O

Oscar en zijn helm.

“Overblijvende overschotten overtuigen oversten overduidelijk over overmoedige overheidsuitgaven.”
~ Kapitein Overduidelijk over overdreven overdadigheid.

De O behoort tot de zogenaamde "wiskundige" letters van het alfabet, omdat haar vorm sterk lijkt op die van het cijfer nul. Sterker nog: veel Engelstaligen spreken de 0 vaak als O uit. Deze vergissing is begrijpelijk: ze lijken wel érg goed op elkaar.

Ook zij

Oscar Ovidius, verdediger van de letter O.

Toen de eerste Romeinse letterkundigen hun alfabet begonnen samen te stellen, hadden zij meteen iets tegen de door Oscar Ovidius voorgestelde vorm voor de letter O. Oscar was nochtans geen domoor, ondanks zijn militaire graad: hij stond bekend als één der knapste koppen van de Romeinse legerleiding. Maar de letterkundigen haalden hun argumenten meteen boven:

"Te moeilijk om mooi te beitelen!",

zeiden zij, in hun beste Latijn.

"Lukt perfect wanneer jullie eindelijk dat marmer eens met rust laten, en een pen leren gebruiken!",

aldus Oscar, in even goed Latijn.

"Verwarring mogelijk met de nul!",

zeiden zij, nog altijd in 't Latijn.

"Jullie zijn zélf nullen!  Er bestáát niet eens iets zoals een nul!"

repliceerde Oscar, zonder er zijn Latijn bij te verliezen.

Oscar won, en de letter werd aanvaard. Hij vond zijn naam er sierlijk uitzien, met die prachtige rondingen. Het vergde heel wat oefening van de scriben, scribenten en andere secretarissen, maar het resultaat mocht er dan ook zijn! Er werd geëxperimenteerd met perfecte cirkels en gracieuze ellipsen, er werd zelfs geflirt met het ovaal! Dát waren nog eens creatieve tijden! Toen de Romeinse geletterden eindelijk het papyrus van de Egyptenaren overnamen, werd het resultaat nóg mooier!

Ode aan de Karolingische Minuskel

Letters van het Alfabet:
Esc						F1			F2			F3			F4					F5			F6			F7			F8					F9			F10			F11			F12				PtScr	ScrLk	Brk
~			!.1			@.2			#.3			$.4			%.5			^.6			&.7			*.8			(.9			).0			_.-			+.=			←Bkspc								Ins	Home	Ctrl+ Alt+Del		Num	/	*	-
Tab↔					Q			W			E			R			T			Y			U			I			O			P			{			}			| \						Del	End	PgUp		7	8	9	+
Caps						A			S			D			F			G			H			J			K			L			: ;			'			←Enter								PANIC	Any	PgDn		4	5	6
↑Shift							Z			X			C			V			B			N			M			<.,			>..			/.?			↑Shift											↑			1	2	3	Ent
Ctrl				{{#icon:14px-Microsoft_windows_logo.png|Windowslogo|13|The artist formerly known as De 84-ste Letter Van Het Alfabet}}				{{#icon:Tux.png|Tuxlogo|14|Tux}}				Alt				s p a t i e b a l k														Alt				{{#icon:Tux.png|Tuxlogo|14|Tux}}								Ctrl					←	↓	→		0		.

Toen Karel de Grote het Europees onderwijssysteem eindelijk eens grondig onder handen nam, tussen twee veldslagen in, opperde hij de nood aan een onderscheid in letters, volgens hun functie in de zin. Hij vond ook dat die grote Romeinse letters niet sierlijk genoeg waren (behalve de O), en dat ze bovendien te veel plaats innamen. Hij suggereerde het exclusieve gebruik van de grote Romeinse letters voor het begin van een zin, en voor eigennamen, en, komaan, ook voor landen. De kleine letter waarmee de design-afdeling van zijn Ministerie voor Onderwijs voor de dag kwam, mocht er wezen: de Karolingische Minuskel was een feit. Vanaf nu zou het in één oogopslag duidelijk zijn waar een nieuwe zin begon, en wie de hoofdpersonages in de spannende Karelromans waren, en waar hun heldendaden zich afspeelden. De algemene rondheid van de nieuwe letters dreigde wel de sierlijkheid van de O in de schaduw te stellen, maar daar lag niemand wakker van.
Behalve dan Otto Ovidius, een nazaat van Oscar Ovidius. Maar naar hem werd niet geluisterd, behalve door zijn kinderen en kleinkinderen, die uit protest uitsluitend in hoofdletters bleven schrijven.

O die Arabieren!

Probeer dit maar eens met een V of een U!

Ruim een eeuw na de dood van Karel, kwam vanuit het door Moren bezette Spanje een uit India afkomstig getallensysteem binnenwaaien, dat een stuk handiger was dan de in voege zijnde Romeinse cijfers. Het getal dat als eerste aanvaard werd door de toch nogal conservatieve Europese wiskundigen, was de nul: eindelijk konden de rekenaars duidelijk aangeven dat een hoeveelheid niet positief of niet negatief was, maar daar ergens ongeveer tussenin. Alleen vonden zij het oorspronkelijke Arabische teken te veel op de kleine letter Q lijken, en zij stelden unaniem voor om dat teken te vervangen door een cirkeltje. De enige weerstand kwam van Oktaaf Ovidius, kleinzoon van Otto. De ironie van het lot wou dat uitgerekend een afstammeling van Oscar Ovidius de gelijkenis tussen de O en de nul moest aanhalen als argument tegen de invoering van een letterteken!
Ook naar déze afstammeling van Oscar Ovidius werd niet geluisterd, zelfs niet toen hij voorstelde om door de nul een schuin streepje te trekken, ter onderscheiding. Vanaf dan was het motto in de familie Ovidius: "Wij rekenen niet met nullen!".

Oorlog en vrede

• De Honderdjarige Oorlog zou nooit uitgebroken zijn, indien Edward III, koning van Engeland, zich niet vergist had in zijn reactie op het voorstel dat de gezant van Philippe VI de Valois, koning van Frankrijk, hem voorlas, en in plaats van "O!" antwoordde met "0!". De gezant bracht dit antoord trouw over aan de Franse koning, die in datzelfde jaar 1337 de langste oorlog uit de Europese geschiedenis inzette.
• Toen, tijdens een filologisch gesprek aan een tafeltje van een gezellig cafeetje in Metz in 1870, de heer Matthias de Vries het opnam voor zijn pas overleden collega Lammert A. te Winkel, en tegenover de heer Roeland A. Kollewijn staande hield dat de dubbele oo voor lange klanken veel loogischer was dan dat onding van een enkele o, kwamen de heren tot een handgemeen. Het feit dat hun Nederlands door de aanwezige Fransen voor Duits aanzien werd, en dat de heren bovendien elkaar ook nog voor O 0 gingen uitschelden, deed de sluimerende lokale Frans-Duitse wrijvingen uitgroeien tot wat uiteindelijk de Frans-Duitse oorlog zou worden, en Metz tot 1918 een Duitse stad zou maken.

Ondankbare fysiek

Hoe ondankbaar O-benen ook mogen lijken, het paardrijden verloopt er alleszins aangenamer mee!