mesken

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɛsˈkɛn/
• Kîtekirin: mes·ken

Navdêr

mesken nêr

1. cih, der, war, welat, herêm, mekan
   • Husn û cemalek pir heye
     Belqîssifet mesken Seba
     Şox û şepala meyperest — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مه‌سکه‌ن‎

Jê

• meskenî

Etîmolojî

Ji erebî مسكن‎ (mesken), hevreha aramî ܡܫܟܢܐ‎ (meşkina), îbrî משכן‎ (mişkan), ya erebî ji rehê س ك ن‎ (s-k-n, “rawestîn, sekinîn, bi cih bûn, mal danîn”), ya aramî û îbrî ji rehê ş-k-n-. Ji eynî rehî: sakin, sekin, sekinandin, sekinîn, miskîn...

Werger

• Almanî: Bleibe → de m, Sitz → de m, Unterkunft → de m, Zuhause → de m, ^?Aufenthalt → de m, ^?Behausung → de m
• Farisî: مسکن‎ → fa
• Îngilîzî: abode → en, habitation → en
• Tirkî: mesken → tr

Tirkî

Navdêr

mesken

1. şûnwar, cîwar, rûniştgeh, êwr, mesken
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)