POËZIE / later

wanneer we tenonder gaan

laten we dan allemaal samen gaan

laten we niemand achterlaten

laten we mekaar daarbij helpen dan

wanneer we de put voorgoed dempen

en komaf maken met onze beschaving

laten we het dan samen doen

en heel erg stijlvol, met video´s

van lachende soldaten die

met lingerie van andermans vrouw

zwaaien met op de achtergrond

een scheefgezakt schilderij

van een ochtendgloren en

plastieken zakken van 70

en van 18 kilogram 

laten we compleet in elkaar stuiken

met zelfverklaarde gratie en elegance 

laten we de boel al dansend

helemaal in lichterlaaie zetten

en laten we vooral niemand

achterlaten want wie weet

hoe dan de geschiedenis

zal verteld worden, later

POËZIE / vleesbal

een vrouw draagt een goudomrande bril 

die past bij de armbanden van de dienster haar man spreekt Frans met 

een Amerikaans accent 

die beschaamd concludeert dat 

de serveerster ook Nederlands spreekt 

en boulet zegt maar dat is Frans 

je hoort hier voornamelijk Engels 

en heel luid want blijkbaar 

verstaat niemand in de hele wereld

dan behalve wie dat spreekt dat

en kan je dus of eender wat zitten 

brullen, dat is helemaal niet gênant

voor mij zit de achterkant 

van Jaques Brel met 

een croque monsieur 

en een bijpassend grasgroen 

servetje om het teveel 

aan ketchup weg te vegen 

dus daar neem ik een foto van 

omdat ik denk hoe grappig 

dat is precies Jaques Brel in Brussel 

komt ge ook echt iedereen tegen 

zou de dienster dat ook denken?

die veegt de tafel af

zucht heel diep

en zegt nog eens

nee dat is een boulet

maar dan in het Engels

dus vleesbal

POËZIE / valies

Hier. Hier uw valies,

zegt ze en ze wijst hem de deur

en toen wist hij al hoe laat het was.

Hij draait zich om en loopt

zonder nog een woord te zeggen

de straat op en weg, met zijn valies.

Altijd rechtdoor langs de kasseienweg, 

die met de grote stenen.

De steen in haar maag is nog groter. 

Daar valt geen vermalen aan. 

Dat moet slijten gelijk de rotsen

in de rivier, duizend dagen gaan 

daarover en dan is alles uitgesleten

en glad en een kom voor

rustiger water.

POËZIE / Dendermonde

als de vrouw met haar

jengelende kind

dat enkel jengelt omdat

de moeder geen seconde zwijgt

omdat ze waarschijnlijk thuis

geen klankbord heeft

of een hysterische kefferhond

of bosmaaiende buurmannen

die elke ochtend de natuur te lijf gaan

alsof hun leven ervan afhangt

en hun leven hangt er ook vanaf

daarmee zouden ze er beter mee 

stoppen met dat bosmaaien

niet met zien hoe wonderlijk

het veld mee beweegt met de seizoenen

de kleuren, de bloemen, de vos

die zich soms heel vroeg laat bekijken

uit haar hol, langs de waterkant

haar pluimstaart kwiek en vrij en vrank

wijzend in de richting van 

wat voorbij is maar er komt nog

er komt altijd nieuw en meer

dus als de vrouw op de trein

nog een keer ´Dendermonde´ 

kwaakt, dan stap ik uit

en neem de trein naar Luik

POËZIE / handleiding

handleiding om uzelf 

weer bijeen te rapen:

wanneer ge breekt

ligt ge dus in stukken 

uit elkaar op de grond

aan de kant en ge kunt 

niet meer bewegen

neem een voor een 

en heel voorzichtig

al uw scherven samen

veeg ze af met

een heel fijn borsteltje

maak ze schoon met

een sopje van lauw water

en fris limoensap

boen ze op met boenwas 

van echte bijen

leg ze in een schaal

van Boch met een gouden randje

of gebakken klei beschilderd 

met Marokkaans blauw

laat ze met rust gelijk brokjes 

zacht vlees in een stevige marinade

en steek ze dan 

een voor een terug

In uw geheel, boetseer 

er weer vormen in of

laat ze boetseren 

trek lijnen en strijk die glad 

maar laat wel hier en daar 

een korrel zitten, dat is 

om nooit meer te vergeten

knuffel ondertussen iedereen

want dan knuffelt iedereen 

u terug en dat is de lijm 

om uw nieuw geheel

goed samen tot houden 

tot ge niet meer hoeft

tot ge weer vanzelf

perfect in elkaar past

en dat is liefde

POËZIE / emmer

het was een emmer water

met een 4-jarenplan

de seizoenen werden overgeslagen

die leken van geen belang

een eindeloze ´loop´

van weer en nog een keer

en alle dagen hetzelfde

de ochtenden 

de middagen 

de avonden

en dan, vanuit het 

ogenschijnlijk

petieterige niets

de grote druppel 

de waterval

overstroom

tsunami

de oergloedgolf

er moet nog 

een woord 

voor uitgevonden

en tenslotte

eindelijk

de stilte

en dan opnieuw geboren 

fors en sterk en reuzinnig 

elk einde heeft een nieuw begin

en het komt wanneer 

het er klaar voor is

 

het komt wanneer 

het zichzelf aankondigt

het laat zich niet forceren

POËZIE / zee

dat beeld van ons twee

in de zee waar we dobberen

naast elkaar en voet aan voet

op onze rug met de zon erboven

en kleine witte kwallen dansen

en onze handen ook

zeewater troebel van het zand 

losgetrappeld door wel honderd

haast onzichtbare voeten

van Brussel en van Mechelen

van Limburg en Gent

daar vanwaar we niet mogen 

zwemmen in water dat gratis is 

maar te vuil voor woorden

en wij twee, dat beeld,

met onze lange zwarte haren

mengen met het zout

geen meisjes meer maar 

in onze harten wel

in badpak uitgelaten 

kussen de zee 

en we kussen de zon 

en dat we vriendinnen zijn

koester ik