Kazimierz Hertel
Kazimierz Hertel (przed 1929) | |
pułkownik saperów | |
Pełne imię i nazwisko |
Kazimierz Franciszek Hertel |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1883 |
Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 1951 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Kompania Inżynieryjna 4 Dywizji Strzelców Polskich |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Kazimierz Franciszek Hertel (ur. 7 sierpnia 1883 w Radomiu, zm. 13 stycznia 1951 w Warszawie) – pułkownik saperów inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1919 roku służył w kompanii inżynieryjnej 4 Dywizji Strzelców Polskich.
W 1921 roku pełnił służbę w Departamencie II Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk kolejowy[1].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kolejowych[2]. 7 października 1922 roku został przeniesiony z korpusu oficerów kolejowych (2 pułk kolejowy) do korpusu oficerów inżynierii i saperów z lokatą 4.1. i z równoczesnym wcieleniem do 1 pułku saperów[3].
W maju 1923 został przydzielony z Departamentu V MSWojsk. do Głównego Zakładu Inżynierii i Saperów na stanowisko kierownika, pozostając oficerem nadetatowym 1 psap[4][5][6]. Z dniem 15 listopada 1925 roku został przeniesiony służbowo na Kurs Fortyfikacyjny przy Oficerskiej Szkole Inżynierii w Warszawie[7]. 25 października 1926 roku został przydzielony do Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko szefa[8]. 26 kwietnia 1928 roku został przydzielony z 8 Okręgowego Szefostwa Saperów do 6 Okręgowego Szefostwa Budownictwa we Lwowie na stanowisko szefa[9]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[10]. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].
Od 11 września 1939 roku był dowódcą saperów w Dowództwie Obrony Warszawy[13].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości z Mieczami (13 kwietnia 1931)[14],
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”,
- Złoty Krzyż Zasługi (20 grudnia 1946)[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 371, 651.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 265.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 7 października 1922 roku, s. 766.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 19 maja 1923 roku, s. 281.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 797, 820, 827.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 873, 905.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 119 z 12 listopada 1925 roku, s. 644.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 46 z 25 października 1926 roku, s. 378.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 894.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 20, 288.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 151 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Tadeusz Łaszczewski, Kazimierz Hertel, Obrona Warszawy i Modlina - 1939 r. [1].
- Członkowie Związku Wojskowych Polaków
- Ludzie urodzeni w Radomiu
- Obrońcy Warszawy (1939)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości z Mieczami
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Oficerowie Armii Polskiej we Francji 1917–1919
- Oficerowie Wojsk Inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego
- Oficerowie wojsk kolejowych II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polscy inżynierowie
- Pułkownicy saperów II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1883
- Zmarli w 1951