Paradoksografia

Paradoksografia (gr. παράδοξος parádoxos – dziwny, osobliwy; γράφω grapho – piszę) – antyczny gatunek literacki.

Piśmiennictwo zaliczane do tego gatunku podejmowało tematykę cudownych i niewytłumaczalnych zjawisk, niezwykłych zdarzeń i tajemniczych osobliwości przyrody.

Przedstawiciele

Do wybitnych paradoksografów należeli:

• Antignos z Karistos, autor dzieła Historiôn paradóksôn synagogē (Zbiór dziwnych historii);
• Filon z Heraklei, autor Księgi cudów;
• Isigonos z Nicei, który napisał O rzeczach nie do wiary.

Inni paradoksografowie: Bolos z Mendes, Aristokles Polemon z Ilionu, Aleksander z Myndos, Demetriusz z Aleksandrii, Geminos z Tyru, Artemon z Miletu oraz Klaudiusz Elian.

Bibliografia

• Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (pod red. Zdzisława Piszczka). Wyd. 3. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968.