Ab Ve Yerel Yönetimler

Birinci kitap bize, görgül temelli, olup biteni betimlemek üzerine kurulmuş “Görgül Bir İzmir Modeli”ni anlatırken, ikinci kitap gelecekteki uygulamaları yönlendirme ereğiyle “Normatif Bir İzmir Modeli”ni kurgulamaya çalışacak.
.
Birinci kitapta İzmir Belediyeciliğinde 2004-2018 döneminin tarihsel bir anlatısı kurgulanmakta.

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin Merkezi Hükümetle İlişki Kurma Biçimi
Ümit YALDIZ

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin İlçe Belediyeler ile İlişki Kurma Biçimi
Prof. Dr. Şevkinaz GÜMÜŞOĞLU

İzmir Büyükşehir Belediyesi Medya İlişkileri, Halkla İlişkiler ve Tanıtım Stratejileri
Prof. Dr. Ümit ATABEK

Yerel Kalkınma Odağında Mali Yönetim Stratejisi
Prof. Dr. Oğuz ESEN

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin İnsan Kaynakları Yönetimi Bürokrasisinde Kapasite Oluşturma Yaklaşımı
Prof. Dr. Şevkinaz GÜMÜŞOĞLU

Bu ikinci kitaptaysa, birinci kitapta geliştirilen öyküden yola çıkarak, İzmir Modeli İzmir İçin Demokratik Bir Belediyecilik Modeli Önerisi geliştirilmektedir.
İzmir için böyle bir model geliştirilmesinin, pratik ve kuramsal nedenleri bulunmaktadır.
En belirgin pratik neden 2019 yılında Türkiye’nin yerel yönetim seçimlerine gidecek olmasıdır.
Türkiye yeni bir yerel yönetim seçimleri dönemine girerken, üzerinde çalışılmış demokratik bir yerel yönetim modelinin, siyasal kamu alanına sunulmuş olmasının, pratikte yararlı olacağı düşünülmüştür. Seçim kampanyaları dönemi, toplumun yeni önerilere açık olduğu bir dönemdir.

Bu çalışmanın amacı; şehir hakkı bilinci ile şehirlerdeki dönüşümlere yönelik çalışma
yapan sivil toplum kuruluşlarının (STK), kamu kurumlarının ve özel sektörün şehir hakkı
kavramı ile ilgili düşüncelerinin tespit edilmesi, İstanbul’u bu kapsamda bugün ve gelecekte bir
turistik ürün olarak nasıl değerlendirdiklerini ve İstanbul’un şehir hakkının korunmasına
yönelik kurum ve kuruluşların çabalarını araştırmak ve önerilerde bulunmaktır.

Bir hayalim vardı.
Kalkınma problemine kafa yoran ve yaşam kalitesinin yerelden geliştiğine inanan; bireysel çıkarlara yönelik değil, ayrım yapmaksızın, tüm İzmir ve İzmirliler için çalışan; katılımcı, kimlikli, ahlaklı bir belediye ve tutkulu bir kent..

Bu hedefe ulaşabilmeyi ve hayalimi gerçekleştirebilmeyi tarihi bir ödev olarak gördüm hep... O nedenle, ekip arkadaşlarımla birlikte, rantı değil yaşam kalitesini öne çıkaran, oldu-bittiler yerine
projelerini katılımcı tasarlama sürecinden geçiren bir yerel yönetim anlayışıyla çalıştık. Elimizdeki kaynakları hayali projelere yatırmak yerine, kentin geleceğine yön verecek orta ve uzun vadeli yatırımlarla İzmirliler’in yararına kullandık.
Aziz KOCAOĞLU

YENİ ANAKENT (BÜYÜKŞEHİR) BELEDİYELERİ OLUŞTURULMALI MI? PDF
Prof.Dr.Ruşen KELEŞ
RÖPORTAJ (Mahalli İdareler Genel Müdürü Y.Selim KÖŞGER ile) PDF
Rıfat KARAKOÇ
BELEDİYE MECLİS KARARLARININ KESİNLEŞMESİNDE İSTİSNAİ YÖNTEMLER PDF
Dr.Hasan Hüseyin CAN
BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİNİN İLÇE BELEDİYELERİ ÜZERİNDEKİ DENETİM YETKİSİNİN KAVRAMSAL AÇIDAN DEĞERLENDİRİLMESİ PDF
Dr.Orhan Veli ALICI
YEREL YÖNETİMLERİN SOSYAL POLİTİKA UYGULAMALARINDAKİ ROLÜ: İSTANBUL BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ SOSYAL YARDIM BİRİMİ ÖRNEĞİ PDF
Yrd.Doç.Dr.Ramazan TİYEK
BATILILIŞMA FİKRİ İLE KENTLİLİK ÖZDEŞLEŞMESİNDE ÖRNEK ESER: AHMET MİTHAT EFENDİ’NİN “FELATUN BEY VE RAKIM EFENDİ” ADLI ESERİNİN TRANSAKSİYONEL ANALİZ AÇIDAN İNCELENMESİ PDF
Yrd.Doç.Dr.Battal ODABAŞI
HİCRİ 1299 (1882) KASTAMONU VİLÂYET SÂLNÂMESİ’NE GÖRE KASTAMONU SANCAĞI İLE BAĞLI KAZALARIN İDARİ, SOSYAL VE EKONOMİK YAPILARINA DAİR TESPİTLER PDF
Erol KARCI
Kitap Tanıtım : TARİHİN DERİNLİKLERİNDEN KÜRESEL GÜCE DEĞİŞİM, BİR ZÜMRÜDÜANKA: İSTANBUL PDF
Hicran ÇELİKYAY
WEB DÜNYASINDAN HABERLER PDF
Prof.Dr.Mehmet Akif ÇUKURÇAYIR
YEREL POLİTİKALAR DERGİSİ'NİN AMACI PDF
Amaç ve Yayın İlkeleri
DERGİ TAM METNİ

Öz: Türkiye'de merkeziyetçi yönetim geleneğinin hakimiyeti yanında yerelleşme çabaları tarihsel olarak Tanzimat dönemine kadar uzanmaktadır. Ancak yerelleşme politikaları çeşitli iç ve dış dinamiklerin etkisi ile 1980 sonrası dönemde tartışılmaya başlanmıştır. Bu politikaların yoğun biçimde uygulamaya geçmesi ise 2000'lerin başında olmuştur. Türkiye ile kıyaslandığında Fransa'nın yerelleşme sürecini erken bir zamanda başlattığı görülmektedir. Bu süreçte Fransa'da il yönetimleri, büyükşehir yapıları ve diğer belediyeleri (communes) konu alan düzenlemeler yapılmış ve en üst düzeyde çeşitli tartışmalar yürütülmüştür. Çalışmada, Türkiye ile Fransa'nın yerelleşme bağlamında aldığı yol değerlendirilmekte, büyükşehir ile il özel idarelerinde ortaya çıkan değişim ve tartışmalar üzerinden bir analiz sunulması amaçlanmaktadır. Abstract: Even though the centralist administrative structure has been traditionally dominant in Turkey, decentralization efforts extend back to the Tanzimat period. However, decentralization policies began to be discussed in the post-1980 period due to the influence of various internal and external dynamics. The intensive implementation of these policies started at the beginning of the 2000s. When compared to Turkey, the decentralization process in France seems to start earlier. Regulations on the provincial special administrations, metropolitan municipalities and other municipalities (communes) were made in the decentralization process and various discussions were held at highest level. This study aims to present an evaluation on the decentralization processes in Turkey and France and an analysis of the changes and debates in the French and Turkish metropolitan municipalities and provincial special administrations.

ÖZET Bölge, ekonomik, sosyo-kültürel ve tarihsel özellikler bakımından aralarında türdeşlik bulunan belli bir mekânı tanımlamaktadır. Bölgeselleşme ise, bir ülkenin çeşitli bölgeleri arasındaki eşitsizlikleri gidermek için benimsediği politikaları ifade etmektedir. Bölgecilik devletin ekonomik açıdan az gelişmiş bölgeleri yatırımlar ve mali sübvansiyonlar aracılığıyla desteklemesidir. Yeni bölgecilik hareketleri bölgelerin içsel ekonomik potansiyellerinin arttırılması üzerinde durmaktadır. Fransa'da desantralizasyon sürecinin bir parçası olarak bölgeselleşme hareketleri 1950'lerde başlamıştır. 1970'lerde bölgeler arası rekabetin arttırılması yönünde politikalar izlenmiştir. 1982 desantralizasyonu ile bölge bir yerel yönetim birimine dönüştürülmüştür. 2003 yılında gerçekleştirilen anayasa değişikliği bölgeleri ülkesel yönetimler arasına almıştır. 2004 sonrasında geliştirilen politikalar bölgelere yönelik yatırımları ve sermaye akışlarını arttırmayı hedeflemiştir. 2010'da gerçekleştirilen düzenlemelerle bölge ve il genel meclisleri birleştirilmiştir ve bölgelerin kendi aralarında işbirliği yaparak birlikler kurmaları teşvik edilmiştir. Bu çalışma Fransa'da 1950'lerden günümüze kadar devam eden süreçteki bölgeselleşme reformlarını incelemeyi ve değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışma niteliksel araştırma yöntemlerine ve metodolojik açıdan ulusal ve uluslararası alanda yayınlanan akademik makalelere, uluslararası kitap bölümlerine dayalı literatür taramasına dayalıdır. Çalışmanın temel problemi, Fransa'da dönemler itibarıyla bölgeselleşme politikalarının ne gibi düzenlemeler öngördüğünün ve desantralizasyon süreci sonunda merkezi idarenin geçirdiği değişimin değerlendirilmesidir. Çalışmanın değerlendirilmesinde dönemler arası yapılan karşılaştırmalar etkili olmuştur. ABSTRACT The region defines a certain place of homogeneity in terms of economic, socio-cultural and historical characteristics. Regionalization refers to the policies adopted by a country to address inequalities between different regions. Regionalism is the state's support of economically underdeveloped regions through investments and financial subsidies. New regionalism movements focus on increasing the internal economic potential of the regions. As a part of the decentralization process in France, regionalization movements began in the 1950s. In the 1970s, policies were adopted to increase competition between regions. With 1982 decentralization, the region has been transformed into a local government unit. The amendment of the constitution in 2003 took the territories into territorial administrations. The policies developed after 2004 aimed to increase investments and capital flows in the regions. In 2010, the regional and provincial assemblies were combined and the regions were encouraged to cooperate with each other to establish unions. This study aims to examine and evaluate the regionalization reforms from 1950s to today in France. The study is based on qualitative research methods and academic articles published in national and international journals and international book chapters are used for scientific analysis. The main problem of the study is the evaluation of the changes of the regional policy in France and the change of the central government at the end of the decentralization process. Comparisons between periods have been effective in the evaluation of the study.

kavramı etrafında sürdürülmüştür. Bu tip reformlar, farklı dönemlerde farklı dinamiklerin etkisi altında kalmıştır. II. Dünya Savaşı’ndan sonra, Batı Avrupa ülkelerinde uygulanan ‘refah devleti’ politikaları beraberinde yerel yönetimler üzerinde çeşitli alan düzenlemelerini de getirmiştir. Çünkü refah devleti politikaları, devletin sorumlu olduğu, eğitim, sağlık, toplu ulaşım, gibi alanlarda yerel yönetimleri de yetkilendirmeyi amaçlamıştır. Alan düzenlemelerinin temeli ölçek ekonomileriyle hizmet etkinliği sağlamaktır. Karşı savlar ise bu tür alan düzenlemelerinin yerel kimlikleri, yerel özerkliği ortadan kaldıracağı düşüncesine dayanmaktadır. Alan düzenlemelerinin yaratacağı etkinlik ve demokrasi (özerklik) tartışmaları günümüzde de iki farklı kutup halinde sürmektedir.
Türkiye’de de 6360 sayılı Kanun’la belediyelerin sayısı yarı yarıya azaltılmış, 15.000’den fazla köyün tüzel kişiliği sona erdirilmiştir. Yerel demokrasiye aykırı olarak tüzel kişiliği kaldırılan yerlerde halkoylaması yapılmamasının yanı sıra getirilen düzenlemelerle merkezi yönetimin yerel yönetimler üzerindeki idari vesayeti de arttırılmıştır. Merkeziyetçi-yerelleşme olarak adlandırılabilecek bir kamu politikası tercihiyle yürürlüğe giren 6360 sayılı Kanun’un ölçek büyüterek hizmet etkinliğini sağlaması savı, yerel özerkliği idari ve mali yönden zayıflatacak başka düzenlemeleri de içermektedir. Bu çalışmanın amacı da, yerel özerkliği zayıflatacak bu düzenlemeleri tartışmaya açmaktır. Çalışma kapsamında, ilgili kanun’un yerel özerliği zedeleyen düzenlemeleri, eski durumla karşılaştırmalı olarak ele alınacaktır.
Çalışmanın amacına ışık tutması için belediyeler üzerinde, Türkiye’dekine benzer çeşitli ölçek ve alan düzenlemeleri yapan, Doğu Avrupa ve Yunanistan örnekleri ele alınacaktır. 6360 sayılı Kanun’un getirdiği yeniliklerin, özellikle büyükşehirlerdeki kentsel hizmetleri etkinliğini nasıl etkileyeceğini değerlendirebilmek ve yol açabileceği farklı sorunları analiz edebilmek ise zamanla değerlendirilebilecektir.

Özet Kamu yönetiminin, kamu işletmeciliği veya yeni kamu yönetimi perspektifiyle işletme yönetimine doğru evirilmesi performans ile ilgili kavram ve olguların önem kazanmasını sağlamıştır. Bu doğrultuda uluslararası, ulusal ve yerel mevzuatta, performans yönetim sisteminin tutumluluk, verimlilik ve etkililik (economy, efficiency, effectiveness) anahtar kelimeleri etrafında, düzenlemeler yapılmıştır. Türkiye'de 1864 tarihli Tuna Vilayat Nizamnamesine dayanan yerel yönetim sistemi, özellikle 1961 Anayasasından sonra performansla ilgili eleştirilerin odağındadır. Performans yönetim sistemi, kamu örgütlerinin belirledikleri hedefleri, hedefleri gerçekleştirme metotlarını ve bu hedeflere ne ölçüde eriştikleri konusunu, temel sorunsal olarak görmektedir. Özellikle Avrupa Birliği'nin yerellik/yerindenlik (subsdiarity) ilkesi çerçevesinde yerel yönetim mekanizması ve bu mekanizmanın fonksiyonelliği önem kazanmıştır. Türkiye'de uluslararası düzenleme olarak Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı, performans yönetiminin temel metinlerindendir. Uygulamada, performans ölçüm sistemi geliştirme açısından 2002 yılında, İçişleri Bakanlığına bağlı çalışan dönemin Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü (şimdiki İller İdaresi Genel Müdürlüğü), Belediyelerde Performans Ölçümü (BEPER) projesine başlamıştır. 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, hesap verebilirliği ve mali saydamlığı artırma amaçlarıyla performans yönetim sisteminin temel mevzuatlarındandır. Ayrıca Türkiye'de performans yönetim sistemi açısından 5393 sayılı Belediye Kanunu, 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu ve 5203 sayılı İl Özel İdaresi Kanunu incelenmesi gereken mevzuatı oluşturmaktadır. Bununla birlikte yerel yönetim mevzuatının mali düzenlemelerinde performans yönetimi açısından birçok eksiklik görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, yerel yönetimlerde performans yönetimi ile ilgili temel kavramları tanımlamak, bu konudaki mevzuat hakkında bilgi vermek ve düzenlemelerle ilgili gerekli değerlendirmeleri yapmaktır. Abstract The development of public administration towards business management with the viewpoint of public management or new public administration has enabled the concepts and facts regarding performance to gain importance. In this direction, regulations have been made around the keywords of economy, efficiency and effectiveness of the 1

Local management mechanisms using the power of central management on the local communities in certain geographical areas have obtained different qualifications with some factors like localization, globalization, and democratization. The mobility of cross-border local management collaboration increasingly continues with several international organizations, and supra- national management (central management) politics has generally affected the international politics of local managements. Practices to decrease the role of state on economics, democracy, demands for decentralized management, and globalization have become important pressure tools on central managements. Central managements are conscious that local units are the places for meeting these demands. However, the politics for meeting them differ in unitary and federal organizations. Further, the cooperation of local managements with the other local units has appeared by making their own political fields independent from the politics carried out by the central managements. As a result of the international relations of local units, some phenomenon like sister city, cross- border collaboration, units established among local managements and local foreign politics (paradiplomacy) determining the basic dynamics of these phenomenon have emerged.
Keywords: Local Management, Internationalized Local Managements, Local Foreign Politics, Paradiplomacy International Organizations

Giriş Dünya değişiyor ve dönüşüyor. Ekonomik ve teknolojik alandaki değişimler hemen her alandaki geleneksel yöntemleri ve alışkanlıkları alt üst ederek yeniden biçimlendiriyor. Yeni bir toplum ve bu toplumun da oldukça farklı beklentileri ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, kamu yönetimi sürekli kendini yenilemek zorunda kalmaktadır. Geleneksel kamu yönetimi değerlerinin başında gelen bürokrasi mekanizması, hem vazgeçilemeyen hem de çok eleştirilen niteliklere sahiptir. Hantal, bürokratik, hiyerarşik ve büyük yönetsel yapılar değişmekte, esnek, işlevsel, şeffaf ve yurttaş odaklı yapılara dönüşmektedirler. Elbetteki bu dönüşüm çok boyutlu olmaktadır. Örgütsel değişimin yanında, insan kaynakları, yönetim süreçleri, performans, görev ve yetki alanları gibi temel konularda da köklü bir değişim yaşanmaktadır.Bugün, yurttaş ve yönetim ilişkisi önemli bir sorgulamadan geçmektedir. Konu, aslında hiç de yeni değildir. Yöneten-yönetilen ilişkisinin ortaya çıkmasından bu yana, bu ilişkide sürekli bir " ideal " arayışı olmuştur ve değişen koşullarla birlikte bu arayış devam etmektedir. Günümüzde, yeni bakışlar ve yöntemler yurttaş-yönetim ilişkisinin tarihsel dengesini giderek yurttaş lehine çevirmekte ve yurttaşa daha fazla yönetime ve siyasete müdahale ve biçimlendirme olanakları sunmaktadırlar. Bu olanakların hem yerel yönetimler düzeyinde hem de kamu yönetimi düzeyinde uygulanması da, yeniden yapılanma çalışmalarının kapsamı içerisindedir. Yönetsel etkinliklerin daha verimli hale getirilmesini amaçlayan bu yaklaşımlar, yurttaş odaklılık, toplam kalite yönetimi, bürokrasinin eleştirisi, yönetim reformu gibi çeşitli isimlerle tanımlanmaktadırlar. Dolayısıyla genelde kamu yönetiminde, özelde de yerel yönetimlerde yeniden yapılanma çalışmaları, tüm devlet yapılanmasının ve " temel toplumsal ilişkilerin " (Güler, 2002: 11) yeni bir biçime ve yaklaşıma kavuşturulması anlamını taşımaktadır. Bütün bu * Selçuk Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Kamu Yönetimi Bölümü

Giriş Kamu yönetimi toplumsal bütün içerisinde bağımlı değişkendir. Yürütme gücüne ait yönetim aygıtı veya bürokrasi olgusunun adı olan kamu yönetiminde değişme, toplumsal yönetimin yapısına ve işleyişine siyasal müdahaleler ile gerçekleşmektedir. Bu müdahalenin toplayıcı kavramı reformdur. Türkiye'de kamu yönetiminin ve yerel yönetimlerin siyasal müdahaleler ile yeniden yapılanması yıllardan beri gündemde olan bir konudur. Ancak 80'li yıllarla birlikte yapısal uyum reformları adı ile anılan ve devletin yapısal örgütlenmesini değiştirmeye yönelik etkinlikler olarak tanımlanan bir takım çalışmaların yapıldığı ve bu çalışmaların 90'lı yıllarla birlikte hız kazandığı görülmektedir. Yerelleşme vurgusunun yoğun olarak hissedildiği bu çalışmalar sonrasında Türkiye'deki yerel yönetimler reformunda dış dinamiklerin önemli rol oynadığına ilişkin tartışmalar artmıştır. Bu tartışmalar, reform çalışmalarının küreselleşme, dünyadaki toplumsal ve ekonomik gelişmeler, neo-liberalizmin yükselişi, devletlerin uluslararası örgütlenmeler etrafında birleşmeleri ve dünyada yeni kamu yönetimi anlayışının doğuşu ve gelişimi ile yaygınlaştığı savı etrafında birleşmektedir. Küreselleşme Dünyada sermaye hareketleri, piyasa ekonomisinin sorunlarını aşmak için ulus devletlerin sınırlarının dışına çıkma talebi, iki kutuplu dünyanın sona ermesi, uluslar üstü kuruluş ve anlaşmaların yaygınlaşması, bilgi, iletişim ve ulaşım teknolojilerindeki gelişmeler, reformun önemli bir dış dinamiği olarak küreselleşme eğilimlerini tetiklemiştir. Küreselleşmeyle birlikte sanayi devrimi sonrası yerleşen klasik yönetim, ulus devlet, temsili demokrasi, siyaset olguları ile bunların birbirleriyle ilişkilerini yeniden tanımlayan köklü ekonomik, sosyal, siyasal, kurumsal ve kültürel değişimler yaşanmaya başlamıştır. Küreselleşme süreci, devletleri hem uluslararasılaşma hem de yerelleşme yönünde etkilemektedir. Uluslararası kuruluşların yükselen önemi, iletişim olanaklarının ve kültürel ilişkilerin artması uluslararasılaşmayı hızlandırmakta, diğer taraftan küreselleşen devlet sınırlı kaynaklarla birçok işlevi yerine getirmeye zorlanmaktadır. Bu durum da devletin faaliyet alanlarını daraltarak niteliğini değiştirmekte (yol gösterici, düzenleyici devlet), devletin adem-i merkeziyetçilik ilkesi çerçevesinde yeniden düzenlenmesini beraberinde getirmektedir. Böylelikle devletin değişen niteliği yerel yönetimleri ön plana çıkarmakta ve yerel yönetimler reformu yönlendirilmektedir.

High interest in who would win local elections in March 2014 and the implications this might have for Erdoğan's political career relegated an important legal change to the fringe: with the election Law 6360 that became active a law interpreted by many as leading to a recentralization of local politics in Turkey. A strong centralist tradition from the Ottoman Empire over the founding of the republic till today is characteristic for Turkey. This in turn prevented strong local governments from coming into being. The article traces down different periods of centralization, decentralization and re-centralization of local politics, explains their most important effects and analyses them in the political context of their time. The introduction of greater municipalities in 1984 as well as two comprehensive law reforms on municpalities and greater municipalities under the AKP government in 2004 and 2005 are discussed. In this context phenomena as 'new municipalism' (CHP) and 'conservative municipalism' (RP/AKP) are explained. Much attention is given to the most recent reform in 2 November 2012 (Law 6360) and the positions of critics and advocates of the law are illustrated. The article argues that municipalism in Turkey is dominated by economic considerations since the 1980s; as a result citizens are often not participants or partners in decision-making processes but mere consumers whose service needs have to be satisfied.

Toplumsal eşitlik politik eşitlikle bağdaştırılmadıkça gerçek anlamda özgürlükten bahsetmek mümkün değildir.
Oysa bir toplumda demokrasi anlayışının gelişebilmesi için kadınlar siyasette daha etkili olmalıdır. Demokrasiden söz edebilmek için de kadınların siyaset dahil tüm karar mekanizmalarında eşit temsil edilmesi gerekmektedir. Çünkü dünya nüfusunun yarısını kadınlar oluşturur.
Gerçek ittifak kadınlarla yapılmış bir ittifaktır! Partilerin tüzük ve programlarına baktığımızda eşitlik ve adalet gibi kavramlar olmakla birlikte cinsiyet eşitliğine dair az sayıda ifadeye rastlıyoruz. Kadın konusu ve kadın politikaları sözde yer almasına karşın pratikte ve eylemde ne yazık ki gözükmemektedir.
Örneğin, tüzük ve programlarında cinsiyet kotası olan partilerde bile bunun pratikte uygulanmadığını görüyoruz. Kadınların siyasette daha fazla sayıda yer almasıyla birlikte toplumsal refahın artacağını ve daha iyi bir gelecek inşa etmemizin mümkün olacağını düşünüyoruz. Ülkemizde bu düşünceye sahip milyonlarca vatandaşın olduğunu da biliyoruz. KA.DER olarak, Avrupa Birliği Sivil Düşün Programı desteğiyle hazırladığımız bu yayın 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri’ni toplumsal cinsiyet eşitliği açısından analiz etmek için hazırlanmıştır. Bu kapsamda, partilerin 31 Mart aday listeleri ve seçim beyannameleri incelenmiştir. Aynı zamanda seçilmiş kadın belediye başkanları, belediye meclis üyeleri ve muhtarlarla birebir görüşmeler yapılarak, seçim döneminde kadın aday olarak yaşamış oldukları zorluklar ve deneyimler aktarılmıştır. Umuyor ve diliyoruz ki bu yayın, gelecek seçimlerde daha fazla kadının aday olmasına ve seçilmesine ışık tutsun!
Nuray KARAOĞLU
KA.DER Genel Başkanı

Yeni kamu yönetimi anlayışı klasik yönetim anlayışına bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. Klasik kamu yönetiminde, emir verenlerle (siyasiler) bunları uygulayanlar (bürokratlar) arasında bir ayırım yapılmaktadır. Yeni yönetim anlayışında yöneticiler, yalnızca kurallara ve prosedürlere uygun davranmakla sorumluluklarının gereğini yerine getirmiş sayılmamakta, yaptıkları işlerin sonuçlarından da sorumlu tutulmaktadır. Bu bağlamda Yeni Yönetim Anlayışı; açıklık, sayısal olarak ölçülebilen ve daha çok çıktılara yönelik ölçüm standartlarına dayalı performans değerleme, merkeziyetçi bürokrasinin etkisinden kurtularak yerelleşmeye daha fazla önem veren, rekabet ortamı oluşturarak ve bu sayede maliyetleri azaltmak, istihdam, planlama gibi alanlarda özel sektör uygulamalarını örnek almak, tasarruf ve verimliliğe daha fazla önem verme gibi ilkelere dayandırılmaktadır. Yeni anlayış üst düzey yöneticilere daha rahat hareket edebilme imkanı sunmakta ve yöneticilerin özel sektör anlayışına uygun profesyonel yönetim becerilerine sahip olmasını öngörmektedir. Yeni kamu yönetimi anlayışı kamu hizmetlerinin yerine getirilmesinde merkezi yönetimin dışında mahalli idareleri ön plana çıkarmakta ve kamu hizmetlerinin yerelleşme ilkesine uygun olarak oluşturulmuş örgütler tarafından yerine getirilmesinin etkinlik ve verimliliği artıracağını vurgulamaktadır. Yeni kamu yönetimi anlayışı, değerleri, normları, teknikleri ve kamu yönetimine dönük yönetim pratiklerini içermektedir. Yeni kamu yönetimi ile insanların yönetimine öncelik verilmekte, kaynaklar ve programlar, yönetim faaliyeti, süreci ve düzenlemelerine göre belirlenmektedir. Ekonomiklik, etkililik, verimlilik, şeffaflık, denetlenebilirlik, hesap verebilirlik, yerelleşme, müşteri, sürekli değişim, piyasa tabanlı olma, liberal ekonomi, sivil toplum, yeni sağ, işletmecilik gibi kavramlar kamu yönetiminde yeni bir paradigma değişimine neden olmuştur.

GSÜ - Kentleşme ve Yerinden Yönetim (SP242) dersi için Doçent Doktor Yeşeren ELİÇİN’e verilmek üzere “Bütünleşen Avrupa’da Yerel Yönetimler” isimli Doçent Doktor Yeşeren ELİÇİN tarafından yazılmış  ve “Görüş” dergisinin (s. 38 – 51), Mart 2004 sayısında yayınlanmış makalesinin eleştirel özetidir.

Gelişen değişen sosyal-toplumsal mekan ve araçlar günümüz kentleşme kültürüne  paralel olarak mevzuat öngörü değişiklikleri nedense yetersiz kalmaktadır. Her zaman  bir istenmeyen olay vukuu bulduğunda olaylar karşısında önlem alma, tekrar değerlendirme  örgüsü içerisinde hareket ederek bir iyi niyet gösterisi etrafında dönüyoruz. Yerel yönetimlerde karar mekanizmaları, mevcut bulunan kanunların verdiği yetkiyi analiz ve yorumla noktasında hareket etmek zorundadırlar. Bu analiz ve yorumlama yetki alanı içeresinde her konuda gereklidir aslında. Klasik yönetim anlayışından, analitik kabiliyet, yöneylem araştırmaları olgusuna geçmek gerekmektedir

Yerel yönetimler tarihsel süreçte önemleri her geçen gün artan yönetimler haline gelmişlerdir. Bu durum yerel yönetimlerin daha derinlemesine incelenmesini gerekli hale getirmiştir. Yerel yönetimlere yönelik olarak yapılan tipoloji çalışmaları ile ülkelerin yerel yönetimlerinin kıyaslanması, benzerlik ve farklılıklarının ortaya konulması üzerine odaklanılmıştır. Bu tez kapsamında Avrupa Birliği üyesi ülkelerin yerel yönetim sistemleri, Avrupa'da yapılan tipoloji çalışmaları ve Türkiye yerel yönetimlerinin gelişimi, reform süreci ve Türkiye yerel yönetimlerinin de bir tipoloji kapsamına alınıp alınamayacağı analizi yapılmıştır. Bu kapsamda üniversitelerin öğretim üyeleri ve yerel yönetimler alanında uzman kişilerle görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Bu görüşmeler sonucunda Türkiye yerel yönetimlerinin sorun alanları, reform sonrası görüntüsü ve tipolojiler ile bağlantısına yönelik bulgular edinilmiştir. Bu bulgular aracılığıyla Türkiye yerel yönetimlerinin reform sonrasında yerel yönetim tipoloji çalışmaları içinde yer alıp almayacağına yönelik tartışma yürütülmüştür. Sonuç olarak Türkiye'de yerel yönetimler Avrupa yerel yönetim tipolojileri içerisinde en çok Fransız Napolyonik Modele benzemekle birlikte kendine has bir yerel yönetim modeli oluşturmuştur.

Türkiye’de kamu yönetimi reformu konusu hep gündemde olmasına karşın mahalli idarelerle ilgili kapsamlı ve bütüncül bir reform ancak 2000’li yıllarda gerçekleşmiştir. Mahalli idareler reformu yalnızca mahalli idare birimlerinin yeniden düzenlenmesi değil, tüm devlet yapılanmasının ve dolayısıyla temel toplumsal ilişkilerin yeniden düzenlenmesi demektir. Yeni Kamu İşletimi yaklaşımına uygun olarak Türk kamu yönetiminde merkezin etkisi azaltılmış ve pek çok yetki reform düzenlemeleri ile mahalli idarelere bırakılmıştır. Bu nedenle yerelleşmeyi hedefleyen yerel yönetim reformunun kamu politikası olarak analizi önemlidir. Bir kamu politikasının oluşturulması için bir şekilde kamuoyunun gündemine girmesi gereklidir. İktidarı elinde bulunduran yönetimler gündemi belirlemede de büyük avantaja sahiptir. Gündeme gelmiş ve hükümetlerin bu konuda bir politika oluşturduğu/oluşturmamayı tercih ettiği politikaların analizi ise hükümet faaliyetlerinin neden ve sonuçlarının açıklanmasıdır

Küresel dünya, ülkelerin diğer ülkelerdeki idari yapı ve değişimleri takip etmesini her zamankinden daha fazla zorunlu kılmaktadır. Bu çerçevede, elinizdeki kitap özellikle yerel yönetimler açısından Türkiye'deki literatüre çok önemli katkılar sağlamaktadır.

Kitapta, Türkiye'nin farklı üniversitelerinden 27 akademisyen 21 farklı ülkenin yerel yönetimlerini çeşitli boyutlarıyla incelemektedir, Türkçe yazında ilk defa bir kitapta bu kadar çok sayıda ülke yerel yönetimi bir arada incelenmekte ve böylelikle okuyucuya bir karşılaştırma yapma olanağı sunulmaktadır. Ayrıca incelenen yerel yönetimlerin ne türden idari anlayış, kurum ve işleyişe sahip olduğunun ortaya konulması, Türkiye'deki yerel yönetimlerin dünyadaki yerinin tespiti açısından da önem arz etmektedir.

Bu özellikleriyle kitap, ülkemizde lisans ve lisansüstü seviyede öğrenim gören kamu yönetimi ve yerel yönetimler gibi yönetim bilimi mensuplarına olduğu kadar, başta yerel yönetimler olmak üzere kamu ve sivil toplum kurumlarında çalışan uygulayıcılara da hitap etmektedir.