Trebbiano
| Trebbiano | |
|---|---|
| Üzüm (Vitis) | |
 Viala ve Vermorel'deki Trebbiano | |
| Rengi | Beyaz |
| Tür adı | Vitis vinifera |
| Diğer adı | Ugni blanc, St. Émilion, White Hermitage, White Shiraz ve (#Eş anlamlılar) |
| Köken | İtalya |
| Önemli üretim yerleri | İtalya, Fransa, Avustralya |
| Önemli şaraplar | Orvieto, konyak, armagnac |
| Çiçek cinsiyeti | Hermafrodit |
| VIVC kimliği | 12628 |
Trebbiano, dünyada en yaygın olarak yetiştirilen üzüm çeşitlerinden biri olan İtalyan şaraplık üzümüdür.[1] İyi verim verir, ancak kalitesiz şarap verme eğilimindedir. Taze ve meyvemsi olabilir ama uzun süre dayanmaz. Fransa'da Ugni blanc olarak da bilinen bu türün, özellikle İtalya ve Fransa'da yerel alt tür ailesini yansıtan birçok başka adı vardır.[2] Yüksek asitliği onu konyak ve armanyak[3] üretimlerinde önemli kılmaktadır.
Etimoloji
[değiştir | kaynağı değiştir]Trebbiano üzüm çeşitleri İtalya'da Roma döneminden beri bilinmektedir. Kelime kökeni, Latince "trebula", çiftlik kelimesinden gelir ve bu yoruma göre, bu isim ev tüketimi için yapılan şarapları ifade eder.[4]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Trebbiano'nun kökeni Doğu Akdeniz'de olabilir ve Roma döneminde İtalya'da biliniyordu. On üçüncü yüzyılda Bologna'da bir alt tip tanındı ve Ugni blanc, muhtemelen Papa'nın 14. yüzyılda Avignon'a çekilmesi sırasında Fransa'ya taşınmış oldu.[5]
İtalya'da 2008 yılında DNA tiplemesi kullanılarak yayınlanan bir araştırma, Garganega ile Trebbiano ve diğer bazı üzüm çeşitleri arasında yakın bir genetik ilişki olduğunu gösterdi . Bu nedenle Garganega'nın Trebbiano'nun ebeveynlerinden biri olması mümkündür; ancak Garganega'nın ebeveynlerinin kimliği belirlenemediğinden ilişkinin doğası kesin olarak belirlenemedi.[6] Ayrıca 21. yüzyılın başlarında yapılan DNA analizleri, Trebbiano ile Emilia-Romagna şaraplık üzümü Alionza arasında yakın bir genetik ilişki olabileceğini öne sürdü.[7]
1924 ile 1930 arasındaki bir dizi deneme sırasında Trebbiano, pembe tenli İtalyan şaraplık üzüm çeşidi Manzoni rosa'yı yaratmak için Gewürztraminer ile çaprazlandı.
Dağıtım ve şaraplar
[değiştir | kaynağı değiştir]Arjantin
[değiştir | kaynağı değiştir]Birçok İtalyan üzümü gibi Trebbiano da Arjantin'e İtalyan göçmenlerle geldi.
Avustralya
[değiştir | kaynağı değiştir]"White Hermitage", 1832'de James Busby ile Avustralya'ya geldi.[5] Başlıca ekim alanları Yeni Güney Galler ve Güney Avustralya'dadır ve burada çoğunlukla brendi ve sofra şarabında diğer üzümlerle harmanlanmak için kullanılır.
Bulgaristan
[değiştir | kaynağı değiştir]Hem Bulgaristan'da hem de Portekiz'de 'Thalia' olarak bilinir.
Fransa
[değiştir | kaynağı değiştir]
'Ugni blanc', Fransa'nın en yaygın olarak yetiştirilen beyaz üzümüdür ve özellikle Provençal kıyılarında, Gironde ve Charente'de bulunur. Aynı zamanda 'Clairette Ronde', 'Clairette de Vence', 'Queue de Renard' ve Korsika'da 'Rossola' olarak da bilinir.
'St. Émilion,' Trebbiano, konyak ve armagnac'ta en yaygın üzüm çeşidi olduğundan brendi üretiminde önemlidir.[8] Armagnac / Côtes de Gascogne bölgesinde beyaz Floc de Gascogne'da da kullanılır.[9]
İtalya
[değiştir | kaynağı değiştir]
Trebbiano ailesi İtalya'daki beyaz şarapların yaklaşık üçte birini oluşturuyor. İtalya'nın 80'den fazla DOC'sinde ("Kontrollü menşe adları") bahsedilmektedir, ancak kendine ait yalnızca yedi tanesi vardır: Trebbiano d'Abruzzo DOC, Trebbiano di Aprilia, Trebbiano di Arborea, Trebbiano di Capriano del Colle, Trebbiano di Romagna, Trebbiano Val Trebbia dei Colli Piacentini ve Trebbiano di Soave.
Belki de en başarılı Trebbiano bazlı karışım, Procanico adlı yerel bir klonu kullanan Umbria'nın Orvieto beyazlarıdır.
Trebbiano ayrıca balzamik sirke üretiminde de kullanılıyor.
Trebbiano, Hatria'nın modern adı olan Atri'de en çok yetiştirilen üzümlerden biridir.[10]
Portekiz
[değiştir | kaynağı değiştir]Bulgaristan'da olduğu gibi Portekiz'de de 'Thalia' adıyla biliniyor.
Amerika Birleşik Devletleri
[değiştir | kaynağı değiştir]İtalyan göçmenler Trebbiano'yu Kaliforniya'ya getirdi, ancak nadiren tek çeşit sofra şarabı olarak görülüyor.
Asma ve bağcılık
[değiştir | kaynağı değiştir]Asma kuvvetli ve yüksek verimli olup, asidik sarı meyve suyu veren uzun silindirik sert kabuklu meyvelerden oluşur.
Eş anlamlılar
[değiştir | kaynağı değiştir]Albano, Albana Secco, Biancone, Blanc Auba, Blanc De Cadillac, Blancoun, Bobiano, Bonebeou, Branquinha, Brocanico, Bubbiano, Buriano, Buzzetto, Cadillac, Cadillate, Castelli, Castelli Romani, Castillone, Chator, Clairette D'Afrique, Clairette De Vence, Clairette Ronde, Engana Rapazes, Espadeiro Branco, Falanchina, Greco, Gredelin, Hermitage White, Juni Blan, Lugana, Malvasia Fina, Muscadet Aigre, Padeiro Branco, Perugino, Procanico, Procanico Dell Isola D Elba, Procanico Portoferraio, Queue De Renard, Romani, Rossan De Nice, Rossetto, Rossola, Rossula, Roussan, Roussea, Rusciola, Saint Emilion, Saint Emilion Des Charentes, Santoro, Shiraz White, Spoletino, Talia, Trebbianello, Trebbiano, Trebbiano Della Fiamma, Trebbiano Di Cesena, Trebbiano Di Empoli, Trebbiano Di Lucca, Trebbiano Di Tortona, Trebbiano Fiorentino, Trebbiano Toscano, Trebbianone, Tribbiano, Tribbiano Forte, Turbiano, Ugni blanc,[11] Bouan, Beau, Thalia,[5] Trebbiano Romagnolo, Trebbiano Gallo ve Trebbiano d'Abruzzo.
Trebbiano, Queue de Renard, Rossan, Ugni blanc ve benzer şekilde yazılan Gredelín/Gredelin dahil olmak üzere İspanyol şarap üzümü Viura ile en az üç eşanlamlıyı paylaşıyor.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Databases". Wine Economics Research Centre | University of Adelaide (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-09-13.
- ^ Robinson, Jancis Vines, Grapes & Wines Mitchell Beazley 1986 ISBN 1-85732-999-6
- ^ "Grape varieties and Terroirs - Armagnac". www.armagnac.fr. Erişim tarihi: 2024-09-13.
- ^ "Trebbiano | Wine and Grape Guide | Italyabroad.com". www.italyabroad.com (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-09-13.
- ^ a b c "State Library of South Australia | State Library of South Australia". www.slsa.sa.gov.au (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-09-13.
- ^ "'Sangiovese' and 'Garganega' are two key varieties of the Italian grapevine assortment evolution" (PDF).
- ^ J. Robinson, J. Harding and J. Vouillamoz: Wine Grapes - A complete guide to 1,368 vine varieties, including their origins and flavours, pp. 35-36,469-471, 594-595. Allen Lane 2012 ISBN 978-1-846-14446-2.
- ^ Lichine, Alexis (1967). Alexis Lichine's Encyclopedia of Wines and Spirits. London: Cassell & Company Ltd. s. 476.
- ^ Maison des Producteurs du Floc de Gascogne, F-32 800 Eauze.
- ^ L'agricoltura italiana periodico mensile (İtalyanca). Regio istituto agrario. 1886.
- ^ "Genres - Informationssystem Genetische Ressourcen". web.archive.org. 2012-04-14. Erişim tarihi: 2024-09-13.