ภาษามอแกน
หน้าตา
ภาษามอแกน | |
---|---|
ประเทศที่มีการพูด | จังหวัดระนอง จังหวัดพังงา จังหวัดภูเก็ต จังหวัดกระบี่ ในประเทศไทยและทางใต้ลงมาจากมะริด ในประเทศพม่า |
จำนวนผู้พูด | 7,000 คน (ปี ค.ศ. 1994) เฉพาะประเทศพม่า (ไม่พบวันที่) |
ตระกูลภาษา | |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | ![]() |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | mwt |
ภาษามอแกน (อังกฤษ: Moken) หรือภาษามอเก็น ภาษาเมาเก็น ภาษาบาซิง หรือ เซลุง, ซาลอง, ซะโลน และชาวเกาะ เป็นภาษาในตระกูลภาษาออสโตรนีเชียน ภาษากลุ่มมาลาโย-โพลีเนเซีย สาขามาเลย์อิกซึ่งพูดกันทางใต้ของประเทศพม่าลงมา ตั้งแต่เมืองมะริดลงมาทางใต้ พบมากในบริเวณเกาะของพม่าภาคใต้และคาบสมุทรเมกุย (ประมาณ 7,000 คน) ไปจนถึงจังหวัดระนอง จังหวัดพังงา จังหวัดภูเก็ต จังหวัดกระบี่ ของประเทศไทย
ใกล้เคียงกับภาษามอเกลน และมีความสัมพันธ์กับภาษาอูรักลาโอ้ย เรียงประโยคแบบประธาน-กริยา-กรรม เป็นชาวประมง ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในเรือ นับถือความเชื่อดั้งเดิมหรือเป็นมุสลิม
อ้างอิง[แก้]
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
เชียงแสน | |
---|---|
ตะวันตกเฉียงเหนือ | |
ลาว–ผู้ไท | |
สุโขทัย | |
กลุ่มอื่น ๆ |
ตามตระกูลภาษา
จีน-ทิเบต | |
---|---|
ม้ง-เมี่ยน | |
ออสโตรนีเซียน | |
ออสโตรเอเชียติก |
ภาษาต่างด้าว |
|
---|---|
ภาษาใช้งาน |