Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stopa hazardu [1] – pochodna funkcji hazardu . Określa zbliżający się moment bankructwa danej firmy w najbliższej przyszłości. Potocznie nazywany natychmiastową stopą bankructwa.
Stopa hazardu spełnia zależność:
Γ
P
(
t
)
=
∫
0
t
γ
P
(
s
)
d
s
,
{\displaystyle \Gamma _{P}(t)=\int \limits _{0}^{t}\gamma _{P}(s)ds,}
dla każdego
t
⩾
0
,
{\displaystyle t\geqslant 0,}
gdzie:
Γ
P
(
t
)
{\displaystyle \Gamma _{P}(t)}
– funkcja hazardu,
γ
P
(
t
)
{\displaystyle \gamma _{P}(t)}
– stopa hazardu.
Jeżeli zmienna
τ
{\displaystyle \tau }
posiada gęstość
f
P
,
{\displaystyle {\mathcal {f}}_{P},}
wówczas istnieje stopa hazardu dana wzorem:
γ
P
(
t
)
=
f
P
(
t
)
1
−
F
P
(
t
)
.
{\displaystyle \gamma _{P}(t)={\frac {{\mathcal {f}}_{P}(t)}{1-F_{P}(t)}}.}
Odwrotnie, jeżeli stopa hazardu
γ
P
{\displaystyle \gamma _{P}}
istnieje, wówczas
τ
{\displaystyle \tau }
posiada gęstość postaci:
f
P
(
t
)
=
γ
P
(
t
)
e
−
Γ
P
(
t
)
.
{\displaystyle {\mathcal {f}}_{P}(t)=\gamma _{P}(t)e^{-\Gamma _{P}(t)}.}
Załóżmy, że
τ
{\displaystyle \tau }
ma gęstość
f
P
.
{\displaystyle {\mathcal {f}}_{P}.}
Chcemy pokazać, że:
∫
0
t
f
P
(
s
)
1
−
F
P
(
s
)
d
s
=
Γ
P
(
t
)
{\displaystyle \int _{0}^{t}{\frac {{\mathcal {f}}_{P}(s)}{1-F_{P}(s)}}ds=\Gamma _{P}(t)}
Wyliczając całkę po lewej, otrzymujemy:
∫
0
t
f
P
(
s
)
1
−
F
P
(
s
)
d
s
=
∫
0
t
F
P
′
(
s
)
1
−
F
P
(
s
)
d
s
=
−
l
n
(
1
−
F
P
(
t
)
)
=
Γ
P
(
t
)
,
{\displaystyle \int _{0}^{t}{\frac {{\mathcal {f}}_{P}(s)}{1-F_{P}(s)}}ds=\int _{0}^{t}{\frac {F'_{P}(s)}{1-F_{P}(s)}}ds=-ln(1-F_{P}(t))=\Gamma _{P}(t),}
gdyż
f
P
(
s
)
=
F
P
′
(
s
)
{\displaystyle {\mathcal {f}}_{P}(s)=F'_{P}(s)}
dla prawie wszystkich
s
∈
[
0
,
∞
)
.
{\displaystyle s\in [0,\infty ).}
Jeżeli stopa hazardu
γ
P
{\displaystyle \gamma _{P}}
istnieje i
γ
P
(
t
)
=
Γ
P
′
(
t
)
{\displaystyle {\mathcal {\gamma }}_{P}(t)=\Gamma '_{P}(t)}
dla prawie wszystkich
t
∈
[
0
,
∞
)
,
{\displaystyle t\in [0,\infty ),}
wówczas dystrybuanta wyraża się wzorem:
F
P
(
t
)
=
1
−
e
−
Γ
P
(
t
)
,
{\displaystyle F_{P}(t)=1-e^{-\Gamma _{P}(t)},}
gdzie po zróżniczkowaniu otrzymujemy:
F
P
′
(
t
)
=
γ
P
(
t
)
e
−
Γ
P
(
t
)
=
f
P
(
t
)
{\displaystyle F'_{P}(t)=\gamma _{P}(t)e^{-\Gamma _{P}(t)}={\mathcal {f}}_{P}(t)}
dla prawie wszystkich
t
∈
[
0
,
∞
)
.
{\displaystyle t\in [0,\infty ).}
◻
{\displaystyle \Box }
Jeżeli moment bankructwa ma rozkład wykładniczy to dla każdego
t
⩾
0
:
{\displaystyle t\geqslant 0{:}}
γ
P
(
t
)
=
λ
,
{\displaystyle \gamma _{P}(t)=\lambda ,}
Γ
P
(
t
)
=
λ
t
.
{\displaystyle \Gamma _{P}(t)=\lambda t.}
Dla rozkładu gamma o parametrach
k
=
3
{\displaystyle k=3}
oraz
θ
=
2
{\displaystyle \theta =2}
stopa hazardu wyraża się wzorem:
γ
P
(
t
)
=
4
t
2
2
t
2
+
2
t
+
1
,
{\displaystyle \gamma _{P}(t)={\frac {4t^{2}}{2t^{2}+2t+1}},}
dla każdego
t
⩾
0.
{\displaystyle t\geqslant 0.}
↑ Marek M. Capiński Marek M. , Tomas T. Zastawniak Tomas T. , Credit Risk , 26 września 2016 . Brak numerów stron w książce