaring, waarmee ze me dichter bij God brengt.

•  Beside Bethesda, Joni Eareckson Tada (video)

26 mei
Ik ga mijn blog nu afronden. Vandaag heb ik mijn twee lelies in de tuin geplant. Ze groeiden hun potjes uit. Het was zo'n heerlijk moment met de zon op mijn gezicht, mijn handen in de aarde en mama-merel heel dichtbij.

"Laat je gedachten afleiden, kijk omlaag naar de lelie, en houd ermee op naar je zorgen te staren. Kijk omhoog naar de vogel en houd ermee op naar je zorgen te staren." Søren Kierkegaard (👈 boektip)

🌞🌿 Wat was jouw favoriete kleine geluksmomentje deze week? 

Verbonden met de Grace & Truth Linkup

Hoe een lentetakje mijn perspectief veranderde

Dat ik terugging voor een lentetakje. Zou het er nog liggen?

Op zoek naar nieuw leven in het bos
Ik ging op stap met mijn wandelcoach. Om ons heen zag het bos er kaal en troosteloos uit. Toen we langs de prehistorische grafheuvel liepen vroeg mijn coach: kijk eens om je heen, waar zie je nieuw leven?

Ik zocht tussen het gras rondom de grafheuvel naar bloemen, en vond niets. Maar naast de grafheuvel ontdekte ik een krentenboom met nieuw blad en ik sneed een takje af als symbool van nieuw leven. 

Lentetakje als symbool van hoop 

Terwijl we verder wandelden, praatten mijn coach en ik over hoe er uit ontmoedigende situaties nieuw leven kan ontstaan. Ik wilde het takje mee naar huis nemen als herinnering aan dit mooi gesprek. De zon brak zelf even door terwijl we pauzeerden op het bankje. 

De lente is als de zonsopgang na een donkere nacht. Het herinnert ons eraan dat er altijd hoop is, zelfs in de donkerste momenten van ons leven

Iets nieuws, iets moois, iets goeds

Maar ik vergat het lentetakje en liet het achter op het bankje waar we thee dronken. Daarom ging ik terug om het te zoeken en tot mijn verbazing lag het er nog steeds (na 2 dagen). Ik nam het mee naar huis en nu staat het in een vaasje te pronken tussen blauwe druifjes uit mijn tuin. Ik zie het als een symbool van hoop is op iets nieuws, iets moois, iets goeds.

Koester je herinneringen

Het zoeken naar mijn takje herinnert me eraan hoe belangrijk het is om herinneringen te koesteren. Goede herinner(d)ingen zijn kostbaar! Het leven van een christen is een oefening in gedenken. 

Notitie aan mezelf: Soms heb ik het gevoel hebben dat ik God kwijtgeraakt bent. Maar net zoals het takje nog steeds terug te vinden was, kan ik God ook terugvinden als ik me wat inspan om Hem te zoeken. En dan ontdek ik dat terwijl ik op zoek ben gegaan naar God, Hij eigenlijk al die tijd naar mij op zoek was.

Opschrijven van herinneringen

Terwijl ik deze blog schrijf, denk ik terug aan een paar momenten dat de Heere me bemoedigde. Ik schrijf ze in mijn dagboek, voordat ik ze vergeet. Het zijn kostbare herinneringen. Eén van die momenten was toen ik een stukje las over Deuteronomium 23:5 en de manier waarop de Heere de vloek voor Zijn kinderen in een zegen verandert omdat Hij hen liefheeft.

🙏🌈🎨 zie opmerking onderaan mijn blog

Citaat Susannah Spurgeon 

(en beetje mij)

Deuteronomium 23:5 De HEERE, uw God, heeft de vloek voor u in een zegen veranderd, omdat de HEERE, uw God, u liefhad.

Op onze reis hier op aarde kom je zoveel rare en onbegrijpelijke dingen tegen die door Zijn hand op je pad worden gelegd. Soms vraag je je af: "Waarom moet ik deze beproeving doormaken, Heer? Waarom worden mijn plannen doorkruist?" Maar in dit vers wordt de naam van de Heere gezegend voor het verbazingwekkende en volledige antwoord dat het biedt. Het is van toepassing op alle vragen die mijn wankelende geloof me stelt. Mijn beperkte verstand kan Gods wegen niet begrijpen, maar als ik kan geloven dat Hij van me houdt, dan is dat genoeg. Mijn hart heeft misschien nog niet geleerd om volledig te vertrouwen, en daarom heb ik steeds weer last van twijfels en angsten die mijn zicht vertroebelen. De duisternis lijkt soms ondoordringbaar, de weg lijkt onbegaanbaar. Maar deze woorden uit de Bijbel zijn als een stralende ster in de duisternis: "Omdat de Heere uw God je liefhad!"  Ik klamp me vast aan Zijn hand, ik vertrouw erop dat Hij me door alles heen zal leiden.

 

Happy end

En zo eindigt mijn zoektocht naar het lentetakje met een happy end! Maar wie weet, misschien vind ik de volgende keer wel iets anders tijdens mijn wandeling. Zo zie je maar, de natuur heeft altijd iets verrassends in petto! 

🌟 Hoe gebruik jij je positieve herinneringen en symbolen als bron van kracht en hoop

❤️ Heb jij ook herinner-dingen uit de natuur?

💭 Wil jij een herinnering aan Gods liefde en trouw met me delen?

----

🙏🌈🎨 Ik ben bezig met een leuk blogbericht over hoe je positieve herinneringen aan geloofsmomenten op een creatieve manier kunt bewaren, zonder dat je het hoeft op te schrijven in een saai dagboek. Niet iedereen schrijft graag. Heb jij nog frisse ideeën? Houd mijn blog Geloof, Hoop & Boeken in de gaten. Stay tuned.

Linked to the Sweet Tea & Friends April Link-Up

Go(u)d bij de kleine heide

Een douchende buur aan de andere kant van de muur. Dat was de druppel. Nu kon ik echt niet meer slapen. Ik lag al een uur te woelen en koos ervoor om heel zachtjes uit bed te stappen.

Naar het bos
Ik ga ik naar het bos, dacht ik. Dat deed ik ook. 

Zonnegoud 

Het zand dempte mijn voetstappen en de zon scheen warm tussen de rechte boomstammen door. Ik schoot een heleboel foto's van het zonnegoud. Sinds ik onderstaand stukje las, zie ik steeds vaker de link naar Gods trouw. Het troost me. Ik word er blij van.

Ruth Chou Simons over Gods trouw.  

The faithful raising of the sun. Light by which to work with our with our hands, the warm afternoon sun on our backs The setting of the sun. The rising of the moon. Stars that never leave their posts. We call these the making of a day, but God calls them a persistent renewing of His faithfulness.

The steadfast love of the Lord never ceases; his mercies never come to an end; they are new every morning; great is your faithfulness. Lamentations 3:23 

Kastanjeblad 

Ik zette koers naar de kleine heide. Dat is een schitterende plek om even tot rust te komen tijdens een wandeling. Ik vond een langwerpige blad van de tamme kastanje onderweg ernaar toe. Toen ik wat later op het bankje zat, hield ik het omhoog naar de zon. Toen zag de bladtekening nog scherper. De fijne nerven en de kleur die al naar bruin neigde.

Regenroep

In de verte hoorde ik de klagende regenroep van een specht: kliaaah, kliaaah. Zou er eindelijk regen komen? Ik dronk mijn koffie langzaam op. De paarse hei,  de blauwe lucht met witte plukken wolk. Goed om hier te zijn. Ik pakte mijn telefoon om de meditatie van de dag te lezen (zie stukje uit dagboek onder de foto).

Uit mijn dagboek

25 augustus

Ik zat vanmorgen onder de oude beuk bij het veld. De heide bloeit nog steeds al is het iets minder uitbundig. Vandaag geen dansende hertjes gezien. Ik zat daar met mijn voeten op de kurkdroge aarde onder de beuk, met een herfstblad naast me op het bankje dat smaragdgroen hoorde te zijn. En niet geel. Ik las de meditatie van Spurgeon. Het ging het over droogte en onvruchtbaarheid. Ik vertaal het naar mijn eigen woorden. 

Hoop in onvruchtbaarheid

Zing, o onvruchtbare.
Jesaja 54:1

Er zijn momenten waarop ik me zo onvruchtbaar voel. Mijn gebed is levenloos, mijn liefde is koud, mijn geloof is zwak. Iedere genade in het tuintje van mijn hart kwijnt weg. Ik ben als bloem in de hete zon die dringend een verfrissende regenbui nodig heeft. Wat moet ik doen in? De tekst zegt het. “Zing, o onvruchtbare… breek uit in gejuich en jubel het uit."

Kom ga opnieuw naar Jezus. Lang geleden was je zwaar beladen en je verloor je lasten bij het kruis. Je droogte, je onvruchtbaarheid, je gevoel van verlatenheid is niet anders dan het donkere decor voor de saffier van Zijn eeuwige liefde.

Ik zal tot Hem gaan in mijn hulpeloosheid. Ik zal Hem vertellen dat ik nog steeds Zijn kind ben, dat ik Hem ook nu vertrouw omdat ik Zijn trouwe hart ken. Zelfs ik, de onvruchtbare, zal zingen. Ik zal het uitjubelen voor Hem.

Bij de kleine heide vond ik go(u)d. English: Go(l)d

Mijn hart ging weer zingen. 

Ben jij een engel?
Toen zag ik háár aankomen. Mirjam. Dat zei ik dus ook: "Mirjam!" Ze keek me verward aan. "Ben je een engel ofzo, dat je mijn naam weet?" Pas daarna viel het kwartje. Precies een jaar terug kwamen we elkaar op exact dezelfde plek tegen en hadden we een goed gesprek over God. Ze zei toen dat Hij verborgen aan het werk is in de moeilijke periodes van ons leven.

Verlies de moed niet

Met een lach op haar gezicht schoof ze naast me en we praatten honderduit. "Verlies de moed niet!", zeiden we tegen elkaar en we citeerden de twee Bijbelverzen, die voor ons belangrijk waren geweest in het achterliggende jaar. 

In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen. En: Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.

Vlak voordat we uit elkaar gingen beloofden we elkaar om deze teksten te reciteren, als we wakker zouden worden in donkere nachten en angst op onze deur klopte.

God en een gouden ontmoeting

Ik daalde de heuvel weer af maar zij bleef nog even zitten onder de beuk. Als een bemoedigd mens reed ik een half uurtje later naar huis terug. Tijd voor een nog een bakje koffie. En zo vond ik go(u)d bij de kleine heide: God en een gouden ontmoeting.

💗 Heb jij ook wel eens een gouden ontmoeting

😞 Wat doe jij als je veel te vroeg wakker bent?

🎨 Beholding and Becoming, Ruth Chou Simons

👩 Meer over Mirjam: Mag het winteren?

📷  Slideshow van mijn wandeling (paar minuten)

Linked to Sweet Tea & Friends en Grace & Truth Linkup

Als Hij zegt: wees niet bang

Het stoffige zand wolkte omhoog terwijl ik liep. 

Zo droog was het op de heide!

Onder de beuk
Ik wilde pauzeren onder de beuk maar er zat al iemand en daarom bleef ik een beetje dralen en schoot wat plaatjes. Een foto van het zandpad, een foto van mijn voeten, een foto van een bloem. Yes, de man stond op! Hij stopte zijn boek in de rugzak en liep weer verder. Kon ik toch nog even zitten.

Koffiepauze (met emaille beker)
Ik had een fijne koffiepauze op mijn lievelingsplek met een prachtig uitzicht over de Utrechtse Heuvelrug. De wolken dreven pluizig en wit voorbij en ik kon zo ver kijken die morgen! Helemaal tot Verwegistan. Ik pakte mijn telefoon en las de meditatie van die dag, via de Truth For Live App.

Uit mijn dagboek
12 mei

Ik las iets moois via de app en dat wil ik onthouden. Het ging over Jacob. God riep hem weg uit zijn land. Hij moest naar Egypte toe.  

Genesis 46:2 Jakob! Jakob! En hij zei: Zie, hier ben ik. En Hij zei: Ik ben God, de God van uw vader; wees niet bevreesd om naar Egypte te trekken ... Ik zal met u meetrekken naar Egypte.

De kern heb ik onthouden. In eigen woorden: "Onverwachts kan het anders gaan. Een deur die sluit, een deur die opengaat. Maar Hij zegt: wees niet bang om te gaan want Ik ga mee. Een weg door een donkere vallei kan een goede weg kan zijn.

Einde dagboekcitaat

Natuur ver weg (23 mei)

Nu is het anderhalve week verder. Ik kreeg kaakpijn en een kuurtje. Moe ben ik daarvan. Er komt niets van het wandelen terecht want elke stap die ik zet, is gevoelig. De natuur ver weg maar ik koester de woorden die ik terugvond. Die bewaar ik in mijn hart voor als ik het nodig heb.

Als Hij zegt: wees niet bevreesd om deze weg te gaan,

wees dan moedig en sta op. Hij gaat mee.

Nog steeds zegeningen (24 mei)

Weer een dag verder. Ik las terug wat ik gisteren schreef en heb wat dingen geschrapt (en toegevoegd). Vandaag sluit af met een zinnetje dat me raakte, uit de blog van Gayl Wright. Ze zegt: "In onze beproevingen hebben we nog steeds zegeningen."

Natuur dichtbij

Ik mijmer over de zegeningen van deze nieuwe dag en tussen de buien (ja, regen!) geniet ik van de natuur dichtbij: mijn plantjes in de vensterbank, de rozen bij de voordeur, de konijnenpootvaren van mijn zoon die toch weer uitloopt. Ik ben benieuwd hoe het met jouw ging deze week.

🎧 Danai singing: it is well with my soul

🌺 Wat groeit er in jouw tuintje (vensterbank)

Bloeien in het zand

De zon brandde op mijn hoofd. Zon of geen zon, als de brem bloeit vind ik het een feestje om naar de hei te gaan. Daar schrijf ik vandaag over want ik zag iets mooi op de hei. Iets dat ik niet eerder gezien heb.

Hieronder mijn voeten 

Op het smalle pad.

Een beetje omhoogkijken

Hier is het! Langs dit diep uitgesleten pad groeien de bremstruiken. Je moet als het ware een beetje omhoog kijken om ze te zien. Ik loop langzaam omdat ik zo geniet. Maar ook omdat ik vorig jaar bijna op de staart van een zandhagedis trapte die op het pad lag te zonnen.

Tempo omlaag (en blij zijn)

Er valt zoveel moois te zien als je het tempo omlaag gooit. Opeens zie je opeens de bloemen weer. De hommels, de bijen, de kevers. Ik ook! Ik hoor vandaag het uitbundige zingen van de veldleeuwerik en daar word ik zo blij, blij, blij van. Het is een geweldig geluid.

• Beluister de veldleeuwerik 

Explosie van kleuren
Ik sta stil op het paadje en kijk omhoog naar de struiken. Het geel van de bloemen tekent zich scherp af tegen de wolkenhemel. Ik probeer de schoonheid vast te leggen met mijn grote camera en mijn telefoon maar in het echt is het veel mooier. Wat een uitbundige explosie van kleuren en geuren. Zo levendig dat het niet op een plaatje past!

Als het mogelijk is, ga dan zelf op zoek naar bezembrem op de heide.

Geniet ervan 💛

 

Die neem ik mee (nee dus)

Goudgele bloemen wuiven zacht heen en weer aan de takken. Ik loop er langs maar halverwege zie ik iets vreemds. Er ligt een bremtak voor mijn voeten met de bloemen en al. Die neem ik mee, denk ik enthousiast en ik trek eraan. Maar het lukt me niet om het los te krijgen want het zit stevige vast aan een wortel, die in de hoge zijkant van het pad verdwijnt. Bloeien in het zand? Kan dat? 

Video van brem 

Omlaag duikelen

Waarom ligt het hier in het zand en staat het niet fijn naast de anderen, in het zonlicht? Dat zou houvast geven! Ik denk zelf dat bovenrand van het pad afbrokkelde. Daardoor had het geen houvast meer en duikelde omlaag. Zo herkenbaar voor mij.

De dag dat ik instortte. Verloren dromen. Fysieke pijn, zielenpijn. Geknakt. De nacht dat ik het uitschreeuwde: mijn God, waarom? 

Verwacht Hem in de diepte

Maar God! Hij leerde me een groot geheim in de diepte: dat Zijn genade genoeg is. Genoeg om verder te leven, dwars door gebrokenheid heen. Genade genoeg om te bloeien in het zand. Ben jij een christen? Wees dan voorbereid op schaduwdagen en zanderige momenten. Maar... wees ook voorbereid op de stille verassingen en zegen in de diepte. Verwacht je Hem?

💛 Geloof je (nog) niet in Jezus maar voel je je wel gebroken? Bekijk de muziekvideo (onderaan de blog).

Wortelen in de Jezus (de bron)

Kijk eens wat flinke wortel hij heeft.  En wat bloemen! Het is mogelijk om te bloeien in het zand, als je wortelt in bron van het leven: Jezus Christus. Er is genoeg genade voor het leven van alle dag. Hoe zanderig en droog het leven soms ook kan aanvoelen. Hij is onze Bron.

Niet vertrappen!

Stilletjes hoop ik dat deze tak nooit wordt vertrapt door een onvoorzichtig iemand. Mijn wens is, dat de enkeling die hier wandelt er hoopvolle gedachten door krijgt. 

---

📚  Uit de diepten roep ik tot U (boek over gebrokenheid)

🎧 Nooit te gebroken om er bij te horen (never to broken to...) 

🌸 Ben ik alleen mooi als ik bloesem draag?

🦎 Gele brem en een hagedis op mijn pad

Linked to Lisa's Notes

Altijd met z'n tweeën

Ik staar naar het lege scherm en betrap me erop dat ik zeg: “Ik kan het niet.” Maar dan ga rechtop zitten en zeg met een glimlach: "Ik kan het niet in mijn eentje!". 

Te moeilijk voor mij

Heb je dat ook wel eens? Dat iets is te moeilijk lijkt? Te onoverzichtelijk, te pijnlijk, te confronterend. Dat je zegt: "Ik kan dit niet." Vandaag schrijf ik over hoe God me vorige maand te hulp schoot in mijn eigen complexe situatie.

👇 Lees het dagboekstukje (onder de foto)

Uit mijn dagboek:

18 april

Alles is zo anders gegaan dan ik dacht in mijn leven. Ik voel me klein en angstig, terwijl ik dit schrijf.  Kwetsbaar als een musje dat te jong uit zijn nest gevallen is. Ik ben niet iemand van “in mijn eentje” en toch ga ik iets doen waarin ik me alleen voel. Het is een eenzame weg en dat maakt me verdrietig. Ik kan maar één ding doen. Ik klamp me vast aan Gods belofte, dat Hij me bij de hand zal nemen. Dat Hij de duisternis in licht zal veranderen. Het kromme recht maken. Dat Hij me nooit zal verlaten. Ook nu niet.

God, help me alstublieft in mijn angst en onzekerheid 🙏

Hoopvol uitzien

(9 mei)

De aprilmaand vloog voorbij. Nu zit ik in mijn tuinstoel met de zon op mijn gezicht en m'n dagboek op mijn schoot. Die 18e april uit mijn dagboek herinner me nog goed. Ik voelde me zo alleen en verdrietig. Maar dat bleef niet zo. God veranderde mijn bange gedachten in een hoopvol uitzien naar Hem. 

Onderstaand citaat was het begin van de "omwenteling" in mijn denken. Het is een stukje uit een boek dat mijn man aan me voorlas.

Citaat D. Martyn Lloyd Jones 

 

Paulus: Ik vermag alle dingen door Christus, die mij kracht geeft.

Dominee: Maar Paulus, wat zegt je daar? 

Paulus: Dat ik alles vermag

Dominee: Maar Paulus, dat is toch grootspraak, je wilt toch niet zeggen dat je een soort supermens bent?

Paulus: Nee, maar ik vermag wel alles.

Dominee: Maar anders ben je altijd zo nederig, Paulus. Je noemt jezelf de minste van de heiligen, en nu zeg je dat je alles vermag. Is dat dan geen grootspraak?

Paulus: ik vermag alle dingen door Christus, Die mij kracht geeft. 

Dominee: Neem me niet kwalijk, Paulus, ik had niet begrepen, dat je met z'n tweeën bent.

Niet in mijn eentje.

Je eenzaam en bang voelen betekent niet dat je echt alleen bent. Christus en ik, we zijn altijd met z'n tweeën. Mijn ups en down kunnen me naar beneden drukken maar ze zijn geen sta in de weg voor Hem. Daarom probeer ik niet meer te zeggen: ik kan het niet want ik vermag alle dingen door Christus, Die mij kracht geeft.* 

🎧 Richt je ogen op Jezus (dit nummer is oorspronkelijk geschreven in 1918 tijdens een griepepidemie).

Mijn kracht ligt in God

Ik kan zwakker of sterker zijn in mezelf, maar mijn kracht ligt in mijn God. Als ik ooit sterker zou worden, dan moet ik bidden om een ​​dieper gevoel van zwakte, opdat mijn kracht me niet zwak zou maken. En als ik ooit zwakker zou worden dan ik ben, moet ik hopen en geloven dat ik inderdaad sterker word in de Heer. Of ik nu zwak of sterk ben, wat maakt het uit? Hij die nooit faalt en nooit verandert, zal Zijn kracht in mijn zwakheid vervolmaken, en dit is eer voor mij. Bron: A paradox 

Tijd om eten te koken
Mijn pauze zit erop. Ik leg mijn dagboek opzij en klap mijn laptop dicht: tijd om eten te koken! Vandaag staat er wraps op het menu. Wat eet jij vandaag?

😋 Wat eet jij vandaag (dinner)

✝️ Geen christen maar wel nieuwsgierig? Klik op: Waarom Jezus?
✂️ Blogpost uit 2016; niet in mijn eentje 

🎧 *Philippians 4:13 – The Meaning of the Most Misused Verse in the Bible

Mag het (winteren)?

Ik heb een nieuwe bureaustoel. Een ergonomische. De site zegt dat een goede zithouding mij een hogere arbeidsproductiviteit bezorgt. Zou het? Mijn scherm blijft leeg. Ik wil wel schrijven maar het lukt al heel lang niet meer. 

Waarom?

Waarom zit ik hier eigenlijk? Waarom probeer ik het nog langer?

Ik fluister een verward gebed. 

Ik mis het 

Telkens als ik begin loop ik vast. Dan krijg ik hoofdpijn. Dan stop ik en stap ik over naar één van mijn blogs. Dat lukt wel. En zo ligt mijn schrijverij al 5 jaar stil. Ik mis het.

Seizoenen 

Leuk is anders maar ondertussen leer ik toch wat mooie dingen in deze periode. Dat het schrijven an sich niet mijn identiteit vormt. En dat mijn leven seizoenen kent. Terwijl ik seizoenen typ, denk ik terug aan de vrouw die ik in september ontmoette op één van mijn wandelingen. 

Ik schreef erover in mijn dagboek. 

Uit mijn dagboek

september 2021

Ik kwam iemand tegen in het bos. Ze noemde haar naam: Mirjam. Het heideveld lag te geuren en te kleuren aan onze voeten en daar praatten we over. Dat iets dood kan lijken maar dat het toch weer tot leven komt. Deze hei zag er in de winter miserabel uit. En kijk nou!

We ontdekten dat we allebei christen waren. Ze zei: "God is verborgen aan het werk in de moeilijke periodes van ons leven" en vertelde toen haar verhaal van het afgelopen jaar. Ze getuigde van haar vaste hoop dat haar man weer leven zou. Dat hij eigenlijk NU al leefde want wie in Christus gelooft leeft, al is hij ook gestorven.


Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen. (2 Korintiërs 5:17)
Ik liep blij naar mijn fiets. Ik voelde me stukken lichter. Dat kwam ook omdat we gedachten gewisseld hadden over "hoe te leven in een moeilijk seizoen". Ik hoop echt dat ik haar nog een keertje tegenkom.


(einde dagboekfragment)

Annemiekes heide

Nu is het hartje winter. Ik tel de dagen tot het lente is. De hei ziet er hopeloos uit. Regelmatig kijk ik naar het schilderijtje met de bloeiende hei dat ik bij Annemieke kocht, als tastbare herinnering aan het gesprek met Mirjam. Telkens als ik er naar kijk besef ik dat de dood niet het laatste woord heeft. Dat God alles prachtig zal maken, op Zijn tijd. 

Mag het winteren?

Mag het winteren? Ja, het mag winteren. Ik heb af en toe een winter nodig. Dit seizoen leert me meer dan ooit liefhebben, wachten, vertrouwen en groeien in de kennis dat God achter de schermen aan het werk is. 

Ik wacht
Mijn schrijverij? Ik blijf het in alle rust proberen. Op mijn nieuwe bureaustoel (die zit echt lekker). En ik wacht, getroost.

 

Soms moeten we onze dromen loslaten om God toe te staan ze bij ons terug te brengen - op zijn manier en zijn timing. Melody Carlson

🤍 Wat is jouw lievelingsseizoen?

🤍 Mag het winteren?

🎧 Podcast van Zinstap: Winter in de schepping

REGEN DIE ZEGENT

Uit mijn dagboek
19 april

Ja hoor, het regende vanmorgen. Ik ben zo blij voor de tuin. Want zonder regen is er geen groei mogelijk. Dan wordt het een dorre boel.

Dat geld ook voor het tuintje van mijn leven. Wat kan het allemaal vruchteloos aanvoelen. Mijn glas half leeg. Mijn vreugde weg.

Uit mijn dagboek
24 april

Ik lees vandaag terug wat ik geschreven heb. Droge boel soms. Maar ik ben door de genade van God wat ik ben: Zijn geliefd kind. En omdat Zijn goedertierenheid* eeuwig is komt er op Zijn goede tijd verfrissende regen. 

Ik zal de regen op zijn tijd doen neerdalen. Regens van zegen zullen er zijn. Ezechiël 34:26

Mijn boerenjasmijn 

7 mei

Vandaag liep ik na de regen even de tuin in. Wat een schrik: mijn arme boerenjasmijn! Ik heb hem nog maar pas geplant en de regen heeft hem niet bereikt. Komt dat omdat de wind de andere kant op stond? Ik heb mijn blauwe tuingieter gehaald en gaf hem een flinke plons water.

Wij lijden, in meerdere of mindere mate, onder de voortdurende omstandigheden. Misschien hebben we door onze wisselvalligheid en veranderlijkheid het verdriet in deze wereld zelfs groter gemaakt. Maar nooit, zelfs niet één ogenblik, heeft God de liefde waarmee Hij ons van alle eeuwigheid liefgehad heeft, teruggetrokken. Nooit heeft Hij iemand verlaten of vergeten die haar vertrouwen op Hem gesteld had. Susannah Spurgeon

Geest en Zegen

Ik zeg het nog een keer: God is een betere Tuinman dan ik een een tuinvrouw ben. Bij Hem werkt alles perfect samen: Geest en Zegen. Hij weet me overal te bereiken. Zelfs als ik het gevoel heb dat ik op het meest onvruchtbare plekje ter wereld sta.

Gods wijsheid

Ik wil deze vertrouwelijke omgang met Jezus nooit missen. En als mijn tuintje tijdelijk droog is, weet ik dat Hij al onderweg is. In Zijn wijsheid weet Hij het goede moment om die te begieten. Zoals het in de Bijbel staat:

Ik zal de regen op zijn tijd doen neerdalen.

Regens van zegen zullen er zijn.

📔 Regens van zegen
🎧 How precious is your lovingkindness*

BEMOEDIGENDE TEKST IN CORONATIJD (1)

Er lijkt geen eind te komen aan de dingen die niet meer mogen door de coronacrisis. Niet raar dat je er moedeloos van wordt. 

Het is zwaar!
Het voelt alsof het alleen maar zwaarder wordt.

Vandaag deel ik daarom één van de Bijbelteksten die ik in mijn dagboek geschreven. Het is een kort stukje uit een langer gedeelte.

👉 God is getrouw, 1 Korinthe 1:9

Mijn tante schreef deze drie woorden in de kerstkaart die ze me stuurde. Ik zette de kaart in mijn boekenkast en steeds als ik er langs loop lees ik: 

Gods is getrouw. 

O ja, God is getrouw! 

God IS getrouw. 

"God is getrouw, door Wie u geroepen bent tot de gemeenschap van Zijn Zoon Jezus Christus, onze Heere."

👉 Getrouw: betrouwbaar, standvastig, zich houdend aan een belofte

Paulus zegt dit tegen gelovigen die het niet zo best deden. Hun groei naar geestelijke volwassenheid stagneerde. Ze concentreerden zich op de tijdelijke dingen bijvoorbeeld op favoriete leiders. In de eerste 10 verzen van dit hoofdstuk wijst Paulus daarom telkens op Christus Jezus. Hem moeten ze volgen.

Mijn les

De les die ik leer: zet je zinnen je niet op politieke leiders of geestelijke leraren. God heeft je geroepen tot gemeenschap van Zijn Zoon Jezus Christus. Je toekomst is zeker, hoe het ook zal gaan. Er is nieuwe genade voor iedere dag. Hij is nabij (komt bijna terug). 

Als je je concentreert op de dingen van de Geest verandert je perspectief en leef je veel geruster in het hier en nu. Hij is getrouw!

 

Ook in coronatijd

God is getrouw, zelfs als je omstandigheden niet zijn zoals je het je zou graag willen. Word je blikveld troebel? Verlies je alle moed? Leg dan je hand op Zijn Woord en zeg: U bent trouw. U bent bij mij (of ik het nu voel of niet) want U heeft het gezegd: "Zie, Ik ben met jullie, al de dagen, tot aan de voleindig van de wereld!" 

Ook vandaag. 

Ook in coronatijd.

Ben jij een discipel van Jezus? Zo ja, dan zegt Hij ook tegen je: “Ik ben altijd bij jou.” Dat omvat alle mogelijke situaties in de toekomst. Deze woorden houden gelijke tred met je leven. Elk moment omringen ze je. Zijn “Ik ben” is één groots, onafgebroken “nu”. Mary Winslow

Die je versterken zal
Wie er ook ontrouw is in je omgeving, Hij niet. De Heere is getrouw, Die je zal versterken en bewaren voor de boze.

📖 What does 1 Corintians 1:9 mean?

🎧 Faithful One

Hij is bij ons in onze chaos

"Mam, waar zijn mijn sokken?" vroeg mijn dochter op maandagmorgen. "Ik heb echt helemaal niets meer." Ik wist onmiddellijk waar ze waren. Ze lagen op een hoopje te wachten tot die vervelende wasmachine het weer deed.

Kapotte wasmachine

Mijn dochter baalde natuurlijk heel erg. Ze trok toen maar sokken van iemand anders aan. Zucht. Kapotte wasmachine, vieze sokken en een uitpuilende wasmand.

Glinsteringen

Mijn vriendinnen werkten mijn handdoeken weg. Oké, genoeg over mijn wasmachine. Ik wil graag het moois delen dat ik gelezen heb in Glinsteringen van genade.

Hij is niet afwezig in ons lawaaierige, chaotische leven. Hij is bij ons tot het einden van de wereld. En als dat waar is, dan is Hij ook bij ons tot het einde van onze autorit. Hij is bij ons als de koelkast leeg is terwijl we pas over vier dagen weer boodschappen kunnen doen. Hij is bij ons tot het einde van die lange nacht opzitten met een huilende baby. Hij is bij ons tot het einde van een feestje waar we liever niet waren geweest of dat we liever niet hadden gegeven, om welke reden dan ook. Hij is bij ons tot het einde van een hectische ochtend waarop van alles gebeuren moet. Hij is bij ons, zelfs tot het einde van een vreselijke dag waarop niet leek te gaan zoals gepland. ~ Glora Furman

Quote John T. 
When Christ saith: "I am with you always" you may add what you will: to protect you, to direct you, to comfort you, to carry on the work of grace in you, and in the end to crown you with immortality and glory. All this and more is included in this precious promise.

Hij is bij ons in onze chaos
Dit veranderde de manier waarop ik reageerde op onze wasmachine. Zijn aanwezigheid laat geen ruimte over voor zelfmedelijden.

Trouw verschijnt. En dit is het werk van onze God, als Hij ons ontmoet bij de wasmachine, in de rij van de supermarkt of waar dan ook.

Wat een kostbare glinsteringen van Zijn genade. 

Hij is bij ons in onze chaos. Ervaar jij dat zo?