Fanny Ardant

Fanny Ardant
	; Fanny Ardant (2020)
Imię i nazwisko	Fanny Marguerite Judith Ardant
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1949 ; Saumur
Zawód	aktorka, reżyserka, scenarzystka, piosenkarka
Lata aktywności	od 1974
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fanny Marguerite Judith Ardant (ur. 22 marca 1949 w Saumur) – francuska aktorka, reżyserka, scenarzystka i piosenkarka. Dwukrotna laureatka Cezara^[1].

Życiorys

Urodziła się w Saumur w departamencie Maine i Loara jako córka dyplomaty wojskowego pułkownika Jean–Marie Ardanta^[2]. Jest spokrewniona z Charlesem Ardantem du Picqem^[3]. Dzieciństwo spędziła podróżując po Europie^[4]. Dorastała w Monako do 17 roku życia, kiedy to przeprowadziła się do Aix-en-Provence, aby studiować stosunki międzynarodowe w Instytucie Nauk Politycznych, który ukończyła po trzech latach w 1971.

Mając dwadzieścia kilka lat, jej zainteresowania skierowały się w stronę teatru. Po kursie aktorskim u Jeana Périmony^[5], w 1974 po raz pierwszy pojawiła się na scenie w sztuce Pierre’a Corneille’a Polieukt. Wystąpiła też w przedstawieniach: Mistrz zakonu Santiago Henry’ego de Montherlanta (1976), Estera Jeana Racine’a (1977), Elektra Jeana Giraudoux (1978) i Złota czaszka Paula Claudela (1979).

Debiutowała na ekranie w niewielkiej roli Marie-Paule w dramacie Marie–poupée (1976) z André Dussollier. Następnie wystąpiła jako Jeanne Laurent w miniserialu fantastycznonaukowym TF1 Mutant (Le mutant, 1978) z Gillesem Kohlerem, dreszczowcu Psy (Les chiens, 1979) u boku Gérarda Depardieu i jako Natacha w serialu France 3 Kino 16: Muza i Madonna (Cinéma 16: La muse et la Madone, 1979) z Françoise Fabian i Francisem Husterem. Zwróciła na siebie uwagę w roli Fanny Vilatte w miniserialu Antenne 2 Lata marzeń i złudzeń (Les dames de la côte, 1979–1980) z Edwige Feuillère, z którą spotkała się ponownie na planie miniserialu Antenne 2 Głowa rodziny (Le chef de famille, 1982), gdzie zagrała Catarinę Coste, znaną jako Katy.

Po występie w roli Véronique w dramacie muzycznym Claude’a Leloucha Jedni i drudzy (Les uns et les autres, 1980), François Truffaut powierzył jej rolę Mathilde Bauchard w melodramacie Kobieta z sąsiedztwa (La femme d’à côté, 1981)^[6], za którą była nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki. W 1983 powróciła na scenę w roli tytułowej w inscenizacji Augusta Strindberga Panna Julia, gdzie jej poprzedniczką była Isabelle Adjani. Volker Schlöndorff zaangażował ją do roli księżnej Oriane de Guermantes w Miłość Swanna (Un amour de Swann, 1983) na podstawie fragmentów W poszukiwaniu straconego czasu Marcela Prousta z udziałem Jeremy’ego Ironsa, Ornelli Muti i Alaina Delona.

Zasiadała w jury konkursu głównego na 43. MFF w Cannes (1990).

Ze związku z aktorem Dominique Leverdem ma córkę Lumir (ur. 4 kwietnia 1975). W latach 1981–1984 jej partnerem był François Truffaut, z którym miała córkę Joséphine (ur. 28 września 1983). Daughter: Lumir (ur. 1975). Ze związku z producentem filmowym Fabio Conversim ma córkę Baladine (ur. 24 kwietnia 1990).

Filmografia

Marie-poupée (1976)
Psy (Les Chiens, 1979) jako L'infirmičre
La Muse et la Madone (1979) jako Natacha
Jedni i drudzy (Les uns et les autres, 1981) jako Véronique
Kobieta z sąsiedztwa (La femme d'a côté, 1981) jako Mathilde Bauchard
Opowieści Niesamowite: Upadek domu Usherów (Histoires extraordinaires: La chute de la maison Usher, 1981) jako Madeline Usher
Byle do niedzieli (Vivement dimanche!, 1983) jako Barbara Becker
Życie jest powieścią (La vie est un roman, 1983) jako Livia Cerasquier
Desiderio (1983) jako Lucia
Benvenuta (1983) jako Benvenuta
Miłość Swanna (Un amour de Swann, 1984) jako księżna Guermantes
Miłość aż po śmierć (L’Amour a mort, 1984) jako Judith Martignac
Les Enragés (1985) jako Jessica Melrose
Vivement Truffaut (1985) jako ona sama/Barbara
Następne lato (L'Été prochain, 1985) jako Dina
Melodramat (Mélo, 1986) jako Christiane Levesque
Narada rodzinna (Conseil De Familie, 1986) jako matka
Paltoquet (Le Paltoquet, 1986) jako Lotte
Rodzina (La Famiglia, 1987) jako Adriana w dojrzałym wieku
Lęk i miłość (Paura e amore, 1988) jako Velia
Médecins des hommes (1988)
Australia (1989) jako Jeanne Gauthier
Aventure de Catherine C. (1990) jako Catherine Crachat
Strach przed ciemnością (Afraid of the Dark, 1991) jako Miriam
Amok (1993) jako Elle
Pułkownik Chabert (Le Colonel Chabert, 1994) jako Countess Ferraud
Po tamtej stronie chmur (Al di là delle nuvole, 1995) jako Patricia
Sto i jedna noc (Les cent et une nuits, 1995) jako La star qui tourne la nuit
Sabrina (1995) jako Irčne
Śmieszność (Ridicule, 1996) jako madame de Blayac
Robienie filmów to dla mnie życie (Fare un film per me è vivere, 1996)
Désiré (1996) jako Odette
Pedał (Pédale douce, 1996) jako Eva
Kolacja (La Cena, 1998) jako Flora
Elizabeth (1998) jako Maria z Gwizjuszy
Balzac (1999) jako Ewelina Hańska
Syn Francuza (Le fils du Français, 1999) jako Anne
Libertyn (Le Libertin, 2000) jako madame Therbouche
Boskie jak diabli (Sin noticias de Dios, 2001) jako Marina D’Angelo
Change moi ma vie (2001) jako Nina
Wieczna Callas (Callas Forever, 2002) jako Maria Callas
8 kobiet (8 femmes, 2002) jako Pierrette
Sarah (2003) jako Sarah Bernhardt
Nathalie... (2003) jako Catherine
L' Odore del sangue (2004) jako Silvia
Rok potopu (El año del diluvio, 2004) jako Sor Consuelo
Zakochany Paryż (Paris, je t'aime, 2006) jako Fanny Forestier
Le Beau monde (2006)
Czytadło (Roman de gare, 2007) jako Judith Ralitzer
Godzina szczytu (L'ora di punta, 2007) jako Caterina
Sekrety (Ha-Sodot, 2007) jako Anouk
Witaj, Do widzenia (Hello Goodbye, 2008) jako Gisele Gaash
Boski (Il divo, 2008) jako żona ambasadora Francji
Twarz (Visage, 2009) jako producentka / żona Hérode
Trésor (2009) jako Françoise Lagier

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria	Film
1997	Cezar	Najlepsza aktorka	Pedał (1996)
2002	Srebrny Niedźwiedź 52. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie	Najlepszy zespół aktorski	8 kobiet (8 femmes, 2002)
2002	Europejska Nagroda Filmowa	Najlepszy zespół aktorski	8 kobiet (8 femmes, 2002)
2003	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Moskwie	Nagroda im. Stanisławskiego^[7]	–
2004	Nastro d’argento	Europejska srebrna wstążka	–
2020	Cezar	Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej	Poznajmy się jeszcze raz (La Belle Époque, 2019)

Przypisy

↑ Fanny Ardant Biography. AllMovie. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).
↑ Fanny Ardant Biography (1949–). Film Reference. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).
↑ Charles Ardant du Picq. Patrimoine de Cognac 87. [dostęp 2024-08-14]. (fr.).
↑ Fanny Ardant biographie. AlloCiné. [dostęp 2024-08-14]. (fr.).
↑ Kinorama: Fanny Ardant „łagodzić cudze cierpienie”. „Film”. nr 50 (1797)/1983 (XXXVIII), s. 12, 1983-12-11. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
↑ Fanny Ardant. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).
↑ 25th Moscow International Film Festival (2003). MIFF. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).

Bibliografia

Portret na życzenie: Fanny Ardant. „Film”. nr 18 (1817)/1984 (XXXIX), s. 22, 1984-04-29. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.

Linki zewnętrzne

Fanny Ardant w bazie IMDb (ang.)
Fanny Ardant w bazie Filmweb
Fanny Ardant w bazie IMDb (ang.)
Fanny Ardant w bazie Discogs.com (ang.)

[all-1] Fanny Ardant Biography. AllMovie. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).

[fr-2] Fanny Ardant Biography (1949–). Film Reference. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).

[3] Charles Ardant du Picq. Patrimoine de Cognac 87. [dostęp 2024-08-14]. (fr.).

[allo-4] Fanny Ardant biographie. AlloCiné. [dostęp 2024-08-14]. (fr.).

[5] Kinorama: Fanny Ardant „łagodzić cudze cierpienie”. „Film”. nr 50 (1797)/1983 (XXXVIII), s. 12, 1983-12-11. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.

[rt-6] Fanny Ardant. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).

[7] 25th Moscow International Film Festival (2003). MIFF. [dostęp 2024-08-14]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]