Geçmişin İzleri (film)

Geçmişin İzleri (film)
The Railway Man
Yönetmen	Jonathan Teplitzky
Yapımcı	Chris Brown; Bill Curbishley; Andy Paterson;
Senarist	Frank Cottrell Boyce; Andy Paterson;
Oyuncular	Colin Firth; Nicole Kidman; Jeremy Irvine; Stellan Skarsgård; Hiroyuki Sanada;
Müzik	David Hirschfelder
Görüntü yönetmeni	Garry Phillips
Kurgu	Martin Connor
Stüdyo	Screen Queensland; Screen Australia; Silver Reel; Creative Scotland; Screen NSW; Lionsgate UK; Pictures in Paradise; Trinifold Entertainment; Davis Film; Latitude Media; Archer Street Productions; Thai Occidental Productions;
Dağıtıcı	Paramount Pictures and Transmission Films (Australia); Lionsgate UK (United Kingdom); Ascot Elite Entertainment Group (Switzerland); Metropolitan Filmexport (France);
Çıkış tarih(ler)i	6 Eylül 2013 (TIFF); 26 Aralık 2013 (Avustralya); 10 Ocak 2014 (Birleşik Krallık)
Süre	116 dakika
Ülke	Avustralya; İsviçre; Fransa; Birleşik Krallık;
Dil	İngilizce
Bütçe	$18 milyon
Hasılat	$22.3 milyon

Geçmişin İzleri (özgün adı:The Railway Man), Jonathan Teplitzky tarafından yönetilen 2013 yapımı bir savaş filmidir. Eric Lomax'ın 1995 tarihli aynı adlı otobiyografisinden uyarlanan filmde Colin Firth, Nicole Kidman, Jeremy Irvine ve Stellan Skarsgård rol alıyor.^[6]^[7]^[8] Filmin prömiyeri 6 Eylül 2013'te Toronto Uluslararası Film Festivali'nde yapıldı.^[9]

Olay Örgüsü[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci Dünya Savaşı sırasında, Eric Lomax Japonlar tarafından Singapur Savaşı'nda esir alınan ve Malay Yarımadası'nın kuzeyindeki Tayland-Burma Demiryolu'nda zorla çalıştırılmak üzere bir Japon POW kampına gönderilen bir İngiliz subayıdır. Kampta Uzak Doğu savaş esirlerinden biri olarak geçirdiği süre boyunca Lomax, yedek parçalardan bir radyo alıcısı yaptığı için Kempeitai (askeri gizli polis) tarafından işkence görür. Tasvir edilen işkence dayak, yiyecekten mahrum bırakma ve waterboarding içerir. Görünüşe göre, İngiliz haber yayın alıcısını askeri istihbarat vericisi olarak kullandığı için casus olduğu şüphesi altına düşmüştü. Ancak aslında tek niyeti cihazı kendisi ve esir arkadaşları için moral yükseltici olarak kullanmaktı. Lomax ve hayatta kalan yoldaşları sonunda İngiliz Ordusu tarafından kurtarılır.

Otuz yıl sonra, Lomax hala savaş zamanı deneyimlerinin psikolojik travmasını yaşamaktadır, ancak birçok tren gezisinden birinde tanıştığı, gerçek bir demiryolu tutkunu olan karısı Patricia tarafından güçlü bir şekilde desteklenmektedir. En yakın arkadaşı ve eski savaş esiri Finlay ona, kendilerini esir alanlardan birinin, Japon gizli polisi Takashi Nagase için tercümanlık yapan birinin, İngiliz savaş esirlerine işkence ederken Kempetai için tercümanlık yaptığı kampta şimdi turist rehberi olarak çalıştığına dair bir kanıt getirir. Lomax bu bilgi üzerine harekete geçemeden, Finlay yaşadıklarına dayanamayarak kendini bir köprüden asarak intihar eder. Lomax tek başına Tayland'a gider ve Nagase'yle yüzleşmek için işkence gördüğü yere geri döner, "bir ömür boyu acı ve nefretten kurtulmaya çalışır". Sonunda eski esiriyle yüzleştiğinde, Lomax önce onu Nagase ve adamlarının yıllar önce kendisini sorguladığı şekilde sorgular.

Durum öyle bir noktaya gelir ki Lomax, Japonlar tarafından bu amaç için tasarlanmış ve şimdi savaş sergisi olarak kullanılan bir sopa ve kıskaç kullanarak Nagase'nin kolunu kırmaya hazırlanır. Nagase suçluluk duygusuyla direnmez ama Lomax son anda darbeyi başka yöne çevirir. Lomax, Nagase'yi boğazını kesmekle tehdit eder ve sonunda onu, Lomax ve diğer birçok savaş esirinin ceza olarak konulduğu türden bir bambu kafesin içine iter. Nagase kısa süre sonra Japonların (kendisi de dahil olmak üzere) savaşın kendileri için zaferle sonuçlanacağı düşüncesiyle beyinlerinin yıkandığını ve Japon İmparatorluk Ordusu'nun neden olduğu yüksek kayıpları hiç bilmediğini açıklar. Lomax sonunda Nagase'yi serbest bırakır, bıçağını yakındaki nehre atar ve İngiltere'ye döner.

Nagase'den suçluluk duygularını itiraf eden içten bir mektup alan Lomax, Patricia ile birlikte Tayland'a döner. Nagase ile bir kez daha karşılaşır ve duygusal bir sahnede ikisi de birbirlerinin özürlerini kabul edip kucaklaşırlar. Sonsözde Nagase ve Eric'in, Nagase'nin 2011'deki ölümüne ve Eric'in bir yıl sonraki ölümüne kadar arkadaş kaldıkları anlatılır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ ^a ^b ^c "The Railway Man (2013)". Box Office Mojo. Erişim tarihi: 28 Kasım 2015.
^ "The Railway Man". Transmission Films. Erişim tarihi: 3 Kasım 2021.
^ "The Railway Man - die Liebe seines Lebens - Ascot Elite".
^ "The Railway Man". bfi. 30 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2022.
^ "The Railway Man (2014)". The Numbers.
^ "Colin Firth 'overwhelmed' by Scot's film story". BBC News. 27 Nisan 2012. Erişim tarihi: 27 Nisan 2012.
^ Miller, Daniel (31 Ekim 2011). "'War Horse' Star Jeremy Irvine to Play Young Colin Firth in 'The Railway Man'". Hollywood Reporter. Erişim tarihi: 12 Kasım 2011.
^ Kemp, Stuart (27 Nisan 2012). "Stellan Skarsgard, Hiroyuki Sanada Join Hollywood Stars in 'The Railway Man'". Hollywood Reporter. Erişim tarihi: 27 Nisan 2012.
^ "Nelson Mandela biopic to have world premiere at Toronto". BBC News. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2013.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

IMDb'de Geçmişin İzleri

[mojo-1] "The Railway Man (2013)". Box Office Mojo. Erişim tarihi: 28 Kasım 2015.

[2] "The Railway Man". Transmission Films. Erişim tarihi: 3 Kasım 2021.

[3] "The Railway Man - die Liebe seines Lebens - Ascot Elite".

[4] "The Railway Man". bfi. 30 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2022.

[5] "The Railway Man (2014)". The Numbers.

[BBC1-6] "Colin Firth 'overwhelmed' by Scot's film story". BBC News. 27 Nisan 2012. Erişim tarihi: 27 Nisan 2012.

[7] Miller, Daniel (31 Ekim 2011). "'War Horse' Star Jeremy Irvine to Play Young Colin Firth in 'The Railway Man'". Hollywood Reporter. Erişim tarihi: 12 Kasım 2011.

[8] Kemp, Stuart (27 Nisan 2012). "Stellan Skarsgard, Hiroyuki Sanada Join Hollywood Stars in 'The Railway Man'". Hollywood Reporter. Erişim tarihi: 27 Nisan 2012.

[TIFF-9] "Nelson Mandela biopic to have world premiere at Toronto". BBC News. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]