Svoboda | Graniru | BBC Russia | Golosameriki | Facebook
İçeriğe atla

Joachim Murat

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Joachim Murat
François Gérard tarafından portresi
Napoli kralı
Hüküm süresi1 Ağustos 1808 – 19 Mayıs 1815
Önce gelenI. Joseph
Sonra gelenNapoli kralı IV. Ferdinand
Berg büyük dükü
Hüküm süresi15 Mart 1806 – 1 Ağustos 1808
Sonra gelenI. Louis
İspanya naibi
Hüküm süresi4 Mayıs 1808 – 20 Temmuz 1808
Doğum25 Mart 1767(1767-03-25)
Lot, Fransa
Ölüm13 Ekim 1815 (48 yaşında)
Calabria, Sicilyateyn Krallığı
DefinPère Lachaise Mezarlığı
Eş(ler)iCaroline Bonaparte
Çocuk(lar)ı
Tam adı
Joachim-Napoléon Murat
HanedanMurat
BabasıPierre Murat-Jordy
AnnesiJeanne Loubières
DiniRoma Katoliği
İmza

Joachim-Napoléon Murat (Müra diye okunur), (İtalyanca: Gioacchino Napoleone Murat; 25 Mart 1767 - 13 Ekim 1815), Fransız mareşal, Berg büyük dükü ve Napoli kralı (1808-1815).

Murat, Napolyon dönemini yansıtan sosyal değişimin büyük bir örneğidir. Bir hancının oğlu iken Napoli kralı olmuştur. Bir süre baba işini yaptı. Sonra, sıradan bir asker olarak orduya yazıldı (Şubat 1787). Monarşinin düşüşüyle devrim ordusuna girdi ve hızla yükseldi. 1795'te Paris'te Napolyon'u destekledi. İtalya ve Mısır seferlerinde onu takip etti. Napolyon'un kız kardeşi Caroline Bonaparte ile evlendi (iki kız iki erkek çocuğu oldu). 1800 yılında vekil olarak seçildi. Fransa meclisi onu, Birinci Tümen Kumandanı ve Paris Valisi olarak atadı. 1804'te İmparatorluk Mareşali ve iki yıl sonra grandük oldu. 1808'de Napoli kralı ilan edildi. Asker ve süvari kumandanı olarak, bütün savaşlarda Napolyon'un yanında yer aldı.

Askeri kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransız Devrim Savaşları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Gioacchino Murat'ın Napoli'de Bulunan Heykeli

1790 yılında Murat, Ulusal Muhafızlar'a katıldı. 1792'de Meşrutiyet Muhafızları'na katıldı, ancak aynı yıl buradan ayrıldı. Ayrılık sebebi, sürekli ordu içinde kavga etmek gibi çeşitli nedenlere bağlandı.[1]

Cumhuriyet yanlısı olan Murat, 1791 yılında kardeşine yazdığı mektupta devrimci meselelerle meşgul olduğunu ve bir vatansever olmaktan vazgeçmektense ölmeyi tercih edeceğini belirtmiştir. Meşrutiyet Muhafızları'ndan ayrıldıktan sonra, Meşrutiyet Meclisi Gözetim Komitesi'ne Muhafızlar'ın vatana ihanetten suçlu olduğunu rapor etti. Azmi sayesinde Cumhuriyetçilerin desteğini kazandı. Murat eskiden görev yaptığı alaya yeniden katılarak Nisan ayında onbaşılığa, Mayıs ayında da çavuşluğa terfi etti.[1] 19 Kasım 1792'de Murat 25 yaşındayken asteğmenliğe terfi edildi. Ailesi, Murat'ın rahip olmasını istese de Murat bu askeri başarılarıyla bir taraftan ailesine de başaralı olduğunu kanıtlamak istiyordu. Murat bir dönem, iki bakanın onu soylu bir aile olan Murat d'Auvergne ailesine mensup olup aristokrat olmakla suçlanmıştı; bu suçlama sonraki birkaç yıl boyunca peşini bırakmadı.[2]

13 Vendémiaire

[değiştir | kaynağı değiştir]

1795 sonbaharında, Kral XVI. Louis'in giyotin ile idamından iki yıl sonra, kralcılar ve karşı devrimciler arasında silahlı bir ayaklanma çıktı. 3 Ekim'de Paris'te bulunan General Napolyon Bonapart, Fransız Ulusal Konvansiyonu'nun savunma güçlerinin komutanı olarak atandı. Murat gönüllü olarak öne çıktı ve Napolyon onu hükümet güçlerinin kontrolü dışındaki bir banliyöden savaş topu kullanabilecek gönüllü askerler toplamakla görevlendirdi.[3]

Murat, Camp des Sablons'un savaş toplarını alarak, isyancıları atlattı ve Paris'in merkezine savaş toplarını başarıyla getirdi. 5 Ekim'de bu topların kullanılması Bonapart'ın Ulusal Kongre üyelerinin hayatını kurtarmasını sağladı.[4] Napolyon'un daha sonraki raporlarında Murat'tan bahsedilmedi, ancak Napolyon onu unutmadı, çünkü Murat zamanla mareşal, Berg büyük dükü ve Napoli kralı oldu.[5]

Napolyon Savaşları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Napolyon 18 Mayıs 1804'te Murat'ı İmparatorluk Mareşali yaptı. Deniz savaşları hakkında yeterli bilgisi olmamasına rağmen 1805 yılında İmparatorluk prensi ve İmparatorluk amirali oldu. 1805-1807 yılları arasında aralarında Ulm, Austerlitz, Jena ve Ruslara karşı süvari hücumunu yönettiği Eylau'da dahil çeşitli muharebelerde savaştı.[6]

Prusya'dan ele geçirilen bazı topraklarla Berg Büyük Dükalığı'nı kurdu, 15 Mart 1806'da Berg büyük dükü ve Cleves dükü olarak atandı. Napoli kralı seçildiği 1 Ağustos 1808'e kadar bu unvanı korudu. Murat ayrıca Yarımada Savaşı'nı başlatan Dos de Mayo Ayaklanması patlak verdiğinde Madrid'deki Fransız Ordusunun başındaydı.[6]

Murat, Smolensk, Borodino ve 1812 Rus seferinde Grande Armée'nin süvari komutanı olarak yer aldı.[7]

1808'de Napolyon tarafından Napoli kralı olarak atandı.

Yeni görevi, Murat'ın, mareşalliğe devam etmesine engel olmadı. Rusya seferi'ne ve Leipzig Savaşı'na katıldı. Bu bozgun sonrası, Avusturya ile ayrı bir barış yaparak tahtını korumaya çalıştı. Yüz Gün olarak bilinen süreçte yeniden iktidara geçen Napolyon'un yanında yer aldı. 1815'te Avusturya İmparatorluğu ile yapılan Tolentino savaşında yenildi. 20 Mayıs 1815'te yapılan antlaşma düşüşünün onaylanması oldu. Napolyon'un ikinci düşüşü sonrası, Murat, nüfuzunu yükseltmek için Korsika'dan Napoli'ye kaçtı. Yakalandı, yargılandı ve bizzat istediği kanuna göre ölümle cezalandırıldı. 13 Ekim 1815 tarihinde Castello di Pizzo, Calabria'da kurşuna dizilip idam edildi.[1]

Dipnot
  1. ^ a b c Phipps 1926, s. 146–147.
  2. ^ Phipps 1926, s. 148–149.
  3. ^ Kircheisen 2010, s. 44.
  4. ^ Connelly 2006, s. 19–21.
  5. ^ Connelly 2006, s. 21.
  6. ^ a b Murat 1910, s. 16.
  7. ^ Riehn 1990, s. 245–248.
Genel

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Resmî unvanlar
Önce gelen:
Joseph Bonaparte

Napoli kralı

1 Ağustos 1808 – 19 Mayıs 1815
Sonra gelen:
I. Ferdinando
Önce gelen:
Önce gelen yoktur.

Berg büyük dükü

15 Mart 1806 – 1 Ağustos 1808
Sonra gelen:
Louis Bonapart