insan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɪnˈsɑːn/
• Jihevqetandin: in·san

Navdêr

insan

1. mirov, meriv, beşer, ademî, ademîzad, xelk, gel, alem
   • Alem hemî pê bin hesed
     insan û cinn û caniwer
     'Alem hemî têk bûne sef — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• ins (tenê di biwêja ins û cins de)
• însan
• (Kobanî) îsan

Jê

• insanane
• insandost
• insandostî
• insanhez
• insanhezî
• insaniyet
• insanî
• insanperwer
• insanperwerane
• insanperwerî

Etîmolojî

Ji erebî إِنْسَان‎ (ʾinsān), hevreha îbrî אנושׁ‎ (ênoş), aramî ܐܢܫܐ‎ / אנשא‎ (naşa), akadî nişu.

Werger

• Almanî: Mensch → de nêr
• Erebî: ^?انسان‎ → ar
• Îngilîzî: human → en, human being → en, ^?people → en
• Tirkî: adem → tr, beşer → tr, insan → tr, ^?insaniyetli → tr, ^?ins → tr

Azerî

Navdêr

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Endonezyayî

Navdêr

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Malezî

Navdêr

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Teteriya krîmî

Navdêr

insan

1. (mirov) mirov, meriv, insan, beşer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ
• Deng^ⓘ

Navdêr

insan

1. mirov, meriv, insan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Deyn ji erebî إِنْسَان‎ (ʾinsān).