genitief

Nederlands

Uitspraak

Geluid: genitief (hulp, bestand)
IPA: / ˌɣeniˈtif / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

ge·ni·tief

Woordherkomst en -opbouw

van Latijn (casus) genitīvus "oorsprongs naamval", leenvertaling van Oudgrieks γενῐκή πτῶσις (genikḗ ptõsis) "het geslacht aanduidende, algemene naamval"; in de betekenis van ‘tweede naamval’ voor het eerst aangetroffen in 1633 ^[1] ^[2] ^[3]

Zelfstandig naamwoord

de genitief m

(grammatica) een van de acht naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, later vooral een bezitsrelatie
▸ De genitief is de tweede naamval in de meeste Europese talen en wordt gebruikt om aan te geven van wie of wat iets is.^[4]

Verwante begrippen

Typische woordcombinaties

Vertalingen

1. naamval als aanduiding van bezit, oorsprong of hoeveelheid

Afrikaans: genitief ^(af)
Alemannisch: Genitiv, Genetiv
Duits: Genitiv ^(de) m
Engels: genitive case ^(en), genitive ^(en)
Fins: genetiivi ^(fi), omanto ^(fi)
Frans: génitif ^(fr) m
Fries: genetyf ^(fy) g
Italiaans: caso genitivo ^(it) m, genitivo ^(it) m
Kasjoebisch: rodzôcz ^(csb), genetiw ^(csb)
Limburgs: genitief ^(li)

Gangbaarheid

Het woord genitief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "genitief" herkend door:

59 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.^[5]

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
↑ genitief op website: Etymologiebank.nl
↑ "genitief" in:
Sijs, Nicoline van der
, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
↑ Weblink bron
Jacek Karpiński
“Genitief als bepaling van een zelfstandig naamwoord in het Nederlands en in het Pools” (2012), Academia.edu
↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be

Achterhoeks

Zelfstandig naamwoord

genitief

(grammatica) genitief; een van de acht naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, later vooral een bezitsrelatie

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Afrikaans

Zelfstandig naamwoord

genitief

(grammatica) genitief; een van de acht naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, later vooral een bezitsrelatie

Synoniemen

genitiewe naamval

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Limburgs

Zelfstandig naamwoord

genitief

(grammatica) genitief; een van de acht naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, later vooral een bezitsrelatie

Synoniemen

twieëdje naamval

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Nedersaksisch

Zelfstandig naamwoord

genitief

(grammatica) genitief; een van de acht naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, later vooral een bezitsrelatie

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

[1] Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).

[qgenitief-2] genitief op website: Etymologiebank.nl

[p{{{1}}}-3] "genitief" in:
Sijs, Nicoline van der
, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

[Genitief_als_bepaling_van_een_zelfstandig_naamwoord_in_het_Nederlands_en_in_het_Pools-4] Weblink bron
Jacek Karpiński
“Genitief als bepaling van een zelfstandig naamwoord in het Nederlands en in het Pools” (2012), Academia.edu

[5] Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	genitief	genitieven
verkleinwoord	genitiefje	genitiefjes