Icel

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Za ostala značenja, vidi Icel (razvrstavanje).

Icel (fl. rani 6. vijek), poznat i kao Icel od Mercije, je bio poglavica Angla koji se tradicionalno smatra praosnivačem, odnosno prvim kraljem Mercije, jednim od sedam kraljevstava anglosaksonske Heptarhije. Prema predaji je bio posljednji kralj Angla u Angelnu, njihovoj pradopostojbini u današnjoj sjevernoj Njemačkoj. Upravo je on svoj narod vodio u velikoj seobi preko Sjevernog mora na obale tadašnje Britanije, a po njemu je nazvana Iclingi ili Icelingi, prva od vladarskih dinastija Mercije. Većina historičara vjeruje da je vladao u periodu 510-535,[1] a što odgovara datumima koje navodi knjiga Flores Historiarum Roger of Wendover i Matthew Parisa, odnosno navodi za 527. godinu u kojoj se tvrdi da su "...pagani došli iz Njemačke i okupirali Istočnu Angliju... a od kojih su neki napali Merciju i vodili borbe sa Britima..." Neki historičari kao precizniji datum navode godinu 515.[2] Icelov sin se zvao Cnebba.

Napomene

[uredi | uredi kod]
  1. Zaluckyi, Sarah & Feryok, Marge, Mercia: The Anglo Saxon Kingdom of Central England (Logaston Press, 2001)
  2. Davies, Wendy, 'Annals and the origins of Merca' in Mercian Studies (Leicester University Press, 1977)

Izvori

[uredi | uredi kod]