Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instrumentalne nagranie hymnu
Gosudarstwennyj gimn Respubliki Karelija (ros. Государственный гимн Республики Карелия , tłum. Hymn państwowy Republiki Karelii) – hymn rosyjskiej autonomicznej Republiki Karelii przyjęty 6 kwietnia 1993 roku. Autorem muzyki jest Aleksander Biełoborodow , a słowa (w języku rosyjskim) napisali Armas Miszyn i Iwan Kostin , natomiast potem tekst rosyjski został przetłumaczony przez Armasa Miszyna na język fiński .
Pierwotnie bowiem, zgodnie z „Ustawą o tekście hymnu państwowego” z 1993 karelski hymn miał dwie wersje językowe: rosyjską i fińską . Jednak w 2001 Izba Republiki Prawodawczego Zebrania Karelii zmieniła „Ustawę” i uznała wersję rosyjską za jedyną obowiązującą. Działanie to zostało umotywowane tym, iż język rosyjski jest jedynym językiem urzędowym Republiki Karelii . Krok ten spotkał się z negatywnym przyjęciem ze strony zamieszkujących republikę narodów ugrofińskich (Karelów , Finów i Wepsów ).
Wykonanie hymnu w języku fińskim odbyło się tylko jeden raz, w Teatrze Muzycznym Karelii, po tym, jak tekst został zatwierdzony przez karelski parlament .
Tekst rosyjski
Tekst fiński
Tłumaczenie
Край родной – Карелия!
Древняя мудрая земля.
Братских племен одна семья,
Карелия!
Звените, озера, и пой, тайга!
Родная земля, ты мне дорога.
Высоко на сопках твоих стою
И песню во славу тебе пою.
Край родной – Карелия!
Ты мне навек судьбой дана.
Здравствуй в веках, моя страна,
Карелия!
Герои былин средь лесов и гор
Живут на земле нашей до сих пор.
Лейся, песня! Кантеле, звонче пой
Во имя карельской земли святой!
Край родной – Карелия!
Рун и былин напев живой.
Вижу рассвет лучистый твой,
Карелия!
Вижу рассвет лучезарный твой,
Карелия!
Kotimaamme Karjala!
Ikivanha kaunis maa.
Veljeskansat yhteen saa
Karjala!
Nuo järvet ja vaarat ja hongikot-
ne huomisen kutsua kuunnelkoot!
Seisoin vaaran harjalla paljain päin
ja suljin syliini mitä näin.
Kotimaamme Karjala!
Ikivanha laulumaa.
Työllään etsii kunniaa
Karjala!
Ne urhot ja sankarit laulujen-
ne asuvat täällä entiselleen.
Soita, soma kantele, jatku, työ!
Soi, laulu, sydämen liekki, lyö.
Kotimaamme Karjala!
Rahvas rehti, ahkera
töin ja lauluin ikuistaa
Karjalaa!
Töin ja lauluin ylistää
Karjalaa!
Kraj ojczysty – Karelia!
Prastara mądra ziemia.
Bratnich plemion jedna rodzina,
Karelia!
Dźwięczcie, jeziora, i śpiewaj, tajgo!
Ojczysta ziemio, jesteś mi droga.
Wysoko na wzgórzach twoich stoję
I pieśń o twojej chwale śpiewam.
Kraju ojczysty – Karelio!
Jesteś mi na zawsze dana przez los.
Żyj na wieki, mój kraju,
Karelio!
Bohaterowie bylin wśród lasów i gór
Żyją na naszej ziemi do dziś.
Płyń, pieśnio! Kantele , dźwięcznie graj
W imię świętej karelskiej ziemi!
Kraju ojczysty – Karelio!
Run i bylin melodio żywa.
Widzę twój promienny świt,
Karelio!
Widzę twój jutrzenkowy świt,
Karelio!