Başaran F. (2016), "Bilgi ve İletişim Teknolojileri Sektörü", Bilim, Teknoloji ve Yenilik: Kavramlar, Kuramlar ve Politika, Der: İbrahim Semih Akçomak , Erkan Erdil , Mehmet Teoman Pamukçu , Murad Tiryakioğlu içinde, Bilgi Üniversitesi yayınları, 407-435 Bilgi ve iletişim teknolojileri sektörü, genel olarak enformasyon üretimi, işlenmesi, dağıtımı ve saklanması süreçlerinde yer alan teknolojiler, bu teknolojik araçların olanaklı kıldığı altyapılar, bu altyapılar üzerinden sunulan hizmetler sektörü olarak tanımlanmaktadır. Ancak geçtiğimiz yıllar içerisinde bilgi ve iletişim teknolojileri ve bu teknolojiler aracılığı ile gerçekleşen toplumsal ve ekonomik etkinlikler o denli artmış ve çeşitlenmiştir ki bu tanımın tüm bu etkinlikleri de içine alacak biçimde bir “bilgi ve iletişim teknolojileri” yaklaşımı ile ve enformasyon kavrayışı ile bütünleştirilmesi zorunluluğu açığa çıkmıştır. Bu bağlamda, çalışmada öncelikle ekonomi disiplininin enformasyon kavrayışı ve enformasyonun ekonomik statüsü tartışmaya açılmaktadır. Ardından da çalışmanın amacına bağlı olarak, tarihsel olarak enformasyonun statüsünde yaşanan değişimleri ve bu değişimler aracılığıyla yaşanan dönüşümleri temel alacak bir biçimde üç dönem ayırt edilerek ve bu dönemlerde bilgi ve iletişim teknolojileri sektörünün, toplumsal ve ekonomik gelişme ile bağlantılı olarak nasıl yapılandığı tarihsel olarak ortaya konulmaktadır. Sonuç bölümünde ise tarihsel arka plandan yola çıkarak günümüz bilgi ve iletişim teknolojileri sektörünün, toplumsal ve ekonomik gelişme açısından nereye konumlandırılması gerektiği tartışılmaktadır.

Bu kitaba kaynaklık eden ve çok eski tarihlerde yazılmış eserlerin güncellik anlamındaki katkısını sorgulayanlar her zaman olmuştur. Hatta bu sorgulamalarına kendilerince rasyonel birtakım gerekçeler de sunmak suretiyle eski eserlerin bilime ve güncel hayata olan katkısını inkardan gelerek mahkum etmek isteyenler de olmuştur. Oysa zaten aralarında eşölçülemezlik bulunan eski eserler ile güncel eserleri birbirleri ile karşılaştırıp kıymet biçebilecek bir kişi, kurum veya kuruluş yoktur, olması da düşünülemez. Günümüzde yazılmış kitaplar incelendiğinde ise, bunların tamamına yakınının güncel kaynakların etrafında değirmen taşı misali dönüp durmakta oldukları görülmektedir. Söz gelimi, yönetim üzerine kitap yazanların birçoğu Ptah Hotep’in adını dahi bilmemektedir. Toplam Kalite Yönetimi literatürü üzerine yazılan yayınlar incelendiğinde Hamburabi Kanunları’ndan veya II. Beyazıt tarafından hazırlatılan Kanunname-i İhtisab-ı Bursa’dan bahsedilmediği görülmektedir. Erzurumlu İbrahim Hakkı’nın eserini inceleyen veya referans alan Davranış Bilimleri kitabına rastlamak neredeyse imkansızdır. Benzer şekilde, kişisel gelişim kitap raflarını dolduran binlerce kitabın hemen hiçbiri, güzel ve ikna edici konuşma sanatının (rhetoric) ustaları Protagoras ve Sokrates’in adını bile anmamaktadır. Bilgisayar ve yazılım üzerine kaleme alınan eserlerin hemen hiçbirinde, Bilgisayar Bilimleri ve Sibernetik’in babası El Cezeri veya matematikçi El Cebir’den bahsedilmemektedir. Fizik, optik ve mekanikten ekmeğini yiyen binlerce insanın Newton ve Heysem hakkında bildikleri belgesellerde izlediklerinden ibarettir (izlerlerse). Elinizdeki kitapta, yönetici veya yönetilen herkese, birincil kaynak eserlerin “yönetim” bakış açısı ile ele alındığında nasıl daha işlevsel hale getirilebileceğine dair kuramsal ve pratik anlamda katkılar sağlamak amaçlanmıştır. Birincil kaynak eserlerdeki bilgiler, sistemli çabalarla zenginleştirilerek pratik hayatla olan bağlantılarının kurulmasına ve konulara bakış açılarının nispeten genişletilmesine çalışılmıştır. Yönetim ile ilişkili disiplinlerde yazılmış eserler, bu alandaki başlıca yaklaşımların fikri temellerini objektif bir şekilde ortaya koyabilmek için eleştirel kaynak incelemesine tabi tutularak okuyucuya sunulmuştur.

"Örgütler yaşamımızın her yanını kaplamıştır. Günlük yaşantımızda çeşitli nedenlerle, türlü örgütlerle ilişkimiz bulunmaktadır. Zamanımızın çoğunu bir şirketin, bir okulun, sosyal, kültürel ya da dini bir örgütün üyesi olarak geçirmekteyiz. Bu ilişkilerde bazen öğrenci, bazen çalışan, bazen hasta, bazen yardımsever, kimi zaman işveren, kimi zaman müşteri konumunda bulunmaktayız. Modern yaşamın getirisi insan ihtiyaçlarının artması olmuştur. Artan ihtiyaçları karşılamak için rasyonel çözümler üretmek örgütlerin doğmasına, her geçen gün yeni ihtiyaçların keşfedilmesi yeni örgüt yapılarının oluşmasına yol açmıştır."

Bu yazıda, 2014 yerel seçimlerinin rejim bağlamı ve bu bağlamda şekillenen parti stratejileri tartışılmaktadır. Türkiye siyasal rejimini şu şekilde sınıflandırmak mümkündür. Öncelikle, 2007-2010 arasında AKP yönetiminde Türkiye’nin seçimli/rekabetçi otoriter bir düzene geçişi tamamlanmıştır. Seçimli/rekabetçi otoriterlik tesis edildikten sonraki 2010-13 arası dönem boyunca ise, Türkiye esasen otoriterleşmeyi değil, sınırlandırılamayan bir yönetimin sağ, muhafazakâr ve popülist ideolojisi doğrultusunda ürettiği politikaları tartışmıştır. Bu bağlamın yol açtığı politik krizlere yanıt olarak da AKP seçim sandığını göstermiştir. Bir başka ifadeyle, hem rejimden (otoriterlik) ve onun politikalarından (muhafazakârlık ve neoliberalizm) oluşan rahatsızlığa (Gezi), hem de keyfiyet, yolsuzluk ve hukuksuzluk sorununa (17 Aralık süreci) çözüm olarak millî iradenin tecelli ettiğini iddia ettiği sandığı işaret etmiştir.