ingurgito

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: ingurgitā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	ingurgitō	ingurgitor	ingurgitem	ingurgiter	—	—
	2 p.	ingurgitas	ingurgitāris	ingurgites	ingurgitēris	ingurgitā	ingurgitare
	3 p.	ingurgitat	ingurgitātur	ingurgitet	ingurgitētur	—	—
Plur.	1 p.	ingurgitāmus	ingurgitāmur	ingurgitēmus	ingurgitēmur	—	—
	2 p.	ingurgitātis	ingurgitāmini	ingurgitētis	ingurgitēmini	ingurgitāte	ingurgitamini
	3 p.	ingurgitant	ingurgitantur	ingurgitent	ingurgitentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	ingurgitābam	ingurgitābar	ingurgitārem	ingurgitārer
	2 p.	ingurgitābas	ingurgitabāris	ingurgitāres	ingurgitarēris
	3 p.	ingurgitābat	ingurgitabātur	ingurgitāret	ingurgitarētur
Plur.	1 p.	ingurgitabāmus	ingurgitabāmur	ingurgitarēmus	ingurgitarēmur
	2 p.	ingurgitabātis	ingurgitabamini	ingurgitarētis	ingurgitarēmini
	3 p.	ingurgitābant	ingurgitabantur	ingurgitarent	ingurgitarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	ingurgitābo	ingurgitabor	—
	2 p.	ingurgitābis	ingurgitaberis	ingurgitāto
	3 p.	ingurgitābit	ingurgitabitur	ingurgitāto
Plur.	1 p.	ingurgitabimus	ingurgitabimur	—
	2 p.	ingurgitabitis	ingurgitabimini	ingurgitatōte
	3 p.	ingurgitabuntur	ingurgitanto

Infīnitivus praesentis actīvi	ingurgitāre
Infīnitivus praesentis passīvi	ingurgitāri
Participium praesentis actīvi	ingurgitāns
Gerundium	ingurgitandī
Gerundivum	ingurgitandus, -a, -um

Основа перфекта: ingurgitāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	ingurgitāvī	ingurgitāverim	ingurgitāveram	ingurgitāvissem	ingurgitāverō
	2 p.	ingurgitāvisti	ingurgitāveris	ingurgitāveras	ingurgitāvisses	ingurgitāveris
	3 p.	ingurgitāvit	ingurgitāverit	ingurgitāverat	ingurgitāvisset	ingurgitāverit
Pl.	1 p.	ingurgitāvimus	ingurgitāverimus	ingurgitāverāmus	ingurgitāvissēmus	ingurgitāverimus
	2 p.	ingurgitāvistis	ingurgitāveritis	ingurgitāverātis	ingurgitāvissētis	ingurgitāveritis
	3 p.	ingurgitāvērunt	ingurgitāverint	ingurgitāverant	ingurgitāvissent	ingurgitāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	ingurgitāvisse

Основа супина: ingurgitāt-

Participium perfecti passivi	ingurgitātus, -a, -um
Participium futuri activi	ingurgitātūrus, -a, -um
Supinum I	ingurgitātum
Supinum II	ingurgitātū

ingurgito

Глагол, первое спряжение.

Приставка: in-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. [gurges]стремительно вливать, опрокидывать (merum ventri suo Ap); погружать, топить (ingenium crebris poculis AG); i. se бросаться, ринуться, утопать (in tot flagitia C), (о реках) впадать (Rhodanus paludi sese ingurgitat Amm); se i. насыщаться, наедаться до отвала C или напиваться допьяна (i. se in vinum Pl и vino Lact): ingurgitatus Pt, Macr пьяный. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??