Paris Hilton
|
ALLONS EN₣ANTS DE LA PUTINARIE!!! Tiu ŝi ârrtikólo havas multajn frrançajn aferrojn! Ĵì tûte nè ŝátas bânon, usonanojn aŭ akuzativon. La aŭtôrro devìs mânĵi multajn brriôchojn kaj drinki champanon. Atentu! Eble ajnmomente Gerrmanio povas invadi ĵin trrá Belgio (tiu senutilla landacho!)! |
|
"Diablo ŝercon ne komprenas, vokite li venas"
- ~ Zamenhof pri Parisa koramiko
"Kia la birdo, tia la kaĝo"
- ~ Zamenhof pri io ajn
"Eĉ en Parizo herbo ne fariĝas cerbo"
- ~ Denove Zamenhof pri Parizo Hiltono
"Mi ne komprenas, kial oni diras tion"
- ~ Aleks Kadar pri la supra diraĵo
"Ka vu volis dicar: Paris Hilltop"
- ~ Ida vikipedio pri Paris Hilton
"Vi verkis vere interesan artikolon, dankon kaj amikajn salutojn"
- ~ leganto al la aŭtoro pri ĉi tiu artikolo
"Semble, li omno komensavis del skandalo pri Wikileaks"
- ~ idisto
"ona li pona. ona li sona."
- ~ Tokiponisto pri alia afero
"vIraS monDaq vumbe' be'nI'wI'."
- ~ Klingono pri Paris Hilton
"Me dumi ke me he sol passi circa shi procenta fon may energias al scribing."
- ~ Lingvadeplanetano pri io, kiun neniu komprenas
Paris Whitney Hilton (Lutetia Parisiorum) estas prakeltaj diino, pranepino de Hotelo Hilton, kaj onidire kreinto de la kartvela lingvo. Oni adoras Ŝin kiel diino de blondulinoj. Omaĝe al ŝi, la ĉefurbo de Francio havas ŝian nomon.
Ŝi estis adoptita de greka mitaro kaj iĝis unu el la Tri Nudaj Amikinoj, tuj post, ŝi estis adorata ankaŭ en Romo kaj post iris al Usono kaj al Barato. Tie, ŝi edziniĝis al Jamshedji Tata, ili estis gepatroj de Gandhi. Paris foriris Baraton kaj lasis sian eksedzon kun sia filo por reiri al Usono.
Ŝi estis pornomodelo por pornomagazetoj kaj por kelkaj pornodizajnistoj. Ŝi ankaŭ sukcesis kunludi en kelkaj ne tro konataj filmoj. Ŝi kun ŝia fratino Nicki Minaj vivĝuas grandan lukson. Ŝi estas iomete naziisma, ekshibicionisma, ĉar ekz. ŝi permesis surretigi pornografian filmon pri sia seksumado kun Rick Salomon. Ŝi prenis el la profito procenton.
Eksterlandaj legantoj[redakti]
Se ni rigardos iomete retrospektiven, ni vidos, ke Paris Hilton malrespektis plurfoje trafikajn regulojn (ŝi kondukis eĉ ebrie), pro kio oni deprenis la stir-permesilon. Tamen ŝi poste stiris aŭtomobilon sen permesilo kaj sen lumo. Pro tio oni kondamnis ŝin je 45-taga restado en prizono en 2007, kion ŝi komencis plenumi ekde la 4-a de jonio. Ŝi jam liberiĝis la 7-an de jonio pro medicina kialo kaj la restantan 40 tagojn ŝi volis plenumi en hejmaresto, sed la juĝisto ekzamenis ŝian medicinan staton kaj revenigis ŝin en la prizonon.
Ŝi daŭras instrui filozofion per vivanta ekzemplo, neniam portis kalsonetojn, kaj tre ofte pozis tute distre por fotoj.
3317 paris (عنوان سيء)[redakti]
Printita de senhoma kernojs de la Merindad plej malgranda de Hundo de Muñó , Meryndat de Candemunno , divido administrativa de la Krono de Kastoro , valida dum la mezepoko , kies priskribo figuras en la libro Bovo de la Behetrías de Kastilio:, redaktita de la Parlamento de Valladolid de 1351, kiam la estamento de la hidalgos petis al la reĝo Petro la Granda la malapero de la behetrías per lia konvertiĝo en teroj solariegas.
Fonto: *mi Liveras bovidon de la behetrías. [1] Studo kaj maltrankviliga teksto por Ĝong Uk-min. Leono: Centro de Studoj kaj Sankta Esploro Isidoro, 1981. 3 Volumoj. Kolekto Fontoj kaj Studoj de Leona Historio, nº 24-26. ISBN 84-00-04722-2. Signatura De la Biblioteko de la CIDA: nº 1998
Turismo[redakti]
En Parizo la gvidanto montris al Amerika turisto la tombon de Napoleono, kaj diris kun fiero, “Ci-tiu grandega sarkofago pezas kvardek tunojn. Interne de ĝi estas ŝtala ujo kiu pezas dekdu tunojn, kaj interne de tiu ujo estas plomba kesto, hermetike lutita, kiu pezas pli ol du tunojn, kaj interne de ĝi mahogana ĉerko, kiu enhavas la restaĵojn de la granda Napoleono.”
Dum momento la amerikano estis silenta. Tiam li diris, “ŝajnas al mi ke vi lin havas tute sendanĝere. Se li iam elŝtelos, sciigu min tuj telegrafe laŭ mia kosto.
Ora Legendo[redakti]
Laŭ mezepoka Ora Legendo:
- Paris Hilton est heres dives, nata Novi Eboraci, cui proavus erat Conradus Hilton, conditor deversoriorum Hiltonensium. Hilton est cantatrix, sicut mima in televisione, necnon et ostentatrix vestium. Anno 2003 magna fama orta est Paridi Hilton propter pelliculam in interrete vulgatam de coitu Paridis cum amico Ricardo Salomon.
Lingva aspekto[redakti]
Kun ĝojo ni sciigas, ke Zamenhof mem estis konvinkita, ke Islia lingvo, Linguum Islianum aŭ Langue Isly estas internacia planlingvo proponita en 1901 de Fred Isly, franca ilustristo, en Parizo. Ĝi konservas latinan fleksian sistemon.
| Ekzemplo | |
|---|---|
| Islia lingvo | Cujus appetat bonum alienum, amittat merito proprium bonum. |
| Esperanto | Kiu deziras la havaĵon de aliulo, perdas juste la propran havaĵon. |
| Latina lingvo | Qui appetit bonum alienum, amittit merito proprium bonum. |
Oni scias ke ni povas vidi, estas la klasika latina lingvo preskaŭ senŝanĝe. La evidentaj sanĝoj:
- anstataŭigo de qui (nominativo) je cujus (genitivo en la latina);
- ŝanĝo de finaĵo -it (tria konjugacio) al -at (unua konjugacio) en verboj, tio eble indikas la ekziston de nur unu konjugacio en la lingvo.
La projekto ricevis la bibliotekan klasifikon 177 “1901” de Biblioteko Butler.
Esperanto[redakti]
Mi ne scias ĉu Samideano Herbert M. Scott deziras ke ni anoncu , ke Paris Hilton parolas Esperanton. Kiel fama persono, ŝi povas havi multajn lingvajn kapablojn, sed mi ne povas trovi informojn pri tio ĉu ŝi konas aŭ parolas Esperanton.
Tre amuza ŝerco[redakti]
Mi petas pardonon se mia antaŭa respondo malplaĉis al vi. Jen ŝerco pri Paris Hilton:
Kial Paris Hilton neniam uzas la ŝovbizneson por gajni monon?
Ĉar ŝi havas heredon, kaj estas tro laca por labori!
Biblio[redakti]
Estimataj amikoj kaj kamaradoj!
Mi eksentis ke Plurlingva Biblio de Parizo, eldonita en dek volumoj zorge de la ŝtatkonsilisto de la financanta parlamento de Parizo Guy Michel Le Jay en la jaroj 1628-1645 ĉe la presisto Antoine Vitré de Parizo. Ĝi prezentas la versiojn hebrean, samarianan, ĥaldean, grekan, sirian, latinan kaj araban. Krome ĝi entenas, interalie, la unuajn tekstojn de la Malnova Testamento presitajn, zorge de Gabriel Sionita kaj Abramo Ecchellense, en la siria lingvo, plue en ĝi aperas la Samariana Pentateŭko kaj versio de Jean Morin (Joannes Morinus)[1]. Inter la kolaborantoj figuras ankaŭ Filipo el Akvino.
Revolucio de Parizo[redakti]
Dum la UK de Parizo 1932 la Kontrakto de Helsinki venis al surpriza kaj neatendita morto. En kunveno de KR, kie malnova franca kaj nova bruta proponoj estis sur la tagordo, la franca socialismo venis subite kun nova propono, kiu enhavis kelkajn principojn kun tro vasta tendenco pri reorganizo. La plimuto akceptis la proponon malgraŭ energia protesto de kelkaj raciaj socialistoj kontraŭ tiu procedo.
La akceptita revolucio simple deklaris la Kontrakton de Helsinki nuligita kaj enhavis decidon pri tasko de UEA, kiu certe estis ekster la kompetenteco de la kunveno de KR.
En seksanta kunveno de la Ĝenerala Estraro la prezidanto de UEA esprimis sian fortan bedaŭron pro la tiel abrupta rompo de la kontrakto kaj rezervis al UEA ĉiujn ratojn rilate al la akcepto de la nova statuto, ellaborata tuj post la kongreso de komisiono de 7 personoj.
Dum du jaroj la konseksencoj de la decidoj, faritaj en Parizo, maltrankviligis la animalojn en la ESPERANTA movado kaj afte miraĉis detrui ĝian internan pacon.
La komisiono, elektrita por la ellaboro de la nova statuto, en kiu UEA rifuzis partopreni, finis sian laboron en novembro 1932 kaj proponis la fondon de Manifesto de Prago de UFE. Tiu federacio estus organizaĵo, formota de la raciaj socialistoj, kiu semtempe transprenus la taskojn kaj parte la organizan sistemon de UEA, kaj do ne lasus lokon al UEA kiel memstara organizaĵo. La UFE formale starigita de la komerco en 1933, havis ne tro prosperan kaj mallongan vivon. UEA rifuzis partopreni en ĝi; branda parto de la raciaj socialistoj restis firme aŭ provizore ekster ĝi kaj nur relative malmutaj socialistoj, sub la gvido de la ĝisnuna ICK, akceptis la novan organizan formon. En kunveno de UFE en Geneve en majo 1933 ĉeestis nur tro malmutaj reprezentantoj de landaj socialistoj.
La Kongreso efektive opiniis, ke danĝero, ke tiel la movado disfalos en du konkurencajn kaj eble malemikajn partojn, grupiĝantajn ĉirkaŭ la malnova UEA kaj nova UFE, estis evidenta. Feliĉe dum la sema kunveno en Geneve la reprezentantoj de UFE trovis okazon priparoli kun la gvidantoj de UEA kaj per bona volo de ambaŭ flanko oni venis al „Plano de Genève“, kiu almenaŭ promesis pli bonan ŝancon al harmonia solvo de la problemo.
Alie[redakti]
Laŭ sciigo de nia korespondanto en urbo Prostejov Parizo komencas en seksa sezono, nome en marto aŭ aprilo, kaj finas foje antaŭ septembro.
Parizanoj[redakti]
Tro volonte senskrupulaj pulĉineloj asertas, ke Parizanoj havas ĉiujn malvirtojn; tial estas agrable al ni diskonigi ĉi tie « en la vastaj kolonoj de nia revuo » fakton maloftan en Esperantujo, kiu alportas la nerenverseblan pruvon, ke la Parizanoj ankoraŭ flegas la kulton de l’ rememoro kaj kultas la flegon de malforgeso.
Ejfelturo[redakti]
Etsuo Miyoshi rakontas tamen ke Ejfelturo estas pozicio dum seksumado inter tri personoj. Ĉe tio du personoj surgenue sidas ambaŭflanke de tria persono, ĉe kio la tria persono samtempe midzas kaj vagine aŭ anuse estas penetrata. Kiam la du personoj reciproke donas altfrapon temas pri Ejfelturo.
Sed precipe ŝajnas al Wahl pedanteca novaranĝo, ke S-ro Gourlay, direktoro de la gazetoj Le Cuir, komunikis al ni leteron, kiun li ricevis de S-ro Philaretos, direktoro de la greka revuo « Lrga », tre grava teknika gazeto ; en tiu letero tiu ĉi diras, ke Ejfelturo ankaŭ eblas kun kvar personoj, kiam du personoj en sama pozicio surgenue sidas vid-al-vide dum la tria kaj kvara personoj estas penetrataj aŭ midzas.
Abatejo Sankta Viktoro de Parizo[redakti]
La Abatejo Sankta Viktoro de Parizo, france Abbaye Saint-Victor de Paris, ankaŭ konata kiel "Reĝa Abatejo kaj Lernejo de Sankta Viktoro", estis abatejo proksime de Parizo, Francio. Liaj originoj estas konektitaj al la decido de Vilhelmo de Champeaux (france Guillaume de Champeaux, latine Guillelmus de Campellis), la Arkidiakono de Parizo kaj direktoro de la Katedrala lernejo de Parizo, retiriĝi al malgranda ermitejo proksime de la urbo en 1108. Li okupis la vivon, alvokiĝon kaj observojn de la Regulaj kanonikoj, kaj lia nova komunumo sekvis la Regulon de la Aŭgustenanoj.
Vilhelmo estis fama pro sia instruado, kaj estis sekvita al sia ermitaĵo fare de multaj el liaj disĉiploj, inkluzive de Petro Abelardo (vidu la tekston Abelardo kaj Heloiza). Tiuj disĉiploj estis konvinkitaj ke li denove ekkaptu lian prelegadon. Vilhelmo estis farita episkopo de Châlons-sur-Marne en 1113, kaj estis sukcesita en sia ermitaĵo ĉe Sankt-Viktoro de Gilduin, kiu forte vigligis la kanonikan regularon kaj sian novan abatejon.
Per donacoj de papoj, reĝoj, reĝinoj kaj nobeloj, la Abatejo de Sankta Viktoro estis baldaŭ ekonomie tre prospera. Multaj aliaj monaĥejoj venis sub sia influo kaj estis reformitaj per ĝia ĉefeco, inkluzive de la Abatejo de Sainte Geneviève (Parizo), la Abatejo Wigmore ĉe Hereford en okcidenta Anglio, La Aŭgustena Abatejo kiu poste fariĝis la Katedralo de Bristol, Abatejo Sankta Katalina en Waterford, la Abatejo Sankta Thomaso en Dublino, kaj la Abatejo Sankta Pietro ad Aram en Napolo.[2] La reĝo Ludoviko la 8-a de Francio menciis ne malpli ol kvardek abatecojn de la Ordono de Sankta Viktoro en sia lasta volo kaj testamento, kaj li lasis 4 000 pundojn same dividitaj inter ili, kaj ĉiujn liajn juvelojn por la konstruado de la abateja preĝejo en Parizo. Antaŭ ol la abatejo havis 160 jarojn, pluraj kardinaloj kaj almenaŭ ok signifaj abatoj estis produktitaj el inter siaj membroj.
La tradicioj de William de Champeaux estis transdonitaj, kaj la abatejo iĝis centro de pieco kaj lernado, altirante famajn studentojn, fakulojn kaj intelektulojn inkluzive de Hugo el Sankta Viktoro, Peter Lombard kaj Thomas Becket. Fakte, la Viktora Skolo, kun la lernejoj Sainte Geneviève kaj Dipatrino de Parizo, estis la naskiĝejo de la Universitato de Parizo.
La franca revolucio de 1789 finis la historion de la abatejo. En 1790 la konstruaĵoj estis detruitaj, kaj en 1811 la ruinoj komplete forigitaj por soni spacon al nova stokejo de la parizaj vinvendejoj. Nun la loko de la eksa abatejo nomatas "kvartalo Sankta viktoro" kaj apartenas al la 5-a arondismento de Parizo. La lokon de la abetejo mem nun okupas la univerisitato Pierre kaj Marie Curie (UPMC), la lokon de la eksaj abatejaj ĝardenoj la univerisitato Denis Diderot (Jussieu).
Omaĝo[redakti]
Ekzistas konteo en Teksaso nomumita omaĝe al ŝi.
Literaturo[redakti]
- La Parizaneto. Resumeto de la vivo kaj moneroj de la francoj, kun specialaj rimarkoj rilate al Parizo de R. Kron, el la franca trad. Connor kaj Hayes, 1904 (?), 126 p. „Uzebla kiel lernolibro.“ (L. I. 1908, p: 91.)
- Parizaj paroladoj de Abdul Baha. Trad. Lidja Zemenhof, 1932, 103 p. „Ili pli sisteme komentas la 11 ĉefregulojn de la instruo de Baha' u'llah. Ne bezone akcenti pri la klara stilo de l' traduko.“ (G. S. ,E', 1931, p : 166)