18 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

18 Dywizja Pancerna

18. Panzer-Division

Znak taktyczny
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1940
Rozformowanie	1943
Dowódcy
Pierwszy	gen. wojsk panc. Walther Nehring
Ostatni	gen. por. Karl-Wilhelm von Schlieben
Działania zbrojne
II wojna światowa atak Niemiec na ZSRR
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	wojska pancerne

Panzerkampfwagen III z 18 Dywizji Pancernej podczas przeprawy przez rzekę, ZSRR 1941

18 Dywizja Pancerna (niem. 18. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki.

Historia

Została zorganizowana rozkazem z dnia 26 października 1940 w Chemnitz z oddziałów 4 i 14 Dywizji Piechoty, wchodziła w skład 11 Armii.

W maju 1941 roku została włączona w skład 2 Grupy Pancernej. W czerwcu 1941 roku w składzie tej armii weszła w skład Grupy Armii Środek i wzięła udział w ataku na ZSRR. Atak przeciw Armii Czerwonej rozpoczęła razem z 17 Dywizją Pancerną 22 czerwca 1941 stacjonując na północ od Twierdzy Brześć.

Od momentu ataku na ZSRR cały czas walczyła w składzie Grupy Armii Środek na środkowym odcinku frontu wschodniego; m.in. pod Orłem, Briańskiem i Orszą. Latem 1943 dywizja posiadała 72 czołgi. W listopadzie 1943 roku w rejonie Kijowa została rozbita, tracąc przy tym większość sprzętu i ludzi.

Jej resztki wycofano na tyły, a następnie 29 grudnia 1943 roku dywizję oficjalnie rozwiązano. Z jej sztabu oraz ocalałych pododdziałów tyłowych sformowano 18 Dywizję Artylerii.

Dowództwo dywizji

Dowódcy dywizji

• gen. wojsk panc. Walther Nehring (1940–1942)
• gen. por. Karl Freiherr von Thüngen (1942)
• gen. łącz. Albert Praun (1942)
• gen. por. Karl Freiherr von Thüngen (1942)
• gen. por. Erwin Menny (1942–1943)
• gen. por. Karl Freiherr von Thüngen (1943)
• gen. por. Karl-Wilhelm von Schlieben (1943)

Struktura organizacyjna

Skład w 1941

• 18 pułk pancerny (Panzer-Regiment 18)
• 28 pułk pancerny (Panzer-Regiment 28)
• 18 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 18)
  • 52 pułk strzelców (Schützen-Regiment 52)
  • 101 pułk strzelców (Schützen-Regiment 101)
  • 18 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 18)
• 88 pułk artylerii (Artillerie Regiment 88)
• 88 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 88)
• 88 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger Abteilung 88)
• 98 batalion pionierów (Pionier Bataillon 98 )
• 88 batalion łączności (Nachrichten Abteilung 88)

Skład w 1943

• 18 oddział (batalion) pancerny (Panzer-Abteilung 18)
• 52 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 52)
• 101 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 101)
• 18 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 18)
• 88 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 88)
• 88 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger Abteilung 88)
• 98 batalion pionierów (Pionier Bataillon 98)
• 88 pancerny batalion łączności (Panzer Nachrichten Abteilung 88)

Bibliografia

• Marcin Bryja: Panzerwaffe. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996. ISBN 83-86209-67-4. Brak numerów stron w książce
• Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11391-6. Brak numerów stron w książce
• Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 1998. ISBN 83-867-7636-6. Brak numerów stron w książce
• D.M. Proektor: Agresja i katastrofa. Warszawa: 1973.
• Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
• Leksykon Wehrmachtu – 18 Dywizja Pancerna