Svoboda | Graniru | BBC Russia | Golosameriki | Facebook
Vejatz lo contengut

Ceyssac

Aqueste article es redigit en auvernhat.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Ceyssac
Ceyssac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Carta postala delh chastèlh vès 1920.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 02′ 19″ N, 3° 50′ 11″ E
Superfícia 10,86 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
897 m
740 m
657 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai Lengadòc Armas de Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4332
Lo Puèi de Velai-1 (Lo Puèi de Velai Oèst davant 2015)
Intercom
244300018
CA delh Puèi de Velai
Cònsol Roger Dufez
(2008-2014)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
421 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

434 ab.
Densitat 37,2 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43000
Còde INSEE 43045

Ceissac[1] o Çaissac ? (Ceyssac en francés) z-es una comuna velaiesa situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe Ròse Aups.

Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Ceyssac Ceyssac
Comuna amb 1601 abitants (2000)Agulha (3,9 km)
Comuna amb 2785 abitants (2000)Panhac
(4,1 km)
Comuna amb 459 abitants (2000)Sant Vidal
(4,7 km)
Comuna amb 1163 abitants (2000)Bains
(5,7 km)
Comuna amb 2686 abitants (2000)Chadrac
(5,9 km)


Perimètre delh territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son Castrum quod vocatur Ceyssac, nobiles de Cheyssac alh secle XI, Castellum Celsiacus en 1089, Sacsiacum vès 1164, Castellum de Ceyssac en 1171, Saisac en 1173, Castrum de Saissac en 1229, Cessacum en 1257, Castrum de Sayssaco en 1330, Eccl. paroch. S. Johannis de Ceyssaco en 1474, Ceyssacium en 1514 [2]. Segon Dauzat, Ceyssac ven delh nom latin d'òme Cessius, ambelh sufixe -acum [3].
Joan Arçac remarca que per d'autres noms semblables, Dauzat chausís Saxiacum, de saxum, « ròc »; aquela origina sembla tanben convenir per Ceyssac, encausa de son ròc caracteristic; mas, lo riu, Chaissa en 1346, Cheyssa en 1392, vai pas dins aquelh sens [4].

Las fòrmas ancianas son Senilhac en 1343, Cenilhiac en 1587, Cinilhac en 1613, Cenilhac en 1695 [5].
Segon Joan Arçac, Senilhac ven delh nom latin d'òme Senilius, derivat de senilis [« de vielh »] o delh gallic Senus. I a de vestigis antics [6], doncas Senilhac èra probablament una proprietat galloromana. Segon Xavier Delamarre, a prepaus de Senillé e de Sennely, noms estreitaments aparentats a Senilhac, Seniliācon z-es format delh nom celtic d'òme Senilios, atestat, ambelh sufixe -ācon[7].

Las fòrmas ancianas son Chantilhac en 1298, Champtilhac en 1614 [8].
I a de vestigis galloromans e lo nom sembla pas un transferiment, mas una anciana proprietat galloromana. Chantilhac z-es doncas format delh nom celtic (o galloroman) d'òme Cantilios, atestat, ambelh sufixe -ācon [9],[10],[11].

Preséncia anciana de vinhaus (vinhals) sobe una penta orientada alh sud-èst.

En 1789, Ceissac, qu'èra un fièu vassau de la vescomtat de Panhac, èra de de la província de Velai, de la subdelegacion e seneschauciá delh Puei de Velai. Sa gleisa parochala, diocèsi delh Puèi de Velai e archipreirat de Solanhac, èra delh vocable de Sant Joan Baptista; l'avesque delh Puei presentava a la cura [2].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 (2026) Sandra Lombardy    
mes lòng de 2011 2020 Jean Yves Reynaud    
març de 2008 2010 (demission) Roger Dufez    
març de 2001 2008 Roger Chacornac    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 404, totala: 424

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
258 300 363 322 303 298 291 270 290

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
312 339 336 336 336 325 360 366 359

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
386 334 317 285 306 268 272 249 251

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
240
286
319
372
407
405
394
390
393
411
2009 2010
395
414
398
418
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 421 abitants e la densitat èra de 38,77 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Ceyssac».
  2. 2,0 et 2,1 Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, p. 51 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f100.image
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 164, a Cesson
  4. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 137
  5. Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, p. 268 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f317.image
  6. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 162
  7. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 235, 306, 365
  8. Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, p. 64 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f113.image
  9. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 102, 290, 337
  10. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 139-140
  11. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 143, a Cantillac (mas Cantillac ven de Quintilius)