mien

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mien    (hulp, bestand)
• IPA: /min/

Woordafbreking

• mien

Woordherkomst en -opbouw

• Herkomst: Jiddisj

Zelfstandig naamwoord

de mien v / m

1. (Jiddisch-Hebreeuws) iemand met gemene streken, gluiperd

Gangbaarheid

• Het woord 'mien' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Gronings

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1e persoon	mien	mienent	os, ozze	ozzent
2e persoon (informeel)	dien	dienent	joen	joenent
2e persoon (formeel)	joen	joenent	joen	joenent
3e persoon (mannelijk)	zien	zienent	heur	heurent
3e persoon (vrouwelijk)	heur	heurent
3e persoon (onzijdig)	?	?

Bezittelijk voornaamwoord

mien

1. mijn

Limburgs

Bezittelijk voornaamwoord

mien

1. mijn

Nedersaksisch

Bezittelijk voornaamwoord

mien

1. mijn

Verwante begrippen

• zien
• ons

Persoonlijk voornaamwoord

mien

1. mij; datief en accusatief van ik, eerste persoon enkelvoud

Veluws

Bezittelijk voornaamwoord

mien

1. mijn

Verwante begrippen

• zien
• heur

Persoonlijk voornaamwoord

mien

1. mij; datief en accusatief van ik, eerste persoon enkelvoud

Verwante begrippen

• um
• heur