அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்கழகத்‌ தமிழ்நூல்‌ வெளியீடு - 1

இருவாசகம்‌
முதற்‌ பகுதி
மூலம்‌

சீர்‌ பிறித்து.ம்‌, சொல்‌ பிரித்தும்‌

அருஞ்சொற்‌ குறுப்புடன்‌ பதிப்பித்தது.
ஆசிரியர்‌ மாண்பு, நூல்‌ மாண்பு, கதை விளக்கம்‌,
பழைய முறைகளை விளக்கும்‌ பிறழ்சேர்க்கைகளுடன்‌ கூடியது.

பதிப்பாசிரியர்‌ :
நீ, கந்தசாமிப்‌ பிள்ளை
பள்னியகரம்‌, தஞ்சாவூர்‌

அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்‌ கழகம்‌

1964
கீதா பிரஸ்‌, திருச்சி-2.
 FOREWORD
The first part of the present deluxe edition of Saint
Manickavasagar’s Thiruvachakam has been edited and produced
with an elaborate Introduction, marginal notes and very useful
supplements, by Shri N. Kandasami Pillai, It has been published
under the sponsorship of Srila Sri Kasivasi Swaminatha
Thambiran of the Tiruppanandal Mutt.

There have been conflicting accounts regarding the date of

Saint Manickavasagar; but there is little doubt that the twelve
Tirumurais including the hymns of Manickavasagar were
composed in the following order: Appar, Sundarar and then
Manickavasagar. The Peria Puranam contains the lives of Appar
and Sundarar but omits Manickavasagar. It is however clear
that he lived before the tenth century A.D. and it must be
borne in mind that, in all probability, the mention in Appar’s
hymns of a Saint turning a jackal into a horse, refers to
Manickavasagar. It is well known that the Saint was a Brahmin
a Pandian
who resided in Vathavoor who became a Minister of
to
king. There is a story that the king sent Manickavasagar
way Lord Siva is reported to have
buy horses and on the
met him and revealed himself to him. Manickavasagar utilised
the money given for the purchase_of horses for the renovation
palace
of a Siva Temple and when he returned to the King’s
he was thrown into prison. Ultimately.
without any horses,
the jackals in
a miracle is reported to have taken place and
forest were turned into horses which were
the neighbouring
Very soon however the horses were
presented to the King.
was imprisoned.
retransformed into jackals and the Minister
Vaigai river rose in flood and the King
It is narrated that the
of the Saint Manickavasagar, who
prayed for the pardon
office thereafter and went to Chidambaram
relinquished his
where his hymns were mostly composed.

it is indubitable that Manickavasagar’s Thiruvachakam is

devotional poetry,
one of the supreme classics of the world’s
every form from despair at the non-
the outpourings taking
to ecstasy over the ultimate
attainment of God’s presence
nown saying in Tamil that the
revelation. There is a well-k
which will not melt on reading the Thiruvachakam will
heart
be unaffected by any other utterance,
 ii

As remarked by Shri N. Kandaswami Pillai, the Thiru-

vachakam is the Saint’s spiritual biography and a personal
record of the various phases of his spiritual experiences.
A European author has thus commented on the Thiruvachakam :
“Yn no literature with which I am acquainted has individual
Teligious life, its struggle and dejection, its hopes and fears
and its confidence and triumph, received a delineation more frank
and pronounced.” Dr. Pope has translated Manickavasagar’s
hymns in a rhythmic form. The following is an example :

“*புன்புலால்‌ யாக்கை புரைபுரை கனியப்‌

பொன்னெடுங்‌ கோயிலாப்‌ புகுந்தென்‌
என்பெலாம்‌ உருக்கி எளியையாய்‌ ஆண்ட
ஈசனே, மாசிலாமணியே,
துன்பமே பிறப்பே இறப்பொடு மயக்காத்‌
்‌ தொடக்கெலாம்‌ அறுத்த நற்சோதீ,
இன்பமே, உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌
எங்கெழுத்‌ தருளுவதினியே--”? -பிடித்தபத்து.
“Q. Ruler, spotless Gem, Who mad’st me Thine, thrilling
my frame through every pore: in friendly shape
Did’st enter it, as ‘twere a vast and golden shrine,—
making this body vile of sweetness full!
Affliction, birth and death, bewilderment,—all links of life~
Thou hast cut off; O, beauteous Gleam !
My soul’s delight—I’ve seized Thee and hold Thee fast
:
Henceforth,
Ah, whither, Grace imparting, would’st Thou rise
?
It is worthy of note that the Thiruvachakam contains
hymns addressed to a personal God-head as well as to the
indwelling presence and the Universal spirit.
The Saint has also,
in the course of his poems, compiled
instructions leading to the
attainment of Gnana Yoga. Stanza after Stanza also contains
accounts of the realised being of man;
and in one hymn
(the 49th Pathikam) he describes the
vision of the falling away
of duality leaving the one residual and all-embracing entity.
The Saiva Siddhanta system of philo
sophy is one of the
climaxes of human spiritual quest and
seeks to maintain the
supremacy of the Lord whilst affirm
ing the separate existence
of souls and the Universe, In the form of questions and answe
rs,
 114

Manickavasagar illustrates by the story of Nataraja’s dance

the truth that God establishes Universal harmony by conquering
the destructive forces. In a well-known book entitled “Indian
Theism,” Mr. Nicol Macnicol says “it is hardiy necessary to
multiply illustrations of the fervent spirit of this worshipper of
Siva. It is a constant marvel to note how by the heat of his
devotion, he is able to describe alike the terrible as well as
the beautiful aspects of the God-head.” In the present edition,
the Introduction refers with admiring affection to Dr. Pope
and to a letter written by him to Justice Subramania Iyer and
referred by Shri M. Subbaraya Iyer. The preface also gives a
full account of Manickavasagat’s discourses and disputations. As
Shri Kandasami Pillai points out, it is demostrated that
after resigning from the Ministership of the Pandian King,
Manickavasagar lived in Chidambaram, the dates assigned by the
Editor being 804 to 807 A.D.

It is appropriate and significant that this edition of Thiru-

vachakam should be published under the auspices of the Annamalai
University and under the sponsorship of the Thiruppanandal Mutt
whose Heads have been famous patrons of Tamil devotional
literature.

Shri Kandaswami Pillai has performed and fulfilled his task

with thoroughness and wideranging scholarship. This volume
is sumptuously got up and it is a delight to handle and peruse it.

(Sd,) C, P. RAMASWAMI ATvAR,

2--9—1964,
 டை
சிவமயம்‌

பதிப்புரை

சைவசமயத்தின்‌ உயிர்‌ நாடியாகவுள்ள பன்னிரு

திருமுறைகளுள்‌ மாணிக்கவாசகர்‌ அருளிச்செய்த திருவாசக
மும்‌ திருச்சிற்றம்பலக்கோவையும்‌ எட்டாந்திருமுறையாக
உள்ளன. அவற்றுள்‌ சிறப்பாகத்‌ திருவாசகம்‌ அறுருூதற்‌
றைம்பத்தாறு தித்திக்குந்‌ தேமதுரத்‌ தீந்தமிழ்ப்‌ பாடல்களைக்‌
கொண்டு விளங்குகிறது. திருவாசகம்‌ யாவராலும்‌ விரும்பிக்‌
கற்கப்படும்‌ ஓர்‌ அருள் நூல்‌. இத்நூல்‌, ஆங்கிலத்திலும்‌
மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. தமிழிலும்‌ பல பதிப்புகள்‌
வெளிவந்துள்ளன. சிற்றுரை பேருரைகளும்‌ வரையப்‌
பட்டுள்ளன. ஆயினும்‌, சாதாரண மக்களும்‌ எளிதில்‌
படித்துப்‌ பொருள்‌ புரித்து கொள்ளும்‌ விதத்தில்‌ சந்தி
பிரித்து ஆங்காங்கே அருஞ்‌ சொற்‌ குறிப்புக்களும்‌ தக்க
விளக்கங்களும்‌ கொடுத்து ஒரு நல்ல சிறந்த பதிப்பு இது
வரை வெவளிவந்ததில்லை. அக்குறையைப்‌ போக்கும்‌
முறையிலேயே, அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்‌ கழகத்தின்‌ இத்‌
திருவாசகப்‌ பதிப்பு அமைத்துள்ள து.
இத்நாரலில்‌ சிறந்த பாடங்களோடு திருந்தியமூலம்‌,
சந்தி பிரியாமலும்‌ சீர்‌ முதவிய யாப்பமைதி குன்ருதவாறும்‌
பெரிய எழுத்தில்‌ அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அதன்‌ எதிர்ப்‌
பக்கத்தில்‌ அதற்கு தேராக மூலச்‌ செய்யுளே அனைவர்க்கும்‌
பொருள்‌ விளங்கத்தக்க நிலையில்‌ சந்தி பிரித்தும்‌ பொருள்‌
இயைபிற்கேற்பச்‌ சீர்‌ வரையறை தோக்காது சொற்களைக்‌
கூட்டியும்‌, தொடர்மொழிக்‌ குறியீறிகளை ஆங்காங்கு இட்டும்‌
அமைக்கப்பட்டுள்ள து. அதன்‌ அருகில்‌ அருஞ்சொல்‌
விளக்கங்களும்‌ அமைந்துள்ளன. திருவாசகத்தில்‌ எடுத்‌
தாளப்பட்ட கதைகள்‌ இத்நூவில்‌ பிற்சேோர்க்கையாக
இணைக்கப்பெற்றுள்ளன. தஞ்சை, பள்ளியக்கிரகாரம்‌
திருவாளர்‌ நீ. கந்தசாமிப்பிள்ளை அவர்கள்‌ இத்தகைய
பதிப்பினை வெளியிட வேண்டுமென்று தாம்‌ நெடுதாட்களாக
அரும்பாடுபட்டுச்‌ சேர்த்த குறிப்புக்களை
உதவி இத்தால்‌
வெளியீட்டுப்‌ பணியைத்‌ திருத்தமுறச்‌ செய்தமைக்கு,
அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்கழகம்‌ தனது நன்றியைத்‌
தெரிவித்துக்‌ கொள்கிறது.
செந்தமிழ்‌ நூல்களைத்‌ திருந்திய முறையில்‌ அடக்க
விலையினும்‌ குறைந்த விலைக்கு அச்சிட்டு வழங்குதல்‌
வேண்டும்‌ என்னும்‌ பெருதோக்கத்துடன்‌ திருப்பனந்தாள்‌
ஸ்ரீ காசிமடத்தின்‌ பத்தொன்பதாம்‌ பட்டத்தில்‌ எழுந்தருளி
யிருந்த ஸ்ரீலஸ்ரீ காசிவாசி சாமிநாதத்தம்பிரான்‌ சுவாமிகள்‌
அவர்கள்‌ அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்கழகத்தில்‌ நிறுவிய
அறக்கட்டளையின்‌ நிதியுதவியால்‌ இப்பதிப்பு அச்சிடப்‌
பெற்று வெளிவருகிறது. இதுபோல்‌ சிறந்த நூல்கள்‌ பல
பல்கலைக்கழகச்‌ சார்பில்‌ வெளிவருதற்குப்‌ பல்லாந்ருனும்‌
ஆவன புரிந்து வருபவர்களும்‌, திருப்பனந்தாள்‌ ஸ்ரீகாசி
மடத்தின்‌ இருபதாம்‌ பட்டத்தில்‌ எழுந்தருளியிருந்து
இமயம்‌ முதல்‌ குமரிவரை செந்தமிழும்‌ சிவநெறியும்‌ வளர
நல்லறங்கள்‌ பலவற்றை நிலைபெறச்‌ செய்பவர்களுமாகிய
காசிவாசி ஸ்ரீலஸ்ரீ அருணந்தித்‌ தம்பிரான்‌ சுவாமிகள்‌
அவர்களுக்கு அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்கழகம்‌ தனது
நன்றியைத்‌ தெரிவித்துக்‌ கொள்கிறது.
இதனை வனப்புற அச்சிட்டு உதவிய திருச்சிராப்பள்ளி
*கீதா பிரஸ்‌ ” உரிமையாளர்‌ அவர்களது பணி சிறப்பாகப்‌
பாராட்டுதற்குரியதாகும்‌.
கோ. சுப்பிரமணிய பிள்ளை,
தமிழாராய்ச்சித்துனைற, தமிழ்க்கலைத்துறைத்‌ தலைவர்‌,
அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்கழகம்‌,
 a

திருச்சிற்றம்பலம்‌

பொருளடக்கம்‌
முன்னுரை
ஈஸ்‌.
e

திருவாதவூரர்‌ வரலாறு
க
Pw N

திருவாசக அமைப்பும்‌ அழகும்‌

திருவாசகச்‌ சிறப்பு
அடிகள்‌ பக்கங்கள்‌
திருவாசகம்‌ 1-451

1. சிவபுராணம்‌ 95 1
இவ்வருள்‌ நூலுக்கு முகவுரையாக
அமைந்துள்ளது. இறைவன்‌ ஆன்மாக்‌
களைப்‌ பல பிறவியில்‌ பிறக்கச்செய்து,
படிப்படியாகத்‌ திருவருளுக்கு இலக்கு
ஆக்கி, ஆட்கொள்ளுகின்றான்‌ எனக்‌
கூறி இறைவனை வாழ்த்துதல்‌. (சிவ
னது அநாதி முறைமையான பழமை-
சிவனது அருவநிலைமை கூறுதல்‌).

கீர்த்தித்‌ திருஅகவல்‌ 146

சிவபெருமானது பல அருட்‌ செயல்‌
களைப்‌ புகழ்ந்து பாடுதல்‌. (சிவனது
திருவருட்‌ புகழ்ச்சி முறைமை-அவ
னது அருட்குணச்‌ செய்கையை அறி
வித்தல்‌)
திரு அண்டப்பகுதி 182 20
சிவபெருமான்‌ எங்கும்‌ கலந்துள்ள
திருவருட்‌ செயலைப்‌ புகழ்தல்‌. (சிவனு
டைய தூல சூக்குமத்தை வியந்தது.
சிவனுடைய தூல சூக்குமத்தை விகற்‌
பித்தது; யோகநூல்‌).

225 32
போற்றித்‌ திருஅகவல்‌
ஆன்மாக்களுக்கு உண்டாகும்‌ பல
வகையான அல்லல்களை விளக்கிக்‌
கூறி, அவற்றை மாற்றி வீடு அளிப்ப
 ஸ்ம
i

வன்‌ இறைவனே எனக்கண்டு இடை

யறாது வணங்குதல்‌. (சகத்தின்‌ உற்‌
பத்தி-பிரபஞ்சத்தைத்‌ தோற்றுவிக்கும்‌
முறைமை. ஞானம்‌ சகத்து உற்பத்தி)
5. திருச்‌ சதகம்‌ 400 48-110
இறைவன்‌ திருவருளுக்கு இலக்கு
ஆகும்‌ வகையில்‌ செல்லும்‌ ஆன்‌
மாவின்‌ பல அனுபவங்களைப்‌ படிப்‌
படியாகக்‌ கூறுதல்‌. (பத்தி வைராக்கிய
விசித்திரம்‌-ஞானா.சாரியர்‌ பத்து வகை
யாக இரட்சித்த முறைமை உரைத்‌
தல்‌.) பத்துப்‌ பத்துச்‌ செய்யுட்களைக்‌
கொண்ட பத்துப்‌ பிரிவுகளைக்‌ கொண்
டுள்ளது இத்‌ திருச்‌ ௪தகம்‌, அனை
பின்‌ வருவாறு:
்‌. மெய்யுணர்தல்‌ (தேகாதி பிரபஞ்‌
சங்களைக்‌ கண்டு நீங்கல்‌) 48
2. அறிவுறுத்தல்‌ (பொறியோடே
கூட்டுதல்‌, அருள்‌ தரிசனம்‌) 54
3. சுட்டறுத்தல்‌ (தன்‌ செயல்‌ அறுத்‌
தல்‌, ஆனந்தத்‌ தழுந்தல்‌) 58
4. ஆன்ம சுத்தி(அனுபவத்தழுந்தல்‌.
ஆன தந்த பரவசமா தல்‌) 66
5. கைம்மாறு கொடுத்தல்‌ (தன்னைச்‌
சிவனிடத்திலே கொடுத்தல்‌,
ஆனத்தாதீதமாதல்‌) 72
6. அநுபோக சுத்தி (சுகமேலிடு,
சுட்டறிவொளித்தல்‌) 76
7. காருணியத்து , இரங்கல்‌ (சிவ
னுடைய வெற்றிப்பாட்டிரங்கல்‌,
ஆத்தும சுத்தி) 84
8. ஆனந்தத்து அழுத்தல்‌ 90
9. ஆனத்த பரவசம்‌ 96
10. ஆனந்தாதீதம்‌ 304
6. நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 200 112-144
அடிகளார்‌ தம்மை இறைவன்‌ ma
விடக்கூடாது என்று முறையிடுதல்‌.
(பிரபஞ்ச வைராக்கியம்‌-பிரபஞ்சத்தை
அசத்து எனக்‌ காட்டியருளிய முறை.)

₹. திரு எம்பாவை 80 146

மார்கழித்‌ திங்களில்‌ நீராடச்செல்லும்‌
கன்னியர்கள்‌ ஒருவரை யொருவர்‌
 it

அழைத்துச்சென்று நீராடும்‌ வகை

யாக இறைவன்‌ புகழைப்‌ பாடுதல்‌.
(சத்தியை வியந்தது, சத்திகளாவார்‌
அம்பிகை, ஞானாம்பிகை, கெளரி,
கங்கை, உமை, பராசத்தி, ஆதிசத்தி,
ஞான த்தி, கிரியாசத்தி. தெச சத்தி
களையும்‌ வியந்தது. சேசு சத்தி
களாவன; அம்பிகை, ஞானாம்பிகை,
கெளரி, கங்கை, உமை, பராசத்தி,
ஆதிசத்தி, இச்சாசத்தி, ஞானசத்தி,
கிரியாசத்தி ஆக பத்து)

8, திரு அம்மானை 120 160

அம்மானை என்னும்‌ மகளிர்விளையாட்‌
டில்‌ பாடும்‌ பாட்டில்‌ இறைவன்‌
புகழைப்‌ பாடுதல்‌. (ஆனந்தக்‌ களிப்பு
அதாவது சுகமேலீடு. ஆனத்தக்‌
கனிவு)

9. திருப்‌ பொற்சுண்ணம்‌ 80 172

இறைவனுக்கான கலவைப்‌ பொடி
இடிக்கும்‌ மகளிர்‌ அவன்‌ புகழைப்‌
பாடுதல்‌. (ஆனந்த மனோலயம்‌; அதா
வது தானன்றி நிற்றல்‌)
10, திருக்‌ கோத்தும்பி 80 186
இறைவன்‌ திருவருளில்‌ மக்கள்‌ ஈடு
படவேண்டும்‌ என்பதைத்‌ தும்பியிடம்‌
கூறுவதுபோல்‌ அமைத்துக்‌ கூறுதல்‌.
(சிவனோடு ஐக்கியம்‌-சிவமனோடு இடை
யருது நிற்றல்‌).
11, திருத்‌ தெள்ளேணம்‌ 80 196
மகளிர்‌ கைகொட்டி ஆடும்‌ விளையாட்‌
டில்‌ பாடுவதாக அமைத்து இறைவன்‌
புகழைப்‌ பாடுதல்‌. (சிவனோடு அடைவு
-சிவனுடனே சென்று கூடுதல்‌. சிவ
னுடைய செலவு).

12. திருச்‌ சாழல்‌ 80 204

வினாவும்‌ விடையுமாக அமைந்த ஒரு
மகளிர்விளையாட்டில்‌ பாடுவதாக
அமைத்து இறைவன்‌ புகழைப்‌
பாடுதல்‌. (சிவனது காருணியம்‌ அதா
வது சிவனது அருட்சக்தி விளையாட்டு].
18. திருப்‌ பூவல்லி 76 214
மகளிர்‌ பூக்‌ கொய்யும்போது பாடு
வதாக அமைத்து இறைவன்‌ புகழைப்‌
பாடுதல்‌ (மாயா விசயம்‌ நீக்குதல்‌;
அதாவது மாயையின்‌ பலத்தை மறுத
தல்‌. மாயா விஷயம்‌ அறுத்தல்‌).

14. திரு உத்தியார்‌ 57 222

மகளிர்‌ உந்திக்‌ குதித்து விளையாடும்‌
ஆட்டத்தில்‌ பாடுவகாக அமைத்து
இறைவன்‌ புகழைப்‌ பாடுதல்‌. (ஞான
வெற்றி: அதாவது அருட்சத்தியினு
டைய சாமர்த்தியம்‌. ஞான வெற்றிப்‌
பாடு)

15. திருத்‌ தோள்‌-தோக்கம்‌ 56 228

ஒருவர்‌ தோளை ஒருவர்‌ தொட்டுக்‌
கொண்டோ; பார்த்துக்கொண்டே,
விளையாடுவதான மகளிர்‌ விளையாட்டில்‌
பாடுவதாக அமைத்து இறைவனைப்‌
போற்றுதல்‌, (பிரபஞ்ச சுத்தி: அதா
வது சேதன-அசேதனங்களை நீக்கி
வேரு தல்‌. ஆன்மாக்களைச்‌ சுத்தி
கரித்தல்‌)
16. திருப்‌ பொன்‌-ஊசல்‌ 54 234
ஊஞ்சல்‌ பாட்டின்‌ வழியாக இறைவன்‌
புகழைப்‌ பாடுதல்‌. (அருட்‌ சுத்தி:
அதவாது அருளொடு கலத்தல்‌
அருள்‌ கூட்டம்‌ என்பது அருளோடே
கூடின து].
17. அன்னைப்பத்து 40 240
இறைவன்‌ திருஉருவில்‌ உளம்வைத்த
ஒரு பெண்‌ தன்னை மறந்து கூறுவதாக
அமைத்துப்‌ பாடுதல்‌. (ஆத்தும
பூரணம்‌: அதாவது ஆத்துமா சிவ
னுடனே நிறைதல்‌. ஆத்தும சர்‌
பூரணம்‌)
18. சூயில்‌ பத்து 40 244
இறைவனிடம்‌ குயிலைத்‌ தூது அனுப்பு
தல்‌ (ஆத்தும இரக்கம்‌: அதாவது
சிவனைக்‌ கண்டு இரங்குதல்‌. ஆத்தும
விகாரம்‌ என்பது சீவனைக்கண்டு
இரங்குகிற து).
19, திருத்‌ தசாங்கம்‌ 40 248
அரசனது பெயர்‌ ஊர்‌, நாடு, ஆறு,
மலை, குதிரை, படை, பறை, மலை,
கொடி என்ற பத்து உறுப்புக்களையும்‌
பாடுகிற முறையில்‌ இறைவன்‌
புகழைப்‌ பாடுதல்‌. (அடிமை கொண்ட
முறைமை: அதாவது பத்து அடை
யாளத்தான்‌ ஆண்டது. பத்து வகை
யாய்‌ அடிமை கொண்டது)

20. திருப்‌ பள்ளி எழுச்சி 40 252

இறைவனைத்‌ துயில்‌ எழுப்புகின்ற
முறையில்‌ அவன்‌ புகழைப்‌ பாடுதல்‌.
(திரோதான சுத்தி: அதாவது மறைப்‌
பானா மலத்தை நிக்கல்‌, ஏகமாகிய
திரோதாயி மறைப்பான மலம்‌ நீக்கு
Se).

21. கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌ 40 260

இறைவன்‌ திருவருளைப்‌ பெறுவதற்‌
குத்‌ துணேோ செய்யக்‌ கூடிய அடியார்‌
கூட்டத்தில்‌ தன்னை இருத்த வேண்‌
டூம்‌ என்று வேண்டுதல்‌ (அநாதி
ஆகிய சற்காரியம்‌. சிவான த்தத்தில்‌
திகைப்பு என்பது சிவானந்தம்‌ அள
வறுக்‌ கொண்ணாமை)

22. கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌ 40 268

இறைவன்‌ திருவருளோடு கலக்குங்‌
கால்‌ உளதாகும்‌ பேரின்பதிதை ஒரு
வாறு உரைத்தல்‌. (அநுபோக இலக்க
ணம்‌: அதாவது சிவாறுபூதிக்கு அடை
யாளம்‌).

செத்திலாப்பத்து 40 276
23.
திருவருளோடு உறையத்‌ தடையா
யுள்ள உடற்பற்றையும்‌, உயிர்ப்‌
பற்றையும்‌ நீக்க வேண்டுதல்‌. (சிவா
னத்தம்‌ அள வறுச்‌ கொண்ணாமை:
சிவானந்த மலைவு).

அடைக்கலப்‌ பத்து 40 284

24,
இறைவன்‌ திருவடியே உண்மையான
பற்றுக்கோடு என்பதை உணர்ந்து,
அடைக்கலம்‌ புகுதல்‌. (பக்குவ நிண்‌
ணயம்‌; அதாவது வித்தும்‌ முளையும்‌
போல என்றல்‌, வஸ்து நிண்ணயம்‌)
25. ஆசைப்‌ பத்து 40 290
அடியார்களையும்‌ இறைவனையும்‌ காண
ஆசைப்படுதல்‌. (ஆத்தும இலக்கணம்‌;
அதாவது ஆன்ம ரூபத்தை அறிதல்‌)
26. அதிசயப்‌ பத்து 40 298
இறைவன்‌ தனக்கு அருள்‌ செய்ததை
எண்ணி வியப்புறுதல்‌. (முத்தி இலக்‌
கணம்‌; அதாவது மோட்சாநுபவம்‌ -
மோட்சத்தின்‌ அடையாளம்‌).

27. புணர்ச்சிப்‌ பத்து 40 306

ஞானாசாரியறக வந்து தன்னை ஆட்‌
கொண்ட இறைவனோடு கலந்திருக்க
வேண்டுதல்‌, (அத்துவித இலக்கணம்‌;
அதாவது பதியும்‌ பசுவும்‌ ஒன்றுக்‌
அல்ல, இரண்டும்‌ அல்ல, என்றல்‌.
அத்துவிதானந்த இலக்கணம்‌)
28. வாழாப்‌ பத்து 40 314
இவ்‌ உலகை விட்டுக்‌ கயிலைக்குத்‌
தன்னை அழைத்துக்கொள்ள வேண்டு
தல்‌. (முத்தி உபாயம்‌; அதாவது
பிரபஞ்ச மயல்‌ நீங்கி, முத்தியை
அடைதற்கு உபாயம்‌ உணர்த்தல்‌.
மோட்ச உபாயம்‌. மோட்ச லக்ஷணம்‌)

29. அருள பத்து 40 322

உளம்‌ கனிந்‌் ரன்‌ மழைக்கும்‌
போது திருச்செவி சாற்றிக்‌ கண்கள
ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுதல்‌. (மகா
மாயா சுத்தி; அதாவது மாயையி
னின்றும்‌ விலகுதல்‌. மாயையைச்‌
சுத்தி பண்ணு தல்‌)
30, திருக்கழுக்குன்‌ றப்‌ பதிகம்‌ 28 330
இறைவனது அருட்‌ கோலத்தைக்‌
கண்டு பரவுதல்‌. (குரு தரிசனம்‌;
அதாவது பசுத்துவம்‌ கெட்ட இடம்‌.
சற்குரு தெரிசனம்‌)

31. சுண்ட பத்து 40 336

இறைவனது ஆனந்தக்‌ கூத்தை
ஞானக்கண்ணுால்‌ பார்த்தல்‌. (நிருத்த
தரிசனம்‌, பரமான ந்‌
தெரிசனல்‌) த்த நிருத்த
்‌
 ac
vo

32. பிரார்த்தனைப்‌ பத்து 44 340

நிலையான வீட்டின்பத்தை அருள
வேண்டுதல்‌ (சதா முத்தி; அதாவது
ஆன்மாக்களுக்கு முத்தி நிச்சயம்‌
பண்ணுதல்‌, செகழுத்தி)
33. குழைத்த பத்து 40 348
திருவருட்‌ செயலுக்குத்‌ தன்னை ஒப்பு
வித்து விடுதல்‌. (ஆன்ம நிவேதனம்‌)
அதாவது தேயத்தோடு ஒன்றல்‌,
குழைத்தல்‌)
34. உயிருண்ணிப்‌ பத்து 40 356
தான்‌ என்பது அற்றுத்‌ திருவருளில்‌
கலந்து திளைத்தல்‌. (சிவான ந்தம்‌
மேவிடுதல்‌; அதாவது தேயம்‌ மே
விடுதல்‌) :
35. அச்சப்‌ பத்து 40 360
இறைவனிடத்து அன்பும்‌ ஈடுபாடும்‌
இல்லாதவரைக்‌ காண அஞ்சுதல்‌.
(ஆனந்தம்‌ உறுதல்‌; அதாவது தேயத்‌
திலே ஒன்றுபட்டுச்‌ சிக்கென அழுக்‌
தினமை, ஆனத்தம்முற்றுதல்‌).

36. திருப்‌ பாண்டிப்‌ பதிகம்‌ 40: 368

இறைவன்‌ பாண்டிப்‌ பிரானாகக்‌
குதிரையின்‌ மேல்‌ வந்து அருளிய
கோலத்தைப்‌ பரவுதல்‌. (சிவானந்த
விளைவு : அதாவது சுகமேலீடு. திருப்‌
பாண்டி விருத்தம்‌ : சிவானந்த
விரைவு).

37. பிடித்த பத்து 40 376

இறைவன்‌ திருவருளை ஒரே ApH
யாகத்தான்‌ பற்றிக்‌ கொள்ளுதல்‌.
(முத்திக்‌ கலப்பு உரைத்தல்‌: அதா
வது மற்றும்‌ உள்ள ஆன்மாக்களுக்கு
முத்தியின்‌ சுகத்தைச்‌ சொல்லியது)

38. திரு ஏசறவு 40 384

றைவன்‌. தம்மை ஆட்கொண்ட
ae ous எண்ணி எண்ணி உளைதன்‌
(சுட்டதிவு ஒழித்தல்‌ : அதாவது தவு
செயலற நிற்றல்‌. FF Hu SS! sie pv
ஓழி.தல்‌)
 Viil

59. திருப்‌ புலம்பல்‌ 12 388

இறைவன்‌ திருவடியையே தனக்குப்‌
பற்றுக்கோடாகப்‌ பற்றி அர ற்றுதல்‌.
(சிவானந்த முதிர்வு:பெரு அதாவது
சிவான ந்தம்‌ இச்சை,
சிவான ந்‌தமிடி)

40. குலாப்‌ பத்து 40 390

தில்லையில்‌ கூத்தப்பெருமானைக்‌ கண்ட
காட்சியின்‌ பேரின்ப விளைவைப்‌
பேசுதல்‌. (அனுபவம்‌ இடையீடு
படாமை: அதாவது விட்டுப்‌ பற்றாமல்‌
ஒரு தன்மையாயது. அனுபவம்‌
இடையருமை)

41, அற்புதப்‌ பத்து 40 394

திருவருட்‌ பேற்றுக்குத்‌ தகுதி இல்லாத
தனக்குத்‌ திருவருள்‌ கூடியதை
வியந்து பாடுதல்‌. (அதுபவம்‌
ஆற்றாமை: ௮ தாவது அநுபவம்‌
முற்றுதல்‌ பொருது விம்முதல்‌).
42. சென்னிப்‌ பத்து 40 402
இறைவன்‌ திருவடி தனது தலையில்‌
மிளிர்கின்ற பேரின்பத்தைக்‌ கூறுதல்‌.
(சிவ விளைவு. அதாவது சீவனுக்கு
திச்சயப்படுத்தல்‌)

43, திரு வார்த்தை 40 410

இறைவனுடைய அருட்‌ செய்தியைக்‌
கூறுதல்‌ (அதிவித்து அன்புறுதல்‌:
அதாவது உன்னால்‌ அறியப்படாததை
உரைக்க அதி என்றது. அறிவிக்க
அறிதல்‌ என்பது உன்னால்‌ அறியப்‌
படாதது நானாக அதி என்றது),
44, எண்ணப்‌ பதிகம்‌ 24 418
அடியார்‌ நடுவுள்‌ இருக்கும்‌ பேரின்‌
பத்தை அருள வேண்டுதல்‌. (ஒழியா
இன்பத்து உவகை ; அதாவது தேகம்‌
முதலியவற்றில்‌ ஆசையை அறுத்தல்‌.
எண்ணப்‌ பத்து அவாவினை ஒறுத்தல்‌.

45, யாத்திரைப்‌ பத்து 40 422

அடியார்களைத்‌ திருவருள்‌ இன்பத்தில்‌
திளைக்க அழைத்தல்‌ (அநுபவ-அதீதம்‌
 ix

உரைத்தல்‌: அதாவது அநுபவத்து

எட்டாமையை அறிவுறுத்தல்‌. அதநுப
வத்து எட்டாமையை அறிவுறுத்தல்‌.
அதுபவத்தில்‌ அதீ
தமப் பட்டுப்‌
போனது).

46. திருப்படை-எழுச்சி 428

பேரின்ப உலைக்‌ கைப்பற்று
வதற்குத்‌ தொண்டர்களைப்‌ போர்க்‌
சகேகோலம்‌ கொள்ளக்‌ கூறுதல்‌.
(பிரபஞ்சப்போர்‌₹? அ தரவது மல
விளைவற்றது.
47. திரு வெண்பா 44 430
திருவருள்‌ பெற்ற நிலையை ஒருவாறு
உணர்த்துதல்‌. (அணை ந்தோர்‌
கதன்மை; அதாவது பரிச வதி போல)

48. பண்டு ஆய நான்மறை 28 432

இறைவன்‌ தன்னை ஆட்கொண்டதை
உலகு அறியக்கூறுதல்‌. (அதுபவத்‌
துக்கு ஐயம்‌ இண்மை உரைத்தல்‌.
அநுபவத்துக்‌ கைம்மாறுரைத்தல்‌-
இப்படி இரட்சிக்கப்பட்ட ஆசாரி
யற்குக்‌ கைம்மாநிலை என்பது)

49, திருப்‌ படை - ஆட்சி 32 436

இறைவன்‌ திருவருட்கு இலக்கு
ஆகின்‌, எவ்விதப்‌ பிறவித்துயரும்‌
நம்மை நலியா என்பதும்‌, நாம்‌
பெறுதற்கு அரியன இன்றும்‌ இல்லை
என்பதும்‌ கூறுதல்‌. (சீவ உபா
ஒழித்தல்‌ ; அதாவது கிரியா சூனியம்‌)

50. ஆனந்த மாலை 28 442

பேரின்பப்‌ பேற்றுக்குப்‌ பிற்பட்டுத்‌
திசைக்கும்‌ தன்னை ஏற்றுக்‌ கொள்ள
வேண்டுதல்‌, (சிவாநுபவ விருப்பம்‌*
அதாவது சிவானந்த மேலிட்டில்‌
கிரியா சத்தி அழிவு உரைத்தல்‌.
மின்னேரனைய பூங்கழல்‌ வழக்கழித்‌
தல்‌ வழக்கறி வுரைத்தல்‌).

51. அச்சோப்‌ பதிகம்‌ 36 448

தன்னே ஏற்றுக்‌ கொண்ட திருவருளின்‌
உயர்வைப்‌ போற்றி வியத்தல்‌. (அது
பவ னழி அதியாமை: அதாவது அது
neu SS! அதிசயம்‌].
 x

6. திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 452

7... பதிக அகரவரிசை 500
8. பாட்டு முதற்குறிப்பு அகராதி 502
9. பிழைதிருத்தம்‌ 516
10. பிற்சேர்க்கை, அ.
திருவாசகப்‌ பதிகத்தொகை, வரிசை, பொருட்சுருக்கம்‌ முதலிய
வற்றைக்‌ கூறும்‌ பழைய செய்யுட்கள்‌.
. %. திருவாசகம்‌ட்‌ பதிகத்தொகை
க்‌ 520
a ஆசிரிய விருத்தம்‌ (இரண்டு)
௮. 8. திருவாசப்‌ பதிகவரிசை 522
வெண்பா அந்தாதி (பத்து வெண்பா)
அ. 8. திருவாசகஉண்மை 523
இருபத்துதான்கு செய்க்‌ சங்க முனிவர்‌.
11. பிற்சேர்க்கை. ஆ.
திருவாசகத்துக்குப்‌ பழைய ஆசிரியர்கள்‌ உரைகாணும்‌ மரபை
விளக்கும்‌ எடுத்துக்காட்டுக்கள்‌.
ஆ. 3. திருச்சதகம்‌. புணர்ப்பதொக்க என்னும்‌ 527
திருப்பாசுரம்‌.
ஆ. 2, திருவெம்பாவை 527
ஆ. 8. திருப்படையாட்சி, கண்களிரண்டும்‌ 531
என்னும்‌ திருப்பாசுரம்‌.

12. பிற்சேர்க்கை இ. புகழ்மாலை

திருவாசசுத்தையும்‌, திரூுவாதஞஷரடிகளையும்‌ புகழ்ந்து போற்றும்‌
செய்யுட்கள்‌
இ. 1. திருக்களிற்றுப்படியார்‌ 533
இ. ௨ தாயுமானவர்‌ பாடல்கள்‌ $33
இ. 9. தால்வர்‌ நான்மணிமாலை 534
இ. ச. ஆளுடையஅடிகள்‌ அருள்மாலை 536
இ. 5. புராணங்களில்‌ காணும்‌ செய்யுட்கள்‌ 537
18. பிற்சேர்க்கை, rr.
அடிகளார்‌ திருவாசகப்பதிகங்களை 542
அருளிய முறை
புராணங்களின்‌ மூலச்செய்யுள் கள்‌

14. பிற்சேர்க்கை, ௨,
திருவர தஷரடிகள்‌ வரலாற்றுச்‌ சுருக்கம்‌ 548
தாண்டவராய சுவாமிகள்‌.
 உ
திருச்சிற்றம்பலம்‌
திருவாசகம்‌
முன்னுரை

திருவாசகம்‌ என்னும்‌ தெய்வத்‌ தமிழ்மறை, தமிழ்‌

மொழியில்‌ சிறந்த இலக்கியச்‌ சுடர்மணியாகவும்‌, ஞானக்‌
கருஷலமாகவும்‌ திகழ்கின்றது. இவ்‌ அருள்நூல்‌, திருக்‌
கோவையாருடன்‌ சேர்ந்து சைவத்‌ திருமுறை பன்னிரெண்‌
டில்‌, எட்டாவது திருமுறையாக அமைந்துள்ளது. இது
தோன்றி நிலவியுள்ள இதந்த ஆயிரம்‌ ஆண்டுகளில்‌, கோடிக்‌
கணக்கான மக்களின்‌ மனத்தைக்‌ கரைத்து மாசைநீக்கி
மாண்புறச்‌ செய்திருக்கிறது. உள்ளத்தை உருக்கி உயர்‌
லடையச்‌ செய்வதில்‌, உலக இலக்கியத் தலேயே ஒப்பற்றது
எனக்‌ கூறினும்‌ மிகையாகாது . உள்ளம்‌ கலந்து இத்‌
தெய்வப்பாடல்களைப்‌ படிக்கும்போ து, மெய்மறந்து
ஆனந்தக்‌ கண்ணீர்‌ சொரிய உள்‌ ஒளி பெருகி உலப்பிலாத
தேனமுதம்‌ உண்டு திளைத்தவர்‌ எண்ணிறத்தவராவர்‌.
சமயத்தொடர்பு ஒன்றும்‌ இல்லாமல்‌, இலக்கியம்‌ என்ற
அளவில்‌ படித்து இன்புற்றவர்களும்‌ இன்புறுபவர்களும்‌
பண்படைந்த உள்ளமுடையவர்கள்‌, எத்‌
பலராவார்‌.
நாட்டாராயினும்‌, எச்சமயத்தாராயினும்‌, எந்த வழியிலேனும்‌
இத்தெய்வப்‌ பாடல்களையோ, பாடல்களைப்‌ பற்றியோ,
இந்நூலைத்‌ தங்கள்‌ உயிர்க்கு
தெரித்துகொள்வாராயின்‌,
பற்றிக்கொள்வார்கள்‌ என்பது திண்ணம்‌.
உறுதியாகப்‌
இவ்‌ உண்மையை எடுத்துக்காட்டப்‌ பல நிகழ்ச்சிகளை க்‌
இன்மைகருத ி இரண்டு நிகழ்ச்சி
கூறலாம்‌ எனினும்‌, இடம்‌
மட்டும்‌ கூறுகின்றேன்‌.
அறிஞர்‌ ஜி. யூ. போப்பையருடைய தமிழ்ப்பயிற்சியும்‌
பற்றும்‌ உலகம்‌ அறித்ததேயாகும்‌. அவருடைய ஆங்கில
மொழிபெயர்ப்புக்களால்‌ தான்‌ தமிழின்‌ பெருமையையும்‌,
திருக்குறள்‌, நாலடியார்‌, திருவாசகம்‌ முதவிய நூல்களின்‌
பொருளையும்‌, பரந்த உலகம்‌ அறிந்துகொ ண்டது. இப்‌
 8
பெரியார்‌ எழுபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்‌, மயிலை
மாமுனிவர்‌ என்று உலகம்‌ போற்றியவரும்‌, சென்னை
உயர்‌ நீதிமன்றத்‌ தலைமை நீதிபதியாக இருந்தவருமாகிய
அறிஞர்‌ சர்‌, எஸ்‌. சுப்பிரமணிய ஐயரவர்களுக்கு ஒரு
கடிதம்‌ எழுதியிருந்தார்‌. அக்கடிதத்தின்‌ மேற்பகுதி நீரால்‌
நனைந்து எழுத்துக்கள்‌ கலைந்திருத்தன. கீழ்ப்‌ பகுதியில்‌,
“மேற்பகுதியில்‌ எழுத்துக்கள்‌ நீர்த்துளிபட்டு கலைந்திருப்‌
பதை நான்‌ அறிவேன்‌; வேறு கடிதம்‌ எழுதலாம்‌ என்று
எண்ணினேன்‌. ஆனால்‌, அந்‌ நீர்த்துளிகள்‌ கடிதத்தில்‌
பட்ட நிகழ்ச்சி இக்கடிதத்தைக்‌ கிழித்துவிட்டு வேறு ஒன்று
எழுத எனக்கு இடம்‌ தரவில்லை; சில காலமாக, நான்‌
எந்தக்‌ கடிதம்‌ எழுதினாலும்‌, திருவாசகத்தில்‌ ஒரு
தொடரைத்‌ தலைப்பில்‌ எழுதிய பின்புதான்‌ மற்றவற்றை
எழுதுவேன்‌. இன்று அவ்வாறு எழுதிவிட்டுக்‌ கடிதத்தை
மேல்‌ தொடர்ந்து எழுதும்போது என்‌ உள்ளத்திலமர்ந்‌
திருத்த திருவாசகப்‌ பொன்‌ மொழி என்னை அதியாமலே
கண்ணீர்‌ பெருகச்செய்திருக்கிறது. பெருகிய கண்ணீர்‌
கடிதத்தில்‌ விழுந்து நனைந்திருப்பதைக்‌ கவனியரமல்‌
மையுரிஞ்சுதாளால்‌ கடிதத்தை ஒற்றி எடுத்தபோது,
கண்ணீர்த்துளிகள்பட்டுக்‌ கையெழுத்துக்‌ கலைந்திருப்பதைப்‌
பார்த்தேன்‌. பார்த்ததும்‌, இக்கடிதத்தைப்‌ புறக்கணிக்க
மனம்‌ வரவில்லை. திருவாசகத்தால்‌ எழுத்த கண்ணிரும்‌
போற்றத்தக்கது என்ற எண்ணத்தால்‌ இக்கடிதத்தை
அப்படியே அனுப்பியுள்‌ ளேன்‌ - மன்னிக்க ” என எழுதி
யிருந்தார்‌. இதனை எண்ண எவ்வளவு இனிமையாக
இருக்கிறது. இச்செய்தியை, சென்னையில்‌ 15-12-1956
அறிஞர்‌ சர்‌. சி. பி, இராமசாமி ஐயரவர்கள்‌ தலைமையில்‌
கூடிய மர்ரே கம்பெனி. திருவாசக வெளியீட்டு
விழாவில்‌,
மயிலை வழக்கறிஞர்‌ சுப்பராய ஐயரவர்கள்‌ தெரிவித்தார்கள்‌.
போப்பையரவர்கள்‌ கடிதம்‌ தன்னிடம்‌ இருப்பதாகவும்‌
கூறினார்கள்‌. என்‌ இனிய மண்பராகிய ஒரு சிறந்த
திருமாலடியார்‌, “கண்ணதீர்‌ கைகளால்‌ இறைக்கும்‌ ”
என்னும்‌
உள்ளத்தில்‌ திருவாய்மொழித்‌.
வைத்தமையால்‌
தொடருக்கு, “: திருமாலை
எழுத்த கண்ணிரும்‌ போற்றத்‌
தகுந்த புனிதம்‌ உடையதாகலின்‌, அக்கண்ணீர்த்துளிகள்‌
எவரும்‌ நடமாடும்‌ நிலத்தில்‌ விழக்கூடாது என்ற கொள்கை
யினால்‌, தன்‌ கைகளால்‌ தாங்கி தறுந்துழாய்த்‌ தாழியில்‌
 8
இறைக்கின்ருள்‌. தெய்வம்‌ எழுப்பிய கண்ணீரும்‌
தெய்வமே ” என விளக்கியதை, மேல்‌ நிகழ்ச்சியோடு ஒத்து
திளைக்க மனம்‌ தூண்டுகிறது. திருவாசகத்தொடரால்‌
எழுந்த கண்ணீரும்‌ திருவாசகத்தெய்வம்‌ என்றே
எண்ணினார்‌ போப்பையர்‌.
மற்றொரு நிகழ்ச்சி, என்‌ நண்பர்‌ ஒருவரைக்‌ குறித்தது;
நண்பர்‌ என்று சொல்லுவதிலும்‌, ஆசிரியர்களுள்‌ ஒருவர்‌
எனக்‌ கூறுவதே பொருத்தமாகும்‌. இவர்‌ எனக்கு
இலத்தின்மொழி கற்பித்தவர்‌ ; கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ
சமயத்தினர்‌ ; அழுத்தமான சமயப்பற்றும்‌ நெறியும்‌
உடையவர்‌ ; வழக்கறிஞர்‌; கான்காம்‌ வகுப்புக்குமேல்‌
தமிழ்ப்‌ பயிலாதவர்‌; இலத்தீன்‌, ஆங்கிலம்‌, பிரெஞ்சு மொழி
களில்‌ வல்லவர்‌. இப்போது இருந்தால்‌ இவருக்கு வயது
எண்பத்துநான்கு. இருக்கலாம்‌. நாற்பத்தேழு ஆண்டு
களுக்கு , முன்னர்‌, ஒருநாள்‌, நீதிமன்றத்தில்‌ வழக்கு
உரைத்து உடலும்‌ மனமும்‌ அலுத்து மாலையில்‌' வீட்டிற்கு
வந்தார்‌. நான்‌ எப்போதும்‌ மாலைக்காலத்தில்தான்‌
அவரிடம்‌ இலத்தீன்‌ படிப்பது வழக்கம்‌, உடைகளை
மாற்றிக்‌ கொண்டு வந்து என்‌ முன்‌ நின்ருர்‌. *: தம்பி, என்‌
வாழ்க்கை ஆண்டவனைத்‌ தூற்றுவதிலேயே கழிகிறது,
என்ன செய்வது, மனம்‌ அமைதியடையவில்லை?) இச்‌
' சொற்கள்தான்‌ ஆறுதல்‌ ' & broken and a contrite heart
O God thou wilt not despise’ [Psalms 51-17] என்று
சொல்லிக்கொண்டு அருகிலிருந்த நாற்காலியில்‌ அமர்ந்தார்‌.
பின்னர்‌, அவ்‌ விவிலிய நூல்‌ சொற்றொடரின்‌ அருமையை
எல்லாம்‌ எடுத்துக்கூறி “பார்‌, இந்த ஒரு சிறுதொடர்‌
உள்ளத்தை எவ்வாறு றது;
அமைதிசெய்கின்‌ இத்தகைய
அரிய வாசகங்கள்‌ நம்‌ தமிழில்‌ இல்லையே *' என்றார்‌. நாண்‌,
உடனே அவர்‌ கூறிய விரிவுரைகளுக்கெல்லாம்‌ பொருத்த
இனிய எளிய சொற்களாலானதுமான * ஏசினும்‌,
மானதும்‌,
யான்‌ உன்னை ஏத்தினும்‌, என்‌ பிழைக்கே குழைந்து வேசறு
வேனை விடுதி கண்டாய்‌ ” என்னும்‌ திருவாசகத்‌ தொடரைக்‌
கூறி, திருவாசகம்‌ என்றால்‌ என்ன என்பதையும்‌, மாணிக்க
. வாசகர்‌ யார்‌ என்பதைப்பற்றியும்‌ விளக்கமாகத்‌ தெரிவித்‌
தேன்‌. மனம்‌ மகிழ்ந்தார்‌. “ அருமையாக இருக்கிறது;
இதுகாறும்‌ தெரிந்து கொள்வதற்கியலாது போயிற்று;
இனியும்‌ தெரித்துகொள்ளும்‌ வாய்ப்பில்லை ) அதனால்‌ குறை
 4
யில்லை; நீ ஒவ்வொருநாளும்‌ திருவாசகத்தில்‌ ஒரு பாட்டை
வாசித்துச்‌ சொல்‌ '' என்று சொன்னார்‌. அவ்வாறே, நானும்‌
சிலநாள்‌ சொல்லிவத்தேன்‌. சில ஆண்டுகள்‌ கழிந்தன.
அவர்‌ தோய்வாய்ப்பட்டிருந்தார்‌; காணச்சென்றேன்‌; ஆவி
அகத்ததோ புறத்ததோ என்ற நிலையில்‌ படுத்திருந்தார்‌.
என்னைப்‌ பார்த்ததும்‌, * தம்பி அதிகம்‌ பேசுவதற்கில்லை;
நீயும்‌ என்‌ நலத்தைப்பற்றி ஒன்றும்‌ கேட்கவேண்டாம்‌.
காலத்தை வீண்போக்காது திருவாசகத்தில்‌ ஒன்று சொல்‌ ”
என்‌.ஐர்‌. தானும்‌ மிகவும்‌ தளர்ந்த குரலில்‌
மா வடு வகிர்‌ அன்ன கண்ணி பங்கா! நின்‌ மலர்‌ அடிக்கே
கூவிடுவாய்‌? கும்பிக்கே இடுவாய்‌? நின்‌ குறிப்பு அறியேன்‌;
பா இடை ஆடு குழல்‌ போல்‌, கரந்து, பரந்தது, உள்ளம்‌.
ஆ: கெடுவேன்‌; உடையாய்‌ 1! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே
என்ற செய்யுளைப்‌ பாடினேன்‌. ** போதும்‌, அந்தத்‌ தாளை
எடுத்துப்‌ பெரிய எழுத்துக்களில்‌ 'மலர்‌ அடிக்கே கூவிடுவாம்‌-
அடியேன்‌ உன்‌: அடைக்கலமே ' என்பதை மட்டும்‌ எழுதிக்‌
கொடு '' என்றுர்‌. அவ்வாறே செய்தேன்‌. அத்தாளை
வாங்கி அருகே வைத்துக்‌ கொண்டார்‌. ஒருமுறை என்னைப்‌
பார்த்தார்‌, * நீ போகலாம்‌, இனி வரவேண்டியதும்‌ Bie av”
என்று கூறிவிட்டுக்‌ கண்ணை மூடிக்கொண்டார்‌. இனி
எழுத என்‌ மனம்‌ வருந்துகின்றது. மறுநாள்‌ அவர்‌ இல்லை,
ஒருபொழுது தன்‌ இனிய சொற்களைக்‌ கேட்டார்‌
உள்ள தீதையும்‌ தன்‌ வயமாக்கும்‌ இந்தத்‌ தெய்வத்‌
திருவாசகம்‌, முதன்‌ முதலாக நூற்றுமுப்பது ஆண்டுகளுக்கு
முன்னர்‌, சிவக்கொழுந்து தேசிகரால்‌ அச்சிடப்பெற்றது.
பின்னர்‌, பல பதிப்புக்கள்‌ வெளிவந்துள்‌ என, திரு. எஸ்‌.
இராஜம்‌ அவர்கள்‌ வெளியிட்ட பதிப்பைத்‌ தவிர எல்லாப்‌
பதிப்புக்களும்‌ சந்தி பிரியாமல்‌ அச்சிட்டன வேயாகும்‌.
சந்தி பிரித்து அச்சிடுவதால்‌ செய்யுளின்‌ ஓசை நலம்‌ பழுது
படும்‌ என்பது பலருடைய கருத்து. சந்தி பிரியாது eA
டால்‌ பொதுமக்கள்‌ படிக்குங்கால்‌ இடர்ப்படுவதோரு
்‌ பொருளும்‌ எளிதில்‌ விளங்காது என்பது சில அறிஞருடைய
கருத்து. இரத்தக்‌ கருத்து நூருண்டுகளுக்கு மேலரக சிறந்த
பதிப்பாசிரியர்களிற்‌ சிலர்‌ கொண்டிருந்தும்‌ பல பதிப்பா
சிரியர்களால்‌ இதுவரை கையாளப்படவில்லை. சந்தி
பிரித்து
அச்சிடுவதா, பிரிக்காது அச்சிடுவதா என்ற கொள்கை
ஒரு
முடிவுக்கு வந்துவிட்டதாக நாம்‌ கொள்வதற்கில்லை ;
 5
ஆதலால்‌, தமிழறிஞர்‌ பலரும்‌ கருதும்படி , இக்கருத்தில்‌
உடன்பட்ட சில பதிப்பாசிரியர்கள்‌ கூறியுள்ளதை இம்‌
முன்னுரையின்‌ பிற்குறிப்பாகத்‌ தந்துள்ளேன்‌; இது, சிறிது
மிகுதியாயினும்‌ பதிப்புக்களின்‌ பயன்‌ கருதி தரப்படுகிறது,

திருவாசகத்தைப்‌ பெரும்பாலும்‌ இசையுடன்‌ பாடி

இன்புறுவதே மரபாக இருந்து வருகிறது; ஆகையால்‌,
இதன்‌ இசையமைப்பு பழுதுபடாவண்ணம்‌ பதிப்மிக்க
வேண்டுவது பதிப்பாசிரியருடைய முதற்‌ கடமையாகின்‌ றது.
சீர்‌ பிரித்து அடி வரையறையையும்‌ காட்டிப்‌ பதிப்பதுதான்‌
இம்முறைக்குத்‌ துணையாக இருக்கும்‌. ஆனால்‌ பொரு
ளுணர்ச்சிக்குச்‌ சந்தி பிரித்து ஒவ்வொரு சொல்லையும்‌ தனி
யாகத்‌ தெரிந்துகொள்ளும்‌ முறையில்‌ பதிப்பது இன்றி
யமையாதாகின்றது. எனவே, எல்லோரும்‌ பயன்‌ பெற
வேண்டி, இப்பதிப்பில்‌, இருமுறையும்‌ சையாளப்‌ பெற்‌
றுள்ளது; ஒரு பக்கத்தில்‌, செய்யுள்கள்‌, சீர்பிரித்து, இது
காறும்‌ எல்லா நல்ல பதிப்புக்களிலும்‌ பதிப்பித்துள்ளபடி,
அச்சிடப்‌ பெற்றிருக்கிறது. திருவாசகச்‌ செய்யுள்களின்‌
தொடர்‌'எண்‌, தமிழ்‌ இலக்கத்தில்‌, செய்யுளின்‌ தொடக்கத்‌
திலேயே கொடுக்கப்‌ பெற்றுள்ளது. ஒவ்வொரு பதிகத்‌
துள்ளும்‌ உள்ள செய்யுளின்‌ தொடர்‌ எண்ண, ஒவ்வொரு
செய்யுளுக்கும்‌ மேல்‌, நடுவில்‌, தமிழ்‌ இலக்கத்தில்‌ தரப்பெற்‌
றுள்ளது. எதிர்ப்பக்கத்தில்‌, சந்தி பிரித்த பாடம்‌ ஒவ்வொரு
செய்யுளுக்கும்‌ நேரில்‌ கொடுக்கப்‌ பெற்றிருக்கிறது. இந்தப்‌
பக்கத்தின்‌ தலைப்பில்‌ பதிகத்தின்‌ பெயர்‌ தரப்பெற்றிருக்‌
கிறது... தவ்வொரு செய்யுளுக்கும்‌ தலைப்பில்‌, அச்செய்யு
ளால்‌ அறியக்கூடிய பொருள்‌ சுருக்கமாகக்‌ கொடுக்கப்‌
பெற்றிருக்கிறது. செய்யுளின்‌ தொடக்கத்தில்‌ தொடர்‌
எண்ணும்‌, இறுதியில்‌ பதிகத்தில்‌ உள்ள தொடர்‌ எண்ணும்‌,
அராபிய இலக்கத்தில்‌ தரப்பெற்றுள்ளன. செய்யுள்கள்‌,
பொருள்‌ எளிதில்‌ விளங்கக்கூடிய அளவில்‌ சந்தி
பிரித்தும்‌, குறியீடுகள்‌ அமைத்தும்‌ தரப்பெற்றுள்ளன.
எளிதில்‌ பொருள்‌ விளங்காத சொற்களுக்குப்‌ பொருளும்‌
பக்கத்திலேயே கொடுக்கப்‌ பெற்றிருக்கிறது. இந்த முறை
களினால்‌, செய்யுளின்‌ இசைநலம்‌ குன்றாமலும்‌, பொருள்‌
விளங்க இடர்ப்பாடில்லாமலும்‌, இந்‌ நூலை எல்லோரும்‌
படித்துக்கொள்ளலாம்‌ என்று கருதப்‌ பெறுகிறது.
 6
திருவாசகப்‌ பதிகமுறை வைப்பில்‌, இதுகாறும்‌
அச்சிடப்பெற்று வழங்கிவரும்‌ முறைக்கும்‌, திருவாதவூரர்‌
வரலாற்றைக்‌ கூறும்‌ புராணங்களில்‌ காணும்‌ முறைக்கும்‌
சில வேறுபாடுகள்‌ இருக்கின்றன.
இப்‌ புராணங்களில்‌ பழமை வாய்ந்தது நம்பி
திருவாலவாயுடையார்‌ திருவிளேயாடற்புராணம்‌.
* திருப்பெருந்துறையில்‌ ஞானதேசிகர்‌ திருவாதவஷாரைப்‌
பாடும்படி சொன்னபோது, 41 - அற்புதப்பத்து, 42-சென்னிப்பத்து,
51-அச்சோப்பதிகம்‌ முதலிய பதிகங்களைப்‌ பாடினார்‌. பின்னர்‌,
ஞானதேசிகர்‌ சுட்டிக்காட்டிய மாணாக்கர்களை தோக்கி, 26-அதிசயப்‌
பத்து பதிகத்தைச்‌ செய்தார்‌. ஞானதேசிகர்‌ மறைந்தருளிய
பொழுதும்‌ பிறகும்‌, 22 கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌, 27-புணர்ச்சிப்பத்து,
99--செத்திலாப்பத்து, 828 பிரார்த்தளைப்பத்து, 25-ஆசைப்பதி்து,
ல5-உயிருண்‌் ணிப்பத்து. வ திருப்புலம்பல்‌, 29-வாழாப்பத்து,
44 எண்ணப்பதிகம்‌ முதலிய பதிகங்களைப்‌ பாடியருளினார்‌. பிறகு,
திருப்பெருந்துறை நகருட்சென்று அங்கு நிகழ்ந்தவத்றைக்‌
கண்டபோது, 8-திருவம்மானை, 9-திருப்பொற்கண்ணம்‌, 10-திருக்‌
கோத்தும்பி, 31-திருத்த்தெள்ளேணம்‌, 198-திருப்பூவல்லி, 14-திர௬ு
வுந்தியார்‌, 15-திருத்தோணோக்கம்‌, 7-திருவெம்பாவை, 5-திருச்‌
சதகம்‌ முதலிய பதிகங்களை அருளினார்‌. பாண்டியணிடமிருந்து
திருமுகம்‌ வந்து கோயிலுட்சென்று முறையிடுங்காலத்து, 20-திருப்‌
பள்ளி யெழுச்சிப்‌ பதிகம்‌ ஓதியருளினார்‌. மதுசையில்‌, குறித்த
நாளில்‌ குதிரைகள்‌ வாராமை கண்டு, 99-குழைத்தபத்து, 29-அருள்‌
பத்து பதிகங்களைப்‌ பாடினார்‌. குதிரைகள்‌ வாராமையால்‌ அரசனால்‌
'சிறையிலிடப்பட்டபோது, 22-அடைக்லைப்பத்து பதிகத்தைப்‌
பாடினார்‌. சிறைக்கு அண்மையில்‌ மரத்திலிருந்த குயிலைப்‌ பார்த்து,
38-சூயில்‌ பத்து பதிகத்தைப்‌ பாடினார்‌. குதிரைகள்‌ மீது வரக்‌
கண்ட வணிகரைப்‌ பார்த்து மதுரை நகரத்து மகளிர்‌ கூறியதாக,
17-அன்னைப்பத்து பதிகத்தை அருளினார்‌. குதிரைப்‌ ஈபாகர்க்குப்‌
பாண்டியன்‌ பரிசளித்தபோது, 97-பிடித்த பத்து பதிகத்தைப்‌ பாடி
யருளினார்‌. பரிகளெல்லாம்‌ நரிகளாக மாதினபோது, 98-திருவே
சுறவு பதிகத்தைச்‌ சொன்னார்‌. பாண்டியன்‌ அவரைச்‌ செல்லும்படி
இறுதியாக விடைதந்தபோது, 1-சிவபுமாணப்‌ பதிகத்தை அருளி
ஞர்‌. திரு உத்தாகோசமங்கையில்‌, 6-நீத்தல்‌ விண்ணப்பப்‌ பதிக
மும்‌, திருக்கழுக்குன்‌ றத்தில்‌, 80-திருக்கழுக்குன்றப்‌ பதிகமும்‌ அருளி
னார்‌.” எனக்‌
கூறுகிறது. எஞ்சிய 18 பதிகங்களைப்பற்றி ஒன்றும்‌
வெளிப்படையாகக்‌ கூறவில்லை.

கடவுண்மாமுனிவர்‌ திருவாதவூரர்‌ புராணம்‌: *: அமைச்சுரிமை

விட்டுத்‌ துறவு பூண்டு திருப்பெருந்துறை சென்று ஞானதேசிகர்‌
கட்டளைப்படிப்‌ பூசித்து வரும்‌ நாட்களில்‌, 1-சிவபுராணம்‌, 41-அத்‌
புதப்பத்து, 26-அதிசயப்பத்து, 83-குழைத்தபத்து, 42-சென்னி ப்‌
 ரீ
பத்து, 25-ஆசைப்பத்து, 28-வாழாப்பத்து, 84-அடைக்கலப்‌
பத்து, 298-செத்திலாப்பத்து, 27-புணர்ச்சிப்பத்து, 39-அருள்‌
பத்து, 493-திருவார்த்தை, கக்‌ எண்ணப்பதிகம்‌, க7- திருவெண்பா,
௨0-திருப்பள்னி யெழுச்சி, 88-திருவேசறவு, 50-ஆனத்த மாலை,
94-உயிருண்ணிப்பத்து, 982-பிரார்த்தனைப்பத்து, 986-திருப்பாண்டிப்‌
பதிகம்‌ ஆகிய இருபது பதிகங்களை அருளிச்‌ செய்தார்‌. பிறகு
பொய்கையில்‌ தீ, தோன்றிற்று. அடியவரெல்லாம்‌ ஐந்தெழுத்‌
தோதித்‌ தீக்குளித்து மறைந்தனர்‌. வாதஷரர்‌ மிக வருந்தி,
5-திருச்சதகம்‌ பாடி, பின்‌ உத்தரகோசமங்கை சென்று, 8-தீத்தல்‌
விண்ணப்பம்‌ பாடினார்‌. பிறகு, இடைமருதைத்‌ தரிசித்து ஆரூர்‌
சென்று, 89-திருப்புலம்பல்‌ பாடி, சீர்காழி சென்று, 87-பிடித்த
பத்து பதிகம்‌ பாடிப்‌ பலதலங்கள்‌ தொழுது திருவண்ணாமலையில்‌
மார்கழி மாதத்தில்‌ பெண்கள்‌ நீராடத்‌ துயிலெழுப்பிச்‌ செல்வது
கண்டு, 7-திருவெம்பாவைப்‌ பதிகத்தையும்‌, பெண்கள்‌ அம்மானை
ஆடுவது கண்டு, 8-திரு அம்மானைப்‌ பதிகத்தையும்‌ பாடிக்‌ கழுக்‌
சகூன்றடைந்து, 90-திருக்கமுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌ பாடி, பிறகு, சிதம்‌
பரம்‌ சென்று ஞானதேதசிகரின்‌ திருவுருவங்கண்டு, 83-கண்டபத்து
பதிகம்‌ பாடி, தில்லையின்‌ திருவீதிகளில்‌ வலம்‌ வரும்போது,
40-குலாப்பத்து, 323-கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌, 21- கோயில்‌ மூத்த
திருப்பதிகம்‌, 2-கிர்த்தித்‌ திருவகவல்‌, 9-திருவண்டப்பகுதி,
4-போற்றித்‌ திருவகவல்‌ பதிகங்கள்‌ பாடி, ஆங்கு பெண்கள்‌ பொற்‌
சுண்ணம்‌ இடித்தல்‌ கண்டு, 9-திருப்பொற்‌ சுண்ணப்‌ பதிகம்‌ பாடி,
பின்பு 13-திருத்த்கள்ளேணம்‌, 14-திருவுத்தியார்‌, 15-திருத்தோ
மோக்கம்‌, 18-திருப்பூவல்லி, 16-திருப்பொன்னூசல்‌, 17-அண்னைப்‌
பத்து, 10-திருக்கோத்தும்பி, 38-குயில்‌ பத்து, 19-திருத்தசாங்கம்‌,
95-அச்சப்பத்துப்‌ பதிகங்கள்‌ பாடி, ஒரு பர்ணசாலை அமைத்துத்‌
தில்லையிலிருந்தார்‌. பின்பு புத்தரைவாதில்‌ வென்று ஊமை அரச
குமாரியைப்‌ பேச வைத்து வாதத்தின்‌ சாரத்தை, 12-திருச்சாழல்‌
பதிகத்தில்‌ அமைத்தருளினர்‌. பிறகு, தில்லையிலேயே, 49-திருப்படை.
யாட்சி, 46-திருப்படை யெழுச்சி, 51-அச்சோப்பதிகம்‌, 45-யாத்‌
திரைப்பத்து முதவிய பதிகங்களைப்‌ பாடியருளிணர்‌** என்று கூறு
கின்றது. &8-பண்டாய நான்‌ மறையைப்பற்றி இப்‌ புராணத்துள்‌
எதுவும்‌ காணப்படவில்லை. 47-ஆம்‌ பதிகமாகிய திருவெண்பாவின்‌
எண்‌, இருபத்தெட்டு செய்யுட்கள்‌ எனக்‌ கூறுகின்‌ ஐது.
மகா வித்துவான்‌ மீனாக்ஷி சுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌ திருப்பெருந்‌
துறைப்‌ புராணம்‌: “: திருப்பெருந்துறையில்‌, 1- நமச்சிவாயவா
aps, 43-அற்புதப்பத்து, 26-அதிசயப்பத்து, 88-குழைத்த பத்து
42-சென்னிப்பத்து, 25-ஆசைப்பத்து, 28-வாழாப்பத்து, 28-அடைக்‌
கலப்பத்து, 289-செத்திலாப்பத்து, 27-புணர்ச்சிப்பத்து, 29-அருட்‌
பத்து, க்‌8-திருவார்த்தை, கக்‌ எண்ணப்பதிகம்‌, 20-திருப்பள்ளி
யெழுச்சி, 5-திருச்ச தகம்‌ முதலிய பதிகங்களையும்‌, திருவுத்காகோச
மங்கையில்‌, 6-நீத்தல்‌ விண்ணப்பப்‌ பதிகத்தையும்‌, திருவாரூரில்‌,
99-திருப்புலம்பல்‌ பதிகத்தையும்‌, கழுமலத்தில்‌, 87-பிடித்த
 8
பத்துப்‌ பதிகத்தையும்‌, திருவண்ணாமலையில்‌, 7-திருவெம்பாவை,
8-திரு அம்மானை முதலிய பதிகங்களையும்‌, திருக்கழுக்குன்‌ றத்தில்‌,
50-திருக்கழுக்குன்‌
றப்‌ பதிகத்தையும்‌, திருத்தில்லையில்‌, 51-கண்ட
பத்து, &0-குலாப்பத்து, 22-கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌, 21-கோயில்‌
மூத்த திருப்பதிகம்‌, 4-போற்றித்‌ திருவகவல்‌, 8-கீர்த்தித்‌ திருவக
வல்‌, 8-திருவண்டப்‌ பகுதி, 9-திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌, 11-திருத்‌
தெள்ளேணம்‌, 14-திருவுந்தியார்‌, 35-திருத்தோணோக்கம்‌, 18-திருப்‌
பூவல்லி, 16-திருப்பொன்னூ சல்‌, 10-திருக்கோத்தும்பி, 17-அன்னைப்‌
பத்து, 18-குயில்‌ பத்து, 85-அச்சப்பத்து, 19-திருத்தசாங்கம்‌
32-திருச்சாழல்‌ முதலிய பதிகங்களையும்‌ அருளின்‌'* எனக்‌ கூறு
கிறது. எஞ்சிய பதினொரு பதிகங்களைப்பற்றி ஒன்றும்‌ கூறவில்லை.

இப்போது வழங்கிவரும்‌ திருவாசகப்பதிக முறையில்‌

காணப்பெறும்‌ இரண்டு பதிகங்கள்‌, மேற்குறித்த புரணங்
களில்‌ காணப்படவில்லை. அவை *திருவெண்பா * *பண்‌
டாய நான்மறை * என்பனவாம்‌. இவ்விரண்டிற்கும்‌ மாருக,
*தீதறச்‌ சிறந்த வெண்பாத்‌ திகழெழு நான்கு மோதி”
எனத்‌ திருவாதவூரர்‌ புராணம்‌ திருவம்பலச்‌ சருக்கம்‌ 14ஆம்‌
செய்யுளின்‌ ஈற்றடியில்‌ காணப்படுகிறது. * திருவெண்பா ",
“பண்டாய நான்மறை; இரண்டும்‌ வெண்பாக்களால்‌
இவயன்றுள்ளவை. திருவெண்பாவில்‌ £1செய்யுளும்‌, பண்டாய
தான்மறையில்‌ 7 செய்யுளும்‌ ஆக 18 வெண்பாக்கள்‌ காணப்‌
படுகின்றன. திருத்தசாங்கம்‌ என்பது பத்து வெண்பாக்களை
யுடையது. அதனை மேற்கூறிய பதினெட்டுச்‌ செய்யுட்‌
களோடு சேர்ப்பின்‌ இருபத்தெட்டு வெண்பாக்களாகும்‌ ;
ஆயினும்‌, திருத்தசாங்கமென ஒரு தனிப்பதிகம்‌ வகுக்கப்‌
பட்டிருத்தலின்‌ அதனை ஈண்டுச்‌ சேர்த்தல்‌ முறையன்று.
பண்டாய தான்மறை என்பது, செய்யுளின்‌ முதற்குறிப்பாற்‌
பெற்ற பெயர்‌. அவ்வாறு பெயர்‌ பெற்ற பதிகம்‌ திருவா௪
கத்தில்‌ வேறு எங்கும்‌ காணப்படவில்லை. ஆகவே திரு
வெண்பா என்பதே 28 வெண்பாக்களாக இருத்தல்‌ வேண்டு
மென்றும்‌, அவற்றுள்‌ 10 வெண்பாக்கள்‌ இறந்து
பட்டிருத்தல்‌ வேண்டுமென்றும்‌ எண்ண வேண்டியிருக்‌
கிறது. ஒருக்கால்‌, * தீதறச்சிறந்த வெண்பா திகழெழு
நான்கும்‌ * என்பதில்‌, பாடவேறுபாடுகள்‌ இருப்பினும்‌
இருக்கலாம்‌. பண்டாய நான்மறை”? என்ற பதிகம்‌,
திருவாசகப்‌ பதிகவரிசையைக்‌ கூறும்‌ பழம்பாடல்கள்‌
. எல்லாவற்றுள்ளும்‌ காணப்பெ றுகின்றுது.
நன்கு சிந்திப்‌
போமாயின்‌, இப்போது வழ ங்கிவரும்‌ முறை, த்திது
திருவா
 9
வூரடிகள்‌ காலந்தொட்டே வழங்கி வந்ததாகக்‌ கொள்ளக்‌
கூடியதாக இருக்கிறது.
பதிகஅடைவு வேறுபாடுகளை எளிதில்‌ காணும்படி
புராணங்களின்படியும்‌, வழக்கிலுள்ளபடியும்‌, பதிகவரிசை
களை அடைத்த ஒரு அட்டவணை, இம்முன்னுரையோரு
இணைக்கப்பட்டுள்ளது. புராணங்களின்‌ மூலச்செய்யுட்கள்‌
பிற்சேர்க்கை ஈ'-ல்‌ தரப்பெற்றுள்ளன.
இதுவரை வெளிவந்துள்ள அச்சுப்புத்தகங்களையும்‌,
குமிழகத்தின்‌ பல வேறுபட்ட இடங்களில்‌ கிடைத்த
நூற்றுக்கு மேற்பட்ட ஓலைச்சுவடிகளையும்‌ ஒப்பு நோக்கி,
உண்மைப்‌ பாடம்‌ காணும்‌ கட்டளைகளைப்‌ பின்பற்றித்‌
தெளிந்த பாடங்களே இப்பதிப்பில்‌ தரப்பெற்றுள்ளன.
ஒப்பு நோக்கிய அச்சுப்புத்தகங்கள்‌, சுவடிகள்‌ முதலிய
வற்றின்‌ விவரங்களும்‌, பாடம்‌ கண்ட முறையும்‌! பல பாட”
வேறுபாடுகளும்‌, தெளிவாக இந்நூல்‌ இரண்டாம்‌ பகுதியில்‌
தரப்பெறும்‌. பொருள்‌ அகராதி, சொல்‌ அகராதி, நூலில்‌
வந்துள்ள கதைகள்‌, பல இடங்களின்‌ வரலாறு, யாப்பு
அமைதி, புணரியல்‌ விதிகள்‌ முதலிய பல விளக்கங்களும்‌
இரண்டாம்‌ பகுதியில்‌ வர இருக்கின்றன.
இப்பகுதியில்‌ காணும்‌ திருவாதவூரடிகள்‌ வரலாறு,
திருவாசக வரலாறு என்னும்‌ இரண்டும்‌, ௬ருங்கிய அள
விலும்‌, சிந்தனையை ஊக்கும்‌ வகையிலும்‌ தரப்பட்டன வே
யன்றி முழுதும்‌ கூறுவன வல்லவாகவின்‌, அடிப்படையாக
அமைந்த வரலாற்று உண்மைகளைக்‌ காட்டும்‌ மேற்கோள்‌
களும்‌, ஆதரவுகளும்‌ கொடுபடவில்லை. அடிகள்‌ காலத்தைப்‌
பற்றிய ஆராய்ச்சி மிகவும்‌ பெருகியுள்ளமையின்‌, அதைப்‌
பற்றிய பல அறிஞர்‌ கருத்துக்களின்‌ சுருக்கம்‌ இரண்டாம்‌
பகுதிபில்‌ வரவிருக்கிறது. பிற்சேர்க்கைகள்‌, நூறாண்டு
களுக்கு முன்னர்‌ பெரியோர்‌ திருவாசகத்தையும்‌, திருவாத
வஷூரடிகளையும்‌ போற்றிப்‌ பொருள்கண்ட முறைகளைப்‌ பல
கோணங்களிவிருந்து பார்க்கச்செய்து மேலும்‌ மேலும்‌
ஆர்வத்தை விளைவிப்பதற்குத்‌ தரப்‌ பெற்றனவே யாகும்‌.
பல ஆண்டுகளாத்‌ திருவாசகப்பாடங்களைத்‌ திட்டம்‌
செய்வதற்கு, எனக்குப்‌ பல ஓலைச்சுவடிகளை வரவழைத்துக்‌
கொடுத்து உதவிவநம்‌ திரு எஸ்‌. இராஜம்‌ ஜயங்கார்‌ அவர்‌
ட களுக்கும்‌, பல ஏட்டுச்சுவடிகளில்‌ உள்ள வேறுபாடுகளைக்‌
 10

குறித்துக்‌ கொடுத்து உதவும்‌ தமிழ்ப்‌ பேரறிஞர்கள்‌ திரு

வெள்ளைவாரண முதலியார்‌, திரு சிவப்பிரகாச தேசிகர்‌,
திரு டி. கே. இராமாநுஜம்‌ ஐயங்கார்‌ சுவாமிகள்‌ முதலிய
அன்பர்களுக்கும்‌, இப்பகுதி முழுவதும்‌ அச்சிட்டபின்னர்‌,
பொறுமையாக இதிலுள்ள அச்சுப்பிழைகளைத்‌ திருத்தி
உதவியும்‌, “சீருடைக்‌ கழலே ' என்று நாள்தோறும்‌ ஓதி
வந்த பாடம்‌ பொருத்தமானதா என்பதைச்‌ சிந்திக்கச்‌
செய்து, :'சீருடைக்‌ கடலே ' என்று பல சுவடிகளிலும்‌
கண்ட பாடத்தை தேர்ந்தெடுக்கச்‌ செய்தும்‌, “தேவம்‌?
என்ற சொல்‌, வடமொழியில்‌, உபநிடதங்களில்‌, * புலன்கள்‌ ”
என்ற பொருளில்‌ வழங்கிவருவதை எடுத்துக்காட்டியும்‌, பல
வழிகளில்‌ எனக்குத்‌ துணைசெய்யும்‌ திருச்சிற்றம்பலம்‌
பேராசிரியர்‌ மூ. அருணாசலம்பிள்‌&ள அவர்களுக்கும்‌, என்‌
உளமார்ந்த நன்றியைத்‌ தெரிவிக்கும்‌ கஉடமையுடையேன்‌.
திருவாசகத்தைத்‌ குங்கள்‌ வெளியீட்டுத்‌ திட்டத்தில்‌
சேர்த்து, பதிப்பிக்கும்‌ பணியை அடியேனுக்கு அளித்த
அண்ணாமலைப்‌ பல்கலைக்கழகத்‌ துணைவேந்தர்கள்‌ அறிஞர்‌
சர்‌, சி. பி, இராமச வாமி ஐயரவர்களுக்கும்‌, திவான்பசுதூர்‌
தி. மு, நாராயணசாமி பிள்ளை அவர்களுக்கும்‌, பல்கலைக்கழக
ஆட்சிக்குழுவினர்களுக்கும்‌, சிறப்பாக, திரு எம்‌. பி. தாமோ
தரன்‌ அவர்கள்‌, இசையரச௬ு தண்டபாணி தேசிகர்‌, தமிழ்ப்‌
பேராசிரியர்‌ லெ. ப. ௧௬. இராமநாதன்‌ செட்டியார்‌ அவர்‌
களுக்கும்‌, தமிழ்ப்‌ பேராசிரியர்கள்‌ திரு தெ, பொ. மீனாக்ஷி
ச௬ந்தரம்பின்ளையவர்கள்‌, கோ, சுப்பிரமணிய பிள்ளை அவர்‌
களுக்கும்‌ என்‌ நன்றியைத்‌ தெரிவித்துக்‌ கொள்ளுகிறேன்‌.
எல்லா நற்பணிகளுக்கும்‌ தோன்றாத்‌ துணையாக
இருந்துவரும்‌ பல்கலைக்கழக இணைவேத்தர்‌, செட்டி
நாட்டரசர்‌ அறிஞர்‌ சர்‌. மு. அ. முத்தையா செட்டியார்‌
அவர்களுக்கும்‌, தமிழகம்‌ முழுதும்‌ போற்றி வணங்கும்‌
பல்கலைக்‌ கழகம்‌ கண்ட செட்டி நாட்டரசர்‌ அறிஞர்‌
சர்‌. மு. அண்ணாமலைச்‌ செட்டியார்‌ அவர்கள்‌ தினைவிற்கும்‌
எந்நாளும்‌ நிலைத்த நன்றியுடையேன்‌.
சைவம்‌ நிலைதளர்ந்த காலத்திலும்‌ தாட்டிலும்‌
சைவத்தை நிலைநாட்டித்‌ தமிழ்ப்‌ பெருமையை உலகறியச்‌
செய்த குமரகுருபர முனிவரூடைய வழிக்குரவர்களாகத்‌
தமிழும்‌, சைவமும்‌ ஓங்கப்‌ பல்வகையானலும்‌ பொருளுதவி
 114
செய்துவரும்‌ திருப்பனந்தாள்‌ காசிமடத்துத்‌ தலைவர்‌
ஸ்ரீலஸ்ரீ காசிவாசி அருள் நந்தித்‌ தம்பிரான்‌ சுவாமிகள்‌ இப்‌
பதிப்பை வெளியிடத்‌ திருவுளம்‌ கொண்டமைக்கு அடியேன்‌
வணக்கமும்‌, நன்றியும்‌ உரியதாகுக,
இப்பதிப்பு நன்முறையில்‌ வெளிவருவதற்குப்‌ பலவழி
யாலும்‌ முயன்றுவரும்‌ பல்கலைக்கழகப்‌ பதிவாளர்‌ திரு
டி. டி மீனாக்ஷிசுந்தரம்‌ பிள்ளையவர்களுக்கும்‌, வெளியீட்டுப்‌
பகுதிப்‌ பொறுப்பாளர்‌ திரு ஜே. எம்‌. சோமசகந்தரம்பிள்ளை
அவர்களுக்கும்‌, கீதா அச்சுக்கூடத்‌ தலைவர்‌ திரு மணிஜயர்‌
அவர்களுக்கும்‌, அச்சுக்கூடத்திலேயே அச்சுப்படிகளைப்‌
பிழைதிருத்திப்‌ பார்த்து உதவும்‌ வித்வான்‌ நா, சுவாமி
நாதன்‌, எம்‌. ஏ., அவர்களுக்கும்‌ நன்‌ நியடையேன்‌.
இப்பதிப்பில்‌ காணும்‌ குறைகளையும்‌, வேறு தக்க பாடங்‌
களையும்‌ எடுத்துக்‌ காட்டும்‌ அறிஞர்களுக்கு என்றும்‌
கடமைப்பட்டவனாவேன்‌. தக்க பாடங்களையும்‌ திருத்தங்‌
களையும்‌ எடுத்துக்‌ கூறும்‌ அன்பர்களுடைய பெயருடன்‌
அடுத்த பதிப்பில்‌ வெளியிடும்‌ ஆர்வமும்‌ உடையேன்‌.
ஒன்றுக்கும்‌ பற்றாக எளியேனை இவ்‌ அருட்பணியில்‌
புகுத்தியாண்ட திருவருளை வழுத்தி நிற்கும்‌.
தஞ்சை, அடியுறை
21-59-1964, நீ. கந்தசாமி

பிற்குறிப்பு
1845-இல்‌ சென்னைக்‌ கல்விச்‌ சங்கத்துத்‌ தமிழ்ப்புலவர்‌
திரு. வேங்கடாசல முதலியார்‌ கம்பராமாயணம்‌, அயோத்யா
காண்டப்‌ பகுதியில்‌ வெளியிட்டது.
இதனாலே சகலருக்கும்‌ தெரியப்படுத்துகிறது என்ன என்றால்‌:
இந்த ஸ்ரீமத்‌ கம்பராமாயணம்‌ அயோத்யா காண்டத்தில்‌-60-ம்‌
பக்கம்‌ தொடங்கி, பின்‌ தொடர்ந்து வருகிற அந்தந்த திருவிருத் தத்‌
திலும்‌, அடிதோறும்‌ உள்ள சொற்கள்‌ எல்லாத்தையுமே, எடுத்துச்‌
௪ந்தி பண்ணாமலும்‌ விகாரப்படுத்‌ தாமலும்‌, அடிதொடை நோக்கியும்‌,
வேண்டும்‌ இடம்‌ அறிந்தும்‌, சிலதுகளை மாத்திரம்‌ எடுத்துச்‌ சத்தி
பண்ணியும்‌ விகாரப்படுத்தியும்‌, மற்றதுகளை எல்லாம்‌ சழ்திபிரித்தும்‌
அச்சிற்‌ பதிப்பித்து இருக்கிறோம்‌. அப்படி எதுக்காக செய்யப்பட்டது
 12
என்றால்‌, இதற்கு முன்னமே லோகோபகாரம்‌ ஆக, எம்மால்‌
அச்சிற்பதிப்பிக்கப்‌ பட்டிருக்கின்‌ற சில சுவடிகளைப்‌ பார்வை இட்ட
வர்களில்‌, இந்த பிராந்தியத்துப்‌ பிரபுக்களும்‌, வித்துவான்களும்‌,
புலவர்களும்‌, கவிராயண்மார்களும்‌ உ.பாத்தியாயர் களும்‌ ஆயிருக்கிற
சில பெயர்கள்‌, அந்த சுவடிகளில்‌ பயன்‌ இல்லாத சந்தியையும்‌
விகாரத்தையும்‌ விலக்கி, பயன்‌ உள்ள சந்ததியையும்‌ விகாரத்தையும்‌
வைத்துக்கொண்டு, அதுகள்‌ அச்சிற்‌ பதிப்பிக்கப்பட்டிருக்கையி
னாலே, இத்தமிழ்‌ ஆனது லோகத்துக்கு உபகாரம்‌ ஆகவேணும்‌
என்று நமது முன்னோர்கள்‌ நினை த்தபடிக்கு நாங்கள்‌ பிரயோசனம்‌
கண்டோம்‌; ஆசையால்‌ அப்படியே இதிலும்‌ செய்யப்படவேணும்‌
என்று எம்மைக்‌ கேட்டுக்கொண்டார்கள்‌ ; இதுவும்‌ அல்லாமல்‌
தமிழ்‌ இலக்கணம்‌ படித்தும்‌, பல சொற்களுக்கும்‌ உறுப்புக்களுக்கும்‌
சொன்ன பொது விதிகளையும்‌, சில சொற்களுக்கும்‌ உறுப்புக்களுக்
கும்‌ சொன்ன சிறப்பு விதிகளையும்‌ கொண்டு, இன்ன இடத்திலே
சந்தியாவது விகாரமாவது வேண்டும்‌, இன்ன இடத்திலே அது
வேண்டாம்‌, என்று ஓர்ந்து உணர்ந்து, பயண்‌ உள்ள சு நீதியையும்‌
விகாரத்தையுமே அனுசரித்து, நமது முன்னோர்கள்‌ கருதியபடிக்கு
லோபோபகாரத்ை நிலைநிறுக்சாமல்‌ பயன்‌ இல்லாத ச௪ழ்தியையும்‌
விகாரத்தையுமே எங்கெங்கும்‌ *அனுசரிக்கப்‌ புறப்பட்டு, அத்த
லோகோபகாரத்தை நிலைகெடுக்கிற இளங்கல்விமான்கள்‌ பலபெயர்‌
கள்‌ இருக்கிறார்கள்‌, அவர்களை சந்திப்பேய்‌ அறையாமலும்‌ விகாச
வெறிபிடியாமலும்‌, அவர்களுக்குத்‌ தெளிவு உண்டாகி, கலக்கம்‌
தீரும்படியாய்‌, இந்த ௪ந்தியையும்‌ விகாரத்தையும்‌ குறித்து, கத்தி
விளக்கம்‌ என்று ஒரு நூல்‌ செய்யவேணும்‌ என்றும்‌ கூடக்‌ கேட்டுக்‌
கொண்டார்கள்‌.
அவர்களாலே கேட்டுக்கொள்ளப்பட்ட இத்த இரண்டும்‌,
லோகோபகாரமா இருக்கையால்‌, யாமும்‌ அதுகளுக்கு உடன்பட்‌
டோம்‌. அதற்காக, கற்றவர்களுக்கே செம்பாதி பொருள்‌ விளங்‌
காது என்று லோக வதந்தி ஆயிருக்கிற, இந்த ஸ்ரீமத்‌ கம்பராமா
யணத்திலே, மேற்படி சந்தியையும்‌ விகாரத்தையும்‌ தகுந்தபடி
பிரிவினை செய்தால்‌, அது முழுதும்‌ பொருள்‌ விளங்கும்‌ என்று
எண்ணி, முதலிலே அயோத்தியா காண்டத்தில்‌
அறுபதாம்‌ பக்கம்‌
தொடங்கி, தேர்ந்த ஒரு நல்ல கல்விமான்‌ ஆனவர்‌,
ஒருவரிடத்தில்‌
தாம்‌ கற்றபோதும்‌, காமே கற்கிறபோதும்‌, தாம்‌ ஒருவனுக்கு
கற்பிக்கும்போதும்‌, தமக்கும்‌ கேட்போர்க்கும்‌ பொருள்‌ விளங்கி,
இவர்‌ சுற்றவர்தாம்‌ என்று கேட்டோர்‌ தம்மை மதிக்கும்படியாய்‌,
எப்படி ச௪ந்தியையும்‌ விகாரத்தையும்‌ விலக்கி,
பதங்களைப்‌ பிரித்து
படிப்பாரோ, அப்படியே பிரித்து அச்சிற்‌ பதிப்பிக்
கப்பட்டிருக்கிறது.
இதினாலே ஆரணியகாண்டம்‌ பாதிவரைக்கும்‌ போயும்‌, இதுவரைக்‌
கும்‌ யாதொரு திருவிருத்தமும்‌ எமக்கு அர்த்தம்‌ ஆகாதது
இப்படி செய்யாத தற்கு முன்னே, எமக்கு இதில்‌ இருந்த இல்லை ;
இப்படி செய்த பின்பு அல்லவோ தீர்ந்தது. மயக்கமும்‌
உங்களுக்கும்‌ இப்படியே
அனுபவம்‌ ஆகல்‌ ஆம்‌. ஊன்றிப்பார்த்தால்‌ இந்த விளம்பரத்‌
 138
தினாலே கூட அந்த அனுபவம்‌ காணல்‌ ஆம்‌, எப்படி srsirazed,
இதிவகே இருக்கிற சொற்களை, வேண்டும்‌ இடங்களிலே சந்தி
விகாரங்களை வைத்துக்கொண்டு, வேண்டா இடங்களிலே அதுகளை
விலக்கி, எழுதியபடியால்‌, இதை வாசிக்கிறதற்கும்‌, வாசித்தபின்‌
பொருள்‌ அதிகிறதற்கும்‌, அதி சுலபம்‌ ஆயிருக்கிறதால்‌, இதைக்‌
கண்டு அறியுங்களேன்‌.
இனி சந்தியாவது விசாரமாவது, பயன்‌ நோக்கி இன்னா
இடத்திலே வேண்டும்‌, பயன்‌ இல்லாமையால்‌ இன்ன இடத்திலே
வேண்டாம்‌, என்று ஓர்த்து உணசாமல்‌, சந்தியையும்‌ விகாரத்தை
யும்‌ எங்கெங்கும்‌ கொண்டு, நமது முன்னோர்கள்‌ கருதிய லோகோப
காரத்தை கெடுக்கும்‌ சத்தி விகார அபிமானிகள்‌ ஆகிய இளங்கல்வி
மான் களுக்கு, இச்சந்திவிகாரங்களின்‌ விவரங்களையும்‌, இதுகளால்‌
வரும்‌ பயன்களையும்‌, இலக்கணங்களாலேயும்‌ இலக்கியங்களாலே
யும்‌ இதுகள்‌ பயன்‌ உள்ள சந்தியும்‌ விகாரமும்‌ இதுகள்‌ பயன்‌
இல்லாத சந்தியும்‌ விகாரமும்‌ என்று எடு.த்துக்காட்டுதற்காக, மேலே
சொல்லிய புத்திமான்கள்‌ கேட்டுக்‌ கொண்டடிப சந்தி விளக்கம்‌
என்று ஒரு நாலும்‌ செய்யப்படும்‌, அதிலே இத்த சந்தியையும்‌
விகாரத்தையும்‌ பிரிவினை செய்தற்கு வயனங்களும்‌, அதினா லேவரும்‌
பயன்களும்‌, அப்படி பிரிவினை செய்யாவிட்டால்‌ வரும்‌ நஷ்டங்களும்‌,
பிரிவினை செய்து காட்டச்சொல்லி கேட்டுக்கொண்டவர்கள்‌ பெயர்‌
களும்‌ விளங்கும்‌.

1895-இல்‌ முதுபெரும்புலவர்‌ திரு வெ. ப. சுப்பிரமணிய

முதலியார்‌ அவர்கள்‌ சுவர்க்க நீக்கம்‌ மொழிபெயர்ப்பு முன்னுணரயில்‌
வெளியிட்டது.
॥ தமிழறிந்தோர்‌ ஆங்கிலேயே பாஷையில்‌ பழகுமுன்‌ எழுதப்‌
பட்ட தமது வசன நூல்களில்‌, ஒரு வசணத்தின்‌ முடிவையும்‌ அடுத்த
முடிப்‌
யும்‌
்‌ வசன த்தின்‌ துவக்கத்தை காட்ட வசனங்களுக்கிடையே
வீட்டும்‌ எழுதலாவது. ஒரு வசனத்தி
பிசைக்குறி(.)யிட்டும்‌ இடம்‌
னுள்ளயே வாசிப்போன்‌ நிறுத்தி வாசிக்க வேண்டிய இடங்களில்‌
திட) முதலிய குதியிட்டு இடம்‌ விடுதலாவது இல்லை.
உறுப்பிசைக்கு
அந்தக்‌ குறை இப்போது இங்கிலீஷ்‌ பாஷையின்‌ வழக்கத்தை
அனுசரித்து வேண்டுமிடத்து இடம்‌ வி௫ுதலாலும்‌ பல கசூறியீட்டி
னாலும்‌ நிரப்பப்பட்டுவிட்டது. அவ்வாறு செய்யுள்‌ எழுதும்‌ முறை
இப்போது அச்சிடப்பட்டுள்ள சில நூல்‌
சிர்திருத்தப்படவில்லை.
செய்யுட்கள்‌ சீர்‌ பிரித்துப்‌ பதிக்கப்‌ பட்டிருக்கின்றன.
களில்‌
மிகச்‌ சில.
அவற்றுள்‌ சந்தியும்‌ பிரித்துப்‌ பதிக்கப்பெற்ற நூல்கள்‌
சந்தி பிரித்துப்‌ பதிக்கக்கூடா தென்பது அனேகர்‌
செய்யுளேச்‌
சத்திபிரிக ்காத செய்யுட்களி ல்‌ குறியீடு பெரும்பாலும்‌
கொள்கை.
கூடாததே. சந்தி பிரித்துக்‌ குறியீட்டோடு எழுதப்பட்ட செய்யுள்‌,
அவ்வாறெழுதப்படாத அதே செய்யுளிலும்‌,
வாசிப்போர்க்கு,
புலப்படுமெ ன்பதிற்‌ சந்தேகமில ்லை. செய்யுளைச்‌ சந்தி
எனிதாகப்‌
॥உமடங்கொணன் றறிவ கற்றுங்‌ கல்வி”
பிரித்தெதழுதும்போது,
 14
என்பதை “மடங்கொன்று அறிவு அகற்றும்‌ கல்வி" என்று
எழுதினால்‌ வெண்பா இலக்கணம்‌ சிதைதல்போல, யாப்புக்‌
கெடாமலும்‌ சிலேடை யமகம்‌ திரிபு மடக்கு முதவியவை பழுதாகா
மலும்‌ பிரித்தல்வேண்டும்‌. சந்தி பிரியாதிருப்பினும்‌ வாசிப்போர்‌
இலகுவா யறிந்துகொள்ளக்கூடிய பாகங்களைச்‌ சந்தி பிரித்தெழுதல்‌
அவசியகமன்‌்று,. சத்தி பிரித்துக்‌ காட்டல்‌ நலமாயும்‌ அதனால்‌
யாப்புக்கேடு வருவதாயும்‌ இருந்தால்‌, சந்திமிரித்துப்‌ பொருள்‌
கொள்ளவேண்டுமென்பதற்கடையாளமாகப்‌ பிரிக்கவேண்டிய
எழுத்துக்கு ஒரு குறியிடுதல்‌ உசிதமாயிருக்கின்றது. ‘uss
அகாலத்துக்‌ கண்டான்‌ * எனற்பாலது இவ்வாறு சந்தி பிரித்‌
தெழுதினால்‌ யாப்பு கெடும்படியாகச்‌ செய்யுளில்‌ வருமாயின்‌ யாப்புக்‌
கேடுராமல்‌ ' வத்தகாலத்துக்‌ கண்டான்‌ * என்றெழுதலாம்‌.

அவ்வாறே , : :. இவை மூதலில்‌ குறியிடுதல்‌ வேண்டியதா

யிருந்தும்‌ அக்குறியீடு யாப்புக்கெடாமல்‌ அமையாததாயின்‌, எவ்‌
வெழுத்தைப்‌ பிரித்து இடையே எக்குறி இடவேண்டுமோ, அவ்‌
வெழுத்தைப்‌ பிரியாமல்‌ அதன்கீழ்‌ அக்குநி இடுதலும்‌ தக௲ூதியா
யிருக்கின்றது. “அட்டாலும்‌ பால்சுவையிற்‌ குன்றாது, அளவளாய்‌”
என்று பிரித்தெழுதில்‌ யாப்புக்‌ கெடுமாகலின்‌, அவ்வாறெழுதாது
“ அட்டாலும்‌ பால்சுவையிற்‌ குன்றா தளவளாய்‌” என்று யாப்புக்‌
கேடின்றிக்‌ குறியிடலாம்‌. சந்தி பிரித்தல்‌, சீர்பிரித்தல்‌ குறியிரகு
ஆகிய இவைகளைப்பற்றி இப்போது கூறிய கருத்துக்களை ஞாபகத்‌
தில்‌ வைத்து இப்புத்தகத்தில்‌ செய்யுட்கள்‌ பதிப்பிக்கப்பட்டிருக்‌
கின்றன. செய்யுட்களில்‌, மேற்கூறியவாறு, சந்தி பிரித்தல்‌ சீர்‌
பிரித்தல்‌ குறியீடு ஆகிய மூவகைக்‌ சீர்திருத்தமும்‌ ஒருங்கே
பிரயோகித்து இந்நூல்தான்‌ முதற்கட்‌ பதிப்பிக்கப்பட்ட தென்ப
தில்லை. இதற்கு முன்னமே (சொற்ப பேதத்துடன்‌) இவ்வாறு
பதிக்கப்பட்ட நூலுண் டு.

இங்கிலிஷ்‌ செய்யுட்களில்‌ யாப்பிலக்கணப்படி அடிகளைச்‌ சீர்‌

பிரிப்பதில்‌ பதங்கள்‌ அர்த்தமாகாதபடி சிைதலும்‌ அவ்வடிகளை
அர்த்தமாகும்படி பிரிப்பதில்‌ யாப்பிலக்கணங் கெடுதலும்‌ உண்டு.
அவ்வாறன்‌ நித்‌ தமிழ்ச்‌ செய்யுட்கள்‌ விஷயத்தில்‌ பொருள தியும்படி
சத்தி பிரித்தலும்‌, யாப்பிலக்கணத்துக்‌ கிணங்கச்‌ சீர்பிரித்தலும்‌
ஒன்ரோடொன்‌.று மாறுகொள்ளாது பெரும்பான்மை ஓத்திருக்‌
கின்றன. * அகர முதல எழுத்தெல்லாம்‌ ஆதி-பகவன்‌ முதற்றே
உலகு ” என்பதில்‌ சீர்‌ பிரித்தலும்‌ பொகுளுக்காகப்‌ பதம்‌ பிரித்தலும்‌
வேறுபடாமை விளங்கின்றது. இவ்வாறன்‌ நி, இங்கிலிஷ்‌ .
செய்யுட்கள்‌ அர்த்தமாகும்படி பதம்‌ பிரித்தல்‌ ஒரு வகையாகவும்‌ சீர்‌
பிரித்தல்‌ வேறு. வகையாகவும்‌ இருப்பது, இவ்வேறுபாட்டை
விளக்கும்படி இங்கிலிஷ்‌ செய்யுட்களைப்போலப்‌ பதம்புணர்த்தி
யான்‌ செய்த : திரிபுரமெரித்த வுருத்திரனேோ- பொருகாமதகன
னென்போன்‌ ' என்ற கசூறள்‌ வெண்பாவினுல்‌ விளங்கும்‌. இப்‌
பாவைச்‌ சிர்பிரித்துக்‌ காட்டவேண்டி, திரிபு ரமெரித்‌ தவுருத்‌
 15

திரனேபொருகா மதகனனென்்‌ போன்‌” என்றும்‌, பொருள்‌

புலப்படக்‌ காட்டல் வேண்டில்‌ : திரிபுரம்‌ எரித்த உருத்திரனே
பொரு காமதகனன்‌ : என்போன்‌ ”* என்றும்‌, பிரித்தெழுத
வேண்டும்‌. ”

1944-இல்‌ பேராசிரியர்‌ எஸ்‌. வையாபுரிப்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

நான்மணிக்‌ கடிகை முன்னுரையில்‌ வெளியிட்டது.
இந்‌ நூலினைப்‌ பதிப்பிடுதலில்‌ ஒரு சில நியமங்களைக்‌
கையாண்டுள்ளேன்‌. இவற்றைக்‌ குறித்துச்‌ சில ஆண்டுகளாக
நான்‌ கருத்தூன்‌றி ஆலோசனை செய்ததுண்டு. புது நியமங்களுக்கு
அவசியம்‌ உண்டா£ என்ற ஐயப்பாடும்‌ இடையிடையே தோன்றி
யது, ஆங்கிலத்தில்‌ “சாஸர்‌" இயற்றிய கவிகளைத்‌ தற்காலத்‌
துள்ளார்‌ பொருளுணர்ந்து கொள்வதற்கு அருமையாயிருத்தல்‌
பற்றி, சொல்லின்‌ எழுத்தமைதியை மாற்றி அச்சியற்றல்‌ தகுமா?
இது Bur sr 5) 57 Gor செய்யுளின்‌ சொற்களைப்‌ பரிந்து
அச்சிடுதல்‌ ? இங்ஙனம்‌ பிரிப்பதால்‌ செய்யுளின்‌ ஓசை கெட்டுவிடு
மல்லவா ? இவை போன்ற கேள்விகளுக்கு முற்றும்‌ திருப்திகரமான
விடையளிப்பது எளிதல்ல. ஆனால்‌, பொருள்‌ எளிதில்‌ விளங்கும்படி
அச்சியற்றவேண்டும்‌ என்ற நோக்கமும்‌ கைக்கொள்ள வேண்டுவ
தாயுள்ளதே. இரு வகை மனப்பாங்கிற்கும்‌ ஒரு சமரசம்‌ ஏற்பட
வேண்டியது அவசியம்‌. Os நெறியில்‌ நான்‌ சிறிது முயற்சி
செய்திருக்கிறேன்‌. அனுபவம்‌ பெருகப்‌ பெருக இந்‌ தியமங்கள்‌
திருந்தியமையலாம்‌. செய்யுள்‌ பயிலுவோரின்‌ தொகை அதிகரித்து
வரும்‌ இத்‌ நாளில்‌ இந்‌ நியமங்கள்‌ தக்கபடி ஆராயப்பட்டு
அனை வர்க்கும்‌ உடம்பாடான சில நியமங்கள்‌ ஏற்படக்கூடும்‌.
அக்காலம்‌ விரைவில்‌ வரின்‌ நலமாகும்‌. ்‌

பொதுவாக நான்‌ செய்துள்ள ஒரு Ae வேறுபாடுகளைக்‌

குறித்து மட்டுத்தான்‌ இங்கே சொல்ல விரும்புகிறேண்‌.
1. செய்யுட்களில்‌ காமா, செமிக்கோலன்‌ முதலிய குறியீடுகள்‌
கொடுக்கப்பட்டுள்ளான. இதனால்‌ வாசிப்பவர்களுக்கு எளிதில்‌
பொருள்‌ விள்ங்கும்‌.
௨. நேரிசை வெண்பாக்களில்‌ தனிச்‌ சொல்லை இரண்டாவது
அடியில்‌ சிறியதொரு கோடு அமைத்துத்‌ கனிப்படக்‌ காட்டுவது
இப்போது வழக்கமாயுள்ளது. இவ்‌ வழக்கம்‌ சமீப காலத்திலே
தான்‌ ஏற்பட்டது. முற்‌ காலத்து ஏட்டுப்‌ பிரதிகளில்‌ இது கிடை
யாது. முதல்‌ முதலில்‌ அச்சிடும்‌ முயற்சியில்‌ இயங்கியவர்களில்‌
சிலர்‌ சிறிது வெற்றிடம்‌ விட்டும்‌; : சிலவர்‌ இடம்விடாது
தொடர்ந்தும்‌ தனிச்‌ சொல்லைப்‌ பதிப்பித்தனர்‌. வேறு சிலர்‌
தனிச்‌ சொற்களுக்குமுன்‌ கவிவெண்‌ பாவில்‌ உடுக்குறியிட்டு பதிப்‌
பித்தனர்‌. உதாரணமாக 1881-ல்‌ தாண்டவராய முதலியாரால்‌
” வெளிவந்த திருக்குறண்மூலமும்‌ நாலடி
* பழுதற ஆராயப்பட்டு
கானூற்றின்‌ மூலமும்‌ * என்ற பதிப்பைக்‌ காண்க. 1868-ல்‌
 16
வெளியீட்ட வடமலை வெண்பாவும்‌ இங்ஙனமே பதிப்பிக்கப்பட்டுள்‌
சாது. மிகம்‌ பிற்பட்ட. காலத்தில்‌ தான்‌ (கமார்‌ 1675) கோடிட்டுக்‌
காட்டும்‌ வழக்கம்‌ எற்பட்டத ு. தனிச்‌ சொல்லை விதித்து ள்ள இலக்‌
சுண நூல்களில்‌ அதனை இவ்வாறு காட்ட வேண்டும்‌ என்ற
குறிப்புக்‌ கொழுக்கப்படவில்ல ை. கலிப்பா முதலியவற ்றுள்‌ தனிச்‌
சொல்‌ வரும்போது அதனைக்‌ கோடிட்டுக்‌ காட்டும்‌ வழக்கம்‌ இன்‌:
றும்‌ கிடையாது. தேரிசை வெண்பாவிலும்‌ கலிவெண்பாவிலும்‌
மட்டுந்தான்‌ இதனை இப்போது கையாண்டு வருகிறுர்கள்‌.
நேரிசை வெண்பாவில்‌ சில இடங்களில்‌ கோடிடுவது பொருளை
எளிதில்‌ உணர்வதற்காக இடும்‌ காமா முதலிய குறியீடுகளுக்குத்‌
துடையாயிருக்கிறது. ஆகவே, இப்‌ பதிப்பில்‌ தனிச்‌ சொல்லுக்கு
அடையாளமாக இடும்‌ கோடு நீக்கப்பட்டுள்ளது.
5. சொற்கள்‌ அசையுறுப்புக்‌ கெடாதவண்ணமும்‌ எதுகை,
மோனை, சீர்‌ இவற்றின்‌ நயங்கள்‌ கெடாதவண்ணமும்‌ பிரிக்கப்பட்டி
ருக்கின்‌ றன.
4. கீழ்வருவனவற்றைப்‌ பிரிக்கவில்லை :--
மரபு வழிப்பட்ட அடைமொழிகள்‌ (௨-ம்‌) கொடுங்குழை,
வான்முகம்‌. சிறுமை, பெருமை, நல்‌, தீ முதலிய அடை
மொழிகள்‌ (௨-ம்‌) பெருங்கடல்‌, பெருஞ்சிறப்பு.
ஒரு சொல்‌ நீர்மைத்தாக அமைந்த சொற்கள்‌ (உ-ம்‌)
வேளாண்மை, மேற்பட, இன்புறூஉம்‌. ்‌
எல்லாம்‌ என்பது சேர்ந்து வரும்‌ பெயர்கள்‌ (௨-ம்‌) மர
மெல்லாம்‌. ஆ. ஆக, ஆகிய முதலிய சேர்ந்து வரும்‌
பெயர்ச்சொற்கள்‌ (உ-ம்‌) வித்தாக.
வேற்றுமை யுருபுகள்‌, சாரியை, சொல்லுருபுகள்‌
சேர்ந்துவரும்‌ பேயர்கள்‌, (௨-ம்‌) படியை, மடியகத்து.
உருபுகள்‌ தொக்குவரும்‌ பெயர்கள்‌ (௨-ம்‌) அறளு
சேர்த்த, காதற்‌ புதல்வர்‌, எள்ளற்‌ பொருளது.
பண்பு கசூறிக்கும்‌ குறிப்புச்‌ சொற்கள்‌ (உ-ம்‌) மெல்‌
லென்றல்‌. *
கொள்‌ முதலிய துணை வினைகள்‌ சேர்ந்துவரும்‌ வீனைகள்‌
(உ-ம்‌) பூசிக்கொளினும்‌, தவிர்க்குமாம்‌.
செய்யும்‌, என்னும்‌ வாய்பாட்டுப்‌ பெயரெச்சம்‌.
எச்சுத்தின்மேல்‌ வரும்‌ அன்ன, அனைய முதலியன
(உ-ம்‌) கற்றன்னர்‌.
எச்ச வாய்பாடுகள்‌ (௨-௰௮) சிறிதாயின்‌.
மேலே குறிக்கப்பட்டன வொழியப்‌ பிற இடங்கள்‌ பெரும்பாலும்‌
பிரிக்கப்பட்டிருக்கும்‌. இப்பதிப்பிலே, வேறு இரண்டு நியமங்கள்‌
- முக்கியமாகக்‌ கவனிக்கத்தக்கண. குஜ்றுகர முற்றுகரங்களும்‌
இன்மைப்‌ பொருளில்‌ வரும்‌ இல்லும்‌ எல்லா இடங்களிலும்‌ பிரிக்கப்‌
பட்டிருக்கின்‌ றன,”
 17
19855-இல்‌ பேராசிரியர்‌ எஸ்‌. வையாபுரிப்பிள்ளே அவர்கள்‌
திவ்ய பிரபந்தம்‌, முதலாயிரப்‌ பதிப்புரையில்‌ வெளியிட்டது.
“இவ்‌ இலக்கியச்‌ செல்வத்தைத்‌ தமிழ்‌ மக்கன்‌ அனைவரும்‌
பாடிக்‌ கவிதைச்‌ சுவையில்‌ ஈடுபட வேண்டுமானால்‌, இன்னும்‌
நூதன முறைகளை அனுசரித்து, ஒரு புதிய பதிப்பூ வெளிவருதல்‌
வேண்டுமென்று தோன்றியது. இக்கருத்தின்‌ விளைவே இப்‌
பதிப்பாகும்‌.
இதற்கு மூண்‌ அச்சியற்றி வந்துள்ள முறைகளை இங்கே
கவனித்தல்‌ அவசியமாகும்‌. ஒரு காலத்தில்‌ அடி வரையறை
தெரியக்கூடாத வண்ணமே செய்யுட்களை ஏட்டில்‌ எழுதி வந்தனர்‌.
பிற்பாடு அடி வரையறை காட்டப்பட்டது. அச்சில்‌ அடி வரை
யறையைக்‌ காமா, உடுக்குறி முதலிய குறியீடுகளால்‌ காட்டி வந்த
னர்‌. இவ்வளவில்தான்‌. திவ்யப்‌ பிரபந்தப்‌ பதிப்புக்கள்‌ வெகு
காலம்‌ அச்சியற்றப்பெற்று வந்தன. செய்யுட்களை வாசிப்பதில்‌
இஇம்மாறை பெரிதும்‌ பயன்படாமையினாலே, பின்னார்‌, சீர்பிரித்து
அச்சிடத்‌ தொடங்கினர்‌. 1994-ல்‌ ஸ்ரீ வி. கே. ராமானுஜதாஸன்‌
அவர்கள்‌ முதல்‌ முதலில்‌ திருவாய்மொழியைச்‌ சீர்பிரித்து வெளி
யிட்டனர்‌. 1952-0 வெளிவந்த ஸ்ரீபி இரத்தின நாயகர்‌ ஸன்ஸ்‌
அவர்கள்‌ பதிப்பில்‌ நாலாயிரம்‌ முழுவதும்‌ இங்ஙனமே சீர்பிரிக்கப்‌
பட்டுள்ளது, இம்‌ முறையில்‌ பெரும்பயன்‌ உண்டாயிற்று. செய்‌
யுட்களின்‌ இயல்பு நன்கு புலனாயிற்று, அன்றியும்‌ பிரிப்பதில்‌ செய்‌
யுள்‌ இலக்கணத்தை முக்கியமாகக்‌ கவனித்து வதந்தமையினாலே
அச்செய்யுட்களில்‌ பிழையிருக்குமாயின்‌ அவை எவிதில்‌ புலப்படு
தற்கும்‌ இடம்‌ ஏற்பட்டது.
மேலும்‌, சீர்களைப்‌ பிரித்தல்‌ இசை யின்பத்தை உணர்தற்கும்‌
பயன்பட்டது. ஏனெனில்‌ இவ்வின்பம்‌ சீர்களையே முக்கிய நிலைக்‌
களமாகக்‌ கொண்டது. அதனோடு ஆழ்வார்கள்‌ பாடிய காலத்து
வழங்கிய இசை பற்றியும்‌ அவ்‌ இன்பம்‌ சிறந்து விளங்கும்‌. ஆம்‌
வார்களோடு ஏறத்தாழச்‌ சமகாலத்தினராகிய நாயன்மார்களின்‌
திருப்பாடல்கள்‌ இசை இன்பத்தை உணர்வதற்கும்‌, செய்யுள்‌
இன்பத்தை உண்ர்வதற்கும்‌ மிகவும்‌ பயன்படுவனவாகும்‌. சிறிது
காலத்திற்கு முன்பிருந்த அறிஞர்களும்‌ இதை யுணர்ந்து இசை
பற்றிய குறிப்புக்கள்‌ தந்துள்ளார்கள்‌. உதாரணமாக, “OSS
வாறும்‌" என்ற பாசுரத்தின்‌ முகப்பில்‌ * பண்‌-காந்தாரம்‌' என்பத
னோடு, * தாளம்‌-ஏழொத்து, மோகனராகம்‌, ஆதி தாளம்‌” என்ற
குறிப்பும்‌ உள்ளது. இதனை 1865-ல்‌ வெளிவந்த ஸ்ரீ அப்பாவு முதவி
யார்‌ பதிப்பில்‌ காணலாம்‌. ஆனால்‌, இவைகளெல்லாம்‌ சேவிப்பவர்‌
களுக்கும்‌ சந்தை சொல்பவர்களுக்கும்‌। பொது மக்களுக்கும்‌ விளக்க
மற்ற குறிப்புக்களேயாகும்‌. கற்போர்களெல்லாரும்‌ சங்கீத வித்‌
வான்களாக இருக்க முடியுமா ?
சீர்‌ பற்றிப்‌ பிரிப்பதும்‌ இசை பற்றிப்‌ பிரிப்பதும்‌ பொருளுணர்ச்‌
சிக்கு உதவுவன அல்ல. தமிழறிவு மிக்கார்க்கும்‌ இசை- அறிவு
உடையார்க்கும்‌ அன்‌.றி ஏனையோர்க்கு இவை பயன்படமாட்டா.

2
 18
பொருளுணர்ச்சிக்கு சீர்‌ பிரிப்பதைக்‌ காட்டிலும்‌, சந்தி பிரிப்பது
அவசியம்‌. தமிழ்‌ இலக்கணத்தைக்‌ கற்பவர்கள்‌ இக்காலத்தில்‌
அரியர்‌. சந்தி சேர்ந்துள்ள தொடர்களை இவர்கள்‌ பிரிக்கமுடியாமல்‌
தடுமாறுகிறார்கள்‌. இம்‌ முயற்சியும்‌ பலராலும்‌ ஒரு நியம மின்றிப்‌
பல படியாகக்‌ கையாளப்பட்டு வந்துள்ளது. எனவே, இது வேண்டும்‌,
பயனை அளிக்கவில்லை. இருபாலார்க்கும்‌ எனிதில்‌ பொருள்‌ உணரக்‌
கூடியபடி செய்யுளை அமைத்தால்தான்‌ தற்காலத்தவர்க்குப்‌ பயன்‌
படுவதாகும்‌. இந்தோக்கம்‌ செய்யுளில்‌ வரும்‌ பதங்களில்‌ பெரும்‌
பாலானவற்றைப்‌ பிரித்தால்‌ அன்றி முற்றுப்பெறாது. இதந்தெறியே
ஏனையவற்றைக்‌ காட்டிலும்‌ சிறந்தது. அடி பிரித்தல்‌, சீர்‌ பிரித்தல்‌,
சீருள்ளே சந்தி பிரித்தல்‌, பதங்களைப்‌ பிரித்தல்‌ என வரும்‌ பரிணாமக்‌
கிரமப்படியும்‌ இது உண்மையாதல்‌ காணலாம்‌. எனினும்‌, இசையும்‌
ஒரோ இடங்களில்‌ கவனிக்கும்படியாயிற்று, உதாரணமாக,
* அமலனாதிபிரான்‌ * என்ற பாசுரத்தில்‌ இதன்‌ அவசியத்தைக்‌
கண்டுகொள்ளலாம்‌. இங்ஙனமே சீர்களையும்‌ ஐஇருவாறு தழுவிப்‌
பதங்களைப்‌ பிரித்திருக்கிறது. பொருளுணர்ச்சிக்கு வேண்டும்‌ காமா
முதலிய பலவகை நிறுத்தல்‌ - குறியீடுகளும்‌ இடப்பட்டுள்ளன.
இனி, பதங்களைப்‌ பிரித்தல்‌ முதலியன பற்றி இப்பதிப்பில்‌
கையாண்ட தெதறிகளில்‌ மிக முக்கியமானவற்றைக்‌ கவனித்தல்‌
வேண்டும்‌. பதங்களைப்‌ பிரிப்பதில்‌ ௪ந்தி முக்கியமான அம்சம்‌.
அவற்றுள்‌ ஒன்றைக்‌ குறிப்பிட விரும்புகிறேன்‌. * இல்‌” என்பது
பல பொருளில்‌ வரும்‌. வீடு, இன்மை, உருபு என்பனவாக வருதலை
முக்கியமாகக்‌ கூறலாம்‌. உருபாக வருவதன்பின்‌ வல்லினம்‌ வரு
மாயின்‌ அது, சந்தி பெற்றே வரும்‌. * திண்ணக்‌ கலத்திற்றிரை”
என்பது திவ்யப்‌ பிரபந்தம்‌ (169). :புறத்தாற்றிற்‌ போய்ப்‌
பெறுவது எவன்‌ * என்பது குறள்‌ (46). இன்மைப்‌ பொருளில்‌ வரு
மிடத்துச்‌ சந்தி சேர்த்தல்‌ இல்லை. - வழுவில்‌ கொடையான்‌*
(திவ்யப்‌. 47), ஏதமில்‌ தண்ணுமை" (திவ்ய. 924), *கோளில்‌
பொ தியில்‌ * (குறள்‌ 9) என்பவற்றைக்‌ காண்சு, உறழ்ந்து வரு
தலுங்கூட இவற்றில்‌ கிடையாது ; இயல்பாகவே திற்கும்‌. இவ்‌
ஈரிடத்தும்‌ வரும்‌ பிரயோகத்தை வேறு பிரித்தநிதல்‌ அவசியமாகும்‌.
அன்றியும்‌ உருபேற்ற நிலையில்‌ திரிந்துவரும்‌ எழுத்துக்கள்‌ கடின
சந்திகளின்‌ பயனாம்‌. இவற்றை நிக்குதலும்‌ வேண்டும்‌. இவ்வகை
கடின சந்திகளில்‌ வருமொழியின்‌ வடிவமும்‌ விளங்க மாட்டாது.
உதாரணமாக, “ திண்ணக்‌ கலத்திற்‌ றிரை ? என்பதில்‌
* திரை ' என்பதன்‌ உண்மை வடிவம்‌ புலப்படுதல்‌ அரிது.
ஆகவே,
வருஞ்‌ சொல்லின்‌ ரூபம்‌ தெளிவுபட இருத்தல்‌ நல்லது. சந்தியை
யும்‌ ஒருவாறு காட்டினால்தான்‌ பொருளும்‌ தெளிவுபடும்‌.
இதனால்‌
* கலத்திற்‌ திரை ” என்று கொடுப்பதே தகுதி எனக்‌ கொள்ளத்‌
தக்கது. இன்னும்‌ பையிற்றுயின்ற என்ற திருப்பாவைப்‌ பாகரப்‌
பகுதியில்‌ * துயின்ற * என்பதனைத்‌ தெளிவுபடுத்திச்‌ சந்தியையும்‌
ஒருவாறு சுட்டி * பையிற்‌ துயின்‌ த” என்று அமைக்கப்பட்டுள்ள து.
இவற்றையெல்லாம்‌ கருதியே சி, வை. தாமோதரம்‌ பிள்ளை அவர்‌
 10
கள்‌ தமது பதிப்புக்களில்‌ இம்முறையைக்‌ கையாண்டனர்‌. இது
போன்ற கடின சந்திகளிலன்‌
திப்‌ பிற இடங்களில்‌ எல்லாம்‌ சந்திகள்‌
தெளிவாகவே பிரித்துக்‌ காட்டப்பட்டிருக்கின்‌
றன,

குற்றுகர முற்றுகரச்‌ சத்திகளைப்‌ பிரித்து, உகரங்களை நக

அளைவுக்‌ குறிகளுக்குள்‌ அமைத்துத்‌ தற்காலத்தார்‌ பலர்‌ பாடல்களை
அச்சிட்டு வருகின்றனர்‌. இதனால்‌ குற்றுகரம்‌ முற்றுகரம்‌ என்ற
இலக்கணம்‌ தெரியலாம்‌. மற்றும்‌ வருமொழி இன்னதெனத்‌
தெரிதற்கு இடமுண்டு. செய்யளோசையை உணர்தற்கும்‌ இது
பயன்படுவதாகலாம்‌. ஆனால்‌, செய்யுளோசையில்‌ நோக்கமின்‌ றிப்‌
பதங்களைப்‌ பிரித்து அச்சிடும்‌ தற்கால நெெறியில்‌ இவை சிறிதும்‌
பயன்படமாட்டா. எனவே, உகரங்களைத்‌ தனிப்படக்‌ காட்டும்‌
தெறி கையாளப்படவில்லை, ”
 a.
திருச்சிற்றம்பலம்‌
திருவாதவூரடிகள்‌ வரலாறு
ஆர்‌ அருள்‌ வடிவம்‌-ஆய அன்னையார்‌ திருக்கண்‌ சாத்த
சீர்‌ அருள்‌ அம்பலத்தில்‌ திருநடம்‌ நவிலுவாரே
பேர்‌ அருளொடு கை-ஏடு பிடித்து எழுதிடப்‌ பணித்தார்‌
தார்‌ அருள்‌ அடியாரோடு நமை எழுதவும்‌ பணிப்பார்‌,
திருப்பெருந்துறைப்புராணம்‌.
தமிழகத்தில்‌ சைவ நன்மக்களால்‌, தெய்வநிலையில்‌
வைத்துப்‌ போற்றப்பெறும்‌ ௪மயகுரவர்‌ நால்வருள்‌ திருவாத
வூரடிகள்‌ ஒருவர்‌, இவருக்கு, மாணிக்கவாசகர்‌, மணிவாசகர்‌,
அருள்வாசகர்‌, பெருந்துறைப்பிள்ளை, ஆளுடைய அடிகள்‌
என்ற பெயர்களும்‌ வழங்குகின்‌ றன. இப்பெயர்களூள்‌, பெரும்‌
பான்மையாக வழங்கப்பெறுவது மாணிக்கவாசகர்‌ என்னும்‌
பெயர்‌. சிவபெருமான்‌, ஞானா தேசிகனாக இவரை ஆஃ
கொண்டபோ து இப்பெயரைச்‌ சூட்டினார்‌ என்பது பலரும்‌
கூறும்‌ வரலாறு. இதனைப்‌ பரஞ்சோதி முனிவர்‌
* பழுது இலாத சொல்மணியினை, பத்திசெய்து, அன்பு
முழுதும்‌ ஆகிய வடத்தினால்‌ முறை தொடுத்து, அலங்கல்‌
அழுது சாத்தும்‌ மெய்‌ அன்பருக்கு, அகம்‌ மகிழ்ந்து ஐயர்‌,
வழுவு இலாத பேர்‌ மாணிக்கவாசகன்‌ ** என்ளுர்‌.

எனக்‌ குறிப்பிடுகிறார்‌. திருவாதவூரில்‌ பிறந்தமையால்‌,

திருவாதவூரடிகள்‌, வாதவூரர்‌, என்றும்‌; சிவபெருமானால்‌
திருப்பெருந்துறையில்‌ ஆட்கொள்ளப்‌ பெற்றமையால்‌,
பெருத்துறைப்பிள்ளை என்றும்‌ ; சிவபெருமான்‌ ஆட்‌
கொண்ட நால்வருள்‌ இவர்‌, ஆண்டான்‌ அடிமை முறையில்‌
கஇின்றமையாலும்‌, துறவு பூண்டமையாலும்‌ ஆளுடைய
அடிகள்‌ என்றும்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌.
இவருடைய வாழ்க்கை வரலாறு, இரண்டு பெரும்‌
பிரிவுகளில்‌ கருதப்பெறவேண்டும்‌ ; ஒன்று ஞானநெநநி
வாழ்க்கை; WHS Mash H 2B vaG 5D _ வாழ்க்கை, முன்னை
யதை நாம்‌ தெரிந்துகொள்வதற்கு, இவரே, தெளிவான
குறிப்புக்களைக்‌ கொடுத்துள்ளார்‌; அக்குறிப்புக்கள்‌, இவர்‌
திருவாய்‌ மலர்ந்தருளிய தெய்வத்‌ திருவாசகத்தின்‌
 21
தேனூறும்‌ அமுதப்பாடல்களிலுள்ளன வேயாகும்‌. இத்‌
தெய்வத்‌ தீந்தமிழ்ப்‌ பனுவலைப்பற்றிய சிறு முன்னுரை
ஒன்று, பின்னர்‌, தனித்‌ தலைப்பில்‌ தரப்பட்டுள்ளது
இவருடைய உலகதெநறி வாழ்க்கையைத்‌ திட்டமாகவும்‌,
தெளிவாகவும்‌ தெரிந்துகொள்ளுதந்கேற்ற பழைய வர
லாற்றுச்‌ செய்திகள்‌, நூல்வழியாகவேர்‌, வரலாற்று முறை
யில்‌ இடம்பெறக்கூடிய வேறு ஆதரவுகள்‌ வழியாகவோ,
இதுகாறும்‌ நமக்குக்‌ கிடைத்தில; நாமும்‌ இதுவரையில்‌
இவற்றைத்‌ தேடும்‌ முயற்சியில்‌ ஈடுபட்டோமில்லை. இவ
ருடைய இயற்பெயர்தானும்‌ எது என்பது அறிந்திலோம்‌ ;
இவரைப்பற்றி இப்போது நாம்‌ தெரித்திருப்பதெல்லாம்‌,
புராணங்கள்‌ மான்மியங்கள்‌ என்று வரும்‌ பழங்கதைகளில்‌
வந்த செய்திகளே.

இந்தப்‌ புராண இலக்கியம்‌, ஒரு தனித்தகு தியுடையது;

செவிவழக்காக வந்தவற்றை மிகைப்படுத்தியும்‌, உருவகப்‌
படுத்தியும்‌, தெய்வீக நிகழ்ச்சிகள்‌ பலவற்றைக்‌ கற்பனை
செய்து புகுத்தியும்‌, தொன்றுதொட்டு வரும்‌ கருத்துக்‌
களையும்‌, வரலாற்றுச்‌ "செய்திகளையும்‌, கொள்கைகளையும்‌
இடையிடையே பின்னியும்‌, எடுத்துக்கொண்ட பொருளுக்கு
ஏற்றம்‌ கற்பிப்பதற்காக, காலங்கடந்த இதிகாச மாந்த
ர௬ுடனும்‌. தெய்வங்கள்‌ முனிவர்களுடனும்‌, பெருவழக்கி
பழஞ்செய்திகளுடனும்‌ தொடர்புபடுத்தியும்‌, மக்‌
லுள்ள
களின்‌ அறிவு, இச்சை, செயல்களை வளம்படுத்தி நல்வழிப்‌
படுத்துவதற்காகப்‌ பல உண்மைகளையும்‌ வாழ்க்கை வழிகளை
யும்‌, கதைகள்‌ மூலமாகவும்‌ வற்புறுத்திக்கூறும்‌ நல்லுரைகள்‌
மூலமாகவும்‌, புராணம்‌ இயற்றியோர்‌ கொள்கைகள்‌ அவர்‌
கள்‌ காலத்தின்‌ கருத்துக்கள்‌ நிகழ்ச்சிகள்‌ முத்வியவற்றை
உள்ளீடாகப்‌ புகுத்தியும்‌, எனிய முறையில்‌ எல்லோர்‌
உள்ளத்திலும்‌ பதியுமாறு சொல்லிவருவதாகும்‌. இதனால்‌
விளைந்த நன்மைகளும்‌ ஊக்கமும்‌ பல என்றாலும்‌ , இப்பகுதி
இலக்கியத்தைச்‌ சார்ந்த நூல்களிலிருந்து வரலாற்று
உண்மைகளை அறிந்து கொள்ளுவ து எளிதல்ல,; - ஆனால்‌
வரலாற்று உண்மைகள ்‌ அடிப்படைய ில்‌ இல்லாமலும ்‌ இல்லை.

திருவாதவூரடிகள்‌ வரலாற்றைக்‌ கூறுவனவாக எழுந்த

புராணங்களில்‌, காலத்தால்‌ முற்பட்டது. ஏறக்குறைய அறு
- நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்‌ ' தோன்றிய, பெரும்பற்றப்‌
 22

புலியூர்‌ தம்பி * திருவாலவாயுடையார்‌ திருவிளையாடற்‌

புராணமும்‌; பின்னர்‌ தோன்றியவற்றுள்‌ ஏறத்தாழ ஐந்‌
நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்‌ எழுத்த கடவுண்மாமுனிவர்‌
“ திருவாதவூரர்‌ புராணமும்‌,” ஏறத்தாழ முன்னூறு ஆண்டு
களுக்குமுன்‌ வந்த பரஞ்சோதி முனிவர்‌ திருவிளையாடற்‌
புராணமும்‌? , தொண்ணூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்‌ மகா
வித்வான்‌ மீனாக்ஷிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌ எழுதிய
திருப்பெருந்துறைப்‌ புராண”மும்‌*? கருதவேண்டியவை.
மாசிலாமணி ஞானசம்பத்தர்‌ என்னும்‌ பெரியாரின்‌
மாணவர்‌ ஒருவர்‌ எழுதிய * உத்தரகோசமங்கைப்‌ புராணம்‌ £ 4

1. ஞானோபதேசம்‌ செய்த திருவிளையாடல்‌ 89ம்‌, நரி குதிரை

யான திருவிளையாடல்‌ 95ம்‌, குதிரை நரிபான திருவிளையாடல்‌ 20ம்‌,
மண்‌ சுமந்த திருவிளையாடல்‌ 56ம்‌ ஆக 261 செய்யுள்கள்‌.
2. வாதவூரருக்கு உபதேசித்த படலம்‌ 96ம்‌, நரி பரியாக்கிய
படலம 1274, uf நரியாக்கிய படலம்‌ 66ம்‌, மண்‌ சுமந்த படலம்‌
1314ம்‌ ஆக 599 செய்யுள்கள்‌.
8. திருவாதவூரர்‌ திருவவதாரப்‌ படலம்‌ 65%, அமைச்சுரிமை
பூண்ட படலம்‌ 61ம்‌, திருப்பெருந்துறையடைத்த படலம்‌ 87ம்‌, உப
௧௪ படலம்‌ 1090ம்‌, மதுரையை அடைந்து விடைபெற்ற படலம்‌
77ம்‌, தில்லையை அடைந்த படலம்‌ 78ம்‌ ஆக 478 செய்யுள்கள்‌.
புரூரவன்‌ பெருந்துறையடைந்து திருவிழாச்செய்த படலத்தில்‌,
திருவாதஷாருக்குத்‌ திருவிழா எடுத்துச்‌ சிறப்புற நடைபெறும்‌
செய்தி பல விளக்கங்களுடன்‌ அழகுபெறச்‌ சொல்லியிருக்கிறது.
&. பார்ப்பதி தவம்‌ புரிந்த அத்தியாயத்தில்‌ 11, 12, 18, 19, 20
ஆவது செய்யுள்கள்‌. இப்புராணம்‌ கூறுவதின்‌ சுருக்கம்‌ :* ஓராயிரம்‌
முனிவர்களுக்குச்‌ சிவபெருமான்‌ ஞானோபதேசம்‌ செய்துவரும்‌ நாட்‌
களில்‌, ஒரு நாள்‌, இலங்கையில்‌ தன்னை நோக்கித்‌ தவம்‌ செய்யும்‌
மண்டோ தரிக்கு அருள்‌ செய்யச்‌ சென்றவர்‌ தன்‌ கைச்சுவடியாகிய
எழுதரும்‌ திருமுறையை ஆயிரம்‌ முனிவருள்‌ ஒருவராய மாணிக்க
வாசகர்‌ என்பவரிடம்‌ கொடுத்தார்‌. சிவபெருமான்‌ கட்டளைப்படி
அங்குள்ள திருக்குளத்தில்‌ தீப்பிழம்பு தோன்ற முனிவரெல்லாம்‌
அதனுட்‌ பாய்ந்தனர்‌. மாணிக்கவாசகர்‌ திருமுறையைக்‌ காப்பாற்ற
வேண்டி அத்திருக்குளத்தின்‌ கரையிலேயே நெடுநாள்‌ தங்கியிருத்‌
தனர்‌. பொருள்தூல்பொறித்த திருமுறையைப்‌ போற்றல்‌ குறித்து
வீற்றிருந்த, மருள்‌ நீங்கு உணர்வின்‌ மாணிக்கவாச௪௬னை, எம்‌ இறை
தோக்கி, “இருள்‌ நீர்‌ வேவி ஞாலத்கில்‌, யாம்‌ வாழ்‌ தலங்கள்‌ தொறும்‌
அடைத்து, தெருள்‌ நீர்‌ மொழிச்‌ செய்யுளில்‌ புகழ்தல்‌ செய்தி; அதன்‌
பின்‌, ஓர்‌ பதியில்‌, தொன்றுபடும்‌ மும்மலம்‌ நீக்கி, தோன்ருத்‌ துணை
யின்‌ அருள்‌ வெளிப்பட்டு, என்றும்‌ உலவாப்‌ பேரினள்பத்து இரண்டும்‌
ஒன்றும்‌ அறத்தினைப்ப உயர்வீடு அருள்வாம்‌” என நவின்ருர்‌.
 23

மாணிக்கவாசகரின்‌ மூற்பிறப்புச்‌ செய்தி ஒன்றைத்தான்‌

பேசுகிற து.
எவருடைய வாழ்க்கை வரலாற்றைத்‌ தெரிந்துகொள்ள
வேண்டும்‌ என்றாலும்‌, அவர்கள்‌ பிறந்த, வளர்ந்த, வாழ்ந்த
சூழ்‌ நிலையைப்‌ பற்றியும்‌, அக்காலத்து அரசியல்‌ நிலை, நாட்டு
நிலை முதலியவற்றைப்‌ பற்றியும்‌ தெரிந்துகொள்ள வேண்‌
டும்‌. எனவே, இவ்வரலாறு, மிகவும்‌ சுருங்கிய முறையில்‌,
முதலாவதாக, வாதவூரர்‌ பிறந்த சிற்றூரைப்பற்றியும்‌,
இரண்டாவதாக, கடவுண்மாமுனிவர்‌ எழுதிய திருவாதவூரர்‌
புராணத்தில்‌ கண்டபடி வாதவூரர்‌ வரலாற்றையும்‌, மூன்றாவ
தாக, வாதவூரர்‌ காலத்துப்‌ பாண்டிய நாட்டு. அரசியல்‌, பொரு
ளாதார நிலைகளைப்பற்றி இந்த வரலாறுக்கு வேண்டிய
அளவு சிறிது கூறியும்‌, வாதஷார்‌ உலக வாழ்க்கையைத்‌
்‌ தெரிந்துகொள்வதற்கு இதுவசை வழங்கிவருகிற வர
லாற்றை அடிப்படையாக வைத்து சில கருத்துக்களை
எழுப்பி சிந்தனையை ஊக்கும்‌ முறையிலும்‌ எடுத்துரைக்க
முன்வருகிறது. வாதவூரர்‌ வரலாற்றில்‌, கடவுண்மா முனிவர்‌
சொல்லுவதற்கும்‌, பெரும்பற்றப்புலியூர்‌ நம்பி சொல்லு
வதற்குமுள்ள கருதத்தக்க செய்தி வேறுபாடுகளை அடிக்‌
குறிப்பில்‌ காணலாம்‌. சென்ற நூற்றாண்டின்‌ முற்பகுதியில்‌
வாதவூரர்‌ வரலாறு எவ்வாறு ஆறிஞர்களால்‌ சுருக்கமாகக்‌
கூறப்பட்டது என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாகத்‌ திருவாவடு
துறை ஆதீன மஹாவித்வான்‌ காண்டவராயத்தம்பிராண்‌
சுவாமிகள்‌ எழுதிய பாட்டில்‌ ஒரு பகுதியும்‌ கொடுக்கப்‌
பெற்றிருக்கிறது. (பிற்சேர்க்கை 2)
I
நம்நாடு, பரத்த நிலபரப்பும்‌, நீண்ட வரலாறும்‌ உடை
யது. பழங்காலந்தொட்டே, இதில்‌ சில சிறு ஊர்கள்‌, ஞானப்‌
பயிர்‌ 'விளைவிக்கும்‌ நாற்றங்கால்களாக இருந்து வந்திருக்‌
கின்றன. இவை, நிலப்பரப்பில்‌ மிகமிகச்‌ சிநியவையாக
இருப்பினும்‌, தொன்றுதொட்டு தொடர்ந்துவந்த தூய
பண்புகளைக்‌ காப்பாற்றியும்‌, வளர்த்தும்‌, பரவச்செவய்தும்‌
வத்தவகையில்‌, மக்கள்‌, வரலாற்றுள்‌ சிறந்த இடம்‌ பெறத்‌
தக்கவையாகின்றன. இந்த ஞான நாற்றங்காலின்‌ வர
லாறுகள்‌, இதுகாறும்‌, சிறிதளவிலேனும்‌ ஆரசாயப்பெருத்து
வரலாற்றுப்‌ பகுதியில்‌ ஒரு பெருங்குறையேயாகும்‌. இயந்‌
 24
கையின்‌ சிற்றத்தாலும்‌, வேற்றவர்‌ படையெடுப்பாலும்‌,
மக்களின்‌ நெறி திநம்பிய போக்குகளினாலும்‌, ஆள்‌ பவர்‌
அறிவின்மையாலும்‌, ஒவ்வொரு கால வட்டங்களில்‌, நாடு
இன்னலுற்று, மக்கட்‌ பண்புகள்‌ வாழ்வதற்கான நீரூற்று
கள்‌ யாவும்‌ வறண்டு, பாலை வனமாக மாறும்‌ நிலைமைக்கு
வந்த நாட்களிலெல்லாம்‌, இந்தச்‌ சிற்றூர்களே பாலைவனத்‌
தில்‌ பசுஞ்சோலைகளாக நின்றன. இமயம்‌ முதல்‌ Hull
வரை பரவியுள்ள நம்‌ காட்டில்‌, பலவேறு இடங்களில்‌, பல
வேறு காலங்களில்‌ தோன்றி, வளர்ந்து, ஒன்றுபட்டுப்‌
பரவிய நற்பண்புகளும்‌, ஞான நோக்கங்களும்‌ இச்சிற்றூர்‌
களையே புகலடைந்து உயிர்‌ வாழ்ந்தன. இச்சிற்றூர்களில்‌
வாழ்ந்த மக்கள்‌, ஊன்‌ நோக்கும்‌ இன்பம்‌ வேண்டி உழல்‌
வதிலேயே காலத்தைக்‌. கழித்து விடாமல்‌, வான்‌ தோக்கும்‌
வழியில்‌ தின்றார்கள்‌. உலகதெெறிக்‌ கல்வியிலேயே ஆழ்ந்து
விடாமல்‌ வீட்டு நெறிக்‌ கல்வியைச்‌ சிறப்பாகப்‌ போற்றினார்‌
கள்‌. நிலையில்லாத உலகில்‌ நிலைத்தது' எது என்பதைக்‌
காண்பதே, அவர்களுடைய தலையாய தோக்கமாக இருந்‌
தது. நிலைத்ததற்கும்‌ நிலையாததற்கும்‌ உள்ள தொடர்பை
யும்‌, நிலையா ததைக்ககொண்டு நிலைத்ததைப்‌ பற்றும்‌ வழியை
யும்‌ பல படிகளிலிருந்து ஆய்ந்து வந்தனர்‌. உள்ளத்தின்‌
தூய்மையர்கிய உண்மையும்‌, வாயின்‌ தூய்மையாகிய வாய்‌
மையும்‌, மெய்யின்‌ தூய்மையாகிய மெய்ம்மையும்‌ இவை
மூன்றும்‌ ஒன்‌. நிய செம்மையும்‌, இவர்களிடம்‌ ஒளிவிட்டு ஓங்‌
கின. எவ்வுயிரிடத்தும்‌ செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகி, அந்த
ணர்‌ என்னும்‌ சிறப்புக்கு உரியவர்களாக விளங்கினார்‌
இவர்களுடைய அன்ருட வாழ்க்கையும்‌, தணிச்சிறப்பு உடைய
தாகவே சென்றது. இந்த ஞான நாற்றங்கால்கள்‌, ஒவ்‌
வொன்றும்‌ சில சிறப்பியல்புகள்‌ உடையனவாக இருப்பி
னும்‌,பல பொது இயல்புகள்‌ உடையனவாக விருந்தன.
இத்‌
தகைய முதுபதிகளில்‌, ஒன்றைப்பற்றி ஏறக்குறைய ஆயிரம்‌
ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்‌, ஒரு பெரியார்‌ எழுதி வைத்த
குறிப்பைப்‌ பார்ப்போமானால்‌, பொதுவாக, ஞானப்பயிர்‌
விளையும்‌ சிற்றூர்‌" மக்களின்‌ அன்றாட வாழ்க்கையை ஒரு
வாறு தெரிந்து கொள்ளலாம்‌.
செந்தமிழ்ச்‌ செய்யுளில்‌ அமை
இந்தக்‌ குறிப்பு, ஓர்‌ இனிய
தந்துள்ளது ; இது, வாழ்க்‌
கையை இயங்கு ஓவியம்போல்‌, நம்‌ கண்முன்‌ காட்டும்‌
பெருமை வாய்த்தது. அனைவரும்‌ படித்து ; இன்பமும்‌
 25

பயனும்‌ பெறவேண்டி, அச்செய்யுளில்‌, ஆண்‌ மக்களது

அன்றாட வாழ்க்கையைக்‌ குறிப்பிடும்‌ பகுதிமட்டில்‌ கீழே
தரப்பெறுகிறது. அவ்வூர்ப்‌ பெருமக்கள்‌ ஒவ்வொரு நாளும்‌
காலையில்‌ எழுந்து நீராடல்‌, வழிபாடு முதலியவற்றை
முடித்துக்கொண்டு,

' பொய்ம்மை கடிந்து, புகழ்புரிந்து, பூதலத்து

மெய்ம்மை தலைசிறந்து, மேதக்கும்‌ உண்மை
மறை பயில்வார்‌ ; மன்னு வியாகரணக்‌ கேள்வித்‌
துறை பயில்வார்‌ ; தொல்நூல்‌ பயில்வார்‌ ; முறைமையினால்‌
, ஆகமங்கள்‌ கேட்பார்‌ ; அரும்கலைநூல்‌ ஆதரித்து,
போகம்‌ ஒடுங்கா, பொருள்‌ துயிப்பார்‌ ; சோகம்‌ இன்றி,
தீதி, நிலை, உணர்வார்‌; நீள்‌ நிலத்துள்‌, ஐம்புலனும்‌
காதல்விடு தவங்கள்‌ காமுறுவார்‌ ; ஆதி,
அரும்கலை, நூல்‌, ஓதுவார்‌ ; ஆதரித்து, வென்றிக்‌
கரும்கவியை நீங்கக்‌ கனல்‌ வகுப்பார்‌ ; ஒருங்கு இருந்து
காமநூல்‌ கேட்பார்‌; கலைஞானம்‌ காதலிப்பார்‌ ;
ஓமரநூல்‌ ஓதுவார்‌, உத்தரிப்பர்‌ ; பூ மன்னும்‌
நான்முகனே அன்ன சீர்‌ நானூற்றுவர்‌ மறையோர்‌
தாம்‌ மன்னி வாழும்‌ தகைமத்து "

- ஆளுடைய பிள்ளையார்‌ திருவுலா மாலை.

இத்தகைய தெய்வத்திரு விளையும்‌ முதுபதிகளுள்‌, திரு

வாதவூர்‌ ஒன்று; இது பாண்டிய நாட்டில்‌ உள்ளது. சங்க
காலப்‌ பெரும்புலவராகிய கபிலர்‌ பிறந்ததும்‌ இப்பழம்பதியே
யாகும்‌. அவர்‌ காலத்து, இவ்வூர்‌ பறம்பு நாட்டைச்‌ சேர்த்‌
திருந்தது. இங்கு, அறிவு பண்படுதற்கும்‌ புலமை தோன்று
தற்கும்‌ ஏற்ற பல சூழல்கள்‌ வாய்ந்திருந்தன என்பதை,
கபிலரது இளமை வரலாறு ஒன்றால்‌ நன்கு காணலாம்‌.
இவ்வூரில்‌ இருப்பை மரங்களும்‌, மகிழ மரங்களும்‌ அடர்த்தி
ருந்தன. ஒரு நாள்‌, இருப்பை நிழலில்‌ கபிலர்‌ விளையாடிக்‌
கொண்டிருந்தார்‌ ; அம்மரத்தின்‌ மலர்கள்‌, மரத்தில்‌ இருக்‌
கும்‌ நிலையையும்‌, உலர்த்து மண்ணில்‌ விழுந்து கிடக்கும்‌
நிலையையும்‌ பார்த்தார்‌. மரத்தோடு இணைந்து தன்‌ நிலை
கெடாது நின்ற மலரின்‌ தோற்றம்‌, பெண்‌ யானையின்‌
எழில்மிகு கொம்பு போன்றிருந்தது; மரத்தை விட்டுப்‌
பிரித்து மண்‌ மீது விழுந்து உலர்ந்த 'மலர்‌, பரதவர்‌ முற்றத்‌
திலே உலரும்‌ இறால்‌ போன்றிருந்தது. ஒரே பொருள்‌
தன்‌ நிலையில்‌ இருத்தபோதும்‌, நிலை தவறிய போதும்‌
அடையும்‌ ஏற்றத்தாழ்வு அவருள்ளத்தில்‌ பல வகையான
 26

உலக நிகழ்ச்சிகளையும்‌, எண்ணங்களையும்‌ தோற்றுவித்த து.

தான்‌ கண்ட காட்சியைக்‌ கண்டபடியே ஏற்ற உவமை
யோடு கூறி, ஏனைய கருத்துக்களைக்‌ கற்பவர்‌ மனநிலைக்‌
கேற்ப உய்த்துணர வைத்து,
* ஒநட்டிலை இருப்பை வட்ட ஒண்டூ,
வாடாது - ஆயின்‌,
பீடுஉடைப்‌ பிடியின்‌ கோடு ஏய்க்கும்‌ மே !.
வாடிலோ ?
பைந்தலைப்‌ பரதர்‌ மனைதொறும்‌ உணங்கும்‌
செந்தலை இறவின்‌ சீர்‌ ஏய்க்கும்மே !*

என்று ஒரு செய்யுள்‌ இயற்றினார்‌. இச்செய்யுளின்‌ எளிமை

யும்‌, அருமையும்‌ புலவர்கள்‌ உள்ளத்தைக்‌ கவர்ந்தன. ஏறக்‌
குறைய. அறுநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னிருந்த ஒரு
கவிஞர்‌, திருவாதஷரைப்பற்றிப்‌ பேச வந்தபோது,
“அவ்வூரில்‌ இருப்பை மரத்து நிழலில்‌ ஒரு இனிய
பாட்டொலி எழுந்தது; மகிழ மரத்து இழலிலும்‌ ஒரு ஒலி
எழுந்தது” என அழகு பெறக்கூறி, “முன்னையது,
்‌ நெட்டிலை இருப்பை ” என்று தொடங்குவது, பின்னையது
வேத நாயக னாகிய சிவபெருமானது சிலம்பு ஒலி”, என
விளக்கும்‌,
* நீதிமா மதூக நீழல்‌ ' தெட்டிலை இருப்பை " என்று ஓர்‌
காதல்கூர்‌ பனுவல்‌ பாடும்‌ கபிலனார்‌ பிறந்தமூதூர்‌;
. சோதிசேர்‌ வகுள நீழல்‌ சிலம்பு - ஒவி துளங்கக்‌ காட்டும்‌
வே தநாயகனார்‌ வாழும்‌ வியன்‌ திருவா தவூரா ல்‌ *
-- பெரும்பற்றப்புலியூர்‌ ஈம்பி,

என்னும்‌ செய்யுள்‌ அறிஞர்‌ நினைந்து இன்புறத்தக்கது.

I
சிவபெருமானது திருவருள்‌ வாய்க்கப்‌ பெற்றதும்‌, அப்‌
பெருமானுக்கு தஞ்சு அளித்த கடலோடு கலவாத பெரும
ை
யுடைய வையை ஆற்றால்‌ வளம்பெருக்கப்‌ பெற்றதும்‌,
அகத்‌
திய முனிவனால்‌ தமிழ்‌ வளர்க்கப்‌ பெற்றதும்‌, பகையை
ஒழித்து உலகம்‌ முழுதும்‌ ஆளும்‌ பாண்டியர்களுக்கு
உரியது
மாகிய பாண்டி வள நாட்டில்‌, பழமை பயிலும்‌ அந்தணர்‌
கள்‌ வாழும்‌ திருவாதவூரில்‌ அமாத்தியர்‌ மரபைச்‌ சார்ந்து
 27

சைவடுதறித்‌ தலைவனாகிய ஓர்‌ அந்தணாணுக்கு£? மகவாக,

அவன்‌ மனைவியார்‌ திருவயிற்றில்‌, தென்னர்‌ கோணுடைய
ஆட்சி முதல்வர்‌ தோன்றினர்‌. இவருக்குத்‌ திருவாதவூரர்‌
எண்று பெயரிட்டு, உரிய காலத்தில்‌ ' அமுதூட்டல்‌, குடுமி
வைத்தல்‌, பூணூல்‌ போடுதல்‌ முதலியவற்றைச்‌ செய்தார்‌
கள்‌. இவரும்‌, பதினாருண்டு நிறையுமுன்பே கல்வி கேள்வி
களில்‌ மேம்பட்டு விளங்கினார்‌, இவரது பெருமையை
அறிந்த பாண்டியன்‌, இவரை அமைச்சர்‌ தலைவனாகச்‌
செய்து தென்னவன்‌ பிரமராயன்‌ என்ற சிறப்புப்‌ பெய
ரூடன்‌ அமைச்சர்க்குரிய ஆடை, பூண்‌, கவிகை, தண்டு,
யானை முதலியவற்றையும்‌ கொடுத்தான்‌.

திருவாதவூர்‌ அமைச்சராக இருந்து,

“காதலித்து அறம்‌ செய்வோர்க்குக்‌ கவசமும்‌ கண்ணும்‌ ஆகி,

ஏதிலர்க்கு இடும்பை ஆகி, இறைஞ்சினர்க்கு இன்பம்‌ ஆகி,
ஆதுலர்க்கு அன்னா ஆகி, அரன்‌ அடிக்கு அன்புமிக்கார்‌
பூதலத்து இறைவன்‌ ஆணை பொதுஅற நடத்தும்‌ தாளிலும்‌ ”
சிவபெருமானிடத்து அன்புமிக்கவராய்‌, உலக வாழ்க்கையில்‌
ஒட்டியும்‌ ஒட்டாதும்‌ இருந்து, தன்னை வீட்டு நெறியில்‌
உய்க்கவல்ல ஞான குரவனை நாடிக்கொண் டே இருந்தார்‌. i

இவ்வாறு நீத்த மனத்தராய்‌ நின்று நீதி செலுத்திப்‌

பாண்டியனுக்குப்‌ பெருநிதியும்‌ புகழும்‌ மவியச்‌ செய்து
வரும்போது, ஒரு நாள்‌, ஒற்றர்‌ சிலர்‌ வந்து, மன்னனைப ்‌
பணித்து ' சோழநாட் டின்‌ கடற்கரை யில்‌ ஆரியர்‌ குதிரைகள ்‌
கொண்டு வந்து இறக்கி இருக்கின்றனர்‌' எனக்கூறினார்‌.
பாண்டியன்‌, தன்‌ உடலும்‌ உயிரும்‌ போன்ற சிவனடிக்கு
அன்பராய திருவாதஷரரை, ஒற்றர்கள்‌ குறிப்பிட் ட்‌ குதிரை
களுள்‌ சிறந்தனவற்றைத் ‌ தக்க விலை கொடுத்து ப்‌ பெற்று
வருமாறு பணித்து, ' வானவிமானம்‌' என்னும்‌ தன்‌ திரு
வாழ்கோயில்‌ புகுந்து நாற்பத்தொன்பது கோடி பொண்‌

5. *சுந்தரநாதர்‌ என்ற ஆதிசைவர்‌ *? - வடமொழி ஆலாஸ்ய

மான்மியம்‌. தந்தையார்‌ - * சம்புயா தாசிரிதர்‌ ". தாயார்‌ - * சிவஞான
வதி *-திருப்பெருந்துறைப்‌ புராணம்‌. கைலாச மான்மியம்‌, திருவாது
ஷாுரைத்‌ திருநந்திதேவர்‌ அவதாரம்‌ என்றும்‌, வேறு சில புராணங்‌
கள்‌ * கணறாதர்‌ * என்றும்‌ கூறுகின்‌ றன.
 28

கொடுத்து அனுப்பினான்‌. திருவாதவஷூரும்‌ ஒரு நல்ல

நாளில்‌, தன்‌ மாளிகையினின்றும்‌ புறப்பட்டு, சொக்கரை
வணங்கி,” படைகள்‌ புடை சூழ, குதிரைகள்‌ வத்து இறங்கி
யுள்ள துறையை நோக்கிச்‌ சென்றார்‌.
திருவாதவூரர்‌ செல்லும்‌ வழியில்‌ திருப்பெருந்துறை
யைச்‌ சேர்ந்தனர்‌. அங்கு, ஒரு சோலையில்‌ சிவாகமங்கள்‌
ஒலி கேட்டது. அவ்‌வொலியைக்‌ கேட்ட வாதவூரர்‌ சிவி
கையை விட்டு இறங்கி சோலையின்‌ உட்சென்றார்‌; அங்கு
அடியவர்‌ சூழ, ஒரு குருந்த மரத்தின்‌ நிழலில்‌ ஞானகுரவன்‌
தோற்றத்தோடு வீற்றிருந்த சிவபெருமானைக்‌ கண்டார்‌.
உள்ளத்தால்‌ வணங்கி, தோற்றத்தால்‌ வணங்காதவர்‌
போல நின்று, வீற்றிருந்த ஞானதேசிகனை நோக்கி,
“ஐயனே, தமது செங்கை மீது தங்கியுள்ள புத்தகம்‌ யரது?”
எனலும்‌, ஐயன்‌, “பொய்ம்மை இலாச்‌ சிவஞான போதம்‌"?
என்ளுர்‌. திருவாதஷார்‌ “*சிவம்‌ யாது? ஞானமாவது யாது?
போதம்‌ என்பது எது? இவற்றை விளக்கின்‌ உமக்கு
அடிமையாவேன்‌” என்றார்‌. ஞானகுரவன்‌, “சிவம்‌ என்பது
ஒப்பற்ற மெய்ப்பொருள்‌; ஞானம்‌ என்பது அம்மெய்ப்‌
பொருளை அறிதல்‌; போதம்‌ என்பது தெளிதல்‌ ”” என
வினவினவர்‌ சிந்தை உருகும்‌ வண்ணம்‌ திருவாய்‌ மலர்த்‌
தருளினார்‌.”
6. * பொற்குவியல்‌ நிறைந்த நிதி அறையுட்‌ புகுந்து, கண்‌
காணியர்களை. வைத்துக்கொண்டு ஒழுங்காகப்‌ பல பெருங்கணக்கு
களிலும்‌ பதித்துப்‌ பொருள்‌ எடுத்துச்‌ சென்றார்‌ £- நம்பி. * உள்ளம்‌
வேறுபட்டு அமைச்சியல்‌ நெறியில்‌ ஒழுகினார்‌ * . பரஞ்சோதியார்‌.
7. யானைமுகப்பெருமானையும்‌ அங்கயற்கண்ணம்மையையும்‌
வணங்கி- நம்பி. அம்மையைப்‌ போற்றும்‌ செய்யுள்‌ மிகவும்‌ இனிமை
வாய்ந்தது. ்‌
* என்றார்‌ வரைமயிலே1 ஏழ்பொழில்‌ வாழ்‌ கோகிலமே!
ஒன்ரறாய வேதாகம வாவி ஓதிமமே 1
பொன்ருத எண்‌எண்‌ கலை பேசும்‌ பூவையே 1
மன்ரார்‌ கடம்பவன மானே! அடி போற்றி 1?”
* இப்பொருள்‌ எல்லாம்‌ நினக்கும்‌ நின்‌ அன்பர்க்கும்‌
ஆக்குக £ என வேண்டினர்‌ - பரஞ்சோதியார்‌.
இறைவனை வணங்கியபோது ஒரு வேதியன்‌ திருநீறு
கொடுத்தான்‌-நம்பி. ஒரு ஆதிசைவனாகிய அருச்சகள்‌
திருநீறு கொடுத்தான்‌ - பரஞ்சோதியார்‌.
8. சுவடி யாது எனக்‌ கேட்டதும்‌ அதற்கு விடை கூறியதும்‌
தம்பி திருவிளையாடலிற்‌ காணப்பெறவில்லை,
 29

இவ்வாறு ஞானகுரவன்‌ உரைத்தலும்‌, குன்னை ஆட்‌

கொள்வதற்குச்‌ சிவபெருமானே குருவாக எழுந்தருளியுள்‌
ளார்‌ என்பதை உணர்ந்த வாதவூரர்‌, கண்ணீர்‌ வார, முன்‌
நின்று வணங்கி, “: எம்‌ உயிர்க்கு இறைவனே, உன்‌ திரு
வடியை அணைந்து அடியேன்‌ பிறப்பு ஒழிதல்‌ வேண்டும்‌;
என்னை ஆட்கொண்டருள்க * என விண்ணப்பித்தார்‌.
இவரதுஞான முதிர்ச்சியைக்‌ கண்ட அடியருள்‌ ஒருவர்‌
எழுந்து “இவரது வினைகளை நீக்கிக்‌ காத்தருள வேண்டும்‌”*
என ஞான தேசிகனை வேண்டினார்‌.
ஞானதேதசிகனாக வந்த சிவபெருமான்‌, வாதவூரரைக்‌
கடைக்கணித்து, “அஞ்சற்க” நின்னை ஆட்கொள்ள
வேண்டியே இக்கோலத்தோடு இவண்‌ வந்தோம்‌” எனத்‌
திருவாய்‌ மலர்ந்து, அடியார்களில்‌ ஒருவரை நோக்கி, * இவ்‌
வாதஷஹூரரை இன்று நாம்‌ அடிமை கொள்ள வேண்டும்‌;
மூற்படச்‌ செய்ய வேண்டியவைகளை முறையினால்‌ செய்க?
எனக்‌ கட்டளையிட்டார்‌. அடியவரும்‌, அச்சோலையில்‌, மலர்‌
மாலைகளாலும்‌, பொன்‌, முத்து முதலியன அழகு செய்யும்‌,
பட்டாலும்‌ ஒரு பூங்கோயில்‌ அமைத்து, அக்கோயிலின்‌
நடுவண்‌ ஒரு பொன்‌ ஆசனம்‌ இட்டு, ஞான தேசிகனிடம்‌
திருச்செவி சாற்றினார்‌. கதிரவன்‌ மறைந்த பதினைந்து
நாழிகைக்கு மேல்‌, வாதவூரருக்கு மாயை தொலையும்‌ காலம்‌
அணுகியது. ஞானதேசிகன்‌, வாச நீராடி, குங்குமம்‌,
புழுகு, சாந்தம்‌ குழைத்து மெய்ம்முழுதும்‌ பூசி, ஒப்பற்ற
செம்பட்டாடை. உடுத்தி, தவிசின்மேல்‌ வீற்றருவினார்‌. வாத
வூரரும்‌ தூநீராடி, வெண்‌ துகில்‌ புனைந்து நீறு விளங்கும்‌
மெய்யராய்‌ ஞானதேசிகன்‌ திருமுன்‌ பெரு _ மகிழ்ச்சியொடு
சென்று அவருடைய திருவடிகளைப்‌ புண்ணிய நீரால்‌ கழுவி,
பன்மலர்‌ இட்டு இழைஞ்சி, மெய்ம்முழுதும்‌ பனிநீர்‌
தோய்ந்த சாந்தம்‌ சாத்தி, செங்கழுநீர்‌ மாலை அணிவித்து
கண்குளிரக்‌ கண்டு, திருவமுது படைத்து, அவர்‌ அமுது
செய்தபி4, வெள்ளிலை, பழுக்காய்‌, நறும்புகை, நற்சுடர்‌
முதலிய காட்டி, திருநீறு சாத்தி, ஒளி விளங்கும்‌ ஆடி முன்‌
திகழ்வித்து, திருமுடிமேல்‌ ஒளி வீசும்‌ கூடை கவித்து,
வெண்கவரியும்‌ ஆலவட்டமும்‌. அசைத்து, மலர்களைக்‌
கைகளில்‌ ஏந்தி நின்ளுர்‌.
ஞான தேசிகன்‌ தோற்றத்தில்‌ வந்த சிவபெருமான்‌
வாதவூரிடம்‌ கருணை கூர்ந்து கடைக்கணித்து, திருஐ.ற்‌
 30

தெழுத்தை அறிவிக்கத்‌ திருவுளக்கொண்டு சிவத்தை மூன்‌

னாக மாறி, செவி வழியாகச்‌ சிந்தையுட்‌ புகுமாறு திருவாய்‌
மலர்‌ ந்தருளினார்‌. இவருடைய பிறவித்துன்பம்‌, சிவபெரு
மான்‌ அருள்தோக்கால்‌ விளக்கின்‌ முன்‌ இருள்போல்‌
அகன்‌ ரொழிந்தது. மெய்ம்முழுதும்‌ நிலத்தில்‌ படிய
திருவடியில்‌ விழுந்து வணங்கினார்‌. சிவபெருமான்‌,
இவர்தலைமேல்‌ தன்‌ திருவடிகளை வைத்தார்‌. தேசிகன்‌
திருவடி தோய்ந்தவுடனே வாதவூரருக்கு மக்கட்கு
உரிய பொய்ப்புலனும்‌, பொய்யுணர்வும்‌ மாய்ந்து சிவ
கரணங்கள்‌ தோன்றின. எல்லையில்லாத பேரானந்தத்தில்‌
முழுகி, தன்‌ சென்னிமிசைச்சூடிய சிவபெருமான்‌ திருவடி
களைக்‌ கண்களில்‌ ஒற்றிக்கொண்டு மார்போடு அணைத்து
மெய்யுணார்வோடு எழுந்து நின்றார்‌, தேவர்கள்‌ மலர்மழை
பொழிந்தனர்‌; அடியவர்கள்‌ கைகளில்‌ மலர்மாலைகள்‌ ஒளி
செய்தன: ஆலவட்ட மும்‌ கவரியும்‌ இருபக்கமும்‌ அசை ந்தன ;
முனிவர்‌ கூட்டம்‌ வணங்கின.
மறுநாள்‌, ஞானகுரவன்‌, வாதவூரரைத்‌ தனியே
அழைத்து, சிவாகமங்களின்‌ உண்மைகளைக்‌ காட்டி, தன்‌
உருவத்தை மனத்தில்‌ வைப்பதே மெய்ப்பொருளுணர்வது
என்று தெளிமொழிகள்‌ கூறி அருளினார்‌. வாதவூரர்‌ மெய்ம்‌
மறத்து, பலமுறையும்‌ ஞானதேசிகனை வணங்கி, தன்‌ உடல்‌,
பொருள்‌, ஆவி எல்லாம்‌ தேசிகன்‌ திருவடிகளில்‌ ஒப்புவித்து
விட்டார்‌. தான்‌ குதிரை வாங்கக்‌ கொண்டுவந்த பொற்‌
குவியல்‌ அனை த்தையும்‌ குருவின்‌ திருவடி காணிக்கையாக
வைத்துவிட்டார்‌? , ஞான தேசிகனும்‌, திருமுகம்‌ மலர்ந்து,
வாதவூரரது காணிக்கைகளை ஏற்று, பொற்குவியலை, திருக்‌
கோயிற்‌ பணிகளுக்கும்‌, தவம்‌ சேய்வோர்க்கும்‌, வறியவர்‌
. களுக்கும்‌ பயன்படுத்துமாறு அடியவருள்‌ சிறந்தவர்‌ ஒரு.
வருக்குக்‌ கட்டளையிட்டார்‌. வாதவூரரும்‌ மக்கள்‌ யாக்கை
யிலே இருந்தும்‌ வீடு பெற்றவராயினர்‌. சேனை புடைசூழ
அரசரைப்போல்‌ வற்த வாதவூரர்‌, உருத்தெரியாமல்‌
மெய்‌
யெல்லாம்‌ வெண்ணிீறணிந்து, கோவண உடையும்‌, விரித்த
குஞ்சியும்‌, தூயநீர்‌ பொழியும்‌ கண்ணும்‌ உடையவரானூர்‌.
இவ்வாறு மாறிய பின்னர்‌, ஞானதேசிகனை அன்புடன்‌
பார்த்து நிற்பார்‌ ; அழுவார்‌; கைகூப்பித்‌ தொழுவார்‌; விழு
9. குதிரை வாங்கக்‌ கொண்டுவந்த , பொருளை எல்லாம்‌
வாதவுரரே தம்‌ மனம்‌ சென்றவாறு பலருக்கும்‌
வழங்கினார்‌-. நம்பி,
 81
வார்‌; இன்பங்கொண்டு எழுவார்‌; புறங்காட்டாது பின்பால்‌
செல்வார்‌; முன்வருவார்‌; பகல்‌, இரவு என்பது அறியாத
வராய்‌ ரநானத்‌ திருமேனியையே இடைவிடாது கண்டு,
பாலர்‌, பித்தர்‌, பேயர்‌ தன்மையரானார்‌.
இவர்‌ "இவ்வாறு மாறியதைக்‌ சண்ட உடன்வந்த
படைத்தலைவர்கள்‌ சுற்றத்தார்‌ முதலியோர்‌ நெருங்கி
வரந்துதொழுது, பாண்டியன்‌ சினம்‌ கொள்ளாவண்ணம்‌
குதிரை வாங்கிக்கொண்டு போக வேண்டுமென்பதை அறவே
மறத்து இருப்பது பெருங்குற்றம்‌ என்பதை வற்புறுத்தி,
இவரை வரவேண்டும்‌ என்று அழைத்தபோது, அவர்களை
தோக்கி, '*மாசுமறைத்த உணர்வு மிக்கவர்களே, நீவிர்‌
யாவர்‌ ? மாயையில்‌ மருண்டு என்னிடம்‌ பொய்யுரைகளைப்‌
பேசன்மின்‌, அகன்று சென்மின்‌'' எனச்‌ சொல்லிவிட்டார்‌,
உடன்வந்தோரும்‌ ஒன்றும்‌ தோன்றாது இரங்கி,
பாண்டியனிடம்‌ சென்று நிகழ்ந்தவற்றைத்‌ தெரிவித்து
வணங்கினார்கள்‌.

இவ்வரலா று கேட்ட பாண்டியன்‌ உளம்தநொந்து ஓலை

ஒன்று எழுதி, அவ்‌ ஓலையை வாதவூரருக்குக்‌ காட்டி கைப்பிடி
யாகக்‌ கொண்டுவருமாறு அவர்களுக்குக்‌ கட்டளையிட்டான்‌.
அவர்களும்‌ விரைந்தோடி வாதவூரரிடம்‌ மன்னவன்‌
திருமுகத்தை நீட்டினார்கள்‌. வாதவூரர்‌ * அஃது யாது ” என
“பாண்டியன்‌ விடுத்த திருமுகம்‌'' என்றனர்‌. அரன்‌ திருமுகம்‌
அல்லாது வேறு ஓரு திருமுகமும்‌ காண மனமில்லாது
நின்றார்‌. ஒருவன்‌, திருமுகத்தைப்‌ படித்து எடுத்துரைத்தான்‌.
அது கேட்ட வாதவூரர்‌ ஒருவாறு உலக ஞானம்‌ உண்டான
வராய்‌, ஞானதேசிகனிடம்‌ சென்று, பாண்டியன்‌ திருமுகம்‌
விடுத்தமையை விண்ணப்பித்தார்‌. இது கேட்ட தேசிகன்‌
புன்முறுவல்‌ பூத்து “* அஞ்சற்க, ஆவணி மூலத்தன்று நாமே
கசுதிரைகளைக்கொண்டு வருவோம்‌, ஆகையால்‌, தீ மன்ன
னிடம்‌ சென்று ' குதிரைகள்‌ ஆவணி மூலத்தன்று இவ்விடம்‌
வரவிருக்கின்‌ றன ; திருமுகம்‌ கண்டு முன்னதாகவே

10. திருப்பெருந்துறையிலேயே பொற்குவியலோடு தங்கிவிட

உறுதி செய்துகொண்டு, உடன்வந்தவர்களை அழைத்து, * ஆடித்‌
திங்களில்‌ குதிரைகள்‌ வாரா, ஆவணியில்‌ துறை தொறும்‌ வந்து
இறங்கும்‌, அப்போது நானே பார்த்து நல்ல குதிரைகள்‌ வாங்கி
வரு கிறேன்‌ என்று அரசனிடம்‌ - நம்பி.
தெரிவியுங்கள்‌ ' என்றார்‌
 3d
வந்தேன்‌ எனத்‌ தெரீவித்து, இந்த வீகையயர்ந்த wn dors
கத்தைக்‌? கையுறையாகக்‌ கொடுத்து மன்னனைக்‌ காண்பா
யாக' எனத்‌ திருவாய்‌ மலர்ந்து, உயர்ந்த ஒரு மாணிக்க
மணியை. நல்கினார்‌. வாதவூரர்‌ விழிப்புனல்‌ சிந்த, பிரிய
மனம்‌ இல்லாதவராய்‌, நின்று நின்று வணங்கி, “ஐயனே
என்னை நீத்தியோ? ” என, மனம்‌ கவன்று விடைபெற்றுப்‌
புறப்பட்டார்‌.

வாதஷரர்‌, முன்போல்‌, அமைச்சர்‌ கோலத்துடன்‌. மது

ரைக்குத்‌- திரும்பிச்‌ சென்று இறைவன்‌ அருளிய மாணிக்க
மணியை மன்னனுக்குக்‌ கையுறையாகக்‌ கொடுத்து மகிழ்‌
வித்தார்‌. பாண்டியனும்‌ முன்னைய சினம்‌ தணிந்து மகிழ்‌
வொடு அவரைத்‌ தன்‌ அருகில்‌ அமரச்‌ செய்து நிகழ்த்தன
எல்லாம்‌ வினவ, அமைச்சர்‌ குதிரைகள்‌ யாவும்‌ சிறப்புடை
யனவாயுள்ளன; நல்ல நானில்‌ இங்குக்‌ கொண்டுவர
எண்ணினேன்‌; ஆவணித்‌ திங்கள்‌ மூல தாள்‌ மிகவும்‌ நல்ல
காள்‌ என, பூசுரர்‌ புகன்னார்‌ ; அதுவரை, திருப்பெருந்துறை
யில்‌ தங்க எண்ணினேன்‌; இதற்குள்‌ * விரைந்து வருக*
என்னும்‌ திருமுகம்‌ பெற்று இவண்‌ வந்தேன்‌.” எனக்‌
கூறினார்‌. பாண்டியனும்‌, அவரைத்‌ தேற்றி, தன்‌ திருமுகத்‌
தைக்‌ கருத்தில்‌ கொள்ளாது, என்றும்போல்‌ இருக்குமாறு
பணித்து அவர்‌ உள்‌ ளத்தில்‌ உவகை வரச்‌ செய்தான்‌.

பாண்டியன்‌ ஆவணி மூலத்தை ஆவலுடன்‌ எதிர்‌

பார்த்துக்‌ கொண்டிருந்தான்‌. அதற்கு இரண்டு நாள்‌
முன்னதாகவே அமைச்சருள்‌ ஒருவன்‌ பாண்டியனிடம்‌
சென்று, முதல்‌ அமைச்சராகிய வாதவூரர்‌
சொல்லியவனை த்‌
தும்‌ பொய்யுரை என்றும்‌, அவர்‌ குதிரையைக்‌ கண்டதும்‌
இல்லை, கொண்டதும்‌ இல்லை என்றும்‌, கொண்டு சென்று
பொற்குவியல்‌ அனைத்தையும்‌ திருப்பெரு
ந்துறையில்‌ சிவ
னடியார்‌ ஒருவருக்குத்‌ திருவடிக்‌ காணிக
்கையாகச்‌ செலுத்தி
விட்டார்‌ என்றும்‌ தெரிவித்தான்‌. பாண்டியனும்‌,
அமைச்சன்‌ சொல்லியவை யெல்லாம்‌ இந்த
உண்மை என்பதை
ஒற்றர்களைக்கொண்டு அறிந்து, சீற்றம்‌ மிக்கவனாய்‌,
வாதஷூரர்‌ கொண்டு சென்ற பொருளனை த்தையும்‌ திருப்பி
ப்‌
31, அணிக்்கம்‌
மாணிக கும்‌ ஏ காடுத்தத
ப்‌ ாக நம்பி
ம்‌ திருவிளையாடல்‌ ட கூற
 33
பெற வேண்டி தண்டலாளரை ஏவினான்‌. தண்டலாளர்‌,
மன்னவன்‌ கட்டகாயை வாதவூரருக்கு அறிவித்து, கொண்டு
சென்ற பொருளைத்‌ தருமாறு வற்புறுத்தினர்‌. வாதவூரர்‌
ஒன்றும்‌ சொல்லவியலாது வாளாவிருந்தார்‌. இரவே
ஏவலர்‌, அமைச்சர்‌ தலைவரைக்‌ கடுஞ்சிறையில்‌ இட்டனர்‌.
பொழுது புலர்ந்ததும்‌ தண்டலாளர்‌, வாதஷரரை வெளியே
கொணர்ந்து சடுவெயிலில்‌ நிறுத்திக்‌ கொடுமையாக வருத்‌
தினர்‌. மதுரை மக்கள்‌ எல்லாம்‌ இவருடைய நிலைமையைக்‌
கண்டு மனம்‌ வருந்தினார்கள்‌. திருவாதவூரர்‌ தன்னை ஆட்‌
கொண்ட ஞானதேசிகன்‌ தோற்றத்தில்‌ எழுந்தருளிய சிவ
பெருமானை உள்ளத்தில்‌ ஆழ தினைந்து “ஐயனே, ஆவணி
மூலத்தில்‌ குதிரைகொண்டு வருவதாகச்‌ சொல்லிய உளன்‌
உரை பொய்யாகுமோ? உலக வாழ்வை வெறுத்து உன்‌
திருவடிக்கு ஆளான தான்‌ இவ்வாறு துன்புறுவதும்‌ தகுதி
தானோ? இந்த நிலையில்‌ என்னை வெறுத்துக்‌ கைவிடில்‌
உனச்குயார்‌ ஆளாஉர்‌ ? சிஉ௨னடியான்‌ ஒருஉன்‌ இல்வாறு
துன்பப்படுதல்‌ உனக்கு இழிஉல்லவா ?” என்று பலவாறு
வருந்தினார்‌.
இவ்வாறு வருந்தும்‌ திருவாதவூரர்‌ சிந்தை மெவிவை
கீர்த்தற்குத்‌ திருவுளம்‌ கொண்ட. ஞான தேசிகனாகிய சிவ
பெருமான்‌, நரிகளை!53 யெல்லாம்‌ குதிரைகளாக மாற்றி,
தேவர்களைப்‌ பாகர்களாக்கி அவற்றைச்‌ செலுத்தி வரச்‌
செய்து, தான்‌ சூதிரை வணிகன்‌ கோலம்‌ கொண்டு, வேத
மாகிய சூதிரையில்‌ அமர்ந்து குதிரைப்பாகர்‌ புடைசூழ ஒரு
பெசிய குதிரைக்‌ கூட்டத்தோடு மதுரையை நோக்கி வந்‌
தார்‌. இரந்த நற்செய்தியை ஓற்றர்களால்‌ அறிந்த பாண்டி
யன்‌, மகிழ்ச்சியொடு வாதவூரரைத்‌ தண்டத்தினின்றும்‌ விடு
வித்துத்‌ தன்னுடன்‌ அழைத்துக்கொண்டு செண்டுவெளிக்‌
குச்‌ சென்று மலர்‌ மாலைகள்‌ தொங்கும்‌ குளிர்ந்த முத்துப்‌
பதந்தரின்‌ நிழலில்‌ பொன்‌ தவிசில்‌ அமர்ந்திருந்தான்‌.
தென்னவன்‌ பிரமராயரும்‌ மற்ற அமைச்சர்‌ முதவியோரும்‌
அவரவர்களுக்கு உரிய இருக்கைகளில்‌ அமர்‌ ந்திரு ந்தனர்‌.
தூசிப்படலம்‌ வானில்‌ பறந்தது. கடலில்‌ அலைகள்‌
வருவதுபோல்‌ குதிரைகள்‌ வருவதைக்கண்ட பாண்டியன்‌
பெருங்களிப்படைத்தான்‌; வாதவூரருக்கு வியப்புத்‌ தோன்தி
32. மிழலைதாட்டு நரிகள்‌--.தம்‌.பி.

3.
 34
யது ; குதிரைக்‌ கூட்டம்‌ செண்டுவெளியைக்‌ குறுகியது.
குதிரை வாணிகத்‌ தலைவராக வந்த சிவபெருமான்‌, மன்னன்‌
மகிழும்‌ வண்ணம்‌ குதிரைகளைப்‌ பலவகை தடைகளில்‌
நடத்திக்காட்டி, முடிவில்‌ தான்‌ ஏறிய குதிரை ஆடிக்‌
கொண்டுவர அரசனை அணுகினார்‌. பாண்டியன்‌ பேரானநு
தம்‌ கொண்டு, வணிகத்‌ தலைவருக்கு ஒரு பட்டா டையைப்‌
பரிசாகக்‌ கொடுத்தான்‌ ; அவர்‌ அந்தப்‌ பரிசை புன்னகை
யொடு தன்‌ செண்டில்‌ ஏற்றார்‌. தான்‌ அன்புடன்‌ அளித்த
பரிசை அவர்‌ செண்டில்‌ ஏற்றது தன்னைத்‌ தாழ்வு படுத்திய
தாகும்‌ என்று, பாண்டியன்‌ வெகுண்டு நோக்கினான்‌. அவ்‌
வாறு கருதுவது சரியல்ல என்றும்‌, பரிசுப்‌ பொருளை
செண்டு கொண்டு ஏற்பது அவர்களுடைய தாட்டு வழக்கு
என்றும்‌, வாதவூரர்‌ அமைதி கூறி மன்னன்‌ சினத்தைத்‌
தணித்து மகிழ்வித்தார்‌. பின்னர்‌, பரிநூல்‌ வல்ல அ நிஞர்‌
கள்‌ குதிரைகளை எல்லாம்‌ ஆராய்ந்து நோக்கி, “இவை நன்‌
னிறமும்‌, நன்னடையும்‌, நற்சுழியும்‌ பொருந்தியுள்ளன”
எனச்‌ சான்றளித்தனர்‌. பாண்டியனும்‌ தான்‌ கொடுத்த
பொன்னுக்கு எட்டுப்‌ பங்கு வீலை மதிப்புள்ள அரிய குதிரை
களைப்‌ பெற்றதாக எண்ணி மகிழ்ந்து அவற்றைப்‌ பந்தியில்‌
சேர்க்குமாறு பணித்தான்‌.

குதிரை வாணிகத்‌ தலைவனாக வந்த சிவபெருமான்‌,

குதிரைகளை எல்லாம்‌ கயிறுமாறிக்‌ கொடுக்கும்படிப்‌ பாகருள்‌
முதியவர்களைப்‌ பணித்துவிட்டு அரசனிடம்‌ விடைபெற்றுச்‌
சென்றார்‌. பாண்டியனும்‌, “பெறலரும்‌ குதிரைகள்‌ உம்மால்‌
கிடைத்தன” என, வாதவூரரிடம்‌ மகிழ்ச்சி கூறி, அவரை.
அவருடைய மாளிகைக்கு அனுப்பிவிட்டு, தன்‌ பரிவாரங்‌
களுடன்‌ அரண்மனையை அடைந்தான்‌.

மறுநாட்காலையில்‌ அந்தக்‌ குதிரைகளெல்லாம்‌ நரி

களாக மாறி, பந்தியிவிருந்த பழைய குதிரைகளையும்‌
கொன்று, ஊரார்‌ அஞ்சும்படி ஊளையிட்டு ஓடி மறைந்தன.
குூதிரைப்பாகர்கள்‌ உளம்பதற உடல்பதற ஓடி அரசனிடம்‌
முறையிட்டனர்‌. இச்செய்தியைக்‌ கேட்ட மன்னன்‌ சினம்‌
பெருகி வாதவூரரை அழைப்பித்து மற்றை அமைச்சர்களிடம்‌
இவர்‌ செய்த மாயத்தைச்கூறி, தண்டலாளரை தோக்கி
* நீவிர்‌, இவரை, கடுவெயிலில்‌ நிறுத்தித்‌ தக்க தண்டம்‌
செய்து அவர்‌ கொண்டுசென்ற என்‌ பொன்‌ முழுதும்‌
 35
பெற்று வருக! என, ஏவினான்‌. தண்டலாளர்‌ இன்ழை
வெளியே அழைத்துச்‌ : சென்று பொன்னைக்கே௩்கு
வருத்தினார்கள்‌ ; கடுவெயிலில்‌ ஒரு கோடிட்டு அதற்குள்‌
நிறுத்தி ஒறுத்தார்கள்‌. திருவாதவூரர்‌ திருவருளை நினைந்து
“உன்னையன்றி எத்துணையும்‌ இல்லாத எனக்கு இத்துன்பம்‌
வருவது முறையாகுமோ? ” என, பலவாறு ஏங்கி நின்றார்‌.
திருவாதவூரர்‌ படும்‌ துன்பத்தை நீக்கத்‌ திருவுளங்‌
கொண்ட சிவபெருமான்‌, அத்துன்பத்தை நீக்க வழிதேடு
மாறு கங்கையைப்‌! பணித்தார்‌. கங்கை விரைந்து வந்து!*
வையையில்‌ கலந்து பெருவெள்ளமாகி மதுரை முழுதும்‌
பரவத்‌ தொடங்கியது. இதைக்கண்ட ஊர்மக்கள்‌ எல்லாம்‌
உலகை அழிக்கும்‌ ஊழிக்கால வெள்ளமே வந்துவிட்டது என
அஞ்சி, மன்னனிடம்‌ சென்று முறையிட்டார்கள்‌. பாண்டிய
னும்‌ மிகவும்‌ அஞ்சி வையை வெள்ளத்தின்‌ அருகில்‌ வந்து
பொன்‌, பூ, பட்டு, அணிகலம்‌ முதவியவற்றைக்‌ காணிக்கை
யாக ஆற்றில்‌ விட்டுப்‌ பணிந்தான்‌. வெள்ளம்‌ மேலும்‌
மேலும்‌ பெருகியதேயல்லாமல்‌ ஒரு சிறிதும்‌ தணியவில்‌ ஸே.
இதன்‌ காரணம்‌ தெரியாத மன்னன்‌, அமைச்சரோடு
உசாவி, சிவனடியாராகிய வாதவூரரைத்‌ துன்புறுத்தியதன்‌
விளைவே இவ்வெள்ளப்‌ பெருக்கென நன்கு தெளிந்து
உடனே அவரை வரவழைத்து “பெரியீர்‌, நீவிர்‌ சிவனடி
யாருக்குச்‌ செலவிட்ட பொருளனைத்தும்‌ என்‌ பொருளே
யாயின்‌ அதனாற்பெறும்‌ நற்பயனும்‌ எனக்கு உரியதே
என்பதை உணராது நும்மை ஒறுத்தேன்‌. என்‌ குறையைக்‌
கொள்ளாது, இவ்வெள்ளப்பெருக்கு இவ்வூரை விழுங்கா
வண்ணம்‌ காப்பாற்றவேண்டும்‌'' என வேண்டினான்‌. அரசன்‌
தன்னை வெகுண்டபோதும்‌, புகழ்ந்து போற்றிய போதும்‌
உள்ளம்‌ வேறுபாடடையாத வாதவூரர்‌, திருவருளை
நினைந்தார்‌ ; வெள்ளத்தின்‌ வேகம்‌ குறைந்தது. வாதவூரர்‌
வையைக்கரையில்‌ வந்து நின்று, அருகிலிருந்த காவலரை
நோக்கி, “நீங்கள்‌ முரசு அறைந்து மதுரை மக்களை எல்லாம்‌
இங்குக்‌ கூட்டி, ஒவ்வொருவருக்கும்‌, இவ்வளவு என்று இடம்‌
அளந்து கொடுத்து அணையிடச்‌ செய்யுங்கள்‌!” எனக்‌
கட்டளையிட்டார்‌. காவலர்‌ முரசு அறைவித்தார்‌ ; ஊர்‌

18. வருணனைப்‌ பணித்தார்‌ - நம்பி.

14, மேகங்கள்‌ காலூன்‌ றிப்‌ பெய்ய வைகை பெருகியது-தம்பி,
 36
முழுதும்‌ வையைக்கரைக்கு அணையிடுவதற்கு ஏற்ற
கருவிகளுடன்‌ கூடி அணைகோலுவதில்‌ முயன்று நின்றது.
இப்படி அணைகட்டும்போது, பிட்டுவிற்று வாழ்க்கை
நடத்தும்‌ செம்மனச்செல்வி!5 என்னும்‌ பழுத்துநரைத்த
கிழவி, தனக்கு அளவு செய்துவிட்ட பங்கை அடைக்க ஆள்‌
இல்லாமல்‌ வருந்தி நிற்க, காவலர்கள்‌ அவளைச்‌ சினத்து
நீ ஏன்‌ உண்‌ பங்கை அடைக்கவில்லை *” என்று கேட்க,
ஐயா! நான்‌ கூலியாகக்‌ கொடுக்கும்‌ பிட்டை வாங்கிக்‌
கொண்டு என்‌ பங்கை அடைக்க முன்‌ வருவாரில்லையே ''
என்று மனம்‌ தளர்ந்து சொல்லிவிட்டு, சொக்கநாதர்‌
கோயிலுக்குச்‌ சென்று, இறைவன்‌ முன்‌, தன்‌ இயலா
நிலையை எடுத்துரைத்து, வணங்கி, வருந்தி விண்ணப்பம்‌
செய்ய, சிவபெருமானும்‌, அவள்பால்‌ அன்பும்‌ கருணையும்‌
கொண்டு, ஒரு கூலியாள்‌ கோலத்தோடு அவள்‌ எதிரே
தோன்றி, “யாரேனும்‌ என்னைக்‌ கூலிக்கு அமர்த்திக்‌
கொள்வாருளரோ?” எனக்கூற, அதுகண்ட கிழவி, அக
மகிழ்ந்து, “மகனே நீ எனக்குக்‌ கூலியாளாக வரவேண்டும்‌”
என்று கூறினாள்‌. ஆனால்‌, கூலியாள்‌, “என்‌ கூலியை
முன்னமே கொடுத்தால்‌ அல்லாது நான்‌ வர இயலாது ”
என்றான்‌. கிழவியும்‌, “முதலில்‌ உன்‌ பசிதீர, பிட்டு தரு
கிறேன்‌ ; பிறகு, மாலையில்‌ உன்‌ கூலியைப்‌ பெற்றுக்கொள்‌ ”
எனக்‌ கூறினாள்‌.
அதற்கிசைந்த சிவபெருமானாகிய கூலியாள்‌, அவள்‌
கொடுத்த பிட்டை வாங்கி உண்டு, “தாயே என்‌ பசி Siw
தது; இனி உன்‌ பங்கு வேலையை நானே அடைக்கின்‌
றேன்‌” என்று கூறி, பின்னும்‌ சிறிது பிட்டு வாங்கி உண்டு,
அவ்விடம்‌ அகன்று, வையைக்கரையில்‌ வந்து நின்று,
முதியவளை நோக்கி, “உண்‌ பங்கு எது??? என வினவ,
அவளும்‌ தன்‌ பங்கான இடத்தைக்‌ காட்டினாள்‌. பிறகு,
சிவபெருமான்‌ வேலையைத்‌ தொடங்கினார்‌. ஒருசமயம்‌
மண்ணைவெட்டி கூடையில்‌ அள்ளித்‌ தன்‌ திருமுடிமேல்‌
தாங்கிச்சென்று கரையில்‌ கொட்டிவிட்டுத்‌ திரும்புவார்‌.
பிறகு, களைத்தவர்போல்‌ காணப்பட்டு ஒரு பிடி பிட்டை
உண்டு. சுவைப்பார்‌; பிறகு: அக்கிழவியை அன்பால்‌
15. இப்பெயர்‌ நம்பி திருவிளையாடலிற்‌ காணப்பெறவில்லை.,
பரஞ்சோதியார்‌ * வத்தி * என்ற பெயரைக்‌ கூறுகின்‌ ரூர்‌,
 27

தோக்குவார்‌ ; ** சிவபெருமானுக்கு கண்ணப்பரளித்த

மாமிசத்தைவிட, இப்பிட்டு மிக ௬வையாய்‌ இருக்கின்றது ''
என்பார்‌. இப்படியாக ஆடியும்‌, களித்தும்‌, ஒருவேலையும்‌
ஒழுங்காகச்‌ செய்யாமல்‌ இருப்பதைப்‌ பார்த்த கிழவி,
பாண்டியன்‌ காவலாளர்களுக்குப்‌ பயந்தும்‌, கூலியாளையும்‌
யாதும்‌ கடிந்துசொல்ல முடியாதவளாயும்‌ வாளாவிருக்க,
கூவியாளானா சிவபெருமான்‌ “அம்மையே, நீ உன்‌
வீட்டிற்குக்‌ கவலையின்றிச்‌ செல்‌; உன்‌ பங்கை நான்‌
செம்மையுற விரைவில்‌ அடைத்து முடிப்பேன்‌ " எனக்கூற,
அவளும்‌ அப்படியே வீட்டிற்குச்‌ சென்றால்‌. அப்போது
அவள்‌ பங்கைக்‌ கடவுளாகிய சிவபெருமான்‌ அடைக்கக்‌
கண்ட வையை நதியான பெண்‌, தன்‌ அலைக்கரங்களால்‌
அவரை வணங்கினாள்‌. சிறிது தேரத்தில்‌, கூவியாளாகிய
சிவபெருமான்‌ வேலைசெய்து இளைத்தவர்போல்‌ கொன்றை
மரதிழலில்‌, மணற்பரப்பை பாயாகவும்‌, தான்‌ மண்சுமந்து
வத்த கூடையைத்‌ தலையணையாகவும்‌ கொண்டு, உறங்கத்‌
தொடங்கினார்‌.

அவர்‌ உறங்கிக்‌
- கொண்டிருக்கும்பொழுது, பேரின்ப
வாழ்வையுடைய திருவாதஷரர்‌, ஒளியையுடைய பிரம்பை
ஏந்தி அருகில்‌ உள்ளோரைப்‌ பார்த்து, * ஒவ்வொருவரும்‌
அவரவர்‌ பங்கைச்‌ செம்மையுறச்‌ செய்திருக்கின்றனரா? 7
எனப்‌ பார்தது வாருங்களெனப்‌ பணிக்க, அவர்களும்‌,
அவ்வாறே சென்று பார்க்க, பிட்டு விற்கும்‌ கிழவியின்‌
பங்கு sar மற்றெல்லோர்‌ பங்கும்‌ ஒழுங்காய்‌
முடித்திருப்பதைப்‌ பார்த்து மகிழ்த்தனர்‌. அடைக்காமல்‌
விட்டுவிட்ட அப்பகுதியினால்‌ மற்றப்ப்குதிகளும்‌ அரித்து
ஒடத்தொடங்கின. அதைக்கண்டு அவர்கள்‌, தங்கள்‌
மேலாளி௨ம்‌. அணையிருக்கும்‌ நிலையை எடுத்துரைக்க
அவனும்‌, வெகுண்டு, அப்பங்கு அடைக்கவதந்த கூலியாளை
அழைத்து வரப்‌ பணித்தான்‌. ஓர்‌ ஆள்‌ ஓடி, அக்கூவியாளை
அழைத்து வந்து தலைவன்முன்‌ நிறுத்தினான்‌. அவன்மீது
சீற்றம்கொண்ட மேலாள்‌, அருகிலிருந்த ஒரு கொடியவனி
டம்‌ “இவனை உதிரம்‌ சொட்ட அடி” என்று கூறினான்‌. அவ
னும்‌ ஒரு அடி அடித்தான்‌. அடித்த அளவில்‌ கூலியாளாக
வற்த சிவபெருமான்‌ மறைத்துவிட்டார்‌, அர்த அடி, அரசன்‌,

16. அரிமர்த்தன பாண்டியன்‌ அடித்தான்‌ - பரஞ்சோதி,

 38

அரசி, காவலாளர்‌, மற்றெல்லோர்‌ மேலும்‌ பட்டது.

திருவாதவூரர்‌ மேலும்‌ பட்டது. அப்போது திருவாதவூரர்‌,
“நான்‌ உய்யும்பொருட்டுச்‌ சிவபெருமான்‌ இவ்வேடம்‌
கொண்டு வந்தனரோ!” என்று வருந்தி நிற்க, காவலாளர்‌
கள்‌ ஓடிவந்து இறைவனது திருவிளையாடலை எடுத்துரைத்‌
தனர்‌. அது கேட்ட திருவாதஷூரர்‌ மனம்‌ வருந்தி, இறை
வனைப்‌ பார்த்து “என்னைத்‌ தடுத்தாட்கொண்ட தெய்வமே”!
என்று புலம்‌,9, தொழுத கையும்‌, அழுத கண்ணும்‌ உடைய
வராய்‌ நிலத்தில்‌ வீழ்ந்து,

3. நீறுபடும்‌ பொன்மேனி நின்மலனே ! நெடுங்‌ கங்கை

ஆறுபடும்‌ சடைமுடியாய்‌ ! அடியவர்கட்கு எளியானே !
மாறுபடும்‌ புரம்‌ எரித்தாய்‌ ! , மாறுபடும்போது உடவில்‌
கூறுபடும்‌ சிவஞானக்கொம்பின்‌ உளம்‌ குழையாதோ ?

பிரமன்‌-உடன்‌ திருமாலும்‌, பிறப்பு அகலப்‌ பலகாலும்‌.

பரவி இடும்‌ நறுமலரோ ? பத்தர்‌ இடும்‌ பச்சிலயோ £
புரிதரு செம்‌-சடையோ? நல்‌ புது மதியோ? ஆயிரவாய்‌
வரி அரவின்‌ பல படமோ ? மண்‌ சுமத்த சும்மாடு!

கலை அறியும்‌ புகழ்வைகைக்‌ கரைதிரு அம்பலமாக,

அலை எறியும்‌ புனல்‌ ஓசை அந்தர துந்துபி ஆக,
தலைவன்‌ தடம்‌ கண்டார்கள்‌, அரவம்‌ எனும்‌ தவமுனியும்‌,
கொலை விரும்‌ புவி என்னும்‌ குலமுனியும்‌ அனாரோ £

மீன்‌ ஏறும்‌ கொடித்‌ தென்னன்‌ விழிக்கு ஏற விரை துரகம்‌

தான்‌ ஏறுவது கண்டு தரும்‌ கலை, பொன்செண்டு ஏற,
தேன்‌ ஏறு WHT Garston ms திருமுடிமேல்‌ மண்‌ ஏற,
யான்‌ ஏறும்‌ சிவபதமும்‌ எனக்கு ஏற இன்னாது.

பொன்‌ உலகத்து உள்ளோரும்‌, புர ந்தரனும்‌, திருமாலும்‌,

மன்னு மறைக்கு உரியோனும்‌, வழி அடிமைத்‌ தொழில்செய்ய
அன்னை தனக்கு ஆள்‌ ஆகி அணிவைகை அடைத்து

என்னை அருட்பணி கொள்ள இகைந்தனையேோ $ இலத

யோனே!
கட்டும்‌ அரைத்துணிச்‌ சீரைக்‌ கச்சையும்‌, அத்‌ திருத்‌
்‌ தோளில்‌
கொட்டும்‌, முடித்‌ தலைமிது கவித்தது ஒரு கூடையும்‌-ஆய்‌,
பிட்டுஇடு நல்‌-தவம்‌ உடையாள்‌ பின்பு வரும்‌ திருக்கோலம்‌
இட்டம்‌ உறத்‌ தொழும்படி நான்‌ கண்டிலனே இறை
யோனே |
 39

7. தார்கரும்‌ சடைமுடியாய்‌ 1 தவம்பெரிது முயன்‌ றவர்கள்‌

திர்ளரும்‌ புகழ்வை௯க நெடும்கரைமேல்‌ நின்றாரோ ?
சீர்‌ ஊரும்‌ கனகமுடித்‌ தெதென்னவனனோ ? மதுரை எனும்‌
பேர்‌-ஊரில்‌ இருப்பவரோ ? - பிட்டு-அமுது இட்டு- அருள்‌
வாளோ?
8. பொன்‌-மெளலித்‌ தலைமீது, புண்ணியர்‌ மண்சுமந்து ஏறும்‌
கான்‌ மலியும்‌ கோல்‌ அறையும்‌ , குளிர்வைகைப்‌ பேர்‌ஆறும்‌,
கன்மம்‌ எனும்‌ பகை நீங்கக்‌ கண்‌ நுதல்வெம்‌-பரிஏறும்‌
தென்மதுரை மூதூரும்‌ அல்லவோ சிவலோகம்‌ ?

இவ்வாறு, அவர்‌ உளம்‌ உருகி வருத்திக்கொண்டிருக்கும்‌

போது, வையை நதியின்‌ வெள்ளப்‌ பெருக்கும்‌ வடிந்தது.
இவை அனைத்தும்‌ திருவருட்‌ செயல்‌ என உணர்ந்த
பாண்டியன்‌, திருவாதவூரரை வணங்கி, “* தற்றவப்‌ பெரியீர்‌,
விண்ணுலகத்திலிருந்து இறங்கி அமாத்தியர்‌ குலத்தில்‌
தோன்றி, எனக்கு அமைச்சராய்‌ அமர்ந்து, எம்‌ குலதெய்‌
வத்தை என்‌ கண்காணக்‌ காட்டி, மா ஏறச்செய்து, மாற்ற
ரிய என்பிறவி மாசை ஒழித்தருளினீர்‌. அந்தோ! என்ன
தவறு செய்தேன்‌! திருமாலும்‌ காண்பரிய பெருமானுக்கு
சிறு ஆடை அளித்தேனே! மெய்ப்பொருள்‌ காட்டிய
மேதகு முனிவனே! பொய்ப்பொருள்‌ கருதிப்‌ பொல்லாங்கு
செய்தேனே! யான்‌ நரகத்தில்‌ வீழாவண்ணம்‌ என்‌
பிழையை எல்லாம்‌ மன்னித்து அருளவேண்டும்‌ ; அடியேன்‌
நாளும்‌ திருவடித்தொண்டு செய்யும்‌: வண்ணம்‌, தாம்‌ இவ்‌
வுலகை ஆள வேண்டும்‌ * எண வேண்டினான்‌. திருவாத
ஷூரர்‌ *பின்னற்சடைப்‌ பெருமான்‌ நிலைத்துள்ள பெருந்‌
துறைக்குச்‌ செல்வதே எம்‌ விருப்பம்‌, அவ்வாறே எம்மைச்‌
செலவிடுத்தலே, உலக ஆட்சியைக்‌ கொடுத்ததாகும்‌ ”
என்ளுர்‌. மன்னவனும்‌ மனம்‌ தொந்து, அவர்‌ விரும்பிய
வாறே செல்ல விடுத்து!” தன்‌ அரண்மனைக்குச்‌ சென்றான்‌.

17. பாண்டியன்‌, * எது அழிந்தாலும்‌, எது ஆனாலும்‌, வேதியர்‌,

நீதியடைய அரசர்களிடத்து அமைச்சனாக இருத்தற்கு ஆகார்‌£
எனக்‌ கூறினான்‌ - நம்பி.
இங்கிருந்து * நமச்சிவாயா வா அழ்க” என்று பாடிக்கொண்டு
சொக்கன்‌ திருக்கோயிலுள்‌ புகுந்து போற்றினார்‌. சிவபெரு
மானும்‌ வானத்திலிருந்து உரைத்தான்‌; உத்தரகோசமங்கை,
கழுக்குன்றம்‌ கண்டு அருந்தமிழ்‌ பல பாடி, சித்திரக்‌
அருளி, தில்லையம்பலத்துட்‌? சென்று, புத்தன்‌
கோவையும்‌
வாதையும்‌ வென்று பொற்பதம்‌* அடைந்தார்‌ - நம்பி,
 40

திருவாதவூரர்‌ அரசாங்கக்‌ கோலத்தைக்‌ களைந்து, தவ

வேடம்‌ தாங்கி மிக விரைந்து திருப்பெருந்துறையை
அடைந்து, ஞானதேசிகன்‌ திருவடிகளில்‌ விழுந்து பலவாறு
போற்றி செய்தார்‌. தேசிகன்‌, இவர்‌ முடிமேல்‌ தன்‌
கையை வைத்து, திருநீறு புனைந்து, ஞானம்‌ திறைந்த
அருட்பார்வையால்‌ தோசக்கினார்‌. திருவாதவூரர்‌ அடியவர்‌
கூட்டத்தில்‌ கலந்து இன்புற்றிருந்தனர்‌.
ஞானதேசிகன்‌. தான்‌ கயிலைக்குச்‌ செல்ல வேண்டி
யதை அடியார்களுக்கு உணர்த்தி, அவர்களை இன்புற்று
இருக்கும்படி பணித்தனர்‌. பிரிய மனம்‌ இல்லாமல்‌ அடி
யார்கள்‌ பெரிதும்‌ வாடிப்‌ புலம்பினர்‌. அதைக்கண்ட தேசி
கன்‌ ** இக்குருந்த மரத்தின்‌ நிழலில்‌ ஒரு தெய்வ பீடம்‌
அமைத்து அதில்‌ எம்‌ திருவடிகளை எழுப்பி வழிபாடு செய்து
வருவீர்களானால்‌, எப்போதாவது ஒரு நாள்‌, இத்‌ திருக்‌
குளத்தில்‌ தீப்பிழம்பு ஒன்று தோன்றும்‌, அதில்‌ நீவிர்‌
அனைவரும்‌ மூழ்கி எம்மை அடைவீர்கள்‌ ” எனதி திருவாய்‌
மலர்ந்தருளி, கயிலைக்குச்‌ சென்றார்‌. அடியார்‌ எல்லாம்‌
பின்‌ தொடர்ந்தார்கள்‌. நீங்கரும்‌ அண்பர்‌ எல்லாம்‌ நின்‌
மின்‌” எனக்‌ கட்டளையிட்டார்‌; அடியார்‌ எல்லாம்‌ நின்றனர்‌.

அடியார்கள்‌ எல்லோரும்‌ நின்ற பின்பும்‌, திருவாதவூரர்‌

மட்டும்‌ விடாது தொடர்ந்து சென்றார்‌. ஞானதேசிகளுகிய
சிவபெருமான்‌, அங்கு, ஒரு மரத்தின்‌ அடியில்‌ வீற்றருளினார்‌;
கண்ணீர்‌ விழ விழ, தன்‌ திருவடியைத்‌ தொழுது நிற்கும்‌
அன்பரைக்‌ கருணையொடு அருகில்‌ அமர்த்தி “அன்பனே,
யாம்‌ எங்கும்‌ இருப்போமெனினும்‌, இக்குருந்த மரத்தின்‌
நிழலில்‌, இங்குள்ள அடியார்கள்‌ வினையைப்‌ போக்கி ஆட்‌
கொள்ளவேண்டி உறைவோம்‌; நீ இவ்விடத்திலேயே இருப்‌
பாயாக ; பொய்கையில்‌ தீப்பிழம்பு தோன்றும்போது எல்‌
லோரும்‌ முழுகுவார்கள்‌; நீ இங்கிருந்து உத்தரகோச
மங்கை என்னும்‌ திருப்பதிக்குச்‌ சென்று அங்கு எண்வகைச்‌
சித்திகளையும்‌ பெற்று, மற்றும்‌ நம்‌, தெய்வீகக்‌ குறிகளும்‌,
தெய்வீக அடையாளங்களும்‌, தெய்வீகக்‌ கோயில்களும்‌
, உள்ள திருப்பதிகளையும்‌, திருக்கழுக்குன்றத்தையும்‌ கண்டு
வணங்கி, முடிவில்‌ பொன்னம்பலத்தை அடைந்து,
புத்தரை வாதில்‌ வென்று, பின்னர்‌ எம்‌ பதமேயான
பெரும்பதம்‌ பெறுவாய்‌” எனத்‌ திருவாய்மலர்‌ ந்தருளி
 41

மறைந்தனர்‌. அவ்வாறே, திருவாதஷூாரும்‌ அடியார்‌

திருக்ட்டைத்தை அடைந்து, குருந்த மரத்தின்‌ கீழ்‌
ஓர்‌ தெய்வீகப்‌ பீடம்‌ அமைத்து, ஞானதேசிகனின்‌ திருவடி
களை எழுந்தருளிச்செய்து, எப்போதும்‌ வழிபட்டு வருவா
ராயினர்‌.

இவ்வாறு அடியார்களுடன்‌ கூடிக்கலந்து வாழும்நாளில்‌

திருவாதவூரர்‌, ஞானதேசிகனாக வந்த சிவபெருமானிடத்து
ஆராத காதலுடையவராயம்‌, 3. “நமச்சிவாய வாஅழ்க' என்று
ஒரு சுவிவவெண்பாவையும்‌, 2. அற்புதப்பத்து, 8. அதிசயப்‌
பத்து, 4. குழைத்த பத்து, 5. சென்னிப்பத்து, 6. ஆசைப்‌
uss, 7. வாழாப்பத்து, 8. அடைக்கலப்பத்து, 89. செத்‌
திலாப்பத்து, 10, புணார்ச்சிப்பத்து, 11, அருட்பத்து,
12. திருவார்த்தை, 18. எண்ணப்பதிகம்‌, 14, வெண்பா
இருபத்தெட்டு, 15. திருப்பள்ளி யெழுச்சி, 16. திருவே
சறவு, 17. ஆனந்தமாலை, 18. உயிருண்ணிப்பத்து,
19. பிரார்த்தனைப்பத்து, 20. திருபாண்டி விருத்தம்‌ முதலிய
பதிகங்களையும்‌ பாடியருளினார்‌.

இங்ஙனம்‌ இருப்ப, ஒருநாள்‌, திருக்குளத்தில்‌ தீப்‌

பிழம்பு ஒன்று தோன்றியதைக்கண்ட அடியார்கள்‌ எல்லாம்‌
திரு ஐ.ந்தெழுத்தை ஓதி, அதில்‌ மூழ்கினர்‌. சிவபெருமான்‌
அம்மையப்பராய்‌ வெள்விடைமேல்‌ தோன்றிக்‌ காட்சியளித்‌
தருளினார்‌. அடியார்கள்‌ சிவகண நாதராய்‌ சிவபெருமானோடு
மறைந்தனர்‌. இர்நிகழ்ச்சியின்போது, திருவாதவூரர்‌
கொன்றைமரத்தின்‌ நிழலில்‌ சிவயோகத்தில்‌ அமர்ந்திருந்‌
தா. இவையனைத்தையும்‌ யோகக்‌ காட்சியில்‌ கண்ட திரு
வாதவூரர்‌, தாம்‌ தனியே நின்றதை எண்ணி வருந்தி
எழுந்து குருந்தமரத்தின்‌ திழலில்வந்து ஞானதேசிகரின்‌
பாதத்தைப்பற்றிக்கொண்டு அழுது, 24. திருச்சதகம்‌, என்‌
னும்‌ பாமாலையைப்‌ பாடியருளினர்‌. பிறகு, ஞான தேசகரின்‌
ஆணையை நினைந்து, திருவுத்தரகோசமங்கைக்குச்‌ சென்று,
அங்கும்‌ தம்மை ஆட்கொண்ட ஞானதேசிகரின்‌ திருவுரு
காணாதவராய்‌ பெருமூச்சுவிட்டு, என்னை நீத்தனையே!
என்று வருத்தமுற்று, 22. நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ செய்தனர்‌.
உடனே தன்னை ஆட்கொண்ட கோலந்தோன்ற பேரானந்‌
தத்துடன்‌ வணங்கி நின்றனர்‌. பின்னர்ப்‌ பல திருப்பதி
களுக்கும்‌ சென்று இறைவனை வணங்கிக்கொண்டு, திரு
 கே

விடைமருதூரை அடைந்து எம்பெருமானின்‌ திருவருளை

ஆனந்தத்‌ தேனாக அருத்தி, திருவாரூருக்குச்சென்று
புற்நிடங்கொண்ட பெருமான்‌ திருமுன்பு, 29. திருப்புலம்பல்‌
என்னும்‌ பதிகத்தை அருளிச்செய்தார்‌ .
அதன்பின்னர்‌, சீர்காழிக்குச்சென்று தோணியப்பரைக்‌
கண்டு வணங்கி, 24. பிடித்த பத்து என்னும்‌ பதிகத்தைப்‌
பாடியருளினர்‌. அவ்விடத்திவிருந்து தில்லையைத்‌ திக்கு
நோக்கி வணங்கி, திருமுதுகுன்று, திருவெண்ணெய்‌
நல்லூர்‌ என்னும்‌ திருப்பதிகளைப்‌ பார்த்துக்கொண்டு, திரு
வண்ணாமலையை அடைந்து, அங்கே தன்னை ஆட்கொண்ட
திருக்கோலத்தை எண்ணி வழிபட்டு வரும்‌ நாட்களில்‌,
மார்கழித்‌ திங்கள்வர, மகளிர்‌, மார்கழி நீராடச்செல்லும்‌—
முறைமை தோக்கி, அவர்கள்‌ பாடும்‌ பாட்டுகளாக, 25, திரு ,
வெம்பாவை என்னும்‌ திருப்பாடலைப்‌ பாடியருளினார்‌.
பின்னர்‌ அவ்வூர்ப்பெண்கள்‌ அம்மானை ஆடும்‌ காட்சியைப்‌
பார்த்து, அவர்கள்‌ பாடுவதாக, 26. திருவம்மானை என்னும்‌
செய்யுளைப்‌ பாடியருளினார்‌. அதன்பின்‌, காஞ்சியென்னும்‌
திருப்பதியைக்கண்டு களித்து, கழுக்குன்றம்‌ என்னும்‌ திருப்‌
பதியை அடைந்தனர்‌. அங்கு, ZT. 'திருக்கழுக்குன்‌ றப்‌
பதிகம்‌ பாடிச்‌ சில காலம்‌ எழுந்தருளியிரு ந்தனர்‌. முடிவில்‌,
தில்லையை அடையும்‌ எண்ணம்‌ தோன்ற, விரைந்து அங்கு
சென்று, தன்னை ஆட்கொண்ட திருக்கோலத்தைக்கண்டு
பேரானந்தம்‌ உற்று ஆனந்தக்கண்ணீர்‌ பெருக, 28. கண்ட
பத்து என்னும்‌ பதிகம்‌ பாடியருளினர்‌. பின்பு, திருப்புலீச்‌
௬ரம்‌, திருநதாகேச்சுரம்‌ என்னும்‌ திருக்கோயில்களுக்குச்‌
சென்று இறைஞ்சி தில்லை மூவாயிரவர்‌ வாழும்‌ திருவிதிகளில்‌
செல்லும்பொழுது, 29. சூலாப்பத்து 80. கோயிற்றிருப்‌
பதிகம்‌, 91. கோயின்மூத்ததிருப்பதிகம்‌, 92 கிர்த்தித்‌
திருவசுவல்‌, 88. திருவண்டப்பகுதி, 94, போற்றித்திரு
வகவல்‌ என்னும்‌ பாடல்களைப்‌ பாடியருளினர்‌. அங்கு,
பெண்கள்‌ பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தலைக்கண்டு, அவர்கள்‌
பாடுவதுபோல்‌, 95. திருப்பொற்சுண்ணம்‌ என்னும்‌ பாடலைப்‌
பாடியருனர்‌. பிறகு, 986. திருத்தெள்ளேணம்‌, 97 திரு
வுந்தியார்‌, 38. திருத்தோணோக்கம்‌, 99. திருப்பூவல்லி,
40. திருப்பொன்னூசல்‌, 41. அன்னைப்பத்து, 42, திரூக்‌
கோத்தும்பி, 49, குயிற்பத்து, 44. திருத்தசாங்கம்‌, கக.
அச்சப்பத்து என்னும்‌ பாடல்களை அருளிச்‌ செய்தனர்‌. முடி
 43
வாக, தில்லைமூதூரில்‌, ஒரு தவச்சாலை அமைத்துக்கொண்டு,
நாள்தோறும்‌ கூத்தப்பிரானை ஆனந்தமா கக்கண்டு வழிபடும்‌ :
கொள்கையில்‌ உறைந்திருந்தனர்‌.
இவ்வாறு திருவாதவூரர்‌, தில்லையில்‌ வாழ்ந்துவரும்‌
தாட்களில்‌, ஒரு சிவனடியார்‌. எம்பெருமான்‌ திருக்கோயில்‌
கொண்டருளும்‌ திருப்பதிகளை எல்லாம்‌ சென்று வணங்‌
கும்‌ கருத்து உடையவராய்‌, ஆங்காங்கே சென்று வணங்கி,
சோழ நாட்டை அடைத்து, தில்லையில்‌ பொன்னம்பலத்தைத்‌
தொழுது பின்‌, ஈழ நாட்டிற்குச்‌ சென்றார்‌. தான்‌ செல்லும்‌
இடங்களில்‌ எல்லாம்‌, உள்ளத்து உவகை மேலீட்டால்‌
, *எண்ணிலாத காலம்‌ வாழி தில்லை மன்றம்‌” என்று
சொல்லும்‌ பழக்கமுடையவராயிருந்தார்‌. ஈழ தாட்டு அரசன்‌
இருக்கும்‌ இடத்திற்குச்‌ சென்றபோதும்‌ அப்படியே சொன்‌
னார்‌. அங்கு புத்த சமயம்‌ பரவி.பிருந்தமையால்‌, அங்கிருந்த
புத்தர்கள்‌, இவர்‌ எப்போதும்‌ பொன்னம்பலம்‌, பொன்னம்‌
பலம்‌'” என்று கூறுவது ஏகோ ஒரு பெரும்‌ தீச்செயல்போல்‌
எண்ணி, இவரைத்‌ தங்கள்‌ மன்னனிடம்‌ கொண்டு சென்ற
ளர்‌. அரசன்‌ முன்னரும்‌ இந்த சிவனடியார்‌, '*திருவம்பலம்‌,
திருவம்பலம்‌'”? என்று சொல்லிக்கொண்டே அமர்ந்தார்‌.
அரசன்‌ வியந்து, ““திருவம்பலம்‌'” என்று இங்கு நீர்‌ உரைப்‌
பது எதனால்‌ என்றான்‌. சிவனடியார்‌ பொன்னம்பலத்தின்‌
பல சிறப்புக்களையும்‌ எடுத்துரைத்து, எவரேனும்‌ ஒருமுறை
உள்ளன்போடு “பொன்னம்பலம்‌ என்று உரைப்பாராயின்‌,
திருஐந்தெழுத்தை இருபத்து ஓராயிரத்து அறுநூறு முறை
ஓதிய பலனைப்‌ விடையளித்தார்‌. அங்‌
பெறுவார்கள்‌!” என்று
கிருந்த புத்தசமயக்குரு வெகுண்டு '*திரிபிடகத்தை அருளிய
தேவனை அல்லாது வேறு ஒரு தெய்வமும்‌ உண்டோ? நான்‌
தில்லைக்குச்‌ சென்று வாது செய்து உலகோர்‌ அறிய,
ஒன்றே கடவுள்‌; அக்கடவுள்‌ புத்தனே என்பதை நிலை
நாட்டிப்‌ பொன்னம்பலத்தையும்‌, போதி நிழல்‌ பெருமான்‌
பள்ளியாக மூன்று நாட்களில்‌ மாற்றி வருவேன்‌”! எனச்‌ சூள்‌
உரைத்துத்‌ தன்னைச்‌ சார்ந்தார்‌ சூழ தில்லையை தோக்கிப்‌
புறப்பட்டான்‌. ஈழத்து அரசனும்‌, தன்‌ ஊமைப்பெண்ணை
அழைத்துக்கொண்டு நால்வகைப்‌ படைகளுடனும்‌, அமைச்‌
சர்‌ முூதலானவர்களுடனும்‌ உடன்‌ எழுந்தான்‌.
இந்த ஈழ நாட்டுப்‌ பெருங்கூட்டம்‌ தில்லையுட்‌ புகுந்தது.
புத்த குரு, அரசன்‌, அமைச்சர்‌ மூதலானவர்கள்‌ திருக்கோயி
 44

வினுட்‌ புகுந்து, பொன்னினால்‌ செய்யப்பெற்ற மண்டபத்தில்‌

அமர்ந்தார்கள்‌. கோயிற்காப்பாளர்‌, உள்ளம்‌ கொதித்து
புத்த குருவை நோக்கி “புத்தனே! கோயிலைவிட்டு ஓடிப்போ.
உன்னை தாங்கள்‌ இங்கு இருக்கவிடமாட்டோம்‌'? என்ளார்கள்‌.
புத்த குரு அவர்களைப்‌ பார்த்து, “சோழ மன்னன்‌ முன்னிலை
யில்‌ வாது செய்து, உங்கள்‌ சைவநெறி தாழ்ந்தது, புத்த
சமயமே உயர்ந்தது என்று நிலை நாட்டி, பொன்னம்பலத்தில்‌
புத்த பகவானை இருத்திய பின்புதான்‌ அப்புறம்‌ அகல்வேன்‌”'
என்றான்‌. ்‌ :
கோயிற்காப்பாளர்‌ விரைந்து சென்று இந்நிகழ்ச்சியைத்‌
தில்லை மூவாயிரவர்க்குத்‌ தெரிவித்தார்கள்‌ ற அவர்களும்‌'
திரண்டு சபைக்கு வத்தார்கள்‌. புத்த கரு அவர்களைப்‌
பொருட்படுத்தாது இறுமாப்புடன்‌ உட்கார்ந்திருந்தான்‌,
திருக்கோயிலுட்புகுந்ததோடு அல்லாமல்‌, எவரையும்‌ மதி
யாது இறுமாப்புடன்‌ அப்புத்த குரு இருப்பதற்குக்‌ காரணம்‌
என்ன என வினவினவர்க்கு, அவன்‌, *“நீங்கள்‌ உங்கள்‌
தெய்வமே தெய்வமென்று தக்க சான்றுகளுடன்‌. சொல்வீர்‌
களானால்‌, யான்‌ அதை மறுத்து, எங்கள்‌ தெய்வமே தெய்வ
மென்று சொல்லுவேன்‌ ; இப்போது என்னை மறுத்துக்‌
கூறுங்கள்‌” என்றான்‌. அதுகேட்ட மூவாயிரவர்‌, அவனோடு
வாதாடுவது, சேற்றில்‌ கல்‌ எறிந்ததுபோலாகுமென எண்ணி
“உன்னைத்‌ தக்கவர்களைக்கொண்டு வெல்வோம்‌” எனக்கூ தி,
இச்செய்தியை சோழ மன்னனுக்கு ஓலை எழுதித்‌: தெரிவித்து
விட்டு, ஞானத்திலும்‌ தவத்திலும்‌ சிறந்த பெரியவர்களை
எல்லாம்‌ சிற்றம்பலத்தில்‌ ஆனந்தக்கூத்தனைக்கண்டு,
வழிபட வரவேண்டும்‌ என்றும்‌ ஓலை அனுப்பி வைத்தார்கள்‌.
ஈழ நாட்டுப்‌ புத்த குருவும்‌, அவனோடு வந்த அரசன்‌,
அமைச்சர்‌ முதலிய கூட்டமும்‌ தில்லை மூவாயிரவர்‌ உள்‌
ள.த்தை நிலைகலங்கச்‌ செய்துவிட்டது. அன்று இரவு, மூவா
யிரவரும்‌, துயிலும்போது, கடையாமத்தில்‌ அப்பலவாணன்‌,
ஒவ்வொருவர்‌ கனவிலும்‌ தோன்தி, “வருந்த வேண்டாம்‌;
இத்தில்லைப்பதியில்‌ திருவாதஷரன்‌ என்னும்‌ நம்‌ அன்பன்‌
வந்திருக்கின்றான்‌ : வாததநூல்‌ வழக்குகளில்‌ வல்லவன்‌
நொடிப்பொழுதில்‌ தக்க நூல்‌ முறையாலே புத்தர்களை
வென்று விடுவான்‌ அவனை அழைத்து வருவீராக!” எண
திருவாய்‌ மலர்ந்தருளினார்‌. அனைவரும்‌ சபையில்‌ கூடடி
இரவில்‌ கண்ட கனவை மறுநாட்காலை ஒருவருக்கொருவர்‌
 45
சொல்லி மகிழ்ந்தனர்‌. பின்னர்‌, அனைவரும்‌ திருவாதவூரர்‌
தங்கியிருந்த பன்னசாலையைதக்‌ தேடி அடைந்து நிகழ்ந்த
வரலாற்றையும்‌, சிவபெருமான்‌ ஒவ்வொருவர்‌ கனவிலும்‌
தோன்றி உரைத்ததையும்‌ தெரிவித்து அழைத்தனர்‌. திரு
வாதவூர்‌, ஞானதேசிகள்‌, திருப்பெருந்துறையில்‌ தமக்கு
உணர்த்தியருளியதை உள்ளத்தில்‌ கொண்டு, அம்மூவாயிர
வருடன்‌ கூடிச்சென்று, கூத்தப்பெருமானை வணங்கி
வாழ்த்தி, அவனது திருவருள்பெற்று, புத்தர்‌ இருந்த மண்ட
பத்திற்குச்‌ சென்று, தீயவர்களைக்‌ காண்பது தீது என்று
எண்ணி இடையே ஒரு திரையிட்டு அமர்ந்தார்‌. சோழ
மன்னனும்‌ மறையோர்‌, கலைவல்லோர்‌ முதலிய நல்லோர்‌
சூழ விரைந்து வந்து பொன்னம்பலத்தைத்‌ தொழுது,
மண்டபத்துட்‌ சென்று, வாதவூரரை வணங்கி அவர்‌ பக்கத்‌
தில்‌ ஒரு அணையில்‌ ஆமர்ந்தான்‌. ஈழ நாட்டு மன்னன்‌
சோழ மன்னனைப்‌ பணிந்து, “வாழிய” என வாழ்த்தி, திறை
கொணர்ந்து வணங்கினான்‌. சோழன்‌, ஈழத்தரசனை மகிழ்ச்சி
யோடு நோக்கி, “திரையாகக்‌ கொணர்ந்த யானைகள்‌ மிகவும்‌
நல்லன, மணிகள்‌ மிகவும்‌ விலையுயர்ந்தன” என, மகிழ்ச்சி
யுரை கூறினான்‌. எல்லோரும்‌ கூடியுள்ள கூட்டத்தில்‌
சோழன்‌ வாதவூரரை வணங்கி, “அடிகேள்‌, சைவ சமயத்தை
நிலைதிறுத்துவது அடிகள்‌ கடமை, புத்தரை வெல்லுதல்‌ என்‌
கடமை” என்று கூதினான்‌.
சமய வாதம்‌ தொடங்கியது, முதலில்‌, திருவாதவூரர்‌,
புத்த குரு பொன்னம்பலத்துக்குள்‌ வந்த காரணம்‌ யாது
என வினவ, புத்த குரு “எங்கள்‌ புத்த பகவானே, உண்மை
யான கடவுள்‌ என்பதை நிலைநாட்டி, இப்பொன்னம்பலத்தில்‌
அவரை வைப்பதற்காக நேற்றுமுதல்‌ தங்கியுள்ளேன்‌ * என்‌
ரன்‌. வாதவூரர்‌ புன்னகை செய்து, “புத்தனே உன்‌ தெய்வத்‌
தின்‌ வரலாற்றையும்‌ ஆன்மாக்கள்‌ அவன்‌ அடியில்‌ சேரும்‌
வகையையும்‌ சொல்வாயாக” என்றார்‌. இது கேட்டவுடன்‌
சினங்கொண்ட புத்த குரு, “கண்‌ இல்லாதவனுக்குக்‌ கதிரவன்‌
ஒளியைக்‌ காட்ட முடியுமா? எங்கள்‌ புத்த தேவனுடைய
புகழைச்‌ சொல்லவேண்டுமானால்‌ பல்லாயிரம்‌ நா வேண்டும்‌.
அவன்‌, அறம்‌ திகழும்‌. பிடகம்‌ என்னும்‌ நல்ல நூலை ஓதி,
உயிர்கள்‌ இடத்து அன்பு உடையவனாய்‌, பல பிறவிகளில்‌
பிறந்து, உயிர்களுக்கு உறுதிசெய்து, கொலை, களவு, பொம்‌,
கள்ளருந்துதல்‌ என்னும்‌ நான்கு சூற்றங்களையும்‌ நீக்கி,
 46

மேன்மையான ஆரசமரத்தின்‌ நிழலில்‌ வீற்றிருப்பவன்‌ ; ௧௫

வில்‌ சேருகின்ற, உருவம்‌, வேதனை, குறிப்பு, பாவனை, விஞ்‌
ஞானம்‌ ஆகிய ஐந்து கந்தங்களும்‌ கூடி ஒழிவில்லாத பல
உணர்வு உண்டாகிப்‌ பெருகிக்கொண்டே செல்லுவது
பிறவித்‌ துன்பம்‌. ஐந்து கந்தங்களின்‌ கூட்டம்‌ அழிவது
வீடு” என்று விடையளித்தான்‌.
இவ்விடையைக்‌ கேட்ட வாதவூரர்‌, புன்னகை செய்து,
அவன்‌ கூதிய நூல்களிலுள்ள குறைகளை எடுத்துக்காட்டிச்‌
சிவபெருமானுடைய புகழையும்‌, சைவ நெறியின்‌ பெருமை
யையும்‌ விளக்கிக்‌ கூறினார்‌. புத்த குரு மறுபடியும்‌ தொடர்ந்து
£ உம்‌ கடவுள்‌ ஆலின்கீழ்‌ இருந்து அறம்‌ உரைத்தான்‌ ”
என்றீர்‌; ஆனால்‌, அவன்‌ கையில்‌ சிவமணிமாலையைக்‌
கொண்டிருப்பது கருதக்கூடிய வேறு ஒரு நல்ல கடவுள்‌
உண்டு என்ற எண்ணமோ? வையகம்‌ வணங்க தில்லை
நாயகன்‌ ஆனந்தக்‌ கூத்தாடுவான்‌ என்றுக்‌ கூறினீர்‌; நல்ல
அறிவு உடையவர்‌ சிலர்‌ பார்க்க ஆடுவதே யல்லாமல்‌, தமது
இச்சையினால்‌ ஆடுவதும்‌ உண்டோ? உலகம்‌ உய்யும்‌
வண்ணம்‌, உம்‌ கடவுள்‌, திருமேனியில்‌ நீறு அணிந்‌
துள்ளான்‌ என்றீர்‌; சிவத்த ஒளியுள்ள மேனியில்‌ நீறு
பூசுவது தூய்மையானதோ” எனப்‌ பலவாறு கேள்விகளைக்‌
சேட்டான்‌. திருவாதவூரர்‌, இகழ்ந்து நகைத்து, ' அம்பலத்‌
தாடும்‌ எம்‌ இறைஉனது அடியார்சள்‌ பெருவாழ்வு பெற்ற
வர்கள்‌; நல்ல உபதேசங்களை நல்ல தவம்‌ இல்லாத உண்‌
னிடம்‌ சொல்லுவது தகாது'' எனச்‌ சொல்லி “படைத்‌
தொழில்கள்‌ பயிற்றுவிக்கும்‌ ஆசிரியன்‌, மாணாக்கர்களுக்குக்‌
காட்ட, தன்‌ கையிலும்‌ ஒரு படைக்கலம்‌ வைத்திருப்பது
போல்‌, உலகத்தவர்க்கு தவம்‌ செய்யும்‌ முறையை காட்டு
வதற்கே அவர்‌ கையில்‌ சிவமணிமாலை வைத்திருக்கின் ரூர்‌,
அஉன்‌ ஆடுவது ஊனக்கண்‌ காண்பதற்கென எண்ணினை -
விறகில்‌ தீ போல்‌ உள்கலந்து உயிர்த்தொகுதியை ஆட்டு
விக்கும்‌ ஆடலாசிரியன்‌ எம்‌ அண்ணல்‌ என்பதை நீ உணர்ந்‌
திலை; திருநீறு ஆன்மாக்களின்‌ துன்பங்களை நிறுபடச்‌
செய்வது ; மக்கள்‌ நோயைப்‌ போக்குவதற்குத்‌ தாய்‌ மருந்‌
துண்ணல்‌ போல, உலகத்தவர்‌ பிணி கெடுவதற்கே இறை
வண்‌ திறணிந்தான்‌ ; திருநீற்றின்‌ உண்மையை தகான்கு
ம்றைகளாலும்‌ சால்ல
திஞா்‌. * ய
மூடியாது'”
”
என ம்‌ அறிவுறுத்‌
 47
பின்னர்‌ வாதவூரர்‌ கலைமகளே நோக்கி, “நீ இப்பொய்‌
யர்‌ நாலில்‌ பொருந்த ஒண்ணுமோ 2? தக்கன்‌ வேள்வியில்‌
நிகழ்ந்தது மறந்தனையோ ? சிவபெருமான்‌ திருவருள்‌
இல்லை என்னும்‌ இந்தக்‌ கீழ்மக்கள்‌ நாவைவிட்டு அகுல்வா
யாக, சிவபெருமான்‌ ஆணை '' எனக்‌ கடிந்து கூறினர்‌.
நாமகளும்‌ அவர்கள்‌ நாவினின்றும்‌: அகன்றாள்‌; புத்த
சமயத்தார்‌ எல்லோரும்‌ ஊமைகளாயினர்‌.

இது கண்டு வியப்புற்ற ஈழமன்னன்‌, வாதகதஷஹூாரை

வணங்கி, “சிவஞானச்‌ செல்வரே, பேசவல்லவர்‌ ஊமைகளா
யினர்‌ ; என்னுடைய பெண்‌, பிறவி முதல்‌ ஊமையாக இருக்‌
கின்றாள்‌; அவள்‌ பேசும்‌ வண்ணம்‌ அருள்‌ செய்தால்‌,
நான்‌ உமக்கு அடிமையாவேன்‌ " என்றான்‌. வாதவூரர்‌
அந்தப்‌ பெண்ணை அவைக்கு வரவழைத்து, அமரும்படிச்‌
செய்து “மகளே, இந்தப்‌ புத்தன்‌ கேட்ட கேள்‌ விகளுக்கெல்‌
லாம்‌ விடை கூறுக ” என்று கூற, அப்பெண்மணியும்‌ யாவ
ரும்‌ வியந்து மகிழும்‌ வண்ணம்‌ விடையளித்தாள்‌. அன்‌
விடையை, “ சாழல்‌!” விளையாட்டாகத்‌ திருவாதவூரர்‌ (46)
திருச்சாழல்‌ பாடினர்‌.

ஈழமன்னன்‌, தன்‌ பெண்‌ பேசியதைக்‌ கேட்டு எல்லை

யில்லாத மகிழ்ச்சி அடைந்து, வாதவூரரை வாயார வாழ்த்திப்‌
புகழ்ந்து, திரு ஐ.ந்தெழுத்தையும்‌ முறையாக ஓதி, திருநீறு
அணிந்து அவருக்குத்‌ தொண்டனாகி, ஊலமகளாகிய
புத்தர்கள்‌ மீண்டும்‌ பேசுதற்கு அருள்‌ செய்ய வேண்டும்‌
என்று பணிந்து கேட்டான்‌. திருவாதவூரர்‌ அருட்கண்ணால்‌
நோக்கினார்‌. புத்தர்கள்‌ எல்லாம்‌ ஊமைத்‌ தன்மை நீங்கிப்‌
பேசும்‌ ஆற்றல்‌ பெற்று, வாதவூரரடிகளில்‌ விழுந்து
வணங்கித்‌ திருநீறும்‌, சி௨உமணிமாலையும்‌, கல்லாடையும்‌
தங்களுக்கு வழங்கி ஆட்கொள்ளடேண்டும்‌ என இரந்தனர்‌.
வாதவூரும்‌ அவ்வாறே அருள்‌ செய்தார்‌. ஈழமன்னன்‌,
பேரானந்தக்‌ கடலில்‌ மூழ்கி, அம்பலவாணன்‌ திருமுன்‌
தாழ்த்து உளமுருகி,
1, *: மணிவளர்‌ ஒளியே, மலர்வளர்‌ மணமே,
பொன்வளர்‌ வாயுவே என்னத்‌
துனிவளர்‌ அத்துவிதம்‌ பொவிசடரே 1!
தாய ஆனத்த வான்பெருக்கே |
 48
கனிவளர்‌ கடுக்கை, மதி, நதி, சடையில்‌
, கலப்புறக்கொண்ட ஒண் பொருளே !
அணிவளர்‌ அமூதே அம்பலத்து ஆடும்‌
ஐயனே உய்யுமாறு அருளே.15
2. “மண்ணிய மணியே மாசிலா முத்தே!
வான்பெரும்‌ சவையுடைக்‌ கனியே !
சண்ணிய முக்கண்‌ காமரு கரும்பே !
கற்பனை ச௪டந்த மாமுதலே1
எண்ணிய எண்ணி யாங்குஅடி யவரே
எய்த, நன்கு அருள்‌ அருட்கடலே!
அண்ணிய திருச்சிற்றம்பலத்து ஆடும்‌
ஐயனே உய்யுமாறு அருளே.18
எனப்புகழ்ந்து போற்றினான்‌.
சோழமன்னன்‌ அளவிறந்த வியப்பும்‌ மகிழ்ச்சியும்‌
உடையவனாய்‌ அவரைப்‌ போற்றி வணங்கினான்‌. தில்லை
மூவாயிரவர்‌, அங்கு கூடியிருந்த மறையோர்‌, கலைஞர்‌, தவ
முனிவர்‌, யாவரும்‌ *' பொன்னம்பலம்‌ வாழ்க, சிற்றம்பலம்‌
வாழ்க, பேரம்டலம்‌ வாழ்க” என ஒஉாழ்த்தி வணங்கினர்‌.
பின்னர்‌, அனை வரும்‌ மணிமன்‌ நில்‌ நடமாடும்‌ ஐயர்‌ திருமுன்‌
சென்று உணங்கி, அவரவர்‌ இடத்திற்குச்‌ சென்ரார்கள்‌.
ஈழ மன்னனும்‌, ஈழ தாட்டிலிருந்து வந்த புத்தர்களும்‌ சிவ
தஜெதியைச்‌ சார்ந்து தொண்டு செய்து கொண்டு திருத்‌
தில்லையிலேயே தங்கியிருந்தனர்‌.
திருவாதவூரர்‌ தம்‌ பன்னசாலைக்குத்‌ திரும்பிச்‌ சென்று
சிஉானந்தத்தில்‌ மூழ்கி அமர்ந்துவரும்‌ நாட்சளில்‌ (47)
திருப்படையாட்சி, (48) திருப்படையெழுச்சி, (49) அச்‌
சோப்பத்து, (50) யாத்திரைப்பத்து என்பவற்றைப்‌ பாடி
யருளிஞர்‌.
சிவனடியே சிந்தித்து, ஞானவாழ்வினராய்‌ வாதவூரர்‌,
தில்‌ லையில்‌ வாழ்ந்துவரும்‌ நாட்களில்‌, ஒரு நாள்‌, அரந்தணர்‌
ஒருவர்‌ அவரிடம்‌ வந்து, தான்‌ பாண்டியநாட்டைச்‌ சேர்ந்த
வர்‌ என்றும்‌, சிவபெருமான்‌ வாதவூரருக்காகச்‌ செய்த அருட்‌
செயல்‌ எல்லோரும்‌ அறிய அவர்‌ புகழ்‌ நாடெங்கும்‌ பரவி
யுள்ளதென்றும்‌, - வியந்து கூறி, அவர்‌ பல சமயங்களிலும்‌
38. திருப்பெருந்துறைப்‌ புராணம்‌. தில்லையை
படலம்‌ 50, அடைந்த
39 டிம்‌,
 49
பாடியருளிய செய்யுள்களை முறையாகச்‌ சொல்லும்படி
வேண்டினார்‌. வாதவூரரும்‌, அந்தணரை அருகில்‌ அமரச்‌
செய்து பல சமயங்களில்‌ பாடிய பாட்டுக்களை யெல்லாம்‌
ஒரு முறையில்‌ அமைத்துச்‌ சொல்லியருள, அந்தணர்‌ அன்‌
புடனே எழுதி முடித்து, “பாவை பாடிய வாயால்‌ ஒரு
கோவை பாடுக”? எனக்‌ கேட்ப, வாதவூரர்‌, அம்பலத்தாடும்‌
அண்ணல்‌ புகழைப்‌ பலகாலும்‌ பல நிலைகளிலும்‌ நினை
வுக்குக்‌ கொண்டு வருவதான இனிய கோவை ஒன்றினை
அருளிச்செய்தார்‌. இது, திருக்கோவையார்‌ அல்லது திருச்‌
சிற்றம்பலக்கோவை என்னும்‌ பெயர்‌ பெற்றது. வந்த
அந்தணர்‌, இந்தக்‌ கோவையையும்‌ எழுதிக்‌ கொண்டனர்‌.
பின்னர்‌, அந்தணர்‌ உருவில்‌ வந்த சிவபெருமான்‌ தாம்‌
எழுதிய ருரல்களை அன்புடன்‌ அணைத்துக்கொண்டு, திருவாத
.வூரர்‌ காணும்போதே அவர்‌ முன்பு மின்னலென மறைத்தார்‌.
அதுகண்ட திருவாதவூரர்‌, எங்கும்‌ தேடியும்‌ அவரைக்‌
காணாதவராய்‌, தனக்குள்‌ இதென்ன மாயம்‌ என வியந்து,
இப்படிச்‌ செய்தவர்‌ தன்னை ஆட்கொண்ட அண்ணலே
என்று ஆறிந்து, ஆனந்தக்‌ கண்ணீர்ப்பெருக * என்னா
ட்கொண்ட தெய்வமே, எங்கு மறைந்தாய்‌ '' என, செயல்‌
மறத்து நிலத்தில்‌ விழுந்து வணங்கினார்‌.
திருவாதவூரரின்‌ பெருமையை யாவரும்‌ அறியவேண்டி
அவர்‌ சொல்ல தன்‌ திருக்கையால்‌ தான்‌ எழுதிய நூலினை
முனிவர்களும்‌ விண்ணவர்களும்‌ தொழும்‌ அம்பலத்தின்‌
வாயிற்படியில்‌ வைத்து மறைந்தார்‌. பின்னர்‌, கோயிற்‌
பூசை செய்யும்‌ அத்தணார்‌ பூசைக்கு வரும்போது, வாயிற்‌
படியில்‌ ஒரு புத்தகம்‌ இருக்கக்‌ கண்டார்‌. இது இங்கிருப்‌
பது ஆண்டவனின்‌ அருள்‌ தான்‌ என்றும்‌, இதை மக்கள்‌
யாவரும்‌ அ.றிய வேண்டும்‌ என்றும்‌ எண்ணி, சிற்சபையை
விட்டு விலகி, எல்லோரிடமும்‌ * கோயில்‌ வாயிற்படியில்‌
௬வடி ஒன்று இருக்கிறது ” என்று சொல்ல, மக்கள்‌, இது
மிக ஆச்சரியம்‌ என வியந்து உடடோடி வந்து சூழ்ந்து
கொண்டு அப்புத்தகத்தைப்‌ பார்த்து, இது கடவுளால்‌
சொல்லப்பட்ட சிவாகமமோ, அன்றித்‌ தெய்வத்‌ தமிழ்‌
நூலோ எனப்‌ பலவாறு நினைந்து, அது என்ன நூல்‌ என்று
அறியும்‌ ஆவலுடையவர்களாய்‌ இருந்தனர்‌. பின்னர்‌, அக்‌
கூட்டத்தில்‌ ஒருவர்‌ மூன்வந்து, அத்நூலுக்கு மலர்‌ இட்டு
வழிபட்டு மிகுந்த பக்தியுடன்‌ அப்புத்தகத்தைப்‌ பிரித்து,
4
 50
ஏடுகளைப்‌ புரட்டி, முதலில்‌ அகவல்‌ நான்‌ கையும்‌, பின்னர்‌
திருச்சதகம்‌ முதலிய அறுநூறு பாடல்களையும்‌, அகப்பொருட்‌
கோவை நானூறு பாடல்களையும்‌, படித்து முடிகின்ற இடத்‌
தில்‌, திருவாதவூரர்‌ சொற்படித்‌ திருச்சிற்றம்பலமுடையார்‌
என கையொப்பம்‌ இருந்தது என்றும்‌ தெரிவித்தார்‌.??

அதுகேட்ட. மக்கள்‌ உடல்‌ சிலிர்க்க, ஆனந்தத்தினால்‌

கண்ணீர்‌ சொரிய மனங்கசிந்து உருகி, திருவாதவூரர்‌
சொன்ன இத்தெய்வத்‌ தமிழ்‌ நூல்‌ அல்லாமல்‌ இறைவன்‌
திருவடி அடைதற்கு வேறு நூல்கள்‌ உள்ளனவோ ₹ என்று
தினைந்து அங்கிருந்து சென்று திருவாதவூரரை அடைந்து
அவரை வணங்கி, கடவுளால்‌ திருவாயிற்படியில்‌ வைக்கப்‌
பட்டிருந்த திருமுறையைப்‌ பற்றித்‌ தெரிவித்தார்கள்‌. திரு
வாதஷூரர்‌, இதைக்கேட்டு, “ சிறியேனாகிய என்‌ பாடல்களை,
எல்லோரும்‌ ஏற்றுக்‌ கொள்ளும்படி இறைவன்‌ அருளிய
தற்கு நான்‌ செய்த புண்ணியந்தான்‌ என்ன?” என வருந்தி
அழுது நிற்க, மக்கள்‌ அவரை வணங்கி வரலாற்றை வினவ,
திருவாதவூரரும்‌ நட ந்த நிகழ்ச்சிகள்‌ அணைத்தும்‌ சொன்னார்‌.
மக்கள்‌ ஆனந்தங்‌ கொண்டு இதன்‌ பொருளைத்‌ தாங்களே
விளக்கம்‌ செய்ய வேண்டும்‌ என்று வேண்டினர்‌. திருவாத
ஒரரும்‌ இதன்‌ பொருளைப்‌ பொன்னம்பலத்தின்‌ முன்‌ வந்து
விளக்குகின்றேன்‌ என்று சொல்லி மகிழ்ந்து அவர்கள்‌
பின்‌ தொடர சிற்சபையை நோக்கிச்‌ சென்று, அங்கு
அவர்களுக்கு, * இவர்‌ தாம்‌ பொருள்‌ ”” என்று, தன்னை ஆட்‌
கொண்டருளிய ஆனந்தக்‌ கூத்தனைக்‌ காண்பித்து, எல்லோ
ரும்‌, காணும்படி அவ்விடத்திலேயே மறைந்தார்‌. சிவபெரு
மானும்‌, அவர்‌ அன்பின்‌ குூய்மையை யாவருக்கும்‌ காட்ட
வேண்டி, பாலுடன்‌ கலந்த நீர்போல்‌, அவரைத்‌ தம்முடன்‌
ஒன்றுபடுத்திக்‌ கொண்டார்‌. இந்த அற்புத நிகழ்ச்சியைப்‌
பார்த்த மக்கள்‌ அனைவரும்‌ ஆனந்தத்தால்‌ மன மகிழ்ந்து
தலை வணங்கித்‌ தாழ்ந்து சண்ணீர்‌ கசிய தொழுது நின்றனர்‌.
பூதங்கள்‌ நடம்‌ புரிய, கணநாதர்கள்‌ புகழ, தும்புரு நாரதர்‌
இசைபாட, வேதங்கள்‌ முழங்க, முனிவர்களும்‌, தேவர்களும்‌
மலர்‌ மழை பெய்ய, கடவுளின்‌ தீருதாமத்தையே வழிபடு
பவர்களும்‌, சிவபூசை செய்பவர்களும்‌ தில்லையம்பதியில்‌
20, இவ்வரலாறுகள்‌ ஒன்றும்‌ நம்பி திருவிளேயாடலிற்‌ காணப்‌
பெறவில்லை.
 53.

வாழ்ந்து சித்திபெற்றவர்களும்‌, திருவாசகம்‌ என்னும்‌ இனிய

சுவை அமுதாகிய தமிழ்‌ நூலின்‌ இன்பத்தை அள்ளிப்‌
'பருகினர்‌.
** யாவரும்‌ புகழ்‌ சிவானுபவம்‌ எவ்வாறு, இருக்கும்‌ 71 என்னின்‌,
மே-வரும்‌ உரு ஒன்று உற்று, பெருந்துறைக்‌ கோயின்‌ மேவி,
தா-அரும்‌ பூசையோடு சாறும்கொண்டு, அடைந்தோர்க்கு
ப எல்லாம்‌
ஐஓ-அரும்‌ சோறு நல்கி, உவந்து வீற்றிருக்கும்‌ அன்றே 131

111
திருவாதவூரர்‌, கி. பி. ஏழாம்‌ நூற்றாண்டின்‌ பிற்பகுதி
யிலும்‌ எட்டாம்‌ நூற்றாண்டின்‌ முற்பகுதியிலும்‌ பாண்டிய
நாட்டில்‌ அரசுசெலுத்திய சடையவர்மன்‌ என்னும்‌ பட்டம்‌
புனை ந்த முதலாம்‌ வரகுணபாண்டியன்‌ காலத்தில்‌ வாழ்ந்தவ
ராவர்‌. எந்த ஆண்டிலிருந்து எந்த ஆண்டுவரை இவ்வுல
கில்‌ வாழ்ந்தார்‌ என்பதைத்‌ திட்டமாகக்‌ குறிப்பிட வியலா
விடினும்‌, சிறிது முன்பின்னாக, கி. பி, 7275-ல்‌ பிறந்து 807-௯
சிவபெருமான்‌ திருவடியிற்‌ கலந்தனர்‌ என்று கொள்ளலாம்‌.
இவர்‌ காலத்தில்‌, வெற்றிவீரனாகிய வரகுணனது போர்த்‌
திறமையாலும்‌ விடாமுயற்சியாலும்‌ பாண்டியர்‌ஆட்சி மிகவும்‌
பெருகியது; பகைமண்னர்கள்‌ தனித்தனியாக எதிர்த்த
போதும்‌ பலர்‌ ஒன்று கூடி எதிர்த்தபோ.தும்‌ அவர்களை எல்‌
லாம்‌ புறங்கண்டு வெற்றிகொண்டான்‌; இதனால்‌, அரி
மர்த்தனன்‌ என்னும்‌ பெயரும்‌ இவனுக்கு வழங்குவதாயிற்று.
இவன்‌ காலத்தில்‌, சோழமண்டலமும்‌, தொண்ட மண்டல
மும்‌, கொங்கு மண்டலமும்‌, பாண்டியர்‌ ஆட்சிக்கு
உள்ளாயின.
இப்போரசன்‌ சிறந்த சிவநெறிச்‌ செல்வனாகவு மிருந்‌
தான்‌ என்பதை,
தெம்முனை மேல்‌ செல்லும்‌ ஆயினும்‌, மால்‌அரிஏறு
“மன்னவன்‌
வரகசூணனாம்‌
அன்ன வண்‌ தேர்‌, புறத்து அல்கல்‌ செல்லாது,
ஏத்து சிற்றம்பலத்தான்‌, மற்றைத்‌ தேவர்க்‌
தென்னவன்‌
கெல்லாம்‌
முன்னவன்‌ மூவல்‌ அன்னாளும்‌, மற்றோர்‌ தெய்வம்‌
உன்னலனே.'" (306)

திருப்பெருத்துறைப்‌ புராணம்‌ = வீரபத்திரப்‌ படலம்‌ 1.

21.
 52
*பூயல்‌ ஓங்கு அலர்சடை ஏற்றவன்‌ சிற்றம்பலம்‌ புகழும்‌ ;
மயல்‌ ஓங்கு இருங்‌ களியானை வரகுணன்‌ வெற்பின்‌ வைத்த
அயல்‌ ஓங்கு இருஞ்சிலை கொண்டு, மன்‌ கோபமும்‌ ;
காட்டி வரும்‌--
செயல்‌ ஓங்கு எயில்‌ எரி செய்தபின்‌, இன்று ஓர்‌ அரும்‌

என்னும்‌ திருக்கோவையார்‌ செய்யுட்களில்‌, வாதவூரரே

குறிப்பிடுகின் ரர்‌.

வரகுணனது. நாட்கள்‌ பெரும்பகுதியும்‌ போரிலேயே

செலவாகவேண்டிய௰ நெருக்கடி ஏற்பட்டமையால்‌, நாட்டின்‌
நலத்தைப்‌ பாதுகாத்தற்குத்‌ தனக்குத்‌ தக்க துணையாக வாத
ஷரரைத்‌ தேர்ந்தெடுத்து அமைச்சுரிமை அளித்தான்‌.
எல்லாவழியாலும்‌ இந்த நியமனம்‌ பொறுத்தமானதே.
அரசனும்‌ அமைச்சரும்‌ சிவனடியார்களானபடியால்‌ இவர்‌
களுக்குள்‌ மிகுதியான ஒற்றுமை இருக்கக்கூடியது இயற்கை
யேயாகும்‌. வாதவூரர்‌, கல்வி, அறிவு, ஒழுக்கம்‌, அற்றல்‌
முதவியவைகளில்‌, அக்காலத்து தலைசிறந்து வீளங்கீய
வர்‌; அமைச்சுரிமை பெறுங்காலத்தீல்‌ இருபத்தைந்து
ஆண்டு அகவையினராக இருக்கலாம்‌. இளைஞராயினும்‌
அமைச்சுரிமையை ஆவலுடன்‌ ஏற்றுக்கொள்ளவிலலை;
தன்‌ குறிக்கோளுக்கு அது தடையாகிவிடும்‌ என்று அஞ்சி
னார்‌. மன்னன்‌ வற்புறுத்தலும்‌ நெருங்கிய சுற்றத்தார்‌
ண்பர்களது: தடுக்கமுடியாத வேண்டுகோளும்‌ ஏற்றுக்‌
கொள்ளச்‌ செய்தன,
சிறந்த சிவநெறிச்‌ செல்வர்களாகிய அமைச்சரும்‌, அர
FH PSH கருத்துடையவர்களாக இருப்பார்கள்‌ என்று
உலகம்‌ எதிர்பார்க்கக்‌ கூடும்‌. அரசனும்‌, தன்‌ அமைச்சர்‌,
தன்‌ கருத்துக்குத்‌ துணையாக இருந்து பணிபுரிவார்‌ என்று
தம்பிக்கையுடன்‌ இருந்திருக்கவும்‌ கூடும்‌. ஆனால்‌, அர
சாட்சி முறையில்‌, இருவரும்‌ அடிப்படையிலேயே ஒன்றுக்‌
கொன்று மாறுபட்ட கருத்துடையவர்களாக இருந்திருக்‌
கிருர்கள்‌. வீரவாள்‌ ஏத்தி வெற்றிப்‌ பறையறைய விரும்பும்‌
வரகுணனும்‌, ஞானவாள்‌ ஏந்தி காதப்பறையறைய விரும்‌
பும்‌ வாதவூரரும்‌ ஓத்த கருத்துடையவர்களாக இருக்கக்‌
கூடுமா? முன்னைய தன்‌ அடிப்படை வீரமும்‌ மறமும்‌; பின்னை
யதன்‌ அடிப்படையோ அன்பும்‌ அறிவும்‌. தென்னவன்‌
விரிவுபடுத்த விழைந்ததெல்லாம்‌ பாண்டியர்‌ பேரரசே
 53

தென்னவன்‌ பிரமராயன்‌ விழைந்ததோ, சிந்தை செல்லாச்‌

சேண்‌ நெடும்‌ தூரத்து அந்தமில்‌ இன்பத்து அருட்பேரரசு.
இவர்கள்‌ கருத்து வேறுபாட்டைக்‌ கடுமையாக வெளிக்குக்‌
கொணர்ந்தது பாண்டியர்‌ அரசின்‌ பொருளாட்சி முறையே
யாகும்‌. இங்கு, பாண்டியர்களின்‌ பொருள்‌ நிலையையும்‌
வரவுசெலவு வழிகளையும்‌, ஒரு பகுதியைப்‌ பொறுத்த
அளவிலாவது பொதுவாக தாம்‌ தெரிந்து கொள்ள
வேண்டும்‌.
பாண்டியர்களது பொருளாதார :நிலை மிகவும்‌ சிறந்‌
திருந்தது; இவர்கள்‌ துறைமுகங்களில்‌ குவித்த முத்துக்‌
களும்‌, நாட்டில்‌ நெய்த வேலைப்பாடு அமைந்த பல்வகை
நுண்ணிய ஆடைகளும்‌, . மேல்நாடுகளில்‌ ஆவலுடன்‌
விலைக்கு வாங்கப்பெற்றன. பாண்டியநாட்டுப்‌ பொருள்களை
வாங்குவதால்‌ மேல்நாட்டுச்‌ செல்வம்‌ வறண்டுவிடுமோ
என்று அக்காலத்திய அந்நாடுகளின்‌ பொருள்ரூல்‌ வல்ல
வர்களும்‌ ஆட்சித்துறையில்‌, உள்ளவர்களும்‌ அஞ்சினார்கள்‌
என்றால்‌, மேல்‌ நாட்டுச்‌ செல்வத்தை எவ்வளவு அதிகமாகப்‌
பாண்டி நாட்டுப்‌ பொருள்கள்‌ கவர்ந்திருக்கவேண்டும்‌ எண்‌
பதை நாம்‌ ஒருவாறு உணரலாம்‌. பாண்டியநாட்டு ஏற்று
மதியால்‌ பாண்டியர்‌ நிதிக்‌ கருவூலத்தில்‌ பொற்குவியல்கள்‌
மலைமலையாகக்‌ சூவிந்திருக்கவேண்டும்‌. ஆனால்‌, தாம்‌ எதிர்‌
பார்க்கக்‌ கூடிய அளவு நிதி வளரவில்லை. ஏற்றுமதிப்‌
பொருள்கள்‌ கொணர்ந்த செல்வ வளத்தில்‌ பெரும்பகுதி
சோனகத்‌ தரகர்களுக்குச்‌ சென்றது) பாண்டியர்கள்‌ நிதிக்கு
வந்த பொற்குவியல்களில்‌ ஒரு பகுதி யவன நாட்டு மது,
கலன்‌ முதலிய இன்பம்‌ துய்ப்பதற்கான பொருள்களை
வாங்குவதிலும்‌, பிறநாடுகளிவிருந்து கட்டமைந்த இருபால்‌
மக்களையும்‌, ஏவலாட்களாகவும்‌, காவலாட்களாகவும்‌, அரண்‌
மனையில்‌ பலவகை ஊழியக்காரர்களாகவும்‌ .சேர்த்துச்‌ செல
விடுவதில்‌ கழிந்தது; பெரும்பகுதி, சோனக வணிகரிட.
மிருந்து, அரபிய, பாரசீக நாட்டுக்‌ கசூதிரைகளை வாங்கிக்‌
குதிரைப்‌ பத்தியில்‌ சேர்ப்பதில்‌ கழிந்தது.
பாண்டியர்கள்‌, சோனக வணிகர்களிடமிருத்து குதிரை
கள்‌ வாங்குவதற்குச்‌ செய்துகொண்ட வாணிக ஏற்பாடு,
கொள்வோர்க்குப்‌ பொருட்கேடு பயக்கும்‌ முறையில்‌ அமைத்‌
திருந்ததோடு வாணிகமுறை வல்லார்‌ ஏளனம்‌ செய்யத்தக்க
தாகவும்‌ இருந்தது. இவர்கள்‌ செய்துகொண்ட உடன்‌
 54

படிக்கைப்படி சோனகவணிகர்கள்‌, உலக இலக்கியங்களில்‌

சிறப்பித்துக்கூறப்படும்‌ மரபினவாகிய குதிரைகளையும்‌ குறை
வாக மதிக்கக்கூடிய உயர்வுள்ள குதிரைகள்‌ ஆண்டு
ஒன்றுக்குக்‌ பதினாயிரக்கணக்கில்‌ முன்னரே முடிவுசெய்து
கொண்ட விலைப்படி கொடுக்கவேண்டும்‌. ஏற்றுமதியான
குதிரைகள்‌ அத்தனைக்கும்‌ ஒப்புக்கொண்ட விலைப்படி
பாண்டியர்கள்‌ தொகை கொடுத்துவிடவேண்டும்‌. வரும்‌ வழி
யில்‌ ஏற்படும்‌ எந்தவிதக்‌ கெடுதிகளுக்கும்‌ குறைவுகளுக்கும்‌
சோனகக்‌ குதிரை வணிகர்‌ கட்டுப்பட்டவரல்லர்‌. சூதிரை
ஏற்றிவரும்‌ கப்பல்கள்‌ கடலில்‌ ஆழ்நீதாலும்‌, கடற்கொள்ளைக்‌
காரர்களால்‌ கவரப்பட்டாலும்‌, குதிரைகள்‌ நோய்வாய்ப்பட்டு
இறந்தாலும்‌, வரும்‌ பொருட்கேடுகள்‌ எல்லாம்‌ பாண்டி
யரைச்‌ சேர்ந்ததேயாகும்‌. இவ்வாறு, பெரும்பொருட்‌
செலவில்‌ கரூறைந்த எண்ணிக்கையுள்ள குதிரைகளே வந்து
கொண்டிருந்தன. அக்கால்‌ நிகழ்ச்சிகளைப்‌ பார்க்கும்போது,
பாண்டியர்‌ குதிரைப்‌ பந்தியில்‌ வந்து சேரும்‌ ஒரு குதிரைக்கு
பாண்டியர்கள்‌ நூறு குதிரைகளின்‌ விலை கொடுத்திருப்பார்‌
கள்‌ என்று எண்ண வேண்டியிருக்கிறது. சோனக வணி
கர்கள்‌, தங்கள்‌ செல்வப்பெருக்குக்கு இம்முஜறையான குதிரை
வணிகம்‌ பெருந்துணையாக இருப்பதை மனதில்‌ வைத்துக்‌
கொண்டு வேறு சில சூழ்ச்சிகளும்‌ செய்திருந்தார்கள்‌; அவற்‌
றுள்‌ முதலாவது, குதிரைக்கு இலாடம்‌ கட்டுபவர்களும்‌,
வைத்தியம்‌ செய்வோர்களும்‌ தங்கள்‌ ஊரைவிட்டு (அதாவது
அரபியா, பாரசீகநாடு முதலியன) வெளியூர்களுக்கு, அதி
லும்‌ சிறப்பாகப்‌ பாண்டி நாட்டுக்குச்‌ செல்லக்கூடாது என்‌
பது, இரண்டாவது, குதிரைகளைக்‌ காப்பாற்றுவதற்கு,
மாறான முறைகளைப்‌ பின்பற்றுமாறு செய்தது. பாண்டியர்‌
பத்தியில்‌ சேர்ந்த குதிரைகள்‌, நெய்யில்‌ பொறித்த கொள்
ளும்‌, வற்றக்காய்ச்சிய பாலும்‌, இன்சுவைமிக்க தின்பண்டங்‌
களும்‌ உணவாகக்‌ கொடுக்கப்பெற்று, நல்ல நிழலில்‌ ஓய்‌
வாகத்‌ தங்கும்படி நாற்பது நாட்கள்‌ அங்கும்‌ இங்கும்‌ அசை
யாமல்‌ கட்டப்பெற்றன. பெருஞ்செலவில்‌ வந்த குதிரைகள்‌
சில திங்களுக்குள்‌, இத்தகைய பாதுகாப்பில்‌, தோய்வாய்ப்‌
பட்டு மடிவனவாயின; மடியாது நின்றவை, பல நோய்‌
களுக்கு உட்பட்டனவாகி என்பும்‌ தோலுமாக முடிவை எதிர்‌
பார்த்துக்கொண்டிரு ந்தன. பாண்டியர்களுக்குக்‌ குதிரைப்‌
பதந்தியிலுள்ள ஆர்வம்‌, தங்கள்‌ நிதி பயனஜற்றுத்‌ தொலை
 55

வதை உணர்ந்தும்‌, குதிரைகளைக்‌ கொள்வதைக்‌ கைவிட

மனம்‌ இடத்தரவில்லை. இவ்வாறே ஓவ்வொரு ஆண்டும்‌
குதிரைகள்‌ வாங்குவதில்‌ பாண்டியர்‌ நிதி குறைத்து
கொண்டே வந்தது. தங்கள்‌ கருஷலத்துப்‌ பொற்குவியல்கள்‌
குறைவதைப்‌ பொறுக்கமுடியாமலும்‌ குதிரைகள்‌ வாங்கு
வதைத்‌ தடுக்க முடியாமலும்‌ இடர்ப்பட்ட பாண்டியர்‌,
குதிரைகள்‌ வாங்குவதற்குத்‌ தங்கள்‌ கருஷூலத்தில்‌ கைவைக்‌
காமல்‌, வேறுவழியில்‌ பொருள்‌ கூட்ட முயன்று, திருக்கோயில்‌
களின்‌ வருவாய்களையும்‌, கோயிற்‌ கணிகையர்களுக்கு வரி
விதித்து அவ்வரிகளால்‌ வந்த வருவாயையும்‌, சோனகக்‌
குதிரைகளை வழக்கம்போல்‌ வாங்குவதில்‌ செலவிட்டார்கள்‌.
இந்த ஒரு நிலையில்‌, வரகுணனுக்கும்‌, வாதவூரருக்கும்‌
உள்ளீடாக இருந்த மாறுபாடு முற்றி வெளிவந்துவிட்டது.
பாண்டியர்‌ பேரரசைப்‌ பெருக்கி நிலைதிறுத்தும்‌ குறிக்‌
கோளுடைய வரகுணன்‌, தன்‌ நாட்டைக்‌ காப்பாற்றுவதிலும்‌,
தனித்தும்‌ பலர்‌ ஒன்றுகூடியும்‌ தன்னை எதிர்த்த மாற்றரசர்‌
களை வெற்றிகாண்பதிலும்‌ கண்ணும்‌ கருத்துமாக நின்றவ
னானமையால்‌, தன்‌ படையை வவலுப்படுத்திப்‌ பெருக்குவதி
லேயே பெருதநோக்குடையவனாக இருந்தான்‌. இத்தகைய
வீரனுக்குப்‌ பல தெெருக்கடிகள்‌ உண்டாவது இயற்கையே
யாகும்‌. ஒரு நெெருக்கடியில்‌, வழக்கமாகப்‌ பாண்டியர்‌ துறை
முகங்களில்‌ இறங்கும்‌ குதிரைகள்‌ சோழர்‌ துறைமுகங்களில்‌
இறங்கியுள்ளன வென்பதை அறிந்தான்‌. இவனுக்குப்‌ பல
எண்ணங்கள்‌ தோன்றின ; அக்குதிரைகள்‌ மாற்றரசர்களால்‌
கொள்ளப்பெறின்‌ தன்‌ வெற்றிக்கு இடையூறு உண்டாகும்‌
என்னும்‌ கருத்து தோஷ்றிற்று, உடனே அக்குதிரைகள்‌
அனைத்தையும்‌ எவ்வளவு பொன்‌ கொடுத்தேனும்‌ வாங்கி
வருமாறு தென்னாவன்‌ பிரமராயராகிய வாதஷரரைப்‌
பணித்தான்‌.
குதிரைகள்‌ வாங்குவதற்காகச்‌ சேர்த்துவைத்துள்ள
பொற்குவியல்கள்‌ அனைத்தும்‌ திருக்கோயில்களின்‌ வருவா
யும்‌, கணிகையர்‌ செலுத்திய வரியின்‌ வருவாயுமேயாகும்‌.
தெய்வ வழிபாட்டை அடிப்படையாகவைத்து மக்கள்‌ ஒழுக்‌
கத்தையும்‌ பண்பையும்‌ செம்மைப்‌ படுத்துவதற்குப்‌ பயன்‌
படுத்தவேண்டிய நிதியை வேறு எ.ந்தவழியில்‌ செலவு செய்‌
தாலும்‌, மக்களுக்கும்‌ தெய்வத்திற்கும்‌ ஒரு தீங்கிழைக்கும்‌
மாற்றொணாத்‌ தீச்செயல்‌ என்னும்‌ கொள்கையில்‌ உறைத்து
 56

நின்ற வாதவூரர்‌, ஒரு சிறிதும்‌ அஞ்சாமலும்‌ பின்வாங்காம

லும்‌, திருக்கோயில்‌ நிதிகளைக்‌ குதிரைகள்‌. வாங்கப்‌ பயன்‌
படுத்தாமல்‌, திருக்கோயில்கள்‌ சார்பிலும்‌, நாட்டில்‌ நற்பண்பு
களைப்‌ பரவச்செய்யும்‌ அடியார்கள்‌ சார்பிலும்‌ செலவிட்டார்‌.
படையால்தான்‌ வெற்றிபெறலாம்‌ என்று எண்ணினான்‌
வரகுணன்‌; மக்கள்‌ நடையால்தான்‌. வெற்றி நிலைநிற்கும்‌
என எண்ணினார்‌ வாதவூரர்‌. வரகுணன்‌, தான்‌ தோன்ற
வேண்டிய காலத்தில்‌ தோன்றிய வீரன்‌; வாதவூரர்‌, தான்‌
தோன்றவேண்டிய காலத்திற்கு இரண்டாயிரம்‌ ஆண்டு
களுக்கு முன்பே தோன்றிவிட்டவர்‌. சுருங்கக்கூறின்‌ இவர்‌
களிடையுள்ள வேறுபாடு இதுதான்‌. போர்‌ நெருக்கடி
களில்‌ நாடனைத்தையும்‌ பலி கொடுத்தேனும்‌ வெற்றிபெற
எண்ணியவன்‌ வரகுணன்‌; எந்த நெருக்கடியிலும்‌ விதித்த
மூறைகளிலிருநத்து மாறாமலும்‌ மக்கள்‌ நற்பண்புகள்‌ கெடும்‌
வழிகளில்‌ கால்வைக்காமலும்‌ வாழ்வதே வாழ்க்கை எனக்‌
கொண்டவர்‌ வாதவூரர்‌.
போர்‌ நெருக்கடியில்‌, வாதவூரர்‌, தன்‌ கட்டளையை மீறி,
குதிரைகள்‌ வாங்காது திருக்கோயிற்பணிகளில்‌ பொருளைச்‌
செலவிட்டது, வரகுணனுக்குப்‌ பெரும்‌ சீற்றத்தை விளை
வித்துவிட்டது. இவ்வா.று அரசன்‌ கட்டளையை மீறுபவர்‌
களுக்குக்‌ கொலைத்தண்டமே தக்க தண்டமாயினும்‌, அந்‌
தணரைக்‌ கோறல்‌ அறம்‌ அன்று என்ற கொள்கையில்‌,
இவரைப்‌ பல இன்னல்களுக்கு உள்ளாக்கினான்‌.
முடிவில்‌
இவரை அமைச்சராகக்‌ கொண்டது தன்‌ தவறு என்னும்‌
கருத்தினனாய்‌ நீதி வேந்தர்மாட்டு அமைச்சினுக்கு
வேதியர்‌ ஆகார்‌ ” எனக்கூறி வஈகஷூரரை அமைச்சர்‌ பதவி
யிலிருந்து விலக்கி விட்டான்‌. வாதவூரரைச்‌ சேர்ந்தவர்‌
களும்‌ ““மந்திரக்கிழமை பூண்டு மன்னவர்‌ கருமம்‌ செய்‌
வது அந்தணர்க்கு அறனே அல்ல ; அமைச்சியல்‌ அறத்து
நின்றால்‌, வெந்திறல்‌ அரசர்க்கு ஏற்று செய்வதே வேண்டும்
‌”
எனக்கூறி மனம்‌ நொத்தனர்‌. வாதவூரரும்‌, “* நாட்டின்‌
ஞானச்‌ பெல்வுத்தைப்‌ பெருக்க வேண்டிய
கடமையுடைய
தான்‌, - நாட்டின்‌ பாருட்செல்வத்தைப்‌ பாதுகாக்கும்‌
பணியை மேற்கொண்டது எவ்வளவு தவரான து, ன்‌
யாய சல்வத்தே புக்கு அழுந்தி மாளாது,
ஐயா எனக்கு
அறிவளித்தனை யே” எனக்‌ கூறி, துறவு பூண்டு சிவபெரு
மான்‌ திருத்தொண்டிற்கே தன்னை உரிமையாக்கினார்‌.
 57

வாதவூரர்‌ அமைச்சராக இருந்த காலத்தில்‌, குதிரை

களைக்‌ கொள்வதில்‌ தன்‌ நாட்டுச்‌ செல்வம்‌ அழியாமல்‌ தடுப்ப
தற்கும்‌, குதிரைப்‌ படைகள்‌ நாட்டுக்கு வேண்டிய உறுப்புக்‌.
களில்‌ ஒன்று என்பதை உள்ளத்தில்‌ கொண்டும்‌, உயிர்‌
நூல்‌ முறைகளில்‌, செயற்கை முறைகளைப்‌ பயண்படுத்தி
உயர்ந்த, சோனகர்‌ கொணரும்‌ குதிரைகளை ஒத்த குதிரை
கள்‌ நம்‌ நாட்டிலேயே உண்டாகிப்‌ பெருகும்வண்ணம்‌ திட்டம்‌
வகுத்து, கலப்பு முறையில்‌ குதிரைகள்‌ தோன்றச்‌ செய்தார்‌.
இந்தத்‌ திட்டப்படி முதல்‌ முதலாக விளைந்தவை எதிர்‌
பார்த்தபடி இல்லாததால்‌, பல கலப்புக்களுக்குப்‌ பின்னர்‌
தான்‌ எதிர்பார்த்த உயர்வு கிடைக்கும்‌ என்பதைத்‌ தெரிய
வியலாத பொதுமக்கள்‌, வாதவூரர்‌ : நரியைப்‌ பரியாக்க
்‌ முயல்கின்றார்‌” என்று கூறிய ஏளனச்‌ சொற்களே நரி
பரியாக்கிய கதைக்கு வித்தாகவுள்ளது என்று நாம்‌
கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. இயலாததை இயற்ற முன்‌
வருவதை எள்ளு வோர்‌ ' கருப்பை வெள்ளையாக்குதல்‌ * என்‌
பது போல, : நரியைப்‌ பரியாக்குவது ' என்பதும்‌ ஒரு
வழக்கு மொழியாகும்‌, இச்சொற்றொடர்‌ தொன்று தொட்டு
தமிழ்‌ நாட்டில்‌ வழங்கி வந்ததாகும்‌.
வாதவூரர்‌ வரலாற்றோடு இணைக்கப்பெற்றுள்ள வையை
வெள்ளப்பெருக்கும்‌, அவ்‌ வெள்ளத்துக்கு ஊர்‌ மக்கள்‌ கரை
யிட்டதும்‌, அக்காலத்து போரில்‌ முனைந்து நின்ற அரசன்‌,
நீர்ப்பாசனம்‌, நீராணிக்க முறைகள்‌ முதலியவற்றைப்‌
போதிய அளவு பாதுகாவாததையே குறிப்பிடுவனவாகும்‌.
சிவபெருமான்‌ கூலியாளாக வந்தார்‌ என்பது உழைப்பின்‌
உயர்வைக்‌ காட்டவந்த கதை யென்று தோன்றுகிறது.
உழைப்பிற்கு இதை விட வேறு என்ன ஏற்றம்‌ கொடுக்க
முடியும்‌2
அமைச்சுரிமையிலிருந்து விலகி, வாதவூரர்‌ துறவு
பூண்டது கி. பி. 804 என்று வைத்துக்கொள்ளலாம்‌.
பின்னர்‌ கி, பி. 807-ல்‌, சிவபெருமான்‌ திருவடியிற்‌ கலக்கும்‌
வரை, திருத்தில்லையிலேயே தங்கியிருத்திருக்கிறார்‌. அப்‌
போது, புத்த சமயத்தைத்‌ தமிழ்நாட்டில்‌ பரவச்‌ செய்வ
குற்குக்‌ கால்கோள்‌ விழாவாக, ஈழநாட்டுப்‌ புத்தகுரு, அந்‌
நாட்டு அரசனைத்‌ துண்கொண்டு வந்து சைவ சமயத்தின்‌
உயிர்‌ நாடியாக விளங்கும்‌ தில்லைத்‌ திருச்சிற்றம்பலம்தில்‌
புகுந்ததும்‌, சமயவாதத்தில்‌ வாதஷூாருடன்‌ திற்கவியலாது
 58
ஊமைகள்‌ போல்‌ மெளனமாக தின்றதும்‌, புத்தர்கள்‌ திருச்‌
சிற்றம்பலத்தில்‌ நிலைக்க முடியாதவண்ணம்‌, தில்லை மூவா
யிரவர்‌, சோழமன்னன்‌ துணைகொண்டு அவர்களை
வெருட்டிச்‌ சைவத்‌ துறவிகளாக்கியதும்‌, ஈழமன்னன்‌ சோழ
மன்னனுக்குத்‌ திறை செலுத்தியதும்‌, அக்காலத்தில்‌ பேரர
சாக விளங்கிய பாண்டியர்களைப்பற்றி ஒரு சிறிதும்‌ இந்‌
நிகழ்ச்சிகளில்‌ குறிப்பிடாததும்‌, வரலாற்றுக்‌ கண்கொண்டும்‌
அரசியல்‌ நிலை கொண்டும்‌ கருதத்‌ தக்கனவாகும்‌.
மாறுபட்ட இரு பெரியோர்களுள்‌, வரகுணன்‌ அண்‌
றைய வெற்றியையே கருதி தன்னுடன்‌ மாறுபட்ட அமைச்‌
சரை விலக்கி வெற்றி கொண்டான்‌. வாதஷரர்‌, பின்றைய
வெற்றியையே கருத்துள்‌ வைத்துத்‌ தன்‌ நெறியால்‌ வர
குணனை, தன்போல்‌ செய்து வெற்றி கண்டார்‌. திருவாத
வூரடிகள்‌, திருப்படை யெழுச்சியில்‌ :* ஆன நீற்றுக்‌ கவசம்‌
அடையப்புகுமின்கள்‌ ”? என்று அருளினார்‌. அத்தெய்வத்‌
திருமொழியை அவ்வாறே பின்பற்றினான்‌ வரகுணன்‌. இவ்‌
உண்மையை நம்பியாண்டார்‌ நம்பி, கற்போர்‌ மனம்‌ கசியும்‌
வண்ணம்‌.
* பொடியேர்‌ தருமே னியனாகிப்‌ பூசல்‌ புகவடிக்கே
கடிசேர்‌ கணைகுளிப்‌ பக்கண்டு கோயிற்‌ கருவியில்லார்‌
அடியே படவமை யுங்கணை யென்ற வரகுணன்‌ றன்‌
முடியே தருகழ லம்பலத்‌ தாடிதன்‌ மொய்கழலே !! 28
எனப்போற்றுவது கருதத்தக்கது.

தூய துறவுக்குத்‌ தலை சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகத்‌

திகழும்‌ பட்டினத்தடிகள்‌, வரகுணனைப்‌ பற்றிப்‌ பேசவந்த
இடத்து,
“வெள்ளை நீறு மெய்யிற்‌ கண்டு
கள்ளன்‌ கையிற்‌ கட்டவிழ்ப்‌ பித்தும்‌
ஓடும்‌ பூன்னரி யூளைகேட்‌ டரளைப்‌
பாடின வென்று படாம்பல வளித்தும்‌
குவளைப்‌ புனலிற்‌ றவளை யரற்ற
ஈசன்‌ றன்னை யேத்தின வென்று
காசும்‌ பொன்னுங்‌ கலந்து தூவியும்‌
வழிபடு மொருவன்‌ மஞ்சனத்‌ தியற்நிய
செழுவிதை யெள்ளைத்‌ தின்னக்‌ கண்டு
பிடித்தலு மவனிப்‌ பிறப்புக்‌ கென்ன

22. கோயில்‌ திருப்பண்ணியர்‌ விருத்தம்‌ - 69,

 59

இடித்துக்‌ கொண்டவ னெச்சிலை நுகர்ந்தும்‌

மருத வட்டத்‌ தொருதனிக்‌ கிடந்த
தலையைக்‌ சுண்டு தலையுற வணங்கி
உம்மைப்‌ போல வெம்மித்‌ தலையுங்‌
கிடக்க வேண்டுமென்‌ றடுத்தடுத்‌ திரந்துங்‌
கோயின்‌ முற்றத்து மீமிசைக்‌ கிடப்ப
வாய்த்த தென்று நாய்க்கட்ட மெடுத்துங்‌
காம்பவிழ்ந்‌ துதிர்ந்த கனியுருக்‌ கண்டு :
வேம்புகட்‌ கெல்லாம்‌ விதான மமைத்தும்‌
விரும்பின கொடுக்கை பரம்பரற்‌ கென்று
யுரிகுழற்‌ ஜேறேவியைப்‌ பரிவுடன்‌ கொடுத்த
பெரிய அன்பின்‌ வரகுண தேதவரும்‌ 128
எனக்கூறும்‌ உளங்கனிந்த சொற்களால்‌ வரகசுணனது
தெய்வ நலச்‌ சிறப்பைத்‌ தெரிந்து கெர்ள்வதோடு, வீரத்தை
ஞானம்‌ வென்ற உண்மையையும்‌ உணர்ந்து நலம்‌
பெறலாம்‌.

99. திருவிடைமருதூர்‌ மும்மணிக்கோவை - 28.34-55.;

 திருவாசகப்பதிக
மகாவித்வான்‌ ஸ்ரீ மிறாக்ஷிசுந்தாம்‌ பிள்ளை
இப்பொழுது பதிப்புக்களில்‌ அவர்கள்‌ திருப்பெருத்துறைப்புராணத்‌
காணும்‌ முறை தில்‌ காணும்முறை

திருப்பெருந்துறை திருப்பெருந்துறை
்‌. நமச்சிவாய வாஅழ்க 2 நமச்சிவாய வாஅழ்க
கதில்லை' - அற்புதப்பத்து
திழவகவல்‌ 8. அதிசயப்பத்து
2.3 சர்த்தித்‌220 4. குழைத்தபத்து
. திருவண்டப்பகுதி 5, சென்னிப்பத்து
4, போதிறித்திருவகவல்‌ 6. ஆசைப்பத்து
திருப்பெருந்துறை (4 வாழாப்பத்து
க . அடைக்கலப்பத்‌
9. . செத்திலாப்பத்து,.
5. திருச்சதகம்‌
திருவுத்தரகோசமங்கை 10. புணர்ச்சிப்பத்து
6. நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 13. அருட்பத்து
32. திருவார்த்தை
திருவண்ணாமலை 13. எண்ணப்பதிகம்‌
7. திருவெம்பாவை 14, திருப்பள்ளியெழுச்சி
திருவம்மானை 15. திருச்சதகம்‌
9.

டத Beason திருவுத்தரகோசமங்கை
. திருப்பொற்சுண்ணம்‌ 36. நீத்தல்‌ ல்‌ seni
10. திருக்கோத்தும்பி கத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌
11, திருத்தெள்ளேணம்‌ :
12. திருச்சாழல்‌ திருவாரூர்‌
18. திருப்பூவல்லி 17. திருப்புலம்பல்‌
14.ib. தருவுத்தியார்‌
இரங்க ல்‌ கழுமலம்‌
திருப்பொன்‌ ல்‌ ப .
.
17. அன்னைப்பத்து 18. பிடித்தபத்து
36. சூயிற்பத்து
19. திருத்தசாங்கம்‌ திருவண்ணாமலை
: . 19. திருவெம்பாவை
திருப்பெருந்துறை 20, திருவம்மானை
20. திருப்பள்ளியெழுச்சி

திருத்தில்லை 21. இட்ட அழுக்குன்றம்‌

ரு முக்குன்்‌ றப்பதிகம்‌
21. கோயின்‌மூத்ததிருப்பதிகம்‌
22. கோயிற்றிருப்பதிகம்‌ திருத்தில்லை

இ வத்தae
24.
திருப்பெருந்‌

அடைக்கலபத்து
22.

34.
eT
கண்டப்பத்‌

கோயிற்றிருப்பதிகம்‌
25. ஆசைப்பத்து . கோயில்மூத்ததிருப்பதிகம்‌
26. அதிசயப்பத்து 26. போற்றித்திருவகவல்‌
27. புணர்ச்சிப்பத்து 27. கீர்த்திக்திருவகவல்‌ .
28. வாழாப்பத்து 29. நருவண்டப்பகுதி
திருப்பொற்கண்ணம்‌
29. அருட்பத்து ac.
. திருத்தெள்ளேணம்‌
 அட்டவணை

திருவாதவூரர்‌ புராணத்துக்‌ திருவாலவாயுடையார்‌ திருவிளையாடற்‌

காணும்‌ முறை புராணத்துக்‌ காணும்‌ முறை

திருப்பெருந்துறை திருப்பெருந்துறை
தமச்சிவாய வாஅழ்க ்‌. அற்புதப்பத்து
CoOnanrk மூட

: அற்புதப்பத்து 2. சென்னிப்பத்து
அதிசயப்பத்து 8. அச்சோப்பத்து
குழைத்தபத்து வை ரனதேதசிகன்‌ ம்மைப்‌
சென்னிப்பத்து இடுப்ப Qe ச்‌ ன்ன éu ஈது
ஆையபத்து பாடியவை.
வாழாப்ப து
அடை க்கலப்பத்து 4. அதிசயப்பத்து
செத்திலாப்பத்து இது ஞானதேசிகன்‌ எட்டிக்‌
. புணர்ச்சிப்பத்து காட்டிய மாணாக்கர்களை நோக்கிப்‌
. அருட்பத்து பாடியது.
திருவார்த்தை 5. கோயிற்பத்து
. எண்ணப்பதிகம்‌ 6. புணர்ச்சிப்பத்து
வெண்பா இருபத்தெட்டு 7. செத்திலாப்பத்து
திருப்பள்ளியெழுச்சி 8. பிரார் த்தனைப்பத்து
. திருவேசறவு 9. ஆசைப்பத்து
ஆன ந்தமாலை 10. உயிருண்ணிப்பத்து
. உயிருண்ணிப்பத்து 11, திருப்புலம்பல்‌
பிரார்த்தனை ப்பத்து 12. வாழாப்பத்து
திருப்பாண்டி விருத்தம்‌ 18. எண்ணப்பத்து
இவை வாதவூரர்‌ ஞான . இவை ஞானதேசிகன்‌ மறைந்து
தேசிகனுடன்‌ எழுந்தருளி அருளின பேபாதும்‌ பிறகும்‌
இருந்தபோது பாடியவை. பாடியவை. 7
34, திருவம்மானை
21. திருச்சதகம்‌ - 35, திருப்பொற்சகுண்ணம்‌
இது திருக்குளத்தின்‌ தீப்‌ 16. திருக்கோத்தும்பி
பிழம்பில்‌ அடியார்கள்‌ அனை 37. திருத்த்தள்ளேணம்‌
வரும்‌ மூழ்கி மறையத்தான்‌ 18. திருப்பூவஃவி
தனித்து நின்‌ றபேேபோது 19. திருவுந்தியார்‌
பாடியது. 20. திருத்தோமணோக்கம்‌
21. திருவெம்பாவை
திருவுத்தரகோசமங்கை 22, திருச்சதகம்‌
22. நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ இவை திருப்பெருந்துறை நகருட்‌
இது ஞான தேதசிகனின்‌ சென்று அவ்‌ டம்‌ கண்ட
திருவுருவத்தைக்‌ காணாது நிகழ்ச்சிகளைப்‌ பாடியவை.
மூர்ச்சையுற்று பாடியது. 29. திருப்பள்ளியெழுச்சி
இது பாண்டியணிஉமிருத்து திரு
திருவாரூர்‌ முகம்வந்து கோயிலுள்‌ சென்று
23. திருப்புலம்பல்‌ மூறையிடுங்காலத்துப்‌ பாடியது.

சீர்காழி மதுரை
24. பிடித்தபத்து 24. குழைத்தபத்து
2. அருட்பத்து
திருவண்ணாமலை இவை குறித்த தாளில்‌ குதிரைகள்‌
25. திருவெம்பாவை வாராத போது பாடியவை.
 மகாவித்வசன்‌ ஸ்ரீ மீனாக்ஷிசத்தரம்‌ பின்னை
இப்பொழுது பதிப்புக்களில்‌ அவர்கள்‌ திருப்பெருந்துறைப்புரணத்‌
காணும்‌ முறை தில்‌ காணும்முறை

= ப்‌ உ ௬ $1. வுந்தியார்‌

90.
Ieee றப்பdas
திருக்கழுக்குன்‌
92. Boag e Canaan
99. திருப்பூவல்லி
5 Se 34, ப்பொன்னூசல்‌
திருத்தில்லை 35. BO Garhaad
91. கண்டப்பத்து 96. அன்னைப்பத்து
. 47. குயில்பத்து
திருப்பெருந்துறை 98, அச்சப்பத்து
98, பிரார்த்தனைப்பத்து 99. திருத்தசாங்கம்‌
99, குழைத்த பத்து 40, திருச்சாழல்‌
94. உயிருண்ணிப்பத்து

திருத்தில்லை
85, அச்சப்பத்து

திருப்பெருந்துறை
96. திருப்பாண்டிப்பதிகம்‌

திருத்தோணிபுரம்‌
97. பிடித்தபத்து
திருப்பெருந்துறை
88. திருவேசறவு

திருவாரூர்‌
99. திருப்புலம்பல்‌
திருத்தில்லை
40. குலாப்பத்து

திருப்பெருந்துறை
41. அற்புதப்பத்து
42. சென்னிப்பத்து
௧8, திருவார்த்தை

திருத்தில்லை
கக, எண்ணப்பதிகம்‌
45, யாத்திரைப்பத்து
46, திருப்படையெழுச்சி

திருப்பெருந்துறை
கர. திருவெண்பா
8, பண்டாய தான்மறை

திருத்தில்லை
௧9. திருப்படையாட்சி
50. ஆனத்தமாலை
53, அச்சோப்பதிகம்‌
 திருவாதவூரர்‌ புராணத்துக்‌ ்‌ திருவாலவாயுடையார்‌ திருவிளையா டற்‌]
காணும்‌ முறை புரரணத்துக்‌ காணும்‌ முறை

26. திருவம்மானை 26. அடைக்கலப்பத்து

இது மார்கழித்திங்கள்‌ இது குதிரைகள்‌ வாராமையால்‌
நீராடச்‌ செல்லும்‌ மகளிர்‌ சிறையிலடைத்தபோது பாடியது.
பாடுவதாகப்‌ பாடியது. 27. குயிற்பத்து
திருக்கழுக்குன்றம்‌ இது சிறையின்‌ அருகே உள்ள
மரத்திலிருந்த குயிலைப்பார் த்துப்‌
27. திருக்கழுக்குன்‌ றப்பதிகம்‌ பாடியது.
திருத்தில்லை 28. அன்னைப்பத்து
28. கண்டப்பத்து இது குதிரைமேலமர்ந்துவத்த
இது ஞானதேசிகன்‌ திரு வாணிபத்‌ தலைவனைப்பார்த்து
வுருவங்‌ கண்டு பாடியது. மதுரைமாநகர்‌ மகளிர்‌ கூறிய
தாகப்‌ பாடியது.
29. குலாப்பத்து
30. கோயிற்‌ றிருப்பதிகம்‌ 29. பிடித்தபத்து
31. கோயின்‌மூத்ததிருப்பதிகம்‌ இது குதிரைத்தலைவனுக்கு
32. கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ பாண்டியமன்னன்‌ பரிசளித்த
33. திருவண்டப்பகுதி போது பாடியது.
34. போற்றித்திருவகவல்‌
30. திருவேசறவு
இ டைவ தில்லைத்திருவீதி இது குதிரைகள்‌ எல்லாம்‌ நரிக
களில்‌ செல்லும்‌ போது ளானபேபோது பாடியது.
பாடியவை
31. நமச்சிவாய வாஅழ்க
35. திருபொற்சுண்ணம்‌ இது பாண்டியன்‌ தம்மைச்‌
இது மகளிர்‌ பொற்சுண்ணம்‌ செசல்லும்படி விட்டபோது
இடித்‌ தலைக்கண்டு பாடியது பாடியது.
36. திருத்தெள்ளேணம்‌
37. திருவுந்தியார்‌ திருவுத்தரகோசமங்கை
38. திருத் தோணோக்கம்‌ 32, நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌
39. திருப்பூவல்லி
40, திருப்பொன்னூசல்‌ திருக்கழுக்குன்றம்‌
41. அன்னைப்பத்து 33, திருக்கழுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌
42, திருக்கோத்தும்பி மற்ற 18 பதிகங்களுக்குக்‌
43. குயிற்பத்து சூறிப்புக்கள்‌ இல்லை.
44, திருத்தசாங்கம்‌
45. அச்சப்பத்து
46. திருச்சாழல்‌
இது ஊமைப்பெண்கூதிய
விடையை சாழல்‌ விளையாட்‌
டாகப்‌ பாடியது.
47. திருப்படையாட்சி
48. திருப்படையெழுச்சி
49, அச்சோப்பத்து
50, யாத்திரைப்பத்து
 திருவாச்க அமைப்பும்‌ அழகும்‌ர*

உலக இலக்கியங்களிலுள்ள தெய்வக்‌ கவிதைசளுள்‌,

திருவாசகம்‌ ஒரு தனியிடம்‌ பெறத்‌ தக்கது. எந்த எந்த
கவிதைகள்‌ கற்போர்‌ உள்ளத்தைத்‌ தூய்மைப்படுத்தி
உயர்த்த நெறிக்கண்‌ செலுத்துகின்‌றனவோ அவை எல்லாம்‌
தெய்வக்‌ கவிதைகள்‌ என்னும்‌ சிறப்புக்கு உரியனவாகும்‌.
இக்‌ கவிதைகள்‌, எளிய இனிய சொற்களால்‌ உள்ளத்தை
மெல்ல மெல்லக்‌ கரைத்து, உணர்வை ஊக்கிச்‌ செம்மை
யாக்கி உண்மையைக்‌ காணும்‌ அழியில்‌ செலுத்தி, சித்தம்‌
செல்ல இயலாத செய்மையிலுள்ள, சொல்லும்‌, மனமும்‌,
உணர்வும்‌ கடந்த ஒரு தொன்மைப்‌ பேரின்பத்தைப்‌ பெறச்‌
செய்கின்றன. அறிவு நிலையில்‌ அகப்பட்ட வரையில்‌ இக்‌
கவிதைகள்‌, பொருள்‌ உரைப்பதற்கும்‌, ஆராய்வதற்கும்‌,
தலம்‌ கண்டு இன்புறுவதற்கும்‌, அவரவர்கள்‌ கண்ட இன்‌
பத்தை மற்றவர்களும்‌ காணும்வண்ணம்‌ வெளியிடுவதற்கும்‌
இடந்தருகின்றன ; உணர்வு நிலையில்‌ புகுந்துவிட்டாலோ,
இவ்‌ உலகத்தையே கடந்த நிலையில்‌ புகுத்திவிடுகின்‌
றது.
அந்த நிலையில்‌ பல பல படிகளுள்ளன; முடிவான படியை
அடைந்தவர்களே அருள்‌ நிலையின்‌ அடிப்படையைத்‌
தொட்டவராவர்‌. அறிவு நிலைக்கு மேற்சென்ற நிலைகளை
எல்லாம்‌, முழுவதும்‌ தெளிவாகப்‌ பிறர்‌. அறியும்‌ வகையில்‌
பேசு தற்குச்‌ சொற்கள்‌ இடந்தருவனவல்ல; ஒவ்வொருவரும்‌
அவரவர்கள்‌ பயிற்சி முதிர்ச்சிக்கு ஏற்ப ஆழ்ந்துணர
வேண்டியன வேயாகும்‌,
்‌ திருவாசகம்‌ ? என்னும்‌ பெயரிலுள்ள, ' திரு ? என்னும்‌'
அடைமொழியும்‌, * வாசகம்‌” என்னும்‌ சொல்லும்‌ பல
கருத்துக்களைத்‌ தம்முள்‌ அடக்கியுள்ளனவாகும்‌. * திரு”
என்னும்‌ சொல்லுக்குக்‌ * கண்டாரால்‌ விரும்பப்படும்‌ தன்மை
நோக்கம்‌ * என்பது பேராசிரியர்‌ கண்ட உரை; * வாசகம்‌"
என்ற சொல்‌, *தோத்திரம்‌? என்ற பொருளில்‌ திருவாத

* சிறு குறிப்புக்கள்‌ மூறையில்‌ எழுதப்‌ பெற்றுள்ளது;

தொடர்ந்த ஆராய்ச்சி முறையிலோ வரலாற்று முறையிலோ
எழுதப்பெற்றதல்ல. :
 65

ஷரடிகள்‌ காலத்திலேயே வழக்கிலிருந்திருக்கிறது. "கம்பர்‌,

இச்சொல்லால்‌ பண்‌ இனிமை மிக்க செஞ்சொற்கள்‌ என்னும்‌
கருத்தைப்‌ பெறவைப்பதோடு, * வாசகம்‌ வல்லார்‌. முன்‌
நின்று யாவர்‌ வாய்‌ திறக்க வல்லார்‌? ' எனக்‌ கேள்விமுகத்‌
தாலும்‌ விளக்கம்‌ கூறுகின்றார்‌. மேற்கூறிய பொருள்களையும்‌
இச்சொற்கள்‌ விளைவித்துள்ள ஏனைய கருத்துக்களையும்‌
ஒன்றுகூட்டி *யாவரும்‌ விரும்பும்‌ பண்‌ இனிமை மிக்க
தெய்வப்‌ புகழ்மாலை * எனச்‌ சுருக்கமாகக்‌ கூறிவிடலாம்‌.
எனினும்‌, இத்நூற்றாண்டில்‌ சில ஆண்டுகளுக்கு முன்வரை
வாழ்த்திருந்தவர்களும்‌, திருவாசகத்துள்‌ சில பகுதிகளுக்குச்‌
சிறந்த உரை கண்டவர்களுமான இரு பேர்திஞர்கள்‌ விளக்க
மாகக்‌ கூறியுள்ள இனிய உரைகளைத்‌ தெரித்துகொள்ள
வேண்டுவது இன்‌ றியமையா ததாகும்‌.

சிவத்திரு மறைமலை அடிகளார்‌, “ இனித்‌ * திருவாசகம்‌ £ எண்‌

பது *பிறிதொன்றற்‌ கில்லாத அழகினை உடைய வாசகம்‌' என்னும்‌
பொருட்டாம்‌. “ திருவென்பது கண்டாரால்‌ விரும்பப்படுந்‌ தன்மை
Goréeb, என்றது அழகு ” எனப்‌ பேராசிரியர்‌ திருச்சிற்றம்பலக்‌
கோவையாருரையுள்‌ உரைத்ததூஉங்‌ காண்க. பிறிதொன்றற்‌
கில்லாத சிறப்பினயுடையது இத்திருவாசகம்‌ என்பது அதனாற்‌
பெற்றாம்‌. * வாசகம்‌ * என்பது சொல்‌ என்னும்‌ பொருட்டாதல்‌
ஈ மண்டிலமே பணியாய்‌ தமியேற்கொருவாசகமே ” என்னுத்‌ திருச்‌
சிற்றம்பலக்கோவையார்‌ உரையிற்‌ காண்க, * திருவாசகம்‌ ' வேற்று
மைத்‌ தொகைப்‌ புறத்துப்‌ பிறந்த அன்மொழித்‌ தொகை ; இதனை
ஆகுபெயர்‌ என்பாரு மூளர்‌ ; ஆயினும்‌, உண்மையான்‌ CG pres
வார்க்கு இஃது அன்மொழித்‌ தொகையே யாவதல்லது ஆகுபெய
ராகாமை யுணர்க என்று ஆசிரியர்‌ சிவஞானயோகிகள்‌ கூறுதலின்‌
ஈண்டுக்‌ கூறியதே பொருத்தமாமென்.க.
இனித்‌ திருவாசகம்‌ என்பதில்‌ அடைமொழியாய்‌ நின்ற திரு
வென்னுஞ்‌ சொல்‌ கண்டாரால்‌ விரும்பப்படுற்‌ தன்மை தோக்க
மாகிய அழகினை உணர்த்தவே, பேரின்பப்‌ பேற்றைக்‌ காதலிப்பா
ரெல்லாராலும்‌ விரும்பப்படும்‌ அழகினை உடைத்து இவ்வாசகம்‌ என்‌
பது பெற்றாம்‌. எல்லாரும்‌ ஒன்றை விரும்புதல்‌ AG! AHO srs OP
கில்லாத அழகினை உடைமையினாலேயாம்‌. தன்னைக்‌ கற்பார்‌ உள்‌
சாத்தை உருகச்‌ செய்து அவரைப்‌ பேரின்பப்‌ பெருக்கின்கண்‌
ஆழ்த்துதற்கட்‌ பிறிது எத்தூலுக்கும்‌ இல்லாத அழகினை இத்‌
திரூவாசக நூல்‌ உடைமையால்‌, இதனினும்‌ மேலான அழகினைப்‌
வேறொரு நூல்‌ இல்லையென்பது தேற்றமாம்‌. அன்பு
பெற்ற
பொதிந்த இதன்‌ செய்யுட்களை ஓதுந்தோறும்‌, தினைக்குந்தோறும்‌
தஜெஞ்சம்‌ நெக்குருகக்‌ கண்ணீர்‌ பெருச நாவுரை குழற மெய்ம்மயிர்‌
சிவிர்ப்பப்‌ பேரின்ப வெள்ளங்கிளர்ந்து எழுதல்‌ யாவர்‌ மாட்டுங்‌

5
 66
காணப்படுதலானும்‌, தொட ர்பு பட்டு நிகழும்‌ இத்தகைய பேரின்ப
திகழ்ச்சி மற்றை : நூல்களை ஓதுவார்‌, தினைப்பாரிடத்துக்‌ காணப்‌
படாமையாலும்‌ இத்திருவாசகம்‌ ஒன்றே ஏனை நூல்களுக்கில்லாத
அழகினை உடைத்தென்பது தெளியப்படும்‌ ”, எனத்‌ தமது திருவாசக
விரிவுரையிற்‌ கூறுகின்ருர்கள்‌.
பண்டிதமணி மு. கதிரேசன்‌ செட்டியார்‌ அவர்கள்‌, “ திருவாசகம்‌
என்பது அழகிய தெய்வத்‌ தன்மை வாய்ந்த சொற்களால்‌ ஆகிய
செய்யுள்‌ நால்‌ எனனும்‌ பொருளையுடையதாகும்‌. இது, திருவென்
னும்‌ அடையடுத்த வாசகம்‌ என்னும்‌ முதற்கருவியின்‌ பெயர்‌, அதன்‌
காரியமாகிய செய்யுட்கு ஆயினமையின்‌, கருவி ஆகுபெயராம்‌ என்ப.
சிவஞான முனிவரர்‌ பிறர்‌ கொள்ளையை மறுக்குங்கால்‌ ஆகுபெயர்‌
என்பதை உடன்பட்டுப்‌ பின்‌ “உண்மையான்‌ நோக்குவார்க்கு
அன்மொழித்தொகையாகுமன்‌ நி, ஆகுபெயராகாமையுணர்க ” என
வுங்‌ கூறியுள்ளார்‌. திரு என்பது தெய்வத்‌ தன்மை, அழகு என்னும்‌
பொருளுடையதாகும்‌. “ திரு கண்டாரால்‌ விரும்பப்படும்‌ தன்மை
தோக்கம்‌ என்றது அழகு ” என்று பேராசிரியர்‌ உரை கூறினாரா
யினும்‌, ஈண்டுத்‌ தெய்வத்‌ தன்மை என்று கொள்ளுதல்‌ சிறப்புடைத்‌
தாம்‌. வாசகம்‌ -- சொல்‌. இத்திருவாசகத்‌ திருப்பாட்டுக்கள்‌, தெய்வ
கலங்‌ கனிந்த சொற்களாலும்‌ சொற்றொடர்களாலும்‌ அமைந்தவை
இனிமை, எளிமை, ஆழமுடைமை யென்னுங்‌ குணங்கள்‌ தம்பால்‌
அமையப்‌ பெற்றவை : மெய்யன்‌ புடன்‌ ஓதுவார்‌, கேட்பார்‌, உணர்‌
வார்‌ எல்லோரையும்‌ மிக்க பேரின்பத்தில்‌ திளைப்பித்துப்‌
பரவசப்‌
படுத்தும்‌ இயல்பின; அனுபவ உண்மைகளை த்‌ தெளிவுண்டாகும்படி
விளக்குவன ”, எனத்‌ தமது திருவாசகம்‌ கதிர்மணி விளக்கப்‌
பேருரையில்‌ கூறியிருக்கின்றார்கள்‌.

திருவாசகம்‌, தமிழகத்திலும்‌ தமிழ்மக்கள்‌ வாழும்

‌ வெளி
நாடுகளிலும்‌, சைவசமயத்தாரால்‌ வழிபாட்டுநூலாகப்‌
பயிலப்பெற்று வருகின்றது. தமிழ்நாட்டிலுள்ள சிவன்‌
கோயில்களிலும்‌, சைவசமயத்தாரது இல்லங்களிலும்‌,
ஆயிரம்‌ ஆண்டுகளாக இடையருது ஓதப்பெற்று
வரும்‌ இத்‌
நூலின்‌ அருமை பெருமைகளைத்‌ தமிழ்மக்கள்‌ எவ்வாறு
போழ்றிவந்துள்ளார்கள்‌ என்பதைப்‌ பிற்சேர்க்கையில்‌
காணும்‌ செய்யுட்களில்‌ ஒருவாறு காணலாம்‌.
இது சமய,
நூல்‌ என்ற அளவில்‌ நின்‌ றுவிடாமல்‌, தத்துவ
க்கருத்துக்கள்‌
மலிந்த நூலாகவும்‌, இலக்கிய நலம்‌ செறிந
்த நூலாகவும்‌,
தமிழ்மக்கள்‌ எல்லோராலும்‌ பயிலப்பெற்றுவரும்‌ தனிச்‌
சிறப்பும்‌ உடையதாகும்‌. திணிந்த இருளில்‌ கட்டுண்டு
கிடக்கும்‌ ஓர்‌ ஆன்மா, பேர்‌ ஒளியைத்‌
தேடிச்‌ செல்லுங்கால்‌
தோன்றும்‌ பலவகையான Slaps Asan apo தெள்ளும்‌
ஓசைத்‌ திருப்பதிகங்களால்‌ , எடுத்தோதும்‌ இத்தெய்வுக்‌
 67

கவிதை, திருவாதஷூாடிகள்‌ தன்‌ வரலாற்றைத்‌ தானே

எழுதிய ஞானவரலாளுகத்‌ திகழ்கின்றது. பலவகையான
தளைகளால்‌ கட்டுப்பட்டு அதியாமையாகிய திணிந்த
காரிருளுள்‌ முழுகிப்‌ போக்கிடங்காணாது திகைத்துநின்ற ஓர்‌
ஆன்மா, திருந்துவார்‌ பொழில்சூழ்‌ திருப்பெரு ந்துறையில்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய பேரருள்‌ ஒளிப்பிழம்பின்‌
வழிவந்த ஒரு தெய்வ நிகழ்ச்சியே, இந்த ஞானவரலாற்றின்‌
தோற்றுவாயாகும்‌. இத்‌ நிகழ்ச்சியை, அடிகள்‌ தான்‌
உணர்ந்தவாமறே குறிப்பிடும்‌ உண்மை, இக்காலத்‌ தன்‌
வரலாற்றுநூல்களின்‌ (auto-biography) முறைப்படியே
அமைந்துள்ளது இந்‌ நிகழ்ச்சியை, ஓர்‌ இடத்தில்‌ அவர்‌
கூறுவதின்‌ விளக்கம்‌ * பேரின்பம்‌ பெருகியது, எவ்வாறு
இது நிகழ்ந்தது எனப்பார்த்தேன்‌ ; என்னைத்‌ தொன்று
தொட்டு சூழ்ந்துவந்த எனதாகிய இருள்‌ எங்கோ ஓடி
விட்டது; எவ்வாறு இருள்‌ அகன்றது எனப்பார்த்தால்‌
என்னோடு இடையீடின்றி தொடர்ந்துவந்த துன்பம்‌ அறவே
தொலைந்து விட்டது; இது என்ன! தநிகழக்கூடாதது
நிகழ்த்துள்ளதே எனப்பார்த்தேன்‌ ; என்‌ வலிய உள்ள
மாகிய இருட்டறை அன்புமலிந்த ஞானப்‌ பேரூராக மாதி
விட்டது; எதனால்‌? குருந்தமர்ந்த பெருந்துறைப்பெருமான்‌
திருவருளால்‌” என்பதேயாகும்‌. இவ்‌ இனிய தெய்வக்‌
கருத்தை,
இன்பம்‌ பெருக்கி, இருள்‌ அகற்றி, எஞ்ஞான்றும்‌
துன்பம்‌ தொடர்வு அறுத்து, சோதி ஆய்‌, அன்பு அமைத்து,
சீர்‌ஆர்‌ பெருத்துறையான்‌ என்னுடைய சிந்தையே
ஊர்‌ ஆகக்‌ கொண்டான்‌, உவந்து. (625)

என எளிமையாகச்‌ செய்யுள்‌ நலம்‌ மவியக்‌ கூறுகின்ளுர்‌.

திருவருளின்‌ பேரொளியால்‌ பார்க்கும்‌ இவருக்கு.
வாழ்க்கையில்‌ அகத்தும்‌ புறத்தும்‌ தோன்றுவனவும்‌ ஒன்றுக்‌
கொன்று தொடர்பில்லாமல்‌ பலவகையாகச்‌ சிதறுண்டு
கிடப்பனபோல்‌ காணப்பெறுவனவும ான பலவேறு இகழ்ச்சி
களின்‌ உண்மைகள்‌ புலனாகி ன்றன ; அவற்றையெ ல்லாம்‌
ஒருமுறையாகக்‌ கோத்து இறைவன்‌ திருவடிப்‌ புகழ்ச்சியில்‌
கலந்து பாடுகின்றார்‌. எனவே, இவர்‌ பாடல்கள்‌ மக்கள்‌
மூன்னேறுதற்கான உண்மைகளுள்‌ இன்றியமையாதன
வற்றக்‌ கற்போர்‌ : உள்ளத்தில ்‌ பதியவைக் கின்றன ;
வாழ்க்கையைச்‌ செம்மைப்‌ படுத்துக ின்றன ; தெய்வதெ தி
 68

யைத்‌ தெளிவாகக்காட்டி HAA SHUIGrvGu gnpsHié

செல்கின்றன; திருவருளின்‌ அளப்பரும்‌ ஆற்றலையும்‌,
அவ்‌ ஆற்றலாலன்றி ஆன்மா ஈடேறுதல்‌ இயலாதென்னும்‌
உண்மையையும்‌ உலகறியச்‌ செய்கின்றனா.
சிவபெருமான்‌ தன்னை ஆட்கொண்டருளியதின்‌ விளை
வாகிய பேரானந்தத்தையும்‌, அப்பேரருளுக்கு எவ்வாறு
கைம்மாறு செய்யப்‌ போகின்றோம்‌ என்ற ஏக்கத்தையும்‌
இஞ்‌ ஞான நூலின்‌ பல பகுதிகளிலும்‌ காணலாம்‌. ஞானப்‌
பேரொளியிற்‌ கலந்து நிற்கும்போதுள்ள, எல்லாவற்றையும்‌
மறந்த பேரானந்தமும்‌, அந்திலையிலிருந்து ஒரு சிறிது
விலகினும்‌ ஏற்படும்‌ பொறுக்க ஒண்ணாத்‌ துன்பமும்‌,
மீண்டும்‌ அந்த ஞானப்பேரொளியின்‌ வழியிற்‌ கலக்க
வேண்டும்‌ என்ற பதைபதைப்பும்‌, நெறியில்‌ நின்று அருள்‌
திழலடைந்து இன்‌ புற்று ஏமாந்திருக்கும்‌ பல அடியார்களின்‌
தினைவும்‌, அத்தகைய அடியார்களுடன்‌ மீண்டும்‌ கலந்து
வாழ வேண்டும்‌ என்ற வேட்கையும்‌, தொட்ட தொட்ட
இடங்களில்‌ எல்லாம்‌ தோன்றுகின்றன. இவ்வாறு பல
திறப்பட்ட உள்ள நிலையை மிகவும்‌ சுருக்கமாகக்‌ கற்போர்‌
உள்ளம்‌ கனியும்படி,
தான்‌ஆர்‌, அடி அணைவான்‌ ? ஒரு நாய்க்குத்‌ தவிசு இட்டு, இங்கு
ஊன்ஆர்‌ உடல்‌ புகுந்தான்‌; உயிர்‌ கலந்தான்‌: உளம்‌ பிரியான்‌
;
தேன்‌ஆர்‌ சடை முடியான்‌ ; மன்னு திருப்பெருந்துறை உறைவான்‌;
வானோர்களும்‌ அறியாதது ஓர்‌ வளம்‌ ஈத்தணன்‌, எனக்கே. (505)
எனை, நான்‌ என்பது அறியேன்‌: பகல்‌ இரவு, ஆவதும்‌ அறியேன்
‌;
மன-வாசகம்‌ கடத்தான்‌, எனை, மத்த-உன்மத்தன்‌ ஆக்கி
;-
சின மால்‌ விடை உடையான்‌, மன்னு திருப்பெருந்துறை
உறையும்‌
பனவன்‌,-எனைச்‌ செய்த படிறு அறியேன்‌; பரம்‌ சுடரே! (506)
சூடுவேன்‌ பூங்கொள்றை; சூடி, சிவன்‌ திரள்‌ தோள்‌
கூடுவேன்‌; கூடி மயங்கி, மயங்கி னின்று,
ஊடுவேன்‌ ; செவ்‌-வாய்க்கு உருகுவேன்‌ ; உள்‌
உருகித்‌
தேடுவேன்‌ ; தேடி, சிவன்‌ கழலே சிந்திப்பேன்‌
;
வாடுவேன்‌ ; பேர்த்தும்‌ மலர்வேன்‌; அனல்‌ ஏந்தி:
ஆடுவான்‌ சேவடியே-பாடுதும்காண்‌ ; அம்மானாய்‌ 1 (191)
மை இலங்கு நல்‌ கண்‌ ௪ரி பங்கனே |
வந்து எனைப்‌ பணிகொண்டபின்‌, மழக்‌
௯௪ இலங்கு பொன்‌ கிண்ணம்‌ என்று அலால்‌,
அரியை என்று உளணைக்‌ கருதுகின்‌ இலேன்‌ ;-
 69-
மெய்‌ இலங்கு வெள்- நீற்று மேனியாய்‌,
மெய்ம்மை அன்பர்‌ உன்‌ மெய்ம்மை மேவினாச்‌;
பொய்யில்‌ இங்கு எனைப்‌ புகுதவிட்டு, நீ
போவதோ ? சொலாய்‌; பொருத்தம்‌ ஆவதே? (96)

என்னால்‌ அறியாப்‌ பதம்‌ தந்தாய்‌;

யான்‌ அது அறியாதே கெட்டேன்‌ ;
உன்னால்‌ ஒன்றும்‌ குறைவு இல்லை5
உடையாய்‌, அடிமைக்கு யார்‌ ? என்பேன்‌;
பல்‌ தாள்‌ உன்னைப்‌ பணிந்து ஏத்தும்‌
பழைய அடியரொடும்‌ கூடாது,
என்‌ தாயகமே! பிற்பட்டு, இங்கு,
._ இருத்தேன்‌-தநோய்க்கு விருந்தாயே.
என்னும்‌ செய்யுட்கள்‌ தெரிவிக்கின்‌ றன.
எந்‌ நாட்டவராலும்‌, எக்காலத்தவராலும்‌, உள்ளம்‌
உகந்து ஏற்றுக்கொள்ளுமாறு, என்றும்‌ நிலைத்த பண்பு
களையோ, உண்மைகளையோ, நெறிகளையோ, சித்தைக்கும்‌
செவிக்கும்‌ இனிய செஞ்சொற்களால்‌ உரைப்பதே சிறந்த
இலக்கியம்‌ என, அதிஞர்‌, இலக்கணம்‌ வகுப்பாரானால்‌,
திருவாசகம்‌, உலக இலக்கியங்களுள்‌ தலைசிறந்த ஒன்று
என, நாம்‌ உறுதியாகக்‌ கொள்ளலாம்‌. திருவாசகத்தில்‌
பேசப்பெறும்‌ செய்தி, காலம்‌ இடம்‌ என்னும்‌ பாகுபாடுகளைக்‌
கடந்த சிந்தைசெல்லா சேணகத்ததாய்‌ முன்னைப்‌ பழம்‌
பொருட்கும்‌ முன்னைப்‌. பழம்பொருளாய்ப்‌ பின்னைப்‌
புதுமைக்கும்‌ பின்னைப்‌ புதுமையாய்‌ நின்ற ஒரு பேரருட்‌
பிழம்பைப்‌ பற்றியதும்‌, அவ்‌ அருள்‌ஒளியை நாடிச்சென்று
கலந்த ஒரு சிற்றுயிர்க்கு உற்ற பலதிறப்பட்ட நிகழ்ச்சி
களைப்‌ பற்றியதுமாகும்‌. மேற்குறித்த பொருளையும்‌ நிகழ்ச்சி
களையும்‌ உலகத்தவர்‌ ஓரளவேனும்‌ உணர்ந்து இன்பமும்‌
நலனும்‌ பெறவேண்டும்‌ என்பதே ஆசிரியரின்‌ உட்கோளா
கும்‌. பேசவந்த பொருளோ, உலகம்‌ எல்லாம்‌ தானே
யாகியும்‌, உலகத்தோடு ஒன்நியும்‌, உலகத்திற்குப்‌ புறம்பாக
வும்‌ நிற்கின்‌ றதெனினும்‌, எந்த நிலையிலும்‌, கட்டுகளுக்குள்‌
செல்ல
அகப்பட்ட சிற்றுயிர்களின்‌ சிந்தை அப்பொருளிடம்‌
சிந்தை அறியாத ஒன்றைச்‌ சொல்‌
வியலாதிருக்கிறது;
எவ்வாறு சொல்லவியலும்‌? இச்‌ சிந்தைகடந்த செல்வத்தை
சிந்தை
நாடிச்‌ செல்லும்‌ சிற்றுயிர்க்கு உற்ற நிகழ்ச்சிகளுள்‌,
சிற்றுயிர்வழி நின்ற நிலையில்‌ நிகழ்ந்தவை ஒருவாறு
சொற்களால்‌ சூறிப்பிடக்கூடியன வாக விருக்கலாம்‌) சிந்தை
 70

கழன்‌ றவழி திகழ்ந்தனவற்றக்‌ குறிப்பிடச்‌ சொல்லால்‌

இயலுமா? ஆனால்‌, சிந்தைசென்று அணைகிலாதவைகளைப்‌
பண்‌ இனிமையும்‌ பொருட்செறிவும்‌ மிக்க சொற்களால்‌
அமைத்து, கற்பவர்‌: பயிற்சிக்கும்‌ பண்புக்கும்‌ முதிர்ச்சிக்கும்‌
ஏற்பப்‌ பொருள்தருமாறு மக்களுலகத்துக்கு அளித்த
வள்ளன்மை, திருவாசகத்துக்கு உரியதாகும்‌. இது,
மண்ணுலகத்தோர்‌ ஞானவானுலகத்திற்கு ஏற அமைத்த
தோர்‌ ஏணிபோல்‌ விளங்குகின்றது. திருவாதஷூரடிகள து,
இச்‌ செயற்கரும்‌ செயல்‌, உலகத்தில்‌ திங்களிற்சென்று
தங்க முயல்பவர்‌ வீரச்செயல்‌ எவ்வாறு போற்றப்பெறு
கிறதோ, அவ்வாறு, ஞான உலகத்தில்‌ போற்றற்குரிய
தாகும்‌.
இம்‌ மண்ணுலகவாழ்க்கையில்‌ பல அல்லல்களில்‌ அடி
பட்டுப்‌ பிறவியை ஒரு பிணியாகக்‌ கருதுவோர்க்குப்‌ புகலிட
மாகவும்‌, ஞானதெநறியிற்‌ செல்வோர்க்கு வழிகாட்டியாகவும்‌
அமைந்த இத்‌ தெய்வக்‌ கவிதை, பலதிறப்பட்ட மக்களுக்கும்‌
வாழ்க்கையில்‌ பல படியிலுள்ளவர்களுக்கும்‌ ஞானதெறியில்‌
விருப்பம்‌ உண்டாகும்‌ முறையில்‌ அமைந்துள்ளது.
பெண்கள்‌ விளையாடும்‌ பலவகையான விளையாட்டுகளில்‌
இறைவன்‌ புகழைப்‌ பாடுவதாக அமைத்துள்ளன பல;
அரசர்களது வீரம்‌, புகழ்‌ முதவியனவற்றைப்‌ பாடுவது
போல்‌ அமைந்தன சில; குயிலை கோக்கிப்‌ பாடுவன
வாகவும்‌, தும்பியைப்‌ பார்த்துப்‌ பாறடுவனவாகவும்‌, சிறு
குழந்தைகள்‌ பேசுவன போலவும்‌, இன்னும்‌ பல எளிய
முறைகளிலும்‌ நிற்பன பல, எல்லோருக்கும்‌ எளிதில்‌
விளங்குமாறு நாட்டில்‌ வழங்கிவரும்‌ புராணக்‌ கதைகளும்‌,
பழைய கருத்துக்களும்‌ இடையிடையே ஒளிவீசுகின்‌ றன.
இயற்கையிலும்‌ வாழ்க்கையிலும்‌ காள்தோறும்‌ காணப்‌
பெறும்‌ பல செய்திகள்‌ உவமைகளாக தின்று நூலின்‌
உட்கருத்தை அணிபெறத்‌ தெரிவிக்கின்றன.
மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்‌ சடரால்‌ இருள்‌ நீங்கப்‌
பெற்று இறைவன்‌ திருவருளில்‌ திளைத்து, அவன்‌
பெருமை
யையும்‌, தன்‌ சிறுமையையும்‌, ஆட்கொண்ட கருணையையும்‌
தினைந்து நினைத்து உருகித்‌ திருவாய்மலர் த்த இப்பாடல்கள்‌
பல காலங்களில்‌ பல திருப்பதிகளில்‌ எழுந்தனவாயிருக்கும்‌
_
எனினும்‌, தில்லையம்பொதுவில்‌ திருநடஞ்செய்யும்‌ ஞான
ஆனந்தக்‌ கூத்தன்‌ திருவடியில்‌ காணிக்கையாக வைத்த”
 73

போது, ஒரு, முழு நூலின்‌ தன்மை௯யப்‌ பெற்றுவிட்டது.

திருவாசகத்தில்‌ ஒப்பற்ற ஒரு தனி நூலின்‌ பண்புகளை
எல்லாம்‌ காணலாம் ‌. திருவா தவூரடி களின்‌ பேரன்பின்‌
நோக்கம் ‌, தான்‌ பெற்ற சிவானந ்தத்தை உலகம்‌ எல்லாம்‌
பெறவேண்டும்‌ என்பதே. “தன்‌ அடியவர்க்கு மூலபண்டாரம்‌
வழங்குகின்றான்‌; வந்து முந்துமினே”" என எல்லோரையும்‌
அழைக்கின்றார்‌. எவ்வாறு அவன்‌ அருள்‌ செய்கின்றான்‌
என்பதை எல்லோருக்கும்‌ எடுத்துரைத்து விரைந்து
வம்மின்‌, விரைந்து வம்மின்‌, என்பார்‌ போன்று
அழிவு இன்றி நின்றது ஓர்‌ ஆனந்த
வெள்ளத்திடை அழுத்தி,
கழிவு இல்‌ கருணையைக்‌ காட்டி,
கடிய வினை அகற்றி,
பழ மலம்‌ பற்று அறுத்து, ஆண்டவன்‌,
பாண்டிப்‌ பெரும்‌ பதமே,
மூழுது உலகும்‌ தருவான்‌ ; “கொடையே
சென்று முத்துமினே. (581)
என விரைந்த ு கூப்‌.பிட ுகின்ளூர் ‌.
வினையின்‌ நீங்கி விளங்கிய அறிவின்‌ முனைவனாகிய
மணிவாசகப்பெருமான்‌, சிவானந்த வெள்ளத்தில்‌ திளைத்து
அருளிய . இம்‌ முழு முதல்‌ நூலாகிய திருவாசகம்‌;
என இறைவன ை வணங்கித ்‌ தொடங்கி,
* நமச்சிவாய'
* அம்மை எனக்கு அருளிய ஆறு ஆர்‌
முதலாய முதல்வன்‌,
வே " எனப்‌ பேரின்பப ்‌ பேறு பெற்றத ைப்‌
பெறுவார்‌ அச்சோ
பேரானந்தம்‌ பெறக்‌ கூறி மூடிக்கின்றது. இத்தெய்வக்‌
நூல்‌ இலக்‌
கவிதையின்‌ 53 பதிகங்களும்‌, 656 செய்யுட்களும்‌,
ஒன்றற்கொன்று இயைபும் ‌ தொடர்பும்‌
கணத்திற்கியைய
வகுத்துக்‌ கூறியும்‌ , தொகுத்த ுச்‌ சுட்டியும்‌,
உடையனவாய்‌
தேசகத்த ில்‌ இணிக்க ின்‌ ற தெள்ளம ுதாம்‌
விரித்து விளக்கியும்‌,
ய எல்லா அதுபவங ்களையு ம்‌ நாம்‌
மாணிக்கவாச கருடை
செய்து, அவர்‌ பெற்ற பேரின்பத்தை
உணரும்வண்ணம்‌
இவ்‌ அருள்‌
நாம்‌ பெறுதற்கான வழியைக்‌ காட்டுகின்‌ றன.
எளிய சொற்கள் ‌, சென்று செவியனக ்கும்‌
நூலின்‌ இனிய
சிந்தை யுள்ளே நின்று அளவில்‌ இன்பம்‌
செம்மையவாய்ச்‌
நிறைக்கும்‌ தன்மையன. சீர்‌ஆர்‌ திருவடித்‌ திண்‌ சிலம்பின்‌ -
ஒவிபோல்‌ ஆராத ஆசையை எழுப்பித்‌ தேனும்‌.
சிலம்பு
தீஞ்சுவ ை பொதிந் த சிவஞான
பாலும்‌ கன்னலுமென்னத்‌
ஊட்டும்‌ வன்மை வாய்த்த இம்மணி
அருள்‌ அமுதை
 72

வார்த்தைகள்‌, தம்மை அடைந்தார்க்கு முதற்கண்‌ தம்‌ செம்‌

பொருளைத்‌ தெரிவித்து, அஃது தெளித்தார்க்குக்‌ கருத்துப்‌
பொருக உணர்த்தி, அக்கருத்தில்‌ என்றி நிண்ரார்க்குக்‌
காட்சிப்பொருளைக்‌ காட்டி, அக்காட்சியில்‌ சிந்தையைப்‌ பறி
கொடுத்தார்க்கு முடிவான செம்பொருளைக்‌ கூட்டும்‌ சிறப்பு
வாய்த்தன என்பது திருவாசகத்தைப்‌ பலகால்‌ பயின்‌ றவர்கள்‌
கண்ட உண்மையாகும்‌. சித்தம்‌ சிவமான செம்மலின்‌ செஞ்‌
சொற்களல்லவா ? சுருங்கச்‌ சொல்லின்‌, பொருள்‌ விளங்கும்‌
முன்பே அருள்‌ வழங்கும்‌ ஆற்றலுடையது இம்மணிவாசகம்‌.
அவரவர்‌ தநிலைக்கேற்பப்‌ பொருள்தரும்‌ இவ்‌ அருள்‌
நூலின்‌ பொதுவான பெருமையை, திருக்கோவையாரைப்‌
பற்றி வழங்கும்‌
* ஆரணம்‌ காண்‌ ' என்பர்‌ அந்தணர்‌; போகியரா்‌ * ஆகமத்தின்‌
காரணம்‌ காண்‌' என்பர்‌; காமுகர்‌ * காம தன்னூல்‌ அது ' என்பர்‌;
* ஏரணம்‌ காண்‌ ' என்பர்‌ எண்ணார்‌ ; * எழுத்து” என்பர்‌
இன்புலவோர்‌ ;
சீர்‌ அணங்கு ஆய சிற்றம்பலக்கோவையைச்‌ செப்பிடினே.
என்னும்‌ தனியனை இதற்கும்‌ ஏற்றிச்‌ சொல்விவிடலாம்‌..
இதுகாறும்‌ திருவாசக முழு முதல்‌ நூவின்‌ தன்மை
சுருக்கமாகப்‌ பேசப்பெற்றது ; இனி, இதன்‌ 51 பகுதிகளும்‌
தனித்தனியாக மிகச்‌ சுருங்கிய அளவில்‌ மேலோட்டமாகப்‌
பார்க்கப்‌ பெறுகிறது.
்‌. சிவபுராணம்‌ : சிவபெருமானது காலங்‌ கடந்த
பழமை எனப்‌ பொருள்‌ தரும்‌ இப்பகுதி, ஈற்றடி முச்சீ
ரடியாக
வும்‌ ஏனைய நாற்சீரடியாகவுமுள்ள 95 அடிகள்
‌ கொண்ட
கலிவெண்பாட்டால்‌, இத்தெய்வ காதைக்கு
நூன்முகம்போல்‌
அமைத்துள்ளது. முதல்‌ துஇருபத்தைந்
அடிகளில்‌,
வாழ்த்து, வணக்கம்‌, வருபொருள்‌ உரைத்தல்‌,
அவையடக்கம்‌
முதலிய நூன்முக உறுப்புக்கள்‌ காணப்‌ பெறுகின்‌ றன.
26ஆவது அடியிலிருந்து 81ஆவது அடியில்‌ ்‌ இளைத்தேன்‌
என்பதுவரையில்‌, பலவகையான பழம்‌ £
பிறவிகளில்‌ பிறந்து
அலுத்தது பேசப்‌ பெறுகிறது. 319,615) அடியில்‌
ு * எம்பெர
மான்‌ £? என இறைவனை விளித்து, 82ஆவத
ு அடியில்‌ தான்‌
பெற்ற திருவருட்பேற்றை ஆசிரியர்‌ குறிப்பிடுகின்றார்‌.
39ஆவது அடியில்‌, இறைவன்‌ தன்‌ உள்ள
5 தில்‌ ஓங்காரமாய்‌
தின்றதை மகிழ்ந்து உரத்துப்‌ பிண்ணர்‌
50ஆவது அடி
வரை, இறைவன து பலதிறப்பட்ட தோற்றங்களையு
ம்‌, பண்பு
 73

களையும்‌, ஐ.ந்தொழில்‌ இயற்றும்‌ அருளையும்‌, அடியார்க்குக்‌

காட்டும்‌ கருணையையும்‌ வாயாரப்‌ பேசுகின்றார்‌. பின்னர்‌,
61ஆவது அடி வரையில்‌ மாய இருளில்‌ உழன்று இறைவன்‌
பால்‌ உருகும்‌ பண்பில்லாத தனக்குத்‌ தலையளி செய்த
தாயன்பை வியந்து, மெய்மறந்த நிலை தெரிகிறது; பின்னர்‌
88ஆவது அடிவரையில்‌ இறைவனது பொதுவான பல அருட்‌
பண்புகளையும்‌, தனக்கு அருள்பெய்த பல சிறப்பு நிகழ்ச்சி
களையும்‌ கூட்டி, உளங்கனிய இறைவனை அழைத்துப்‌ புகழ்‌
கின்ஞனார்‌. (இவ்வாறு பல இடங்களிலும்‌ இப்பகுதியில்‌ இறை
வனை அழைத்முப்‌ பேசுகின்றமையின்‌, முன்னோர்கள்‌ இப்‌
பகுதியை * அகவல்‌ * எனக்‌ கொண்டார்களோ என்பதும்‌
கருதவேண்டியிருக்கிறது) 84 முதல்‌ இறுதி அடியாகிய
95 ஆவது அடி வரையில்‌, இத்தெய்வப்‌ பாடலைப்‌ பயில்வோர்‌
நிலையும்‌, பயிலும்‌ திறனும்‌, பயில்வகின்‌ பயனும்‌ பேசப்‌
பெற்று, “நூன்முக” இலக்கணத்திற்கு இயைய முடிகின்‌ றது.
இத்தெய்வக்‌ காதையில்‌ விளக்கமாகவும்‌, விரிவாகவும்‌
பல இடங்களில்‌ காணப்பெறும்‌ கருத்துக்கள்‌ அனைத்தும்‌,
சிவபுராணத்துள்‌ தொகுத்துச்‌ செறிவாகக்‌ கூறப்‌ பெற்றிருக்‌
கும்‌ உண்மை, திருவாசகம்‌ முழுவதையும்‌ இடைவிடாது
தொடர்ந்து நாள்தோறும்‌ ஓதும்‌ கடப்பாடுடையவர்களுக்கு
நன்கு புலனாகும்‌. இதனாலேயே, சிவபுராணத்தைக்‌ கருத்‌
தூன்றிச்‌ சொற்களின்‌ ஆற்றலை உணர்ந்து பயில்வோர்‌, திரு
வாசகம்‌ முழுவதும்‌ பயிலும்‌ பயனை அடைவார்‌ என்ற ஒரு
வழக்கு நிலையுற்றுள்ளது.
2. கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ : இறைவனது புகழைக்‌
கூறும்‌ அகவற்பா எனப்‌ பொருள்தரும்‌ இப்பகுதி, 146 நாற்‌
சீரடிகளுள்ள ஒரு நிலைமண்டில ஆசிரியப்பாவில்‌ அமைந்‌
துள்ளது; தில்லைமூதூரில்‌ நிகழும்‌ இறைவனது திருக்‌
கூத்து, உலகங்களையும்‌ உயிர்களையும்‌ இயங்கச்‌ செய்கின்றது
எனத்‌ தொடங்கி, பொதுவாக அடியவர்களையும்‌, சிறப்பாக
இவ்‌ ஆசிரியரையும்‌ ஆட்கொண்ட சிறப்பையும்‌ வகையையும்‌
பலவாறு விரித்து, முதல்‌ 99 அடிகளில்‌ கூறுகிறது; பின்னர்‌;
126ஆவது அடி வரை, இவ்‌ ஆசிரியரை இறைவன்‌ தேவர்‌
கோனாுக வந்‌ை ஆட்கொண்டதைக்‌ கூறுமுகத்தால்‌, சிவபெரு
மானுக்குப்‌ பத்து அரசச்‌ சின்னங்கள்‌ கூறப்பெறுகின்‌ றன.
127 முதல்‌ 129ஆவது அடிவரை, சிவபெருமான்‌ மணிவாசக
ரைத்‌ தில்லைக்கு வருக எனப்‌ பணித்து இந்நிலவுலகில்‌ நிற்க
 ர்க்‌

௯வத்தமையும்‌, பின்னார்‌ 150 அடிவரை சிவபெருமானுடன்‌

சென்ற அடியார்‌ நிலையும்‌, செல்ல இயலாத அடியார்களின்‌
பரிவும்‌, பின்னர்‌ 146 அடி வரையில்‌ பொன்னம்பலம்‌ பொலி
யும்‌ புவியூரின்‌ பெருமையும்‌ பேசப்‌ பெறுகின்றன. இப்பகுதி
யில்‌ சிவபெருமான்‌ ஆட்கொண்ட பல அடியார்களின்‌
செய்தி குறிப்பிடப்‌ பெறுகிறது; இவ்வரலாற்றின்‌ விரிவு
எல்லாம்‌ திருவாச௪சகக்‌ கதைகள்‌ என்ற பகுதியில்‌ தரப்‌ பெற்‌
றுள்ளன. உலகு உயிர்‌ அனைத்தையும்‌ தோற்றலும்‌, போற்ற
லும்‌, அளித்தலும்‌, மறைத்தலும்‌, அருளலும்‌ ஆகிய ஐந்‌
தொழில்களையும்‌ ஒரு பெரும்‌ கூத்தாக இறைவன்‌ நிகழ்த்து
கின்றான்‌ என்னும்‌ தத்துவப்‌ பேருண்மை இப்பகுதியில்‌
குறிப்பாகக்‌ காட்டப்‌ பெற்றுள்ளது கருதத்‌ தக்கது, அரச
சின்னங்களாக இங்கு கூறப்‌ பெற்றுள்ள பத்துறுப்புக்களுக்‌
கும்‌, திருத்தசாங்கப்‌ பகுதியில்‌ கூறியுள்ளவைகளுக்கும்‌
வைப்பு முறையில்‌ சில வேறுபாடுகள்‌ உள. இங்கு, கொடி,
யாறு, முரசு, படை, மாலை, ஊர்தி, நாடு, ஊர்‌, பேர்‌, மலை
என்ற முறையில்‌ வைக்கப்பெற்றுள்ளது ; திருத்தசாங்கத்தில்‌
பெயர்‌, நாடு, ஊர்‌, யாறு, மலை, ஊர்தி, படை, முர௬, மாலை
கொடி என்ற முறையில்‌ காணப்பெறுகிறது. திருவருளிற்
கலந்த பேரானந்தத்தை, இந்த இரண்டு இடங்களிலும்‌
கூறும்‌ முறை உள்ளத்தை ஊக்குவிப்பனவாகும்‌ “வான்‌
வத்த சிந்தை மலம்‌ கழுவ வத்து இழியும்‌ ஆனந்தம்காண்‌
யாது * எனத்‌ திருத்தசாங்கத்திலும்‌, * ஊனம்‌
- தன்னை
ஒருங்கு உடன்‌ அறுக்கும்‌ ஆனந்தம்மே, ஆரு அருளியும்‌ ”
என இவ்விடத்தும்‌, பெருமிதத்துடன்‌ பேசப்பெறுகிறது.
' ஆனத்தம்மே ” என ஒற்றுமிகக்‌ கூறியிருப்பது ஆசிரியர்‌
உள்ளத்தைக்‌ காட்டுவதாகும்‌. இறைவனைப்‌ பிரிந்த
அடியவர்களின்‌ நிலையும்‌, பொன்னம்பலம்‌ பொலியும்‌ புலி'
யூரின்‌ புனிதமும்‌ சில சொற்களால்‌ பல கருத்துக்களும்‌ காட்சி
களும்‌ உளத்தே தோன்றக்‌ கூறியிருப்பது இன்புறற்பாலது.
* கனிதரு செவ்வாய்‌ உமையொடு, காளிக்கு அருளிய
திருமுகத்து அழகு உறு சிறு நகை” என்று சொற்கள்‌
ஆத்த ஒரு உலக உண்மையை என்றும்‌ அழியாத ஒரு
சிற்பத்தில்‌ உருப்படுத்திக்‌ காட்டுவதுபோல்‌ முன்வந்து
உளளத்தைக்‌ கவர்ந்து உணர்வை மேம்ப௫த்துகின்‌
றன.
8.3 அண்‌
திரு அண்ட ப்பகுதி: : பாட்டிலடின்‌
்‌ முதல்‌i ன்‌sr
சொற்றொடரால்‌ இப்பெயர்‌ பெற்ற இப்பகுதி,
eet ae
 75

சீரடிகள்‌ இடையிடையே விரவிவந்த 182 அடிகளையுடைய

இணைக்குறள்‌ ஆசிரியப்பாவில்‌ அமைந்து பொருட்செறிவும்‌
ஓசை நயமும்‌ : மிகுதியாகக்கொண்டு மிளிர்கின்றது. முதல்‌
12 அடிகளில்‌ இறைவனது பெருமையையும்‌ ஆற்றலையும்‌
பெருமிதத்துடன்‌ பேசி, 12அஆவது அடியின்‌ ஈற்றயல்‌ சீராகிய
ஒரு சொல்லால்‌ இறைவனது பேரழகோடு, பெருங்கருணை,
எண்ணவியலா இனிமை, எவர்க்கும்‌ இணங்கும்‌ எளிமை
முதவிய இறைமைக்குணங்களைப்‌ பெறவைக்கும்‌ அழகு.
ஈடற்றதாகும்‌; சிறிய ஆகப்‌ பெரியோன்‌” என்ற தொடரும்‌,
“கொட்கப்‌ பெயர்க்கும்‌ குழகன்‌' என்ற தொடரும்‌ ஒன்றுக்‌
கொன்று தேர்‌ நின்று இத்தெய்வக்‌ கவிதையின்‌ ஓட்டத்தை
ஒரு நொடியில்‌ அறியத்‌ துணைசெய்கின்றன. பின்னர்‌
28ஆவது அடிவரையில்‌, சிவபெருமான்‌ முத்தொழிலுக்கும்‌,
வீடுபேற்றுக்கும்‌, ஐம்பூதங்களுக்கும்‌ முதல்வன்‌ என்பது
குறிப்பிடப்‌ பெறுகிறது. பின்னர்‌ 65கஆவது அடிவரையில்‌,
உள்ளம்‌ ஒரு சிறிதும்‌ பிறதோக்கிற்‌ செல்லாதவண்ணம்‌
ஒரே மூச்சாகச்‌ சிவபெருமானது பல்வகைப்‌ பண்புகளை,
இடையிடையே தான்‌ பெற்ற பேரின்பத்தோடு கூட்டி,
அடிகள்‌ உலகறிய ஓதுகின்றார்‌. 66 முதல்‌96ஆவ து அடிவரை
யில்‌, பரம ஆனந்தப்‌ பழங்கடல்‌ பேரின்பமுகிலாய்த்தோன்‌ நி,
தீமை ஒழியவும்‌ நன்மை பெருகவும்‌, பேரான ந்தப்‌ பெரு
வெள்ளமாய்க்‌ கரைபுரண்டு ஓடும்‌ காட்சிகளைக்‌ கண்முன்‌
காண்கிறோம்‌. இப்பகுதி, இயற்கை எழிலும்‌ திருவருட்‌
பொலிவும்‌ ஒன்று கலந்து கற்பவர்‌ உள்ளத்தை ஆனத்த
வெள்ளத்தில்‌ திளைக்கச்‌ செய்கின்றது. ஓசையும்‌ பொருளும்‌
ஒன்றி, விரைந்து ஓடும்‌ செய்யுள்‌ இனிமை துய்த்துணர
வேண்டுவதொன்றாும்‌ ; இது, பாநலம்‌ கனிந்த பகுதியாகும்‌.
95 முதல்‌ 120ஆவது அடிவரை ஆனந்தக்‌ கடவில்‌ மூழ்கி

ஆற்ருமைமேலிட்ட அடிகள்‌, இறைவனைப்‌ பலவாறு வாழ்த்தி

வணங்குகின்னார்‌. பின்னர்‌ இரண்டு அடிகளில்‌ திருவரு
ளளித்த பேரானந்தத்தில்‌ திளைத்தற்கு ஆற்றலில்லாத
யாக்கையை வெறுக்கின்ளுர்‌. 124 முதல்‌ 162ஆவது அடி
வரையில்‌ எவர்க்கும்‌ காணவியலாத இறைவன்‌ தனக்கு உள்‌
எங்கை நெல்லிக்கனியாக உள்புகுந்து அருள்‌ செய்தமை
யையும்‌ அப்போது தன்‌ உடவில்‌ தோன்திய உணர்ச்சி
களையும்‌ தெளிவாகக்‌ கூறுகின்றார்‌. 169 முதல்‌ இறுதி அடி
யாகிய 182ஆவது அடிவரையில்‌, இறைவனது கருணைத்‌
 76

தேன்‌ விளைத்த ஆனந்தத்தையும்‌, அப்போது தன்‌ யாக்கை

யின்‌ இணன்பநிலையையும்‌, தெளிந்த சொற்களால்‌ விளம்பு
கின்றார்‌. இப்பகுதி, ஞானிகளது அதநுபவத்தை நிகழ்ந்த
வண்ணம்‌ கூற, உலகில்‌ இதுகாறும்‌ எழுந்துள்ள பனுவல்‌
களின்‌ தலைமணியாகப்‌ போற்றத்தக்கது. ஒவ்வொரு சொல்‌
லும்‌, தொடரும்‌ பன்முறை சிந்தித்துப்‌ பயிலவேண்டுவது.
இப்பகுதியில்‌ 120, 122, 129, 158-157, 5-1, அடிகள்‌,
திருவருளில்‌ திளைக்கும்‌ ஒரு சிவஞானியின்‌ திருவுருவப்‌
பொவிவை தமக்குக்‌ காட்டுகின்‌ றன.
4. போற்றித்‌ திருவகவல்‌: நாற்சீரடி 225 கொண்ட
திலைமண்டில ஆசிரியப்பாவால்‌ அமைந்தது; போற்றி என்‌
னும்‌ சொல்‌ பெரிதும்‌ பயின்றுள்ளமையால்‌ இப்பெயர்‌
பெற்றது, முதல்‌ 10 அடிகளில்‌, அரிக்கும்‌ பிரமற்கும்‌ அல்‌
லாத தேவர்களுக்கும்‌ அரிய திருவடி தனக்கு எளிதானதைக்‌
கூறுகின்ளறார்‌. 11 முதல்‌ 25 வரை, கருவிலிருந்து பிறவி வரை
உள்ள துன்பத்தையும்‌, பின்னர்‌ 41ஆவது அடிவரையில்‌
பிறந்தபின்‌ உள்ள இடர்களையும்‌, பின்னார்‌ ௨8 ஆவது அடி
வரையில்‌, மெய்ப்பொருள்‌ காணத்‌ தடையாகவுள்ளவைகளை
யும்‌, பின்னர்‌ 85ஆவது அடிவரை, ஞானாசிரியனாக அருளிய
இறைவனை உறுதியாகப்‌ பற்றியதையும்‌, அப்போது உடலி
லும்‌ உள்ளத்திலும்‌ நிகழ்ந்தவைகளையும்‌ விளம்பி, பின்னர்‌,
செய்யுளின்‌ இறுதியாகிய 2/5 ஆவது அடிவரையில்‌, சிவபெரு
மானது திருவிளையாடல்களையும்‌, பண்பையும்‌, அருளையும்‌
பலவாறு புகழ்ந்து உளங்குளிரப்‌ போற்றுகின் ளர்‌. போற்றி
என்னும்‌ சொல்‌, வணக்கம்‌ என்றும்‌, காத்தருள்‌ என்றும்‌
பொருள்‌ தருவதாகும்‌. இச்சொல்லின்‌ இகரத்தை வியங்‌
கோளாகக்கொண்டரடு + போற்றுவாயாக " எனப்பொருள்‌
கொண்டார்‌ அடியார்க்கு நல்லார்‌.
; 5. திருச்சதகம்‌ : இது நூறு செய்யுட்களால்‌ அமைத்‌
துள்ளது. சதகம்‌ என்ற வடசொல்‌ நூறு என்ற பொருள்‌
தருமாகலின்‌ இப்பகுதி இப்பெயர்‌ பெற்றது. இச்செய்யுள்‌
கள்‌ யாப்புவகையால்‌ பல திறப்படும்‌. எனினும்‌, அந்தாதித்‌
தொடையால்‌ ஒன்றையொன்று தொடர்த்து திற்கின்றுனா.
இப்பகுதி, பத்து பத்துச்‌ செய்யுட்களைக்‌ கொண்ட
பத்துப்‌
பிரிவுகளாக ஒவ்வொன்றும்‌ ஒவ்வொரு தனித்‌ தலைப்புடன்‌
வகுக்கக்‌ பெற்றிருக்கிறது. முன்னோர்‌, இப்பகுதி பத்தி
வைராக்கிய விசித்திர த்தை உணர்தமுவது என்றும்‌, ஞானா
 77

சிரியர்‌ பத்துவகையாக இரட்சித்த முறைமையை உரைப்‌

பது என்றும்‌ குறிப்பு எழுதியுள்ளார்கள்‌. பத்தி-வைராக்கிய-
விசித்திரம்‌ என்பது இறைவனிடத்திலுள்ள மெய்யன்பு-
உலகப்பற்றுவிடுதல்‌-என்று இவைகளின்‌ வியக்கத்தக்க
பலவேறு தன்மை என்ற பொருள்படும்‌. இத்தன்மை இப்‌
பகுதி முழுவதும்‌ விரவியுள்ளதெனினும்‌. இதன்‌ உட்பகுதி
கள்‌ ஒவ்வொன்றும்‌ தனித்தனியாக இயைபுடைய பொருள்‌
களை விளக்கி உரைக்கின்றது.

1. மெய்யுணர்தல்‌: இவ்‌ உட்பகுதி பத்துகட்டளைக்‌ கலித்‌

துறையில்‌ அமைத்துள்ளது. உலக நிலையாமையை உணர்ந்து
உலகப்‌ பற்றுக்களைவிட்டு இறைவனை இறுகிய அன்பால்‌ பிணித்துத்‌
திருவருளுக்கு ஆளாகுதல்‌.
2. அறிவுறுத்தல்‌: பத்து தரவுகெர்ச்சகக்கவிப்பாவில்‌
அமைந்துள்ளது. மெய்ப்பொருளை நாடுவதில்‌ ஊக்கம்‌ தளர்ந்த
உள்ளத்தை நல்லுரை வல்லுரைகளால்‌ வழிப்படுத்தல்‌.
9. சுட்டறுத்தல்‌: பத்து எண்சீர்‌ விருத்தத்தில்‌ அமைந்‌
துள்ளது. தன்‌ செயல்‌ அறுத்தல்‌ என்பது முன்னோர்‌ குறிப்பு.
இறைவன்‌ திருவருளில்‌ திளைக்கும்‌ ஆன்மா, இன்பம்‌ கொடுக்கும்‌
இறைவன்‌ வேருகவும்‌ இன்பம்‌ துய்க்கும்‌ ஆன்மா வேருகவும்‌ பிரித்து
உணர்கின்ற நிலையை அறவே ஒழித்தல்‌ என்பது பொருள்‌, நுகர்‌
“வான்‌ நுகர்‌ பொருள்‌ என, வேறு சுட்டி உணர்வது சுட்டறிவு
அல்லது சுட்டு எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றது.

&. ஆன்ம சுத்தி: பத்து அறுசீர்‌ விருத்தத்தில்‌ அமைந்தது.

தன்‌ நிகர்‌ இல்லாத்‌ தலைவன்‌ அருளிய தண்ணளிக்குத்‌ தக்கவாறு
நடவாத உள்ளத்தைப்‌ பலவாறு கடிந்து தூய்மை செய்தல்‌. இம்மி
இறைவனைப்‌ பிரியினும்‌ மனம்‌ வருந்தி, பிரிவது என்பது அவன்‌
திருவுளக்‌ குறிப்பு அன்று, தன்‌ மாசுநீங்காத்‌ தன்மையே என
உணர்தல்‌.
5. கைம்மாறு கொடுத்தல்‌: பத்து கலிவிருத்தத்தில்‌ அமைந்‌
தது. தன்னையே எனக்குத்‌ தத்த தலைவனுக்கு யான்‌ செய்‌ கைம்‌
மாறு. என்னையே அவனுக்கு அளித்தல்‌ அல்லவா 2 அவ்வாறின்றி
கழல்‌ ௬ண்டும்‌ பிரிந்த கடையேன்‌ அல்லவா நான்‌? கண்டும்‌
காணாது இருந்ததனே! அறிவனோ? அல்லனோ? அறியேன்‌
அறியாமையே என்‌ ஆராதனை ! எனத்‌ தன்‌ தக௲ுதியின்மையை
எண்ணி அழுங்கல்‌.

6. அநுபோக சுத்தி: பத்து அறுசீர்விருத்தத்தில்‌ அமைத்‌

தது. சிவணடிக்‌ கீழ்த்‌ தன்னைச்‌ சேரவொட்டாது தடுத்திருந்த
உலக நுகர்ச்சிகளை எண்ணி வருத்தி இறைவனிடம்‌ முறையிட்டுத்‌
தூய்மையா தல்‌.
 78

7. காருணியத்து இரங்கல்‌ : பத்து அறுசீர்விருத்தத்தில்‌

அமைந்தது. தன்‌ சிறுமையை எல்லாம்‌ புறக்கணித்துத்‌ தன்னை
ஆட்கொள்ளவேண்டும்‌ என இறைவன்‌ கருணையை வேண்டல்‌.
8. ஆனந்தத்து அழுந்தல்‌: பத்து எழுசீர்விருத்தத்தில்‌
அமைந்தது. எல்லாம்‌ அவனே; அவனடிக்கு மாறாத அன்பு
வேண்டும்‌; அத்த அன்பே பேரின்பவெள்ளமாம்‌ என உறுதி
கொண்டு தன்னைப்‌ பாதுகாத்துத்‌ தனக்கு இரங்கு என வேண்டல்‌.
9. ஆனந்த பரவசம்‌: பத்து கலிநிலைத்துறையில்‌ அமைந்‌
தீது. இறைவன்‌ திருவருளைப்‌ பெறுதற்குத்‌ தன்‌ குறைகளையெல்லாம்‌
உளங்களனிந்து உரைத்து அழுது ஆனந்தத்து APSO.
10. ஆனந்தாதீதம்‌ : பத்து எண்சீர்விருத்தத்தால்‌ அமைந்‌
தீது. ஏதுகொண்டு ஏதுசெய்யினும்‌ எல்லையில்லாத அவண்‌ கருணை
யினால்‌ ஞான நாடகம்‌ ஆடுவித்து அடிமைகொண்டு பிச்சனாக்கினான்‌
என வியந்து உரைத்து, ** ஊண்‌ கூடு தீக்கு ; வீடுதந்து
அருளு **
என மெய்யர்‌ மெய்யன்‌ திருவடிகளில்‌ முடிவற்ற பேரின்பமுற்று
நிற்றல்‌. ்‌
திருச்சதகம்‌, ஒரு மாசுநீக்கிய ஆன்மா இறைவன்‌ திரு
வருள்‌ வேட்டு, அதனை ஒருவாறு பெற்று, உலகநிலையும்‌
ஞான நிலையும்‌ மாறிமாறி உள்ளத்தே தோன்றியும்‌ மறைந்‌
தும்‌ இருந்த நிலையில்‌ எழுத்த ஓர்‌ அருளுரையாகும்‌. முன்‌
னோர்கள்‌ இப்பகுதி முழுவதற்கும்‌ உட்பகுதிகளுக்கும்‌ வழங்‌.
கிய தலைப்புகளெல்லாம்‌ நூல்‌ நுதலிய பொருள்‌ எனக்‌
கொள்ளாது, அப்பகுதிகளுள்‌ பதிந்து பயிலுங்கால்‌
பயில்‌
வோர்‌ அடையும்‌ பயன்களின்‌ பலதிறப்பட்ட
நிலைகள்‌ என்றே
கொள்ளுவது பொருத்தமாகும்‌. இச்செய்யுளெல்லாம்‌
அறி
வாற்‌ சிவனே என ஆன்றோர்‌ புகழ்த்த
அடியாரின்‌ திருவுளத்‌
திலிருந்து எழுந்தவையாகலின்‌ பயில்வோரைப்‌
பண்பரக்கும்‌
ஆற்றலுடையன என்பது ஆயிரம்‌ ஆண்டுகளாக ஆன்றோர்‌
கண்ட உண்மை. -
6.நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌: ப்‌ பகுதி ஐம்பது
கட்டளைக்‌ கலித்துறையால்‌ அந்தாதித்‌ தொ
டையில்‌ அமைத்‌
துள்ளது. இறைவன்‌ திருமுன்‌ மெ ய்யடியார்களுடன்‌
தெய்வ நினைவு ஒன்‌ நிலேயே சித்தனை யை
அடிகள்‌, இறைவனும்‌ அடியார்களும்‌ ச்‌ செலுத்தி வந்த
உலகமை றஐந்தவுடன்‌,
இன்பங்களால்‌ எர்க்கப்‌ பெற்று,
தன்னை இறைவன்‌
கை விட்டு விட்டாரோ எனக்‌ கவன்று,
கைவிடக்கூடாது அவ்வாறு தன்னைக்‌
என மன்ருடி வே ண்டிக்‌ கொள்ளுவதே
இப்‌ பகுதியின்‌ உள்ளுறையாகும்‌.
பெரியவர்களுக்குத்‌ தம்‌
 79

பாலுள்ள சிறிய குறையும்‌ பெரிதாகத்‌ தோன்றுவது இய

பாதலால்‌, அடிகள்‌ தன்னிடம்‌ ஐம்புலப்பற்று, காமம்‌, தெ
யின்மை, செருக்கு, பொய்யொழுக்கம்‌ முதலிய தீய
பண்புகள்‌ மிகுதியாக இருப்பதனாலேயே இறைவன்‌ தன்னை
விட்டு அகன்றான்‌ என எண்ணித்‌ தான்‌ திருவருளுக்குப்‌
புறம்பாகி விட்டதாக நைந்துருகிக்‌ கருணையினால்‌ தன்னை
ஆட்கொள்ள வேண்டுமென விண்ணப்பிக்கின்ருர்‌. உள்ளம்‌
உருகி மலர்ந்த இத்தெய்வப்‌ பாட்டுக்கள்‌ எவர்‌ மணத்தையும்‌
உருக்கும்‌ தன்மையன என்பது பயின்ற அறியவேண்டும்‌.
முதல்‌ இருபது செய்யுள்களிலும்‌ நாற்பத்தெட்டாம்‌ செய்‌
யுளிலுமே உத்தரகோசமங்கை குறிப்பிடப்பெறுகிறது.
சிவாநுபவத்திற்குத்‌. தடையாக இருக்கும்‌ இவ்வுடல்‌
நீங்கவில்லையே என வருந்தும்‌ செய்யுட்பகுதிகள்‌ உலகத்தி
லுள்ள உண்மை அனுபவ நூல்களில்‌ உயர்ந்த இடம்‌
பெறத்தக்கன. தன்னுடைய உள்‌ நிகழ்ச்சிகளைன உண்மை
யாகவும்‌ கேட்போர்‌ உள்ளம்‌ கொண்டு நலம்‌ பெறும்‌ வழியி
லும்‌, இவ்வளவு தெளிவாகக்‌ கூறிய ஞானிகள்‌ உலகத்தில்‌
மிகமிகச்‌ சிலரோ, அன்றி இவரோ, சொல்லவியலா து.

7. திருஎம்பாவை: “எம்பாவாய்‌ ' எண்ணும்‌ தொடர்‌,

செய்யுளின்‌ இறுதியில்‌ வருகின்றமையால்‌ திரு என்னும்‌
அடைமொழி கூட்டி, திருஎம்பாவை எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றது.
இது, வெண்டளையான்‌ வந்த இயற்றரவிணைக்‌ கொச்சகக்‌
கலிப்பா இருபதால்‌ அமைத்துள்ள து. மார்கழித்‌ திங்களில்‌
திருவாதிரைக்குமுன்‌ பத்து நாள்‌ தொடங்கி, வைகறைப்‌
பொழுதாகிய விடியற்‌ காலத்தில்‌, கன்னிப்பெண்கள்‌ பலர்‌
துயில்‌ எழுந்து ஒருத்தியும்‌ பலருமாக இல்லங்கள்‌ தோறும்‌
சென்று தம்‌ தோழிகளைத ்‌ துயில்‌ எழுப்பிக ்கொண்டு சிவ
புகழை மனமார வாயாரப்‌ பாடியவராய்‌ நீர்‌
பெருமான்‌
நிலைக்குச்‌ சென்று நீராடும்‌ ஒரு பழைமையான வழக்கத்தை
அடிப்படையாக வைத்து, உரையாடல்‌ முறையிலும்‌,
வணங்கி வாழ்த்தும்‌ முறையிலும்‌, மக்களுக்குத்‌. தெய்வ
உணர்ச்சியை ஊட்டும்‌ பகுதியாகும்‌. பெண்கள்‌ ஒருவருடன்‌
ஒருவர்‌ உரையாடுவது அவர வர்‌ நிலைமைக்கேற்ப இயற்கை
காலைக்‌ காட்சியும்‌ நீராடும்‌ சூழ்‌
யாக அமைத்துள்ளது.
சில சொற்களால்‌ உளம்‌ உவக்கும்‌ வகையில்‌
நிலையும்‌,
முறையும்‌,
சொல்லப்பட்டுள்ளன. இறைவன்‌ புகழைப்பாடும்‌
இறைவனையும்‌ இறைவியையும்‌ வேண்டிக்கொள்ளும்‌ முறை
 80

யும்‌, எல்லோர்‌ உளத்தையும்‌ உருக்கும்‌ தகைமைய. இறைவ

னிடத்து உள்ளத்தைப்‌ பறிகொடுத்த ஒரு பெண்ணின்‌ ஓவி
யம்‌ 35ஆவது செய்யுளில்‌ உயிர்‌ ஓட்டத்துடன்‌ தீட்டப்‌
பெற்றிருக்கிறது. பூம்புனலை அம்மையப்பன்‌ தோற்றமாகக்‌
கூறும்‌ 393ஆவது செய்யுளும்‌, உலகன்னையைப்‌ போற்றும்‌
14ஆ வது செய்யுளும்‌, எளிமையும்‌ இனிமையும்‌ வாய்ந்தன.
சிவபெருமானது ஐந்தொழில்‌ 12-வது 30ஆவது செய்யுட்‌
களில்‌ போற்றப்பெற்றுள்ளது. அருள்‌ மழையாக அன்னை
யின்‌ திருவருளை உவமித்துப்பாடும்‌ 16ஆவது செய்யுள்‌ கடுங்‌
கோடையிலும்‌ கற்பவர்‌ உள்ளத்தைக்‌ குளிர்விக்கும்‌ தன்மை
யது. “அமளிக்கே நேசமும்‌ வைத்தனையோ?” * போன
திசை பகராய்‌ * போன்ற பல சொற்றொடர்கள்‌, பெண்கள்‌
பேச்சு முறையைக்‌ காட்டுகின்றன. * இவையும்‌ சிலவோ ?”
*விளையாடி ஏசும்‌ இடம்‌ ஈதோ?” என்பன பெண்களது
தூய பண்யையும்‌ நடைமுறையையும்‌ விளக்குகின்றன.
இறைவனை, “ஏழை பங்காளன்‌”, “கண்ணுக்கு இனியான்‌ ”,
“கண்ணார்‌ அமுதம்‌” என அவர்கள்‌ அழைப்பது, உள்ளத்‌
தின்‌ இனிமையையும்‌ கனியையும்‌ புலப்படுத்துகின்றது.
இவற்றையெல்லாம்விட மேலாக, இயற்கையாகவே ஆழகு
செய்து கொள்ளுவதில்‌ ஆர்வமுடைய அப்பெண்கள்‌, எது
உண்மையான அழகு என்பதை எண்ணி, சிந்தையின்‌
அழகே அழகு எனத்‌ தேர்ந்து, அத்தச்‌ சிந்தைக்கு அழகு
சிவனைப்பாடுதலே எனத்‌ துணிந்ததை எண்ண எண்ண,
எவர்‌ மனந்தான்‌ இறும்பூதெய்தாது ? இச்சிறு தொடரின்‌
கருத்தை விரித்து ஆயிரம்‌ ஆயிரம்‌ ஏடுகளில்‌ எழுதிப்பார்த்‌
காலும்‌ உள்ளம்‌ அமைதி கொள்ளுமா ? பொருள்‌ விளக்கம்‌
மூற்றுப்பெற்றதாகுமா 7?
முன்னோர்கள்‌ மரபாக இப்பகுதிக்குச்‌ சொல்லிவந்த
சமய தத்துவ விளக்கம்‌, இப்பதிப்பின்‌ பிற்சேர்க்கை ஆ. இல்‌
குரப்பெத்றுள்ள து.
8. திரு அம்மானை: இது ஆறடித்தரவு கொச்சகக்‌
கவிப்பா இருபது கொண்டது. அம்மானை என்பது மகளிர்‌
விளையாட்டுக்களுள்‌ ஒன்று. அவ்வாறு விளையாடும்போது
பாடுகிற பாட்டிற்கு வழங்கிப்‌ பின்னர்‌ சிற்றிலக்கியங்களுள்‌
ஒன்றன்‌ பெயராகவும்‌ வழங்குவ தாயிற்று, திருவருளில்‌
திளைக்கும்‌ தன்‌ நிலையை, அடிகள்‌, இப்பகுதியில்‌ உள்‌
எத்தைக்‌ கொள்ளை கொள்ளும்‌ பாடல்களினால்‌ தெரிவிக்‌
 §1

கின்றார்‌. இப்பகுதி முழுவதும்‌ உள்ளத்தை அடிப்படுத்தி

உணர்ச்சி மேலோங்கி ஓடுகின்றது. உணர்ச்சியும்‌ ஓசையும்‌
ஒன்றிச்‌ சொற்களைச்‌ சேய்மையில்‌ ஒலிக்கும்‌ சிலம்பொலி
போல்‌ நம்‌ செவியில்‌ ஒலிக்கச்‌ செய்கிறதோடு, உள்ளக்‌
கண்ணுக்கு இறைவனது அருவ, உருவ, அருவுருவத்‌ திரு
மேனிகளைப்‌ புலப்படுத்தி ஆனந்தத்தில்‌ அழுத்துகிற பாக்‌
களில்‌ பல இப்பகுதியில்‌ எளிதிற்‌ கிடைக்கின்றன. 6ஆவது
செய்யுள்‌ இறைவன்‌, அடிகளை ஞானோபதேசம்‌ செய்து
ஆட்கொண்டதைத்‌ தெளிவாக, விரைந்து இயங்கும்‌ நிழற்‌
படம்போல்‌ காட்டுகின்றது. 10ஆவது செய்யுள்‌, கழல்காட்டி
ஆண்டபெருமான்‌ எத்தகையான்‌ என்பதை விளக்கும்‌
“
போது, அவன்‌ “தண்‌ஆர்‌ தமிழ்‌ அளிக்கும்‌ தண்பாண்டி
நாட்டான்‌ **' என உளங்கனிதந்து உரைக்கின்றார்‌. 17ஆவது
செய்யுள்‌, திருவாசகம்‌ முழுவதையுமே சுருக்கிச்‌ சொல்லி
யதுபோல்‌ இன்பம்‌ அளிக்கின்றது; உள்ளத்தை நெகிழ்‌
வித்தும்‌ மகிழ்வித்தும்‌ அவன்‌ அருளை முகிழ்விக்கின்‌ றது.
8ஆவது செய்யுளில்‌, புண்‌ சுமந்த பொன்மேனி: என்ற
தொடரை எளிதில்‌ மறக்க முடியுமா * 84ஆவது செய்யுளில்‌,
சிந்தனையை வந்து உருக்கும்‌ தோட்கொண்ட நீற்றன்‌.
தம்மை தீருக்குகின்றானே! அவன்‌ தந்த ஆனத்தத்திற்கு
அந்தமும்‌ உண்டோ? 20ஆவது செய்யுளில்‌, இறைவன்‌
குற்றங்கள்‌ நீக்கி, குணம்‌ கொண்டு, நம்மோடு கொஞ்சிக்‌
குலாவுகின்றானே! அதனினும்‌ பேரானந்தம்‌ உளதோ?
இதனாலன்றோ இப்பகுதிக்கு ஆன்றோர்‌ “ஆனத்தக்களிப்பு *
எனத்‌ தலைப்பிட்டனர்‌.
9. திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌: இது அறுசீரடி விருத்தம்‌
இருபது கொண்டது. உரற்பாட்டு, உலக்கைப்பாட்டு முதவி
யவை போன்றது; சுண்ணம்‌ இடிப்போர்‌ சோர்வு தோன்‌
ருது இசையுடன்‌ பாடுவதற்கு ஏற்றது. இங்கு, சிவபெரு
மானுக்குத்‌ திருமுழுக்காட்டப்‌ பெண்கள்‌ பலர்‌ கூடிப்‌ பொற்‌
சுண்ணம்‌ இடிக்கும்போது பாடுவதாக இப்‌ UGS அமைத்‌
துள்ளதாகலின்‌, திரு என்னும்‌ அடையுடன்‌ திருப்பொற்‌
சுண்ணம்‌ என்னும்‌ பெயர்‌ பெறுவதாயிற்று, இப்பகுதி
மிகவும்‌ ஆரவாரமுடையது $; பெண்கள்‌ சுண்ணம்‌ இடிப்ப
தற்காக இடத்தை அணிசெய்து, தெய்வங்களைப்‌ பல்லாண்‌
டிசைக்கவும்‌ கவரி இரட்டவும்‌ நியமித்து, அயன்‌, அரி,
இந்திரன்‌ முூதவியோர்க்குத்‌ திருப்பணியில்‌ முதலிடம்‌

6
 82
த்ர்்து தாங்களே முந்திப்‌ பணியாற்றுவது முதலியவெல்‌
ஸ்‌ ள்‌

லாம்‌ பெரிதும்‌ பரபரப்பு உடையனவாக ஏற்ற சொற்களுட

னும்‌ ஓசையுடனும்‌ செல்கின்றன. தெய்வ உணர்ச்சியை
வானுலகத்தும்‌ மண்ணுலகத்தும்‌ பரப்புவனவாகப்‌ பல
செய்யுட்‌ பகுதிகள்‌ ஒளிர்கின்றன. எல்லாம்‌ இறைவனே,
இரண்டு என்பது அவனை அணுகும்‌ நிலையில்‌ இல்லை
என்னும்‌ உண்மையை, 20ஆவது செய்யுள்‌, தெளிந்த
மொழியில்‌ விதந்து கூறுகின்றது. 10ஆவது செய்யுள்‌
இசையுடன்‌ படிப்போரை ஒரே ஞானச்‌ சுழவில்‌ சுழல்விக்‌
கின்றது; சித்தம்‌ சிவனொடும்‌ ஆட, ஆட” என்பதன்‌
தெய்வீகப்‌ பெருமிதம்‌, * பிறவி பிறரொடும்‌ ஆட ஆட ” என்‌
பதை எதிர்த்து நிற்பது முன்னையதன்‌ பெருமையை
நொடிப்பொழுதில்‌ நம்‌ உள்ளத்தில்‌ பதிய வைத்து விடு
கிறது. * அத்தன்‌ கருணையொடு ஆட ஆட ' என்பது ஞான
முடியாய்‌ ஒளி வீசுகின்றது. 11ஆவது செய்யுள்‌ அமைதி
யாகச்‌ சென்று சித்தத்தைக்‌ களிக்கச்‌ செய்கின்றது. 1&ஆவது
செய்யுளின்‌ பொங்கியகாதல்‌, ஆண்டவளனையும்‌ அடியார்‌
களையும்‌ ஒன்று கூட்டுவதுபோல்‌ ஒலிக்கின்றது, சித்தம்‌
புகுந்து தித்திக்கவல்ல ஞானக்கரும்பின்‌ அரிய நலத்தை,
இப்பகுதி, நாடோறும்‌ உடல்‌ உழைத்து உயிர்வாழ
வேண்டிய எளிய மக்களிடத்தும்‌. சேர்த்து விடுகின்றது.
10. திருக்கோத்தும்பி: நாலடித்தரவு கொச்சகக்‌
கலிப்பா இருபது கொண்டு, தும்பியை நோக்கிக்‌ கூறியதாக
அமைந்துள்ளது இப்பகுதி; செய்யுளின்‌ இறுதிச்சீர்‌ * கோத்‌
தும்பீ ' என முடிவதால்‌ திரு என்னும்‌ அடைமொழியோடு
இப்பெயர்‌ பெற்றது. தும்பி என்பது வண்டு வகைகளுள்‌
ஒன்று ; தேனையும்‌ நறுமணத்தையும்‌ நாடிச்செல்லும்‌ இயல்‌
புடையது. கோத்தும்பி என்றால்‌, அரசவண்டு எனப்‌
பொருள்‌ படும்‌. ஆன்‌ மாவையே வண்டாக உருவகப்படுத்தி
அடிகள்‌ பேசுகிறார்‌; அவர்‌ பேசும்‌ வண்டு, பாசத்தார்‌
நீங்காப்‌ பரஞ்சுடரின்‌ பைங்கொளன்றை வாசத்தார்‌ நீங்காத
வண்டு அல்ல; தினைத்தனைத்‌ தேனுள்ள மலர்களையே
சுற்றும்‌ வண்டு, எனவே அதை அழைத்து * ஆனந்தக்‌
கூத்தன்‌ தேன்‌ ஆர்‌ கமலமே சென்று ஊது? (ஆவது
செய்யுள்‌) எனப்‌ பணிக்கின்றார்‌. இப்பகுதி, பெரிதும்‌
அமைதி
நிலவுவது. உலகத்தில்‌, எக்காலத்திலும்‌ ஞானிகள்‌
கேட்கும்‌
கேள்விகளெல்லாம்‌ இங்கே கேட்கப்‌ பெறுகின்‌
றன (2ஆவது
 83

செய்யுள்‌ ); அடிகள்‌, பரபரப்பெல்லாம்‌ ஒடுங்கி உள்ளத்தைக்‌

குளிரச்‌ செய்கின்றார்‌ (18ஆவது செய்யுள்‌) ; கல்‌ நெஞ்சை
உருக்கிய கருணையில்‌ களிக்கின்றார்‌ (113ஆவது செய்யுள்‌);
கண்ணப்பன்‌ பேரன்பையும்‌ தன்‌ அன்பு இன்மையையும்‌
கருதுகின்றார்‌ (4ஆவது செய்யுள்‌) ; சித்தம்‌ தெளிகின்ளுர்‌
(6ஆவது செய்யுள்‌) ; ஆட்கொண்ட கருணையையும்‌ பிழை
பொறுக்கும்‌ பெருமையையும்‌ போற்றித்‌ தன்னை உலகில்‌
இருத்தியதின்‌
(12ஆவது
பொருளைத்‌ இப்பகுதி
செய்யுள்‌).
தெரிந்து இறுமாந்து
மன
நிற்கின்றார்‌
அலைவெல்லாம்‌
ஒடுக்கிச்‌ சித்தத்தைத்‌ தெளிவித்துச்‌ சிவன்‌ சேவடியில்‌
ஈடுபடுத்துகின்
றது.
11. திருத்த்தள்ளேணம்‌: இது, நாலடித்தரவு
கொச்சகக்கலிப்பா இருபது கொண்டது. தெள்ளேணம்‌
என்பது, மகளிர்‌ தாளத்திற்கேற்ப பாடிக்கொண்டு
கைகொட்டி ஆடும்‌ விளையாட்டு. இப்போது கும்மி என்று
வழங்கும்‌ விளையாட்டைப்‌ போன்றது; கைகொட்டுவதற்குப்‌
பதிலாக சிறுபறை கொட்டி வீளையாடுவதாகவும்‌ இருக்கக்‌
கூடும்‌ என்பது சிலர்‌ கருத்து. கும்மி, ஏணம்‌ என்னும்‌
சொற்கள்‌ , கொம்மை, ஏண்‌ என்னும்‌ ஒத்தபொருள்‌ உணர்த்‌
தும்‌ அடிப்படையிலிருந்து தோன்‌ நியனவாகவிருக்கலாம்‌.
இவ்‌ ஆடலின்‌ பெயரே இப்பகுதிக்குத்‌ திரு என்னும்‌ அடை
மொழி சேர்த்து வழங்குவதாயிற்று. பாடுகின்ற பனுவ
லார்கள்‌ தேடுகின்ற செல்வமாகிய சிவபெருமான்‌ கருணை
யைப்‌ பலவகையிலும்‌ எண்ணி, மீண்டும்‌ அவனைப்‌
பாடுவதையே விரும்புவது இப்பகுதி, சிவபெருமான்‌
தனக்கு ஞானதேசிகனாக வந்து திருவருள்‌ செய்த
எண்ணற்கரிய நிகழ்ச்சியை இப்பகுதியில்‌ நித்து
நினைந்து உருகுகின்றார்‌. வானவர்களுக்கு எல்லாம்‌ அணுக
முடியாத இறைவன்‌, தன்னை வலிய ஆண்டுகொண்டதை
எண்ண எண்ண, இவ்‌ உலகம்‌ எள்ளி நகைக்கும்‌ எனக்‌
கூறும்‌ 8ஆவது செய்யுள்‌ எத்தனை சுவைகளைக்‌ கொண்
டுள்ளது எனச்‌ சொல்லவியலுமா ? அம்மையப்பன்‌ ஆட்‌
கொண்ட செயலை உரைக்க எண்ணுவாரானால்‌ என்ன
என்ன மெய்ப்பாடுகள்‌ தோன்றுகின்றன என்பதைப்‌ பேசும்‌
6ஆவது செய்யுளில்‌ உள்‌ ஒளி ஆட' என்பதைப்‌ பன்முறை
ஆழ்ந்து சிந்திப்போர்க்கு உள்‌ ஒளி பெருகுதல்‌ உண்மையே
என்பதில்‌ ஐயம்‌ தோன்றுமா ? 7ஆவது செய்யுளில்‌ அவன்‌
 84
திருவடி தலைமேல்‌ சூட்டியவுடன்‌ நிகழ்த்தவைகளையும்‌,
11ஆவது செய்யுளில்‌ அவன்‌ தன்னோடு கலந்தவுடன்‌ நிகழ்ந்‌
தவைகளையும்‌ பேசும்‌ தெளிவு, தெய்வக்கவிகளுக்குத்தான்‌
இயலும்‌ 35ஆவது செய்யுளின்‌ ஓட்டத்தை நினைப்பதே
ஒரு “திரு என்பதை சொல்லவும்‌ வேண்‌ டுமா? அவன்‌
திருவடியைத்‌ தான்‌ மறந்தும்‌ மறவாவண்ணம்‌ செய்த
திறத்தைச்‌ செப்பும்‌ 8ஆவது செய்யுளும்‌, ஏனையோர்‌ வாடவும்‌
தன்னைப்பத்திக்கடலுள்‌ பதித்த பரஞ்சோதியின்‌ தித்திப்பை
சொல்லும்‌ 12ஆவது செய்யுளும்‌, ஐம்பெரும்பூதங்கள்‌ அழித்த
காலத்தும்‌ அழியாது நிற்பான்‌ ஒருவனுக்குத்‌ தான்‌
அழிந்ததைக்‌ கூறும்‌ 18ஆவது செய்யுளும்‌, தன்‌ கண்ணார
நின்றவன்‌ யாவன்‌ என்பதை பெருமிதத்துடன்‌ பேசும்‌
19ஆவது செய்யுளும்‌, தத்துவ ஒளியால்‌ நமக்கு வழிகாட்டு
கின்றனவா? செஞ்சொற்கவியின்பத்தால்‌ நம்மைச்‌ சுமந்து
செல்கின்றனவா ? தெரிவார்‌ யார்‌£
12. திருச்சாழல்‌ ண: இது தநாலடித்தரவு கொச்சகக்‌
கலிப்பா பத்தொன்பது கொண்டது; பல்வரிக்கூத்துள்‌
ஒன்று என அடியார்க்குநல்லாரின்‌ மேற்கோள்நூல்‌
ஒன்று கூறுகிறது. இக்காலத்து வழங்கும்‌ ஏசல்‌ பாட்டுக்‌
களை ஒத்தது. ஒரு தலைவனை ஒருவர்‌ இகழ்ந்தும்‌ மற்றொரு
வர்‌ அந்த இகழ்ச்சிக்கு அமைதிகூறிப்‌ புகழ்ந்தும்‌, வினா
விடையாகப்‌ பாடி, கைகொட்டி ஆடும்‌ விகயாட்சகு
, ' சாழல்‌' என்று அடிகள்‌ காலத்து வழங்கியது. இங்கு,
சிவபெருமானைப்‌ பற்றி வழங்கும்‌ பல புராணக்கதைகளின்‌
செய்திகளை ஒரு பெண்‌ இகழ்த்து கூறுவதாகவும்‌ மற்றொரு
பெண்‌ அச்செய்திகளின்‌ உட்கருத்தான உண்மைகளை
எடுத்துரைத்துப்‌ புகழ்வதுமாக அமைந்து, பல சமய
உண்மைகளையும்‌ தத்துவத்தையும்‌ எளிமையாக எவரும்‌
தெரிந்துகொள்ளும்‌ முறையில்‌ எடுத்துரைக்கப்‌ பெற்திருக்‌
கின்றது. தில்லையில்‌, புத்தர்களை வாதில்‌ வென்றபோது,
ஈழத்தரசன்‌ மகளாகிய ஊமைப்பெண்‌, திருவருளால்‌ பாடிய
தாகவும்‌, அப்பாட்டுக்களின்‌ கருத்துக்களை அடிகள்‌ சாழல்‌
விளையாட்டில்‌ அமைத்துப்‌ பாடியதாகவும்‌ பழங்கதைகள்‌
வழங்குகின்‌ றன. 10ஆவது செய்யுள்‌ வினாவிடையாக
- இல்லாமல்‌, அடிகள்‌ பெற்ற அர்துமிலா ஆன ந்தத்தைப்‌
போற்றுகின்றது. இப்பகுதி, தம்பெருமை தான்‌ அறியாத்‌
தன்மையன்‌ (19ஆவது செய்யுள்‌), தான்‌ தனியனாகி (ஆவது
 85

செய்யுள்‌) எல்லார்க்கும்‌ ஈசனும்‌ (2ஆவத; செய்யுள்‌) இயல்‌

பும்‌ ஆகி (1ஆவது செய்யுள்‌) மறக்கருணையால்‌ (5ஆவது
செய்யுள்‌) ஆணவம்‌ ஒழித்து (6ஆவது செய்யுள்‌), வெள்ள
மும்‌, நஞ்சும்‌ உலகை அழிக்காமல்‌ காத்து (7, 8ஆவது செய்‌
யுட்கள்‌), கலைமணம்‌ காக்கத்‌ திருமணம்‌ செய்து (18ஆவது
மெய்யுள்‌), உலகம்‌ காக்கும்‌ எருதை உகந்து (15ஆவது செய்‌
ayer), உலக இயற்கையை உணர்த்தி (20ஆவது செய்யுள்‌),
வெறிக்கூத்தை ஞானக்கூத்தால்‌ வென்று (14ஆவது செய்‌
யுள்‌), உலகங்களின்‌ இறுதியைத்‌ தன்‌ அணிகளால்‌ எடுத்துக்‌
காட்டி (11ஆவது செய்யுள்‌), எம்பெருமானே! ஈசனே! என
மறைகள்‌ ஏத்த(37ஆவது செய்யுள்‌), வானவர்‌ மலரிட்டு வழி
பட (12, 18ஆவது செய்யுட்கள்‌)) அறமும்‌ மறமும்‌ கைக்‌
கொண்டு (16ஆவது செய்யுள்‌), தென்பால்‌, திருச்சிற்றம்‌
பலத்து உகந்து ஆடி (9ஆவது செய்யுள்‌)) அன்பரை
ஆனந்த வெள்ளத்துள்‌ அழுந்துவிக்கும்‌ திருவடிகளைக்‌
காட்டி வான்பொருளாய்‌ நிற்கின்றான்‌ எனத்‌ தெளிவாக
விளம்புகின்‌ றது.
18. திருப்பூவல்லி: இது நாலடித்தரவுகொச்சகக்‌
கலிப்பா இருபது கொண்டது. அடியார்க்குநல்லார்‌ மேற்‌
கோளில்‌ காணப்பெறும்‌ வரிக்கூத்தின்‌ வகைகளில்‌ ஒன்றாகிய
'அந்தியம்போது ஆடும்‌ களி, கொய்யும்‌ முள்ளிப்பூ' என்பத
னோடு இயையு உடையதாகத்‌ தோன்றுகிறது. கீர்ப்பூ
கொடிப்பூ முதவியவைகளைக்‌ கொய்தல்போல்‌ பாடி ஆடும்‌
கூத்து இப்பெயர்‌ பெற்று, பின்னர்‌ அதனோடு இயைந்த
பாட்டும்‌ இப்பெயர்‌ பெறுவதாயிற்று. கூத்தின்‌ வகையில்‌
சேர்க்காமல்‌, இப்பாடல்கள்‌, இறைவன்‌ திருவடியை
மலர்சாத்தி வழிபடுவதற்குப்‌ பெண்கள்‌ மலர்கொய்யும்‌
போது பாடுவதற்காக அடிகள்‌ அருளியதாகக்‌ கொள்ளுவது
பொருத்தமுடையதாகத்‌ தெரிகிறது. நீர்ப்பூ ஆகிய அல்லிப்‌
பூவை நீரில்‌ நீந்திக்‌ கொய்வதாகவோ, வல்லிப்பூ ஆகிய.
கொடிப்பூவைத்‌ தாவியும்‌ குனிந்தும்‌ கொய்வதாகவோ
கொள்ளலாம்‌. இறைவன்‌ திருவடி, தன்‌ தலைமேல்‌ வைத்‌
தலும்‌ மாறுபாடான தொடர்கள்‌ எல்லாம்‌ ஒழிந்தன. - என,
இப்பகுதியை அடிகள்‌ தொடங்குகின்றார்‌; சிவபெருமான்‌
தனக்குத்‌ தந்தையாய்‌, தாயாய்‌ மற்றுள கூற்றமும்‌ செல்வமு
மாய்‌ (2ஆவது செய்யுள்‌), தன்னை தாடிவந்து கோலம்‌
குளிர்ந்து உட்புகுந்து (5ஆவது 11ஆவது செய்யுட்கள்‌ ),
 86

கட்டுக்களை அறுத்து (2ஆவது செய்யுள்‌), வல்வினைகளை

ஒழித்து (ஆவது செய்யுள்‌], புத்தியுள்‌ புகுந்து 19ஆவது
செய்யுள்‌), நெறி அருளி (8ஆவது செய்யுள்‌), வணங்கத்‌ தலை
வைத்து, வாழ்த்த வாய்‌ வைத்து இணங்க அடியார்‌ கூட்டமும்‌
வைத்து 27ஆவது செய்யுள்‌), தான்‌ அடியும்‌ பட்டு தன்னை
ஆட்கொண்டு (16ஆவது செய்யுள்‌), அவன்‌ சீர்‌ ஆர்‌ திருவடிச்‌
சிலம்பு ஒலிக்கே தனக்கு ஆராத ஆசை அருளி (18ஆவது
செய்யுள்‌) ஆண்டுகொண்டான்‌ (17ஆவது செய்யுள்‌) என்‌
பதை மிகவும்‌ இனிமையாகப்‌ பேசி தம்மை நல்வழிப்படுத்து
கிரார்‌. சில செய்யுள்கள்‌ (4, 6, 15)), இறைவன்‌ மறக்கருணை
யைக்‌ காட்டுகின்றன, மாமுனிவர்‌ ஏத்த மறைஅருளும்‌
அழகை 19ஆவது செய்யுள்‌ தெரிவிக்கின்றது. உள்ளக்கிழி
யில்‌ உருவு எழுதத்‌ திருவடிப்போது அளித்ததை ஆனந்த
மாகப்‌ பேசும்‌ 14 ஒவது செய்யுளும்‌, தேரார்ந்த விதிப்‌ பெருந்‌
துறை எனப்‌ பெருமிதத்துடன்‌ ஓதும்‌ 18ஆவது செய்யுளும்‌,
திண்போர்விடையானைப்‌ பாடும்‌ 16ஆவது செய்யுளும்‌ கற்ப
வரை எங்கெங்கோ கொண்டுபோய்விடுகின்றன.
14. திருவுக்கதியார்‌ : இது பத்தொன்பது கலித்தாழிசை
யால்‌ அமைந்தது. உந்தி என்பது மகளிர்‌ விளையாட்டுகளில்‌
ஒன்று; பறவைபோல்‌ கைகளை விரித்துக்‌ கால்களை உந்தி
ஆடும்‌ விளையாட்டு; உள்ளக்கிளர்ச்சியை விளக்கும்‌ ஆடல்‌
களில்‌ ஒன்று; ஆடலின்‌ பெயர்‌ அதன்கண்‌ பாடும்‌ பாடல்‌
களுக்கு ஆகிப்‌ பின்னர்‌ அப்பாடல்களைக்‌ கொண்ட நூற்‌
பகுதிக்கு ஆகி இப்பெயர்‌ பெற்றுள்ளது. இப்பகுதி தொடங்‌
கும்போதே போரில்‌ வெற்றிகொண்டவர்களுடைய வீர
மகிழ்ச்சியை வெளியிடும்‌ வீறுதோன்ற ஓசை எழுகின்றது,
இப்பகுதியில்‌ சிவபெருமானது ஐந்து வெற்றிகள்‌ புராண
முறைப்படி சொல்லப்‌ பெறுகின்‌ றன; முதல்‌ நான்கு தாழி
சைகள்‌ முப்புரங்களை எரித்ததைக்‌ கூறுகின்‌ றன. இரண்‌
டாவதாக, ஐந்துமுதல்‌ பதினாறாவது தாழிசை வரையில்‌, தக்‌
கன்‌ வேள்வியைத்‌ தகர்த்தமை பேசப்பெறுகிறது. மூன்றாவ
தாக, பதினேழாவது தாழிசை, பாலுக்குப்‌ பாலகன்‌ வேண்டி
அழு திடப்‌ பாற்கடல்‌ ஈந்த பரங்கருணை நினைவுபடுத்தப்‌
படுகிறது ; ஐந்தாவதாக, பத்தொன்பதாவதான இறுதித்‌
தாழிசையில்‌, இராவணன்‌ தலை இருபதும்‌ அற்றதும்‌ குறிப்‌
பிடப்‌ பெற்றுள்ளன. இப்பகுதி வீரச்சுவையையே மிகுதி
யாகத்‌ தருகிறது. பாலகளுர்க்குப்‌ பாற்கடல்‌ ஈந்தவண்‌
 87
குமரன்‌ தாதை என்பனபோன்ற நயம்‌ ஒவ்வொரு தாழிசை
யிலும்‌ ஊடுருவிச்செல்வது ஊன்‌ றிப்‌ பார்ப்போர்‌ உணர்வார்‌.
இப்பகுதியில்‌ அறியாமையிற்‌ பிறந்த ஆணவத்தின்‌ அழிவும்‌
அறித்த அழுகையிற்‌ பிறந்த பாற்கடலின்‌ ஆனந்தத்‌ தோற்‌
றஐமும்‌ நன்கு. தெரிக்கப்‌ பெற்றுள்ளன. இது ஞான
வெற்றியே.
19. திருத்ேதோள்‌ கோக்கம்‌: இது நாலடித்தரவு
கொச்சகக்‌ கலிப்பா பதினான்‌கு கொண்டது. தோள்‌ நாக்கம்‌
என்பது தோள்தொட்டும்‌, தோள்வீசியும்‌ ஆடும்‌ மகளிர்‌
விளையாட்டுகளில்‌ ஒன்று; *நல்லார்‌ தம்‌ தோள்வீச்சு' எனும்‌
வரிக்கூத்து வகையைச்‌ சேர்ந்ததாக இருக்கலாம்‌. இப்பகுதி
யில்‌ இறைவனுடைய எண்‌ குணங்கள்‌ (5ஆவது செய்யுள்‌),
அரியும்‌ பிரமனும்‌ அறியவொண்ணாமல்‌ நின்ற அழலுருவம்‌
(12ஆவது செய்யுள்‌), மாறுபட்டோரை மறக்கருணையால்‌
தூரய்மை செய்யும்‌ தன்மை (11ஆவது செய்யுள்‌), கண்ணப்பர்‌
(3ஆவது செய்யுள்‌), சண்டேசர்‌ (ஆவது செய்யுள்‌), திரு
மால்‌ (10ஆவது செய்யுள்‌), இராக்கதர்‌ மூவர்‌ (ஆவது செய்‌
யுள்‌), இவர்களுக்கு அருளியமை முதவிய பொதுவான இறை
மைப்‌ பண்புகள்‌ பாடப்பெறுகின்றன. கானலை நீராகக்‌
கருதும்‌ பொய்யறநிவைத்‌ தன்னிடமிருந்து ஒழித்தமையும்‌,
காலம்‌ எல்லாம்‌ பாழுக்கு உழைத்த (13ஆவது செய்யுள்‌) தன்‌
சித்தத்தைச்‌ சிவமாக்கி (6ஆவது செய்யுள்‌) அவன்‌
உள்புகுந்தவுடன்‌ பொறிபுலன்கள்‌ உணவின்‌ றி மாய்ந்ததும்‌
(14ஆவது செய்யுள்‌)), தான்‌ உலகம்‌ எல்லாம்‌ மறந்ததும்‌
(8ஆவது செய்யுள்‌), இறப்புபிறப்புக்களை கடந்து (2ஆவது
செய்யுள்‌), ஆனந்தம்‌ ஆகிநின்றதும்‌, அடிகள்‌ பேசுகின்றார்‌.
கண்ணப்பர்‌, சண்டேசர்‌ மூவர்‌ இராக்கதர்‌, திருமால்‌ இவர்‌
களைப்‌ பற்றிக்‌ கூறும்‌ பாக்கள்‌ பல தத்துவ உண்மைகளையும்‌
மெய்யன்பின்‌ ஆற்றலையும்‌ காட்டுவனவாய்‌ அமைத்‌
துள்ளன.
உலக இன்பங்களாகிய கரைகாணா முடியாத பெருங்‌
கடலில்‌, ஐம்பொறிகளாகிய கழகுகளுக்குத்‌ தகுந்த உண
வாகத்‌ திளைத்துக்‌ கொண்டிருத்தேன்‌; இந்த இன்பக்கட
லுக்கு எல்லையுமில்லை, இரத்தக்‌ கழுகுகளுக்கு உணவுப்‌ பஞ்ச
மும்‌ இல்லை என்பதே என்‌ எண்ணமாக இருந்தது. என்ன
வியப்பு; ஓர்‌ பேர்‌ ஒளி என்‌ உள்ளம்‌ புகுந்தது; காமக்‌ கடலைக்‌
கடந்தேன்‌; கழுகுகள்‌ உணவற்று ஓடின;என்‌ வாழ்க்கையின்‌
 88

வழி மாண்புற்றது; உள்புகுந்த ஒளியோ சொல்லின்‌ எல்லை

யைக்‌ கடந்தது'” என இயம்பும்‌ இறுதிச்‌ செய்யுள்‌ அடிகள து
சிவஞான முதிர்ச்சியின்‌ ஆழத்தையும்‌, செஞ்சொற்கவியின்‌
செழுமையையும்‌ ஒருசேரக்‌ காட்டுகிறது.
தன்னுடைய கல்‌ வரஞ்சம்‌ கனியவே, சொல்லின்‌ எல்லை
யைக்‌ கடந்தவன்‌ சொல்லுக்குள்‌ அகப்பட்டுவிட்டான்‌ என்‌
னும்‌ நான்காவது செய்யுளின்‌ ஆழமும்‌ அகலமும்‌ ஆழ்ந்தும்‌
பரந்தும்‌ சித்திக்கத்தக்கன; அடிகளுக்குத்‌ தான்‌ மக்கள்‌
இனத்திற்கு வழி காட்டலாம்‌ என்ற இன்பத்‌ துணிவு தந்த
பேரானந்தம்‌ அமைதியாக அனுபவிக்க வேண்டுவது.
16. திருப்‌ பொன்ஊசல்‌: இது ஆறடித்தரவு கொச்‌
சகக்‌ கலிப்பா ஒன்பது கொண்டுள்ளது. இத்தகைய பாட்டுக்‌
கள்‌ தமிழ்நாட்டில்‌ பண்டுதொட்டுப்‌ பயில்வன ; ஊசல்வரி,
ஊஞ்சுற்பாட்டு என்றும்‌ வழங்கப்‌ பெறுவன. இங்கு,
இறைவன்‌ புகழைப்‌ பாடிக்கொண்டு பெண்கள்‌ ஊஞ்௪
லாடுவதாகப்‌ பாடப்பெற்றுள்ளது. இறைவனையும்‌ இறை
வியையும்‌ ஊஞ்சலில்‌ எழுந்தருளுவித்து அவர்கள்‌
புகழைப்‌ பாடிக்கொண்டு தோழியர்‌ ஊஞ்சலை ஆட்டு
வதாக அமைந்த ஊஞ்சற்‌ பாடல்களுமுள. இப்‌ பகுதி,
ஒரு அமைந்த அசைவுடன்‌ ஊஞ்சல்‌ ஆட்டம்‌ போன்ற
உணர்ச்சியையும்‌ இன்பத்தையும்‌ தருகின்றது. தனக்கு
இறைவன்‌ செய்த பல நன்மைகளையும்‌ அமைதியாக சித்திக்‌
கும்‌ அடிகளுக்கு, தான்‌ செய்யும்‌ கைம்மாறானது, தன்னைத்‌
திருதீறு பூசி (8ஆவது செய்யுள்‌), குற்றங்கள்‌ நீக்கி அடியா
ருடன்‌ கூட்டிக்குலாவி (6ஆவது செய்யுள்‌), உய்யக்கொண்ட
(ஆவது செய்யுள்‌), ஆரஅமுதின்‌ அருளை (1ஆவது செய்‌
யுள்‌), தேன்‌ தங்கும்‌ திருவடிகளை (2ஆவது செய்யுள்‌), தூய
புகழை (ஆவது செய்யுள்‌) வாயாரப்பாடி, அகம்‌ குழைந்து
ஆடுவதே (8ஆவது செய்யுள்‌ எனப்பாடி, அம்சொலாள்‌ தன்‌
னோடும்‌ (4ஆவது செய்யுள்‌) குண்டலங்கள்‌ காதில்‌ பொலிந்து
ஆட அவன்‌ கண்முன்‌ நின்ற காட்சியில்‌ ஆழ்ந்து ஆனந்த
முறுகின்றார்‌. * அன்னத்தின்மேல்‌ ஏறி ஆடும்‌ அணிமயில்‌ ”
என்பது பல்வகையாலும்‌ சிந்தனைக்குரியது. * மலர்‌ அடிகள்‌,
தேன்‌ தங்கித்‌ தித்தித்து அமுதூறித்‌ தான்‌" தெளிந்து,
அங்கு ஊன்‌ தங்கி நின்று உருக்கும்‌ தன்மை, அன்புடன்‌
பயில்வோர்‌ எவரையும்‌ உருக்கும்‌ என்பது உண்மை,
மொழிக்கு மொழி தேன்‌ PUES forms,
 89

17. அன்னைப்‌ பத்து: இது, பத்து கலிவிருத்தம்‌

கொண்டது. தான்‌ பெற்ற சிவஞானப்‌ பேரின்பத்தை
ஏனையோரும்‌ பெற வேண்டும்‌ என்னும்‌ ஆசையால்‌, பல
திறத்து மக்களும்‌ உணருமாறு பல முறைகளிற்‌ பேசி வந்த
வாதவூரர்‌, இங்கு, ஒரு சிறு பெண்‌, தன்‌ தாயிடம்‌ பேசுகின்ற
முறையில்‌, எளிமையாகவும்‌ கள்ளமற்ற மொழியாலும்‌ விழி
யாலும்‌ பேசுகிறார்‌. “ஒரு சிறு பெண்‌, காட்சிக்கு எளியனாய்‌
தன்‌ கண்முன்‌ நின்ற நாதனது திருமேனிப்‌ பொலிவையும்‌
பெருமித இன்சொல்லையும்‌, நாட்டையும்‌, ஊரையும்‌, ஊர்தி
யையும்‌, செயல்களையும்‌ கூறி, : தாயே, அவர்‌ திருவேடம்‌
கண்டு என்‌ உள்ளம்‌ வாடுகிறதே; எத்துணைப்‌ பெரியார்‌
இவர்‌; என்ன வியம்பு 1! என்‌ உள்ளத்தில்‌ நிலைபேருகத்‌
தங்கி விட்டாரே 1! எங்கெங்கோ அலைந்து கொண்டிருத்த
எண்‌ உள்ளமும்‌ அவருக்கு அடிமையாகி ஒரு வழியாக
நின்று விட்டதே 1!” என ஆனந்தமாகப்‌ பேசிக்கொண்டே
வருகிறவள்‌, உடனே திகைக்கின்றாள்‌; அம்மம்மா ! ஐயோ!
அவர்‌ போய்‌ விட்டாரே ! என்‌ உள்ளம்‌ உடைத்து விட்டதே!
* எனக்‌ கதறிப்‌ பிச்சியாகி விடுகின்றாள்‌ ' என்பதே இப்பகுதி,
யின்‌ பொருள்‌. இப்பகுதியில்‌, சில எளிய சொற்கள்‌ ஓசை
யமைப்பின்‌ திறனால்‌, ஒரு கள்ளமற்ற பெண்ணின்‌ தூய
அன்பையும்‌, குழந்தை உள்ளத்தையும்‌, நையும்‌ மனத்தையும்‌,
இயற்கைக்‌ கனிவையும்‌, ஓடும்‌ மனம்‌ ஐடுங்கும்‌ மாண்பை
யும்‌, இனிமையாகவும்‌, எடுப்பாகவும்‌ தெரிவிப்பது பல்காலும்‌
பயின்று நலனுறத்தக்கது.
18, குயில்‌ பத்து: இது பத்து அறுசீர்‌ ஆசிரிய
விருத்தம்‌ கொண்டது. குயிலை அழைத்து, இறைவன்‌
புகழை எடுத்து ஓதி, அவன்‌, வந்தருளும்படி கூவுவாயாக
எனக்‌ கேட்பதாக அமைந்துள்ளது. , அடிகள்‌ எல்லா உயிர்‌
களிடத்தும்‌ பரந்த அன்புள்ளவர்‌ ; குயிலை எவ்வளவு இனி
மையாக அழைக்கின்றார்‌. என்பதைப்‌ பார்ப்போமானால்‌
பறவைகளிடம்‌ அவருக்கு இருத்த அன்பையும்‌ இயற்கைக்‌
காட்சிகளைக்‌ கூர்ந்துணர்ந்து மகிழ்ந்த பாவலர்‌ பண்பும்‌
தெரிந்து கொள்ளலாம்‌. ' இனிமையாகப்‌ பாடவல்ல அழகிய
நீல நிறமுள்ள சிறு குயிலே' என்னும்‌ கருத்தைச்‌ சிறுகச்‌
சிறுகப்‌ பலவிடங்களிலும்‌ பரவ வைத்து அழைப்பது மிகவும்‌
இனிமையாக இருக்கிறது; மேலும்‌, ' தேனினும்‌ இனிய
பழங்கள்‌ நெருங்கிய சோலையில்‌ வாழும்‌ குயிலே ்‌ என்றும்‌,
 90

: பூங்கொத்துக்கள்‌ நிறைந்த மரச்செறிவான சோலையில்‌,

மரக்கிளைகளில்‌ வாழும்‌ சூயிலே ' என்றும்‌ அழைக்கும்போது,
அழகிய அடர்ந்த கனி நிறைந்த, மலர்‌ நிறைந்த, சோலைகளை
நம்‌ கண்முன்‌ கொண்டு வந்து கணிவிக்கின்றார்‌. உள்ளத்‌
தின்‌ உவகை பொங்க, இறைவன்‌ பெருமையையும்‌, அடைநீ
தோர்க்கு இன்பம்‌ அளிக்கும்‌ பண்யையும்‌, தன்னையும்‌ ஒரு
பொருளாக எண்ணி மண்ணுலகில்‌ எழுந்தருளிப்‌ பல்வகை
யாகக்‌ காட்சி கொடுத்து ஆட்கொண்ட பேரருளையும்‌ பன்‌
முறையும்‌ பாடி மகிழ்கின்றார்‌. சிவபெருமான்‌ எழுந்தருளிய
திருப்பதியையும்‌, அவன்‌ ஊர்ந்துவந்த பரிமரவையும்‌, அவண்‌
திருமேனிப்‌ பொலிவையும்‌, ஓவியம்‌ வரைதந்தாற்போல்‌ நம்‌
முன்‌ காட்டுகின்றார்‌. பொருள்‌ ஆழமும்‌, சொல்‌ இனிமையும்‌,
இரண்டும்‌ சேர்ந்துள்ள தொடர்‌ அழகும்‌. ஒவ்வொரு செய்‌
யுளிலும்‌ மிளிர்கின்றது. குயிலிடம்‌ பேசும்போது வரும்‌
சொற்கள்‌, இனிமை, பெருமிதம்‌, கனிவு எல்லாம்‌ கலந்‌
துள்ளன. “உன்னை உகப்பன்‌ ; குயிலே! உன்‌ துணைத்‌
தோழியும்‌ ஆவண்‌ ', “வா, இங்கே, நீ, சூயில்‌ பிள்ளாய்‌!”
என்பன போன்ற தொடர்களின்‌ எளிமை எவ்வளவு இனி
மையாய்‌ உள்ளத்தில்‌ பதிகின்றது. இறைவன்‌ புகழை சில
சிறு சொற்களால்‌ பேசும்போது நம்‌ உள்ளத்தில்‌ வெள்ளம்‌
வெள்ளமாகத்‌ தெய்வீக நினைவுகள்‌ தோன்றுகின்றன.
* இன்பம்‌ தருவன்‌; குயிலே! (இவன்‌) ஏழ்‌ உலகும்‌ முழுது
ஆளி ”; “சிறு குயிலே! இது கேள்‌ நீ, (இவன்‌) வான்‌
பழித்து, இம்‌ மண்புகுந்து மனிதரை ஆட்கொண்ட வள்ளல்‌”
எவ்வளவு எளிமை ! இந்த எளிமை தான்‌ தெய்வ இனிமை.
19, திருத்தசாங்கம்‌ : இது பத்து வெண்பாக்களில்‌
சிவபெருமாணுக்கு உரிய பத்து அடையாளச்‌ சிறப்புக்களை
எடுத்து ஓதுகின்றது; தலைவியின்‌ வினாவிற்குக்‌ கிளி விடை
கூறுவது போலவோ, தலைவி கிளிக்கு வினாவிடை முகமாக
அறிவுறுத்துவது போலவோ கொள்ளும்படி அமைந்துள்‌
ளது. மூன்‌ பதிகத்தில்‌ குயிலை எவ்வளவு அழகாகப்‌
பாராட்டியிருக்கிறதோ அவ்வளவு அழகாய்‌ இங்கு கிளி
பாராட்டப்பெற்றுள்ளது. அரசர்க்குரிய சிறப்புக்களை
த்‌
தெய்வத்திற்கும்‌ செய்வது என்று ஒரு வதிபாட்டு மரபு
உலகில்‌ ஒவ்வொரு பாகத்திலும்‌ ஒவ்வொரு காலத்தில்‌ பரவி
இருந்தது. அந்த வழிபாட்டு மரபை *தேவராஜ' மரபு
என வழங்குவர்‌. அம்மரபோடு ஒத்தது தசாங்கம்‌ பாடுதல்‌.
 91

அடிகள்‌ தேவர்கோனாய்த்‌ தன்னைவந்து ஆண்ட சிவபெரு

மானுக்குக்‌ கூறும்‌ தசாங்கம்‌ தெய்வீகச்‌ சிறப்பு உடையது
என்பதை அவர்‌ கூறும்‌ உறுப்புக்களால்‌ தெரியலாம்‌.
முன்னநம்‌, கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ 104 முதல்‌ இருபது
அடிகளில்‌ தசாங்கம்‌ கூறப்பெற்றுள்ளது.
20. திருப்பள்ளி எழுச்சி: இது, பத்து எண்சீர்‌
விருத்தம்‌ கொண்டது. அரசர்களைத்‌ துயில்‌ எழுப்புவதாகப்‌
பாடும்‌ துயிலெடைநிலை போன்று தெய்வத்திற்கு பாடுவது;
முன்‌ பதிகம்‌ போல இதுவும்‌ தேவராஜ வழிபாட்டு மரபை
ஒட்டியதேயாகும்‌, அடியவர்க்கு அருளும்வண்ணம்‌ துயில்‌
எழுந்தருளவேண்டும்‌ எனச்‌ சிவபெருமானிடம்‌ விண்ணப்‌
பித்துக்‌ கொள்ளுவ?$த இப்பகுதியின்‌ நோக்கம்‌, வானம்‌
வறிதாகும்படி மண்ணகத்தில்‌ எழுந்தருளித்‌ தன்‌ அடியார்‌
களை வாழவைக்கின்றான்‌ என்ற கருத்தை இங்கு வற்புறுத்து
கின்றார்‌. மூவரும்‌ அறிகிலா இறைவனும்‌ இறைவியும்‌ தன்‌
அடியார்‌ பழங்குடில்‌ தோறும்‌ எழுந்தருளியுள்ளார்‌ என்ற
கருத்துப்‌ பலவகையாலும்‌ ஆழ்ந்து சிந்தித்து, இக்கருத்‌
தையே வேறுவேறு வெளியிட்ட உலகஞானிகளது சொற்க
களொடு ஒப்பிட்டு மகிழத்தக்கது. காலைப்பொழுதின்‌
இயற்கைக்‌ காட்சியும்‌, திருக்கோயிவிலும்‌ அடியவர்‌ இல்லங்‌
களிலும்‌ எழுந்தருளிச்‌ செய்துள்ள இறைவன்‌ திருமுன்‌
நிகழும்‌ வழிபாட்டு முறைகளும்‌, இப்பகுதியில்‌ நம்‌ கண்முன்‌
வத்து மகிழ்விக்கின்றன. போற்றி! என்‌ வாழ்முதல்‌
ஆகிய பொருளே !' எனத்‌ தொடங்கும்போதே தெய்வப்‌
பெருமிதத்துடன்‌ தொடங்குகின்றது. சிவபெருமானைப்‌
போற்றி அழைக்கும்‌ சொற்கள்‌, சொற்றொடர்களின்‌ கவி
இன்பமும்‌, ஞான ஆனத்தமும்‌ அள விடக்கூடியவை அல்ல.
* அருள்‌ நிதி தரவரும்‌ ஆன ந்த மலையே; ” “யாவரும்‌ அறிவு
அறியாய்‌ எமக்கு எளியாய்‌; '” :* சித்தணைக்கும்‌ அரியாய்‌, ?'
என்‌ அகத்தாய்‌; ' **கண்ணகத்தே நின்று களிதரு
தேனே '' என்பன சில. வாதவூரடிகள்‌ சித்தமே சிவமாக
லின்‌, சிவத்தைத்‌ துயில்‌ எழுப்புவது என்பது சித்தத்தைத்‌
துயிலெழுப்புவதையே உட்கிடையாகக்‌ கொண்டதென்றே
தெளியலாம்‌. ஏன்‌ எழுப்புகின்றார்‌? “எது எமைப்‌ பணி
கொளும்‌ ஆறு?” எனத்‌ தெரிய; தெரிந்தால்‌? * அது
கேட்போம்‌” கேட்போம்‌! சிந்திப்போம்‌! சொல்லுவோம்‌ !
செய்வோம்‌! சிலகாலத்துக்கு முண்வரை, திருப்பள்ளி
 92

எழுச்சியில்‌ ஒன்‌. நிரண்டு செய்யுளேனும்‌, ஒவ்வொரு நாளும்‌

திருக்கோயில்களிலும்‌, சைவ நன்மக்கள்‌ இல்லங்களிலும்‌
பாடப்பெற்று வந்தன. இப்போது மார்கழித்‌ திங்களி
லேனும்‌ தமிழ்‌ நாடெங்கும்‌ கேட்கப்‌ பெறுவது மகிழத்‌ தக்கதே.
21. கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌: இது, அறுசீர்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌ பத்துக்கொண்டு அந்தாதித்‌ தொடையில்‌
அமைந்துள்ளது. மூத்த என்ற சொல்‌ முது என்னும்‌
பகூதியடியாகப்‌ பிறந்து, “முதிய, முன்னைய, ஞானம்‌
பொதிந்த, பிரணவம்‌ அமைந்த, என்ற கருத்துப்பொருள்‌
களைத்‌ தருவதாகக்‌ கொண்டு பதிகத்தொடு இணைத்து.
ஞானப்பொருள்‌ கூறும்‌ பதிகம்‌ எனக்‌ கொள்ளலாம்‌.
இரண்டு பதிகங்களுள்‌ முன்னையது என்றும்‌, முதற்‌
அபாருளைக்‌ கூறுவது என்றும்‌, பொருள்‌ கொள்வதும்‌
உண்டு. இப்பதிகத்தின்‌ முதற்‌ செய்யுளுள்‌, சத்தி சிவத்துள்‌
ஒடுங்கிய அக நிலையும்‌, சிவம்‌ சக்தியுள்‌ ஒடுங்கிய புற நிலையும்‌,
சத்தியும்‌ சிவமும்‌ தன்னுள்‌ அடங்கியுள்ளதாகப்‌ பேசும்‌
அருள்‌ நிலையும்‌, தான்‌ அடியார்‌ நடுவுள்‌ இருக்க விரும்பும்‌
அந்தமில்‌ இன்பத்து அழிவில்‌ வீட்டு நிலையும்‌, மிகவும்‌
௬ருக்கமாகக்‌ கூறப்பட்டுள்ளது. இது திருவாசகத்தின்‌
உயிர்‌ நாடியெனச்‌ சமயத்தத்துவக்‌ கண்கொண்டு பார்க்கும்‌
ஆன்றோர்‌ கருதியுள்ளார்‌. இருபுடையும்‌ சிவசத்திகளின்‌
மறைளழுத்து நிற்க, நடுவண்‌ ஆன்மாவின்‌ எழுத்து நிற்கும்‌
சிவயசிவ” என்னும்‌ திருவைந்மெதழுத்து, இருதலை
மாணிக்கம்‌? எனப்‌ போற்றப்பெறும்‌. இறைவன்‌ திருவரு
ளுக்குத்‌ தக்கவாறு தான்‌ நடதந்துகொள்ளவில்லையென்று
தன்னை, திருவருளுக்கு அயலாக இறைவன்‌ நிறுத்தி
விட்டாரோ என மிகக்‌ கனிவுடன்‌ அடிகள்‌ வருந்துகின்ருர்‌.
பொன்னம்பலத்தான்‌ இன்‌அருள்‌ இல்லையேல்‌ தானும்‌
இல்லை என்ற முடிவுக்கு வந்துப்‌ பலவாறு அவன்‌ அருளை
வேண்டுகின்ளுர்‌. * அழும்‌ அதுவே அன்றி மற்று என்‌
செய்கேன்‌ ?' (4ஆவது செய்யுள்‌), * எந்தாய்‌ ! இனித்தான்‌
இரங்காயே* (6ஆவது செய்யுள்‌), *உன்முகம்‌-தான்‌ தாரா
விடின்‌ முடிவேன்‌ * (ஆவது செய்யுள்‌), என்று பலவாறு
கனிந்து உருகுகின்றார்‌; மிகவும்‌ அஞ்சி, * ஆள்வார்‌
இல்லாத மாடுபோல்‌ புறக்கணிக்கப்‌ படுே வனே £ (7ஆவது
செய்யுள்‌) என வருந்துவது எவர்‌ உள்ளத்தையும்‌ வருத்தும்‌.
கரைசேர்த்த அடியார்‌ நிலையையும்‌ தன்‌ திலையையும்‌ பேசும்‌
 63
(5ஆவது) செய்யுளும்‌, அடியார்களது ஆனந்த மேலீட்டுச்‌
செய்கைகளைக்‌ கூறும்‌ (ஆவது) செய்யுளும்‌, என்னை ' வா?
என்று அருளாயே?! என வருந்தும்‌ (7, 8ஆவது) செய்யுள்‌
களும்‌ படிப்பவர்‌ உள்ளத்தை ஊசலாட்டுவனவாகும்‌.
முடிவாக, * நாம்‌ அவனை விடாவிடின்‌ நம்மை அவன்‌
விடமாட்டான்‌ ' என்று, தன்‌ ஒசிந்துவிழும்‌ உயிர்‌ நிலையைக்‌
கூறும்‌ 10ஆவது செய்யுள்‌ பல்கால்‌ படித்துப்‌ பயண்‌
பெறத்தக்கது.

22. கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌ : எழுசீர்‌ ஆசிரிய விருத்தம்‌

பத்து கொண்ட இப்பதிகம்‌ சைவர்கள்‌ சிறப்பாக நாள்‌
தோறும்‌ வழிபாட்டில்‌ பயின்று வருவது. * வஞ்சப்புலன்‌
களின்‌ வழி தூர்ந்தன, தெளிந்த தேன்‌ என இனிக்கும்‌
அமுதமயமான ஓர்‌ பேர்‌ஒளி உள்ளே எழுந்தது (1ஆவது
செய்யுள்‌), பொய்‌ இருள்‌ மறைந்து (3ஆவது செய்யுள்‌),
மறையின்‌ பொருள்‌ எல்லாம்‌ உள்ளே ஊன்றி நின்றன
(5ஆவது செய்யுள்‌) ; ஐம்பெரும்பூதமாய்க்‌ கரந்த ஓர்‌ உரு
(6ஆவது செய்யுள்‌) கோதிலா அமுதாய்‌ குறைவிலா
நிறைவாய்‌ (5ஆவது செய்யுள்‌) கரை உடைத்த வெள்ளமாய்‌
என்‌ உள்‌ புகுந்து (6ஆவது செய்யுள்‌) என்‌ கண்களிக்கக்‌
காட்சி கொடுத்தது (6ஆவது செய்யுள்‌) என வியந்து மகிழ்‌
கின்ருர்‌ அந்த ஆனத்த ஒளியை (8ஆவது செய்யுள்‌)ப்‌
பலவாறு போற்றுகின்றார்‌. 7ஆவது செய்யுளில்‌ நினைப்பற
நினைந்த நினைவின்‌ காட்சிகளை விளக்கி, இறுதிச்‌ செய்யுளில்‌
(10ஆவது செய்யுள்‌ ) இறைவனும்‌ தானும்‌ செய்துகொண்ட
ஒரு பண்டமாற்றை வெளியிட்டு, இருவரில்‌ எவர்‌ சதுரர்‌
என வினவுகின்றார்‌. இப்பதிகத்தில்‌, தன்‌ தெய்வம்‌ 'அண்பு”
என்பதை அழகாக விளக்கி, அன்பைப்‌ பெருக்கி ஆருயிரை
ஆண்டுகொண்ட இன்பப்‌ பெருக்கில்‌ திளைக்கின்ளூர்‌.

25. செத்திலாப்‌ பத்து: எண்சீர்‌ ஆசிரியலவிருத்தம்‌

பத்து கொண்டது. ஞானச்‌ செல்வர்களுக்கு உலகில்‌
உள்ளவரை இருளும்‌ ஒளியும்‌ மாறி மாறி தோன்றுவது
இயல்பே. அடிகள்‌ இறைவனைப்‌ பிரிந்து பலவாறு வருந்து
கின்ளுர்‌. அருள்பெற்ற நிலையில்‌ களித்துக்‌ தலையினால்‌
நடந்தேன்‌ (8ஆவது செய்யுள்‌), இப்போது களிப்பெல்லாம்‌
கலக்கமாய்‌ முடிந்தது (10ஆவது செய்யுள்‌ ), செய்வகை
அறியேன்‌ (1ஆவது செய்யுள்‌ 7, நெருங்கியிருந்த நான்‌ மிகத்‌.
 94
தொகலைவிலிருக்து அலருகின்்‌றேன்‌. (ஆவது செய்யுள்‌)
யாது செய்வது? (8-வது செய்யுள்‌) என்‌ செய்கேன்‌ ?
“இது செய்க' என அருளாய்‌ (6ஆவது செய்யுள்‌)
அடியனேன்‌ இடர்ப்படுவதும்‌ அழகோ? (8ஆவது செய்யுள்‌)
எனப்‌ பலவாறு முறையிடுகின்றார்‌. “உனைப்‌ பிரிந்து
இறவாமல்‌ இருக்கின்றேன்‌ ; இனி இவ்‌ உடலைப்‌ பொறுக்க
மாட்டேன்‌ (6ஆவது செய்யுள்‌) ஆட்கொண்ட பேரருளை
மறந்து இன்னும்‌ திரிகின்றேனே ! (2ஆவது செய்யுள்‌), தீ,
காலன்‌ உயிரையும்கொண்ட பூங்கதழலோனல்லவா? (9 ஆவது
செய்யுள்‌) என்னைச்‌ செத்திடப்‌ பணித்து (ஆவது செய்யுள்‌)
உன்‌ மலரடிக்கே வர அருளாயோ? ' எனப்‌ புலம்புகின்ளார்‌.
“ என்னை ஓர்‌ வார்த்தையுட்‌ படுத்துப்‌ பற்றினாய்‌; பதையேன்‌
மனம்‌ மிக உருசேசன்‌" (ஆவது செய்யுல்‌) என்பது போல்‌
வன பழநிலையையும்‌ இப்போதைய நிலையையும்‌ எண்ணி
உள்ளம்‌ உடைவதைத்‌ தெரிவிப்பன. இப்பதிகம்‌ உயிர்‌
தாங்கியுள்‌ எமைக்கு வருந்துகின்‌ றமையால்‌, இப்பெயர்‌
பெற்றது.
24, அடைக்கலப்‌ பத்து : கலவைப்பாட்டு பத்து
கொண்டது. தன்‌ செயல்‌ ஒன்றும்‌ இல்லை என்பதை
உணர்ந்து இறைவன்‌ திருவடிகளில்‌ அடைக்கலம்‌ புகுதல்‌.
அடியாரெல்லாம்‌ இன்புற்றிருக்கவும்‌ தான்‌ இடர்ப்படுவதை
எண்ணி வருந்தியும்‌ (1, &, ஆவது செய்யுள்கள்‌), தான்‌
சிற்றின்‌ பங்களிற்‌ பட்டு உழல்வதை எண்ணி இரங்கியும்‌
(5, 68ஆவது செய்யுள்கள்‌), ஒரு நெநறியும்‌ அறியாமலும்‌
(ஆவது செய்யுள்‌) ஞானம்‌ இல்லாமல்‌ மாசுமறைத்த மனத்‌
தோடு (1ஆவது செய்யுள்‌) பா இடை ஆடு குழல்போல்‌
பின்னிப்‌ பின்னி அலையும்‌ தன்னை, அவன்‌ திருவடியிற்‌
கூட்டினாலும்‌ சரி, இன்றி நரகில்‌ தள்ளினாலும்‌ சரி (8ஆவது
செய்யுள்‌) அவனே தனக்குப்‌ புகல்‌இடம்‌ என நைந்து
சரண்‌ அடைகின்றார்‌. இறுதிச்‌ செய்யுள்‌ அடிகள்‌ நிலையைத்‌
தெளிவாக விளக்குவது ; அவருடைய ஞானவாழ்க்கையின்‌
சுருக்கவரலாறுபோல்‌ அமைந்துள்ள
து.
2௦. ஆசைப்‌ பத்து: இது, அறுசீர்‌ ஆசிரியவிருத்தம்‌
பத்துக்கொண்டது. இப்பதிகத்தில்‌, இறைவனைக்‌ காண
வேண்டும்‌ என்ற அடிகளது ஆசை, பொங்கிஎழுந்து அலை
வீசுகின்றது; உலக இயற்கைக்கு மேம்பட்ட ஒரு திருவுள்ளத்‌
திவிருத்து எழுத்த பேர்‌ அலைகள்‌, தம்மிதும்‌ திவலைகள்‌ விசி,
 95
வெளியிட முடியாத ஓர்‌ இன்ப உணர்ச்சியை ஊட்டுகின்‌
றன்‌ .
பொண்‌, புகழ்‌, கல்வி, பதவி முதலியவற்றால்‌ வரூம்‌ பெரு
மிதத்தையும்‌, உள்ளத்தாலும்‌, உடலாலும்‌ பெறும்‌ இன்பங்‌
களையும்‌. நன்கு துய்த்த அடிகளுக்கு, ஞானதேசிகன து
அருள்கநாக்கால்‌ அவையனைத்தும்‌ வெறுக்கத்தக்க பொய்ப்‌
பொருள்‌ என்றும்‌, திருவருள்‌ ஒன்றே மெய்ப்பொருள்‌
என்றும்‌ புலனாகிவிட்டது. இப்பதிகச்‌ செய்யுள்கள்‌, இறை
வனைக்‌ காணத்‌ தடையாகவுள்ள இரந்த உடலில்‌ அடிகளுக்‌
குள்ள வெறுப்பையும்‌ இறைவனைக்காண எழுந்த ஆசாத
காதலையும்‌, ஓர்‌ உயர்ந்த நிலையிலிருந்து தெரிவிக்கின்‌ நன.
உலக வாழ்வில்‌ இருந்தபோதும்‌ அடிகள்‌ பற்றற்றே இருக்‌
தார்‌ என்பதை, "புளியம்‌ பழம்‌ ஒத்து இருத்தேன்‌”” என்னும்‌
தொடர்‌ காட்டுகின்றது. இப்பதிகத்தைக்‌ தொகுத்துச்‌
சுருக்கி, *குருமணியே! சிவனே! சோத்தம்‌! இனி இங்கு
இருக்ககில்லேன்‌; உள்‌ ஓளி தோக்கி, உன்‌ சேவடிகளைக்‌
கையால்‌ தொழுது தலைமேல்‌ வைத்து, பேர்‌ ஆயிரமும்‌ பரவி,
அழல்சேர்‌ மெழுகு ஒப்ப நின்றிடுவான்‌ ஆசைப்பட்டேன்‌;
உன்‌ முக ஒளி நோக்கி முறுவல்‌ தகை காண ஆசைப்பட்‌
டேன்‌; உன்‌ பழ அடியார்‌ கூட்டம்‌ காண ஆசைப்பட்டேன்‌?
வார உலகம்‌ தந்து ஆட்கொள்வானே! வாராய்‌, நான்‌ ஓர்‌
துணை காணேன்‌; அஞ்சேல்‌ என்னாய்‌; இருளைத்‌ துரந்து
'இங்கே வா” என்று அங்கே கூவும்‌ அருளைப்‌ பெறுவான்‌
ஆசைப்பட்டேன்‌," எனக்‌ கூறலாம்‌. ஆறாவது செய்யுளும்‌
எட்டாவதுசெய்யுளும்‌ நமக்கு எட்ட வியலாத ஒரு திருவுள்ள
நிகழ்ச்சியைக்‌ காட்டுகின்‌ றன.
26. அதிசயப்‌ பத்து: அறுசீர்‌ ஆசிரியவிருத்தம்‌ பத்துக்‌
கொண்டது. இப்பதிகத்தில்‌, தாழ்ந்த வழிகளிலேயே
சென்றுகொண்டிருந்த கன்னை உயர்ந்த தெறியில்‌
கொணர்ந்து வாழ்வித்த திருவருளை வியந்து பேசுகிளறுூர்‌. நீதி
நெறியிலும்‌ தெய்வ நெநதியிலும்‌ செல்லாமலும்‌ செல்பவர்‌
களுடன்‌ கூடாமலும்‌ மண்ணிலே பிறந்து இறந்து நரகிலே
விழுவதற்கு ஒருப்பட்டு நிற்கும்‌ என்னை, பொய்த்ெறி நீக்கி
மெய்த்நெறி அருவி என்‌ அப்பனும்‌ அன்னையுமாகிய அத்தன்‌
ஆண்டு அடியவர்களோடு கூட்டிய அதிசயம்‌ எத்தகையது?'”
எனா அடிகள்‌ வியத்து கூறுகின்றார்‌. 7வது செய்யுளில்‌
பொத்தை ஊன்‌ சுவர்‌ பொய்க்க ூரையைக் ‌ கூறும்‌ சொற்‌
களும்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய அத்தனைப்‌ பாராட்டும்‌ சொற்களும்‌,
 56
ஒரு பகுதிக்கு ஒரு பகுதி or Go Hott D1 செய்யுளை இனிமைப்‌
படுத்துவதோடு கருத்தையும்‌ வவியுறச்செய்கின்‌
றன.
இப்பதிகத்துள்‌ 9-வது செய்யுளின்‌ “உற்ற ஆக்கையின்‌
உறுபொருள்‌ தறுமலர்‌ எழுதரு நாற்றம்போல்‌, பற்றல்‌
ஆவது ஓர்‌ நிலை இலாப்‌ பரம்பொருள்‌ ' என்னும்‌ பகுதி,
தத்துவ நுண்மையும்‌ தமிழ்‌ இனிமையும்‌ செறிந்து இறை
இலக்கணம்‌ வகுக்கும்‌ சூத்திரம்‌ போல்‌ ஒளிர்கின்‌ றது.
இதனைத்‌ திருவாசகத்துள்‌ ஒருவாசகம்‌ எனப்‌ போற்றலாம்‌.
தச்சினார்க்கினியர்‌ “கந்தழியாவது ஒரு பற்றுமற்று அரு
வாய்த்தானே திற்கும்‌ தத்துவங்‌ கடந்த பொருள்‌ ;......
இதனை, “ உற்றவாக்கையின்‌ .... பரம்பொருள்‌ £ என அதனை
உணர்ந்தோர்‌ கூறியவாற்றானுணர்க ” எனக்‌ கூறுவது
இங்கு நினைக்கத்தக்கது.
இப்பதிகத்தின்‌ எட்டாவது செய்யுள்‌ சைவ சித்தாந்தத்‌
தின்‌ அடிப்படை உண்மையின்‌ நுண்மையைச்‌ சுருக்கமாகத்‌
தெளிவிக்கின்றது. இறை, உயிர்‌, கட்டு, என்னும்‌ முடி
வில்லா முப்பொருள்களில்‌, உயிரை, இறை கட்டுக்குள்‌,
ஆக்கியதும்‌, பின்னர்‌, கட்டவிழ்த்து வீடளித்ததும்‌ இச்செய்‌
யுளில்‌ செறிவுபடப்‌ பொதிந்துள்ளது.
* தன்னொடு நிலாவகை ”, ' நுண்ணிய தெொடியன ”,
“நுகம்‌ இன்றி விளாக்கைத்து ', சோதி ஆக்கி”, என்ற
தொடர்களிலுள்ள தத்துவக்‌ கருத்துக்கள்‌ யாவும்‌ விளங்க
வேண்டுமானால்‌, ஒரு உமாபதிசிவமோ, ஒரு தாயுமானச்‌
செல்வமோ, அல்லது ஒரு சிவஞானமுனிவரோ வேண்டும்‌.
ஷேக்ஸ்பியர்‌, கதே முதலிய மேல்‌ நாட்டுக்‌ கவிஞர்கஊோ,
காளிதாசன்‌, வேதாந்த தேசிகர்‌ போன்ற ரம்‌ நாட்டுப்‌
பெருமான்களோ இச்செய்யுளைப்‌ பார்த்திருக்கக்கூடுமானால்‌,
இதன்‌ அடிப்படையில்‌ உலகம்‌ போற்றும்‌ சில நாடகங்கள்‌
எழுதியிருப்பார்கள்‌.
2ா.... புணர்ச்சிப்‌ பத்து: ஆசிரிய விருத்தங்கள்‌ பத்து
கொண்டது; இந்த ஆசிரிய விருத்தங்களின்‌ யாப்பு அமைதி
ஒரு படித்தாகவில்லை; அடிக்கு ஆறு”முதல்‌ எட்டு சீர்வரை
இருக்கின்றன. ஆன்மா கலந்து ஆன ந்திக்கக்கூடிய
எல்லையும்‌ முடிவும்‌ அற்ற ஒரு மேலான தத்துவத்தை
உணர்த்து, அதனோடு ஒன்றியிருக்க வேண்டும்‌ என்பதே
ஞானிகளுடைய குறிக்கோளாகும்‌. இப்பதிகத்துள்‌, அடிகள்‌
 97

எளிய மொழியில்‌ தன்‌ உள்ளத்தை உள்ளபடியே நமக்குத்‌

திறத்து காட்டுகின்றார்‌. இறைவனைக்‌ குறிக்கும்‌ சொற்கள்‌
உள்ளத்தின்‌ ஆழத்திலிருந்து அடிகளுடைய அதநுபவங்களை
எல்லாம்‌ திரட்டிக்கொண்டு அமுதமயமாய்‌ வெளிவர
கின்றன என்பதை, ' கருணாலயன்‌ * : சொல்லும்‌ பொருளும்‌
இறந்த சுடர்‌ £ (ஆவது செய்யுள்‌), *அமுதின்‌ சுவை"
(கஆவது செய்யுள்‌), ' பிறவிப்‌ பிணிக்கு மருந்து ” (ஆவது
செய்யுள்‌), என்னும்‌ தொடர்கள்‌ தெரிவிக்கின்‌ றன. இறை
வனை நெருங்கி, நெக்கு நெக்கு உள்‌ உருகி உருகி, நின்றும்‌
இருந்தும்‌, கிடத்தும்‌, எழுந்தும்‌, நக்கும்‌, அழுதும்‌, தொழு
தும்‌, வாழ்த்தியும்‌, பலவகையாகக்‌ கூத்து ஆடியும்‌ அவன்‌
செவ்வானம்‌ போன்ற திருமேனியைத்‌ திகழ தோக்குவது
என்று? (8ஆவது செய்யுள்‌) என நைகின்ரறார்‌. அடிகளுடைய
ஆற்றாமையாலும்‌ உள்ளத்தின்‌ விரைவாலும்‌ சொற்கள்‌
மலையிலிருந்து விழும்‌ தேன்‌ அருவிபோல்‌ ஓடுகின்றன.
* திருவடி மலரை அணைவது என்று?' (8, 10 செய்யுட்கள்‌)
மணம்‌ நிறைந்த மலர்கள்‌ தூவிக்கட்டிக்‌ கொள்வது என்று ?*
(ஆவது செய்யுள்‌) ஊற்று மணல்போல்‌ உள்ளே உருகி
ஓலம்‌ இட்டுப்‌ போற்றுவது என்று ?? என்னும்‌ வேட்கையின்‌
விரைவையும்‌ மாசற்ற மாண்பையும்‌ எண்ண எண்ண எவர்‌
உள்ளந்தான்‌ உருகாது ?
29. வாழாப்‌ பத்து: இது எழுசீர்‌ விருத்தம்‌ பத்து
இகாண்டது. ' உலகினில்‌ வாழ்கிலேன்‌ * என்ற தன்‌
முடிவை ஒவ்வொரு செய்யுளிலும்‌ வற்புறுத்திக்‌ கூறுதலால்‌
வாழாப்பத்து எனப்பெயர்‌ பெற்றது. இறைவனனோறு
கலந்து அருளமுதப்‌ பெருங்கடலிஷ்‌ திளைப்பதற்கு
உடலோடு கூடிய வாழ்க்கை இடையூருகவுள்ளது என்ற
தோற்றம்‌ மிகுந்தமையால்‌, நில உலக வாழ்விற்கு ஒரு
முடிவு வேண்டுகின்ளனார்‌. திருவருளுக்குப்‌ புறம்பாகவுள்ள
தநொடிப்பொழுதும்‌ அவர்‌ உள்ளத்தை வருத்துவதாயிற்று ;
கானே தன்னைத்‌ தூற்றிக்கொள்கின்றூர்‌. தன்னை, இறைவன்‌
அளித்த அருளினை மருளினால்‌ மறந்த வஞ்சனேன்‌ (6ஆவது
செய்யுள்‌) என தொத்து கொள்கின்றார்‌ ; அஞ்சுகின்ளார்‌.
கருணையிற்‌ கசித்து கலந்து வாழத்‌ தெரியாக கடையனேன்‌,
இங்கு வாழ்கிலேன்‌ (7ஆவது செய்யுள்‌) எனத்‌ துயரொடு
முறையிடுகின்றார்‌. சின்னஞ்‌ சிறு குழந்தைகள்‌ போல்‌ * நீ,
அருளவில்லை என்றால்‌ யாரை தொத்துகொள்வேன்‌ ; என்‌

7
 98

குறையை யாரிடம்‌ சொல்வேன்‌ ' எனத்‌ தேம்புகின்றார்‌.

மற்றொரு சமயம்‌, தலைவி தலைவனிடம்‌ கூறுவதுபோல்‌
“ ஊடுவதும்‌ உவப்பதும்‌ உண்னோடுதான்‌; வாடினேன்‌;
எனக்கு உறுதி உணர்த்துவது உன்‌ கடன்‌” என்று
உரிமையுடன்‌ பேசுகிறார்‌. பின்னர்‌, ஆண்டான்‌ அடிமை
முறையில்‌, தன்‌ மாறாத உறுதியை “அரசே, தொழுவனோே
பிறரை? துதிப்பனோ? எனக்கு ஓர்‌ துணை என
தினவனோ? என்னை தன்கறிற்த தேவரீரே திருவாய்‌
மலர்க '' எனத்‌ தெரிவிக்கின்றார்‌. மற்று நான்‌ பற்றிலேன்‌ £
என்பதும்‌ ' பற்று நான்‌ மற்றிலேன்‌ ' என்பதும்‌ அவருடைய
உறுதியை இரண்டு கோணங்களிவலிருந்து கவி இன்பகு
தோடு வற்புறுத்துகின்றன. 5ஆவது செய்யுளில்‌ இறுதி
இரண்டு அடிகள்‌ உள நூல்‌ நிலையில்‌ ஆழ்ந்து சிந்தித்துப்‌
பயன்‌ பெறத்தக்கன. இப்பகுதி, மக்கள்‌ யாக்கையிற்‌ புக்கு
இருப்பினும்‌ ஆன்மா ஆண்டவனிடம்‌ கொண்டுள்ள மாருத
அன்பையும்‌, அந்த அன்பில்‌ சாயைகாட்டும்‌ தெய்வஞானச்‌
சுடரின்‌ ஒளியையும்‌ எல்லோரும்‌ உணரக்‌ காட்டு
கின்றது.
29. அருட்‌ பத்து: எழுசீர்‌ ஆசிரியவிருத்தம்‌ பத்து
கொண்டது. திருப்பெருந்துறையில்‌ ஞானதேதேசிகனுக
எழுந்தருளிய சிவபெருமானைத்‌ தன்‌ முறையீட்டுக்குத்‌
திருச்செவி சாய்த்து, 'ஏன்‌' என்று கேட்டருளவேண்டும்‌
என, விண்ணப்பித்துக்கொள்வதே இப்பதிகத்தின்‌ தோக்கம்‌.
* அருட்செல்வமும்‌, பொருட்செல்வமும்‌, மறைபயிலும்‌
மாண்பும்‌ அமைந்து, செழுமையான பொழில்களும்‌ திருந்திய
பொய்கைகளும்‌ சூழ்ந்த, திருப்பெருந்துறையில்‌, மலர்கள்‌
திறைந்த குருந்தமரத்து நிழலில்‌ எழுந்தருளி எளியேனே:
ஆட்கொண்ட, உள்குவார்‌ மனத்தின்‌ உறுசுவை அளிக்கும்
‌'
அமுதே, பத்தியாய்‌ நினைத்துப்‌ பரவுவார்‌ தமக்குப்‌ பரகதி
கொடுத்து அருள்‌ செய்யும்‌ சித்தனே, ஓலமிட்டு அலறி
உலகெலாம்‌ தேடியும்‌ காணேன்‌ ; என்‌ அப்பனும்‌ அத்தனும்‌
எனக்கு ஆதியும்‌ நீதியும்‌ ஆகிய தேவரீரைப்‌ பண்டைப்‌ பரி
சனை த்தும்‌ உள்ளத்து எண்ணி உருகி அடியேன்‌ அழைத்‌
தால்‌, * பிறவிக்‌ கடலிலிருந்து இங்கு பொருந்தும்படி வர
இதுதான்‌ கயிலைக்கு வழி, இவ்வழிச்‌ செல்‌”? எண .
திருவருள்‌ செய்யாயோ?? என்பதே இப்பகுதியின்‌
திரண்ட
கருத்து.
 99

90. திருக்கழுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌: எழுசீர்‌ ஆசிரிய

விருத்தம்‌ ஏழு கொண்டது. . திருக்கழுக்குன்‌ றத்தில்‌,
சிவபெருமாண்‌ காட்சிகொடுத்தபோது அருளியது, இப்‌
பகுதி, பெரிதும்‌ அடிகளது ஞானவாழ்வின்‌ நிகழ்ச்சிகளைக்‌
குறிப்பிடுகின்றது. திருப்பெருந்துறையில்‌ தான்‌ பெற்ற
சிவஞானச்‌ செல்வத்தை இடைஇடையே தேர்ந்த பல
அல்லல்களிலும்‌ கைவிடாது தொடர்ந்து, அடியார்‌ கூட்ட
மும்‌ ஆண்டவன்‌ காட்சியும்‌ பெறவேண்டும்‌ என்ற பேர்‌
ஆவலால்‌ அலைந்து, அவன்‌ திருவடிகளை எழுந்தருளிச்‌
செய்வதற்குத்‌ தன்‌ உள்ளம்‌ தக்கதோ எனக்‌ கலங்கிநின்று,
அழிவற்ற, தீமையற்ற, ஒப்பற்ற திருவடியே, புகலாகப்‌
புகுந்தபின்‌, இறைவன்‌, அடியார்‌ முன்னே, தான்‌ சிறப்புறு
மாறு காட்சி கொறுத்தான்‌ என்பது இப்பகுதியின்‌ சுருக்கம்‌.
* உணக்கிலாதது ஓர்‌ வித்து”, “வினை ஒத்தல்‌ , மலம்‌
கெடுத்த பெருந்துறை”, : நான்‌ உளைநச்சி நச்சிட வந்திடுங்‌
காலம்‌ ', * மும்மலப்‌ பழ வல்லினை ' என்ற சொற்றொடர்கள்‌,
சைவசித்தாந்தத்தின்‌ அடிப்படைக்‌ கருத்துக்களைக்‌ குறிக்கும்‌
, மரபை ஒட்டியவை, பெருந்துறைப்‌ பெருமானைப்‌ பற்றிப்‌
பேசும்‌ சொற்கள்‌, அடிப்படை தத்துவக்‌ கருத்துக்களையும்‌,
அடிகளார்‌ ஞான அதுபவங்களையும்‌, குறிப்பாகக்‌ காட்டு
கின்றன. இப்பகுதி, ஆன்மாவின்‌ இடைவிடா இறை
அன்பையும்‌, அதற்கு இரங்கும்‌ ஆண்டவனது பேர்‌ அருளை
யும்‌, அடிகள்‌ காலத்தில்‌ சைவசித்தாந்தம்‌ பெற்றிருந்த
நிலையையும்‌, அடியவர்‌ கூட்டுறவின்‌ மாண்யையும்‌ தெரிவிக்‌
கின்றது.
81. கண்ட பத்து: கொச்சகக்‌ கலிப்பா பத்து
கொண்டது. இப்பதிகம்‌, ஞானதேசிகன்‌ கட்ட௭ைப்படி
தில்லையைக்‌ கண்டவுடனே அடிகளது உள்ளத்துக்‌ கிளர்ந்து
எழுந்த பேரானந்தத்தைத்‌ தெரிவிக்கின்றது. இங்கு,
ஆனத்தக்கிளர்ச்சிக்கேற்ற ஓசையுடன்‌ பாடல்கள்‌ துள்ளிக்‌
குதித்து ஓடுகின்றன. ஆணத்த மேலீட்டிலும்‌ செய்யுள்‌
வரையறையோடு செல்வதைப்‌ பார்த்தால்‌, பாட்டிற்குரிய
எல்லா இலக்கணங்களும்‌ பொருந்திய பகுதி இது என்பதை
யும்‌, பாட்டின்‌ பயனை நாம்‌ அறியாமலே தமக்கு ஊட்டு
கின்றது என்பதையும்‌ உணரலாம்‌. மேல்நிலத்து வீசும்‌
மெல்விய பூங்காற்நில்‌ தெய்வமணம்‌ கலந்துள்ளதுபோல்‌
ஒளிர்கின்றது. பூங்காற்றைக்‌ கண்ணால்‌ காணாமலே இன்பம்‌
 180

அடைகின்றதுபோல்‌ இப்பாடல்களையும்‌ பொருளுள்‌ புகு

முன்னரே உணர்ந்து இன்புறுகிறோம்‌. இத்தகைய
செய்யுள்கள்‌ எல்லா வழியாலும்‌ “அரிய' என்னும்‌ சிறப்புக்கு
உரியனா.

இப்பதிகத்துள்‌, மூன்றாவது, பத்தாவது பாக்கள்‌ தவிர,

எல்லாப்‌ பாக்களிலும்‌ ஒரு படித்தாக, அடிகள்‌, முதலில்‌
திருவருளுக்கு இலக்காகுமுன்னிருந்த தன்‌ வாழ்க்கையின்‌
குறைபாடுகளைக்‌ கூறுகின்றார்‌; பின்னர்‌, இறைவன்‌ தன்னை
ஆட்கொண்ட பேரருளைப்‌ பேசுகின்ளுர்‌; இறுதியாகத்‌
குனக்குக்‌ காட்சியளித்த தில்லையம்பலத்தைப்‌ போற்றிப்‌
புகழ்கின்ரார்‌.
முதலில்‌, சாதி, குலம்‌, பிறப்பு என்னும்‌ சுழியில்‌ அகப்‌
பட்டு, இதந்திரியங்களின்‌ இன்பத்திலேயே மயக்கமுற்று,
அம்மயக்கத்தால்‌ கொடிய நரகில்‌ விழுவதற்கே தகுதி
யுடையனாகி, இப்பிறவி ஒரு வேதனை என்பதை உணரா
மலும்‌, தான்‌ எத்தகையோன்‌ என்பதை நினையாமலும்‌,
இறைவனிடத்துப்‌ பற்றில்லாமலும்‌ நல்ல நெறிகளில்‌
' நாட்டமில்லாமலும்‌, எண்ணங்களைப்‌ பலவாறு விரித்துப்‌
பாவனைகள்‌ செய்து அப்பாவனைகளுள்‌ அழுந்தி, மெய்யறி
வும்‌ உணர்வும்‌ ஒருசிறிதும்‌ இன்றிப்‌ பொய்யை மெய்யாகக்‌
கொள்ளும்‌ அ.நிவிலே நின்‌ று, பிணிக்கும்‌ மூப்புக்கும்‌
உறவாகி இறப்பதற்கே ஆளாகித்‌ தீய இருளிலேயே, தான்‌,
நிலைகெட்டு உழல்வதாக அடிகள்‌ வருந்துகின்றார்‌. மேற்‌
கூறியுள்ளன யாவும்‌ உலசுவாழ்வில்‌ மக்களுடைய பொது
இயல்பே; ஆனால்‌, ஞான நாட்டம்‌ பெற்றவர்களுக்கு, தவிர
வேண்டிய தீச்செயல்களென்று தோன்றுவது உலகத்து
ஞானியர்‌ எல்லோரிடமும்‌ காணக்கூடியது; எனினும்‌,
இதனை உலகம்‌ சிந்தித்து நல்வழிப்பட எடுத்துரைத்தோர்‌
ஒரு சிலரேயாவர்‌, .
இரண்டாவதாக, தளர்வு அடைந்து கடைப்பட்ட நாய்‌
போல்‌ கிடந்த தான்‌, ஞானவீரனாய்த்‌ தெய்வப்பேரழகுடன்‌
பல்லோரும்‌ காணத்‌ திகழும்படி, தன்னைப்‌ பீபரிருட்செறி
வாகிய ஒரு தூணத்தில்‌ கட்டியிருந்த சித்தம்‌ என்னும்‌
கயிற்றைக்‌ கட்டவிழ்த்துத்‌ தன்‌ திருவடியில்‌ பேராமல்‌
திண்மையாகக்‌ கட்டுவித்துத்‌ தன்‌ மாசுகளை அறவே
ஒழித்து, சிந்தையைத்‌ தெளிவடையச்‌ செய்து, உளத்தில்‌
 101

தெய்வ ஒளி ஓங்கி வளரும்‌ வண்ணம்‌, ஓய்வும்‌ மாய்வும்‌

தேய்வும்‌ சாய்வும்‌ அற்ற ஒர்‌ அன்பை அளித்து, கருணை
யினால்‌ ஆண்டு அளவில்லாத ஆனந்தம்‌ அருளிய நிகழ்ச்சி,
கனிந்த மொழிகளால்‌ சொல்லப்பெறுகிறது.
மூன்றாவதாக, மேற்கண்டவாறு அருள்செய்த இடம்‌,
வேதங்களும்‌, வானவர்களும்‌, மறஜறையவர்களும்‌ ஏனைய
உலகத்தவரும்‌ நெருங்கிக்‌ கூடி இறைஞ்சும்‌ பேரழகு
வாய்ந்ததும்‌, வளம்மிக்க பொழில்கள்‌ சூழ்ந்ததுமான
தில்லைத்‌ திருப்பதியிலுள்ள திருச்சிற்றம்பலம்‌ என உரைக்‌
கின்றார்‌. தன்னை ஆட்கொண்டவன்‌, உலகுடைய ஒரு.
முதலாகிய இணையற்ற கோது இல்லாத அமுதாகிய கருணை
வள்ளல்‌ எனப்‌ போற்றுகின்றார்‌.
சிவஞானப்பேறு எவ்வாறு அடிகள்‌ பெற்றார்‌ என்பதை
யும்‌, அது எவ்வாறு இருந்தது என்பதையும்‌ விளக்கும்‌
உருத்தெரியா ' எனாத்‌ தொடங்கும்‌ மூன்றாவது செய்யுளும்‌,
அடிகள்‌ தில்லையில்‌ கண்ட பொருள்‌ எவ்வாறு இருந்தது
என்பதை நம்‌ உள்ளம்‌ கொண்டு உணர்ச்சி ஓங்கும்‌
வண்ணம்‌ மொழியும்‌ : பூதங்கள்‌ ஐ.ந்தாகி ' எனத்தொடங்கும்‌
பத்தாவது செய்யுளும்‌, திருவாசகக்‌ கருத்துக்களைச்‌ சுருக்கி
விளக்கும்‌ சுடர்மணிகளா கும்‌.
85. பிரார்த்தனைப்‌ பத்து : அறுசீர்‌ ஆசிரியவிருத்தம்‌
பதினொன்று கொண்டது, அத்தாதித்தொடையில்‌ அமைத்‌
துள்ளது. அடிகள்‌ நிலைத்த அருள்‌ தனக்கு அருளுமாறு
இறைவனை வேண்டிக்கொள்வதால்‌ இப்பெயர்‌ பெற்றது;
பிரார்த்தனை என்பது வேண்டுகோள்‌ எனப்‌ பொருள்படும்‌
வடசொல்‌. உலகத்தில்‌, ஒருநிலை வரையில்‌, உண்மை
ஞானிகள்‌ உள்ளத்தில்‌ ஒளியும்‌ இருளும்‌ மாறிமாதறித்‌
தோன்றும்‌; அம்மாறுதலுக்கு இயைய இன்‌ பமும்‌ துன்பமும்‌,
கிளர்ச்சியும்‌ தளர்ச்சியும்‌, பெருமையும்‌ சிறுமையும்‌, மாறி
மாறித்‌ தோன்றுவதும்‌ இயற்கையே. ஒளி மிகுவதற்‌
கேற்பவே இருளும்‌ மிகும்‌. பேரொளிக்கேற்ற கார்‌ இருள்‌
சான்பது உலகறிந்த உண்மை. இப்பதிகத்தில்‌ மெய்யடியா
ரெல்லாம்‌ பேரின்பமுறுவதாகவும ்‌ தான்மட்டும்‌ இடர்ப்படுவ
தான்‌ வருந்துவதற்குத்‌
தாகவும்‌ வருந்துகிறார்‌ ; அவ்வாறு அரைகுறை
தன்னிடத்தில்‌ அன்பும்‌ மெய்யும்‌ யாக இருப்பது
தான்‌ என்று கருதி, இரண்டும்‌ முற்றிய நிலையைத்‌ தனக்கு
 102

அருளவேண்டும்‌ என்று வேண்டுகின்ளுர்‌. மெய்யும்‌ அன்பும்‌

அரைகுறை நிலையில்‌ தூய்மையையும்‌ உலவா இன்பத்தை
யும்‌ தரவல்லனவல்லாததோடு தீமையையும்‌ வினை விக்கும்‌.
உண்மையும்‌, அன்பும்‌ முற்றுப்பெற்ற நிலையில்‌ வாழ்க்கையை
மாற்றிப்‌ பேராற்றலை நல்கும்‌ வன்மையனவாகலின்‌, அவை
யிரண்டும்‌ பூண நிலையிலுள்ள இறைவன்‌ திருவடியை
வணங்ஙகுகின்‌ ரர்‌. “எம்மானே! அருள்‌ ஆர்‌ அமுதப்‌
பெருங்கடல்வாய்‌ அடியார்‌ எல்லாம்‌ புக்கு அழுந்த இடரே
பெருக்கி, அடியநேன்‌ எய்த்துஇங்கு இருத்தல்‌ அழகோ?
பேரா, ஒழியா, பிரிவூ இல்லா. மறவா, நினையா, அளவுஇலா,
மாளா, மெய்‌ அன்பு பெறவே வேண்டும்‌ ” என்பதே இப்‌
பகுதி முழுவதும்‌ பரவியுள்ள கருத்து. செய்யுள்கள்‌
அனைத்தும்‌ படித்துப்‌ பயன்‌ பெறவேண்டியவைகள்‌,
* திருவாசகத்துக்கு உருகார்‌ ஒரு வாசகத்துக்கும்‌ உருகார்‌
என்ற பழமொழி இப்பகுதியில்‌ நன்கு விளங்கும்‌.
“ பாவியேற்கும்‌ உண்டாமோ? ப்ரம- ஆன ந்தப்‌ பழங்கடல்‌
சேர்ந்து, ஆவி, யாக்கை, யான்‌, எனது என்று யாதும்‌
இன்றி அறுதகலே” (5ஆவது செய்யுள்‌ ) என, அழுது அழுது
உள்ளத்தைத்‌ தூய்மை செய்கின்ருர்‌. -
88. குழைத்த பத்து: அறுசீர்‌ ஆசிரிய விருத்தம்‌
பத்து கொண்டது. அதிதாதித்‌ தொடையில்‌ அமைத்‌
துள்ளது. தன்னை ஆண்டவனிடத்தில்‌ ஒப்புவித்து
விட்டதை, இனிமையோடும்‌ கனிவோடும்‌ விண்ணப்பிக்கும்‌
இப்பகுதி, ஒப்புயர்வு அற்றது என்றே Berகூறலாம்‌.
உலசவாழ்வை அறவே ஒழிக்கவேண்டும்‌ என்ற தடுக்க
மூடியாத விருப்பமும்‌, அவன்‌ திருவடியை அடையவேண்டும்‌
என்ற தாங்கமுடியாத வேட்கையும்‌, இப்பகுதி முழுவதும்‌
பரந்து காணப்பெறுகினறன. ்‌ உன்னையன்றி எனக்கு
ஒன்றும்‌ இல்லை (5ஆவது செய்யுள்‌), நான்‌ வேண்டுவது
எல்லாம்‌ உன்னையே (6ஆவது செய்யுள்‌), என்னும்‌
செய்யுள்கள்‌ அவர்‌ விருப்பை அழுத்தமாகத்‌ தெரிவிக்‌
கின்றன. எனக்கு இணி இடைறு இல்லை: நான்‌ என
ஒன்று இலை; எல்லாம்‌ உனது எனக்கூறும்‌ 7ஆவது
செய்யுளில்‌ தன்னைத்‌ தானே மாய்த்துக்‌ கொள்கிறார்‌.
** குன்றேயனைய குற்றங்கள்‌ குணம்‌ ஆம்‌ என்றே நீ
கொண்டால்‌, எண்‌- தான்‌ கெட்டது ? இரங்கிடாய்‌
“பிழைத்தால்‌ பொறுக்க வேண்டாவோ?”
“பணிகொள்ளாது.
 103

ஒறுத்தால்‌ ஒன்றும்‌ போதுமே?” என்னும்‌ சொற்றொடர்கள்‌

ஆண்டவனிடத்து அவருக்கு உள்ள உரிமையைக்‌ காட்டு
கின்றன. 4-வது செய்யுள்‌ சைவ சித்தாந்தக்‌ கருத்து
ஒன்றை இலக்கியதயம்‌ தோன்றக்‌ காட்டுகின்றது.
84. உயிருண்ணிப்‌ பத்து: இப்பகுதி, பத்து கலி
விருத்தம்‌ கொண்டது ; தன்‌ உயிரை அறவே ஆட்கொண்ட
தன்மையை நன்றியோடு புகழ்ந்து பிரியாத பேரின்பத்தில்‌
அமர்ந்த நிலையைப்‌ பேசுகின்றது. “நான்‌ எவ்வளவு
தாழ்ந்தவன்‌; அவ்வாறு இருந்தும்‌ என்‌ உடல்‌ புகுந்து,
உயிர்‌ கலந்து, உளம்‌ பிரியாது நின்று வானவர்களும்‌ அறிய
வியலாத ஒரு பெருவளத்தை எனக்கு ஈந்தான்‌ ; என்ன
வியப்பு! எனை தான்‌ என்பது மறந்தேன்‌. பகல்‌ இரவு
ஆவதும்‌ மறந்தேன்‌ ; என்போல்‌ பழவினை மாய்ந்து தூய
ரானார்‌ யாவர்‌? என்‌ என்பின்‌ உனள்துளை யெல்லாம்‌ உருகு
கின்றது. அவன்‌ சஎங்குள்ளான்‌? என்‌ மனத்துள்ளான்‌;
கண்ணினுள்‌ உள்ளான்‌ ; சொல்லில்‌ உள்ளான்‌; புகழ்‌
வேண்டேன்‌ ; செல்வம்‌ வேண்டேன்‌ ; மண்‌ வேண்டேன்‌;
விண்‌ வேண்டேன்‌; ஏன்‌? - அவன்‌ தாள்‌ பூண்டேன்‌;
என்‌ சொல்வேன்‌! தேனாய்‌, அமுதமுமாய்‌ அருமருந்தாய்‌
சுவைக்கின்றது; இனி என்‌ பிடியை விடேன்‌. என்‌
நெஞ்சில்‌ நிலைபெற்றான்‌ '' என்பதே. திரண்ட கருத்து.
* அனைவரும்‌ வம்மின்‌ '* என, அருளோடு அழைக்கின்றுர்‌;
அவண்‌ அடியாரோடு யாவரும்‌ ஒன்று கூடி அவன்‌
புகழைப்‌ பரவுமின்‌ ”' எனப்‌ பணிக்கின்றார்‌. இப்பகுதியில்‌
செய்யுள்கள்‌ ஆனந்தமாகக்‌ கடலை நோக்கி ஓடும்‌ அன்பு
வெள்ளம்போல்‌ ஓடுகின்றன. '' எந்‌.நாள்‌ களித்து, எந்நாள்‌
இறுமாக்கேன்‌ இனியானே?” என்ற தொடர்‌, வானையும்‌
மண்ணையும்‌ ஒன்று சேர்க்கின்றது. சென்ற காலம்‌, நிகழ்‌
காலம்‌, வருங்காலம்‌ எனும்‌ முப்பகுதியையும்‌ கூட்டுகின்‌ றது ;
அருளையும்‌ மருளையும்‌ ஆட்டி வைக்கின்றது. எந்த மன
நிலையில்‌ இவ்வாறு வாய்விட்டிருப்பார்‌ என்று எண்ணிச்‌
செல்வதே ஒரு பேரின்‌ பமாகும்‌.
95. அச்சப்‌ பத்து: அறுசீர்‌ ஆசிரிய விருத்தம்‌ பத்து
கொண்டது. இப்பகுதியில் ‌ இயற்கையாகவே அஞ்சக்கூடிய
பலவற்றைக்கூறி அவற்றுக்கெல்லாம்‌ அஞ்சேன்‌, சிவபெரு
மானிடத்து அன்பில்லாதவர்களைக்‌ காணுவதுதான்‌ அஞ்சத்‌
தக்கதாயிருக்கிறது எனக்‌ கூறுகின்றார்‌. இயற்கையாக
 104

அஞ்சவேண்டுவனவாக அடிகள்‌ கருதுவது? 3. AT TEE

டைய தொடர்பு 2, பொய்யர்கள்‌ கூறும்‌ மெய்‌, 3. பெண்‌
களது கடைக்கண்‌ பார்வை, அவருடைய இனிய பேச்சு, புன்‌
முறுவல்‌ முதலியன, 4. உலகத்திலுள்ள ஆசை, 5. வினை
யின்‌ தொகுதி, 6. பொய்ப்பழி, 7. நோய்‌, 8. இடி,
9. பாம்பு, 130. புவி, 11, களிறு, 12. எரி, 18. மலை வீழ்வது,
14. அம்பு, 15. எமனுடைய கோயம்‌, 16. பிறப்பு, 17. இறப்பு,
18, உயிர்விடல்‌,
26. திருப்பாண்டிப்‌ பதிகம்‌ : கட்டளைக்‌ கலித்துறை
பத்து கொண்டது. இதில்‌, அடிகள்‌, * பாண்டியர்க்கு அமுது
போன்ற சிவபெருமான்‌, குதிரையின்‌ மீதேறி வருகிறார்‌ ;
மாயையின்‌ பிடியிலிருந்து நீங்கிப்‌ பேரின்ப வெள்ளத்துள்‌
மூழ்க விரும்புகின்‌ றவர்கள்‌ அனைவரும்‌ அவன்‌ திருவடியைப்‌
பணியுங்கள்‌ '' என்கிளுர்‌;) * விரைந்து வருவீராக காலம்‌
கிடைத்தபோதே அன்பு செய்து நன்‌ நெறியிற்‌ சேர்வீராக '?
என மக்களை அழைக்கின்றார்‌. சிவபெருமானை அசசனாகவும்‌
வீரனாகவும்‌ பேசுவது அக்காலத்துப்‌ பரவியிருந்த தேவராஜ
வழிபாட்டு மரபைக்‌ காட்டுகிறது. எட்டாவது செய்யுளும்‌
பத்தாவது செய்யுளும்‌ அவன்‌ கொடையையும்‌ திருவோலக்‌
கத்தையும்‌ குறிப்பிடுகின்றன. ஐந்தாவது செய்யுளின்‌
ஓசையும்‌ பொருளும்‌ பெருமிதமாகச்‌ செல்கின்‌ றது.
“பரிமேற்‌ கொண்ட பாண்டியனார்‌ ', “நெடும்‌ கொடைத்‌
தென்னவன்‌ *, *“பரண்டியனார்‌ புரவியின்‌ மேல்வர ”,
'பாண்டிப்‌ பெரும்பதம்‌* போன்ற சொற்டருடர்கள்‌ சமய
வளர்ச்சியோடு இணைத்து கருதற்பாலன. இது ஒரு தனி
வழக்கு என்றே கொள்ளலாம்‌. *
37. பிடித்த பத்து: எழுசீர்‌ ஆசிரிய விருத்தம்‌ பத்து
கொண்டது. :: எல்லாமாய்‌ அல்லவுமாய்‌ நின்று, நான்‌
கடை
படாவண்ணம்‌ காத்து, சிந்தையுள்‌ புகுத்து பூங்கழல்‌ காட்டி,
சிவபதம்‌ அளித்த கருணைமா கடலே, இடைவிடாது உன்னை
அழுத்தமாகப்‌ பற்திக்கொண்டேன்‌; இனி நீ எங்கு செல்‌
வது?” என்பதே பதிகம்‌ மூழுவதும்‌ விரவிய பொருள்‌.
ஆனால்‌ ஐவ்வொரு பாடலும்‌ தனித்தனி ஒன்‌ றுக்கொன்று
தொடர்ந்த உணர்ச்சியை ஊக்கி முடிவில்‌ எல்லாம்‌
சேர்த்து
ஒன்றி, அருட்சுடராய்‌, அளிந்த கனியாய்‌, தெய்வக்‌ கலையாய்‌
புகழ்ச்சியின்‌ பொலிவாய்‌, போகமாய்‌, யோகத்தின்‌ பயனாய்‌,
விழுமியது அளிக்கும்‌ தர்‌ அன்பாய்‌ விளங்குகின்றது.
 105

இங்கு ஞானிகளின்‌ முதிர்ந்த ஞானம்‌ சூழந்தைகளின்‌

பேச்சில்‌ தரப்பெற்றுள்ளது. நாள்தோறும்‌ திருவாசகம்‌
பயிலும்‌ கொள்கையுடையாரது உரிமைப்பதிகங்களுள்‌ இது
ஒன்று, தேன்‌ துளிக்கும்‌ பாடல்கள்‌.
98. திரு ஏசுறவு: பத்து கொச்சகக்‌ கலிப்பா கொண்
டது. இறைவன்‌ செய்த நன்மைகளை எல்லாம்‌ அமைதி
யாகப்‌ பலவாறு உள்ளத்தில்‌ எண்ணி, எத்துணையும்‌ தகுதி
யற்ற தன்னை ஆட்கொண்ட கருணையை வியந்து மெலி
கின்றார்‌. பத்தாவது செய்யுளில்‌ மனம்‌ உருகி, ** நான்‌
ஏததேனும்‌ தவம்‌ செய்தேனா ? அல்லது திருஐந்தெழுத்தை
யாவது முறைப்படி ஓதினேனா? - அவன்‌, தானே வந்து
ளம்‌ புரந்து, தேனாய்‌ இன்னமுதமாய்த்‌ இித்தித்து அருள்‌
செய்தான்‌ ” என உரைப்பதே, இப்பதிகத்தின்‌ பரந்த கருத்‌
காகும்‌. ஆவது செய்யுள்‌ மனம்‌ கனிந்து இறைவனை
வேண்டுகின்றது - “மருவு இனிய மலர்ப்பாதம்‌ மனத்தில்‌
வளர்ந்து உள்‌ உருக ”.
89. திருப்புலம்பல்‌: இது மூன்று கொச்சகக்‌ கலிப்பா
கொண்டது. “இறைவனே, உன்‌ திருவடிகளை அன்றி
எதையும்‌ புகழேன்‌, ஏன்‌ எனில்‌, உனை அல்லது வேறு
துணை அறியேன்‌ ; ஆதலால்‌ உன்‌ திருவடிக்கே கசிந்து
உருக வேண்டுவன்‌ '' எனப்‌ புலம்புகின்றார்‌. இது எல்லாத்‌
தொடர்புகளிலிருந்தும்‌ விலகித்‌ தனித்து நின்று விண்ணப்‌
பித்ததாகும்‌. மூன்றாவது திருச்செய்யுளில்‌ மிக விரைவாக
* உற்றாரை வேண்டேன்‌; கர்‌ வேண்டேன்‌: பேர்‌ வேண்‌
டேன்‌ ;” என விடுத்துச்‌ சென்றவர்‌, * கற்றாரை யான்‌ வேண்‌
டேன்‌' என்று சொல்லும்போது சிறிது தயங்குகின்ளார்‌;
கலைச்சூழலில்‌ பயின்‌ றவரல்லவா ? கற்றாரைவிட மனம்‌ வர
வில்லை; எனினும்‌, விட்டு விருகின்றார்‌. மற்றவற்றை விடுவ
குற்குச்‌ சிறிதும்‌ தயங்காதவர்‌ கற்றாரை விடுவதற்கு மட்டில்‌
ஒரு அமைதி செய்து கொள்ளுகிறார்‌. * கற்றதனால்‌ ஆய
பயன்‌ என்‌ ?' என வினவுகின்ளார்‌. “ கல்வியின்‌ பயன்‌ தூய
ஞானமாய்‌ விளங்கும்‌ இறைவன்‌ திருவடிகளை வணங்கு
வதே? என்ற உண்மையைத்‌ தெரித்து கொள்ளுகிருர்‌.
* அவ்வாருயின்‌, நான்‌ இறைவன்‌ திருவடிகளுக்கு, கன்று
பிரிந்த பசுப்போல்‌ கசிந்து உருகுவதை வேண்டி நின்றேன்‌;
Shier இணி அமையும்‌ ' எண ஒருவாறு அமைதி செய்து
 108°

கொள்ளுகின்றார்‌. முற்றத்துறந்த முனிவருக்கும்‌ கற்ற

வரைப்‌ பிரிதல்‌ எளிதாக இல்லை - உண்மையான கல்வி
உடையவரை.
40. குலாப்‌ பத்து: பத்து கொச்சகக்‌ கலிப்பா கொண்
டது. தில்லைப்பெருமான்‌ திருவடிகளில்‌ திளைத்து இடை
யரறாத இன்பம்‌ துய்த்தலின்‌ பேரானந்தத்தை இப்பதிகம்‌
தெரிவிக்கின்றது. :*என்‌ உடலம்‌, அரும்பாய்‌ , மலராய்‌,
காயாய்‌, முதிர்ந்து கனியாகாமல்‌ வெம்பி அழியாது, அவன்‌
திருவடிகளில்‌ உறுதி கொண்ட என்‌ உள்ளம்‌ ஒன்று சேரும்‌
வண்ணம்‌ அணுகினேன்‌ ; இலங்கையர்கோன்‌ இருபது
தோளும்‌ நெரியவைத்த சிவபெருமான்‌ திருவடிகள்‌ மென்‌
மலர்போல்‌ என்‌ தலைமேல்‌ வீறுகொண்டு வீற்றநிருப்பதாயின
இதுகாறும்‌ தலைவன்‌ என ஒருவனைக்கொண்டு அவனுக்கும்‌
அவன்‌ வரையறைகளுக்கும்‌ உட்பட்டுப்‌ பழகாத, என்னுள்‌
இருந்து முன்போல்‌ என்னைத்‌ துன்புறுத்திய கொடியவர்‌
ஐவர்‌ குறும்பும்‌, ஒழிந்தது ; என்‌ தீய வினைகளும்‌ ஒழிந்தன;
உள்ளத்தில்‌ அமுதமே உருக்கொண்டது போல்‌ நிலைபெற்‌
ரன்‌; எல்லாவற்றையும்‌ முழுதும்‌ அறியும்‌ அறிவையும்‌ நல்‌
கினான்‌; அப்பெரியனாகிய சிவபெருமானது கருணேயாகிய
தேனைப்‌ பருகி, எனக்கு அம்மையும்‌, அப்பனுமாகத்‌ தில்லை
யில்‌ எழுத்தருளியிருக்கும்‌ அவனுக்கு, செம்மை மனத்தால்‌
திருப்பணிகள்‌ செய்து இடைவிடாது ஆனந்தத்திலமர்ந்‌
தேன்‌.'' என்பதே இப்பதிகத்தில்‌ பேசப்பெறுவது. மிகவும்‌
அமைதியான ஆனந்தத்தையும்‌ உண்மையறிவால்‌ உணரச்‌
செய்யும்‌ பகுதி. மூன்றாவது செய்யுள்‌, சைவ சித்தாந்த
முறைகளின்‌ சாயை உடையது. ஐந்தாவது செய்யுளில்‌,
அடிகள்‌, தொண்டர்‌ எல்லாம்‌ சேரும்‌ வகையால்‌ சிவன்‌
கருணைத்‌ தேன்‌ பருகி ஆரும்‌ பேரானத்தம்‌, உலகத்தை
உய்விப்பதற்கே என்பது உளங்கொளத்தக்கது.
51. அற்புதப்‌ பத்து: அறுசீர்‌ ஆசிரிய விருத்தம்‌
பத்து கொண்டது. திருவருளுக்கு எவ்வாற்றானும்‌ தகுதி
யில்லா தவனும்‌, திருவருளைப்‌ பற்றிய எண்ணம்‌ என்பதே
ஒரு சிறிதும்‌ இல்லாமல்‌ பொய்யையே மெய்‌ எனக்கொண்டு
உலக இன்பங்கவிலேயே உழன்று கிடந்த தன்னை இறை
வன்‌ ஆண்டுகொண்ட அற்புதத்தை விளம்புகின்றது. அற்‌
புதம்‌ வேறு அதிசயம்‌ வேறு. வியந்து வெளியிடக்கூடியது
அதிசயம்‌, இன்னதென்று வெளியிடக்கூடாத ஆனந்த
 107

அநுபவம்‌ அற்புதம்‌, எனச்‌ சுருங்கக்‌ கூறலாம்‌. இப்பதிகக்‌

கருத்தனை த்தும்‌ பத்தாவது செய்யுளில்‌ தெளிவாகக்‌ கூறப்‌
பெற்றுள்ளது. :**என்னை நெருக்கியிருக்கும்‌ பிறப்பு
இறப்புக்களின்‌ இயல்பை நினையாது கீழ்மையான சிற்றநின்‌
பத்திலே அழுந்தி உழன்று கிடக்கும்‌ என்னை, எம்‌ தலை
வனாக எங்கும்‌ நிறைந்த சிவபெருமான்‌, தன்னை அறியும்‌
அதிவு தந்து, திருவருளாகிய திருவடித்‌ தாமரைகளைக்‌
காட்டி, ஆண்டுகொண்ட அற்புதம்‌ எத்தகையது என்பது
எளியேன்‌ அறியேன்‌ ”.

௧42. சென்னிப்‌ பத்து: எழுசீர்‌ ஆசிரிய விருத்தம்‌

பத்து கொண்டது. இப்பகுதியில்‌ மலர்ச்சோதியாணுடைய
மலர்ச்‌ சேவடி, தன்‌ சென்னி மலரும்‌ பேசமுடியாப்‌ பேரானத்‌
தத்தை, நம்‌ அறிவுகொள்ளும்‌ வகையில்‌ எடுத்துக்கூறி
இன்புறுகிறார்‌. நான்‌ பெற்ற இன்பம்‌ பெறுக இவ்‌ வைய
ab” என்பதுதானே ஞானிகளது இறுதியான உலகப்பற்று.

“* தில்லை மூதூரில்‌ திருநடம்‌ செய்யும்‌ எம்‌ இறைவன்‌,

பத்தர்களும்‌ சித்தர்களும்‌ சூழ ஞானதேதசிகனாய்த்‌ திருப்‌
பெருந்துறையில்‌ எழுந்தருளி உடலும்‌ உளமும்‌ அமுத
ஊற்றெடுக்க, : நீ கண்டுகொள்‌ ” என்று காட்டிய, கையாரத்‌
தொழுது கண்ணார தநீர்மல்கும்‌ அடியவர்களுக்கு என்றும்‌
பொய்யாத, உண்மையில்‌ முழு உருவான, முத்திதத்து
எம்மை மூவுலகுக்கும்‌ அப்புறம்‌ வைக்கவல்ல, மலர்ச்‌ சேவடி
களில்‌ நம்‌ சென்னி நிலைப்பெற்றுத்‌ தெய்வமணமும்‌ பேரொ
ளியும்‌ கொண்டு திகழ்கின்றது. அவன்‌ திருப்புகழைப்பாடும்‌
அடியவர்களே இங்கே வருவீர்களாக! உங்கள்‌ பாசம்‌ முடி
வடையும்‌ '*' என்பது இப்பகுதியில்‌ பரவியுள்ள கருத்து.
மூன்ருவது செய்யுள்‌ பெண்‌ மக்களை அழைத்துப்‌ பேசு
கின்றது.
43. திரு வார்த்தை: அறுசீர்‌ விருத்தம்‌ பத்து
கொண்டது. இறைவன்‌ தாயாய்‌, தலைவனாய்‌, தேசிகளனாய்‌
அருள்செய்த உண்மைகளை உணர்ந்தவர்கள்‌ தனக்குத்‌
தலைவர்‌ எனப்‌ பணிந்து கூறித்‌ தனக்கு அருள்‌ செய்த
முறையையும்‌ பேசுவது:

மயேந்திர மாமலையில்‌ ஆகமம்‌ அருளியவனும்‌, தென்‌

நாடு உடையவனும்‌, திருப்பெருந்துறைப்‌ பெருமானும்‌
 108

ஆகிய இறைவன்‌, வெண்ணீறு சண்ணித்த மேனியனாய்‌

எழுந்தருளித்‌ தேவர்‌ எல்லாம்‌ தொழச்‌ சிவந்த திருவடியை
என்‌ தலைமேல்‌ வைத்து, என்‌ தூராத மனக்காதல்‌ பெருகும்‌
வண்ணம்‌ கருணைசெய்து, தான்‌ கசிந்துருகும்வண்ணம்‌
ஞானவீரக்கழல்‌ அணிந்த திருவடிகளைக்‌ காட்டி, தொன்று
தொட்டு எத்தனை யோ வகையாக என்னைப்‌ பீடித்துவந்த
துன்பங்களை எல்லாம்‌ அறவே ஒழிந்து, என்னை ஆண்டரு
னிய நிலையை அறிவார்‌ எமக்குத்‌ தலைவராவர்‌ என்றும்‌,
மலர்ப்பொழில்‌ மல்கும்‌ திருப்பெருநத்துறையில்‌, கோதிலாக்‌
கருணையும்‌ நீதியுமாக எழுந்தருளித்‌ தொன்மைப்‌ பெருங்‌
கோலத்தை வெளிப்பருத்திய பேரருளை அறியும்‌ .ஆற்ற
லுடையார்‌ எம்‌ தலைவராவார்‌ என்றும்‌ கூறுகின்றார்‌.

இப்பகுதியில்‌ இறைவன்‌ பேரன்புக்கு எல்லையும்‌ வரை

யறையும்‌ இல்லை என்பதும்‌, அன்பு உடையாரும்‌ இரங்கத்‌
தக்க நிலையிலுடையாரும்‌, அதற்கு உரியார்‌ என்பதும்‌
தெளிய வைத்து, எல்லோரும்‌ அன்புடையராகவேண்டும்‌
என்பதைப்‌ பல பழங்கதைகள்‌ வழியாகவும்‌ வற்புறுத்தி
Dear api.

44. எண்ணப்‌ பதிகம்‌ : ஆசிரிய விருத்தம்‌ (சீர்‌ சிறிது

வேறுபாடுடையண) ஆறு கொண்டது. இப்பகுதியில்‌ தன்னை
அடியவர்‌ நடுவில்‌ கூட்டவேண்டும்‌ என்றும்‌, இறைவனைப்‌
பிரிந்து, தொடியும்‌, பிரிவின்‌ துயரைத்‌ தாங்கமுடியாது
என்றும்‌, ஏன்‌ அவ்வாறு தோன்றுகிறது என்பது தனக்குத்‌
தோன்றவில்லை என்றும்‌, பலவாருக (தன்‌ ஆற்றாமையைத்‌
தெரிவித்து, ஒரு முதிர்ந்த ஞான நிலையை விளக்குவதற்குச்‌
சொல்‌ இல்லாமல்‌, உளம்‌ கிளர்ந்தும்‌ தளர்ந்தும்‌ பேசுகிறூர்‌.
“ பெரியோன்‌ ஒருவன்‌, * கண்டுகொள்‌ " என்று, உன்‌ பெய்‌
கழல்‌ அடிகாட்டி, ' பிரியேன்‌ £ என்று அருளிய அருளும்‌
பொய்யோ ?" என்பது சிந்திக்கத்தக்கது. இங்கு பேசப்‌
பெறும்‌ பெரியோன்‌ ஒருவன்‌ யார்‌ ? ஐ.ந்தாவது செய்யுள்‌
ஒரு முரிந்த ஞான அநுபவத்தையும்‌ அவ்‌ அநுபவத்தில்‌
திகழ்ந்த பல திரிபுகளையும்‌ காட்டுகிறது. பலவாறு மாநி
மாறி மகிழ்ந்தும்‌ புலந்தும்‌ ஒடிய உள்ளம்‌ ஒரே உறுதியாக
என்‌ அமுதை நினைந்து அழைத்து உள்ளே ஆற்றுவன்‌
ஆக ' அவன்‌ அருள்‌ செய்யா தொழியான்‌- என்னும்‌ அமை
திக்‌ குறிப்போரு திற்கின்றது.
 169

45. யாத்திரைப்‌ பத்து: அறுசீர்‌ விருத்தம்‌ பத்து

கொண்டது. இறைவனை தாடிச்சென்ற ஆன்மா பல இடை
யூறுகளையும்‌ கடந்து இறைவன்‌ திருவோலக்கக்‌ காட்சியைச்‌
சேய்மையில்‌ பார்க்கக்‌ கூடிய அளவுக்கு வந்துவிட்டது.
சிவபுரத்தின்‌ திருக்கதவம்‌ திறந்துள்ளது. விரைந்து ஓடி
உட்புகுந்து விடலாம்‌. புகுந்துவிட்டால்‌ இனித்‌ திரும்புவது
இல்லை. இந்த அருட்பேற்றை எல்லோரும்‌ அடைய
வேண்டும்‌ என்ற ஆர்வம்‌ மிகுந்துவிடுகிறது. “காலம்‌ இனி
இல்லை: ஒருய்படுமின்‌ ; அவன்‌ திருக்குறிப்பைக்‌ கடைப்‌
பிடித்து, நெஞ்சம்‌ உருகி, சிந்தனையைத்‌ திருந்தவைத்து,
அவன்‌ கழலையே எண்ணி, கழலில்‌ புகுவோம்‌ ; இனி தாம்‌
நில்லோம்‌; இன்றே வம்மின்‌ ; வந்து ஆள்‌'
நில்லா உலகில்‌
ஆகா தீர்‌ எல்லாம்‌ மருள்வீர்‌; பின்னர்‌ கலங்கி மயங்குவீர்‌;
தெருள்வீர்‌ ஆகில்‌ வம்மின்‌; அருள்‌ யார்‌ பெறுவார்‌ அகல்‌
இடத்தே? அந்தோ! அந்தோ! அந்தோ!!” எனப்‌
பெருங்கருணையோடு அழைக்கின்ளுர்‌. .
46. திருப்படை எழுச்சி. இரண்டு கலிவிருத்தம்‌
கொண்டது. வீட்டுலகத்தைக்‌ கைப்பற்றுவதற்காக இந்தப்‌
படை திரட்டப்படுகிறது ; இப்படைக்கு எதிரியாகவுள்ள
படை மாயப்படை. இப்படை வீரர்கள்‌ வாளாகத்‌ தாங்க
வேண்டியது ஞானமாகிய மெய்யறிவு ; இப்படைக்குத்‌ தலை
வனது வாளும்‌ ஞானமே, பறையோ, பிறவிப்‌ பகை கலங்கப்‌
பேரின்பத்து ஓங்கும்‌ பருமிக்க நாதப்பறை, படையிற்‌ சேர்ந்‌
துள்ளவர்களோ, தொண்டர்களும்‌, பத்தர்களும்‌, யோகி
களும்‌, சித்தர்களுமேயாம்‌;? இவர்களுடைய கவசமோ திரு
நீறு. ஒவ்வொரு வகையிணருக்கும்‌ படையில்‌ ஒவ்வொரு
இடம்‌ வகுக்கப்பெற்றுள்ளது. கவனிக்கத்தக்கது ஒன்று
இருக்கிறது : இப்போது கூட்டப்பெறும்‌ ஞானப்படையின்‌
குறிக்கோள்‌ வீட்டுலகத்தைக்‌ கொண்டு தமக்கு உரிமை
யாக்கிக்கொள்ளுவது, ஆனால்‌, மாயப்படையோ வீட்டுலகத்‌
துப்‌ படையல்லவே! வீட்டுலகத்தை நெருங்கும்‌ ஆற்றலும்‌
அப்படைக்கு இல்லையே ! இப்பகுதியும்‌ தேவராஜ வழிபாட்டு
மரபின்‌ சாயையுடையது. இப்படை. விடுதலைப்‌ புரட்சிப்‌ படை.
AT. திருவெண்பா: பதினொரு வெண்பாக்களைக்‌
கொண்ட இப்பகுதி அடிகளது முதிர்ந்த ஞான த்தெளிவில்‌
தோன்றிய நினைவுகளில்‌ உலகத்திற்கு வழிகாட்டியாகச்‌
சிலவற்றைச்‌ சிந்தனையும்‌ உணர்வும்‌ பெருகும்‌ முறையில்‌
 110

மொழிந்தது. ஒவ்வொரு வெண்பாவும்‌ தனித்‌ தனியும்‌

ஒன்றோடு ஒன்றுமாற்றி மாற்றிக்‌ கூட்டியும்‌, பலமுறையாகப்‌
பல்லாயிரம்‌ வகையில்‌ பெருக்கிப்‌ பொருள்‌ அறியவேண்டிய
தகுதியிலுள்ளது இப்பகுதி.
௧8. பண்டாய நான்மறை: இப்பகுதி ஏழு வெண்‌
பாக்கள்‌ கொண்டது; முற்பகுதி போன்றது. :'
௩9. திருப்படை ஆட்சி: பன்னிருசீர்‌ ஆசிரியவிருத்தம்‌
எட்டு கொண்டது. வானுலகவரம்பிலிருந்து அருளியது.
தேடிய பொருள்‌ கிட்டிவிட்டது. ஆனந்தம்‌ பெருகுகின் றது.
விட்ட உலகமும்‌ தொட்ட உலகமும்‌ ஒரே பார்வையில்‌ தெரி
கின்றது. ஒரு உலகவாழ்வின்‌ காட்சிகள்‌ படிப்படியாக
மறைகின்றன; மற்றொரு உலக வாழ்வின்‌ காட்சிகள்‌ படிப்‌
படியாகத்‌ தெரிகின்றன. பழைய வாழ்வை விடுகின்ற ஞான
வாழ்வின்‌: ஒலியும்‌ ஒளியும்‌ ஒன்றித்‌ தரும்‌ இப்பகுதி, திருவாத
ஷரர்‌ பொய்யுலகவாழ்விற்குக்‌ 'கூறிய பிரிவு உபசாரமும்‌
மெய்யுலக வாழ்விற்குக்‌ கூறிய வரவேற்பும்‌ எனச்‌ சுருக்க
மாகச்‌ சொல்லிவிடலாம்‌, ்‌
50. ஆனந்த மாலை: அறுசீர்‌ விருத்தம்‌ ஏழு கொண்
LS. இப்‌ பகுதி ஆனந்தமான ஒரு மாலைப்பொழுதின்‌
மகிழ்ச்சியைத்‌ தருகின்றது. பட்ட பாடு எல்லாம்‌ பகல்‌
மூழுவதும்‌ பட்டாகிவிட்டது. இன்பமும்‌ துன்பமும்‌ தோய்த்‌
தாகிவிட்டது. ஆனால்‌ இன்பம்‌ என்று எண்ணியவை எல்‌
லாம்‌ துன்பம்‌ ஒரு சிறிதும்‌ கலவாதனவும்‌ அல்ல, அவ்வாறே
- துன்பமும்‌ இன்பம்‌ கலவாததல்ல. வைகறை எழுந்து
அருள்‌ நிதி தரவரும்‌ ஆன ந்தமலையை வழிபட்டு- நின்று,
பணிகொள்ளும்‌ வழிகளையும்‌ கேட்டு, கேட்டபடி சிறிது
தடந்தும்‌, சிறிது நடவாமலும்‌, பெரும்பகுதி நம்‌ மனம்போன
போக்கிலே சென்றும்‌, பகல்‌ பொழுதைக்‌ கழித்தாகிவிட்டது.
மாலை வந்துவிட்டது; விரைவில்‌ எல்லாம்‌ ஒடுங்கி ஓய்வு
பெறும்‌ காலம்‌ வந்துவிடும்‌ ; நம்மைச்‌ சூழ்ந்துள்ள அனைத்‌
தும்‌ ஓய்வு பெறுவதற்கே முத்துகின்‌ றன. மாலைப்பொழுதில்‌,
பகல்‌ முழுவதும்‌ நிகழ்ந்தனயாவும்‌ தினைவுக்கு வந்து உள்‌
ளத்தைப்‌ பலவழியாக ஆட்டிவைக்கின்றது. ஆட்டம்‌ எல்‌
லாம்‌ எவ்வளவு நாழி? இனி அமைதி வரவேண்டியது
தானே ! இந்த மன திலையிவிருந்து மணிவாசகப்‌ பெருமான்‌
தன்‌ உணர்ச்சிகளை வெளியிட்டு கமக்கு நல்ல வழியைக்‌
காட்டுகின்றார்‌.
 111

ஞான தநெநதியிலேயே நிலைத்து நின்ற அடியார்களின்‌

தினைவு வருகிறது; அவர்கள்‌ மலர்ந்த பேர்‌ தளி போன்ற
இஹஜறைவனது ஞானப்‌ பூங்கழல்களை அடைந்துவிட்டார்கள்‌;
மாயையின்‌ கடக்கமுடியாத ஆழ்ந்த அலைகடலை எளிதாகக்‌
கடத்துவிட்டார்கள்‌; பூங்கழல்‌ புகுந்த அடியார்களை வான்‌ -
உலகத்தோர்‌ எல்லாம்‌ பொன்‌ மலர்‌ தூவிப்‌ போற்றி வர
வேற்கின்றார்கள்‌. மணிவாசகர்‌ தன்‌ நிலையை இந்த மாலைப்‌
பொழுதில்‌ கருதுகின்றார்‌. தான்‌ கடலைக்‌ கடக்க முடியாமல்‌
ஆழ்ந்து திகைக்கின்றார்‌. உடனே வேறு நினைவுகள்‌ வரு
கின்றன, “* எல்லாம்‌ என்‌ அறியாமையே அன்றி அவன்‌
குறை ஒன்றுமே இல்லையே. தான்‌ அதிந்து கொள்ள விய
லாத பதவியை எனக்குத்‌ தந்தான்‌; அறிவிலி, அப்பதத்தின்‌
பெருமை யறியாது கெட்டேன்‌. ஏன்‌ கெட்டேன்‌ ? வழிவழி
யாக அவன்‌ திருவடித்‌ தொண்டிலேயே நின்ற பழைய அடி
யாருடன்‌ கூடாமல்‌, வேறு பிற நோக்கங்களில்‌ உள்ளத்தை
விட்டுக்‌ கெட்டேன்‌” என்று, சென்ற நிகழ்ச்சிகளை எண்ணு
கிறார்‌. - எண்ணும்போதும்‌
இவ்வாறு ஏதோ ஒரு இன்பம்‌
உள்ளீடகவே கலந்து கரந்து செல்கின்றது. சீலம்‌ இல்‌
லாமல்‌, தோன்பு இல்லாமல்‌, செறிவு இல்லாமல்‌, அறிவு
இல்லாமல்‌, தோற்பாவைக்‌ கூத்தாகச்‌ சென்றபொழுது
அனைத்தும்‌ ஒரு நொடியில்‌ மனக்கண்ணில்‌ தோன்று
கிறது ; உடனடியாக அவ்வாறு மாயையில்‌ சுழன்று
கிடந்த தன்னை, வார உல&* நெறியில்‌ ஏற
விழுந்து
தன்‌ திருக்கோலம்‌ காட்டி ஆண்ட அருள்‌
வழிகாட்டித்‌
மின்னல்போல்‌ ஒளி வீசுகின்றது. இத்த
உள்ளத்துள்‌
மின்னல்‌ ஒனி இருண்டு செல்கின்ற மாலைப்‌ பொழுதை
மேலும்‌ மகிழ்ச்சிக்கு உரியதாக்கி வேறு சில தோற்றங்‌
களை எழுப்பி ஆனந்தமாகச்‌ செய்து விடுகிறது. உடனே
குழந்தையாய்‌ மாறி விடுகின்றது உள்ளம்‌; * தாயே
பால்‌ கொடு! தாயே பால்‌ கொடு! என்று கதறுகின்றது.
பால்‌ கொடுக்கும்‌ காலத்தைத்‌ தானே நினைந்து ஊட்டும்‌
தாயினும்‌
தாய்‌ என்ன செய்வாள்‌ ?- பால்‌ நினைத்து ஊட்டும்‌
சாலப்‌ பரிவுடையவன்‌, செய்வது ஒன்றும்‌ அறியாது
என்னைத்‌ தேற்றித்‌ தன்னோடு கூட்டாது ஒழி
திகைத்த
வானோ?!” என்று உறுதி பிறக்கின்றது. , இன்ப நினைவும்‌
துன்ப நினைவும்‌ மாறி மாறி வத்தாலும்‌, நினைவுட்பட்டு,
இருக்கும்‌. ஓய்வையும்‌ ஓடுக்கத்தையும்‌ எண்ணும்‌
இனிவர
 112

எண்ணத்தோடு கலத்து, சிறுபொழுதே நின்ற மாலையை

ஆன ந்தமாகச்‌ செய்து விட்டது. இனி? - ஓய்வு; பேரின்ப
ஓய்வு ; துன்பம்‌ எல்லாம்‌ விட்ட பேரின்ப வீடு என்ற உறுதி
ஓங்கத்‌ தொடங்கி விட்டது.
51, அச்சோப்‌ பதிகம்‌ : கலிவிருத்தம்‌ ஒன்பது கொண்
டது. தன்‌ சிறுமையை எண்ணுகிருர்‌. இனி, சிறுமை ஏது ?
சிவமாக்கி ஆட்கொண்டான்‌. கூத்தன்‌, கூத்தை அறியும்‌
வண்ணம்‌ அருளினான்‌ ; அவன்‌ கழலே சேர்த்தார்‌.
சேர்‌. ந்தவர்‌ திருவடி நமக்குத்துணை.
மேலே சொல்லியவைகளும்‌, இனி ஒவ்வொரு செய்யு
ளுக்கும்‌ தலைப்பாகச்‌ சொல்லியுள்ளவைகளும்‌, திருவாசகம்‌
என்னும்‌ தெய்வப்‌ பனுவலையும்‌, அதன்‌ பெரும்‌ பிரிவுகளை
யும்‌, செய்யுள்களையும்‌ ஒருவாறு அறிமுகப்‌ படுத்துவதற்கு
எழுதப்பெற்றுள்ளனவேயன்தி, இத்தெய்வக்‌ கவிதையின்‌
நுட்பங்களையோ, கருத்துக்களையோ, நயங்களை யோ,
தத்துவங்களை யோ, உணர்வைவூக்கும்‌ பண்புகளையோ
பேசத்துணிந்தனவல்ல என்பதை மீண்டும்‌ வற்புறுத்திக்‌
கூறவேண்டியிருக்கிறது. உலக இலக்கியங்களில்‌ இத்‌
தெய்வநூல்‌ ஒரு தனி நிலைமை வாய்ந்தது; மொழிக்கு
மொழி தேன்‌ ஒழுகும்‌ தன்மையது; பத்திச்‌ ௬வை நனி
சொட்டச்‌ சொட்டப்‌ பேசும்‌ பான்மையது, பல முகங்களும்‌
பட்டைகளும்‌ தீர்ந்த ஒரு வைரக்குன்றம்‌ எவ்வாறு கதிர்‌
ஒளிக்கு ஏற்பவும்‌, காண்போர்‌ நிற்கும்‌ கோணத்திற்கு
ஏற்பவும்‌ தன்‌ ஒளியின்‌ பகுதிகளைக்‌ காட்டுமோ அவ்வாறு
பொருள்‌ காட்டி உணர்ஷட்டுவது இத்தெய்வநூல்‌.
ஒவ்வாரு சொல்லும்‌ நம்மை உணர்வு தந்து உய்யக்‌
கொள்ளத்தக்கது. சித்தம்‌ சிவமான செம்மலின்‌ செஞ்‌
சொற்களின்‌ தொகுதி இவை. சொல்லிய சொல்‌ ஒரு
சொல்லே! அச்சொல்லால்‌ விளைந்த சுகத்தை என்‌
கொல்வேன்‌ ?” அன்பர்கள்‌ பன்முறை பயின்று பயன்‌
துய்க்கத்‌ திருவருள்‌ கைகூட்டுக,

திருவாதவூரர்‌ திருவடிகளே துணை.

 திருவாசகச்‌ சிறப்பு

அருள்வாத வூரர்சொல அம்பலவர்‌ தாமெழுதும்‌

திருவா சகத்தைத்‌ தெளித்தால்‌ -- கருவாம்‌
பவகதியும்‌ நீங்கிப்‌ பரமரரு ளாலே
சிவகதியும்‌ உண்டாம்‌ சிவம்‌.

கற்பாந்த காலங்‌ கடவாக்‌ கடல்கடக்கத்‌

தெப்பமாய்‌ வந்தெனக்குச்‌ சேர்ந்ததே -- அப்பன்‌
உருவா சகங்கொண்‌ டுரைத்த தமிழ்மாலைத்‌
திருவா சகம்‌என்னும்‌ தேன்‌.

தொல்லை இரும்பிறவிச்‌ சூழும்‌ தளை நீக்கி

அல்லலறுத்‌ தானந்தம்‌ ஆக்கியதே -- எல்லை
மருவா நெறிஅளிக்கும்‌ வாதவூர்‌ எங்கோன்‌
திருவா சகம்‌என்னும்‌ தேன்‌.

போதலர்ந்து தேன்சொரியும்‌ பொன்னம்‌ பலத்திலுறை

வாதவூர்‌ எங்கோமான்‌ வாசகத்தை -- ஓதிப்‌
பிறவிப்‌ பிணிநீக்கிப்‌ பேரின்ப வெள்ளச்‌
செநிவுக்குள்‌ செல்வர்‌ சிறந்து.
 திருவாசகம்‌

வேகங்‌ கெடுத்தாண்ட வேந்தனடி. வெல்க

பிறப்பறுக்கும்‌ பிஞ்ஞகன்றன்‌ பெய்கழல்கள்‌ வெல்க
புறத்தார்க்குஞ்‌ சேயோன்றன்‌ பூங்கழல்கள்‌ வெல்க
கரங்குவிவா ருண்மகிழுங்‌ கோன்கழல்கள்‌ வெல்க
கம்‌, சிரங்குவிவா ரோங்குவிக்குஞ்‌ சீரோன்‌ கழல்‌ வெல்க
வீச னடிபோற்றி யெந்தை யடிபோற்றி
தேச னடிபோற்றி சிவன்சே வடிபோற்றி
நேயத்தே நின்ற நிமல னடிபோஜற்றி
மாயப்‌ பிறப்பறுக்கு மன்ன னடிபோற்றி
, சீரார்‌ பெருந்துறைகக்‌ தேவ னடிபோற்றி
யாராத வின்ப மருளுமலை போற்றி
சிவனவனென்‌ சிந்தையு எின்ற வதனா
லவனரு ளாலே யவன்றாள்‌ வணங்கிச்‌
சிந்தை மகிழச்‌ சிவபுரா ணந்தன்னை
௨௰. முந்தை வினைமுழுது மோய வுரைப்பனியான்‌
கண்ணுதலான்‌ றன்கருணைக்‌ கண்காட்ட வந்தெய்தி
யெண்ணுதற்‌ கெட்டா வெழிலார்‌ கழலிறைஞ்சி
விண்ணிறைக்து மண்ணிறைந்து மிக்காய்‌ விளங்கொளியா
யெண்ணிறைக்‌ தெல்லை யிலாதானே நின்பெருஞ்சீர்‌
, பொல்லா வினையேன்‌ புகழுமா ஜறொன்றறியேன்‌
புல்லாகிப்‌ பூடாய்ப்‌ புழுவாய்‌ மரமாகிப்‌
பல்விருக மாகிப்‌ பறவையாய்ப்‌ பாம்பாகிக்‌
கல்லாய்‌ மனிதராய்ப்‌ பேயாய்க்‌ கணங்களாய்‌
வல்ல௬ுர ராகி முனிவராய்த்‌ தேவராய்ச்‌
BD,” செல்லாஅ நின்றவித்‌ தாவர சங்கமத்து
ளெல்லாப்‌ பிறப்பும்‌ பிறந்திளைத்தே னெம்பெருமான்‌
 சிவபுராணம்‌ 3

வேகம்‌* கெடுத்து ஆண்ட வேந்தன்‌ அடிவெல்க! 1 பிறவியின்‌ கொடுமை,

பிறப்பு அறுக்கும்‌ பிஞ்ஞகன்‌ 2-தன்‌ பெய்‌-கழல்கள்‌ வெல்க! உள்ளத்தின்‌ தட்டம்‌
புறத்தார்க்கும்‌ சேயோன்‌-தன்‌ பூம்கழல்கள்‌ வெல்க! 2 பொனநிறம்‌ உடைய
கரம்‌-குவிவார்‌ உள்மகிழும்‌ கோன்‌ கழல்கள்‌ வெல்க! வள்ளல்‌, அழிப்பவன்‌,
10. சிரம்‌-குவிவார்‌ ஓங்குவிக்கும்‌ சீரோன்‌ கழல்‌ வெல்க! சிவபெருமான்‌
ஈசன்‌ அடிபோற்றி! எந்தை அடிபோற்றி/
தேசன்‌3 அடிபோற்றி! சிவன்‌ சேவடிபோற்றி! 8 ஒளிக்கு மூலமாகவுள்ள
நேயத்தே நின்ற நிமலன்‌ 4 அடிபோற்றி ! க மான நீக்குபவன்‌, மாக
மாயப்பிறப்பு அறுக்கும்‌ மன்னன்‌ அடிபோற்றி அணுகாதவன
15. சீர்‌ஆர்‌ பெருந்துறை கம்தேவன்‌ அடிபோற்றி!
ஆராத இன்பம்‌ அருளும்‌ மலைபோற்றி!

வருபொருள்‌ உரைத்தல்‌
சிவன்‌, அவன்‌ என்‌ சிந்தையுள்‌ கின்‌ஐ அதனால்‌,
அவன்‌ அருளாலே அவன்‌ தாள்‌ வணங்கி,
சிந்தை மகிழ, சிவபுராணம்‌-தன்னை,
20. முந்தை வினை முழுதும்‌ ஓய, உரைப்பன்‌ யான்‌--
கண்‌- நுதலான்‌ 5 தன்‌ கருணைக்கண்‌ காட்ட வந்துஎய்தி 5 தெற்றிககணணன-சிவ
. க . : : பெருமான
எண்ணுதற்கு எட்டா எழில்‌ ஆர்‌ கழல்‌ இறைஞ்சி--

அவையடக்கம்‌
விண்கிறைக்து மண்கிறைந்து, மிக்காய்‌, விளங்குஒளியாய்‌,
எண்‌ நிறைந்து, எல்லை இலாதானே [ கின்‌ பெரும்சீர்‌,
25, பொல்லா வினையேன்‌, புகழும்‌ஆறு ஒன்று அறியேன்‌;

சென்ற நிலைகளும்‌ இன்றைய நிலையும்‌

புல்‌ஆகி, பூடுஆய்‌, புழுஆய்‌, மரம்‌ஆகி,
பல்விருகம்‌ஆகி, பறவை.ஆய்‌, பாம்புஆகி,
கல்‌ஆய்‌, மனிதர்‌ஆய்‌, பேய்‌ஆய்‌, கணங்கள்‌ 6 ஆய்‌, 6 பூத கணங்கள்‌

, ஐமுனிவர்‌ஆய்‌,Geant pit. 7 நிலையாகவுள்ளனவும்‌

30. வல்‌அசுரர்‌ஆகி
செல்லாஅ கின்‌ இத்தாவர-சங்கமத்துள்‌,* இமக்குவனவும்‌
எல்லாப்‌ பிறப்பும்‌ பிறந்து இளைத்தேன்‌; எம்பெருமான்‌!
 திருவாசகம்‌

மெய்யேயுன்‌ பொன்னடிகள்‌ கண்டின்று வீடுற்றே

னுய்யவென்‌ னுள்ளத்து ளோங்காரமாய்‌ கின்ற
மெய்யா விமலா விடைப்பாகா வேதங்க
, ளேயா வெனவோங்கி யாழ்ந்தகன்‌ ஐ நுண்ணியனே
வெய்யாய்‌ தணியா யியமான னாம்விமலா
பொய்யா யினவெல்லாம்‌ போயகல வந்தருளி
மெய்ஞ்ஞான மாகி மிளிர்கின்ற மெய்ச்சுடரே
யெஞ்ஞான மில்லாதே னின்பப்‌ பெருமானே
ai, யஞ்ஞானக்‌ தன்னை யகல்விக்கு ஈல்லறிவே
யாக்க மளவிறுதி யில்லா யனைத்துலகு
மாக்குவாய்‌ காப்பா யழிப்பா யருடருவாய்‌
போக்குவா யென்னைப்‌ புகுவிப்பாய்‌ கின்றொழும்பி
னாற்றத்தி னேரியாய்‌ சேயாய்‌ ௩ணியா னே
மாற்ற மனங்கழிய நின்ற மறையோனே
கறந்தபால்‌ கன்னலொடு கெய்கலந்தா ற்‌ போலச்‌
சிறந்தடியார்‌ சிந்தனையுட்‌ டேனூறி நின்று
பிறந்த பிறப்பறுக்கு மெங்கள்‌ பெருமா
னிறங்களோ ரைந்துடையாய்‌ விண்ணோர்க ளேத்த
கு மறைக்திருந்தா யெம்பெருமான்‌ வல்வினையேன்‌ றன்னை
மறைந்திட மூடிய மாய விருளை
யறம்பாவ மென்னு மருங்கயிற்றாற்‌ கட்டிப்‌
புறந்தோல்‌ போர்த்‌ தெங்கும்‌ புழுவழுக்குமூடி
மலஞ்சோரு மொன்பது வாசற்‌ குடிலை
௫௫. மலங்கப்‌ புலனைந்தும்‌ வஞ்சனை யைச்‌ செய்ய
 சிவபுராணம்‌ 5

மெய்யே, உன்பொன்‌ அடிகள்‌ கண்டு, இன்று வீடு உற்றேன்‌;

பொய்‌ அகல வந்த மெய்ச்சுடர்‌

உய்ய, என்‌ உள்ளத்துள்‌, ஓங்காரம்‌3 ஆய்‌ நின்ற 1 சம்‌ என்னும்‌ மூல
. க தப்‌ in லி-பி. ்‌
மெய்யா[ விமலா [3 விடைப்பாகா / வேதங்கள்‌ உம அ அணமாகவன்‌
35, ஐயா?” என, ஓங்கி, ஆழ்ந்து, அகன்ற, நுண்ணியனே[
வெய்யாய்‌ 1 தணியாய்‌! இயமானன்‌ 8 ஆம்‌ விமலா / 58 வேள்விமின்தலைவன
பொய்‌ஆயின எல்லாம்‌ போய்‌அகல, வந்தருளி,
மெய்ஞ்ஞானம்‌.ஆகி, மிளிர்கின்ற மெய்ச்சுடரே 1
எஞ்ஞானம்‌ இல்லாதேன்‌ இன்பப்‌ பெருமானே!
40. அஞ்ஞானம்‌-தன்னை அகல்விக்கும்‌ ஈல்‌-௮ றிவே !

ஐந்தொழில்‌
ஆக்கம்‌, அளவு, இறுதி, இல்லாய்‌ ! அனைத்துஉலகும்‌
ஆக்குவாய்‌, காப்பாய்‌, அழிப்பாய்‌, அருள்தருவாய்‌,
போக்குவாய்‌, என்னைப்‌ புகுவிப்பாய்‌ நின்தொழும்பில்‌.

சிந்தனையுள்‌ ஊறும்‌ தேன்‌

நாற்றத்தின்‌-கேரியாய்‌/* சேயாய்‌[5 நணியானே[6 & பூலின்‌ மணம்‌ போல
டர க க நுண்ணியனே
45, மாற்றம்‌, மனம்‌, கழிய நின்ற மஹறையோனே / 5 தரத்திலுளளவனே
கறுந்தபால்‌, கன்னலொடு, கநெய்கலக்தால்‌ போலச்‌ 6 அருலுள்ளவனே
சிறந்து, அடியார்‌ சிந்தனையுள்‌ தேன்ஊறி நின்று, £ சொல்‌
பிறந்தபிறப்பு அறுக்கும்‌ எங்கள்‌ பெருமான்‌ !

மாய இருள்‌ போக்கிய மாசற்ற சோதி

நிறங்கள்‌ ஓர்‌ ஐந்துஉடையாய்‌ 1 விண்ணோர்கள்‌ ஏத்த
50. மறைக்து இருக்காய்‌, எம்பெருமான்‌! வல்வினையேன்‌ -தன்னை
மறைந்திட மூடிய மாய இருளை,
அறம்‌, பாவம்‌, என்னும்‌ அரும்கயிற்றால்‌ கட்டி,
புறம்‌ தோல்‌ போர்த்து, எங்கும்‌ புழு அழுக்குமூடி,
மலம்‌ சோரும்‌ ஒன்பது வாசல்‌ குடிலை
55, மலங்க, புலன்‌ ஐந்தும்‌ வஞ்சனையைச்‌ செய்ய,
 திருவாசகம்‌

விலங்கு மனத்தால்‌ விமலா வுனக்குக்‌

கலந்தவன்‌ பாகிக்‌ கசிக்துள்‌ ளூருகு
நலந்தா னிலாத கிறியேற்கு modal
கிலந்தன்மேல்‌ வந்தருளி நீள்கழல்கள்‌ காஅட்டி
grb, நாயிற்‌ கடையாய்க்‌ கிடந்த வடியேற்குத்‌
தாயிற்‌ சிறந்த தயாவான தத்துவனே
மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே
தேசனே தேனா ரமுதே சிவபுரனே
பாசமாம்‌ பற்றறுத்துப்‌ பாரிக்கு மாரியனே
. நேச வருள்புரிந்து நெஞ்சில்வஞ்‌ சங்கெடப்‌
பேராது நின்ற பெருங்கருணைப்‌ பேராறே
யாரா வமுதே யளவிலாப்‌ பெம்மானே
யோராதா ருள்ளத்‌ தொளிக்கு மொளியானே
கீரா யூருக்கியென்‌ னாருயிராய்‌ நின்றானே
ori, யின்பமுந்‌ துன்பமு மில்லானே யுள்ளானே
யன்பருக்‌ கன்பனே யாவையுமா யல்லையுமாஞ்‌
சோதியனே துன்னிருளே தோன்றாப்‌ பெருமையனே
யாதியனே யந்த ௩டுவாகி யல்லானே
யீர்த்தென்னை யாட்கொண்ட வெந்தை பெருமானே
. கூர்த்தமெய்ஞ்‌ ஞானத்தாற்‌ கொண்டுணர்வார்‌ தங்கருத்தி
னோக்கரிய கோக்கே நுணுக்கரிய நுண்ணுணர்வே
போக்கும்‌ வரவும்‌ புணர்வுமிலாப்‌ புண்ணியனே
காக்குமெங்‌ காவலனே காண்பரிய பேரொளியே
யாற்றின்ப வெள்ளமே யத்தாமிக்‌ காய்கின்ற
. தோற்றச்‌ சுடரொளியாய்ச்‌ சொல்லாத நுண்ணுணர்வாய்‌
மாற்றமாம்‌ வையகத்தின்‌ வெவ்வேறே வந்தறிவாங்‌
தேற்றனே தேற்றத்‌ தெளிவேயென்‌ சிந்தனையு
ளூதிறான வுண்ணா ரமுதே யுடையானே
 சிவபுராணம்‌ ₹

விலங்கு? மனத்தால்‌, விமலா!/* உனக்குக்‌ 1 மாறூபடுன்ற

“கலக்கு அன்புஆல்‌, கசிந்து உள்‌உருகும்‌ 5 மாசு அணுசாதவனே
௩கலம்‌-தான்‌ இலாத சிறியேற்கு ஈல்கி,
நிலம்‌-தன்மேல்‌ வந்தருளி, நீள்கழல்கள்‌ காஅட்டி,
60, காயின்‌ கடையாய்க்‌ கிடந்த அடியேற்கு,
தாயின்‌ சிறந்த தயா ஆனதத்துவனே!
மாசுஅற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே!

ஆட்கொண்ட பெருங்‌ கருணை

தேசனே!₹ தேன்‌ஆர்‌ அமுதே ! சிவபுரனே! 3 ஒளிக்கு முதல்வனே
பாசம்‌ஆம்பற்று அறுத்து, பாரிக்கும்‌ ஆரியனே ! 4 காப்பாற்றும்‌, தாககும்‌
65. கேச அருள்புரிந்து, கெஞ்சில்‌ வஞ்சம்‌ கெட,
பேராது கின்ற பெரும்‌ கருணைப்‌ பேர்‌-ஆேே !
ஆரா அமுதே ! அளவு இலாப்‌ பெம்மானே!
ஓராதார்‌5 உள்ளத்து ஒளிக்கும்‌ ஒளியானே! 5 நினையாதார்‌
நீராய்‌ உருக்கி, என்‌ ஆர்‌ உயிர்‌ஆய்‌ நின்றானே!
70, இன்பமும்‌ துன்பமும்‌ இல்லானே! உள்ளானே
அன்பருக்கு அன்பனே! யாவையும்‌ஆய்‌, அல்லையும்‌ஆம்‌
சோதியனே! துன்‌இருளே தோன்றாப்‌ பெருமையனே!
ஆதியனே! அந்தம்‌, நடு ஆகி, அல்லானே!
ஈர்த்து என்னை, ஆட்கொண்ட எந்தை பெருமானே!
75. கூர்த்த மெய்ஞ்ஞான த்தால்கொண்டு உணர்வார்‌-தம்‌ கருத்தின்‌
கோக்கு அரியகோக்கே / நுணுக்குஅரிய நுண்‌ உணர்வே1
போக்கும்‌, வரவும்‌, புணர்வும்‌, இலாப்‌ புண்ணியனே!
காக்கும்‌ எம்‌ காவலனே! காண்பு-அரிய பேர்‌-ஒளியே!
ஆற்று இன்பவெள்ளமே ! அத்தா! மிக்காய்‌ கின்ற
80. தோற்றச்‌ சுடர்‌ஒளிஆய்‌, சொல்லாத நுண்‌ உணர்வுஆய்‌
மாற்றம்‌6 ஆம்‌ வையகத்தின்‌ வெவ்வேறே வந்து, அறிவுஆம்‌;
தேற்றனே!* தேற்றத்தெளிவே 1! என்சிந்தனையுள்‌ 6 மாறுபடும்‌ இயல்பு
்‌
ஊற்று ஆன ன i ்‌
உண்‌ஆர்‌அமுதே /7 உடையானே ! 7 தெளிவு
தெளிவானவனே.
செய்பவனே
 திருவாசகம்‌

வேற்று விகார விடக்குடம்பி னுட்கிடப்ப

௮0௫. வாந்ேனெம்‌ மையா வரனேயோ வென்றென்று
போற்றிப்‌ புகழ்க்திருந்து பொய்கெட்டு மெய்யானார்‌
மீட்டிங்கு வந்து வினைப்பிறவி சாராமே
கள்ளப்‌ புலக்குரம்பை கட்டழிக்க வல்லானே
நள்ளிருளி னட்டம்‌ பயின்றாடு நாதனே
aid, தில்லையுட்‌ கூத்தனே தென்பாண்டி காட்டானே
யல்லற்‌ பிறவி யறுப்பானே யோவென்று
சொல்லற்‌ கரியானைச்‌ சொல்லித்‌ திருவடிக்கீழ்ச்‌
சொல்லிய பாட்டின்‌ பொருளுணர்ந்து சொல்லுவார்‌
செல்வர்‌ சிவபுரத்தி னுள்ளார்‌ சிவனடிக்கீழ்ப்‌
௯௫. பல்லோரு மேத்தப்‌ பணிந்து.

லஉடன இ:

இரண்டாவது:

கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌
(சிவனது திருவருட்‌ புகழ்ச்சி முறைமை)

தில்லை மூதா ராடிய திருவடி.

பல்லுயி ரெல்லாம்‌ பயின்‌ றன னாகி
யெண்ணில்‌ பல்குண மெழில்பெற விளங்கி.
மண்ணும்‌ விண்ணும்‌ வானோ ருலகுங்‌
௫. துன்னிய கல்வி தோற்றியு மழித்து
மென்னுடை. யிருளை யேறத்‌ துரந்து
மடியா ருள்ளத்‌ தன்புமீ தூரக்‌
குடியாக்‌ கொண்ட கொள்கையுஞ்‌ சி ப்பு
 கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌

இத்‌ தெய்வப்‌ பாடலைப்‌ பயில்வோரும்‌, பயிலும்‌ திறனும்‌, பயனும்‌

வேற்று விகார விடக்கு? உடம்பின்‌ உள்கிடப்ப 1 ஊன்‌
85. ஆற்றேன்‌; * * எம்ஜயா! அரனே! ஓ 1”? என்று என்று
போற்றி, புகழ்க்திருக்து, பொய்கெட்டு மெய்‌ஆனார்‌,
மீட்டு இங்குவந்து, வினைப்பிறவி சாராமே,
கள்ளப்‌ புலக்குரம்பை? கட்டழிக்க வல்லானே ! உ எறுகுடில்‌ - உடல்‌
கள்‌ இருளில்‌ நட்டம்பயின்று ஆடும்‌ நாதனே |
90. தில்லையுள்‌ கூத்தனே ! தென்பாண்டிகாட்டானே 4
அல்லல்‌-பிறவி அறுப்பானே ! ஓ?!? என்று ?£
சொல்லற்கு அரியானைச்சொல்லி, திருவடிக்கீழ்ச்‌
சொல்லியபாட்டின்‌ பொருள்‌ உணர்ந்து சொல்லுவார்‌
செல்வர்‌-சிவபுரத்தின்‌ உள்ளார்‌, சிவன்‌ அடிக்கீழ்‌,
95. பல்லோரும்‌ ஏத்தப்‌ பணிக்து.

4-3] கடி

இரண்டாவது

கீர்த்தித்‌ திருஅகவல்‌
அடியாரை ஆட்கொண்ட சிறப்பு

தில்லை மூதூர்‌ ஆடிய திருவடி

பல்‌ உயிர்‌ எல்லாம்‌ பயின்றனன்‌ ஆகி,
எண்‌ இல்‌ பல்‌ குணம்‌ எழில்‌ பெற விளங்கி,
மண்ணும்‌, விண்ணும்‌, வானோர்‌ உலகும்‌,
. துன்னிய கல்வி தோந்றியும்‌, அழித்தும்‌,
என்னுடை இருளை ஏறத்‌ துரந்தும்‌,£ 8 பறித்து எறிந்தும்‌
அடியார்‌ உள்ளத்து அன்பு மீதூரக்‌
குடியாக்‌ கொண்ட கொள்கையும்‌, சிறப்பும்‌,
10 திருவாசகம்‌

மன்னு மாமலை மயேந்திர மதனிற்‌

ab. சொன்ன வாகமக்‌ தோஜற்றுவித்‌ தருளியுங்‌
கல்லா டத்துக்‌ கலந்தினி தருளி
ஈல்லா ளோடு கயப்புற வெய்தியும்‌
பஞ்சப்‌ பள்ளியிற்‌ பானண்மொழி தன்னொடு
மெஞ்சா தீண்டு மின்னருள்‌ விளைத்துங்‌
_ஸிராத வேடமொடழு கிஞ்சுக வாயவள்‌
விராவு கொங்கை ஈற்றடம்‌ படிந்துங்‌
கேவேட ராகிக்‌ கெளிறது படுத்து
மாவேட்‌ டாகிய வாகமம்‌ வாங்கியு
IDM Mone தம்மை மயேந்தி ரத்திருக்‌
௨௰. துற்றவைம்‌ முகங்க ளாற்பணித்‌ தருளியு
நந்தம்‌ பாடியி னான்மறை யோனா
யந்தமி லாரிய னாயமர்க்‌ தருளியும்‌
வேறுவே றநுருவும்‌ வேறுவே மியற்கையு
நூறுநா றாயிர மியல்பின தாகி
. யேறுடை யீசனிப்‌ புவனியை யுய்யக்‌
கூறுடை மங்கையுஙந்‌ தானும்வக்‌ தருளிக்‌
குதிரையைக்‌ கொண்டு குடகா டதன்மிசைச்‌
சதிர்படச்‌ சாத்தாய்த்‌ தானெழும்‌ தருளியும்‌
வேலம்‌ புத்தூர்‌ விட்டே றருளிக்‌
mi, கோலம்‌ பொலிவு காட்டிய கொள்கையுக்‌
தர்ப்பண மதனிற்‌ சாந்தம்‌ புத்தூர்‌
விற்பொரு வேடற்‌ கீந்த விளைவு
மொக்கணி யருளிய முழுத்தழன்‌ மேனி
சாக்க தாகக்‌ காட்டிய தொன்மையு
. மரியொடு பிரமற்‌ களவறி யொண்ணா
னரியைக்‌ குதிரை யாக்கிய ஈன்மையு
மாண்டுகொண் டருள வழகுறு திருவடி
பாண்டி யன்றனக்‌ குப்பரி மாவிற்‌
மீண்டு கனக மிசையப்‌ பெறாஅ
FD, தாண்டா னங்கோ ரருள்வழி யிருப்பத்‌
 கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ 11

மன்னும்‌ மாமலை மயேக்திரம்‌-அ தனில்‌

10. சொன்ன ஆகமம்‌ கோற்றுவித்தருளியும்‌;
கல்லாடத்துக்‌ கலந்து, இனிது அருளி,
௩ல்லாளோடு கயப்புறவு1 எய்தியும்‌ 7 1 தூய இன்பம்‌
பஞ்சப்பள்ளியில்‌ பால்மொழி தன்னொடும்‌
எஞ்சாது ஈண்டும்‌ இன்‌ அருள்‌ விளைத்தும்‌;
15. கிராத? €ேவேடமொடு கிஞ்சுக-வாயவள்‌
2 வேட்டுவ
விராவு கொங்கை நல்‌-தடம்‌ படிந்தும்‌; 9 முருக்கமலர்‌ போன்ற
கேவேடர்‌*ஆகி, கெளிறு-அது படுத்தும்‌ ; வந்த வாமினை
உடையவள்‌ - உமை
மாவேட்டு ஆகிய ஆகமம்‌ வாங்கியும்‌; மும்மை
மற்று, அவை-தம்மை மயேந்திரத்து! இருந்து 4. வலைஞர்‌
5 ஞான _நால்‌
20. உற்ற ஐம்முகங்களால்‌ பணித்தருளியும்‌;
நந்தம்பாடியில்‌ கான்மறையோன்‌ ஆய்‌,
அந்தம்‌இல்‌ ஆரியன்‌ ஆய்‌, அமர்ந்தருளியும்‌ ;
வேறு வேறு உருவும்‌, வேறு வேறு இயற்கையும்‌,
நூறு நூறு ஆயிரம்‌ இயல்பின துஆகி,
25. ஏறுஉடை ஈசன்‌, இப்புவனியை உய்ய,
கூறுஉடை மங்கையும்‌ தானும்‌ வந்தருளி,
குதிரையைக்‌ கொண்டு, குடகாடு-அதன்‌'மிசை,
சதிர்பட, சாத்து£ ஆய்‌, தான்‌ எழுந்தருளியும்‌ : 6 வணிகர்‌ கூட்டம்‌
வேலம்புத்தூர்‌ விட்டேறு” அருளி, 7 வேல்‌
80. கோலம்‌ பொலிவு காட்டிய கொள்கையும்‌)
தர்ப்பணம்‌-8 அதனில்‌ சாந்தம்‌ புத்தூர்‌ 8 கண்ணாடி
வில்‌ பொரு வேடற்கு ஈந்தவிளைவும்‌;
9 கொள்‌ முதலிய தீனி
மொக்கணி? அருளிய முழுத்தழல்‌ மேனி வைக்கும்‌ பை
சொக்கு32-அ.து ஆகக்‌ காட்டிய தொன்மையும்‌ ; 10 கண்டா மயங்கும்‌
35. அரியொடு பிரமற்கு அளவு அறி ஒண்ணான்‌ அழகு
நரியைக்‌ குதிரை ஆக்கிய ௩ன்மையும்‌;
ஆண்டு கொண்டருள அழகுஉறு திருவடி
பாண்டியன்‌ தனக்குப்பரிமா விற்று,
ஈண்டு கனகம்‌11 இசையப்‌ பெருஅது, 117 பொன

40. ஆண்டான்‌ அங்குஓர்‌ அருள்வழி இருப்ப,

12 திருவாசகம்‌

தூண்டு சோதி தோற்றிய தொன்மையு

மந்தண னாகி யாண்டுகொண் டருளி
யிந்திர ஞாலங்‌ காட்டிய வியல்பு
மதுரைப்‌ பெருகன்‌ மாகக ரிருந்து
. குஜிரைச்‌ சேவக னாகிய கொள்கையு
மாங்கது தன்னி லடியவட்‌ காகப்‌
பாங்காய்‌ மண்சுமக்‌ தருளிய பரிசு
முத்தர கோச மங்கையு ஸிருந்து
வித்தக வேடங்‌ காட்டிய வியல்பும்‌
@o. பூவண மதனிற்‌ பொலிந்தினி தருளித்‌
Gras மேனி காட்டிய தொன்மையும்‌
வாத வூரினில்‌ வந்தினி தருளிப்‌
பாதச்‌ சிலம்பொலி காட்டிய பண்புக்‌
திருவார்‌ பெருக்துறைச்‌ செல்வ னாகிக்‌
@@ கருவார்‌ சோதியிற்‌ கரந்த கள்ளமும்‌
பூவல மதனிழ்‌ பொலிந்தினி தருளிப்‌
பாவ காச மாக்கிய பரிசுக்‌
தண்ணீர்ப்‌ பந்தர்‌ சயம்பெற வைத்து
நன்னீர்ச்‌ சேவக னாகிய நன்மையும்‌
Sri, விருந்தின னாகி வெண்கா டதனிந்‌்‌
குருந்தின்‌ கீழன்‌ றிருந்த கொள்கையும்‌
பட்ட மங்கையிற்‌ பாங்கா யிருந்தங்‌
கட்டமா சித்தி யருளிய வதுவும்‌
வேடுவ னாகி வேண்டுருக்‌ கொண்டு
. காடது தன்னிற்‌ கரந்த கள்ளமு
மெய்க்காட்‌. டிட்டு வேண்டுருக்‌ கொண்டு
தக்கா னொருவ னாகிய தன்மையு
மோரி பூரி ணுகந்தினி தருளிப்‌
பாரிரும்‌ பாலக னாகிய பரிசும்‌
eri, பாண்டூர்‌ தன்னி லீண்ட விருந்துக்‌
தேவூர்த்‌ தென்பாற்‌ நிகழ்தரு தீவிற்‌
கோவார்‌ கோலங்‌ கொண்ட கொள்கையுகங்‌
 கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ 13

தூண்டு சோதி தோற்றிய தொன்மையும்‌;

அந்தணன்‌ ஆகி, ஆண்டு கொண்டருளி,
இந்திர-ஞாலம்‌! காட்டிய இயல்பும்‌; 1 இந்திரஜாலம்‌, மாய
மதுரைப்‌ பெருகல்‌ மாககர்‌ இருந்து, வித்தை
45. குதிரைச்‌ சேவகன்‌ ஆகிய கொள்கையும்‌;
ஆங்கு; அதுதன்னில்‌, அடியவட்கு ஆக,
பாங்குஆய்‌ மண்‌ சுமந்தருளிய பரிசும்‌ ;
உத்தரகோசமங்கையுள்‌ இருந்து,
வித்தக வேடம்‌ காட்டிய இயல்பும்‌; 2 ஞான
50. பூவணம்‌-அ தனில்‌ பொலிந்து, இனிது அருளி,
தூவண மேனி காட்டிய தொன்மையும்‌;
வாதவூரினில்‌ வந்து, இனிது அருளி,
பாதச்‌ சிலம்பு ஒலி காட்டிய பண்பும்‌;
திருஆர்‌ பெருக்துறைச்‌ செல்வன்‌ ஆகி,
55. ௧௬ஆர்‌ சோதியில்‌ கரந்த கள்ளமும்‌ ;
பூவலம்‌- அதனில்‌ பொலிந்து, இனிது அருளி,
பாவம்‌ நாசம்‌ ஆக்கிய பரிசும்‌)
தண்ணீர்ப்‌ பந்தர்‌ சயம்‌ பெற வைத்து,
நல்நீர்ச்‌ சேவகன்‌ ஆகிய நன்மையும்‌ 3
60. விருந்தினன்‌ ஆகி, வெண்காடு- அதனில்‌,
குருந்தின்கீழ்‌, அன்று, இருந்த கொள்கையும்‌7
பட்டமங்கையில்‌ பாங்காய்‌ இருக்து, அங்கு
அட்டமா சித்தி அருளிய அதுவும்‌;
வேடுவன்‌ ஆகி, வேண்டு உருக்கொண்டு,
65, காடு-அது-தன்னில்‌, கரக்த கள்ளமும்‌)
மெய்க்‌ காட்டிட்டு, வேண்டு உருக்கொண்டு,
தக்கான்‌ ஒருவன்‌ ஆகிய தன்மையும்‌ 7
ஓரியூரில்‌ உகந்து, இனிது அருளி.
பார்‌ இரும்‌ பாலகன்‌ ஆகிய பரிசும்‌;
70. பாண்டுர்‌-தன்னில்‌ ஈண்ட இருந்தும்‌
தேவூர்த்‌ தென்பால்‌ திகழ்தரு தீவில்‌
கோஆர்‌ கோலம்‌ கொண்ட கொள்கையும்‌ ;
14 திருவாசகம்‌

தேனமர்‌ சோலைத்‌ திருவா ரூரின்‌

ஞானக்‌ தன்னை ௩ல்கிய நன்மையு
, மிடைமரு ததனி லீண்ட விருந்து
படிமப்‌ பாதம்‌ வைத்தவப்‌ பரிசு
மேகம்‌ பத்கி னியல்பா யிருந்து
பாகம்‌ பெண்ணோ டாயின பரிசுந்‌
திருவாஞ்‌ சியத்திற்‌ சீர்பெற விருந்து
ayn. மருவார்‌ குழலியொடு மகிழ்ந்த வண்ணமுஞ்‌
சேவக னாகித்‌ திண்சிலை யேந்திப்‌
பாவகம்‌ பலபல காட்டிய பரிசுங்‌
கடம்பூர்‌ தன்னி விடம்பெற விருந்து
மீங்கோய்‌ மலையி லெழிலது காட்டியு
௮௫. மையா றதனிற்‌ சைவ ஸஞாகியுங்‌
துருத்தி தன்னி லருத்தியோ டிருந்துக்‌
திருப்பனை யூரில்‌ விருப்ப னாகியுங்‌
கழுமல மதனிழ்‌ காட்சி கொடுத்துங்
கழுக்குன்‌ றதனில்‌ வழுக்கா திருந்தும்‌
௯௦. புறம்பிய மதனி லறம்பல வருளியுங்‌
குந்றா லத்துக்‌ குறியா யிருந்து
மந்தமில்‌ பெருமை யழலுருக்‌ கரந்து
சுந்தர வேடத்‌ தொருமுத லுருவுகொண்
டிந்திர ஞாலம்‌ போலவக்‌ தருளி
. யெவ்வெவர்‌ தன்மையுந்‌ தன்வயிற்‌ படுத்துத்‌
தானே யாகிய தயாபர னெம்மிறை
சந்திர தீபத்துச்‌ சாத்திர னாகி
யந்தரத்‌ திழிந்துவந்‌ தழகமர்‌ பாலையுட்‌
சுந்தரத்‌ தன்மையொடு துதைக்திருக்‌ தருளியு
௧க௰௰. மந்தர மாமலை மயேந்திர வெற்ப
னந்தமில்‌ பெருமை யருளுடை யண்ண
லெந்தமை யாண்ட பரிசது பகரி
 கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ 15

தேன்‌ அமர்‌ சோலைத்‌ திருவாரூரில்‌

ஞார்னம்‌-தன்னை நல்கிய நன்மையும்‌ ;
75. இடை மருது- அதனில்‌ ஈண்ட இருந்து,
1 @suesH@ayg.
படிமம்‌ பாதம்‌1 வைத்த அப்‌ பரிசும்‌ ;
ஏகம்பத்தில்‌ இயல்பாய்‌ இருந்து,
பாகம்‌ பெண்ணோடு ஆயின பரிகம்‌
திருவாஞ்சியத்தில்‌ சீர்பெற இருந்து,
80. மரு ஆர்‌ குழலியொடு மகிழ்ந்த வண்ணமும்‌ ;
சேவகன்‌ ஆகி, திண்சிலை? ஏந்தி, உ வில
3 வெளித்‌ தோற்றம்‌
பாவகம்‌3 பல-பல காட்டிய பரிகம்‌ 7)
கடம்பூர்‌-தன்னில்‌ இடம்‌ பெற இருந்தும்‌;
ஈங்கோய்‌ மலையில்‌ எழில்‌-அது காட்டியும்‌ ;
85, ஐயாறு-அ.தனில்‌ சைவன்‌ ஆகியும்‌ )
துருத்தி-தன்னில்‌ அருத்தியோடு இருந்தும்‌ ;
திருப்பனை பூரில்‌ விருப்பன்‌ ஆசியும்‌ ;
கழுமலம்‌- அதனில்‌ காட்சி கொடுத்தும்‌ ;
கழுச்குன்று-அ தனில்‌ வழுக்காது இருந்தும்‌ ;
50. புறம்பியம்‌-௮ தனில்‌ அறம்பல அருளியும்‌ ;

குற்றுலத்துக்‌ குறியாய்‌ இருந்தும்‌ ;

அந்தம்‌ இல்‌ பெருமை அழல்‌ உருக்‌ கரந்து,
சுந்தர வேடத்து ஒரு முதல்‌ உருவுகொண்டு
இக்திர-ஞாலம்‌ போல வந்தருளி,
95. எவ்‌எவர்‌ தன்மையும்‌ தன்வயின்‌ படுத்து,
4 டபுரருளாளன
தானே ஆகிய தயாபரன்‌,* எம்‌இறை
சந்திர தீபத்து, சாத்திரன்‌ ஆகி,
அந்தரத்து இழிந்து வந்து, அழகு அமர்‌ பாலையுள்‌
சுந்தரத்‌ தன்மையொடு துதைந்து, இருந்தருளியும்‌ 7
மாமலை மயேந்திர வெற்பன்‌, ்‌
100. மந்தர
அந்தம்‌ இல்‌ பெருமைஅருள்‌ உடை, அண்ணல்‌,
எம்‌-தமை ஆண்ட பரிசு-அது பகரின்‌-
16 திருவாசகம்‌,

னாற்ற ல.துவுடை யழகமர்‌ திருவுரு

8ீற்றுக்‌ கோடி நிமிர்ந்து காட்டியு
EDD. Cor தன்னை யொருங்குட னறுக்கு
மானக்‌ தம்மே யாறா வருளியு
மாதிற்‌ கூறுடை மாப்பெருங்‌ கருணைய
னாதப்‌ பெரும்பறை ஈவின்று கறங்கவு
மழுக்கடை யாம லாண்டுகொண்‌ டருள்பவன்‌
௧௧௰. கழுக்கடை தன்னைக்‌ கைக்கொண்டருளியு
மூல மாகிய மும்மல மறுக்குந்‌
தூய மேனிச்‌ சுடர்விடு சோதி
காதலனாகிக்‌ கழுநீர்‌ மாலை
யேல்வுடைத்‌ காக வெழில்பெற வணிந்து
௧௧௫. மரியொடு பிரமற்‌ களவறி யாதவன்‌
பரிமா வின்மிசைப்‌ பயின்ற வண்ணமு
மீண்டு வாரா வழியருள்‌ புரிபவன்‌
பாண்டி காடே பழம்பதி யாகவும்‌
பத்திசெய்‌ யடியரைப்‌ பரம்பரத்‌ துய்ப்பவ
௧௨௰. னுத்தர கோச மங்கையூ ராகவு
மாதி மூர்த்திகட்‌ கருள்புரிக்‌ தருளிய
தேவ தேவன்‌ றநிருப்பெய ராகவு
மிருள்கடிங்‌ தருளிய வின்ப வூர்தி
யருளிய பெருமை யருண்மலை யாகவு
௧௨௫. மெப்பெருக்‌ தன்மையு மெவ்வெவர்‌ திறமு
மப்பரி சதனா லாண்டுகொண் டருளி
நாயி னேனை கலமலி தில்லையுட்‌
கோல மார்தரு பொதுவினில்‌ வருகென
வேல வென்னை யீங்கொழித்‌ தருளி
 கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ 17

அவனுடைய கொடி, யாறு, முரசு, படை, மாலை,

ஊர்தி, நாடு, ஊர்‌, பேர்‌, மலை என்னும்‌ பத்துச்‌ சிறப்பு

ஆற்றல்‌- அது உடை, அழகு அமர்‌ திருஉரு,

நீற்றுக்கோடி3 ஙிமிர்ந்து, காட்டியும்‌ ; 1 திருநீற்றின்‌ கோடுகள்‌,
108. ஊனம்‌-தன்னை ஒருங்கு உடன்‌ அறுக்கும்‌ ene
ஆனந்தம்மே, ஆறா அருளியும்‌ ;
மாதில்‌ கூறுஉடை மாப்பெரும்‌ கருணையன்‌
நாதப்‌ பெரும்பறை ஈவின்று கறங்கவும்‌ 2 5 தலிக்கவும்‌.
அழுக்கு அடையாமல்‌ ஆண்டுகொண்ட ருள்பவன்‌
110. கழுககடை8 தன்னைக்‌ கைக்கொண்டருளியும்‌ ; 3 முத்தலைவேல்‌,
மூலம்‌ ஆகிய மும்மலம்‌ அறுக்கும்‌,
தூயமேனி, சுடர்விடு சோதி
காதலன்‌ ஆகி, கழுநீர்‌ மாலை
ஏல்வு4 உடைத்து ஆக, எழில்பெற, அணிந்தும்‌) 4 பொருத்த.
115, அரியொடு பிரமற்கு அளவு அறியாதவன்‌
பரிமாவின்‌ மிசைப்‌ பயின்ற வண்ணமும்‌
மீண்டு வாராவழி அருள்‌ புரிபவன்‌
பாண்டி. காடே. பழம்பதி ஆகவும்‌,
பத்தி செய்‌ அடியரைப்‌ பரம்பரத்து உய்ப்பவன்‌
120, உத்தரகோச மங்கை ஊர்‌ ஆகவும்‌,
ஆதிமூர்த்திகட்கு அருள்புரிந்தருளிய
தேவ-தேவன்‌ திருப்பெயர்‌ ஆகவும்‌,
இருள்‌ கடிந்தருளிய இன்ப ஊர்தி
அருளிய பெருமை அருள்மலை ஆகவும்‌,
125. எப்‌ பெரும்‌ தன்மையும்‌, எவ்‌எவர்‌ திறனும்‌,
அப்‌ பரிசு-அதனால்‌ ஆண்டு கொண்டருளி ;

என்னை இங்கு இருத்தினன்‌

நாயினேனை கலம்‌ மலி தில்லையுள்‌,
கோலம்‌ ஆர்கரு பொதுவினில்‌,8 * வருக ? என, 5 அம்பலதீதல்‌.
ஈங்கு ஒழித்தருளி ; 6 பொருந்த.
ஏல, என்னை
18 திருவாசகம்‌

enw. யன்றுடன்‌ சென்ற வருள்பெறு மடியவ

ரொன்ற வொன்ற வுடன்கலக்‌ தருளியு
மெய்தவகங்‌ திலாதா ரெரியிற்‌ பாயவு
மாலது வாகி மயக்க மெய்தியும்‌
பூதல மதனிற்‌ புரண்டுவீழ்க்‌ தலறியுங்‌
௧௩௫. கால்வீசத்‌ தோடிக்‌ கடல்புக மண்டி
காத நாத வென்றமு தரற்றிப்‌
பாத மெய்தினர்‌ பாதமெய்தவும்‌
பதஞ்சலிக்‌ கருளிய பரமகா டக வென்‌
Hae Quis shear றேங்கின ரேங்கவு
௧௪௦. மெழில்பெறு மிமயத்‌ தியல்புடை யம்பொத்‌
பொலிதரு புலியூர்ப்‌ பொதுவினி னடஈவில்‌
கனிதரு செவ்வா யுமையொடு காளிக்‌
கருளிய திருமுகத்‌ தழகுறு சிறுகை
யிறைவ னீண்டிய வடியவ ரோடும்‌
௧௪௫. பொலிதரு புலியூர்ப்‌ புக்கினி தருளின
னொலிதரு கைலை யுயர்கிழ வோனே.

கட லூ சூ
BHI
FD DDUME,
 கீர்த்தித்‌ திருவகவல்‌ 19

உடன்‌ செல்ல இயலாத அடியார்களின்‌ பரிவு

130, அன்று உடன்‌ சென்ற அருள்பெறும்‌ அடியவர்‌)
ஒன்ற ஒன்ற உடன்‌ கலந்தருளியும்‌;
எய்த வந்திலாதார்‌ எரியில்‌ பாயவும்‌,
3 வேட்கை
மால்‌3-அது ஆகி, மயக்கம்‌ எய்தியும்‌,
பூதலம்‌-அ தனில்‌ புரண்டு வீழ்ந்து அலறியும்‌,
135, கால்‌ விசைத்து ஓடி, கடல்புக மணடி,
“நாத! நாத? என்று ALD ATO,
பாதம்‌ எய்தினர்‌ பாதம்‌ எய்தவும்‌ ;
* பதஞ்சலிக்கு அருளிய பரம-நாடக" என்று
இதம்‌3 சலிப்பு எய்த நின்று ரஏங்கினர்‌ ஏங்கவும்‌; 2 இருதயம்‌, உள்ளம்‌

புலியூரின்‌ பொலிவு
140, எழில்‌ பெறும்‌ இமயத்து இயல்ப்‌ உடை அம்பொன்‌
பொலிதரு புலியூர்ப்‌ பொதுவினில்‌,5 கடம்ஈவில்‌ 9 அம்பலத்தில்‌
கனிதரு செவ்வாய்‌ உமையொடு, காளிக்கு,
அருளிய திருமுகத்து, அழகு உறுசிறு நகை,
இறைவன்‌, ஈண்டிய அடியவரோடும்‌,
145. பொலிதரு புலிபூர்ப்புக்கு, இனிது அருளினன்‌- & தெய்வப்பாடல்களின்‌
ஒலிக்தரு கைலை: உயர்‌ கிழவோனே. ஒலி, இசை தலி, சிவ
சிவ எனனும தலி
 திருவாசகம்‌

மூன்றாவது
திருவண்டப்‌ பகுதி
(சிவன்‌ து தூலசுக்குமத்தை வியந்தது)

அண்டப்‌ பகுதியி னுண்டைப்‌ பிறக்க

மள்ப்பருக்‌ தன்மை வளப்பெருங்‌ காட்சி
யொன்றனுக்‌ கொன்று கின்றெழில்‌ பகரி
னூற்றொரு கோடியின்‌ மேற்பட விரிந்தன
_ வின்னுழை கதிரின்‌ றுன்னணுப்‌ புரையச்‌
சிறிய வாகப்‌ யெரியோன்‌ தெரியின்‌
வேதியன்‌ றொகையொடு மாலவன்‌ மிகுதியுக்‌
- தோற்றமுஞ்‌ சிறப்பு மீற்றொடு புணரிய
மாப்பே ரூழியு நீக்கமு நிலையுஞ்‌
.சூக்கமொடு தூலத்துச்‌ சூறை மாருதத்‌
தெறியது வளியிற்‌ .
கொட்கப்‌ பெயர்க்குங்‌ குழகன்‌ முழுவதும்‌
படைப்போற்‌ படைக்கும்‌ பழையோன்‌ படைத்தவை
காப்போற்‌ காக்குங்‌ கடவுள்‌ காப்பவை
.கரப்போன்‌ கரப்பவை கருதாக்‌
கருத்துடைக்‌ கடவு டிருத்தகு
மறுவகைச்‌ சமயத்‌ தறுவகை யோர்க்கும்‌
வீடு பேறாய்‌ நின்ற விண்ணோர்‌ பகுதி
கீடம்‌ புரையுங்‌ கிழவோ னாடொறு
௨௦, மருக்கனிற்‌ சோதி யமைத்தோன்‌ நிருத்தகு
 திருஅண்டப்‌ பகுதி ' 2!

மூன்றாவது

திருஅண்டப்‌ பகுதி

பெருமையும்‌ ஆற்றலும்‌
அண்டப்‌ பகுதியின்‌ உண்டைப்‌ பிறக்கம்‌,* % பெருக்கம்‌, மிகுதி,
தொகுதி.
அளப்பு-அரும்‌ தன்மை, வளப்‌ பெரும்‌ காட்சி-
ஒன்‌ ஐனுக்கு ஒன்று நின்ற எழில்பகரின்‌-
நூற்று ஒரு கோடியின்‌ மேற்பட விரிந்தன ;
. இல்நுழை கதிரின்துன்‌ அணுப்‌ புரைய;
சிறிய ஆகப்‌ பெரியோன்‌, தெரியின்‌-
வேதியன்‌2 தொகையோடு மால்‌-அவன்‌ மிகுதியும்‌, 2 பிரமன
தோற்றமும்‌, சிறப்பும்‌, ஈற்றொடு புணரிய
மாப்‌ பேர்‌ ஊழியும்‌,₹ நீக்கமும்‌, நிலையும்‌, 8 அழியுங்காலமும்‌
4 நுணமையொடு
10. சூக்கமொடு,* தாலத்து,5 சூறை-மாருதத்து? 5 பருமையும்‌
எறியது வளியின்‌* 6 சுழல காற்றினது
கொட்கப்‌8 பெயர்க்கும்‌ குழகன்‌; முழுவதும்‌ 7 சிறாகாறறுப்போல
8 சுழல
9 அழகன; இளைஞன்‌-
முத்தொழிலுக்கும்‌, வீடு பேற்றுக்கும்‌, ஐம்பூதங்களுக்‌ சிவபெருமான்‌
கும்‌ முதல்வன்‌,
படைப்போன்‌ படைக்கும்‌ பழையோன்‌ ; படைத்தவை
காப்போன்‌ காக்கும்‌ கடவுள்‌; காப்பவை
15. கரப்போன்‌ ) கரப்பவை கருதாக்‌
கருத்துடைக்‌ கடவுள்‌; திருத்தகும்‌
அறுவகைச்‌ சமயத்து அறுவகையோர்க்கும்‌
வீடு-பேறு ஆய்‌, கின்ற விண்ணோர்‌ பகுதி
கீடம்‌1௦ புரையும்‌ கிழவோன்‌ ; நாள்‌ தொறும்‌ 10 புழு
20. அருக்கனில்‌12 சோதி அமைத்தோன்‌ திருத்தகு 11 கதிரவனிடத்தில்‌
22 திருவாசகம்‌

மதியிற்‌ றண்மை வைத்தோன்‌ றநிண்டிறந்‌

யின்‌ வெம்மை செய்தோன்‌ பொய்தீர்‌
வானிற்‌ கலப்பு வைத்தோன்‌ மேதகு
காலி னூக்கங்‌ கண்டோ ஸனிழறிகழ்‌
| நீரி லின்சுவை கிகழ்ந்தோன்‌ வெளிப்பட
மண்ணிற்‌ ஜிண்மை வைத்தோ னென்டுறன்‌
ஜறெனைப்பல கோடி யெனைப்பல பிறவு
மனைத்தனைத்‌ தவ்வயி னடைத்தோ னஃதான்று
முன்னோன்‌ காண்க முழுதோன்‌ காண்க
௩௰, தன்னே ரில்லோன்‌ ரனே காண்க
வேனத்‌ தொல்லெயி றணிந்தோன்‌ காண்க
கானப்‌ புலியுரி பரையோன்‌ காண்க
கற்றோன்‌ காண்க நினைதொறு நினைதொறு
மாற்றேன்‌ சாண்க வந்தோ கெடுவே
_னின்னிசை வீணையி லிசைந்தோன்‌ காண்க
வன்னடுதான்‌ றவ்வயி னறிந்தோன்‌ காண்க
பரமன்‌ காண்க பழையோன்‌ காண்க
பிரமன்மால்‌ காணாப்‌ பெரியோன்‌ காண்க
வற்புதன்‌ காண்க வனேகன்‌ காண்க
௪௮. சொற்பதங்‌ கடந்த தொல்லோன்‌ காண்க
சித்தமுஞ்‌ செல்லாச்‌ சேட்சியன்‌ காண்க
பத்தி வலையிற்‌ படுவோன்‌ காண்க
வொருவ னென்னு மொருவன்‌ காண்க
விரிபொழின்‌ முழுதாய்‌ விரிந்தோன்‌ காண்க
வணுத்தருக்‌ தன்மையி லையோன்‌ காண்க
விணைப்பரும்‌ பெருமைபீசன்‌ காண்க
வரியதி லரிய வரியோன்‌ காண்க
மருவியெப்‌ பொருளும்‌ வளர்ப்போன்‌ காண்க
நூலுணர்‌ வுணரா நுண்ணியோன்‌ காண்க
௫௰ மேலொடு கீழாய்‌ விரிந்தோன்‌ காண்க
வந்தமு மாதியு மகன்றோன்‌ காண்க
 8. திருஅண்டப்‌ பகுதி 23

மதியில்‌ தண்மை வைத்தோன்‌) திண்திறல்‌

தீயில்‌ வெம்மை செய்தோன்‌) பொய்தீர்‌
வானில்‌ கலப்பு வைத்தோன்‌; மேதகு
காலின்‌ ஊக்கம்‌ கணடோன்‌, நிழல்‌ திகழ்‌
25. நீரில்‌ இன்சுவை நிகழ்ந்தோன்‌ வெளிப்பட
மண்ணில்‌ திண்மை வைத்தோன்‌ -என்று என்று
எனைப்‌ பல கோடி, எனைப்‌ பல பிறவும்‌,
அனைத்து-அனைத்து, அவ்வயின்‌ அடைத்தோன்‌-அஃதான்று-

புகழ்தல்‌
முன்னோன்‌ காண்க !/ முழுதோன்‌ காண்க!
30. தன்‌ கேர்‌ இல்லோன்‌-தானே. காண்க 1
ஏனத்‌3 தொல்‌ எயிறு? அணிக்தோன்‌ காண்க | & பன்றியின்‌
ந பல்‌
கானப்‌ புலி உரி அரையோன்‌ காண்க[
நீற்றோன்‌ காண்க 1 நினைதொறும்‌ நினைகொறும்‌,
ஆற்றேன்‌ காண்க ॥ அர்தோ ! கெடுவேன்‌ !
35. இன்‌ இசை வீணையில்‌ இசைந்தோன்‌ காண்க 1
அன்னது ஒன்று அவ்வயின்‌ அறிந்தோன்‌ காண்க/
பரமன்‌ காண்க | பழையோன்‌ காண்க !
பிரமன்‌, மால்‌, காணாப்‌ பெரியோன்‌ காண்க!
8 பலவாகவுள்ளவன்‌
அற்புதன்‌ காண்க 1 அ௫ேகன்‌₹$ காண்க!
40. சொல்‌-பதம்‌ கடந்த தொல்லோன்‌* காண்க ! 4 பழமையாகவுள்ளவன்‌
5 சேய்மையிலுள்ளவன்‌
சித்தமும்‌ செல்லாச்‌ சேட்சியன்‌5 காண்க ॥/
பத்தி-வலையில்‌ படுவோன்‌ காண்க [
ஒருவ்ன்‌ என்னும்‌ ஒருவன்‌ காண்க ॥
முழுதாய்‌ விரிந்தோன்‌ காண்க 1
விரி பொழில்‌
8 நுண்ணியோன்‌
45. அணுத்‌ தரும்‌ தன்மையில்‌ ஐயோன்‌ 5 காண்க !
இணைப்பு- அரும்‌ பெருமை ஈசன்‌ காண்க!
அரியதில்‌ அரிய அரியோன்‌ காண்ச 1
7 கலந்து
மருவி” எப்‌ பொருளும்‌ வளர்ப்போன்‌ காண்க 1
நூல்‌ உணர்வு உணரா நுண்ணியோன்‌ காண்க/
60. மேலோடு, கீழாய்‌, விரிந்தோன்‌ காண்க ! 8 கடந்தவன்‌
‌? காண்க 7
அந்தமும்‌, ஆதியும்‌, அகன்றோன்
24 திருவாசகம்‌

பந்தமும்‌ வீடும்‌ படைப்போன்‌ காண்க

ிற்பதுஞ்‌ செல்வது மானோன்‌ காண்க
கற்பமு மிறுதியுங்‌ கண்டோன்‌ காண்க
௫௫, யாவரும்‌ பெறவுறு மீசன்‌ காண்க
தேவரு மறியாச்‌ சிவனே காண்க .
பெண்ணா ணலியெனும்‌ பெற்றியன்‌ காண்க
கண்ணா லியானுங்‌ கண்டேன்‌ காண்க
வருணனி சுரக்கு மமுதே காண்க
ar, கருணையின்‌ பெருமை கண்டேன்‌ காண்க
புவனியிற்‌ சேவடி தீண்டினன்‌ காண்சு
சிவனென யானுக்‌ தேறினன்‌ காண்க
வவனெனை யாட்கொண்‌் டருளினன்‌ காண்க
குவளைக்‌ கண்ணி கூறன்‌ காண்க
௬௫, வவளும்‌ தானு முடனே காண்க
பரமா னந்தப்‌ பழங்கட லதுவே
கருமா முகிலிற்‌ றோன்றித்‌
திருவார்‌ பெருந்துறை வரையி லேறித்‌
திருத்தகு மின்டுனாளி திசைதிசை விரிய
எ. வைம்புலப்‌ பந்தனை வாளர விரிய
வெந்துயர்க்‌ கோடை மாத்தலை கரப்ப
நீடெழிற்‌ ஜவோோன்றி வாளொளி மிளிர
வெந்தம்‌ பிறவியிற்‌ கோப மிகுத்து
முரசெறிந்து மாப்பெருங்‌ கருணையின்‌ முழங்கிப்‌
பூப்புரை யஞ்சலி காந்தள்‌ காட்ட
வெஞ்சா வின்னரு ணூண்டுளி கொள்ளச்‌
செஞ்சுடர்‌ வெள்ளக்‌ திசைதிசை தெவிட்டவரையுறக்‌
கேதக்‌ குட்டங்‌ கையற வோங்கி ,
யிருமுச்‌ சமயத்‌ தொருபேய்த்‌ தேரினை
௮ம்‌, iho தரவரு நெடுங்கண்‌ மான்கணக்‌
 திருஅண்டப்‌ பகுதி

பந்தமும்‌, வீடும்‌, படைப்போன்‌ காண்க7

நிற்பதும்‌, செல்வதும்‌, ஆனோன்‌ காண்க!
கற்பமும்‌,1 இறுதியும்‌, கண்டோன்‌ காண்க! 3 கற்பகாலம்‌
88. யாவரும்‌ பெறஉறும்‌ ஈசன்‌ காண்க !
தேவரும்‌ அறியாச்‌ சிவனே காண்க [1
பெண்‌, ஆண்‌, அலி, எனும்‌ பெற்றியன்‌ காண்க!
கண்ணால்‌ யானும்‌ கண்டேன்‌ காண்க !
அருள்‌ ஈனி௬ரக்கும்‌ அமுதே காண்க [
60, கருணையின்‌ பெருமை கண்டேன்‌ காண்க !
புவனியில்‌ சேவடி தீண்டினன்‌ காண்க !
சிவன்‌ என யானும்‌ தேறினன்‌ காண்க [
HUTT ஆட்கொண்டு அருளினன்‌ காண்க !
குவளைக்‌ கண்ணி - கூறன்‌ 2? காண்க!
62, அவளும்‌, தானும்‌, உடனே காண்க! 2 நீல மலர்‌ போனற சண்‌
களையுடைய உளமயம்‌
மையை ஒரு பாகத்தில்‌
உடையவன்‌ - சிவபெரு
ஆனந்த மழை பொழியும்‌ கடல்‌ மான
பரம-ஆனக்தப்‌ பழம்‌ கடல்‌--அதுவே
௧௫ மா முகிலின்‌? தோன்‌ றி, ; 3 மேகத்தைப்போல்‌
திரு ஆர்‌ பெருந்துறை வரையில்‌ ஏறி,
திருத்தகு மின்‌ ஒளிதிசை- திசைவிரிய,
70. ஜம்‌ புலப்‌ பந்தனை வாள்‌ அரவு இரிய,
வெம்‌ துயர்க்‌ கோடை மாத்தலை கரப்ப,
நீடு எழில்தோன்‌ றி, வாள்‌ஒளி மிளிர,
எம்‌-தம்‌ பிறவியில்‌ கோபம்‌* மிகுத்து, & இந்திரகோபப்‌ பூச்சி,
பட்டுப்‌ பூச்சி
முரசு எறிந்து, மாப்பெரும்‌ கருணையின்‌ முழங்கி,
₹5, பூப்‌ புரை அஞ்சலி காந்தள்‌8 காட்ட, 6 கைகூப்பி வணங்கல்‌
எஞ்சா இன்‌ அருள்‌ நுண்துளி கொள்ள, 5 காந்தள மலா

செம்சுடர்‌ வெள்ளம்‌ திசை-திசை தெவிட்ட,*வரைஉறக்‌ 7 இரண்டு பெருக

கேதக்குட்டம்‌* கையற ஓங்கி, 8 துனபமாகிய சிறு குளம்‌
இருமுச்‌ சமயத்து ஒரு பேய்த்தேரினை,9 9 கானல்‌ நீரை
80. நீர்நசை தரவரும்‌, நெடும்‌ கண்‌, மான்‌ கணம்‌
26 திருவாசகம்‌

கவப்பெரு வாயிடைப்‌ பருகித்‌ தளர்வொடு

மவப்பெருந்‌ தாப நீங்கா தசைந்தன
வாவிடை வானப்‌ பேரியாற்‌ றகவயின்‌
பம்ய்ந்தெழுந்‌ தின்பப்‌ பெருஞ்சுழி கொழித்துச்‌
௮௫. சுழித்தெம்‌ பந்தமாக்‌ கரைபொரு தலைத்திடித்‌
தூழூ ழோங்கிய கங்க
ஸிருவினை மாமரம்‌ வேர்ப றித்தெழுக்‌
துருவ வருணீ ரோட்டா வருவரைச்‌
சந்தின்‌ வான்சிறை கட்டி மட்டவிழ்‌
gow, வெறிமலர்க்‌ குளவாய்‌ கோலி கிறையகின்‌
மாப்புகைக்‌ கரைசேர்‌ வண்டுடைக்‌ குளத்தின்‌
மீக்கொள மேன்மேன்‌ மகிழ்தலி வோக்கி
யருச்சனை வயலு ளன்புவித்‌ திட்டுத்‌
தொண்ட வுழவ ராரத்‌ தந்த
_ வண்டத்‌ தரும்பெறன்‌ மேகன்‌ வாழ்க
கரும்ப்ணக்‌ கச்சைக்‌ கடவுள்‌ வாழ்க
வருந்தவர்க்‌ கருளு மாதி வாழ்க
வச்சந்‌ தவிர்த்த சேவகன்‌ வாழ்க
நிச்சலு மீர்த்தாட்‌ கொள்வோன்‌ வாழ்க
௧௦௦, சூழிருக்‌ துன்பக்‌ துடைப்போன்‌ வாழ்க
வெய்தினர்க்‌ காரமு தளிப்போன்‌ வாழ்க
கூரிருட்‌ கூத்தொடு குனிப்போன்‌ வாழ்க
பேரமைத்‌ தோளி காதலன்‌ வாழ்க
வேதிலர்க்‌ கேதிலெம்‌ மிறைவன்‌ வாழ்க
௧௦௫. காதலர்க்‌ கெய்ப்பினில்‌ வைப்பு வாழ்க
௩ச்சர வாட்டிய ௩ஈம்பன்‌ போற்றி
பிச்சைமை யேற்றிய பெரியோன்‌ போற்றி
நீற்றொடு தோற்ற வல்லோன்‌ போற்றி நாற்றிசை
நடப்பன ௩டாஅய்க்‌ கிடப்பன கிடாஅய்‌
௧௧௦. நிற்பன கிதீஇச்‌
சொற்பதங்‌ கடந்த தொல்லோ
 திருஅண்டப்‌ பகுதி

தவப்‌ பெரு வாயிடைப்‌ பருகி, தளர்வொடும்‌,

அவப்‌ பெரும்‌ தாபம்‌ நீங்காது அசைந்தன;
ஆயிடை, வானப்பேர்‌-யாற்று அகவயின்‌
பாய்ந்து, எழுந்து இன்பப்‌ பெரும்சுழி கொழித்து,
86. சுழித்து எம்பக்கம்‌ மாக்கரைபொருது, அலைத்து, இடித்து
ஊழ்ஊழ்‌ ஓங்கிய நங்கள்‌
இருவினை மாமரம்வேர்‌ பறித்து, எழுந்து
உருவ, அருள்‌-நீர்‌ஓட்டா, அருவரைச்‌ 1 அழயே
2 சநதன மரங்கள்‌
சந்தின்‌? வான்சிறை3 கட்டி, மட்டு& அவிழ்‌
8 பெரிய அணை
90. வெறி$ மலர்க்குளவாய்‌6 கோலி,* நிறை அகில்‌ க்‌ தேன
மாப்புகைக்கரைசேர்‌ வண்டுஉடைக்‌ குளத்தின்‌
6 மணம்‌
மீக்‌ கொள மேல்‌-மேல்‌ மகிழ்தலின்‌ நோக்கி, 6 குளத்தின்‌ உள்ளிடம்‌
அருச்சனை வயலுள்‌ அன்புவித்து இட்டு, 7 வளைத்து
தொண்ட உழவர்‌ ஆரத்‌ தந்த
8 மேகம போல்‌ அருள்‌
95. ௮ண்டத்து அரும்‌ பெறல்‌ மேகன்‌,8 வாழ்க ! மழை பொழிபவன்‌-
சிவபெருமான
பேரின்பத்தில்‌ திளைத்துத்‌ திருவருளைப்‌ புகழ்தல்‌
கரும்‌-பணக்‌-கச்சைக்‌-கடவுள்‌,? வாழ்க| 9 கரிய படத்தையுடைய
யாமபை அரைககசசை
அரும்‌-தவர்க்கு அருளும்‌ ஆதி, வாழ்க! யாக அணிந்தவன்‌
அச்சம்‌ தவிர்த்த சேவகன்‌, வாழ்க?
நிச்சலும்‌ ஈர்த்து ஆட்கொள் வான்‌ , வாழ்க!
100, சூழ்‌ இரும்‌ துன்பம்‌ துடைப்போன்‌, வாழ்க!
எய்தினர்க்கு ஆர்‌அ௮முது அளிப்போன்‌, வாழ்க!
10 ஆடவோன்‌
கூர்‌ இருள்‌ கூத்தொடு குனிப்போன்‌ ,10 வாழ்க 1!
1] இளமூகலை போன்ற
பேர்‌-அமைத்‌-கோளி-காதலன்‌ ,13 வாழ்க! தோளை யுடையவளின
ஏதிலார்க்கு ஏதில்‌ எம்‌ இறைவன்‌, வாழ்க! (உமையம்மை) சுண
வன-ரிவபெருமான
105, காதலர்க்கு எய்ப்பினில்‌-வைப்பு12-வாழ்க!
12 இளைதத காலததில்‌
நச்சு அரவு ஆட்டிய கம்பன்‌, போற்றி! உதவும பொருள,
பிச்சு அமை ஏற்றிய பெரியோன்‌, போற்றி! சேமறிதி.
நீற்றொடு தோற்‌.ற வல்லோன்‌, போற்றி!-நால்‌-திசை
நடப்பன நடாஅய்‌, கிடப்பன கிடாஅம்‌,
110. நிற்பன நிறீஇ,
சொல்‌-பதம்‌38 கடந்த தொல்லோன்‌ ; 18 சொல்லின்‌ ஆற்றல்‌
 திருவாசகம்‌

ஜுள்ளத்‌ துணர்ச்சியிற்‌ கொள்ளவும்‌ படாஅன்‌

கண்முதற்‌ புலனாற்‌ காட்சியு மில்லோன்‌
விண்முதற்‌ பூதம்‌ வெளிப்பட வகுத்தோன்‌
௧௧௫, பூவி னாற்றம்‌ போன்றுயர்க்‌ தெங்கு
மொழிவற நிறைந்து மேவிய பெருமை
யின்றெனக்‌ கெளிவக்‌ தருளி
யழிதரு மாக்கை யொழியச்‌ செய்த வொண்பொரு
ளின்றெனக்‌ கெளிவக்‌ திருந்தனன்‌ போற்றி
க௨௰, யளிதரு மாக்கை செய்தோன்‌ போற்றி
யூற்றிருந்‌ துள்ளங்‌ களிப்போன்‌ போற்றி
யாற்றா வின்ப மலர்ந்தலை செய்யப்‌
போற்றா வாக்கையைப்‌ பொறுத்தல்‌ புகலேன்‌
மரகதக்‌ குவா௮ன்‌ மாமணிப்‌ பிறக்க
௧௨௫. மின்னொளி கொண்ட பொன்டுனாளி திகழத்‌
திசைமுகன்‌ சென்று தேடினர்க்‌ கொளித்து
முறையுளி யொற்றி முயன்றவர்க்‌ கொளித்து
மொற்றுமை கொண்டு நோக்கு முள்ளத்‌
துற்றவர்‌ வருந்த வுறைப்பவர்க்‌ கொளித்து
SEO, மறைத்திற கோக்கி வருந்தினர்க்‌ கொளித்து
மித்தந்‌ திரத்திற்‌ காண்டுமென்‌ றிருந்தோர்க்‌
கத்தந்‌ திரத்தி னவ்வயி னொளித்து
முனிவற கோக்கி நஈனிவரக்‌ கெளவி
யாணெனத்‌ தோன்றி யலியென்ப்‌ பெயர்ந்து
௧௩௫, வாணுதற்‌ பெண்ணென வொளித்துஞ்‌ சேண்வயி
னைம்புலன்‌ செலவிடுத்‌ தருவரை தொறும்போய்த்‌
துற்றவை துறந்த வெற்றுயி ராக்கை
யருந்தவர்‌ காட்சியுட்‌ டிருந்த வொளித்து
மொன்றுண்‌ டில்லை யென்றறி வொளித்தும்‌
௧௪௦, பண்டே பயிறொறு மின்றே பயிடருறு
மொளிக்குஞ்‌ சோரனைக்‌ கண்டன
 திருஅண்டப்‌ பகுதி 29

உள்ளத்து உணர்ச்சியில்‌ கொள்ளவும்‌ படஈஅன்‌;

கண்முதல்‌ புலனால்‌ காட்சியும்‌ இல்லோன்‌;
விண்முதல்பூதம்‌ வெளிப்பட வகுத்தோன்‌;
115. பூவில்‌ நாற்றம்‌? போன்று உயர்ந்து, எங்கும்‌ உ ணம்‌
ஒழிவு அற நிறைந்து, மேவிய பெருமை;
இன்று எனக்கு எளிவக்து, அருளி,
அழிதரும்‌ ஆக்கை3 ஒழியச்‌ செய்த ஒண்‌ பொருள்‌; 2 அழியும்‌ உடல்‌
- இன்று எனக்கு எளிவந்து, இருந்தனன்‌ - போற்றி!
120. அளிதரும்‌ ஆக்கை? செய்தோன்‌, டோற்றி/ 9 அன்பினால்‌
ஊற்றிருந்து உள்ளம்‌ களிப்போன்‌, போற்றி!- குழையும்‌ உடல்‌

ஆற்றா இன்பம்‌ அலர்ந்து அலை செய்ய,

போற்றா ஆக்கையைப்‌ பொறுத்தல்‌ புகலேன்‌ :

காணா மாணிக்கம்‌ கைநெல்லி ஆயிற்று

மரகதக்‌ குவாஅல்‌,4 மாமணிப்‌ பிறக்கம்‌,5 4 குவியல்‌
125, மின்‌ ஒளி கொண்ட பொன்‌ ஒளி திகழ, 5 கூட்டம்‌, பெருஃசம்‌
திசைமுகன்‌6 சென்று தேடினர்க்கு ஒளித்தும்‌; 6 பிரமன்‌
முறையுளி ஒற்றி முயன்‌ வர்க்கு ஒளித்தும்‌;
ஒற்றுமை கொண்டு கோக்கும்‌ உள்ளத்து
உற்றவர்‌ வருந்த, உறைப்பவர்க்கு" ஒளித்தும்‌; 7 உறுதியாக
130. மறைத்திறம்‌ நோக்கி வருக்தினர்க்கு ஒளித்தும்‌; திறபவருக்கு
*இத்தங்திரத்தில்‌ காண்டும்‌” என்று இருக்தோர்க்கு,
அத்‌ தந்திரத்தில்‌, அவ்வயின்‌, ஒளித்தும்‌;
முனிவு அற நோக்கி, நனிவரக்‌ கெளவி, 8 வெறுப்பு
ஆண்‌ எனத்‌ தோன்றி, அலி எனப்‌ பெயர்ந்து,
135. வாள்நுதல்‌ பெண்‌ என ஒளித்தும்‌; சேண்‌ வயின்‌,
ஐம்புலன்‌ செலவிடுத்து, அருவரை தொறும்டேரய்‌,
துற்றவை? துறந்த வெற்று உயிர்‌ ஆக்கை 9 நுகர்ந்தவை
அரும்‌ - தவர்‌ காட்சியுள்‌ திருந்த ஒளித்தும்‌;
ஒன்று உண்டு, இல்லை, என்‌ ற அறிவு ஒளித்தும்‌;
140. 'பண்டேபயில்‌ தொறும்‌, இன்றேபயில்‌ தொறும்‌,
ஒளிக்கும்‌ சோரனைக்‌ கண்டனம்‌;
30 திருவாசகம்‌

மார்மி னார்மி னாண்மலர்ப்‌ பிணையலிந்‌

ரூடளை யிடுமின்‌
சுற்றுமின்‌ கூழ்மின்‌ எறாடர்மின்‌ விடேன்மின்‌
௧௪௫. பற்றுமி னென்றவர்‌ பற்றுமுற்‌ மறாளித்துந்‌
தன்னே ரில்லோன்‌ ரானே யான தன்மை
யென்னே ரனையோர்‌ கேட்கவக்‌ தியம்பி
யறைகூவி யாட்கொண்‌் டருஸளி
மறையோர்‌ கோலங்‌ காட்டி யருளலு
. முலையா வன்பென்‌ புருக வோலமிட்‌
டலைகடற்‌ றிரையினார்த்தார்த்‌ தோங்கித்‌
தலைதடுமாறா வீழ்ந்து புண்டலறிப்‌
பித்தரின்‌ மயங்கி மததரின்‌ மதித்து
நாட்டவர்‌ மருளவுங்‌ கேட்டவர்‌ வியப்பவுங்‌
. கடக்களி ஜநேற்றத்‌ தடப்பெரு மதத்தி
னாற்றே னாக வவயவஞ்்‌ சுவைதரு
கோர்றேன கொண்டு செய்தன
னேற்றார்‌ மூதூ ரெழினகை யெரியின்‌
வீழ்வித்‌ தாங்கன்‌
Sor),ஐருட்பெருக்‌ தீயி னடியோ மடிக்குடி
லொருத்தரும்‌ வழாமை யொடுக்கினன்‌
நடக்கையி னெல்லிக்‌ கனியெனக்‌ காயினன்‌
சொல்லுவ தறியேன்‌ வாழி முறையோ
தரியே னாயேன்‌ ரனெனைச்‌ செய்தது
௧௬௫. தெரியே னாவா செத்தே னடியேற்‌
கருளிய தறியேன்‌ பருகியு மாரேன்‌
விழுங்கியு மொல்ல கில்லேன்‌
செழுந்தண்‌ பாற்கடற்‌ றிரை புரைவித்‌
துவாக்கட னள்ளுகீ ருள்ளகக்‌ ததும்ப
seri. வாக்கிறக்‌ தமுத மயிர்க்கா ரோறுங்‌.
 திருஅண்டப்‌ பகுதி 31

ஆர்மின்‌/ ஆர்மின்‌ / நாள்‌ மலர்ப்‌ பிணையலில்‌

தாள்‌ தளை இடுமீன்‌ !
சுற்றுமின்‌! சூழ்மின்‌ [ தொடர்மின்‌! விடேன்மின்‌!
145. பற்றுமின்‌ !” என்‌ றவர்‌ பற்றுமுற்று ஒளித்தும்‌;
தன்கேர்‌ இல்லோன்‌ தானே ஆனதன்மை
என் கேர்‌ அனையார்‌ கேட்கவந்து இயம்பி,
அறைகூவி, ஆட்கொண்டருளி, 1 வலிய அழைத்து
மறையோர்‌ கோலம்‌ காட்டி ௮ருளலும்‌ /--
150. உ௯ையா அன்பு என்பு உருக ஓலம்‌ இட்டு,
அலைகடல்‌ திரையின்‌ ஆர்த்து--ஆர்த்து ஓங்கி,
தலைதடுமாறா வீழ்ந்து, புரண்டு அலறி,
பித்தரின்‌ மயங்கி: மத்தரின்‌ மதித்து)
நாட்டவர்‌ மருளவும்‌ கேட்ட வர்‌ வியப்பவும்‌,
155. கடக்களிறு ஏற்றத்‌ தடப்பெரு மதத்தின்‌
ஆற்றேன்‌ ஆக, அவயவம்‌ சுவை தர
கோல்‌-தேன்‌ கொண்டு செய்தனன்‌;
ஏற்றார்‌-மூ தூர்‌2 எழில்‌ நகை எரியின்‌ 8 முப்புரம்‌
வீழ்வித்தாங்கு, அன்று,
160 அருள்‌ பெரும்‌ தீயின்‌ அடியோம்‌ அடிக்குடில்‌
ஒருத்தரும்‌ வழாமை ஒடுக்கினன்‌;
குடக்கையின்‌ நெல்லிக்கனி எனக்கு ஆயினன்‌ :

கருணைத்‌ தேன்‌ விளைத்த ஆனந்தம்‌

சொல்லுவது அறியேன்‌; வாழி! முறையோ!
தரியேன்‌ நாயேன்‌; தான்‌ எனைச்‌ செய்தது
155. தெரியேன்‌; ஆ! ஆ! செத்தேன்‌; அடியேற்கு
அருளியது அறியேன்‌ ; பருகியும்‌ ஆரேன்‌;
விழுங்கியும்‌ ஒல்லகில்லேன்‌£
செழும்‌, தண்‌ பால்‌-கடல்‌ திரை புரைவித்து,5 $ போலச்‌ செய்து
உவாக்கடல்‌ ஈள்ளும்‌ நீர்உள்‌-அகம்‌ ததும்ப,
170. வாக்கு இறந்து, அமுதம்‌, மயிர்கால்தோறும்‌,
 திருவாசகம்‌

தேக்கிடச்‌ செய்தனன்‌ கொடியே ஞூன்றழைக்‌

குரம்பை தோறு காயு. லகத்தே
'குரம்பு கொண்டின்றேன்‌ பாய்த்தினனி ரம்பிய
வற்புத மான வமுத தாரைக
௧௭௫, ளெற்புத்‌ துளைதொறு மேற்றின னுருகுவ
துள்ளங்‌ கொண்டோ ருருச்செய்‌ தாங்கெனக்‌
கள்ளூ ருக்கை யபைத்தன இனொள்ளிய
கன்னற்‌ கனிதேர்‌ களிறெனக்‌ கடைமுறை
யென்னையு மிருப்ப தாக்கின னென்னிழ்‌
BHD, கருணை வான்ேன்‌ கலக்க
வருளொடு பராவமு தாக்கினன்‌
பிரமன்மா லறியாப்‌ பெறுறியோனே.

gt
We சரதம்‌. }

BIT ATU HI

போற்றித்‌ திருவகவல்‌
(அரிய திருவடி எளிதாயித்று])
கான்முகன்‌ முதலா வானவர்‌ தொழுதெழ
வீரடி யாலே மூவுல களந்து
நாற்றிசை முனிவரு மைம்புலன்‌ மலரப்‌
போத்றிசெய்‌ கதிர்முடித்‌ திருநெடு மாலன்‌
. றடிமுடி யறியு மாதர வதனிற்‌
கடிமுர ணேன மாகிமுன்‌ கலக்‌
தேழ்தல முருவ விடந்து பின்னெய்த்‌
தூழி முதல்வ சயசய வென்று
வழுத்தியுங்‌ காணா மலரடி. யிணேகள்‌-
eo. வழுத்துதற்‌ கெளிதாய்‌ வார்கட லுலகினில்‌
யானை முதலா வெரும்பி- ரய
. ஆூனமி வியோனியி னுள்வினே பிழைத்து
மானுடப்‌ பிறப்பினுண்‌ மாதா வுதரத்‌
தீனமில்‌ கிருமிச்‌ செருவினிற்‌ பிழைத்து
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 33

தேக்கிடச்‌ செய்தனன்‌ ; கொடியேன்‌ ஊன்‌ -தழைக்‌% 3 ஊானுயே கூறையை

்‌ 2 ‘ ட . tat யுடைய சிறு லீ.
உ கூடில்‌,
குரம்பை தோறும்‌, காய்‌ உடல்‌ அகத்தே
குரம்பு* கொண்டு, இன்தேன்‌ பாய்ததினன்‌; நிரம்பிய 3 செம்களை, அணை,
அற்புதமான அமுத-தாரைகள்‌, eee Amara
175, எற்பு“த்‌ துளைதொறும்‌, ஏழ்‌.நினன்‌; உருகுவது & எலுமபு
உள்ளம்‌ கொண்டு ஓர்‌உருச்‌ செய்தாங்கு.-எனக்கு
அள்ளூறு ஆக்கை அமைத்தனன்‌; ஒள்ளிய
கன்னல்‌ கனிடதர்‌ களிறுஎன, கடைமுறை 6 கரும்பு
என்னையும்‌ இருப்பது ஆக்கினன்‌; என்னில்‌
180. கருணை வான்‌ தேன்‌ கலக்க,
அருளொடு பரா-அமுது ஆக்கினன்‌-
பிரமன்‌, மால்‌, அறியாப்‌ பெற்றியோனே

ஜூ
ட இத சீரிஜ்று.ம்‌ப௮4.

நான்காவது

போற்றித்‌ திருஅகவல்‌
அரிய திருவடி எளிதாயிற்று.
கான்‌ முகன்‌ முதலா.வானவர்‌ தொழுது எழ,
ஈர்‌-அடியாலே மூ-உலகு அளந்து,
கால்திசை முனிவரும்‌ ஐம்புலன்‌ மலர,
போற்றிசெய்‌ கதிர்முடித்‌ திருகெடுமால்‌, அன்று
. அடி, முடி, அறியும்‌ ஆதரவு-அ தனில்‌,
கடுமுரண்‌ ஏனம்‌ ஆகி, முன்‌ கலந்து,
ஏழ்தலம்‌ உருவ இடந்து, பின்‌ எய்த்தும்‌,
ஊழிமுதல்வ, சய! சய! என்று, ;

வழுத்தியும்‌ காணா மலர்‌ அடி- இணைகள்‌,

10, வழுத்துதற்கு எளிது ஆய்‌-வார்‌ கடல்‌ உலகினில்
‌,

கருவிலிருந்து பிறப்புவரை உள்ள இடர்‌

யானை முதலா எறும்பு ஈறாய,
ஊனம்‌ இல்‌, யோனியின்‌ உள்வினை பிழைத்தும்‌;
மானிடப்‌ பிறப்பினுள்‌, மாதா உதரத்து,
ஈனம்‌ இல்‌ கிருமிச்‌ செருவினில்‌5 பிழைத்தும்‌; 8 நுண்ணிய புழுக்களின்‌
மாறுபாட்டில்‌

3
34 திருவாசகம்‌

. மொருமதித்‌ தான்றியி னிருமையிற்‌ பிழைத்து

மிருமதி விளைவி னொருமையிற்‌ பிழைத்து
மூம்மதி தன்னு ளம்மதம்‌ பிழைத்து
மீரிரு திங்களிற்‌ பேரிருள்‌ பிழைத்து
மஞ்சு திங்களின்‌ முஞ்சுதல்‌ பிழைத்து
ef, மாறு திங்களி னூறலர்‌ பிழைத்து
மேழு திங்களிற்‌ றாழ்புவி பிழைத்து
மெட்டுத்‌ திங்களிற்‌ கட்டமும்‌ பிழைத்து
மொன்பதில்‌ வருதரு துன்பமும்‌ பிழைத்துநீ
தக்க தசமதி தாயொடு தான்படுக்‌
. துக்க சாகரத்‌ துயரிடைப்‌ பிழைத்து
மாண்டுக டோறு மடைந்தவக்‌ காலை
யீண்டியு மிருத்தியு மெனைப்பல பிழைத்துங்‌
காலை மலமொடு கடும்பகற்‌ பசிரிசி
வேலை நித்திரை யாத்திரை பிழைத்துங்‌
௩௰, கருங்குழற்‌ செவ்வாய்‌ வெண்ணகைக்‌ கார்மயி
லொருங்கிய சாய னெருங்கியுண்‌ மதர்த்துக்‌
கச்சற நிமிர்ந்து கதிர்த்து முன்பணைத்‌
தெய்த்திடை வருந்த வெழுந்து புடைபரம்‌
தீர்க்கிடை போகா விளமுலை மாதர்தங்‌
. கூர்த்த நயனக்‌ கொள்ளையிற்‌ பிழைத்தும்‌
பித்த வுலகர்‌ பெருந்துறைப்‌ பரப்பினுண்‌
மத்த களிறெனு மவாவிடைப்‌ பிழைத்துங்
கல்வி யென்னும்‌ பல்கடற்‌ பிழைத்துஞ்‌
செல்வ மென்னு மல்லலிற்‌ பிழைத்தும்‌
௪ல்‌. ௩ல்குர வென்னுஞ்‌ தொல்விடம்‌ பிழைத்தும்‌
புலவரம்‌ பாய பலதுறை பிழைத்துஞ்‌
தெய்வ மென்பதோர்‌ சித்த முண்டாகி
மூனிவி லாததோர்‌ பொருளது கருதலு
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 35

15. ஒருமதித்‌ தான்‌. நியின்‌*? இருமையில்‌ பிழைத்தும்‌; ம எல்லையில்‌ தான்றிக்‌

காய்‌ போல்‌
இருமதி விளைவின்‌ ஒருமையில்‌ பிழைத்தும்‌,
மும்மதி தன்னுள்‌ அம்மதம்‌ பிழைத்தும்‌;
ஈர்‌இரு திங்களில்‌ பேர்‌ இருள்‌ பிழைத்தும்‌;
அஞ்சு திங்களில்‌ முஞ்சுதல்‌3 பிழைத்தும்‌; 3 சாதல்‌
20. ஆறு திங்களில்‌ ஊறுஅலர்‌ பிழைததும்‌,
ஏழு திங்களில்‌ தாழ்புவி பிழைத்தும்‌;
எட்டுத்‌ திங்களில்‌ கட்டமும்‌8 பிழைத்தும்‌; 3 கஷ்டம்‌, துன்பம்‌,
ஒன்பதில்‌ வருதரு துன்பமும்‌ பிழைத்தும்‌;
தக்க த௪-மதி4 தாயொடு தான்படு க்‌ பத்தாம்‌ மாதம்‌
25, துக்க-சாகரத்5 துயரிடைப்‌ பிழைத்தும்‌ 5 துன்பக்கடல்‌

பிறந்த பின்‌ உள்ள இடர்‌

ஆண்டுகள்‌ தோறும்‌ அடைந்த அக்காலை
ஈண்டியும்‌, இருத்தியும்‌, எனைப்பல பிழைத்தும்‌;
காலை மலமொடு, கடும்பகல்பசி, கிசி-
வேலை நித்திரை, யாத்திரை, பிழைத்தும்‌;
30. கரும்குழல்‌, செவ்வாய்‌; வெள்‌-நகை; கார்‌ மயில்‌ 6 கரிய கூந்தல்‌
ஒருங்கிய சாயல்‌; நெருங்கிய, உள்மதர்த்து,
கச்சு அறகிமிர்ந்து, கதிர்த்து, முன்‌ பணைத்து,
எய்த்து” இடைவருந்த எழுந்து, புடைபரந்து, 7 சுவலையுற்றூ
ஈர்க்கு இடைபோகா இளமுலை மாதர்‌-தம்‌
35. கூர்த்த ௩யனக்‌ கொள்ளையில்‌ பிழைத்தும்‌;
பித்த உலகர்‌ பெரும்‌ துறைப்‌ பரப்பினுள்‌
6 மதம்சகொண்ட யானை
மத்கக்‌ களிறுஎனும்‌ அவாவிடைப்‌ பிழைத்தும்‌)
கல்வி என்னும்‌ பல்கடல்‌ பிழைத்தும்‌);
செல்வம்‌ என்னும்‌ அல்லலில்‌ பிழைத்தும்‌);
40. நல்குரவு என்னும்‌ தொல்விடம்‌ பிழைத்தும்‌;
புலவரம்பு? ஆகிய பலதுறை பிழைத்தும்‌; 9 அறிவின்‌ எல்லை

மெய்ப்பொருள்‌ காணத்‌ தடையாக வுள்ளவை

தெய்வம்‌ என்பது ஓர்சித்தம்‌ உண்டாகி,
முனிவு இலாதது ஓர்பொருள்‌-அது கருதலும்‌ %0 வெறுப்பு
36 திருவாசகம்‌

மாறு கோடி. மாயா சத்திகள்‌

௪௫. வேறு வேறுதம்‌ மாயைக டொடங்கின
வாத்த மானா ரயலவர்‌ கூடி
நாத்திகம்‌ பேசி நாத்தழும்‌ பேறினர்‌
சுற்ற மென்னுங்‌ தொல்பசுக்‌ குழாங்கள்‌
பற்றி யழைத்துப்‌ பதநினர்‌ பெருகவும்‌
௫௦, விரத மேபர மாகவே தியருஞ்‌
சரத மாகவே சாத்திரங்‌ காட்டினர்‌
சமய வாதிக படத்த மதங்களே
வமைவ தாக வரற்றி மலைந்தனர்‌
மிண்டிய மாயா வாத மென்னுஞ்‌
௫௫. சண்ட மாருதஞ்‌ சுழித்தடித்‌ தாஅர்த்‌
துலோகா யதனெனு மொண்டிறற்‌ பாம்பின்‌
கலாபே தத்த கடுவிட மெய்தி
யதிற்பெரு மாயை யெனைப்பல சூழவுக்‌
தப்பா மேதாம்‌ பிடித்தது சலியாத்‌
grid), தழலது கண்ட மெழுகது போலத்‌
தொமுதுள முருகி யழுதுடல்‌ கம்பித்‌
தாடியு மலறியும்‌ பாடியும்‌ பரவியுங்‌
கொடிறும்‌ பேதையுங்‌ கொண்டது விடாதெனும்‌
படியே யாகிநல்‌ லிடையரு வன்பிற்‌
_பசுமரத்‌ தாணி யறைந்தாற்‌ போலக்‌
கசிவது பெருகிக்‌ கடலென மறுகி
யகங்குழைக்‌ தனுகுல மாய்மெய்‌ விதிர்த்துச்‌
சகம்பே யென்று தம்மைச்‌ சிரிப்டா
நகாணது வொழிந்து காடவர்‌ பழித்துரை
eri), பூணது வாகக்‌ கோணுத வின்றிச்‌
சதிரிழக்‌ தறிமால்‌ கொண்டு சாருங்‌
கதியது பரம வதிசய மாகக்‌
கற்றா மனமெனக்‌ கதறியும்‌ பதறிய
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 97

ஆறு கோடி மாயா-சத்திகள்‌

49. வேறு வேறு தம்மாயைகள்‌ தொடங்கின)
ஆத்தம்‌” ஆனார்‌ அயலவர்‌ கூடி 1 gush,
அனபு.
உண்மை

நாத்திகம்‌ பேசி, காத்தழும்பு ஏறினர்‌;

சுற்றம்‌ என்னும்‌ தொல்பசுக்‌ குழாங்கள்‌
பற்றி அழைத்துப்‌ பதறினர்‌; பெருகவும்‌
50. விரதமே? பரம்‌ ஆக, வேதியரும்‌, 2 நோன்புகளே
சரதம்‌$ ஆகவே, சாத்திரம்‌ காட்டினர்‌; 8 உண்மை
சமய-வாதிகள்‌ தம்‌-தம்‌ மதங்களே
அமைவதுஆக, அரற்றி, மலைந்தனர்‌
மிண்டிய மாயா-வாதம்‌ என்னும்‌
55. சண்ட-மாருகம்ச்‌ சுழித்து அடித்து, ஆஅர்த்து, ‘4 SCWETH O
உலோகாயதன்‌ எனும்‌ ஒள்‌ திறல்‌ பாம்பின்‌
கலா-பேதத்த* கடுவிடம்‌6 எய்தி, 5 மீரறுமாறான பிரிவுகளை
யூடைய
அதில்பெரு மாயை எனைப்‌ பலசூழவும்‌, 6 கொடிய நஞ்சு

ஞானாசிரியனை உறுதியாகப்‌ பற்றல்‌

தப்பாமே, தாம்பிடித்தது சலியா,
60. தழல்‌-ன து கண்ட மெழுகு-௮.து போல,
தொழுது, உளம்‌உருகி, அழுது, உடல்‌ கம்பித்து,* 7 நடிங்க,
கொணடு.
ஆட்டம்‌
ஆடியும்‌, அலறியும்‌, பாடியும்‌, பரவியும்‌,
*கொடி.றும்‌,8 பேதையும்‌, கொண்டது விடாது” எனும்‌ 8 குறடு
படியே ஆகி, கல்‌இடை அறா அன்பின்‌,
65. பசுமரத்து ஆணி அறைந்தால்‌ போல,
கசிவது பெருகி, கடல்‌என மறுகி,
அகம்‌ குழைந்து, அனுகுலம்‌9 ஆய்‌, மெய்விதிர்த்து, 9 சார்வு, இசைவு.

சகம்‌10 டூபய்‌, என்று தம்மைச்‌ சிரிப்ப, 10 உலகம்‌-உலகத்தவர்‌

நாண்‌-அது ஒழிந்து, நாடவர்‌ பழித்துரை
70. பூண்‌- அதுவாக, Gan was இன்‌ றி,
சதிர்‌ இழந்து, அறி-மால்‌ கொண்டு, சாரும்‌
கதியது பரம-அதிசயம்‌ ஆக, 11 (கன்றும்‌) |
கற்றா11மனம்‌ எனக்‌ கதறியும்‌, பதறியும்‌, கன்றுள்ள பசு
38 திருவாசகம்‌

மற்றோர்‌ தெய்வங்‌ கனவிலு நினையா

. தருபரத்‌ தொருவ னவனியில்‌ வந்து
குருபர னாகி யருளிய பெருமையைச்‌
சிறுமையென்‌ நிகழாதே திருவடி யிணையைப்‌
பிறிவினை யறியா கிழலது போல
முன்பின்‌ னாகி முனியா தத்திசை
. யென்புறைக்‌ துருகி கெக்குகெக்‌ கேங்கி
யன்பெனு மாறு கரையது புரள
நன்புல னொன்றி நாதவென்‌ நரற்றி
யுரைதடு மாறி யுரோமஞ்‌ சிலிர்ப்பக்‌
கரமலர்‌ மொட்டித்‌ திருதய மலரக்‌
௮௫. கண்களி கூர நுண்டுளி யரும்பச்‌
சாயா வன்பினை நாடொறுக்‌ தழைப்பவர்‌
தாயே யாகி வளர்த்தனை போற்றி
மெய்தகு வேதிய னாகி வினை கெடக்‌
கைதர வல்ல கடவுள்‌ போற்றி
௯௦. யாடக மதுரை யரசே போற்றி
கூட லிலங்கு குருமணி போற்றி
தென்றில்லை மன்றினு ளாடி போற்றி
யின்‌ றெனக்‌ காரமு தானாய்‌ போற்றி
மூவா நான்மறை முதல்வா போற்றி
. சேவார்‌ வெல்கொடிச்‌ சிவனே போற்றி
மின்னா ௬ுருவ விகிர்தா போற்றி
கன்னா ருரித்த கனியே போற்றி
காவாய்‌ கனகக்‌ குன்றே போற்றி
யாவா வென்றனக்‌ கருளாய்‌ போற்றி
Sewn. படைப்பாய்‌ காப்பாய்‌ துடைப்பாய்‌ போற்றி
யிடரைக்‌ களையு மெந்தாய்‌ போற்றி
யீசா போற்றி யிறைவா போத்றி
தேசப்‌ பளிங்கின்‌ ஜிரளே போற்றி
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 99

மற்றும்‌ஓர்‌ தெய்வம்‌ கனவிலும்‌ நினையாது,

75. அருபரத்து ஒருவன்‌ அவனியில்‌! வந்து, 1 நிலவுலூல்‌
குருபரன்‌ ஆகி, அருளிய பெருமையை,
சிறுமை என்று இகழா 5, திருவடி- இணையை,
பிறிவினை அறியா நிழல்‌-அதுபோல,
முன்‌ பின்‌ ஆகி, முனியாது,2 அத்திசை 3 வெறுத்துத்‌ தளராது
80. என்பு3 நைந்து உருகி, நெக்கு-ரெச்கு ஏங்கி, 8 எலுமபு
அன்பு எனும்‌ ஆறுகரை-அதுபுரள,
நன்புலன்‌ ஒன்றி “காத! என்று அரற்றி,
உரை தடுமாறி, உரோமம்‌ சிலிர்ப்ப,
க கையாக மலர்‌
கர-மலர்‌* மொட்டித்து,5 இருகயம்‌ மலர, 5 மொட்டுபோல்‌ குவித்து
85. கண்களி கூர, நுண்துளி அரும்ப,
சாயா அன்பினை, நாள்கொறும்‌ தழைப்பவர்‌ 6 கெடாத, தளராத

தாயே ஆகி, வளர்த்தனை-போற்றி!

போற்றி வணங்குதல்‌
மெய்தகு வேதியன்‌ ஆகி, வினைகெட,
கைதரவல்ல சுடவுள்‌, போற்றி!
90. ஆடக? மதுரை அரசே, போற்றி! * பொன்மயமான
கூடல்‌ இலங்கு குருமணி, போற்றி!
தென்‌ தில்லை மன்றினுள்‌ ஆடி, போற்றி!
இன்று எனக்கு ஆர்‌அமுது ஆனாய்‌, போற்றி! 8 மூப்படையாத- என்றும்‌
மூவா நான்மறை முதல்வா, டீபாற்றி! பயனுளள, நிலைதத,
ஒரு தனமைத்தான
95. சே! ஆர்‌ உருவ விகிர்தா, போற்றி/
8 எருது
'கல்‌ நார்‌ உரித்த கனியே, போற்றி!
காவாய்‌, கனகக்‌ குன்றே,10 போற்றி! 0 பொன்மலையே
ஆ! ஆ! என்‌-தனக்கு அருளாய்‌, போற்றி!
100. படைப்பாய்‌, காப்பாய்‌, துடைப்பாய்‌, போற்றி!
இடரைக்‌ களையும்‌ எந்தாய்‌, போற்றி
ஈசா, போற்றி! இறைவா, போற்றி!
தேசப்‌11 பளிங்கின்‌ திரளே, போற்றி! 11 ஒளியுள்ள
40 திருவாசகம்‌

யரைசே போற்றி யமுதே போற்றி

௧௰௫. விரைசேர்‌ சரண விகிர்தா போற்றி
வேதீ போற்றி விமலா போற்றி
யாதீ போற்றி யறிவே போற்றி
கதியே போஸற்றி கனியே போற்றி:
௩திசேர்‌ செஞ்சடை நம்பா போற்றி
க்கம்‌, யுடையாய்‌ போற்றி யுணர்வே போற்றி
கடையே னடிமை கண்டாய்‌ போற்றி
யையா போற்றி யணுவே போற்றி
சைவா போற்றி தலைவா போற்றி
குறியே போற்றி குணமே போற்றி
௧௧௫. கெறியே போற்றி நினைவே போற்றி
வாஸோர்க்‌ கரிய மருந்தே போற்றி
யேணனோர்க்‌ கெளிய விறைவா போரநுறி
மூவேழ்‌ சுற்ற முரணுறு ஈரகிடை
யாழா மேயரு ளரசே போற்றி
SoD, தோழா போற்றி துணைவா போற்றி
வாழ்வே போற்றியென்‌ வைப்பே போற்றி
முத்தா போற்றி முதல்வா போற்றி
யத்தா போற்றி யரனே போற்றி
யுரையுணர்‌ விறந்த வொருவா போற்றி
௧௨௫. விரிகட லுலகின்‌ விளை வே போற்றி
யருமையி லெளிய வழகே போற்றி
கருமுகி லாகிய கண்ணே போற்றி
மன்னிய திருவருண்‌ மலையே போற்றி
யென்னையு மொருவ னாக்கி யிருங்கழற்‌
௧௩௰, சென்னியில்‌ வைத்த சேவக போற்றி
தொழுதகை துன்பந்‌ துடைப்பாய்‌ போற்றி
வழுவிலா வானந்த வாரி போற்றி
யழிவது மாவதுங்‌ கடந்தாய்‌ போற்றி
முழுவது மிறந்த முதல்வா போற்றி
௧௩௫. மானேர்‌ கோக்கி மணாளா போற்றி
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 41

அரைசே, போற்றி! அமுகே; போற்றி !

1 மணம்‌
105. விரை சேர்‌ சரண விகிர்தா, போற்றி!
3 வேறுவேறு தோற்ற
வேதீ,3 போற்றி [, விமலா,* போற்றி!
மாக விளங்குபவனே
ஆதீ, போற்றி! அறிவே, போற்றி! 5 நடுநாயகமாக உள்ள
கதியே, போற்றி ! கனியே, போற்றி / வனே, எல்லாம்‌ அறிந்‌
நதிசேர்‌ செம்சடை நம்பா, போற்றி 7 தவனே, வேதத்தால்‌
170. உடையாய்‌, போற்றி! உணர்வே, போற்றி! போற்றப்‌ படபவன..
கீ மாசு அணுகாதவனே
கடையேன்‌ அடிமை கண்டாய்‌, போற்றி!
ஐயா, போற்றி ! அணுவே, போற்றி !
சைவா, போற்றி / தலைவா, போற்றி !
குறியே, போற்றி /! குணமே, போற்றி ! -
115. கெறியே, போற்றி ! நினைவே, போற்றி!
வானோர்க்கு அரிய மருந்தே, போற்றி !
ஏனோர்க்கு எளிய இறைவா, போற்றி !/
மூ-ஏழ்‌ சுற்றமும்‌ முரஸ்‌ உறு நரகிடை
. ஆழாமே அருள்‌ அரசே, போற்றி!
120. தோழா, போற்றி ! துணைவா, போற்றி!
வாழ்வே, போற்றி ! என்வைப்பே, போற்று !
முத்தா, போற்றி ! முதல்வா, போற்றி !
அத்தா, போற்றி! அரனே, போற்றி!
உரை, உணர்வு, இறந்த ஒருவ, போற்றி?
125. விரிகடல்‌ உலகின்‌ விளைவே, போற்றி!
அருமையில்‌ எளிய அழகே, போற்றி !
5 சூல்‌ முதிர்ந்த மேகம்‌
கருமுகில்‌5 ஆகிய கண்ணே, போ ற்றி!
மன்னிய திருஅருள்‌ மலையே, போற்றி !
என்னையும்‌ ஒருவன்‌ ஆக்கி, இரும்‌ கழல்‌
130. சென்னியில்‌: வைத்த சேவக, போற்றி | 6 தலையில்‌
தொழுதகை துன்பம்‌ துடைப்பாய்‌, போற்றி 1
7 ஆனந்தசகடல்‌
வழுவு இலா ஆனந்த-வாரி,? போற்றி!
னழிவதும்‌, ஆவதும்‌, கடந்தாய்‌, போற்றி !
முழுவதும்‌ இறந்த முதல்வா, போற்றி /
185. மான்‌ கேர்‌ நோக்கி மணாளா, போற்றி !
42 திருவாசகம்‌

வானகத்‌ தமரர்‌ தாயே போற்றி

பாரிடை யைந்தாய்ப்‌ பரந்தாய்‌ போற்றி
நீரிடை கான்காய்‌ கிகழ்ந்தாய்‌ போற்றி
தீயிடை மூன்றாய்த்‌ திகழ்ந்தாய்‌ போற்றி
௧௪௦, வளியிடை யிரண்டாய்‌ மகிழ்ந்தாய்‌ போற்றி
வெளியிடை யொன்றுய்‌ விளைந்தாய்‌ போற்றி
யனளிபவ ருள்ளத்‌ தமுதே போற்றி
கனவிலுக்‌ தேவர்க்‌ கரியாய்‌ போற்றி
௩னவிலு காயேற்‌ கருளினை போற்றி
௧௪௫. யிடைமரு துறையு மெந்தாம்‌ போற்றி
சடையிடைக்‌ கங்கை தரித்தாய்‌ போற்றி
யாரூ ரமா்ந்த வரசே போற்றி
சீரார்‌ திருவை யாரு போற்றி
யண்ணா மலையெம்‌ மண்ணா போற்றி
. கண்ணா ரமுதக்‌ கடலே போற்றி
யேகம்‌ பத்துறை யெந்தாய்‌ போற்றி
பாகம்‌ பெண்ணுரு வானாய்‌ போற்றி
பராய்த்துறை மேவிய பரனே போற்றி
சிராப்பள்ளி மேவிய சிவனே போற்றி
மற்றோர்‌ பற்றிங்‌ கரியேன்‌ போற்றி
குந்றா லத்தெங்‌ கூத்தா போற்றி
கோகழி மேவிய கோவே போழ்றி
பரீங்கோய்‌ மலையெம்‌ மெந்தாய்‌ போற்றி
பாங்கார்‌ பழனத தழகா போற்றி
௧௭௬௦ கடம்பூர்‌ மேவிய விடங்கா போற்றி
யடைந்தவர்க்‌ கருளு மப்பா போற்றி
யித்தி தன்னின்‌ கீழிரு மூவர்க்‌
கத்திக்‌ கருளிய வரசே போற்றி
தென்னா டுடைய சிவனே போற்றி
௧௬௫. QW ETL டவர்க்கு மிறைவா போற்றி
யேனக்‌ குருளைக்‌ கருளினை போற்றி
மானக்‌ கயிலை மலையாய்‌ போற்றி
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 43

வானகத்து அமரர்‌ தாயே, போற்றி!

பாரிடை. ஐந்தாய்ப்‌ பரந்தாய்‌, போற்றி/
நீரிடை நான்காய்‌ கிகழ்ந்தாய்‌, போற்றி!
தீயிடை மூன்றாய்த்‌ திகழ்ந்தாய்‌, போற்றி!
140, வளியிடை3 இரண்டாய்‌ மகிழ்ந்தாய்‌, போற்றி1 1 காற்றில்‌
வெளியிடை ஒன்றாய்‌ விளைந்தாய்‌, போற்றி! 2 வானவெளியில்‌
அளிபவர்‌ உள்ளத்து அமுதே, போற்றி
கனவிலும்‌ தேவர்க்கு அரியாய்‌, போற்றி!
நனவிலும்‌ நாயேற்கு அருளினை, போற்றி/
145, இடை. மருது உறையும்‌, எந்தாய்‌ போற்றி [
சடையிடைக்‌ கங்கை தரித்தாய்‌, போற்றி7
ஆரூர்‌ அமர்ந்த அரசே, போற்றி!
சீர்‌ஆர்‌ திருவையாறு, போற்றி]
அண்ணாமலை எம்‌௮அண்ணா, போற்றி/
150. கண்‌ஆர்‌ அமுதக்‌ கடலே, போழ்றி!
ஏகம்பத்து உறை எந்தாய்‌, போற்றி/
பாகம்‌ பெண்‌ உரு ஆனாய்‌, போற்றி!
பராய்த்துறை மேவிய பரனே, போற்றி
சிராப்பள்ளி மேவிய சிவனே, போற்றி/
155. மற்று ஒர்பற்று இங்கு அறியேன்‌, போற்றி!
குற்றாலத்து எம்‌ கூத்தா, போற்றி!
கோகழி மேவிய கோவே, போற்றி!
ஈங்கோய்மலை எம்‌ எந்தாய்‌, போற்றி!
பாங்குஆர்‌ பழனத்து அழகா, போற்றி !
160, கடம்பூர்‌ மேவிய விடங்கா, போற்றி!
அடைந்தவர்க்கு அருளும்‌ அப்பா, போற்றி!
இத்தி? தன்னின்கீழ்‌ இரு-மூவர்க்கு 8 கல்தல மரம்‌
அத்திக்கு4 அருளிய அரசே, போற்றி] & யானைக்கு
தென்காடு உடைய சிவனே, போற்றி!
165. எந்காட்டவர்க்கும்‌ இறைவா, போற்றி!
ஏனக்‌-குருளைககு5 அருளினை, போற்றி/ 5 பன்றிக்குட்டிக்கு-
மானக்‌ கயிலை மலையாய, போற்றி!
44 திருவாசகம்‌

யருளிட வேண்டு மம்மான்‌ போற்றி

யிருள்்‌கெட வருளு மிறைவா போற்றி
eer. தளர்ந்தே னடியேன்‌ றமியேன்‌ போற்றி
களங்கொளக்‌ கருத வருளாய்‌ போற்றி
யஞ்ச லிங்கென்‌ றருளாய்‌ போற்றி
௩ஞ்சே யமுதகா நயந்தாய்‌ போற்றி
யத்தா போற்றி யையா போற்றி
௧௭௫. நித்தா போற்றி நிமலா போற்றி
பத்தா போற்றி பவனே போந்றி
பெரியாய்‌ போற்றி பிரானே போற்றி
யரியாய்‌ போற்றி யமலா போற்றி
மறையோர்‌ கோல நெறியே போற்றி
BHD. முறையோ தரியேன்‌ முதல்வா போற்றி
யூறவே போற்றி யுயிரே போற்றி
சிறவே போற்றி சிவமே போற்றி
மஞ்சா போற்றி மணாளா போற்றி
பஞ்சே ரடியாள்‌ பங்கா போற்றி
௧௮௫. யலந்தே னாயே னடியேன்‌ போற்றி
யிலங்கு சுடரம்‌ மீசா போற்றி
கவைத்தலை மேவிய கண்ணே போற்றி
குவைப்பதி மலிந்த கோவே போற்றி
மலைகா டுடைய மன்னே போற்றி
௧௯௦, கலையா ரரிகே சரியா போற்றி
திருக்கழுக்‌ குன்றிற்‌ செல்வா போற்றி
பொருப்பமர்‌ பூவணத்‌ தானே போற்றி
யருவமு முருவழு மானாய்‌ போற்றி
மருவிய கருணை மலையே போற்றி
௧௯௫. துரியமு மிறந்த சுடரே போற்றி
தெரிவரி தாகிய தெளீவே போற்றி
தோளா முத்தச்‌ ௬டரே போற்றி
யாளா னவர்கட்‌ கன்பா போற்றி
யாரா வமுதே யருளே போற்றி
 போத்றித்‌ திருஅகவல்‌ 45

அருளிட வேண்டும்‌ அம்மான்‌, போற்றி!

இருள்கெட அருளும்‌ இறைவா, போற்றி!
170. தளர்ந்தேன்‌, அடியேன்‌, தமியேன்‌, போற்றி!
களம்‌3 கொளக்‌ கருத அருளாய்‌, போற்றி! 1 இடம்‌, அறிஞர்‌ கூட்டம்‌-
சிவனடியரா இருககூட்‌
*அஞ்சேல்‌' என்று இங்கு அருளாய்‌, போற்றி! டம்‌ உள்ளம்‌
கஞ்சே அமுதா கயந்தாய்‌, போற்றி!
அத்கா போற்றி! ஐயா போற்றி!
175. மித்தா, போற்றி! நிமலா, போற்றி!
பத்தா, போற்றி! பவனே, போற்ற!
பெரியாய்‌, போற்றி! பிரானே, போற்றி!
அரியாய்‌, போற்றி! அமலா, போற்றி!
மறையோர்‌ கோல நெறியே, போற்றி!
180. முறையோ ? தரியேன்‌ ! முதல்வா போற்றி!
உறவே போற்றி! உயி3ர, போற்றி!
சிறவே2? போற்றி! சிவமே, போற்றி! உ சிறப்பாக வுளளவனே;
உயர்வாக வுள்ளவனே
.மஞ்சா,3 போற்றி! மணாளா, போற்றி! 8 மேகம்‌ போனற ௮௬
பஞ்சுஏர்‌ அடியாள்‌ பங்கா, போற்றி! ளாளனே, அழகனே,
வலிமையுடையவனே.
186, அலக்தேன்‌, காயேன்‌, அடியேன்‌, போற்றி!
இலங்குசுடர்‌ எம்‌ஈசா, போற்றி!
கவைத்தலை மேவிய கண்ணே, போற்றி!
குவைப்பதி மலிந்த கோவே, போற்றி!
மலைநாடு உடைய மன்னே, போற்றி!
190. கலைஆர்‌ அரிகேசரியாய்‌, போற்றி!
நில்‌ செல்வா போற்றி!
திருக்கழுக்குன்‌
பொருப்பு அமர்‌ பூவணத்து அரனே, போற்றி! க மலை

அருவமும்‌, உருவமும்‌ ஆனாய்‌, போற்றி! 8 தோன்றாநிலை

6 தோனறும நிலை
மருவிய” கருணை மலையே போற்றி! 7 பொருநதிய, சலந்த.
195. துரியமும்‌? சிறக்க சுடரே, போற்றி! 8 நானகாவது நிலை

தெரிவு.அரிது ஆகிய தெளிவே, போற்றி!

தோளா? முத்தச்‌ சுடரே, போற்றி! 8 தொளைக்கப்படாத
ஆள்‌ ஆனவர்கட்கு அன்பா, போற்றி!
ஆரா-அமுதே, அருளே, போற்றி!
46 திருவாசகம்‌

உ௰௰. பேரா யிரமுடைப்‌ பெம்மான்‌ போற்றி

தாளி யறுகின்‌ றாராய்‌ போற்றி
நீளொளி யாகிய நிருத்தா போற்றி
சந்தனச்‌ சாந்தின்‌ சுந்தர போற்றி
சிந்தனைக்‌ கரிய சிவமே போற்றி
மந்திர.மாமலை மேயாய்‌ போற்றி
யெந்தமை யுய்யக்‌ கொள்வாய்‌ போற்றி
புலிமுலை புல்வாய்க்‌ கருளினை போற்றி
யலைகடன்‌ மீமிசை நடந்தாய்‌ போற்றி .
கருங்குரு விக்கன்‌ றருளினை போற்றி
௨௧௦. யிரும்புலன்‌ புலர விசைந்தனை போற்றி
படியுறப்‌ பயின்ற பாவக போற்றி
யடியொடு ௩டுவீ றாளுய்‌ போற்றி
௩ரகொடு சுவர்க்க நானிலம்‌ புகாமற்‌
பரகதி பாண்டியற்‌ கருளினை போற்றி
௨௧௫. யொழிவற. நிறைந்த வொருவ போற்றி
செழுமலர்ச்‌ சிவபுரத்‌ தரசே போற்றி
கழுநீர்‌ மாலைக்‌ கடவுள்‌ போற்றி
தொழுவார்‌ மைய றுணிப்பாய்‌ போற்றி
பிழைப்பு வாய்ப்பொன்‌ றறியா காயேன்‌
. குழைத்தசொன்‌ மாலை கொண்ட ருள்‌ போற்றி
புரம்பல வெரித்த புராண போற்றி
பரம்பரஞ்‌ சோதிப்‌ பரனே போற்றி
போற்றி போற்றி புயங்கப்‌ பெருமான்‌
போற்றி போற்றி புராண காரண
௨௨௫. போற்றி போற்றி சயசய போற்றி.
 போற்றித்‌ திருஅகவல்‌ 47

200. பேர்‌ஆயிரம்‌ உடைப்‌ பெம்மான்‌, போற்றி 1

தாளி” அறுகின்‌ தாராய்‌, போற்றி 1 1 சளைக்கும்‌ கணு ஒரு
வகைப்‌ படர்கொடி
நீள்‌ ஒளி ஆகிய நிருத்கா, போற்றி [ அதன இலை
சந்தனச்‌ சாக்தின்‌3 சுக்கர, போற்றி !
8 திருநீறறின்‌
சிந்தனைக்கு அரிய சிவமே போற்றி !
205. மந்திர மாமலை மேயாய்‌, போற்றி |
எம்‌-தமை உய்யக்‌ கொள்வாய்‌ போற்றி!
புலிமுலை புல்வாய்க்கு3 அருளினை, போற்றி ! 8 மானுக்கு
அலைகடல்‌ மீமிசை ஈடந்தாய்‌, போற்றி !
கரும்‌ குருவிக்கு அன்று அருளின போற்றி]
210, இரும்‌ புலன்‌ புலர இசைக்தனை , போற்றி !
படி. உறப்பயின்ற பாவக,5 போற்றி / & நிலவுலகம்‌
அடியொடு, ஈடு, ஈறு, ஆனாய்‌, போற்றி! 5 தோறறம்‌ உடையவனே
நரகொடு, சுவர்க்கம்‌ நால்‌-கிலம்‌, புகாமல்‌,
பரகதி6 பாண்டியற்கு அருளினை, போற்றி/ 6 உயர்ந்தநிலை-வீடு
215. ஒழிவு அறகிறைக்க ஒருவ, போற்றி ॥
செழு மலர்ச்‌ சிவபுரத்து அரசே, போற்றி !
கழுகீர்‌ மாலைக்‌ கடவுள்‌, போற்றி !
தொழுவார்‌ மையல்‌ துணிப்பாய்‌, போற்றி!
பிழைப்பு, வாய்ப்பு, ஓன்று அறியா நாயேன்‌
220. குழைத்த சொல்‌-மாலை கொண்டருள்‌ போத்றி !
7 பழமையானவனே
புரம்‌ பல எரிதத புராண,*: போற்றி!
பரம்‌-பரம்‌ சோதிப்‌ பரனே, போற்றி!
போற்றி! போற்றி! புயங்கப்‌* பெருமான்‌ 1. 8 பாம்புகளை அணிந்த ,

போற்றி! போற்றி! புராண-காரண [9 9 பழமைக்கும்‌ பழமை

யான மூலப்பொருளே
225. போற்றி! போற்றி! சய, சய, போற்றி!

டட. | ஞு
48 திருவாச்கம்‌

ஐந்தாவது
திருச்சதகம்‌
(பத்தி வைராக்கிய விசித்திரம்‌)
௧. மெய்யுணர்தல்‌
க
௫. மெய்தா னரும்பி விதிர்விதிர்த்‌
துன்விரை யார்கழற்கென்‌
கைதான்‌ நலைவைத்துக்‌ கண்ணீர்‌,
ததும்பி வெதும்பியுள்ளம்‌
பொய்தான்‌ தவிர்ந்துன்னைப்‌ போற்றி
சயசய போற்றியென்னுங்‌
கைதா னெகிழ விடேனுடை
யாயென்னைக்‌ கண்டுகொள்ளே

௨
௬. கொள்ளேன்‌ புரந்தரன்‌ மாலயன்‌
வாழ்வு குடிகெடினு
௩ள்ளே னினதடி. யாரொடல்‌
லானர கம்புகினு
மெள்ளேன்‌ றிருவரு ளாலே
்‌ யிருக்கப்‌ பெறினிறைவா
வுள்ளேன்‌ பிறதெய்வ முன்னையல்‌
லாதெங்க ளுத்தமனே.,
 திருச்சதகம்‌-மெய்யுணர் தல்‌ 49

ஐந்தாவது

திருச்சதகம்‌

1. மெய்யுணர்தல்‌

என்‌ செயலும்‌ சிந்தையும்‌ சொல்லும்‌ உனக்கே;

ஏற்றருள்க
5, மெய்‌-தான்‌ அரும்பி, விதிர்‌ விதிர்த்து,
உன்‌ விரை3 ஆர்‌ கழற்கு,3 என்‌ 1 மணம்‌

MDF HTT தலை வைத்து, கண்ணீர்‌ 2 கழல்‌ அணிந்த BG:

வடிகளுக்கு
ததும்பி, வெதும்பி, உள்ளம்‌
பொய்‌-தான்‌ தவிர்ந்து, உன்னை, 4 போற்றி,
்‌ சய, சய, போற்றி! ? என்னும்‌
கை-தான்‌ நெகிழவிடேன்‌) உடையாய்‌ /
என்னைக்‌ கண்டு கொள்ளே, (1)

வேறு தெய்வத்தை எண்ணேன்‌

6, கொள்ளேன்‌ புரந்தரன்‌, மால்‌, அயன்‌* 8 இந்திரன்‌
& பிரமன்‌
வாழ்வு ; குடி கெடினும்‌,
நள்ளேன்‌₹? நினது அடியாரொடு 5 நட்புக்கொள்ளேன்‌
அல்லால்‌ ; நரகம்புகினும்‌,
6 இழிவாக எண்ணேன்‌
எள்ளேன்‌₹ திருஅருளாலே
இருக்கப்பெறின்‌ | இறைவா!
உள்ளேன்‌ £ பிற தெய்வம்‌, உன்னை ஆல்லாது 7 மனத்திற்கொள்ளேன்‌
எங்கள்‌ உத்தமனே 7 (2)
50 திருவாசகம்‌

௩.

௭, உத்தமனத்த னுடையா
னடியே கினைந்துருகி
மத்த மனத்தொடு மாலிவ
னென்ன மனகினைவி
லொத்தன வொத்தன சொல்லிட
வூரூர்‌ திரிந்தெவருக்‌
தத்த மனத்தன பேசவெஞ்‌
ஞான்றுகொல்‌ சாவதுவே.'

_ சாவமுன்‌ னாட்டக்கன்‌ வேள்வித்‌

தகர்தின்று ௩கஞ்சமஞ்சி
யாவவெக்‌ தாயென்‌ றவிதா
விடுஈம்‌ மவரவரே
மூவரென்‌ றேயெம்பி ரானொடு
மெண்ணிவிண்‌ ணாண்டுமண்மேநற்‌
ஹேவரென்‌ றேயிறு மாந்தென்ன
பாவக்‌ திரிதவரே

௫
தவமே புரிந்திலன்‌ ஐண்மல
ரிட்டுமுட்‌ டாதிறைஞ்சே
னவமே பிறந்த வருவினை
யேனுனக்‌ கன்பருள்ளாஞ்‌
சிவமே பெறுந்திரு வெய்திற்றி
லேனின்‌ நிருவடிக்காம்‌
பவமே யருளுகண்‌ டாயடி
யேற்கெம்‌ பரம்பரனே,
 திருச்சதகம்‌ - மெய்யுணர்தல்‌ 51

உனக்கே பித்தாகி ஒழிவது என்றோ ?

உத்தமன்‌, அத்தன்‌, உடையான்‌
3

அடியே நினைந்து உருகி,

மத்த 3 மனத்தொடு, * மால்‌ இவன்‌ ?3 1. பித்தேறிய
உ மயககம்‌ கொண்டவன்‌
என்ன, மன மினைவில்‌
ஒத்தன ஒத்தன சொல்லிட,
ஊர்‌ ஊர்‌ திரிந்து, எவரும்‌
"தம்‌ தம்‌ மனத்தன பேச,
எஞ்ஞான்‌ று-கொல்‌ சாவதுவே ? 3)
எம்பிரானும்‌ ஏனைய தெய்வமும்‌ ஒன்றாகுமோ₹
சாவ, முன்நாள்‌ தக்கன்‌ வேள்வித்‌
தகர்‌? தின்று, ௩ஞ்சம்‌ அஞ்சி, 3. ஆடு
ம. முறை, குறைகூறி
ஆவ / எந்தாய்‌!” என்று HoIgr® விண்ணப்பித்தல்‌:
இடும்‌ நம்மவர்‌-அவரே,
மூவர்‌ என்றே எம்பிரானொடும்‌
எண்ணி விண்‌ ஆண்டு, மண்மேல்‌
தேவர்‌ என்றே இறுமாந்து, என்ன
பாவம்‌ திரிதவரே! (4)
தரூதியில்லேன்‌ எனினும்‌ ஏற்றருள்க.
. தவமே புரிந்திலன்‌ 7) தண்மலர்‌ இட்டு
முட்டாது இறைஞ்சேன்‌ )
அவமே பிறந்த அருவினை யேன்‌ ,
்‌ உனக்கு அன்பர்‌ உள்‌ஆம்‌
சிவமே பெறும ்‌ திரு எய்திற்திலேன்‌ )
. நின்‌ திருவடிக்குஆம்‌
6. பிறப்பையே
பவமே5 அருளு-கண்டாய்‌ அடியேற்கு)
எம்‌ பரம்பரனே ! @)
52 திருவாசகம்‌

௬
கம்‌. பரந்து பல்லாய்மல ரிட்டுமுட்‌
டாதடியே யிறைஞ்சி
யிரந்தவெல்‌ லாமெபக்‌ கேபெற
லாமென்னு மன்பருள்ளங்‌
கரந்துஙில்‌ லாக்கள்வ னேகின்றன்‌
வார்கழற்‌ கன்பெனக்கு
நிரந்தர மாயரு ளாய்ஙகின்னை
யேத்த முழுவ துமே.

6r

க்கு, முழுவாதுங்‌ கண்டவனைப்‌ படைத்தான்‌

முடிசாய்த்‌ துமுன்னாட்‌
செழுமலர்‌ கொண்டுடங்குந்‌ தேடவப்‌
பாலனிப்‌ பாலெம்பிரான்‌
கழுதொடு காட்டிடை காடக
மாடிக்‌ கதியிலியா
யுழுவையின்‌ றோலுடுத்‌ துன்மத்த
மேற்கொண்‌ டுழிதருமே.

A
௧௨, உழிதரு காலுங்‌ கனலும்‌
புனலொடு மண்ணும்விண்ணு
மிழிதரு காலமெக்‌ காலம்‌
வருவது வந்ததற்பி
னுழிதரு காலத்த வுன்னடி
யேன்செய்த வல்வினையைக்‌
கழிதரு காலமு மாயவை
காத்தெம்மைக்‌ காப்பவனே.
 திருச்சதகம்‌ - மெய்யுணர்தல்‌ 53

நிலைத்த அன்பு அருளுக

10. பரந்து பல்‌ ஆய்மலர்‌ இட்டு
1 வணங்கி
முட்டாது, அடியே இறைஞ்சி,
*இரந்த3 எல்லாம்‌ எமக்கே பெறலாம்‌” 2 வேண்டிய
என்னும்‌ அன்பர்‌ உள்ளம்‌
கரந்து நில்லாக்‌ கள்வனே ! கின்‌-தன்‌ 8 மறைந்து

வார்‌4* கழற்கு? அன்பு, எனக்கும்‌ & புகழால்‌ நீண்ட

நிரந்தரமாய்‌ அருளாய்‌--ஙின்னை ட கழலணிநத
திருவடிகளுக்கு
ஏத்த முழுவதுமே. (9) 6 புகழ்ந்து வணங்க

அரியவன்‌ எளியவனே

11. முழுவதும்‌ கண்டவனைப்‌ படைத்தான்‌,* 7 திருமால்‌

முடிசாய்த்து, முன்காள்‌,
செழு மலர்‌ கொண்டு எங்கும்‌ தேட,
அப்பாலன்‌; இப்பால்‌, எம்பிரான்‌,
8 பேயோடு
கழுதொடு5 காட்டிடை நாடகம்‌
ஆடி, கதி- இலியாய்‌, 9 புலியின்‌
10 மிகக களிப்பு ஏறிய
உழுவையின்‌? தோல்‌ உடுத்து, உன்‌ மத்தம்‌10 பித்து
மேல்கொண்டு உழிதருமே13 ம 11 உலாவும்‌

கடையூழியில்‌ காப்பவன்‌
12 காற்றும்‌
12, உழிதரு காலும்‌,12 கனலும்‌,15 18 இயும
புனலொடு,14* மண்ணும்‌, விண்ணும்‌ 14 நீரொடு

இழிதரு காலம்‌, எக்காலம்‌

வருவது ? வந்ததன்பின்‌, 18 நிலைத்திருக்கும்‌
உழிதரு?5 காலத்த!36 உன்‌ அடியேன்‌ 16 காலதத்துவத்தின்‌
தலைவனே
செய்தவல்‌ வினையைக்‌
17 கடையூழிக்குப்பின்‌
கழி, தரு காலமும்‌17ஆய்‌அவை காத்து, னுள்ளகாலங்‌ கடந்த
எம்மைக்‌ காப்பவனே ! (8) காலம்‌
54 திருவாசகம்‌

௧௩. பவனெம்‌ பிரான்பனி மாமதிக்‌

கண்ணிவிண்‌ ணோர்பெருமான்‌
சிவனெம்‌ பிரானென்னை யாண்டுகொண்
டானென்‌ சிறுமைகண்டு
மவனெம்‌ பிரானென்ன கானடி
டேயேனென்ன விப்பரிசே
புவனெம்‌ பிரான்றெரி யும்பரி
சாவதி யம்புகவே

க௰
கச. புகவே தகேனுனக்‌ கன்பருள்‌
யானென்‌ பொல்லாமணியே
தகவே யெனையுனக்‌ காட்கொண்ட
தன்மையெப்‌ புன்மையரை
மிகவே யுயர்த்திவிண்‌ ணோரைப்‌
பணித்தியண்‌ ணாவமுதே
ஈகவே தகுமெம்‌ பிரானென்னை
.நீசெய்த நாடகமே

௨. அறிவுறுத்தல்‌
க்க

. நாடகத்தா லுன்னடியார்‌ போனடித்து கானடுவே

வீடகத்தே புகுந்திடுவான்‌ மிகப்பெரிதும்‌ விரைகின்றே
டடைகச்சீர்‌ மணிக்குன்றே யிடையரறா வன்புனக்கென்‌
னூடகத்தே நகின்றுருகத்‌ தந்தருளெம்‌ முடையானே.
 திருச்சதகம்‌ - அறிவுறுத்தல்‌ 55

சிறுமைக்கும்‌ ஒரு பெருமை

13. பவன்‌, எம்பிரான்‌, பனி? மாமதிக்‌ 1 நீலைத்தவன்‌-சிவபெரு
கண்ணி? விண்ணோர்‌ பெருமான்‌, மான

சிவன்‌, எம்பிரான்‌, என்னை ஆண்டு 2 குளிர்ந்த

8 முடியில்‌ சூடம்‌ மாலை
கொண்டான்‌-என்‌ சிறுமை கண்டும்‌-
அவன்‌ எம்பிரான்‌ என்ன, கான்‌
அடியேன்‌ என்ன, இப்‌ பரிசே,
புவன்‌,* எம்பிரான்‌, தெரியும்‌ & தானேதோன்றியவன்‌,
சுயம்பு-சிவபெருமான்‌
பரிசு ஆவது-இயம்புகவே. (9)

ஓரு வியப்பு
14, புகவே தகேன்‌ உனக்கு அன்பருள்‌,
யான்‌ ) என்‌ பொல்லா மணியே!
தகவே எனை உனக்குஆட்கொண்ட
தன்மை? எப்‌ புன்மையரை£ 5 தாழ்மையாக வுள்ள
வரை
மிகவே உயர்த்தி, விண்‌ ணோரைப்‌
பணித்தி;5 அண்ணா அமுதே! 6 தாழசசெய்கின்றாய்‌
ககவே? தகும்‌ - எம்பிரான்‌/ என்னை 1 €ட்டககூடாத
ரீ செய்த நாடகமே. (10) 8 நகைக்கவே

2. அறிவுறுத்தல்‌
_ இடையரு அன்பு அருளுக
14, நாடகத்தால்‌? உன்‌ அடியார்போல்‌ நடித்து, நான்‌ நடுவே
9 பொய்யான
ஜேன்‌; தோற்றத்தால்‌
வீடு-அகத்தே புகுந்திடுவான்‌, மிகப்பெரிதும்‌ விரைகின்‌ 10 பொனனா
ன்‌ லான
ஆடகம௦ச்சீர்‌ மணிக்குன்றே ! இடை௮றா அன்பு உனக்குஎ
அத்த
11 அகத்து -
ஊடுஅகத்தே3 நின்று, உருகத்தக்தருள்‌) எம்‌உடையானே!
(11) வள்ளம்‌
56 திருவாசகம்‌

௧௨
௧௬௭, யானேதும்‌ பிறப்பஞ்சே னிறப்பதனுக்‌ கென்கட வேன்‌
வானேயும்‌ பெறீல்வேண்டேன்‌ மண்ணாளவான்‌ மதித்துமிரேன்‌
டூறனேயு மலர்க்கொன்றைச்‌ சிவனேடுயம்‌ பெருமானெம்‌
மானேயுன்‌ னருள்பெறுநா ளென்றென்றே வருந்துவனே.

௧௩
கள, வருக்துவனின்‌ மலர்ப்பாத மவைகாண்பா னாயடியே
னிருக்துகல மலர்புனையே னேத்தேனாத்‌ தழும்பேறப்‌
பொருந்திய பொற்சிலைகுனித்தா யருளமுதம்‌ புரியாயேல்‌
வருந்துவன ற்‌ றமியேன்மற்‌ றென்னேகா னாமாறே.

oF

ED). ஆமாறுன்‌ நிருவடிக்கே யகங்குழையே னன்புருகேன்‌

பூமாலை புனைந்தேத்தேன்‌ புகழ்க்‌ துரையேன்‌ புத்தேளிர்‌
கோமானின்‌ நிருக்கோயி றூகேன்‌ மெழுகேன்‌ கூத்தாடேன்‌
சாமாறே விரைகின்றேன்‌ சதுராலே சார்வானே.

க ௫
௧௯, வானாகி மண்ணாகி வளியாகி யொளியாகி
யூனாகி யுயிராகி யுண்மையுமா யின்மையுமாய்க்‌
கோனாகி யானெனதென்‌ றவரவரைக்‌ கூத்தாட்டு
வானாகி கின்றாயை யென்‌ சொல்லி வாழ்த்‌ துவனே

௧௬
a. வாழ்த்‌ துவதும்‌ வானவர்க டரம்வாழ்வான்‌ மனகின்பா ற்‌
ரூழ்த்துவதும்‌ தாமுயர்ந்து தம்மையெல்லாக்‌ தொழவேண்டிச்‌
சூழத்துமது கரமுரலுக்‌ தாரோயை நாயடியேன்‌
பாழ்த்தபிறப்‌ பறுத்திடுவான்‌ யானுமுன்னைப்‌ பரவுவனே.
 திருச்சதகம்‌ - அறிவுறுத்தல்‌ 57

அருள்‌ பெறும்‌ காள்‌ என்று ?

16. யான்‌ ஏதும்‌ பிறப்பு அஞ்சேன்‌; இறப்பு- அதனுக்கு என்‌ கட வேன்‌ ?
வானேயும்‌ பெறில்‌ வேண்டேன்‌; மண்‌ ஆள்வான்‌ மதித்தும்‌ இரேன்‌;
தேன்‌ ஏயும்‌ மலர்க்‌ கொன்றைச்‌ சிவனே! எம்பெருமான்‌! எம்‌
மானே!!உன்‌ அருள்‌ பெறும்‌ காள்‌ என்று?? என்றே, வருந்துவனே.
(12)

பாடின்‌ றிப்‌ பபன்‌ வேண்டுகிறேன்‌

17. வருக்துவன்‌, நின்‌ மலர்ப்பாதம்‌- அவை காண்பான்‌; காய்‌-அடியேன்‌
இருந்து நலமலர்‌ புனேயேன்‌; ஏத்தேன்‌1 நாத்தழும்பு ஏற; 1 iad
பொருந்திய பொன்‌ சிலை? குனித்தாய்‌! அருள்‌ அமுதம்‌ புரியாயேல்‌,ஃ ee
வருக்துவன்‌ அத்தமியேன்‌; மற்று என்னேகான்‌ ஆம்‌ ஆறே? (18)

அகம்‌ குழையாது அழிகின்றேன்‌

18. ஆம்‌ஆறு உன்‌ திருவடிக்கே அகம்‌ குழையேன்‌; அன்பு உருகேன்‌); 8 உள்ளம
பூமாலை புனைந்து ஏத்தேன்‌; புகழ்ந்து உரையேன்‌; புத்தேளிர்‌4 4 தேவர்‌
கோமான்‌! மின்‌ திருக்கோயில்‌ தூகேன்‌, மெழுகேன்‌, கூத்துஆடேன்‌,
சாம்‌-ஆறே விரைகின்றேன்‌-சதுராலே* சார்வானே! (14) கல்‌
யாலே
எல்லாம்‌ நீயே: வாழ்த்துவது எப்படி ?
19. வான்‌ஆகி, மண்‌ஆகி, வளிஆகி, ஒளிஆகி,
ஊன்‌ஆகி, உயிர்‌.ஆகி, உண்மையும்‌ஆய்‌, இன்மையும்‌ஆய்க்‌,
கோன்‌ ஆகி, 'யான்‌ எனது” என்று அவர்‌-னவரைக்‌ கூத்தாட்டு-
வான்‌ஆகி ஙின்றாயை, என்‌ சொல்லி வாழ்த்துவனே ! (15)

பயன்‌ கருதாது பணிவார்‌ யார்‌*

20. வாழ்த்துவதும்‌ வானவர்கள்‌ தாம்‌ வாழ்வான்‌; மனம்‌ ஙின்பால்‌ 6 வண்டு.
தாழ்த்துவதும்‌, தாம்‌ உயர்ந்து, தம்மை எல்லாம்‌ தொழவேண்டி.; ; நல்கும்‌
சூழ்த்து மதுகரம்‌£ முரலும்‌? தாரோயை,8 நாய்‌- அடியேன்‌, உடைய உன்னை
பாழ்த்த பிறப்பு அறுத்திடுவான்‌, யானும்‌ உன்னைப்‌ பரவுவனே. (16)
58 திருவாசகம்‌

BOT

. பரவுவா ரிமையோர்கள்‌ பாடுவன கால்வேதங்‌

குரவுவார்‌ குழன்மடவாள்‌ கூறுடையா ளொருபாகம்‌
விரவுவார்‌ மெய்யன்பி னடியார்கண்‌ டமன் மேலுன்‌
னரவுவார்‌ கழலிணைகள்‌ காண்பாரோ வரியானே.

௧௮
, அரியானே யாவர்க்கு மம்பரவா வம்பலத்தெம்‌
பெரியானே சிறியேனை யாட்கொண்ட பெய்கழற்கீழ்‌
விரையார்ந்த மலர்தூவேன்‌ வியந்தலறே னயக்துரு கேன்‌
றரியேனா னாமாவறென்‌ சாவேனான்‌ சாவேனே

௧௯

, வேனில்வேண்‌ மலர்க்கணைக்கும்‌ வெண்ணகைச்செவ்‌ வாய்க்கரிய

பானலார்‌ கண்ணியர்க்கும்‌ பதைத்துருகும்‌ பாழ்கெஞ்சே
யூனெலா கின்றுருகப்‌ புகுந்தாண்டா னின்றுபோய்‌
வானுளான்‌ காணாய்நீ மாளாவாழ்‌ கின்றாயே.

உ௰
. வாழ்கின்றாய்‌ வாழாத நெஞ்சமே வல்வினைப்பட்‌
டாழ்கின்றா யாழாமற்‌ காப்பானை யேத்தாதே
சூழ்கின்றாய்‌ கேடுனக்குச்‌ சொல்கின்றேன்‌ பல்காலும்‌
வீழ்கின்றாய்‌ நீயவலக்‌ கடலாய வெள்ளத்தே.

௩. சுட்டறுத்தல்‌
26

. வெள்ளந்தாழ்‌ விரிசடையாய்‌ விடையாய்‌ விண்ணோர்‌

பெருமானே யெனக்கேட்டு வேட்ட மெஞ்சாய்ப்‌
பள்ளந்தாழுறு புனலிற்‌ கீழ்மே லாகப்‌
. பதைத்துருகு மவர்றிற்க வென்னை யாண்டாய்க்‌
குள்ளந்தா ணின்றுச்சி யளவு கெஞ்சா
யுருகாதா லுடம்பெல்லாங்‌ கண்ணா யண்ணா
வெள்ளந்தான்‌ பாயாதா ளெஞ்சங்‌ கல்லாங்‌
கண்ணிணையு மரமாக்தீ வினையி னேற்கே,
 திருச்சதகம்‌ - சுட்டறுத்தல்‌ 59

காண்பவர்‌ யார்‌ ?
21. பரவுவார்‌ இமையோர்கள்‌; பாடுவன நால்வேதம்‌;
குரவு வார்‌ குழல்‌ மடவாள்‌ கூறு உடையாள்‌, ஒருபாகம்‌); 1 குராமலர்‌
விரவுவார்‌ மெய்அன்பின்‌ அடியார்கள்‌, மேன்‌ மேல்‌; உன்‌
அரவு?£வார்‌? கழல்‌- இணைகள்‌ * காண்பாரோ, அரியானே?(17) 9 ஒலி, அராவிய.
9 புகழால்‌ நீண்ட
4 cart eee
நன்றியில்லேன்‌
யாவர்க்கும்‌! அம்பரவா /5 அம்பலத்து எம்‌ 5 [ஜான] வெளி:
22, அரியானே
wns வுளளவனே
பெரியானே! சிறியேனை ஆட்கொண்ட பெய்‌-கழல்கீழ்‌
விரை€ஆர்ந்த மலர்‌ தாவேன்‌; வியந்து அலஜேன்‌; நயந்து உருகேன்‌) 6 மணம்‌
தரியேன்‌) கான்‌ஆம்‌ ஆறுஎன்‌? சாவேன்‌; கான்‌ சாவேனே/(18)

சிற்றின்பத்துக்கு உருகிப்‌ பேரின்பத்தை விடுவதா ?

23. வேனில்‌-வேள்‌£ மலர்க்கணைக்கும்‌, வெள்‌-௩கை, செவ்‌-வாய்‌, கரிய * காமன்‌
பரனல்‌8ஆர்‌ கண்ணியர்க்கும்‌, பதைத்து உருகும்‌ பாழ்‌ நெஞ்சே! 8 நீலமலர்‌
ஊன்‌ எலாம்‌ நின்று உருக, புகுந்து ஆண்டான்‌; இன்றுபோய்‌
வான்‌ உளான்‌; காணாய்‌; நீ, மாளாவாழ்கின்றாயே. (19)

அவலக்கடலில்‌ வீழாதே
24, வாழ்கின்றாய்‌! வாழாத நெஞ்சமே! வல்வினைப்பட்டு
ஆழ்கின்‌ றாய்‌; ஆழாமல்‌ காப்பானை எத்தாதே,
சூழ்கின்‌ றாய்‌ கேடு உணக்கு) சொல்கின்‌ ஜேன்‌, பல்காலும்‌)
வீழ்கின்றாய்‌ நீ, அவலக்கடல்‌? ஆய வெள்ளத்தே, (20) 9 அன்பக்கடல்‌

8. சுட்டறுத்தல்‌
கல்நெஞ்சம்‌
25, வெள்ளம்‌3௦ தாழ்விரிசடையாய்‌! விடையாய்‌! விண்‌ ணோர்‌ 30 கங்கை
பெருமானே! எனக்கேட்டு வேட்ட நெஞ்சாய்‌
பள்ளம்‌ தாழ்‌ உறு புனலில்‌, கீழ்மேலாக,
பதைத்து உருகும்‌-அவர்‌ நிற்க, என்னை ஆண்டாய்க்கு,
உள்ளந்தாள்‌ நின்று உச்சி அளவும்‌ கநெஞ்சாய்‌
உருகாதால்‌, உடம்பு எல்லாம்‌ கண்ணாய்‌, அண்ணா!
வெள்ளம்‌-தான்‌ பாயாதால்‌, கெஞ்சம்‌ கல்‌ஆம்‌;
கண்‌ -இணையும்‌ மரம்‌ ஆம்‌-தீவினையினே ற்கே. (21)
60 திருவாசகம்‌

௨௨௨

௨௬. வினையிலே கிடந்தேனைப்‌ புகுந்து நின்று

. போதுகான்‌ வினைக்கேட னென்பாய்‌ போல
வினையனா னென்றுன்னை யறிவித்‌ தென்னை
யாட்கொண்டெம்‌ பிரானானாய்க்‌ கிரும்பின்‌ பாவை
யனையகான்‌ பாடேனின்‌ ரடே orbs ar
வலறிடே னுலறிடே னாவி சோரேன்‌
முனைவனே முறையோகா னான வாறு
முடிவறியேன்‌ முதலந்த மாயி னானே.

௨௩

. ஆயஙநான்‌ மறையவனு நீயே யாத

லறிந்தியா னியாவரினுங்‌ கடைய னாய
காயினே னாதலையு கோக்கிக்‌ கண்டு
நாதனே கானுனக்கோ ரன்ப னென்பே
னாயினே னாதலா லாண்டு கொண்டா
யடியார்தா மில்லையே யன்‌ றி மற்றோர்‌
பேயனே னிதுதானின்‌ பெருமை யன்றே
யெம்பெருமா னென்சொல்லிப்‌ பேசுகேனே,

சு

௨௮. பேசிற்றா மீனே யெந்தா யெந்தை

பெருமானே யென்றென்றே பேசிப்‌ பேசிப்‌
பூசிற்றான்‌ றிருநீறே நிறையப்‌ பூசிப்‌
போற்றியெம்‌ பெருமானே யென்று பின்றா
Car Sar Hh பிறப்பிறப்பைக்‌ கடந்தார்‌ தம்மை
யாண்டானை யவாவெள்ளக்‌ கள்வனேனை
மாசற்ற மணிக்குன்றே யெந்தா யந்தோ
வென்னைநீ யாட்கொண்ட வண்ணந்தானே.
 திருச்சதகம்‌ - சுட்டறுத்தல்‌ 67

நான்‌ இல்வாறு ஆகலாமோ?

26. வினையிலே கிடந்தேனை, புகுந்து கின்று,
போது, கான்‌ வினைக்கேடன்‌ * என்பாய்‌ போல,
*இனையன்‌ நான்‌' என்று உன்னை அறிவித்து, என்னை-
ஆட்கொண்டு, எம்பிரான்‌ ஆனாய்க்கு, இரும்பின்‌ பாவை
அனைய நான்‌, பாடேன்‌, நின்று ஆடேன்‌; அந்தோ!
அலறிடேன்‌) உலறிடேன்‌; ஆவி சோரேன்‌)
முனைவனே! முறையோ, கான்‌ ஆன ஆறு?
முடிவு அறியேன்‌; முதல்‌, அந்தம்‌, ஆயினானே. (28)
அணுகும்முன்‌' அருள்‌ செய்தாயே !
1 நான்கு வேதங்களா
27. ஆய கான்‌ மறையவனும்‌3 நீயே ஆதல்‌ க ஓம்‌ போற்றப்பெற்ற
‘ . .
அறிந்து, யான்‌ யாவரினும்‌ கடையன்‌ ஆய 'வனும
நாயினேன்‌ ஆதலையும்‌ நோக்கிக்‌ கண்டும்‌,
நாதனே ! நான்‌ உனக்கு ஓர்‌ அன்பன்‌ என்பேன்‌”
ஆயினேன்‌; ஆதலால்‌, ஆண்டு கொண்டாய்‌)
அடியார்‌-தாம்‌ இல்லையே? அன்றி மற்றுஓர்‌
பேயனேன்‌ ? இது-தான்‌ நின்பெருமை அன்ஜே!
"எம்பெருமான்‌ / என்‌ சொல்லிப்‌ பேசுகேனே ? (23)

தலையாயவர்‌ நிற்கக்‌ கடையேனை ஆண்டாய்‌

28. பேசின்‌, தாம்‌ ஈசனே, எந்தாய்‌, எந்தை
பெருமானே?!” என்று என்றே பேசிப்பேசி)
பூசின்‌, தாம்‌ திருநீேற நிறையப்பூசி) 2 பினவாங்காத
போற்றி எம்பெருமானே ' என்று; பின்ரு3
நேசத்தால்‌ பிறப்பு இறப்பைக்‌ கடந்தார்‌-தம்மை
ஆண்டானே ! அவா வெள்ளக்‌ கள்வனேனை,
மா௬அ.ற்ற மணிக்குன்றே! எந்தாய்‌! அந்தோ!
என்னைநீ ஆட்கொண்ட வண்ணம்‌ தானே ? (24)
 திருவாசகம்‌

௨௫
௨௯, வண்ணரந்தான்‌ சேயதன்று வெளிதே யன்ற
னேக னேக னணுவணுவி லிறந்தா யென்றங்‌
கெண்ணந்தான்‌ றடுமாறி யிமையோர்‌ கூட்ட.
மெய்துமா றறியாத வெந்தா யுன்றன்‌
வண்ணந்தா னதுகாட்டி வடிவு காட்டி
மலர்க்‌ கழல்க ளவைகாட்டி வழியற்‌ றோனைத்‌
திண்ணந்தான்‌ பிறவாமற்‌ காத்தாட்‌ கொண்டா
யெம்பெருமா னென்சொல்லிச்‌ சிந்திக்‌ கேனே.

2. dir

௩௦. சிந்தனைகின்‌ றனக்காக்கி நாயி னேன்றன்‌

கண்ணிணைஙின்‌ நிருப்பாதப்‌ போ துக்‌ காக்கி
வந்தனையு மம்மலர்க்கே யாக்கி வாக்குன்‌
மணிவார்த்தைக்‌ காக்கியைம்‌ புலன்க ளார
வந்தெனையாட்‌. கொண்டுள்ளே புகுந்த விச்சை
மாலமுதப்‌ பெருங்கடலே மலையே யுன்னைத்‌
தந்தனை செந்‌ தாமரைக்கா டனைய மேனித்‌
தனிச்சுடரே யிரண்டுமிலித்‌ தனிய னேற்கே.

௨௭
௩௮௯. குனியனேன்‌ பெரும்பிறவிப்‌ பெளவத்‌ தெவ்வத்‌
தடந்திரையா லெற்றுண்டுபற்றொன்‌ றின்றிக்‌
கனியினேர்‌ துவர்வாயா ரென்னுங்‌ காலாற்‌
கலக்குண்டு காமவான்‌ சுறவின்‌ வாய்ப்பட்‌
டினியென்னே யுய்யுமா றென்றென்றெண்ணி
யஞ்செழுத்தின்‌ புணைபிடித்துக்‌ கிடக்கின்‌ றறனே
முனைவனே முதலந்த மில்லா மல்லற்‌
கரைகாட்டி யாட்கொண்டாய்‌ மூர்க்க னேற்கே.
 திருச்சதகம்‌ - சுட்டறுத்தல்‌ 63

இமையவர்க்கு அரியவன்‌ எளியனை ஆண்டான்‌

. . . oa : I ம்‌
29. வண்ணம்‌-3தான்‌, சேயது5 அன்று; வெளிதே அன்று; 2 oot a
அனேகன்‌;5 ஏகன்‌;* அணு; அணுவில்‌ இறக்தாய்‌; என்று அங்கு
எண்ணம்‌-தான்‌ தடுமாறி, இமையோர்‌ கூட்டம்‌ 3 பலவாகவுளளவன்‌
எய்தும்‌ ஆறு அறியாத எந்தாய்‌! உன்‌-தன்‌ * ஒனருகவுள்ளவன்‌
வண்ணம்‌-தான்‌-அது காட்டி, வடிவு காட்டி,
மலர்க்கழல்கள்‌- அவை காட்டி, வழி அற்றேனை,
திண்ணம்‌-தான்‌ பிறவாமல்‌ காத்து ஆட்கொண்டாய்‌;
எம்பெருமான்‌ / என்‌ சொல்லிச்‌ சிகந்திக்கேனே? (25)

ஆட்கொண்ட அமுதக்‌ கடல்‌

30. சிந்தனை நின்‌-தனக்கு ஆக்கி, நாயினேன்‌ -தன்‌
கண்‌-இணை நின்‌-திருப்பாதப்‌ போதுக்கு ஆக்கி,
வந்தனையும்‌ அம்மலர்க்கே ஆக்கி, வாக்கு, உன்‌
மணி-வார்த்தைக்கு ஆக்கி, ஐம்புலன்கள்‌ ஆர
வந்து, எனை ஆட்கொண்டு, உள்ளே புகுந்த விச்சை
மால்‌5 அமுதப்‌ பெரும்‌ கட லே! மலையே! உன்னைத்‌ ந ஆசைகொள்ளுதற்கு
தந்தனை; செம்‌-தாமரைக்காடு அனைய மேனித்‌ கூரிய
தனிச்சுடரே! இரண்டும்‌ இல்‌ இத்தனியனே ற்கே,(26)

கடலில்‌ ஆழாமல்‌ கரை காட்டினான்‌

31, தனியனேன்‌, பெரும்‌ பிறவிப்‌ பெளவத்து,? எவ்வம்‌? ்‌ கடலில்‌
தடம்‌ திரையால்‌, எ.ற்றுண்டு, பற்று ஒன்று இன்றித்‌,89 அஷயால்‌
அன்பம்‌

கனியின்கேர்‌ துவர்வாயார்‌ என்னும்‌ காலால்‌? காற்றால்‌

கலக்குண்டு, காம வான்சுறவின்‌ வாய்ப்பட்டு,
*இனி, என்னே உய்யும்‌ ஆறு?'என்று என்று எண்ணி,
அஞ்சு எழுத்தின்‌1௦ புணே33 பிடித்துக்‌ கிடக்கின்றேனை, 10 *நமசவாய! என்‌
முனைவனே ! முதல்‌, அந்தம்‌, இல்லா மல்லல்‌ 12 ண்டர்‌ வலை
கரை காட்டி, ஆட்கொண்டாய்‌, மூர்க்கனே ற்கே, (27) 12 வளப்பம்‌
64 திருவாககம்‌

௨௮
௩௨. கேட்டாரு மறியாதான்‌ கேடொன்‌ றநில்லான்‌
கிளையிலான்‌ கேளாதே யெல்லாங்‌ கேட்டா
ஞட்டார்கள்‌ விழித்திருப்ப ஞாலத்‌ துள்ளே
நாயினுக்குத்‌ தவிசிட்டு காயி னேற்கே
காட்டா தனவெல்லாங்‌ காட்டிப்‌ பின்னுங்‌
கேளா தனவெல்லாங்‌ கேட்பித்‌ தென்னை
மீட்டேயும்‌ பிறவாமற்‌ காத்தாட்‌ கொண்டா
னெம்பெருமான்‌ செய்திட்ட விச்சை தானே.

௨௯

௩௩, விச்சைதா னிதுவொப்ப துண்டோ கேட்கின்‌

மிகுகாத லடியார்தம்‌ மடிய னாக்கி
யச்சந்தீர்த்‌ தாட்கொண்டா னமுத மூறி
யககெகவே புகுந்தாண்டா னன்பு கூர
வச்சனாண்‌ பெண்ணலியா காச மாகி
யாரழலா யந்தமா யப்பா னின்று
செச்சைமா மலர்புரையு மேனி யெங்கள்‌
சிவபெருமா னெம்பெருமான்‌ ஹறேவர்‌ கோவே.

௩௦
௩௪. தேவர்கோ வறியாத தேவ தேவன்‌
செழும்பொழில்கள்‌ பயந்துகாத்‌ தழிக்கு மற்றை
மூவர்கோ னாய்றின்‌ற முதல்வன்‌ மூர்த்தி
மூதாதை மாதாளும்‌ பாகத்தெற்தை
யாவர்கோ னென்னையும்வநட்‌ தாண்டு கொண்டான்‌
யாமார்க்குங்‌ குடியல்லோம்‌ யாது மஞ்சோ
மேவினோ மவனடியா ரடியா ரோடு
மேன்மேலுங்‌ குடைந்தாடி யாடு வோமே,
 திருச்சதகம்‌ - சுட்டறுத்தல்‌ 65

புலனாகாதன எல்லாம்‌ புலப்படுத்தினான்‌

92, கேட்டு ஆரும்‌ அறியாதான்‌; கேடு ஒன்று இல்லான்‌;
கிளை! இலான்‌; கேளாதே எல்லாம்‌ கேட்டான்‌; 1 சுற்றம்‌
நாட்டார்கள்‌ விழித்திருப்ப, ஞாலத்துள்ளே
நாயினுக்குத்‌ தவிசு இட்டு, நாயினே ந்கே
காட்டாதன எல்லாம்‌ காட்டி, பின்னும்‌
கேளாதன எல்லாம்‌ கேட்பித்து, என்னை
மீட்டேயும்‌ பிறவாமல்‌ காத்து, ஆட்கொண்டான்‌ -
எம்பெருமான்‌ செய்திட்ட விச்சை? - தானே! (28) 8 வித்தை

அச்சம்‌ தீர்த்தான்‌
82, விச்சை-தான்‌ இது ஒப்பது உண்டோ ? கேட்கின்‌
மிகு காதல்‌ அடியார்‌-தம்‌ அடியன்‌ ஆக்கி,
அச்சம்‌ தீர்த்து ஆட்கொண்டான்‌; அமுதம்‌ ஊறி,
அகம்‌ நெகவே புகுந்து, ஆண்டான்‌, அன்பு கூர;
அச்சன்‌, ஆண்‌, பெண்‌, அலி, ஆகாசம்‌ ஆகி,
ஆர்‌ அழல்‌-ஆய்‌, அந்தம்‌-ஆய்‌, அப்பால்‌ நின்ற
செச்சை மா-மலர்‌ புரையும்‌ மேனி, எங்கள்‌ 3 வெட்டி
சிவபெருமான்‌, எம்பெருமான்‌, தேவர்‌-கோவே ((29)

அருளால்‌ விளைந்த பெருமிதம்‌

94, தேவர்‌-கோ அறியாத தேவ-தேவன்‌
செழும்‌ பொழில்கள்‌4 பயந்து,5 காத்து, அழிக்கும்‌ மற்றை
க்‌ உலகங்கள்‌

ந தோற்றுவித்து
மூவர்‌ கோனாய்‌ நின்ற முதல்வன்‌; மூர்த்தி)
மூதாதை; மாது ஆளும்‌ பாகத்து எந்தை;
யாவர்‌ கோன்‌) என்னையும்‌ வந்து ஆண்டுகொண்டான்‌)
யாம்‌ ஆர்க்கும்‌ குடி அல்லோம்‌; யாதும்‌ அஞ்சோம்‌; 6 கலந்தோம்‌
மேவினோம்‌? அவன்‌ அடியார்‌ அடியாரோடு £$
மேன்‌ மேலும்‌ குடைந்து ஆடி, ஆடுவோமே, (80)
66 திருவாசகம்‌

௪. ஆன்மசுத்தி
(அறுசிர்க்கழி நெடிலடி யாசிரிய விருத்தம்‌)

௩4

௩.௫. ஆடு கின்றிலை கூத்துடை யான்கழத்‌

கன்பிலை யென்புருகிப்‌,
பாடு கின்றிலை பதைப்பதுஞ்‌ செய்கிலை,
பணிகிலை பாதமலர்‌
சூடு கின்றிலை ஆட்டுகின்‌ ஐதுமிலை
. . துணையிலி பிணகெஞ்சே,
தேடு கின்றிலை தெருவுதோ றலறிலை
செய்வதொன்‌ ஐறியேனே.

ந...

., அறிவி லாதவெ வனைப்புகுக்‌ தாண்டுகொண்

ட.மிவதை யருளிமெய்ற்‌ , .
சகெறியெ லாம்புல மாக்கிய வெக்தையைப்‌
பந்தனை யறுப்பாணைப்‌
பிறிவி லாதவின்‌ னருள்கள்‌ பெற்றிருந்து
மாரறாடுதி பிண கெஞ்சே
கிறியெ லாமிகக்‌ கீழ்ப்படுத்‌ தாய்கெடுத்‌
தாயென்னைக்‌ கெடுமாற,

(6.16.

. மாறி கின்றெனைக்‌ கெடக்கிடம்‌ தனையையெம்‌

மதியிலி மடகெஞ்சே
Cam) Her Mov மினையுனைச்‌ சிக்கெனச்‌
சிவனவன்‌ மிரடோண்மேல்‌
நீறு நின்றது கண்டனை யாயினு
நெக்கிலை யிக்காயம்‌
கீறு கின்றிலை கெடுவதுன்‌ பரிசிது
கேட்கவுங்‌ கில்லேனே.
 திருச்சதகம்‌ - ஆன்மசுத்தி 67

4. ஆன்ம சுத்தி
மடிந்த மனம்‌
96. ஆடுகின்‌ நிலை ; கூத்து உடையான்‌ கழற்கு
அன்பு இலை; என்பு உருகிப்‌
பாடுகின்‌ நிலை ; பதைப்பதும்‌ செய்கிலை ;
பணிகிலை; பாத-மலர்‌
சூடுகின்‌ நிலை ; சூட்டுகின்றதும்‌ இலை!
துணை இலி பிண கெஞ்சே !
தேடுகின்‌ நிலை); தெருவுதோறு அல.நிலை ;
செய்வது ஒன்று அறியேனே. (81)

மாறுபட்ட மனம்‌

96. அறிவு இலாத எனை, புகுந்து ஆண்டுகொண்டு

அ றிவதை அருளி, மெய்க்‌-
நெறி எலாம்‌ புலம்‌ ஆக்கிய எந்தையை,
பந்தனை. அறுப்பானை, . 1 தட்டி

பிறிவு இலாத இன்‌ அருள்கள்‌ பெற்றிருந்தும்‌

மாறு ஆடுதி; பிண நெஞ்சே !
கிறி2 எலாம்‌ மிக, கீழ்ப்படுத்தாய்‌; 8 பெய்‌ தடை
கெடுத்தாய்‌ என்னைக்‌ கெடுமாறே. (82)

நம்பத்தகாத மனம்‌

97. மாறி நின்று எனைக்‌ கெடக்‌ கிடந்தனையை,

எம்‌ மதி இலி மட நெஞ்சே!
தேறுகின்‌ நிலம்‌ இனி உனை சிக்கென $ சிவன்‌- $ உறுதியாக
அவன்‌ திரள்‌ தோள்‌ மேல்‌
நீறு நின்றது கண்டனை; ஆயினும்‌,
கெக்கிலை;4 இக்‌ காயம்‌ & நெடழவில்லை
கீறுகின்‌ நிலை; கெடுவது உன்‌ பரிசு-இது;
கேட்கவும்‌ கில்லேனே.5 (33) 6 ஆற்றலில்லாதவனாக
இருக்கின்றேன்‌
 திருவா௫கம்‌

௬.௪

௩௮. கிற்ற வாமன மேகெடு வாயுடை

யானடி. நாயேனை
விற்றெ லாமிக வாள்வதற்‌ குரியவன்‌
விரைமலர்த்‌ திருப்பாத
முற்றி லாவிளக்‌ தளிர்பிரிந்‌ திருந்துநீ
யுண்டன வெல்லாமுன்‌
னற்ற வாறுகின்‌ னறிவுகின்‌ பெருமையு
மனவறுக்‌ கில்லேனே.

௩௫
. அளவ றுப்பதற்‌ கரியவ னிமையவர்க்‌
கடியவர்க்‌ கெளியானங்‌
களவ றுத்துகின்‌ டுண்டமை கருத்தினுட்‌
கசிந்துணர்ந்‌ திருந்தேயும்‌
உளக நுத்துனை கினைந்துளம்‌ பெருங்களன்‌
செய்தது மிலைகெஞ்சே
பளக றுத்துடை யான்கழல்‌ பணிந்திலை
பரகதி புகுவானே,

௩௬
Fb. புகுவ தாவதும்‌ போதர வில்லதும்‌
பொன்னகர்‌ புகப்போதற்‌
குகுவதாவது மெந்தையெம்‌ பிரானென்னை
யாண்டவன்‌ கழற்கன்பு
கெகுவ தாவது நித்தலு மமுதொடு
தேனொடு பால்கட்டி
மிகுவ தாவது மின்றெனின்‌ மற்றிதற்‌
கென்செய்கேன்‌ வினையேனே,
 திருச்சதகம்‌ - ஆன்மசு த்தி 69

ஓய்வற்ற மனம்‌ 1 804+ தவா எ செயல்‌

ஒழியாத
38. கிற்றவா” மனமே !(?) கெடுவாய்‌; உடையான்‌ சிற்று-அவாம்‌-
அற்ப
மானவற்றை விரும்‌
அடி-காயேனை பும்‌
விற்று எலாம்‌ மிக ஆள்வதற்கு உரியவன்‌ இற்றவா-செய்த
விரை மலர்த்‌ திருப்பாதம்‌ தென்ன
முற்று இலா இளம்‌ தளிர்‌ பிரிந்திருந்து,
நீ உண்டன எல்லாம்‌ முன்‌
அற்ற ஆறும்‌, கின்‌ அறிவும்‌, நின்‌ பெருமையும்‌
அளவு அறுக்கில்லேனே. (84)

கருணைக்குக்‌ கசியா மனம்‌

39, அளவு அறுப்பதற்கு அரியவன்‌, இமையவர்க்கு;
அடியவர்க்கு எளியான்‌; ஈம்‌
களவு2 அறுத்து நின்று ஆண்டமை, கருத்தினுள்‌. 8 பொய்ம்மை
கசிந்து உணர்ந்திருந்தேயும்‌,
9 உள்ளனபோல்‌ தோன்‌
உள? கறுத்து, உனை நினைந்து, உளம்‌ பெரும்களன்‌ பவைகளை
செய்ததும்‌ இலை; நெஞ்சே ! & சினநது விலக்கி
பளகு5 அறுத்து உடையான்‌ கழல்‌ பணிந்திலை- 5 குற்றம்‌
பரகதி புகுவானே. (85)
என்‌ செய்வேன்‌ ?

40. புகுவதும்‌ ஆவதும்‌, போதரவு இல்லதும்‌

பொன்‌-ஈகர்‌ புகப்‌ போதற்கு
உகுவது? ஆவதும்‌, எந்தை, எம்பிரான்‌,
என்னை ஆண்டவன்‌ கழற்கு அன்பு
நெகுவது£ ஆவதும்‌, நித்தலும்‌ அமுதொடு, 6 உள்ளம்‌ குழைவது

தேனொடு, பால்‌, கட்டி,5 7 நெடிழவது, உருகுவது

8 கற்கண்டு, கருப்புக்கட்டி
மிகுவது ஆவதும்‌, இன்று எனின்‌, மற்று இதற்கு
என்‌ செய்கேன்‌ வினையேனே ? (96
 திருவாசகம்‌

௩௭

Fé, வினையென்‌ போலுடை யார்பிற ராருடை

யானடி காயேளைத்‌,
தினையின்‌ பாகமும்‌ பிரிவது திருக்குறிப்‌
பன்றுமற்‌ றதனாலே, ்‌
முனைவன்‌ பரதகன்‌ மலர்பிரிர்‌ திருந்துகான்‌
முட்டிலேன்‌ றலைகீறே
னினையன்‌ பாவனை யிரும்புகன்‌ மனஞ்செவி
யின்னதென்‌ றறியேனே.

BH
௪௨, ஏனை யாவரு மெய்திட லுற்றுமற்‌
றின்னதென்‌ றறியாத
தேனை யானெயைக்‌ கரும்பினின்‌ றேறலைச்‌
சிவனையென்‌ சிவலோகக்‌
கோனை மானன கோக்கிதன்‌ கூறனைக்‌
குறுகிலே னெடுங்காலம்‌
ஊனை யானிருக்‌ தோம்புகின்‌ ஜேன்கெடு
வேனுயி ரோயாதே,

௩௯
ச்ம்‌, ஓய்வி லாதன வுவமனி லிறந்தன
வொண்மலர்த்‌ தாடந்து
நாயி லாகிய குலத்தினுங்‌ கடைப்படுமென்னை
நன்னெறி காட்டித்‌
தாயி லாகிய வின்னருள்‌ புரிந்தவென்‌
றலைவனை நனிகாணேன்‌
தீயில்‌ வீழ்கிலேன்‌ றிண்வரை யுருள்கிலேன்‌
செழுங்கடல்‌ புகுவவேனே.,
 திருச்சதகம்‌ - ஆன்மசுத்தி

பிரியாதவனைப்‌ பிரிந்து வாழ்வதா ?

41. வினை என்போல்‌ உடையார்‌ பிறர்‌ ஆர்‌ ?
உடையான்‌, அடி-காயேனைத்‌
தினையின்‌ பாகமும்‌ பிரிவது திருக்குறிப்பு அன்று)
மற்று அதனாலே, ர ர.
முனைவன்‌ பாத ஈல்‌-மலர்‌ பிரிந்திருக்கும்‌,
நான்‌ முட்டிலேன்‌, தலை கீஜேன்‌ ;
இனையன்‌ பாவனை, இரும்பு; கல்‌, மனம்‌; செவி,
இன்னது என்று அறியேனே, (87)
அவனை அணுகா உயிர்‌ எதற்கு?
48, ஏனை யாவரும்‌ எய்திடல்‌ உற்று, மற்று
இன்னது என்று அறியாத
தேனை, ஆன்‌ கெயை, கரும்பின்‌ இன்‌ தேறலை,3 1 சாற்றை
சிவனை, என்‌ சிவலோகக்‌ :
கோனை மான்‌ அன கோக்கி-தன்‌ கூறுனே$ 8 இறைவனை
குறுகிலேன்‌ ; நெடும்‌ காலம்‌, 9 மான்‌ போன்ற பார்‌
வையை யுடைய உமை
ஊனை யான்‌ இருக்து ஓம்புகின்‌ றேன்‌ ; யம்மையாரைப்‌ பாகத்‌
கெடுவேன்‌ உயிர்‌ ஓயாதே, 38 திலுள்ளவனை - சிவ
பெருமானை
க்‌ கானாலாயெ உடலை
. தினைத்தனைப்‌ பொழுதும்‌ மறந்து உய்வனோ ?
43. ஓய்வு இலாதன உவமனில்‌ இறந்தன
ஒள்‌-மலர்த்‌ தாள்‌ தந்து,
நாயில்‌ ஆகிய குலத்தினும்‌ கடைப்படும்‌ என்னை,
நல்‌-நெறி காட்டி,
தாயில்‌ ஆகிய இன்‌..அருள்‌ புரிந்த,
என்‌ தலைவனை ஈனி காணேன்‌) .
தீயில்‌ வீழ்கிலேன்‌; திண்‌ வரை உருள்கிலேன்‌; | ந்‌ மலை
செழும்‌-கடல்‌ புகுவேனே? (39)
72 திருவாசகம்‌

சட
௪௪. வேனில்‌ வேள்கணை கிழித்திட மதிசுடு
மதுதனை மினையாதே
மானி லாவிய நோக்கியர்‌ படி றிடை
மத்திடு தயிராகித்‌
தேனி லாவிய திருவருள்‌ புரிந்தவென்‌
சிவனகர்‌ புகப்போகேன்‌
ஊனிலாவியை யோம்புதற்‌ பொருட்டினு
முண்டுடுத்‌ திருந்தேனே.

௫. கைம்மாறு கொடுத்தல்‌
(கலிவிருத்தம்‌)

PS

௪௫, இருகை யானையை யோத்திருக்‌ தென்னுளக்‌

கருவை யான்கண்டி லேன்கண்ட தெவ்வமே
வருக வென்று பணித்தனை வானுளோர்க்‌
கொருவ னேகிற்றி லேன்கிற்ப வுண்ணவே.

Fo

௪௬. உண்டொ ரொண்பொரு ளென்றுணர்‌ வார்க்கெலாம்‌

பெண்டி ராணலி யென்றறி யொண்கிலை
தொண்ட வேற்குள்ள வாவந்து தோன்‌ னாய்‌
கண்டுங்‌ கண்டிலே னென்னகண்‌ மாயமே,
 திருச்சதகம்‌ - கைம்மாறு கொடுத்தல்‌ 73

சிற்றின்ப வர்ழ்வுக்கு அடிமையானேன்‌

சச்‌, வேனில்‌-வேள்‌1 கணை கிழித்திட, மதி சுடும்‌ 1 காமன்‌
அது-தனை நினையாதே,
மான்‌ நிலாவிய நோக்கியர்‌ படி நிடை
மத்து இடு தயிர்‌ ஆகி,
தேன்‌ நிலாவிய திரு அருள்‌ புரிந்த,
என்சிவன்‌-நகர்‌ புகப்‌ போகேன்‌;
ஊனில்‌ ஆவியை ஓம்புதல்‌ பொருட்டு, 8 காப்பாற்றுதல்‌
இனும்‌ உண்டு உடுத்து இருந்தேனே. (40)

5. கைம்மாறு கொடுத்தல்‌
வருக ? என்றான்‌ ; என்‌ செய்தேன்‌ ?
45, இரு கை யானையை ஒத்து இருந்து என்‌ உளக்‌
கருவை? யான்‌ கண்டிலேன்‌; கண்டது எவ்வமே)* 3 மறைந்துள்ள ஆற்றலை
* வருக? என்று பணித்தனை ; வான்‌ உளோர்க்கு & துன்பமே
ஒருவனே! கிற்றிலேன்‌5 கிற்பன்‌? உண்ணவே,(244) 5 ஆற்றலில்லேன
6 ஆற்றலுள்ளேன்‌
. ச
கண மாயம்‌

46, * உண்டு, ஓர்‌ ஒள்‌-பொருள்‌ * என்று உணர்வார்க்கு எலாம்‌

பெண்டிர்‌, ஆண்‌, அலி, என்று அறி ஒண்கிலை ;
தொண்டனேற்கு உள்ளவா வந்து தோன்றினாய்‌)
கண்டும்‌ கண்டி3லைன்‌; என்ன கண்‌ மாயமே! (42) 7 பயமே
74 திருவாசகம்‌

௪௩.
rer, மேலை வானவ ரும்மறி யாததோர்‌
கோல மேயெனை யாட்கொண்ட கூத்தனே
ஞால மேவிகம்‌ பேயிவை வந்துபோம்‌
கால மேயுனை யென்றுகொல்‌ காண்பதே.

௪௪

௪௮, காண லாம்பர மேகட்‌ கிறந்ததோர்‌

வாணி லாப்பொரு ளேயிங்கோர்‌ பார்ப்பெனப்‌
பாண னேன்படிழற்‌ றாக்கையை. விட்டுனைப்‌
பூணு மாறறி யேன்புலன்‌ போற்றியே.

௪௫
Pm. போற்றி யென்றும்‌ புரண்டும்‌ புகழ்க்துகின்‌
றாற்றன்‌ மிக்கவன்‌ பாலழைக்‌ கின்றிலேன்‌
ஏற்று வந்தெதிர்‌ தாமரைத்‌ தாளுறும்‌
கூற்ற மன்னதொர்‌ கொள்கையென்‌ கொள்கையே,

For

, கொள்ளுங்‌ கில்லெனை யன்பரிற்‌ கூய்ப்பணி

கள்ளும்‌ வண்டு மறாமலர்க்‌ கொன்றையான்‌
நன்ளுங்‌ கீழுளு மேலுளும்‌ யாவுளும்‌
எள்ளு மெண்ணெயும்‌ போனின்‌ ற வெந்தையே.

For

. எந்தை யாயெம்பி ரான்மற்று மியாவர்க்கும்‌

தந்‌ைத தாய்தம்பி ரான்றனக்‌ கஃதிலான்‌ ,
முந்தி யென்னுள்‌ புகுந்தனன்‌ யாவரும்‌
சிந்தை யாலு மறிவருஞ்‌ செல்வனே.
 திருச்சதகம்‌ - கைம்மாறு கொடுத்தல்‌ 76

என்று காண்பேன்‌ ?
கீர, மேலை வானவரும்‌ அறியாதது ஓர்‌
கோலமே, எனை ஆட்கொண்ட கூத்தனே,
ஞாலமே,* விசும்பே,3 இவை வந்து போம்‌ 1 உலகமே
காலமே /-உனை என்று-கொல்‌ காண்பதே? (3 3 வானமே

முட்டைக்குள்‌ குஞ்சு
48. காணல்‌ ஆம்‌ பரமே, கட்கு இறந்தது ஓர்‌ 3 மேலான பொருளே
வாள்‌-நிலாப்‌ பொருளே, இங்கு, ஓர்‌ பார்ப்புக்‌ என; 4 பறவைக்‌ குஞ்சு
பாணனேன்‌?£₹ படிற்று£ ஆக்கையை விட்டு, உனைப்‌ 8 வீணன்‌
பூணும்‌ ஆறு அறியேன்‌-புலன்‌ போற்றியே. (44) 6 வஞ்சகமாக, பொய்‌

ஆற்றல்‌ மிக்க அன்பு இல்லையே !

49, போற்றி? என்றும்‌, புரண்டும்‌, புகழ்ந்தும்‌ நின்று,
ஆற்றல்‌ மிக்க அன்பால்‌ அழைக்கின்‌ றிலேன்‌;
ஏற்று வந்து எதிர்‌, தாமரைத்‌ தாள்‌ உறும்‌
கூற்றம்‌”? அன்னது ஓர்‌ கொள்கை-என்‌ கொள்கையே.(48)1 யமன்‌

என்னையும்‌ பணி கொள்ளுவானோ ?

50. கொள்ளும்‌-கில்‌, எனை அன்பரில்‌ கூய்ப்‌ பணி-
கள்ளும்‌, வண்டும்‌, அறா மலர்க்‌ கொன்றையான்‌:
. 8 நறலிதும்‌
நள்ளும்‌,8 கீழ்‌ உளும்‌, மேல்‌ உளும்‌, யா உளும்‌,
எள்ளும்‌ எண்ணெயும்‌ போல்‌, கின்ற எந்தைய ே? (46)

எல்லாம்‌ அவனே !
்‌
51. எந்தை, யாய்‌, எம்பிரான்‌; மற்றும்‌ யாவர்க்கும
தந்‌ைத, தாய்‌, தம்பிரான்‌; தனக்கு அஃது இலான்‌;
முந்தி என்னுள்‌ புகுக்தனன்‌-யாவரும்‌ -
சிந்தையாலும்‌ அறிவு-அரும்‌ செல்வனே. (47)
76 திருவாசகம்‌

FHA
. செல்வ ௩ல்குர வின்றிவிண்‌ ஷோர்புழுப்‌
புல்வ ரம்பின்றி யார்க்கு மரும்‌ பொருள்‌
எல்லை யில்கழல்‌ கண்டும்‌ பிரிந்தனன்‌
கல்வ கைமனத்‌ தேன்பட்ட கட்டமே.

௫௯

கட்ட றுத்தெனை யாண்டுகண்‌ ணாரநீ

OL வன்பரொடி யாவருங்‌ காணவே
பட்டிமண்டப மேற்றினை யேற்றினை
எட்டி னோடிரண்‌ டும்மறி யேனையே.

௫௦
. அறிவ னேயமூ தேயடி நாயினேன்‌
அறிவ னாகக்கொண்‌ டோவெனை யாண்டது
அறிவி லாமையன்‌ றேகண்ட தாண்டகான்‌
அறிவ னோவல்ல னோவரு ளீசனே,

௬. அநுபோகசுத்தி
(அறுசீர்க்கழிநெடிலடி யாசிரிய விருத்தம்‌)

௫௧
௫௫. ஈ௪ னேயென்‌ னெம்மானே
யெந்தை பெருமா னென்பிறவி
நாச னேகான்‌ யாதுமொன்‌
றல்லாப்‌ பொல்லா காயான
நீச னேனை யாண்டாய்க்கு
நினைக்க மாட்டேன்‌ கண்டாயே
தேச்‌ னேயம்‌ பலவனே
செய்வ தொன்று மறியேனே,
 திருச்சதகம்‌ - அநுபோக சுத்தி 77

கண்டும்‌ கைவிட்டேனே !
52. செல்வம்‌, நல்குரவு, இன்றி) விண்ணோர்‌, புழு, 1 வறுமை
புல்‌, வரம்பு இன்‌ றி; யார்க்கும்‌ அரும்‌ பொருள்‌
எல்லை இல்‌ கழல்‌ கண்டும்‌ பிரிந்தனன்‌,
கல்‌ வகை மனத்தேன்‌ பட்ட கட்டமே[2 (48) 8 கஷ்டம, துன்பம,

பெருமிதம்‌
53. கட்டு அறுத்து, எனை ஆண்டு, கண்‌ ஆர, நீறு? 8 திருநீறு
இட்ட அன்பரொடு, யாவரும்‌, காணவே, & சமய உண்மைகளை
பட்டிமண்டபம்‌* ஏற்றினை, ஏற்றினை5 ஆய்ந்து முடிவுசெய்யும்‌
க 4 2 ‘ ய்னற்ம்‌
எட்டி னோடு இரண்டும்‌? அ றியேனையே. (49) 5 எருதை ஊர்இியாச
வடைய நீ
நான்‌ அறிவனோ ? $ ௮: மூல
'௨' என்னும்‌
மறை தலிகள்‌
54, அறிவனே ! அமுதே! அடி--நரயினேன்‌
அறிவன்‌ ஆகக்‌ கொண்டோ, எனை ஆண்டதும்‌ ?
அறிவு இலாமை அன்றே கண்டது, ஆண்ட காள்‌ ?
அறிவமனோ, அல்லனோ? அருள்‌, ஈசனே ! (40)

6. அநுபோக சுத்தி
ஆட்கொண்டவனை நினைக்கவில்லையே !
56. ஈசனே ! என்‌ எம்மானே॥
எந்தை பெருமான்‌/ என்‌ பிறவி--
நாசனே 17 கான்‌ யாதும்‌ ஒன்று * பிறவிமை ஒழிப்பவனே
அல்லாப்‌ பொல்லா காய்‌ ஆன
நீசனேனை* ஆண்டாய்க்கு, 8 தாஜ்ததவஞாகிய
ஙினைக்கமாட்டேன்‌ கண்டாயே ; என்னை
தேசனே (9 அம்பலவனே! 9, தளிக்கு மூலமாக
செய்வது ஒன்றும்‌ அறியேனே. (51) வுள்ளவனே
19 திருவாசகம்‌

௫௨
௫௬. செய்வ தறியாச்‌ சிறுகா யேன்‌
செம்பொற்‌ பாத மலர்காணாப்‌
பொய்யர்‌ பெறும்பே றத்தனையும்‌
பெறுதற்‌ குரியேன்‌ பொய்யிலா
மெய்யர்‌ வெறியார்‌ மலர்ப்பாத
மேவக்‌ கண்டுங்‌ கேட்டிருந்தும்‌
பொய்ய னேஞனா ஸுண்டுடுத்திங்‌
கிருப்ப தானேன்‌ போரேறே,

௫௩
. போரே றேகின்‌ பொன்னகர்வாய்‌
நீபோக்‌ தருளி யிருணிக்கி
வாரே றிளமென்‌ முலையாளோ
டுடன்வக்‌ தருள வருள்பெற்ற
சீரே றடியார்‌ நின்பாதஞ்‌
சேரக்கண்டுங்‌ கண்கெட்ட
ஊரே ரறாயிங்‌ குழல்வேனோ
கொடியே னுயிர்தா னுலவாதே,

௫௪
௮. உலவாக்‌ காலந்‌ தவமெய்தி
யுறுப்பும்‌ வெறுத்திங்‌ குனைக்காண்பான்‌
பலமா முனிவர்‌ ஈனிவாடப்‌
பாவி யேனைப்‌ பணிகொண்டாய்‌
மலமாக்‌ குரம்பை யிதுமாய்க்க
மாட்டேன்‌ மணியே யுனைக்காண்பான்‌
அலவா நிற்கு மன்பிலே
னென்கொண்‌் டெழுகே னெம்மானே.
 திருச்சதகம்‌ - அதுபோக சுத்தி 79

உடலைப்‌ பேணும்‌ பொய்யன்‌

56, செய்வது அறியாச்‌ சிறு நாயேன்‌,
செம்‌ பொன்‌ பாத மலர்‌ காணாப்‌
பொய்யர்‌ பெறும்‌ பேறு அத்தனையும்‌
பெறுதற்கு உரியேன்‌ ; பொய்‌ இலா
மெய்யர்‌ வெறி-ஆர்‌? மலர்ப்‌ பாதம்‌ 1 மணம்‌ நிறைந்த

மேவக்‌ கண்டும்‌, கேட்டிருந்தும்‌,

பொய்யனேன்‌ நான்‌ உண்டு, உடுத்து, இங்கு
இருப்பது ஆனேன்‌ ; போர்‌ ஏஹே [8 (52) 2 ஆண்சிங்கம்‌ போன்ற
வனே

கண்கெட்ட நாயாய்‌ அலைவதா?

57. போர்‌ ஏறே! மின்‌ பொன்‌ -ககர்வாய்‌
நீ போந்தருளி, இருள்‌ நீக்கி,
வார்‌? ஏறு இள மென்‌ முலையாளோடு உ சச்சி

உடன்‌ வந்தருள, அருள்‌ பெற்ற

சீர்‌ ஏறு அடியார்‌ கின்‌ பாதம்‌
சேரத்‌ கண்டும்‌, கண்‌ கெட்ட
ஊர்‌-ஏறு4 ஆய்‌, இங்கு உழல்வேனோ ? 4 நாய்‌

கொடியேன்‌ உயிர்‌-தான்‌ உலவாதே 16 (68) 5 நீக்காத

அன்பிலாப்‌ பாவி எதுகொண்டு உய்வேன்‌?

58, உலவாக்‌ காலம்‌£ தவம்‌ எய்தி, 6 அளவுகடந்த காலம்‌
உறுப்பும்‌ வெறுத்து, இங்கு உனைக்‌ காண்பான்‌,
பல மா முனிவர்‌ ஈனி வாட, ்‌
பாவியேனைப்‌ பணி கொண்டாய்‌;
மல மாக்‌ குரம்பை” - இது மாய்க்க ர சிறுகுடில்‌-உடல்‌

மாட்டேன்‌ ; மணியே, உனைக்‌ காண்பான்‌,

அலவாகிற்கும்‌8 அன்பு இலேன்‌ ; 8 ஆசையோடு அங்காழ்து
என்‌ கொண்டு எழுகேன்‌, எம்மானே 2 (54) நிற்பேன்‌
80 திருவாசகம்‌

௫௫
௫௯. மானேர்‌ நோக்கி யுமையாள்‌
பங்கா வந்திங்‌ காட்கொண்ட
தேனே யமுதே கரும்பின்‌
தெளிவே சிவனே தென்‌ நில்லைக்‌
கோனே யுன்றன்‌ நிருக்குறிப்புக்‌
கூடு வார்நின்‌ கழல்கூட
ஊர்‌ புமுக்கூ டி.துகாத்திங்‌
கிருப்ப தானே வுடையானே.

௫௭
௦, உடையா ஸனேகின்‌ தனையுள்கி
யுள்ள முருகும்‌ பெருங்காதல்‌
உடையா ர௬ுடையாய்‌ நகின்பாதஞ்‌
சேரக்‌ கண்டிங்‌ கூர்காயின்‌
கடையா னேனெஞ்்‌ சுருகாதேன்‌
கல்லா மனத்தேன்‌ கசியாதேன்‌
முடையார்‌ புழுக்கூ டி.துகாத்திங்‌
கிருப்ப தாக முடித்தாயே,

௫௭
. முடித்த வாறு மென்றனக்கே
தக்க தேமுன்‌ னடியாரைப்‌
பிடித்த வாறுஞ்‌ சோராமற்‌
சோர னேனிங்‌ கொருத்திவாய்‌
துடித்த வாறுக்‌ துகிலிறையே
சோர்ந்த வாறு முகங்குறுவேர்‌
பொடித்த வாறு மிவையுணர்க்‌ து
கேடென்‌ றனக்கே சூழ்ந்ததனே
 திருச்சதகம்‌ - அநுபோக சுத்தி 81

ஊன்‌ கூடு காப்பதானேன்‌

59, மான்‌ கேர்‌ கோக்கி உமையாள்‌
பங்கா! வந்து இங்கு ஆட்கொண்ட
தேனே !/! அமுதே! கரும்பின்‌
தெளிவே / சிவனே 1! தென்‌ தில்லைக்‌
கோனே ! உன்‌-தன்‌ திருக்குறிப்புக்‌
கூடுவார்‌ கின்‌ கழல்‌ கூட,
உளன்‌ ஆர்‌ புழுக்கூ.டு1 - இது கரத்து, இங்கு 1 ஊடல்‌
இருப்பது ஆனேன்‌ ; உடையானே ॥ (65)
கசியா உள்ளத்தின்‌ கதி இதுதானே!
60. உடையானே ! கின்‌-தனை உள்கி,3 8 எண்ணி
உள்ளம்‌ உருகும்‌, பெரும்‌ காதல்‌
உடையார்‌, உடையாய்‌! மின்‌ பாதம்‌
சேரக்‌ கண்டு, இங்கு ஊர்‌ காயின்‌
கடை ஆனேன்‌, நெஞ்சு உருகாதேன்‌,
கல்லா மனத்தேன்‌, கசியாதேன்‌,
முடை ஆர்‌ புழுக்‌ கூடு--இது காத்து, இங்கு
இருப்பது ஆக முடித்தாயே. (56)
சிறு நினைவு கேடாய்‌ முடிந்தது
61 முடித்த ஆறும்‌, என்‌--தனக்கே
தக்கதே; முன்‌, அடியாரைப்‌
பிடித்த ஆறும்‌, சோராமல்‌ --
சோரனேன்‌--இங்கு, ஒருத்திவாய்‌
3 ஆடை
துடித்த ஆறும்‌, துகில்‌ 5 இறையே* & சிறிதே
சோர்ந்த 6 ஆறும்‌, முகம்‌ குறு வேர்‌€
6 நெ£ழ்ந்த
பொடித்த? ஆறும்‌, இவை உணர்ந்து, 6 வியர்வை
கேடு என்‌-தனக்கே சூழ்ந்தேனே. (57) 7 ஏரும்பிய
82 திருவாசகம்‌

௫௮
உ தேனைப்‌ பாலைக்‌ கன்னலின்‌
இறளியை யொளியைத்‌ தெளிந்தார்தம்‌
ஊனை யுருக்கு மூடையானை
யும்ப ரானை வம்பனேன்‌
கானின்‌ னடியே னியென்னை
. -யாண்டா யென்றா லடி.யேற்குத்‌
தானுஞ்‌ சிரித்தே யருளலாக்‌
தன்மை யாமென்‌ நன்மையே.

(௫௯
. தன்மை GF marr oo usw gs
தலைவா பொல்லா நகாயான
புன்மை யேனை யாண்டையா
புறமே போக விடுவாயோ
என்னை நோக்கு வார்யாரே
யென்னான்‌ செய்கே னெம்பெருமரன்‌
பொன்னே திகழுக்‌ திருமேனி
யெந்தா யெங்குப்‌ புகுவேனே,

௬௰
Gr F, புகுவே னெனதே கின்பாதம்‌
போற்று மடியா ௬ுண்ணின்று
ஈகுவேன்‌ பண்டு தோணோக்கி
காண மில்லா காயினேன்‌
கெகுமன்‌ பில்லை நினைக்காண
£யாண்‌ டருள வடியேனும்‌
தகுவ னேயென்‌ நன்மையே
யெந்தா யந்தோ தரியேனே.
 திருச்சதகம்‌ - அநுபோக சுத்தி 83

நான்‌ ஒரு அடியான்‌' என்றால்‌ — நகைதான்‌

62. தேனை, பாலை, கன்னலின்‌
தெளியை, ஒளியை, தெளிக்தார்‌-தம்‌
ஊனை உருக்கும்‌ உடையானை,
1 மேலாகவுள்ளவனை,
உம்பரானை,3 வம்பனேன்‌, எண்ணத்துக்கு மேற
“நான்‌ நின்‌ அடியேன்‌; 8 என்னை பட்டவனை
ஆண்டாய்‌,” என்றால்‌, அடியேற்கு,
தானும்‌ சிரித்தே அருளலாம்‌
தன்மை ஆம்‌, என்‌ தன்மையே. (58)
புகலிடம்‌ ஏது?
63. தன்மை பிறரால்‌ அறியாத
துலைவா !/ பொல்லா.காய்‌ ஆன்‌
புன்மையேனை 3 ஆண்டு, ஜயா1 2 8ழ்ப்பட்டவனை
புறமே போக விடுவாயோ?
என்னை நோக்குவார்‌ யாரே ?
என்‌ கான்‌ செய்கேன்‌ ? எம்பெருமான்‌ !
பொன்னே திகழும்‌ திருமேனி
எந்தாய்‌! எங்குப்‌ புகுவேனே ? (29)
அன்பிலேன்‌ எனினும்‌ அருளுக
64, புகுவேன்‌, எனதே நின்‌ பாதம்‌;
போற்றும்‌ அடியார்‌ உள்‌ நின்று
நகுவேன்‌,3 பண்டு தோள்‌ நோக்கி,
8 நகைப்பேன்‌
நாணம்‌ இல்லா நாயினேன்‌.
க்‌ முன்பு
நெகும்‌ அன்பு இல்லை, நினைக்காண ; 5 செருக்குக்கொண்டு
நீ ஆண்டு அருள, அடியேனும்‌
தகுவனே ? என்‌ தன்மையே 7
எந்தாய்‌, அந்தோ! தரியேனே! (60)
84 திருவாசகம்‌ .

௭. காருணியத்‌ திரங்கல்‌
(அறுசீர்க்கழி நெடிலடி யாசிரிய விருத்தம்‌)

௬௧
௬௫. தரிக்கிலேன்‌ காய வாழ்க்கை
சங்கரா போற்றி வான
விருத்தனே போற்றி யெங்கள்‌
விடலையே போற்றி யொப்பில்‌
ஒருத்தனே போற்றி யும்பர்‌
தம்பிரான்‌ போற்றி தில்லை
நிருத்தனே போற்றி யெங்க
ணின்மலா போற்றி போற்றி,

Gir
2

போற்றியோ ஈமச்சி வாய

புயங்கனே மயங்கு கின்றேன்‌
போற்றியோ நமச்சி வாய
புகலிடம்‌ பிறிதொன்‌ நில்லை
போற்றியோ நமச்சி வாய
புறமெனைப்‌ போக்கல்‌ கண்டாய்‌
போற்றியோ நமச்சி வாய
சயசய போற்றி போற்றி.

௬௩
போற்றியென்‌ போலும்‌ பொய்யர்‌
தம்மையாட்‌ கொள்ளும்‌ வள்ளல்‌
போற்றிகின்‌ பாதம்‌ போற்றி
காதனே போற்றி போற்றி
போற்றிஙின்‌ கருணை வெள்ளப்‌
புதுமதுப்‌ புவன நீர்தீக்‌
காந்றிய மானன்‌ வான
மிரு௬டர்க்‌ கடவு ளானே.
 திருச்சதகம்‌ - காருணியத்திரங்கல்‌ 85

7. காருணியத்து இரங்கல்‌
உடல்‌ தாங்கேன்‌
65. தரிக்கிலேன்‌ காய வாழ்க்கை
சங்கரா, போற்றி! வான
விருத்தனே,3 போற்றி! எங்கள்‌ 1 முதியவனே
விடலையே,2 போற்றி! ஒப்புஇல்‌ 2 இணணியனே
ஒருத்தனே, போற்றி! உம்பர்‌£ 8 மேலுளளார்‌

தம்பிரான்‌, போற்றி! தில்லை

நிருத்தனே,4 போற்றி!.எங்கள்‌ & கூத்தனே
நின்மலா, போற்றி! போற்றி! (61) 6 மாசு அறுப்பவனே

புறம்‌ போக்காதே
00. போற்றி! ஒ, ஈமச்சிவாயா1
6 பாம்பை அணிந்தவனே
புயங்கனே,,5 மயங்கு கின்றேன்‌;
போற்றி! ஓ, கமச்சிவாய!
புகல்‌ இடம்‌ பிறிது ஒன்று இல்லை;
போற்றி! ஒ, நமச்சிவாய]
புறம்‌ எனைப்‌ போக்கல்‌, கண்டாய்‌;
போற்றி! ஒ, நமச்சிவாய/
சய! சய! போற்றி! போற்றி! (62)

வள்ளலுக்குப்‌ பொய்யர்‌ விலக்காகுமோ?

67. போற்றி! என்போலும்‌ பொய்யர்‌-
தம்மை ஆட்கொள்ளும்‌ வள்ளல்‌
போற்றி! நின்பாதம்‌ போற்றி!
நாதனே, போற்றி! போற்றி! ர தலைவனே

போற்றி! நின்கருணை வெள்ளப்‌

புதுமது ; புவனம்‌,£ நீர்‌, தீ, 8 உலகம்‌
9 இனமா
காற்று, இயமானன்‌, வானம்‌,
இருசுடர்‌,10 கடவுளானே ॥ (63) 10 கதிரவனும்‌ தங்களும்‌
86 திருவாசகம்‌

ச்‌

௬௮. கடவுளே போற்றி யென்னைக்‌

கண்டுகொண்‌ டரூளு போற்றி
விடவுளே யுருக்கி யென்னை
யாண்டிட வேண்டும்‌ போற்றி
உடலிது களைந்திட்‌. டொல்லை
யும்பர்தந்‌ தருளு போற்றி
சடையுளே கங்கை வைத்த
. சங்கரா போற்றி போற்றி,

௬௫
சங்கரா போற்றி மற்றோர்‌
சரணிலேன்‌ போற்றி கோலப்‌
பொங்கரா வல்குற்‌ செவ்வாய்‌
வெண்ணகைக்‌ கரிய வாட்கண்‌
மங்கையோர்‌ பங்க போற்றி
்‌ மால்விடை பூர்தி போற்றி
இங்கிவாழ்‌ வாற்ற கில்லே
னெம்பிரா னிழித்திட்‌ டேனே,

சார்‌

ar, இழித்தன னென்னை யானே

யெம்பிரான்‌ போற்றி போற்றி
பழித்திலே னுன்னை யென்னை
யாளுடைப்‌ பாதம்‌ போற்றி
பிழைத்தவை பொறுக்கை யெல்லாம்‌
பெரியவர்‌ கடமை போற்றி
ஒழித்திடிவ்‌ வாழ்வு போற்றி
யும்பர்காட்‌
டெம்பி ரானே,
 திருச்சதகம்‌
- காருணியத்திரங்கல்‌

விரைவில்‌ அருளுக
68. கடவுளே போற்றி என்னைக்‌
கண்டுகொண்டு, அருளு, போற்றி/
விட, உளே3 உருக்கி என்னை 1 உள்ளே
ஆண்டிட வேண்டும்‌, போற்றி!
உடல்‌-இது களைந்திட்டு, ஒல்லை2 2 விரைவில்‌
8 மேலான நிலை, வீடு
உம்பர்‌ -தந்து அருளு, போற்றி / ,
சடையுளே கங்கை வைத்த
சங்கரா, போற்றி! போற்றி! (64)
இங்கு வாழமாட்டேன்‌
69. சங்கரா, போற்றி! மற்று ஓர்‌
சரண்‌ இலேன்‌ ; போற்றி ! கோலப்‌
பொங்கு அரா4 அல்குல்‌, செவ்வாய்‌, & சீறுன்ற பாம்பு-
பாமபின படம்‌
வெள்ஈகை, கரியவாள்‌ கண்‌,
மங்கை ஓர்பங்க, போற்றி!
5 ante
மால்விடை ஊர்தி, போற்றி!
இங்கு, இவ்வாழ்வு ஆற்றகில்லேன்‌3
எம்பிரான்‌ ! இழித்திட்டேனே. (65)
பிழைத்தவை பொறுத்தருள்க
70. இழித்தனன்‌ என்னை யானே ;
எம்பிரான்‌, போற்றி! போற்றி!
பழித்திலேன்‌ உன்னை; என்னை
ஆளுடைப்‌ பாதம்‌ போற்றி!
பிழைத்தவை பொறுக்கை எல்லாம்‌
பெரியவர்‌ கடமை; போற்றி!
ஒழித்திடு இவ்வாழ்வு ; போற்றி! 6 லீட்டூலகத்து
உம்பர்‌ காட்டு எம்பிரானே 1/7. (66) 7 எமது தலைவனே
88 திருவாசகம்‌

௬௭
er é. எம்பிரான்‌ போற்றி வானத்‌
தவரவ ரேறு போற்றி
கொம்பரார்‌ மருங்குன்‌ மங்கை
கூறவெண் ணீற போற்றி
செம்பிரான்‌ போற்றி தில்லைத்‌
திருச்சிற்றம்‌ பலவ போற்றி
உம்பரா போற்றி யென்னை
யாளுடை யொருவ போற்றி.

௬௮
, ஒருவனே போற்றி யொப்பி
லப்பனே போற்றி வானோர்‌
குருவனே போற்றி யெங்கள்‌
கோமளக்‌ கொழுந்து போற்றி
வருகவென்‌ ஹென்னை நின்பால்‌ .
வாங்கிட வேண்டும்‌ போற்றி
தருகஙின்‌ பாதம்‌ போற்றி ,
தமியனேன்‌ றனிமை தீர்த்தே.

௬௯
தீர்ந்தவன்‌ பாய வன்பர்க்‌
கவரினு மன்ப போற்றி
பேர்ந்துமென்‌ பொய்ம்மை யாட்கொண்
டருளிடும்‌ பெருமை போற்றி
வார்ந்தஙஞ்‌ சயின்று வானோர்க்‌
கமுதமீ வள்ளல்‌ போற்றி
ஆர்ந்த மின்பாத காயேந்‌
கருளிட வேண்டும்‌ போற்றி.
 திருச்சதகம்‌ - காருணியத்திரங்கல்‌ 89

திருச்சிற்றம்பலவன்‌ என்னை ஆளுடையான்‌

71, எம்பிரான்‌,௨ போற்றி! வானத்தவர்‌- % எமது தலைவனே
அவர்‌ ஏறு, போற்றி!
8 கொடிபோன்ற
கொம்பர்‌-ஆர்‌? மருங்குல்‌? மங்கை கூற,* 4. இடை
வெள்‌.ஃ௩ீற, போற்றி! க்‌'பெணணொரு பாகத்‌
தனே-சிவபெருமானே
செம்பிரான்‌, போற்றி! தில்லைத்‌
திருச்சிற்றம்‌ பலவ, போற்றி! 5 எண்ணலியலாத Cina
உம்பராய்‌,5 போற்றி! என்னை 'நிலையிலுள்ளவனே
ஆளுடை ஒருவ, போற்றி ! (67)
திருவடி அருளூக
72, ஒருவனே போற்றி ! ஒப்புஇல்‌
அப்பனே, போற்றி! வானோர்‌
குருவனே, போற்றி! எங்கள்‌
கோமளக்‌ கொழுக்து6 போற்றி! 6 இளமை அழகு மாறாத
தளிர்‌
* வருக ? என்று, என்னை நின்பால்‌
வாங்கிட வேண்டும்‌, போற்றி!
தருக கின்‌ பாதம்‌ போற்றி! -
தமியனேன்‌ தனிமை தீர்த்தே, (69)
அன்பருக்கு அன்பன்‌
73, தீர்ந்த அன்பாய அன்பர்க்கு
அவரினும்‌ அன்ப, போற்றி!
பேர்ந்தும்‌, என்பொய்ம்மை ஆட்கொண்டு
அருளிடும்‌ பெருமை, போற்றி !
வார்ந்த ௩ஞ்சு அபின்று,£ வானோர்க்கு 7 உண்டு

அமுதம்‌ ஈ வள்ளல்‌, போற்றி!

ஆர்ந்த நின்பாதம்‌, நாயேற்கு 8 அருள்‌ நிறைந்த
அருளிட வேண்டும்‌, போற்றி! (69)
90 திருவாச்கம்‌

எ௰
௭௪. போற்றியிப்‌ புவன நீர்தீக்‌
காலொடு வான மானாய்‌
போற்றியென்‌ வுயிர்க்குக்‌ தோற்ற
மாகிரீ தோற்ற மில்லாய்‌
போற்றி யெல்லா வுயிர்க்கு
மீறாயீ ஜின்மை யானாய்‌
போற்றியைம்‌ புலன்க ணின்னைப்‌
புணர்கிலாப்‌ புணர்க்கை யானே,

௮. ஆனந்தத்தழுந்தல்‌
(எழுசிர்க்கழி நெடிலடி யாசிரிய விருத்தம்‌)

எக
௭௫, புணர்ப்ப தொக்க வெந்தை யென்னை
யாண்டு பூண கோக்கினாய்‌
புணர்ப்ப தன்றி தென்ற போது ,
நின்னொ டென்னொ டென்னிதாம்‌
புணர்ப்ப தாக வன்றி தாக
வன்பு நகின்க ழற்கணே
புணர்ப்ப தாக வங்க ணாள
புங்க மான போகமே.

௭௨

. போகம்‌ வேண்டி வேண்டி லேன்பு

ரந்த ராதி யின்பமும்‌
ஏக மின்க ழலிணை
யலாதி லேனெ ௫னம்பிரான்‌
ஆகம்‌ விண்டு கம்பம்‌ வந்து
குஞ்சி யஞ்ச லிக்கணே
ஆக வென்கை கண்க டாரை ,
யாற தாக வையனே.
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தத்தழுந்தல்‌ 91

எல்லாம்‌ அவனே
போற்றி! இப்புவனம்‌, நீர்‌ தீ
காலொடு, .வானம்‌ ஆளாய்‌) 1 காற்றோடு
போற்றி! எவ்‌உயிர்க்கும்‌ தோற்றம்‌
ஆகி, நீ, தோற்றம்‌ இல்லாய்‌;
போற்றி! எல்லா உயிர்க்கும்‌
ஈறு2ஆய்‌, ஈறுஇன்மை ஆனாய்‌) 2 முடிவு
போற்றி! ஐம்புலன்கள்‌ நின்னைப்‌
புணர்கிலா ப்‌ புணர்க்கையானே. (70) 8 சேரலியலா

8. ஆனந்தத்து அழுந்தல்‌
அன்பே ஆனந்தம்‌
புணர்ப்பது ஒக்க, எந்தை/ என்னை
ஆண்டு, பூண நோக்கினாய்‌;
புணர்ப்பது அன்று இது என்ற போது,
நின்னொடு என்னொடு, என்‌ இது ஆம்‌ ?
புணர்ப்பது ஆக, அன்று இது ஆக,
அன்பு நின்‌ கழல்கணே
புணர்ப்பு அது ஆக, அம்‌ கணூளை,
புங்கம்‌* ஆன போகமே! (71) 4 உயர்வு

திருவடியல்லாது துணையில்லை
போகம்‌ வேண்டி, வேண்டிலேன்‌
புரந்தர்‌-ஆதி5 இன்பமும்‌; 5 இந்திரன முதலியோர்‌
ஏக[6 நின்கழல்‌- இணை அலாது 6 ஒப்பற்ற ஒருவனே
இலேன்‌, என்‌ எம்பிரான்‌ )
7 உடல்‌
ஆகம்‌* விண்டு, கம்பம்‌? வந்து 8 நெற்ழநது
குஞ்சி3௦ அஞ்சலி31க்‌ கணே 8 நடுககம
10 தலை உச்சி
ஆக, என்கை; ஜி கள்‌ தாரை- 11 கூப்பித்தொழுதல்‌

ஆறு-அது ஆக; ஐயனே! (72)

92 திருவாசகம்‌

௭௩

62, ஐய நின்ன தல்ல தில்லை

மற்டுறார்‌ பற்று வஞ்சனேன்‌
பொய்க லந்த தல்ல தில்லை
பொய்மை யேனெ னெம்பிரான்‌
மைக லந்த கண்ணி பங்க
வந்து நின்க ழற்கணே
மெய்க லந்த வன்ப ரன்பெ
னக்கு மாக வேண்டுமே.

௪௪
௭௮. வேண்டு கின்க ழற்க ணன்பு
பொய்ம்மை தீர்த்து மெய்ம்மையே
ஆண்டு கொண்டு நாயி னேனை
யாவ வென்ற ௬ளுக
பூண்டு கொண்ட டியனேனும்‌
போற்றி போற்றி யென்று மென்று
மாண்டு மாண்டு வந்து வந்து ்‌
மன்ன நின்வ ணங்கவே.

௭௫
. வணங்கு நின்னை மண்ணும்‌ விண்ணும்‌
வேத நான்கு மோலமிட்‌
டுணங்கு நின்னை யெய்த லுற்று
LO HGR ருண்மை யின்மையின்‌
வணங்கி யாம்வி டேங்க ளென்ன
வந்து கின்ற (HGH HD
கிணங்கு கொங்கை மங்கை பங்க
வென்கொ லோகி னைப்பதே.
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தத்தழுந்தல்‌ 93

மெய்யன்பு வேண்டும்‌
77. ஐய, நின்னது அல்லது இல்லை,
மற்று ஓர்‌ பற்று, வஞ்சனேன்‌,
பொய்‌ கலந்தது அல்லது இல்லை,
பொய்மையேன்‌ , என்‌ எம்பிரான்‌,
மை கலந்த கண்ணி3 பங்க, 3. கண்ணையுடையவள்‌ -
4. சுழலஅணிந்த இருவடி
உமையம்‌
*
- வந்து நின்‌ கழல்‌- கணே?
. ட

மெய்‌ கலந்த அன்பர்‌ அன்பு,

எனக்கும்‌ ஆக வேண்டுமே. (73)

எப்பிறவியிலும்‌ உன்னையே வணங்கவேண்டும்‌

78. வேண்டும்‌, மின்‌ கழல்‌ கண்‌ அன்பு)
பொய்மை தீர்த்து, மெய்ம்மையே
ஆண்டுகொண்டு, காயினேனை,
“ஆவ 78 என்று அருளு, நீ; 5. இரக்கச்‌ குறிப்பு
பூண்டு கொண்டு அடியனேனும்‌
போற்றி! போற்றி !! என்றும்‌, என்றும்‌
மாண்டு மாண்டு, வந்து வந்து,
மன்ன !/ நின்‌ வணங்கவே. (74)

நீயே மெய்ப்பொருள்‌
79. வணங்கும்‌ நின்னை, மண்ணும்‌, விண்ணும்‌)
வேதம்‌ நான்கும்‌ ஓலம்‌ இட்டு
4 தசாரும்‌
உணங்கும்‌,* நின்னை எய்தல்‌ உற்று,
மற்று ஓர்‌ உண்மை இன்மையின்‌ ;
வணங்கி, யாம்‌ விடேங்கள்‌ என்ன,
வந்து நின்று அருளுதற்கு 8. நெருக்யெ
இணங்கு? கொங்கை மங்கை பங்க/
என்‌ - கொலோ நினைப்பதே? (75)
94 திருவாசகம்‌

௭௭
அம்‌. நினைப்ப தாக சிந்தை செல்லு
மெல்லை யேய வாக்கினால்‌
தினைத்த னையு மாவ தில்லை.
சொல்ல லாவ கேட்பவே
எனைத்‌ துலகு மாய நின்னை
யைம்பு லன்கள்‌ காண்கிலா
எனைத்தெ னைத்த தெப்பு றத்த
தெந்தை பாத மெய்தவே.

er er
௮௧. எய்த லாவ தென்று நின்னை
யெம்பி ரானிவ்‌ வுஞ்சனே ற்‌
,குய்த லாவ துன்க ணன்றி
மற்றொ ர௬ுண்மை யின்மையிற்‌
பைத லாவ தென்று பாது
காத்தி ரங்கு பாவியேற்‌
கீதலாது கின்க ணொன்றும்‌
வண்ண மில்லை யீசனே.

TH
௮௨. me னேநீ யல்ல தில்லை
யிங்கு மங்கு மென்பதும்‌
பேசி னேனணோர்‌ பேத மின்மை '
பேதை யேனெ ஸனெம்பிரான்‌
நீச னேனை யாண்டு கொண்ட
கின்மலாவொர்‌ நின்னலால்‌
தேச னேயொர்‌ தேவ ர௬ுண்மை
சிந்தி யாது சிந்தையே.
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தத்தழுந்தல்‌ 95

ஐம்புலன்களுக்கு அப்பாலுள்ளவன்‌
80. நினைப்பது ஆக சிந்தை செல்லும்‌
எல்லை, ஏய வாக்கினால்‌
தினைத்‌ தனையும்‌ ஆவது இல்லை
சொல்லல்‌ ; ஆவ கேட்பவே
அனைத்து உலகும்‌) ஆய மின்னை
ஐம்புலன்கள்‌ காண்கிலா
எனைத்து, எனைத்து அது, எப்புறத்து ௮து-
எந்த பாதம்‌ எய்தவே?3 (76) 3 அடையவே

பாவியேனுக்கு இரங்கு
81. எய்தல்‌ ஆவது என்று நின்னை,
எம்பிரான்‌ ? இவ்‌ வஞ்சனேற்கு
உய்தல்‌2 ஆவது உன்கண்‌ அன்றி, 2 சஈடேறல்‌
மற்று ஓர்‌ உண்மை இன்மையின்‌,
பைதல்‌ ஆவது என்று பாதுகாத்து 3 துன்பம்‌
இரங்கு; பாவியேற்கு
ஈது அலாது, நின்கண்‌ ஒன்றும்‌
வண்ணம்‌ இல்லை; ஈசனே ! (77)

நீ அல்லது இல்லை
82. ஈசனே! நீ அல்லது! இல்லை
இங்கும்‌ அங்கும்‌ என்பதும்‌,
பேசினேன்‌ - ஓர்பேதம்‌4 இன்மை
& வேற்நூமை
பேதையன்‌ என்‌ எம்பிரான்‌!
நீசனோனை5? ஆண்டு கொண்ட 5 இழிந்தோனாகய
நின்மலா7/8 ஓர்‌ மின்‌ அலால்‌, எனனை
6 மாசிலாதவன்‌
தேசனே !* ஓர்‌ தேவர்‌ உண்மை 7 ஒளிக்கு முதலாசவுள்ள
சிந்தியாது, சிந்தையே. (78) வனே
96 திருவாசகம்‌

௭௯

௮௩. சிந்தை செய்கை கேள்வி வாக்குச்‌

சீரி லைம்பு லன்களால்‌
முந்தை யான கால நின்னை
யெய்தி டாத மூர்க்கனேன்‌
பவெந்தை யாவி முந்தி லேனெ
னுள்ளம்‌ வெள்கி விண்டிலேன்‌
எந்தை யாய நின்னை யின்ன
மெய்த லுற்றி ர௬ுப்பனே.

yo
௮௪. இருப்பு கெஞ்ச வஞ்ச னேனை
யாண்டு கொண்ட கின்னதாட்‌
கருப்பு மட்டு வாய்ம டுத்தெ
னைக்க லந்து போகவும்‌
நெருப்பு முண்டி யானு முண்டி,
ருந்த துண்ட தாயினும்‌
விருப்பு முண்டு நின்க ணென்க
ணென்ப தென்ன விச்சையே.

௯. ஆநந்த பரவசம்‌
(கலிகிலைத்துஜை)

YS
௮௫. விச்சுக்‌ கேடு பொய்க்காகா
தென்றிங்‌ கெனைவைத்தாய்‌
இச்சைக்‌ கானா ரெல்லாரும்‌
வந்துன்‌ றாள்‌ சேர்ந்தார்‌
அச்சத்‌ தாலே யாழ்ந்திடு
கின்றே னாரூ ரெம்‌
பிச்சைத்‌ தேதேவா வென்னான்‌
செய்கேன்‌ பேசாயே.
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தபரவசம்‌ 97

முன்பு அறியாதிருந்தேன்‌
89, சிந்தை, செய்கை, கேள்வி, வாக்கு,
சீர்‌ இல்‌ ஐம்‌ புலன்களால்‌
முந்தை ஆன காலம்‌ நின்னை
THATS apt sa or cir, 1 முன
வெந்து, ஐயா, விழுக்திலேன்‌ ) உண்‌
உள்ளம்‌ வெள்கி விண்டிலேன்‌
;8 5 நாணி
எந்தை ஆய நின்னை, இன்னம்‌ $ அலறிடேன
எய்தல்‌ உற்று, இருப்பனே. (79) இதரிழ்த்திலேன்‌
கலந்தது பிரிந்தும்‌ வாழ்வா ?
84, இருப்பு கெஞ்ச வஞ்சனேனை
ஆண்டு கொண்ட சின்ன தாள்‌
& தேன்போன்ற சாறு
கருப்பு மட்டு வாய்‌ மடுத்து, 5 பருக
எனைக்‌ கலக்து போகவும்‌,
நெருப்பும்‌ உண்டு; யானும்‌ உண்டு-
இருந்தது, உண்டது--ஆயினும்‌,
விருப்பும்‌ உண்டு நின்கண்‌ என்கண்‌
என்பது, என்ன விச்சையே! (80)

9. ஆனந்த பரவசம்‌

பொய்‌ வளரவோ என்னை வைத்தாய்‌ ?

85. விச்சுக்‌6 கேடு பொய்க்கு ஆகாது 6 வித்து
என்று, இங்கு எனைவைத்தாய்‌;
இச்சைக்கு ஆனார்‌ எல்லாரும்‌
வந்து, உன்தாள்‌ சேர்ந்தார்‌;
்‌ 7
அச்சத்தாலே, ஆழ்க்திடுகினதேன்‌
ஆரூர்‌ எம்‌
பிச்சைத்தேவா,? என்‌ நான்‌ T சிவபெருமானே
செய்கேன்‌ 2 பேசாயே. (81)
98 திருவாசகம்‌

ae
௮௬, பேசப்‌ பட்டே. னின்னடி
யாரிற்‌ றிருநீறே
பூசப்‌ பட்டேன்‌ பூதல
ராலுன்‌ னடியானென்‌
டூறசப்‌ பட்டே னினிப்படு
கின்ற தமையாதால்‌
ஆசைப்‌ பட்டே னாட்பட்‌
டேனுன்‌ னடியேனே.

௮௩
௮௭, அடியே னல்லேன்‌ கொல்லோ தானெனை
யாட்கொண் டிலைகொல்லோ
அடியா ரானா ரெல்லாரும்‌
வந்துன்‌ றாள்‌ சேர்ந்தார்‌
செடிசே ர௬ுடல மிதுறீக்க மாட்டே
னெங்கள்‌ சிவலோகா
கடியே னுன்னைக்‌ கண்ணாரக்‌
காணுமாறு காணேனே.

௮௪

AD: காணு மாறு காணே னுன்னை

யந்காட்‌ கண்டேனும்‌
பாணே பேசி யென்றன்னைப்‌
படுத்த தென்ன பரஞ்சோதி
ஆணே பெண்ணே யாரமுதே
யத்தா செத்தே போயினேன்‌
ஏணாணில்லா காயினே னென்கொண்
டெழுகே னெம்மானே, :
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தபரவசம்‌ 99

ஏசப்பட்டேன்‌ ; ஆட்பட்டேன்‌
86. பேசப்பட்டேன்‌ கின்‌ அடியாரில்‌;
திருநீறே
பூசப்பட்டேன்‌; பூதலரால்‌,1 1 உலதத்தவரால
உன்‌ அடியான்‌ என்று,
ஏசப்பட்டேன்‌
;3 இனிப்‌ படுகின்றது 8 இகழப்பட்டேன்‌
அமை யாதால்‌ 5
ஆசைப்பட்டேன்‌ ; ஆட்பட்டேன்‌ )
உன்‌ அடியேனே. (82)

ஆட்கொள்ள வில்லையோ ?
87, அடியேன்‌ அல்லேன்‌--கொல்லோ? தான்‌, எனை
ஆட்கொண்டிலை-- கொல்லோ?
அடியார்‌ ஆஞார்‌ எல்லாரும்‌ வந்து,
உன்.தாள்‌ சேர்ந்தார்‌ ;
செடி சேர்‌ உடலம்‌--இது, நீக்க மாட்டேன்‌ ; 5 துன்பம்‌
எங்கள்‌ சிவலோகா!
கடியேன்‌4*4 உன்னை, கண்‌ஆரக்‌ 4 இளக்கமற்ற மன
காணும்‌ ஆறு, காணேனே, (88) மூள்ளவனாயெ நான்‌

கண்டேன்‌; காணும்‌ வழி காணேன்‌

88, காணும்‌ ஆறு காணேன்‌) உன்னை
அக்காள்‌ கண்டேனும்‌
பாணேச பேசி, என்‌--தன்னைப்‌ படுத்தது $ வெறும பேச்சே
என்ன ? ப்ர ஞ்சோதி ! 6 ® மேலான மான்‌
ஆணோ பெண்ணே, ஆர்‌ அமுதே, அத்தா 7 தண்மை
செத்தே போயினேன்‌
ஏண்‌ காண்‌₹ இல்லா நாயினேன்‌, என்கொண்டு 8 நாணம்‌, வெட்கம்‌
எழுகேன்‌, எம்மானே ? (94)
100 திருவாசகம்‌

௮௫
௮௯, மானேர்‌ நோக்கி யுமையாள்‌ பங்கா
மறைபீ றறியா மறையோனே
தேனே யமுதே சிந்தைக்‌ கரியாய்‌
சிறியேன்‌ பிழை பொறுக்கும்‌
கோனே சிறிதென்‌ கொடுமை பறைக்தேன்‌
சிவமா நகர்‌ குறுகப்‌
போனா ரடியார்‌ யானும்‌ பொய்யும்‌
புறமே போந்தோமே.

௮௬
௯, புறமே போந்தோம்‌ பொய்யும்‌
யானு மெய்யன்பு
பெறவே வல்லே னல்லா
வண்ணம்‌ பெற்றேன்யான்‌
அறவே நின்னைச்‌ சேர்த்த வடியார்‌
மற்றொன்‌ றறியாதார்‌
சிறவே செய்து வழுவாது
சிவனே கின்றாள்‌ சேர்ந்தாரே.

et

தாரா யுடையா யடியேற்‌

குன்றா ளிணையன்பு
போரா வுலகம்‌ புக்கா ரடியார்‌
புறமே போர்தேன்யான்‌
ஊரா மிலைக்கக்‌ குருட்டா மிலைத்தாங்‌
குன்றா ளிணையன்புக்‌
காரா யடியே னயலே
மயல்‌ கொண்‌ டழுகேனே.
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தபரவசம்‌ 104

பொய்யால்‌ புறம்‌ போந்தேன்‌

89, மான்கேர்‌ நோக்கி உமையாள்‌ பங்கா,
, மறைஈறு அறியா மறையோனே,
தேனே, அமுதே, சிந்தைக்கு அரியாய்‌,
சிறியேன்‌ பிழை பொறுக்கும்‌ ;
கோனே, சிறிது என்கொடுமை பறைந்தேன்‌ 51 ] சொல்லினேன
சிவ மாநகர்‌ குறுகப்‌ ‘
போனார்‌ அடியார்‌; யானும்‌, பொய்யும்‌,
புறமே போந்தோமே. (85)

மெய்யன்பு பெற வியலாதோ ?

90. புறமே போக்தோம்‌ பொய்யும்‌,
யானும்‌) மெய்அன்பு
பெறவே வல்லேன்‌ அல்லா
வண்ணம்‌ பெற்றேன்‌ யான்‌,
அறவே நின்னைச்‌ சேர்ந்த அடியார்‌
மற்று ஒன்று அறியாதார்‌;
சிறவே3 செய்து வழுவாது, சிவனே ! 2 சிறந்த செயல்களையே
நின்தாள்‌ சேர்ந்தாரே. (86)

மயல்கொண்டு அழுகின்றேன்‌
91. தாராய்‌, உடையாய்‌! அடியேற்கு உன்‌
தாள்‌-இணைஅன்பு ;
போரா3 உலகம்‌ புக்கார்‌ அடியார்‌) உ மிளா
புறமே போக்தேன்யான்‌;
ஊர்‌ ஆமிலைக்க,* குருட்டு ஆமிலைத்‌ தாங்கு, & சனைகச, மருள,
உன்‌ தாள்‌-இணை அன்புக்கு
ஆரா அடியேன்‌, அயலே
மயல்கொண்டு அழுகேனே. (87)
102 திருவாசகம்‌

௮௮
௯௨. அழுகே னின்பா லன்பா
மனமா யழல்‌ சேர்ந்த
மெழுகே யன்னார்‌ மின்னார்‌
"பொன்னார்‌ கழல்கண்டு
தொழுதே யுன்னைத்‌ தொடர்ந்தா
ரோடுக்‌ தொடராதே
பழுதே பிறந்தே னென்கொண்
டுன்னைப்‌ பணிகேனே.

Djaa

, பணிவார்‌ பிணிதீர்த்‌ தருளிப்‌

பழைய வடியார்க்குன்‌
அணியார்‌ பாதங்‌ கொடுத்தி
யதுவு மரிதென்றால்‌
திணியார்‌ மூங்கி லனையேன்‌
வினையைப்‌ பொடியாக்கித்‌
தணியார்‌ பாதம்‌ வந்தொல்லை
தாராய்‌ பொய்தீர்‌ மெய்யானே.

gio

டயானே பொய்யென்‌ ஜெஞ்சும்‌

- பொய்யென்‌ னன்பும்பொய்‌
யானால்‌ வினையே னமுதா
லுன்னைப்‌ பெறலாமே
தேனே யமுதே கரும்பின்‌
ஜறெளிவே தித்திக்கும்‌
மானே யருளா யடியே
னுனைவக்‌ துறுமாறே
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தபரவசம்‌ 103

பழுதானேன்‌
92. அழுகேன்‌, மின்பால்‌ அன்புஆம்‌
மனம்‌ ஆய்‌; அழல்‌ சேர்ந்த
மெழுகே அன்னார்‌, மின்‌ ஆர்‌
பொன்‌ ஆர்‌ கழல்‌ கண்டு
தொழுதே, உன்னைத்‌ தொடர்ந்தா
டூராடும்‌ தொடராதே, '
பழுதே பிறந்தேன்‌ ; என்‌ கொண்டு
உன்னைப்‌ பணிகேனே ? (88)

என்‌ வினையைப்‌ பொடியாக்கு

93. பணிவார்‌ பிணி தீர்த்தருளி,
பழைய அடியார்க்கு உன்‌
அணி ஆர்‌ பாதம்‌ கொடுத்தி)
அதுவும்‌ அரிது என்றால்‌,
திணி ஆர்‌ மூங்கில்‌ அனையேன்‌,
வினையைப்‌ பொடி ஆக்கி,
தணி ஆர்‌ பாதம்‌, வந்து, ஒல்லை” தாராய்‌) ்‌ 1 விரைவில்‌
பொய்தீர்‌ மெய்யானே ! (89)

அழுதால்‌ அடையலாம்‌
94, யானே பொய்‌; என்‌ கெஞ்சும்‌
பொய்‌; என்‌ அன்பும்‌ பொய்‌;
ஆனால்‌, வினையேன்‌ அழுதால்‌,
உன்னைப்‌ பெறலாமே?
'தேனே, அமுதே, கரும்பின்‌
. தெளிவே, தித்திக்கும்‌,
2 மகானே-பெரியவனே
மானே, :அருளாய்‌-அடியேன்‌ -
உனைவந்து உறுமாறே, (90)
104 திருவாசகம்‌

ab. ஆனந்தாதீதம்‌
(எண்சீர்க்கழி நெடிலடி யாசிரிய விருத்தம்‌)

FE
௯௫. மாறி லாதமாக்‌ கருணை வெள்ளமே
வந்து முந்திரின்‌ மலர்கொ டாளிணை
வேறி லாப்பதப்‌ பரிசு பெற்றகின்‌
மெய்ம்மை யன்பருன்‌ மெய்ம்மை மேவினார்‌
ஈறி லாதநீ யெளியை யாகிவக்‌
தொளிசெய்‌ மானுட மாக நோக்கியும்‌
கீறி லாதகநெஞ்‌ சுடைய னாயினேன்‌
கடைய னாயினேன்‌ பட்ட கீழ்மையே,

௯௨

. கையி லங்குகற்‌ கண்ணி பங்கனே

வந்தெனைப்பணி கொண்ட பின்மழக்‌
கையி லங்குபொற்‌ கிண்ண மென்றலா
லரியை யென்றுனைக்‌ கருது கின்‌ நிலேன்‌
மெய்யி லங்குவெண்‌ ணீற்று மேனியாய்‌
மெய்ம்மை யன்பருன்‌ மெய்ம்மை மேவினார்‌
பொய்யி லிங்கெனைப்‌ புகுத விட்டுநீ
போவதோ சொலாய்‌ பொருத்த மாவதே.

௯௩

. பொருத்த மின்மையேன்‌ பொய்ம்மை யுண்மையேன்‌

போத வென்றெனைப்‌ புரிக்து நோக்கவும்‌
வருத்த மின்மையேன்‌ வஞ்ச முண்மையேன்‌
மாண்டி லேன்மலர்க்‌ கமல பாதனே
அரத்த மேனியா யருள்செ யன்பரும்‌
நீயு மங்கெழுக்‌ தருளி யிங்கெனை
இருத்தி ளாய்முறை யோவெனெம்பிரான்‌
வம்ப னேன்வினைக்‌ கிறுதி யில்லையே,
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தாதீதம்‌ 105

10, ஆனந்தாதீதம்‌
மெய்‌ மெய்யே : கடையவன்‌ கடையவனே
99. மாறு இலாத மாக்‌ கருணை வெள்ளமே /
வந்து மூந்தி நின்‌ மலர்‌ கொள்தாள்‌-இணை,
வேறு இலாப்‌ பதப்‌ பரிசுபெற்ற, நின்‌
மெய்ம்மை அன்பர்‌, உன்‌ மெய்ம்மை மேவினார்‌;
ஈறு3 இலாத நீ, எளிமை ஆகி வந்து, 1 முடிவு
ஒளிசெய்‌5 மானிடம்‌ ஆக, நோக்கியும்‌, 8 ஞானதளி பரப்டுதினற
Ems 'இலாத கெஞ்சு உடையன்‌ ஆயினேன்‌: 8 பிளவு, வாளால்‌ 8று
கடைய நாயினேன்‌-பட்டகீழ்மையே. (று. சீஸ்‌, பிளத்தல்‌

பொய்யில்‌ என்னைப்‌ புகவிடலாமா £

96, மை இலங்கு ௩ல்‌ கண்ணி பங்கனே !
வந்து எனைப்‌ பணிகொண்டபின்‌, மழக்‌4 4 குழந்தைகளுடைய
கை இலங்கு பொன்‌ கிண்ணம்‌ என்று அலால்‌,
அரியை என்று உனைக்‌ கருதுகின்‌ றிலேன்‌)
மெய்‌ இலங்கு வெள்‌-நீற்று மேனியாய்‌,
மெய்ம்மை அன்பர்‌ உன்‌ மெய்ம்மை மேவினார்‌ ;
பொய்யில்‌ இங்குஎனைப்‌ புகுதவிட்டு, நீ
போவதோ? சொலாய்‌, பொருத்தம்‌ ஆவதே? (98)

என்‌ வினைக்கு ஒரு முடிவு இல்லையா?

97. பொருத்தம்‌ இன்மையேன்‌ ; பொய்ம்மை உண்மையேன்‌);
போத ? என்று எனைப்‌ புரிந்து? கோக்கவும்‌, : 5 விரும்பி
வருத்தம்‌ இன்மையேன்‌; வஞ்சம்‌ உண்மையேன்‌;
மாண்டிலேன்‌; மலர்க்‌ கமல பாதனே,
அரத்க€ மேனியாய்‌, அருள்‌ செய்‌ அன்பரும்‌, 8 செந்நிறமான
நீயும்‌, அங்கு எழுந்தருளி, இங்குஎனை
இருத்தினாய்‌ ; முறையோ? என்‌ எம்பிரான்‌,
வம்பனேன்‌* வினைக்கு இறுதி இல்லையே? (92) 7 பொய்யளா$ய என்‌
8 முடிவு
106 திருவாசகம்‌

௯௪
௯௮. இல்லை கின்கழற்‌ கன்ப தென்கணே
யேல மேலுகற்‌ குழலி பங்கனே
கல்லை மென்களி யாக்கும்‌ விச்சைகொண்
டென்னை நின்கழற்‌ கன்ப னாக்கினாய்‌
எல்லை யில்லைகின்‌ கருணை யெம்பிரா
ட_னேது கொண்டுகா னேது செய்யினும்‌
வல்லை யேயெனக்‌ கின்னு முன்கழல்‌
காட்டி மீட்கவும்‌ மறுவில்‌ வானனே,

௯௫
வான நாடரு மறியொ ணாதநீ
மறையி லீறுமுன்‌ ரொடரொணாதநீ
ஏனை காடருக்‌ தெரியொ ஸணாதநீ.
யென்னை யின்னிதா யாண்டு கொண்டவா
ஊனை நாடக மாடு வித்தவா
வுருகி கானுனைப்‌ பருக வைத்தவா
. ஞான காடக மாடு வித்தவா
கைய வையகத்‌ துடைய விச்சையே.

௯௭
௧௰௦, விச்ச தின்றியே விளைவு செய்குவாய்‌
விண்ணு மண்ணக முழுதும்‌ யாவையும்‌
வைச்சு வாங்குவாய்‌ வஞ்ச கப்பெரும்‌
புலைய னேனையும்‌ கோயில்‌ வாயிலில்‌
பிச்ச னாக்கினாய்‌ பெரிய வன்பருக்‌
குரிய னாத்கினாய்‌ தாம்வ ளர்த்ததோர்‌
நச்சு மாமர மாயி னுங்கொலார்‌
கானு மங்ஙனே யுடைய காதனே,
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தா தீதம்‌ 107

கருணைக்கும்‌ எல்லை உண்டோ 2

98. இல்லை நின்‌ கழற்கு அன்பு-அது, என்‌-கணே )
ஏலம்‌3. ஏலும்‌2 ௩ல்‌ குழலி? பங்கனே! 1 மயிர்ச்‌ சாநது
கல்லை மென்கனி ஆக்கும்‌ விச்சை கொண்டு, 2 பொருநதிய
உ கரிய கூந்தலையுடைய
என்னை நின்‌ கழற்கு அன்பன்‌ ஆக்கினாய்‌; வள்‌--உமையம்மை
எல்லை இல்லை நின்‌ கருணை; எம்பிரான்‌!
ஏதுகொண்டு, கான்‌ஏ துசெய்யினும்‌,
& வல்லவனாக இருக்கின்‌
வல்லையே* எனக்கு இன்னும்‌ உன்‌ கழல்‌ றாய்‌
காட்டி, மீட்கவும்‌, மறு இல்வானனே? (94) 5 குறறம்‌

ஞான நாடகம்‌ ஆடுவித்தான்‌

99 வான நமாடரும்‌ அறி-ஒணுத ரீ,
மறையில்‌ ஈறும்‌? முன்தொடர்‌ ஒணாத நீ, 6 முடிவும்‌
ஏனை நாடரும்‌ தெரி-ஒணாத நீ,
என்னை இன்னிதாய்‌ ஆண்டு கொண்டவா,
ஊனை நாடகம்‌ ஆடுவித்தவா,
உருகி, நான்‌ உளைப்‌ பருக வைத்தவா,
ஞான நகாடகம்‌ஆடுவித்தவா-
- நைய7 வையகத்துடைய விச்சையே£ (95) 4 அற்றுப்போக
8 பற்று, ஆசை, அஞ்ஞா
னம்‌
பிச்சன்‌ ஆக்கினான்‌
100. விச்சு அது இன்‌ றியே, விளைவு செய்குவாய்‌; 9 வித்து
விண்ணும்‌, மண்ணகம்‌ முழுதும்‌, யாவையும்‌,
வைச்சு வாங்குவாய்‌; வஞ்சகப்‌ பெரும்‌
புலையனேனை, உன்‌ கோயில்‌ வாயிலில்‌
10 பித்தன்‌
பிச்சன்‌10. ஆக்கினாய்‌ ; பெரிய அன்பருக்கு
உரியன்‌ ஆக்கினாய்‌ ; தாம்‌ வளர்த்தது, ஓர்‌ 1] நஞ்சு
௩ச்சு11மாமரம்‌ ஆயினும்‌, கொலார்‌ 13 18 வெடடாக்‌
கானும்‌ அங்ஙனே -உடைய நாதனே 1 (96)
108 திருவாசகம்‌

௯௭

க௰க, உடைய நாதனே போற்றி மின்னலாற்‌

பற்று மற்றெனக்‌ காவ தொன்றினி
உடைய னோபணி போற்றி யும்பரார்‌
தம்ப ராபரா போற்றி யாரினும்‌
கடைய னாயினேன்‌ போற்றி யென்பெருங்‌
கருணை யாளனே போற்றி யென்னை நின்‌
அடிய னாக்கினாய்‌ போற்றி யாதியு
மந்த மாயினாய்‌ போற்றி யப்பனே.

௬௮
S02, அப்பனே யெனக்‌ கமுத னேயா
னந்த னேயக நெகவள்‌ ளூறுதேன்‌
ஒப்ப னேயுனக்‌ குரிய வன்பரி
லுரிய னாயுனைப்‌ பருக கின்றதோர்‌
துப்ப னேசுடர்‌ முடிய னே துணை
யாள னேதொழும்‌ பாள ரெய்ப்பினில்‌
வைப்ப னேயெனை வைப்ப தோசொலாய்‌
கைய வையகத்‌ தெங்கண்‌ மன்னனே,

௯௯
௧௦௩, மன்ன வெம்பிரான்‌ வருக வென்னெனை
மாலு கான்முகத்‌ தொருவன்‌ யாரினும்‌
முன்ன வெம்பிரான்‌ வருக வென்னெனை
முழுதும்‌ யாவையு மிறுதி யுற்றகாள்‌
பின்ன வெம்பிரான்‌ வருக வென்னெனைப்‌
பெய்க ழற்கணன்‌ பாயெ னாவினால்‌
பன்ன வெம்பிரான்‌ வருக வென்னெனைப்‌
பாவ காசகின்‌ சீர்கள்‌ பாட வே,
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தாதீதம 109

அடியன்‌ ஆக்கினான்‌
101. உடையநாதனே, போற்றி, மின்‌ அலால்‌
பற்று, மற்று எனக்கு ஆவது ஒன்று இனி
உடையோ ? பணி; போற்றி! உம்பரார்‌ 1 - 1 வானவர்‌
தம்பரா - பரா போற்றி! யாரினும்‌ & மிகக மேலானவனே
கடையன்‌ ஆயினேன்‌; போற்றி! என்பெரும்‌
கருணையாளனே, போற்றி! என்னை, நின்‌
அடியன்‌ ஆக்கினாய்‌ ) போற்றி! என்னை, றின்‌
அடியன்‌ ஆக்கினாய்‌; போற்றி! ஆதியும்‌
அந்தம்‌? ஆயினாய்‌, போற்றி! அப்பனே! (87) 8 முடிவு

எய்ப்பில்‌ வைப்பு
102. அப்பனே, எனக்கு அமுதனே,
ஆனந்தனே, அகம்‌4 நெக£ அள்ளூறு£ தேன்‌ & உள்ளம்‌
ஒப்பனே, உனக்கு உரிய அன்பரில்‌ 5 இளக
6 வாயூறுின்ற
உரியனாய்‌, உனைப்பருக நின்‌ றது ஓர்‌
துப்பனே * சுடர்‌ முடியனே,, துணையாளனே, 7 உணவாகவுள்ளவனே
தொழும்பாளர்‌8 எய்ப்பினில்‌ - 8 தொண்டர்‌
வைப்பனே ,3 எனைவைப்பதோ, சொலாய்‌--
(98)
9 இளைத்தகாலத்தில்‌
கைய12வையகத்து, எங்கள்‌ மன்னனே? உதவும்‌ பொருளாச
வுள்ளவனே
10 துனபுற
என்னை அழையாயோ ?
108 மன்ன” எம்பிரான்‌, (வருக! என்‌ எனை)
மாலும்‌, கான்‌ முகத்து ஒருவன்‌,13 யாரினும்‌ " 71 பிரமன்‌
முன்ன33 எம்பிரான்‌, * வருக* என்‌ எனை; 12 முனபுள்ளவனே
முழுதும்‌ யாவையும்‌ இறுதி உற்ற நாள்‌
பின்ன18 எம்பிரான்‌, (வருக! என்‌ எனை) 38 பின்புள்ளவனே
பெய்‌ கழற்‌ கண்‌ அன்பாய்‌, என்‌ நாவினால்‌
பன்ன 3& எம்பிரான்‌, வருக? என்‌ எனை -- 14 புகழ

பாவநாச; நின்சீர்கள்‌ பாடவே (99)

110 திருவாசகம்‌

SOD
௧௰௪, பாட வேண்டுகான்‌ போற்றி நின்னையே
பாடி நைந்துறைக்‌ துருகி கெக்குநெக்‌
காட வேண்டுகான்‌ போற்றி யம்பலத்‌
தாடுகின்௧கழறந்‌ போது காயினேன்‌
கூட வேண்டுகான்‌ போற்றி யிப்புழுக்‌
கூடு நீக்கெனைப்‌ போற்றி பொய்யெலாம்‌
வீட வேண்டுகான்‌ போற்றி வீடுதங்‌
தருளு போற்றிரகின்‌ மெய்யர்‌ மெய்யனே

BOF FDDDUME.
 திருச்சதகம்‌ - ஆனந்தாதீதம்‌ 111

உன்னைக்‌ கூடவேண்டும்‌
104. பாடவேண்டும்‌ கான்‌ போற்றி! நின்னையே
பாடி, நைந்து - நைந்து உருகி, நெக்கு - நெக்கு
ஆடவேண்டும்‌ கான்‌; போற்றி! அம்பலத்து
ஆடும்‌ நின்‌ கழல்போது3 நாயினேன்‌ 1 தழல்‌ அணிர்‌
கூடவேண்டும்கான்‌ ; போற்றி! இப்புழுக்‌ விமலா டத கக
கூடு? நீக்குஎனை; போற்றி! பொய்‌ எலாம்‌
3 உடல்‌
வீட? வேண்டும்‌ கான்‌; போற்றி of Oars)
3 விடகொழிய
அருளு ; போற்றி ! நின்மெய்யர்‌ மெய்யனே (100)

oe
BOFFDODUME,
112 திருவாசகம்‌

ஆறாவது
நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌
பிரபஞ்ச வைராக்கியம்‌
(உத்தரகோசமங்கையி லருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)

(கட்டளைக்‌ கலித்துறை.)

க்‌

௧௰௫. கடையவ னேனைக்‌ கருணையி

னாற்கலந்‌ தாண்டு கொண்ட
விடையவ னேவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்விறல்‌ வேங்கையின்றோ
லுடையவ னேமன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
சடையவ னேதளர்ந்‌ தேனெம்பி
ரானென்னைத்‌ தாங்கிக்கொள்ளே.

௨
௧௦௬. கொள்ளேர்‌ பிளவக லாத்தடங்‌
கொங்கையர்‌ கொவ்வைச்‌ செவ்வாய்‌
விள்ளே னெனினும்‌ விடுதிகண்‌
டாய்கின்‌ விழுத்தொழும்பின்‌
உள்ளேன்‌ புறமல்லே னுத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
கள்ளே ஜனொழியவுங்‌ கண்டுகொண்
டாண்டதெக்‌ காரணமே,
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 113

ஆறுவது

நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌
(பிரபஞ்ச வைராக்கியம்‌)

தளர்ந்தேன்‌ தாங்கிக்கொள்‌
105. கடையவனேனைக்‌ கருணையினால்‌
கலந்து, ஆண்டுகொண்ட
விடையவனே 3 , விட்டிடுதிகண்டாய்‌ ? - 1 ages ஊர்இயாக
உடையவனே -டிவபெரு
ARMS வேங்கையின்தோல்‌ மான்‌
உடையவனே, மன்னும்‌ உத்தர 2 வலிமை
கோசமங்கைக்கு அரசே,
சடையவனே?₹ , தளர்ந்தேன்‌; எம்பிரான்‌, சடைக்கற்றையை உடை
ee

யவனே -- சிவபெரு
என்னைத்‌ தாங்கிக்கொள்ளே. (1) மான்‌

புறம்‌ அல்லேன்‌

106. கொள்ஏஏர்‌ பிளவு அகலாத்‌ தடம்‌

கொங்கையர்‌ கொவ்வை*ச்‌ செவ்வாய்‌ & கோவைப்பழம்‌
விள்ளேன்‌? எனினும்‌ விடுதிகண்டாய்‌ ? - போன்ற
5 விடமாட்டேன்‌
ஙின்விழுத்தொழும்பின்‌5 6 சிறநத தொணடில்‌
உள்ளேன்‌; புறம்‌ அல்லேன்‌; உத்தர
கோசமங்கைக்கு அரசே,
கள்ளேன்‌ ஒழியவும்‌ கண்டுகொண்டு
ஆண்டது எக்காரணமே? (2)
114 திருவாசகம்‌

௧௰௪. காருறு கண்ணிய ரைம்புல

னாற்றங்‌ கரைமரமாய்‌
வேருறு வேனை விடுதிகண்‌
டாய்விளங்‌ குந்திருவா
ரூருறை வாய்மன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
வாருறு பூண்முலை யாள்பங்க
வென்னை வளர்ப்பவனே-

௪
கல்லு. வளர்கின்ற கின்கரு ணைக்கையில்‌
வாங்கவு நீங்கியிப்பான்‌
மிளிர்கின்ற வென்னை விடுதிகண்‌
டாய்வெண்‌ மதிக்கொழுந்தொன்
றொளிர்கின்ற நீண்முடி யுத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
தெளிகின்ற பொன்னுமின்‌ னும்மன்ன
தோற்றச்‌ செழுஞ்சுடரே,

@
Bi ga, செழிகின்ற தீப்புகு விட்டிலிந்‌
சின்‌ மொழி யாரிற்பன்னாள்‌
விழுகின்ற வென்னை விடுதிகண்‌
டாய்வெறி வாயறுகால்‌
உழுகின்ற பூமுடி யுத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
வழிகின்று நின்னரு ளாரமு
்‌ தூட்ட மறுத்தனனே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 115

ஆற்றங்கரை மரம்‌
107. கார்‌ உறு கண்ணியர்‌2 ஜம்‌ - புலன்‌ 3 கருமை

ஆற்றங்கரை மரமாய்‌ | 8 கண்களை உடையவர்‌

வேர்‌ உறுவேனை விடூதி கண்டாய்‌? -

விளங்கும்‌ திருவா -
ரூர்‌ உறைவாய்‌, மன்னும்‌ உத்தர -
கோசமங்கைக்கு அரசே,
வார்‌? உறு பூண்‌ முலையாள்‌ பங்க, 3 ade
என்னை வளர்ப்பவனே. (8)
விலகி விளங்குகின்றேன்‌
108, வளர்கின்ற கின்‌ கருணைக்‌ கையில்‌
வாங்கவும்‌ நீங்கி, இப்பால்‌
மிளிர்கின்ற என்னை விடுதி கண்டாய்‌ ?-
வெண்‌ மதிக்‌ கொழுந்து* ஒன்று 4 பிறைமதி
ஒளிர்கின்ற நீள்‌-முடி உத்தர -
கோசமங்கைக்கு அரசே,
தெளிகின்ற பொன்னும்‌, மின்னும்‌,
அன்ன தோற்றச்‌ செழும்‌ சுடரே. (8)

ஊட்டிய அமுதை மறுத்தேன்‌

109. செழிகின்ற தீப்‌ புகு விட்டிலின்‌* ம விட்டில்‌ பூச்சிபோல
சில்‌ மொழியாரில்‌₹ பல்‌ நாள்‌ 6 கொஞ்சும்‌ பேச்சு உடை
விழுகின்ற என்னை விடுதி கண்டாய்‌? - யவர்‌

வெறி-வாய்‌* அறுகால்‌8 ர மணம்‌ பொருந்திய

8 வண்டு
உழுகின்ற? பூ முடி உத்தர - 8 கணெடுன்ற
கோசமங்கைக்கு அரசே,
வழிநின்று, நின்‌ அருள்‌ ஆர்‌-
அமுது ஊட்ட மறுத்தனனே. (6)
116 திருவாசகம்‌

Gr

கக௰. மறுத்தனன்‌ யானுன்‌ னருளறி

யாமையி லென்மணியே
வெறுத்தெனை நீவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்வினை யின்டுறாகுதி
ஒறுத்தெனை யாண்டு கொளுத்தர
கோசமங்‌் கைக்கரசே
பொறுப்பரன்‌ றேபெரி யோர்சிறு
நாய்கடம்‌ பொய்யினை யே.

BEE. பொய்யவ னேனைப்‌ பொருளென

வாண்டொன்று பொத்திக்கொண்ட
மெய்யவ னேவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்விட முண்மிடற்று
மையவ னேமன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
செய்யவ னேசிவ னேசிறி
வயேன்பவக்‌ தீர்ப்பவனே.

A
க்க௨, தீர்க்கின்ற வாறென்‌ பிழையைஙின்‌
சீரரு ளென்கொலென்று
வேர்க்கின்ற வென்னை விடுதிகண்‌
டாய்விர வார்வெருவ
ஆர்க்கின்ற தார்விடை யுத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
ஈர்க்கின்ற வஞ்சொடச்‌ சம்வினை
யேனை யிருதலையே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 117

மறுத்தவனை வெறுக்காதே
110, மறுத்தனன்‌ யான்‌, உன்‌ அருள்‌
அ.றியாமையின்‌, என்‌ மணியே)
வெறுத்து எனை நீ விட்டிடுதி கண்டாய்‌ ? -
வினையின்‌ தொகுதி .
ஒறுத்து? , எனை ஆண்டுகொள்‌; உத்தர - 1 கடிநது
கோசமங்கைக்கு அரசே,
பொறுப்பர்‌ அன்றே பெரியோர்‌,
சிறு நாய்கள்‌ - தம்‌ பொய்யினையே ? (6)

என்‌ குறையை மறைத்து ஆண்டான்‌

110, பொய்யவனேனைப்‌ பொருள்‌ என ஆண்டு,
ஒன்று பொத்திக்கொண்ட38 2 மறைத்து எற்றுக்‌
கொணட, சாதிருததி
மெய்யவனே, விட்டிடுதி கண்டாய்‌? - ஏறறுககொணட
விடம்‌? உண்‌ மிடற்று 8 விஷம, நஞ்சு
மையவனே 54 , மன்னும்‌ உத்தர - 4 கணடதது
5 கருநிறமுள்ளவனே
கோசமங்கைக்கு அரசே,
6 சிவந்த நிறமூடைய
செய்யவனே6 , சிவனே, வனே-சிவபெருமான்‌
சிறியேன்‌ பவம்‌? தீர்ப்பவனே8 (2) 7 பிறப்பு, நிலை
8 தழிப்பவனே

என்‌ பிழையை ஒழிக்கின்ற வழி எது?

112. தீர்க்கின்ற ஆறு என்‌ பிழையை, 9 மனம்‌ புழுங்குன்ற
நின்‌ சீர்‌ அருள்‌ என்‌-கொல்‌? என்று 10 பகைவர்‌
வேர்க்கின்ற 9 என்னை விடுதி கண்டாய்‌ ?- 11 அஞ்ச
விரவார்‌?0 வெருவ33, 12 ஒலிககின்ற
13 சஇண்டிணிமாலை
ஆர்க்கின்‌ ற12 தார்‌1? விடை 3&உத்தர-
14 காளை
கோசமங்கைக்கு அரசே, 18 இழுகன்ற
ஈர்க்கின்ற15 - அஞ்சொடு36 அச்சம்‌ 15 ஐமபுலனகளோட்‌
வினையேனை இருதலையே37, (8) 17 இரண்டு பசகத்திலும்‌
118 திருவாசகம்‌

S&B. இருதலைக்‌ கொள்ளியி னுள்‌ ளெறும்‌

பொத்து ஙினைப்பிரிந்த
விரிதலை யேனை விடுதிகண்‌
டாய்வியன்‌ முவுலகுக்‌
கொருதலை வாமன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
பொருதலை மூவிலை வேல்வல
னேந்திப்‌ பொலிபவனே.

௧௦
BEF, பொலிகின்ற நின்றாள்‌ புகுதப்பெற்‌
முக்கையைப்‌ போக்கப்பெறந்று
மெலிகின்ற வென்னை விடுதிகண்‌
டாயளி தேர்விளரி
ஒலிஙின்‌ற பூம்பொழி லுத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
வலிகின்ற திண்சிலை யாலெரித்‌
தாய்புர மாறுபட்டே..

கக
௧௧௫, மாறுபட்‌ டஞ்சென்னை வஞ்சிப்ப
யானுன்‌ மணிமலர்த்தாள்‌
வேறுபட்‌ டேனை விடுதிகண்‌
டாய்வினை யேன்மனத்தே
ஊறுமட்‌ டேமன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
நீறுபட்‌ டேயொளி காட்டும்‌ பொன்‌
மேனி கெடுந்தகையே,
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 119

இருதலைக்‌ கொள்ளியுள்‌ எறும்பு

113. இருதலைக்‌ கொள்ளியின்‌-உள்‌ எறும்பு ஒத்து,
நினைப்‌ பிரிந்த
1 தலைவிரி கோலமாக
விரிதலையேனை1 விடுதி கண்டாய்‌? -- இடர்ப்படுன்றவனை
வியன்‌3 மூ-உலகுக்கு ௨ அகன்ற, பலதிறப்பட்ட
8 போ செய்தறகுரிய
ஒரு தலைவா, மன்னும்‌ உத்தர -- & நூனறு
கோசமங்கைக்கு அரசே (பொரு- தலை-மூஇலை-
வேல). சூலம்‌
பொரு3-தலை மூச்‌இலைவேல்‌ 8 வெற்றியுடன
வலன்‌6 ஏந்திப்‌ பொலிபவனே8 (9) 6 விளங்குபவனே

அருள்‌ பெற்றும்‌ பிறவியை வீணுாக்குகின்றேன்‌

114, பொலிகின்ற நின்‌ தாள்‌ புகுதப்பெற்று, 7 உடலை
ஆக்கையைப்‌7 போக்கப்‌ பெற்று,
மெலிகின்ற என்னை விடுதி கண்டாய்‌ 7 --
8 வணடு
அளி8 தேர்‌ விளரி9 9 ஒருவகை இசை
ஒலி நின்ற பூம்‌-பொழில்‌ உத்தர -
கோசமங்கைக்கு அரசே,
வலி நின்ற திண்‌ சிலையால்‌:௦ 30 வில்லால்‌
எரித்தாய்‌ புரம்‌,13 மாறுபட்டே. (10) 11 மூப்புரம்‌

வேறுபட்டேனை விடாதே
115. மாறுபட்டு அஞ்சு13 என்னை வஞ்சிப்ப, 18 ஐம்புலன்‌
யான்‌ உன்‌ மணி மலர்த்‌ தாள்‌
வேறுபட்டேனை விடுதி கண்டாய்‌ ? -
வினையேன்‌ மனத்தே
ஊறும்‌ மட்டே,13 மன்னும்‌ உத்தர -- 18 தேனே
கோசமங்கைக்கு அரசே,
கீறு34 பட்டே ஒளி காட்டும்‌ “4 Sosa
பொன்‌ மேனி நெடுந்தகையே. (11)
120 திருவாசகம்‌

௬௨

AAG, கெடுந்தகை நீயென்னை யாட்கொள்ள

யானைம்‌ புலன்கள்‌ கொண்டு
விடுந்தகை யேனை விடுதிசகண்‌
டாய்விர வார்வெருவ _
வடுந்தகை வேல்வல்ல வுத்தர்‌
கோசமங்‌ கைக்கரசே
கடுந்தகை Cus spicier arith தெண்ணீ
ரமுதப்‌ பெருங்கடலே,

௧௩
SET. கடலினுள்‌ காய்கக்கி யாங்குன்‌
கருணைக்‌ கடலினுள்ளம்‌
விடலரி யேனை விடுதிகண்‌
டாய்விட லில்லடியார்‌
உடலில மேமன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
மடலின்மட்‌ டேமணி யேயமு
தேயென்‌ மதுவெள்ளமே,

Be

FED வெள்ளத்‌ துறாவற்றி யாங்குன்‌

. அருள்பெற்றுத்‌ துன்பத்தினின்றும்‌
விள்ளக்‌ கிலேனை விடுதிகண்‌
டாய்விரும்‌ பும்மடியார்‌
உள்ளத்துள்‌ ளாய்மன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
கள்ளத்து ளேற்கரு ளாய்களி
யாத களியெனக்கே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 121

பொறிவழி நின்று அருளை இழந்தேன்‌

116, நெடுந்தகை, நீ, என்னை ஆட்கொள்ள, யான்‌
ஜம்‌-புலன்்‌ கள்‌ கொண்டு
விடும்‌ தகையேனை விடுதி கண்டாய்‌ ?
விரவார்‌1 வெருவ,” ்‌ பகைவர்‌
8 அஞ்ச
அடும்‌-தகை-வேல்‌? வல்ல உத்தர
8 அழிககும்‌ தன்மையை
கோச்மங்கைக்கு அரசே, யுடைய சூலம்‌
கடும்‌* தகையேன்‌5 உண்ணும்‌ தெள்‌-நீர்‌ & இளககமறந
8 தனமையுடையேன
அமுதப்‌ பெருங்‌ கடலே. (12)

கருணைக்கு இணங்காதேன்‌
117. கடலினுள்‌ நாய்‌ ஈக்கி -- ஆங்கு, உன்‌
கருணைக்‌ கடலின்‌ உள்ளம்‌
விடல்‌ அரியேனை விடுதி கண்டாய்‌ ? --
விடல்‌ இல்‌ அடியார்‌
உடல்‌ இலமே* மன்னும்‌ உத்தர -- 6 இல்லமே
கோசமங்கைக்கு அரசே,
மடலின்‌? மட்டே,8 மணியே, அமுதே, 7 பூ. இதழின்‌
8 தேனே
என்‌ மது-வெள்ளமே,9 (18) 9 தேன பெருக்கே

அருள்‌ பெற்றும்‌ துன்பத்தை விடமுடியவில்லையே

118. வெள்ளத்துள்‌ கா வற்றி -- ஆங்கு, உன்‌
அருள்‌ பெற்றுத்‌ துன்பத்தின்‌ [ரின்பிறும்‌
விள்ளக்கிலேனை
10 விடுதி கண்டாய்‌? -- 10 நீஙக இயலாதவனை
விரும்பும்‌ அடியார்‌
உள்ளத்து உள்ளாய்‌, மன்னும்‌ உத்தர ர
கோச மங்கைக்கு அரசே,
கள்ளத்து33 உளேற்கு, அருளாய்‌ 31 பொய்மையில்‌

களியாத களி,18 எனக்கே, (14) 18 பேரானந்தம்‌

122 ஜிருவாசகம்‌

௧௫
௧௧௯. களிவந்த சிந்கதையொ டுன்கழல்‌
கண்டுங்‌ கலந்தருள
வெளிவகந்தி லேனை விடுதிகண்‌
பாய்மெய்ச்‌ சுடருக்கெல்லாம்‌
ஒளிவந்த பூங்கழ லுத்தர
கோ சமங்‌ கைக்கரசே
எளிவந்த வெந்தைபி ரானென்னை
யாளுடை யென்னப்பனே.

க்ளா

க௨௰, என்னையப்‌ பாவஞ்ச லென்பவ

ரின்றிகின்‌ றெய்த்தலைந்தேன்‌
மின்னை யொப்‌ பாய்விட்‌ டிடுதிகண்‌
டாயுவ மிக்கின்பெய்யே
உன்னை யொப்‌ பாய்மன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கர சே
அன்னையொப்‌ பாயெனக்‌ கத்தனொாப்‌
பாயென்‌ னரும்பொருளே.

௧௭
க்௨௧,. பொருளே தமியேன்‌ புகலிட
மேகின்‌ புகழிகழ்வார்‌
வெருளே யெனைவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்மெய்மை யார்விழுங்கும்‌
அருளே யணிபொழி லுத்தர
கோ.சமங்‌ கைக்கரசே
இருளே வெளியே யிகபர
மாகி யிருந்தவனே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 123

அருள்‌ அணுகியும்‌ நான்‌ விலகினேன்‌

119, களிவந்த சிந்தையொடு உன்‌ கழல்‌
கண்டும்‌, கலந்தருள
வெளி வக்திலேனை விடுதி கண்டாய்‌? --
மெய்ச்‌ சுடருக்கு எல்லாம்‌
ஒளிவந்த பூம்‌ கழல்‌ உத்தர --
கோசமங்கைக்கு அரசே,
எளிவந்த எந்த பிரான்‌, என்னை,
ஆளுடை என்‌ அப்பனே / (15)
அலுத்தேன்‌ 'அஞ்சேல்‌' என்னாய்‌
120 . என்னை *அப்பா, அஞ்சல்‌,” என்பவர்‌ இன்றி,
நின்று” எய்த்து அலைந்தேன்‌; 1 Buse
மின்னை ஒப்பாய்‌, விட்டிடுதி கண்டாய்‌? --
உவமிக்கின்‌, மெய்யே
உன்னை ஒப்பாய்‌; மன்னும்‌ உத்தர --
கோசமங்கைக்கு அரசே,
அன்னை ஒப்பாய்‌ ; எனக்கு அத்தன்‌ ஒப்பாய்‌ ;
என்‌ அரும்‌-பொருளே/ ்‌ (18)
நீயே புகலிடம்‌
121. பொருளே, தமியேன்‌ புகல்‌- இடமே,

ட்ட
நின்‌ புகழ்‌ இகழ்வார்‌
வெருளே,3 எனை விட்டிடுதி கண்டாய்‌?
்‌. மெய்ம்மையார்‌ விழுங்கும்‌
அருளே, அணி பொழில்‌ உத்தர -
. கோசமங்கைக்கு அரசே,
இருளே, வெளியே, இக-பரம்‌? (17) 8 இம்மை மறுமை
ஆகி இருந்தவனே.
124 திருவாசகம்‌

௧௮
௧௨௨, இருந்தென்னை யாண்டுகொள்‌ விற்றுக்கொள்
ஒறுரிவை யென்னினல்லால்‌
விருந்தின னேனை விடுதிகண்‌
டாய்மிக்க ௩ஞ்சமுதா
வருந்தின னேமன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
மருந்தின னேபிற விப்பிணிப்‌
பட்டு மடங்கினர்க்கே.

boa

௨௩. மடங்கவென்‌ வல்வினைக்‌ காட்டைகின்‌

மன்னருட்‌ டீக்கொளுவும்‌
விடங்கவென்‌ றன்னை விடுதிகண்‌
டாயென்‌ பிறவியைவே
ரொடுங்களைந்‌ தாண்டுகொளுத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
கொடுங்கரிக்‌ குன்றுரித்‌ தஞ்சுவித்‌
தாய்வஞ்சிக்‌ கொம்பினையே.

உ௰
௧௨௪. கொம்பரில்‌ லாக்கொடி போலல
மந்தனன்‌ கோமளமே
வெம்புகின்‌ ஜறேனை விடுதிகண்‌
டாய்விண்ணர்‌ ந௩ண்ணுகில்லா
வும்பருள்‌ ளாய்மன்னு முத்தர
கோசமங்‌ கைக்கரசே
யம்பர மேரகில னேயனல்‌
காலொடப்‌ பானவனே.
 நீத்தல்‌ விண்ண ப்பம்‌ 125

திருவுள்ளம்‌ எப்படியோ அப்படியே

192. இருந்து என்னை ஆண்டுகொள்‌; விற்றுக்கொள்‌); 1 அடைமானம
ஒற்றி வை; என்னின்‌ அல்லால்‌,
விருக்தினனேனை,3 விடுதி கண்டாய்‌? - 2 புதியவனாயே எனனை

மிக்க நஞ்சு அமுதா

அருந்தினனே, மன்னும்‌ உத்தர --
கோசமங்கைக்கு அரசே,
மருந்தினனே, பிறவிப்‌ பிணிப்பட்டு
மடங்கினர்க்கே.£ (18) 8 ஒடுங்னெவர்களுக்கே

என்‌ வினையை ஒழி

129, மடங்க என்‌ வல்‌ வினைக்‌ காட்டை,
கின்‌ மன்‌ அருள்‌ தீக்‌ கொளுவும்‌
& ஆண்மைகொண்ட
விடங்க,* என்‌-தன்னை விடுதி கண்டாய்‌? அழகனே
என்‌ பிறவியை வே --
ரொடும்‌ களைந்து ஆண்டுகொள்‌; உத்தர
கோச மங்கைக்கு அரசே,
கொடும்‌ கரிக்குன்று£ உரித்து, அஞ்சுவித்தாய்‌, $ மலைபோனற யானை
8 பிரப்பரகொடி போன்ற
வஞ்சிக்‌ கொம்பினையே, (19) வள்‌- உமையம்மை

கொழுகொம்பில்லாக்‌ கொடி
7 கொழுகொம்பு
124, கொம்பர்‌” இல்லாக்‌ கொடிபோல்‌, 8 மனம சுழல்கின்றேன
அலமக்தனன்‌ ;8 கோமளமே, 9 இளமைச்செவ்வி
யுடையவனே
வெம்புகின்றேனை விடுதி கண்டாய்‌? --
விண்ணர்‌ நண்ணுகில்லா +
உம்பர்‌3௦ உள்ளாய்‌; மன்னும்‌ உத்தர - 10 மேல்‌

கோசமங்கைக்கு அரசே, 11 வானம்‌

18 ந
அம்பரமே)11 நிலனே, அனல்‌,18 காலொடு,18 18 காறறோடு
அப்பு,14 ஆன வனே. (20) 14 தீர்‌
126 திருவாசகம்‌

உக

௧௨௫. ஆனைவெம்‌ போரிற்‌ குறுந்தூ

நெனப்புல னாலலைப்புண்‌
Breer Qui தாய்விட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்வினை யேன்மனத்துத்‌
தேனையும்‌ பாலையுங்‌ கண்னலை
யும்மமு தத்தையுமொத்‌
தூனையு மென்பினை யும்முருக்‌
காமின்‌ ற வொண்மையனே.

௨௨
Go dr, ஒண்மைய னேதிரு கீற்றையுத்‌
துளித்‌ தொளிமிளிரும்‌
வெண்மைய னேவிட்‌ டி.டுதிகண்‌
டாய்மெய்‌ யடியவர்கட்‌
கண்மைய னேயென்றுஞ்‌ சேயாய்‌
பிறர்க்கறி தற்கரிதாம்‌
பெண்மைய னேதொன்மை யாண்மைய
னேயலிப்‌ பெற்றுயனே.

௨௩

. பெற்றது கொண்டு பிழையே

பெருக்கிச்‌ சுருக்குமன்பின்‌
வெற்றடி யேனை விடுதிகண்‌
டாய்விடி. லோகெடுவேன்‌
மற்றடி யேன்றன்னைத்‌ DTG
ரில்லையென்‌ வாழ்முதலே
உற்றடி யேன்மிகத்‌ தேறிகின்‌
ஹேனெனக்‌ குள்ளவனே, ்‌
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 127

புலன்கள்‌ துவைக்கின்றன
125, ஆனை வெம்‌ போரில்‌, குறும்‌-தூறு? எனப்‌ 1 ag yar
பூலனால்‌ அலைப்புண்‌-
டேணை, எந்தாய்‌, விட்டிடுதி கண்டாய்‌ 2-
வினையேன்‌ மனத்துத்‌
தேனையும்‌, பாலைபும்‌, கன்ன லையும்‌
அமுத்த்தையும்‌, ஒத்து,
ஊனையும்‌, என்‌ பினையும்‌, உருக்காறின்‌ற
: . (21) 2 Or oectoneaGen
ஒண்மையனே.3

அறிதற்கு அரியவன்‌ அருகிலுள்ளான்‌

126. ஒண்மையனே, திருகீற்றை உத்தூளித்து? 3 நீரில்‌ குழையாது
ஒளி மிளிரும்‌ பொடியாகப்‌ பூசுதல்‌

வெண்மையனே , விட்டிடுதி கண்டாய்‌ ?-

மெய்‌ அடியவர்கட்கு -
அண்மையனே,* என்றும்‌ சேயாய்‌ பிதர்க்கு5 & அருலுள்ளவனே ‌
6 எட்டாத தொலைவில்
அறிதற்கு அரிது ஆம்‌ உள்ளவனே
பெண்மையனே, தொன்மை ஆண்மையனே,
(22)
அலிப்‌ பெற்றியனே.
நல்லன கொண்டு தீயன செய்தேன்‌
127. பெற்றது கொண்டு, பிழையே பெருக்கி,
கருக்கும்‌ அன்பின்‌
வெற்று அடியேனை, விடுதி கண்டாய்‌? -
விடிலோ கெடுவேன்‌ ;
மற்று, அடியேன்‌-தன்னை, தாங்குகர்‌ இல்லை;
6 அடிப்படையாக
என்‌-வாழ்‌ - முதலே,5
வுள்ளவனே
உற்று, அடியேன்‌, மிகத்‌ தேறி கின்றேன்‌)
(23)
எனக்கு உள்ளவனே.
128 திருவாசகம்‌

௨௪

௧௨௮. உள்ளன வேகிற்க வில்லன

செய்யுமை யற்றுழனி
வெள்ளன லேனை விடுதிகண்‌
டாய்வியன்‌ மாத்தடக்கைப்‌
பொள்ளனல்‌ வேழத்‌ துரியாய்‌
புலனின்கட்‌ போத லொட்டா
மெள்ளன வேமொய்க்கு கெய்க்குடந்‌
தன்னை யெறும்‌ பெனவே.

௨௫
௧௨௯, எறும்பிடை நாங்கூ ழெனப்புல
னாலரிப்‌ புண்டலந்த '
வெறுந்தமி யேனை விடுதிகண்‌
டாய்வெய்ய கூற்றொடுங்க
வுறுங்கடிப்‌ போதவை யேயுணர்‌
வுறுறவ ரும்பரும்பர்‌
பெறும்பத மேயடி யார்பெய
ராத பெருமையனே.

௨௬
௧௩௰, பெருக ரறச்சிறு மீன்றுவண்‌
டாங்கு கினைப்பிரிந்த'
வெருநீர்மை யேனை விடுதிகன்‌£
டாய்வியன்‌ கங்கைபடொங்கி
வருநீர்‌ மடுவுண்‌ மலைச்சிறு
தோணி வடிவின்‌ வெள்ளைக்‌
குருநீர்‌ மதிபொதி யுஞ்சடை
வானக்‌ கொழுமணியே,
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 129

தக்கன விடுத்துத்‌ தகாதனவே செய்தேன்‌

329. உள்ளனவே கிற்க, இல்லன 1 மயக்கம்‌
செய்யும்‌ மையல்‌1 துழனி2 ஆரவாரம்‌; பேசொலி

ee bo
வெள்ளன = 1 @ BD
வெள்ளனலேனை 8 விடுதி கண்டாய்‌ 2? யாகவுடையவன,

வியன்‌ மாத்தடக்கைப்‌ வஞ்சமிலலாதவன்‌,

வெளளன* அலேன்‌
பொன்ளல்‌& ஈல்வேழத்து5 உரியாய்‌,6 Gach
+ அனலேன
புலன்‌, மின்கண்‌ போதல்‌ ஒட்டா, எரின்ற நெநருப்புப்‌
போனறவன்‌,
மெள்ளென வே மொய்க்கும்‌ கெய்க்குடம்‌ ௫ தொளை
6 யானையது
தன்னை எறும்பு எனவே. (24)
6 தோலை உடையவனே

எறும்பிடை நாங்கூழ்‌
129. எறும்பிடை காங்கூழ்‌ஈஎன, புலனால்‌ 7 pracyed
அரிப்புண்டு, அலந்த
வெறும்‌ தமியேனை விடுதிகண்டாய்‌ ?
வெய்ய கூற்று ஒடுங்க,
உறும்‌ கடிப்போது8-அவையே உணர்வு & மணமுசாள மலர-இரு
வடி
உற்றவர்‌ உம்பர்‌ உம்பர்‌? 9 மேலுக்கு மேல்‌
பெறும்பதமே, அடியார்‌ பெயராத
பெருமையனே, (25)
அருள்விலக அச்சம்‌ பெருகுகின்றது
780. பெருரீர்‌௮.ற, சிறுமின்‌ துவண்டு-
ஆங்கு, நினைப்‌ பிரிந்த
வெரு19ரீர்மையேனை விடுதி கண்டாய்‌ ? 10 அஞ்சுகின்ற
வியன்‌ 13 கங்கை பொங்கி 31 சிறப்புடைய; அகன்ற
வரும்‌ நீர்மடுவுள்‌, மலைச்சிறு
தோணி வடிவின்‌, வெள்ளைக்‌
குரு328ர்‌15மதி பொதியும்‌ சடை, 12 தளி

வானக்‌ கொழு மணியே 1 (2) 14 நீர்மை; தண்மை

130 திருவாசகம்‌

௨௭
௧௩௧. கொழுமணி யேர்ஈகை யார்கொங்கைக்‌
குன்றிடைச்‌ சென்றுகுன்றி
விழுமடி யேனை விடுதிகண்‌
டாய்மெயம்‌ முழுதுங்கம்பித்‌
தழுமடி யாரிடை யார்த்துவைத்‌
தாட்கொண் டருளியென்னைக்‌
கழுமணி யேயின்னுங்‌ காட்டுகண்‌
டாய்ஙின்‌ புலன்கழலே,

௨௮
௧௩௨, புலன்கடி. கைப்பிக்க யானும்‌
திகைத்திங்கொர்‌ பொய்க்நெறிக்கே
விலங்குகின்‌ றேனை விடுதிகண்‌
டாய்விண்ணு மண்ணு மெல்லாங்‌
கலங்கமுக்‌ நீர்௩ஞ்‌ சமுதுசெய்‌
தாய்கரு ணாகரனே
துலங்குகின்‌ றேனடி யேனுடை
யாயென்‌ றொழுகுலமே,

௨௯
௧௩௩. குலங்களைந்‌ தாய்களைந்‌ தாயென்னைக்‌
குற்றங்கொற்‌ றச்சிலையாம்‌
விலங்கலெ௫்‌ தாய்விட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்பொன்னின்‌ மின்னுகொன்றை
அலங்கலந்‌ தாமரை மேனியப்‌
பாவொப்பி லாதவனே
மலங்களைக்‌ தாற்சுழல்‌ வன்றயி
ரிற்பொரு மத்துறவே
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 131

இன்பத்தில்‌ இழிந்தேன்‌ : தூய்மை செய்‌

191. கொழுமணரி ஏர்நகையார்‌ கொங்கைக்‌
குன்றிடைச்‌ சென்று, குன்றி
விழும்‌ அடியேனை விடுதி கண்டாய்‌?
மெய்ம்‌ முழுதும்‌ கம்பித்து,* 1 owe
அழும்‌அடியாரிடை. ஆர்த்து” வைத்து, 2 சோத்து, இணைத்து
ஆட்‌ கொண்டருளி, என்னைக்‌
கழுமணியே, இன்னும்காட்டு கண்டாய்‌
8 ஞானமயமான
கின்‌ புலன்‌ கழலே. (27) திருவடி
பொய்‌ நெறியில்‌ மயங்குகின்றேன்‌
192. புலன்கள்‌* திகைப்பிக்க, யானும்‌ திகைத்து, & ஐமபுலனகள்‌
இங்குஓர்‌ பொய்ட்‌ நெறிக்கே
5 விலச்செலன்ற
விலங்குகின்றேணை* விடுதி கண்டாய்‌? எனனை
விண்ணும்‌, மண்ணும்‌, எல்லாம்‌
கலங்க, முக்கீர்‌ ஈஞ்சுஅமுது செய்தாய்‌;
கருணாகரனே !
6 நிலைகலங்குனெறேன்‌
துலங்குகின்‌றேன்‌? அடியேன்‌; உடையாய்‌,
என்‌ தொழுகுலமே.7 (28) 7 குலதெய்வமே

குற்றம்‌ களைந்தாய்‌
133. குலம்களைக்தாய்‌; களைக்தாய்‌ என்னைக்‌
8 வெற்றி தரும்‌ லில்‌
குற்றம்‌) கொற்றச்‌ சிலை$ஆம்‌
9 மலை
விலங்கல்‌? எந்தாய்‌, விட்டிடுதி கண்டாய்‌?
பொன்னின்‌ மின்னு கொன்றை
10 மாலை
அலங்கல்‌? அம்‌-தாமரை மேனிஅப்பா,
ஒப்பு இலாதவனே,
மலங்கள்‌ ஜந்தால்‌ ௬ழல்வன்‌, தயிரில்‌
பொரு மத்து உறவே, (29)
132 திருவாசகம்‌

௩௰
௧௩௪. மத்துறு தண்டயி ரிற்புலன்‌
தீக்கது வக்கலங்கி
வித்துறு வேனை விடுதிகண்‌
டாய்வெண்‌ டலைமிலைச்சிக்‌
கொத்துறு போது மிலைந்து
_ குடர்நெடு மாலைசுற்றித்‌
தத்துறு நீறுட னாரச்செஞ்‌
சாந்தணி சச்சையனே.

௩௧

௧௩௫. சச்சைய னேமிக்க தண்புனல்‌

விண்கால்‌ நிலகெருப்பாம்‌
விச்சைய னேவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்வெளி யாய்கரியாய்‌
பச்சைய னே செய்ய மேனிய
னேயொண்‌ படவரவக்‌
கச்சைய னேகடக்‌ தாய்தடந்‌
தாள வடற்கரியே.

௩௨
& ih. dir, அடற்கரி போலைம்‌ புலன்களுக்‌
கஞ்சி யழிந்தவென்னை
விடற்கரி யாய்விட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்விழுத்‌ தொண்டர்க்கல்லால்‌
தொடற்கரி யாய்சுடர்‌ மாமணி
யே௬ுடு தீச்சுழலக்‌
SL Mall STOIC கஞ்சமு
தாக்குங்‌ கறைக்கண்டனே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 138

கடையும்‌ தயிர்போல்‌ கலங்குகின்றேன்‌

84, மத்து உறு தண்‌ தயிரின்‌, புலன்‌ 1 இப்பற்ற
51 ssomd) 2 (உலக வாழ்க்கையைப்‌)
i . . பல்கச்‌ செய்வேனை
திக்‌ BRING அஸ்க 8 அணிந்து
வித்து உறுவேனை3 விடுதி கண்டாய்‌ ?
வெண்‌ தலை மிலைச்சி,£ 4 பூங்கொத்து
5 மிக்க மலர்‌
கொத்து*உறு போதுச்‌ மிலைந்து, 6 பரந்து பூசிய
குடர்‌ நெடுமாலை சுற்றி, 1 திருநீறுடன
தவ 8 சநதனம்‌
.
தத்துறு£ நீறுடன்‌” ஆரச்‌? செம்‌ - 9 குழம்பு
ர்‌ 3௦ (30) 10 சாரமாகவுள்ளவ ன்‌,
வலு அளிப்பவன்‌,
ந்து
சாந்து? அணி சச்சையனே
ட்ட மெய்ப்பொருள்‌.
அனைத்தும்‌ நீயே
192, சச்சையனே, மிக்கதண்‌ புனல்‌, 11 தாற்று
விண்‌, கால்‌,31 நிலம்‌, நெருப்பு, ஆம்‌ 14 வித்தையை உடைய
விச்சையனே,313 விட்டிடுதி கண்டாய்‌ ? 13 சிவந்த
வெளியாய்‌, கரியாய்‌, 1419 விள௱குசன்ற
படநுடைய
க .
பச்சையவே, செய்ய18 மேனியனே, 16 பாமபாயே
11 அரைப்பட்டிகை
அண்ட உடை
_ ஒண்‌74or 1 & பட?5 16 அரவக்‌ 416
கச்சையனே 37. கடந்தாய்‌3தட1? 18 கொன்றாய்‌
தாள2௦ அடல்‌81 கரி22யே, (81) 19 பெரிய
20 அடியையுடைய
21 வலிமையுள்ள
அஞ்சி அழிந்தேன்‌ 99 யானை

786. அடல்‌ கரிபோல்‌, ஐம்புலன்களுக்கு

அஞ்சி அழிந்த என்னை
விடற்கு அரியாய்‌, விட்டிடுதி கண்டாய்‌ ? 83 மேன்மையான
விழுத்‌28 தொண்டர்க்கு அல்லால்‌
தொடற்கு அரியாய்‌, சுடர்‌ மாமணியே,
சுடுதீச்‌ சுழல,
"கடல்‌ கரிது ஆய்‌ எழு ௩ஞ்சு அமுது 24 நீலகண்டனே - சீவ
ஆக்கும்‌ கறைக்‌ கண்டனே,34 (82) பெருமானே
184 திருவாசகம்‌

௩௩

௧௩௭, கண்டது செய்து கருணைமட்‌

டுப்பரு கிக்களித்து
மிண்டுகின்‌ ஜறேனை விடுதிகண்‌
டாய்நின்‌ விரைமலர்த்தாள்‌
பண்டுதக்‌ தாற்போற்‌ பணித்துப்‌
பணிசெயக்‌ கூவித்தென்னைக்‌
கொண்டெனெக்‌ தாய்களை யாய்களை
யாய குதுகுதுப்பே.

௩௪
௧௩௮. குதுகுதுப்‌ பின்றிநின்‌ றென்குறிப்‌
பேசெய்து கின்குறிப்பில்‌
விதுவிதுப்‌ பேனை விடுதிகண்‌
டாய்விரை யார்ந்தினிய
மதுமதுப்‌ போன்றென்னை வாழைட்‌
பழத்தின்‌ மனங்கனிவித்‌
தெதிர்வதெப்‌ போது பயில்விக்‌
கயிலைப்‌ பரம்பரனே

௩௫
௧௩௯. பரம்பர னேகின்‌ பழவடி
யாரொடு மென்படிறு
விரும்பர னேவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்மென்‌ முயற்கறையின்‌
அரும்பர கேர்வைத்‌ தணிந்தாய்‌
பிறவியை வாயரவம்‌
பொரும்பெரு மான்வினை யேன்மன
மஞ்சிப்‌ பொ தும்புறவே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 135

கருணையில்‌ களித்தேன்‌: கண்டது செய்கின்றேன்‌

157. கண்டது செய்து, கருணை- மட்டுப்‌3 1 இருவருட்கனிவ/யெ
பருகிக்‌ களித்து, 8
மிண்டு கின்றேனை விடுதி கண்டாய்‌ £
நின்‌ விரை” மலர்த்தாள்‌ உ மணம்‌
பண்டு? தந்தால்‌ போல்‌ பணித்து, 8 முன்பு
பணிசெயக்‌ கூ வித்து, என்னைக்‌
கொண்டு, என்‌ எந்தாய்‌, களையாய்‌
களை ஆய குது குதுப்பே.* (99) & ஆர்வம்‌, மூழ்கி

ஆசையோ உன்‌ குறிப்பில்‌: செய்கையோ என்‌ குறிப்பே !

198, குது குதுப்பு இன்றி நின்று, என்‌ குறிப்பே
செய்து, நின்‌ குறிப்பில்‌
விது விதுப்பேனை£ விடுதி கண்டாய்‌? 5 ஆராத ஆசை கொள்‌
as வேனை
விரை ஆர்ந்து, இனிய 6 பொருந்தி
மது-மதுப்‌ போன்று, என்னை வாழைப்‌
பழத்தின்‌ மனம்‌ கனிவித்து,
எதிர்வது எப்போது ? பயில்வி,
கயிலைப்‌ பரம்பரனே ! (84)

பிறவி என்னும்‌ பெரும்பாம்பு சீறுகின்றது

189, பரம்பரனே, நின்‌ பழ அடியாரொடும்‌
என்‌ படிறு* 7 வஞ்சம்‌
விரும்பு அரனே, விட்டிடுதி கண்டாய்‌?
மென்முயல்‌-கறை8 யின்‌ 8 இங்களில்‌ தோன்றும்‌
அரும்பு, 7,9 நேர்‌ வைத்து அணிக்தாம்‌, வம்போல்‌.. தோன்று,
பிறவி ஐவாய்‌ அரவம்‌ வது-சந்தான
பொரும்‌, பெருமான்‌ - வினையேன்‌ மனம்‌ உ பாம்பு
10 மரப்பொநது - a
அஞ்சி, பொதும்பு உறவே. (35) டம. புகலிடம்‌ oes
136 திருவாசகம்‌.

௩௭
௧௪௦, பொதும்புறு தீப்போற்‌ புகைந்தெரி
யப்புலன்‌ தீக்கதுவ
வெதும்புறு வேனை விடுதிகண்‌
டாய்விரை யார்கறவக்‌
.ததும்புமக்‌ தாரத்திற்‌ றாரம்‌
பயின்றுமம்‌ தம்முரல்வண்‌
டதும்புங்‌ கொழுந்தே னவிர்சடை
வானத்‌ தடலரைசே,

௩ள

௧௪௧. அரைசே யறியாச்‌ சிறியேன்‌

பிழைக்கஞ்ச லென்னினல்லால்‌
விரைசேர்‌ முடியாய்‌ விடுதிகண்‌
டாய்வெண்‌ ணகைக்கருங்கட்‌
டிரைசேர்‌ மடந்தை.மணந்த
திருப்பொற்‌ பதப்புயங்கா
வரைசேர்ந்‌ தடர்ந்தென்ன்‌ வல்வினை
தான்வக்‌ தடர்வனவே.

௩௮
oro, அடர்புல னானிற்‌ பிரிந்தஞ்சி
யஞ்சொனல்‌ லாரவர்தம்‌
விடர்விட லேனை விடுதிகண்‌
டாய்விரிந்‌ தேயெரியுஞ்‌
௬டரனை யாய்்‌௬ுடு காட்டர
சேதொழும்‌ பார்க்கமுதே
தொடர்வரி யாய்தமி யேன்றனி
நீக்கும்‌ தனித்‌ துணையே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 137

மூளாத்தீயில்‌ உள்ளே கனன்று வாடுகின்றேன்‌ ம மரப்பொந்து

8 தீப்பற்ற
140. பொதும்பு உறுதிப்போல்‌ புகைந்து எரிய, 8 சுடப்படன்றவனளை
& மணம
புலன் தீக்‌ கதுவ,3 6 தேன
வெதும்புறுவேனை3 விடுதி -- கண்டாய்‌ 7 6 மநதார மலரில்‌ -
விரை*ஆர்‌ ஈறவம்‌£ வான நாட்டுமலர்களுள்‌
ஒருவகை
ததும்பும்‌ மந்தாரத்தில்‌£ தாரம்‌” பயின்று, 7 எடுத்தலோசை -
இசை வகையுள்‌ தன்று
மந்தம்‌£ முரல்‌? வண்டு 8 படுததலோசை
அதும்பும்‌10 கொழும்‌ தேன்‌ அவிர்‌:1 சடை 8 ஒலிகன்ற
10 படியும்‌
வானத்து அடல்‌:2அரைசே, (36) ll விளங்குகின்ற ”
12 வலிமைமிக்க
“அஞ்சல்‌” என அருள்க
141, அரைசே, அறியாச்‌ சிறியேன்‌ பிழைக்கு
“அஞ்சல்‌” என்னின்‌ அல்லால்‌,
விரைசேசர்‌ முடியாய்‌, விடுதிகண்டாய்‌?
வெள்‌-௩கை, கரும்‌-கண்‌
18 கண்ணாகிய கருங்கடல்‌
திரை186சர்‌ மடந்தை மணந்த திரை அலை-கடல்‌
திருப்பொன்‌ பதப்புயங்கா,34 15 பாம்பை
அணிந்தவனே
வரை3£5 சேர்ந்து அடர்ந்து16 என்ன, 38 மலை
வல்வினை: தான்வந்து அடர்வனவே.17 (87) 16 நெருங்க
17 துன்புறுத்தன்றன

சிற்றின்பம்‌ விழைந்து பேரின்பம்‌ விடுத்தேன்‌

142, அடர்‌ புலனால்‌, நின்பிரிந்து அஞ்சி,
அம்‌-சொல்‌ நல்லார்‌ - அவர்‌.- தம்‌
விடர்‌18 விடலேனை விடுதி கண்டாய்‌ £? 38 இருக்கை, தங்கும்‌
தனியிடம்‌
விரிந்தே எரியும்‌
சுடர்‌ அனையாய்‌, சுடுகாட்டு அரசே,
19 தொண்டர்களுக்கு
தொழும்பார்க்கு£9 அமுதே,
தொடர்வு-அரியாய்‌, தமியேன்‌ தனி
நீக்கும்‌ தனித்‌£0 துணையே, (38) 50 ஒப்பறற
138 திருவாசகம்‌

௩௯
௧௪௩. தனித்துணை நீகிற்க யான்தருக்‌
கித்தலை யானடந்த
வினைத்துணை யேனை விடுதிகண்‌
.டாய்வினை யேனுடைய
மனத்துணை யேயென்றுன்‌ வாழ்மூத
லேயெனக்‌ கெய்ப்பில்வைப்பே
தினைத்துணை யேனும்‌ பொறேன்றுய
ராக்கையின்‌ திண்வலையே,

௪௰
௬௫௪, வலைத்தலை மானன்ன கோக்கியர்‌
கோக்கின்‌ வலையிற்பட்டு
மிலைத்தலைந்‌ தேனை விடுதிகண்‌
டாய்வெண்‌ மதியினொற்றைக்‌
கலைத்தலை யாய்கரு ணாகர
னேகயி லாயமென்னும்‌
மலைத்தலை வாமலை யாண்‌ மண
வாளவென்‌ வாழ்முதலே.

ச்ச
௧௪௫. முதலைச்செவ்‌ வாய்ச்சியர்‌ வேட்கைவெக்‌
நீரிற்‌ சுடிப்பமூழ்கி
விதலைச்‌ செய்வேனை விடுதிகண்‌
டாய்விடக்‌ கூன்மிடைந்த
சிதலைச்செய்‌ காயம்‌ பொறேன்சிவ
னேமுறை யோமுறையோ
திதலைச்‌ செய்‌ பூண்முலை மங்கைபங்‌
காவென்‌ சிவகதியே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 199

என்னை நினைத்து உன்னை மறந்தேன்‌

143, தனித்துணை நீ நிற்க, யான்‌ தருச்கி,1 ்‌ செருககடைந்து -
தலையால்‌ நடந்த
வினைத்துணையேனை விடுதி கண்டாய்‌?
வினையேனுடைய
மனத்துணையே, என்‌-தன்‌ வாழ்‌-முதலே,
எனக்கு எய்ப்பில்‌ - வைப்பே,3 8 இளைதத காலததில
டதத பொருளே,
தினைத்துணையேனும்‌ பொன்‌, துயர்‌
ஆக்கையின்‌ திண்‌ வலையே. (39)

இழிந்தன விழைந்தேன்‌
144, வலைத்தலை மான்‌ அன்ன நகோக்கியர்‌
கோக்கின்‌ வலையில்‌ பட்டு,
மிலைத்து53 அலைந்தேனை விடுதி கண்டாய்‌? மயூ, மருண்டு
வெள்மதியின்‌ ஒற்றைக்‌
கலைத்தலையாய்‌, கருணாகரனே,
கயிலாயம்‌ என்னும்‌
மலைத்தலைவா, மலையாள்‌ மணவாள,
என்‌ வாழ்‌ - முதலே. (40)

சிறியன சூழ நடுங்குகின்றேன்‌

145. முதலைச்‌ செவ்‌-வாய்ச்சியர்‌ வேட்கை
வெக்கரீரில்‌ கடி.ப்ப மூழ்கி,
செய்வேளை விடுதி கண்டாய்‌? 4 நசகம
விதலைச்‌&
விடக்கு? ஊன்‌ மிடைந்த
5 இறைச?ி
சிதலைச்‌5 செய்‌ காயம்‌ பொறேறன்‌ ;
6 நோய
சிவனே, முறையோ? முறையோ?
மங்கை பங்கா, 1 தமல்‌
திதலைச்‌* செய்‌ பூண்முலை
என்‌ சிவகதியே! (41)
140 திருவாசகம்‌

AF Fre கதியடி யேற்குன்‌ கழறக்‌

தருளவு மூன்கழியா
விதியடி. யேனை விடுதிகண்‌
டாய்வெண்‌ டலைமுழையிற்‌
பதியுடை வாளரப்‌ பார்த்திறை
பைத்துச்‌ சுருங்கவஞ்சி
மதிமெடு நீரிற்‌ குளித்தொளிக்‌
குஞ்சடை மன்னவனே.

Fb

௧௫௪௭, மன்னவ னேயொன்று மாறறி

யாச்சிறி யேன்மகிழ்ச்சி
மின்னவ னேவிட்‌ டிடுதிகண்‌
டாய்மிக்க வேதமெய்ந்நூல்‌
சொன்னவ னேசொழற்‌ கழிந்தவ
னேகழி யாத்தொழும்பர்‌
முன்னவ னேபின்னு மானவ
னேயிம்‌ முழுதையுமே.

அச

HF De முழுதயில்‌ வேற்கண்‌ ணியரென்னு

மூரித்‌ தழன்முழுகும்‌
விழுதனை யேனை விடுதிகண்‌
டாய்நின்‌ வெறிமலர்த்தாள்‌
தொழுதுசெல்‌ வானத்‌ தொழும்பரிற்‌
கூட்டிடு சோத்தம்பிரான்‌
பழுதுசெய்‌ வேனை விடேலுடை.
யாயுன்னைப்‌ பாடுவனே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 141

ஞானக்கழல்‌ அடைவேனுக்கு ஊன உடல்‌ ஏன்‌ ?

140, கதி அடியேற்கு உன்‌ கழல்‌ தந்தருளவும்‌,
ஊன்‌ கழியா
விதி அடியேனை விடுதி-கண்டாய்‌?
1 பொந்தில்‌
வெள்‌-தலை முழையில்‌3
பதிஉடைவாள்‌ அரப்‌ பார்த்து,
இறை? பைத்துச்‌5 சுருங்க, அஞ்சி, 8 சிறித
மதிநெடு கீரில்‌ குளித்து, ஒளிக்கும்‌ ' 3 படம்‌ விரித்து
சடை மன்னவனே. _ (42)

அறியாதேன்‌ பெற்ற ஆனந்த ஓளி

747, மன்னவனே, ஒன்றும்‌ ஆறு அறியாச்‌ 4 கூடன்ற
சிறியேன்‌ மகிழ்ச்சி
மின்னவனே, விட்டிடுதி கண்டாய்சீ
மிக்கவேத மெய்க்நூல்‌
சொன்னவனே, சொல்கழிந்தவனே,
கழியாத்‌ தொழும்பர்‌
முன்னவனே, பின்னும்‌ ஆனவனே,
இம்‌ முழுதையு€ம. (43)

காமக்‌ கனலில்‌ விழுந்த வெண்ணெய்‌

முழுது ஆயில்‌5 வேல்‌ கண்ணியர்‌ என்னும்‌ 5 கூர்மை
748,
மூரித்‌ தழல்‌ முழுகும்‌ 6 பெருந்தி
விழுது” அனையேனை விடுதி-கண்டாய்‌ ? ்‌ வெண்ணெய்‌
நின்வெறி$ மலர்த்தாள்‌
9 அடியவறில்‌
தொழுது செல்வானத்‌ தொழும்பரில்‌?
10 வணக்கம்‌
கூட்டிடு; * சோத்தம்‌ '1 ௦பிரான்‌$
பழுது செய்வேனை விடேல்‌; உடையாய்‌,
உன்னைப்‌ பாடுவனே. (44)
142 திருவாசகம்‌

௪௫
BH da, பாடி.ற்றி லேன்பணி யேன்மணி
நீயொளித்‌ தாய்க்குப்பச்சூன்‌
வீடிற்றி லேனை விடுதிகண்‌
டாய்வியந்‌ தாங்கலறித்‌
தேடி ற்றி லேன்சிவ னெவ்விடத்‌
தானெவர்‌ கண்டனடரன்‌
றோடிற்றி லேன்கிடக்‌ துள்ளுரு
கேனின்‌ றுழைத்தனனே.

ச்ச்‌

. உழைதரு கோக்கியர்‌ கொங்கைப்‌

பலாப்பழத்‌ தீயினொப்பாய்‌
விழைதரு வேனை விடுதிகண்‌
டாய்விடின்‌ வேலைநஞ்சுண்‌
மழைதரு கண்டன்‌ குணமிலி
மானிடன்‌ தேய்மதியன்‌
பழைதரு மாபர னென்றென்‌
றறைவன்‌ பழிப்பினையே,

சள

. பழிப்பினின்‌ பாதப்‌ பழந்தொழும்‌

பெய்தி விழப்பழித்து
விழித்திருக்‌ தேனை விடுதிகண்‌
டாய்வெண்‌ மணிப்பணிலங்
கொழித்துமந்‌ தாரமந்‌ தாகினி
துந்தும்பந்‌ தப்பெருமை
தழிச்சிறை நீரிற்‌ பிறைக்கலஞ்‌
சேர்தரு தாரவனே.
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 143

Dep smi மறந்தேன்‌

149, Ling. MCevr«ar; பணியேன்‌; மணி,
% பசிய இறைச்ச-உடல்‌
நீ ஒளித்தாய்க்குப்‌ பச்சூன்‌3
2 அழிகசாதவனாயெ
வீடி ற்றிலேனை £ விடுதி கண்டாய்‌? எனனை
வியந்து, ஆங்கு அலறித்‌
தேடி ற்.றிலேன்‌; * சிவன்‌ எவ்‌இடத்தான்‌?
,_ எவர்‌ கண்டனர்‌? ' என்று
ஓடிற்றிலேன்‌; கிடந்து உள்‌ உருகேன்‌;
கின்று உழைத்தனனே. (45)

காமக்கனியை மொய்க்கும்‌ ஈ
150. உழை தரு5 நோக்கியர்‌ கொங்கை, 3 மான போன்ற
பலாப்‌ பழத்து ஈயின்‌ ஒப்பாய்‌,
விழை தருவேனை4 விடுதி கண்டாய்‌ 2 & விரும்புவேனை
விடின்‌, * வேலை கஞ்சுஉண்‌
மழைதரு5 கண்டன்‌, குணம்‌ இலி, 5 நீலமேகம்‌ போன்ற
மானிடன்‌,₹ தேய்மதியன்‌, 6 மான இடன்‌
பழைதரு மா பரன்‌ ' என்று என்று
அறைவன்‌, பழிப்பினையே,7 (46) ச புகழை

தொண்டு மறந்த தொண்டன்‌

161, பழிர்பு£ இல்‌ நின்‌ பாதப்‌ பழம்‌ தொழும்பு? 8 திற்தை
9 தொண்டு
எய்தி, விழ, பழித்து,
விழித்திருந்தேதனை விடுதி கண்டாய்‌ 30 முத்து :
வெண் மணி30ப்‌ பணிலம்‌13 il sag
32 மததார மலர்‌
கொழித்து, மந்தாரம்‌?2மந்தாகினி35
13 கங்கை
துந்தும்‌,34 பந்தப்‌ பெருமை35 34 தளளிவரும்‌
தழி36ச்‌ சிறைநீரில்‌, பிறைக்கலம்‌?7 36 சிவபெருமானது
சேர்தரு தாரவனே.18 (47) சனடக்கற்றையே
அணையாகவுள்ள
பெருமை;பந்தம்‌--௮ண
76 தழிஇ (தழுவி)
17 பிறையாகிய தோணி
18 மாலையை உடைய
வனே
144 திருவாசகம்‌

PA
௧௫௨. தாரகை போலுந்‌ தலைத்தலை
மாலைத்‌ தழலரப்பூண்‌
வீரவென் றன்னை விடுதிகண்‌
டாய்விடி. னென்னைமிக்கார்‌
ஆரடி யானென்னி ஸனுத்தர
கோசமங்்‌ கைக்கரசின்‌
சீரடி யாரடி யானென்று
கின்னைச்‌ சிரிப்பிப்பனே.

௪௯
௧௫௩. சிரிப்பிப்பன்‌ சீறும்‌ பிழைப்பைத்‌
தொழும்பையு மிசற்கெண்று
விரிப்பிப்ப னென்னை விடுதிகண்‌
டாய்விடின்‌ வெங்கரியின்‌
உரிப்பிச்சன்‌ ஜறோலுடைப்‌ பிச்சனஞ்‌
ஆண்பிச்௪ tea Hare
டெரிப்பிச்ச னென்னையு மாளுடைப்‌
பிச்சனென்‌ றேசுவனே.

Qo
௧௫௪. ஏசினும்‌ யானுன்னை யேத்தினும்‌
என்பிழைக்‌ கேகுழைட்து
வேசறு வேனை விடுதிகண்‌
டாய்செம்‌ பவள வெற்பின்‌
தேசுடை யாயென்னை யாளுடை
யாய்சிற்‌ றுயிர்க்கிரங்கிக்‌
காய்சின வாலமுண்‌ டாயமு
துண்ணக்‌ கடையவனே.

ஸ்‌ wae Cp
Bip FF LD DIDINGULD?
 நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 145

உன்‌ அடியார்க்கு அடியேன்‌

% விண்மீன்‌, தக்ஷ்தீ
189, தாரகை3 போலும்‌ தலைத்தலை-மாலை, திரம்‌
தழல்‌? அராப்பூண்‌5 2 தீப்போன்ற நஞ்சு
வீர, என்‌-தன்னை விடுதி கண்டாய்‌? உ பாம்பாகிய அணியைப்‌
bp RIL,
விடின்‌, என்னை மிக்கார்‌
ஆர்‌ அடியான்‌?! என்னின்‌,
* உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசின்‌
சீர்‌அடியார்‌ அடியான்‌” என்று,
நின்னைச்‌ கிரிப்பிப்பனே. (48)
உளக்கே ஆளானேன்‌
158. சிரிப்பிப்பன்‌, சீறும்‌ பிழைப்பை; கீ வெறுக்கும்‌
தொழுட்பையும்‌£ ஈசற்கு என்று 6 தொண்டையும்‌
விரிப்பிப்பன்‌ ) என்னை விடுதி கண்டாய்‌ ? 0 கொடிய
1] யானையின
விடின்‌, வெம்‌ கரியின்‌?
8 தோல
உரிப்‌*பிச்சன்‌,? தோல்‌ உடைப்பிச்சன்‌ , 8 பித்தன்‌
கஞ்சு ஊண்பிச்சன்‌, ஊர்ச்சுடுகாட்டு
எரிப்பிச்சன்‌, என்னையும்‌ ஆளுடைப்பிச்சன்‌ *
என்று ஏசுவனே. (49)
என்‌ பிழைக்கு மனம்‌ உடைந்தேன்‌: சைவிடுவாயோ?

754. ஏசினும்‌, யான்‌, உன்னை ஏத்தினும்‌,

என்பிழைக்கே குழைந்து
16 வருந்துவேனே .
வேசறுவேனை%௦ விடுதி கண்டாய்‌?
13 மலைபோன்ற
செம்பவள வெற்பின்‌ 13
என்னை ஆளுடையாய்‌) 12 gall, அழகு
தேசு12 உடையாய்‌)
சிற்றுயிர்க்கு இரங்கி 18 கொதித்து எமுற்த
கொடிய நஞ்சு
காய்சின ஆலம்‌12 உண்டாய்‌- அமுது
உண்ணக்‌ கடையவனே. (50)

(S42 ge: 4இ
DEIFDDDUIVL

10
146 திருவாசகம்‌

ஏழாவது
திருவெம்பாவை
சத்தியை வியந்தது
(வெண்டனளையான்‌ வந்த இயற்றரவிணேக்‌ கொச்சகக்‌ கலிப்பா)

௧௫௫. ஆதியு மந்தமு மில்லா வரும்பெருஞ்‌

சோதியை யாம்பாடக்‌ கேட்டேயும்‌ வாட்டடங்கண்‌
மாதே வளருதியோ வன்செவியோ நின்செவிதான்‌
மாதேவன்‌ வார்கழல்கள்‌ வாழ்த்திய வாழ்த்தொலிபோய்‌
வீதிவாய்க்‌ கேட்டலுமே விம்மிவிம்மி மெய்ம்மறந்து
போதா ரமளியின்மே னின்றும்‌ புரண்டிங்ஙன்‌
ஏதேனு மாகாள்‌ கிடந்தாளென்‌ னேயென்னே
'யிதேயெந்‌ தோழி பரிசேலோ ரெம்பாவாய்‌.

௨ பாசம்‌ பரஞ்சோதிக்‌ கென்பா யிராப்பகளாம்‌

பேசும்போ தெப்போதிப்‌ போதா ரமளிக்கே
நேசமும்‌ வைத்தனையோ நேரிழையாய்‌ நேரிழையீர்‌
சீசீ யபிவையுஞ்‌ சிலவோ விளையாடி
ஏசு மிடமீதோ விண்ணோர்க ளேத்துதற்குக்‌
கூசு மலர்ப்பாதந்‌ தந்தருள வந்தருளுக்‌
தேசன்‌ சிவலோகன்‌ நில்லைச்சிற்‌ றம்பலத்து
ளீசனார்க்‌ கன்பார்யா மாரேலோ டரம்பாவாய்‌
 திருவெம்பாவை 147

ஏழாவது
திருஎம்பாவை
சத்தியை வியந்தது

முதலும்‌ முடிவும்‌ இல்லாப்‌ பேர்‌-ஒளி

156, * ஆதியும்‌ அந்தமும்‌ இல்லா அரும்‌ பெரும்‌
சோதியை யாம்‌ பாடக்‌ கேட்டேயும்‌, வாள்தடம்‌1-கண்‌ 1 ஒளியுள்ள அசன்ற
மாதே! வளருதியோ? வன்‌ செவியோ நின்‌ செவி-தான்‌? ்‌
மாதேவன்‌ வார்‌? கழல்கள்‌£ வாழ்த்திய வாழ்த்து ஒலிபோய்‌
வீதிவாய்க்‌ கேட்டலுமே, விம்மிவிம்மி மெய்ம்‌ மறந்து, 9 நீண்ட
போது4ஆர்‌ அமளியின்‌ மேல்‌ நின்றும்‌ புரண்டு இங்ஙன்‌” “ஜஎணிந்த திருவடி
ஏதேனும்‌ ஆகாள்‌, கிடந்தாள்‌; என்னே! என்னே! & மலர்‌
ஈதே எம்தோழி பரிசு ?*-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌ / ய 3 படுக்கை

அருள்‌ தரவரும்‌ ஓளி

156. பாசம்‌ பரஞ்சோதிக்கு?” என்பாய்‌, இராப்பகல்‌ காம்‌
பேசும்‌ போத) எப்போது இப்‌ போது-ஆர்‌ அமளிக்கே
நேசமும்‌ வைத்தனையோ? கேரிழையாய்‌!”-*நேரிழையீர்‌/
சீ! சீ! இவையும்‌ சிலவோ? விளையாடி.
ஏசும்‌ இடம்‌ ஈதோ? விண்ணோர்கள்‌ ஏத்துதற்குக
கூசும்‌ மலர்ப்பாதம்‌ தந்தருள வந்தருளும்‌
தேசன்‌, சிவலோகன்‌, தில்லைச்‌ சிற்றம்பலத்துள்‌ 8 ஒனியாயுள்ளவன்‌”
ஈசனார்க்கு அன்புஆர்‌? யாம்‌ஆர்‌?”-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (2)
148 திருவாசகம்‌

௩.

௧௫௭. முத்தன்ன வெண்ணகையாய்‌ முன்வந்‌ தெதிரெழுந்தென்‌

அத்த னானந்த னமுதனென்‌ றள்ளூறித்‌
தித்திக்கப்‌ பேசுவாய்‌ வந்துன்‌ கடைதிறவாய்‌
பத்துடையீ ரீசன்‌ பழவடியீர்‌ பாங்குடைமீர்‌
புத்தடியோம்‌ புன்மைதீர்த்‌ தாட்கொண்டாற்‌ பொல்லாதோ
வெத்தோகின்‌ னன்புடமை யெல்லோ மறியோமோ
சித்த மழகியார்‌ பாடாரோ ஈ௩ஞ்சிவனை
யித்தனையும்‌ வேண்டு மெமக்கேலோ ரெம்பாவாய்‌.

, ஒண்ணித்‌ திலககையா யின்னம்‌ .புலர்ந்தின்றோ

வண்ணக்‌ கிளிமொழியா ரெல்லாரும்‌ வந்தாரோ
எண்ணிக்கொ டூுள்ளவா சொல்லுகோ மவ்வளவுங்‌
கண்ணைத்‌ துயின்றவமே காலத்தைப்‌ போக்காதே
விண்ணுக்‌ கொருமருந்தை வேத விழுப்பொருளைக்‌
கண்ணுக்‌ கினியானைப்‌ பாடிக்‌ கசிந்துள்ளம்‌
உண்ணெக்கு கின்றுருக யாமாட்டோ நீயேவக்‌
தெண்ணிக்‌ குறையிற்‌ றுயிலேலோ ரெம்பாவாய்‌,

௫
, மாலறியா கான்முகனுங்‌ காணா மலையினைகாம்‌
போலறிவோ மென்றுள்ள பொக்கங்க ளேபேசும்‌
பாலூறு தேன்வாய்ப்‌ படிறீ கடைதிறவாய்‌
ஞாலமே விண்ணே பிறவே யறிவரியான்‌
கோலமு ௩ம்மையாட்‌ கொண்டருளிக்‌ கோதாட்டுஞ்‌
சீலமும்‌ பாடிச்‌ சிவனே சிவனேயென்‌
Cape மிடினு முணரா யுணராய்கா
ணேலக்‌ குழலி பரிசேலோ ரெம்பாவாய்‌,
 திருவெம்பாவை 149

உள்ளத்தின்‌ அழகு
157. முத்து அன்னவெள்‌-நகையாய்‌! முன்வந்து, ஏதிர்‌எழுந்து, oT oor
HSS, Bor sar, ops”? orcit oy gore OS. 3 வாயூறி
தித்திக்கப்‌ பேசுவாய்‌, வந்து உன்‌ கடை திறவாய்‌ '--
* பத்து உடையீர்‌! ஈசன்‌ பழஅடியீர்‌/ பாங்கு உடையீர்‌] 8 பக்தி
புத்து அடியோம்‌ புன்மை தீர்த்து ஆட்கொண்டால்‌ பொல்லாதோ ? '-
*எத்தோ நின்‌ அன்புடமை ? எல்லோம்‌ அ. றியோமோ ? *-
* சித்தம்‌ அழகியார்‌ பாடாரோ, ஈம்‌ சிவனை 7
இத்தனையும்‌ வேண்டும்‌ எமக்கு £-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌
! (8)

கண்ணுக்கு இனியான்‌
158, * ஒள்‌-நித்தில? நகையாய்‌! இன்னம்‌ புலர்க்தின்‌றோ?!- 9 goflusron ow 4 a4
* வண்ணக்‌ கிளிமொழியார்‌ எல்லாரும்‌ வந்தாரோ?'- போனற
எண்ணிக்‌ கொடு உள்ளவா சொல்லுகோம்‌; அவ்வளவும்‌
கண்ணைத்‌ துயின்‌ று, ௮வமே காலத்தைப்‌ போக்காதே--
“விண்ணுக்கு ஒரு மருந்தை, வேதவிழுப்‌ பொருளை,
கண்ணுக்கு இனியானை, பாடிக்‌ கசிந்து, உள்ளம்‌
' உள்ளெக்கு நின்று உருக யாம்‌ மாட்டோம்‌; கீயேவந்து
எண்ணி, குறையில்‌, துயில்‌ *-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (4)

குற்றங்களைப்‌ போக்கவந்த குணம்‌

159. மால்‌அறியா, நான்முகனும்‌ காணா, மலையினை, நாம்‌
என்று-உள்ள பொக்கங்களேஃ பேசும்‌
போல்‌ அறிவோம்‌,”
பால்ஊறு தேன்வாய்ப்படி நீ (5 கடை திறவாய்‌ க்‌ பொய்யானவை
ஞாலமே, விண்ணே, பிறவே, அறிவு- அரியான்‌ 5 வஞசகமுடைவன
8 குற்றககளைப்‌ போச்கும்‌
கோலமும்‌, நம்மை ஆட்கொண்டருளிக்‌ கோதாட்டும்‌6
சீலமும்‌ ர்‌ பாடி, iis* சிவனே! சிவே! என்று,
pos ப ர முறையிட கதறினும்‌
உணராய்காண்‌ 5 மமிர்ச்சாந்தணிந்த கூற்‌
ஓலம்‌7இடினும்‌, உணராய்‌,
(ஐ. தலையுடையவள்‌
ஏலக்குழலி?பரிசு '-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌!
150 திருவாசகம்‌

or

௧௬௦. மானேரீ கென்னலை காளைவக்‌ துங்களை

நானே யெழுப்புவ னென்றலு காணாமே
போன திசைப&ரா யின்னம்‌ புலர்ந்தின்றோ
வானே நிலனே பிறவே யறிவரியான்‌
தானே வந்தெம்மைத்‌ தலையளித்தாட்‌ கொண்ட ரளும்‌
வான்வார்‌ கழல்பாடி வந்தோர்க்குன்‌ வாய்திறவாய்‌
ஊனே யுருகா யுனக்கே யுறுமெமக்கு
மேனோர்க்கும்‌ தங்கோனைப்‌ பாடேலோ ரெம்பாவாய்‌

or

௬௭௬௯. அன்னே யிவையுஞ்‌ சிலவோ பலவமர

ருன்னற்‌ கரியா னொருவ ஸிருஞ்சீரான்‌
சின்னங்கள்‌ கேட்பச்‌ சிவனென்றே வாய்திறப்பாய்‌
தென்னாவென்‌ னாமுன்னக்‌ தீசேர்‌ மெழுகொப்பாய்‌
என்னானை யென்னரைய ஸின்னமுதென்‌ பறெல்லோமுஞ்‌
சொன்னோங்கேள்‌ வெவ்வேறு யின்னக்‌ துயிலுதியோ
வன்நெஞ்சப்‌ பேதையர்போல்‌ வாளா கிடத்தியா
லென்னே துயிலின்‌ பரிசேலோ ரெம்பாவாய்‌,

HA
௧௭௬௨. கோழி சிலம்பச்‌ சிலம்புங்‌ குருகெங்கு
மேழி லியம்ப வியம்பும்வெண்‌ சங்கெங்கும்‌
கேழில்‌ பரஞ்சோதி கேழில்‌ பரங்கருணே
கேழில்‌ விழுப்பொருள்கள்‌ பாடினோங்‌ கேட்டிலையோ
வாழியீ தென்ன வுறக்கமோ வாய்திறவா
யாழியா னன்புடைமை யாமாறு மிவ்வாறோ
ஊழி முதல்வனாய்‌ 'நின்ற வொருவனை
யேழைபங்‌ காளனையே பாடேலோ ரெம்பாவாய்‌
 ௬
திருவெம்பாவை lal

தானே வந்து அருள்‌ செய்யும்‌ தலைவன்‌

160. மானே! &, நென்னலை,% *நாளை வந்து உங்களை % நேற்று
நானே எழுப்புவன்‌ *”? என்றலும்‌, நாணாமே
போன திசை பகராய்‌; இன்னம்‌ புலர்ந்தின்‌6ற ?
வானே, கிலனே, பிறவே, அறிவ- அரியான்‌
தானே வக்து, எம்மைத்‌ தலையளித்து,2 ஆட்கொண்டருளும்‌ 2 பேரருள்‌ செய்து
. ‘ . த ர . 3மி
வான்‌ 8 வார்கழல்‌4* பாடிவந்தோர்க்கு, உன்வாய்‌ திறவாய்‌! 4 நெடிய க pa
ஊனே உருகாய்‌, உனக்கே உறும்‌; எமக்கும்‌ அணிநத திருவடி
aor
ஏலனோர்க்கும்‌ தம்‌ கோனைப்பாடு *-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (6)

சின்னங்கள்‌ கேட்டால்‌ சிவன்‌ என்று தொழுவோம்‌

161. * அன்னே, இயையும்‌ சிலவோ ? பல அமரர்‌
உன்னற்கு£ அரியான்‌, ஒருவன்‌, இரும்‌ சீரான்‌, 5 எண்ணுதற்கு
சின்னங்கள்‌6 கேட்ப, *' சிவன்‌ ?? என்றேவாய்‌ திறப்பாய்‌; 6 காளம்‌ ஊதும்‌ ஒலி
*டுதன்னா*? என்னா முன்னம்‌, தீசேர்‌ மெழுகு ஒப்பாய்‌;
*என்னானை, என்‌ அரையன்‌, இன்‌அழுது,”” என்று எல்லோமும்‌
சொன்னோம்‌ கேள்‌, வெவ்வேருய்‌; இன்‌ னம்‌ துயிலு தியோ? 7
வன் நெஞ்சப்‌ பேதையர்போல்‌ வாளா கிட த்தியால்‌, 7 உறங்குனெறாயோ
என்னே துயிலின்பரிசு 2 7-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (7)

அருட்பெருங்கடல்‌-ஏழைபங்காளன்‌
¢ ப 31 ற்பும்‌ 9 எங்கும்‌; 8 ஓலி செய்ய-கூவ
162. ௫௫௫ ட , ‘ 9 பறவைகள்‌
கோழி சிலம்ப, சிலம்பும்‌ 10 ஏழு இசையுடைய
ஏழில்‌10 இயம்ப,11 இயம்பும்‌ வெண்சங்கு எங்கும்‌)
கேழ்‌32இல்‌ பரஞ்சோதி, கேழ்‌ இல்‌ பரங்கருணை, ையோ? ப goo
கேழ்‌இல்‌ விழுப்பொருள்கள்‌ பாடினோம்‌; கேட்டில 12 பபு
வாழீ/! ஈதுஎன்ன உறக்கமோ 2 வாய்‌ திறவாய்‌ !
ஆழியான்‌13 அன்புடைமை ஆம்‌ஆறும்‌ Horan Gy ?
18 அருட்கடலாக வள்‌
வன
ஊழி முதல்வனாய்‌ நின்ற ஒருவளை, (8)
ஏழை பங்காளனையே பாடு!*-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌!
132 திருவாசகம்‌

௯
௧௬௩. முன்னைப்‌ பழம்பொருட்கு முன்னைப்‌ பழம்பொருளே
பின்னைப்‌ புதுமைக்கும்‌ பேர்த்துமப்‌ பெற்றியனே
உன்னைப்‌ பிரானாகப்‌ பெற்றவுன்‌ சீரடியோ
முன்னடியார்‌ தாள்பணிவோ மாங்கவர்க்கே பாங்காவோ
மன்னவரே யெங்கணவ ராவா ரவருகந்து
சொன்ன பரிசே தொழும்பாய்ப்‌ பணிசெய்வோம்‌
இன்ன வகையே யெமக்கெங்கோ னல்குதியே
லென்ன குறையு மிலோமேலோ ரெம்பாவாய்‌.

aw
iF, பாதாள மேழினுங்கீழ்‌ சொற்கழிவு பாதமலர்‌
போதார்‌ புனைமுடியு மெல்லாப்‌ பொருண்முடிவே
பேதை யொருபாற்‌ நிருமேனி 'யொன்றல்லன்‌
வேதமுதல்‌ விண்ணோரு மண்ணுக்‌ துதித்தாலும்‌
ஓத வுலவா வொருதோழன்‌ ஒறுண்டருளன்‌
கோதில்‌ குலத்தரன்றன்‌ கோயிற்‌ பிணாப்பிள்ளேகாள்‌
ஏதவனூ ரேதவன்பே ராருற்றா ராரயலா
ரேதவனைப்‌ பாடும்‌ பரிசேலோ ரெம்பாவாய்‌,

க்க

௧௬௫, மொய்யார்‌ தடம்பொய்கை புக்கு முகேரென்னக்‌

கையாற்‌ குடைந்து குடைந்துன்‌ கழல்பாடி.
ஐயா வழியடியோம்‌ வாழ்ந்தோங்கா ணாரழல்போற்‌'
செய்யாவெண்‌ ணீறாடி செல்வா சிறுமருங்குல்‌
மையார்‌ தடங்கண்‌ மடந்தை மணவாளா
ஐயாகீ யாட்கொண் டருளும்‌ விளையாட்டி
னுய்வார்க ளுய்யும்‌ வகையெல்லா முய்ந்தொழிந்தோ
மெய்யாமற்‌ காப்பா யெமையேலோ ரெம்பாவாய்‌,
 திருவெம்பாவை 153

அடியார்‌ தாள்‌ பணிவோம்‌

163. *முன்னைப்‌ பழம்பொருட்கும்‌ முன்னைப்‌ பழம்பொருளே!
பின்னைப்‌ புதுமைக்கும்‌ பேர்த்தும்‌ அப்பெற்றியளே /
உன்னைப்‌ பிரானாகப்‌ பெற்ற உன்‌ சீர்‌அடியோம்‌
உன்‌ அடியார்‌ தாள்‌? பணிவோம்‌ ; ஆங்கு அவர்க்கே பாங்கு2 ஆவோம்‌ ;
அன்னவரே எம்கணவர்‌ ஆவார்‌; அவர்‌ உகந்து 1 அடி
. . ப. . a 2 தோழமை
சொன்னபரிசே தொழும்பாய்ப்‌ பணிசெய்வோம்‌ ; 3 பணிவாயும்‌ அன்பாயும்‌
இன்னவகையே எமக்கு எம்கோன்‌ நல்கு தியேல்‌,4 & அருளுவாயானால
என்ன குறையும்‌ இலோம்‌'- ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌/ (9)

அவனைப்‌ பாடும்‌ பரிசு ergy ?

164. பாதாளம்‌5 ஏழினும்‌ கீழ்‌ சொல்‌-கழிவு பாதமலர்‌) 3 8முலகம்‌
போது.ஆர்‌₹ புனை முடியும்‌ எல்லாப்‌ பொருள்‌ முடிவே/ 6 ஆர்‌- போது ௮ ஆத்தி
பேதை ஒரு பால்‌; திருமேனி ஒன்று அல்லன்‌; லா
வேத முதல்‌; விண்ணோரும்‌, மண்ணும்‌, துதித்தாலும்‌,
ப ச்‌ gene
குறிறிம்‌

ஓத உலவா* ஒரு தோழன்‌ தொண்டர்‌ உளன்‌) 9 பெண

கோது இல்‌ குலத்து, அரன்‌-தன்‌ கோயில்‌ பிணாப்‌? பிள்ளைகாள்‌/
ஏது அவன்‌ ஊர்‌? ஏது அவன்‌ பேர்‌? ஆர்‌ உற்றார்‌? ஆர்‌ அயலார்‌?
ஏது அவனைப்பாடும்‌ பரிசு?! ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாம்‌! (10)

வழிவழி அடியோம்‌ வாழ்ந்தோம்‌

165, *மாய்‌*0௦ ஆர்‌ தடம்‌11பொய்கைபுக்கு, முகேர்‌12என்னக்‌ 10 கூட்டம்‌, சிறப்பு
அகன்‌!
டி ச
கையால்‌ குடைந்து குடைந்து, உன்‌ கழல்‌ பாடி,
. ட 4
12 தவிககுறிப்பு
ஐயா [ வழிஅடியோம்‌ வாழ்ந்தோம்‌ காண்‌ ; ஆர்‌ அழல்‌ போல்‌
செய்யா !/183வெள்‌-நீறுஆடி ! செல்வா ( சிறுமருங்குல்‌14 18 செந்நிறத்தவனே
மைஆர்‌ தடம்‌ கண்‌ மடந்தை மணவாளா/ 14 இடை
ஐயா! 8 ஆட்கொண்டருளும்‌ விளையாட்டில்‌
உய்வார்கள்‌ உய்யும்வகை எல்லாம்‌, உய்ந்து ஒழிந்தோம்‌ ;-
எய்யாமல்‌1 5 காப்பாய்‌ எமை?- ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (11) 15 தளராமல்‌
154 திருவாசகம்‌

௧௨
dir Fr. ஆர்த்த பிறவித்‌ துயர்கெடகா மார்த்தாடுக்‌
தீர்த்தனற்‌ றில்லைச்சிற்‌ றம்பலத்தே தீயாடும்‌
கூத்தனிவ்‌ வானுங்‌ குவலயமு மெல்லோமுங்‌
காத்தும்‌ படைத்துங்‌ கரற்தும்‌ விளையாடி
வார்த்தையும்‌ பேசி வளைசிலம்ப வார்கலைக
ளார்ப்பரவஞ்‌ செய்ய வணிகுழன்மேல்‌ வண்டார்ப்பப்‌
பூத்திகழும்‌ பொய்கை குடைந்துடையான்‌ பொற்பாத
மேத்தி யிருஞ்சுனைநீ ராடேலோ ரெம்பாவாய்‌

௬௩
கள்ள, பைங்குவளைக்‌ கார்மலராற்‌ செங்கமலப்‌ பைம்போதா
லங்கங்‌ குருகினத்தாற்‌ பின்னு மரவத்தால்‌
தங்கண்‌ மலங்கழுவு வார்வந்து சார்தலினளு
லெங்கள்‌ பிராட்டியு மெங்கோனும்‌ போன்றிசைந்த
பொங்கு மடுவிற்‌ புகுப்பாய்ந்து பாய்ந்துகஞ்‌
சங்கஞ்‌ சிலம்பச்‌ சிலம்பு கலந்தார்ப்பக்‌
கொங்கைகள்‌ பொங்கக்‌ குடையும்‌ புனல்பொங்கப்‌
பங்கயப்‌ பூம்புனல்பாய்ந்‌ தாடேலோ ரெம்பாவாய்‌

Be

௧௬௮. காதார்‌ குழையாடப்‌ பைம்பூண்‌ கலனாடக்‌

கோதை குழலாட வண்டின்‌ குழாமாடச்‌
சீதப்‌ புனலாடிச்‌ சிற்றம்‌ பலம்பாடி
வேதப்‌ பொருள்பாடி யப்பொருளா மாபாடிச்‌
சோதி திறம்பாடிச்‌ ஜழ்கொன்றைத்‌ தார்பாடி.
யாதி திறம்பாடி யந்தமா மாபாடிப்‌
பேதித்து நம்மை வளர்த்தெடுத்த பெய்வளைதன்‌
பாதத்‌ திறம்பாடி யாடேலோ ரெம்பாவாய்‌,
 திருவெம்பாவை 155

படைத்தலும்‌ காத்தலும்‌ கரத்தலும்‌ ஒர்‌ விளையாட்டு

166, “ஆர்த்த? பிறுவித்துயர்கெட, நாம்‌ ஆர்த்து3 ஆடும்‌ கட்டிய, பிணித்த
தீர்த்தன்‌? நல்‌ தில்லைச்சிற்றம்பலத்தே தீ ஆடும்‌
8 செயது
மரிழ்ந்து, ஆரவாரம்‌

கூத்தன்‌; இவ்வானும்‌, குவலயமும்‌,* எல்லாமும்‌, 3 தூயவன்‌

காத்தும்‌,
த்தும்‌ படைத்தும்‌,
+ ILE கரந்தும்‌,
க்கம்‌ 8 விளையாடி, &5 நிலவுலகமும்‌
ஒளித்தம்‌
6 galas
வார்த்தையும்‌ பேசி, வளைசிலம்ப,8 வார்‌? கலைகள்‌8
ஆர்ப்பு அரவம்‌? செய்ய, அணிகுழல்‌3 0டமல்‌ வண்டுஆர்ப்ப, 7 நீண்ட
பூத்திகழும்‌ பொய்கை குடைந்து,11 உடையான்‌ -பொன்பாதம்‌ 8 மேகலைகள்‌
ஏத்தி, இரும்சுனை நீர்‌ ஆடு'-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (18) பசல்‌
. . க 11 மூழ்தி
பூம்‌ புனலே! நீ அம்மையப்பனோ?
187, பைம்‌-குவளைக்‌ கார்மலரால்‌,செம்கமலப்பைம்‌ போதால்‌
கம்‌ ்‌2இனத்தால்‌, பின்னும்‌ த்தால்‌,18 12 பறலை
அங்கம்‌ S56 இ 32 . னு அரவத்தா 19 ஒலியால்‌, பாம்பால்‌
தங்கள்‌ மலம்‌ கழுவுவார்‌ வந்து சார்தலினால்‌,
எங்கள்‌ பிராட்டியும்‌ எம்கோனும்‌ போன்று இசைந்த
பொங்கு மடுவில்‌, புகப்‌ பாய்ந்து பாய்ந்து ; நம்‌
சங்கம்‌1*சிலம்ப ;1 சிலம்பு! 6கலந்து ஆர்ப்ப ; it averse
: ப்‌ ' A ° : 15 goles
கொங்கைகள்‌ பொங்க; குடையும்‌ புனல்‌ பொங்க ; 16 காலிலணியும்‌ சிலம்பு
பங்கயப்பூம்‌-புனல்‌ பாய்ந்து ஆடு'-ஏல்‌ ஓர்‌எம்‌ பாவாய்‌! (19)

அன்னையைப்‌ பாடுவோம்‌

168. *காதுஆர்‌ குழை ஆட்‌, பைம்‌-பூண்‌ கலன்‌ ஆட,

கோதை குழல்‌ ஆட, வண்டின்‌ குழாம்‌ ஆட,
சீதப்புனல்‌ ஆடி, சிற்றம்பலம்‌ பாடி,
வேதப்‌ பொருள்‌ பாடி, அப்பொருள்‌ ஆமா பாடி,
17 Gonoss
சோதி திறம்‌ பாடி, சூழ்கொன்றைத்‌ தார்பாடி
18 வளையலணிநை தவள்‌
ம்வ ப தள்‌ அதக
பாடி,
பேதித்து! கம்மைவளாச்துஎடுத்தபேபன்‌.
ஆதி திறம்பாடி, அந்தம்‌ ஆமா
= ந்‌ ட்‌ ய்‌ உமையமம

(14) Angas
பாதத்திறம்‌1?பாடி, ஆடு”-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌!
156 திருவாசகம்‌'

௧௫
௧௬௯, ஓரொருகா லெம்பெருமா னென்றென்றே ஈம்பெருமான்‌
சீரொருகால்‌ வாயோவாள்‌ சித்தங்‌ களிகூர
நீரொருகா லோவா நெடுந்தாரை கண்பனிப்பப்‌
பாரொருகால்‌ வந்தனையாள்‌ விண்ணோரைத்‌ தான்பணியாள்‌.
பேரரையற்‌ கிங்ஙனே பித்தொருவ ராமாறு
மாரொருவ நிவ்வண்ண மாட்கொள்ளும்‌ வித்தகர்தாள்‌
வாருருவப்‌ பூண்முலையீர்‌ வாயார நாம்பாடி
யேருருவப்‌ பூம்புனல்பாய்ந்‌ தாடேலோ ரெம்பாவாய்‌.

௧௬
esr id. முன்னிக்‌ கடலைச்‌ சுருக்கி யெழுந்துடையா
ளென்னத்‌ திகழ்ந்தெம்மை யாளுடையா ஏரரிட்டிடையின்‌
மின்னிப்‌ பொலிக்தெம்‌ பிராட்டி திருவடிமேற்‌
பொன்னஞ்‌ சிலம்பிற்‌ சிலம்பித்‌ திருப்புருவ
மென்னச்‌ சிலைகுலவி நந்தம்மை யாளுடையா
டன்னிற்‌ பிரிவிலா வெங்கோமா ஸனன்பர்க்கு
முன்னி யவணமக்கு முன்சுரக்கு மின்னருளே
யென்னப்‌ பொழியாய்‌ மழையேலோ ரெம்பாவாய்‌

கள:

௧௭௯, செங்க ணவன்பாற்‌ றிசைமுகன்பாற்‌ றேவர்கள்பா

லெங்கு மிலாததோ ரின்ப௩ம்‌ பாலதாக்‌
கொங்குண்‌ கருங்குழலி நந்தம்மைக்‌ கோதாட்டி
யிங்கு௩ம்‌ மில்லங்க டோறு மெழுந்தருளிச்‌
செங்கமலப்‌ பொற்பாதக்‌ தந்தருளுஞ்‌ சேவகனை
யங்க ணரசை யடியோங்கட்‌ காரமுதை
நங்கள்‌ பெருமானைப்‌ பாடி ஈலந்திகழப்‌
பங்கயப்‌ பூம்புனல்பாய்ந்‌ தாடேலோ ரெம்பாவாய்‌.
 திருவெம்பாவை 157

பித்தாக ஆட்கொண்ட வித்தகர்‌

169. “ஓர்‌ ஒரு கால்‌ '*எம்பெருமான்‌”? என்று என்றே, நம்பெருமான்‌
சீர்‌ ஒரு கால்‌ வாய்‌ ஓவான்‌௩ ; சித்தம்‌ களிகூர, 1 தீங்காள்‌
நீர்‌ ஒரு கால்‌ ஓவா£ கெடும்‌ தாரை$ கண்‌ பனிப்ப,& 3 eee
பார்‌ ஒரு கால்‌ வந்தனையாள்‌; விண்ணோரைத்‌ தான்பணியாள்‌; 4 தவிசெய
பேர்‌ அரையற்கு இங்ஙனே பித்து ஒருவர்‌ ஆம்‌ ஆறும்‌
ஆர்‌ ஒருவர்‌ ? இவ்வண்ணம்‌ ஆட்கொள்ளும்‌ வித்தகர்‌ தாள்‌, 6 ஞானவடி
வார்‌? உருவப்‌* பூண்‌ முலையீர்‌, வாய்‌ஆர நாம்‌ பாடி, வினர்‌; ஆற்ற இபையவர்‌
ஏர்‌ உருவப்‌? பூம்‌ புனல்‌ பாய்ந்து ஆடு?-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌ (1578 கருவு-அ
அழகு
அருள்‌ மழை 9 ிறமூன்ள

170. *முன்னி, கடலைச்‌ சுருக்கி எழுந்து, உடையான்‌1௦ 30 உ௱மயம்மை

என்னத்‌ திகழ்ந்து, எம்மை ஆளுடையாள்‌ இட்டிடையின்‌
மின்னிப்‌ பொலிந்து, எம்பிராட்டி திருவடிமேல்‌
பொன்‌ ௮ம்‌ சிலம்பில்‌ சிலம்பி, திருப்புருவம்‌
என்னச்சிலை33 குலவி,௩௩ம்‌-தம்மை ஆள்‌ உடையாள்‌- 13 வானகில
. : . ச உட. 12 வளைதது
தன்னில்‌ பிரிவு இலா எம்‌ கோமான்‌ அன்பர்க்கு 18 முற்பட்டு
மூன்னி,38 அவள்‌, கமக்குமுன்‌ சுரக்கும்‌ இன்‌ அருளே
என்னப்‌ பொழியாய்மழை'-ஏல்‌ ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (16)

வீடு வீடாகத்‌ தேடி ஆட்கொண்டான்‌

171, *செங்‌ கண்‌-அவன்‌3*பால்‌, திசைமுகன்‌ 15பால்‌, தேவர்கள்பால்‌, 14 இருமால்‌
எங்கும்‌ இலாதது ஓர்‌ இன்பம்‌ ஈம்பாலதா, 35 பரமன்‌
SRLS. 86-உண்‌
கொங்கு3 ்‌ கரும்‌ர்‌ குழலி !1 ஈம்‌-தம்மைக்‌
ஈம்‌- தம்மைக்‌ கோதாட்டி.
கோதாட்டி317 1716 குழறம்‌
மணம்‌ நீச

இங்கு, ஈம்‌ இல்லங்கள்‌ தோறும்‌ எழுந்தருளி,

செம்‌-கமலப்‌ பொன் பாதம்‌ தந்தருளும்‌ சேவகனை,
அம்‌ கண்‌ அரசை, அடியோங்கட்கு ஆர்‌அமுதை 19 தாமரையுள்ள
நங்கள்‌ பெருமானை, பாடி, கலம்‌ திகழ, அழுகிய தீர்‌
பங்கயப்பூம்‌-புனல்‌3 8பாய்ந்து ஆடு”-ஏல்‌ ஓர்‌எம்பாவாய்‌ (02) கில
158 இருவாசகம்‌

௧௮
௧௭௨. அண்ணா மலையா ஸன.டிக்கமலஞ்‌ சென்‌ றிறைஞ்சும்‌
விண்ணோர்‌ முடியின்‌ மணித்தொகைவீ றற்றாற்போல்‌
கண்ணா ரிரவி கதிர்வந்து கார்கலப்பத்‌
தண்ணா ரொளிமழுங்கித்‌ தாரகைக டாமகலப்‌
பெண்ணாகி யாணா யலியாய்ப்‌ பிறங்கொலிசேர்‌
விண்ணாகி மண்ணாகி யித்தனையும்‌ வேருகிக்‌
கண்ணா ரமுதமுமாய்‌ நின்றான்‌ கழல்பாடிப்‌
பெண்ணேயிப்‌ பூம்புனல்பாய்ந்‌ தாடேலோ ரெம்பாவாய்‌.

BR

௬௭௩. உங்கையிற்‌ பிள்ளை யுனக்கே யடைக்கலமென்‌

OBE பழஞ்சொற்‌ புதுக்குமெம்‌. மச்சத்தால்‌
எங்கள்‌ பெருமா னுனக்கொன்‌ றுரைப்போங்கே
ளெங்கொங்கை கின்னன்ப ரல்லார்தோள்‌ சேரற்க
எங்கை யுனக்கல்லா தெப்பணியுஞ்‌ செய்யற்க
கங்குல்‌ பகலெங்கண்‌ மற்றறான்றுங்‌ காணற்க
இங்கிப்‌ பரிசே யெமக்கெங்கோ னல்குதியே
லெங்கெழிலென்‌ ஞாயி ஹெமக்கேலோ ரெம்பாவாய்‌.

a &
கட்ச, போற்றி யருளுககின்‌ னாதியாம்‌ பாதமலர்‌
போற்றி யருளுகநின்‌ னந்தமாஞ்‌ செந்தளிர்கள்‌
போற்றியெல்‌ லாவுயிர்க்குந்‌ தோற்றமாம்‌ பொற்பாதம்‌
போற்றியெல்‌ லாவுயிர்க்கும்‌ போகமாம்‌ பூங்கழல்கள்‌
போற்றியெல்‌ லாவுயிர்க்கு மீரு மிணையடிகள்‌
போற்றிமா னான்முகனுங்‌ காணாத புண்டரிகம்‌
போற்றியா முய்யவாட்‌ கொண்டருளும்‌ பொன்மலர்கள்‌
போற்றியா மார்கழி ராடேலோ ரெம்பாவாய்‌,

ae 8இ
ழு ச்சிற்றம்பலம்‌
 திருவெம்பாவை 159

கண்ணார்‌ அமுதம்‌
172. அண்ணாமலையான்‌ அடிக்கமலம்‌ சென்று இறைஞ்சும்‌
விண்ணோர்‌ முடியின்‌ மணீத்தொகைவீறு1$ அற்ருல்போல்‌ 1 தனி
கண்‌ஆர்‌ இரவிக்‌2 கதிர்வந்து கார்‌ 8 கலப்ப, 2 கதிரவன்‌
தண்‌.ஆர்‌ ஒளிமழுங்கி, தாரகைகள்‌ தாம்‌௮அகல, 5 மேகம்‌
பெண்‌ஆகி, ஆண்‌ ஆய்‌, அலிஆய்‌, பிறங்கு ஒலிசேர்‌
விண்‌ஆகி, மண்‌ஆகி, இத்தனையும்‌ வேறுஆகி, '
கண்‌ஆர்‌ அமுதமும்‌ஆய்‌, நின்றான்‌ கழல்பாடி,
பெண்ணே! இப்‌ பூம்‌-புனல்பாய்க்துஆடு'-ஏல்‌ஓர்‌ எம்பாவாய்‌ ! (18)

எது எவ்வாருயினும்‌ நமக்கு என்ன?

173. **உம்கையில்பிள்ளை உன்க்கே அடைச்சலம்‌,'' என்று
அங்கு அப்பழஞ்சொல்‌ புதுக்கும்‌ எம்‌ அச்சத்தால்‌,
எங்கள்பெருமான்‌ , உனக்குஒன்று உரைப்போம்‌ கேள்‌!
எம்கொங்கை நின்‌ அன்பர்‌அல்லார்‌ தோள்‌ சேரற்க ;
எம்கை உனக்கு அல்லாது எப்பணியும்‌ செய்யற்க)
கங்குல்‌, பகல்‌ எம்‌ கண்‌ மற்று ஒன்றும்‌ காணற்க.
இங்கு இப்பரிசே எமக்கு எம்கோன்‌ ஈல்குதியேல்‌,
எங்கு எழில்‌ என்‌ ஞாயிறு எமக்கு?”-ஏல்‌ஓர்‌எம்பாவாய்‌! (19)

ஐந்தொழில்‌ இயற்றும்‌ திருவடி காப்பதாக

174, “போற்றி! அருளுக, மின்‌ஆதிஆம்‌ பாதமலர்‌,
போற்றி! அருளுக, மின்‌ அந்தம்‌ ஆம்செம்‌-தளிர்கள்‌.
போற்றி! எல்லா உயிர்க்கும்‌ தோற்றம்‌ ஆம்‌ பொன்பாதம்‌.
போற்றி! எல்லா உயிர்க்கும்‌ போகம்‌ ஆம்பூம்கழல்கள்‌,
போற்றி! எல்லா உயிர்க்கும்‌ ஈது ஆம்‌ இணை- அடிகள்‌,
& தாமரை-தி௫ுவடி மலர்‌
போற்றி! மால்‌, கான்முகனும்‌, காணாதபுண்டரிகம்‌,*
போற்றி! யாம்‌உய்ய, ஆட்கொண்டருளும்‌ பொன்மலர்கள ்‌,5 % பொன்னார்‌
யாம்‌ மார்கழிரீர்‌ஆடு*-ஏல்‌ஓர்‌ எம்பாவாய்‌! (20) இருவடி
போற்றி!

இத சிீசிற்றழ்பலும்‌
160 திருவாசகம்‌

எட்டாவது

திருவம்மானை
ஆனந்தக்களிப்பு
(திருவண்ணாமலையி லருளிச்‌ செய்யப்பட்டது.)

(ஒப்புமை பற்றிவந்த ஆறடி த்தரவு கொச்சகக்‌ கலிப்பா)

௧௭௫. செங்க ணெடுமாலுஞ்‌ சென்றிடந்துங்‌ காண்பரிய

பொங்கு மலர்ப்பாதம்‌ பூதலத்தே போந்தருளி
எங்கள்‌ பிறப்பறுத்திட்‌. டெந்தரமு மாட்கொண்டு
தெங்கு திரள்சோலைத்‌ தென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌
அங்கண னந்தணனா யறைகூவி வீடருளும்‌
அங்கருணை வார்கழலே பாடுதுங்கா ணம்மாஞாய்‌

டை

௧௭௭. பாரார்‌ விசும்புள்ளார்‌ பாதாளத்‌ தார்புறத்தார்‌

ஆராலுங்‌ காண்டற்‌ கரியா னெமக்கெளிய
பேராளன்‌ றென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌ பிச்சேற்றி
வாரா வழியருளி வந்டுதன்‌ னுளம்புகுந்த
ஆரா வழுதா யலைகடல்வாய்‌ மீன்விசிறும்‌
பேராசை வாரியனைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மாஞனாய்‌,
162 திருவாசகம்‌

௩
GoTo, இந்திரனும்‌ மாலயனு மேனோரும்‌ வானோரும்‌
அந்தரமே நிற்கச்‌ சிவனவனி வந்தருளி
எந்தரமு மாட்கொண்டு தோட்கொண்ட நீற்றனாய்ச்‌
சிந்தனையை வந்துருக்குஞ்‌ சீரார்‌ பெருந்துறையான்‌
பந்தம்‌ பறியப்‌ பரிமேற்கொண் டான்றந்த
வந்தமிலா வானந்தம்‌ பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌

௬
௧௭௮. வான்வந்த தேவர்களு மாலயனோ டிந்திரனும
கானின்று வற்றியும்‌ புற்றெழுந்துங்‌ காண்பரிய
தான்வந்து காயேனைத்‌ தாய்போற்‌ நலையளித்திட்‌
து
Boron துரோமங்க ளுள்ளே யுயிர்ப்பெய்‌
தேன்வந்‌ தமுதின்‌ றெளிவி னொளிவந்த
வான்வந்த வார்கழலே பாடுதுங்கா ணம்மாஞனாய்‌.

௫
௧௭௭௯, கல்லா மனத்துக்‌ கடைப்பட்ட நாயேனை
வல்லாளன்‌ றஹறென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌ பிச்சேற்றிக்‌
கல்லைப்‌ பிசைந்து கனியாக்கித்‌ தன்கருணை
வெள்ளத்‌ தழுத்தி வினைகடிந்த வேதியனைத்‌
தில்லை நகர்புக்குச்‌ சிற்றம்‌ பலமன்னும்‌
ஒல்லை விடையானைப்‌ -பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌,.

or

. கேட்டாயோ தோழீ கிறிசெய்த வாடுறாருவன்‌

தீட்டார்‌ மதில்புடைசூழ்‌
' தென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌
காட்டா தனவெல்லாங்‌ காட்டிச்‌ சிவங்காட்டித்‌
தாட்டா மரைகாட்டித்‌ தன்கருணைத்‌ தேன்காட்டி
காட்டார்‌ ௩கைசெய்ய நாமேலை வீடெய்த
வாட்டான்‌கொண்‌ டாண்டவா பாடுதுங்கா ணம்மாஞனாய்‌.
 திருஅம்மானை 163

சிந்தனையை உருக்கும்‌ சிவபெருமான்‌

177, இந்திரனும்‌, மால்‌, அயனும்‌, ஏனோரும்‌, வானோரும்‌, 1 பிரமனும்‌
அந்தரமேஙிற்க, சிவன்‌ அவனிவக்தருளி
எம்தரமும்‌2 ஆட்கொண்டு, தோள்கொண்ட கீற்றன்‌ஆய்‌ 5 தகுதியும்‌
சிந்தனையை வந்துஉருக்கும்‌ சீர்‌ஆர்‌ பெருக்‌துறையான்‌
பந்தம்‌? பறிய* பரிமேல்கொண்ட ன்‌, தந்த
அக்தம்‌இலா ஆனக்கம்‌-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌ ((8)

தானே வந்து அருள்‌ செய்த தாய்‌

178. வான்வந்த தேவர்களும்‌, மால்‌, அயனோடு, இந்திரனும்‌
கான்கின்றுவற்றியும்‌, புற்றுஎழுந்தும்‌, காண்பு-அரிய
தான்‌ வந்து, காயேனைத்‌ தாய்போல்‌ தலையளித்திட்டு 5 “ 8 போருள்‌ செய்தது
ஊன்வக்து உரோமங்கள்‌, உள்ளே உயிர்ப்பு எய்து -
தேன்வக்து, அமுதின்தெளிவின்‌ ஒளிவந்த,
வான்வந்த, வார்கழலே-பாடுதும்காண்‌ ; அம்மானாய்‌ ((4)

கல்லைக்‌ கனியாக்கும்‌ கருணை

119. கல்லாமனத்துக்‌ கடைப்பட்ட நாயேனை,
வல்லாளன்‌, தென்னன்‌, பெருந்துறையான்‌, பிச்சுஏற்றி,
கல்லைப்பிசைந்து கணிஆக்கி, கன்கருணை
வெள்ளத்து அழுத்தி, வினைகடிந்த வேதியனை,
தில்லைககர்‌ புக்கு, சிற்றம்பலம்‌ மன்னும்‌
ஒல்லை? விடையானை-பாடுதும்காண்‌) அம்மானாய்‌!(5) 5 விரைந்து செல்லும்‌

கேட்டாயோ ? அவன்‌ செய்தவை

கிறி செய்த ஆறு ஒரூவன்‌- 8 மாயம்‌
180. கேட்டாயோதோழி!
'இேதற SPE
தீட்டு? ஆர்‌ மதில்புடைசூழ்‌ தென்னன்பெருந்துறையான்‌
காட்டாதன எல்லாம்காட்டி , சிவம்‌ காட்டி,
தாள்‌-தாமரை காட்டி, தன்கருணைத்தேன்‌ காட்டி,
நாட்டார்‌ ரகைசெய்ய, காம்‌ மேலை வீடு எய்த,
அம்மானாய்‌/ (6)
ஆள்‌--தான்‌்கொண்டுஆண்ட வா-பாடுதும்காண்‌)
164 திருவாசகம்‌

oT

௧௮௧, ஓயாதே யுள்குவா ருள்ளிருக்கு முள்ளானைச்‌

சேயானைச்‌ சேவகனைத்‌ தென்னன்‌ பெருந்துறையில்‌
மேயானை வேதியனை மாதிருக்கும்‌ பாதியனை
காயான நந்தம்மை யாட்கொண்ட காயகனைத்‌
தாயானைத்‌ தத்துவனைத்‌ தானே யுலகேழும்‌
ஆயானை யாள்வானைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌,

A
௧௮௨. பண்சுமந்த பாடற்‌ பரிசு படைத்தருளும்‌
பெண்சுமந்த பாகத்தன்‌ பெம்மான்‌ பெருந்துறையான்‌
விண்௬ுமந்த கீர்த்தி வியன்மண்‌ டலத்தீசன்‌
கண்சுமந்த நெற்றிக்‌ கடவுள்‌ கலிமதுரை
மண்சுமந்து கூலிகொண் டக்கோவான்‌ மொத்துண்டு
புண்சுமந்த பொன்மேனி பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌.

Bh

௧௮௩. துண்டப்‌ பிறையான்‌ மறையான்‌ பெருந்துை றயான்‌

கொண்டபுரி நூலான்‌ கோலமா வூர்தியான்‌
கண்டங்‌ கரியான்செம்‌ மேனியான்‌ வெண்ணி நற்றான்‌
அண்டமுத லாயினா னந்தமிலா வானந்தம்‌
பண்டைப்‌ பரிசே பழவடியார்க்‌ கீந்தருளும்‌
அண்டம்‌ வியப்புறுமா பாடு துங்கா ணம்மாஞனாய்‌,

aid
௧௮௪, விண்ணாளுந்‌ தேவர்க்கு மேலாய வேதியனை
மண்ணாளு மன்னவர்க்கு மாண்பாகி கின்றானத்‌
தண்ணார்‌ தமிழளிக்கும்‌ தண்பாண்டி. காட்டானைப்‌
பெண்ணாளும்‌ பாகனைப்‌ பேணு பெருந்துறையில்‌
கண்ணார்‌ கழல்காட்டி நாயேனை யாட்கொண்ட
அண்ணா மலையானைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌.
 திருஅம்மானை 165

உள்குவார்‌ உள்ளத்தான்‌
181. ஓயாதே உள்குவார்‌”? உள்‌இருக்கும்‌ உள்ளானை, 1 இத இப்பார்‌
சேயானை,3 சேவகனை,? தென்னன்‌ பெருந்துறையின்‌ 3 சேயமையிலுள்சாவனை
மேயானை, வேதியனை, மாது இருக்கும்‌ பாதியனை, 5 ஸ்னை
காய்‌ஆன ஈகம்‌-தம்மை ஆட்கொண்ட. நாயகனை,
தாயானை, தத்துவனை, தானே உலகுஏழும்‌
ஆயானை, ஆள்வானை-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌! (1)

மண்‌ சுமந்து புண்‌ சுமந்தான்‌

182, பண்சுமக்த பாடல்‌ பரிசு படைத்தருளும்‌
பெண்சுமந்த பாகத்தன்‌, பெம்மான்‌, பெருக்‌ துறையான்‌ ,
விண்சுமந்த கீர்த்தி வியன்‌ மண்டலத்து ஈசன்‌,
கண்சுமந்த நெற்றிக்‌ கடவுள்‌, கலி4ம துரை 4 செழுமை
மண்சுமக்து கூலிகொண டு, அக்கோவால்மொத்துண்டு
புண்சுமந்த பொன்மேனி-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌! (8)

அண்டம்‌ வியப்புறும்‌
183, துண்டப்‌ பிறையான்‌, மறையான்‌, பெருந்துறையான்‌,
கொண்ட புரிநூலான்‌ , கோலமா ஊர்தியான்‌,
கண்டம்‌ கரியான்‌, செம்மேனியான்‌, வெள்‌-நீற்றான்‌,
அண்டம்‌ முதல்‌ ஆயினான்‌, அந்தம்‌ இலா ஆனந்தம்‌
பண்டைப்‌ பரிசே, பழ அடியார்க்கு ஈந்தருளும்‌;
அண்டம்‌ வியப்பு உறுமா-பாடுதும்‌ காண்‌ அம்மானாய்‌/ (9)

தமிழ்‌ அளிக்கும்‌ தெய்வம்‌

184, விண்‌ஆளும்‌ தேவர்க்கும்‌ மமேல்‌ஆய வேதியனை,
மண்‌ ஆளும்‌ மன்னவர்க்கும்‌ மாண்புஆகி நின்றானை,
தண்‌.ஆர்‌ தமிழ்‌ அளிக்கும்‌ தண்பாண்டி நாட்டானை,
பெண்‌ ஆளும்‌ பாகனை, பேணுச்‌ பெருந்துறையில்‌ 5 விருமப்ச
கண்‌ ஆர்‌ கழல்காட்டி , நாயேனை ஆட்கொண்ட
அண்ணாமலையானை-பாடுதும்‌ காண்‌; அம்மானாய்‌/(10)
166 திருவாசகம்‌

க்க

௧௮௫ செப்பார்‌ முலைபங்கன்‌ றென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌

தப்பாமே தாளடைந்தார்‌ நெஞ்சுருக்குந்‌ தன்மையினான்‌
அப்பாண்டி. காட்டைச்‌ சிவலோக மாக்குவித்த
அப்பார்‌ சடையப்ப னானந்த வார்கழலே
ஒப்பாக வொப்புவித்த வுள்ளத்தா ருள்ளிருக்கும்‌
அப்பாலைக்‌ கப்பாலைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மாஞனாய்‌.

dQ.

கண்‌. மைப்பொலியுங்‌ கண்ணிகேண்‌ மாலயனோ டிந்திரனும்‌

எய்பிறவி யும்தேட வென்னையுந்தன்‌ னின்னருளால்‌
இப்பிறவி யாட்கொண் டினிப்பிறவா மேகாத்து
மெய்ப்பொருட்கட்‌ டே ஜ்றமாய்‌ மெய்யே நிலைபேருய்‌
எப்பொருட்கும்‌ தானேயா யாவைக்கும்‌ வீடாகும்‌
அப்பொருளா ௩ஞ்சிவனைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌,

௧௩
BHAT. கையார்‌ வளைசிலம்பக்‌ காதார்‌ குழையாட
மையார்‌ குழல்புரளத்‌ தேன்பாய வண்டொலிப்பச்‌
செய்யானை வெண்ணீ றணிந்தானைச்‌ சேர்ந்தறியாக்‌
கையானை யெங்குஞ்‌ செறிந்தானை யன்பர்க்கு
மெய்யானை யல்லாதார்க்‌ கல்லாத வேதியனை
ஐயா றமர்ந்தானைப்‌ பாடுதுங்கா ஊம்மானாய்‌,

௧௪
BID. ஆனையாய்க்‌ கீடமாய்‌ மானிடராய்த்‌ தேவராய்‌
ஏனைப்‌ பிறவாய்ப்‌ பிறந்திறக்‌ தெய்த்தேனை
ஊனையு நின்றுருக்கி யென்வினையை யோட்டுகந்து
தேனையும்‌ பாலையுங்‌ கன்னலையு மொத்தினிய
கோனவன்போல்‌ வக்தென்னைத்‌ தன்றொழும்பிற்‌ கொண்டருளும்‌
வானவன்‌ பூங்கழலே பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌
 திருஅம்மானை 167

அப்பாலைக்கு அப்பாலாம்‌ ஆனந்தம்‌

182. செப்பு-ஆர்‌ முலைபங்கன்‌, தென்னன்‌, பெருந்துறையான்‌,
தப்பாமே தாள்‌ அடைந்தார்‌ நெஞ்சு உருக்கும்‌ தன்மையினான்‌,
அப்‌ பாண்டி காட்டைச்‌ சிவலோகம்‌ ஆக்குவித்த
அப்பு ஆர்‌ சடைஅப்பன்‌ , ஆனந்த வார்கழலே 1. நீர்கங்கை
ஒப்புஆக ஒப்புவித்த உள்ளத்கார்‌ உள்‌ இருக்கும்‌
அப்பாலைக்கு அப்பாலை-பாடுதும்காண்ட அம்மானாய்‌/ (11)

உண்மையின்‌ காட்சி
186, மைப்பொலியும்‌ கண்ணி!2 கேள்‌; மால்‌, அயனோடு, இந்திரனும்‌,
எப்பிறவியும்தேட, என்னையும்‌ தன்‌ இன்‌ அருளால்‌ 8 கண்ணேயுடையவளே
இப்பிறவி ஆட்கொண்டு, இனிப்பிறவாமே காத்து,
மெய்ப்பொருட்கண்‌ தோற்றம்‌ஆய்‌, மெய்யே நிலைபேறுஆம்‌,-
எப்பொருட்கும்‌ தானேஆய்‌, யாவைக்கும்‌ வீடுஆகும்‌
அப்பொருள்‌ஆம்‌ நம்சிவனை-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌/ (18)

அன்பர்க்கு மெய்யன்‌
187, கைஆர்‌ வளை சிலம்ப, காதுஆர்‌ குழைஆட, 5 கருமை
மை*ஆர்‌ குழல்‌*புரள, தேன்பாய, வண்‌ டுஒலிப்ப, & கூறதல்‌
செய்யானை, வெள்‌-கீறு அணிந்தானை, சேர்ந்து அறியாக்‌
கையானை, எங்கும்‌ செறிந்தானை, அன்பர்க்கு
மெய்யானை, அல்லாதார்க்கு அல்லாத வேதியனை,
ஐயாறு அமர்ந்தானை-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌! (18)

தொண்டுகொண்ட வானவன்‌
188. ஆனைஆய்‌, கீடம்‌சஆய்‌, மானிடர்‌ஆய்‌, தேவர்‌ஆய்‌, 5 புழு
ஏனைப்பிறவுஆய்‌, பிறந்து, இறந்து, எய்த்தேனை-£ 6 அலுததேனை
ஊனையும்‌ நின்‌ றுஉருக்கி, என்வினையை ஓட்டுஉகந்து, ர கருமபையும்‌
தேனையும்‌, பாலையும்‌, கன்னலையும* ஒத்து, இனிய 8 தொண்டில்‌
கோன்‌-அவன்‌ போல்வகந்து, என்னை, தன்தொழும்பில்‌? கொண்டருளும்‌
வானவன்‌ பூம்கழலே-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌. (14)
168 திருவாசகம்‌.

௧௫
௧௮௯, சந்திரனைத்‌ தேய்த்தருளித்‌ தக்கன்றன்‌ வேள்வியினில்‌
இந்திரனைத்‌ தோணெரித்திட்‌ டெச்சன்‌ றலையரிந்‌
தந்தரமே செல்லு மலர்கதிரோன்‌ பற்றகர்த்துச்‌
சிந்தித்‌ திசைதிசையே தேவர்களை யோட்டுகந்த
செந்தார்ப்‌ பொழில்புடைசூழ்‌ தென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌
மந்தார மாலையே பாடுதுங்கா ணம்மாஞனாய்‌,

௧௬
Sad, ஊனா யுயிரா யுணர்வாயென்‌ ஸுட்கலந்து
தேனா யமுதமுமாய்த்‌ தீங்கரும்பின்‌ கட்டியுமாய்‌
வானோ ரறியா வழியெமக்குத்‌ தந்தருளும்‌
தேனார்‌ மலர்க்கொன்றைச்‌ சேவகனார்‌ சீரொளிசேர்‌
ஆனா வறிவா யளவிறந்த பல்லுயிர்க்கும்‌
கோனாகி நின்றவா கூறுதுங்கா ணம்மானாய்‌.

௧௭
BDA, சூடுவேன்‌ பூங்கொன்றை சூடிச்‌ சிவன்‌ ரிரடோள்‌
கூடுவேன்‌ கூடி முயங்கி மயங்கிகின்‌
ூடுவேன்‌ செவ்வாய்க்‌ குருகுவே ஸனுள்ளுருகித்‌
தேடுவேன்‌ றேடிச்‌ சிவன்கழலே சிந்திப்பேன்‌
வாடுவேன்‌ பேர்த்து மலர்வே னனலேந்தி
ஆடுவான்‌ சேவடியே பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌,

௧௮
௬௧௬௯௨. கிளிவந்த மென்மொழியாள்‌ கேழ்கிளரும்‌ பாதியை
வெளிவந்த மாலயனுங்‌ காண்பரிய வித்தகனை
த்‌
தெளிவந்த தேறலைச்‌ சீரார்‌ பெருந்துறையி
லெளிவக்‌ திருந்திரங்கி யெண்ணரிய வின்னருளா
லொளிவந்தெ ஸனுள்ளத்தி னுள்ளே யொளிதிகழ
வளிவந்த வந்தணனைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌,
 திருஅம்மானை 169

மறக்கருணை
189, சந்திரனைத்‌ தேய்த்தருளி, தக்கன்‌-தன்‌ வேள்வியினில்‌
இந்திரனைத்தோள்‌ கெரித்திட்டு, எச்சன்‌1* தலை அரிந்து, 1 வேள்வித்‌ தலைவன்‌
அந்தரமே செல்லும்‌ அலர்‌ கதிரோன்‌ பல்‌ தகர்த்து, “செழிப்பான
சிந்தித்‌ திசை-திசையே தேவர்களை ஓட்டு உகந்த, பூங்கொத்து
செம்‌-தார்ப்‌ீபொழில்‌8 புடைசூழ்‌ தென்னன்‌ பெருக்துறையான்‌ 3 சோலை
மந்தார* மாலையே-பாடுதும்‌ காண்‌ ; அம்மானாய்‌/ (15) 4 வானுலக மலர்வகை

உள்‌ கலந்த தேன்‌

190. ஊன்‌ஆய்‌, உயிர்‌ஆய்‌, உணர்வுஆய்‌, என்னுள்‌ கலந்து
தேன்‌ ஆய்‌, அமுதமும்‌ ஆய்‌, தீம்‌ கரும்பின்‌ கட்டியும்‌ ஆய்‌
வாணோர்‌ அறியா வழி எமக்குத்‌ தந்தருளும்‌,
தேன்‌ ஆர்‌ மலர்க்‌ கொன்றைச்‌ சேவகளுார்‌, சீர்‌ ஒளிசேர்‌
ஆனா5 அறிவு ஆய்‌, அளவு இறந்த பல்‌ உயிர்க்கும்‌ 5 கெடாத
கோன்‌ஆகி மின்‌ றவா-கூறுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌! (16)

என்ன என்ன செய்வேன்‌*

191, சூடுவேன்‌ பூம்கொன்றை; சூடி சிவன்‌ திரள்‌ தோள்‌
6 கலந்து
கூடுவேன்‌; கூடி, முயங்கி,5 மயங்கி கின்று,
ஊடுவேன்‌; செவ்‌-வாய்க்கு உருகுவேன்‌; உள்‌ உருகித்‌
தேடுவேன்‌; தேடி, சிவன்‌ கழலே சிந்திப்பேன்‌;
வாடுவேன்‌; பேர்த்தும்‌ மலர்வேன்‌; அனல்‌ ஏந்தி
ஆடுவான்‌ சேவடியே-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌/ (17)

அருளால்‌ வந்த ஓளி

192. கிளிவந்த'மென்‌ மொழியாள்‌ கேழ்கிளரும்‌ பாதியனை,
வெளிவந்த மால்‌, அயனும்‌, காண்பு-அரிய வித்தகனை,
7 தேனை
தெளிவந்த தேறலை,7 சீர்‌ ஆர்‌ பெருக்‌ துறையில்‌
எனிவக்து, இருந்து, இரங்கி, எண்‌-அரிய இன்‌ அருளால்‌
ஒளிவந்து, என்‌ உள்ளத்தின்‌ உள்ளே ஒளிதிகழ்‌,
அனி வந்த அந்தணனை-பாடுதும்‌ காண்‌; அம்மானாய்‌! (18) 8 அருள்‌
176 திருவாசகம்‌

ப]

௧௯௩, முன்னானை மூவர்க்கு. முற்றுமாய்‌ முற்றுக்கும்‌

பின்னானைப்‌ பிஞ்ஞகனைப்‌ பேணு பெருந்துறையின்‌
மன்னானை வானவனை மாதியலும்‌ பாதியனைத்‌
தென்னானைக்‌ காவானைத்‌ தென்பாண்டி காட்டானை
என்னானை யென்னப்ப னென்பார்கட்‌ கின்னமுதை
அன்னானை யம்மானைப்‌ பாடுதுங்கா ணம்மாஞனாய்‌.

உ௰
௬௯௪, பெற்றி பிறர்க்கரிய பெம்மான்‌ பெருந்துறையான்‌
கொற்றக்‌ குதிரையின்மேல்‌ வந்தருளித்‌ தன்னடியார்‌
குற்றங்க ணீக்கிக்‌ குணங்கொண்டு கோதாட்டிச்‌
சுற்றிய சுற்றத்‌ தொடர்வறுப்பான்‌ ஜொல்புகழே
பற்றியிப்‌ பாசத்தைப்‌ பற்றறகாம்‌ பற்றுவான்‌
பற்றியபே ரானந்தம்‌ பாடுதுங்கா ணம்மானாய்‌.

ge
LEFF Bowe aout
 தி௫ அம்மானை 177

இன்‌-அழுது
193. முன்னானை, மூவர்க்கும்‌; முற்றும்‌ ஆய்‌, முற்றுக்கும்‌ ன்‌
பின்னானை; பிஞ்ஞுனை)3 பேணு பெருந்துறையின்‌ வனை-பவெபெருமானை
மன்னானை; வான வனை; மாது இயலும்‌ பாதியனை;
தென்‌ ஆனைக்‌ காவானை; தென்பாண்டி நாட்டானை;
*என்னானை, என்‌ அப்பன்‌! என்பார்கட்கு இன்‌ அமுதை
அன்னானை; அம்மானை-பாடுதும்காண்‌; அம்மானாய்‌! (19)

மாசு நீக்கிய மாண்பு

194, பெற்றி3பிறர்க்கு அரிய பெம்மான்‌,பெருந்துறையான்‌, இ பெருமை; தன்கை
கொற்றக்‌ குதிரையின்மேல்‌ வந்தருளி, தன்‌ அடியார்‌
குற்றங்கள்‌ நீக்கி, குணம்கொண்டு, கோதாட்டி,
சுற்றிய சுற்றத்‌ தொடர்வு அறுப்பான்‌ தொல்புகழே
பற்றி, இப்பாசத்தைப்‌ பற்று அற ராம்‌ பற்றுவான்‌,
பற்றிய, பேர்‌ ஆனந்தம்‌-பாடுதும்‌ காண்‌) அம்மாளும்‌! (20)

a. GF இ
ட
172 திருவாசகம்‌

ஒன்பதாவது

திருப்பொற்சுண்ணம்‌
. ஆனந்தமனோலயம்‌
(தில்லையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்டது)

(அறுசீரடி யாசிரிய விருத்தம்‌)

௯
௧௯௫. .முத்துகற்‌ றுமம்பூ மாலை தூக்கி
முளைக்குட.ந்‌ தூபஈற்‌ நீபம்‌ வைம்மின்‌
சத்தியுஞ்‌ சோமியும்‌ பார்மகளும்‌
நாமக ளோடுபல்‌ லாண்டிசைமின்‌
சித்தியுங்‌ கெளரியும்‌ பார்ப்பதியும்‌
கங்கையும்‌ வந்து கவரிகொண்மி
னத்தனை யாறனம்‌ மானைப்பாடி
யாடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.

௨
௧௯௬. பூவியல்‌ வார்சடை யெம்பிராற்குப்‌
பொற்றிருச்‌ சுண்ண மிடிக்கவேண்டு
பாவின்‌ வடுவகி ரன்னகண்ணீர்‌
வம்மின்கள்‌ வந்துடன்‌ பாடுமின்கள்‌
கூவுமின்‌ றொண்டர்‌ புறமிலாமே
குனிமின்‌ றொழுமினெங்‌ கோனெங்கூத்தன்‌
மேேவியும்‌ தானுவந்‌ தெம்மையாளச்‌
செம்பொன்செய்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.
 திருப்பொற்‌ ௬ண்ணம்‌ 173

ஒன்பதாவது

திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌
ஆனந்த மனோலயம்‌,

தெய்வத்‌ தாயர்‌ துணை செய்க

195. முத்து நல்‌ தாமம்‌,” பூமாலை, தூக்கி, ௩ மாவை

முளைக்குடம்‌, தூபம்‌, நல்தீபம்‌, வைம்மின்‌/

சத்தியும்‌, சோமியும்‌, பார்‌- மகளும்‌,3 2 பூமி தேவியும்‌,
நில மகளும்‌
நா-மகளோடு? பல்லாண்டு இசைமின்‌/ 2 சாலவதியோடு;
சித்தியும்‌, கெளரியும்‌, பார்ப்பதியும்‌, கலைமகளோடு
கங்கையும்‌, வந்து, கவரி4 கொள்மின்‌ 7 க்‌ சாமரை
அத்தன்‌, ஐயாறன்‌, அம்மானைப்‌ பாடி,
ஆட, பொற்‌ சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! ழூ

எல்லீரும்‌ வம்மின்‌
196. பூ இயல்‌ வார்‌ சடை, எம்பிராற்கு,
பொன்‌ திருச்‌ சுண்ணம்‌ இடிக்க வேண்டும்‌,
மாவின்‌ வடு வகிர்‌5 ௮ன்ன கண்ணீர்‌ [6 5 பிளவு
6 கணணைகடையவர்‌
வம்மின்கள்‌, வந்து, உடன்‌ பாடுமின்கள்‌; களே
கூவுமின்‌, தொண்டர்‌ புறம்‌ நிலாமே $
குனிமின்‌,7 தொழுமின்‌ ; எம்கோன்‌, எம்‌ கூத்தன்‌, 1 ஆரங்கள்‌
தேவியும்‌ தானும்‌ வந்து, எம்மை ஆள,
செம்பொன்‌ செய்‌ சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (2)
174 திருவாசகம்‌

1B.

BGT. சுந்தர நீறணிந்‌ தும்மெழுகித்‌

தூயபொன்‌ சிந்தி நிதிபரப்பி
யிந்திரன்‌ கற்பக காட்டியெங்கு
மெழிற்சுடர்‌ வைத்துக்‌ கொடியெடுமி
னந்தரர்‌ கோனயன்‌ றன்பெருமா
னாழியா னாதனல்‌ வேலன்றாதை
யெந்தர மாளுமை யாள் கொழுநற்‌
கேய்ந்தபொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே,

௧௯௮. காசணி மின்களு லக்கையெல்லாங்‌

காம்பணி மின்கள்‌ கறையுரலை
கேச முடைய வடியவர்க
ணின்று நகிலாவுக வென்றுவாழ்த்தித்‌
தேசமெல்‌ லாம்புகழ்க்‌ தாடுங்கச்சித்‌
திருவேகம்‌ பன்செம்பொற்‌ கோயில்பாடிப்‌...
பாச வினையைப்‌ பறித்துநின்று
பாடிப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துநாமே,

௫
Bib Ta, அறுகெடுப்‌ பாரய ஸனும்மரியு
மன்‌ றிமற்‌ றிந்திர னோடமரர்‌
நறுமுறு தேவர்க ணங்களெல்லா
கம்மிற்பின்‌ பல்ல தெடுக்கவொட்டோஞ்‌
செறிவுடை மும்மதி லெய்தவில்லி
திருவேகம்‌ பன்செம்பொற்‌ கோயில்பாடி
முறுவற்செவ்‌ வாயினீர்‌ முக்கணப்பந்‌
காடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.
 திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌ 175

இடத்தைத்‌ தூய்மை செய்வோம்‌

197. சுந்தர கீறு௩ அணிந்து, மெழுகி, £ திருநீறு
தூய பொன்‌ சிந்தி, நிதிபரப்பி,
இந்திரன்‌ கற்பகம்‌ காட்டி, எங்கும்‌
எழில்‌8 ௬டர்‌ வைத்து, கொடி எடுமின்‌; 4 அழகு
8 சக்சரப படையான்‌.
அக்தரர்‌ கோன்‌, அயன்‌-தன்‌ பெருமான்‌, திருமால
ஆழியான்‌* நாதன்‌, ஈல்வேலன்‌4 தாதை, 4 முருகன்‌
எம்தரம்‌6 ஆள்‌ உமையாள்‌ கொழுகற்கு, 6 எம்மைப்‌ போன்றவர்‌
oor
ஏய்ந்த பொற்‌ சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (3) 6 பொருந்திய

கருவிகளை அழகுபடுத்துவோம்‌
198, காசு? அணிமின்கள்‌, உலக்கை எல்லாம்‌; 7 மணிவடம்‌
காம்பு அணிமின் கள்‌, கறை உரலை; 8 பட்டாடை
*$ேசம்‌ உடைய அடியவர்கள்‌
கின்று நிலாவுக! என்று வாழ்த்தி,
தேசம்‌ எல்லாம்‌ புகழ்ந்து ஆடும்‌ கச்சித்‌
திரு ஏகம்பன்‌ செம்பொன்‌ கோயில்பாடி,
பாச வினையைப்‌ பறித்து கின்று,
்‌ பாடி, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, காமே ! (4)

தொண்டு செய்ய முந்துவோம்‌

199, அறுகு எடுபபார்‌ அயனும்‌, அரியும்‌ 9 8 திருமாலும்‌
அன்றி, மற்று இந்திரனோடு, அமரர்‌,10 0 தேவர்‌
௩று முறு11 தேவர்‌ கணங்கள்‌ எல்லாம்‌, - 11 மூணு முுக்கும்‌
௩ம்மில்பின்பு அல்லது, எடுக்க ஓட்டோம்‌ ;
செறிவு உடை மும்‌-மதில்‌ எய்த வில்லி,
திரு ஏகம்பன்‌, செம்‌-பொன்‌ கோயில்பாடி,
முறுவல்‌:3 செவ்‌ வாயினீர்‌/ முக்கண்‌ அப்பற்கு, 12தகை
ஆட, பொற்‌ சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌ நாமே! (6)
176 திருவாசகம்‌

2 DD, உலக்கை பலவோச்சு வார்பெரிய

ருலகமெ லாமுரல்‌ போதாதென்றே
கலக்க வடியவர்‌ வந்துநின்றார்‌
காண வுலகங்கள்‌ போதாதென்றே
நலக்க வடியோமை யாண்டுகொண்டு
நாண்மலர்ப்‌ பாதங்கள்‌ சூடத்தந்த
மலைக்கு மருகனைப்‌ பாடிப்பாடி
மகிழ்ந்துபொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே

எ
a De, சூடகற்‌ தோள்வளை யார்ப்பவார்ப்பத்‌
தொண்டர்‌ குழாமெழுட்‌ தார்ப்பவார்ப்ப
காடவர்‌ ௩ந்தம்மை யார்ப்பவார்ப்ப
காமு மவர்தம்மை யார்ப்பவார்ப்பப்‌
பாடக மெல்லடி யார்க்குமங்கை
பங்கின னெங்கள்‌: பராபரனுக்‌
காடக மாமலை யன்னகோவுக்‌
காடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே,

A
aio. வாட்டடங்‌ கண்மட மங்கைகல்லீர்‌
வரிவளை யார்ப்பவண்‌ கொங்கைபொங்கத்‌
தோட்டிரு முண்டக்‌ துதைந்திலங்கச்‌
சோத்தம்பி ரானென்று சொல்லிச்சொல்லி
காட்கொண்ட நகாண்மலர்ப்‌ பாதங்காட்டி
காயிற்‌ கடைப்பட்ட ௩ம்மையிம்மை
யாட்கொண்ட வண்ணங்கள்‌ பாடிப்பாடி
யாடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே,
 திருப்பொற்‌ ௬ண்ணம்‌ 177

காணா உலகங்கள்‌ போதாது

200. உலக்கை பல ஓச்சுவார்‌” பெரியோர்‌, 1 உயர்தீதுவர்‌
உலகம்‌ எலாம்‌ உரல்போதாது என்றே)
கலக்க3 அடியவர்‌ வந்து நின்னார்‌, 3 நெருங்க, கலந்து
காண உலகங்கள்‌ பேதாது என்றே;
கலக்க,8 அடியோமை ஆண்டு கொண்டு 3 நனமை உண்டாக
நாள்‌ மலர்ப்‌ பாதங்கள்‌ கடத்தந்த & அன்று அலர்ந்த மலர்‌
மலைக்கு மருகனைப்‌ பாடிப்‌ பாடி,
மகிழ்க்து, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (6)

எங்கும்‌ ஓரே ஆரவாரம்‌

201. சூடகம்‌,” தோள்வளை, ஆர்ப்ப-ஆர்ப்ப,8 5 சைவளை
தொண்டர்‌-குழாம்‌எழுக்‌ ர்ப்ப-ஆர்ப்ப,7 6 ஓலி செய்ய
உட ‘OP a ௮! ஆ ்‌ ஆ ; 7 மூழ்நீது ஆரவாரம்‌
காடவா்‌ ஈம்‌-தம்மை ஆர்ப்ப-ஆர்ப்ப,* செய்ய
நாமும்‌ அவர்‌-தம்மை ஆர்ப்ப-ஆர்ப்ப, 8 எளனம செப்ய
9 . en .
பாடகம்‌? மெல்அடி ஆர்க்கும்‌ மங்கை- 9 மகளிர்‌ சாலணி
பங்கினன்‌, எங்கள்‌ பரா-பரனுக்கு,
ஆடக1௦ மாமலை அன்ன கோவுக்கு 30 பொன்னாலியன்ற
ஆட, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (6

ஆனந்தம்‌ பொங்குகிறது
202, வாள்தடம்கண்‌ மட மங்கை ஈல்லீர்‌/
வரிவளை ஆர்ப்ப, வண்கொங்கை பொங்க,
தோள்திரு முண்டம்‌11 துதைந்து18 இலங்க, 11 திருநீற்றை மூன று
* சோத்தம்‌,1? பிரான்‌ 1" என்‌.று சொல்லிச்சொல்லி, வரிகளாக Biles
்‌
காள்கொண்ட ள்‌ ame’
1*மலர்ப்‌ பாதம்‌b காட்டி,
சாண்‌ஈர 14மலர்ப்‌ குழைதசப்‌ பூசிய குறி
19 படித்து
காயின்‌ கடைப்பட்ட ஈம்மை, இம்மை, 13 வணக்கம்‌
. * : உ டட 34 மலர்‌-நாண்‌; தாமரை
ஆட்கொண்ட வண்ணங்கள்‌ பாடிப்‌ பாடி, மலரும்‌ நாணும்‌
ஆட, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (8)

12
178 திருவாசகம்‌

உ௰௩. வையக மெல்லா முரலதாக

மாமேரு வென்னு முலக்கைகாட்டி,
மெய்யெனு மஞ்ச ஸிறையவட்டி.
மேதகு தென்னன்‌ பெருந்துறையான்‌
செய்ய திருவடி பாடிப்பாடிச்‌
செம்பொ னுலக்கைவ லக்கைபற்றி
யைய னணிதில்லை வாணனுக்கே
யாடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.

ம்‌
௨௰௪, முத்தணி கொங்கைக ளாடவாட
மொய்குழல்‌ வண்டின மாடவாடச்‌
சித்தஞ்‌ சிவனொடு மாடவாடச்‌
செங்கயற்‌ கண்பனி யாடவாடப்‌
பித்தெம்‌ பிரானொடு மாடவாடப்‌
பிறவி பிறரொடு மாடவாட
வத்தன்‌ கருணையோ டாடவாட
வாடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்து நாமே,

௧௧
உ௨௰௫. மாடு ௩கைவா ணிலாவெறிப்ப
வாய்திறந்‌ தம்பவ ளந்துடி.ப்பப்‌
பாடுமி னந்தம்மை யாண்டவாறும்‌
பணிகொண்ட வண்ணமும்‌ பாடிப்பாடித்‌
தேடுமி னெம்பெரு மானைத்தேடிச்‌
சித்தங்‌ களிப்பத்‌ திகைத்து த்தேறி
யாடுமி னம்பலத்‌ தாடினானுக்‌
காடப்‌ பொற்சுண்ண மிடித்துகாமே.
 திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌ 179

மெய்‌ எனும்‌ மஞ்சளைப்‌ பூசுவோம்‌

209. வையகம்‌ எல்லாம்‌ உரல்‌-அ.து ஆக,
மாமேரு என்னும்‌ உலக்கை ராட்டி,
மெய்‌எனும்‌ மஞ்சள்‌ நிறைய அட்டி/3 1 ya
மேதகு தென்னன்‌, பெருந்துறையான்‌,
செய்ய திருவடி பாடிப்‌ பாடி,
செம்‌-பொன்‌ உலக்கை வலக்கை பற்றி,
ஐயன்‌ , அணி தில்லைவாணனுக்கே,
ஆட, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே ! (9)

எல்லாம்‌ ஒரே ஆட்டம்‌-சித்தம்‌ சிவனோடு ஆட

204, முத்து அணி கொங்கைகள்‌ ஆட-ஆட,
மொய்‌ குழல்‌£ வண்டுஇனம்‌ ஆட-ஆட,
சித்தம்‌ சிவனொடும்‌ ஆ--ஆட, அடல
செம்‌-கயல்‌4 கண்‌ பனி ஆட-ஆட, க செவ்வரிகளைய/டைய
பித்து எம்பிரானொடும்‌ ஆட-ஆட செண்டை மீன
பிறவி பிறரொடும்‌ ஆட-ஆட,
அத்தன்‌ கருணையொடு ஆட-ஆட,
ஆட, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (10)

தேடுவோம்‌-பாடுவோம்‌- ஆடுவோம்‌
205. மாடு,5 ஈகைவாள்‌?$ நிலா ௭ றிப்ப, 8 பச்சத்தில்‌
வாய்‌ திறந்து அம்‌£பவளம்‌ துடிப்ப, 1 அம்மே
பாடுமின்‌, ௩ம்‌-தம்மை ஆண்ட ஆறும்‌,
பணிகொண்ட வண்ணமும்‌; பாடிப்‌ பாடித்‌
தேடுமின்‌, எம்‌ பெருமானை; தேடி,
சித்தம்‌ களிப்ப, திகைத்து, தே.றி,* 8 தெளிந்து

ஆடுமின்‌ ; அம்பலத்து ஆடினானுக்கு,

ஆட, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, ராமே! (11)
180 திருவாசகம்‌

௧௨.

o Der, மையமர்‌ கண்டனை வானகாடர்‌

மருந்தினை மாணிக்கக்‌ கூத்தன்‌ றன்னை
யையனை யையர்பி ரானைகம்மை
யகப்படுத்‌ தாட்கொண் டருமைகாட்டும்‌
பொய்யர்தம்‌ பொய்யினை மெய்யர்மெய்யைப்‌
போதரிக்‌ கண்ணிணைப்‌ பொற்றொடித்தோட்‌
பையர வல்குன்ம டந்தைகல்லீர்‌
பாடிப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.

௧௩
a_ Wer, மின்னிடைச்‌ செக்துவர்‌ வாய்க்கருங்கண்‌
வெண்ணகைப்‌ பண்ணமர்‌ மென்மொழியீ
ரென்னுடை. யாரமு தெங்களப்ப
னெம்பெரு மானிம வான்சகட்குத்‌
தன்னுடைக்‌ கேள்வன்ம கன்‌றகப்பன்‌
றமையனெம்‌ மையன்‌ ரறாள்கள்பாடிப்‌
பொன்னுடைப்‌ பூண்முலை மங்கைஙல்லீர்‌
பொற்றிருச்‌ ௬ண்ண மிடித்துகாமே.

ae

. சங்கம ரற்றச்‌ சிலம்பொலிப்பத்‌

தாழ்குழல்‌ சூழ்தரு மாலையாடச்‌
செங்கனி வாயித முந்துடிப்பச்‌
சேயிழை யீர்சிவ லோகம்பாடிக்‌
கங்கை யிரைப்ப வராவிரைக்குங்‌
கற்றைச்‌ சடைமுடி யான்கழற்கே
பொங்கிய காதலிற்‌ கொங்கைபொங்கப்‌
பொற்றிருச்‌ அண்ண மிடித்துகாமே,
 திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌ 181

மாணிக்கக்‌ கூத்தன்‌
206. மை அமர்‌ கண்டனை, வான நாடர்‌ 3 கருமை
மருக்தினை , மாணிக்கக்‌. கூத்தன்‌ -தன்னை,
ஐயனை, ஐயரீபிரானை, ஈம்மை ்‌
2 உட்படுத்த
HAUGH" ஆட்கொண்டு அருமைகாட்டும்‌
பொய்யர்‌-தம்‌ பொய்யினை, மெய்யர்‌ மெய்யை 7 உ மலர்‌ போன
போது? அரிக்‌4 கண்‌-இணை, பொன்தொடித்தோன்‌, செவ்வரி பரந்த
பை5 அரவு அல்குல்‌, மடந்தை-கல்லீர்‌! 5 படம்‌
பாடி) பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, மாமே! (12) $ பாம்பு, அரவு- பை

இது என்ன உறவு?

207. மின்இடை, செம்துவர்‌? வாய்‌, கரும்கண்‌, 7 பவளம்‌
வெள்‌-நகை, பண்‌ அமர்மென்மொழியீர்‌ /
என்னுடை ஆர்‌ அமுது, எங்கள்‌ அப்பன்‌,
எம்பெருமான்‌, இமவான்‌ மகட்குத்‌
தன்னுடைக்‌ கேள்வன்‌, மகன்‌, தகப்டன்‌,
தமையன்‌, எம்‌ஐயன்‌ தாள்கள்பாடி,,
பொன்னுடைப்‌ பூண்முலை மங்கை-றல்லீர்‌/
பொன்‌ திருச்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (089)

பொங்கிய காதல்‌
208. சங்கம்‌ அரற்ற,? சிலம்பு ஒலிப்ப, 8 வளையல்‌
தாழ்குழல்‌ 0சூழ்தரும்‌ மாலைஆட, 9 இஸிக்க
செம்‌-கனிவாய்‌ இதழும்‌ துடிப்ப, 10 நீணட கூந்தல்‌
11 திவே 1] அழகிய அணிகளை
சேயிழையீர்‌ 113/சிவலோகம்டாடி, அணிந்தவாகளே --
சங்கை இரைப்ப13 அராஇரைக்கும்‌18 பெண்களே
19 ஒலி செய்ய
கற்றைச்‌ சடைமுடியான்‌ கழற்கே,
1$ பெருமூச்சுவிடும்‌
பொங்கியகாதலின்‌ கொங்கை பொங்க,
பொன்திருச்சுண்ணம்‌இடித்தும்‌, நாமே | (14)
182 திருவாசகம்‌

௧௫
உ௰௯, ஞானக்‌ கரும்பின்‌ றெளியைப்பாகை
காடற்கரிய நலத்தை நந்தாத்‌
தேனைப்‌ பழச்சுவை யாயினானைச்‌
சித்தம்பு குந்து; தித்‌ திக்கவல்ல
கோனைப்‌ பிறப்பறுத்‌ தாண்டுகொண்ட
கூத்தனை நாத்தழும்‌ பேறவாழ்த்திப்‌
பானற்‌ நடங்கண்ம டந்தைகல்லீர்‌
பாடிப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.

௬௭௬
உக௰, ஆவகை காமும்வந்தன்‌ பர்தம்மோ
டாட்செயும்‌ வண்ணங்கள்‌ பாடிவிண்மேற்‌
றஹேவர்க னாவிலுங்‌ கண்டறியாச்‌
செம்மலர்ப்‌ பாதங்கள்‌ காட்டுஞ்செல்வச்‌
சேவல னேந்தியவெல்‌ கொடியான்‌
சிவபெரு மான்புரஞ்‌ செற்றகொற்றச்‌
சேவக னாமங்கள்‌ பாடிப்பாடிச்‌
செம்பொன்செய்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.

BGT

உக்க, தேனக மாமலர்க்‌ கொன்றை பாடிச்‌

சிவபுரம்‌ பாடித்‌ திருச்சடை மேல்‌
வானக மாமதிப்‌ பிள்ளைபாடி
மால்விடை பாடிவ லக்கையேந்து
மூனக மாமமுச்‌ கூலம்்‌பாடி
யும்பரு மிம்பரு முய்யவன்று
போனக மாகக௩ஞ்‌ சுண்டல்பாடிப்‌
பொஜற்றிருச்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.
 திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌ 183

சித்தம்‌ புருந்த இனிமை

209. ஞானக்‌ கரும்பின்‌ தெளியை, பாகை,
நாடற்கு அரிய கலத்தை, நந்தாத்‌5 ்‌ சிவை குன்று
தேனை, பழச்‌ சுவை ஆயினானை,
சித்தம்‌ புகுந்து தித்திக்க வல்ல
கோனை, பிறப்பு அறுத்து, ஆண்டுகொண்ட
கூத்தனை; நாதழும்பு ஏற வாழ்த்தி,
பானல்‌2 தடம்‌ கண்‌ மடந்தை-ுல்லீர்‌[ 5, நீல்மலர்‌-குவளை
பாடி, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (15) 5 அகன்ற

ஆட்கொண்ட வகையைப்‌ பாடுவோம்‌

210. ஆவகை, நாமும்‌ வந்து, அன்பர்‌-தம்மோடு
ஆட்செயும்‌ வண்ணங்கள்‌ பாடி, விண்மேல்‌
தேவர்‌ கனாவிலும்‌ கண்டு அறியாச்‌
செம்மலர்ப்‌ பாதங்கள்‌ காட்டும்‌ செல்வச்‌
Gat வலன்‌ ஏந்திய வெல்கொடியான்‌, 4 எருது-- எருது உருவம்‌
எழுதிய கொடி —
சிவபெருமான்‌, புரம்‌ செற்ற கொற்றச்‌* ' 8 முப்புரம்‌
சேவகன்‌,“ காமங்கள்‌ பாடிப்பாடி, 6 அழித்த
செம்‌-பொன்செய்‌ சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (16) 7 வெறறியுள்ள
8 வீரன்‌
சார்ந்தவற்றை எல்லாம்‌ பாடுவோம்‌
211. தேன்‌ அகம்‌ மா மலர்க்‌ கொன்றைபாடி,
சிவபுரம்‌ பாடி, திருச்சடைமேல்‌
வான்‌-அகம்‌ மா மதிப்‌ பிள்ளை? பாடி, 9 பிறைத்திங்கள்‌
மால்விடை10பாடி , வலக்கை ஏந்தும்‌ 10 ஊர்தியாய நிறந்த
ஊன்‌ அகம்‌ மா மழு, சூலம்‌, பாடி, எருது
11 மேலுலகத்தார்‌
ஃ உம்பரும்‌13 இம்பரும்‌:2 உய்ய, அன்று, 19 இவவுலகத்தார்‌
போனகம்‌38ஆக, ஈஞ்சு உண்டல்‌ பாடி, 35 உணவு
-பொன்திருச்‌ சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே/ (37)
184 திருவாசகம்‌

௧௮
௨௧௨. அயன்றலை கொண்டுசெண்‌ டாடல்பாடி
யருக்க னெயிறுப றித்தல்பாடிக்‌
கயந்தனைக்‌ கொன்றுரி போர்த்தல்பாடிக்‌
காலனைக்‌ காலா லுதைத்தல்‌ பாடி
யியைந்தன முப்புர மெய்தல்பாடி
யேழை யடியோமை யாண்டு கொண்ட
நயந்தனைப்‌ பாடிஙின்‌ றாடியாடி
நாதற்குச்‌ ௭௬ண்ண மிடித்துகாமே.

BID

௨௧௩. வட்ட மலர்க்கொன்றை மாலைபாடி

மத்தமும்‌ பாடி மதியும்பாடிச்‌
சிட்டர்கள்‌ வாழுந்தென்‌ றநில்லைபாடிச்‌
சிற்றம்‌ பலத்தெங்கள்‌ செல்வம்‌-பாடிக்‌
கட்டிய மாசுணக்‌ கச்சைபாடிக்‌
கங்கணம்‌ பாடிக்‌ கவித்தகைம்மே
லிட்டுகின்‌ ரூடு மரவம்பாடி .
யீசற்குச்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே,

உ௰
2_ Sa வேதமும்‌ வேள்வியு மாயிஞனார்க்கு
மெய்ம்மையும்‌ பொய்ம்மையு மாயினார்க்குச்‌
சோதியு மாயிரு ளாயினார்க்குத்‌
துன்பமு மாயின்ப மாயினார்க்குப்‌
பாதியு மாய்முற்று மாமினார்க்குப்‌
பந்தமு மாய்வீடு மாயினாருக்‌
காதியு மந்தமு மாயினாருக்‌
காடப்பொற்‌ சுண்ண மிடித்துகாமே.

ஜி a! _w
\ BOFE BDU.
 திருப்பொற்‌ சுண்ணம்‌ 185

வெம்மையும்‌ தண்மையும்‌ பாடுவோம்‌

212. அயன்‌ தலை கொண்டு-ஆடல்‌3பாடி, 1 பந்தாடுதல்‌-செண்ட
3 கதிரவன
அருக்கன்‌ ேயிறுபறித்தல்‌ பாடி, 3 uM
கயம்‌*-தனைக்கொன்று, உரி5போர்த்தல்‌ பாடி, க்‌ யானை
மி தோல
காலனைக்‌₹$காலால்‌ உதைத்தல்‌ பாடி , 6 எமனை
இயைக்தன முப்புரம்‌ எய்தல்‌ பாடி ,
ஏழை அடியோமை ஆண்டுகொண்ட
ஈயம்‌-தனைப்‌ பாடி நின்று, ஆடி-ஆடி,
நாதற்கு,? சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, காமே! (18) 7 தலைவனுக்கு
எங்கள்‌ செல்வத்தைப்‌ பாடுவோம்‌
218, வட்ட மலர்க்‌ கொன்றை மாலை பாடி,
மத்தமும்‌ பாடி, மதியும்‌ பாடி, 8 ஊமததமலரும
9 நலலொழுககம்‌ உடைய
சிட்டர்கள்‌? வாழும்‌ தென்‌ தில்லை பாடி, வர்கள்‌
சிற்றம்பலத்து எங்கள்‌ செல்வம்‌ பாடி,
கட்டிய மாசுணக்‌130கச்சை1 1பாடி, 10 பாம்பாலியனற
11 அரைகச்கசிசை
கங்கணம்‌ பாடி, கவித்த கைம்மேல்‌
இட்டு நின்று ஆடும்‌ அரவம்‌?3பாடி, 19 பாம்பு
ஈசற்கு, சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே! (19)

வேறுபாடு ஏது?
214, வேதமும்‌, வேள்வியும்‌13 ஆமினார்க்கு; 19 யாகமும்‌
மெய்ம்மையும்‌, பொய்ம்மையும்‌, ஆரரினார்க்கு;
சோதியும்‌ ஆய்‌, இருள்‌ ஆயினார்க்கு ;
துன்பமும்‌ ஆய்‌, இன்‌ பம்‌ ஆயினார்க்கு;
பாதியும்‌ ஆய்‌, முற்றும்‌ ஆயினார்க்கு;
பந்தமும்‌34ஆய்‌, வீடும்‌ ஆயினாருக்கு; 14 பிணிப்பும்‌
ஆதியும்‌, அந்தமும்‌, ஆயினாருக்கு (20)
ஆட, பொற்சுண்ணம்‌ இடித்தும்‌, நாமே!

a ஜீ ற
ர ரீசிறற.ம் பலம்‌
186 திருவாசகம்‌

பத்தாவது
திருக்கோத்தும்பி
சிவனோடைக்கியம்‌
(தில்லையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)

கோலடித்‌ தரவுகொச்சகக்‌ கலிப்பா)

க
௨௧௫. பூவேறு கோனும்‌ புரந்தரனும்‌ பொற்பமைந்த
காவேறு செல்வியு காரணனு கான்மறையு
மாவேறு சோதியும்‌ வானவருக்‌ தாமறியாச்‌
சேவேறு சேவடிக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பி.

௨௧௬. கானாரென்‌ னுள்ளமார்‌ ஞானங்க ளாரென்னை யாரறிவார்‌

வானோர்‌ பிரானென்னை யாண்டிலனேன்‌ மதிமயங்கி
பூனா ௬டைதலையி லுண்பலிதே ரம்பலவன்‌
ஹேனார்‌ கமலமே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

௩
௨கள்‌. தினைத்தனை யுள்ளதோர்‌ பூவினிற்‌ ஜறேனுண்ணாதே
நினைத்தொறுங்‌ காண்டொறும்‌ பேசுந்தோறு மெப்போது
மனைத்தெலும்‌ புண்ணெக வானந்தத்‌ தேன்சொரியுங்‌
குனிப்புடை யானுக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பி,
 திருக்கோத்தும்பி 187

பத்தாவது

திருக்கோத்தும்பி
சிவனோடு ஐக்கியம்‌

அறியாப்‌ பெரியோன்‌ 1 பிரமனும்‌

, : . , 2 இந்திரனும்‌
218. பூஏறு கோனும்‌,1புரந்தரனும்‌, பொற்பு அமைந்த $ அழகு
கா ஏறு செல்வியும்‌,*நாரணனும்‌, கான்‌ மறையும்‌, ‘ one
மா₹ஏறு சோதியும்‌,6வான வரும்‌, தாம்‌ அறியாச்‌ 6 சுடாகளும்‌-கதிரவனும்‌
சே"ஏறு சேவடிக்கே-சென்று ஊதாய்‌) கோத்தும்பீ! (1) * எருது [திங்களும்‌

ஆண்டிலனேல்‌ நான்‌ யார்‌?

210. கான்‌ ஆர்‌? என்‌ உள்ளம்‌ ஆர்‌? ஞானங்கள்‌ ஆர்‌? என்னை யார்‌ அறிவார்‌
வாஸனோர்பிரான்‌ என்னை ஆண்டிலனேல்‌? மதிமயங்கி 8 உடைந்த தலை ஓட்டில்‌
ஊன்‌ ஆர்‌ உடை தலையில்‌8 உண்‌ பலி9தர்‌ அம்பலவன்‌ 8 உண்ணுவதற்கான
தாமரையே-திருவடி
தேன்‌ ஆர்‌ கமலமே10-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ!(2) 10மலரையே

ஓய்விலா ஆனந்தம்‌
217. தினைத்தனை உள்ளது ஒர்‌ பூவினில்‌ தேன்‌ உண்ணாதே,
ஙினைத்தொறும்‌, காண்தொறும்‌, பேசும்தோறும்‌, எப்போதும்‌,
அனைத்து எலும்பு உள்கெக, ஆனந்தத்தேன்‌ சொரியும்‌
குனிப்பு1உ]/உடையானுக்கே-சென்று ஊதாய்‌) கோத்தும்பீ[(9) 11 கூத்து
188 திருவாசகம்‌

௪
௨௧௮. கண்ணப்ப னொப்பதோ ரன்பின்மை கண்டபி
னென்னப்ப னென்னெப்பி லென்னையுமாட்‌ கொண்டருளி
வண்ணப்‌ பணித்தென்னை வாவென்ற வரன்கருணைச்‌
சுண்ணப்‌ பொன்னீற்றற்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ,

ட௫
௨௧௯. அத்தேவர்‌ தேவ ரவர்தேவ ரென்‌ நீங்ஙன்‌ '
பொய்த்தேவு பேசிப்‌ புலம்புகின்ற பூதலத்தே
பத்தேது மில்லாதென்‌ பற்றறகான்‌ பற்றிகின்ற
மெய்த்தேவர்‌ தேவர்க்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பி.

௬
உஉ௰, வைத்தகிதி பெண்டீர்‌ மக்கள்குலங்‌ கல்வியென்னும்‌
பித்த வுலகிற்‌ பிறப்போ டி.றப்பென்னுஞ்‌
சித்த விகாரக்‌ கலக்கக்‌ தெளிவித்த
வித்தகத்‌ தேவற்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ,

௨௨.௧, சட்டோ நினைக்க மனத்தமுதாஞ்‌ சங்கரனைக்‌

கெட்டேன்‌ மறப்பேலோ கேடுபடாத்‌ திருவடியை
யொட்டாத பாவித்‌ தொழும்பரைநா முருவறியோஞ்‌
சிட்டாய சிட்டற்கே சென்றூரதாய்‌ கோத்தும்பீ.

a
௨௨௨, ஒன்றாய்‌ முளை த்தெழுக்‌ தெத்தனையோ கவடுவிட்டு
ஈன்றாக வைத்தென்னை காய்சிவிகை யேற்றுவித்த
வென்றாதை தாதைக்கு மெம்மனைக்குந்‌ தம்பெருமான்‌
குன்றாத செல்வற்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ,
 திருக்கோத்தும்பி 189

கண்ணப்பன்‌ எங்கே நான்‌ எங்கே

218, கண்ணப்பன்‌ ஒப்பது ஓர்‌ அன்பு இன்மை கண்டபின்‌, ? Freee sant
என்‌ அப்பன்‌, என்‌ ஒப்பு இல்‌ என்னையும்‌ ஆட்கொண்டருளி, Geose
வண்ணப்‌ பணித்து, என்னை (வா? என்ற வான்‌ கருணைச்‌ 8 பொடியாக
௬ண்ணப்‌3பொன்‌ நீற்றற்கே-சென்று ஊதாய்‌,; கோத்தும்பீ! (4) வுள்ள

பற்றற்ருர்‌ பற்று
219, *அத்தேவர்‌ தேவர்‌; அவர்‌ தேவர்‌ ;” என்று, இங்ஙன்‌,
பொய்த்தேவு பேசி, புலம்புகின்‌ற பூதலத்தே,
பத்து3ஏதும்‌ இல்லா, என்‌ பற்று அற, நான்‌ பற்றிகின்ற 3 upp
மெய்த்தேவர்‌ தேவர்க்கே-சென்று ஊதாய்‌) கோத்தும்பீ! (5)

சித்தம்‌ தெளிந்தேன்‌
220. வைத்த நிதி,4 பெண்டிர்‌, மக்கள்‌, குலம்‌, கல்வி, என்னும்‌
பித்த உலகில்‌, பிறப்போடு இறப்பு, என்னும்‌ நகல்‌
சித்த விகாரக்‌ கலக்கம்‌ தெளிவித்த தோனறும்‌
வித்தகத்‌ரதேவற்கே-சென்று-ஊதாய்‌) கோத்தும்பீ! (6), தாண்மமமான
மனத்து அமுதை டறப்பேனோ₹
221. சட்டோஙினைக்க, மனத்து அமுது ஆம்‌ சங்கரனை, 7 சற்றோ
கெட்டேன்‌, மறப்பேனோ ? கேடுபடாத்‌ திருவடியை
ஒட்டாத$பாவித்‌ தொழும்பரை நாம்‌ உரு அறியோம்‌; 8 சோத
சிட்டாய? சிட்ட ற்கே-சென்று ஊதாய்‌ ; கோத்தும்பீ ( (7)௨ மேன்மையாமே

222, ஒன்று ஆய்‌, முளைத்து, எழுந்து, எத்தனையோ கவடு10விட்டு,10 84

நன்று ஆக வைத்து, என்னை நாய்‌ சிவிகை11ஏற்று வித்த
31 பல்லக்கு
என்‌ தாதை; தாதைக்கும்‌, எம்‌ அனைக்கும்‌, தம்பெருமான்‌1
குன்றாத செல்வற்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ! (8)
190 திருவாசகம்‌

௨௨௩, கரணங்க ளெல்லாங்‌ கடந்துஙின்ற கறைமிடற்றநன்‌

சரணங்க ளேசென்று சார்தலுமே தானெனக்கு
மரணம்‌ பிறப்பென்‌ நிவையிரண் டின்‌ மயக்கறுத்த
கருணைக்‌ கடலுக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

(3)
௨௨௪. நோயுற்று மூத்துகா னுந்துகன்றா யிங்கிருந்து
்‌. நாயுற்ற செல்வ ஈயந்தறியா வண்ணமெல்லாக்‌
தாயுற்று வந்தென்னை யாண்டுகொண்ட தன்கருணைத்‌
தேயுற்ற செல்வற்கே சென்று தாய்‌ கோத்தும்பீ.

டக்க
௨௨௫, வன்னெஞ்சக்‌ கள்வன்‌ மனவலிய னென்னாதே
கன்னெஞ்‌ சுருக்கிக்‌ கருணையினா லாண்டுகொண்ட
வன்னக்‌ திளைக்கு மணிதில்லை யம்பலவனண்‌
பொன்னங்‌ கழலுக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

௧௨
௨௨௬. நாயேனைத்‌ தன்னடிகள்‌ பாடுவித்த நாயகனைப்‌
பேயேன துள்ளப்‌ பிழைபொறுக்கும்‌ பெருமையனைச்‌
சீயேது மில்லாதென்‌ செய்பணிகள்‌ கொண்டருளுக்
தாயான வீசற்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பி.

௧௩
௨௨௭. நான்றனக்‌ கன்பின்மை நானுக்தா னும்மறிவோக்‌
தானென்னை யாட்கொண்ட தெல்லாருக்‌ தாமறிவா
ரான கருணையு மங்குற்றே தானவனே
கோனென்னைக்‌ கூடக்‌ குளிர்ந்தூதாய்‌ கோத்தும்பீ,
 திருக்கோத்தும்பி 191

இறப்பு ஏது? பிறப்பு ஏது?

223, கரணங்கள்‌ எல்லாம்‌ கடந்துநின்‌ ந கறை-மிடற்றன்‌ 1 அகச்காணம்‌
பூறக்கரணம்‌
சரணங்களே3 சென்று சார்தலுமே, தான்‌ எனக்கு 3 திருவடிகளே
மரணம்‌, பிறப்பு, என்று, இவை இரண்டின்‌ மயக்கு அறுத்த
கருணைக்‌ கடலுக்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பி! (9)

௩டவாக்‌ கன்றின்‌ தாய்‌

224, கோய்‌உற்று, முத்து, கான்‌ நுந்து* கன்றாய்‌ இங்குஇருந்து, 8 மெலிந்து நடக்க
வியலாமல்‌ தள்‌
காய்‌உற்ற செல்வம்‌ நயந்து அறியாவண்ணம்‌ எல்லாம்‌, ளிசக கொண்டு
தாய்‌உற்று வந்து என்னை ஆண்டுகொண்ட தன்‌ கருணைத்‌ போகக்கூடிய

தேய்‌$ உற்ற செல்வற்கே-சென்று ஊ காய்‌; கோத்து ம்பீ/ (10) 4 gal

கல்‌ நெஞ்சு உருக்கிய கருணை

22௦, * வல்நெஞ்சக்‌ கள்வன்‌, மனவலியன்‌, ? என்னாதே
கல்கெஞ்சு உருக்கி, கருணையினால்‌ ஆண்டுகொண்ட,
அன்னம்‌ திளைக்கும்‌ அணி தில்லைஅம்பலவன்‌
பொன்அம்‌ கழலுக்கே-சென்றுஊதாய்‌) கோத்தும்பீ! (11)

பிழை பொறுக்கும்‌ பெருமை

226, நாயேனைத்‌ தன்‌ அடிகள்‌ பாடுவித்த நாயகனை,
பேயேனது உள்ளப்பிழை பொறுக்கும்‌ பெருமையனை,
‘Hq gid இல்லாது என்‌ செய்பணிகள்‌ கொண்டருளும்‌
தாய்‌ஆன ஈசற்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ! (12)

இருவரே அறிந்ததும்‌ உலகமெல்லாம்‌ அறிந்ததும்‌

227, நான்தனக்கு அன்புஇன்மை கானும்‌, தானும்‌, அறிவோம்‌;
தான்‌என்னை ஆட்கொண்டது எல்லாரும்‌ தாம்‌அறிவார்‌ ;
ஆனகருணையும்‌ அங்குஉற்றே-தான்‌ த; அவனே
கோன்‌ என்னைக்கூட-குளிரந்து ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ! (48)
192 ஹிருவாசகம்‌

Be

_ கருவா யுலகினுக்‌ கப்புறமா யிப்புறத்தே

மருவார்‌ மலர்க்குழன்‌ மாதிடனாடும்‌ வந்தருளி
யருவாய்‌ மறைபயி லந்தணனா யாண்டுகொண்ட
திருவான தேவற்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

௧௫
உடை கானுமென்‌ சிந்தையு நாயகனுக்‌ கெவ்விட த்தோந்‌
தானுந்தன்றையலுக்‌ தாழ்சடையா னாண்டிலனேல்‌
வானும்‌ திசைகளு மாகடலு மாயபிரான்‌
றேனுந்து சேவடிக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

௬௭
உ-௰, உள்ளப்‌ படாத திருவுருவை யுள்ளுதலுங்‌
கள்ளப்படாத களிவந்த வான்்‌கருணை
வெள்ளப்‌ பிரானெம்‌ பிரானென்னை வேறேயாட்‌
கொள்ளப்‌ பிரானுக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

௧௭
உ௩௧,. பொய்யாய செல்வத்தே புக்கழுந்தி நாடோறு
மெய்யாக்‌ கருதிக்‌ கிடந்தேனை யாட்கொண்ட
வையாவென்‌ னாருயிரே யம்பலவா வென்றவன்‌ றன்‌
செய்யார்‌ மலரடிக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

௧௮
௨௩௨. தோலுக்‌ துகிலுங்‌ குழையுஞ்‌ சுருடோடும்‌
பால்வெள்ளை நீறும்‌ பசுஞ்சாக்தும்‌ பைங்கிளியுஞ்‌
சூலமுக்‌ தொக்க வளையு முடைத்தொன்மைக்‌
கோலமே கோக்கிக்‌ குளிர்ந்தூதாய்‌ கோத்தும்பீ,
 திருக்கோத்தும்பி 199

அப்புறமும்‌ இப்புறமும்‌
228, ௧௬3 ஆய்‌, உலகினுக்கு அப்புறம்‌ ஆய்‌, இப்‌ புறத்தே t பிறப்பிடமாய்‌
மரு2 ஆர்‌ மலர்க்‌ குழல்‌? மாதினொடும்‌ வந்தருளி, 8 கூந்தல்‌
அரு ஆய்‌, மறை பயில்‌ அந்தணன்‌ ஆய்‌, ஆண்டு கொண்ட
திரு ஆன தேவற்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ/ (14)

தேன்‌ உந்து சேவடி

229. கானும்‌, என்‌ சிந்தையும்‌, நாயகனுக்கு எவ்‌ இடத்தோம்‌-
தானும்‌, தன்‌ தையலும்‌,* , தாழ்‌ சடையோன்‌ ஆண்டிலனேல்‌? & கட்டழகுவாயந்த
வானும்‌, திசைகளும்‌, மா கடலும்‌, ஆய பிரான்‌ பெண்டகமை
தேன்‌ உங்து சேவடிக்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ! (15)

வான்‌ கருணை
230. உள்ளப்படாத5 திருஉருவை, உள்ளுதலும்‌, 5 எண்ணத்திற்கு
அடங்காத
கள்ளப்படாத களிவந்த வான்‌ கருணை
வெள்ளப்‌ பிரான்‌, எம்பிரான்‌, என்னை வேறோ ஆட்‌-
கொள்‌ அப்‌ பிரானுக்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ! (16)

என்‌ ஆருயிர்‌
291. பொய்‌ ஆய செல்வத்தே புக்கு, அழுக்தி, நாள்தோறும்‌
மெய்யாக்‌ கருதிக்‌ கிடந்தேனை, ஆட்கொண்ட
ஐயா! என்‌ ஆர்‌ உயிரே! அம்பலவா!5 என்று, அவன்‌-தன்‌ 6 அம்பலத்தில்‌ ஆடு
செய்‌? ஆர்‌ மலர்‌ அடிக்கே-சென்று ஊதாய்‌ கோத்தும்பீ! (17) 1 சன்றவனே
செம்மை

பழங்கோலம்‌
ன
232, தோலும்‌, துகிலும்‌; குழையும்‌, சுருள்‌ தோடும்‌;
‌,
பால்‌ வெள்ளை £றும்‌, பசும்‌ சாந்தும்‌; பைங்‌ கிளியும்
ைக்‌
ஜலமும்‌; தொக்க வளையும்‌; உடைத்‌ தொன்ம
கோலமே கோக்கி-குளிர்ந்து ஊதாய்‌) கோத்தும்பீ1 (18)

13
194 திருவாசகம்‌

௧௯
௨௩௨௩௩. கள்ளன்‌ கடியன்‌ கலதியிவ னென்னாதே
வள்ளல்‌ வரவர வந்தொழிந்தா னென்மன த்தே
உள்ளத்‌ துறுதுய ரொன்றொழியா வண்ணமெல்லாம்‌
தெள்ளுங்‌ கழலுக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பீ.

a
௨௩௪, பூமேலயனோடு மாலும்‌ புகலரிதென்‌
றேமாறி நிற்க வடியே னிறுமாக்க
காய்மேற்‌ றவிசிட்டு ஈன்றாய்ப்‌ பொருட்படுத்த
தீமேனி யானுக்கே சென்றூதாய்‌ கோத்தும்பி,

ஐ ae C$)
DIF DDDUVD,
 திருக்கோத்தும்பி 195

இகழாது வந்தான்‌
299. “கள்ளன்‌, கடியன்‌, கலதி,* இவன்‌” என்னாதே, 1 தீயவன்‌
வள்ளல்‌, வரவர வந்து ஒழிந்தான்‌ என்‌ மனத்தே
உள்ளத்து உறு துயர்‌, ஒன்று ஒழியாவண்ணம்‌, எல்லாம்‌
தெள்ளும்‌3 கழலுக்கே? -சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ! (19) 2 eee

இறுமாந்தேன்‌ 3 spree
294, பூ மேல்‌ அயமோடு மாலும்‌ '*புகல்‌ அறிது?” என்று
ஏமாறி* he, அடியேன்‌ இறுமாக்க,5 ' & மனம்‌ கலங்கி
காய்‌ மேல்‌ தவிசு₹ இட்டு, நன்றாய்ப்‌ பொருட்படுத்த $5 களிப்படைய
மானைமேலஇடம்‌ மெல்‌
தீ மேனியானுக்கே-சென்று ஊதாய்‌; கோத்தும்பீ!(20) லண, அம்பாரி

@ ஜீ அ
196 திருவாசகம்‌

பதினொன்றாவது
திருத்தெள்ளேணம்‌
சிவனோடடைவ
(காலடித்தரவு கொச்சகக்‌ கலிப்பா)

க
௨௩௫. திருமாலு£ம்‌ பன்றியாய்ச்‌ சென்றுணராத்‌ திருவடியை
யுருகாமறியவோ ரந்தணனா யாண்டு கொண்டா
னொருகாம மோருருவ மொன்றுமில்லாற்‌ காயிரந்‌
திருகாமம்‌ பாடிநாம்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

a.

2. 1b. Firs திருவார்‌ பெருந்துறை மேயபிரா னென்பிறவிக்‌

கருவே ரறுத்தபின்‌ யாவரையுங்‌ கண்டதில்லை
யருவா யுருவமு மாயபிரா னவன்மருவுக்‌
திருவாரூர்‌ பாடிகாந்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

&.

௨௩௭. அரிக்கும்‌ பிரமற்கு மல்லாத தேவர்கட்கும்‌

தெரிக்கும்‌ படித்தன்றி நின்ற சிவம்‌ வந்துகம்மை
யுருக்கும்‌ பணிகொள்ளு மென்பதுகேட்‌ டுலகமெல்லாஞ்‌
சிரிக்கும்‌ திறம்பாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,
 திருத்தெள்ளேணம்‌ 197

பதினொன்றாவது

திருத்தெள்ளேணம்‌
சிவனோடு அடைவு

பேராயிர்முடைய பெருமான்‌
235. திருமாலும்‌ பன்‌ ஜியாய்ச்‌ சென்று உணராத்‌ திருவடியை,
உரு நாம்‌ அறிய, ஓர்‌ அக்தணன்‌ஆய்‌, ஆண்டுகொண்டான்‌)
ஒரு காமம்‌, ஓர்‌ உருவம்‌, ஒன்றும்‌ இல்லாற்கு, ஆயிரம்‌
திருகாமம்‌ பாடி, நாம்‌-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ!(1)

பிறவி ஒழித்தான்‌
236, திரு ஆர்‌ பெருந்துறை மேய பிரான்‌ என்‌ பிறவிக்‌ :
HHL Court அறுத்தபின்‌, யாவரையும்‌ கண்டது இல்லை; 1 Hoa
௮௬ ஆய்‌, உருவமும்‌-ஆய பிரான்‌, அவன்‌ மருவும்‌? * “௫0
திருவாரூர்‌ பாடி, நாம்‌-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (2)

நம்மை உருக்கும்‌ சிவம்‌

, அரிக்கும்‌, பிரமற்கும்‌, அல்லாத தேவர்கட்கும்‌,

தெரிக்கும்‌ படித்து அன்றி நின்ற சிவம்‌, வந்து, நம்மை
உருக்கும்‌, பணிகொள்ளும்‌, என்பது கேட்டு, உலகம்‌ எல்லாம்‌
சிரிக்கும்‌ திறம்‌ பாடி-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ!(8)
198 திருவாசகம்‌

௨௩௮. அவமாய தேவ ரவகதியி லழுந்தாமே

பவமாயங்‌ காத்தென்னை யாண்டுகொண்ட பரஞ்சோதி
௩வமாய செஞ்சுடர்‌ நல்குதலு நாமொழிந்து
சிவமான வாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

௫
௨௩௯, அருமந்த தேவ ரயன்றிருமாற்‌ கரியசிவ
முருவந்து பூதலத்தோ ருகப்பெய்தக்‌ கொண்டருளிக்‌
கருவெந்து வீழக்‌ கடைக்கணித்தென்‌ னுளம்புகுந்த
திருவந்த வாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

ow

௨௪௦௮, அரையாடு நாக மசைத்தபிரா னவனியின்மேல்‌

வரையாடு மங்கைதன்‌ பங்கொடும்வர்‌ தாண்டதிற
முரையாட வுள்ளொளியாட வொண்மாமலர்க்‌ கண்களினீர்‌
திரையாடு மாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

oT

உருக, ஆவா வரியயனிக்‌ திரன்வாஜோர்க்‌ கரியசிவன்‌

வாவாிவென்‌ றென்னையும்‌ பூதலத்தேவலித்‌ தாண்டுகொண்டான்‌
பூவா ரடிச்சுவ டென்றலைமேற்‌ பொறித்தலுமே
தேவான வாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

HI
உச, கறங்கோலை போல்வதோர்‌ காயப்பி றப்போடி றப்பென்னு
மறம்பாவ மென்‌ றிரண்‌ டச்சக்‌ தவிர்ததென்னை யாண்டுகொண்டான்‌
மறந்தேயுக்‌ தன்கழனான்‌ மறவாவண்ண ஈல்கியவத்‌'
திறம்பாடல்‌ பாடிநாந்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்ட ஈமோ.
 திருத்தெள்ளேணம்‌ 199

புது ஒளி
238, அவம்‌? ஆய தேவர்‌ அவ கதியில்‌ அழுந்தாமே 3 பயனற்றது
பவ-மாயம்‌? காத்து, என்னை ஆண்டுகொண்ட பரஞ்சோ தி 3 பிறவியாகிய மாயை
ஈ௩வம்‌? ஆய செம்‌-சுடர்‌ கல்குதலும்‌, நாம்‌ ஒழிந்து, 8 புதிது
சிவம்‌ ஆனவா பாடி-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (4)

உளம்‌ புகுந்த திரு

239, அருமந்த* தேவர்‌, அயன்‌, திருமாற்கு, அரிய சிவம்‌ 4 அருமருந்து அன்ன
உருவந்து, பூதலத்தோர்‌ உகப்பு? எய்த, கொண்டருளி, 8 பெரும£ழ்சச
௧௫ வெந்து வீழக்‌ கடைக்கணித்து,7 என்‌ உளம்‌ புகுந்த 6 பிறகிக்கு மூலம்‌
திரு£ வந்தவா“பாடி-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (6) 7 கடைக்கண்ணால்‌
நோக்8-௮ருள்‌ செய்து
8 அருட்செல்வம்‌
ஆனந்தக்கண்ணீர்‌
240. அரை ஆடு நாகம்‌ அசைத்த30 பிரான்‌, அவனி31யின்மேல்‌, 9 ஆன்ற
வரை13ஆடு மங்கை 8-தன்‌ பங்கொடும்‌, வந்து, ஆண்டதிறம்‌!0 கட்டிய
உரை ஆட, உள்‌ ஒளி ஆட, ஒள்‌-மா-மலர்க்‌ கண்களில்நீர்‌ 14 பூமி, நிலவுலகம்‌,
திரை34ஆடுமா பாடி-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ!(6) 38%
34 உமையம்மை
நக்‌ அலை

வலிந்து ஆண்டு கொண்டான்‌

241. ஆ! ஆ! அரி,15 அயன்‌, இந்திரன்‌, வானோர்க்கு, அரிய சிவன்‌, 14 திருமால்‌
வா, வா? என்று என்னையும்‌ பூதலத்தே வலிந்து ஆண்டுகொண்டான்‌;
பூ ஆர்‌ அடிச்‌ சுவடு என்‌ தலைமேல்‌ பொறித்தலுமே,16 18 பதித்தலுமே
தே ஆனவா பாடி-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (7)

மறந்தும்‌ மறவேன்‌
17 சழதும்‌
242, கறங்கு! ஓலை போல்வது ஓர்‌ காயப்‌ பி 'றப்போடு இறப்பு என்னும்‌
அறம்‌, பாவம்‌, என்று இரண்டு அச்சம்‌ தவிர்த்து, என்னைஆண்டு
மறந்தேயும்‌ தன்‌ கழல்‌ கான்‌ மறவாவண்ணாம்‌ கல்கிய, ௮த்‌ [கொண்டான்‌
திறம்‌ பாடல்‌ பாடி, நாம்‌-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (8)
200 திருவாசகம்‌

௯
உக, கன்னா ருரித்தென்ன வென்னையுந்தன்‌ கருணையினால்‌
பொன்னார்‌ கழல்பணித்‌ தாண்ட்பிரான்‌ புகழ்பாடி
மின்னேர்‌ நுடங்கிடைச்‌ செந்துவர்வாய்‌ வெண்ணகையீர்‌
தென்னா தென்னாவென்று தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

௰
Baek, கனவேயுகந்‌ தேவர்கள்‌ காண்பரிய கனைகழலோன்‌
புனவே யனவளை த்‌ தோளியொடும்‌ புகுந்தருளி
நனவே யெனைப்பிடித்‌ தாட்கொண்டவா நயந்து நெஞ்சஞ்‌
சினவேற்க ணீர்மல்கத்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

க்க

, சயன்மாண்ட கண்ணிதன்‌ பங்கனெனைக்கலக்‌ தாண்டலுமே

யயன்மாண்‌ டருவினைச்‌ சுற்றமுமாண்‌ டவனியின்மேன்‌
மயன்மாண்டு மற்றுள்ள வாசகமாண்‌ டென்னுடைய
செயன்மாண்ட, வாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

௧௨
௨௪௫௭. முத்திக்‌ குழன்று முனிவர்குழா ஈனிவாட
வத்திக்‌ கருளி யடியேனை யாண்டுகொண்டு
பத்திக்‌ கடலுட்‌ பதித்த பரஞ்சோதி
தித்திக்கு மாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

௧௩
QF6Ts பார்பாடும்‌ பாதாளர்‌ பாடும்விண்ணோர்‌ தம்பாடு
மார்பாடுஞ்‌ சாரா வழியருளி யாண்டுகொண்ட
கேர்பாடல்‌ பாடி நினைப்பரிய தனிப்பெரியோன்‌
சீர்பாடல்‌ பாடிநாந்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,
 திருத்ததள்ளேணம்‌ 201

கல்லில்‌ நார்‌ உரித்தான்‌ '

243, கல்‌ கார்‌ உரித்து என்ன, என்னையும்‌ தன்‌ கருணையினால்‌
பொன்‌ -ஆர்‌ கழல்‌ பணித்து, ஆண்ட பிரான்‌ புகழ்‌ பாடி, ied செய்து
மின்‌ கேர்‌3 நுடங்கு? இடை, செம்‌-துவர்‌ 4வாய்‌, வெள்ககையிர்‌! 3 அவளஞுூன்ற
“தென்னா, தென்னா' என்று-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமேர / (9) “வளம்‌
கனவு அல்ல
244, கனவேயும்‌ தேவர்கள்‌ காண்பு-அரிய கனை5 கழலோன்‌ $ ஒலிக்ின்ற
புன-வேய்‌£ அன வளைத்‌ தோளியொடும்‌ புகுக்தருளி, 8 காட்டு மூர்கில்‌
7 : : . : ்‌ 7 விழித்திருக்கும்‌
ஈனவே7 எனைப்‌ பிடித்து, ஆட்கொண்டவா கயக்து, நெஞ்சம்‌, போதே
சின-வேல்‌-கண்‌ நீர்‌ மல்க தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (10)

மயல்‌ மாண்டது
245. கயல்‌8 மாண்ட? கண்ணி-தன்‌ பங்கன்‌10 எனைக்‌ கலந்து ஆண்டலுமே,
அயல்‌ மாண்டு,37 அருவினைச்‌ சுற்றமும்‌ மாண்டு, அவனியின்‌12 மேல்‌
மயல்‌3$மாண்டு, மற்று உள்ள வாசகம்‌ மாண்டு, என்னுடைய? மேல்‌ மீன்‌
செயல்‌ மாண்டவா1*பாடி. தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமே! , (14) புடை
10 சிவபெருமான்‌
1 see
தித்திக்கும்‌ பத்திக்‌ கடல்‌
246,
முத்திக்கு]? உழன்று முனிவர்‌ குழாம்‌ நனி வாட, வீட்டினபப்றவாது
18ts நறப்புற் ‌
அத்திக்கு18 அருளி; அடியேனை ஆண்டு கொண்டு, பேற்றுக்கு
பத்திக்‌ கடலுள்‌ பதித்த பரஞ்சோதி,
தித்திக்குமா பாடி--தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ ! (12)
தன்‌ அடிக்கே ஆளாக்கினான்‌
247. பார்‌37பாடும்‌, பாதாளர்‌18பாடும்‌, விண்ணோர்‌? 9-தம்‌ பாடும்‌, 16 யாளைக்கு
ஆர்‌ பாடும்‌, சாரா வழி அருளி, ஆண்டு கொண்ட 17 cone
டேர்‌ பாடல்‌ பாடி, நினைப்பு-அரிய தனிப்‌ பெரியோன்‌ 18 €முலகத்தார்‌
சீர்‌ பாடல்‌ பாடி,, நாம்‌-தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (38 படு
202 திருவாசகம்‌

se
௨௪௮, மாலே பிரமனே மற்றொழிந்த தேவர்களே
நூலே நுழைவரிய னுண்ணியனாய்‌ வந்தடியேன்‌
பாலே புகுந்து பரிந்துருக்கும்‌ பாவகத்தாற்‌
சேலேர்கண்‌ ணீர்மல்கத்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

௧௫
, உருகிப்‌ பெருகி யுளங்குளிர முகந்துகொண்டு
பருகற்‌ கினிய பரங்கருணைத்‌ தடங்கடலை
மருவித்‌ திகழ்தென்னன்‌ வார்கழலே கினைந்தடியோம்‌
திருவைப்‌ பரவிநாந்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

௧௬
புத்தன்‌ புரந்தராதிய வயன்மால்‌ போற்றிசெயும்‌
Pp
©
இ

பித்தன்‌ பெருந்துறை மேயபிரான்‌ பிறப்பறுத்த

வத்த னணிதில்லை யம்பலவ னருட்கழல்கள்‌
சித்தம்‌ புகுந்தவா தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ,

ST

» உவலைச்‌ சமயங்க ளொவ்வாத சாத்திரமாம்‌

சவலைக்‌ கடலுளனாய்க்‌ கிடந்து தடுமாறும்‌
கவலைக்‌ கெடுத்துக்‌ கழலிணைக டங்தருளுஞ்‌
செயலைப்‌ பரவிகாக்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

5௮
வான்கெட்டு மாருதமாய்க்‌ தழனீர்‌ மண்கெடினும்‌
தான்கெட்ட லின்றிச்‌ சலிப்பறியாத்‌ தன்மையனுக்‌
கூன்கெட்‌ டுயிர்கெட்‌ டுணர்வுகெட்டெ னுள்ளமும்‌
போய்‌
கான்கெட்ட வாபாடித்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ
.
 திருத்தெள்ளேணம்‌ 209

நுண்ணியஞய்‌ வந்தான்‌
248. மாலே, பிரமனே, மற்று ஒழிந்த தேவர்களே,
நூலே, நுழைவு-அரிய நுண்ணியன்‌ ஆய்‌ வந்து, அடியேன்‌] கருணகொண்டு
பாலே புகுந்து, பரிந்து] உருக்கும்‌ பாவகத்கால்‌,* 8 இயல்பினால்‌
: * : . ம்‌ . . 3 கெண்டைமீன்‌
சேல்‌3-ஏர்‌*-கண்‌ கீர்‌ மல்க-- தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (14)4 பெருமை மிக்ச

பருகற்கு இனிய கருணை

249, உருகிப்‌ பெருகி, உளம்‌ குளிர முகந்து கொண்டு,
க : . $ மேலான
பருகற்கு இனிய பரம்‌$ கருணைத்‌ தடம்‌ கடலை 6 சேர்ந்து
மருவி, திகழ்‌ தென்னன்‌ வார்‌ கழலே” நினைந்து, அடியோம்‌? திருவடியையே
திருவைப்‌£ பரவி, ஈாம்‌--தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (15) செண்த்தை
என்றும்‌ புதியவன்‌
250, YESH 59 புரந்தர-ஆதிய3௦ அயன்‌ மால்‌ போற்றி செயும்‌
பித்தன்‌;பெருந்துறை மேய பிரான்‌) பிறப்பு அறுத்த 10 இந்திரன்‌
அத்தன்‌) அணி தில்லை அம்பலவன்‌; அருள்‌-கழல்கள்‌ முதலிய
சித்தம்‌ புகுந்தவா--தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (16)

தடுமாற்றம்‌ தவிர்ந்து
251, உவலைச்‌11சமயங்கள்‌, ஒவ்வாத சாத்திரம்‌, ஆம்‌
சவலைக்‌18கடல்‌ உளனாய்க்‌ கிடந்து, தடுமாறும்‌ 12 eee ase
கவலைக்‌ கெடுத்து, கழல்‌-இணைகள்‌ தந்தருளும்‌ கலக்கும்‌
செயலைப்‌ பரவி, நாம்‌-தொள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (17)

எல்லாம்‌ அவன்‌ அடியில்‌ ஒடுங்கியது

252. வான்‌ கெட்டு, மாருதம்‌? மாய்ந்து, அழல்‌, நீர்‌, மண்‌, கெடி னும்‌, கன்னம்‌
தான்‌ கெட்டல்‌ இன்றி, சலிப்பு அறியாத்‌ தன்மையனுக்கு, முனைப்பு
ஊன்‌ கெட்டு, உயிர்‌ கெட்டு, உணர்வு கெட்டு, என்‌ உள்ளமும்‌ போய்‌
கான்‌3*கெட்டவா பாடி--தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (18)
204 ப திருவாசகம்‌

௧௯
௨௫௩. விண்ணோர்‌ முழுமுதல்‌ பாதாளத்தார்‌ வித்து
மண்ணோர்‌ மருந்தயன்‌ மாலுடைய வைப்படியோம்‌
கண்ணார வந்துஙகின்றான்‌ கருணைக்‌ கழல்பாடித்‌
தென்னாதென்‌ னாவென்று தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

oD
௨௫௪, குலம்பாடிக்‌ கொக்கிற கும்பாடிக்‌ கோல்வளையா
ணலம்பாடி கஞ்சுண்ட வாபாடி காடோறு
மலம்பார்‌ புனற்றில்லை யம்பலத்தே யாடுகின்ற
சிலம்பாடல்‌ பாடிகாந்‌ தெள்ளேணங்‌ கொட்டாமோ.

BOFFDDLUDE

பன்னிரண்டாவது

திருச்சாழல்‌
சிவனுடைய காருணியம்‌
(காலடித்தரவு கொச்சகக்‌ கலிப்பா)

க்‌

௨௫௫. பூசுவதும்‌ வெண்ணீறு பூண்பதுவும்‌ பொங்கரவம்‌

பேசுவதும்‌ திருவாயான்‌ மறைபோலுங்‌ காணேடீ
பூசுவதும்‌ பேசுவதும்‌ பூண்பதுவுங்‌ கொண்டென்னை
யீசனவ னெவ்வுயிர்க்கு மியல்பானான்‌ சாழலோ.

உ
௨௫௬. என்னப்ப னெம்பிரா னெல்லார்க்குந்‌ தானீசன்‌
றுன்னம்பெய்‌ கோவணமாக்‌ கொள்ளுமது வென்னேடீ
மன்னுகலை துன்னுபொருண்‌ மறைகான்்‌கே வான்சரடாத்‌
தன்னையே கோவணமாச்‌ சாத்தினன்காண்‌ சாழலோ,
 திருச்சாழல்‌ 902

கண்ணார வந்து நின்றான்‌

முழு-மூதல்‌; பாதாளத்தார்‌! வித்து;

விண்ணோர்‌ மருந்து;
269. மண்ணோர்‌ 1 சூலகத்தார்‌
அயன்‌, மால்‌, உடைய வைப்பு; அடியோம்‌
கண்‌-ஆர, வந்து கின்றான்‌; கருணைக்‌ கழல்‌ பாடி,
“தென்னா, தென்னா' என்று--டுதள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (19)

அவன்‌ ஆடலைப்‌ பாடுவோம்‌ 5 மேன்மை

ட . உ சிவபெருமான்‌
ச
254, குலம்‌2 பாடி, கொக்கு-இறகும்‌? பாடி, கோல்‌ வளையாள்‌ச்‌ சூடியுள்ள
றலம்‌ பாடி, ஈஞ்சு உண்டவா பாடி, நாள்‌ தோறும்‌ 4 Onno இறகு
அலம்பு5 ஆர்‌ புனல்‌ தில்லை அம்பலத்தே ஆடுகின்ற லணித்தவள்‌-
சிலம்பு? ஆடல்‌ பாடி, ராம்‌--தெள்ளேணம்‌ கொட்டாமோ! (20), oa
6 திருவடிச்சிலம்பு

eq 8 9

பன்னிரண்டாவது

திருச்சாழல்‌
சிவனுடைய காருணியம்‌

எல்லா உயிர்க்கும்‌ இயல்பு ஆனான்‌

255, பூசுவதும்‌ வெள்‌-நீறு, பூண்பதுவும்‌ பொங்கு அரவம்‌,
பேசுவதும்‌ திருவாயால்‌ மறை போலும்‌ 7 காண்‌, ஏடீ7/-
பூசுவதும்‌, பேசுவதும்‌, பூண்பதுவும்‌, கொண்டு என்னை £
ஈசன்‌-அவன்‌, எவ்‌ உயிர்க்கும்‌ இயல்பு ஆனான்‌; சாழலோ! (1)
எல்லார்க்கும்‌ ஈசன்‌
;
256. என்‌ அப்பன்‌, எம்பிரான்‌, எல்லார்க்கும்‌ தான்‌ ஈசன்‌
துன்னம்பெய்‌* கோவணமாக்‌ கொள்ளும்‌-அது என்‌ 2 ஏடீ 1--7 அதக்கப்பப்‌..
மன்னு கலை, துன்னு பொருள்‌ மறை நான்கே, வான்சரடா,
(2),
தன்னையே கோவணமா, சாத்தினன்‌, காண்‌ / சாழலோ
206 திருவாசகம்‌

௩
௨௫௭௪. கோயில்‌ சுடுகாடு கொல்புலித்தோ னல்லாடை.
தாயுமிலி தந்தையிலி தான்றனியன்‌ காணேடீ
தாயுமிலி தந்தையிலி தான்றனிய னாயிடினும்‌
காயி லுலகனைத்துங்‌ கற்பொடிகாண்‌ சாழலோ.

௨௫௫௮, அயனை யனங்கனை யந்தகனைச்‌ சந்திரனை

வயனங்கண்‌ மாயா வடுச்செய்தான்‌ காணேடீ
ஈயனங்கண்‌ மூன்றுடைய நாயகனே தண்டித்தால்‌
சயமன்றோ வானவர்க்குத்‌ தாழ்குழலாய்‌ சாழலோ.

௫
௨௫௯, தக்கனையு மெச்சனையுக்‌ தலையறுத்துத்‌ தேவர்கணம்‌
தொக்கனவக்‌ தவர்தம்மைத்‌ தொலைத்ததுதா னென்னேடீ
தொக்கனவக்‌ தவர்‌ தம்மைத்‌ தொலைத்தருளி யருள்கொடுத்தங்‌
கெச்சனுக்கு மிகைத்தலைமற்‌ றருளினன்காண்‌ சாழலோ.

or

௨௬௦, அலரவனு மாலவனு மறியாமே யழலுருவாய்‌

நிலமுதற்கீ ழண்டமுற நின்றதுதா னென்னேடீ
கிலமுதற்கீ ழண்டமுற நின்‌ திலனே லிருவருந்தஞ்‌
சலமுகத்தா லாங்காரக்‌ தவிரார்காண்‌ சாழலோ.

er
௨௬௯, மலைமகளை யொருபாகம்‌ வைத்தலுமே மற்றொருத்தி
சலமுகத்தா லவன்சடையிற்‌ பாயுமது வென்னேடீ
சலமுகத்தா லவன்சடையிற்‌ பாய்ந்‌ திலளேற்‌
ஐரணியெல்லாம்‌
பிலமுகத்தே புகப்பாய்ந்து பெருங்கேடாஞ்‌ சாழ
லோ.
 திருச்சாழல்‌ 207

தான்‌ தனியன்‌: ஆனால்‌?

257. கோயில்‌ ௬டுகாடு, கொல்‌ புலித்‌ தோல்‌ கல்‌ ஆடை,
தாயும்‌ இலி, தந்‌ைத இலி, தான்‌ தனியன்‌ காண்‌ ; ஏடி! -
தாயும்‌ இலி, தந்‌ைத இலி, தான்‌ தனியன்‌ ; ஆயிடினும்‌, ப க்கொண்
காயில்‌,உலகு அனைத்தும்‌ கல்‌-பொடி, காண்‌; சாழலோ1 (8) டால்‌

தண்டித்தால்‌ வெற்றியே
258. அயனை, அனங்கனை,3 அந்தகனை,5 சந்திரனை, 3 ote
anor mac? wonuT ues Geuiarcit ; arasr, stial - & பழிச்சொல்‌
நயனங்கள்‌$ மூன்று உடைய நாயகனே தண்டித்தால்‌, 5 சணகள்‌
சயம்‌5 அன்றோ வானவர்க்கு, தாழ்குழலாய்‌ £ சாழலோ! (4)6 வெற்றி

மறக்‌ கருணை
யாகம்‌ செய்வோ
259. தக்கனையும்‌, எச்சனையும்‌,? தலை அறுத்து, தேவர்‌ கணம்‌
தொக்கன 8 வந்தவர்‌-தம்மைத்‌ தொலைத்தது தான்‌ என்‌ ? ஏடீ!/-8 இரண்டன
தொக்கன வந்தவர்‌-தம்மைத்‌ தொலைத்தருளி அருள்‌ கொடுத்து, அங்கு
எச்சனுக்கு மிகைத்‌ தலை மற்று அருளினன்‌, காண்‌; சாழலோ! (5)

ஆணவம்‌ ஒழித்த அழல்‌

ஆய்‌, 9 பிரமறும்‌
260. அலரவனும்‌,9 மாலவனும்‌, அறியாமே, அழல்‌ உரு
நிலம்‌ முதல்‌, கீழ்‌ அண்டம்‌ உற, ஙகின்றது-தான்‌ என்‌ er! -
உற, கின்‌ ஜிலனேல்‌, இருவரும்‌ தம்‌ -
நிலம்‌ முதல்‌, கீழ்‌ அண்டம்‌
: ச ச 10 சீற்றங்காண
‘
சலமுகத்தால்‌,9 ஆங்காரம்‌ தவிரார்‌, காண்‌) சாழலோ! (0) மாக

வெள்ளம்‌ காத்த சடை

261, மலை- மகளை ஒரு பாகம்‌ வைத்தலுமே, மற்று ஒருத்தி 11 நீர்கருவாச
சலமுகத்தால்‌,13 அவன்‌ சடையில்‌ பாயும்‌-அது என்‌? ஏடீ(-
சலமுகத்தால்‌ அவன்சடையில்பாய்க்தில ளேல்‌ , தரணி33எல்ல ாம்‌ டி உலகம்‌
பிலமுகத்தே3$புகப்‌ பாய்ந்து, பெருங்‌ கேடு ஆம்‌; சாழலோ ! (7) 9 பதாளத்திலே
208 திருவாசகம்‌

௮]
௨.௬௨, கோலால மாகிக்‌ குரைகடல்வா யன்றெழுந்த
வாலால முண்டா னவன்சதுர்தா னென்னேடீ
யாலால முண்டிலனே லன்றயன்மா லுள்ளிட்ட
மேலாய தேவரெல்லாம்‌ வீடுவர்காண்‌ சாழலோ.

௯
௨௬௩. தென்பா லுகந்தாடுக்‌ தில்லைச்சிற்‌ றம்பலவன்‌
பெண்பா லுகந்தான்‌ பெரும்பித்தன்‌ காணேடீ.
பெண்பா லுகந்திலனே ற்‌ பேதா யிருகிலத்தோர்‌
விண்டாலி யோகெய்தி வீடுவர்காண்‌ சாழலோ.

௧௰
௨.௬௪. தானந்த மில்லான்‌ றனையடைந்த நாயேனை
யானந்த வெள்ளத்‌ தழுந்துவித்தான்‌ காணேடீ
யானந்த வெள்ளத்‌ தழுந்துவித்த திருவடிகள்‌
வானுந்து தேவர்கட்கோர்‌ வான்பொருள்காண்‌ சாழலோ.
ச்‌
&&
௨௬௫. ஈங்காயி தென்னதவ நரம்போ டெலும்பணிக்து
கங்காளந்‌ தோண்மேலே காதலித்தான்‌ காணேடீ
கங்காள மாமாகேள்‌ காலாக்‌ தரத்திருவர்‌
தங்காலஞ்‌ செய்யத்‌ தரித்தனன்காண்‌ சாழலோ.

௧௨
௨௬௬, கானார்‌ புலித்தோ லுடைதலையூண்‌ காடுபதி
யானா லவனுக்கிங்‌ காட்படுவா ராரேடீ
யானாலுங்‌ கேளா யயனுக்‌ திருமாலும்‌
வானாடர்‌ கோவும்‌ வழியடியார்‌ சாழலோ,
 திருச்சாழல்‌ 209

உலகம்‌ பிழைக்க உண்ட நஞ்சு

262. கோலாலம்‌? ஆகி, குரைகேடல்வாய்‌, அன்று, எழுந்த 1 பெரிய ஆர
ஆலாலம்‌8 உண்டான்‌; அவன்‌ சதுர்‌*-தான்‌ என்‌? ஏடீ!- 2 polébeirp
ஆலாலம்‌ உண்டிலனேல்‌, அன்று, அயன்‌ மால்‌ உள்ளிட்ட 43 con
கொடிய தஞ்ச
மேல்‌ ஆய தேவர்‌ எல்லாம்‌ வீடுவர்‌5 காண்‌; சாழலோ! (8) 5 apart

உலகம்‌ வாழப்‌ பெண்‌ உகந்தான்‌

தென்பால்‌ உகந்து£ ஆடும்‌ தில்லைச்‌ சிற்றம்பலவன்‌ 6 விரும்பி
பெண்பால்‌ உகந்தான்‌; பெரும்‌ பித்தன்‌ காண்‌) ஏடீ!-
பெண்பால்‌ உகந்திலனேல்‌, பேதாய்‌ ! இரு நிலத்தோர்‌
விண்பால்‌ யோகு எய்தி வீடுவர்‌ காண்‌, சாழலோ! 2

ஆனந்தவான்‌ பொருள்‌
264, தான்‌ அற்தம்‌ இல்லான்‌, தனை அடைந்த நாயேனை
ஆனந்த வெள்ளத்து அழுந்துவித்தான்‌, காண்‌; ஏடீஈ
ஆனந்த வெள்ளத்து அழுந்துவித்த திருவடிகள்‌,
வான்‌ உந்து” தேவர்கட்கு ஓர்‌ வான்‌ பொருள்‌, காண்‌, சாழலோ! (10)
செல்லும்‌
இறுதியின்‌ நினைவு 8 மேலான

265. நங்காய்‌! இது எண்ன தவம்‌? ௩ரம்போடு எலும்பு அணிந்து, (11)

கங்காளம்‌? தோள்மேலே காதலித்தான்‌ காண்‌; ஏடி: 1) ம்புககூட
: . os : or
கங்காளம்‌ ஆமா கேள்‌; கால- அந்தரத்து1௦ இருவர்‌13 1] திருமாலும்‌
தம்‌ காலம்‌35செய்யத்‌ 3£ தரித்தன ன்காண்‌; சாழலோ! பிரமனும்‌ .
12 வாழ்நாள்‌
14 மூடிவு செய்ய
ஆட்படுவார்‌ யார்‌ ?-வழியடியாரைப்‌ பார்‌
266. கான்‌ ஆர்‌ புலித்‌ தோல்‌, உடை; தலை, ஊண்‌,?4 காடு, பதி) it உண்ணும்‌
&
ஆனால்‌, அவனுக்கு இங்கு ஆட்படுவார்‌ ஆர்‌? ஏடீ
ஆனாலும்‌, கேளாய்‌; அயனும்‌, திருமாலும்‌,
அடியார்‌) சாழுலோ! (12)
வான்‌ காடர்‌ கோவும்‌, வழி

14
210 திருவாசகம்‌

௧௩
Oo. Grér, மலையரையன்‌ பொற்பாவை வாணுதலாள்‌ பெண்டிருவை
யுலகறியத்‌ தீவேட்டா னென்னுமது வென்னேடீ
யுலகறியத்‌ தீவேளா தொழிந்தனனே லுலகனைத்துங்‌
கலைஈவின்ற பொருள்களெல்லாங்‌ சகலங்கிடுங்காண்‌ சாழலோ.

BF

. தேன்புக்க தண்பணைகுழ்‌ தில்லைச்சிற்‌ றம்பலவன்‌

ரான்புக்கு நட்டம்‌ பயிலுமது வென்னேடி
தான்புக்கு ஈட்டம்‌ பயின்றிலனே ற்‌ றரணியெல்லா
மூன்புக்க வேற்காளிக்‌ கூட்டாங்காண்‌ சாழலோ.

௧௫
௩௨௭௬௯, கடகரியும்‌ பரிமாவும்‌ தேருமுகக்‌ தேறாதே
யிடபமுகந்‌ தேறியவா றெனக்கறிய வியம்பேடீ
தடமதில்க ளவைமூன்றும்‌ தழலெரித்த வர்காளி
லிடபமதாய்த்‌ தாங்கினான்‌ நிருமால்காண்‌ சாழலோ

௧௬
உ௭எ௰. நன்றாக நால்வர்க்கு கான்மறையி னுட்பொருளை
யன்றாலின்‌ கீழிருந்தங்‌ கறமுரைத்தான்‌ காணேடீ
யன்றாலின்‌ கீழிருந்தங்‌ கறமுரைத்தா னாயிடினுங்‌
கொன்றான்காண்‌ புரமூன்றுங்‌ கூட்டோடே சாழலோ.

Aor

. அம்பலத்தே கூத்தாடி யமுதுசெயப்‌ பலிதிரியும்‌

நம்பனையுக்‌ தேவனென்று ஈண்ணுமது வென்னேடீ
நம்பனையு மாமாகே ணான்மறைக டாம ியா
வெம்பெருமா னீசாவென்‌ றேத்தினகாண்‌ சாழலோ.
 திருச்சாழல்‌ 211

கலைமணம்‌ காத்த திருமணம்‌

267. மலை அரையன்‌ பொன்‌ பாவை, வாள்‌- நுதலான்‌, பெண்‌ திருவை 1 உமையம்‌
. ட ப்‌ ட மையை
உலகு அறிய, தீ-வேட்டான்‌? என்னும்‌-அது என்‌? ஏடீ!- 9 தருமணம்‌ செய்‌
உலகு அறிய, தீ வேளாது ஒழிந்தனனேல்‌, உலகு அனைத்தும்‌ தான்‌
கலை ஈவின்‌ற பொருள்கள்‌ எல்லாம்‌ கலங்கிடும்காண்‌) சாழலோ!

வெறியாட்டம்‌ வென்ற களியாட்டம்‌

268, தேன்‌ புக்க தண்‌ பணை4 சூழ்‌ தில்லைச்‌ சிற்றம்பலவன்‌, : குளிர்ந்த
தான்‌ புக்கு ௩ட்டம்‌5 பயிலும்‌-அது என்‌? ஏடீ/- ந கூத்து
தான்‌ புக்கு ஈட்டம்‌ பயின்‌ நிலனேல்‌, தரணி6 எல்லாம்‌, ; உலகம்‌
ஊன்‌ புக்க வேல்‌ காளிக்கு ஊட்டு" ஆம்‌ காண்‌) சாழலோ! (14) ' ““*

உகந்தது உலகம்‌ காக்கும்‌ எருது

269, கட கரியும்‌, பரி மாவும்‌? , தேரும்‌, உகந்து10ஏராதே, 8 மதமுள்ள
இடபம்‌31 உகந்து ஏறிய ஆறு, எனக்கு அறிய இயம்பு; ஏடீ!-9 obec
தட மதில்கள்‌-அவை மூன்றும்‌ தழல்‌ எரித்த அக்‌ நாளில்‌| 10 விரும்பி
இடபம்‌-அது ஆய்த்‌ தாங்கினான்‌ திருமால்‌ காண்‌; சாழலோ! (25) 1 எரு, ம்‌
ஷப
அறமும்‌ வேண்டும்‌ மறமும்‌ வேண்டும்‌
270. நன்றாக நால்வர்க்கும்‌ ரான்மறையின்‌ உட்பொருளை,
காண்‌) ஏடி!-
அன்று, ஆலின்கீழ்‌ இருந்து, அங்கு, அறம்‌ உரைத்தான்‌
அன்று, ஆலின்கீழ்‌இருக்து, அங்கு, அறம்‌ உரைத்தான்‌ ஆயிடினும்‌,
கொன்றான்‌ காண்‌, புரம்‌ மூன்றும்‌ கூட்டோடே; சாழலோ!(26)

அம்பலத்தானை யாவர்‌ அறிவார்‌ ?

யும்‌ 18 பிச்சை
271, அம்பலத்தே கூத்து ஆடி, அமுது செயப்‌ பலி3திரி
என்‌? ஏடீ!- 18 வெபெருமா$
கம்பனையும்‌? 80சேவன்‌ என்று நண்ணும்‌-அது
கம்பனையும்‌ ஆமாகேள்‌; கான்‌ மறைகள்‌ தாம்‌ அறியா,
* எம்பெருமான்‌, ஈசா * என்று ஏத்தின காண்‌) சாழலோ! (17)
212 திருவாசகம்‌

௧௮
௨௭௨, சலமுடைய சலந்தரன்ற னுடறடிந்த ஈல்லாழி
கலமுடைய நாரணற்கன்‌ றருளியவா றென்னேடீ
கலமுடைய நாரணன்ற னயனமிடக்‌ தரனடிக்கீ
ழலராக விட.வாழி யருளினன்காண்‌ சாழலோ.

௧௯
௨௭௩. அம்பரமாம்‌ புள்ளித்தோ லாலால்‌ மாரமுதம்‌
எம்பெருமா னுண்டசது ரெனக்கறிய வியம்பேடீ
எம்பெருமா னேதுடுத்தங்‌ கேதமுது செய்திடினும்‌
தம்பெருமை தான றியாத்‌ தன்மையன்காண்‌ சாழலோ,

aw
உன. அருந்தவருக்‌ காலின்கீ ழறமுதலா நான்கனையு
மிருந்தவருக்‌ கருளுமது வெனக்கறிய வியம்பேடீ
யருந்தவருக்‌ கறமுதனான்‌ கன்றருளிச்‌ செய்திலனே
ிருந்தவருக்‌ குலகியற்கை தெரியாகாண்‌ சாழலோ.

@, G8 இ
BAIFDDDUME.
 திருச்சாழல்‌ 914:

மலர்‌ வழிபாட்டின்‌ பயன்‌

272, சலம்‌” உடைய சலந்தரன்‌ -தன்‌ உடல்‌ தடிந்த3கல்‌ ஆழி,3 3 கொன்ற
நலம்‌ உடைய காரணற்கு, அன்று, அருளிய ஆறு என்‌? ஏடி 1/8 ஆழிப்படை
நலம்‌ உடைய காரணன்‌, தன்‌ நயனம்‌* இடந்து, அரன்‌ அடிக்கீழ்‌ 4 கண்‌
அலர்‌6ஆக இட, ஆழி அழுளினன்‌ காண்‌ ; சாழலோ? (18) 5 cae
. 6 மலர்‌
தன்‌ பெருமை தான்‌ அறியான்‌
273. அம்பரமாம்‌? ஆம்‌, புள்ளித்தோல்‌ ; ஆலாலம்‌,8ஆர்‌ அமுதம்‌) 7 தடை
எம்பெருமான்‌ உண்ட சதுர்‌, எனக்கு அறிய இயம்பு ; ஏடீ- 8 கொடும்‌ நஞ்சு
எம்பெருமான்‌ ஏது உடுத்து, அங்கு ஏது அமுது செய்திடினும்‌
தம்‌ பெருமை தான்‌ அறியாத்‌ தன்மையன்‌ காண்‌; சாழலோ! (19)

உலகு இயற்கை உணர வேண்டாமா?

274, அரும்‌ தவருக்கு,ஆலின்‌ கீழ்‌, அறம்‌ முதலா நான்கினையும்‌ 9 தவம்‌ செய்வோ
இருந்து, அவருக்கு அருளும்‌-அ து எனக்கு அறிய இயம்பு; ஏடீ! 56
அரும்‌ தவருக்கு,. அறம்‌ முதல்‌ நான்கு அன்று அருளிச்‌ செய்திலனேல்‌
திருந்த, அவருக்கு, உலகு இயற்கை தெரியா, காண்‌; சாழலோ ! (20)

Bi
அம
F FD DUDE.
கட்டடப்‌
டட!
214 திருவாசகம்‌

பதின்மூன்றாவது
திருப்பூவல்லி
மாயாவிசய நீக்குதல்‌
(காலடி த்தரவு கொச்சகக்‌ கலிப்பா)

க
௨௭௫, இணையார்‌ திருவடி யென்றலைமேல்‌ வைத்தலுமே
துணையான சுற்றங்க ளத்தனையுக்‌ துறந்தொழிந்தே
னணையார்‌ புனற்றில்லை யம்பலத்தே யாடுகின்ற
புணையாளன்‌ சீர்பாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,

௨.
௨௭௪௬. எந்தையெந்தாய்‌ சுற்றமற்று மெல்லா மென்னுடைய
பந்த மறுத்தென்னை யாண்டுகொண்ட பாண்டிப்பிரா
னந்த விடைமருதி லானந்தத்‌ தேனிருந்த
பொற்தைப்‌ பரவிகாம்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,

௩
௨௭௭. காயிற்‌ கடைப்பட்ட ௩ஈம்மையுமோர்‌ பொருட்படுத்துத்‌
தாயிற்‌ பெரிதுந்‌ தயாவுடைய தம்பெருமான்‌
மாயப்‌ பிறப்பறுத்‌ தாண்டானென்‌ வல்வினையின்‌
வாயிற்‌ பொடியட்டிப்‌ பூவ்ல்லி கொய்யாமோ.

௪
௨௭௮. பண்பட்ட தில்லைப்‌ பதிக்கரசைப்‌ பரவாதே
எண்பட்ட தக்க னருக்கனெச்ச னிந்துவனல்‌
விண்பட்ட பூதப்‌ படைவீர பத்திரராற்‌
புண்பட்ட வாபாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ.
 திருப்பூவல்லி 215

பதின்மூன்றாவது

திருப்‌ பூவல்லி
மாயா விசய நீக்குதல்‌

அவன்‌ ஆருள்‌ பெற்றேன்‌ பிற ஒழிந்தன

275, இணை ஆர்‌ திருவடி என்‌ தலைமேல்‌ வைத்தலுமே,
துணை ஆன சுற்றங்கள்‌ அத்தனையும்‌, து. றந்தொழிந்தேன்‌;
அணை ஆர்‌ புனல்‌ தில்லை அம்பலத்தே ஆடுகின்ற 1 கரைசேர்ககும்‌
புணையாளன்‌ சீர்‌ பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ! (1) தோணிபோனற
வன்‌

கட்டு அறுத்த தேன்‌

276. எந்தை, எம்‌ தாய்‌, சுற்றம்‌, மற்றும்‌ எல்லாம்‌, என்னுடைய
பந்தம்‌ அறுத்து, என்னை ஆண்டுகொண்ட பாண்டிப்‌ பிரான்‌ ;2 கட்டு, பிணிப்பு,
அந்த இடைமருதில்‌, ஆனந்தத்‌ தேன்‌ இருந்த
பொந்தைப்‌?$பர வி, காம்‌-பூவல்லி-கொய்யாமோ1 (2) , குடைலை:

வினை ஒழிந்தது
277. நாயின்‌ கடைப்பட்ட நம்மையும்‌ ஓர்‌ பொருட்படுத்து,
தாயின்‌ பெரிதும்‌ தயா4 உடைய தம்‌ பெருமான்‌, 4 அருள்‌
மாயப்‌ பிறப்பு அறுத்து ஆண்டான்‌ ; என்‌ வல்‌ வினையின்‌ தம்‌
வாயில்‌ பொடி-அட்டி 5-பூவல்லி கொய்யாமோ ॥ (9) போட்டு

மறக்கருணை ர புகழந்து வணம்‌

. ்‌ 6 அணி, செம்மை

979. பண்‌ பட்ட தில்லைப்‌ பதிக்கு அரசைப்‌ பரவாதே,* காதி

உழதட மதிப்பு
எண்‌$€பட்ட தக்கன்‌, அருக்கன்‌, 9எச்சன்‌,10 இந்து,* 3அனல்‌,189 கதிரவன்‌
. . . 30 வேள்வி
நள்‌ அ
விண்‌ பட்ட பூதப்‌ படை வீரபத்திரரால்‌
புண்‌ பட்டவா பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ ! (4) ui இங்கள்‌, சந்தி
4 ன
78 இக்கடவுள்‌
916 திருவாசகம்‌

௫
௨௭௯, தேனாடு கொன்றை சடைக்கஊணிந்த சிவபெருமா
னூனாடி நாடிவக்‌ துள்புகுந்தா னுலகர்முன்னே
நானாடி யாடிநின்‌ றோலமிட ௩டம்பயிலும்‌
வானாடர்‌ கோவுக்கே பூவல்லி கொய்யாமோ.

௬
௨௮. எரிமூன்று தேவர்க்‌ கிரங்கியருள்‌ செய்தருளிச்‌
சிரமூன்‌ றறத்தன்‌ நிருப்புருவ கெரித்தருளி
யுருமூன்று மாகி யுணர்வரிதா மொருவனுமே
புரமூன்‌ றெரித்தவா பூவல்லி கொய்யாமோ,

er
௨௮௧. வணங்கத்‌ தலைவைத்து வார்கழல்வாய்‌ வாழ்த்தவைத்‌
திணங்கத்தன்‌ சீரடியார்‌ கூட்டமும்வைத்‌ தெம்பெருமா'
னணங்கோ டணிதில்லை யம்பலத்தே யாடுகின்ற
குணங்கூரப்‌ பாடிகாம்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,

௮]
௨௮௨. கெறிசெய்‌ தருளித்தன்‌ சீரடியார்‌ பொன்னடிக்கே
குறிசெய்து கொண்டென்னை யாண்டபிரான்‌ குணம்பரவி
முறிசெய்து ஈம்மை முழுதுழற்றும்‌ பழவினையைக்‌
கிறிசெய்த வாபாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,

௯
௨௮௩. பன்னாட்‌ பரவிப்‌ பணிசெய்யப்‌ பாதமல
ரென்னாகம்‌ துன்னவைத்த பெரியோ ஜெழிற்சுடராய்க்‌
கன்னா ருரித்தென்னை யாண்டுகொண்டான்‌ கழலிணைகள்‌
பொன்னான வாபாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,
 திருப்பூவல்லி 217

நாடி வந்தான்‌--ஆடி நின்றேன்‌

279. தேன்‌ ஆடு கொன்றை சடைக்கு அணிந்த சிவபெருமான்‌
ஊன்‌ நாடி நாடி வந்து, உட்புகுந்கான்‌; உலகர்‌ முன்னே
நான்‌ ஆடி-ஆடி கின்று, ஓலம்‌3 இட: ௩டம்‌ பயிலும்‌ 1 முறை
வான்‌ காடர்‌ கோவுக்கே? பூவல்லி கொய்யாமோ! (8)2 சிவபெருமான்‌

நான்கு மூன்று 3 காருகபத்தியம்‌

. os : : . Baa Hud,
280. எரி மூன்று,3தேவர்க்கு இரங்கி அருள்‌ செய்தருளி, தக்ஷிணாக்கினி.
சிரம்‌ மூன்று அ.ற, தன்‌ திருப்‌ புருவம்‌ கெரித்தருளி, * or
உரு மூன்றும்‌5ஆகி, உணர்வு-அரிது ஆம்‌ ஒருவனுமே 8 உருவம்‌, ௮௫
புரம்‌ மூன்று எரித்தவா-பூவல்லி கொய்யாமோ! (6) அருவம்‌ டன்‌

வணங்க-வாழ்த்த- இணங்க
281, வணங்க, தலை வைத்து; வார்‌ கழல்‌, வாய்‌ வாழ்த்த வைத்து 3 6 கூடிப்பழக
இணங்க, தன்‌ சீர்‌ அடியார்‌ கூட்டமும்‌ வைத்து ;-எம்பெருமான்‌,
அணங்கோடு? அணிதில்லை அம்பலத்டேத ஆடுகின்‌ற ர பெண்ணோ -
குணம்‌ கூர$பாடி, நாம்‌-பூவல்லி கொய்யாமோ 1 (7) 8 மிகுதியாக

நெறி அருளினான்‌ : முறிமுறிந்தது ப டகற்த்த

282. நெறி செய்தருளி, தன்‌ சீர்‌ அடியார்‌ பொன்‌ அடிக்கே 10 உடன்படிக்கைச்‌
குறி செய்து கொண்டு, என்னை ஆண்ட பிரான்‌ குணம்‌ பரவி, ப கண்பறுத்தி
மு.றி30செய்து நம்மை முழுது உழற்றும்‌1 பழ வினையைக்‌ அலையச்‌ செய்‌
கிறி32செய்கவா பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ ! 12 எமாற்றம்‌

பல்‌ நாள்‌ பரவப்‌ பாதமலர்‌ அருளினான்‌

“283, பல்‌ நாள்‌ பரவிப்‌ பணி செய்ய, பாத மலர்‌
என்‌ ஆகம்‌18 துன்னவைத்த14பெரியோன்‌, எழில்‌ சுடர்‌ ஆய்‌, 13 மனம்‌
கல்நார்‌ உரித்து, என்னை ஆண்டுகொண்டான்‌; கழல்‌-இணைகள்‌14 தைக்க
பொன்‌ ஆனவா பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ t (9)
218 திருவாசகம்‌

aD
௨௮௪. பேராசை யாமிந்தப்‌ பிண்டமறப்‌ பெருந்துறையான்‌
சீரார்‌ திருவடி. யென்றலைமேல்‌ வைத்தபிரான்‌
காரார்‌ கடனஞ்சை யுண்டுகந்த காபாலி
போரார்‌ புரம்பாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ. ்‌

௬௯

. பாலு மமுதமுந்‌ தேனுடனாம்‌ பராபரமாய்க்‌

கோலங்‌ குளிர்க்துள்ளங்‌ கொண்ட பிரான்‌ குரைகழல்கள்‌
ஞாலம்‌ பரவுவார்‌ ஈன்னெறியா மக்கெதியே
போலும்‌ புகழ்பாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ.

௧௨
௨௮௬. வானவன்‌ மாலயன்‌ மற்றுமுள்ள தேவர்கட்குங்‌
கோனவளஞுய்‌ கின்று கூடலிலாக்‌ குணக்குறியோ
னான நெடுங்கட லாலால மமுதுசெய்யப்‌
போனக மான வா பூவல்லி கொய்யாமோ.

௧௩
2. Ser, அன்றால நீழற்கீ ழருமறைக டானருளி
௩கன்றாக வானவர்‌ மாமுனிவர்‌ நாடோறும்‌
கின்றார வேத்து நிறைகழலோன்‌ புனை கொன்‌ை றப்‌
பொன்றாது பாடிகாம்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ.

௧௪

௨௮௮ படமாக வென்னுள்ளே தன்னிணைப்போ தவையளித்திங்‌

கிடமாகக்‌ கொண்டிருந்‌ தேகம்ப மேயபிரான்‌
தடமார்‌ மதிற்றில்லை யம்பலமே தானிடமா
௩டமாடு மாபாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ.
 திருப்பூவல்லி 219

என்‌ தலைமேல்‌ வைத்த திருவடி

284, பேர்‌ ஆசை ஆம்‌ இந்தப்‌ பிண்டம்‌ ௮.ற, பெருக்துறையான்‌, 1 உடம்‌ அதன்‌
சீர்‌ ஆர்‌ திருவடி என்‌ தலைமேல்‌ வைத்த பிரான்‌, பிணிப்பும்‌
கார்‌ ஆர்‌ கடல்‌ ௩ஞ்சை உண்டு உகந்த காபாலி, 8 சிவபெருமான்‌
போர்‌ ஆர்‌ புரம்‌ பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ ! (10)

குளிர்ந்த கோலம்‌ 8 மிகமிக உயர்ந்த

285. பாலும்‌, அமுதமும்‌, தேனுடன்‌ ஆம்‌ பரா-பரம்‌5 ஆய்‌, 4 திருவுருவம்‌ -
அணிந்த
கோலம்‌ குளிர்ந்து, உள்ளம்‌ கொண்ட பிரான்‌ குரை கழல்கள்‌5 5 oe
ஞாலம்‌ பரவுவார்‌* நல்‌-நெறி ஆம்‌; அக்‌ நெறியே திருவடி *
(11) ்‌ 6 உலகத்தில்‌
போலும்‌ புகழ்‌ பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ! 7 போற்றுவார்‌

கூடுதல்‌ இயலுமோ ?
286, வானவன்‌,8 மால்‌, அயன்‌, மற்றும்‌ உள்ள தேவர்கட்கும்‌ 8 இந்திரன்‌
கோன்‌-அவன்‌ ஆய்ஙின்று, கூடல்‌? இலாக்‌ குணக்கு றியோன்‌ 9 பொருந்துதல்‌
ஆன நெடும்‌ கடல்‌ ஆலாலம்‌1௦ அமுது செய்ய, 0 கொடிய தஞ்சு
போனகம்‌: ஆனவா-பூவல்லி கொய்யாமோ7 (42) 11 உணவு

மாமுனிவர்‌ ஏத்த மறை அருளினான்‌

ள்‌, தான்‌ அருளி,
287, அன்று, ஆல நீழல்‌ கீழ்‌ அரு மறைக ்‌,
ஈன்று ஆக வானவர்‌, மாமுனிவர்‌, நாள்‌ தோறும
நின்று, ஆர33 ஏத்தும்‌ நிறை, கழலோன்‌ புனை கொன்றைப்‌ 12 நிறைய
்‌ . : : . 18 பூ, பூ இதழ்‌,
(13) பூந்தாது
பொன்‌ தாது18 பாடி, காம்‌-பூவல்லி கொய்யாமோ ॥

என்‌ உள்ளத்தில்‌ தீட்டிய ஓவியம்‌

மந
அளித்து, இங்கு

இடம்‌ ஆகக்‌ கொண்டிருந்து ஏகம்யம்‌ மேய பிரான்‌,

288. படம்‌34 ஆக, என்‌ உள்ளே தன்‌ இணைப்‌ போது? 5-அவை

ஆர்‌ மதில்‌ தில்லை அம்பலமே தான்‌ இடமா, "திருவடி மலர்‌

தடம்‌38
(14) 36 இடம்‌ அகன்ற
நடம்‌1£ ஆடுமா பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ [ 17 கூத்து
220 திருவாசகம்‌

௧௫
௨௮௯. அங்கி யருக்க னிராவணனக்‌ தகன்கூற்றன்‌
செங்க ணரியய ஸிந்திரனுஞ்‌ சந்திரனும்‌
பங்கமி றக்கனு மெச்சனுந்தம்‌ பரிசழியப்‌
பொங்கியசீர்‌ பாடிகாம்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ.

bor

. திண்போர்‌ விடையான்‌ சிவபுரத்தார்‌ போரேறு

மண்பான்‌ மதுரையிற்‌ பிட்டமுது செய்தருளித்‌
தண்டாலே பாண்டியன்‌ றன்னைப்‌ பணிகொண்ட
புண்பாடல்‌ பாடிகாம்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,

௧௭
௩௨௯௧, முன்னாய மாலயனும்‌ வானவருக்‌ தானவரும்‌
பொன்னார்‌ திருவடி தாமறியார்‌ போற்றுவதே
யென்னாக முள்புகுக்‌ தாண்டுகொண்டா னிலங்கணியாம்‌
பன்னாகம்‌ பாடிகாம்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ,

௧௮
௨௯௨. சீரார்‌ திருவடித்‌ திண்சிலம்பு சிலமம்பொலிக்கே
யாராத வாசையதா யடியே னகமகிழத்‌
தேரார்ந்த வீதிப்‌ பெருந்துறையான்‌ நிரு௩டடஞ்செய்‌
பேரானக்‌ தம்பாடிப்‌ பூவல்லி கொய்யாமோ.

௧௯

௨௯௩. அத்தி யுரித்தது போர்‌ த்தருளும்‌ பெருக்‌ துறையான்‌

பித்த வடிவுகொண்‌் டிவ்வுலகிற்‌ பிள்ளையுமாய்‌
முத்தி முழுமுதலுத்‌ தரகோச மங்கைவள்ளல்‌
புத்தி புகுந்தவா பூவல்லி கொய்யாமோ,
 திருப்பூவல்லி

6 ணை 1 தீ-தெய்வம்‌
மறக்க்ரு 2 கதிரவன்‌
289. அங்கி,3 அருக்கன்‌, இராவணன்‌, அக்தகன்‌,5 கூற்றன்‌,& 5 யமன்‌, ஒறு ௮௪
. : . : le
செம்‌-கண்‌ அரி,5 அயன்‌, இந்திரனும்‌, சந்திரனும்‌,
A oon
& யமன்‌,
பங்கம்‌ இல்‌ தக்கனும்‌, எச்சனும்‌,£ தம்‌ பரிசு* அழிய, யமதூதன்‌
்‌ . 5 திருமால்‌
:
பொங்கிய? சீர்‌. பாடி, நாம்‌-பூவல்லி கொய்யாமோ! (15) 6 யாகம்‌ நடத்து
வோன்‌
. 2 . 7 பெருமை
பணி செய்து பணி கொண்டான்‌ 8 சந்த
290. திண்‌ போர்‌ விடையான்‌ ,9 சிவபுரத்தார்‌ போர்‌ ஏறு,1௦ 9 எதை உடைய
மண்பால்‌,11 மதுரையில்‌ பிட்டு அமுது செய்தருளி, 10 ஆண்‌ ங்கம்‌
தண்டாலே?8 பாண்டியன்‌ -தன்‌ னைப்‌ பணிகொண்ட, ரூ இலத
புண்‌ 35 பாடல்‌ பாடி, காம்‌-பூவல்லி கொய்யாமோ! (16) 12 பிரம்பாலே
132 மனம்‌ புண்‌

என்‌ உள்ளத்து உளான்‌ “கவல்‌

291. முன்‌ ஆய மால்‌ அயனும்‌, வானவரும்‌, தானவரும்‌,14 34 அசுரரும்‌
பொன்‌ ஆர்‌ திருவடி தாம்‌ அறியார்‌ ; போற்றுவதத? .
என்‌ ஆகம்‌38 உள்‌ புகுந்து ஆண்டுகொண்டான்‌ இலங்கு அணியாம்‌
பல்‌ காகம்‌ பாடி, காம்‌-பூவல்லி கொய்யாமோ 1! (11) 14 கள்ளம்‌

அகம்‌ மகிழும்‌ சிலம்பு ஓலி

292, சீர்‌ ஆர்‌ திருவடித்‌ திண்‌36 சிலம்பு சிலம்பு ஒலிக்கே 76 வலிய
ஆராத ஆசை-அது ஆய்‌, அடியேன்‌ அகம்‌ மகிழ,
தேர்‌ ஆர்௩த வீதிப்‌ பெருந்துறையான்‌ தீரு நடம்‌ செய்‌
பேரானந்தம்‌ பாடி-பூவல்லி கொய்யாமோ7 (18)

புத்தி புகுந்தான்‌
293. அத்தி37 உரித்து, அது போர்த்தருளும்‌ பெருந்துறையான்‌, 17 யானை
பித்த வடிவு கொண்டு, இவ்‌ உலகில்‌ பிள்ளையும்‌ ஆய்‌,
முத்தி முழு-முதல்‌, உத்தரகோச மங்கை வள்ளல்‌,
புத்தி புகுந்தவா-பூவல்லி கொய்யா மோ! (19)

ல S
“BG FF தும்சம்‌,
222 திருவாசகம்‌

பதினான்காவது
திருவுந்தியார்‌
ஞானவெற்றி
(கலித்தாழிசை)
க

dF.
Qo வளைந்தது வில்லு விளைந்தது பூச
லுளைந்தன முப்புர முந்திபற
வொருங்குடன்‌ வெந்தவா றுந்தீபற.

௨
ஈரம்பு கண்டில மேகம்பர்‌ சங்கையி
லோரம்பே முப்புர முந்திபற
வொன்றும்‌ பெருமிகை யுங்தீபற,

. தச்சு விடுத்தலுக்‌ காமடியிட்டலு

மச்சு முறிந்ததென்‌ றுந்தீபற
வழிந்தன: முப்புர முந்தீபற.
ச

. உய்யவல்‌ லாரொரு மூவரைக்‌ காவல்கொண்

டெய்யவல்‌ லானுக்கே யுந்திபற .
விளமுலை பொங்களின்‌ றுந்தீபற.

௫
௨௯௮, சாடிய வேள்வி சரிந்திடத்‌ தேவர்கள்‌
ஓடிய வாபாடி யுந்திபற
வுருத்திர காதனுக்‌ GSU mM.
tr

உமி, ஆவா திருமா லவிப்பாகங்‌ கொண்டன்று

சாவா திருந்தானென்‌ றுந்தீபற
சதுர்முகன்‌ ராதையென்‌ றுந்தீபற.
 திருஉந்தியார்‌ 223

பதினான்காவது

திருவுந்தியார்‌
ஞானவெற்றி

வில்‌ வளைந்தது முப்புரம்‌ உளைந்தது

294, வளைந்தது வில்லு ; விளைந்தது பூசல்‌ 57 1 Guat
உளைந்தன3 முப்புரம்‌-உந்தீ பற! 3 அழிந்தன
ஒருங்கு உடன்‌ வெந்தவாறு-உந்தீ பற! (1)
அம்பும்‌ வேண்டுமோ ?
295. ஈர்‌ அம்பு கண்டிலம்‌, ஏகம்பர்‌ தம்‌ கையில்‌;
ஓர்‌ அம்பே முப்புரம்‌-உக்தீ பற?
ஒன்றும்‌ பெரு மிகை -உந்தீ பற்‌! (2) 3 வேண்டப்‌ பெறு, தது

அச்சு முறிந்தது அழிக்தன முப்புரம்‌ & தச்ச வேலை

296. தச்சு4 'விடுத்தலும்‌,5 தாம்‌ அடியிட்டலும்‌,5 5 செய்து முடித்தலும்‌,
அச்சு விடுத்தது என்று-உந்தீ பற! 6 ஏறி திருவடிகளை
வைத்தவுடன்‌
அழிந்தன முப்புரம்‌-உந்தீ பற! @)
காவலுக்கு மூவர்‌
7 பிழைக்க
297. உய்ய7 வல்லார்‌ ஒரு மூவரைக்‌* காவல்‌ கொண்டு 8 மூனறு அசுரர்களை
எய்ய வல்லானுக்கே-உக்தீ பத! தாரகாக்ஷன -
கமலாக்ஷன்‌
இளமுலை பொங்க மின்று-உந்தி.பற[ (4) வித்யுனமாலி

ஓடினார்‌ தேவர்கள்‌
9 தாகமே
298, சாடிய? வேள்வி சரிக்திட,1௦ தேவர்கள்‌
1011 உருத்திர்கள்‌
அறிந்திட
ஓடியவா பாடி-உந்தீ பற! தலை
உருக்திர-காதனுக்கு31-உந்தீ பற ! (5) வன-டவபெருமான்‌

திருமால்‌ பிழைத்தார்‌
299, ஆ! ஆ! திருமால்‌, அவிப்‌13 பாகம்‌ கொண்டு, அன்று, 12 வேள்விறிலளித்த
உணட
சாவாது இருந்தான்‌ என்று-உந்தி பற!
சதுர்‌ முகன்‌15 தாதை என்று-உந்தீ பற? 6) 18 நானமுகன்‌-பிரமன்‌
224 திருவாசகம்‌

or
௩௦௦, வெய்யவ ஸனங்கி விழுங்கத்‌ திரட்டிய
கையைத்‌ தறித்தானென்‌ றுந்தீபற
கலங்கிற்று வேள்வீயென்‌ றுந்தீபற.

௮]
௩௧. பார்ப்பதி யைப்பகை சாற்றிய தக்கனைப்‌
பார்ப்பதென்‌ னேயேடி யுந்திபற
பணைமுலை பாகனுக்‌ குந்தீபற.

௯
௩௰௨. புரந்தர னாரொரு பூங்குயி லாகி
மரந்தணி லேறினா ருந்தீபற
வானவர்‌ கோனென்றே யுந்தீபற,

aw
௩௩. வெஞ்சின வேள்வி வியாத்திர னார்தலை
துஞ்சின வாபாடி. யுந்தீபற
தொடர்ந்த பிறப்பற வுந்திபற.

க்க

௩௰௪. ஆட்டின்‌ றலையை விதிக்குத்‌ தலையாகக்‌

கூட்டிய வாபாடி. யுந்திபற
கொங்கை குலுங்ககின்‌ றுந்தீபற,

௧௨.
mw). உண்ணப்‌ புகுந்த பகனொளித்‌ தோடாமே
கண்ணைப்‌ பறித்தவா றுந்தீபந
கருக்கெட காமெலா முந்தீபற.
 திருஉந்தியார்‌ 225

கை இழந்த தீக்கடவுள்‌
வெய்யவன்‌1 அங்கி விழுங்கத்‌ திரட்டிய ம வெம்மையுடையவன்‌
300.
கையைத்‌ தறித்தான்‌2? என்று--உக்தீ பற! 2 வெட்டினான

கலங்கிற்று வேள்வி என்று- உந்தீபற! (2

மகளை இகழலாமா?
3 உமையம்மையை
901, பார்பதியைப்‌£ பகை சுற்றிய தக்கனைப்‌
8 சூழந்த
பார்ப்பது என்னே ? ஏடி1--உந்தீ பற[
பணை முலை பாகனுக்கு--உக்தீ பற! (8)
இந்திரன்‌ குயிலானான்‌
302. புரக்கரனார்‌? ஒரு பூம்‌ குயில்‌ ஆகி, 8 இந்திரன்‌
மரம்‌-தனில்‌ ஏறினார்‌--உந்தீ பற?
வானவர்‌-கோன்‌£ என்றே--உந்தீ பற! 09) 6 இந்திரன

தலைவன்‌ தலை இழந்தான்‌

7 வேள்வி நடத்துபவன்‌
303. வெம்‌ சின வேள்வி வியாத்திரனார்‌? தலை
துஞ்சின வா£பாடி--உந்தீ பற! 8 தொகஙகியவிதம்‌
தொடர்ந்த பிறப்பு அற--உங்தீ பற! (10)
ஆட்டுத்தலையைக்‌ கூட்டியது
304. ஆட்டின்‌ தலையை விதிக்குத்‌? தலை ஆகக்‌ 9 சிறுவிதி- தக்கன்‌
கூட்டியவா பாடி--உந்தீ பற!
கொங்கை குலுங்க நகின்று--உந்தீ பற (11)
ஒருவன்‌ கண்‌ இழந்தான்‌
30 கதிரவன்‌
305. உண்ணப்‌ புகுந்த பகன்‌10 ஒளித்து ஓடாமே,
கண்ணைப்‌ பறித்தவாறு--உந்தி பற!
கருக்‌” கெட, நாம்‌ எல்லாம்‌ --உந்தீ பற! (12) 31 பிறவியின்‌ மூலம்‌

15
‘226 திருவாசகம்‌

௧௩
௩௭. காமக ணாசி சிரம்பிர மன்படச்‌
சோமன்‌ முகனெரித்‌ துந்தீபற
தொல்லை வினை கெட வுந்தீபற.
௧௪
௩௰எ. நான்மறை யோனு மகத்திய மான்படப்‌
போம்வழி தேடுமா இுந்திபற
புரந்தரன்‌ வேள்வியி லுந்தீபற.

௧௫
௩0௦௮. சூரிய னார்தொண்டை வாயினிஞய்‌ பற்களை
வாரி நெரித்தவா றுக்தீபற
மயங்கிற்று வேள்வியென்‌ றுந்தீபற.
௧௭
nga, தக்கனா ரன்றேத லையிழந்‌ தார்தக்கன்‌
மக்களைச்‌ சூழஙின்‌ றுந்தீபற
மடிந்தது வேள்வியென்‌ றுந்தீபற.

கள
ea, பாலக ஞர்க்கன்று பாற்கட லீந்திட்ட
கோலச்‌ சடையற்கே யுந்தீபற
குமரன்றன்‌ ர௬தைக்கே யுந்தீபற.

௧௮
௩௬௯. கல்ல மலரின்மே னான்முக னார்‌ தலை
ஒல்லைய ரிந்ததென்‌ றுந்தீபற
உகிரா லரிந்ததென்‌ றுந்தீபற.

௬௯

. தேரை நிறுத்தி மலையெடுத்‌ தான்சிரம்‌

ஈரைந்து மிற்றவா றுந்தீபற
இருபது மிற்றதென்‌ றுந்தீபற.

CoQ ‘ Sy

GOFF DODUMED.
 திருஉந்தியார்‌ 227

எவ்வளவு கேடு
நா-மகள்‌3காசி, சிரம்‌ பிரமன்‌, பட, ௩ கலைமகள்‌
சோமன்‌2முகம்‌ கநெரித்து--உக்தீ பற! 2 தங்கள; சந்திரன்‌
தொல்லை3 வினை கெட--உந்தீ பற! 09) 8 பழைய

ஓட வழி எங்கே ?
& பிரமனும்‌
நான்‌ மறை யோனும்‌,4* மகத்து இயமான்‌6€ பட, 5 வேள்வியில்‌
போம்‌ வழி தேடும்‌ ஆறு--உந்தி பற! 6 தலைவன
புரந்தரன்‌ வேள்வியில்‌--உந்தீ பற! (4) 7 இந்திரன்‌
பல்‌ இழந்தான்‌
. சூரியனார்‌ தொண்டை? வாயினில்‌ பற்களை 8 கொவ்வைச்களி
வாரி, நெரித்த ஆறு--உந்தீ பற!
மயங்கிற்று வேள்வி என்று-உக்தீ பற! (15)
'வேள்வி தொலைந்தது
தக்கனார்‌, அன்றே, தலை இழந்தார்‌ ;) தக்கன்‌
மக்களைச்‌ ூழ கின்று--உந்தீ பற!
மடிந்தது வேள்வி என்று-- உந்தீ பந! (16)
பால்‌ கொடுத்த தாதை
9 உபமனயு
பாலகளார்க்கு,9 அன்று, பால்‌-கடல்‌ ஈந்திட்ட
10 அழகிய
Gate? மசடையற்கே-உந்தீ பற!
குமரன்‌-தன்‌ தாதைக்கே--உந்தீ பற? (17)
நான்‌ முகன்‌-அந்தோ!
நல்ல மலரின்மேல்‌ கான்முகனார்‌ தலை
ஒல்லை31 அரிந்தது என்று--உந்தி பற: 34 விரைவில்‌
உகிரால்‌12 அரிந்தது என்று--உக்தி பற்‌ (18) 12 நகத்தால்‌

இராவணன்‌ ஆணவத்தால்‌ வந்த கேடு

13 இராவணன்‌
தேரை நிறுத்தி, மலை எடுத்தான்‌ > 5சிரம்‌
ஈர்‌-ஐந்தும்‌ இற்ற ஆறு உக்தி பற்‌
இருபதும்‌ இற்றது என்று--உந்தீ பற! (19)
228 திருவாசகம்‌

பதினைந்தாவது

திருத்தோணோக்கம்‌
பிரபஞ்ச கத்தி
(காலடித்தரவு கொச்சகக்‌ கவிப்பா)

க
௩௧௩. பூத்தாரும்‌ பொய்கைப்‌ புனலிதுவே யெனக்கருதிப்‌
பேய்த்தேர்‌ முகக்குறும்‌ பேதைகுண மாகாமே
தீர்த்தாய்‌ திகழ்தில்லை யம்பலத்தே திரு௩டஞ்செய்‌
கூத்தா வுன்சேவடி கூடும்வண்ணக்‌ தோணோக்கம்‌.

௨
௩௧௪, என்றும்‌ பிறங்திறட்‌ தாழாமே யாண்டுகொண்டான்‌
கன்றால்‌ விளவெறிந்தான்‌ பிரமன்‌ காண்பரிய
குன்றாத சீர்த்தில்லை யம்பலவன்‌ குணம்பரவித்‌
துன்றார்‌ குழலினீர்‌ தோணோக்க மாடாமோ,

௩
௩௧௫. பொருட்பற்றிச்‌ செய்கின்ற பூசனை கள்‌ போல்விளங்கச்‌
செருப்புற்ற சீரடி வாய்க்கல௪ மூனமுதம்‌
விருப்புற்று வேடனார்‌ சேடெறிய மெய்குளிர்ந்தங்‌
கருட்பெற்று நின்றவா தோணோக்க மாடாமோ,

௪
௩௬௭, கற்போலு மெஞ்சங்‌ கசிந்துருகக்‌ கருணையினால்‌
கிற்பானைப்‌ போலவென்‌ னெஞ்சினுள்ளே புகுந்தருளி
கற்பாற்‌ படுத்தென்னை காடறியத்‌ தானிங்ஙன்‌
சொற்பால தானவா தோணோக்க மாடாமோ.
 திருத்தோள்‌ கோக்கம்‌ 229

பதினைந்தாவது

திருத்தோள்‌-நோக்கம்‌
பிரபஞ்சசுத்தி

பொய்யை மெய்‌ என மயங்கோம்‌

313. பூத்து ஆரும்‌ பொய்கைப்‌ புனல்‌ இதுவே, எனக்‌ கருதி, 1 நிறைந்த
பேய்த்‌தேர்‌2முகக்க உறும்‌ பேதை குணம்‌ ஆகாமே, 2 கானல்‌ நீர்‌
தீர்த்தாய்‌) திகழ்‌ தில்லை அம்பலத்தே திரு நடம்‌ செய்‌
கூத்தா! உன்‌ சேவடி கூடும்‌ வண்ணம்‌-தோள்‌-கோக்கம்‌/! (1)

பிறப்பூ இறப்பு ஓழிந்தது

914, என்றும்‌ பிறந்து, இறந்து, ஆழாமே, ஆண்டுகொண்டான்‌;
கன்றால்‌ விளவு எறிந்தான்‌, பிரமன்‌, காண்பு-அரிய $ இருமால்‌
குன்றாத சீர்த்‌ தில்லை அம்பலவன்‌ ; குணம்‌ பரவி,
துன்‌ று4ஆர்‌ குழலினீர்‌ /-தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (2), நெருங்கி

கோடையைக்‌ குளிர்வித்த சேடை

915. பொருள்‌ பற்றிச்‌ செய்கின்ற பூசனைகள்‌ போல்‌ விளங்க,
செருப்பு உற்ற சீர்‌ அடி, வாய்க்‌ கலசம்‌, ஊன்‌ அமுதம்‌,
விருப்பு உற்று, வேடனார்‌,*சேடு6௭ றியமெய்‌ குளிர்ந்து, அங்கு, கண்ணப்பர்‌
அருள்‌ பெற்று, நின்றவா-தோள்‌-நோக்கம்‌ ஆடாமோ! (3) em
சொல்ல வழிதந்த கருணை
916, கல்‌ போலும்‌ நெஞ்சம்‌ கசிந்து உருக, கருணையினால்‌
ஙிற்பானைப்‌ போல, என்‌ மெஞ்சின்‌ உள்ளே புகுக்தருளி,
நல்‌-பால்‌ படுத்து என்னை, காடு அறியத்‌ தான்‌ இங்ஙன்‌, 7 சொல்லால
சொல்‌-பாலது£ ஆனவா-தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (4) கூடியவகை
230 திருவாசகம்‌

டு
௩௯37. நிலநீர்‌ நெருப்புயிர்‌ நீள்விசும்பு நிலாப்பகலோன்‌
புலனாய மைந்தனோ டெண்வகையாய்ப்‌ புணர்ந்‌ துஙின்றான்‌
உலகே ழெனத்திசை பத்தெனத்தா னொருவனுமே
பலவாகி நின்றவா தோணோக்க மாடாமோ.

௬
௩௧௮. புத்தர்‌ முதலாய புல்லறிவிற்‌ சில்சமயம்‌ ,
தத்த மதங்களிற்‌ றட்டுளுப்புப்‌ பட்டுகிற்கச்‌
சித்தஞ்‌ சிவமாக்கிச்‌ செய்தனவே தவமாக்கு
மத்தன்‌ கருணையினாற்‌ மோணோக்க மாடாமோ
or
௩௧௯. தீதில்லை மாணி சிவகருமஞ்‌ சிதைத்தானைச்‌
சாதியும்‌ வேதியன்‌ ரதைதனைத்‌ தாளிரண்டுஞ்‌
சேதிப்ப வீசன்‌ றிருவருளாற்‌ ஜறேவர்தொழப்‌
பாதகமே சோறு பற்றினவா தோணோக்கம்‌.

வரி
௩௨௰. மான மழிந்தோ மதிமறந்தோ மங்கைகல்லீர்‌
வானக்‌ தொழுந்தென்னன்‌ வார்கழலே கினைந்தடியோ
மானந்தக்‌ கூத்த னருள்‌ பெறினா மவ்வணமே
யானந்த மாகிகின்‌ ரடாமோ தோ ணோக்கம்‌.

டம்‌]

௩௨௧. எண்ணுடை மூவ ரிராக்கதர்க ளெரிபிழைத்துக்‌

கண்ணுத லெந்தை கடைத்தலைமு னின்‌ றதற்பி
னெண்ணிலி யிந்திர ரெத்தனையோ பிரமர்களு
மண்மிசை மால்பலர்‌ மாண்டனர்காண்‌ டோடோக்கம்‌.
 AgSG siren Cwrsatd 231

ஓருவன்‌ பலவானான்‌
317. நிலம்‌, நீர்‌, நெருப்பு, உயிர்‌, நீள்‌ விசும்பு, நிலா, பகலோன்‌,
புலன்‌? ஆய மைந்தனோடு,5 எண்‌ வகையாய்ப்‌ புணர்ந்து கின்றான்‌ 3
உலகு ஏழ்‌ என, திசை பத்து என, தான்‌ ஒருவனுமே 1 அறிவு
பல ஆகி, கின்றவா-தோள்‌ -கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (5) 3 ஆன்மாவோடு

சித்தத்தைச்‌ சிவமாக்கிய கருணை

318, புத்தர்‌₹ முதல்‌ ஆய புல்‌ அறிவின்‌ சில்‌ சமயம்‌, 8 புத்தசமயத்தரா
தம்‌-தம்‌ மதங்களில்‌ தட்டுளுப்புப்‌* பட்டு நிற்க, & தடுமாற்றம்‌
சித்தம்‌ சிவம்‌ ஆக்கி, செய்தன வே தவம்‌ ஆக்கும்‌
அத்தன்‌ கருணையினால்‌-தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ ! (6)

சண்டீசர்‌
919. தீது இல்லை; : மாணி, .
சிவகருமம்‌,8 ‘
சிதைத்தானை, 5 வேதிய
மாணவன
சாதியும்‌ வேதியன்‌-தாதை-தனை, தாள்‌ இரண்டும்‌ 6 சிவ வழிபாடு
சேதிப்ப,7 ஈசன்‌ திருவருளால்‌ தேவர்‌ தொழ- 7 வழிபாட்டின்‌
பாதகமே சோறு? பற்றினவா-தோள்‌ -நோக்கம்‌ ! (௪2 இ soo

எல்லாம்‌ மறந்தோம்‌
320. மானம்‌ அழிக்தோம்‌) மதி மறந்தோம்‌; மங்கை-ல்லீர்‌/-
வானம்‌ தொழும்‌ தென்னன்‌ வார்‌? கழலே1௦ நினைந்து அடியோம்‌ ;
ஆனந்தக்‌ கூத்தன்‌ அருள்‌ பெறின்‌, நாம்‌, அவ்வண மே 9 வெபெருமான்‌
ஆனந்தம்‌
ந்தம்‌ ஆ கி நின்று-
ன்று-ஆடா மோ தோள்‌-நோக்கம்‌
த !! (8) 10 அணிந்த
தீண்ட கழல்‌
திருவடிகளையே
காவலரின்‌ தொன்மை
321, எண்‌ உடை மூவர்‌ இராக்கதர்கள்‌, எரி33 பிழைத்து, 11
கண்‌-துதல்‌12
்‌ 12 எந்தை
ஏர்‌ கடை டைத்தலை15
த்த முன்‌
(த நின்றதன்‌
OS பின்‌,) 13 நெற்றிச்‌
கண்ணன்‌
எண்‌ இலி இக்திரர்‌, எத்தனையோ பிரமர்களும்‌, ஒிவபெருமான்‌
மண்மிசை மால்‌ பலர்‌, மாண்டனர்‌ காண்‌-தோள்‌-கோக்கம்‌ (8)15 தலைவாயில்‌
232 திருவாசகம்‌

BID
௩௨௨. பங்கய மாயிரம்‌ பூவினிலோர்‌ பூக்குறையத்‌
தங்க ணிடந்தரன்‌ சேவடிமேற்‌ சாத்தலுமே
சங்கர னெம்பிரான்‌ சக்கரமாற்‌ கருளியவா
றெங்கும்‌ பரவிகாம்‌ தோணோக்க மாடாமோ,

AaB

. காம ஸனுடலுயிர்‌ காலன்பற்‌ காய்கதிரோன்‌

காமக ணாசி சிரம்பிரமன்‌ கரமெரியைச்‌
சோமன்‌ கலைதலை தக்கனையு மெச்சனையுங்
துய்மைகள்‌ செய்தவா தோணோக்க மாடாமோ,

௬௨

. பிரம னரியென்‌ நிருவருந்தம்‌ பேதைமையாற்‌

பரம மியாம்பரம மென்றவர்கள்‌ பதைப்பொடுங்க
வரனா ரழலுருவா யங்கே யளவிறந்து
பரமாகி நின்றவா தோணோக்க மாடாமோ.

௬௩

. ஏழைத்‌ தொழும்பனே னெத்தனையோ காலமெல்லாம்‌

பாமுக்‌ கிறைத்தேன்‌ பரம்பரனைப்‌ பணியாதே
வஷூழிமுதற்‌ சிந்தாத கன்மணிவக்‌ Oot mal gs
தாழைப்‌ பறித்தவா தோணோக்க மாடாமோ.

௧௪
௩.௨௭. உரைமாண்ட வுள்ளொளி யுத்தமன்வக்‌ துளம்புகலுங்‌
கரைமாண்ட. காமப்‌ பெருங்கடலைக்‌ கடத்தலுமே
யிரைமாண்ட விந்திரியம்‌ பறவை யிரிந்தோடத்‌
துரைமாண்ட வாபாடித்‌ தோணோேக்க மாட்ாமோ.

a @ து
 திருத்தோள்‌ கோக்கம்‌ 233

கண்மலர்‌ அளித்த கண்ணன்‌

922. பங்கயம்‌3 ஆயிரம்‌ பூவினில்‌, ஓர்‌ பூக்‌ குறைய, 1 தாமரை
தம்‌ கண்‌ இடக்து,2 அரன்‌ சேவடிமேள்‌ சாத்தலுமே, 2 தோண்டி
சங்கரன்‌, எம்பிரான்‌, சக்கரம்‌ மாற்கு£ அருளிய ஆறு, 5 இருமாலுக்கு
எங்கும்‌ பரவி, காம்‌-தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (10)

தூய்மையாயின & சரஸவ.இ, கலைமகள்‌

8 . 8 . . . 5 மூக்கு
929. காமன்‌ உடல்‌; உயிர்‌, காலன்‌; பல்‌ காய்‌ கதிரோன்‌; 6 தலை
* நாகி;£ சிரம்‌,6 பிரமன்‌; கரம்‌,*7 எரியை; கை.
நா-மகள்‌
. . . . . 8 இஙகள்‌, சந்திரன்‌
சோமன்‌8 கலை; தலை தக்கனையும்‌, எச்சனையும்‌)9 9 வேள்வி நடத்து
தூ ய்மைகள்‌ 16௦ செய்தவா-தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (11) வோனையும்‌
30 மாசு இன்மை, அழிவு

ஆணவம்‌ தொலைத்த அழல்‌

இருவரும்‌, தம்‌ பேதைமையால்‌ 13 திருமால்‌
பிரமன்‌, அரி,33 என்ற
Ty Beene
324.
பரமம்‌ யாம்‌ பரமம்‌? என்றவர்கள்‌ பதைப்பு ஒடுங்கு,
அரனார்‌,18 அழல்‌14 உர௬ஆய்‌, அங்கே, அளவு
இறந்து, 14 தீ
(12)
பரம்‌ஆச, நின்றவா-தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ!

பொழுது போக்கிப்‌ புறக்கணித்தேன்‌

325. ஏழைத்‌ தொழும்பனேன்‌,18 எத்தனையோ காலம்‌ எல்லாம்‌
பாழுக்கு இறைத்தேன்‌, பரம்பரனைப்‌ பணியாதே; 15 தொணடனேன்‌
ர . * 3 . : 16 கெடாத
ஊழிமுதல்‌, சிந்தாத1€ நல்மணி, வந்து, என்‌ பிறவித்‌ 77 வேரை
தாழைப்‌17 பறித்தவா-கோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (18)

உளம்‌ புகுந்தான்‌-உயர்ந்தேன்‌
326 உரை மாண்ட318 உள்‌ஒளி உத்தமன்‌ வக்து, உளம்‌ புகலும்‌,
1 த்த திந்த
கரை மாண்ட39 காமப்‌ பெரும்‌ கடலைக்‌ கடத்தலுமே,
இரை மாண்ட இக்திரியப்‌36 பறவை இரிந்து 2% ஓட, 20 ஐம்பொறி புலை
களாலான
துரை33 மாண்டவா35 பாடி “தோள்‌-கோக்கம்‌ ஆடாமோ! (14)
21 கெட்டு
22 துறை-வாழ்ச்கை
a ம்‌
23 மாட்டிமைப்பட்ட வழி

ஆ
234 திருவாசகம்‌

பதினாறாவது
திருப்பொன்னூசல்‌
அருட்சுத்தி
(ஒற்றுமை பற்றிவந்த ஆறடித்தரவு கொச்சகக்‌ கலிப்பா)
க
௩௨௭. சீரார்‌ பவளங்கான்‌ முத்தங்‌ கயிறாக
வேராரும்‌ பொற்பலகை யேறி யினிதமர்ந்து
காரா யணனறியா நாண்மலர்த்தா ணாயடியேற்‌
கூராகத்‌ தந்தருளு முத்தர கோசமங்கை
யாரா வமுதி னருட்டா எிணைபாடிப்‌
போரார்வேற்‌ கண்மடவீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ.

டெ

௩௨௮, மூன்றங்‌ கிலங்கு ஈயனத்தன்‌ மூவாத

வான்றங்கு தேவர்களுங்‌ காணா மலரடிக
டேன்றங்கித்‌ தித்தித்‌ தமுதூறித்‌ தான்றெளிந்தங்‌
கூன்றங்கி நின்றுருக்கு முத்தர கோசமங்கைக்‌
கோன்றங்‌ கிடைமருது பாடிக்‌ குலமஞ்ரஜை
போன்‌ றங்‌ கண௩டையீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ,

௩
௩௨௯, முன்னீறு மாதியு மில்லான்‌ முனிவர்குழாம்‌
பன்னூறு கோடி யிமையோர்க டாஙிற்பத்‌
தன்னீ றெனக்‌ கருளித்‌ தன்கருணை வெள்ளத்து
மன்னூற மன்னுமணி யுத்தர கோசமங்கை
மின்னேறு மாட வியன்மா ளிகைபாடிப்‌
பொன்னேறு பூண்முலையீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ
 திருப்பொன்‌ ஊசல்‌ 235°

பதினாறாவது
திருப்பொன்‌-ஊசல்‌
அருட்சுத்தி

ஆரா அமுதின்‌ அருள்‌

327. சீர்‌ ஆர்‌ பவளம்‌ கால்‌,.முத்தம்‌ கயிறு, ஆக
TT ஆரும்‌ பொன்‌-பலகை ஏறி, இனிது அமர்ந்து, 3 அழகு
நாராயணன்‌ அறியா காள்‌ மலர்த்தாள்‌, காய்‌-அடியேற்கு
8 வாழும்‌ இடம்‌
ஊர்‌? ஆகத்‌ தந்தருளும்‌ உத்தரகோச மங்கை
ஆரா அமுதின்‌ அருள்‌ -தாள்‌-இணை பாடி,
பேர்‌ ஆர்‌ வேல்‌ கண்மடவீர்‌ !-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ! (1)

திருவடித்தேன்‌ தித்திக்கின்றது
உ கண்ணை
928. “மூன்று, அங்கு இலங்கு நயனத்தன்‌,5 மூவாத யுடையவன்‌
வான்‌ தங்கு தேவர்களும்‌ காணா மலர்‌- அடிகள்‌,
தேன்‌ தங்கி, தித்தித்து, அமுது ஊறி, தான்‌ தெளிந்து, அங்கு,
ஊன்‌ தங்கி நின்று, உருக்கும்‌ உ.த்தரகோச மங்கைக்‌
க்‌ மமில்‌
கோன்‌ தங்கு இடைமருது பாடி, குல மஞ்ஞை*
போன்று, அங்கு, அன ௩ யீர்‌-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ! (8)

திருநீறு பூசப்பட்டேன்‌
4 ‘ + + 6 5 எண்ணுகின்ற
329,
்‌
முன்‌,5 ஈறும்‌, ஆதியும்‌ இல்லான்‌) முனிவர்‌ குழாம்‌, ந கூட்டம்‌
பல்‌ நூறு கோடி இமையோர்கள்‌, தாம்‌ நிற்ப,
தன்‌ நீறு எனக்கு அருளி, தன்‌ கருணை வெள்ளத்து
மன்‌ ஊற, மன்னும்‌ மணி உத்தரகோச மங்கை
7 மேல்‌ அடக்கு
மின்‌ ஏறும்‌ மாட£ வியல்‌ மாளிகை பாடி,
பொன்‌ ஏறு பூண்‌ முலையீர்‌ 1-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ! (3) % றந்த, பெரிய
236 திருவாசகம்‌

டட
BW, ௩ஞ்சமர்‌ கண்டத்த னண்டத்‌ தவர்காதன்‌
மஞ்சுதோய்‌ மாடமணி யுத்தர கோசமங்கை
யஞ்சொலா டன்னோடுங்‌ கூடி யடியவர்க
ணெஞ்சுளே கின்றமுத மூறிக்‌ கருணை செய்து
துஞ்சல்‌ பிறப்பறுப்பான்‌ நூய புகழ்பாடிப்‌
புஞ்சமார்‌ வெள்வளையீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ

௫
௩௩௭. ஆணோ வலியோ வரிவையோ வென்‌ றிருவர்‌
காணாக்‌ கடவுள்‌ கருணையினாற்‌ ஜோேவர்குழா
காணாமே யுய்யவாட்‌. கொண்டருளி நஞ்சு தனை
யூணாக வுண்டருளு முத்தர கோசமங்கைக்‌
கோணார்‌ பிறைச்சென்னிக்‌ கூத்தன்‌ 'குணம்பரவிப்‌
பூணார்‌ வனமுலையீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ,

Sir
௩௩௨. மாதாடு பாகத்த னுத்தர கோசமங்கைத்‌
தாதாடு கொன்றைச்‌ உடையா னடியாருட்‌
கோ தாட்டி நாயேனை யாட்கொண்டென்‌ றொல்பிறவித்‌
தீதோடா வண்ணக்‌ திகழப்‌ பிறப்பறுப்பான்‌
காதாடு குண்டலங்கள்‌ பாடிக்‌ கசிந்தன்பாற்‌
போதாடு பூண்முலையீர்‌ பொன்றாச லாடாமோ.

or

௩௩௩. உன்னற்‌ கரியதிரு வுத்தர்‌ கோசமங்கை

மன்னிப்‌ பொலிகந்திருக்த மாமறையோன்‌ ஐன்புகழே
_ பன்னிப்‌ பணிந்திறைஞ்சப்‌ பாவங்கள்‌ பற்றறுப்பா
னன்னத்தின்‌ மேலேறி யாடு மணிமயில்போ
லென்ன த்த னென்னையுமாட்‌ கொண்டா னெழில்பாடிப்‌
பொன்னொத்த பூண்முலையீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ,
 திருப்பொன்‌ ஊசல்‌ 237

தூய புகழ்‌ பாடுவோம்‌

330. ௩ஞ்சு அமர்‌ கண்டத்தன்‌; அண்டத்தவர்‌ காதன்‌;
மஞ்சு? தோய்‌ மாட, மணி உத்தரகோசமங்கை 3 மேகம்‌
3. : ௭௦ உட 2 இநப்பு
அம்‌-சொலாள்‌ தன்னோடும்‌ கூடி, அடியவர்கள்‌ 3 இரட்சி, கூட்டம்‌,
கெஞ்சுளே நின்று, அமுதம்‌ ஊறி, கருணைசெய்து, தொகுதி. |
சல்‌ உ பிறப்‌ ‘ . . & வெண்மையான
-- சங்‌
துஞ்சல,* பிறப்பு அறுப்பான்‌; தூய புகழ்‌ பாடி, கால்‌ இயன்ற
புஞ்சம்‌? ஆர்‌ வெள்‌* வளையீர்‌ பொன்‌. ஊசல்‌ ஆடாமோ/ (4)

உய்யக்கொண்ட கூத்தன்‌
331. ஆணோ, அலியோ, அரிவையோ,£ என்று இருவர்‌ ந்‌ பெண்ணோ
காணாக்‌ கடவுள்‌; கருணையினால்‌, தேவர்‌ குழாம்‌ 6 கூடடம்‌
காணாமே? உய்ய, ஆட்கொண்டருளி, ௩ஞ்சு-தனை 7 அஞ்ச அழியாமல்‌
ஊண்‌ ஆக உண்டருளும்‌ உத்தரகோசமங்கைக்‌
கோண்‌ ஆர்‌ பிறைச்‌ சென்னிக்‌ கூத்தன்‌; குணம்‌ பரவி,
பூண்‌ ஆர்‌ வன 8 முலையீர்‌/-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ! (8) 8 அழ$ய

குற்றம்‌ நீக்கி ஆண்டான்‌

332. மாது? 9 ஆடு 10 பாகத்தான்‌;
ம்‌ ன்‌; உத்தர
்‌ கோசமங்‌ வகைச்‌த்‌ to9 உமையம்மை
damedanp
ST SIT ஆடு கொன்றைச்‌ சடையான்‌) அடியாருள்‌ 71 பூத்தாது
12 குற்றம்‌ களைந்து
கோதாட்டி3 நாயேனை ஆட்கொண்டு, என்‌ தொல்‌ பிறவித்‌
தீது ஓடாவண்ணம்‌ திகழ, பிறப்பு அறுப்பான்‌;
காதுஆடு குண்டலங்கள்‌ பாடிக்கசிந்து அன்பால்‌
ஆடாமோ! (6) 18 தாமரை மொட்டு
போது3 8ஆடு பூண்‌ முலையீர்‌/-பொன்‌-ஊசல்‌

பணிங்தார்‌ பாவங்கள்‌ போக்குவான்‌

333, உன்னற்கு14 அரிய திரு உத்தரகோசமங்கை 14 எணணுதற்கு
மன்னிப்‌18 பொலிந்து இருந்த, மா மறையோன்‌-தன்‌ புகழே 15 நிலைபெற்று
பேசி
பன்னிப்‌16 பணிந்து இறைஞ்ச, பாவங்கள்‌ பற்று அறுப்பான்‌,:16 பலகால்‌
அன்னத்தின்‌ மேல்‌ ஏறி ஆடும்‌ அணி மயில்‌ போல்‌-- டி- 17 இருக்கோலம்‌
என்‌ அத்தன்‌) என்னையும்‌ ஆட்கொண்டான்‌) எழில்‌37பா
பொன்‌ ஒத்த பூண்‌ முலையீர்‌ /-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ!
238 திருவாசகம்‌

A
௩௩௪, கோல வரைக்‌ குடுமி வந்து குவலயத்துச்‌
சால வமுதுண்டு தாழ்கடலின்‌ மீதெழுந்து
ஞால மிகப்பரிமேற்‌ கொண்டு ஈகமையாண்டான்‌
சீலம்‌ திகழுந்‌ திருவுத்தர கோசமங்கை
மாலுக்‌ கரியானை வாயார காம்பாடிப்‌
பூலித்‌ தகங்குழைந்து பொன்னாச லாடாமோ,

௩௩௫. தெங்குலவு சோலைத்‌ திருவுத்தர கோசமங்கை

தங்குலவு சோதித்‌ தனியுருவம்‌ வந்தருளி
எங்கள்‌ பிறப்பறுத்திட்‌ டெந்தரமு மாட்கொள்வான்‌
பங்குலவு கோதையுக்‌ தானும்‌ பணிகொண்ட
கொங்குலவு கொன்றைச்‌ சடையான்‌ குணம்‌ பரவிப்‌
பொங்குலவு பூண்முலையீர்‌ பொன்னூச லாடாமோ,
 திருப்பொன்‌ ஊசல்‌ 239

அகம்‌ குழைந்து ஆடுவோம்‌

384, கோல வரைக்‌ குடுமி] வந்து, குவலயத்துச்‌ 2 1 அழகிய கைலைமலையின்‌
சால அமுது உண்டு, தாழ்‌ கடலின்‌ மீது எழுந்து, 2 evasion
ஞாலம்‌? மிக,4 பரி5 மேற்கொண்டு, நமை ஆண்டான்‌; 3 நிலவுலகம்‌
சீலம்‌ திகழும்‌ திரு உத்தரகோசமங்கை, 5 குதிரை
மாலுக்கு அரியானை வாய்‌ ஆர நாம்‌ பாடி,
பூலித்து,5 அகம்‌ குழைந்து-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ! (8)0 புள£த்து, பூரித்து

கொன்றைச்‌ சடையான்‌ குணம்‌ பரவுவோம்‌

835, தெங்கு" உலவு சோலைத்‌ திரு உத்தரகோசமங்கை i See siensGenp
தீங்கு, உலவு? சோதித்‌ தனி உருவம்‌ வந்தருளி, 9 சூழ்நீத, சோதிஉலவு
எங்கள்‌ பிறப்பு அறுத்திட்டு, எம்‌ தரமும்‌3௦ ஆட்கொள்வான்‌, 10 தகுதியும்‌,
வகையும்‌
'பங்கு உலவு கோதையும்‌, தானும்‌, பணி கொண்ட
கொங்கு33/
உலவு கொன்றைச்‌ சடையான்‌, குணம்‌ பரவி, 114 மணம்‌
பொங்கு உலவு பூண்‌ முலையீர்‌/-பொன்‌-ஊசல்‌ ஆடாமோ! (9) 18 வீசுின்ற

@ og ஐ
“ந FFGQDDUUD.
240 திருவாசகம்‌

பதினேழாவது

அன்னைப்பத்து

ஆத்துமபூரணம்‌
(கலிவிருத்தம்‌)

க
16.16. ir. வேத மொழியர்வெண்‌ ணிீற்றர் செம்‌ மேனியர்‌
நாதப்‌ பறையின ரன்னே யென்னும்‌
நாதப்‌ பறையினர்‌ கான்முகன்‌ மாலுக்கு
காதரிந்‌ நாதனா ரன்னே யென்னும்‌

உ.

௩௩௭, கண்ணஞ்்‌ சனத்தர்‌ கருணைக்‌ கடலின

ருண்ணின்‌ றுருக்குவ ரன்னே யென்னு
முண்ணின்‌ றுருக்கி யுலப்பிலா வானந்தக்‌
கண்ணீர்‌ தருவரா லன்னே யென்னும்‌.

௩௩௮. ஙித்த மணாளர்‌ நிரம்ப வழகியர்‌

சித்தத்‌ திருப்பரா லன்னே யென்னுஞ்‌
சித்தக்‌ திருப்பவர்‌ தென்னன்‌ பெருந்துறை
அத்தரா னந்தரா லன்னே யென்னும்‌,

௬
௩௩௯, ஆடரப்‌ பூணூடைத்‌ தோல்பொடிப்‌ பூசிற்றோர்‌
வேட மிருந்தவா றன்னே யென்னும்‌
வேட மிருந்தவா கண்டுகண்‌ டென்னுள்ளம்‌
வாடு மிதுவென்னே யன்னே யென்னும்‌.
 அன்னைப்‌ பத்து 241

பதினேழாவது

அன்னைப்‌ பத்து
ஆத்தும பூரணம்‌

இக்நாதனாரே நாதர்‌
336. வேத மொழியர்‌, வெள்‌-கீற்றர்‌, செம்‌-மேனியர்‌,
Br Bi பறையினர்‌ ; அன்னே 1-- என்னும்‌: i நாத தத்துவத்தின்‌
நாதப்‌ பறையினர்‌, நான்முகன்‌ மாலுக்கும்‌ *்‌ 5
நாதர்‌,8 இந்‌ காதனார்‌; அன்னே 1--என்னும்‌. (டு உ தலைவர்‌

ஆனந்தக்‌ கண்ணீர்‌ தருகிறார்‌

337. கண்‌ அஞ்சனத்கர்‌,? கருணைக்‌ கடலினர்‌, 9 மைதீட்டப்‌ பெற்றவர்‌
உள்‌ நின்று உருக்குவர்‌ ; அன்னே 1--என்னும்‌:
உள்‌ நின்று உருக்கி, உலப்பு இலா ஆனந்தக்‌ க அளவு
கண்ணீர்‌ தருவரால்‌; அன்னே !/--என்னும்‌. (2)

சித்தத்து அழகியார்‌
999, நித்த மணாளர்‌, நிரம்ப அழகியர்‌,
!--என்னும்‌ :
சித்தத்து இருப்பரால்‌; அன்னே பெருந்துறை
சித்தத்து இருப்பவர்‌ தென்னன்‌ 1/-- என்னும்‌. (8)
ஆனக்தரால்‌5 அன்னே
அத்தர்‌,

என்‌ உள்ளம்‌ வாடும்‌

ஓர்‌. 5 பாம்பு
339. ஆடு அர, பூண்‌)$ உடை, தோல்‌;பொடிப்‌£பூசித்று 6 திருநீறு
வேடம்‌ இருந்த ஆறு! அன்னே / என்னும்‌
வேடம்‌ இருந்தவா, கண்டு-கண்டு, என்‌ உள்ளம்‌
(4)
வாடும்‌; இது என்னே /-அன்னே 1. என்னும்‌.

16
242 திருவாசகம்‌

௫
௩௪௦. நீண்ட கரத்தர்‌ நெறிதரு குஞ்சியர்‌
பாண்டிஈகள்‌ னாடரா லணன்னே யென்னும்‌
பாண்டிகள்‌ னாடர்‌ பரந்தெழு சிந்தையை
யாண்டன்பு செய்வரா லன்னே யென்னும்‌.
௭
௩௪௯, உன்னம்‌ கரியசீ ௬த்தர மங்கையர்‌
மன்னுவ தென்னெஞ்சி லன்னே யென்னும்‌
மன்னுவ தென்னெஞ்சின்‌ மாலயன்‌ காண்கிலா
ரென்ன வதிசய மன்னே யென்னும்‌.
or
௩௪௨. வெள்ளைக்‌ கலிங்கத்தர்‌ வெண்டிரு முண்டத்தர்‌
பள்ளிக்குப்‌ பாயத்த ரன்னே யென்னும்‌
பள்ளிக்குப்‌ பாயத்தர்‌ பாய்பரி மேல்கொண்டென்‌
னுள்ளங்‌ கவர்வரா லன்னே யென்னும்‌.

A
௩௪௩. தாளி யறுகினர்‌ சந்தனச்‌ சாந்தின
ராளெம்மை யான்வரா லன்னே பென்னும்‌
ஆளெம்மை யாளு மடிகளார்‌ தங்கையி
ரள மிருந்தவா றன்னே யென்னும்‌,
a

௩௪௪. தையலோர்‌ பங்கினர்‌ தாபத வேடத்த

ரையம்‌ புகுவரா லன்னே யென்னும்‌
ஐயம்‌ புகுந்தவர்‌ போதலு மென்னுள்ளம்‌
றையுமிது வென்னே யன்னே யென்னும்‌.
aD
௩௪௫. கொன்றை மதியமுங்‌ கூவிள மத்தமுந்‌
துன்றிய சென்னிய ரன்னே யென்னுக்‌
துன்றிய சென்னியின்‌ மத்தமுன்‌ மத்தமே .
யின்றெனக்‌ கானவா றன்னே யென்னும்‌.

=, 8 s
 அன்னைப்‌ பத்து 243

ஓடும்‌ உள்ளத்தை ஓடுக்கினார்‌

340. நீண்ட ap sot நெறிதரு? குஞ்சியர்‌,5 1. கையை உடையவர்‌
2 நதெருங்யே
பாண்டி நல்‌ காடரால்‌; அன்னே [-என்னும்‌: 9 தலைமயிரை உடையவர்‌
பாண்டி. நல்‌ காடர்‌ பரந்து எழு சிந்தையை
ஆண்டு அன்பு செய்வரால்‌; அன்னே [-என்னும்‌. (6)

என்ன அதிசயம்‌
341. உண்ணற்கு4 அரிய சீர்‌ உத்தர மங்கையர்‌ & எண்ணுதற்கு
மன்னுவது£ என்‌ மெஞ்சில்‌; அன்னே !-என்‌ னும்‌: 5 நிலைத்திருப்பது
மன்னுவது என்‌ கெஞ்சில்‌; மால்‌, அயன்‌, காண்‌ கிலார்‌;
என்ன அதிசயம்‌! அன்னே!-என்னும்‌. (6)

உள்ளம்‌ கவர்ந்தார்‌
342, வெள்ளைக்‌ கலிங்கத்தர்‌,6 வெண்‌ திருமுண்டத்தர்‌,£ 6 ஆடையை உடையவர்‌
* மூனறு வரிகளாக
பள்ளிக்‌ குப்பாயத்தர்‌;8 அன்னே!-என்னும்‌: அணிநத தஇருநீற்றை
பள்ளிக்‌ குப்பாயத்தர்‌ பாய்பரி? மேற்கொண்டு, என்‌ உடையவா
8 அரசாக்குரியசட்டை
உள்ளம்‌ கவர்வரால்‌; அன்னே!-என்னும்‌. (7) அணிந்தவர்‌
9 தாவும்‌ குதிரை
ஆளும்‌ அடிகளார்‌
343, காளி3௦ அறுகினர்‌, சந்தனச்‌ சாந்தினர்‌,13 10 கணுக்களில்‌ இளைக்கும்‌.
இயல்புடையது.
ஆள்‌ எம்மை ஆள்வரால்‌; அன்னே !/-என்னும்‌?
11 இருநீறறினா; குறம்‌
ஆள்‌ எம்மை ஆளும்‌ அடிகளார்‌-தம்‌ கையில்‌ பணிந்தவர்‌
தாளம்‌ இருந்த ஆறு! அன்னே 1-என்னும்‌, (8

என்‌ உள்ளம்‌ நைகின்றதே!

344, தையல்‌12.ஓர்‌ பங்கினர்‌, தாபத,15 வேடத்தர்‌, 12 பெண்டஉமையம்மை
ஐயம்‌ புகுவரால்‌! அன்னே/-என்னும்‌: 13 gar
ஐயம்‌ புகுந்து அவர்‌ போதலும்‌, என்‌ உள்ளம்‌
கையும்‌; இது என்னே! அன்னே [-என்னும்‌. (9)

பித்தேறினேன்‌/
4 14 இங்களும்‌, பிறையும்‌
345. கொன்றை மதியமும்‌,14 கூவிளம்‌?5 மத்தமும்‌, 35 விலவம்‌
துன்றிய37 சென்னியர்‌; அன்னே!-என்னும்‌: 16 ஊமத்தம்‌
37 நெருங்கிய
துன்றிய சென்னியின்‌ மத்தம்‌ உன்‌ மத்தமே,1* 18 பெரும்மித்து
இன்று எனக்கு ஆன ஆறு! அன்னே /-என்னும்‌. (10)

தேத்த.
244 திருவாசகம்‌

பதினெட்டாவது

குயிற்பத்து
ஆத்துமவிரக்கம்‌

(ஆசிரிய விருத்தம்‌)
க்‌

௩௫௭, கீத மினிய குயிலே கேட்டியே லெங்கள்‌ பெருமான்‌

பாத மிரண்டும்‌ வினவிற்‌ பாதாள மேழினுக்‌ கப்பாற்‌
சோதி மணிமுடி சொல்லிற்‌ சொல்லிறந்து நின்ற தொன்மை
யாதிகுணமொன்று மில்லா னந்தமி லான்வரக்‌ கூவாய்‌,

உ
௩௪௭. ஏர்தரு மேழுல கேத்த வெவ்வுரு வுந்தன்‌ னுருவா
யார்கலி சூழ்தென்‌ னிலங்கை யழகமர்‌ வண்டோ தரிக்குப்‌
பேரரு ளின்ப மளித்த பெருந்துறை மேய பிரானைச்‌
சீரிய வாயாற்‌ குயிலே தென்பாண்டி. நாடனைக்‌ கூவாய்‌,

௩௪௮, நீல வுருவிற்‌ குயிலே நீண்மணி மாட நிலாவுங்‌

கோல வழகிற்‌ றிகழுங்‌ கொடிமங்கை யுள்ளுறை கோயி ற்‌
சீலம்‌ பெரிது மினிய திருவுத்‌ தரகோச மங்கை
ஞாலங்‌ விளங்க விருந்த நாயக னைவரக்‌ கூவாய்‌,

ச்‌

௩௪௯, தேன்பழச்‌ சோலை பயிலுஞ்‌ சிறுகுயி லேயிது கேணீ

வான்பழித்‌ திம்மண்‌ புகுந்து மனிதரை யாட்கொண்ட வள்ள
லூன்பழித்‌ துள்ளம்‌ புகுந்தென்‌ இணர்வது வாய வொருத்தன்‌
மான்பழித்‌ தாண்டமென்‌ னோக்கி மணாளனை நீவரக்‌ ௯.வாய்‌,
 குயில்‌-பத்து 245

பதினெட்டாவது

குயில்‌-பத்து
ஆத்தும இரக்கம்‌

சொல்லுக்கு அடங்காது
346, கீதம்‌ இனிய குயிலே! கேட்டியேல்‌, எங்கள்‌ பெருமான்‌
பாதம்‌ இரண்டும்‌ வினவின்‌, பாதாளம்‌3ஏழினுக்கு அப்பால்‌; 1 கழுலகம்‌
6 ணிமட சொல்லின்‌ சொல்‌ இறுர்‌ ்‌ ்‌ $ காலம்‌ கடந்த
சாதி மணிமுடி சொல்லின்‌,சொல்‌ இறந்து நின்ற தொன்மை;53 பழமை
ஆதி) குணம்‌ ஒன்றும்‌, இல்லான்‌ ; அந்தம்‌ இலான்‌; வரக்‌ கூவாய்‌! ம

வண்டோதரிக்கு அருளினான்‌
8 அழ்கு
347, ஏர்‌8தரும்‌ ஏழ்‌ உலகு ஏத்த, எவ்‌உருவும்‌ தன்‌ உரு ஆய்‌, & கடல்‌
ஆர்கலி4சூழ்‌ தென்‌ இலங்கை,” அழகு அமர்‌ வண்டோதரிக்கு,
பேர்‌ அருள்‌ இன்பம்‌ அளித்த பெருந்துறை மேய பிரானை, 8 நிறந்த
சீரிய வாயால்‌, குயிலே! தென்‌ பாண்டி காடனை; கூவாய்‌ (2)

ஞாலம்‌ விளங்க இருந்தான்‌ 6 சொடிபோன்ற

பெண்‌ - உமை
யம்மை
348, நீல உருவின்‌ குயிலே! நீள்‌ மணர்‌ மாடம்‌ நிலாவும்‌
7 நெறியும்‌.
கோல அழகின்‌ திகழும்‌ கொடி மங்கை உள்ளுறை கோயில்‌,
சீலம்‌£பெரிதும்‌ இனிய திரு-உத்தரகோச மங்கை, 8 aman
நாயகனை, வரக்‌ கூவாய்‌! (9)
ஞாலம்‌*விளங்க இருந்த
0 ste0
வான்‌ பழித்து மண்‌ புகுந்தான்‌
நீ, தலிக்கும்‌.
349, தேன்‌ பழச்‌ சோலை பயிலும்‌?சிறு குயிலே! இது கேள்‌ வள்ளல் ‌;
ு, மனிதர ை ஆட்க ொண்ட
வான்‌ பழித்து, இம்‌ மண்‌ புகுந்த
ஆய ஒருத்தன்‌ ;
ஊன்‌ பழித்து, உள்ளம்‌ புகுந்து, என்‌ உணர்வு-அது
னை, நீ வரக்‌ கூவாய்‌! (4)
மான்‌ பழித்து ஆண்ட மென்‌ நோக்கி மணாள
246 திருவாசகம்‌

௩௫ல்‌. சுந்தரத்‌ தின்பக்‌ குயிலே கூழ்சுடர்‌ ஞாயிறு போல. ,

அந்தரத்‌ தேகின்‌ நிழிந்திங்‌ கடியவ ராணா யறுப்பான்‌
முந்து நடுவு முடிவு மாகிய மூவ, ஈடியாச்‌
சிந்துரச்‌ சேவடி யானைச்‌ கேரக னைவரக்‌ கூவாய்‌.
௬
௩௫௧. இன்பக்‌ தரு குயிலே யேழுல கும்முழு தாளி
அன்ப ஏமுதளித்‌ தூறு மானந்தன்‌ வான்வந்த தேவன்‌ '
ஈன்பொன்‌ மணிச்சுவ டொத்த ௩ற்பரி மேல்வரு வானைக்‌
“கொம்பின்‌ மிழற்றுங்‌ குயிலே கோகழி நாதனைக்‌ கூவாய்‌.
ள்‌

, உன்னை யுகப்பன்‌ குயிலே யுன்றுணைத்‌ தோறியு மாவன்‌

பொன்னை யழித்தகன்‌ மேனிப்‌ புகழிற்‌ நிகழு மழகன்‌
மன்னன்‌ பரிமிசை வந்த வள்ளல்‌ பெருந்துறை மேய
தென்னவன சேரலன்‌ சோழன்‌ சீர்ப்புயங்‌ கன்வரக்‌ கூவாய்‌

௮]
, வாவிங்கே நீகுயிற்‌ பிள்ளாய்‌ மாலொடு நான்முகன்‌ றேடி
யோவியவ ருன்னி நிற்ப வொண்டழல்‌ விண்பிளக்‌ தோங்கி
மேவியன்‌ றண்டங்‌ கடந்து விரிசுட ராய்கின்ற மெய்யன்‌
தாவி வரும்பரிப்‌ பாகன்‌ றாழ்சடை யோன்‌ வரக்‌ கூவாய்‌.
௯
, காருடைப்‌ பொன்‌ றிகழ்‌ மேனிக்‌ கடிபொழில்‌ வாழுங்‌ குயிலே
சீருடைச்‌ செங்கம லத்திற்‌ மிகழுரு வாகிய செல்வன்‌
பாரிடைப்‌ பாதங்கள்‌ காட்டிப்‌ பாச மறுத்தெனை யாண்ட
ஆருடை யம்பொனின்‌ மேனி யமுதினை நீவரக்‌ கூவாய்‌.
aw
௩௫௫. கொந்தண வும்பொழிற்‌ சோலைக்‌ கூங்குயி லேயிது கேணி
யந்தண னாகிவக்‌ திங்கே யழகிய சேவடி காட்டி
யெக்தம ராமிவ னென்றிங்‌ கென்னையு மாட்கொண்‌ ௨ருளுஞ்‌
செந்தழல்‌ போற்றிரு மேனித்‌ தேவர்‌ பிரான்வரக்‌ கூவாய்‌.

இ ~
ஐ
 குயில்பத்து. 247

வான்‌ நின்று இழிந்த ஞாயிறுவோ 7

950. -சுந்தரத்து இன்பக்‌ குயிலே! சூழ்‌ ௬டர்‌ ஞாயிறு போல, 3 வானத்திலே
அக்தரத்தே1 நின்று இழிந்து, இங்கு, அடியவர்‌ ஆசை அறுப்பான்‌)
முந்தும்‌, ஈடுவும்‌, முடிவும்‌, ஆகிய மூவர்‌ அறியாச்‌ உ வெப்பு நிற
சிந்துரச்‌2 சேவடியானை, சேவகனை,5 வரக்‌ கூவாய்‌/ (5) 5 eon Bley
பெருமானை-
இன்பம்‌ தரும்‌ அன்பன்‌ காப்பவனை.

இன்பம்‌ தருவன்‌; குயிலே! ஏழ்‌ உலகும்‌ முழுது ஆளி)* & ஆளுின்றவன்‌

_ 851.
அன்பன்‌; அமுது அளித்து ஊறும்‌ ஆனந்தன்‌; வான்‌ வந்த தேவன்‌;
நன்‌ பொன்‌ மணிச்‌ ௬வடு5 ஒத்த ௩ல்‌ பரி$மல்‌ வருவானை, 5 அஙகவடி,
கொம்பின்‌ மிழற்றும்‌? குயிலே! கோகழி நாதனை, கூவாய்‌! (6) இருபுறமும்‌
வேந்தன்‌ தொங்கும
அடிவைக்கும்‌
மூலவந்த
ந்தன்‌
6 waraabnseton*
352. உன்னை உகப்பன்‌);5 குயிலே! உன்‌ துணைத்‌ தோழியும்‌ ஆவன்‌; * கூவும்‌
பொன்னை அழித்த ௩ல்‌ மேனிப்‌ புகழின்‌ திகழும்‌ அழகன்‌, 38 அிறம்புவேன
. . 5 : 9 மி
மன்னன்‌, பரிமிசை? வந்த வள்ளல்‌, பெருந்துறை மேய இ “
தென்னவன்‌, சேரலன்‌, சோழன்‌, சீர்ப புயங்கன்‌,10 வரக்‌ கூவாய்‌/ (7)
்‌ 10 பாம்புகளை

அண்டம்‌ கடந்த விரிசுடர்‌ அணிந்தவன்‌

353, வா, இங்கே, நீ, குயில்‌-பிள்ளாய்‌! மாலொடு நான்முகன்‌ தேடி, 7 இனத
ஓவி,11 அவர்‌ உன்னி32ஙிற்ப, ஓண்தழல்‌ விண்‌ பிளந்து ஓங்கி, 1 எண்ணி.
மேவி, அன்று, அண்டம்‌ கடந்து, விரி சுடர்‌ ஆய்‌, ரின்‌ஐ மெய்யன்‌?
தாவிவரும்‌ பரிப்பாகன்‌; தாழ்‌ சடையோன்‌) வரக்‌ கூவாய்‌! (8)

பொன்மேனி அழுது
354. கார்‌? உடைப்‌ பொன்‌ திகழ்‌ மேனி, கடி34பொழில்‌ வாழும்‌, குயிலே!
BR oO
சீர்‌ உடைச்‌ செம்‌-கமலத்தில்‌ திகழ்‌ உரு ஆகிய செல்வன்‌;
பாரிடைப்‌15 பாதங்கள்‌ காட்டி, பாசம்‌ அறுத்து, எனை ஆண்ட 15 உலகததில்‌
7169 oo ம்பொனின்‌ மோனி ஊனை, நீ, வரக்‌ கூவாய்‌! (9)
a அமுதி ்‌ 16 ஆத்தி மலர்‌
ணை
* என்‌ தமராம்‌ இவன்‌: என்றான்‌
&)
355, கொக்து1? அணவும்‌36 பொழில்‌ சோலைக்‌ கூம்‌19 குயிலே! இது கேள்‌
அந்தணன்‌ ஆகி வந்து, இங்கே, அழகிய சேவடி காட்டி,
‌ ஆட்கொண்டருளும்‌
எம்‌ தமர்‌2௦ ஆம்‌ இவன்‌ * என்று, இங்கு, என்னையும்
(19)
செம்‌-தழல்‌ போல்‌ திருமேனித்‌ தவர்‌ பிரான்‌, வரக்‌ கூவாய்‌! 37 பூங்கொத்து
்‌ 18 மேல்‌ நோக்கச்‌
செல்லும
39 கூவும்‌
௨0 உறவினர்‌_
ல்‌ ஜீ - 22) சோத்தவர்‌
248 திருவாசகம்‌

பத்தொன்பதாவது
திருத்தசாங்கம்‌
அடிமை கொண்ட முறைமை
(நேரிசை வெண்பா)

. ஏராரி ளங்கிளியே யெங்கள்‌ பெருந்துறைக்கோன்‌

சீரார்‌ திருநாமந்‌ தேர்ந்துரையாய்‌.ஆரூரன்‌
செம்பெருமான்‌ வெண்மலரான்‌ பாற்கடலான்‌ செப்புவபோ
டஇலெம்பெருமான்‌ ஜேவர்‌ பிரானென்று.

௩௫௭. ஏதமிலா வின்சொன்‌ மரகதமே யேழ்பொழிற்கும்‌

காதனமை யாளுடையா னாடுரையாய்‌--காதலவர்க்‌
கன்பாண்டு மீளா வருள்புரிவானா டென்றும்‌
தென்பாண்டி நாடே தெளி.

௩.

. தாதாடு பூஞ்சோலைத்‌ தத்தாய்‌ நமையாளும்‌

மாதாடும்‌ பாகத்தன்‌ வாழ்பதியென்‌--கோதாட்டிப்‌
பத்தரெல்லாம்‌ பார்மேற்‌ சிவபுரம்போற்‌ கொண்டாடும்‌
உத்தர சோசமங்கை யூர்‌.

. செய்யவாய்ப்‌ பைஞ்சிறகிற்‌ செல்வீரகஞ்‌ சிந்தைசேர்‌

ஐயன்‌ பெருந்துறையா னாறுரையாய்‌--தையலாய்‌
வான்வந்த சிந்தை மலங்கழுவ வந்திழியு
மானந்தங்‌ காணுடையா ஸனாறு.
 திருத்தசாங்கம்‌ 249

பத்தொன்பாதாவது

திருத்தசாங்கம்‌
அடிமை கொண்ட முறைமை

பெயர்‌
356. ஏர்‌௩ஆர்‌ இளம்‌ கிளியே! எங்கள்‌ பெருந்துறைக்‌ கோன்‌ ம அழகு
சீர்‌ ஆர்‌ திரு காமம்‌ தேர்ந்து உரையாய்‌-* ஆரூரன்‌,
செம்‌-பெருமான்‌ ”, வெள்‌-மலரான்‌, பால்‌-கடலான்‌, செப்புவ போல்‌,
*எம்‌-பெருமான்‌, தேவர்‌ பிரான்‌ ”, என்று, (1)

நாடு
357, ஏதம்‌ . இலா இன்சொல்‌ மரகதமே!8
.
ஏழ்பொழிற்கும்‌
்‌
28 குற்றம்‌
பச்சை மணியே-
காதன்‌, நமை ஆளுடையான்‌,, நாடு உரையாய்‌-காதலவர்க்கு பைங்களியே
அன்பு ஆண்டு, மிளா அருள்‌ புரிவான்‌ காடு, என்றும்‌,
தென்‌ பாண்டி நாடே, தெளி, (2)

உளர்‌
358, தாது4 a0 u@Gerrws shart! monw gap nen
2 2 2 . க 4

மாது ஆடும்‌ பாகத்தன்‌ 5 வாழ்‌ பதி என்‌ ?-கோதாட்டிப்‌6 8 சிவபெருமான்‌

க ‘ * . : . : : 6 Bane
பத்தர்‌? எல்லாம்‌ பார்மேல்‌, சிவபுரம்‌ போல்‌, கொண்டாடும்‌ ர அடியார்‌
உத்தரகோச மங்கை ஊர்‌, (3)

யாறு
359. செய்ய? வாய்ப்‌ பைம்‌-சிறகின்‌ செல்வீ!? நம்‌ சிந்தை சேர்‌ 8 Fags
ஐயன்‌, பெருந்துறையான்‌, ஆறு உரையாய்‌-தையலாய்‌/10 10 பெண்ணே
வான்‌ வந்த சிந்தை மலம்‌ கழுவ வந்து இழியும்‌
ஆனந்தம்‌ காண்‌, உடையான்‌ ஆறு. (4)
250 திருவாசகம்‌

௫
1h. Sr), கிஞ்சுகவா யஞ்சுகமே கேடில்‌ பெருந்துறைக்கோன்‌
மஞ்சு மருவு மலைபகராய்‌ - நெஞ்சத்‌
திருளகல வாள்வீசி யின்பமரு முத்தி
யருளுமலை யென்பதுகா ணாய்ந்து.

௬
1b. dir, இப்பாடே வந்தியம்பு கூடுபுக லென்கிளியே
ஒப்பாடாச்‌ சீருடையா ஞூர்வதென்னே - எப்போதும்‌
தேன்புரையுஞ்‌ சிந்தையராய்த்‌ தெய்வப்பண்‌ ணேத்திசைப்ப
வான்புரவி பூரு மகிழ்ந்து,
எ
௩௭௮... கோற்றேன்‌ மொழிக்கிள்ளாய்‌ கோதில்‌ பெருக்துறைக்கோன்‌
மாற்றாரை வெல்லும்‌ படைபகராய்‌ - ஏற்ரார்‌
அழுக்கடையா கெஞ்சுருக மும்மலங்கள்‌ பாயும்‌
கழுக்கடைகாண்‌ கைக்கொள்‌ படை,

A
. இன்பான்‌ மொழிக்கிள்ளா யெங்கள்‌ பெருந்துறைக்கோண்‌
முன்பான்‌ முழங்கு முரசியம்பாய்‌ - அன்பால்‌
பிறவிப்‌ பகைகலங்கப்‌ பேரின்பத்‌ தோங்கும்‌
பருமிக்க நாதப்‌ பறை,

௯
1h. Sr F, ஆய மொழிக்கின்ளா யள்ளுறு மன்பர்பால்‌
மேய பெருந்துறையான்‌ மெய்த்தாரென்‌ - தீயவினை
காளுமணு காவண்ண நாயேனை யாளுடையான்‌
தாளியறு காமுவந்த தார்‌.

௰
௩௬௫. சோலைப்‌ பசுங்கிளியே தூரீர்ப்‌ பெருந்துறைக்கோன்‌
கோலம்‌ பொலியுங்‌ கொடிகூறாய்‌ - சாலவும்‌
ஏதிலார்‌ துண்ணென்ன மேல்விளங்கி யேர்காட்டுங்‌
கோதிலா வேறாங்‌ கொடி

| AGFA mrbcisurd,
 திருத்தசாங்கம்‌ 251

மலை
360. கிஞ்சுக1வாய்‌ அம்‌-சுகமே 18 கேடு இல்‌ பெருந்துறைக்‌ கோன்‌" “5 “போன்ற
மஞ்சு3 மருவு மலை பகராய்‌--கெஞ்சத்து 8 அழகிய கிளியே
இருள்‌ அகல வாள்‌* வீசி, இன்பு அமரும்‌ முத்தி 1 oat
அருளும்‌ மலை என்பது காண்‌, ஆய்ந்து. (5)

ஊர்தி
361. இப்‌ பாடே வந்து, இயம்பு; கூடு புகல்‌ என்‌? கிளியே! 5 பக்கமே
ஒப்பு ஆடாச்‌ சீர்‌ உடையான்‌ ஊர்வது என்னே ?2--எப்போதும்‌
தேன்‌ புரையும்‌5சிந்தையர்‌ ஆய்‌, தெய்வப்‌ பண்‌ ஏத்து இசைப்ப, 952
வான்‌ புரவி? ஊரும்‌, மகிழ்ந்து. (8)? @ B00

படை
362. கோல்‌-தேன்‌ மொழிக்‌ கிள்ளாய்‌! கோது8 இல்‌ பெருந்துறைக்‌ கோன்‌,
மாற்றாரை வெல்லும்‌ படை பகராய்‌--ஏற்றார்‌ 8 குற்றம்‌
அழுக்கு அடையா நெஞ்சு உருக, மும்‌ மலங்கள்‌ பாயும்‌
கழுக்கடை 9 காண்‌, கைக்கொள்‌ படை, (7)3 சூலம்‌

முரசு
363. இன்‌ பால்மொழிக்‌10கிள்ளாய்‌! எங்கள்‌ பெருந்துறைக்‌ கோன்‌ 10 பால்போன்ற
முன்பால்‌ முழங்கும்‌ முரசு இயம்பாய்‌--அன்பால்‌, இனி௰ மொழி
பிறவிப்‌ பகை கலங்க, பேரின்பத்து ஓங்கும்‌,
பரு மிக்க காதப்‌3 பறை. (sy நாததத்தவ்‌

மாலை
364, ஆய மொழிக்‌ கிள்ளாய்‌! அள்ளுறும்‌18அன்பர்பால்‌ 18 மிகவும்‌ உள்‌
மேய பெருக்துறையான்‌ மெய்த்‌ தார்‌ என்‌ 7--தீயவினை anh BG
நாளும்‌ அணுகாவண்ணம்‌ நாயேனை ஆளுடையான்‌,
தாளி அறுகு ஆம்‌, உவந்த தார்‌. (9)

கொடி
365. சோலைப்‌ பசும்‌-கிளியே! தூ நீர்ப்‌ பெருங்துறைக்‌ கோன்‌
கோலம்‌ பொலியும்‌ கொடி. கூருய்‌,--சாலவும்‌, 13 அழகு
ஏதிலார்‌? *துண்‌-என்ன *5மேல்‌ விளங்கி ஏர்‌ காட்டும்‌ ‘ க்க
கோது இலா ஏறு 8ஆம்‌, கொடி. (10)18 cas

| திருச்சி ற்றம்பலம்‌,
252 திருவாசகம்‌

இருபதாவது
திருப்பள்ளி யெழுச்சி
திரோதானசுத்தி

(ஆசிரிய விருத்தம்‌)

க
ளார்‌. போற்றியென்‌ வாழ்முத லாகிய பொருளே
புலர்ந்தது பூங்கழற்‌ கிணை துணை மலர்கொண்
டேற்றிஙின்‌ றிருமுகத்‌ தெமக்கருண்‌ மலரு
மெழினகை கண்டுகின்‌ றிருவடி. தொழுகோஞ்‌
சேற்றிதழ்க்‌ கமலங்கண்‌ மலருந்தண்‌ வயல்சூழ்‌
திருப்பெருக்‌ துறையுறை சிவபெரு மானே
ஏற்றுயர்‌ கொடியுடை யாயெமை யுடையாய்‌
எம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே,

- அருணனிக௰்‌ திரன்றிசை யணுகின னிருள்போ

யகன்றது வுதயறின்‌ மலர்த்திரு முகத்தின்‌
கருணையின்‌ சரிய செழவெழ ஈயனக்‌
கடிமலர்‌ மலரமற்‌ றண்ணலங்‌ கண்ணாற்‌
திரணிரை யறுபத முரல்வன விவையோர்‌
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவபெரு மானே
யருணிதி தரவரு மானந்த மலையே
அலைகட லேபள்ளி யெழுந்தரு எாயே,
 திருப்பள்ளி எழுச்சி 2௦8

இருபதாவது
திருப்பள்ளி எழுச்சி
திரோதான சுத்தி

புலர்ந்தது பொழுது
966, போற்றி! என்‌ வாழ்‌ முதல்‌ ஆகிய பொருளே!
புலர்ந்தது; பூம்‌-கழற்கு இணை துணை மலர்‌ கொண்டு
ஏற்றி, கின்‌ திருமுகத்து எமக்கு அருள்‌ மலரும்‌
எழில்‌ நகை கண்டு, ஙின்‌ திருவடி கொழுகோம்‌-
சேற்று இதழ்க்‌ கமலங்கள்‌! மலரும்‌ தண்‌ வயல்‌ சூழ்‌ 3 தாமரை மலர்‌
திருப்பெருந்துறை உறை சிவபெருமானே! ee
Fi? awit கொடி உடையாய்‌! எமை உடையாய்‌! 3 எருது எழுதிய
எம்பெருமான்‌! பள்ளி எழுந்தருளாயே! (1)

அகன்றது இருள்‌ 8 கதிரவனுடைய

டு ட so 4 . 4 தேர்‌ ன்‌
967. அருணன்‌, இக்திரன்‌-திசை அணுகினன்‌; இருள்‌ போய்‌ Gros Bons
அகன்றது; உதயம்‌ மின்‌ மலர்த்‌ திருமுகத்தின்‌ $ கண்ணாயே
கருணையின்‌ சூரியன்‌ எழ-௭ழ, நயனக்‌5 $ அண்மளள
கடி6 மலர்‌ மலர, மற்று அண்ணல்‌-அம்‌-கண்‌ ஆம்‌ 8 வரிசை
திரள்‌7 lang ® அறுபதம்‌? முரல்வன1௦ இவை ஓர்‌13- tO tee ab
திருப்பெருங்துறை உறை சிவபெருமானே! : Gzu@erpen
அருள்‌ கிதி33தர வரும்‌ ஆனந்த மலையே! I Boor
அலை கடலே! பள்ளி எழுந்தருளாயே! (2)12 செல்வம்‌
254 திருவாசகம்‌

௩.

௩௬௮. கூவின பூங்குயில்‌ கூ.வின கோழி

GHGS ஸியம்பின வியம்பின சங்க
மோவின தாரகை யொளியொளி யுதயத்‌
தொருப்படு கின்றது விருப்பொடு நமக்குத்‌
தேவ௩ற்‌ செறிகழற்‌ றாளிணை காட்டாய்‌ ்‌
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவபெரு மானே
யாவரு மறிவரி யாயெமக்‌ கெளியா
யெம்பெரு, மான்பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.

௩௬௯, இன்னிசை வீணைய ரியாழின ரொருபால்‌

இருக்கொடு தோத்திர மியம்பின ரொருபாற்‌
றுன்னிய பிணைமலர்க்‌ கையின ரொருபாற்‌
றொழுகைய ரழுகையர்‌ துவள்கைய ரொருபாற்‌
சென்னியி லஞ்சலி கூப்பின ரொருபாற்‌
அிருப்பெருக்‌ துறையுறை சிவபெரு மானே
யென்னையு மாண்டுகொண்‌ டின்னருள்‌ புரியு
மெம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தரு சாயே,

௫
௩௭௦, பூதங்க டோறுநின்‌ ராயெனி னல்லாற்‌
போக்கிலன்‌ வரவில னெனநினைப்‌ புலவோர்‌
கீதங்கள்‌ பாடுத லாடுத லல்லா ற்‌
கேட்டறி யோமுனைக்‌ கண்டறி வாரைச்‌
சீதங்கொள்்‌ வயற்றிருப்‌ பெருந்துறை மன்னா
சிந்தனைக்‌ கும்மரி யாயெங்கண்‌ முன்வற்‌
தேதங்க ளறுத்தெம்மை யாண்டருள்‌ புரியு
மெம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே,
 திருப்பள்ளி எழுச்சி 255

எழுந்தன அனைத்தும்‌
368, கூவின பூம்‌-குயில்‌; கூவின கோழி;
குருகுகள்‌? இயம்பின;3 இயம்பின சங்கம்‌; ந பறவைகள்‌
ஓவின? தாரகை&: ஒளி; ஒளி உதயத்து 3 மக்கின
. ur

ஒருப்படுகின்‌ ற.து விருப்பொடு, ௩மக்கு- & விண்மீன்‌.

தேவ! கல்‌ செறி கழல்‌ தாள்‌-இணை காட்டாய்‌! நக்ஷத்திரம்‌
திருப்பெருந்துறை உறை சிவபெருமானே!
யாவரும்‌ அறிவு-அரியாய்‌! எமக்கு எளியாய்‌!
எம்பெருமான்‌! பள்ளி எழுந்தருளாயே! 6

இயம்பினர்‌ வாழ்த்து
369. இன்‌ இசை வீணையர்‌, யாழினர்‌, ஒருபால்‌;
இருக்கொடு£ தோத்திரம்‌ இயம்பினர்‌, ஒருபால்‌; 5 இருக்குவேத
துன்னிய பிணை மலர்க்‌ கையினர்‌, ஒருபால்‌; மத்திரல்கனோடு
தொழுகையர்‌, அழுகையர்‌, துவள்கையர்‌, ஒருபால்‌;
சென்னியில்‌6 அஞ்சலி? கூப்பினர்‌, ஒருபால்‌. 6 தலைமேல்‌
திருப்பெருந்துறை உறை சிவபெருமானே! 1 கைகூப்பி
என்னையும்‌ ஆண்டுகொண்டு, இன்‌ அருள்‌ புரியும்‌
எம்பெருமான்‌! பள்ளி எழுந்தருளாயே/ (8)

பாடுகின்றார்‌ ஆடுகின்றார்‌
370. பூதங்கள்‌3 தோறும்‌ நின்றாய்‌! எனின்‌, அல்லால்‌, 8 ஐம்பூதங்கள்‌
* போக்கு இலன்‌, வரவு இலன்‌, என, கினைப்‌ புலவோர்‌,
“கீதங்கள்‌? பாடுதல்‌, ஆடுதல்‌, அல்லால்‌, 9 இசைப்பாட்டுகள்‌
கேட்டு ௮ மியோம்‌, உனைக்‌ கண்டு அறிவாரை:-
சீதம்‌ கொள்‌ வயல்‌ திருப்பெருக் துறை மன்னா!
சிந்தனைக்கும்‌ அரியாய்‌! எங்கள்‌ முன்‌ வந்து,
ஏதங்கள்‌0 அறுத்து, எம்மை ஆண்டு, அருள்புரியும்‌: 30 குற்றங்கள்‌
எம்பெருமான்‌! பள்ளி எழுந்தருளாயே! (8)
256 திருவாசகம்‌

௬
௩௭௧. பப்பற வீட்டிருந்‌ துணருகின்‌ னடியார்‌
பந்தனை வந்தறுத்‌ தாரவர்‌ பலரு ,
மைப்புறு கண்ணியர்‌ மானுடத்‌ தியல்பின்‌
வணங்குகின்‌ ரரணங்‌ கின்மண வாளா
செப்புறு கமலங்கண்‌ மலருந்தண்‌ வயல்கூழ்‌
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவபெரு மானே
யிப்பிறப்‌ பறுத்தெமை யாண்டருள்‌ புரியு
மெம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.

௭
௩௨௭. அதுபழச்‌ சுவையென வமுதென வறிதற்‌
கரிதென வெளிதென வமரரு மறியார்‌
இதுவவன்‌ றிருவுரு விவனவ னெனவே
யெங்களை யாண்டுகொண்‌ டிங்கெழுக்‌ தருளும்‌
மதுவளர்‌ பொழிற்றிரு வுத்தர கோச
மங்கையுள்‌ ளாய்திருப்‌ பெருந்துறை மன்னா
வெதுவெமைப்‌ பணிகொளு மாறது கேட்போ
மெம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.

a
௩௭௩, முந்திய முதனடு விறுதியு மானாய்‌
மூவரு மறிகில ரியாவர்மற்‌ நறிவார்‌
பந்தணை விரலியு நீயுமின்‌ னடியார்‌
பழங்குடி றொறுமெழுக்‌ தருளிய பரனே
செந்தழல்‌ புரைதிரு மேனியுங்‌ காட்டித்‌
திருப்பெரும்‌ துறையுறை கோயிலுங்‌ காட்டி
யநீதண னாவதுங்‌ காட்டிவம்‌ தாண்டா
யாரமு தேபள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.
 திருப்பள்ளி யெழுச்சி 257

வணங்குவதே இனிமையும்‌ இயல்பும்‌

371. பப்பும அற வீட்டு இருந்து உணரும்‌ நின்‌ அடியார்‌, 3 மனப்‌ பரபரப்பு
2 பிறவிப்பிணி-கட்டு
பந்தனை வந்து அறுத்தார்‌ ;--அவர்பலரும்‌, 8 மைதீட்டிய கருமை
மைப்பு உறு கண்ணியர்‌, மானிடத்து இயல்பின்‌ & தெய்வப்பெண்‌ -
உமையம்மை
வணங்குகின் றார்‌. -அணங்கின்‌& மணவாளா ! 5 இண்ணம்‌
செப்பு உறு கமலங்கள்‌ 6 மலரும்‌ தண்‌ வயல்‌ சூழ்‌ 6 தாமரை மலர்கள்‌
திருப்பெருந்துறை உறை சிவபெருமானே 1
இப்பிறப்பு அறுத்து, எமை ஆண்டு, அருள்‌ புரியும்‌
எம்பெருமான்‌ 1/ பள்ளி எழுக்தருளாயே/ (6)

இவன்‌ அவன்‌

372, அது, பழச்‌ சுவை என, அமுது என ; அறிதற்கு

அரிது என, எளிது என ; அமரரும்‌ அறியார்‌:
இது, அவன்‌ திரு உரு; இவன்‌, அவன்‌ ; எனவே
எங்களை ஆண்டு கொண்டு, இங்கு எழுந்தருளும்‌,
மது வளர்‌ பொழில்‌ திரு உத்தர கோச - 7 தேன்‌
மங்கை உள்ளாய்‌! திருப்பெருக்துறை மன்னா!
எது எமைப்‌ பணி கொளும்‌ ஆறு? அது கேட்போம்‌:
எம்‌ பெருமான்‌ 1! பள்ளி எழுந்தருளாயே[ (7)

தேடி வந்த தெய்வம்‌

373. மூந்திய முதல்‌, ௩டு, இறுதியும்‌, ஆனாய்‌)
மூவரும்‌ அறிகிலர்‌ ;) யாவர்‌ மற்று அறிவார்‌? --
பந்து அணை விரலியும்‌, நீயும்‌, நின்‌ அடியார்‌
பழம்‌ குடில்‌ஈதொறும்‌ எழுந்தருளிய பரனே 1
8 இறுவீடுகள்‌
செம்‌-தழல்‌ புரை? திருமேனியும்‌ காட்டி, 9 ஒத்த
திருப்பெருந்துறை உறை கோயிலும்‌ காட்டி,
அந்தணன்‌ ஆவதும்‌ காட்டி, வந்து ஆண்டாய்‌ !
ஆர்‌ அமுதே! பள்ளி எழுந்தருளாயே (8)

17
258 திருவாசகம்‌

௯
OTe, விண்ணகத்‌ தேவரு ஈன்ணவு மாட்டா
விழுப்பொரு ளேயுன தொழுப்படி யோங்கண்‌
மண்ணகத்‌ தேவந்து வாழச்செய்‌ தானே
வண்டிருப்‌ பெருந்துறை யாய்வழி யடியோங்‌
கண்ணகத்‌ தேகின்று களிதரு தேனே .
கடலமு தேகரும்‌ பேவிரும்‌ படியா
ரெண்ணகத்‌ தாயுல குக்குயி ரானா
யெம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.

ப]
. புவனியிறந்‌ போய்ப்பிற வாமையி னாணாம்‌
போக்குகின்‌ ரறோமவ மேயிந்தப்‌ பூமி
சிவனுய்யக்‌ கொள்கின்ற வாறென்று நோக்கித்‌
திருப்பெருந்‌ துறையுறை வாய்திரு மாலா
மவன்விருப்‌ பெய்தவு மலரவ னாசைப்‌
படவுகின்‌ னலர்ந்தமெய்க்‌ கருணையு நீயு
மவனியிற்‌ புகுந்தெமை யாட்கொள்ள வல்லா
யாரமு தேபள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.

DOIFDODUVE,
 திருப்பள்ளி எழுச்சி 259

உலகுக்கு உயிர்‌
374, விண்ணகத்‌? தேவரும்‌ ஈண்ணவும்‌3 மாட்டா 1 வானுலக
விழுப்பொருளே 18 உன தொழுப்பு அடியோங்கள்‌, 8 அணுகவும்‌

மண்ணகத்தே வந்து, வாழச்‌ செய்தானே [ - 4 மேன்மையானவனே

வண்‌ திருப்பெருக்துறையாய்‌/! வழி அடியோம்‌
கண்‌ அகத்தே நின்று, களிதரு தேனே!
கடல்‌ அமுதே! கரும்பே! விரும்பு அடியார்‌
எண்‌4 அகத்தாய்‌! உலகுக்கு உயிர்‌ ஆனாய்‌! & உள்ளத்தின்‌
எம்பெருமான்‌ / பள்ளி எழுந்தருளாயே! (9)

மாண்புற்றது மண்ணுலகம்‌
975. *புவனியில்‌? போய்ப்‌ பிறவாமையின்‌, காள்‌ நாம்‌ $ நிலவுலூல்‌
போக்குகின்றோம்‌ அவமே; இக்தப்‌ பூமி,
சிவன்‌ உய்யக்‌ கொள்கின்ற ஆறு' என்று நோக்கி,
திருப்பெருந்துறை உறைவாய்‌! திருமால்‌ ஆம்‌
அவன்‌ விருப்பு எய்தவும்‌, அலரவன்‌ 8 ஆசைப்‌ 6 பிரமன்‌
படவும்‌, நின்‌ அலர்ந்த மெய்க்‌ கருணையும்‌, கீயும்‌,
அவனியில்‌* புகுந்து, எமை ஆட்கொள்ள வல்லாய்‌! 1 உலகததில
ஆர்‌ அமுதே! பள்ளி எழுந்தருளாயே! (10)

a, 8 து
260 திருவாசகம்‌

இருபத்தொன்றாவ.து
கோயின்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌
அநாதியாகிய சற்காரியம்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌

க
௩௭௬. உடையா ளுன்ற னடுவிருக்கு
முடையா ணடுவு ணீயிருத்தி
யடியே னடுவு எிருவீரு
மிருப்ப தானா லடியேனுன்‌
.-னடியார்‌ ஈடுவு ளிருக்குமரு
ளைப்புரி யாய்பொன்‌ னம்பலத்தெம்‌
முடியா முதலே யென்கருத்து
முடியும்‌ வண்ண முன்னின்‌ றே.

௨
௩௭௭. மூன்னின்‌ ரண்டா யெனைமுன்ன
மியானு மதுவே முயல்வுற்றுப்‌
பின்னின்‌ றேவல்‌ செய்கின்றேன்‌
பிற்பட்‌ பொழிந்தேன்‌ பெம்மானே
யென்னென்‌ றருளி வரகின்று
போந்தி டென்னா விடிலடியா
ருன்னின்‌ :நிவனா ரென்னாரோ
பொன்னம்‌ பலக்கூத்‌ துகந்தானே.
 கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌ 261

இருபத்தொன்றாவது
கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌
. அநாதியாகிய சற்காரியம்‌

அடியார்‌ ஈடுவுள்‌ இருக்க வேண்டும்‌

876, உடையாள்‌, உன்‌-தன்‌ நடுவு, இருக்கும்‌; 3 உமையம்மை
்‌ உடையாள்‌ நடுவுள்‌, நீ இருத்தி)
அடியேன்‌ நடுவுள்‌, இருவீரும்‌
இருப்பதானால்‌, அடியேன்‌, உன்‌
அடியார்‌ ஈடுவுள்‌ இருக்கும்‌
அருளைப்‌ புரியாய்‌-பொன்னம்‌ பலத்து எம்‌
முடியா? முதலே! என்‌ கருத்து 8 ஈறிலலாத
முடியும்‌ வண்ணம்‌, முன்‌ நின்றே! ய

வழுவீனேன்‌ வா என்று அருள்ா£யோ?

977. முன்‌ நின்று ஆண்டாய்‌, எனை முன்னம்‌;
யானும்‌, அதுவே முயல்வு உற்று,
பின்‌ நின்று, ஏவல்‌ செய்கின்‌ றேன்‌ )
பிற்பட்டு ஒழிந்தேன்‌ ) பெம்மானே !
என்‌ ?” என்று, அருள்‌ இவர?நின்று, 3 gia
"போந்திடு' என்னாவிடில்‌, அடியார்‌,
உன்‌ நின்று, (இவன்‌ ஆர்‌' என்னாரோ?
பொன்னம்பலக்‌ கூத்து உகந்தானே! (2)
262 திருவாசகம்‌

௩
௩௭௮. உகந்தானே யன்புடை யடிமைக்‌
குருகா வுள்ளத்‌ துணர்விலியேன்‌
சகந்தா னறிய முறையிட்டாற்‌
றக்க வாறன்‌ றென்னாரோ
மகந்தான்‌ செய்து வழிவந்தார்‌
வாழ வாழ்ந்தா யடியேற்குன்‌
மூகந்தான்‌ மாரா விடின்முடிவேன்‌
பொன்னம்‌ பலத்தெம்‌ முழுமுதலே.

௩௭௯, முழுமுத லேயைம்‌ புலனுக்கு

மூவர்க்கு மென்ற னக்கும்‌
வழிமுத லேகின்‌ பழவடியார்‌
திரள்‌ வான்‌ குழுமிக்‌
கெழுமுத லேயரு டந்திருக்க
விரங்குங்‌ கொல்லோ வென்‌
றழுமது வேயன்‌ றி மற்றென்‌
செய்கேன்‌ பொன்னம்‌ பலத்தரைசே

௫
௩௮௦ அரைசே பொன்னம்‌ பலத்தாடு
*

மமுதே யென்றுன்‌ னருணோக்கி

யிரைதேர்‌ கொக்கொத்‌ திரவுபக
லேசற்‌ றிருந்தே வேசற்றேன்‌
கரைசே ரடியார்‌ களிசிறப்பக்‌
காட்சி கொடுத்துன்‌ னடியேன்பால்‌
பிரைசேர்‌ பாலி னெய்போலப்‌
பேசா திருந்தா லேசாரோ.
 கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌ 263

திருமுகம்‌ அல்லால்‌ திக்கு எனக்கு ஏது?

978, உகந்தானே 4 அன்பு உடை அடிமைக்கு)
உருகா உள்ளத்து உணர்வு இலியேன்‌,
சகம்‌1..தான்‌ அறிய முறையிட்டால்‌, 1. உலகம்‌
தக்க ஆறு அன்று! என்னாரோ ?
மகம்‌8-தான்‌ செய்து வழிவந்தார்‌ உ வேள்வி
வாழ, வாழ்ந்தாய்‌ ) அடியேற்கு உன்‌
முகம்‌-தான்‌ தாராவிடின்‌, முடிவேன்‌;
பொன்னம்‌ பலத்து எம்‌ முழு-முதலே! (8)

அருள்‌ நினைந்து அழுவது அல்லால்‌ என்‌ செய்வேன்‌7

9 முதற்காரணமாக
919. முழு-முதலே !3 ஐம்‌ புலனுக்கும்‌, வுள்ளவனே
க மும்மூரத்திகள்‌
மூவர்க்கும்‌,* என்‌-தனக்கும்‌, ந நிமித்த காரணமாக
வழி முதலே!8 நின்‌ பழ அடியார்‌ வுளளவனே ்‌
6 சிறப்பாக, மிகுதியாக
திரள்‌, வான்‌ குழுமிக்‌7
1 கூடி
கெழு$முதலே! அருள்‌ தந்து இருக்க 8 பொருந்து
இரங்கும்‌-கொல்லோ ? என்று
அழும்‌-அதுவே அன்றி, மற்று என்‌
- செய்கேன்‌ ? பொன்னம்பலத்து அரைசே ! (4)

மறைய நின்ற மாமணி

380. :அரைசே ! பொன்னம்‌ பலத்து ஆடும்‌
அமுதே!” என்று உன்‌ அருள்‌ நோக்கி,
இரை தேர்‌ கொக்கு ஒத்து, இரவு பகல்‌,
9 வருந்தி
ஏசற்று? இருந்தே வேசற்றேன்‌ ;10 10 வாடினேன்‌
31 வீட்டின்பத்தை
கரை33சேர்‌ அடியார்‌ களி சிறப்ப,
காட்சி கொடுத்து, உன்‌ அடியேன்‌ பால்‌,
பிரை சேர்‌ பாலின்‌ கெய்‌ போல,
பேசாது12 இருந்தால்‌, ஏசாரோ ? (5) 18 மறைந்து
264 திருவாசகம்‌

Sir
௩௮௧ ஏசா நிற்ப ரென்னையுனக்‌
கடியா னென்று பிறரெல்லாம்‌
பேசா நிற்ப ரியான்றானும்‌
பேணா கிற்பே னின்னருளே
தேசா ரேசர்‌ சூழ்ந்திருக்குக்‌
திருவோ லக்கஞ்‌ சேவிக்க
விசா பொன்னம்‌ பலத்தாடு
மெந்தா யினித்தா னிரங்காயே,

er
௩௮௨, இரங்கு ஈமக்கம்‌ பலக்கூத்த
னென்றென்‌ ஜேமாக்‌ திருப்பேணனே
யருங்கற்‌ பனைகற்‌ பித்தாண்டா
யாள்வா ரிலிமா டாவேனோ
கெருங்கு மடியார்‌ களுநீயு
கின்று நிலாவி விளையாடு
மருங்கே சார்ந்து வரவெங்கள்‌
வாழ்வே வாவென்‌ றருளாயே.

௮.

௩௮௩. அருளா தொழிந்தா லடி யேனை

யஞ்சே லென்பா ராரிங்குப்‌
பொருளா வென்னைப்‌ புகுந்தாண்ட
பொன்னே பொன்னம்‌ பலக்கூத்தா
மருளார்‌ மனத்தோ டுனைப்‌ பிரிந்து
வருந்து வேனை வாவென்றுன்‌
றெருளார்‌ கூட்டங்‌ காட்டாயேற்‌
செத்தே போனாற்‌ சிரியாரோ.
 கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌ 265

திருவோலக்கம்‌ சேவிப்பது எப்போது

381. ஏசா நிற்பர்‌, என்னை |; உனக்கு 1 தூற்றுவார்‌
அடியான்‌ என்று, பிறர்‌ எல்லாம்‌
பேசா ரிற்பர்‌) யான்‌ -தானும்‌
பேணாூ3 நிற்பேன்‌, கின்‌ அருளே; 8 விரும்பி

தேசா ! நேசர்‌ சூழ்ந்து இருக்கும்‌

திருவோலக்கம்‌ சேவிக்க,
ஈசா! பொன்னம்‌ பலத்து ஆடும்‌
எக்தாய்‌! இனித்தான்‌ இரங்காயே! (8)
அருகில்‌ வர அழையாயோ₹
382, ! இரங்கும்‌ ஈ௩மக்கு அம்பலக்‌ கூத்தன்‌ *
என்று என்று, ஏமாந்திருப்பேனை,£ 3 மூழெச்சியாக விருக்கும்‌
என்னை
அரும்‌ கற்பனை* கற்பித்து, ஆண்டாய்‌; 4 ஏற்பாட்டை, முறையை
ஆள்வார்‌8 இலி மாடு ஆவேனோ ? ந உரியவர்‌
நெருங்கும்‌ அடியார்களும்‌, நீயும்‌,
கின்று, நிலாவி, விளை யாடும்‌
மருங்கே சார்ந்து வர, எங்கள்‌ , 6 அருசே
வாழ்வே, “வா்‌ என்று அருளாயே! (7)
பிரிந்தால்‌ கூடலாகாதா3
383. அருளாது ஒழிந்தால்‌, அடியேனை,
* அஞ்சேல்‌ * என்பார்‌ ஆர்‌, இங்கு ?
பொருளா, என்னைப்‌ புகுந்து, ஆண்ட
பொன்னே ! பொன்னம்பலக்‌ கூத்தா!
மருள்‌” ஆர்‌ மனத்தோடு, உனைப்‌ பிரிந்து, ர மயச்கம்‌,தெளிவின்மை
வருந்துவேனை, வா: என்று, உன்‌
தெருள்‌8 ஆர்‌ கூட்டம்‌ காட்டாயேல்‌, 8 ஞானத்தால்‌ தெளிந்த
(8) தெளில,
செத்தே போனால்‌, சிரியாரோ ?
266 திருவாசகம்‌

௩௮௪. சிரிப்பார்‌ களிப்பார்‌ தேனிப்பார்‌

திரண்டு திரண்டுன்‌ நிருவார்த்தை
விரிப்பார்‌ கேட்பார்‌ மெச்சுவார்‌
வெவ்வே நிருந்துன்‌ நிருநாமக்‌
தரிப்பார்‌ பொன்னம்‌ பலத்தாடுக்‌
தலைவா வென்பா ரவர்முன்னே
நரிப்பாய்‌ நாயே னிருப்பேனோ
நம்பீ யினித்தா னல்காயே.

ait)
௩௮௫. நல்கா தொழியா ன£மக்கென்றுன்‌
னாமம்‌ பிதற்றி ஈயனநீர்‌
மல்கா வாழ்த்த வாய்குழறா
வணங்கா மனத்தா ஸினைந்துருகிப்‌
பல்கா லுன்னைப்‌ பாவித்துப்‌
பரவிப்‌ பொன்னம்‌ பலமென்றே
யொல்கா நிற்கு முயிர்க்கிரங்கி
யருளா யென்னை யுடையானே.

இட்‌
| Beit MODUL.
 கோயில்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌

திருவருளில்‌ திளைக்கும்‌ அடியார்‌

௩ தியானிப்பார்‌; ஒருமை
384, சிரிப்பார்‌; களிப்பார்‌; தேனிப்பார்‌ 1 யுடன்‌ உள்ளத்தில்‌
திரண்டு, திரண்டு, உன்‌ திருவார்த்தை கொள்வார்‌
விரிப்பார்‌) கேட்பார்‌; மெச்சுவார்‌;
வெவ்வேறு இருந்து, உன்‌ திருநாமம்‌8 28 வைந்தெழுத்து
குரிப்பார்‌ 3 4 பொன்னம்பலத்து ஆடும்‌ 3 சத்துக்‌
வீள்ஞவார்‌
தலைவா :? என்பார்‌; அவர்‌ முன்னே
நரிப்பு4 ஆய்‌, நாயேன்‌ இருப்பேனா 2 &.இச
ஈம்பி/ இனித்தான்‌ ஈல்காயே/ (9)
உறுதியுள்ளேன்‌ உயிர்தாங்கேன்‌
ம அருளாது
385. *நல்காது5 ஒழியான்‌ ஈ௩மக்கு' என்று உன்‌
நாமம்‌ பிதற்றி, நயனகீர்‌8 6 சண்ணீர்‌
மல்கா,7 வாழ்த்தா, வாய்குழரு, 7 பெருக

வணங்கா, மன த்தால்‌ நினைந்து உருகி,

பல்கால்‌ உன்னைப்‌ பாவித்து,8 8 உள்ளததில்‌
உருசசெய்து *
பரவி, * பொன்னம்பலம்‌ ' என்ற
ஓல்கா? நிற்கும்‌ உயிர்க்கு இரங்கி, 9 தளர்ந்து, ஒடிந்து
அருளாய்‌! என்னை உடையானே ! (10)

டவ்‌.
திரச்சி றல்‌
ல
268 திருவாசகம்‌

இருபத்திரண்டாவது

கோயிற்றிருப்பதிகம்‌
அனுபோகவிலக்கணம்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌

க
௩௮௬, மாறிநின்‌ றென்னை மயக்கிடும்‌ வஞ்சப்‌
புலனைக்தின்‌ வழியடைத்‌ தமுதே
யூறிகின்‌ றென்னு ளெழுபரஞ்‌ சோதி
யுள்ளவா காணவக்‌ தருளாய்‌
தேறலின்‌ றெளிவே சிவபெரு மானே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யீறிலாப்‌ பதங்க ளாயவை கடந்த
வின்பமே யென்னுடை. யன்பே.

௨
௩௮௭. அன்பினா லடியே னாவியோ டாக்கை
யானந்த மாய்க்கசிக்‌ துருக
வென்பர மல்லா வின்னகு டந்தா
யானிதற்‌ கிலனார்கைம்‌ மாறு
முன்புமாய்ப்‌ பின்பு மூழுதுமாய்ப்‌ பரந்த
மூத்தனே முடிவிலா முதலே
தென்பெருக்‌ துறையாய்‌ சிவபெரு மானே
சீருடைச்‌ சிவபுரத்‌ தரைசே.
 கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌ 269

இருபத்திரண்டாவது

கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌
அனுபோக இலக்கணம்‌

உள்‌ எழுந்த அமுது

986. மாறி நின்று, என்னை மயக்கிடும்‌ வஞ்சப்‌
புலன்‌ ஐந்தின்‌ வழி அடைத்து; அமுதே
ஊறி நின்று ; என்‌ உள்‌ எழு பரஞ்சோதி!
உள்ளவா காண வந்தருளாய்‌ ;
தேறலின்‌1 தெளிவே ! 8வபெருமானே ! % தேர்ந்த பொருளின்‌
திருப்பெருக்துறை உறை சிவனே 1!
ஈறு2 இலாப்‌ பதங்களாய்‌? அவைகடந்த 8 முடிவு
இன்பமே ! என்னுடை அன்பே! (1) கிக்‌

கைம்மாறும்‌ உண்டோ ?
987, அன்பினால்‌, அடியேன்‌ ஆவியோடு, ஆக்கை,
ஆனந்தமாய்க்‌ கசிந்து உருக,
என்பரம்‌4 அல்லா இன்‌ அருள்‌ தந்தாய்‌) 4 என்னுனடய ஆற்றல்‌
யான்‌, இதற்கு இலன்‌ ஓர்‌ கைம்மாறு)
முன்பும்‌ ஆய்‌, பின்பும்‌ முழு தும்‌ ஆய்‌, பரந்த
முத்தனே 15 முடிவு இலாமுதலே! 8 முத்தி தருபவன்‌
தென்பெருக்துறையாய்‌! சிவபெருமானே !
சீர்‌ உடைச்‌ சிவபுரத்து அரைசே ! (2)
270. திருவாசகம்‌

1B.

௩.௮௮. அரைசனே யன்பர்க்‌ கடியனே னுடைய

வப்பனே யாவியோ டாக்கை
புரைபுரை கனியப்‌ புகுந்துநின்‌ நுருக்கிப்‌
பொய்யிருள்‌ கடிந்தமெய்ச்‌ சுடரே
திரை$போரா மன்னு மமுதத்தெண்‌ கடலே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யுரையுணர்‌ விறந்துகின்‌ றுணர்வதோ ௬ணர்வே
யானுன்னை யுரைக்குமா றுணர்த்தே.

ச்‌

௩௮௯. உணர்ந்தமா முனிவ ரும்பரோ டொழிந்தா

ருணர்வுக்குக்‌ தெரிவரும்‌ பொருளே
யிணங்கிலி யெல்லா வுயிர்கட்கு முயிரே
யெனைப்பிறப்‌ பறுக்குமெம்‌ மருந்தே
திணிந்ததோ ரிருளிற்‌ றெளிந்ததூ வெளியே
திருப்பெருக்‌ துறையுறை சிவனே
குணங்கடா மில்லா வின்பமே யுன்னைக்‌
குறுகினேற்‌ கினியென்ன குறையே.

௫
௩௯௦, குறைவிலா நிறைவே கோதிலா வமுதே
யீறிலாக்‌ கொழுஞ்சுடர்க்‌ குன்றே
மறையுமாய்‌ மறையின்‌ பொருளுமாய்‌ வந்தென்‌
மனத்திடை மன்னிய மன்னே
சிறைபொரு நீர்போற்‌ சிந்தைவாய்ப்‌ பாயுந்‌
. திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யிறைவனே நீயென்‌ னுடலிடங்‌ கொண்டா
யினியுன்னை யென்னிரக்‌ கேனே.
 கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌ 211

உரைப்பது எப்படி $
388, அரைசனே ! அன்பர்க்கு ;) அடியனேன்‌ உடைய
அப்பனே / ஆவியோடு ஆக்கை
புரை புரை3 கனியப்‌ புகுந்து ்‌ கின்று, உருக்கி, எதும்பின்‌ உட்கூட
1 எல்லாம்‌
பொய்‌இருள்‌ கடிந்த மெய்ச்சுடரே ! & அலையற்று; கலக்கயில்‌
ரை பொரா?
திரை பொர மன்னும்‌?'
னு ௮ முதத்‌ 5 தெண்கடலே! லாமல்‌பெற்ற
8 நிவை
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
உரை, உணர்வு, இறந்து நின்று, உணர்வது ஓர்‌ உணர்வே!
யான்‌, உன்னை உரைக்கும்‌ ஆறு, உணர்த்தே, (5)

திணிந்த இருளில்‌ தெளிந்த ஒளி

389, உணர்ந்த மாமுனிவர்‌, உம்பரோடு,4 ஒழிந்தார்‌ 4 தேவர்களோடு
உணர்வுக்கும்‌, தெரிவு-அரும்‌ பொருளே/
இணங்கு? இலி! எல்லா உயிர்கட்கும்‌ உயிரே! 5 ஒப்பு
எனைப்‌ பிறப்புஅறுக்கும்‌ எம்மருக்தே!
திணிந்தது ஓர்‌ இருளில்‌, தெளிந்த தூ ஒளியே!
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே [/
குணங்கள்‌-தாம்‌ இல்லா இன்பமே! உன்னைக்‌
குறுகினேற்கு இனி என்ன குறையே? (4)
அணை கடந்த அருள்‌ வெள்ளம்‌
390, குறைவு இலா நிறைவே ! கோது இலா அமுதே!
ஈறு இலாக்‌ கொழும்‌ சுடர்க்‌ குன்றே!
மறையும்‌ ஆய்‌, மறையின்‌ பொருளும்‌ ஆய்‌, வந்து என்‌
மனத்திடை மன்னிய மன்னே !
சிறை பொழு? நீர்‌ போல்‌, சிந்தை வாய்ப்‌ பாயும்‌ 6 கட்டில்‌ நிற்காத
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே/
இறைவனே ! ந, என்‌ உடல்‌ இடம்‌ கொண்டாய்‌,
இனி, உன்னை என்‌ இரக்கேனே ? (6)
272 திருவாசகம்‌

Sir
௩௯ல்‌, இரந்திரந்‌ துருக வென்மனத்‌ துள்ளே
யெழுகின்ற சோதியே யிமையோர்‌
சிரந்தனிற்‌ பொலியுங்‌ கமலச்சே வடியாய்‌
திருப்பெருக்‌ துறை யுறை சிவனே
நிரந்தவா காய நீர்நிலக்‌ தீகா
லாயவை யல்லையா யாங்கே
கரந்ததோ ர௬ருவே களித்தன னுன்னைக்‌
கண்ணுறக்‌ கண்டுகொண்‌ டின்றே,

oT
௩௯௨. இன்றெனக்‌ கருளி யிருள்கடிந்‌ துள்ளத்‌
தெழுகின்ற ஞாயிறே போன்று
நின்‌ ஐரின்‌ றன்மை கினைப்பற நினைந்தே
னியலாற்‌ பிறிதுமற்‌ றின்மை
சென்றுசென்‌ றணுவாய்த்‌ தேய்ந்துதேய்ந்‌ தொன்றாந்‌
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யொன்றுநீ யல்லை யன்றியொன்‌ றில்லை
யாருன்னை யறியகிற்‌ பாரே,

a
௩௯௩, பார்பத மண்ட
மனை த்துமாய்‌ முளைத்துப்‌
பரந்ததோர்‌ படரொளிப்‌ பரப்பே
நீருறு தீயே நினைவதே லரிய
நின்மலா நின்னருள்‌ வெள்ளச்‌
சீருறு சிந்தை யெழுந்ததோர்‌ தேனே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யாருற வெனக்கிங்‌ காரய லுள்ளா
ரானந்த மாக்குமென்‌ சோதீ,
 கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌ 273

கரந்தது கண்டு களித்தேன்‌

௯1. இரந்து - இரந்து” உருக, என்‌ மனத்துள்ளே 1 வேண்டி வேண்டி.
எழுகின்ற சோதியே !/ இமையோர்‌
சிரம்‌ - தனில்‌ பொலியும்‌ கமலச்‌ சேவடியாய்‌/
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே 1
கிரந்த3 ஆகாயம்‌, கீர்‌, நிலம்‌, தீ, கால்‌ உ கலந்த
ஆய்‌, அவை அல்லை ஆய்‌ ஆங்கே,
கரந்தது? ஓர்‌ உருவே! களித்தனன்‌, உன்னைக்‌ 3 மறைந்து நின்றது
கண்‌ உறக்‌4 கண்டுகொண்டு, இன்றே, (6) & கண்ணார

உள்‌ எழுந்த ஞாயிறு

992, இன்று, எனக்கு அருளி, இருள்‌ கடிந்து 6, உள்ளத்து 5 விலக, போகி
எழுகின்ற ஞாயிறே போன்று
கின்று கின்‌ தன்மை நினைப்பு அ.ற நினைந்தேன்‌5
நீ அலால்‌ பிறிது மற்று இன்மை;
சென்று - சென்று, அணுவாய்த்‌ தேய்ந்து - தேய்ந்து, ஒன்றுஆம்‌
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே 1
ஒன்றும்‌ நீ அல்லை; அன்றி ஒன்று இல்லை
யார்‌ உன்னை அறியகிற்‌ பாரே? (7)

ஆனந்த ஓளியில்‌ அயல்‌ ஏது ?

899. பார்‌,6 பதம்‌,7 அண்டம்‌, அனைத்தும்‌ ஆய்‌ முளைத்துப்‌ 6 நிலவுலகம்‌
as த . : 2 7 இந்திரன்‌, பிரமன்‌
படர்ந்தது ஓர்‌ படர்‌ ஒளிப்‌ பரப்பே! மூதலியவர்களுடைய
மீர்உறு தீயே! நினைவதேல்‌, அரிய நிலை
நின்மலா!8 கின்‌ அருள்‌ - வெள்ளச்‌ உமாச ௮ணுகாதவனே
. சீர்உறு சிந்தை எழுந்தது ஓர்‌ தேனே!
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே 1
ஆர்‌ உறவு எனக்கு, இங்கு ? யார்‌ அயல்‌ உள்ளார்‌?
ஆனந்தம்‌ ஆக்கும்‌ என்‌ சோதி (8)

18
274 திருவாசகம்‌

fh da F, சோதியாய்த்‌ தோன்று முருவமே யருவா

மொருவனே சொல்லுதற்‌ கரிய
வாதியே ௩டுவே யந்தமே பந்த
மறுக்குமா னந்தமா கடலே
தீதிலா நன்மைத்‌ திருவருட்‌ குன்றே :
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யாதுநீ போவதோர்‌ வகையெனக்‌ கருளாய்‌
வந்துநின்‌ னிணையடி. தந்தே,

௰
தந்ததுன்‌ றன்னைக்‌ கொண்டதென்‌ றன்னைச்‌
்‌ சங்கரா வார்கொலோ சதுர
ரந்தமொன்‌ றில்லா வானந்தம்‌ பெற்றே
னியாதுநீ பெற்றதொன்‌ றென்பாற்‌
சிந்தையே கோயில்‌ கொண்டவெம்‌ பெருமான்‌
. இிருப்பெருக்‌ துறையுறை சிவனே
யெந்தையே யீசா வுடலிடங்‌ கொண்டா
யானிதழற்‌ கிலலனொர்கைம்‌ மாறே,

உட்‌ த
BoIF
DD DIOL,
 கோயில்‌ திருப்பதிகம்‌ 205

போக விடுவேனோ?
394, சோதியாய்த்‌ தோன்றும்‌ உருவமே ! அரு ஆம்‌
ஒருவனே ! சொல்லுதற்கு அரிய
ஆதியே ! ௩நடுவே! அந்தமம/ பந்தம்‌
அறுக்கும்‌ ஆனந்த மா கடலே! ,
தீது இலா நன்மைத்‌ திருவருள்‌--குன்றே/
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
யாதுநீ போவது, ஓர்‌-வகை? எனக்கு அருளாய்‌ --
வந்து நின்‌ இணை-அடி தந்தே. (9)
சிந்தையே கோயில்‌
295, தந்தது, உன்‌-தன்னை ; கொண்டது , என்‌- தன்னை ;
சங்கரா! ஆர்‌-கொலோ, சதுரர்‌ ?3 . 3 இறமையுடையுவர்‌
அந்தம்‌ ஒன்று இல்லா ஆனந்தம்‌ பெற்றேன்‌ )
யாது நீ பெற்றது ஒன்று, என்பால்‌ ?
சிந்தையே கோயில்‌ கொண்ட எம்பெருமான்‌ !
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
எந்தையே! ஈசா / உடல்‌ இடம்‌ கொண்டாய்‌)
யான்‌ இதற்கு இலன்‌, ஓர்‌ கைம்மாறே[ (10)
276 திருவாசகம்‌

இருபத்து மூன்றாவது
செத்திலாப்‌ பத்து
சிவானந்த மளவறுக்‌ கொணொாமை

(கிருப்பெருக்துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்டது)

ஆசிரிய விருத்தம்‌

௩௯௭. பொய்யனே னககெகப்‌ புகுந்தமு தூறும்‌

புதும லர்க்கழ லிணையடி பிரிந்துங்‌
கையனே ஸனின்னுஞ்‌ செத்திலே னந்தோ
விழித்திருக்‌ துள்ளக்‌ கருத்தினை யிழந்தே
னையனே யரசே யருட்பெருங்‌ கடலே
யத்த னேயயன்‌ மாற்கறி யொண்ணாச்‌
செய்யமே னியனே செய்வகை யறியேன்‌
றிருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே

a
9௭67, புற்று மாய்மர மாய்ப்புனல்‌ காலே
யுண்டி யாயண்ட வாணரும்‌ பிறரும்‌
மற்றி யாருகின்‌ ம்லரடி காணா
ம்ன்ன வென்னையோர்‌ வார்த்தையுட்‌ படுத்துப்‌
பற்றினாய்‌ பதையேன்‌ மனமிக வுருகேன்‌
பரிகி லேன்பரி யாவுட றன்னைச்‌
செற்றிலே னின்னுங்‌ திரிதரு கின்றேன்‌
றிருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே,
 செத்திலாப்‌ பத்து 277

இருபத்து மூன்றாவது
செத்திலாப்‌ பத்து
சிவானந்த மளவறுக்‌ கொணாமை

பிரிந்தும்‌ வாழ்வா ? செய்வகை அறியேன்‌

896, பொய்யனேன்‌ அகம்‌ நெகப்‌ புகுந்து, அமுது ஊறும்‌,
புதுமலர்க்‌ கழல்‌-இணை-அடி பிரிந்தும்‌,
கையனேன்‌," இன்னும்‌ செத்திலேன்‌ ; அக்தோ/ 1 கழ்மகளுயே யான்‌
விழித்திருந்து உள்ளக்‌ கருத்தினை இழக்கேன்‌,
ஐயனே ! அரசே ! அருள்‌-பெரும்‌-கடலே!
அத்தனே ! அயன்‌, மாற்கு, அறி ஒண்ணாச்‌
செய்ய2 மேனியனே! செய்வகை அறியேன்‌ ; 8 சிவந்த
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே 7 (2)
சொல்லிய சொல்‌ ஒரு சொல்லே
997. புற்றும்‌ ஆய்‌, மரம்‌ ஆய்‌) புனல்‌, காலே,
உண்டி ஆய்‌ ; அண்ட வாணரும்‌, பிறரும்‌,
மற்று யாரும்‌, நின்‌ மலர்‌ அடி காணா
மன்ன !/ என்னை ஓர்‌ வார்த்தையுள்‌ படுத்து,
பற்றினாய்‌ ; பதைமயேன்‌ ; மனம்‌ மிக உருகேன்‌) 3 அனபால்‌ உருகேன்‌
பரிகிலேன்‌ ;8 பரியா4 உடல்‌-தன்னைச்‌ ச்‌ உருகா
செற்றிலேன்‌ ;5 இன்னும்‌ திரிதருகின்‌ றேன்‌ ) 5 வெறுத்திலேன்‌
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே / (2)
278 இிருவாசகம்‌

1h.

௩௯௮. புலைய னேனையும்‌ பொருளென நினைந்துன்‌

னருள்பு ரிந்தனை புரிதலுங்‌ களித்துத்‌
தலையி னானடக்‌ தேன்விடைப்‌ பாகா
சங்கரா வெண்ணில்‌ வானவர்க்‌ கெல்லா
நிலைய னேயலை நீர்விட முண்ட
கித்த னேயடை யார்புர மெரித்த
சிலைய னேயெனைச்‌ செத்திடப்‌ பணியாய்‌
திருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே,
௫

. அன்ப ராகிமற்‌ றருந்தவ முயல்வா

ரயனு மாலுமற்‌ றழலுறு மெழுகா
மென்ப ராய்கினை வாரெ னைப்பலர்‌
நிற்க விங்கெனை யெத்தினுக்‌ காண்டாய்‌
வன்ப ராய்முரு டொக்குமென்‌ சிந்தை
மரக்க ணென்செவி யிரும்பினும்‌ வலிது
தென்ப ராய்த்துறை யாய்சிவ லோகா
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே.

௫
௪௦௦. ஆட்டுத்‌ தேவர்தம்‌ விதியொழித்‌ தன்பா
லையனே யென்றுன்‌ னருள்வழி யிருப்பே
னாட்டுத்‌ தேவரு காடரும்‌ பொருளே
காத னேயுனைப்‌ பிரிவுறா வருளைக்‌
காட்டித்‌ தேவரின்‌ கழலிணைக்‌ காட்டிக்‌
காய மாயத்தைக்‌ கழித்தருள்‌ செய்யாய்‌
சேட்டைத்‌ தேவர்தக்‌ தேவர்பி ரானே
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே.
 செத்திலாப்‌ பத்து 979

பெற்ற அருளால்‌ பிறழ்வது செய்தேன்‌

998. புலையனேனையும்‌, பொருள்‌ என கினைந்து, உன்‌
அருள்‌ புரிக்தனை; புரிதலும்‌, களித்துத்‌
தலையினால்‌ நடந்தேன்‌; விடைப்‌ பாகா [ 1 எருது ஊரும்‌ பெரு
சங்கரா ! எண்‌ : இல்‌ வானவர்க்கு எல்லாம்‌ மானே
நிலையனே3 ! அலை நீர்‌ விடம்‌ உண்ட 5 நிலையாகவுள்ளவனே
நித்தனே! அடையார்‌? புரம்‌ எரித்த $ பகைவர்‌
சிலையனே4 / எனைச்‌ செத்திடப்‌ பணியாய்‌; & வில்லை உடையவனே
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே [ (3)

என்னை ஆண்டது எதற்கோ ?

999, அன்பர்‌ ஆகி, மற்று, அரும்‌ தவம்‌ முயல்வார்‌,
அயனும்‌, மாலும்‌; மற்று, அழல்‌
உ றுமெழுகு ஆம்‌
என்பர்‌ ஆய்‌,8 நினைவார்‌ எனைப்‌ பலர்‌) 5 ெழுகாய்‌ உக fu
நிற்க- இங்கு, எனை, எத்தினுக்கு ஆண்டாய்‌? ளா.
வன்‌ பராய்‌€ முருடு£ ஒக்கும்‌ என்‌ சிந்தை ; , 6 ஒர வகை மரம்‌
மரக்கண்‌8 ; என்‌ செவி இரும்பினும்‌ வலிது ) 1 கரடு முருடான கட்டை
தென்பராய்த்‌ துறையாய்‌! சிவலோகா1 8 (ou த்தி So som)
திருப்பெரும்‌ துறை மேவிய சிவனே ! (4)

பிரிவு அருள்‌ வேண்டும்‌

9 கரசை நடத்தும்‌ தெய்‌
400. ஆட்டுத்‌ தேவர்‌? - தம்‌ விதி ஒழித்து, அன்பால்‌,
? என்று, உன்‌ அருள்வழி இருப்பேன்‌ ; ட
* ஐயனே

சாட்டுத்‌ தேவரும்‌? நாடு -அரும்பொருளே!

நாதனே !/ உனைப்‌ பிரிவு உறா அருளைக்‌
10 pron வழிம
பெற்ற தெயவறகள்‌
காட்டி, தேவ, நின்‌ கழல்‌- இணை காட்டி,
காய மாயத்தை313க்‌ கழித்து, அருள்‌ செய்யாய்‌; 11 மாயமான காயத்தை
சேட்டை12த்‌ தேவர்‌- தம்‌ தேவர்‌ பிரானே ! 18 பெருமையுற்ற
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே ! (5)
280 திருவாசகம்‌

or

௪௰க. அறுக்கி லேனுட றுணிபடத்‌ தீப்புக்‌

கார்கி லேன்‌ றிரு வருள்வகை யறியேன்‌
பொறுக்கி லேனுடல்‌ போக்கிடங்‌ காணேன்‌
போற்றி போற்றியென்‌ போர்விடைப்‌ பாகா
விறக்கி லேனுனைப்‌ பிரிந்தினி திருக்க
வென்செய்‌ கேனிது செய்கவென்‌ றருளாய்‌
சிறைக்க ணேபுன ஸனிலவிய வயல்கூழ்‌
திருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே.

௪௰௨. மாய னேமறி கடல்விட முண்ட

வான வாமணி கண்டத்தெம்‌ மமுதே
நாயி னேனுனை கினையவு மாட்டே
னமச்சி வாயவென்‌ றுன்னடி பணியாப்‌
பேய னாகிலும்‌ பெருநெறி காட்டாய்‌
பிறைகு லாஞ்சடைப்‌ பிஞ்ஞாக னேயோ
சேய னாகிகின்‌ றலறுவ தழகோ
திருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே

௮]
௪௦௩. போது சேரயன்‌ பொருகடற்‌ கிடந்தோன்‌
புரந்த ராதிக ணிற்கமற்‌ றென்னைக்‌
கோது மாட்டிகின்‌ குரைகழல்‌ காட்டிக்‌
குறிக்கொள்‌ கென்றுகின்‌ மறாண்டரிற்‌ கூட்டா
யாது செய்வதென்‌ றிருந்தனன்‌ மருந்தே :
யடிய னேனிடர்ப்‌ படுவது மினிதோ
சீத வார்புன னிலவிய வயல்சூழ்‌
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே.
 செத்திலாப்‌ பத்து 281

போக்கிடம்‌ காணேன்‌
801. அறுக்கிலேன்‌ உடல்‌ துணிபட; தீப்‌ புக்கு
ஆர்கிலேன்‌ 3 ; திருவருள்‌ வகை அறியேன்‌; 1 அமைதியடையாமலிருக்‌
இன்றேன்‌
பொறுக்கிலேன்‌ உடல்‌; போக்கு - இடம்‌ காணேன்‌;
போற்றி! போற்றி! என்போர்‌ விடைப்‌ பாகா!
இறக்கிலேன்‌ உனைப்‌ பிரிந்து ; இனிது இருக்க,
என்‌ செய்கேன்‌ ? * இது செய்க 'என்று அருளாய்‌;
சிறைக்‌ கணே 3 புனல்‌ நிலவிய வயல்‌ சூழ்‌ உ அணைகளுக்குள்‌.

திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே! (8)

சேயன்‌ சேயனாகி அலறுவதா?

402. மாயனே? ! மறி கடல்‌ விடம்‌ உண்ட . 8 மாயம்‌ செய்பவனே
வானவா! மணி4 கண்டத்து எம்‌ அமுதே! 4 நீலமணி
நாயினேன்‌, உனை நினையவும்‌ மாட்டேன்‌;
நமச்சிவாய * என்று, உன்‌ அடி பணியாம்‌,
ம்‌ வீட்டுலகம்‌
பேயன்‌ ஆகிலும்‌, பெருநெறி5 காட்டாய்‌ ; 6 அழிப்பவனே
பிறை குலாம்‌ சடைப்‌ பிஞ்ஞகனே6 / ஓ! பொனனளிறமானவனே
7 தூரத்திலுள்ளவன
சேயன்‌7 ஆகி கின்று, அலறுவது அழகோ? நெருஙசாதவன
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே / (7)

இடர்ப்படுவதும்‌ இனிதோ ?
சேர்‌ அயன்‌, பொரு கடல்‌ கிடக்தோன்‌?,
8 மலர்‌ - தாமரை
403. போது? 9 இருமால்‌
புரக்தர - ஆதிகள்‌10, மிற்க, மற்று என்னைக்‌ 30 இந்திரன்‌ முதலியோர்‌
11 குறறககளைத்து
கோதுமாட்டி 11, நின்‌ குரை கழல்‌338 காட்டி,
குறிக்கொள்க* என்று, கின்தொண்டரில்‌ கூட்டாப்‌ 3 12 தவிக்கின்ற கழல்‌
யாது செய்வது, என்று இருந்தனன்‌; மருந்தே! 1௮ணிநத திருவடி
38 நெடிய
அடியனேன்‌ இடர்ப்படுவதும்‌ இனிதோ7
சீதவார்‌18 புனல்‌ நிலவிய வயல்‌ சூழ்‌
திருப்பெருக்துறை மேவிய சிவனே f (8)
282 திருவாசகம்‌

ஸ்‌

௪௪, ஞால மிந்திர னான்முகன்‌ வானவர்‌

ஙிற்க மற்றெனை நயந்தினி தாண்டாய்‌
கால னாருயிர்‌ கொண்ட பூங்‌ கழலாய்‌'
கங்கையா யங்கி தங்கிய கையாய்‌
மாலு மோலமிட்‌ டலறுமம்‌ மலர்க்கே
மரக்க ணேனையும்‌ வந்திடப்‌ பணியாய்‌
சேலு நீலமு நிலவிய வயல்சூழ்‌
திருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே.

io
௪௫. அளித்து வந்தெனக்‌ காவவென்‌ றருளி
யச்சந்‌ தீர்த்தநின்‌ னருட்பெருங்‌ கடலிற்‌
அிளைத்துக்‌ தேக்கியும்‌ பருகியு முருகேன்‌
றிருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே
வளைக்கை யானொடு மலரவ னறியா
. வான வாமலை மாதொரு பாகா
களிப்பெ லாமிகக்‌ கலங்கிடு கின்‌ேறன்‌
குயிலை மாமலை மேவிய கடலே.

ea 8 ஓ
BGG
FB ODUM.
 செத்திலாப்‌ பத்து 283

திருவடி மலரில்‌ சேர்த்தருள்‌

404, ஞாலம்‌. இந்திரன்‌, நான்‌ மூகன்‌, வானோர்‌,
2 . . * ச
1 நிலவுலகத்திலுள்ளோர்‌
3 பி!
நிற்க, மற்று எனை நயந்து, இனிது ஆண்டாய்‌; 3 தேவர்‌.
காலன்‌* ஆர்‌ - உயிர்கொண்ட பூம்‌ கழலாய்‌5 & யமன்‌
கங்கையாய்‌[ அங்கி6 தங்கிய கையாய்‌ | 5 oon Boars.
மாலும்‌ ஓலம்‌? இட்டு அலறும்‌ அம்‌ மலர்க்கே, 6
. க . . . q
tory eG over Boor wy S வந்திடப்‌ பணியாய்‌) 8 உருறோததும்பாத
சேலும்‌,9 நீலமும்‌ நிலவிய வயல்சூழ்‌ கணணையுடைய என்னை
திருப்பெருந்துறை மேவிய சிவனே ! (9) உகள அண்‌)
10 குவளை மலரும
களிப்பு எலாம்‌ கலக்க மாயிற்றே7
405, அளித்து11 வந்து, எனக்கு * ஆவ?38என்று அருளி, 11 தருளி
அச்சம்‌ தீர்த்த ரின்‌ அருள்‌ - பெருங்‌ - கடலில்‌, 1 Grass குறிப்பு
. : ந்‌ த : woh
திளைத்தும்‌,15 தேக்கியும்‌,14 பருகியும்‌, உருகேன்‌ 7) 14 நிரம்‌ இன்புற்றும்‌,
* க ் ‌
திருப்பெருக்துறை மேவிய சிவனே ! 38
18 சற
'இருமாலோடு
வளைக்‌18 கையானொடு16 மலரவன்‌37 அறியா 17 பிரமன்‌
வானவா! மலை மாது ஒரு பாகா|
களிப்பு எலாம்‌ மிகக்‌ கலங்கிடு கின்றேன்‌ )
கயிலை மா மலை மேவிய கடலே! (10)

ஞ்‌ இ
திரர்ரிற்றம் பம்‌
284 திருவாசகம்‌

இருபத்து நான்காவது

அடைக்கலப்‌ பத்து
பக்குவ நிண்ணயம்‌

(திருப்பெருக்துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்டது)

கலவைப்‌ பாட்டு

க
௪00௬, செழுக்கமலத்‌ திரளனரநின்‌ சேவடி சேர்ந்தமைந்த
பழுத்தமனத்‌ தடியருடன்‌ போயினர்யான்‌ பாவியேன்‌
புழுக்கணுடைப்‌ புன்குரம்பைப்‌ பொல்லாக்‌ கல்வி ஞானமிலா
வழுக்கு மனத்தடியே னுடையாயுன்‌ னடைக்கலமே,

௨.

௪௭. வெறுப்பன வேசெய்யு மென்‌ சிறு மையைகின்‌ பெருமையினாற்‌

பொறுப்பவ னேயராப்‌ பூண்பவ னேபொங்கு கங்கைசடைச்‌
செறுப்பவ னேஙின்‌ றிருவரு ளாலென்‌ பிறவியைவே
ரறுப்பவ னேயுடை யாயடி. யேனுன்‌ னடைக்கலமே,

௩.

, பெரும்பெருமா னென்‌ பிறவியை வேரறுத்துப்‌ பெருப்பிச்சுத்‌

தரும்பெருமான்‌ சதுரப்‌ பெருமானென்‌ மன த்தினுள்ளே
வரும்பெருமான்‌ மலரோ னெடுமாலறி யாமனின்ற
வரும்பெருமா னுடையா யடியே னுன்‌ னடைக்சுலமே.
 அடைக்கலப்‌ பத்து 285

இருபத்து நான்காவது

அடைக்கலப்‌ பத்து
பக்குவ நிண்ணயம்‌

அழுக்கு மனத்து அடியேன்‌

406. செழுக்‌ கமலத்‌ திரள்‌3 அன, நின்‌ சேவடி சேர்ந்து அமைந்த, 1 தாமரை மல
ற த ற * ‘ . க றின இதழ்கள
பழுத்த மனத்து அடியர்‌ உடன்‌ போயினர்‌; யான்‌ பாவியேன்‌ செறிந்த
புழுக்கண்‌ உடைப்‌ புன்‌ குரம்பை,£2 பொல்லாக்‌, கல்வி-ஞானம்‌ இலா, தொகுதி
அழுக்கு மனத்து அடியேன்‌; உடையாய்‌! உன்‌ அடைக்கலமே. (1)
2 சிறுகுடில்‌-
சிறுமையைப்‌ பொறுக்கும்‌ பெருமை உடல்‌
407. வெறுப்பன வேசெய்யும்‌ என்‌ சிறுமையை, கின்‌ பெருமையினால்‌
பொறுப்பவனே! அராப்‌3பூண்பவனே! பொங்கு கங்கை சடைச்‌ 3 பாம்பு
செறுப்பவனே[4 கின்‌ திருவருளால்‌, என்‌ பிறவியை வேர்‌ 4 ஒடுக்கி வைப்ப
அறுப்பவனே! உடையாய்‌/ அடி யேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே.
(2)

மனத்தின்‌ உள்ளேவரும்‌ சதுரன்‌

408. பெரும்‌ பெருமான்‌, என்‌ பிறவியை வேர்‌ அறுத்துப்‌ பெரும்‌ பிச்சுத்‌
தரும்‌ பெருமான்‌, ௪ துரப்‌ பெருமான்‌,₹ என்‌ மனத்தின்‌ உள்ளே 6 ஞானத்‌ .
வரும்‌ பெருமான்‌, மலரோன்‌,8 கெடுமால்‌, அறியாமல்‌ நின்ற டி பிரமன்‌ wer
அரும்‌ பெருமான்‌! உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே. (9)
286 திருவாசகம்‌

௫௪

௪௯, பொழிகின்ற துன்பப்‌ புயல்வெள்‌ எத்தினின்‌ கழற்புணைகொண்

டிழிகின்ற வன்பர்க ளேறினர்‌ வான்யா னிடர்க்கடல்வாய்ச்‌
சுழிசென்று மாதர்த்‌ திரைபொரக்‌ காமச்‌ சுறவெறிய
வழிகின்‌ றனனுடை யாயடி யேனுன்‌ னடைக்கலமே.

௫
ab, சுருள்புரி கூழையர்‌ சூழலிற்‌ பட்டுன்‌ றிறமறந்திங்‌
கிருள்புரி யாக்கையி லேகிடம்‌ தெய்த்தனன்‌ மைத்தடங்கண்‌
வெருள்புரி மானன்ன கோக்கிதன்‌ பங்கவிண்‌ மணோர்பெருமா
னருள்புரி யாயுடை யாயடி யேனுன்‌ னடைக்கலமே,

or

௫௪௧௦, மாழைமைப்‌ பாவிய கண்ணியர்‌ வன்மத்‌ திடவுடைந்து

தாழியைப்‌ பாவு தயிர்போல்‌ றளர்க்தேன்‌ றடமலர்த்தாள்‌
வாழியெப்‌ போதுவக்‌ தெந்காள்‌ வணங்குவன்‌ வல்வினையே
னாழியப்‌ பாவுடை யாயடி யேனுன்‌ னடைக்கலமே,

or

௪௧௨, மின்கணினார்‌ நுடங்குமிடையார்‌ வெகுளிவலையி லகப்பட்டுப்‌

புன்கணஞாய்ப்‌ புரள்‌ வேனைப்‌ புரளாமற்‌ புகுந்தருளி
யென்கணிலே யமுதூறித்‌ தித்தித்தென்‌ பிழைக்கிரங்கு
மங்கணனே யுடையா யடியேனுன்‌ னடைக்கலமே,.

௮]
௪௧௩. மாவடு வகிரன்ன கண்ணிபங்‌ காறின்‌ மலரடிக்கே
கூவிடு வாய்கும்பிக்‌ கேயிடு வாய்கின்‌ குறிப்பறியேன்‌
பாவிடை யாடு குழல்போற்‌ கரந்து பரந்ததுள்ள
மாகெடு வேனுடை யாயடி யேனுன்‌ னடைக்கலம
ே,
 அடைக்கலப்‌ பத்து 287

துன்ப வெள்ளத்தைக்‌ கடக்கும்‌ தோணி

409. பொழிகின்ற துன்பப்‌ புயல்‌: வெள்ளத்தில்‌, மின்‌ கழல்‌ புணே£ 1 மழை
கொண்டு, 2 தெப்பம்‌

இழிகின்‌
ற3 அன்பர்கள்‌
ண .
ஏறினர்‌, வான்‌; யான்‌,
ன்‌ 4 Bem
ள்‌ 3 இறங்குசின்ற
இடர்க்க்கடல்‌ வாய்ச்‌ 8 அலை
பதக்‌ ப்‌ க 67 6!ren
சுழி சென்று, மாதர்திரை$ பொர, காமச்‌ சுறவு எறிய,£
அழிகின்றனன்‌; உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே! (2)

உன்‌ திறம்‌ மறந்து துன்புறு கின்றேன்‌

410, சுருள்‌3புரி உழையர்‌ சூழலில்‌10 பட்டு, உன்‌ திறம்‌ மறந்து, 8 சுரண்ட
இங்கு, ° “eae tet
இருள்புரி யாக்கையிலே கிடந்து, எய்த்தனன்‌ 313 ட ட 10 கூட்டத்தில்‌ ்‌
மைத்தடம்கண்‌ 11 தளர்நதேன்‌
வெருள்‌12 புரி மான்‌ அன்ன கோக்கி-தன்‌ பங்க, விண்டூணார்‌ 12 அசசம்‌
பெருமான்‌,
அருள்‌ புரியாய்‌) உடை.யாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே, (8)

வாழி! எப்போது வந்து வணங்குவேன்‌ ₹

411. மாழை,38 மைப்‌ பாவிய34 கண்ணியர்‌15 வன்‌ மத்து இட 78 மாம்பிஞ்சு
உடைந்து, 14 கீட்டிய
. . . wie 1, a 16 sandoar
தாழியைப்‌36 பாவு** தயிர்‌ போல்‌, தளர்ந்தேன்‌; தட மலர்த்தாள்‌, யுடையவர்‌
வாழி/எப்போது வந்து, எந்நாள்‌, வணங்குவன்‌ வல்‌ வினையேன்‌? 16அன cow
ஆழி35 அப்பா! உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே. (6) 17 தாணடிப்‌
பரவுூன்ற
லு தகை : க்‌ 18 கருணைக
பிழைக்கு இரங்கும்‌ பேரருளே! அடைக்கலம்‌ Gene es
412.
பது +
மின்‌-கணினார்‌,19 நுடங்கும்‌£0
: “20 ்‌
லையில்‌
இடையார்‌, வெருளி வடம்‌ 18ந்‌ ல்‌
கண்களை
உடை

. 20 துவளும்‌
21 ஆய்‌, புரள்வேனை, புரளாமல்‌ புகுந்து
புன்‌-கணன்‌ அருளி, 8 குனபமுடைய
தி . ்‌ வ
என்‌-கணிலே22 அமுது ஊறி, தித்தித்து, என்‌ பிழைக்கு gp என்னிடத்‌
்‌ இரங்கும்‌ “தே
23 அருளுடைய
க்‌ ன
அம்‌ கணனே [88 உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌
அடைக்கலமே. (8)

உய்யத்‌ திருவுளமோ எது செய்யத்‌ திருவுளமோ ₹

க 28 பிளவு
413, மா வடு வகிர்‌84 அன்ன கண்ணி பங்கா! நின்‌ மலர்‌ அடிக்கே
நின்‌ குறிப்பு அறியேன்‌ ) நரகம்‌
கூவிடுவாய்‌? கும்பிக்கே28 இடுவாய்‌?
1
ஆடு குழல்‌37 ்‌
போல்‌,1 கரம்து, ர்‌
28 பந்த ்‌ a நெசவுப்‌ றிபா
26
பா இடை3₹
யுள்ள குழல்‌
(8) 98 மறைந்து
ஆ! கெடுவேன்‌; உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே.
288 திருவாசகம்‌

da

FSF, பிறிவறி யாவன்பர்‌ நின்னருட்‌ பெய்கழற்‌ றாளிணைக்கீழ்‌

மறிவறி யாச்செல்வம்‌ வந்துபெற்றாருன்னை வந்திப்பதோர்‌
நெறியறி யேனின்னை யேயறி யேனின்னை யேயறியு
மறிவறி யேனுடை யாயடி யேனுன்‌ னடைக்கலமே

eid
௪௧௫, வழங்குகின்‌ றாய்க்குன்‌ னருளா ரமுதத்தை வாரிக்கொண்டு
விழுங்குகின்‌ றேன்விக்கி னேன்வினை யேனென்‌ விதியின்‌ மையாற்‌
ழங்கருக்‌ தேதனன்ன தண்ணீர்‌ பருகத்தக்‌ துய்யக்கொள்ளா
யழுங்குகின்‌ றேனுடை யாயடி யேனுன்‌ னடைக்கலமே,

ல்‌ we £8)
BAG FD DDUME.
 அடைக்கலப்‌ பத்து 289

நெறி அறியேன்‌
414, பிறிவு அறியா அன்பா, சின்‌ அருள்‌ பெய்‌ கழல்‌ தாள்‌ - இணைக்‌ கீழ்‌,
மறிவு அறியாச்‌ செல்வம்‌ வந்து பெற்றார்‌, உன்னை வந்திப்பது ஓர்‌
நெறி அறியேன்‌; நின்னையே அறியேன்‌ ; நின்னையே அறியும்‌
அறிவு அறியேன்‌ ; உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே. (9)

விழுங்குகின்றேன்‌ விக்கினேன்‌
415 வழங்குகின்‌ ராய்க்கு உன்‌ அருள்‌ ஆர்‌ அமுதத்தை வாரிக்‌ கொண்டு,
விழுங்குகின்‌ றேன்‌ ; விக்கினேன்‌ வினையேன்‌, என்‌ விதி இன்மையால்‌;
தழங்கு. அரும்‌ தேன்‌ அன்ன தண்ணீர்‌? பருகத்‌ தந்து, உய்யக்‌ கொள்ளாய்‌)
அழுங்குகின்றேன்‌ ; உடையாய்‌! அடியேன்‌ உன்‌ அடைக்கலமே, (10)
3 இனிய ஒலியுள்ள
2 தண்ணிய ௮ருள்‌

இ
| ii) ப/ல/ம்‌, ]

19
290 திருவாசகம்‌

இருபத்தைந்தாவது
ஆசைப்‌ பத்து
ஆத்தும விலக்கணம்‌
(திருப்பெருந்‌ துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)

ஆசிரிய விருத்தம்‌

௪௧௭௬. கருளக்‌ கொடி.யோன்‌ காண மாட்டாக்‌

கழற்சே வடியென்னும்‌
பொருளைத்‌ தந்திங்‌ கென்னை யாண்ட
பொல்லா மணியேயோ
விருளைத்‌ துரந்திட்‌ டிங்கே வாவென்‌
ங்கே கூவு
மருளைப்‌ பெறுவா னாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.

௨
FSET. மொய்ப்பா னரம்பு கயிறாக மூளே
யென்பு தோல்போர்த்த
குப்பா யம்புக்‌ கிருக்க கில்லேன்‌
கூவிக்‌ கொள்ளாய்‌ கோவேயோ
வெப்பா லவர்க்கு மப்பா லாமென்‌
னஞாரமு தேயோ
வப்பா காண வாசைபட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.
 ஆசைப்‌ பத்து 291

இருபத்தைந்தாவது
ஆசைப்‌ பத்து
ஆத்தும இலக்கணம்‌

உன்‌ அழைப்பு எப்போது?

416, கருளக்‌3. கொடியோன்‌2 காணமாட்டாக்‌ 1 கருட,
கழல்‌ சேவடி என்னும்‌ பருந்தின்‌
8 திருமால்‌
பொருளைத்‌ தந்து, இங்கு, என்னை ஆண்ட
பொல்லா மணியே! ஓ! :
இருளை த்‌ துரந்திட்டு, * இங்கே வா : என்று,
அங்கே, ௯.வும்‌
அருளைப்‌ பெறுவான்‌, ஆசைப்பட்டேன்‌
கண்டாய்‌? அம்மானே ! (4)
ஊனச்‌ சிறையில்‌ தங்கேன்‌
417, மொய்ப்பால்‌ ஈரம்பு கயிறு ஆக,
மூளை, என்பு, தோல்‌, போர்த்த
8 சட்டை
குப்பாயம்‌? புக்கு, இருக்க கில்லேன்‌ ,
கூவிக்‌ கொள்ளாய்‌) கோவே / ஓ!
எப்பாலவர்க்கும்‌ அப்பால்‌ ஆம்‌
என்‌ ஆர்‌ அமுதே! ஓ7
அப்பா ! காண ஆசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டாய்‌; ௮ம்‌ மானே ! (2)
292 திருவாசகம்‌

௩.

௪௧௮. சீவார்ம்‌ தீமொய்த்‌ தழுக்கொடு திரியுஞ்‌

சிறுகுடி லிதுசிதையக்‌
கூவாய்‌ கோவே கூத்தா காத்தாட்‌
கொள்ளுங்‌ குருமணியே
தேவா தேவர்க்‌ கரியானே சிவனே
சிறிதென்‌ முகநோக்கி
யாவா வென்ன வாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.

Fda, மிடைந்தெலும்‌ பூத்தை மிக்கழுக்‌ கூறல்‌

வீறிவி ௩டைக்கூடந்‌
தொடர்ந்தெனை ஈலியத்‌ துயருறு கின்றேன்‌
சோத்தமெம்‌ பெருமானே
யுடைந்துகைக்‌ துருகி யுள்ளொளி நோக்கி
யுன்‌ ஜிரு மலர்ப்பாத
மடைந்துகின்‌ நிடுவா னாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே,

௫
௪௨௰எ, அளிபுண்‌ ணகத்துப்‌ புறந்தோன்‌ மூடி
Wig Gut Diet wit SO,
புளியம்‌ பழமொத்‌ திருந்தே னிருந்தும்‌
விடையாய்‌ பொடியாடீ
யெளிவக்‌ தென்னை யாண்டு கொண்ட
வென்னா ரமுதேயோ
வளியே னென்ன வாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.
 ஆசைப்‌ பத்து 293

என்‌ முகம்‌ நோக்காயா ?

418. சீ வார்ந்து, ஈ மொய்த்து, அழுக்கொடு திரியும்‌
' சிறு குடில்‌1-இது சிதையக்‌ 1 உடல்‌
கூவாய்‌; கோவே! கூத்தா! காத்து
ஆட்கொள்ளும்‌ குருமணியே!
தேவா! தேவர்க்கு அரியானே! சிவனே!
சிறிது என்‌ முகம்‌ நோக்கி,
₹ஆ/ ஆ!” என்ன, ஆசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டாய்‌; அம்மானே! (3)

உள்‌ ஓளி நோக்க அருள்‌ செய்‌

419, மிடைந்து, எலும்பு ஊத்தை, மிக்கு அழுக்கு ஊறல்‌
வீறு? இலி, கடைக்‌ கூடம்‌5 8 சிறப்பு, பெருமை
தொடர்க்து எனை கலிய, துயர்‌ உறுகின்றேன்‌? 5 சமமப்ட கடல்‌
சோத்தம்‌/4 எம்‌ பெருமானே! 4 வணககம்‌
உடைந்து, நைந்து, "உருகி, உள்‌ ஒளி நோக்கி,
உன்‌ திரு மலர்ப்‌ பாதம்‌
அடைந்து நின்‌ றிடுவான்‌, ஆசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டாய்‌; அம்மானே! (4)

பற்றில்லேன்‌ : ஆண்டு கொண்ட அழுதே

420. அளி புண்‌ அகத்து, புறம்‌ தோல்‌ மூடி,
அடியேன்‌ உடை யாக்கை,
புளியம்பழம்‌ ஒத்து இருந்தேன்‌; இருந்தும்‌,
விடையாய்‌/56 பொடி ஆடி! 5 ௪௫௪ ஊர்வோனே.
எளி வக்து, என்னை ஆண்டு கொண்ட soso
என்‌ ஆர்‌ அமுதே! ஓ! ;
£ அளியேன்‌ ?? என்ன, ஆசைப்பட்டேன்‌ 7 இரங்கத்தக்கவன்‌
கண்டாய்‌; அம்மானே? (5) ்‌
294 திருவாசகம்‌

௭
௪௨௧. எய்த்தே னாயே னினியிங்‌ கிருக்க
கில்லே னிவ்வாழ்க்கை
வைத்தாய்‌ வாங்காய்‌ வானோ ரறியா
மலர்ச்சே வடியானே
முத்தா வுன்றன்‌ முகவொளி கோக்கி
முூறுவன்‌ னகைதகாண
வத்தா சால வாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.

or

௪௨௨. பாரோர்‌ விண்ணோர்‌ பரவி யேத்தும்‌

பரனே பரஞ்சோதி
வாராய்‌ வாரா வுலகக்‌ தந்து
வந்தாட்‌ கொள்வானே
பேரா யிரமும்‌ பரவித்‌ திரிந்தெம்‌
பெருமா னெனவேத்த
வாரா வமுதே யாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.

a
௫௨௩. கையாற்‌ றொழுதுன்‌ கழற்சே வடி.கள்‌
கழுமத்‌ தழுவிக்கொண்
டெய்யா தென்றன்‌ நலைமேல்‌ வைத்தெம்்‌
பெருமான்‌ பெருமானென்‌
றையா வென்றன்‌ வாயா லரற்றி
யழல்சேர்‌ மெழுகொப்ப
வையாற்‌ றரசே யாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே. '
 ஆசைப்‌ பத்து 295

அலுத்தேன்‌ அடியேனை உய்யக்கொள்

421, எய்த்தேன்‌? நாயேன்‌; இனி இங்கு இருக்க- 1 இளைத்தேன்‌
கில்லேன்‌; இவ்‌ வாழ்க்கை
வைத்தாய்‌; வாங்காய்‌)2 வானோர்‌ அறியா உ முடிவு செய்யாமலிருச்‌
இனறாய்‌, முடிவு செய்‌
மலர்ச்‌ சேவடியானே!
முத்தா! உன்‌-தன்‌ முக ஒளி நோக்கி,
முறுவல்‌ நகை காண, $ மடழ்ச்சி மிக்க
அத்தா! சால ஆசைப்பட்டேன்‌
கண்டாய்‌! அம்மானே! (6)
ஆயிரம்‌ பேர்‌ அம்மானே! வாராய்‌!
422. பாரோர்‌, விண்ணோர்‌, பரவி ஏத்தும்‌
பரனே! பரஞ்சோதி!
வாராய்‌; வாரா உலகம்‌ தந்து,
வக்து ஆட்கொள்வானே!
பேர்‌ ஆயிரமும்‌ பரவித்‌ திரிந்து,
*எம்‌ பெருமான்‌ ? என ஏத்த,
ஆரா அமுதே! ஆசைப்பட்டேன்‌
கண்டாய்‌), அம்மானே! (7)
உடல்‌ முழுதும்‌ உன்னை வணங்கவே
423, கையால்‌ தொழுது, உன்‌ கழல்‌ சேவடிகள்‌
கழுமத்‌* தழுவிக்‌ கொண்டு, 4 பொருந்த
எய்யாது£ என்‌-தன்‌ தலை மேல்‌ வைத்து, 5 தளராது
*எம்‌ பெருமான்‌ ”, * பெருமான்‌! ' என்று,
ஐயா! என்‌-தன்‌ வாயால்‌ அரற்றி,5 6 கதறி
அழல்சேர்‌ மெழுகு ஓப்ப,
ஐயாற்று அரசே! ஆசைப்பட்டேன்‌
கண்டாய்‌, அம்மானே! (8)
296 திருவாசகம்‌

யல

FOF, செடியா ராக்கைத்‌ திறமற வீசிச்‌

சிவபுர ஈகர்புக்குக்‌
கடியார்‌ சோதிகண்டு கொண்டென்‌
கண்ணிணை களிகூரப்‌
படிதா னில்லாப்‌ பரம்பர னேயுன்‌
பழவடி யார்கூட்ட
மடியேன்‌ காண வாசைப்‌ பட்டேன்‌
கண்டா யம்மானே.

கம
௪௨௫. வெஞ்சே லனைய கண்ணார்தம்‌ வெகுளி
வலையி லகப்பட்டு
நகைஞ்சே னாயேன்‌ ஞானச்‌ சுடரே
கானோர்‌ துணைகாணேன்‌
-பஞ்சே ரடியாள்‌ பாகத்‌ தொருவா
பவளத்‌ திருவாயா
லஞ்சே லென்ன வாசைப்‌ பட்டேன்‌
- கண்டா யம்மானே.

ih FFD DLP UML ]

 ஆசைப்‌ பத்து 297

தொண்டரொடு கூட்டு கண்டாய்‌

424, செடி? ஆர்‌ ஆக்கைத்‌ திறம்‌ அற வீசி, 1 மூடை நாற்றம்‌
சிவபுர ஈகர்‌ புக்கு,
கடி.3 ஆர்‌ சோதி கண்டு கொண்டு, என்‌ 8 விளக்கம்‌
கண்‌-இணை களி கூர,
படி 8-தான்‌ இல்லாப்‌ பரம்பரனே! உன்‌ உ தப்பு
பழ அடியார்‌ கூட்டம்‌, -
அடியேன்‌ காண ஆசைப்பட்டேன்‌
கண்டாய்‌; அம்மானே! 09)
ஞானச்சஈுடரே! : அஞ்சேல்‌ ' என்று அருள்‌
425. வெம்* பேல்‌? அனைய கண்ணார்‌-தம்‌ & காட்சிக்கு இனிய
ம்‌ கயல்‌
வெகுளி வலையில்‌ அகப்பட்டு, 6 முககுற்றங்களுள்‌
கைஞ்சேன்‌,, நாயேன்‌; ஞானச்‌ சுடரே! ஒன்று
கான்‌ ஓர்‌ துணை காணேன்‌)
7 செம்பஞ்சு ஊட்டிய
பஞ்சு ஏர்‌ அடியாள்‌* பாகத்து ஒருவா! 'இருவடியையுடைய
. பவளத்‌ திருவாயால்‌, . உமையம்மை
அஞ்சேல்‌? என்ன, ஆசைப்பட்டேன்‌
கண்டாய்‌; அம்மானே 1 (10)

@ ot - 12
GHIF pow,
298 திருவாசகம்‌

இருபத்தாறாவது
அதிசயப்‌ பத்து
முத்தியிலக்கணம்‌
(திருப்பெருக்‌ துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)

ஆசிரிய விருத்தம்‌

க்‌

௪௨௬, வைப்புமா டென்று மாணிக்கத்‌ தொளியென்று

மனத்திடை யுருகாதே
செப்பு கேர்முலே மடவர லியர்தங்க
டிறத்திடை நைவேனை
யொப்பி லாதன வுவமனி லிறந்தன
வொண்மலர்த்‌ கிருப்பாதத்‌
தப்ப னாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே,

௪௨௭. நீதி யாவன யாவையு கினைக்கிலே

னினைப்பவ ரொடுங்கூடே
Coors Cod mb திறந்துழல்‌ வேன்‌ றனே
டென்னடி யானென்று
பாதி மாதொடுங்‌ கூடிய பரம்பர
னிரந்தர மாய்நின்ற
வாதி யாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே.
 அதிசயப்‌ பத்து 299

இருபத்தாறாவ.து
அதிசயப்‌ பத்து
முத்தி இலக்கணம்‌

உருகா உள்ளம்‌
426. வைப்பு, மாடு, என்று, மாணிக்கத்து ஒளி என்று, 3 நிலைத்த இடம்‌
மனத்திடை உருகாதே, உ செல்வம்‌
செப்பு? கேர்‌ முலை மடவரலியர்‌*-தங்கள்‌ 8 சிமிழ
திறுத்திடை கைவேனை 5. & இளம்‌ பெண்கள்‌
ஒப்பு இலாதன , உவமனில்‌ இறந்தன, ந மனம்‌ உருகுவேனை
“ஒள்‌-மலர்த்‌ திருப்‌ பாத்து
அப்பன்‌-ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே! (1)

நீதி நினையா நெஞ்சு

427, நீதி ஆவன யாவையும்‌ கினைக்கிலேன்‌;
நினைப்பவ ரொடும்‌ கூடேன்‌ ;
ஏதமே? பிறந்து, இறந்து, உழல்வேன்‌- தனை-- 6 துனபமே
“என்‌ அடியான்‌! என்று, குறறமே
7 உமை பங்கன
பாதி மாதொடும்‌ கூடிய பரம்பரன்‌, இவபெருமான்‌
கிரக்தரமாய்‌6 கின்ற 8 நிலையாக
ஆதி-ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
“அதிசயம்‌ கண்டாமே! (2)
300 திருவாசகம்‌

௩.

௪௨௮. முன்னை யென்னுடை வல்வினை போயிட

முக்கண துடையெந்தை
கன்னை யாவரு மறிவதற்‌ கரியவ
னெளியவ வடி.யார்க்குப்‌
பொன்னை வென்றுதோர்‌ புரிசடை முடிதனி
லிளமதி ய்‌ துவைத்த
வன்னை யாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே.

௪௨௯. பித்த னென்றெனை யுலகவர்‌ பகர்வதோர்‌

காரண மிதுகேளி
ரொத்துச்‌ சென்றுதன்‌ நிருவருட்‌ கூடிடு
முபாயம தறியாமே
செத்துப்‌ போயரு நரகிடை வீழ்வதற்‌
கொருப்படு கின்றேனை
யத்த னாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே.

௫
௪௩௦, பரவு வாரவர்‌ பாடுசென்‌ றணைகிலேன்‌
பன்மலர்‌ பறித்தேத்தேன்‌
ரவு வார்‌ லார்‌ த்‌ கேகின்‌
© “hin Oy Sete ௮
யிரவு நின்றெரி யாடிய வெம்மிறை
யெரிசடை மிளிர்கின்‌ற
வரவ னாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே.
 அதிசயப்‌ பத்து 901

வல்வினை போயிட ஆண்டான்‌

428, முன்னை என்னுடை வல்வினை டோயிட,
முக்கண்‌-அது உடை எந்தை,
தன்னை யாவரும்‌ அறிவதற்கு அரியவன்‌,
எளியவன்‌ அடியார்க்கு,
பொன்னை வென்றது ஓர்‌ புரிசடை மூடி-தனில்‌
இளமதி-௮.து வைத்த
அன்னை, ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே ! (3)

பித்தன்‌ ஆண்ட பித்தன்‌

429. பித்தன்‌” என்று, எனை உலகவர்‌ பகர்வது ஓர்‌
காரணம்‌-இது ; கேளீர்‌ :
ஒத்துச்‌ சென்று, தன்‌ திருவருள்‌ கூடிடும்‌
உபாயம்‌-அ து அ றியாமே,
செத்துப்போய்‌, அரு HFA. of Hous HG
ஒருப்படுகின்‌ றேனை,
அத்தன்‌, ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே ! (4)

அடியார்‌ பால்‌ செல்லேன்‌

480. பரவுவார்‌ அவர்‌ பாடு? சென்று அணைகிலேன்‌; 3 போற்றி வணங்குவார்‌
பல்‌ மலர்‌ பறித்து ஏத்தேன்‌7 ; தமனர்‌
குரவு? வார்‌ குழலார்‌4 திறத்தேச்‌ கின்று, & கூறதலையடையவர்‌
குடிகெடு கின்றேனை -- அ வழியிலே
இரவு நின்று, எரி ஆடிய எம்‌ இறை, 6 -- சிவபெருமான்‌
எரி சடை மிளிர்கின்ற
Tous? ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டி ர பாம்பை அணிந்தவன்‌
அதிசயம்‌ கண்டாமே! (6)
302 திருவாசகம்‌

oir

௪௩௧. எண்ணி லேன்றிரு நாமமஞ்‌ செழுத்துமென்‌

னேழைமை ய தனாலே
௩ண்ணி லேன்கலை ஞானிக டம்மொடு
நல்வினை ஈயவாதே
மண்ணி லேபிறம்‌ திறந்துமண்‌ ணாவதற்‌
கொருப்படு கின்றேனை
யண்ண லாண்டுதன்‌ னஊடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே,

oT

௪௩௨. பொத்தை யூன்சுவர்‌ புழுப்பொதிக்‌ துளுத்தசும்‌

பொழுகிய பொய்க்கூரை
யித்தை மெய்யெனக்‌ கருதிகின்‌ றிடர்க்கடற்‌
சுழித்தலைப்‌ படுவேனை
முத்து மாமணி மாணிக்க வயிரத்த
பவளத்தின்‌ முழுச்சோதி
யத்த னாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே, ்‌

aA
௪௩௩. நீக்கி முன்னெனை த்‌ தன்னொடு நிலாவகை
குரம்பையிற்‌ புகட்பெய்து
நோக்கி நுண்ணிய கொடியன சொற்செய்த
ு
நுகமின்றி விளாக்கைத்துத்‌
தூக்கி முன்செய்த பொய்ய OS துகளறுத்
‌
தெழுதரு சுடர்ச்சோதி
யாக்கி யாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்
டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே.
 அதிசயப்‌ பத்து 303

ஞானிகளோடு கூடேன்‌
431, எண்ணிலேன்‌ திருநாமம்‌ அஞ்சு-எழுத்தும்‌ ; என்‌
ஏழைமை அதனாலே 1 அறியாமை
ஈண்ணிலேன்‌* கலறை-ஞானிகள்‌-தம்மொடு) 9 அணுலேன்‌
நல்‌ வினை ஈயவாதே,
மண்ணிலே பிறந்து, இறந்து, மண்‌ ஆவதற்கு
ஒருப்படுகின்றேனை,
அண்ணல்‌, ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே! (6)

பொய்யை மெய்‌எனக்‌ கொண்டேன்‌

432, பொத்தை? ஊன்‌ சுவர்‌; புழுப்பொதிந்து, உளுத்து4& அசும்பு
ஒழுகிய, பொய்க்கூரை 8 தொள்களையுடைய
இத்தை, மெய்எனக்‌ கருதி கின்று, இடர்க்‌ கடல்‌* 5 Bonin Gunde;
சுழித்தலைப்‌ படுவேனை - 6 இதை
முத்து, மாமணி, மாணிக்க, வயிரத்த, ரீ அனபச்‌ கடல்‌
பவளத்தின்‌ முழுச்‌ சோதி,
அத்தன்‌-ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே! (7)

தள்ளியவன்‌ தூக்கினான்‌!
433, நீக்கி, மூன்‌ எனைத்‌ தன்னொடு நிலாவகை,
குரம்பையில்‌8 புகப்‌ பெய்து; 8௮ உடலில்‌
நோக்கி ; நுண்ணிய, கொடியன? சொல்‌ செய்து; 9 குறிப்பான
நுசம்‌ இன்றி விளாக்கைத்து 510 10 உழுது
தூக்கி) முன்‌ செய்த பொய்‌ அற, துகள்‌11 அறுத்து; 11 குற்றம்‌
எழுதரு சுடர்ச்‌ சோதி
ஆக்கி; ஆண்டு; தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே! (8)
304 திருவாசகம்‌

௪௩௪. உற்ற வாக்கையி னுறுபொரு ணறுமல

ரெழுதரு காற்றம்போற்‌
பற்ற லாவதோர்‌ நிலையிலாப்‌ பரம்பொரு
ளப்பொருள்‌ பாராதே
பெற்ற வாபெற்ற பயனது நுகர்ந்திடும்‌
பித்தர்சொற்‌ றெளியாமே
யத்த னாண்டுதன்‌ னடியரிற்‌ கூட்டிய
வதிசயங்‌ கண்டாமே.

ம
௪௩௫. இருடி ணிந்தெழுக்‌ திட்டதோர்‌ வல்வினைச்‌
சிறுகுடி லிதுவித்தைப்‌
பொருளெ னக்களித்‌ தருகர கத்திடை
விழப்புகு கின்றேனைத்‌
தெருளு மும்மதி னொடி.வரை யிடி.தரச்‌
சினப்பதத்‌ தொடுசெந்தீ
யருளு மெய்ந்நெறி பொய்க்கநெறி நீக்கிய:
வசதிசயங்‌ கண்டாமே,

ல. இ து
ழுச்சிற்று.ம்‌.பலம்‌
 அதிசயப்‌ பத்து 305

மலரின்‌ மணம்‌
894, உற்ற ஆக்கையின்‌ உறுபொருள்‌, நறுமலர்‌ 3 பொருந்திய சிறந்த
எழுதரு நாற்றம்‌ போல்‌, பொருள்‌
பற்றல்‌ ஆவது ஓர்‌ கிலை இலாப்‌ பரம்‌ பொருள்‌
அப்‌ பொருள்‌ பாராதே,
பெற்றவா பெற்ற பயன்‌ - அது நுகர்க்திடும்‌
பித்தர்‌ சொல்‌ தெளியாமே,
அத்தன்‌, ஆண்டு, தன்‌ அடியரில்‌ கூட்டிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே[ (9)

பொய்‌ நெறி நீக்கிய மெய்‌ நெறி

495, இருள்‌ திணிந்து எழுந்திட்டது ஓர்‌ வல்வினைச்‌
சிறு குடில்‌,3 இது? இத்தை?ப்‌ 8 உடல்‌:
பொருள்‌ என களித்து, அரு கரகத்திடை 3 இதை
விழப்‌ புகுகின்‌்‌ றுனை -
தெருளும்‌* மும்மதில்‌, கொடி- வரை£ இடிதர, & அறிவாற்‌ றந்த
சினப்‌ பதத்தொடு செம்தீ 5 நெடிப்‌ பொழுதில்‌
அருளும்‌ மெய்க்கெறி- பொய்க்‌ நெறி கீக்கிய
அதிசயம்‌ கண்டாமே! (10)

23 ட ஓ Ss

20
306 திருவாசகம்‌

இருபத்தேழாவது

புணர்ச்சிப்‌ பத்து
அத்துவிதவிலக்கணம்‌

(திருப்பெருக்துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்டது)

ஆசிரியவிருத்தம்‌
௯
௪௩௬. சுடர்பொற்‌ குன்றைத்‌ தோளா
முத்தை வாளா தொழும்புகந்து
கடைபட்‌ டேனை யாண்டுகொண்ட
கருணா லயனைக்கரு மால்பிரமன்‌ .
றடைபட்‌. டின்னுஞ்‌ சார மாட்டாத்‌
தன்னைத்‌ தந்தவென்னா ரமுதைப்‌
புடை பட்டிருப்ப தென்றுகொல்‌ லோவென்‌
பொல்லாமணி யைப்‌ புணர்ந்தே.

a.

௪௩௭, ஆற்ற கில்லே னடியே னரசே

்‌. யவனி தலத்தைம்‌ புலனாய
சேற்றி லழுந்தாச்‌ சிந்தைசெய்‌
து
சிவனெம்‌ பெருமா னென்றேத்தி
யூற்று மணற்போ னெக்குகெக்‌ குள்ளே
யுருகி யோலமிட்டுப்‌
போற்றிப்‌ புகழ்வ தென்றுகொல்லோ வென்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ந்தே.
 புணர்ச்சிப்‌ பத்து 307

இருபத்தேழாவது
புணர்ச்சிப்‌ பத்து
அத்துவித இலக்கணம்‌

ஆண்டுகொண்ட அருளாளனை அணுகுவது என்றோ ?

426, சுடர்‌ பொன்‌ குன்றை, தோளா ந துளைக்கப்படாத
முத்தை, வாளா? தொழும்பு? உகந்தட * பயனற்ற, பெயரளலி
. - ர்‌ ஒளள
கடை. பட்டேனை ஆண்டு கொண்ட 3 தொண்டு
கருணாலயனை,* கருமால்‌, பிரமன்‌, க்‌ அருளாளனை
தடைபட்டு, இன்னும்‌ சாரமாட்டாத்‌
தன்னைத்‌ தந்‌ என்‌ ஆர்‌ அமுதை,
புடை பட்டு5 இருப்பது என்று-கொல்லோ - என்‌ 5 அரு£ல்‌ மொருந்தி
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே ? (1)

ஊற்று மணல்‌ போல்‌ உருகுவது என்றோ £?

497. ஆற்ற கில்லேன்‌? அடியேன்‌ ; அரசே 6 பொறுக்க மாட்டேன்‌
அவனி - தலத்து” ஐம்‌ பூலன்‌ ஆய ர நிலவுலகத்தில்‌
சேற்றில்‌ அழுந்தாச்‌ சிந்தை செய்து,
சிவன்‌, எம்பெருமான்‌,” என்று ஏத்தி,
ஊற்று மணல்‌ போல்‌, நெக்கு - நெக்கு
உள்ளே உருகி, ஓலம்‌ இட்டு,
போற்றிப்‌ புகழ்வது என்று - கொல்லோ - என்‌
பொல்லா மணியைட்‌ புணர்ந்தே 9 (2)
308 திருவாசகம்‌

௩.
௪௩௮. நீண்ட மாலு மயனும்‌ வெருவ
நீண்ட நெருப்பை விருப்பிலேனை
யாண்டு கொண்ட வென்னாரமுதை
யள்ளூ றுள்ளத்‌ தடி.யார்முன்‌
வேண்டுக்‌ தனையும்‌ வாய்விட்‌ டலறி
விரையார்‌ மலர்‌ தாவிப்‌
பூண்டு கிடப்ப தென்றுகொல்லோ வென்‌
பொல்‌ லாமணியைப்‌ புணர்ந்தே.

௪
Fh. da, அல்லிக்‌ கமலத்‌ தயனுமாலு
மல்லாதவரு மமரர்‌.கோனுஞ்‌
சொல்லிப்‌ பரவு காமத்தானைச்‌
சொல்லும்‌ பொருளு மிறந்த௬ட.ரை
நெல்லிக்‌ கனியைத்‌ தேனைப்பாலை
நிறையின்‌ னமுதை யமுதின்‌ சுவையைப்‌
புல்லிப்‌ புணர்வ தென்றுகொல்‌ லோவென்‌
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே.

௫
. திகழத்‌ திகழு மடியுமுடியுங்‌ ”
காண்பான்‌.கீழ்மே லயனும்மாலு
மகழப்‌ பறந்துங்‌ காணமாட்டா
வம்மா னிம்மா னிலமுழுது
நிகழப்‌ பணிகொண் டென்னையாட்கொண்
டாவா வென்று நீர்மையெல்லாம்‌
புகழப்‌ பெறுவ தென்றுகொல்லோ வென்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ந்தே.
 புணர்ச்சிப்‌ பத்து 309

அடியார்‌ முன்‌ அலறுவது என்றோ?

438, நீண்ட மாலும்‌, அயனும்‌, வெருவ? 1 அஞ்ச
நீண்ட நெருப்பை, விருப்பிலேனை 2 அனற்‌ பிழம்பாக
உயர்நத நிலையை - சிவ
ஆண்டு கொண்ட என்‌.ஆர்‌ அமுதை, பெருமானை
அள்ளூறு9 உள்ளத்து அடியார்‌ முன்‌ 3 மேலும்‌ மேலும்‌
: வேண்டும்‌ தனையும்‌ வாய்விட்டு அலறி, இனிமை சாககும்‌
விரை4 ஆர்‌ மலர்‌ தூவி, & மணம்‌
பூண்டு£ கிடப்பது என்று-கொல்லோ-என்‌ 6 அணிந்து
பொல்லா மணியைப புணர்ந்தே ? (9)
தழுவித்‌ திளைப்பது என்றோ ?
6 ௮க இதழ்‌
439.. HUMES கமலத்து அயனும்‌, மாலும்‌,
அல்லாதவரும்‌, அமரர்‌ கோனும்‌,* 7 தேவேறதிரனும்‌

சொல்லிப்‌ பரவும்‌ நாமத்தானை,

சொல்லும்‌ பொருளும்‌ இறந்த ௬டரை,
நெல்லிக்‌ கனியை, தேனை, பாலை,
நிறை இன்‌அமுதை, அமுதின்‌ சுவையை,
8 தழுவி
புல்லிப்‌£ புணர்வது என்‌ று-கொல்லோ-என்‌
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே 2 (4)
புகழப்‌ பெறுவது என்றே ?
440, திகழத்‌ திகழும்‌ அடியும்‌ முடியும்‌
காண்பான்‌, கீழ்மேல்‌, அயனும்‌ மாலும்‌,
அகழப்‌? பறந்தும்‌, காணமாட்டா 9 அகழ்ந்தும்‌
அம்மான்‌, இம்‌ மாகிலம்‌ முழுதும்‌ ௩0 விளஙக
Maypeit o பணிகொண்டு,33 என்னை ஆட்கொண்டு, 11 ஆட்கொண்டு
18 இரக்சக்குறிப்பு
*₹ஆ! ஆ[ 12 என்ற கீர்மை33 எல்லாம்‌ 15 தனமை
புகழப்‌ பெறுவது என்று-கொல்லோ-என்‌
பொல்லா மணியைம்‌ புணர்ந்தே 2 (6)
‘310 திருவாசகம்‌

or

௪௪௧. பரிந்து வந்து பரமானந்தம்‌ பண்டே

யடியேற்‌ கருள் செய்யப்‌
பிரிந்து போந்து பெருமாஙிலத்தி
லருமா லுற்றே னென்றெறன்று
சொரிந்த கண்ணீர்‌ சொரியவுண்ணீ
ர௬ுரோமஞ்்‌ சிலிர்ப்ப வுகந்கன்பாய்ப்‌
புரிந்து நிற்ப தென்றுகொல்லோ வென்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ங்தே.

௪௪௨, நினையப்‌ பிறருக்‌ கரியகெருப்பை

நீரைக்‌ காலை நிலனைவிசும்பைத்‌
தனையொப்‌ பாரை யில்லா த்தனியை
நோக்கித்‌ தழைத்துத்‌ தழுத்தகண்டங்‌
கனையக்‌ கண்ணீ ரருவிபாயக்‌
கையுங்‌ கூப்பிக்‌ கடிமலராற்‌
புனையப்‌ பெறுவ தென்றுகொல்லோ டிவன்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ந்தே,

a
௫௪௩, நெக்கு கெக்குள்‌ ளூருகியுருகி
நின்று மிருந்துங்‌ கிடந்துமெழுந்து
ஈக்கு மமுதுக்‌ தொழுதும்‌ கிடந்துமெழுக்து
நானா விதத்தாற்‌ கூத்துகவிற்றிச்‌
செக்கர்‌ போலும்‌ திருமேனி திகழ
நோக்கிச்‌ சிலிர்சிலிர்த்துப்‌
புக்கு நிற்ப தென்றுகொல்லோ வெண்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ந்தே.
 புணர்ச்சிப்‌ பத்து 811

்‌ உள்‌ மாசு உகுக்கும்‌ கண்ணீர்‌ உகுப்பது என்றோ ?

441, பரிந்து? வந்து, பரம-ஆனக்தம்‌, 3. இரங்கி
பண்டே,* அடியேற்கு அருள்செய்ய, 8 முன்னமே,
பிரிந்து போந்து, பெருமாகிலத்தில்‌
அருமால்‌8 உற்றேன்‌, என்று-என்று, 9 போக்குதற்கியலாத
மய்கதம்‌
சொரிந்த கண்ணீர்‌, சொரிய உள்கீர்‌,
உரோமம்‌ சிலிர்ப்ப, உகந்து அன்புஆய்‌,
க இடைவிடா விருப்பத்‌
புரிந்து நிற்பது என்று-கொல்லோ-என்‌ தோடு
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே? (6)
தழுதழுத்து கைகூப்புவது என்றோ ?
442, நினையப்‌ பிறருக்கு அரிய நெருப்பை, 5 பிறருக்கு நினைய
6 காற்றை
நீரை, காலை,6 நிலனை, விசும்பை,7 7 வானத்தை
தனை ஒப்பாரை இல்லாத்‌ தனியை8 8 ஐப்பற்ற பொருளை
நோக்கி; தழைத்து;” தழுத்த கண்டம்‌10 9 பூரிதத
19 தழுதழுத்த குரல்‌
கனைய; கண்ணீர்‌ அருவி பாய)
கையும்‌ கூ.ப்பி, கடி.17 மலரால்‌ 11 மணம்‌

புனையப்‌13 பெறுவது என்று-கொல்லோ-என்‌ 18 அணி செய்ய

பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே ? (7)
திருமேனி நோக்கித்‌ திகழ்வது என்றோ?
443, கெக்கு-நெக்கு, உள்‌ உருகி-உருகி,
நின்றும்‌, இருந்தும்‌, கிடந்தும்‌, எழுந்தும்‌,
நக்கும்‌, அழுதும்‌, தொழுதும்‌, வாழ்த்தி; 18 சிரிததும்‌
14 um
கானா34 விதத்தால்‌ கூத்து Bal
H 315 13 செய்து
செக்கர்‌16 போலும்‌ திருமேனி 16 செவவானம்‌
18 உள்ளத்தில்‌
Hal? கோக்கி); சிலிர்‌-சிலிர்த்து/ அமைந்து விளங்க
புக்கு நிற்பது என்று-கொல்லோ-என்‌
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே£ (8)
812 திருவாசகம்‌

மில

FHF, காதாய்‌ மூவே முலகுக்குக்‌

தாயே நாயேன்‌ றனையாண்ட
பேதாய்‌ பிறவிப்‌ பிணிக்கோர்மருந்தே
பெருந்தேன்‌ பில்க வெப்போது
மேதா மணியே யென்றென்றேத்தி
யிரவும்‌ பகலு மெழிலார்பாதப்‌
போதாய்க்‌ தணைவ தென்றுகொல்லோ வென்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ந்தே.

ஐ
௪௪௫. காப்பாய்‌ படைப்பாய்‌ கரப்பாய்‌ முழுதுங்‌
கண்ணார்‌ விசும்பின்‌ விண்ணோர்க்கெல்லா
மூப்பாய்‌ மூவா முதலாய்‌ கின்ற
முதல்வா முன்னே யெனையாண்ட
பார்ப்பா னேயெம்‌ பரமாவென்று
பாடிப்‌ பாடிப்‌ பணிக்துபாதப்‌
பூப்போ தணைவ தென்றுகொல்லோ வென்‌
பொல்‌ லாமணி யைப்புணர்ந்தே.

| BPHIFDDDUMIE
 புணர்ச்சிப்‌ பத்து 818

திருவடி மலரையே சிந்தித்து அணைவது என்றோ 7

444, * தாதாய்‌,1 ap — ஏழ்‌ உலகுக்கும்‌ 1 தந்தையே
தாயே, நாயேன்‌ - தனை ஆண்ட
பேதாய்‌, பிறவிப்‌ பிணிக்கு ஓர்‌ மருந்தே,
பெரும்‌ தேன்‌ பில்க, எப்போதும்‌
ஏது” ஆம்‌ மணீயே!' என்று- என்று ஏத்தி, 2 காரணம்‌
(மேதாமணியே)
இரவும்‌ பகலும்‌, எழில்‌ ஆர்‌ பாதப்‌
போது? ஆய்ந்து, அணைவது என்று-கொல்லோ-என்‌ உ மலர்‌
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே? (9)

பாடிப்‌ பாடிப்‌ பணிவது என்றோ?

445, காப்பாய்‌, படைப்பாய்‌, கரப்பாய்‌,& முழுதும்‌ & மறைப்பாய்‌
கண்‌ ஆர்‌£ விசும்பின்‌ விண்ணோர்க்கு எல்லாம்‌ 5 இடம்‌ அசன்ற
மூப்பாய்‌,8 மூவா? முதலாய்‌ நின்ற 6 மூத்தவனாம்‌
முதல்வா ; முன்னே எனை ஆண்ட 7 முதிராத
பார்ப்பானே; எம்‌ பரமா !' என்று,
பாடிப்‌ பாடிப்‌ பணிந்து, பாதப்‌ -
பூப்போது அணைவது என்று- கொல்லோ - என்‌
பொல்லா மணியைப்‌ புணர்ந்தே ? (10)

யே ஜீ ற
(ுச்சிற்ற.ம்‌ 1001ம்‌.
314 திருவாசகம்‌

இருபத்தெட்டாவது

வாழாப்‌ பத்து

முத்தியுபாயம்‌
(திருப்பெருந்‌ துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)

ஆசிரிய விருத்தம்‌

கு

FP Sir, பாரொடு விண்ணாய்ப்‌ பரந்த வெம்பரனே

பற்றுகான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
சீரொடு பொலிவாய்‌ சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யாரொடு கோகேஞார்க்கெடுத்‌ துரைக்கே
னாண்டநீ யருளிலை யானால்‌
வார்கட லுலகில்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ றருள் புரி யாயே.

OF GT. வம்பனேன்‌ றன்னை யாண்டமா மணியே

மற்றுகான்‌ பற்றிலேன்‌ கண்டா
யும்பரு மறியா வொருவனே யிருவர்க்‌
குணர்விறம்‌ துலகமூ டுருவுஞ்‌
செம்பெரு மானே சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யெம்பெரு மானே யென்னையாள்‌ வானே
யென்னைகீ கூவிக்கொண் டருளே.
 வாழாப்‌ பத்து 975

இருபத்தெட்டாவது

வாழாப்‌ பத்து
முத்தி உபாயம்‌

மற்றுப்‌ பற்று எனக்கு இல்லை

க46, பாரொடு விண்ணாய்‌, பரந்த எம்பரனே?
பற்று கான்மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌;
சீரொடு பொலிவாய்‌, சிவபுரத்து அரசே!
திருப்பெருக்துறை உறை சிவனே!
ஆரோடு கோகேன்‌? ஆர்க்கு எடுத்து உரைக்கேன்‌?-”
ஆண்ட நீ அருளிலை யானால்‌,
வார்‌3கடல்‌ உலகில்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌; 1 நெடிய
வருக" என்று, அருள்‌ புரியாயே. (1)

கூவிக்‌ கொண்டு அருள்‌

447, வம்பனேன்‌2-தன்னை ஆண்ட மா மணியே! 2 பயனற்றவன்‌; பமிற்சி
மற்று நான்‌ பற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌) பெருதவன்‌
உம்பரும்‌? அறியா ஒருவனே! இருவர்க்கு& 3 வானோரும்‌
உணர்வு இறந்து, உலகம்‌ ஊடுருவும்‌ 4 பிரமனுக்கும்‌
திருமாதுக்கும்‌
செம்பெருமானே! சிவபுரத்து அரசே!
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே!
எம்பெருமானே! என்னை ஆள்வானே! "
என்னை, & கூவிக்‌ கொண்டருளே. (2)
316 திருவாசகம்‌

௪௪௮, பாடிமால்‌ புகழும்‌ பாதமே யல்லாற்‌

பற்றுநான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
தேடிநீ யாண்டாய்‌ சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
யூடுவ துன்றோ டுவப்பது முன்னை
யுணர்த்துவ துனக்கெனக்‌ குறுதி
வாடினே னிங்கு வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ றருள்புரி யாயே.

FP Ia, வல்லைவா எரக்கர்‌ புரமெரித்‌ தானே

மந்றுகான்‌ பற்டமிலேன்‌ கண்டாய்‌
தில்லைவாழ்‌ கூத்தா சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருக்‌ துறையுறை சிவனே
யெல்லைமூ வுலகு முருவியன்‌ றிருவர்‌
காணுகா ளாதியீ மின்மை
வல்லையாய்‌ வளர்ந்தாய்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ றருள்புரி யாயே

௫
பண்ணினேர்‌ மொழியாள்‌ பங்கநீ யல்லாற்‌
பற்றுகான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
திண்ணமே யாண்டாய்‌ சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெரும்‌ துறையுறை சிவனே
யெண்ணமே யுடல்வாய்‌ மூக்கொடு செவிகண்‌
ணென்றிவை நின்கணே வைத்து
மண்ணின்மே லடியேன்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ றருள்புரி யாயே.
 வாழாப்‌ பத்து 217

ஊடுவது உன்னோடு உவப்பதும்‌ உன்னை

448, பாடி, மால்‌* புகழும்‌ பாதமே அல்லால்‌, ்‌ மால்‌ பாடி
பற்று நான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌;
தேடி, நீ ஆண்டாய்‌) சிவபுரத்து அரசே !
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
ஊடுவது 2 உன்னோடு i: உவப்பதும்‌ ‘ D8 உன்னை
5 ;° 23 இரணற்லு
மாறுபடுவதுமடிழ்வதும்‌
உணர்த்துவது உனக்கு ;) எனக்கு உறுதி
வாடினேன்‌ ; இங்கு வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌ ;
₹ வருக ? என்று, அருள்புரியாயே. (3)

* வருக ” என்று அருள்‌

449, வல்லை4 வாள்‌ அரக்கர்‌₹ புரம்‌ எரித்தானே 1 & விரைவில்‌
மற்று நான்‌ பற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌ ; 5 வாள்‌ ஏந்திய அரக்கர்‌
தில்லை வாழ்‌ கூத்தா! சிவபுரத்து அரசே!
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
6 பிரமன்‌ திருமால்‌
எல்லை ரூ-உலகும்‌ உருவி, அன்று, இருவர்‌6
காணும்நாள்‌, ஆதி, ஈறு, இன்மை
வல்லையாய்‌£ வளர்ந்தாய்‌ ; வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌ 7; 1 வலிமையுடையவளாய்‌
* வருக ? என்று, அருள்புரியாயே, (4)

ஐம்புலனும்‌ சிந்தையும்‌ அடியிணைக்கே

450, பண்ணின்‌ கேர்மொழியாள்‌8 பங்க!/ நீ அல்லால்‌, 8 உமையம்மை
பற்று கான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌)
திண்ணமே ஆண்டாய்‌ ; சிவபுரத்து அரசே 1
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
எண்ணமே, உடல்‌, வாய்‌, மூக்கொடு, செவி, கண்‌,
என்று இவை நின்கணே வைத்து,
மண்ணின்மேல்‌ அடியேன்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌)
* வருக £ என்று அருள்‌ புரியாயே. (5)
318 திருவாசகம்‌

Sir
௪௫௧. பஞ்சின்மெல்‌ லடியாள்‌ பங்கரீ யல்லாற்‌
பற்றுகான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
செஞ்செவே யாண்டாய்‌ சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெரும்‌ துறையுறை சிவனே
யஞ்சினே னாயே னாண்டுநீ யளித்த
வருளினை மருளினான்‌ மறந்த
வஞ்சனே னிங்கு வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ ஐருள்புரி யாயே.

பருதிவா ழொளியாய்‌ பாதமே யல்லாற்‌

பற்றுநான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
திருவுயர்‌ கோலச்‌ சிவபுரத்‌ தரசே'
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
கருணையே நோக்கிக்‌ கசிந்துள முருகிக்‌
கலக்துநான்‌ வாழுமா றறியா
மருளனே ஸனுலகில்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ ஐருள்புரி யாயே.

௮
பந்தணை விரலாள்‌ பங்கரீ யல்லா ற்‌
பற்றுநான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
செந்தழல்‌ போல்வாய்‌ சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருங்‌ துறையுறை சிவனே
யந்தமி லமுதே யரும்பெரும்‌ பொருளே
யாரமு தேயடி யேனை
வந்துய வாண்டாய்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ நருள்புரி யாயே.
 வாழாப்‌ பத்து 919

அருளினை மறந்து அஞ்சினேன்‌

451, பஞ்சின்‌ மெல்‌ அடியாள்‌ பங்க ! நீ அல்லால்‌, 1 உமையம்மை
பற்று கான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌;
செஞ்செவே£ ஆண்டாய்‌ ; சிவபுரத்து அரசே 1! a செட்மையாகலே, தல
Gar
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
அஞ்சினேன்‌ நாயேன்‌ ; ஆண்டு, நீ அளித்த
அருளினை, மருளினால்‌ மறந்த
வஞ்சனேன்‌, இங்கு வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌;
* வருக * என்று, அருள்‌ புரியாயே. 8)

வாழும்‌ வழி அறியா மருளனேன்‌

452, பருதி வாழ்‌ ஒளியாய்‌ ! பாதமே அல்லால்‌, 8 கதிரவன்‌
பற்று கான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌
திருஉயர்‌ கோலஃச்‌ சிவ புரத்து அரசே ! & அழகுமிக்க
திருப்பெருக்துறை உறை சிவனே !
கருணையே5 நோக்கிக்‌ கசிந்து, உளம்‌ உருகிக்‌ ந அருளையே
கலந்து, நான்‌ வாழும்‌ ஆறு அறியா
மருளனேன்‌,₹ உலகில்‌ வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌; 6 மமக்ச முற்றவன்‌
* வருக ? என்று, அருள்‌ புரியாயே. [ச்‌]

உய்யவந்த அமுது
453, பந்து அணை விரலாள்‌ பங்க ! நீ அல்லால்‌,
பற்று நான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌7
செம்‌ தழல்‌ போல்வாய்‌, சிவபுரத்து அரசே 1
திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே !
அந்தம்‌ இல்‌ அமுதே ! அரும்‌ பெரும்‌ பொருளே !
ஆர்‌ அமுதே / அடியேனை
வந்து உய, ஆண்டாய்‌ ; வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
* வருக ? என்று, அருள்‌ புரியாயே. (8)
320 திருவாசகம்‌

௯
௪௫௪. பாவகா சாவுன்‌ பாதமே யல்லாற்‌
பற்றுகான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
தேவர்தந்‌ தேவே சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
மூவுல குருவ விருவர்கீழ்‌ மேலாய்‌
முழங்கழ லாய்நிமிர்ந்‌ தானே
மாவுரி யானே வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ நருள்புரி யாயே,

SID
௪௫௫. பழுதிரொல்‌ புகழாள்‌ பங்கநீ யல்லாற்‌
பற்றுகான்‌ மற்றிலேன்‌ கண்டாய்‌
செழுமதி யணிந்தாய்‌ சிவபுரத்‌ தரசே
திருப்பெருந்‌ துறையுறை சிவனே
தொழுவவனோபிறரைத்‌ துதிப்பனோ வெனக்கோர்‌
துணையென நினைவனோ சொல்லாய்‌
மழவிடை யானே வாழ்கிலேன்‌ கண்டாய்‌
வருகவென்‌ றருள்புரி யாயே.

DHIFDDDUML, }
 வாழாப்‌ பத்து 321

தேவர்‌ தம்‌ தேவே

454. பாவ-நாசா, உன்‌ பாதமே அல்லால்‌,
பற்று கான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌;
தேவர்‌-தம்‌ தேவே, சிவபுரத்து அரசே/
கிருப்பெருநங்துகஐ உறை சிவனே!
உ ட ச 1 ஊடு ல்‌
மூ-உலகு உருவ ,இருவர்‌? கீழ்மேலாய்‌ a இரகம்‌ அவனும்‌
முழங்க? , அழலாய்‌ நிமிர்ந்தானே! 8 ஆரவார தலி செயய
மா உரியனே!. வாழ்கிலேன்‌
.
கண்டாய்‌ ; a விலகினதாலைபபோர்த்த
(யானையின்‌)
* வருக * என்று, அருள்‌ புரியாயே. (9) வனே

தொழுவலனோ பிறரை ? துதிப்பனோ ?

453, பழுது இல்‌ தொல்‌ புகழாள்‌5 பங்க ! நீ அல்லால்‌, உமையம்மை
பற்று கான்‌ மற்று இலேன்‌ கண்டாய்‌)
செழுமதி அணிந்தாய்‌, சிவபுரத்து அரசே 1
திருப்பெரும்துறை உறை சிவனே!
தொழுவனோ பிறரை? துதிப்பனோ ? எனக்கு ஓர்‌
துணை என கினைவ6னோ ? சொல்லாய்‌;
மழ விடையானே ₹ 1! வாழ்கிலேன்‌ கணடாய்‌7 6 இள௱காளையை கமாஇ
வருக 3 என்று, அருள்‌ புரியாயே. (10) யாக உடையவனே

ட ae ஐ
DEGIFDODUML. ;

21
322 திருவாசகம்‌

இருபத்தொன்பதாவது

அருட்பத்து
மகாமாயாசுத்தி
ஆசிரியவிருத்தம்‌

௪௫௬. சோதியே சுடரே கழொளி விளக்கே

சுரிகுழற்‌ பணைமுலை மடந்தை
பாதியே பரனே பால்கொள்வெண்‌ ணீற்றாய்‌
பங்கயத்‌ தயனுமா லறியா
நீதியே செல்வத்‌ திருப்பெருந்‌ துறையி
னிறைமலர்க்‌ குருந்தமே வியசி
ராதியே யடியே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.

௨
௪௫௭. கிருத்தனே நிமலா நீற்றனே நெற்றிக்‌
கண்ணனே விண்ணுளோர்‌ பிரானே
யொருத்தனே யுன்னை யோலமிட்‌ டலறி
யுலகெலாந்‌ தேடியுங்‌ காணேன்‌
திருத்தமாம்‌ பொய்கைத்‌ திருப்பெருந்‌ துறையிற்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தமே வியசீ
ரருத்தனே யடியே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே,
 அருள்‌ பத்து 929

இருபத்தொன்பதாவது

அருள்‌ பத்து
மகா மாயா சுத்தி

நீதியே ! அருளாய்‌
456, சோதியே 1 சுடரே! சூழ்‌ ஒளி! விளக்கே1 1 gai Gb
சரி3 குழல்‌ , பணே* முலை மடந்தை & சுருண்ட
8 கூறுதல்‌
பாதியே ! பரனே! பால்‌ கொள்‌ வெள்‌-நீத்ருய்‌ ! & பருதத
பங்கயத்து£ அயனும்‌, மால்‌ அறியா 6 பெண்‌-உமையம்மை
wait
நீதியே ! செல்வத்‌ திருப்பெருந்‌ துறையில்‌ 6 தாமரை மலரில்‌
நிறை மலர்க்‌ குருந்தம்‌? மேவிய? சீர்‌ 7 குருந்த மரம்‌
8 விருமபி அமாந்த
ஆதியே ! அடியேன்‌ ஆதரித்து? அழைத்தால்‌, 9 ஆசை கூர்நது
₹ அதெந்துவே 7 10 என்று, அருளாயே! (1) புகம வேண்டி
10 * அது எனன "

தேடியும்‌ காணேன்‌
457. நிருத்தனே 311 நிமலா*8/ நீற்றனே! நெற்றிக்‌ 11. கூத்தனே
32 மாசு அணுதாதவனே
கண்ணனே! விண்‌-உளார்‌ பிரானே!
ஒருத்தனே 15/ உன்னை, ஓலம்‌ இட்டு அலறி, 12 ஒப்பறறவனே
உலகு எலாம்‌ தேடியும்‌, காணேன்‌)
18 தூய்மை
திருத்தம்‌34ஆம்‌ பொய்கைத்‌ திருப்பெருந்‌ துறையில்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய சீர்‌
அருத்தனே 15| அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌, 19 மெய்ப்பொருளாச
வுள்ளவனே
* அதெந்துவே ? ' என்று, அருளாயே | (2)
324 இருவாசகம்‌

௩.

௪௫௮. எங்களணா யகனே யென்னுயிர்த்‌ தலைவா

வேலவார்‌ குழலிமா ரிருவர்‌
தங்கணா யகனே தக்கநற்‌ காமன்‌
நனதுட றழலெழ விழித்த
செங்கணா யகனே திருப்பெருந்‌ துறையிற்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தமே வியசீ
ரங்கணா வடியே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.

சு

. கமலநான்‌ முகனுங்‌ கார்முகி ஸிறத்துக்‌

கண்ணனு ஈண்ணுதற்‌ கரிய
விமலனே யெமக்கு வெளிப்படர்‌ யென்ன
வியன்றழல்‌ வெளிப்பட்ட வெந்தாய்‌
திமிலநான்‌ மறைசேர்‌ திருப்பெருந்‌ துறையிற்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்த மேவியசி
ரமலனே யடியே னாதரித்தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.

௫
ard, துடிகொணே ரிடையாள்‌ சுரிகுழன்‌ மடந்தை
துணைமுலைக்‌ கண்கடோய்‌ சுவடு
பொடிகொள்வான்‌ றழலிற்‌ புள்ளிபோ லிரண்டு
பொங்கொளி தங்குமார்‌ பினனே
செடி கொள்வான்பொழில்கசூழ்‌ திருப்பெருந்‌ துை foul.
செழுமலர்க்‌ குருந்த மேவியசீ
ரடிகளே யடியே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே
 அருள்‌ பத்து 325

அழல்‌-கண்‌ அருள்‌-கண்ணே
458, எங்கள்‌ நாயகனே ! "என்‌ உயிர்த்‌ தலைவா! 1 woilidens sels gs
2 கங்கையும்‌ உமையம்மை
ஏல3வார்‌ குழலிமார்‌ இருவர்‌ 8- யும்‌
தங்க௨ா நாயகனே! தக்க5 ௩ல்‌* காமன்‌- 3 சிறந்த
க்‌ அழகுள்ள
தனது உடல்‌ தழல்‌ எழ விழித்த
செம்‌-கண்‌ காயகனே ! திருப்பெருக்‌ துறையில்‌
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய சீர்‌
அம்‌-கணா* ! அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌, 5 அருள்நோக்கம்‌
“அதெந்துவே?? என்று, அருளாயே! (3) உடையவனே

வேண்ட வெளிப்பட்ட தழல்‌

459. கமல? நான்‌ முகனும்‌”, கார்‌ முகில்‌? நிறத்துக்‌ 6 தாமரை மலரிலிருக்கும்‌
கண்ணனும்‌?0, ௩ண்ணுதற்கு31 அரிய 7 பிரமனும
8கரிய
விமலனே 13, எமக்கு வெளிப்படாய்‌? என்ன, 9 மேகும
வியன்‌ 1₹ தழல்‌ வெளிப்பட்ட எந்தாய்‌1 10 திருமாலும்‌
திமில?*நான்‌ மறை சேர்‌ திருப்பெருந்‌ துறையில்‌ 11 நெருங்குவதற்கு
3.2 மாசு ஒழிபபவனே
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய சீர்‌ 18 பெரிய, வியப்பான
34 முழக்கமான
அமலனே 15 [ அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌, 18 மாசு அணுகாதவனே
“அதெர்துவே?'? என்று, அருளாயே! (4)

பெண்ணொடு தோன்றும்‌ பெருந்தகை

16 உடுக்கை
460. துடி36கொள்‌ கேர்‌ இடையாள்‌, சுரிகுழல்‌17 மடந்தை18 மா சுருண்ட கூநதல்‌
துணை முலைக்கண்கள்‌ தோய்‌ சுவடு, 38 பெண்‌- உமையம்மை
19 பொடி....தழலில்‌--நீறு
பொடி கொள்‌ வான்‌ த்ழலில்‌,19புள்ளிபோல்‌, இரண்டு
பூத்த நெருப்பில்‌
பொங்கு ஒளிதங்கு மார்பினனே 4
செடி2௦கொள்‌ வான்‌ பொழில்‌ சூழ்‌ திருப்பெருக் துறையில்‌ 30 புதர்‌, தூறு
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய சீர்‌
அடிகளே31! அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌, 21 முதல்வனே -
சிவபெருமானே
“அதெந்துவே ?? என்று, அருளாயே! (8)
326 திருவாசகம்‌

Sir
௫௪௭௧௯, துப்பனே தூயாய்‌ துரயவெண் ஸணீறு
துதைந்தெழு துளங்கொளி வயிரத்‌
தொப்பனே யுன்னை யுள்குவார்‌ மன த்தி
னுறுசுவை யளிக்குமா ரமுதே
செப்பமா மறைசேர்‌ திருப்பெருந்‌ துறையிற்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தமே வியசீ
ரப்பனே யடி.யே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.

or

௪௬௨. மெய்யனே விகிர்தா மேருவே வில்லா

மேவலர்‌ புரங்கண்மூன்‌ றெரித்த
கையனே காலாற்‌ காலனைக்‌ காய்ந்த
கடுந்தழற்‌ பிழம்பன்ன மேனிச்‌
செய்யனே செல்வத்‌ திருப்பெருக்‌ துறையிந்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தமே வியசீ
ரையனே யடி.யே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.

aH
சுண்௩, முத்தனே முதல்வா முக்கணா முனிவா
மொட்டறா மலர்பறித்‌ திறைஞ்சிப்‌
பத்தியாய்‌ நினைந்து பரவுவார்‌ தமக்குப்‌
பரகதி கொடுத்தருள்‌ செய்யுஞ்‌
சித்தனே செல்வத்‌ திருப்பெருக்‌ துறையிந்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தமே வியசீ
ரத்தனே யடியே ஞதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.
 அருள்‌ பத்து 327

உள்குவார்‌ மனத்து அமுது

461, துப்பனே, தூயாய்‌/ தூய வெள்‌-நீறு ம பவள நிறத்தவனே
அறிவாகவுளளவனே
துதைக்து?எழு, துளங்கு? ஒளி வயிரத்து படிந்து
ஒப்பனே / உன்னை உள்குவார்‌4 மனத்தில்‌ 8 விளங்கு
& இநதிப்பார்‌
உறு? ௬வை அளிக்கும்‌ ஆர்‌ அமுதே! ம்‌ நிலைத்த
செப்பம்‌6 ஆம்‌ மறை சேர்‌ திருப்பெருக்‌ துறையில்‌, 6 திருத்தம்‌
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய சீர்‌
அப்பனே! அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌,
*அதெந்துவே?” என்று, அருளாயே! (6)
காலனைக்‌ காய்ந்தான்‌
462. மெய்யனே! விகிர்தா? ! மேருவே வில்லா 7 வேறுவேறு உருவம்‌
மேவலர்‌8 புரங்கள்‌ மூன்று எரித்த கொள்பவனே
8 பகைவர்‌
கையனே / காலால்‌ காலனைக்‌? காய்ந்த,30 9 யமனை
கடும்‌ தழல்‌31பிழம்பு12 அன்ன மேனிச்‌ 10 சினநதத
11 நெருப்பூ
செய்யனே! செல்வத்‌ திருப்பெருந்‌ துறையில்‌ 12 திரண்ட வடிவம்‌
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவியசீர்‌
ஐயனே ! அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌,
*அதெந்துவே ?” என்று, அருளாயே 0
அன்பர்க்கு அருளும்‌ சித்தன்‌
463. முத்தனே 33! முதல்வா! முக்கணா! முனிவா! 18 முத்தி என்னும்‌ வீட்டு
மொட்டு அறா மலர்‌3*பறித்து, இறைஞ்சி, இனபத்தை அளிப்ப
வனே
பத்தியாய்‌ நினைந்து, பரவுவார்‌15-தமக்குப்‌ 14 மலரும்‌ பருவத்தி
பர-கதி18சொடுத்து அருள்‌ செய்யும்‌ இள்ள பூ
18 போறறிப்‌ பணிவார்‌
சித்தனே 17/ செல்வத்‌ திருப்பெரும்‌ துறையில்‌ 38 மேலான நிலை ~
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவியசீர்‌ வீட்டின்பம்‌
IT ஞானவடிவினனே
அத்தனே! அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌,
*₹அதெந்துவே 7” என்று, அருளாயே (8)
328 திருவாசகம்‌

Te

For F, மருளனேன்‌ மனத்தை மயக்கற கோக்கி

மறுமையோ டிம்மையுங்‌ கெடுத்த
பொருளனே புனிதா பொங்குவா ளரவங்‌
கங்கைநீர்‌ தங்குசெஞ்‌ சடையாய்‌
தெருளுகான்‌ மறைசேர்‌ திருப்பெருந்‌ துறையிற்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்தமே வியசீ
ரருளனே யடியே னாதரித்‌ தழைத்தா
லதெந்துவே யென்றரு ளாயே.

௰
. திருந்துவார்‌ பொழில்சூழ்‌ திருப்பெருந்‌ துறையிற்‌
செழுமலர்க்‌ குருந்த மேவியசீ
ரிருந்தவா றெண்ணி யேசரா கினைக்திட்‌
டென்னுடை யெம்பிரா. னென்றென்‌
ஐருந்தவா நினைந்தே யாதரித்‌ தழைத்தா
லலைகட லதனுளே கின்று
பொருந்தவா கயிலை புகுகெறி யிதுகாண்‌
போதரா யென்றரு ளாயே.

ட ஷீ
GHIFDDDUVE ]
 அருள்‌ பத்து 329

மருள்‌ அறுத்த பொருள்‌

464. மருளனேன்‌ 1 மனத்தை மயக்கு அற நோக்கி, 3 மமற்யே என்‌
2 மயக்கம்‌, அறியாமை
மறுமையோடு இம்மையும்‌ கெடுத்த 9 மெய்ப்பொருளாக
பொருளனே 3! புனிதா4! பொங்கு5வாள்‌$ அரவம்‌, வுள்ளவனே
& தூய்மையானவனே
கங்கை நீர்‌, தங்கு செம்‌ சடையாய்‌! 6 சீறுகின்ற
தெருளும்‌*நான்‌ மறை சேர்‌ திருப்பெருக்‌ துறையில்‌ 6 oa
* பாம்பு
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவியசீர்‌ 8 தெளிவான உணர்ச்‌
அருளனே ! அடியேன்‌ ஆதரித்து அழைத்தால்‌, சியை உண்டுபண்ணு
னற
“அதெக்துவே?' என்று அருளாயே! (9)

குருந்தம்‌ மேவியது எண்ணில்‌

465. திருந்து?
வார்‌? பொழில்‌11௯ழ்‌ திருப்பெருந்துறையில்‌ 9" செப்பமுற்ற;
செப்பழமுறச்‌ செய்யும்‌
செழு மலர்க்‌ குருந்தம்‌ மேவிய39சீர்‌ 10 நெடிய
இருந்தவாறு எண்ணி, ஏசரு1* நினைந்திட்டு, Il சோலை
18 விரும்பியமாநத
“என்னுடை எம்பிரான்‌” என்று-என்று, 18 மனம்‌ உடைந்து
அருந்தவா?4*! நினைந்தே, ஆகரித்து அழைத்தால்‌, 1& அரிய தவத்தால
அடையப்பெறுபவனே
அலை கடல்‌-அதனுளை கின்று,
“பொருக்க, வா; கயிலை புகு நெறி இது காண்‌ 7
போதராய்‌?1 என்று அருளாயே! (10) 15 வருக

a.
# இ
ட
330 திருவாசகம்‌

முப்பதாவது
திருக்கழுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌
சற்குரு தரிசனம்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌

௫௬௬, பிணக்கி லாதபெ ருந்து றைப்பெரு

மானுன்‌ ஞாமங்கள்‌ பேசுவார்க்‌
கிணக்கி லாததோ ரின்ப மேவருக்‌
துன்பமே துடைத்‌ தெம்பிரா
னுணக்கி லாததோர்‌ வித்து மேல்விளை
யாம லென்வினை யொத்தபின்‌
கணக்கி லாத்திருக்‌ கோல நீவந்து
காட்டினாய்‌ Hips Goo Gov.

௨.

. பிட்டு நேர்பட மண்சு மந்தபெ

ருந்து றைப்பெரும்‌ பித்தனே
சட்ட கேர்பட வந்தி லாத
சழக்க னேனுனைச்‌ சார்ந்திலேன்‌
சிட்ட னேசிவ லோக னேசிறு
காயி னுங்கடை யாயவெங்்‌
கட்ட னேனையு மாட்கொள்‌ வான்வந்து
காட்டி. னாய்கழுக்‌ குன்‌. ஜநிலே.
 திருக்கழுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌ 331

முப்பதாவது

திருக்கழுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌
சற்குரு தரிசனம்‌

பெயர்‌ ஒதுவார்க்குப்‌ பேரின்பம்‌

1 மாறுபாறு
466. பிணக்கு இலாத பெருந்துறைப்‌ பெருமான்‌ ! இசையாததன்மை
உன்‌ காமங்கள்‌ பேசுவார்க்கு,
இணக்கு5 இலாதது ஓர்‌ இன்பமே வரும்‌) 2 தப்பு
துன்பமே துடைத்து; எம்பிரான்‌1
உணக்கு? இலாதது ஓர்‌ வித்து, மேல்‌ 8 வற்றுதல்‌, வாடுதல்‌,
வலிமைமிழத்தல்‌
்‌ விளையாமல்‌, என்‌ வினை ஒத்த பின்‌,
கணக்கு* இலாத்‌ திருக்கோலம்‌ நீ வந்து, & அளவு
காட்டினாய்‌, கழுக்குன்‌ றி$ல! (1)

உன்னைச்‌ சார்ந்திலேன்‌
407. பிட்டு நேர்பட, மண்‌ சுமந்த
பெருந்துறைப்‌ பெரும்‌ பித்தனே 1!
சட்ட கேர்பட€ வந்திலாத 5 நெறி
6 பொருந்த, ஒத்து
சழக்கனேன்‌* உனைச்‌ சார்ந்திலேன்‌£ ; 7 குறறமுடையவன
8 அடைந்திலேன
சிட்டனே 9 /சிவலோகனே! சிறு 8 சீலம்‌ மிக்கவனே
காயினும்‌ கடை ஆய வெம்‌1௦ 10 கொடிய
11 துன்பமுடைய
கட்டனேனையும்‌11 ஆட்கொள்வான்‌ 18; வந்து, என்னையும்‌
காட்டினாய்‌, கழுக்குன்‌ றிலே ! (2) 12 ஆட்கொள்ளற்கு
332 திருவாசகம்‌

௪௭௬௮. மலங்கி னேன்கண்ணி னீரை மாற்றிம'

லங்கெ டுத்தபெ ருந்துறை
விலங்கி னேன்வினைக்கேட னேனினி
மேல்வி ளைவ தறிந்திலே
னிலங்கு கின்றகின்‌ சேவ டிகளி
ரண்டும்‌ வைப்பிட மின்றுயே
கலங்கி னேன்கலங்‌ காம லேவந்து
காட்டி னாய்கழுக்‌ குன்றிலே.

௪௭௯. பூணொ ணாகதொ ன்பு பூணீடுபொ

ருந்தி நாடொறும்‌ போற்றவும்‌
நாணொ ணாததொர்‌ காண மெய்திக
டுக்க டலுள ழுந்திகான்‌
பேணொ ணாதபெ ருந்து றைப்பெருக்‌
தோணி பற்றி யுகைத்தலுங்‌
STOOD COHAN Garey Both dl
காட்டி னாய்கழுக்‌ குன்‌ றிலே.

௫
௪௭, கோல மேனிவ ராக மேகுண
மாம்பெ ருந்துறைக்‌ கொண்டலே
சீல மேதும றிந்தி லாதவென்‌
சிந்தை வைத்த சிகாமணி
ஞால மேகரி யாக நானுனை
கச்சி ஈச்சிட வந்திடுங்‌
கால மேயுனை யோத நீவந்து
காட்டி னாய்கழுக்‌ குன்‌ ஜிலே.
 திருக்கமுக்குன்றப்‌ பதிகம்‌ 333

கண்ணீர்‌ துடைத்தாய்‌
468 மலங்கினேன்‌] கண்ணின்‌ நீரை மாற்றி 1 samora @@u sreit
& பிறவிக்குக்‌ கசராண
மலம்‌3 கெடுத்த பெருந்துறை
மாயே குற்றங்கள்‌,
விலங்கினேன்‌? ; வினைக்கேடனேன்‌, இனி 8 விலினேன்‌
மேல்‌ விளைவது அறிந்திலேன்‌)
& விளங்குன்ற
இலங்குகின்‌
ற* கின்‌ சேவடிகள்‌
8 அமாதஇ வழிபடும்‌
இரண்டும்‌, வைப்பிடம்‌? இன்‌ றியே டம்‌
கலங்கினேன்‌ 8 ; கலங்காமலே, வந்து, 6 வருந்தினேன்‌
காட்டினாய்‌; கழுக்குன்‌ றிலே ! (3)

தோணி உகைக்கத்‌ தோன்றிய கோலம்‌

7 இயலாத
409, பூண்‌-ஒணாதது ஒர்‌ அன்பு பூண்டு,
பொருக்தி, நாள்தொறும்‌ போற்றவும்‌,
காண்‌-ஒணாதது ஓர்‌ காணம்‌ எய்தி,
நடுக்‌ கடலுள்‌ அழுந்தி, நான்‌
பேண்‌-ஒணாத பெருக்துறைப்‌ பெரும்‌
தோலி பற்றி உகைத்தலும்‌,
காண்‌-ஒணாத்‌ திருக்கோலம்‌, நீ வந்து,
காட்டினாய்‌, கழுக்குன்‌ நிலே ! (4)

சிந்தை வைத்த சிகாமணி

470, கோல? மேனி வராகமே? [குணம்‌ 8 அழகிய
8 பொன்னே
ஆம்‌ பெருந்துறைக்‌ கொண்டலே! (மேல--.நிவர்‌
4: ஆகமே)?
சீலம்‌30 ஏதும்‌ அறிந்திலாத என்‌ 10 நல்ல நெறி
சிந்தை வைத்த சிகாமணி!
11 உலகமே
ஞாலமே31 கரி12 ஆக, கான்‌உனை 12 சானறு
நச்சி13 ஈச்சிட. வந்திடும்‌ 19 விருமமி
14 காலதததுவமாக
காலமே?4/ உனை ஓத,35 நீ வந்து, வுளளவனே
காட்டினாய்‌, கழுக்குன்‌ நிலே! (5) 15 புகழ்ந்து பாட
334 திருவாசகம்‌

Sr
சாக, பேத மில்லதொர்‌ கற்ப ளித்தபெ
ருந்து றைப்பெரு வெள்ளமே
யேத மேபல பேச நீயெனை
யேதி லார்முன மென்செய்தாய்‌
சாதல்‌ சாதல்பொல்‌ லாமை யற்றத
னிச்ச ரண்சர ணாமெனக்‌
காதலாலுனை யோத நீவந்து
காட்டி னாய்கழுக்‌ குன்‌ றிலே.

or

௪௦௨, இயக்கி மாரறு பத்து நால்வரை

யெண்குணஞ்‌ செய்த வீசனே
மயக்க மாயதொர்‌ மும்ம லப்பழ;
வல்வி னைக்கு ளமுக்தவும்‌
துயக்க றுத்தெனை யாண்டு கொண்டுநின்‌
றம லர்க்கழ றற்தெனைக்‌
கயக்கை வத்தடி. யார்மு Coot auth Hi
காட்டி னாய்கழுக்‌ குன்றிலே.

BGFIF DPM,
 திருக்கழுக்குன்‌ றப்‌ பதிகம்‌ 305

பேதம்‌ அறுத்த பெருவெள்ளம்‌

471 பேதம்‌” இல்லது ஓர்‌ கற்பு? அளித்த 1 வேற்றுமை,
பிரிதணர்சசி
பெருந்துறைப்‌ பெரு வெள்ளமே! 2 ஞானம்‌
ஏதமே3 பல பேச, நீ எனை 8 குற்றமே
ஏதிலார்‌4 முனம்‌, என்‌ செய்தாய்‌ * & அயலார்‌
5 பிறத்தலும்‌
சாதல்‌-சாதல்‌5 ,பொல்லாமை அற்ற, சாதலு மான
தனிச்‌£ சரண்‌* சரண்‌8 ஆம்‌ என, த பிறவித்துயர்‌
ஒப்பற்ற
காதலால்‌? உனை ஓத, நீ வந்து, 7 திருவடி
8 புகலிடம்‌
காட்டினாய்‌, கழுக்குன்‌ நிலே [ (6) 9 அளவற்ற அன்பால்‌

வினை அறுத்து வீறு அளித்தான்‌

இயக்கிமார்‌10 அறுபத்து கால்வரை
10 தேவ்கணத்துள்‌ ஒரு
472, கணம்‌
11 இறைவனது எட்டுக்‌
எண்‌ குணம்‌13 செய்த ஈசனே ! குணம்‌
மயக்கம்‌ ஆயது ஓர்‌ மும்மலப்‌:2 பழ 32 பிறவிககுக காரண
மாகிய மூன்று மலம்‌
வல்‌ வினைக்குள்‌ அழுக்தவும்‌,
துயக்கு18 அறுத்து, எனை ஆண்டுகொண்டு, நின்‌ 38 தளாச்சி, துனபம்‌
தூ34 மலர்க்‌ கழல்‌ தந்து, எனைக்‌ 14 தூய்மை Anse
கயக்க35 வைத்து, அடியார்‌ முனே வந்து, 3ம்‌ சிறக்க
காட்டினாய்‌, கழுச்குன்‌ ஜிலே! (7)
336 திருவாசகம்‌

முப்பத்தொன்றாவது

கண்ட பத்து
நிருத்த தரிசனம்‌
கொச்சகக்‌ கலிப்பா

௯
OT Bh. இந்திரிய வயமயங்கி யிறப்பதற்கே காரணமாய்‌
அந்தரமே திரிந்துபோ யருகரகில்‌ வீழ்வேனைச்‌
சிந்தைதனைத்‌ தெளிவித்துச்‌ சிவமாக்கி யெனையாண்ட
அந்தமிலா வானந்த மணிகொடில்லை கண்டேனே.

௨
௪௭௪, விளைப்பிறவி யென்கின்ற வேதனையி லகப்பட்டுத்‌
தனைச்சிறிது நினையாதே தளர்வெய்திக்‌ கிடப்பேனை
யெனைப்பெரிது மாட்கொண்டென்‌ பிறப்பறுத்த விணையிலியை
யனைத்துலகுந்‌ தொழுந்தில்லை யம்பலத்தே கண்டேனே.

௩
. உருத்தெரியாக்‌ காலத்தே யுள்‌ புகுந்தென்‌ னுளமன்னிக்‌
கருத்திருத்தி யூன்‌ புக்குக்‌ கருணையினா லாண்டுகொண்ட
திருத்துருத்தி மேயானைத்‌ தித்திக்குஞ்‌ சிவபதத்தை
யருத்தியினா னாயடியே னணிகொடில்லை கண்‌ டேனே.

௪
சரா கல்லாத புல்லறிவிற்‌ கடைப்பட்ட நாயேனை
வல்லாள னாய்வக்கு: வனப்பெய்தி யிருக்கும்வண்ணம்‌
பல்லோருங்‌ காண வென்றன்‌ பசுபாச ம றுத்தானை
யெல்லோரு மிறைஞ்சு தில்லை யம்பலத்தே கண்டேனே.
 கண்ட பத்து 337

முப்பத்தொன்றாவது

கண்ட பத்து

பொறி வழியே சென்று வேறு பட்டேன்‌

478. இக்.திரிய3 வயம்‌ மயங்கி, இறப்பதற்கே காரணம்‌ஆய்‌, 3 பொறி
அக்தரமே3திரிந்துபோய்‌, அருகரகில்‌ வீழ்வேனைச்‌ 2 இருளிலே,
'தமையிலே
சிந்தை-தனைத்தெளிவித்து, சிவம்‌ஆக்கி, எனை ஆண்ட
அந்தம்‌ இலாஆனக்தம்‌- அணிகொள்‌ தில்லைக்‌ கண்டேனே! (1)

என்‌ உயிர்க்கு உறுதி எண்ணிலேன்‌

474, வினைப்‌ பிறவி என்கின்ற வேதனையில்‌8 அகப்பட்டு, 8 துன்பத்தில்‌
தனைச்‌ சிறிதும்‌ நினையாதே, தளர்வு எய்திக்‌ கிடப்பேனை,
எனைப்‌ பெரிதும்‌ ஆட்கொண்டு, என்பிறம்பு அறுத்தஇணை4 இலியை-4 தப்பு
அனைத்து உலகும்‌ தொழும்‌ தில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே! (3

அறியாப்‌ பருவத்தே அகம்‌ புகுந்தான்‌

475. உருத்‌ தெரியாக்‌ காலத்தே உள்‌ புகுந்து, என்‌ உளம்‌ மன்னி,
கருத்து இருத்தி, ஊன்புக்கு, கருணையினால்‌ ஆண்டுகொண்ட? நிலைபெற்று
திருத்துருத்தி மேயானை, தித்திக்கும்‌ சிவபதத்தை-
அருத்தியினால்‌8 காய்‌- அடியேன்‌ அணிகொள்‌ தில்லைக்கண்டேனே! (8)
. 6 அன்பினால்‌
கல்லாத புல்லநிவேன்‌ கடைத்தேறினேன்‌
476. கல்லாத, புல்‌ அறிவின்‌ கடைப்பட்ட காயேனை,
7 opps ம்‌
வல்லாளனாய்‌ வந்து, வனப்பு எய்தி இருக்கும்‌ வண்ணம்‌,
பல்லோரும்‌ காண, என்‌-தன்‌ ப௬-பாசம்‌£ அறுத்தானை- 8 உயிருக்குறிய
"எல்லோரும்‌ இறைஞ்சு? தில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே! (2, angen

22
338 திருவாசகம்‌

டு
௪௭௭, சாதிகுலம்‌ பிறப்பென்னுஞ்‌ சுழிப்பட்டுத்‌ தடுமாறு
மாதமிலி நாயேனை யல்லலறுத்‌ தாட்கொண்டு
€ேபேதைகுணம்‌ பிறருருவம்‌ யானெனதென்‌ ஸனுரைமாய்த்துக்‌
கோதிலமு தானானைக்‌ குலாவு தில்லை கண்டேனே.

சா

௪௭௮, பிறவிதனை யறமாற்றிப்‌ பிணிமூப்பென்‌ றிவையிரண்டு

முறவினொடு மொழியச்சென்‌ றுலகுடைய வொருமுதலைச்‌
செறிபொழில்சூழ்‌ தில்லைநகர்த்‌ திருச்சிற்றம்‌ பலமன்னி
மறையவரும்‌ வானவரும்‌ வணங்கிடகான்‌ கண்டேனே.

oT

௪௭௯, பத்திமையும்‌ பரிசுமிலாப்‌ பசுபாச மறுத்தருளிப்‌

பித்தனிவ ளென வென்னை யாக்குவித்துப்‌ பேராமே
சித்தமெனுக்‌ திண்கயிற்றாற்‌ றிருப்பாதங்‌ கட்டுவித்த
வித்தகனார்‌ விளையாடல்‌ விளங்குதில்லை கண்டேனே,

௮]
௪௮௦, அளவிலாப்‌ பாவகத்தா லமுக்குண்டிங்‌ கறிவின்றி
விளைவொன்று மறியாதே வெறுவியனாய்க்‌ கிடப்பேனுக்‌
களவிலா வானந்த மளித்தென்னை யாண்டானைக்‌
களவிலா வானவருந்‌ தொழுந்தில்லை கண்டேனே,

௪௮௧, பாங்கினொடு பரிசொன்று மறியாத நாயேனை

ஓங்கியுளத்‌ தொளிவளர வுலப்பிலா வன்பருளி
வாங்கிவினை மலமறுத்து வான்‌௧ருணை தந்தானை
கான்குமறை பயிறில்லை யம்பலத்தே கண்டேனே.
 கண்ட பத்து 339

சாதிகுலம்‌ என்னும்‌ தடுமாற்றம ஓழிந்தது

477, சாதி, குலம்‌, பிறப்பு, என்னும்‌ சுழிப்‌ பட்டுத்‌ தடுமாறும்‌ 1 சுழல்‌
ஆதம்‌? இலி நாயேனை, அல்லல்‌ அறுத்து ) ஆட்கொண்டு ) 8 பெரும அன்டி
*(மபேதை4 குணம்‌, பிறர்‌ உருவம்‌, யான்‌, எனது *, என்‌ உரை, 3 குன்பம
மாய்த்து; 4 அறியாமை
கோதுச்‌ இல்‌ அமுது ஆனானை-குலாவு?£ தில்லைக்‌ கண்டேனே! (5) 6 குற்றம்‌
6 விளங்குன்ற

பிணி மூப்பு அகன்றது

478, பிறவி-தனை அற மாற்றி; பிணி, மூப்பு, என்‌ற இவை இரண்டும்‌,
உநவினொடும்‌ ஒழியச்‌ சென்று; உலகு உடைய ஒரு முதலை 7? கவபெருமானை
செறி£ பொழில்‌ சூழ்‌ தில்லைநகர்த்‌ திருச்சிற்றம்பலம்‌ மன்னி, 8 அடர்ந்த
மறையவரும்‌, வானவரும்‌, வணங்கிட-கான்‌ கண்டேனே! (6)

திருவடியில்‌ கட்டுவித்தான்‌
479. பத்திமையும்‌9 பரிசும்‌10 இலாப்‌ பசு-பாசம்‌ அறுத்தருளி, 9 அழுந்திய
பித்தன்‌ இவன்‌ என, என்னை ஆக்குவித்து, பேராமே37, 10 நலலொழுக்க
சித்தம்‌ எனும்‌ திண்‌ கயிற்றால்‌ திருப்பாதம்‌ கட்டுவித்த u ee oe
லா.
(7) 19 தெய்வததிறது
ட ச, டி ப்‌
வித்தகனார்‌! 2விளை யாடல்‌-விளங்கு தில்லைக்‌ கண்டேனே!
ட ட 4

டையார்‌--சடு

விளைவு அறியா வெறுவியேன்‌ பெருமான

480. அளவு இலாப்‌ பாவகத்தால்‌!*அமுக்கு உண்டு, இங்கு, ச்‌ பதம

விளைவு ஒன்றும்‌ அறியாதே, வெறுவியனாய்‌1*க்‌ 14 பயனற்றவனாய்‌
கிடப்பேனுக்கு
அளவு இலா ஆனந்தம்‌ அளித்து, என்னை ஆண்டானை-
(8) 15 வஞ்சம்‌ மீத
களவு38 இலா வானவரும்‌ தொழும்‌ தில்லைக்‌ கண்டானே! Su
குணங்கள்‌
வான்‌ கருணை தந்தான்‌
நாயேனை, 16 ரர்‌
481, பாங்கிடுனாடு 36பரிசு17 ஒன்றும்‌ அறியாத 47 பயன
அன்பு அருளி,
ஓங்கி18 உளத்து, ஒளிவளர உலப்பு? இலா
அறுத் து, வான்‌ கருணை தந்தானை- 1 மனத்து 9
வாங்கி20 வினை, மலம்‌
ேனே! (9) 2 நி
நான்கு மறை பயில்‌ தில்லை அம்பலத்தே கண்ட
340 திருவாசகம்‌

ம
௪௮௨, பூதங்க ளைந்தாகிப்‌ புலனாகிப்‌ பொறியாகிப்‌
பேதங்க ளனைத்துமாய்ப்‌ பேதமிலாப்‌ பெருமையனைக்‌
கேதங்கள்‌ கெடுத்தாண்ட கிளரொளியை மரகதத்தை
வேதங்க டொழுதேத்தும்‌ விளங்குதில்லை கண்டேனே,

a
முப்பத்திரண்டாவது

பிரார்த்தனைப்‌ பத்து
சதாமுத்தி
ஆசிரிய விருத்தம்‌

௪௮௩, கலந்து நின்னடியா: ரோடன்று

வாளா களித்தி ருந்தேன்‌
புலர்ந்து போன காலங்கள்‌
புகுந்து நின்ற திடர்பின்னா
ளுலர்ந்து போனே னுடையானே
யுலவா வின்பச்‌ சுடர்காண்பா
னலந்து போனே னருள் செய்யா
யார்வங்‌ கூர வடியேற்கே.

௨
௪௮௪. அடியார்‌ சிலருன்‌ னருள்பெற்றா
ரார்வங்‌ கூர யானவமே
முடையார்‌ பிணத்தின்‌ முடிவின்‌ றி
மூனிவா லடியேன்‌ மூக்கின்றேன்‌
கடியே னுடைய கடுவினையைக்‌
களைந்துன்‌ கருணைக்‌ கடல்பொங்க
வுடையா யடியே னுள்ளத்தே
யோவா துருக வருளாயே,
 பிரார்த்தனைப்‌ பத்து 341

கேதம்‌ கெடுத்த கிளர்‌ ஓளி

482, பூதங்கள்‌ ஐந்துஆகி, புலன்‌ ஆகி, பொறிஆகி, ்‌ வேற்றுமைகள்‌
3 துனபங்கள
பேதங்கள்‌? அனைத்தும்‌ ஆய்‌, பேதம்‌ இலாப்‌ பெருமையனை, 38 தானே விளங்கு
ன)
கேதங்கள்‌3 கெடுத்து ஆண்ட. கிளர்‌£ ஒளியை, மரகதத்தை4- & பச்சைமணி
வேதங்கள்‌ தொழுது ஏத்தும்‌ விளங்குதில்லைக்‌ கண்டேனே! (10)

BEIFDDLUNL.

முப்பத்திரண்டாவது

பிரார்த்தனைப்‌ பத்து

காலம்‌ வறிதே கழிகின்றது

483, கலந்து, நின்‌ அடியா ரோடு,
அன்று, வாளா, களித்திருக்தேன்‌) 9 செயல்‌ மறந்து
புலர்ந்து போன, காலங்கள்‌ ; 6 கழிந்து
புகுந்து நின்றது இடர்‌, பின்‌ காள்‌;
7 வாடி, வாட்டம்‌.
உலர்ந்து? போனேன்‌ ; உடையானே! அடைந்து
உலவா? இன்பச்‌ சுடர்‌ காண்பான்‌, 8 கெடாத

அலந்து9 போனேன்‌; அருள்செய்யாய்‌, 9 வருந்து

ஆர்வம்‌ கூர30, அடியேற்கே! (1) 30 மிக

யாக்கை பயனின்றி மூப்படை கின்றது

484, அடியார்‌ சிலர்‌, உன்‌ Jct Gu het,
ஆர்வம்‌ கூர? யான்‌, அவமே,
11 இய தாற்றம்‌
முடை13ஆர்‌ பிணத்தின்‌, முடிவு18 இன்றி, 32 எல்லை
முனிவால்‌18, அடியேன்‌, மூக்கின்‌றேன்‌
14; 19 வெறுப்பால்‌
நக்‌ மூப்பு அடைன்றேன்‌.
கடியேனுடைய1 5 கடுவினையைக்‌ 15 இளகாத உள்ள
முடைய எனது
களைந்து, உன்‌ கருணைக்‌ கடல்‌ பொங்க? 6, 16 மேனமேலும்‌ மிச
உடையாய்‌ [/ அடியேன்‌ உள்ளத்தே
, ஓவாது1* உருக, அருளாயே, (2) 37 இடைவிடாது
342 திருவாசகம்‌

௩.
௪௮௫. அருளா ரமுதப்‌ பெருங்கடல்வா
யடியா ரெல்லாம்‌ புக்கழுந்த
இருளா ராக்கை யிதுபொறுத்தே
யெய்த்தேன்‌ கண்டா யெம்மானே
மருளார்‌ மனத்தோ ரூன்மத்தன்‌
வருமா லென்றிங்‌ கெனைக்கண்டார்‌
வெருளா வண்ண மெய்யன்பை
யுடையாய்‌ பெறகான்‌ வேண்டுமே.

௫
௪௮௬. வேண்டும்‌ வேண்டு மெய்யடியா
ருள்ளே விரும்பி யெனையருளால்‌
ஆண்டா யடியே னிடர்களைந்த
வமுதே யருமா மணிமுத்தே
துண்டா விளக்கின்‌ சடரனையாய்‌
தொண்ட ஸனேற்கு முண்டாங்கொல்
வேண்டா தொன்றும்‌ வேண்டாது
மிக்க வன்பே மேவுதலே.

௫
௪௮௭. மேவு முன்ற னடியாருள்‌
விரும்பி யானு மெய்ம்மையே
காவி சேருங்‌ கயற்கண்ணாள்‌ :
பங்கா வுன்றன்‌ கருணையினால்‌
பாவி யேற்கு முண்டாமோ
பரமா னந்தப்‌ பழங்கடல்சேர்க்‌
தாவி யாக்கை யானென தென்‌
அறியாது மின்றி யறுதலே.
 பிரார்த்தனைப்‌ பத்து 343

மருளன்‌ என்று உலகம்‌ வெருளுகின்றது

485. அருள்‌ ஆர்‌ அமுதப்‌ பெரும்‌ கடல்‌ வாய்‌,
அடியார்‌ எல்லாம்‌ புக்கு அழுந்த,
இருள்‌ ஆர்‌ ஆக்கை-இது பொறுத்தே % இளைத்தேன்‌
எய்த்தேன்‌1 கண்டாய்‌; எம்மானே! 9 மயக்கம,
*மருள்‌3ஆர்‌ மனத்து ஓர்‌ உன்மத்தன்‌5 தெளிலின்மை
3 பெரும்பித்தன்‌
வருமால்‌ *?* என்று, இங்கு, எனைக்‌ கண்டார்‌ & வரும்‌-(-ஆல்‌
வெருளா5 வண்ணம்‌, மெய்‌ அன்பை, ம அஞ்சா
உடையாய்‌ / பெற நான்‌ வேண்டுமே! (3)
அன்பும்‌ உண்டாகுமா ?
486. வேண்டும்‌, வேண்டும்‌, மெய்‌ அடியார்‌-
உள்ளே, விரும்பி, எனை அருளால்‌
ஆண்டாய்‌; அடியேன்‌ இடர்‌ களைந்த 6 துன்பம்‌
அமுதே! அரு மா மணி முத்தே!
தூண்டா விளக்கின்‌ சுடர்‌ அனையாய்‌!
தொண்டனே ற்கும்‌ உண்டாம்‌-கொல்‌-
வேண்டாது ஒன்றும்‌ வேண்டாது,
மிக்க அன்பே மேவுதலே? (4)
யான்‌ எனது என்றல்‌ அறுமா£
487. மேவும்‌? உன்‌-தன்‌ அடியாருள்‌ ரீ விரும்பியடையும்‌
விரும்பி, யானும்‌, மெய்ம்மையே,
8 கருங்குவளை மலர்‌
காவி8 சேரும்‌ கயல்‌? கண்ணாள்‌1௦ 9 கெண்டை மீன
பங்கா, உன்‌-தன்‌ கருணையினால்‌ 10 கண்ணையுடையவள்‌
- உமையம்மை
பாவியேற்கும்‌ உண்டாமோ-
பரம-ஆனந்தப்‌ பழம்‌ கடல்‌ சேர்ந்து,
ஆவி, யாக்கை, யான்‌ எனது, என்று
யாதும்‌ இன்றி, அறுதலே? (2)
344 திருவாசகம்‌

௭
௪௮௮. அறவே பெற்றார்‌ நின்னன்ப
ரந்த மின்றி யககெகவும்‌
புறமே கிடந்து புலைகாயேன்‌
புலம்பு கின்ற னுடையானே
பெறவே வேண்டு மெய்யன்பு
பேரா வொழியாப்‌ பிரிவில்லா
மறையா மினையா வளவிலா
மாளா வின்ப மாகடலே.

oT

௪/௯, கடலே யனைய வானந்தங்‌

கண்டா ரெல்லாங்‌ கவர்ந்துண்ண
விடரே பெருக்கி யேசற்றிங்‌
கிருத்த லழகோ வடிநாயே
னுடையாய்‌ நீயே யருளுதியென்‌
றுணர்த்தா தொழிந்தே கழிந்தொழிந்தேன்‌
சடரா ரருளா லிருணீங்கச்‌
சோதி யினித்தான்‌ றுணியாயே.

A
௪௯௦, துணியா வுருகா வருள்பெருகத்‌
தோன்றுந்‌ தொண்ட ரிடைப்புகுந்து
திணியார்‌ மூங்கிற்‌ சிந்தையேன்‌
சிவனே நின்று தேய்கின்றே
னணியா ரடியா ௬ுனக்குள்ள
வன்புக்‌ தாரா யருளளியத்‌
தணியா தொல்லை வந்தருளித்‌
தளிர்ப்பொற்‌ பாதம்‌ தாராயே.
 பிரார்த்தனைப்‌ பத்து 945

புறமே கிடந்து புலம்புகின்றேன்‌

488, அறவே பெந்ரார்‌, நின்‌ அன்பர்‌ ட1. எல்லாம்‌, 5,
மின்றி , ஒரு குறைவு
அக்தம்‌' இன்‌ றி, அகம்‌ நெகவும்‌,
புறமே கிடந்து, புலை- நாயேன்‌
புலம்புகின்‌ றேன்‌ ; உடையானே 1
பெறவே வேண்டும்‌, மெய்‌ அன்பு 3
பேரா, ஒழியா, பிரிவு இல்லா,
மறவா, ரினையா, அளவு இலா,
மாளா, இன்ப மா கடலே! (6)

இடரே பெருக்கி இளைக்கின்றேன்‌

489, கடலே அனைய ஆனந்தம்‌
கண்டார்‌ எல்லாம்‌ கவர்க்து உண்ண,
இடரே?3 பெருக்கி, ஏசற்று,? இங்கு, 2 துன்பமே
8 தளர்ந்து
இருத்தல்‌ அழகோ, அடி-நாயேன்‌ ?
உடையாய்‌/ “நீயே அருளுதி: என்று,
உணர்த்தாது ஓழிந்தே, கழிந்‌ தொழிக்தேன்‌;
சுடர்‌ ஆர்‌ அருளால்‌, இருள்‌* நீங்க, & மஎஇருள்‌
சோதீ ! இனித்தான்‌ துணியாயே/ (7)

மூங்கில்‌ குழலுக்காகும்‌ : நானோ கல்‌-மூங்கில்‌

ந துணிந்து
490. துணியா, உருகா? , அருள்‌ பெருகத்‌ 6 உரு
தோன்றும்‌ தொண்டர்‌ இடைப்‌ புகுந்து,
திணி” ஆர்‌ மூங்கில்‌ சிந்தையேன்‌, 7 திணிந்த, உள்‌
துளையில்லாத
சிவனே ! நின்று தேய்கின்றேன்‌;
அணி ஆர்‌ அடியார்‌ உனக்கு உள்ள
8 மனம்‌ நைந்துருக
அன்பும்‌ தாராய்‌; அருள்‌ அளியத்‌?
தணியாது? ,ஒல்லை?0 வந்தருளி, 9 தாழ்க்காது
(8) 10 விரைவில்‌
தளிர்‌ பொன்‌ பாதம்‌ தாராயே!
346 திருவாசகம்‌

௪௯௧. தாரா வருளொன்‌ றின்றியே

தந்தா யென்றுன்‌ றமரெல்லா
மாரா நின்றா ரடியேனு
மயலார்‌ போல வயர்வேனோ
சீரா ரருளாற்‌ சிந்தனையைத்‌
திருத்தி யாண்ட சிவலோகா
பேரா னந்தம்‌ பேராமை
வைக்கு வேண்டும்‌ பெருமானே.

bd
௧௫௯௨. மானோர்‌ பங்கா வந்திப்பார்‌
மதுரக்‌ கனியே மன ௫ரெகா
நானோர்‌ தோளாச்‌ சுரையொத்தா
னம்பி யினித்தான்‌ வாழ்ந்தாயே
யூனே புகுந்த வுனையுணர்ந்தே
யுருகில்‌ பெருகு முள்ளத்தைக்‌
கோனே யருளுங்‌ காலந்தான்‌
கொடியேற்‌ கென்றோ கூடுவதே.

BE
௫௪௯௩, கூடிக்‌ கூடி. யுன்னடியார்‌
குனிப்பார்‌ சிரிப்பார்‌ களிப்பாராப்‌
வாடி வாடி வழியற்றே
வற்றன்‌ மரம்போ னிற்பேனோ
பயூடியூடி யுடையாயொடு
HUSAIN CH BAC Os Olds
காடி யாடி யானந்த
மதுவே யாக வருள்கலந்தே.

ல ae ey
Bid FD DbUwL,
 பிரார்த்தனைப்‌ பத்து 847

அயலார்‌ போல்‌ அயர்கின்றேன்‌

491. *தாரா அருள்‌ ஒன்று இன்‌ நியே
தந்தாய்‌' என்று, உன்‌ தமர்‌ எல்லாம்‌
ஆரா கின்றார்‌; அடியேனும்‌, துய்த்து மரிழ்ந்து
அயலார்‌ போல, அயர்வேனோ8? 2 தளர்வேனோ
சீர்‌ஆர்‌ அருளால்‌, சிந்தனையைத்‌
திருத்தி ஆண்ட சிவலோகா1
பேர்‌-ஆனக்தம்‌ பேராமை? ்‌ 2 நீங்காமை

வைக்கவேண்டும்‌, பெருமானே ! (9)

சுரை வீணைக்கு ஆகும்‌
: நானோ தோளாச்சுரை
க்‌ மான்போலும்‌
492. மான்‌* ஓர்‌ பங்கா! வந்திப்பார்‌ உமையம்மை
மதுரக்‌? கனியே! மனம்கெகா? ந்‌ பக்கத்தில்‌
வைத்துளளவனே
நான்‌, ஓர்‌ தோளாச்‌₹ சுரை ஓத்தால்‌, 6 இனிமையான
நம்பி ! இனித்தான்‌ வாழ்ந்தாயே ? 7 நெஏழா
8 தோண்டப்படாத
ஊனே புகுந்த உனை உணர்ந்தே,
உருகிப்பெருகும்‌ உள்ளத்தை,
கோனே / அருளும்‌ காலம்‌-தான்‌,
கொடியேற்கு, என்றோ கூடுவதே ? (10)
வற்றல்‌ மரமாகவா நிற்பது?
493. கூடிக்‌ கூடி, உன்‌ அடியார்‌
குனிப்பார்‌, சிரிப்பார்‌, களிப்பாராய்‌; 9 ஆனந்தச்‌ கூத்தாடவார்‌

வாடி-வாடி, வழிஅற்றே,
10 உலர்த்த, பட்ட
வற்றல்‌30மரம்‌ போல்‌ நிற்பேனோ ?
ஊடி-ஊடி,31/உடையாயொடு | 11. மாறுபட்டு மாறுபட்டு
கலந்து, உள்‌ உருகி, பெருகி, நெக்கு,
ஆடி-ஆடி, ஆனந்தம்‌
அதுவே ஆக, அருள்‌ கலந்தே! 0)

@ af fr)
POFFSDLUVE
348 திருவாசகம்‌

முப்பத்துமுன்றாவ.து

குழைத்த பத்து
ஆத்துமநிவேதனம்‌

ஆசிரிய விருத்தம்‌

௪௯௪, குழைத்தாற்‌ பண்டைக்‌ கொடுவினை கோய்‌

காவா யுடையாய்‌ கொடுவினையே
னுழைத்தா லுறுதி யுண்டோதா “
னுமையாள்‌ கணவா வெனையாள்வாய்‌
பிழைத்தாற்‌ பொறுக்க வேண்டாவோ
பிறைசேர்‌ சடையாய்‌ முறையோவென்்‌
றழைத்தா லருளா தொழிவதே
யம்மா னேயுன்‌ னடியேற்கே,

௨
௪௯௫௫, அடியே னல்ல லெல்லாமுன்‌
ன கல வாண்டா யென்றிருந்தேன்‌
கொடியே ரிடையாள்‌ கூறாவெங்‌
கோவே யாவா வென்‌ றருளிச்‌
செடிசே ௬டலைச்‌ சிதையாத
தெத்துக்‌ கெங்கள்‌ சிவலோகா
வுடையாய்‌ கூவிப்‌ பணிகொள்ளா
தொறுத்தா லொன்றும்‌ போதுமே.
 குழைத்த பத்து 349

முப்பத்துமூன்றாவ.து

சூழைத்த பத்து
ஆத்தும நிவேதனம்‌

உழைத்தால்‌ இறுதி உண்டோ?

494, குழைத்தால்‌”? , பண்டைக்‌ கொடுவினை, கோய்‌3 3 வாடச்‌ செய்தால்‌
காவாய்‌) உடையாய்‌ ! கொடுவினையேன்‌ . துனபுறுத்தினால்‌
2 துன்பம
உழைத்தால்‌,8 உறுதி உண்டோ-- தான்‌ ? 8 பாடுபட்டால்‌
உமையாள்‌ கவா! எனை ஆள்வாய்‌ 7
பிழைத்தால்‌4 , பொறுக்க வேண்டாவோ? 4 பிழைசெய்தால்‌
“பிறை சேர்‌ சடையாய்‌! முறையோ ?” என்று
அழைத்தால்‌, அருளாது ஒழிவதே,
அம்மானே, உன்‌ அடியேற்கே? (1)

ஓறுத்தால்‌ ஒன்றும்‌ போதுமே ?

495. அடியேன்‌ அல்லல்‌ எல்லாம்‌, முன்‌, ட துன்பம்‌

அகல ஆண்டாய்‌, என்று இருந்தேன்‌5

கொடி ஏர்‌ இடையாள்‌ கூறா? எம்‌ 6- உமையொருபர்சன்‌ -
சிவபெருமானே
கோவே, 'ஆ! ஆ!” என்று அருளி,
செடி? சேர்‌ உடலைச்‌ சிதையாது 7 தீமை, குற்றம்‌
எத்துக்கு ? எங்கள்‌ சிவலோகா1 8 அழிக்காதது
உடையாய்‌! கூவிப்‌ பணி கொள்ளாது,
ஒறுத்தால்‌, ஒன்றும்‌ போதுமே? (2) 9 தண்டித்தால்‌
350 திருவாசகம்‌

Bb

௪௯௬. ஒன்றும்‌ போதா காயேனை

யூய்யக்‌ கொண்ட நின்கருணை
யின்றே யின்றிப்‌ போய்த்தோதா
னெழை பங்கா வெங்கோவே
குன்றே யனைய குற்றங்கள்‌
குணமா மென்றே நீகொண்டா
லென்றான்‌ கெட்ட திரங்கிடா
யெண்டோண்‌ முக்க ணெம்மானே.

௪௯௭. மானேர்‌ கோக்கி மணவாளா

மன்னே நின்சீர்‌ மறப்பித்திவ்‌
வூனே புகவென்‌ றனை நூக்கி
யுழலப்‌ பண்ணு வித்திட்டா
யானா லடியே னறியாமை
யறிந்து நீயே யருள்செய்து
கோனே கூவிக்‌ கொள்ளுகா
ளென்றென்‌ றுன்னைக்‌ கூறுவதே.

௫
௪௯௮. கூறு நாவே முதலாகக்‌
கூறுங்‌ கரண மெல்லாநீ
தேறும்‌ வகைநீ திகைப்பு
தீமை நன்மை முழுதுநீ
வேரறொர்‌ பரிசிங்‌ கொன்‌ நில்லை
மெய்ம்மை யுன்னை விரித்துரைக்கில்‌
தேறும்‌ வகையென்‌ சிவலோகா
திகைத்தாற்‌ ஹறேற்ற வேண்டாவோ.
 குழைத்த பத்து 851

கருணை இல்லாமல்‌ போய்‌ விட்டதா ?

496. ஒன்றும்‌ போதா நாயேனை
உய்யக்‌* கொண்ட நின்‌ கருணை, ட கடைத்தேற

இன்றே, இன்றிப்‌ போய்த்தோ--தான்‌ 3 8 இப்பொழுது

ஏழை பங்கா! எம்‌ கோவே!
குன்றே அனைய குற்றங்கள்‌
குணம்‌, ஆம்‌ என்றே, நீ கொண்டால்‌,
என்‌-தான்‌ கெட்டது ? இரங்கிடாய்‌)
எண்‌ தோள்‌, முக்கண்‌, எம்மானே! (9)
மறப்பித்தவன்‌ நீ : நினைப்பிப்பது என்று ?
8 மான்போலும்‌ பார்வை
497, மான்‌-கேர்‌ நோக்கி? மணவாளா? றை உடையவள்‌-உமை
மன்னே நின்‌ சீர்‌ மறப்பித்து, இவ்‌ யம்மையார்‌
க்‌ இவ்‌ வுடலிலே
omar tis, என்‌-தனை நூக்கி,* 6 தள்ளி
உழலப்‌₹ பண்ணுவித்திட்டாய்‌; 6 துனபுற
ஆனால்‌, அடியேன்‌ அறியாமை
அறிக்து, நீயே அருள்‌ செய்து,
கோனே ! கூவிக்‌ கொள்ளும்‌ காள்‌
என்று ? என்று, உன்னைக்‌ கூறுவதே? (4)
எல்லாம்‌ நீயே : தேறும்‌ வகைதான்‌ ஏது?
498. கூறும்‌ நாவே முதலாகக்‌ ர்‌ சொல்லப்பட$ற
கூறும்‌”கரணம்‌ எல்லாம்‌ நீ! 8 கருவிகள்‌
9 தெளிவடையும்‌
தேறும்‌? வகை நீ/ திகைப்பு நீ10! 10 தெளியாமல்‌
தீமை, ஈன்மை, முழுதும்‌ நீ! இகைத்தல்‌

வேறு ஓர்‌ பரிசு31,இங்கு, ஒன்று இல்லை) 81 தன்மை

மெய்ம்மை,உன்னை விரித்து உரைக்கின்‌,
தேறும்‌ வகை என்‌ ? சிவலோகா[
திகைத்தால்‌, தேற்ற வேண்டாவோ ? (5)
352 திருவாசகம்‌

or

௪௯௯. வேண்டத்‌ தக்க தறிவோய்‌ 8

வேண்ட முழுதுந்‌ தருவோய்‌ நீ
வேண்டு மயன்மாற்‌ கரியோய்‌ நீ
வேண்டி யென்னைப்‌ பணிகொண்டாய்‌
வேண்டி நீயா தருள்செய்தா
யானு மதுவே வேண்டினல்லால்‌
வேண்டும்‌ 'பரிசொன்‌ றுண்டென்னி
லதுவு முன்றன்‌ விருப்பன்றே.

or

௫௦, அன்றே யென்ற னாவியு

முடலு முடைமை யெல்லாமுங்‌
குன்றே யனையா யென்னையாட்‌
கொண்ட. போதே கொண்டிலையோ
வின்றோ ரிடையூ றெனக்குண்டோ
வெண்டோண்‌ முக்க ணெம்மானே
கன்றே செய்வாய்‌ பிழைசெய்வாய்‌
நானோ விதற்கு நாயகமே.

A
௫௦௧. நாயிற்‌ கடையா காயேனை:
ஈயந்து நீயே யாட்கொண்டாய்‌
மாயப்‌ பிறவி யுன்வசமே
வைத்திட்‌ டிருக்கு மதுவன்றி
யாயக்‌ கடவே னானோதா
னென்ன தோவிங்‌ கதிகாரங்‌
காயத்‌ திடுவா யுன்னுடைய
கழற்கீழ்‌ வைப்பாய்‌ கண்ணுதலே.
 குழைத்த பத்து 353

நீ நினைத்தது எப்படி அப்படி அருளுக

499, வேண்டத்‌ தக்கது அறிவோய்‌ நீ !
வேண்ட, முழுதும்‌ தருவோய்‌ நீ !
வேண்டும்‌ அயன்‌, மாற்கு, அரியோய்‌ நீ 1
வேண்டி, என்னைப்‌ பணிகொண்டாய்‌;
வேண்டி, மீ, யாது அருள்‌ செய்தாய்‌,
யானும்‌, அதுவே வேண்டின்‌ அல்லால்‌,
வேண்டும்‌ பரி ஒன்று உண்டு என்னில்‌, % நன்கொடை
அதுவும்‌, உன்‌-தன்‌ விருப்பு அன்றே ₹ (6)
எனக்கு எனச்‌ செயல்‌ ஓன்று இல்லை
500. அன்றே? , என்‌-தன்‌ ஆவியும்‌, ௨ ஆட்கொண்ட அந்த
நாளிலேயே
உடலும்‌, உடைமை எல்லாமும்‌,
குன்டேற5 அனையாய்‌ ! எண்னை ஆட்‌- 9 இருவருட்குன்று
கொண்ட போதே கொண்டிலையோ ?
இன்று ஓர்‌ இடையூறு* எனக்கு உண்டோ £ க துன்பம்‌
எண்தோள்‌, முக்கண்‌, எம்மானே (
ஈண்ே செய்வாய்‌ ; பிழை செய்வாய்‌ ;
நானோ இதற்கு நாயகமே5 7 [தி] ர பொறுப்பாளி

எல்லாம்‌ உன்‌ உடைமை-எப்படிச்‌ செய்தால்‌ என்ன 7

501. காயின்‌ கடை ஆம்‌ காயேனை 6 விரும்பி
நயந்து , நீயே ஆட்கொண்டாய்‌ ;
மாயப்‌ பிறவி? உன்‌ வசமே * மாறி மாறித்‌
தோறும்‌ பிறவி
வைத்திட்டு இருக்கும்‌-அது அன்றி,
ஆயக்‌ கடவேன்‌, நானோ-தான்‌ 7
என்னதோ, இங்கு, அதிகாரம்‌ 2
8 உடலில்‌
காயத்து 5 இடுவாய்‌ ; உன்னுடைய
கழல்கீழ்‌8 வைப்பாய்‌ ; கண்‌-நுதலே1?௦ / (8) 910 இருவடிக்8ழ்‌
தெற்றிக்கண்ணனே

23
954 திருவாசகம்‌

ஸ்‌

௫௨௨. கண்ணார்‌ நுதலோய்‌ கழலிணைகள்‌

கண்டேன்‌ கண்கள்‌ களிகூர
வெண்ணா திரவும்‌ பகலுகா
னவையே யெண்ணு மிதுவல்லால்‌
மண்மேல்‌ யாக்கை விடுமாறும்‌
வந்துன்‌ கழற்கே புகுமாறு
மண்ணா வெண்ணக்‌ கடவேனோ
வடிமை சால வழகுடைத்தே,.

ம
௫௩. அழகே புரிந்திட்‌ டடிகாயே
னரற்று கின்ற னுடையானே
திகழா கின்ற திருமேனி
காட்டி யென்னைப்‌ பணிகொண்டாய்‌
புகழே பெரிய பதமெனக்குப்‌
புராண நீதம்‌ தருளாதே
குழகா கோல மறையோனே
கோனே யென்னைக்‌ குழைத்தாயே

4 ஷ்‌
Bil F FVD DLDUCDED.
 குழைத்த பத்து 955

502, கண்‌ ஆர்‌ நுதலோய்‌3 ! கழல்‌-இணைகள்‌

கண்டேன்‌, கண்கள்‌ களிகூர;
எண்ணாது* , இரவும்‌ பகலும்‌, நான்‌, 8 இருவடிகளையே
& (உன இருவருள்‌ முனற
அவையே எண்ணும்‌-இது அல்லால்‌- களை) எணனும்‌ கடப்‌
மண்மேல்‌ யாக்கை விடும்‌ ஆறும்‌, யாட உடையவனா
வஜே $
வந்து, உன்‌ கழற்கே புகும்‌ ஆறும்‌- 8 (அவ்வாறு என்‌ இற்‌
அண்ணா ! எண்ணக்‌ கடவேனோ* ? றிவு கொண்டு உள்‌
பேரருட்‌ செயலகளை
அடிமை சால அழகு உடைத்தேச்‌ / (9) எண்ண ஸமுயலுவே
னானால) என அடி
மைத்‌ தறம அழகா
குழகா என்னைக்‌ குழைத்தாயே| னது தான என
508. அழகே புரிந்திட்டு , அடி-நாயேன்‌ இகழ்ந்து கூறியது
அரற்றுகின்றேன்‌; உடையானே! 6 அழகலாதவைகள்யே
விருமபிச செய்து
திகழா நின்ற திருமேனி விட்டு (இகழச$க
காட்டி, என்னைப்‌ பணிகொண்டாய்‌; குறிப்பு)
7 உனககு இது புகழா
புகழே? ? பெரிய பதம்‌* எனக்கு, குமா?
புராண? ! நீ, தந்தநுளாதே, 8 வீட்டு இனபம்‌
9 பழையவனே !
குழகா10, கோல மறையோனே 11, தொனமையனே !
கோனே, என்னைக்‌ குழைத்தாயே ! (10) 10 எவ்வெவா நிலைககும்‌
இண) அருள்‌ செய
யும்‌ இளைமைச்‌
செல்வியுடையவனே.
13 எல்லாவற்றையும்‌
வளைத்துத்‌ தனனுள்‌
கொண்ட மறையாக
விளங்குபவனே

@ ஓ இ
அந ச்சிற்றம்பலம்‌
356 திருவாசகம்‌

முப்பத்துகான்காவது

உயிருண்ணிப்‌ பத்து
சிவானந்த மேலிடுதல்‌
கலி விருத்தம்‌

௫௦௪. பைங்காப்பட வரவேரல்கு லுமைபாகம தாயென்‌

மெய்க்காடொறும்‌ பிரியாவினைக்‌ கேடாவிடைப்‌ பாகா
செந்காவலர்‌ பரசும்புகழ்த்‌ திருப்பெருந்‌ துறை யுறைவா
யெந்காட்களித்‌ தெக்காளிறு மாக்கேனினி யானே,

௫௨௫, கானாரடி. யணைவானொரு நாய்க்குத்தவி சிட்டிங்‌

கூனாருடல்‌ புகுந்தானுயிர்‌ கலந்தானுளம்‌ பிரியான்‌
ேனார்சடை முடியான்மன்னு திருப்பெருந்துறை யுறைவான்‌
வானோர்களு மறியாததோர்‌ வளமீந்தன னெனக்கே.

௫௦௬. எனைகானென்ப தறியேன்பக லிரவாவது மறியேன்‌

மனவாசகங்‌ கடந்தானெனை மத்தோன்மத்த னாக்கிச்‌
சினமால்விடை யுடையான்மன்
னு திருப்பெருந்துறை யுறையும்‌
பனவனெனைச்‌ செய்தபடி ஐறியேன்பரஞ்‌ சுடரே.

சு

(௫௦௭. வினைக்கேடரு முளரோபிறர்‌ சொல்லீர்விய னுலகி

லெனைத்தான்புகுந்‌ தாண்டானென தென்பின்புரையுருக்கிப்‌
பினைத்தான்புகுக்‌ தெல்லேபெருக்‌ துறையிலுறை பெம்மான்‌
மனத்தான்௧ண்ணி னகத்தான்மறு மாற்றத்திடை யானே.
௫
௫. ப.ந்றாங்கவை யற்நீர்பற்றும்‌ பற்றாங்கது பற்றி
நற்றாங்கதி யறிவோமெனிற்‌ கெடுவீரோடி வம்மின்‌
டு தருரசடை முடியான்மன்னு திருப்பெருக்துறை யிறைசீர்‌
கறறாங்கவன்‌ கழல்பேணின ரொடுங்கூடுமின்‌ 'கலங்தே.
 உயிருண்ணிப்‌ பத்து 307

முப்பத்துகான்காவது

உயிருண்ணிப்‌ பத்து

எந்த நாள்‌ கருணைக்கு உரித்தாகும்‌ நாள்‌

ட் ப ட் ப ய 1 அரவு UL.
504. பைக்கா ப்பட அரவு1 ஏர்‌ அல்குல்‌ உமை பாகம்‌-அதுஆய்‌ என்‌ பாமபுப்படம்‌
மெய்க்‌ காள்‌ தொறும்‌ பிரியா, வினைக்‌ கேடா! விடைப்‌ பாகா[2 £ வனே
செம்‌ காவலர்‌8 பரசும்‌4 புகழ்த்‌ திருப்பெருந்துறை உறைவாய்‌! 9 செம்மை மிக்க
எந்காள்‌ களித்து, எந்காள்‌ இறுமாக்கேன்‌, இனி, யானே? (4) படைய புலவர்‌
. & போறறும்‌
வான்‌ உலகமும்‌ அறியாவளம்‌ ஈந்தான்‌ :
505. நான்‌ஆர்‌, அடி அணைவான்‌? ஒரு நாய்க்குத்‌ தவி௬£ இட்டு, இங்கு,5 2086;
ஊன்‌ஆர்‌ உடல்‌புகுந்தான்‌; உயிர்‌ கலந்தான்‌; உளம்‌ பிரியான்‌; 3 மத்தை
தேன்‌ *ஆர்‌ சடை. முடியான்‌; மன்னு திருப்பெருந்துறை - கரகும்‌ மலர்‌
உறைவான்‌ ;7 செல்வம்‌
வாோர்களும்‌ அறியாதது ஓர்‌ வளம்‌” ஈந்தனன்‌, எனக்கே. (2)

ஓரே பெருவெளி-ஒன்றும்‌ அறியேன்‌ உன்மத்தஞ்னேன்‌

506. எனை, நான்‌ என்பது அறியேன்‌; பகல்‌, இரவு, என்பதும்‌ அறியேன்‌,
மன-வாசகம்‌8 கடக்தான்‌, எனை, மத்த-உன்மத்தன்‌ 9 ஆக்கி) 8 உளளமூம்‌ உரை
சின 1௦ மால்‌113 விடை12 உடையான்‌, மன்னு திருப்பெரும்‌ காக்கும்‌.
துறை உறையும்‌9 பெரும்‌ பித்தன்‌
பனவன்‌,18 எனைச்‌ செய்த படிறு14* அறியேன்‌; பரம்‌18- 1 இற்றை
சுடரே! (9) 1519 கான்‌!
முனிவன்‌
. . ச : ட கட 5 * 14 வஞ்சகம்‌
மனத்து அகத்தான்‌ தலைமேலான்‌ வாக்கில்‌ உள்ளான்‌ 15 மேன்மை மிக்க
உளரோ பிறர்‌, சொல்லீர்‌? வியன்‌ 17 உலகில்‌ 76 அமை
507. வினைக்‌ கேடரும்‌1$
உருக்கி,7 பரநத
எனை, தான்‌ புகுந்து, ஆண்டான்‌) எனது என்பின்‌ புரை38
/ தான்புக ுக்து , எல்லா!1 9 பெருக்த ுறையில் ‌ உறை பெம்மான்‌, syaeel
பினை . ot .
அகத்தான்‌; மறு மாதறத்‌ஜ்‌ ம ண்கால்‌
மனத்தான்‌; கண்ணின்‌
திடையானே!89 (4) ஓளளவன்‌
்‌

பரவுமின்‌ பணிமின்‌ பணிவாரொடு விரவுமின்‌

றி, i
508, பற்று ஆங்கு அவை அந்நீர்‌, பற்றும்‌ பற்று ஆங்கு அதுபற்
நற்று53 ஆம்‌ஆர்‌ கதிசடைஅறிவோம் ‌ எனின்‌, கெடுவீர்‌, orp aubiDleirs23 Bea
தெற்று23 முடியான்‌, மன்னு திருப்பெருந்துறை இறை, சீர்‌.
டும்‌.
ரொச£ பந்தே! 94 விரும்பிப்‌
‘
கற்று :
ஆங்கு, அவன்‌்‌ கழல்‌023 Ce (5) புகலடைந்தோர்‌
358 திருவாசகம்‌

or

௫௦௯. கடலின்றிரை யதுபோல்வரு கலக்கமல மறுத்தென்‌

னுடலும்மென துயிரும்புகுக்‌ தொழியாவண்ண நிறைக்தான்‌
சுடருஞ்சுடர்‌ மதிசூடிய திருப்பெருந்துறை யுறையும்‌
படருஞ்சடை மகுடத்தெங்கள்‌ பரன்றான்‌ செய்த படிே,

வேண்டேன்புகழ்‌ வேண்டேன்செல்வம்‌ வேண்டேன்‌

மண்ணும்‌ விண்ணும்‌
வேண்டேன்பிறப்‌ பிறப்புச்சிவம்‌ வேண்டார்தமை நாளுந்‌
திண்டேன்சென்று சேர்ந்தேன்‌ மன்னு திருப்பெருந்துறை யிறைதாள்‌
பூண்டேன்புறம்‌ போகேனினிப்‌ புறம்போகலொட்‌ டேனே,

a
௫௧௧. கோற்றேனெனக்‌ கென்கோகுரை கடல்வாயழு தென்கோ
வாற்றேனெங்க ளரனேயரு மருந்தேயென தரசே
சே ந்றார்வயல்‌ புடை சூழ்தரு திருப்பெருந்‌ துறையுறையு
நீற்றார்தரு திருமேனிகின்‌ மலனேயுனை யானே,

ஸூ

௫௧௨. எச்சம்மறி வேனானெனக்‌ கிருக்கின்றதை யறியே

னச்சோவெங்க ளரனேயரு மருந்தேயென தமுதே
செச்சைமலர்‌ புரைமேனியன்‌ இிருப்பெருந்துறை யுறைவா
னிச்சம்மென கெஞ்சின்மன்னி யானாகிகின்‌ னே.

௰
(௫௧௩. வான்பாவிய வுலகத்தவர்‌ தவமேசெய
வவமே
யூன்பாவிய வடலைச்சுமந்‌ தடவிமர மானே
ன்‌
ஜேன்பாய்மலர்க்‌ கொன்றைமன்னு திருப்பெருந்துறை யுறைவாய்‌
கான்பாவிய னானாலுனை ஈல்காயென
லாமே,

திருச்சிற்றம்பலம்‌
SY
 உயிருண்ணிப்‌ பத்து 359

ஓழிந்தது கலக்கம்‌: ஓழிவற நிறைந்தான்‌

509. கடலின்‌ திரை1-அது போல்‌ வரு கலக்கம்‌, மலம்‌, அறுத்து; என்‌ 1 அலை
உடலும்‌, எனது உயிரும்‌, புகுக்து, ஒழியாவணம்‌, நிறைந்தான்‌
சுடரும்‌ சுடர்மதி சூடிய, திருப்பெருந்துறை உறையும்‌, .. 8 முடியையுடைய
படரும்‌ சடை மகுடத்து,3 எங்கள்‌ பரன்‌-தான்‌ செய்த படிஜே! (6)

ஆளாய்‌ இனி அல்லன்‌ எனல்‌ ஆமோ?

510. வேண்டேன்‌ புகழ்‌, வேண்டேன்‌ செல்வம்‌) வேண்டேன்‌ மண்ணும்‌
விண்ணும்‌;
வேண்டேன்‌ பிறப்பு, இறப்பு) சிவம்‌ வேண்டார்‌தமை நாளும்‌
தீண்டேன்‌; சென்று, சேர்ந்தேன்‌, மன்னு திருப்பெருந்துறை; இறைதாள்‌
பூண்டேன்‌; புறம்‌ போகேன்‌; இனி, புறம்‌ போகல்‌ ஒட்டேனே! (2)

ஆற்றேன்‌; அருமருந்தே ! அமுதே! அரசே !

511. கோல்‌-தேன்‌ எனக்கு என்‌ கோ-குரை? கடல்வாய்‌ அமுது என்கோ-
ஆற்றேன்‌ எங்கள்‌ அரனே! ௮௬ மருந்தே! எனது அரசே! 8 poleGeip
சேற்று ஆர்‌ வயல்‌ புடை சூழ்தரு திருப்பெருந்துறை உறையும்‌, ஊன...
நீற்று ஆர்‌ தரு திருமேனி நின்‌ மலனே!5-உனை யானே! (8) இதிப்பவனே

ஓர்‌ விந்தை : எல்லாம்‌ அறிவேன்‌; என்னை அறியேன்‌! 6 எஞ்சியுள்ள

. tne
மற்றவை,
512. எச்சம்‌ அறிவேன்‌ நான்‌) எனக்கு இருக்கின்‌ ஐதை அறியேன்‌;
அமுதே! 1 இரக்சல்குறிப்பு
அச்சோ! எங்கள்‌ அரனே! ௮௬ மருந்தே! எனது
மலர்‌ புரை? மேனியன்‌, திருப்பெருக்துறை 9 ஒத்த
செச்சை?
உறைவான்‌! 10 இிச்யமா
. > ச்சயமாக,
நெஞ்சில்‌ மன்னி, யான்‌ ஆகி நின்றானே | (9) உறுதியாக
நிச்சம்‌10 என
ne
பாவிக்கு அருள்‌ இல்லையா ? ch ம்‌
4
அவமே,15 பெரும
518. வான்‌ 11 பாவிய12 உலகத்தவர்‌ தவமே செய,
ஊன்‌ பாவிய14 உடலைச்‌ சுமந்து, அடவி15 மரம்‌ ஆனேன்‌; 2 பொருந்திய
மன்னு திருப்பெருந்துறை 14 நிறைந்த,
தன்‌ பாய்‌ மலர்க்‌ கொன்றை
உறைவாய்‌! “மூடிய
. த 15 தாடு
அருளால்‌
நான்‌ பாவியன்‌ ஆனால்‌, உனை நல்காய்‌1£ எனல்‌ ஆமே? (00)

ee கணா கானக காவா

| திருச்சிற்‌ றம்பலம்‌ |
ae
360 திருவாசகம்‌

முப்பத்தைந்தாவது

அச்சப்பத்து
ஆனந்த முறுதல்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌

க்‌

௫௧௪. புற்றில்வா ளரவு மஞ்சேன்‌

பொய்யர்தம்‌ மெய்யு மஞ்சேன்‌
கர்றைவார்‌ சடையெம்‌ மண்ணல்‌
கண்ணுதல்‌ பாத ௩ண்ணி
மற்றுமோர்‌ தெய்வந்‌ தன்னை
யுண்டென கினைந்தெம்‌ பெம்மாற்‌
கற்றிலா தவரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாறே,

. வெருவரேன்‌ வேட்கை வந்தால்‌

வினைக்கடல்‌ கொளினு மஞ்சேன்‌
இருவரான்‌ மாறு காணா
வெம்பிரான்‌ றம்பிரானார்‌
திருவுரு வன்றி மற்றோர்‌
தேவரெத்‌ தேவ ரென்ன
அருவரா தவரைக்‌ கண்டா
லம்மநா மஞ்சு மாறே.
 அச்சப்‌ பத்து 961

முப்பத்தைந்தாவது

அச்சப்‌ பத்து

எதையும்‌ அஞ்சோம்‌; சிவபெருமானைப்‌ பற்றற்ரறார்‌ பற்றாகக்‌

கொள்ளாரே அஞ்சத்தக்கார்‌
514, புற்நில்‌ வாள்‌? அரவும்‌ அஞ்சேன்‌ ; 1 தளியுள்ள
பொய்யர்‌-தம்‌ மெய்யும்‌ அஞ்சேன்‌ ; & பாம்பும்‌
கற்றை? வார்‌4 சடை எம்‌ அண்ணல்‌, 8 திரண்ட
ண்‌-தநுதல்‌8 ம்‌ நண்ணி 4 நீண்ட
BOT ஓர்‌ hoe
UTE -தன்னை
BBV! தெய்வம்‌ 6 நெறறிசகண்ணன்‌-
மற்றும்‌ சிவபெருமான
. : : ச உக6 (eens.
6்‌ பெருமானுககா
உண்டு என நினைக்கு, எம்‌ பெம்மாற்கு
கண்டால, அறவே விடாதவரை
அழற்றிலாதவரைக்‌7
அம்ம/ நாம்‌ அஞ்சு மாறே! (1)

சிவபெருமானை விட்டு, சிறுதெய்வம்‌ கொள்வாரே அஞ்ச த்தக்கார்‌

; 8 அஞ்சேன
515. வெருவரேன்‌,8 வேட்கை? வந்தால்‌
. : : உலகப்பொர ுள்‌
. : தனிலுள்ள ஆசை
வினைக்‌ கடல்‌ கொளினும்‌, அஞ்சேன்‌ ;
மாறு33 காணா 10 பிரமன இருமால
இருவரால்‌:10 ம்‌ 71 மாறுபட்டு,்ட
பி ௩௮ பி
தம்பிரான்‌,18
8
ஆ போட்டி௰ிட
எம்பிரான்‌,12
3௨ எமது தலைவன
திருஉரு அன்றி, மற்று ஓர்‌ 18 இறைவன
ச . ச
தேவர்‌, எத்தேவர்‌? என்ன
அருவராத வரைக்‌14 கண்டால்‌, 14 வெறுப்படையாத
(2) வரை
அம்ம! நாம்‌ அஞ்சு மாறே!
802 திருவாசகம்‌

௩.
௫௧௬. வன்புலால்‌ வேலு மஞ்சேன்‌
வளைக்கையார்‌ கடைக்‌ கணஞ்சே
னென்பெலா முருக நோக்கி
யம்பலத்‌ தாடு கின்ற
வென்பொலா மணியை யேத்தி
யினிதருள்‌ பருக மாட்டா
வன்பிலா தவரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாே.

௪
௫௧௭. கிளியனார்‌ கிளவி யஞ்சே
னவர்கிறி முறுவ லஞ்சேன்‌
வெளிய நீறாடு மேனி
வேதியன்‌ பாத நண்ணித்‌
துளியுலாங்‌ கண்ண ராகித்‌
தொழுதழு துள்ள கெக்கிங்‌
களியிலாத வரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாறே.

௫
௫௧௮. பிணியெலாம்‌ வரினு மஞ்சேன்‌
பிறப்பினோ டி.றப்பு மஞ்சேன்‌
துணிரிலா வணியி னான்றன்‌
ஜொழும்பரோ டழுந்தி யம்மால்‌
திணிஙிலம்‌ பிளந்துங் காணாச்‌
சேவடி பரவி வெண்ணி
றணிகிலா தவரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாம ற.
 அச்சப்‌ பத்து 968

அவனை ஏத்தி அருள்பெருகமாட்டாரே அஞ்சத்தக்கார்‌

516, வன்‌ புலால்‌ வேலும்‌ அஞ்சேன்‌ ;
வளைக்கையார்‌1 கடைக்கண்‌ அஞ்சேன்‌) 1 - வளையலணிந்த
பெண்கள்‌
என்பு? எலாம்‌ உருக நோக்கி, 8 குறிப்போடுகூடிய
அம்பலத்து ஆடுகின்ற சாய்ந்த பார்வை
8 எலும்பு
என்‌ பொலா$ மணியை ஏத்தி, 4 தொளைக்கப்படாத
இனிது அருள்‌ பருக மாட்டா
அன்பு இலாதவரைக்‌ கண்டால்‌,
அம்ம! நாம்‌ அஞ்சுமாறே! (4)

கண்ணீர்‌ ததும்ப சிவனடி தொழும்‌ தருதி இல்லாரே அஞ்சத்தக்கார்‌

சி நிளிபோன்ற பெண்கள்‌
517. கிளி அனார்‌? கிளவி அஞ்சேன்‌; 6 கொகுசம்‌ சொல்‌
அவர்‌ கிறி* முறுவல்‌ அஞ்சேன்‌ ; 7 வஞ்சகமான
8தகை
வெளிய கீறு? ஆடும்‌106மனி 9 திருநீறு
வேதியன்‌
11 பாதம்‌ கண்ணி,13 10 - நிறையப்‌ பூசியுள்ள
11 வேதங்களின
துளி33 உலாம்‌ கண்ணர்‌1 5ஆகி, பொருளாயுளளவன்‌
தொழுது, அழுது, உள்ளம்‌ செக்கு, இங்கு, - திவபெருமான்‌
8 அணுகி
அளி17 இலாதவரைக்‌ கண்டால்‌, 19 கண்ணீர்த்துளி
அம்ம! நாம்‌ அஞ்சுமாறே? (4) 1& உலாவும, இயங்கும்‌
19 கண்களை உடைய
16 உளளக்கனிவு
திருநீறு அணியாதாரே அஞ்சத்தக்கார்‌
518, பிணி16எலாம்‌ வரினும்‌, அஞ்சேன்‌ ; 17 நோய்‌
பிறப்பினோடு இறப்பும்‌ அஞ்சேன்‌;
துணி நிலா38அணியினான்‌-தன்‌ 18 பிறைத்திங்கள்‌

தொழும்பரோடு1? அழுக்தி,30அம்மால்‌, 19 தொண்டரோடு

திணி31நிலம்‌ பிளர்‌ தும்‌ காணாச்‌ 90 மனம அழுத்தி
21 வனமையான
சேவடி *3பரவி, ?வெண்ரீறு 23 வநத திருவடி
அணிகிலாதவரைக்‌ கண்டால்‌, 28 போற்றி
அம்ம /! நாம்‌ அஞ்சுமாறே J வ
364 திருவாசகம்‌

(௫௧௯. வாளுலா மெரியு மஞ்சேன்‌

வரைபுரண்‌ டி.டினு மஞ்சேன்‌
தோளுலா நீற்ற னேற்றன்‌
சொற்பதங்‌ கடந்த வப்பன்‌
தாளதா மரைக எளேத்தித்‌
குடமலர்‌ புனைக்து நையு
மாளனலாதக வரைக்‌ கண்டா
லம்மநா மஞ்சு மாஹே.

௫௨௰. தகைவிலாப்‌ பழியு மஞ்சேன்‌

சாதலை முன்ன மஞ்சேன்‌
புகைமுகக்‌ தெரிகை வீசிப்‌
பொலிந்தவம்‌ பலத்து ளாடும்‌
மூகைகஙகைக்‌ கொன்றை மாலை
முன்னவன்‌ பாத மேத்தி
யககெகா தவரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாறே.

aA
. தறிசெறு களிறு மஞ்சேன்‌
தழல்விதி புழுவை யஞ்சேன்‌
வெறிகமழ்‌ சடைய னப்பன்‌
விண்ணவர்‌ ஈண்ண மாட்டாச்‌
செறிதரு கழல்க ளேத்திச்‌
சிறந்தினி திருக்க மாட்டா
வறிவிலாக வரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாறே.
 அச்சப்‌ பத்து 365

அவன்‌ திருவடிக்கு ஆள்‌ அல்லாதாரே அஞ்சததக்கார்‌

519. வாள்‌ உலாம்‌ எரியும்‌? அஞ்சேன்‌; Leet
வரை* புரண்டிடினும்‌, அஞ்சேன்‌, 3 Bua
ம்‌ ௪. 2 4. வள்‌: ன்‌,

தோள்‌ உலாம்‌ ஏற்றன்‌,5

நீற்றன்‌,5 we உ மலை
: es 5 திருநீற்றை உடையவன்‌
6 எருதை உடையவன்‌
சொல்‌-பதம்‌ கடந்த அப்பன்‌,
தாள? தரம்ரைகள்‌ ஏத்தி, 7 இருவடிகளான
தட மலர்‌ புனைந்து, நையும்‌? 8 உள்ளம்‌ உருகும்‌
ஆள்‌? 9 அலாத வரைக்‌ eeகண்டால்‌, 9 அடிமை
அம்ம! காம்‌ அஞ்சுமாஜறே! (6)

அவன்‌ திருவடிக்கு உள்ளம்‌ உருகாதாரே அஞ்சத்தக்கார்‌

10 பொருத்தம்‌
520. தகைவு10 இலாப்‌ பழியும்‌ அஞ்சேன்‌ )
ET HOU முன்னம்‌ அஞ்சேன்‌;
புகை முகந்து எரி கை வீசி,
பொலிந்த11 அம்பலத்துள்‌ ஆடும்‌, yaar
38 மலாஇன்ற,
முகை” 8நகைக்‌38கொன்றை மாலை,
முன்னவன்‌ பாதம்‌ ஏத்தி,
14 உள்ளம்‌
அகம்‌ 14ரெகாத* £வரைக்‌ கண்டால்‌,
(7) 15 இளகாத
அம்ம! காம்‌ அஞ்சு மாறே!

அவன்‌ திருவடியைப்‌ போற்றவல்ல அறிவிலாதாரே அஞ்சத்தக்கார்‌

521, தறி செறு களிறும்‌ அஞ்சேன்‌; க 36 கட்டுத்தறியை,
‘ 17 சினந்து ௪றும
7 18 நெருப்புபபோன்ற
தழல்‌ விழி உழுவை39 அஞ்சேன்‌ ; , கண்‌
வெறி?0கமழ்‌ சடையன்‌, அப்பன்‌,
விண்ணவர்‌ ௩ண்ண மாட்டாச்‌ 4) enn
9] நெருங்கிய
செறிதரு31கழல்கள்‌ ஏத்தி,
சிறந்து, இனிது இருக்க மாட்டா
அறிவு இலாதவரைக்‌ கண்டால்‌,
அம்ம! நாம்‌ அஞ்சுமாறே/ (8)
866 திருவாசகம்‌

௫௨௨. மஞ்சுலா முருமு மஞ்சேன்‌

மன்னரோ டுறவு மஞ்சேன்‌
௩ஞ்சமே யமுத மாக்கு
நம்பிரா னெம்பி ரானாய்ச்‌
செஞ்செவே யாண்டு கொண்டான்‌
Oe port Fox மாட்டா
தஞ்சுவா ரவரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாறே.

ம
௫௨௩. கோணிலா வாளி யஞ்சேன்‌
கூற்றுவன்‌ சீற்ற மஞ்சேன்‌
நீணிலா வணியி னானை
நினைக்‌ துகைக்‌ துருகி செக்க
வாணிலாங்‌ கண்கள்‌ சோர
வாழ்த்திரின்‌ றேத்த மாட்டா
வாணலா தவரைக்‌ கண்டா
லம்மகா மஞ்சு மாறே.

a GW இ
 அச்சப்‌ பத்து 367

திருநீறு பூசாதாரே அஞ்சத்தக்கார்‌

522, மஞ்சு உலாம்‌ உருமும்‌£ அஞ்சேன்‌; 1 மேகம்‌

மன்ன ரோடு உறவும்‌ அஞ்சேன்‌ ; 8 இடியும்‌

நஞ்சமே அமுதம்‌ ஆக்கும்‌
ஈம்பிரான்‌ எம்பிராளாய்‌,
செஞ்செவே ஆண்டு கொண்டான்‌ 3 நன்மை பெறவே
திருமுண்டம்‌* தீட்ட மாட்டாது, & இரிடுணடரம்‌ - இரு
திறறை மூனறு வரி
அஞ்சுவார்‌-அவரைக்‌ கண்டால்‌, யாகப்‌ பூசுதல்‌

அம்ம! காம்‌ அஞ்சு மாறே! (9)

அவனை ஏத்தும்‌ ஆண்மையில்லாதாரே அஞ்சத்தக்கார்‌
522. கோள்ச்‌ நிலா வாளி? அஞ்சேன்‌ 4 கொலலுந்தன்மை
6 நிலைபெற்ற
கூற்றுவன்‌ சீற்றம்‌ அஞ்சேன்‌)
ர்‌ அம்பு
கீள்‌ நிலா அணியினானை
நினைந்து, றைந்து, உருகி, நெக்கு,
வாள்‌8 நிலாம்‌ கண்கள்‌ சோர, 6 தளி
வாழ்த்தி நின்று, ஏத்த மாட்டா
ஆண்‌? அலாதவரைக்‌ கண்டால்‌, 9 வீரம்‌, ஆண்தன்மை
அம்ம! காம்‌ அஞ்சு மாஹே! (10)
368 திருவாசகம்‌

முப்பத்தாறாவது

திருப்பாண்டிப்பதிகம்‌
சிவானந்தவிளைவு
கட்டளைக்‌ கலித்துறை

க
௫௨௪, பருவரை மங்கைதன்‌ பங்கரைப்‌ பாண்டியற்‌ காரமுதா
மொருவரை யொன்று மிலாதவ ரைக்கழற்போ திறைஞ்சித்‌
தெரிவர கின்றுருக்‌ கிப்பரி மேற்கொண்ட சேவகனா
ரொருவரை யன்றி யுருவறி யாதென்ற னுள்ளமதே,

௨
௫௨.௫. சதுரைமறக்தறிமால்‌ கொள்வர்சார்ந்தவர்‌ சாற்.றிச்‌ சொன்னோம்‌
கதிரை மறைத்தன்னசோதி கழுக்கடை கைப்பிடித்துக்‌
குதிரையின்‌ மேல்வந்துகூடிடு மேற்குடி. கேடுகண்டீர்‌
மதுரையர்‌ மன்னன்‌ மறுபிறப்‌ போட மறித்திடுமே,
 திருப்பாண்டிப்‌ பதிகம்‌ 869

முப்பத்தாறாவது
திருப்பாண்டிப்‌ பதிகம்‌

என்‌ உள்ளம்‌ உருக்கிய ஒருவரை அன்றி வேறு அறியேன்‌

524, பரு வரை* மங்கை -தன்‌ பங்கரை, % மலை
2 பெண்‌-உமையம்மை
பாண்டியற்கு ஆர்‌ அமுது ஆம்‌
ஒருவரை, ஒன்றும்‌ இலாதவரை,
கழல்‌-போது 5 இஹஜைஞ்சி4 , 8 இருவடி மலர்களை
& வண௩உ
தெரிவர கின்று, உருக்கி, பரிச ட குதிரை
மேற்கொண்ட சேவகனார்‌
ஒருவரை அன்றி, உருவு அறியாது
என்‌-தன்‌ உள்ளம்‌-அதே. (1)

சார்ந்தவர்‌, Show UNH ஆர்வம்‌ கொள்வர்‌

525. சதுரை€ மறக்து, அறிமால்‌” கொள்வர்‌ 6 ஆற்றலை
ர்‌ ஞான மையல்‌
சார்ந்தவர்‌; சாஜ்றிச்‌” சொன்‌ னோம்‌ ; 6 பறை சாறறினால்‌ போல்‌
9 கதிரவன தளியை
கதிரை? மறைத்தன்ன சோதி, %0 சூலம்‌
கழுக்கடை10கைப்‌ பிடித்து,
குதிரையின்‌ மேல்‌ வந்து கூடிடு மேல்‌,
குடி-கேடு? கண்டீர்‌ | 11 பிறலிப்பிணீ கழியும்‌
மதுரையர்‌ மன்னன்‌ மறு பிறப்பு
ஓட?2மறித்திடுமே35, (2) 12 தொடாவதனை
38 தடித்திடம்‌

24°
370 திருவாசகம்‌

௩
௫௨௬. நீரின்ப வெள்ளத்து ணீந்திக்‌
குளிக்கின்ற நெஞ்சங்‌ கொண்டீர்‌,
பாரின்ப வெள்ளங்‌ கொளப்பரி
மேற்கொண்ட பாண்டியனா
ரோரின்ப வெள்ளத்‌ துருக்கொண்டு
தொண்டரை யுள்ளங்‌ கொண்டார்‌
பேரின்ப வெள்ளத்துட்‌ பெய்கழ
லேசென்று பேணுமினே..

௬
௫௨௭. செறியும்‌ பிறவிக்கு ௩ல்லவர்‌
செல்லன்‌ மின்றென்ன னன்னாட்‌
டிறைவன்‌ கிளர்கின்‌ ற காலமிக்‌
காலமெக்‌ காலத்துள்ளு
மறிவொண் கதிர்வா ளுறைகழித்‌
தானந்த மாக்கடவி
யெறியும்‌ பிறப்பை யெதிர்ந்தார்‌
புரள விருஙிலத்தே.

௫
௫௨௮, காலமுண்‌ டாகவே காதல்செய்‌
துய்ம்மின்‌ கருதரிய
ஞாலமுண்‌ டானனொடு கான்முகன்‌
வானவர்‌ ௩ண்ணரிய
வாலமுண்‌ டானெங்கள்‌ பாண்டி_ப்‌
பிரான்றன்‌ அடியவர்க்கு
மூலபண்‌ டாரம்‌ வழங்குகின்‌
ரான்வந்து முந்துமினே:
 திருப்பாண்டிப்‌ பதிகம்‌ 971

ஆனந்த வெள்ளம்‌ உலகம்‌ எல்லாம்‌ பரவுகின்றது

526. Bit Hoary வெள்ளத்துள்‌ நீந்திக்‌ 3 நிலையில்லா
நீர்க்கோல வாழ்வு
குளிக்கின்ற நெஞ்சம்‌ கொண்டீர்‌ ;
பார்‌, இன்ப வெள்ளம்‌ கொள, பரி
மேற்‌ கொண்ட பாண்டி௰னார்‌,
ஓர்‌ இன்ப வெள்ளத்து உருக்‌ கொண்டு,
தொண்டரை உள்ளம்‌ கொண்டார்‌ ;
பேர்‌-இன்ப வெள்ளத்துள்‌, பெய்கதழலே
சென்று பேணுமினே. (8)

திருவருள்‌ விளங்குகின்ற காலம்‌ இது

bat. செறியும்‌* பிறவிக்கு நல்லவர்‌ 2 அடர்ந்து வரும்‌
செல்லல்மின்‌; தென்னன்‌, ௩ல்‌ காட்டு
இறைவன்‌, கிளர்கின்‌ ஐ$ காலம்‌ இக்‌ 8 விளங்குின்ற
காலம்‌, எக்‌ காலத்துள்ளும்‌; 4 ஞானமென்னும்‌
gatas Hit வீசும வாள்‌
அறிவு ஒண்‌ கதிர்‌ வாள்ச்‌ உறை கழித்து? , 5 உறையிலிருநது எடுத்து
ஆனந்த மாக்‌ கடவி£ ,
எறியும்‌? பிறப்பை, எதிர்ந்தார்‌?
9 எதிர்த்தாரா(கிய)
புரள, இரு நிலத்தே. (4) பிறப்பை இரு நிலத்தே
புரள எறியும்‌
முந்துங்கள்‌ மூலபண்டாரம்‌ வழங்குகின்றான்‌ 10 வீணாகாமல்‌,
மிகுதியாகக்‌ இடைக்கும்‌
528, காலம்‌ உண்டாகவே36, காதல்‌33 செய்து
படி, பயன்‌ பெறும்படி
உய்ம்மின்‌
32: கருது-அரிய 11 இனறைவனிடத்து
ஞாலம்‌ 38உண்டானொடு,34 நான்முகன்‌ 35, இடைவிடாத அன்பு
18 கடைததேறுங்கள்‌
வானவர்‌, ௩ண்‌-அரிய 19 உலகம்‌
ஆலம்‌38உண்டான்‌) எங்கள்‌ பாண்டிம்‌ 14 திருமாலோடு
15 பிரமன
பிரான்‌; தன்‌ அடியவர்க்கு 18 கொடிய தஞ்ச
17 மூலமாகிய நிதிக்‌
மூல-பண்டாரம்‌3 *வழங்குகின்‌ றான்‌₹ குவை--பேரின்பச்‌
வந்து, முந்துமினே. 6 செலவம்‌
372 திருவாசகம்‌

௭
௫௨௯. ஈண்டிய மாயா விருள் கெட
வெப்பொரு ஸும்விளங்கத்‌
தூண்டிய சோதியை மீனவ
னுஞ்சொல்ல வல்லனல்லன்‌
வேண்டிய போதே விலக்கிலை
வாய்தல்‌ விரும்புமின்றாள்‌
பாண்டிய னாரருள்‌ செய்கின்ற
முத்திப்‌ பரிசிதுவே.

௫௩௰. மாய வனப்பரி மேல்கொண்டு

மற்றவர்‌ கைக்கொளலும்‌
போயறு மிப்பிறப்‌ பென்னும்‌
பகைகள்‌ புகுந்தவருக்‌
காயவ ரும்பெருஞ்‌ சீருடைத்‌
தன்னரு ளேயருளும்‌
சேய நெடுங்கொடைத்‌ தென்னவன்‌
சேவடி. சேர்மின்களே.

௫௩௧. அழிவின்றி கின்றதொ ரானந்த

வெள்ளத்‌ திடையமழுத்திக்‌
கழிவில்‌ கருணையைக்‌ காட்டிக்‌
கடிய வினையகற்றிப்‌
பழமலம்‌ பற்றறுத்‌ தாண்டவன்‌
பாண்டிப்‌ பெரும்பதமே
முழுதுல குந்தரு வான்கொடை
யேசென்று முந்துமினே.
 திருப்பாண்டிப்‌ பதிகம்‌ 373

வேண்டுவார்‌ வேண்டுவ தெல்லாம்‌ வேண்டிய போதே

வாய்க்கும்‌ - விலக்கு இல்லை -
529. ஈண்டிய? மாய இருள்கெட, 3 நெருங்கிய
எப்பொருளும்‌ விளங்க,
5 (குதிரையில்‌ எறி)
தூண்டிய” சோதியை, மீனவனும்‌ ஜூண்டி வற்த
சொல்ல வல்லன்‌ அல்லன்‌ ;
வேண்டிய போதே விலக்குஇலை
வாய்தல்‌)5 விரும்புமின்‌
தாள்‌ 7 3 வாய்தல்‌ விலக்கு இலை
பெபெறுதல்‌
பாண்டியனார்‌4* அருள்‌ செய்கின்‌ ற & - வெபேருமான்‌
முத்திப்‌ பரிசு இதுவே. (6)

பிறவிப்பிணி அகலும்‌: அவன்‌ திருவடியை

இடைவிடாது நினையுங்கள்‌
5 மாயமாசிய அழ
530. மாய வனப்பரி$ மேற்கொண்டு, குதிரை
மற்று அவர்‌ கைக்கொளலும்‌, 6 செம்மையாயே
போய்‌அறும்‌, இப்பிறப்பு என்னும்‌ 7 பெரியசிறந்த, நீடித்த
8 -- சிவபெருமான்‌
பகைகள்‌ புகுந்தவருக்கு,
ஆய, அரும்பெரும்‌, சீர்உடைத்‌
தன்‌ அருளே அருளும்‌;
சேய நெடும்‌” கொடைத்‌ தென்னவன்‌8
சேவடி சேர்மின்களே. (7)

நீக்கம்‌ இல்லாத கருணை - உலகம்‌ எல்லாம்‌ வழங்குகின்றான்‌

581, அழிவு இன்றி கின்றது ஓர்‌ ஆனந்த- 9 நீக்கம்‌
வெள்ளத்திடை அழுத்தி, - 10 வலிய
MU தொன்றுதொட்ூ
கழிவு? இல்‌ கருணையைக்‌ காட்டி, வரும்‌ மாசு ,
கடிய3௦ வினை அகற்றி, 18 பாண்டிய நாட்டின்‌
சிறப்பாய்‌ சிவலோ
பழ மலம்‌33 பற்று அறுத்து, ஆண்டவன்‌, சம எனனும்‌ பேரின்ப
பாண்டிப்‌ பெரும்‌ பதமே,13 நிலையை
38 புரிசாக
முழுது உலகும்‌, தருவான்‌, கொடையே;3$ 14 பெறுவதற்கு
14
சென்று முந்துமினே. (8) விரைந்துசெல்லுங்கள்‌
374 திருவாசகம்‌

oer

௫௩௨. விரவிய தீவினை மேலைப்‌

பிறப்புமுக்‌ நீர்‌ கடக்கப்‌
பரவிய வன்பரை வயென்பூுருக்‌
கும்பரம்‌ பாண்டியனார்‌
புரவியின்‌ மேல்வரப்‌ புந்திகொ
ளப்பட்ட பூங்கொடியார்‌
மரவியன்‌ மேற்கொண்டு தம்மையுகரீ
தாமறி யார்மறந்தே,

௧௰
௫௩௩, கூற்றைவென்‌ றுங்கைவர்‌ கோக்களை
யும்வென்‌ றிருந்தழகால்‌,
வீற்றிருக்‌ தான்பெருக்‌ தேவியும்‌
தானுமோர்‌ மீனவன்பா
லேற்றுவக்‌ தாருயி ௬ண்ட
திறலொற்றைச்‌ சேவகனே
தோற்றமி லாதவர்‌ சேவடி
சிக்கெனச்‌ சேர்மின்களே.

ase =>
Bid PFLGD
DU GOLD.
 திருப்பாண்டிப்‌ பதிகம்‌ 875

கொடியார்‌ மரமானார்‌; ஏன்‌ ? குதிரை மேல்‌ வந்தான்‌

532, 1 2 மேலைப்‌ 1 sags
விரவிய? தீவினை
பிறப்பு முக்கீர்‌8
ன்‌ 9 இவினை விரலிய
கடக்க, 3 பிறலிக்‌ கடல்‌
4 ர * 21
பரவிய அன்பரை, என்பு உருக்கும்‌ & வழிபட்ட
த மேன்மையான
பரம்‌ பாண்டியனார்‌$ , 6 -- சிவபெருமான்‌
வியின்‌? மேல்வர, புந்தி8 18 குதிரையின்‌
We aoe 7 4 தி +9 அறிவு, உணர்வு
கொளப்பட்ட பூம்‌-கொடியார்‌ 9 கொடி போனற மகளிர்‌
மரஇயல்‌306மேற்கொண்டு, தம்மையும்‌ 10 மரததின்‌ தன்மை
தூம்‌ அறியார்‌, மறந்தே, (9)

பெருந்தேவியும்‌ தானுமாக வீற்றிருக்கும்‌ வீரன்‌

ட்ட : . :
533, கூற்றை11 வென்று, ஆங்கு ஐவர்‌12 கோக்களையும்‌* 18 1911 யமனை
ஐந்து புலன்கள்‌
வென்று இருந்து, அழகால்‌ 13 ஆட்சி செலுத்தும்‌
வீற்றிருந்தான்‌, பெரும்‌ தேவியும்‌, ப ரன்‌ (வெளுக்க)
தானும்‌-ஒர்‌ மீனவன்‌14 பால்‌ 15 இரநது
DOs வந்து ஆர்‌ உயிர்‌ உண்ட, 18 அ
திறல்‌? ஒற்றைச்‌1* சேவகனே ,;18 16 வீரனே
தேற்றம்‌19 இலாதவர்‌! சேவடி » தென்ன வபெருமான்‌
சிக்கென ச்‌20 சேர்மின்களே, (10) 20 2Suns

ஜீ
ழ்‌ சீமற.ற.ம்‌/4/சி ]
376 திருவாசகம்‌

முப்பத்தேழாவ.து

பிடித்த பத்து
முத்திக்‌ கலப்புரைத்தல்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌

க
உம்பர்கட்‌ கரசே யொழிவற நிறைந்த
யோகமே பயூத்தையேன்‌ றனக்கு
வம்பெனப்‌ பழுத்தென்‌ குடிமுழு தாண்டு
வாழ்வற வாழ்வித்த மருந்தே
செம்பொருட்‌ டுணிவே சீருடைக்‌ கழலே
செல்வமே சிவீபெருமானே
எம்பொருட்‌. டுன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே,.

விடைவிடா துகந்த விண்ணவர்‌ கோவே

வினையனே னுடையமெய்ப்‌ பொருளே
முடைவிடா தடியேன்‌ மூத்தற மண்ணாய்‌
முழுப்புழுக்‌ குரம்பையிற்‌ கிடந்து
கடைபடா வண்ணங்‌ காத்தெனை யாண்ட
கடவுளே கருணை மாகடலே
யிடை.விடா துன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.
 பிடித்த பத்து 377

மூப்பத்தேழாவது

பிடித்த பத்து
முத்திக்‌ கலப்புரைத்தல்‌

வாழ்விக்க வந்த செம்பொருள்‌

534 உம்பர்கட்கு* அரசே! ஒழிவு?அற நிறைந்த 1 வானவர்களுக்கு
8 நீக்கம்‌
யோகமே?! ஊத்தையேன்‌* தனக்கு 8 கூட்டுறவாகிய இன்பமே
வம்பு5எனப்‌ பழுத்து, என்‌ குடி முழுது ஆண்டு, & அமுகருடைபவன்‌
வாழ்வு£ அற வாழ்வித்த மருந்தே! 5 புதிதாக
6 இவ்வுலகப்‌ பொய்‌
செம்பொருள்‌ துணிவே ! சீர்‌ உடைக்‌ கழலே! வாழ்வு
ர்‌ ஒழிய
செல்வமே ! சிவபெருமானே / 8 செமமையானவர்கள்‌
எம்பொருட்டு, உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌? பிடித்தேன்‌ + கண்டு துணிந்த
பொருளே
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே ? ல 9 உறுதியாக

கடைப்படாமல்‌ காத்த மெய்ப்பொருள்‌

585, விடை10விடாது உகந்த? விண்ணவர்‌ கோவே ! 10 எருது
வினையனே னுடைய மெய்ப்‌ பொருளே ! 11 விரும்பிய
12 நாற்றம்‌
முடை 3விடாது, அடியேன்‌ மூத்து,அற33மண்‌ ஆய்‌, 18 மண்‌ ஆய்‌ அறா; முமு
முழுப்‌ புழுக்‌ குரம்பையில்‌ கிடந்து, வதும்‌ புமுவாதிய குடில்‌
18 - உடல்‌
கடைபடா வண்ணம்‌ காத்து, எனை ஆண்ட
கடவுளே [கருணை மா கடலே!
இடைவிடாது, உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌7
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே ? (8)
378 திருவரசகம்‌

௩.

௫௩௬. அம்மையே யப்பா வொப்பிலா மணியே

யன்பினில்‌ விளேந்தவா ரமுதே
பொய்ம்மையே பெருக்கிப்‌ பொழுதினைச்‌ சுருக்கும்‌
புழுத்தலைப்‌ புலையனேன்‌ நனக்குச்‌
செம்னமயே யாய சிவபத மளித்த
செல்வமே சிவபெரு மானே
யிம்மையே யுன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.

லி

. அருளுடைச்‌ ௬டரே யளிந்ததோர்‌ கனியே

பெருந்திற லருந்தவர்க்‌ கரசே
பொருளுடைக்‌ கலையே புகழ்ச்சியைக்‌ கடந்த
போகமே யோகத்தின்‌ பொலிவே
தெருளிடத்‌ தடியார்‌ சிந்தையுட்‌ புகுந்த
செல்வமே சிவபெரு மானே
யிருளிடத்‌ துன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடி த்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.

௫
௫௩௮. ஒப்புனக்‌ கில்லா வொருவனே யடியே
னுள்ளத்து ளொளிர்கின்ஐ வொளியே
மெய்ப்பத மறியா வீறிலி யேற்கு
அிழுமிய தளித்த தோரன்பே
செப்புதற்‌ கரிய செழுஞ்சுடர்‌ மூர்த்தீ
செல்வமே சிவபெரு மானே
யெய்ப்பிடத்‌ துன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.
 பிடித்த பத்து 379

பொய்மையை ஒழித்த செம்மை

299, அம்மையே! அப்பா? ஒப்பு இலா மணியே
அன்பினில்‌ விளைந்த ஆர்‌ அமுதே!
பொய்ம்மையே பெருக்கி, பொழுதினைச்‌ சுருக்கும்‌,
புழுத்‌ தலைப்‌* புலையனேன்‌--தனக்கு, £ புழுக்களுக்கு இடம்‌
செம்மையே? ஆய சிவ பதம்‌ அளித்த 8 நேர்மையான, சிறந்த
செல்வமே / சிவபெருமானே /
8 இப்பிறவிமிலேயே
இம்மையே,” உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌4 பிடித்தேன்‌1 & உறுதியாக
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே 7 @)
இருள்‌ நீக்கிய தெருள்‌
597. அருள்‌ உடைச்‌ சுடரே! அளிந்தது£ ஓர்‌ கனியே! 6 கனிந்தது
6 பேராற்றல்‌
பெரும்‌ திறல்‌$ அரும்‌ தவர்க்கு” அரசே! ₹ தவம்‌உடையவர்களுக்கு
பொருள்‌ உடைக்‌ கலையே! புகழ்ச்சியைக்‌ கடந்த 8 மெய்ப்பொருள்‌
போகமே 9 யோகத்தின்‌ பொவிவே/ $ நுகர்ச்சியே
தெருள்‌
1௦ இடத்து அடியார்‌ சிந்தையுள்‌ புகுந்த 10 தெளிவு
செல்வமே [ சிவபெருமானே 1
இருள்‌33 இடத்து, உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌ ; TL அறியாமை
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே 2 (4)
செப்புதற்கு அரிய செழுஞ்சுடர்‌
588, ஒப்பு உனக்கு இல்லா ஒருவனே | அடியேன்‌
உள்ளத்துள்‌ ஒளிர்கின்‌ற ஒளியே1
மெய்ப்‌ பதம்‌32 அறியா வீறு38 இலியேற்கு, 1௨ உண்மையான நிலை
19 பெருமை
விழுமியது3*அளித்தது ஓர்‌ அன்பே! 14 சிறந்த திருவருள்‌
செப்புதற்கு?5 அரிய செழும்‌ சுடர்‌ மூர்த்தி! , 13% சொல்லுதற்கு
செல்வமே (/ சிவபெருமானே!
எய்ப்பு38 இடத்து, உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌ ; 16 இள்ப்பு
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே 7 (5)
980 திருவாசகம்‌

or

௫௩௯, அறவையேன்‌ மனமே கோயிலாக்‌ கொண்டாண்‌

டளவிலா வாகந்த மருளிப்‌
பிறவிவே ரறுத்தென்‌ குடிமுழு தாண்ட
பிஞ்ஞ்கா பெரியவெம்‌ பொருளே
திறுவிலே கண்ட காட்சியே யடியேன்‌
செல்வமே சிவபெரு மானே
யிறவிலே யுன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.

oT

௫௪௦, பாசவே ரறுக்கும்‌ பழம்பொரு டன்னைப்‌

பற்றுமாற டியனேற்‌ கருளிப்‌
பூசனை யுகந்தென்‌ சிந்தையுட்‌ புகுந்து
பூங்கழல்‌ காட்டிய பொருளே
தேசுடை. விளக்கே செழுஞ்சுடர்‌ மூர்த்தீ
செல்வமே சிவபெரு மானே
யீசனே யுன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.

வி]
. அத்தனே யண்ட. ரண்ட மாய்நின்ற
வாதியே யாதுமீறில்லாச்‌
சித்தனே பத்தர்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்த
செல்வமே சிவபெரு மானே
பித்தனே யெல்லா வுயிருமாய்த்‌ தழைத்துப்‌
பிழைத்தவை யல்லையாய்‌ நி ற்கு
மெத்தனே யுன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.
 பிடித்த பத்து ‘381

உள்ளக்‌ கோயிலின்‌ அம்பலக்‌ காட்சி

539, அறவையேன்‌ 3 மனமே கோயிலாக்‌ கொண்டு, ஆண்டு,
அளவு இலா ஆனந்தம்‌ அருளி, 1 ஆதரவு அற்றவன்‌
பிறவி வேர்‌ அறுத்து, என்‌ குடி முழுது ஆண்ட
பிஞ்ஞகா 72 து பெரிய . எம்‌ பொருளே! . : 8 பொன்னிறமானவனே;
கொடை வள்ளலே,
திறவிலே? கண்ட காட்சியே! அடியேன்‌ இமையை அழிப்ப
செல்வமே / சிவபெருமானே
as
1. . .
3 வனே,
வளியாகவே
இறவிலே,4 உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌ ) & முடிவாக
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே? (6)

வண்ங்க வழிவகுத்த கழல்‌

540. பாசவேர்‌* அறுக்கும்‌ பழம்‌ பொருள்‌ தன்னைப்‌ 5 உலகப்‌ பற்று
பற்றும்‌ ஆறு, அடியனேற்கு அருளி,
பூசனை₹ உகந்து, என்‌ சிக்தையுள்‌ புகுந்து, 6 வழிபாடு
பூம்‌ கழல்‌? காட்டிய பொருளே! 1 தருவடிமலர்‌
தேசு8 உடை விளக்கே! செழும்‌ ௬டர்‌ மூர்த்தீ! 8 தவி
செல்வமே / சிவ பெருமானே !
ஈசனே ! உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌;
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே? - (0)
எங்குமாய்‌ நிறைந்தவன்‌
541, அத்தனே ! அண்டர்‌- அண்டம்‌ ஆய்‌ நின்ற
ஆதியே! யாதும்‌ ஈறு இல்லாச்‌
பத்தர்‌10சிக்கெனப்‌ பிடித்த $) சானவடிவானவனை
சித்தனே 15
செல்வமே! சிவபெருமானே / 11 அன்பரிட தி
பித்தனே 31 [ எல்லா உயிரும்‌ ஆய்த்‌ தழைத்து35, பேரன்பு கொண்டவனே
. . Ce 1213 Bab
பிழைத்து38, அவை அல்லை ஆய்‌ நிற்கும்‌
எத்தனே3* ! உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌; 14 மாயம்‌ உடையவனே
எங்கு எழுந்தருளுவ.து, இனியே ? (8)
382 திருவாசகம்‌

௫௪௨. பானினைக்‌ தூட்டுந்‌ தரயினுஞ்‌ சாலப்‌

பரிந்து நீ பாவியேனுடைய
வூனினை யுருக்கி யுள்ளொளி பெருக்கி
யுலப்பிலா வானந்த மாய
தேனினைச்‌ சொரிந்து புறம்புறக்‌ திரிந்த
செல்வமே சிவபெரு மானே
யானுனைத்‌ தொடர்ந்து சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுக்‌ தருளுவ தினியே.

Bi

௫௪௩, புன்புலால்‌ யாக்கை புரைபுரை கனியப்‌

பொன்னெடுங்‌ கோயிலாப்‌ புகுந்தென்‌
என்பெலா முருக்கி யெளியையா யாண்ட
வீசனே மாசிலா மணியே
துன்பமே பிறப்பே யிறப்பொடு மயக்கந்‌
தொடக்கெலா மறுத்தகற்‌ சோதீ
இன்பமே யுன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தே
னெங்கெழுந்‌ தருளுவ தினியே.

டூ த
 பிடித்த பத்து 383

அன்னையினும்‌ தயை உடையான்‌

542, பால்‌ நினைந்து ஊட்டும்‌ தாயினும்‌ சாலப்‌
பரிந்து,௩ நீ, பாவியேனுடைய 1 இள ௮ளபு
கொண்டு
ஊனினை உருக்கி, உள்‌ ஒளி பெருக்கி, 2 உடலினை
உலப்பு? இலா ஆனக்தம்‌ ஆய 8 குறைதல்‌, கெடுதல்‌
தேனினைச்‌ சொரிந்து, புறம்‌ - புறம்‌ திரிந்த4 & பிரியாமல்‌ சுற்றிச்‌
செல்வமே! சிவபெருமானே ! சறறித்‌ தொடர்ந்ந
யான்‌ உனைத்‌ தொடர்ந்து, சிக்கென £ப்‌ பிடித்தேன்‌; 8 உறுதியாக
எங்கு எழுந்தருளுவது, இனியே ?

நிலையிலாப்‌ புலால்‌ உடம்பே கனிய நின்ற கற்பகம்‌

543. புன்‌₹ புலால்‌ யாக்கை,” புரை - புரை கனிய 6 இழிந்த
Tara
பொன்‌ நெடும்‌ கோயிலாப்‌ புகுந்து, என்‌ 8 என்புத்‌ துளை எல்லாம்‌
என்பு எலாம்‌ உருக்கி, எளியை ஆய்‌ ஆண்ட (யாச்கை .... கோயிலாப்‌
ஈசனே ! மாசு இலா மணியே! புகுந்த)
துன்பமே, பிறப்பே, இறப்பொடு, மயக்கு ஆம்‌
தொடக்கு? எலாம்‌ அறுத்த நல்‌ சோதீ! 9 பிணிப்பு, சட்டு
இன்பமே! உன்னைச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேன்‌;
எங்கு எழுக்தருளுவது, இனியே ?

BUGS OYDUVE.
384 திருவாசகம்‌

முப்பத்தெட்டாவது

திருவேசறவு
சுட்டறிவொழித்தல்‌
கொச்சகக்‌ கலிப்பா

க
௫௪௪. இரும்புதரு மனத்தேனை யீர்த்தீர்த்தெ னென்புருக்கிக்‌
கரும்புதரு ௬வையெனக்குக்‌ காட்டினையுன்‌ கழலிணைகள்‌
ஒருங்குதிரை யுலவுசடை. யுடையானே ஈரிகளெல்லாம்‌
பெருங்குதிரை யாகியவா றன்றேயுன்‌ பேரருளே.

௨
௫௪௫. பண்ணார்ந்த மொழிமங்கை பங்காகின்னாளானார்க்‌
குண்ணார்ந்த வாரமுதே யுடையானே யடியேனை
மண்ணார்ந்த பிறப்பறுத்திட்‌ டாள்வாய்நீ வாவென்னக்‌
கண்ணார வுய்ந்தவா .றன்றேயுன்‌ கழல்கண் டேன்‌.

௫௪௬, ஆதமிலி யான்பிறப்‌ பிறப்பென்னு மருகரகில்‌

ஆர்தமரு மின்றியே யழுந்துவேற்‌ காவாவென்‌
றோதமலி நஞ்சுண்ட வுடையானே யடியேற்குன்‌
பாதமலர்‌ காட்டியவா றன்றேயெம்‌ பரம்பரனே.

௫௪௭. பச்சைத்தா லரவாட்டீ படர்சடையாய்‌ பாதமலர்‌

உச்சத்தார்‌ பெருமானே யடியேனை யுய்யக்கொண்
டெச்சத்தார்‌ சிறுதெய்வ மேத்தாதே யச்சோவென்‌
சித்தத்தா றுய்ந்தவா றன்றேயுன்‌ றி நனினந்தே.
 திரு ஏசறவு 385

முப்பத்தெட்டாவது

திரு ஏசறவு
சுட்டறி வொழித்தல்‌

கரும்பினும்‌ இனிய கழல்‌- இணை

544, இரும்பு தரு மனத்தேனை, ஈர்த்து,2 ஈர்த்து, என்‌ என்ப்‌ 1 சத்த
. உருக்கி, 2 அருகே இருந்து
கரும்பு தருசுவை எனக்குக்‌ காட்டினே உன்‌ கழல்‌-இணைகள்‌; tu
PGBS? திரை உலவு சடை உடையானே! நரிகள்‌ எல்லாம்‌& அலை-கங்கை
பெரும்‌ குதிரை ஆக்கிய ஆறு அன்றே, உன்‌ பேர்‌-அருளே! (1)

நீ வா” என்ற ஆர்‌ அமுது

. ட ௫ $ உமையம்மை
545. பண்‌ ஆர்ந்த மொழி மங்கை£ பங்கா! நின்‌ ஆள்‌ ஆனார்க்கு 6 ணண
உண்‌6 ஆர்ந்த? ஆர்‌£ அமுதே! உடையானே! அடியேனை 3 BOOB E es
மண்‌ ஆர்ந்த? பிறப்பு அறுத்திட்டு ஆள்வாய்‌, நீ, *வா! என்ன; 9 பொருநதிய
கண்‌ ஆர3௦ உய்ந்த ஆறு அன்றே, உன்‌ கழல்‌ கண்டே! (2) 10 கண்டு அன்றே
. உய்ததவாறு
அஞ்சல்‌ ? என்று அருளிய பாதமலர்‌
546, ஆதம்‌33 இலியான்‌, பிறப்பு, இறப்பு என்னும்‌ அருகரகில்‌, 11 ஆதரவு
ஆர்‌ தமரும்‌?8 இன்றியே, அழுந்து வேற்கு, 'ஆ! ஆ!” என்று, 13 சேததவ்‌.
ஓதம்‌18 மலி14 நஞ்சு உண்ட உடையானே! அடியேற்கு உன்‌ 14 கடல
பாத மலர்‌ காட்டிய ஆறு அன்றே, எம்‌ பரம்‌ பரனே! (3)

உள்ளத்தை உய்யும்‌ வழியில்‌ செலுத்திய திறம்‌ 18 மிகுந்த

547, பச்சைத்‌ தால்‌1ச அரவு16 ஆட்டீ! படர்‌1* சடையாய்‌! பாத மலர்‌ 15 பாம்பு
உச்சத்தார்‌?8 பெருமானே! அடியேனை உய்யக்‌ கொண்டு,39 18 விரிநத
ட 220 A Osu க @ சேர/231 ௫ 39 தலையில்‌
எச்சத்து-ஆர அ தெய்வம்‌ ஏத்தாதே, அச்சே என வைத்துள்ளவர்‌
சித்தத்‌ து232 ஆறு25 உய்ந்த ஆறு அன்றே, உன்‌ திறம்‌24 20 கடைத்தேறும்‌
நினைந்தே! (4) வண்ணம

. திறைந்த
99. இரக்கக்குறிப்பு
39 உள்ளத்து
94 வழி
25 அரு£-இறம்‌.

25
386 திருவாசகம்‌

௫
௫௪௮. கற்றறியேன்‌ கலைஞானங்‌ கசிந்துருகே னாயிடினும்‌
மற்றறியேன்‌ பிறர்தெய்வம்‌ வாக்கியலால்‌ வார்கழல்வந்‌
துற்றிறுமாந்‌ திருந்தேனெம்‌ பெருமானே யடி.யேற்குப்‌
பொஜற்றவிசு காய்க்கிடுமா றன்றேறின்‌ பொன்னருளே.

or

, பஞ்சாய வடிமடவார்‌ கடைக்கண்ணா லிடர்ப்பட்டு

நஞ்சாய துயர்கூர நடுங்குவே னின்னருளா
லுய்ஞ்சேனெம்‌ பெருமானே யுடையானே யடியேனை
யஞ்சேலென்‌ ரூண்ட.வா றன்றேயம்‌ பலத்தமுதே.

er

௫௫௦. என்பாலைப்‌ பிறப்பறுத்திங்‌ கிமையவர்க்கு மறியவொண்ணாத்‌

தென்பாலைத்‌ திருப்பெருந்‌ துறையுறையுஞ்‌ சிவபெருமா
னன்பானீ யகநெகவே புகுந்தருளி யாட்கொண்ட
தென்பாலே நோக்கியவா றன்றேயெம்‌ பெருமானே,

FY

௫௫௧. மூத்தானே மூவாத முதலானே முடிவில்லா

வோத்தானே பொருளானே யுண்மையுமா யின்மையுமாய்ப்‌
பூத்தானே புகுந்திங்குப்‌ புள்வேனைக்‌ கருணையினாற்‌
பேர்த்தேரீ யாண்டவா றன்றேயெம்‌ பெருமானே,

௯
௫௫௨, மருவினிய மலர்ப்பாத மனத்தில்வளர்க்‌ துள்ளுருகத்‌
தெருவுதொறு மிகவலறிச்‌ சிவபெருமா னென்றேத்திப்‌
பருகியஙின்‌ பரங்கருணைத்‌ தடங்கடலிந்‌ படிவாமா
ஐருளெனக்கிங்‌ கிடைமருதே யிடங்கொண்ட வம்மானே,
 திரு ஏசறவு 387

அறிவில்லேன்‌ அகம்‌ நெகிழேன்‌: உறுதி மாறேன்‌

548, கற்று அறியேன்‌ கலை-ஞானம்‌; கசிந்து உருகேன்‌; ஆயிடினும்‌
மற்று அறியேன்‌ பிறர்‌ தெய்வம்‌; வாக்கு. இயலால்‌, வார்‌ 3 உன்னுடைய
. கழல்‌2 வந்து அருளாடிய
உற்று, இறுமாந்து இருந்தேன்‌ எம்பெருமானே! அடியேற்குப்‌g Berane.
பொன்‌ தவி௬8 காய்க்கு இடும்‌ ஆறு அன்றே, கின்‌ பொன்‌ 8 sug sider
அருளே? (5)
*அஞ்சேல்‌' என்று ஆண்ட அம்பலத்து அமுது
549,
4. . ட ட *, ட ச i a
பஞ்சு ஆய அடி மடவார்‌ கடைக்‌ கண்ணால்‌5 இடர்ப்பட்டு,£ ‘ ona
௩ஞ்சு ஆய துயர்‌ கூர, ஈடுங்குவேன்‌; கின்‌ அருளால்‌ 5 சாயந்த
உட்க க ட பார்வையால்‌
உய்ஞ்சேன்‌;8 எம்‌ பெருமானே! உடையானே! அடியேனை, 6 தனபப்பட்டு
*அஞ்சேல்‌” என்று ஆண்ட ஆறு அன்றே, அம்பலத்து 7 மிகுதியாக
அமுதே! (6)5 “பதன
என்‌ முகம்‌ நோக்கிய அன்பு
550. என்‌ பாலைப்‌? பிறப்பு அறுத்து, இங்கு, இமையவர்க்கும்‌10 9 ose
அறிய ஒண்ணா, 10 வானவர்க்கும்‌
்‌ தென்‌ பாலைத்‌1₹ திருப்பெருக்துறை உறையும்‌ சிவபெருமான்‌, 11 சிகை கிக்கு.
அன்பால்‌, நீ, அகம்‌ கநெகவே புகுந்தருளி ஆட்‌. கொண்ட து,
என்பாலே கோக்கிய ஆறு அன்றே, எம்பெருமானே! ம

கை தூக்கிவிட்ட கருணை
551, மூத்தானே 38, மூவாத33 முதலானே, முடிவு இல்லா 14 மனே
ஓத்தானே14, பொருளானே, உண்மையும்‌ ஆய்‌, இன்மையும்‌ 18 மூப்பு
வளளவனே
ஆய்‌ |, பதமாக
. வ

பூத்தானே 1௪, புகுக்து இங்குப்‌ புரள்வேனை3 6, கருணையினால்‌

பேர்த்தே17, ந ஆண்ட ஆறு அன்றே, எம்பெருமானே! (8) 15 தோன்றிய
. 36 உழனறு
மலர்ப்‌ பாதம்‌ மனதில்‌ வளர அருள்‌ ர ப்போ
இனிய மலர்ப்பாதம்‌, மனத்தில்‌ வளர்ந்து உள்‌ உருக, பெயர்த்தே
552, மருவு18
தெருவு தொறும்‌ மிக அலறி, 'சிவபெருமான்‌* என்று ஏத்தி, 19 பரக.
பருகிய39 கின்பரம்‌20 கருணைத்‌ தடம்‌ கடலில்‌ படிவு ஆம்‌ ஆறு, 80 மேலான
அருள்‌ எனக்கு, இங்கு-இடைமருதே இடம்‌ கொண்ட
அம்மானே (9)
388 திருவாசகம்‌

௰
௫௫௩, நானேயோ தவஞ்செய்தேன்‌ சிவாயகம வெனப்பெற்றேன்‌
தேனாயின்‌ னமுதமுமாய்த்‌ தித்திக்குஞ்‌ சிவபெருமான்‌
ரூனேவற்‌ தெனதுள்ளம்‌ புகுந்தடியேற்‌ கருள்செய்தா
னூனாரு முயிர்வாக்கை யொறுத்தன்றே வெறுத்திடவே.

| திருச்சிற்‌ றம்பலம்‌ | |

முப்பத்தொன்பதாவது

திருப்புலம்பல்‌
சிவானந்த முதிர்வு
(திருவாரூரிலருளிச்‌ செய்யப்பட்டது]
கொச்சகக்கலிப்பா

க
௫௫௪. பூங்கமலத்‌ தயடனொாடுமா லறியாத கெறியானே
கோங்கலர்சேர்‌ குவிமுலையாள்‌ கூறாுவெண்‌ ணீரறாடீ
வோங்கெயில்கூழ்‌ திருவாரூ ரடையானே யடி.யேனின்‌
-பூங்கழல்க ளவையல்லா தெவையாதும்‌ புகழேனே.
Qa

௫௫௫. சடையானே தழலாடீ தயங்குமூ விலைச்சூலப்‌

படையானே பரஞ்சோதீ பசுபதீ மழவெள்ளே
விடையானே விரிபொழில்கூழ்‌ பெருக்துறையா யடியேனா
னுடையானே யுனையல்லா துறுதுணைமற்‌ றறியேனே.

௫௫௬, உற்றாரை யான்வேண்டே ஜூர்வேண்டேன்‌ பேர்வேண்டேன்‌

க ந்றாரை யான்வேண்டேன்‌ கற்பனவு மினியமையுங்‌
குற்றாலத்‌ தமர்ந்துறையுங்‌ கூத்தாவுன்‌ குரைகழற்கே
கற்றாவின்‌மனம்போலக்‌ கசிக்துருக வேண்டுவனே

@ ff
BOG FOP ouUML.
 திருப்‌ புலம்பல்‌ 989

தானே வந்து அருள்‌ செய்தான்‌

553, நானேயோ தவம்‌ செய்தேன்‌? சிவாய ௩ம்‌ எனப்‌ பெற்றேன்‌
தேன்‌ ஆய்‌ இன்‌ அமுதமும்‌ ஆய்‌ தித்திக்கும்‌ சிவபெருமான்‌
தானே வந்து, எனது உள்ளம்‌ புகுந்து, அடியேற்கு அருள்‌
செய்தான்‌.
ஊன்‌ ஆரும்‌ உயிர்‌ வாழ்க்கை ஒறுத்து? அன்றே % இகழ்ந்து
வெறுத்திடவே!/ (40)

| திருச்சிற்றம்பலம்‌

முப்பத்தொன்பதாவது

திருப்‌ புலம்பல்‌
சிவானந்த முதிர்வு
ஸூம்‌-கழல்களையே புகழ்வேன்‌
g 8
554.
பூம்‌-கமலத்து3 அயனொட ு8 மால்‌ அறியாத நெறியானே,
«
“மணில
are. நீறு
சேர்‌ர்‌ குவி முலையாள்‌ர்‌ கூறா, 6 வெண்‌்-ஃ பிரமனொரு spene
i8 கன்ட
கோங்கு-அலர்‌*
ய்கு- ர்ச்‌
B'S; ஒருவகை ஆடை
ஓங்கு₹ எயில்‌? சூழ்‌ திருவாரூர்‌ உடையானே, அடியேன்‌ நின்‌5 பங்காக ர
அல்லாது, எவை யாதும்‌ கத்து ன
பூம்‌-கழல்கள்‌8 அவை
புகழேனே! (1) * மதில
8 திருவடி மலர்‌
வேறு துணை அறியேன்‌ 9விளஙகுஇன்ற,
தழல்‌ ஆடீ, தயங்கு? மூ-இலைச்சூலப்‌ ; 10 மேலான
555. சடையானே,
படையானே, பரஞ்சோதீ,3௦ பசுபதீ,33 மழ? வெள்ளை சிவபெருமானே
விடையானே ,3₹ விரிபொழில்‌ கழ்‌ பெருந்துறையாய்‌, 11 eee seo
அடியேன்‌ நான்‌, வனே வே
உடையானே, உனை ்‌
அல்லாது, உறு துணை ்‌
மற்று 1 பெருமான்‌
பரு ones
அறியேனே! (2) 72 இளமைய
டத : : உடையவனே
நின்னையே நான்‌ வேண்டி நீள்‌ செல்வம்‌ வேண்டாதேன்‌
556. ர்‌ ன்‌ வேண்டேன்‌;ஊர்‌ வேண்டேன்‌; பேர்‌
உதரம்‌ சன்‌ ்‌ வேண்டேன்‌;
்‌ டேன்‌:
யான்‌்‌ வேண்டேன்‌; கற்பனவும்‌ இனி
கற்பனவும்‌ இ அமையும்‌? ர்‌ பலரும்‌
கற்றாரை குரை
குற்றாலத்து அமர்ந்து** உறையும்‌ கூத்தா! உன்‌
- கழற்கே, சன்துடைய
, உருக வேண்ட ுவனே! (8) பசுவின்‌
கற்றாவின்‌3? மனம்‌ போல, சுசிக்து

BFF DOUDUME.
390 திருவாசகம்‌

நாற்பதாவது

குலாப்பத்து
அனுபவமிடையீடுபடாமை
(தில்லையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)
கொச்சகக்கலிப்பா

கீ

(௫௫௭௪. ஓடுங்‌ கவந்தியுமே யுறவென்றிட்‌ டுள்கசிக்து

தேடும்‌ பொருளுஞ்‌ சிவன்கழலே யெனத்தெளிக்து
கூடு முயிருங்‌ குமண்டையிடக்‌ குனித்தடி யே
ஞடுங்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே.

௫௫௮. துடியே ரிடுகிடைத்‌ தூமொழியார்‌ தோணசையாற்‌

செடியேறு தீமைக ளெத்தனையுஞ்‌ செய்திடினு
மடியேன்‌ பிறவே னெனை த்தன தாண்‌ முயங்குவித்த
வடியேன்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே,

௩.
. என்புள்‌ ளூருக்கி யிருவினையை யீடழித்துத்‌
துன்பங்‌ களைந்து துவக்துவங்க டூய்மைசெய்து
மூன்புள்ள வற்றை முழுதறிய வுள்புகுந்த
வன்பின்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண் டன்றே.

௪ -

௫௬௦, குறியு நெறியுங்‌ குணமுமிலாக்‌ குழாங்கடமைப்‌

பிறியு மனத்தார்‌ பிறிவரிய பெற்றியனைச்‌
செறியுங்‌ கருத்தி லுருத்தமுதாஞ்‌ சிவபதத்தை
யறியுங்‌ குலாத்தில்லை யாண்டாளைத்‌ கொண்டன்றே.

௫
௫௬௧, பேருங்‌ குணமும்‌ பிணிப்புறுமிப்‌ பிறவிதனைத்‌
தூரும்‌ பரிசு துரிசறுத்துத்‌ தொண்ட.ரெல்லாஞ்‌
சேரும்‌ வகையாத்‌ சிவன்கருனைத்‌ தேன்பருகி
யாருங்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே.
 குலாப்‌ பத்து 391

நாற்பதாவது

குலாப்‌ பத்து
அனுபவமிடைமீடு படாமை

திருநாடு காண இம்மையிலே பிச்சைதான்‌ கொள்வர்‌

557, “ஓடும்‌,1 கவந்தியுமே,8 உறவு'என்‌றிட்டு, உள்‌ கசிக்து; "பக்க
தேடும்‌ பொருளும்‌ சிவன்‌ கழலே எனத்‌ தெளிக்து ; 2 கோவணமுமே
கூடும்‌, உயிரும்‌, குமண்டை யிடக்‌ குனித்து) அடியேன்‌ 3 eee டன்‌
ஆடும்‌ குலா*-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்றே, (1)4 warps

தீவினை ஒழிந்தேன்‌ 8 அழகு.

588, துடி5ஏர்‌6இடுகு” இடைத்தூமொழியார்‌தோள்‌ நசையால்‌? ஜப்‌
செடி10ஏறு31 தீமைகள்‌ எத்தனையும்‌ செய்திடி னும்‌, 9 விருப்பததால்‌
10 பாவம்‌
முடியேன்‌ 15; பிறவேன்‌ , எனைத்‌ தன தாள்‌ முயங்குவித்த15 11 மகுவதற்குக்‌
அடியேன்‌ குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்றே. (2), (காரனமான)
18 இறககமாட்‌
. . . டேன்‌
இனி வருவனவற்றை அறியச்‌ செய்தான்‌ 18 கூடும்படிசெய்த
. . 14 எலும்பு
559. என்பு *உள்‌ உருக்கி, இரு வினையை ஈடு36 அழித்து, 15 வலிமை
துன்பம்‌ களைந்து, துவந்துவங்கள்‌16 தூய்மை செய்து, 18 மாறுபட்ட இரு
உட . . . வகை நிலைகள்‌
முன்பு உள்ளவற்றை முழுது அறிய, உள்‌ புகுந்த
அன்‌ பின்‌ குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்‌ றே, (3)

உள்ளத்தில்‌ தோன்றும்‌ உருவம்‌

560, குறியும்‌, நெறியும்‌, குணமும்‌, இலாக்‌ குழாங்கள்‌-தமைப்‌
பிறியும்‌ மனத்தார்‌ பிறிவு-அரிய பெற்றியனை )
செறியும்‌. கருத்தில்‌ . உருத்து”, அமுதுஆம்‌ சிவ-பதத் தை 17 திருவுருக்‌
: ‘ ச + கொணடு
அறியும்‌ குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்றே. (4)

பிறவியை ஒழிக்கும்‌ கருணைத்தேன்‌

தனைத்‌
561, பேரும்‌ குணமும்‌, பிணிப்பு உறும்‌ இப்‌ பிறவி-
தூரும்‌ பரிசு38,துரிசு1? அறுத்து, தொண்டர்‌ எல்லாம்‌ 18 தூர்ந்து மறை
பருகி யும்‌ வன
சேரும்‌ வகையால்‌, சிவன்‌ கருணைத்தேன்‌ 19 குற ம்‌
ஆரும்‌30குலா- தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்‌ ற. (5) 20 நிறையும்‌
392 திருவாசகம்‌

or

௫௬௨. கொம்பி லரும்பாய்க்‌ குவிமலராய்க்‌ காயாகி

வம்பு பழுத்துடல மாண்டிங்ஙன்‌ போகாமே
௩ம்புமென்‌ சிந்தை ௩ணுகும்வண்ண கானணுகு
மம்பொன்‌ குலாத்தில்லை யாண்டடானைக்‌ கொண்டன்றே.

or
௫௬௩. மதிக்குக்‌ திறவுடைய வல்லரக்கன்‌ றோணெரிய
மிதிக்குந்‌ கிருவடி. யென்றலைமேல்‌ வீற்றிருப்பக்‌
கதிக்கும்‌ பசுபாச மொன்றுமிலோ மெனக்களித்திங்‌
கதிர்க்குங்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே.

aI
௫௬௫. இடக்குங்‌ கருமுருட்‌ டேனப்பின்‌ கானகத்தே
நடக்குக்‌ திருவடி யென்றலைமே னட்டமையாற்‌
கடக்கும்‌ திறலைவர்‌ கண்டகர்தம்‌ வல்லரட்டை
யடக்குங்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே.

ஸ்‌

. பாழ்ச்செய்‌ விளாவிப்‌ பயனிலியாய்க்‌ கிடப்பேற்குக்‌

கீழ்ச்செய்‌ தவத்தாற்‌ கிளியீடு கேர்பட்டுத்‌
தாட்செய்ய தாமரைச்‌ சைவனுக்கென்‌ புன்‌ நலையா
லாட்செய்‌ குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே,

௰
, கொம்மை வரிமுலைக்‌ கொம்பனையாள்‌ கூறனுக்குச்‌
செம்மை மனத்தாற்‌ றிருப்பணிகள்‌ செய்வேனுக்‌
கிம்மை தரும்பய னித்தனையு மீங்கொழிக்கு
மம்மை குலாத்தில்லை யாண்டானைக்‌ கொண்டன்றே,.

திருச்சிற்‌ றம்பலம்‌
 குலாப்‌ பத்து 393

மாதுயர்‌ப்‌ இடும்பை
. oe
காய்த்து மரணமே 1 மரக்கிளை ued
கனியாவண்ணம்‌ காத்தான்‌ 3 உறுதிகொண்
அதி
562. கொம்பில்‌ அரும்பு ஆய்‌, குவிமலர்‌ ஆய்‌, காய்‌ ஆகி, &ரும்‌
4 எனறும்‌, சேரும்‌
வம்பு? பழுத்து, உடலம்‌ மாண்டு, இங்ஙன்‌ போகாமே; ்‌ தெருககும்‌
நம்பும்‌? என்‌ சிந்தை ஈணுகும்‌4வண்ணம்‌, கான்‌ அணுகும்‌5 அயர்நத
அம்‌ பொன்ககுலா? தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்டற, (6) 7 Gore, pai)
& Boma
அரக்கனை நெரித்த திருவடி அடியேன்‌ தலைமேல்‌ 5 “மமாவணன்‌
மென்மலராக மிளிர்கின்றது ° மேலும்‌ எழு
563. மதிக்கும்‌ திறல்‌ உடைய வல்‌ அரக்கன்‌ தோள்‌ நெரிய, un பெருமூழச்கம்‌
மிதிககும்‌ திருவடி என்‌ தலைமேல்‌ வீற்றிருப்ப, செய்யும
“கதிக்கும்‌3௦பசு-பாசம்‌ ஒன்றும்‌ இலோம்‌” எனக்களித்து, இங்கு 17 ஐம்புல
அதிர்க்கும்‌11 குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன் றே. ம மூளபோலத்‌
துன்பம செய்‌
க ட . ப்‌ யவர்‌
ஐவரும்‌ அரட்டை அடங்கினார்‌ 73% அடங்காச்‌
564.
௪
இடக்கும்‌12௧௫௬ முருட்டு ஏனப்‌ ட பின்‌,
ச உ
கானகத்தே,
* ௦
16 வயல்‌
யலை

. . க
நடக்கும்‌ திருவடி என்‌ தலைமேல்‌ . நட்டமையால்
.
‌,
ச
. 17 உழுது
i இளிமினலை சோ
கடக்கும்‌ திறல்‌ ஐவர்‌ கண்டகர்‌1&-தம்‌ வல்‌ அரட்டை 15” தீது வைககமப்‌
அடக்கும்‌ குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்றே. (8) Supp கதிர்‌
செய்த நல்‌
பழந்தனம்‌ இழந்தவர்‌ படைத்ததனை ஓத்தேன்‌ வினை மின
பலன
565. பாழ்ச்‌ செய்‌ “விளாவி,3*பயன்‌ இலியாய்க்‌ கிடப்‌ பேற்கு, 19 செயயதா
. ட . *, . ட en oT
கீழ்ச்செய்‌ தவத்தால்‌ கிளியீடு1 நர்‌. பட்டு, 20 arduey
ரள்‌ செய்ய19 தாமரைச்‌ சைவனுக்கு,20என்‌ புன்‌ 23 தலையால்‌ மான
க செய்‌ & 7 ணுக்கு, 1 கி 21 தாழ்மையான
ஆட்செய்குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்றே., (9) 22 Boca
88 கொடி
செம்மை மனத்தால்‌ திருப்பணிகள்‌ செய்வேன்‌ 2 Boao
566, கொம்மை33வரிமுலைக்‌ கொம்பு2 அனையாள்‌? க்கூறனுக்கு 38 இணப்பயன
செம்மை மனத்தால்‌ திருப்‌ பணிகள்‌ செய்வேனுக்கு, கள...
26 இத்தனையும்‌ ஈங்கு ஒழிக்கும்‌
இம்மை235 தரும்‌ பயன்‌ at (ர்த்து மேல்‌
அம்மை3*குலா-தில்லை ஆண்டானைக்‌ கொண்டன்றே. (10) ஒழியசசெய்யும்‌
28 மேலுலக,
வீட்டு இனபம்‌

'திருச்சிற்றம்பலம்‌
394 திருவாசகம்‌

நாற்பத்தொன்றாவது

அற்புதப்‌ பத்து
அனுபவமாற்றாமை
(திருப்பெருக்துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட
து)

ஆசிரிய விருத்தம்‌

௫௭௬௭. மைய லாயிந்த மண்ணிடை வாழ்வெனு

மாழியு ளகப்பட்டுத்‌
தைய லாரெனுஞ்‌ சுழித்தலைப்‌ பட்டுகான்‌
றலைதடு மாறாமே
பொய்யெ லாம்விடத்‌ திருவரு டந்துதன்‌
பொன்னடி யிணைகாட்டி
மெய்ய னாய்வெளி காட்டிமுன்‌ னின்றதோ
ரற்புதம்‌ விளம்பேனே.

a
௫௬௮. ஏய்ந்த மாமல ரிட்டுமுட்‌ டாததோ
ரியல்பொடும்‌ வணங்காதே
சாந்த மார்முலைத்‌ தையனல்‌ லாரொடுக்‌
தலைதடு மாருகிப்‌
போக்தி யான்றுயர்‌ புகாவண மருள்‌ செய்து
பொற்கழ லிணைகாட்டி
வேந்த னாய்வெளி யேயென்மு னின்‌ றதோ
ரற்புதம்‌ விளம்பேனே.
 அற்புதப்‌ பத்து 395

நாற்பத்தொன்றாவ.து

அற்புதப்‌ பத்து
அனுபவமாற்றாமை

பொய்‌ எலாம்‌ விட வந்த மெய்யன்‌

567, மையல்‌3 ஆய்‌, இந்த மணணிடை வாழ்வு என்னும்‌ 1 Pours adenp Bou
யெனக்‌ கருதும்‌ மயகக
ஆழியுள்‌? அகப்பட்டு, உணர்சி
தையலார்‌? எனும்‌ சுழி*த்தலைப்‌ பட்டு, கான்‌ 8 கடலினுள
5 பெண்கள்‌
தலை தடுமாறாமே, 4 நீசசழல
பொய்‌ எலாம்‌ விட,5 திருவருள்‌ தந்து, தன்‌ 5 நிலையில்லாதவறறி
லஓளள பநறுககளெல
பொன்‌ அடி-இணை காட்டி, லாம விலக
மெய்யன்‌₹ ஆய்‌, வெளி" காட்டி, மூன்‌ நின்‌ றது ஓர்‌- 6 உணமைபபொருள
7 ஞானவெளி
அற்புதம்‌₹ விளம்பேனே ! (1) 8 வியப்பு

துயர்‌ புகாவண்ணம்‌ அருள்‌ செய்தான்‌

9: பொருததமான
568, ஏய்ந்த? மாமலர்‌ இட்டு, முட்டாதது10ஐர்‌
10 தவறாதது
இயல்‌ பொடும்‌ வணங்காகே,
11 சநதன்ம்‌ பூசிய
சாந்தம்‌
11 ஆர்‌ 13 முலைத்‌ தையல்‌ ஈல்லாரொடும்‌ 12 அழகிய
தலை தடு மாறு ஆகி,
போந்து, யான்‌ துயர்‌ புகா வணம்‌ அருள்‌ செய்து,
பொன்‌ கழல்‌-இணை காட்டி,
வேந்தன்‌ 19ஆய்‌, வெளியே, என்‌ முன்‌ நின்றது ஓர்‌- 18 ஆள்பவளனாய்‌
அற்புதம்‌ விளம்பேனே ! (2)
396 திருவாசகம்‌

௫௬௯. ௩டித்து மண்ணிடைப்‌ பொய்யினைப்‌ பலசெய்து

நானென தெனுமாயக்‌
கடித்த வாயிலே நகின்றுமுன்‌ வினைமிகக்‌
கழறியே திரிவேனைப்‌
பிடித்து முனின்றவப்‌ பெருமறை தேடிய
வரும்பொரு ளடியேனை
யடித்த டித்துவக்‌ காரமும்‌ தீற்றிய
வற்புத மறியேனே.

௪
(௫௭௦௮, பொருந்து மிப்பிறப்‌ பிறப்பிவை நினையாது
பொய்களே புகன்று போய்க்‌
கருங்கு ழலினார்‌ கண்களா லேறுண்டு
கலங்கியே கிடப்பேனை த்‌
திருந்து சேவடிச்‌ சிலம்பவை சிலம்பிடத்‌
திருவொடு மகலாதே
யருந்து ணைவனறா யாண்டுகொண் டருளிய
வற்புத மறியேனே.

௫
௫௭௧. மாடுஞ்‌ சகுற்றமு மற்றுள போகமு
மங்கையர்‌ தம்மோடுங்‌
கூடி யங்குள குணங்களா லேறுண்டு
குலாவியே திரிஷேவேனை
வீடு தந்தென்றன்‌ வெந்தொழில்‌ வீட்டிட
மென்மலர்க்‌ கழல்காட்டி
யாடு வித்தென தகம்புகுக்‌ தாண்டதோ
ரற்புத மறியேனே,
 அற்புதப்‌ பத்து 397

அகந்தை ஒழித்த அக்காரம்‌

569, ஈடித்து, மண்ணிடை) பொய்யினைப்‌ பல செய்து)
1 மாயை (என்னும்‌
“நான்‌, எனது! எனும்‌ மாயம்‌3 பாமபு)
கடித்த வாயிலே நின்று ; முன்‌ வினை3 மிகக்‌ 2 வினையாயே நஞ்சு
8 (மனத்தில்‌ தோன்றி
கழறியே? திரிவேனை, . யதை) பேிக்கொண்டே
பிடித்து, முன்‌ நின்று, அப்‌ பெரு மறை தேடிய
அரும்‌ பொருள்‌, அடியேனை
அடித்து அடித்து, அக்காரமும்‌4 தீற்றிய - & கற்கண்டும்‌
அற்புதம்‌ அறியேனே ! (3)

திருவொடும்‌ அகலாத அருந்துணை

570. பொருக்தும்‌ இப்‌ பிறப்பு, இறப்பு, இவை நினையாது
பொய்களே புகன்று போய்‌)
கரும்‌ குழலினார்‌? கண்களால்‌ ஏறுண்டு€ 5 பெண்கள்‌
6 தாகசுபபட்டு
கலங்கியே கிடப்‌ பேனை )
7 காலில்‌ அணிவது
திருந்து சேவடிச்‌ சிலம்பு*-அவை சிலம்பிட,5 8 ஒலிக்க
திருவொடும்‌ அகலாதே,
அரும்‌ துணைவன்‌ 9ஆய்‌, ஆண்டு கொண்டு, அருளிய- 9 கிடைத்தற்கரிய துணை
வனி
அற்புதம்‌ அறியேனே1 (4)
, வீடு தந்த மென்மலர்க்‌ கழல்‌
571. மாடும்‌,10 சுற்றமும்‌, மற்று உள போகமும்‌, 10 செல்வமும்‌ '

மங்கையர்‌-தம்மோடும்‌
கூடி, அங்குள குணங்களால்‌ ஏறுண்டு,
குலாவியே33 திரியவேனை, 11 களிததுப்‌ பாராட்டியே
18 இயவினை
வீடு தந்து, என்‌-தன்‌ கெம்‌-தொழில்‌33வீட்டிட,1$ 18 அழிய
மென்‌ மலர்க்‌ கழல்‌ காட்டி,
ஆடு வித்து,14எனது அகம்‌ புகுந்து, ஆண்டது ஓர்‌- 14 ஆனந்தக்‌ கூத்து
ஆடும்படி செய்து
அற்புதம்‌ அறியேனே / (5)
398 திருவாசகம்‌

Sir
௫௭௨, வணங்கு மிப்பிறட்‌ பிறப்பிவை கினையாது
மங்கையர்‌ தம்மோடும்‌
பிணைந்து வாயிதழ்ப்‌ பெருவெள்ளத்‌ தழுந்திகான்‌
பித்தனாய்த்‌ திரிவேனைக்‌
குணங்க ளுங்குறி களுமிலாக்‌ குணக்கடல்‌
கோமளத்‌ தொடுங்கூடி
யணைந்து வந்தெனை யாண்டுகொண் டருளிய
வற்புத மமியேனே.

இப்பி றப்பினி லிணைமலர்‌ கொய்துகா

னியல்பொடஞ்‌ செழுத்தோதித்‌
தப்பி லாதுபொற்‌ கழல்களுக்‌ கிடாதுகான்‌
றடமுலை யார்தங்கண்‌
மைப்பு லாங்கண்ணா லேறுண்டு கிடப்பேனை
மலரடி யிணைகாட்டி
யப்ப னென்னைவக்‌ தாண்டுகொண் டருளிய
வற்புத மறியேனே.

௮]
(௫௭௪. ஊச லாட்டுமிவ்‌ வுடலுயி ராயின
விருவினை யறுத்தென்னை
யோசை யாலுணர்‌ வார்க்குணர்‌ வரியவ
னுணர்வுதக்‌ தொளியாக்கிப்‌
பாச மானவை பற்றறுத்‌ துயர்ந்ததன்‌
பரம்பெருங்‌ கருணையா
லாசை தீர்த்தடி யாரடிக்‌ கூட்டிய
வற்புத மறியேனே.
 அற்புதப்‌ பத்து 399

கோமளத்தோடு கூடிய குணக்கடல்‌

3 மேற்‌ செல்ல விடாது
512. வணங்கும்‌? இப்‌ பிறப்பு, இறப்பு, இவை நினையாது, ழப்படுத்தும்‌
மங்கையர்‌-தம்மோடும்‌ 8 கூடி
பிணைந்து, வாய்‌ இதழ்ப்‌ பெரு வெள்ளத்து அழுந்தி, கான்‌
பித்தனாய்த்‌ திரிவேனை,
குணங்களும்‌, குறிகளும்‌, இலாக்‌ குணக்‌ கடல்‌
கோமளத்‌ தொடும்‌? கூடி, 8 இளமையழகு
அணைந்து வந்து, எனை -ஆண்டு கொண்டு, அருளிய- திறைந்த-உமை
யம்மை யோடும்‌
அற்புதம்‌ அறியேனே! (6)

ஆண்டு கொண்ட அப்பன்‌

க பொருத்தமான
573. இப்‌ பிறப்பினில்‌, இணை4 மலர்‌ கொய்து, நான்‌
்‌ இயல்பொடு அஞ்சு-எழுக்து? ஓதி,
6 *நம$வாய: எனனும்‌
ஐந்தெழுத்து
தப்பு இலாது பொன்‌ கழல்களுக்கு இடாது, கான்‌
தட முலையார்‌-தங்கள்‌
மைப்பு உலாம்‌” கண்ணால்‌ ஏறுண்‌ டு8 கிடப்பேனை, 6 கருமை நிறம்‌
7 திரினற
மலர்‌ அடி-இணை காட்டி, 8 தாக்கப்பட்டு
அப்பன்‌, என்னை, வந்து, ஆண்டு கொண்டு, அருளிய-
அற்புதம்‌ அறியேனே! (7)
அடியார்‌ அடிக்கூட்டிய கருணை
574. ஊசல்‌? ஆட்டும்‌ இவ்‌ உடல்‌ உயிர்‌ ஆயின 9 ஊஞ்சல்‌

இரு வினை அறுத்து, என்னை,

ஓசையால்‌ உணர்வார்க்கு உணர்வு-அரியவன்‌,
உணர்வு தந்து, ஒளி ஆக்கி,36 30 இருள்‌ அகலச்‌ செய்து
பாசம்‌ ஆனவை பற்று அறுக்கு, உயர்ந்த கன்‌
பரம்‌ பெருங்‌ கருணையால்‌
ஆசை தீர்த்து,33 அடியார்‌ அடிக்‌ கூட்டிய- 11 அவாவை அறுத்து
(8) குறறததைப்‌ போக்க
அற்புதம்‌ அறியேனே ! (e+ @)
400 திருவாசகம்‌

மல

௫௭௫. பொச்சை யானவிப்‌ பிறவியிற்‌ கிடந்துகான்‌

புழமுத்தலை காய்போல
விச்சை யாயின வேழையர்க்‌ கேசெய்தங்‌
கிணங்கியே திரிவேனை
யிச்ச கத்தரி யயனுமெட்‌ டாததன்‌
விரைமலர்க்‌ கழல்காட்டி
யச்ச னென்னையு மாண்டுகொண் டருளிய
வற்புத மறியேனே.

BW
௫௭௬, செறியு மிப்பிறப்‌ பிறப்பிவை நினையாது
செறிகுழ லார்செய்யுங்‌
கிறியுங்‌ கீழ்மையுங்‌ கெண்டையங்‌ கண்களு
முன்னியே கிடப்பேனை
யிறைவ னெம்பிரா னெல்லையில்‌ லாததன்‌
னிணைமலர்க்‌ கழல்காட்டி
யறிவு தந்தெனை யாண்டுகொண் டருளிய
வற்புத மறியேனே.

இிநச்சிற்ற.ம்பறம்‌ ]
 அற்புதப்‌ பத்து 40]

வறள்‌ நிலத்தில்‌ தோன்றிய வாசனைப்பூ

576. பொச்சை3 ஆன இப்‌ பிறவியில்‌ கிடந்து, நான்‌, 3 பொற்றை, கரிந்த
காடு, புழுக்கூடு
புழுத்து அலைகாய்‌ போல்‌,
இச்சை ஆயின ஏழையர்க்கே செய்து, அங்கு
இணங்கியே* திரிவேனை, 2 கூடியே
இச்சகத்து,3 அரி, அயனும்‌ எட்டாத, தன்‌ & இந்த உலூல்‌
விரை மலர்க்‌ கழல்‌5 காட்டி, — & மணம்‌
5 இருவடி மலர்‌
அச்சன்‌₹ ,என்னையும்‌ ஆண்டுகொண்‌ டு, அருளிய-
6 தந்‌ைத
அற்புதம்‌ அறியேனே ! (9) சிவபெருமான்‌

அறிவு தந்து ஆண்டான்‌ 7 மேறும மேலும்‌

576, செறியும்‌£ இப்‌ பிறப்பு, இறப்பு, இவை நினையாது, நெருககும்‌
செறி குழலார்‌? செய்யும்‌ 8 அடர்ந்த
9 பெணகள்‌
கிறியும்‌,10 கீழ்மையும்‌, கெண்டை அம்‌ கண்களும்‌, 309 பொயயான செயல்‌
உன்னியே11 கிடப்பேனை, 131 சிநதித்தே
இறைவன்‌, எம்பிரான்‌, எல்லை இல்லாத தன்‌
இணை மலர்க்‌ கழல்‌ காட்டி,
அறிவு தந்து, எனை ஆண்டு கொண்டு, அருளிய-
அற்புதம்‌ அறியேனே ! (10)

ey
BOIFDDDUVED. ி

26
402 திருவாசகம்‌

காற்பத்திரண்டாவது

சென்னிப்‌ பத்து
சிவவிளைவு
( திருப்பெருக்‌ துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து)
ஆசிரிய விருத்தம்‌

க
௫௭௭. தேவ தேவன்‌ மெய்ச்‌ சேவகன்‌
றென்பெ ருந்துறை நாயகன்‌
மூவ ராலு மறியொ ணாமுத
லாய வானந்த மூர்த்தியான்‌
யாவ ராயினு மன்ப ரன்றி
யறியொ ணாமலர்ச்‌ சோதியான்‌
றய மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்‌
சென்னி மன்னிச்‌ சுடருமே,

a.
௫௭௮. அட்ட மூர்த்தி யழக னின்னமு
தாய வானந்த வெள்ளத்தான்‌
சிட்டன்‌ மெய்ச்சிவ லோக நாயகன்‌
றென்பெ ருந்துறைச்‌ சேவகன்‌
மட்டு வார்குழன்‌ மங்கை யாளையோர்‌
பாகம்‌ வைத்த வழகன்றன்‌
வட்ட மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்‌
சென்னி மன்னி மலருமே.
 சென்னிப்‌ பத்து 403

காற்பத்திரண்டாவது

சென்னிப்‌ பத்து
சிவ விளைவு

அன்பர்‌ அறியும்‌ சோதி

577, தவ-தேவன்‌, மெய்ச்‌ சேவகன்‌, 1 aairenin 68g cit
பாதுகாப்பவன்‌
தென்‌ பெருந்துறை நாயகன்‌,
மூவராலும்‌3 அ நிஒணா, முதல்‌ 8 மும்மூர்த்திகளாலும்‌
ஆய, ஆனந்த-மூர்த்தியான்‌,
யாவர்‌ ஆயினும்‌, அன்பர்‌ அன்றி,
அ.றிஒணா மலர்ச்‌ சோதியான்‌,
தூய மா மலர்ச்‌ சேவடிக்கண்‌, ௩ம்‌
சென்னி? மன்னி, சுடருமே! (1) 3 தலை

மங்கையைப்‌ பாகம்‌ வைத்த ஆனந்த வெள்ளம்‌

& மண்‌, புனல்‌, அனல்‌,
578, அட்ட-மூர்த்தி,* அழகன்‌, இன்‌ அமுது கனல்‌, வான்‌, கதிர
ஆய ஆனந்த வெள்ளத்தான்‌, வன, தங்கள, இயமா
னன்‌ எனனும எட்டின
சிட்டன்‌,5 மெய்ச்‌ சிவலோக-நாயகன்‌, வடிவமானவன்‌
தென்‌ பெருந்துறைச்‌ சேவகன்‌, ம தலைமையானவன்‌
6 தேன
மட்டு வார்‌? குழல்‌ மங்கை யாளை8 ஓர்‌ 7 நீண்ட
பாகம்‌ வைத்த அழகன்‌-தன்‌ 8 உமையம்மையை
9 வட்ட வடிவமாய்‌
வட்ட மா மலர்ச்‌? சேவடிக்‌ கண்‌, ஈம்‌ பெரிய தாமளர மலர்‌
சென்னி மன்னி, மலருமே! (2) போனற
404 திருவாசகம்‌

௫௭௯. ஈங்கை மீரெனை நோக்கு மின்னங்க

ணாத னம்பணி கொண்டவன்‌
றெங்கு சோலைகள்‌ கூழ்பெ ருந்துறை
மேய சேவக னாயகன்‌
மங்கை மார்கையில்‌ வளையுங்‌ கொண்டெம்‌
முயிருங்‌ கொண்டெம்‌ பணிகொள்வான்‌
பொங்கு மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்்‌
சென்னி மன்னிப்‌ பொலியுமே.

௪
௫௮, பத்தர்‌ கழப்‌ பராபரன்‌
பாரில்‌ வந்துபார்ப்‌ பானெனச்‌.
சித்தர்‌ சூழச்‌ சிவபிரான்‌
மில்லை மூதூர்‌ நடஞ்செய்வா
னெத்த ஸனாகிவக்‌ தில்பு குந்தெமை
யாளுங்‌ கொண்டெம்‌ பணிகொள்வான்‌
வைத்த மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்்‌
சென்னி மன்னி மலருமே.

௫
௫௮௧. மாய வாழ்க்கையை பெய்யென்‌ றெண்ணி
மதித்தி டாவகை ஈல்கினான்‌
வேய தோளுமை பங்க னெங்க
டி ருப்பெ ருந்துறை மேவினான்‌
காயத்‌ துள்ளமு தூற வூறகீ
கண்டு கொள்ளென்று காட்டிய
சேய மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்‌
சென்னி மன்னித்‌ திகழுமே.
 சென்னிப்‌ பத்து 405

என்‌ உயிரையும்‌ பணியையும்‌ கொள்ளும்‌ நாதன்‌

579, நங்கை மீர்‌! எனை நோக்குமின்‌; நங்கள்‌
நாதன்‌, ஈம்‌ பணி கொண்டவன்‌, 1 தொண்டினை
தெங்கு3 சோலைகள்‌ சூழ்‌ பெருந்துறை
8 தென்னை
மேய சேவகன்‌, நாயகன்‌,
மங்கைமார்‌ கையில்‌ வளையும்‌ கொண்டு, எம்‌
உயிரும்‌ கொண்டு, எம்‌ பணி கொள்வான்‌
பொங்கு? மா மலர்ச்‌ சேவடிக்கண்‌, ௩ம்‌ 8 விளங்குரன்ற
சென்னி மன்னி, பொலியுமே/ (3)

இல்‌ புகுந்து எம்மை ஆட்கொண்ட எத்தன்‌

580, பத்தர்‌ கழ, பரா-பரன்‌
பாரில்‌ வந்து, பார்ப்பான்‌ என,
சித்தர்‌ ஜழ, சிவபிரான்‌, .
தில்லை மூதூர்‌ நடம்‌'செய்வான்‌,
எத்தன்‌4 ஆகி வந்து, இல்‌ புகுக்து, எமை' 4 எமாற்று்றவன்‌
ஆளுங்‌ கொண்டு, எம்‌ பணி கொள்வான்‌
வைத்த மா? மலர்ச்‌ சேவடிக்கண்‌, ஈம்‌ 5 மா வைத்த பெருமை
சென்னி மன்னி, மலருமே! (4) தாங்கய

உள்ளத்‌ தேறல்‌ அமுத ஒளிவெளி காட்டிய வள்ளல்‌

581, மாய? வாழ்க்கையை, மெய்‌ என்று எண்ணி, 6 பொய்யான
மதித்திடா வகை நல்கினான்‌)
வேய* தோள்‌ உமை பங்கன்‌, எங்கள்‌ : 7 இள மூங்கில்‌ போன்ற
திருப்பெருக்‌ துறை மேவினான்‌;
காயத்துள்‌8 அமுது ஊற-ஊற, 'நீ 8 உடலினுள்‌
கண்டு கொள்‌” என்று காட்டிய
9 சிவந்த பெரிய
சேய? மா மலர்ச்‌10 சேவடிக்கண்‌, நம்‌ தாமரை மலர்‌
சென்னி மன்னி, திகழுமே! (5) 10 சிவந்த
406 திருவாசகம்‌

ow

௫௮௨. சித்த மேபுகுக்‌ தெம்மை யாட்.கொண்டு

்‌ தீவினைகெடுத்‌ துய்யலாம்‌
பத்தி தந்துதன்‌ பொற்க ழற்கணே
்‌ பன்மலர்‌ கொய்து சாத்தலு
முத்தி தந்திந்த மூவு லகுக்கு
மப்பு ஐத்தெமை வைத்திடு
மத்தன்‌ மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்்‌
சென்னி மன்னி மலருமே.

er
௫௮௩. பிறவி யென்னுமிக்‌ கடலை நீந்தத்தன்‌
பேர ௬டக்‌ தருளினா
னறவை பென்றடி யார்க டங்க
ளருட்கு மாம்புக விட்டுகல்‌
லுறவு செய்தெனை யுய்யுக்‌ கொண்டபி
ரான்ற னுண்மைப்‌ பெருக்கமாங்‌
திறமை காட்டிய சேவ டிக்கணஞ்‌
சென்னி மன்னிக்‌ திகழுமே,

|
௫௮௪. புழுவி னாற்பொதிந்‌ திடுகு ரம்பையிற்‌
பொய்த னையொழி வித்திடு
மெழில்கொள்‌ சோதியெம்‌ மீச னெம்பிரா
னென்னுடை யப்ப னென்றென்று
தொழுத கையின ராகித்‌ தூமலர்க்‌
கண்க ணீர்மல்குந்‌ தொண்டர்க்கு
ஒழுவி லாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்‌
சென்னி மன்னி மலருமே,
 சென்னிப்‌ பதது 407

சித்தம்‌ புகுந்து முத்தி தந்தான்‌

582, சித்தமே புகுந்து, எம்மை ஆட்கொண்டு, 5 உள்ளத்தின்‌ உள்ளே
தீவினை கெடுத்து, உய்யல்‌? ஆம்‌ 8 கடைத்தேறும்‌ வழி
பத்தி தந்து, தன்‌ பொன்‌ கழல்கணே
5 பலவகையான
பன்‌ மலர்‌ கொய்து* சாத்தலும்‌6 ,
& பறித்து
முத்தி தந்து, இந்த மூ-உலகுக்கும்‌ $ சூட்டலும்‌
அப்புறத்து எமை வைத்திடும்‌
அத்தன்‌ மா மலர்ச்‌ சேவடிக்கண்‌, ஈம்‌
சென்னி மன்னி, மலருமே! (6)

பிறவிப்‌ பெருங்கடல்‌ நீந்த திறமை காட்டும்‌ சேவடி

583. பிறவி என்னும்‌ இக்‌ கடலை நீக்கு, தன்‌
போ -அருள்‌ தந்தருளினான்‌,
அறுவை” என்று அடியார்கள்‌ -தங்கள்‌ 6 யாரும்‌ அற்றவன

அருள்‌-குழாம்‌£ புகவிட்டு, நல்‌ 7 கூட்டம்‌

உறவு செய்து, எனை உய்யக்‌ கொண்ட
பிரான்‌ 8-தன்‌ உஸ்‌மைப்‌ பெருக்கம்‌ ஆம்‌ & தலைவன்‌

திறமை? காட்டிய சேவடிக்கண்‌, ௩ம்‌ 9 ௮ருள்‌-திறம்‌

சென்னி மன்னி, திகழுமே! (7)

தவருது தாங்கும்‌ சேவடி

10 இறு வீட்டில்‌-உடலில்‌
584, புழுவினால்‌ பொதிந்திடு குரம்பையில்‌1௦ 11 நிலையாதவைகளை
பொய்‌-தனை 13 ஓழிவித்திடும்‌
19 மேலும மேலும்‌
எழில்‌12 கொள்‌ சோதி, எம்‌ ஈசன்‌, எம்பிரான்‌, எழுனற பேரழகு
என்னுடை அப்பன்‌! என்று-என்று,
தொழு 517 கையினர்‌ ஆகி; தூ மலர்க்‌ 13 கூப்பி வணங்கிய

கண்கள்‌ நீர்‌ மல்கு1* தொண்டர்க்கு 14 பெருகு

வழு$ இலா மலர்ச்‌ சேவடிக்கண்‌ ௩ம்‌ 15 sag

மன்னி, மலருமே! (8)

சென்னி
‘408 'திருவாசகம்‌

௫௮௫. வம்ப னாய்த்திரி வேனைவா வென்று

வல்வி னைப்பகை மாய்த்திடு
மும்ப ரானுல கூட றுத்தப்‌
புறத்த னாய்கின்ற வெம்பிரா
னன்ப ரானவர்க்‌ கருளி மெய்யடி
யார்கட்‌ கின்பம்‌ தழைத்திடுஞ்‌
செம்பொன்‌ மாமலர்ச்‌ சேவ டிக்கணஞ்‌
சென்னி மன்னித்‌ திகழமுமே.

Sw

௫௮௬. முத்தனை முதற்‌ சோதியை முக்க

ணப்பனை முதல்‌ வித்தினைச்‌ .
சித்த னைச்சிவ லோக வைத்திரு
காமம்‌ பாடித்‌ திரிதரும்‌
பத்தர்‌ காளிங்கே வம்மி னீருங்கள்‌
பாசக்‌ தீரப்‌ பணிமினோ
சித்த மார்தருஞ்‌ சேவ டி.க்கணஞ்்‌
சென்னி மன்னித்‌ திகழுமே.

உடல்‌
1G FOO DUML.
௬
(52)
 சென்னிப்‌ பத்து 409

இன்பம்‌ தழைக்கும்‌ மலரடி

585, வம்பனாய்த்‌? திரிவேனை *வா' என்று 3 வீணனாய்‌
வல்வினைப்‌ பகை மாய்த்திடும்‌,3 8 அழித்திடும்‌
உம்பரான்‌$ உலகு ஊடு அறுத்து* அப்‌ 8 மேல்மேலாகவுள்ள
& உருவி
புறத்தன்‌ ஆய்‌ நின்ற எம்பிரான்‌,£ $ எமது தலைவன்‌
அன்பர்‌ ஆனவர்க்கு அருளி, மெய்‌
அடியார்‌ கட்கு இன்பம்‌ தழைத்திடும்‌
செம்‌ பொன்‌ மா மலர்ச்‌6 சேவடிக்கண்‌, ௩ம்‌ 6 செம்மைமிக்கப்‌ பொன்‌
போல்‌ ஒளிரும்‌ தாமரை
சென்னி மன்னி, திகழுமே! (9) மலர்‌

பத்தர்காள்‌ வம்மின்‌ பாசம்‌ தீரப்‌ பணிமின்‌

586. முத்தனை*, முதல்‌ சோதியை, முக்கண்‌ 7 முத்திகொடுப்பவன்‌
அப்பனை, முதல்‌ வித்தினை
,8 8 மூல வித்துப்‌ போன்ற
வனை
சித்தனை,3 சிவலோகனை, திரு -
9 ஞானமே உருவான
நாமம்‌ பாடித்‌ திரிதரும்‌ வனை
10 ஆணவமலப்பிணிபபு
பத்தர்காள்‌! இங்கே, வம்மின்‌, நீர்‌; உங்கள்‌ 11 நீஙக
பாசம்‌1௦ தீரப்‌31 பணிமினோ13 ; 39 வணஙகுங்கள்‌
13 உள்ளம்‌
சித்தம்‌15 ஆர்தரும்‌34 சேவடிக்கண்‌, ௩ம்‌
14 முழுவதும்‌ நிறைந்‌
சென்னி மன்னி, திகழுமே! (10) க்ளள
410 திருவாசகம்‌

நாற்பத்துமூன்றாவ.து
திருவார்த்தை
அறிவித்தன்புறுதல்‌
(திருப்பெருக்‌ துறையிலருளிச்‌ செய்யப்பட்ட து),
ஆசிரிய விருத்தம்‌

&

௫௮௭. மாதிவர்‌ பாகன்‌ மறைபயின்ற

வாசகன்‌ மாமலர்‌ மேயசோதி
கோதில்‌ பரங்கரு ணையடி யார்‌
குலாவு நீதிகுண மாயஙல்கும்‌
போதலர்‌ சோலைப்‌ பெருந்துறையெம்‌
புண்ணியன்‌ மண்ணிடை வந்திழிக்‌
தாதிப்‌ பிரமம்‌ வெளிப்படுத்த
வருளறி வாரெம்பி ரானாவாரே.

௨
௫௮௮. மாலயன்‌ வானவர்‌ கோனும்வந்து
வணங்க வவர்க்கருள்‌ செய்தவீசன்‌
ஞால மதனிடை வந்திழிந்து
நன்னெறி காட்டி நலந்திகழுங்‌
கோல மணியணி மாட நீடு
குலாவு மிடவை மடால்லாட்குச்‌
சீல மிகக்கரு ணேோயளிக்குந்‌
திறுமறி வாரெம்பி ரானாவாரே.
 திருவார்த்தை 411

நாற்பத்து மூன்றாவது
திருவார்த்தை
அறிவித்து அன்புறுதல்‌

நிலவுலகில்‌ தோன்றிய இறை உருவம்‌

587 மாது3 இவர்‌8 பாகன்‌3, மறை பயின்ற 1 உமையம்மை
2 அமர்ந்த
'வாசகன்‌*, மா மலர்‌ மேய சோதி, 8 பாகத்தையுடையவன்‌
கோது£ இல்‌ பரம்‌ கருணை, அடியார்‌ - சிவபெருமான்‌
4 மறைமொழிகள்‌
குலாவும்‌ நீதி குணம்‌ ஆய ஈல்கும்‌, செறிநத சொற்றொடர்‌
போது அலர்‌ சோலைப்‌ பெருந்துறை, எம்‌ களாய்‌ அருள்‌ செய்ப
வன
புண்ணியன்‌, மண்ணிடை வக்திழிக்து, 8 குறறம்‌
ஆதிப்‌ பிரமம்‌8 வெளிப்‌ படுத்த 6 மிழநது போற்றுகின்ற
1 அரும்பு
அருள்‌ அறிவார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே, (1) 8 முதனமையாகய பரம்‌
பொருளின்‌ தன்மை
இடவையில்‌ அளித்த அருள்‌
588, மால்‌, அயன்‌ £, வானவர்‌ கோனும்‌3௦ வந்து 9 பிரமன்‌
வணங்க, அவர்க்கு அருள்‌ செய்த ஈசன்‌, 10 இததிரனும்‌

ஞாலம்‌13-அ.தனிடை வந்திழிந்து, 11 நிலவுலூல்‌

நல்நெறி காட்டி, கலம்‌ திகழும்‌
12 அழவே
Garey? மணி அணி மாடம்‌ நீடு
குலாவும்‌39 இடவை மட ஈல்லாட்கு, 18 விளங்குகின்ற

சீலம்‌ மிகக்‌ கருணை அளிக்கும்‌

ஜிறம்‌14 அறிவார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே, (9) 14 தன்மை
412 திருவாசகம்‌

௩.

௫௮௯, அணிமுடி யாதி யமரர்‌ கோமா

னானந்தக்‌ கூத்த னறுசமயம்‌
பணிவகை செய்து படவதேறிப்‌
பாரொடு விண்ணும்‌ பரவியேத்தப்‌
பிணிகெட, நல்கும்‌ பெருந்துறையெம்‌
பேரரு ளாளன்பெண்‌ பாலுகந்து
மணிவலை கொண்டுவான்‌ மீன்விசிறும்‌
வகையறுி வாரெம்பி ரானாவாரே.
தூ

@ead. வேடுரு வாகி மயேந்திரத்து

மிகுகுறை வானவர்‌ வந்துதன்னைத்‌
தேட விருந்த சிவபெருமான்‌
சிந்தனை செய்தடி யோங்களுய்ய
வாட லமர்ந்த பரிமாவேறி
யையன்‌ பெருந்துறை யாதியங்கா
ளேடர்‌ களையெங்கு மாண்டுகொண்ட
வியல்பறி வாரெம்பி ரானாவாரே.

௫
. வந்திமை யோர்கள்‌ வணங்கியேத்த
மாக்கரு ணைக்கட லாயடியார்‌
பந்தனை விண்டற நல்குமெங்கள்‌
பரமன்‌ பெருந்துறை யாதியந்கா
ளுந்து திரைக்கட லைக்கடந்தன்‌
வறோங்கு மதிலிலங்‌ கையதனி ற்‌
பந்தணை மெல்விர லாட்கருளும்‌
பரிசறி வாரெம்பி ரானாவாரே,
 திருவார்த்தை 413

வலை வீசியது 3 சடை முடியை உடைய

முதல்வனாயே வானவர்‌
589, அணிமுடி ஆதி அமரர்‌ கோமான்‌ 7, தலைவன்‌ - சிவபெரு
மான்‌
ஆனந்தக்‌ கூத்தன்‌, அறு சமயம்‌ 8 வணஙகும்‌ வழியாக
பணி வகை23 செய்து, படவு-அது ஏறி, (பணிவகை அறுசமயம்‌
செய்து)
“பாரொடு? விண்ணும்‌* பரவி ஏத்த,5 ௮ நிலவுலகத்தோடு
பிணிகெட, நல்கும்‌” பெருந்துறை எம்‌ & வானுலகும்‌
ந போற்றிப்‌ புகழ
பேர்‌-அருளாளன்‌,, பெண்‌ பால்‌8 உகந்து? , 6 பிறவிப்பிணி ஒழிக
மணி வலை கொண்டு, வான்‌ 1௦ மீன்‌ விசிறும்‌31. 7 அருளதரும்‌
8- வலைஞா மகளாகத்‌
வகை அறிவார்‌ - எம்‌ பிரான்‌ ஆவாரே. (3) திருவவதாரம்‌ செய்த
உமையமமையை ‘
9 விரும்பி
அன்பர்களை ஆண்டது 30 பெரிய
590. வேடு'உரு12 ஆகி, மயேந்திரத்து 31 வீசம்‌ (வலை...வீசும்‌]
12 வேட்டுவ உருவம்‌
மிகு குறை38 வானவர்‌ வந்து, தன்னைத்‌ 18 குறையுடைய
தேட இருந்த சிவபெருமான்‌;
சிந்தனை செய்து, அடி.யோங்கள்‌ உய்ய,
ஆடல்‌ அமர்ந்த பரிமா?4 ஏறி, நக்‌ நாப்டியம்‌ வல்ல
குதிரை
ஜயன்‌, பெருக்துறை ஆதி, அந்காள்‌
ஏடர்களை
35 எங்கும்‌ ஆண்டுகொண்ட ச்‌ அடியவர்களை
இயல்பு அறிவார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே. (4)

மந்தோதரிக்கு அருளியது
591. வந்து, இமையோர்கள்‌ வணங்கி ஏத்த,
மாக்‌ கருணைக்‌ கடல்‌ ஆய்‌, அடியார்‌
16 பாசக்‌ கட்டுகள்‌
பந்தனை16 விண்டு17 அற? நல்கும்‌,39 எங்கள்‌
17 se அறுந்து
பரமன்‌, பெருக்துறை ஆதி, அக்காள்‌ , 18 ஒழிய
39 அருளும்‌
உந்து திரைக்‌20 கடலைக்‌ கடந்து, அன்று, 80 மேல்‌ மேல்‌ எழுந்து
ஓங்கு21 மதில்‌ இலங்கை-அதனில்‌, பரவுரின்ற அலை
81 உயர்ந்த
பந்து அணைமெல்‌ விரலாட்கு அருளும்‌
பரிசு அறிவார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே, (5)
414 திருவாசகம்‌

or

(௫௯௨. வேவத்‌ திரிபுரஞ்‌ செற்ற வில்லி

வேடுவ ஞனாய்க்கடி காய்கள்சூழ
வேவற்‌ செயல்செய்யுக்‌ தேவர்முன்னே
யெம்பெரு மான்றா னியங்கு காட்டி
லேவுண்ட பன்றிக்‌ கிரங்கியீச
னெந்தை பெருந்துறை யாதியன்று
கேவலங்‌ கேழலாய்ப்‌ பால்கொடுத்த
கிடப்பறி வாரெம்பி ரானாவாரே.

or

௫௯௩. நாத முடையதோர்‌ ஈற்கமலப்‌

போதினி னண்ணிய ஈன்னுதலா
ரோதிப்‌ பணிந்தலர்‌ துரவியேத்த
வொளிவளர்‌ சோதியெம்‌ மீசன்மன்னும்‌
போதலர்‌ சோலைப்‌ பெருந்துறையெம்‌
புண்ணியன்‌ மண்ணிடை வந்துதோன்றிப்‌
பேதங்‌ கெடுத்தருள்‌ செய்பெருமை
யறியவல்‌ லாரெம்பி ரானாவாரே.

HA
. பூவலர்‌ கொன்றைய மாலைமார்பன்‌
போருகிர்‌ வன்புலி கொன்றவீரன்‌
மாதுகல்‌ லாளுமை மங்கைபங்களன்‌
வண் பொழில்‌ சூழ்தென்‌ பெருந்துறைக்கோ
னேதில்‌ பெரும்புக ழெங்களி௪
னிருங்கடல்‌ வாணற்க்குத்‌ தீயிற்றோன்று
மோவிய மங்கையர்‌ தோள்புணரு
முருவறி வாரெம்பி ரானாவாரே,
 திருவார்த்தை 415

பன்றிக்குட்டிக்குப்‌ பால்‌ கொடுத்தது

% இரிடுரம்‌ வேவ
592, வேவ, திரிபுரம்‌? பெற்ற வில்லி£, 2 அழித்த வில்லைய/டை
வேடுவன்‌ ஆய்‌, கடி காய்கள்‌? சூழ, ய்வன்‌
8 வேட்டை நாய்கள்‌
ஏவல்‌-செயல்‌ செய்யும்‌ தேவர்‌ முன்னே காவல்‌ நாய்கள்‌
எம்பெருமான்‌-தான்‌, இயங்கு காட்டில்‌
4 olay
ஏஃ௩ உண்ட பன்றிக்கு இரங்கி, ஈசன்‌, தைத்த
எந்தை, பெருந்துறை ஆதி, அன்று
6 தனிப்பட்ட
கேவலம்‌ கேழல்‌? ஆய்‌, பால்‌ கொடுத்த 7 பனறி
கிடப்பு£ அறிவார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே. (6) 8 தன்மை

வேற்றுமை கெடுத்து அருள்‌ செய்தது

9 வண்டுகளின்‌ ரீங்கார
593. நாதம்‌? உடையது ஓர்‌ ௩ல்‌ கமலப்‌ gall
Gur Hohcdt© நண்ணிய ௩ல்‌ நுதலார்‌31, 1] தாமரை மலரில்‌
%0 தலைமகளும்‌,
ஓதி?2, பணிந்து*9, அலர்‌14 தூவி, ஏத்த35, இருமகளும்‌
ஒளி வளர்‌ சோதி, எம்‌ ஈசன்‌; மன்னும்‌, 19 புகழ்களை ஒதி
18 வணஙகும
போது அலர்‌ சோலை, பெருந்துறை எம்‌ %4 மலர்‌
புண்ணியன்‌ ; மண்ணிடை வந்து தோன்றி, 16 வழிபட
பேதம்‌16 கெடுத்து, அருள்‌ செய்பெருமை 36 வேற்றுமை
அறியவல்லார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே. ஐ

வலைவாணன்‌ மகளை மணந்தது

ம அழகிய
594, பூ அலர்‌ கொன்றை ௮அம்‌3* மாலை மார்பன்‌, 18 நகம்‌
19 வலிய
போர்‌ உகிர்‌38 வன்‌38 புலி கொன்ற வீரன்‌, 20 வளம்பெருயே
மாது கல்லாள்‌, உமை மங்கை, பங்கன்‌, 21 சோவை
வண்‌2௦ பொழில்‌23 சூழ்‌ தென்‌ பெருந்துறைக்கோன்‌, 2225 குறறம
பெரிய
ஏது38 இல்‌ பெரும்‌ புகழ்‌ எங்கள்‌ ஈசன்‌, 24 வருணன்‌
36 சிததிரப்‌ பதுமை
இரும்‌88 கடல்‌ வாணற்குத்‌24 தீயில்‌ தோன்றும்‌ போனற பெண்கள்‌
ஓவிய மங்கையர்‌35 தோள்‌ புணரும்‌36 26 விருமபி மணம்‌
(8) செய்யும்‌
உருவு அறிவார்‌ - எம்பிரான்‌ ஆவாரே.
416 திருவாசகம்‌

Fa

௫௯௫. தூவெள்ளை நீறணி யெம்பெருமான்‌

சோதி மயேந்திர காதனவந்து
தேவர்‌ தொழும்பதம்‌ வைத்த வீசன்‌
றென்னன்‌ பெருந்துறை யாளியன்று
காதல்‌ பெருகக்‌ கருணை காட்டித்‌
தன்கழல்‌ காட்டிக்‌ கசிந்துருகக்‌
கேதங்‌ கெடுத்தென்னை யாண்டருளுங்
கிடப்பறி வாரெம்பி ரானாவாரே.

ew
. அங்கண னெங்கள மரர்பெம்மா
னடியார்க்‌ கமூத னவனிவந்த
வெங்கள்‌ பிரானிரும்‌ பாசந்தீர
விகபர மாயதோ ரின்பமெய்தச்‌
சங்கங்‌ கவர்ந்துவெண்‌ சாத்தினோடுஞ்‌
சதுரன்‌ பெருந்துறை யாளியன்று
மங்கையர்‌ மல்கு மதுரைசேர்ந்த
வகையறி வாரெம்பி ரானாவாரே.

@, Gf ஓ
POFFO DIDO.
 திரு வார்த்தை 417

துன்பம்‌ நீக்கி என்னை ஆண்டது

595. தூவெள்ளை கறு. அணி எம்பெருமான்‌, 1 BOSH
சோதி மயேந்திர-நாதண்‌, வந்து
2 பாதம்‌, திருவடி.
தேவர்‌ தொழும்‌ பதம்‌? வைத்த? ஈசன்‌, 3 என தலைமேல்‌ வைத்த
தென்னன்‌,* பெருந்துறை ஆளி, அன்று & சிவபெருமான
5 ஆள்பவன்‌
காதல்‌€ பெருக, கருணைகாட்டி, 6 இறைவனிடத்து அன்பு
குன்‌ கழல்‌? காட்டி, கசிந்து உருக, 7 திருவடி
கேதம்‌8 கெடுத்து, என்னை ஆண்ட ரும்‌ 8 துபைம்‌

கிடப்பு அறிவார்‌-எம்பிரான்‌ ஆவாரே, 62]

வளையல்‌ விற்றது
596. அம்‌-கணன்‌,? எங்கள்‌ அமரர்‌10 பெம்மான்‌, 9 அருள்‌ நோக்கு
உடையவன்‌
அடியார்க்கு அமுதன்‌, அவனி13. வந்த 10 வானவா, தேவர்‌
எங்கள்‌ பிரான்‌, இரும்‌ பாசம்‌12 தீர18 11 நிலவுலகம
12 நிலையாத பொருள்‌
இக-பரம்‌14 ஆயது ஓர்‌ இன்பம்‌ எய்த, aah SHAT UPB!
13 தழிய
சங்கம்‌35 கவர்ந்து, வெஸ்‌ சாத்திவனோடும்‌,16 34 இம்மையும்‌
சதுரன்‌ 37, பெருந்துறை ஆளி, அன்று மறுமையும்‌
15 சஙகுகளால்‌ ஆன
மங்கையர்‌ மல்கு? 8 மதுரை சேர்க்க
வகை அறிவார்‌- எம்பிரான்‌ ஆவாரே. (00) 1 சங்கம சாததினொடும்‌
ல்‌

கவாத்து.

சாதது-தொகுஇ
RLU

17 வலலமையுடையவன
18 பெருகசமாசவுளள

ன்‌ ஜீ ஷ்‌

27
418 திருவாசகம்‌

நாற்பத்து நான்காவது

எண்ணப்பதிகம்‌
ஓழியாவின்பத்துவகை

௫௯௭. பாருரு வாய பிறப்பற வேண்டும்‌

பத்திமையும்‌ பெறவேண்டுஞ்‌
சீருரு வாய சிவபெரு மானே
செங்கமல மலர்போ
லாருரு வாயவென்‌ னாரமு தேயுன்‌
னடியவர்‌ தொகை நடுவே
யோருரு வாயகின்‌ றிருவருள்‌ காட்டி
யென்னையு முய்யக்‌ கொண்டருளே.

௫௯௮. உரியே னல்லே னுனக்கடிமை

யுன்னைப்‌ பிரிந்திங்‌ கொருபொழுதுங்‌
தரியே னாயேணனின்ன தென்‌
றறியேன்‌ சங்கரா கருணையினாற்‌
பெரியோ ஷனொருவன்‌ கண்டுகொ
ளென்றுன்‌ பெய்கழ லடிகாட்டிப்‌
பிரியே னென்டுறன்‌ றருளிய வருளும்‌
பொய்யோ வெங்கள்‌ பெருமானே.

௩
௫௯௯. என்பே யுருக நின்னரு ளளித்துன்‌
னிணைமல ரடிகாட்டி
முன்பே யென்னை யாண்டு கொண்ட
மூனிவா மூவர்‌ முழுமுதலே
யின்பே யருளி யெனையுருக்கி
யுயிருண்‌ கின்ற வெம்மானே
நண்பே யருளா யென்னுயிர்‌
காதா நின்னரு ணாணாமே.
 எண்ணப்‌ பதிகம்‌ 419

காற்பத்து நான்காவது

எண்ணப்‌ பதிகம்‌

அடியவருள்‌ கூட்டி உய்யக்கொள்‌

597. பார்‌உ உரு ஆய3 பிறப்பு அற$ வேண்டும்‌; 4 Be ome te Denn
பத்திமையும்‌ பெற வேண்டும்‌; தோனறுற
சிவபெருமானே, 5 oo தொடர்‌
சீர்‌ ௨௫௬ ஆய
செம்‌ கமல மலர்‌ போல்‌ 5 புகழ
ஆர்‌ உரு ஆய என்‌ ஆர்‌ அமுதே, உன்‌
அடியவர்‌ தொகை ஈடுவே,
நின்‌ திருவருள்‌ காட்டி, 6 நின இருவருள்‌ ஆய
ஓர்‌ உரு ஆய
(1) FF ee a
என்னையும்‌ உய்யக்‌ கொண்ட Gar.

உன்னைப்‌ பிரிந்து தரியேன்‌

598. உரியேன்‌ அல்லேன்‌ உனக்கு அடிமை;
உன்னைப்‌ பிரிந்து; இங்கு ஒரு பொழுதும்‌
தரியேன்‌ , நாயேன்‌) இன்னது என்று
அறியேன்‌; சங்கரா! கருணையினால்‌
பெரியோன்‌ ஒருவன்‌, *கண்டு கொள்‌” என்று, உன்‌
பெய்கழல்‌ அடி காட்டி,
பிரியேன்‌? என்று-என்று, அருளிய அருளும்‌
பொய்யோ? எங்கள்‌ பெருமானே! (2)

உருக்கி உயிர்‌ உண்ணும்‌ இன்பம்‌

599. என்பே உருக, கின்‌ அருள்‌ அளித்து, உன்‌
இணை மலர்‌ அடி காட்டி,
முன்பே என்னை ஆண்டு கொண்ட
முனிவா, மூவர்‌” முழு-முதலே, 7 மும்மூர்த்தி
இன்பே அருளி, எனை உருக்கி,
உயிர்‌ உண்கின்ற எம்மானே,
நண்பே அருளாய்‌-என்‌ உயிர்‌
(8)
நாதா! கின்‌ அருள்‌ காணுமே.
420 திருவாசகம்‌

௪
gr DD, பத்தில னேனும்‌ பணிந்தில னேனுமுன்‌
னுயர்ந்தபைங்‌ கழல்காணப்‌
பித்தில னேனும்‌ பிதற்றில னேனும்‌
பிறப்பறுப்‌ பாயெம்‌ பெருமானே
முத்தனை யானே மணியனை யானே
முதல்வனே முறையோவென்
ஹறெத்தனை யானும்‌ யான்றொடர்க்‌. துன்னை
யினிப்பிரிந்‌ தாற் றேனே.

௫
Grid &. காணும தொழிகங்கே னின்‌ றிருப்‌ பாதங்‌
கண்டுகண்‌ களிகூரப்‌
பேணும தொழிந்தேன்‌ பிதற்றும தொழிந்தேன்‌
பின்னை யெம்‌ பெருமானே
தாணுவே யழிந்தே னின்னினைக்‌ துருகுக்‌
துன்மையென்‌ புன்மைகளாற்‌
காணும தொழிந்தே னியினி வரினுங்‌
காணவு BT SH UST.

Gir

௬௨. பாற்றிரு நீற்றொெம்‌ பரமனைப்‌

பரங்கருணை மொடு மெதிர்ந்து
தோறந்றிமெய்‌ யடியார்க்‌ கருட்டுறை யளிக்குஞ்‌
சோதியை நீதியிலேன்‌
போற்றியென்‌ னமுதே யெனநினைக்‌ தேத்திப்‌
- புகழ்ந்தழைத்‌ தலறியென்‌ னுள்ளே
யாற்றுவ னாக வுடையவ னேயெனை
யாவவென்‌ றருளாயே,

a த
 எண்ணப்‌ பதிகம்‌ 421

தொடர்ந்தேன்‌ பிரிந்து ஆற்றேன்‌

% பக்த, பத்தி, பத்து-
600. பத்து? இலன்‌ ஏனும்‌, பணிக்திலன்‌2 ஏனும்‌, உன்‌ அனபு
உயர்ந்த பைம்‌ கழல்‌ காணப்‌ 8 வணந்காதவன
பித்து? இலன்‌ ஏனும்‌, பிதற்ரிலன்‌ ஏனும்‌, 8 அளவு கடந்த ஆசை
பிறப்பு அறுப்பாய்‌; எம்பெருமானே!
முத்து அனையானே! மணி அனையானே!
முதல்வனே! * முறையோ ?8* என்று
எத்தனையானும்‌ யான்‌ தொடர்ந்து, உன்னை
இனிப்‌ பிரிகங்து ஆற்றேனே. (4)

புன்மையால்‌ புறமானேன்‌; நாணுகின்றேன்‌

601. காணும்‌-அ
து ஒழிந்தேன்‌ நின்‌ திருப்‌ பாகம்‌;
கண்டு கண்‌ களி கூர,
பேணும்‌* -அது ஒழிந்தேன்‌; பிதற்றும்‌-௮அது ஒழிந்தேன்‌;
பின்னை, எம்பெருமானே, & போற்றி உளளததில்‌
தாணுவே,5 அழிக்தேன்‌; நின்‌ நினைந்து உருகும்‌ 5 நிவை த்தவனே
தன்மை, என்‌ புன்மைகளால்‌, 6 தோன்றுவது,
. . . உண்டாவது,
காணும்‌-அது₹ ஒழிந்தேன்‌ ரீ இனி வரினும்‌- பொருநதுவத.
காணவும்‌ நாணுவனே. (5)

என்‌ உள்ளே உன்னை நிறுத்தினேன்‌; இரங்கு

602. பால்‌ Aw நீற்று எம்‌ பரமனை)
பரம்‌ கருணை யொடும்‌* எதிர்ந்து 7 ee
தோற்றி, மெய்‌ அடியார்க்கு அருள்‌ துறை? அளிக்கும்‌ 8 எ.தாபட
கவத
சோதியை; நீதி இலேன்‌,1? பட

போற்றி, என்‌ அமுகே, என நினைந்து, ஏத்தி, வனாயெ யான

புகழ்ந்து, அழைத்து, அலறி, என்‌ உள்ளே ;
Bott; உடையவனே, எனை, i அத்து ஒனத்தம்‌
ஆற்றுவன்‌
என்று அருளாயே! (6) 1௨ இரககக்‌ குறிப்பு
*ஆவ/1*

a if >
422 திருவாசகம்‌

நாற்பத்தைந்தாவது
யாத்திரைப்பத்து
அனுபவாதீத முரைத்தல்‌
ஆசிரியவிருத்தம்‌

க
௬௰௩. பூவார்‌ சென்னி மன்னனெம்‌.
புயங்கட்‌ பெருமான்‌ சிறியோமை
ஓவா துள்ளங்‌ கலந்துணர்வா
யுருக்கும்‌ வெள்ளக்‌ கருணையினா
லாவா பவவென்னப்‌ பட்டன்பா
யாட்பட்‌ டீர்வம்‌ தொருப்படுமின்‌
போவோங்்‌ காலம்‌ வந்ததுகாண்‌
பொய்விட்‌ டுடையான்‌ கழல்புகவே

௭௬0௪. புகவே வேண்டா புலன்களினிர்‌

புயங்கப்‌ பெருமான்‌ பூங்கழல்கள்‌
மிகவே கினை மின்‌ மிக்கதெல்லாம்‌
வேண்டா போக விடுமின்கள்‌
நகவே ஞாலத்‌ குள்புகுகந்து
காயே யனைய நமையாண்ட
தகவே யுடையான்‌ நனைச்சாரத்‌
தளரா திருப்பார்‌ தாந்தாமே.
 யாத்திரைப்‌ பத்து 423

காற்பத்தைந்தாவது

யாத்திரைப்‌ பத்து

அன்பர்களே ! அவன்‌ கழல்‌ புகுவோம்‌!

1 கொனறை மலரை
609. பூ ஆர்‌* பன்னிர்‌ மன்னன்‌ எம்‌ ்‌ த அணிந்த
யங்கப்‌ பெருமான்‌ யாமை த்‌
ப ்‌ Gu ; றி 8 பாம்பை யனிநததவன்‌,
ஓவாது உள்ளம்‌ ஈலர்து, உணர்வு ஆப்‌ புயஙகம்‌ என்னும ஒரு
உருக்கும்‌ வெள்ளக்‌ கருணையினால்‌,5 வகைச்‌ கூத்துடைய
ட « . உ . Gu aor ல
ஆ! ஆ??6 என்னப்‌ பட்டு, அன்பு ஆய்‌ & இடைலிடாது
ஆட்பட்டீர்‌, வந்து ஒருப்படுமின்‌;7 5 ae போன்ற போரு
. டி 4 : ளா
போவோம்‌; காலம்‌ வந்தது காண்‌; 6 இரக்கக்‌ குறிப்பு:
பொய்‌ விட்டு, உடையான்‌ கழல்‌ புகவே, (1) 7 ஒனறு சேர்கள்‌

அவன்‌ கழலையே எண்ணுவோம்‌

604. புகவே வேண்டாம்‌ புலன்களில்‌ கீர்‌;
புயங்கப்‌ பெருமான்‌ பூம்‌ கழல்கள்‌
மிகவே நினைமின்‌; மிக்கது எல்லாம்‌8 8 இருவடிகளைத்தலிர்த்து
> ப க
வேண்டா; போக? விடுமின்கள்‌; 5 அனறு வ போச்‌
எல்லாம

நகவே,10 ஞாலத்து, உள்‌ புகுந்து, 10 விளக்கம

உண்டாகவே
காயே அனைய ஈமை ஆண்ட
11 இருவருரோயே தருதி
தகவே உடையான்‌-தனைச்‌ சாரத்‌
18 பினனிடாது
தளராது!12 இருப்பார்‌ தாம்‌-தாமே. : (2)
424 திருவாசகம்‌

௩.

௬௦௫. தாமே தமக்குச்‌ சுற்றமுந்‌

தாமே தமக்கு விதிவகையும்‌
யாமா ரெமதார்‌ பாசமா
ரென்ன மாய மிவைபோகக்‌
கோமான்‌ பண்டைத்‌ தொண்டரொடு
மவன்றன்‌ குறிப்பே குறிக்கொண்டு
போமா றமைமின்‌ பொய்டஙீக்கிப்‌
புயங்க னாள்வான்‌ பொன்னடிக்கே

சு

௬௦௦௬. அடியா ரானீ ரெல்லீரு

மகல விடுமின்‌ விளையாட்டைக்‌
கடிசே ரடியே வந்தடைந்து
கடைக்கொண்‌் டிருமின்‌ நிருக்குறிப்பை
செடி.சே ௬டலைச்‌ செலநீக்கிச்‌
சிவலோ கத்தே ஈகமைவைப்பான்‌
ாடபாடிசேர்‌ மேனிப்‌ புயங்கன்‌ றன்‌
பூவார்‌ கழற்கே புகவிடுமே.

௫
௬௦௭. விடுமின்‌ வெகுளி வேட்கைகோய்‌
மிகவே கால மினியில்லை
யுடையா னடிக்கீழ்ப்‌ பெருஞ்சாத்தோ
டுடன்போ வதற்கே யொருப்படுமி
னடைவோ நாம்போய்ச்‌ சிவபுரத்து
ளணியார்‌ கதவ தடையாமே
Yoru டுருகிப்‌ போற்றுவோம்‌
புயங்க னாள்வான்‌ புகழ்களையே.
 யாத்திரைப்‌ பத்து 425

பொய்‌ நீக்கிப்‌ பொன்‌ அடிக்கே செல்வோம்‌

605. தாமே தமக்குச்‌ சுற்றமும்‌
தாமே தமக்கு விதிவகையும்‌;
யாம்‌ ஆர்‌? எமது ஆர்‌ ? பாசம்‌ ஆர்‌ ?
என்ன மாயம்‌? இவை போக,
கோமான்‌ பண்டைக்‌ தொண்ட ரொடும்‌, 1 இறைவன
அவன்‌-தன்‌ குறிப்பே குறிக்கொண்டு,
போம்‌ ஆறு2 அமை மின்‌-பொய்‌ நீக்கி, 8 வழி
புயங்கள்‌ £ ஆள்வான்‌ பொன்‌ அடிக்கே. (3) 8 பாமபை அணிநத்வன்‌
புயங்கக கூத்தன

அவன்‌ திருக்குறிப்பைக்‌ கடைப்பிடிப்பீராக

606, அடியார்‌ ஆனீர்‌ எல்லீரும்‌,
அகல விடுமின்‌ விளையாட்டை4 ; & உலக இன்பத்இல்‌
கடி* சேர்‌ அடியே வந்து அடைந்து, திளைபப தாதிய
விளையாட்டை
கடைக கொண்டு? இருமின்‌ திருக்கு றிப்பை ; $ மணம்‌
செடி? சேர்‌ உடலைச்‌ பெல நீக்கி, 6 உறுஇயராகப்‌ பற்றி
7 தீமை
சிவலோகத்தே ஈமை வைப்பான்‌
பொடி8 சேர்‌ மேனிப்‌ புயங்கன்‌-தன்‌, 8 திருநீறு
பூ ஆர்‌ கழற்கே புகவிடுமே, (4)

காலம்‌ இனி இல்லை; ஒருப்படுமின்‌

607. விடுமின்‌ வெகுளி, வேட்கை10கோய்‌; 9 பிறவிககுக்காரணமாசய
காமம்‌, வெகுளி, மயக்‌
மிகவே, காலம்‌ இனி இல்லை; கம எனனும மூனறு
உடையான்‌ அடிக்கீழ்‌, பெரும்‌ சாத்தோடு13 குறறங்களுள்‌ தன்று
30 தணியாத ஆசை
உடன்‌ போவதற்கே ஒருப்படுமின்‌; 1] கூடடததோடு
அடைவோம்‌, நாம்‌ போய்ச்‌ சிவபுரத்துள்‌,
அணி ஆர்‌ கதவு-அது அடை யாமே)
புடைபட்டு?2உருகிப்‌ போற்றுவோம்‌, 18 அரு?ல்‌ நெருங்கி
(5) தின்று
புயங்கன்‌ ஆள்வான்‌ புகழ்களை யே.
426 திருவாசகம்‌

or

௬௦௮. புகழ்மின்‌ ஜொழுமின்‌ பூப்புனைமின்‌

புயங்கன்‌ ரளே புக்திவைத்திட்‌
டிகழ்மி னெல்லா வல்லலையு
மினியோ ரிடையூ நடையாமே
திகழுஞ்‌ சீரார்‌ சிவபுரத்துச்‌
சென்று சிவன்றாள்‌ வணங்கிகாம்‌
நிகழு மடியார்‌ முன்சென்று ,
கெஞ்ச முருகி நிற்போமே.

எ
dr Dan. மிற்பார்‌ நிற்கஙில்‌ லாவுலகி
னில்லோ மினிகாஞ்‌ செல்வோமே
பொற்பா லொப்பாக்‌ திருமேனிப்‌
புயங்க னாள்வான்‌ பொன்னடிக்கே
கிற்பீ ரெல்லாம்‌ தாழாதே
நிற்கும்‌ பரிசே யொருப்படுமின்‌
பிற்பா னின்று பேழ்கணித்தால்‌
பெறுதற்‌ கரியன்‌ பெருமானே.

Hy
Sr BD, பெருமான்‌ பேரா னந்தத்துப்‌
பிரியா திருக்கப்‌ பெற்றீர்கா
ளருமா லுற்றுப்‌ பின்னைநீ
ரம்மா வழுங்கி யர ந்றாதே
திருமா மணிசேர்‌ திருக்கதவக்‌
திறந்த போதே சிவபுரத்துத்‌
திருமா லறியாத்‌ திருப்புயங்கன்‌
அிருத்தாள்‌ சென்று சேர்வோமே,
 யாத்திரைப்‌ பத்து 427

நெஞ்சம்‌ உருகி நிற்போம்‌

608. புகழ்மின்‌ ;7 தொழுமின்‌ 2 பூப்‌ புனைமின்‌ ; 8 ்‌ போறறுங்கள்‌
2 வணங்குங்கள்‌
புயங்கன்‌4 தாளே புந்திவைத்திட்டு, 8 மலர்‌ சாததுககள்‌
இகழ்மின்‌ 7 எல்லா அல்லலையும்‌ ;5 & பாமபை அணிந்தவன
5 திருவடியையே
இனி, ஓர்‌ இடையூறு அடையாமே, 6 புத்தி
திகழும்‌ சீர்‌ ஆர்‌ சிவபுரத்துச்‌ 7 வெறுதது உதறுஙகள்‌
5 நிலையா உல்கததுத்‌
சென்று, சிவன்‌ தாள்‌ வணங்கி, காம்‌, கதுனபஙகளையும்‌
கிகழும்‌30 அடியார்‌ முன்‌ சென்று, 9 விளஙகும்‌
கெஞ்சம்‌ உருகி, நிற்போமே. (6) 30 (திருததொண்டில்‌
உறைததுத்‌) தங்‌
திற்கும,
நில்லா உலகில்‌ நில்லோம்‌
609. நிற்பார்‌ 11நிற்க; நில்லா உலகில்‌ 11 (நிலையறற வாழ்வில்‌
மயஙகி) நிற்பவா
நில்லோம்‌ ; இனி, காம்‌ செல்வோமே;
பொற்பால்‌32ஒப்பாம்‌ திரு மேனிப்‌ 18 பொனனின பகுதி
(நிறம்‌) அழகால்‌
புயங்கன்‌ ஆள்வான்‌ பொன்‌ அடிக்கே
நிற்பீர்‌ எல்லாம்‌, தாழாதே,15 14 தாலம்‌ தாழக்காமல்‌
ஙிற்கும்‌ பரிசே, ஒருப்படுமின்‌ ;
பிற்பால்‌ நின்று, பேழ்கணித்தால்‌,34 14 (பெறவேண்டும்‌எனறு
ஆசைபபட்டு) வருந்தி
பெறுதற்கு அரியன்‌, பெருமானே. @ . ஸை

திருக்கதவம்‌ திறந்துள்ளது
610. பெருமான்‌ பேர்‌-ஆனந்தத்துப
பிரியாது இருக்கப்‌ பெற்றீர்காள்‌,
அரு மால்‌35உற்றுப்‌ பின்னை நீர்‌, 16 மயச்கம்‌
அம்மா! அழுங்கி6 அரற்றாதே17 16 மனம்‌ புழுங்கி
திரு மா மணி சேர்‌ திருக்கதவம்‌ 17 சதருதே

திறந்தபோதே, சிவபுரத்து,
திருமால்‌ அறியாத்‌ திருப்‌ புயங்கன்‌
திருத்தாள்‌ சென்று சேர்வோமே. (8)
428 திருவாசகம்‌

Fy
௬௧௧. சேரக்‌ கருதிச்‌ சிந்தனையைத்‌
திருந்த வைத்துச்‌ சிந்திமின்‌
போரிற்‌ பொலியும்‌ வேற்கண்ணாள்‌
பங்கன்‌ புயங்க னருளமுத
மாரப்‌ பருகி யாராத
வார்வங்‌ கூர வழுந்துவீர்‌
போரப்‌ புரிமின்‌ சிவன்கழற்கே
பொய்யிற்‌ கிடந்து புரளாதே.
io
௭௨. புரள்வார்‌ தொழுவார்‌ புகழ்வாரா
யின்ஜே வந்தா ளாகாதீர்‌
மருள்வீர்‌ பின்னை மதிப்பாரார்‌
மதியுட்‌ கலங்கி மயங்குவீர்‌
தெருள்‌ வீ ராகி லிதுசெய்ம்மின்‌
சிவலோ கக்கோன்‌ நிருப்புயங்க
னருளார்‌ பெறுவா ரகலிடத்தே
யந்தோ வந்தோ வந்தோவே
திருச்சிற்றம்பலம்‌

காற்பத்தாறாவது
திருப்படையெழுச்சி
பிரபஞ்‌ சப்போர்‌
கலிவிருத்தம்‌
௯
௬௧௩. ஞானவா ளேந்துமையர்‌ காதப்‌ பறையறைமின்‌
மானமா வேறுமையர்‌ மதிவெண்‌ குடைகவிமி
னானநீற்‌ றுக்கவச மடையப்‌ புகுமின்கள்‌
வானவூர்‌ கொள்வோகா மாயப்படை வாராமே,
௨
rhe, தொண்டர்கா டுசிசெல்லீர்‌ பத்தர்காள்‌ சூழப்போகீ
ரொண்டிறல்‌ யோகிகளே பேரணி யுந்தீர்க
டிண்டிறற்‌ சித்தர்களே கடைக்கூமை சென்மின்க
ளண்டர்கா டாள்வோகா மல்லற்படை வாராமே.
er

| திருச்சிற்றம்பலம்‌ |
 திருப்படை... எழுச்சி 429

பொய்யை விட்டுச்‌ செல்வோம்‌

611. சேரக்‌ கருதி, சிந்தனையைத்‌ 3 (இறைவன்திருவடியை)
திருந்தவைத்து,, சிக்திமின்‌ ; சேர
போரில்‌ பொலியும்‌ வேல்‌ கண்ணாள்‌3 2 போரில்‌ விளங்கும்‌ வேல்‌
போனற கணணையுடை
பங்கன்‌. புயங்கன்‌ , அருள்‌ அமுதம்‌
யவள்‌ - உமையம்மை
ஆரப்‌ பருகி ஆராத 8 பாகத்தில உடையவன்‌.
சிவபெருமான்‌
ஆர்வம்‌ கூர அழுகந்துவீர்‌/
போரப்‌* புரிமின்‌5 சிவன்‌ கழற்கே, 4 போத, போக, செல்ல
5 விருமபுமின்‌
பொய்யில்‌ கிடந்து புரளாதே. (9)
இன்றே வந்து ஆள்‌ ஆகாதீர்‌ மருள்வீர்‌
612. புரள்வார்‌, தொழுவார்‌, புகழ்வார்‌ ஆய்‌ ,5
இன்றே வந்து, ஆள்‌ ஆகாதீர்‌, 6 இறைவனிடம்‌ அன்பு
மேலிட்டார்‌ செயல்‌
மருள் வீர்‌? ; பின்னை, மதிப்பார்‌ ஆர்‌ 9
மதியுள்‌ கலங்கி, மயங்குவீர்‌; T மயங்குலீர
தெருள் வீர்‌ ஆகில்‌,3 இது செய்மின்‌;
சிவலோகக்‌ கோன்‌, திருப்புயங்கன்‌ 9 8 தெளிவு உடையவர்‌
களானால்‌.
அருள்‌ ஆர்‌ பெறுவார்‌, அகல்‌ இடத்தே? 9 பாம்பையணிநதவன்‌
அந்தோ ! அந்தோ! அந்தோவே [1௦ (10) 30 ஐயோ! ஐயோ!
ஐயய்யோ;
திருச்சிற்றம்பலம்‌

நாற்பத்தாறாவது
திருப்படை எழுச்சி

மாயையை வெல்வோம்‌ : வானத்தைக்‌ கொள்வோம்‌ 11 அறியாமையை லீசி

எறியும்‌ ஞானமாகிய
613. ஞான வாள்‌ ஏந்தும்‌ ஐயர்‌ நாதப்‌ பறை அநைமின்‌ 33 வாளை ஏநதும்‌ நம்‌
தலைவனுடைய நாதப்‌
மானமா ஏறும்‌ ஐயர்‌ மதி வெண்குடை38கவிமின்‌) 18 பறையைச்சாறறுலீராக
ஆன நீற்றுக்‌ கவசம்‌34 அடையப்‌ புகுமின்கள்‌; 18 இககளபோனறவெண்
கொறறக்குடை
வான ஊர்1£கொள்வோம்‌ காம்‌-மாயப்‌ படை16 வாராமே. (1)
35 பிடிப்பீராக
14 இருநிறாயே காப்பாற்‌
அல்லலை வெல்வோம்‌: அண்டர்‌ நாடு ஆள்வோம்‌ றம மேறபோர்வை,
செல்லீர்‌1 7) பத்தர்காள்‌, ூழப்‌ போகீர்‌ மெய்புகு கருவி
614 தொண்டர்காள்‌, தூசி
3ம்‌ வீட்டுலகம்‌
ஒண்‌ திறல்‌ யோகிகளே, பேர்‌-அணி3 8உ.ந்தீர்கள்‌ 19 )
படை
திண்‌ திறல்‌ சித்தர்களே20,கடை க்கூழை33 செல்மின்‌ கள்‌16 மாயையாகிய
ye . oy oe வாராமே.(2)17 மன்ன eh
ர்‌ காடு22ஆள்வோம்‌ காம்‌-அல்லல்‌-படை38
அண்ட்‌ OP செல்லுங்கள்‌
18 பெரும்படை
19 செலுத்துங்கள்‌
20 திருவருளைப்‌ பெற்றவர்‌
I களே
ப்‌ 7 ச 7 91 பின ௮ணிமில்‌
திருச்சிற்‌ றம்பலம்‌ 22 வானுலகம்‌
a 23 துனபமாகிய படை
430 திருவாசகம்‌

நாற்பத்தேழாவது

திருவெண்பா
அணைந்தோர்‌ தன்மை
நேரிசை வெண்பா

க
௬௧௫. வெய்ய வினையிரண்டும்‌ வெந்தகல மெய்யுருகிப்‌
'பொய்யும்‌ பொடியாகா தென்செய்கேன்‌-- செய்ய
திருவார்‌ பெருந்துறையான்‌ ஜேனுந்து செந்தீ
"மருவா திருந்தேன்‌ மனத்து.
௨
Gr Fre ஆர்க்கோ வரற்றுகோ வாடுகோ பாடுகோ
பார்க்கோ பரமபரனே யென்செய்கேன்‌- தீர்ப்பரிய
வானந்த மாலேற்று மத்தன்‌ பெருந்துறையான்‌
தானென்பா ராரொருவர்‌ தாழ்ந்து.
௩.
௬௬௭. செய்த பிழையறியேன்‌ சேவடியே கைதொழுதே
யுய்யும்‌ வகையி ஸனுயிர்ப்பறியேன்‌-- வையத்‌
திருந்துறையுள்‌ வேன்மடுத்தென்‌ சிந்தனைக்கே கோத்தாள்‌
பெருந்துறையின்‌ மேய பிரான்‌.
௪
௬௧௮. முன்னை வினையிரண்டும்‌ வேரறுத்து முன்னின்றான்‌
பின்னைப்‌ பிறப்பறுக்கும்‌ பேராளன்‌. -ஜறென்னன்‌
பெருந்துறையின்‌ மேய பெருங்கருணை யாளன்‌
வருந்துயரக்‌ தீர்க்கு மருந்து.

௬௧௯. அறையோ வறிவார்க்‌ கனைத்துலகு மீன்ற

மறையோனு மாலு மறியா -யிறையோன்‌
பெருக்துறையுண்‌ மேய பெருமான்‌ பிரியா
திருந்துறையு மென்னெஞ்சத்‌ தென்று.
Gir
௬௨௰. பித்தென்னை யேற்றும்‌ பிறப்பறுக்கும்‌ பேச்சரிதா
மத்தமே யாக்கும்வக்‌ தென்மனத்தை--யத்தன்‌
பெருந்துறையா னாட்கொண்டு பேரருளா னோக்கு
மருந்திறவாப்‌ பேரின்பம்‌ வந்து,
 திருவெண்பா 431

காற்பத்தேழாவது

திரு வெண்பா

பொய்‌ ஒழியவில்லையே! என்‌ செய்வேன்‌ ? 1 வெம்மையைத்‌ தீரு,

616. வெய்ய வினை இரண்டும்‌ வெந்து அகல, மெய்‌?உருகி ஐ3 எரிந்து,
எரிந்த, சாம்‌
சாம்பலாகி
்‌ 4 . ட . so : உடல்‌
பொய்யும்‌ பொடி ஆகாது 3 என்‌: செய்கேன்‌ ?-செய்ய & பொய்யான பறறுக்‌
திரு ஆர்‌ பெருக்துறையான்‌ தேன்‌ உந்து செம்தீ£ களெலலாம்‌
7 . . - . மண்‌
மருவாது* இருந்தேன்‌ மனத்து. 0 5 தேன்போலும இனிமை
யை ௮டியவா உள்ளத்‌

உடன்‌ இருப்பார்‌ ஒருவரையும்‌ காணோம்‌ இல்‌ செலுததும்‌ செஞ்‌

, சுடர்‌ - சவபெருமான
616. ஆர்க்கோ 28அரற்றுகோ ?9ஆடுகோ ? பாடுகோ? ர அணேததுக கொள்ளாது
கரவாரம்‌ செய்வேனே
பார்க்தோ? பரம்பரனே, என்செய்கேன்‌ ?- தீர்ப்பு- அரிய30)
ஆனக்த மால்‌: ஏற்றும்‌ அத்தன்‌,“ பெருக்துறையான்‌- 10 நீககாத —
ஐ 11 சவானத்தக்‌ களிப்பு
தான்‌” என்பார்‌ ஆர்‌ ஒருவர்‌ தாழ்ந்து ?

உய்யும்‌ வகை அறியேன்‌

617, செய்த பிழை அறியேன்‌ i Caan Gu, கை தொழுதே, 12 கடைத்தேதும்‌
உய்யும்‌? 2வகையின்‌ உயிர்ப்பு: அ நியேன்‌- வையத்து 13 செயலற்று திறகும்‌
இருந்து, உறையுள்‌ வேல்‌ மடுத்து, என்‌ சிந்தனைக்கே டூகாத்தான்‌
பெருந்துறையில்‌ மேய பிரான்‌. (8)

பேராளன்‌ முன்‌ நின்றான்‌

618, முன்னைவினை இரண்டும்‌ வேர்‌அறுத்து, முன்கின்றான்‌
14
பின்னைப்‌ பிறப்பு அறுக்கும்‌ பேராளன்‌;-தென்னன்‌ 14 சவபெருமரன
பெருந்துறையில்‌ மேய பெரும்‌ கருணையாளன்‌ 7
(4)
வரும்‌ துயரம்‌ தீர்க்கும்‌ மருந்து.
என்‌ நெஞ்சத்து உறைவான்‌
அறிவார்க்கு? அனைத்து உலகும்‌ ஈன்று 19 சொல்லவோ?
619, அறையோ,15
7 10 பிரமனும்‌
மறையோனும்‌35,மாலும்‌, அ தியா - இறையோன்‌
பெருக்துறையுள்‌ மேய பெருமான்‌ ; பிரியாது
இருந்து உறையும்‌, என்‌ கெஞ்சத்து என்று. ()

பேரின்பம்‌
்‌ பெற்றேன்‌
்‌ ட்
620. பித்து என்னை ஏற்றும்‌ ; பிறப்பு: அதுக்கும்‌
க்கும்‌ ) பேச்சு
et
அரி ம்‌
Boe nis
WSSCWIS BEG, aH, THT OATSOBi- ASSN s | 18 Guregnd Pep woh
பெருக்துறையான்‌,ஆட்கொண்டு பேர்‌ அருளால்‌ நோக்கும்‌ மததம்‌
மருந்து, இறவாப்‌ பேரின்பம்‌, வந்து, 6)
432 திருவாசகம்‌

எ
௬௨௧. வரரா வழியருளி வந்தெனக்கு மாறின்றி
யாரா வமுதா யமைந்தன்றே--சீரார்‌
திருத்தன்‌ பெருக்துறையா னென்சிந்தை மேய
வொருத்தன்‌ பெருக்கு மொளி.
DA
௬௨௨. யாவர்க்கு மேலா மளவிலாச்‌ சீருடையான்‌
யாவர்க்குங்‌ கீழா மடியேனை--யாவரும்‌
பெற்றறியா வின்பத்துள்‌ வைத்தாய்க்கென்‌ னெ ம்பெருமான்‌
மற்றறியேன்‌ செய்யும்‌. வகை.
௯
௬௨௩. மூவரு முப்பத்து மூவரு மற்றொழிந்த
தேவருங்‌ காணாச்‌ சிவபெருமான்‌ -மாவேறி
வையகத்தே வக்திழிக்த வார்கழல்கள்‌ வந்திக்க
மெய்யகத்தே யின்ப மிகும்‌.
க௰
௬௨௪. இருந்தென்னை யாண்டா னணைணையடியே சிந்தித்‌
திருந்திரந்து கொண்ணெஞ்சே யெல்லாந்‌--தருங்காண்‌
பெருந்துறையின்‌ மேய பெருங்கருணை யாளன்‌
மருந்துருவா யென்மன கத்தே வந்து,
௬௯
௬௨௫. இன்பம்‌ பெருக்கி யிருளகற்றி யெஞ்ஞான்றுந்‌
துன்பந்‌ தொடர்வறுத்துச்‌ சோதியா--யன்பமைத்துச்‌
சீரார்‌ பெருந்துறையா னென்னுடைய சிந்தையே
யூராகக்‌ கொண்டா ஸனுவந்து.
| திருச்சிற்றம்பலம்‌ |

காற்பத்தெட்டாவது
' பண்டாய நான்மறை
அனுபவத்துக்கையமின்மை யுரைத்தல்‌
நேரிசை வெண்பா
க
௬௨௬. பண்டாய நான்மறையும்‌ பாலணுகா மாலயனுங்்‌
கண்டாரு மில்லைக்‌ கடையேனைத்‌-5தொண்டாகக்‌
கொண்டருளுங்‌ கோகழியெங்‌ கோமாற்கு நெஞ்சமே
யுண்டாமோ கைம்மா றுரை.
 திருவெண்பா 433

பெருந்துறையான்‌ பேரொளி
621. வாரா வழி அருளி வந்து, எனக்கு மாறு இன்‌ நி,2 1 ae வாசாத்‌
ஆரா அமுதாய்‌ அமைந்தன்்‌றே-சீர்‌ ஆர்‌ 8 மாறாத
ட , . «ae wus pants
திருத்தன்‌? பெருந்துறையான்‌, என்‌ சிந்தைமேய 3 கயவன்‌, அடைந்‌
ஒருத்தன்‌,* பெருக்கும்‌ ஒளி.” (₹) தாரைத்‌ தூரராக்கு
வோன்‌

622.
கைம்மாறு என்‌ 7
க

யாவர்க்கும்‌ மேல்‌
ட

ஆம்‌ அளவு இலாச்‌ சீர்‌ உடையான்‌,

ses,
தனிப்பட்ட

$ ஞான ஒளி
யாவர்க்கும்‌ கீழ்‌ ஆம்‌ அடியேனை, யாவரும்‌
பெற்று அறியா இன்பத்துள்‌ வைத்தாய்க்கு, என்‌ எம்பெருமான்‌
1-
மற்று அறியேன்‌ செய்யும்‌ வகை. (8)

வையகத்து வந்தான்‌ 8 மூமமூ£த்திகளும்‌

623.
ண்‌ .
மூவரும்‌, முப்பத்து மூவரும்‌,? மற்று ஒழிந்த
1 பதினேரு
Sar, பனனிரணடு
கருத்‌
தேவரும்‌, காணாச்‌ சிவபெருமான்‌ மாஏ றி,4 சரிய a on
வையகத்தே வக்திழிந்த வார்‌ கழல்கள்‌9 வந்திக்க,1௦ 8 SIL@ weéaor.
மெய்யகத்தே இன்பம்‌ மிகும்‌. (2 9
10 வணங்க
எல்லாம்‌ தரும்‌
624. இருந்து என்னை ஆண்டான்‌ இணை-அடியே சிந்தித்து
இருந்து, இரக்துகொள்‌, கெஞ்சே! எல்லாம்‌ தரும்காண்‌-
பெருந்துறையில்‌ மேய பெரும்‌ கருணையாளன்‌,
மருக்து33 உருவாய்‌, என்‌ மனத்தே, வந்து. (10) 11 ஞான அயிழ்தம்‌

என்‌ சிந்தையே அவண்‌ விரும்பும்‌ ப்தி . . . 12 அறியாமையாதிய

725. இன்பம்‌ பெருக்கி, இருள்‌12 அகற்றி, எஞ்ஞான்றும்‌ இருள
துன்பம்‌ தொடர்வு அறுத்து, சோதி35 ஆய்‌, அன்பு அமைத்து,
சீர்‌ஆர்‌ பெருக்துறையான்‌ என்‌ னுடைய சிந்தையே 13 ஞான தளி
ஊர்‌3& ஆகக்‌ கொண்டான்‌, உவந்து. (014) 14 தங்கும்‌ இடம்‌

| திருச்சிற்றம்பலம்‌

நாற்பத்தெட்டாவது

பண்டு ஆய நான்மறை
கண்டவர்‌ யாவர்‌? என்னைத்‌ தொண்டு கொண்டான்‌
626, பண்டு ஆய நான்‌ மறையும்‌?5 பால்‌ அணுகா; மால்‌, அயனும்‌,
கண்டாரும்‌ இல்லை; கடையேனைத்‌ தொண்டு ஆகக்‌ 15 பழமையாலிய ம்‌
கொண்டருளும்‌ கோகழி எம்‌ கோமாற்கு,16 கெஞ்சமே!
௫ 4 2. 2 மம FTஇன்குவனுக்கு.
GUTH

உண்டாமோ கைம்மாறு? உரை. (1) - சிவபெருமானுக்கு

28
434 திருவாசகம்‌

a.
Gr 2_ 67. உள்ள மலமுன்று மாய வுகுபெருந்தேன்‌
வெள்ளக்‌ தரும்பரியின்‌ மேல்வந்த-வள்ளன்‌
மருவும்‌ பெருந்துறையை வாழ்த்துமின்கள்‌ வாழ்த்தக்‌
கருவுங்‌ கெடும்பிறவிக்‌ காடு
௩
௭௨௮ காட்டகத்து வேடன்‌ கடலில்‌ வலைவாண
னாட்டிற்‌ பரிப்பாக னம்வினையை- வீட்டி
யருளும்‌ பெருந்துறையா னங்கமல பாத
மருளுங்‌ கெட.கெஞ்சே வாழ்த்து.
௪
சா௨.௮௯, வாழ்ந்தார்க ளாவாரும்‌ வல்வினையை மாய்ப்பாருக்‌
தாழ்க்துலக மேத்தத்‌ தகுவாருஞ்‌-சூழ்க்தமரர்‌
சென்றிறைஞ்சி யேத்தும்‌ திருவார்‌ பெருந்துறையை
கன்றிறைஞ்சி யேத்து ஈமர்‌.
௫
௬௩௰, ௩ண்ணிப்‌ பெருந்துறையை நம்மிடர்கள்‌ போயகல
வெண்ணி யெழுகோ கழிக்கரசைப்‌- பண்ணின்‌
மொழியாளோ டுத்தர கோசமங்கை மன்னிக்‌
கழியா திருந்தவனைக்‌ காண்‌,
௬
சா௩க, காணுங்‌ கரணங்க ளெல்லாம்பே ரின்பமெனப்‌
பேணு மடியார்‌ பிறப்பகலக்‌-காணும்‌
பெரியானை கெஞ்சே பெருந்துறையி லென்றும்‌
பிரியானை வாயாரப்‌ பேசு,

எ
௭௬௩௨. பேசும்‌ பொருளுக்‌ கிலக்கிதமாய்‌ பேச்சிறந்த
மாசின்‌ மணியின்‌ மணிவார்‌ த்தை-பேசிப்‌
பெருந்துறையே யென்று பிறப்பறுத்தே
னல்ல
மருந்தினடி யென்மனத்தே வைத்து,

உ இ து
DI FD DURE,
 திருவெண்பா 435

வாழ்த்துவார்‌ பிறவிக்காடு வேரோடு கெடும்‌

1 மிறலிக்குக்‌ காரண
627. உள்ள மலம்‌ மூன்றும்‌? மாய, உகுபெரும்‌ தேன்‌ மா$யமூனறு மலம்‌
வெள்ளம்‌ தரும்‌, பரியின்‌3 மல்‌ வந்த, வள்ளல்‌8 ஆணவம்‌, கன்மம்‌,
மாமை.
மருவும்‌* பெருந்துறையை வாழ்த்துமின்கள்‌; வாழ்த்த, உ குதிரைமின
கருவும்‌ கெடும்‌, பிறவிக்‌ காடு. (2) 8 வரையாது
கொடுப்போன்‌
& அமர்ந்து உறையும்‌
அவன்‌ திருவடியை வாழ்த்து 5 வரும

628. காட்டகத்து வேடன்‌, கடலில்‌ வலை வாணன்‌,

நாட்டில்‌ பரிப்‌ பாகண்‌, ஈம்‌ வினையை வீட்டி
அருளும்‌ பெருந்துறையான்‌ ௮ம்‌-கமல பாதம்‌,£ 6 திருவடித்‌ தாமரை
மருளும்‌? கெட, நெஞ்சே! வாழ்த்து, (3) * அறியாமையும்‌

இறைஞ்சுவாரை யாவரும்‌ இறைஞ்சுவார்‌

629. வாழ்ந்தார்கள்‌ ஆவாரும்‌, வல்வினையை மாய்ப்பாரும்‌,
தாழ்ந்து உலகம்‌ ஏத்தத்‌ தகுவாரும்‌-சூழ்க்து அமரர்‌
சென்று, இறைஞ்சி, ஏத்தும்‌ திரு ஆர்‌ பெருந்துறையை,
நன்று இறைஞ்சி ஏத்தும்‌ ஈமர்‌. (4A)

அவனை எண்ணு: இடர்‌ அகலும்‌

630. ஈண்ணிப்‌8 பெருந்துறையை, ஈம்‌ இடர்சள்‌ போய்‌ அகல, 8 அடைந்து

எண்ணி எழு? -கோகழிக்கு அரசை, பண்ணின்‌ 9 உள்ளத்தில்‌எண்ணி

எழுச்சிகொள
மொழியாளோடு உத்தரகோச மங்கை மன்னிக்‌
கழியாது10 இருந்தவனை, காண்‌. (5) 10 நீங்காது

எல்லாம்‌ பேரின்பம்‌-வாயாரப்‌ பேசு

681. காணும்‌ சுரணங்கள்‌13 எல்லால்‌ பேரின்பம்‌ என, 11 கருவிகள்‌
பேணும்‌38 அடியார்‌ பிறட்பு அகல, காணும்‌? 12 போற்றும்‌
18 அருளும்‌, அருள்‌
பெரியானை, கெஞ்சே! பெருந்துறையில்‌ என்றும்‌ நோக்கம்‌
பிரியானை, வாய்‌ ஆரப்‌ பேசு, (6) கொள்ளும்‌

மனத்து அமர்ந்த மருந்து

692. பேசும்‌ பொருளுக்கு இலக்கிதம்‌14 ஆய்‌, பேச்சு இறந்த 4 குறி
மாசு இல்‌ மணியின்‌ மணி வார்த்தை பேசி,
பெருக்துறையே என்று, பிறப்பு அறுத்தேன்‌ -நல்ல
மருந்தின்‌15 அடி என்‌ மனத்தே வைத்து. (ep) 35 தேவரமிழ்தம்‌
போலும்‌
சிவபெருமான்‌

௫ ae ற
மீறு ச்சிற்றம்பலம்‌.
436 திருவாசகம்‌

நாற்பத்தொன்பதாவது

திருப்படையாட்சி
சீவோபாதி யொழிதல்‌

ஆசிரிய விருத்தம்‌

௬௩௩. கண்க ளிரண்டு மவன்கழல்‌ கண்டு களிப்பன வாகாதே

காரிகை யார்கடம்‌ வாழ்விலென்‌ வாழ்வு கடைப்படு மாகாதே
மண்களில்‌ வந்து பிறந்திடு மாறு மறந்திடு மாகாதே
மாலறி யாமலர்ப்‌ பாத மிரண்டும்‌ வணங்குது மாகாதே
பண்களி கூர்தரு பாடலொ டாடல்‌ பயின்றிடு மாகாதே
பாண்டிநன்‌ னாடுடை யான்படை யாட்சிகள்‌ பாடுது மாகாதே
விண்களி கூர்வதோர்‌ வேதகம்‌ வந்து வெளிப்படு மாகாதே
மீன்வலை வீசிய கானவன்‌ வந்து வெளிப்படு மாயிடிலே,.

கட்சு, ஒன்‌ றினொ டொன்றுமோ ரைந்தினொ டைந்துமு யிர்ப்பது மாகாதே

யுன்னடி யாரடி யாரடி யோமென வுய்ந்தன வாகாதே
கன்றை கினைந்தெழு தாயென வந்த கணக்கது வாகாதே
காரண மாகு மனாதி குணங்கள்‌ கருத்துறு மாகாதே
ன்றிது தீதென வந்த ஈடுக்க ௩டந்தன வாகாதே
காமுமேலாமடி யாருட னேசெல ஈண்ணுது மாகாதே
யென்றுமெ னன்பு நிறைந்த பராவமு தெய்‌துவ தாகாதே
யேறுடை யானெனை யாளுடை நாயக னென்னுள்புகுக்‌ திடிலே,

௬௩௫ பந்தவி கார குணங்கள்‌ பறிந்து மறிந்திடு மாகாதே

பாவனை யாய கருத்தினில்‌ வந்த பராவமு தாகாதே
யந்தமி லாத வகண்டமு ஈம்மு ளகப்படு மாகாதே
யாதி முதற்பர மாய பரஞ்சுட ரண்ணுவ தாகாதே
செந்துவர்‌ வாய்மட வாரிட ரானவை சிந்திடு மாகாதே
சேலன கண்க ளவன்‌ நிரு மேனி திளைப்பன வாகாதே
யிந்திர ஞால விடர்ப்பிற வித்துய ரேகுவ தாகாதே
யென்னுடை காய கனாகிய வீச னெதிர்ப்படு மாயிடிலே,
 திருப்படை ஆட்சி 497

காற்பத்தொன்பதாவது

திருப்படை ஆட்சி

அவன்‌ தோன்றுவானேல்‌
693. கண்கள்‌ இரண்டும்‌ அவன்‌ கழல்‌ கண்டு களிப்பன ; ஆகாதே?3
காரிகையார்கள்‌-தம்‌ வாழ்வில்‌ என்‌ வாழ்வு கடைப்படும்‌;8 3 *காதோ? ஆகும்‌
தே? 2 வாழவோடு கூடிய
ஆகாம த: உ முடிவடையும்‌
மண்களில்‌ வந்து பிறந்திடும்‌ ஆறு* மறந்திடும்‌; 2 ஆகாதே? 4 மாறிமாறிப்‌ பிறந்து
மால்‌ அறியா மலர்ப்பாதம்‌ இரண்டும்‌ வணங்குதும்‌; இறககும்‌ பிறவித்‌
ண ர . ஆகாதே? சழிதற்டம்‌ ஞு
பண்‌ களிகூர்‌ தரு பாடலொடு ஆடல்‌ பயின்‌ நிடும்‌; ஆகாதே?
பாண்டி ஈல்காடு உடையான்‌ படை-ஆட்சிகள்‌ பாடுதும்‌; 6 தாழநததை உயர்ந்‌
, ஆகாதே? Fer மாற்றும்‌
விண்களி கூர்வது ஓர்‌ வேதகம்‌6 வந்து, வெளிப்படும்‌; செமபொன,
வீ
, ப ‘ . .
ஆகாதே (1)
7 உடலோடு உயிரும்‌
மீன்‌ வலை வீசிய கானவன்‌ வந்து, வெளிப்படும்‌ ஆயிடிலே! , ஜம்பொறியோடு
4 : ப்‌ ப a ஓமடுலனும்‌
ஆண்ட அண்ணல்‌ உள்‌ புகுவானேல்‌ 9 செயலறுதலும்‌ :
634. ஒன்‌ றினொடு ஒன்றும்‌," ஓர்‌ ஐந்தினொடு ஐந்தும்‌,8 10 தோனல
உயிர்ப்பதும்‌; 9? ஆகாதே?11 எலலாவற்றிறகும்‌
உன்‌ அடியார்‌ அடியார்‌ அடியோம்‌ என உய்க்தன; ஆகாதே? காரணமாகிய
ன்றை நினேர்‌ , ‘ லர 7, Ssrpoe gy
௯ ற ந்து எழு தாய்‌ என வந்த கணக்கு3௦-அதும்‌; விலலாத இறை
ஆகாதே? வனது
குணங்கள்‌]3 கருத்து 12 பணபுகள
காரணம்‌ ஆகும்‌ அனாதி11
உறும்‌,18 ஆகாதே?” “இயம
க உளள

வந்த ஈடுக்கம்‌14 நடந்தன)15 14 அச்சம்‌

நன்று, இது; தீது என ஆகாதே? 16 அகனறன
16 நலநெறியில்‌
௩ண்ணுதும்‌/17 செல,38 செல்ல
நாமும்‌ மேல்‌ ஆம்‌ அடியாருடனே
ஆகாதே 7.17 நெருஙகுவதும்‌
16 பாசத தொடர்‌
பினால்‌ தோனறும்‌
ு)
என்றும்‌ என்‌ அன்பு நிறைந்த பரா-அமுது எய்துவத
. . ஆகாதே 8- பல வேறறுமை
எனை ஆளுடை நாய்கன்‌; என்னுள்‌ யான இயல்புகள்‌
ஏறு உடையான்‌,
புகுக்திடிலே!
்‌ (2) 10 aவேரோடு
pug களை, ம்‌ த்‌
es : 3
. தர்பவெளியும்‌. நம்‌
நாயகன்‌ எதிர்ப்படுமானால்‌
உளளத்தின உள
635. பந்த-விகார குணங்கள்‌1 8 பறிக்து மதிக்திடும்‌;3£ ஆகாதே? ளாகும்‌
பரா-அமுது) ஆகாதே? 21 மேலான முதற
பாவனை ஆய கருத்தினில்‌ வந்த
பொருள்‌ ஒப்பற்ற
அந்தம்‌ இலாத அகண்டமும்‌ ௩ம்முள்‌ அகப்படும்‌2௦ ஆகாதே?
பரம்‌ சுடர்‌ அண்ணுவது23 ஆகாதே? Saou
ஆதிமுதல்‌ பரம்‌ ஆய 29 ஒமிந்துபோம
ஆனவை சிந்திடும்‌;23
செம்‌ துவர்‌ வாய்‌ மடவார்‌ இடர்‌ 29 அடியார்களுடைய
ஆகாதே?
)24 ‘ (தமன இசைய)
சண்கள
சேல்‌ அன ‌ திருமேனி திளைப்பன
ப ்‌2? அவன் ்‌
கண்கள
்‌
ஆகாதே? 8 ஈடுபட்டு களிப்பன
25 மாயையின்‌
இக்திர-ஞால25 இடர்ப்‌ பிறவித்துயர்‌ ஏகுவது);55ஆகாத£-
என்னுடைகாயகன்‌ ஆகிய ஈசன்‌ எதிர்ப்படும்‌ ஆயிடிலே! (8) 29 விலகுவது
438 திருவாசகம்‌

௪
Gir (. Firs என்னணி யார்முலை யாக மளைந்துட னின்புறு மாகாதே
யெல்லையின்‌ மாக்கரு ணைக்கட லின்றினி தாடுது மாகாதே
நன்மணி நாத முழங்கியெ னுள்ளுற ௩ண்ணுவ தாகாதே
நாத னணித்திரு நீற்றினை நித்தலு கண்ணுவ தாகாதே
மன்னிய வன்பரி லென்பணி முந்துற வைகுவ தாகாதே
மாமறை யும்மறி யாமலர்ப்‌ பாதம்‌ வணங்குது மாகாதே
யின்னியற்‌ செங்கழு நீர்மல ரென்றலை யெய்துவ தாகாதே
யென்னை யுடைப்பெரு மானரு ளீசனெழுந்தரு ளப்பெறிலே.

௫
௬௩௭. ' மண்ணினின்‌ மாயை ம்தித்து வகுத்த மயக்கறு மாகாதே
வானவ ரும்மறி யாமலர்ப்‌ பாதம்‌ வணங்குது மாகாதே
கண்ணிலி கால மனைத்தினும்‌ வந்த கலக்கறு மாகாதே
காதல்‌ செயும்மடி யார்மன மின்றுக எளித்திடு மாகாதே
பெண்ணலி யாணென நாமென வந்த பிணக்கறு மாகாதே
பேரறி யாத வனேக பவங்கள்‌ பிழைத்தன வாகாதே
யெண்ணிலி யாகிய சித்திகள்‌ வந்தெனை யெய்துவ தாகாதே
யென்னை யுடைப்பெரு மானரு ளீச னெழுந்தருளப்பெறிலே.

or

௬௩௮, பொன்னிய லுந்திரு மேனிவெண்‌ ணிறு பொலிந்திடு மாகாதே

பூமழை மாதவர்‌ கைகள்‌ குவிந்து பொழிந்திடு மாகாத
ே
மின்னிய னுண்ணிடை யார்கள்‌ கருத்து வெளிப்படு மாகாதே
வீணை முரன்றெழு மோசையி லின்ப மிகுந்திடு மாகாத
ே
தன்னடி யாரடி யென்றலை மீது தழைப்பன வாகாத
ே
தானடி யோமுட னேயுய வந்து தலைப்படு மாகாதே
யின்னிய மெங்கு நிறைந்தினி தாக வியம்பிடு
மாகாதே
யென்னைமு னாளுடை யீச னெனத்தனெழுந்தருளப்
‌ பெறிலே.
 திருப்படை ஆட்சி 439

உடையான்‌ எழுக்தருளுவானேல்‌ 1 Bree மை

636. என்‌ அணி ஆர்‌ முலை ஆகம்‌3 அளைந்து,3 உடன்‌ 2ப்டுந்து
இன்புறும்‌;5 ஆகாதே? 3 95த இன்பத்தைப்‌
எல்லை இல்‌ மாக்‌ கருணைக்‌ கடல்‌? இன்று இனிது 4 Aone கல்‌
. . . . . ஆடுதும்‌; 5 ஆகாதே? இனிமையாக ஆரு
ரல்‌ மணி காதம்‌ முழங்கி, என்‌ உள்உற,” ஈண்ணுவது; வதும்‌ முழுகுவதும்‌
‘ ஆகாதே? 6 இனிய மணி தசை
நாதன்‌ அணித்திரு ரீற்றினே நித்தலும்‌ ௩ண்ணுவது)8 போனற அருன்‌
. . ஆகாதே?* என உள்ளத்திலே
மன்னிய அன்‌ பரில்‌ என்‌ பணி? முந்துற வைகுவது);3௦ தோனறிஅமைவது
Bare ars wre
க உச DLL : பன்‌ GT OM Ma) TSENG
மா மறையும்‌ அறியா மலர்ப்‌ பாதம்‌3. வணங்கக்‌ 10 முனனுகஅமைவது
. . . . . . 55: 11 இருவடி மலர்‌
இன்‌ இயல்‌ செங்கழுநீர்‌ மலர்‌12 என்‌ தலை எய்துவது; 15 அவன அணியும்‌
ஆகாதே? மாலையிலுளள ,
என்னை உடைப்‌ பெருமான்‌, அருள்ஈசன்‌ எழுக்தருளப்‌ 13 செங்கழு மலா
பெறிலே! (4) reese
கணக்கில்லாத காலமாக வந்த கலக்கம்‌ தீர்ந்தது 14 மாயையை உண்‌
: 4 . : : ்‌ மே amen ey
637. மண்ணினில்‌ மாயை மதித்து,14 வகுத்த மயக்கு அறும்‌,25 கொண்டி
- ட - ஆகாதே? 1 பிரிவு செம்ததெளி
வானவரும்‌ அறியா மலர்ப்‌ பாதம்‌ வணங்குதும்‌; ஆகாதே? விலலாத இய செய
கண்‌ இலி காலம்‌16 அனைத்‌ ம்‌ வந்த கலக்‌ ம்‌; லெல்லாம்‌ ஒழியும்‌
இ அ த்திலு த்‌ க அஜ்காதே? 16 இருவருட்‌ பார்வை
: ‘ : ச ப்‌ ௦
காதல்‌ செயும்‌ அடியார்‌ மனம்‌ இன்று களித்திடும்‌, ஆகாதே? கழித்த காலம்‌.
பெண்‌, அலி, ஆண்‌, என, காம்‌ என, வந்த பிணக்கு18 37 துனபம ஒழியும்‌
அறும்‌) ஆகாதே? 38 மாறுபாடுகள்‌
பேர்‌ அறியாத? அனேக பவங்கள்‌ 2௦ பிழைத்தன 51 ட 19 அறியககூடாத
பெயரளவிலும்‌
. ஆகாதே? 20 இனி வரக்கட்வ
எண்‌ இலி ஆகிய சித்திகள்‌ வந்து, எனை எய்துவது; தான பல பிறப்புக
ஆகாதே? அபிக்கு
தபபித்துக 5: கொண்‌
கெ iT
என்னை உடைப்‌ பெருமான்‌, அருள்‌ ஈசன்‌, எழுந்தருளப்‌
ட ப்‌ க ட ட ட . ய
டது
பெதிலே! (5) 28 இருநீறறுப்பொலி
5 வுடன பொன
அடியார்‌ அடி என்‌ தலைமேல்‌ தழைப்பன 03 மேனி திகழ்தலும்‌
> ௩ 4
638 பொன்‌ இயலும்‌ திருமேனி வெண்ரிறு பொலிக்திடும்‌;22 , நய பார்‌ கை
அஞ்சலியுடன
ஆகாதே? பூமழை பொழியும்‌
மாதவர்‌ கைகள்‌ குவிந்து, பொழிக்திடும்‌35 9% மினபோலும்‌
ஆகாதே ஜெயராம
மழை,
ற
மின்‌ இயல்‌ நுண்‌ இடையார்கள்‌ கருத்து5* வெளிப்படும்‌;26 கொண்ட இசசை
ஆகாதே? 95 வெளியே செனறு
விடும்‌, புறபபடடம,
வீணை முரன்று எழும்‌ ஓசை பில்‌ இன்பம்‌ மிகுத்திடும்‌;3€

தன்‌ அடியார்‌ அடி என்‌ தலை மீது தழைப்பன; ஆகாதே? தெயவ ஒலிகள்‌
தான்‌ அடியோ முடனேஆகாதே? உயவக்து, தலைப்படும்‌;27 எழுநது இனிமை
இன்‌ இயம்‌? எங்கும்‌ நிறைந்து, இனிது ஆக 9 கடம, கலககும்‌
இயம்பிடும்‌;?? ஆர தே?- 28 இனிய ஓசை
எனை மான்‌ டை ஈசன்‌, என்‌ அத்தன்‌, எழுந்தருளப்‌ 9 பம்‌
என்ன முன ஆறோ , PO N பெறிலே! (6) தழைக்கும்‌.
440 "திருவாசகம்‌

oT

௬௩௯, சொல்லிய லாதெழு தூமணி யோசை சுவைதரு மாகாதே

துண்ணென வென்னுள மன்னிய சோதி தொடர்ந்தெழு மாகாதே
பல்லியல்‌ பாய பரப்பற வந்த பராபர மாகாதே
பண்டறி யாத பரானு பவங்கள்‌ பரந்தெழு மாகாதே
வில்லிய னன்னுத லார்மய லின்று விளைந்திடு மாகாதே
விண்ணவ ரும்மறி யாத விழுப்பொரு ளிப்பொரு ளாகாதே
பமெல்லையி லாதன வெண்குண மானவையெய்திடு மாகாதே
பிந்து சிகாமணி யெங்களை யாள வெழுந்தருளப்‌ பெறிலே

௮]
said, சங்கு திரண்டு முரன்றெழு மோசை தழைப்பன வாகாதே
சாதி விடாத குணங்கணம்‌ மோடு சலித்திடு மாகாதே
யங்கிது ௩ன்றிது ஈன்றெனு மாயை யடங்கிடு மாகாதே
யாசையெ லாமடி யாரடி யோமெனு மத்தனை யாகாதே
செங்கய லொண்கண்‌ மடந்தையர்‌ சிந்தை திளைப்பன வாகாதே
சீரடி. யார்கள்‌ சிவானு பவங்க டெரிக்திடு மாகாதே
யெங்கு கிறைந்தமு தூறு பரஞ்சுட ரெய்துவ தாகாதே
யீறறி யாமறை யோனெனை யாள வெழுந்தருளப்‌ பெறிலே.

ot
 திருப்படை ஆட்சி 441

யா பவங்கள்‌ 1 சொல்லுச்‌ கடங்காத

அறி 5 அனு ள்‌ இனிய தெய்லீகதலி
639, சொல்‌ இயலாது எழுதூ மணிஓசை சுவைதரும்‌;3 ஆகாதே 2? யைக்‌ Gare இன்‌
துண்‌ என என்‌ உளம்‌ மன்னிய சோதிதொடர்ந்து எழும்‌;8
ர்‌ ச ட . oe உ
9 serena
5.
8a ஞான
ஆகாதே? ஐனிஎழும்‌
பல்‌+ இயல்பு
i ஆய பரப்பு
* அறவந்த
A பரா-பரம்‌;3
. ne ஆகாதே ?உ விரிவு ஒழிய
8 பலவகையான வந்த
மன

பண்டு அறியாத பர-அனுபவங்கள்‌ பரந்து எழும்‌/4 மேலான மேனமை

ஆகாதே 94 அதியாத பல
௫ », *, ட ்‌்‌ s க ட ONT கமா.
வில்‌ இயல்‌ mod
gi sort மயல்‌ இன்று விளைந்திடும்‌);6 ட நிறைந்து எழும்‌
ஆகாத 25 மையல்‌
ட ்‌ ட . ர . = 5 52
விண்ணவரும்‌ அறியாக விழுப்‌ பொருள்‌? இப்பொருள்‌ is > 6 தாத்த.
ஆகாத * விழுநதிடம்ர்‌ ஒழிந்‌
எல்லை இலாதன எண்‌ குணம்‌₹ ஆனவை எய்திடும்‌; திமே₹
காதே 9. மேலான பொருள
. . ஆ து 8 இறைவனது எட்டு
இந்து சிகாமணி?எங்களை ஆள, எழுக்தருளப்பெறிலே! (10) குணககள
9 திஙகள கிளங்கும்‌

எங்கும்‌ நிறைந்து அமுதம்‌ ஊறும்‌ ஒலியும்‌ ஒளியும்‌ Beare

640. சங்கு திரண்டு, முரன்று எழும்‌ ஓசை தழைப்பன
10 30 மிகுவன
ஆகாதே?
சாதிவிடாத குணங்கள்‌ ஈம்மோடு சலிக்திடும்‌;33 ஆகாதே ? 11 வெறுப்புற்றுப்‌
அங்கு இது ஈன்று, இது நன்று, எனும்‌ மாயை பிரிநதுவிடும
; co அடங்கிடும்‌? ஆகாதே 7 12 இருவினையும்‌ அடம்‌
ஆசை எலாம்‌, அடியார்‌ அடியோம்‌ எனும்‌ அத்தனை/38 விரும்‌
18 அவ்வளவே-
‘ ஆகாதே? தெற்குமேலில்லை
செம்‌ கயல்‌ ஒண்‌ கண்‌ மடக்தையர்‌ சிந்தை திளைப்பன;34 15 மஏழவன
ஆகாதே?
சீர்‌ அடியார்கள்‌ சிவ- அனுபவங்கள்‌ தெரிக்திடும்‌ 15 35 அடியவாகள்‌
ஆகாதே? தோயந்து இன்பு
. o e DB ட்‌
எங்கும்‌: நிறைந்து, அமுது ஊறு, பரம்‌-சுடர்‌ எய்துவது); பேருணாவும இன்‌
ஆகாதே ?- பமும எமக்கும்‌
ஈறு அறியா மறையோன்‌ எனை ஆள, எழுந்தருளப்‌ புலனாகும்‌.
வன்‌ ்‌ பெறிலே! (8)

ஓ
அிரசசிற்றம்பலள்‌ ]
442 திருவாசகம்‌

ஐம்பதாவது

ஆனந்தமாலை
சிவானுபவ விருப்பம்‌
ஆசிரிய விருத்தம்‌

௬௪௧, மின்னே ரனைய பூங்கழல்க

ளடைந்தார்‌ கடந்தார்‌ வியனுலகம்‌
பொன்னே ரனைய மலர்கொண்டு
போற்றா நின்றா ரமரரெல்லாங்‌
கன்னே ரனைய மனக்கடையாய்க்‌
கழிப்புண்‌ டவலக்‌ கடல்வீழ்ந்த
வென்னே ரனையே ஸனினியுன்னைக்‌
கூடும்‌ வண்ண மியம்பாயே.

௨
௬௪௨, என்னா லறியாப்‌ பதந்தந்தா்‌
யான தறியா தேகெட்டே
னுன்னா லொன்றுங்‌ குறைவில்லை
யுடையா யடிமைக்‌ காரென்பேன்‌
பன்னா ளுன்னைப்‌ பணிந்தேத்தும்‌
பழைய வடிய ரொடுங்கூடா
தென்னா யகமே பிற்பட்டிங்‌
கிருந்தே னோய்க்கு விருந்தாயே.
 ஆனந்த மாலை 443

ஐம்பதாவது

ஆனந்த மாலை

உன்னைக்‌ கூடும்‌ வகை? 3 மின்னலை ஒத்த

2 திருவடித்‌ தாமரைகள்‌
641, மின்‌ கேர்‌ அனைய பூம்‌ கழல்கள்‌3 8 இடைவிடாது உளளத்‌
தில்‌ எண்ணி அடைந்‌
அடைந்தார்‌,5 கடந்தார்‌, வியன்‌ உலகம்‌* 7; வர்‌.
பொன்‌ கேர்‌ அனைய மலர்‌ கொண்டு க்‌ பரந்த உகைத்தின
அல்லல்களை
போற்று நின்றார்‌, அமரர்‌ எல்லாம்‌; ம வானவர்‌
கல்கேர்‌ அனைய மனக்‌ கடையாய்‌,6 6 சல்லைஐத்‌த கடிய
யானததையுடையவஞனாய்‌
கழிப்புண்டு,” அவலக்‌ கடல்‌* வீழ்ந்த 7 தள்ளப்பட்டு
என்கேர்‌ அனையேன்‌9 இனி, உன்னைச்‌ 8 துன்பககடல்‌
இழிந்த தன்மையில்‌
கூடும்‌ வண்ணம்‌ இயம்பாயே. 0) எனக்குநானே நிகரான
யான்‌
அடிமைக்கு யார்‌?
642, என்னால்‌ அறியாப்‌: 0௦பதம்‌33 தந்தாய்‌); 30 அறிநதுகொள்ள
வியலாத
யான்‌ அது அறியாதே கெட்டேன்‌; 11 சிவபதம்‌
உன்னால்‌ ஒன்றும்‌ குறைவு இல்லை;
உடையாய்‌, அடிமைக்கு யார்‌ ? என்பேன்‌ ;
பல்‌ நாள்‌ உன்னைப்‌ பணிந்து ஒத்தும்‌
பழைய அடியரொடும்‌ கூடாது,
என்‌ நாயகமே! பிற்பட்டு, இங்கு, 12 தோய்களால விரும்பி
12 - ஓ
இருந்தேன்‌-நோய்க்கு விருக்‌ situs,
உண்ணும்‌ நல்‌ உண
வாக
444 திருவாசகம்‌

௬௪௩, சீல மின்றி நோன்பின்றிச்‌

செறிவே யின்றி யறிவில்‌ றித்‌
தோலின்‌ பாவைக்‌ கூத்தாட்டாய்ச்‌
சுழன்று விழுந்து கிடப்பேனை
மாலுங்‌ காட்டி வழிகாட்டி.
வாரா வுலக கெறியேறக்‌
கோலங்‌ காட்டி யாண்டானைக்‌
கொடியே னென்றோ கூடுவதே.

௪
RHF, கெடுவேன்‌ கெடுமா கெடுகின்றேன்‌
கேடி லாதாய்‌ பழிகொண்டாய்‌
படுவேன்‌ படுவ தெல்லாகான்‌
பட்டாற்‌ பின்னைப்‌ பயனென்னே
கொடுமா நரகத்‌ தழுந்தாமே
காத்தாட்‌ கொள்ளுங்‌ குருமணியே
௩டுவாய்‌ நில்லா தொழிந்தக்கா
னன்றோ வெங்க ணாயகமே.

௫
௬௪௫. தாயாய்‌ முலையைத்‌ தருவானே
தாரா தொழிந்தாற்‌ சவலையாய்‌
நாயேன்‌ கழிந்து போவேனோ
ஈம்பி யினித்தா னல்குதியே
தாயே யென்றுன்‌ ருளடைந்தேன்‌
றயாரீ யென்பா வில்லையே
காயே GOT Lo. GLO UjfL_ GHA
வாண்டாய்‌ நான்றான்‌ வேண்டாவோ,
 ஆனந்த மாலை 445

ஆண்டானைக்‌ கூடுவது என்றோ ?

்‌ தல்‌ தழுச்கம்‌
648, சீலம்‌ இன்றி, நோன்பு3 இன்‌ றி, 2 தவம்‌
3 அடக்கம
செறிவே3 இன்றி, அறிவு4 இன்றி, & ஞானம்‌
தோலின்‌ பாவைக்‌ கூத்தாட்டு ஆய்‌, 6 தெளிவின்மையாகிய
மயக்கம்‌ இன்னது என்‌
சுழன்று, விழுந்து, கிடப்பேனை - பதையம காட்டி
மாலும்‌ காட்டி, வழி காட்டி,6 6 மயக்சத்தினினறு வில
கும வழியையும்‌ சாட்டி
வாரா உலக நெறி ஏற, ர வீட்டுகைத்தை எளி
கோலம்‌ காட்டி? ஆண்டானை, யேன்‌ பெற
8 தன்னுடைய இருக்‌
கொடி யேன்‌ என்றோ கூடுவதே? (8) கோலத்தைக காட்டி

கெடுகின்றேன்‌ : நன்றோ?
644, கெடுவேன்‌ ; கெடுமா கெடுகின்றேன்‌ 7
கேடு இலாதாய்‌, பழிகொண்டாய்‌
படுவேன்‌, படுவது எல்லாம்‌, நான்‌
பட்டால்‌, பின்னைப்‌ பயன்‌ என்னே ?
கொடு மா நரகத்து அழுக்தாமே
காத்து ஆட்கொள்ளும்‌ குருமணியே,
நடு ஆய்‌ நில்லாது ஒழிக்தக்கால்‌,
நன்றோ, எங்கள்‌ நாயகமே ? (4)
நான்‌-தான்‌ வேண்டாவோ ?
645. தாய்‌ ஆய்‌ முலையைத்‌? தருவானே, 9 ஞானத்தை
தாராது ஒழிந்தால்‌, சவலையாய்‌10 10 தாய்ப்பாலில்லாச்‌
குழநதையாய்‌
நாயேன்‌ கழிந்து போவேனோ?
நம்பி, இனித்தான்‌ நல்குதியே )
தாயே என்று உன்‌ தாள்‌ அடைந்தேன்‌ ,
தயா,11நீ, என்பால்‌ இல்லையே ? 11 இரககம்‌
நாயேன்‌ அடிமை உடன்‌ ஆக
ஆண்டாய்‌ ) கான்‌-தான்‌ வேண்டாவோ? (5)
446 திருவாசகம்‌

chr

or
F Fr, கோவே யருள வேண்டாவோ
கொடியேன்‌ கெடவே யமையுமே
யாவா வென்னா விடிலென்னை
யஞ்சே லெனவ்பா ராரோதான்‌
காவா ரெல்லா மென்னள வோ
தக்க வாறன்‌ றென்னாரோ
தேவே தில்லை ௩டமாடீ
திகைத்தே னினித்தான்‌ ஹேற்றாயே.

er

oa FST. ஈரியைக்‌ குதிரைப்‌ பரியாக்கி

ஞால மெல்லா நிகழ்வித்துப்‌
பெரிய தென்னன்‌ மதுரை யெல்லாம்‌
பிச்ச தேற்றும்‌ பெருந்துறையா
யரிய பொருளே யவிகாசி
யப்பா பாண்டி வெள்ளமே
தெரிய வரிய பரஞ்சோதீ
செய்வ தொன்று மறியேனே,

உத த
அச்சிறும்‌. பலர்‌,
 ஆனந்த மாலை 447

திகைத்தேன்‌, தேற்றாயே !
646. கோவே, அருள வேண்டாவோ ?
கொடியேன்‌ கெடவே அமையுமே?
₹ஆ!ஆ!!3 என்னாவிடில்‌, என்னை 3 இரக்கக குறிப்பு
* அஞ்சேல்‌ * என்‌ பார்‌ ஆரோ-தான்‌ ?
சாவார்‌2 எல்லாம்‌ என்‌ அளவோ? 8 பிறவிப்பயன்‌ பெறாது
இறப்பவர்‌
தக்க ஆறு அன்று! என்னாரோ?
தேவே ! தில்லை ஈ௩டம்‌ ஆடீ /
திகைத்தேன்‌; இனித்தான்‌ தேற்றாயே!' (6)
செய்வது அறியேன்‌
647, கரியைக்‌ குதிரைப்‌ பரி ஆக்கி,
ஞாலம்‌ எல்லாம்‌ நிகழ்வித்து,
பெரிய தென்னன்‌ மதுரை எல்லாம்‌
பிச்சு-அது ஏற்றும்‌ பெருக்‌ துறையாய்‌ !
அரிய பொருளே! அவிநாசி
அப்பா / பாண்டி வெள்ளமே 18 3 பாண்டியனாக வந்த
அருளவெள்ளமே,
தெரிய அரிய பரஞ்சோதீ1 அருட்கடலே
செய்வது ஒன்றும்‌ அறியேனே / (7)

வ we இ
தீருச்சிற்ற,ம்பலம்‌,
448 திருவாசகம்‌

ஐம்பத்தொன்றாவது

அச்சோப்பதிகம்‌
அனுபவ வழியறியாமை
கலி விருத்தம்‌

௬௪௮. முத்திகெறி யறியாத மூர்க்கரொடு முயல்வேனைப்‌

பத்திகெறி யறிவித்துப்‌ பழவினைகள்‌ பாறும்வண்ணஞ்‌
சித்தமல மறுவித்துச்‌ சிவமாக்கி யெனையாண்ட
வத்தனெனக்‌ கருளியவா றார்பெறுவா ரச்சோவே.

௭௪௯, கெறியல்லா கெறிதன்னை நெறியாக நினைவேனைச்‌

. சிறுகெறிகள்‌ சேராமே திருவருளே சேரும்வண்ணங்‌
குறியொன்று மில்லாத கூத்தன்றன்‌ கூத்தையெனக்‌
கறியும்‌ வண்ண மருளியவா ரார்பெறுவா ரச்சோவே.

௩.

, பொய்யெல்லா மெய்யென்று புணர்முலையார்‌ போகத்தே

மையலுறக்‌ கடவேனை மாளாமே காத்தருளித்‌
தையலிடங்‌ கொண்ட பிரான்‌ றன்கழலே சேரும்வணஸ்ண
மையனெனக்‌ கருளியவா றார்பெறுவா ரச்சோவே.

௫௪

_ மண்ண தனிற்‌ பிறந்தெய்த்து மாண்டுவிழக்‌ கடவே

னை
யெண்ண மிலா வன்பருளி யெனையாண்டிட்‌ டென்னை
யுந்தன்‌
சுண்ணவெண்ணீ றணிவித்துத்‌ தூகெறியே சேரும்வண்ணம்‌
மண்ணலெனக்‌ கருளியவா ரர்பெறுவா ரச்சோவே.
 அச்சோப்‌ பதிகம்‌ 449

ஜம்பத்தொன்றாவது

அச்சோப்‌ பதிகம்‌

யான்‌ பெற்றது யார்‌ பெறுவார்‌ 1 நிலையானவீடு பேற

, . GG TDP வஹி
648 முத்தி நெறி% அறியாத மூர்க்கரொடும்‌2 முயல்வேனை,5 8 அறிவிலலாத்‌ தீய
GPA CFL
பத்திரெறி* அறிவித்து, பழவினைகள்‌? பாறும்‌ வண்ணம்‌€ ஐழ்மககள
சித்தமலம் ‌£ அறுவித்த ு, சிவம்‌ஆக்கி,5 எனை ஆண்ட 3 விடாஜ பறதிம்‌
: . ்‌ : ்‌ ய்‌ னே
அத்தன்‌? எனக்கு அருளிய ஆறு, ஆர்பெறுவார்‌ ? 4 இறைவனிடத்து
அச்சோவே 110(1) மாறாத அதிபுடைய
றந்த வ,
கூத்தன்‌ கூத்தை அறிந்தேன்‌ ்‌ அகக்‌ தொட்ட
. பத தொடர்‌
649. கெதி: அல்லா கெறி-தன்னை நெறியாக நினைவேனை, வரும்‌ மதி வணி
2சேராமே, திரு அருளே சேரும்‌ வண்ணம்‌, HYP பிரிவுமாகய
சிறு நெறிகள்‌
குறி? சஹன் றும்‌ இல்லாத கூத்தன்‌ 14-தன்‌ கூத்தை எனக்கு ர தழமமக
அறியும்‌ வண்ணம்‌ அருளிய ஆறு,3 ?ஆர்பெறுவார்‌ 2? 7 உளள.ததே பதிநது
= ஆனமாவைத்‌
அச்சோவே! (2) தொடர்நது வரும்‌
மாசு
௩ » டி
8 சிவபெருமான்‌
இனேயடியில்‌ கலற்‌
மையல்‌ அறுத்தான்‌

650.
martes .
பொய்‌எல்லாம்‌3 மெய்‌ என்று,37புணர்‌ முலையார்‌ போகத்தே 9 saq@ae
-
ை மயல்‌?*உறக்‌
318 ம்‌ கடவேனை, மாளாமே :
கொத்தருளி, 30 இத்தை
கனிவும்‌ களிப்பும்‌
தையல்‌?௦ இடம்‌ கொண்ட பிரான்‌,2%தன்‌ கழலே சேரும்‌ கலநத உணர்ச்சி

.
வண்ணம்‌, ஐச
சா
குறிப்பிறும்‌
* . .
ஐயன்‌, எனக்கு அருளிய ஆறு, ஆர்‌ பெறுவார்‌ ? 31 நலை தெறி
அச்சோவே! (0) 128 இய எணணம்‌
செயல்களில்‌
க்க செலுத்தும வழிகள
தூய நெறியே சேர்ந்தேன்‌ 18 பொறிபுலன வழி
: யாக, தெரிநது
த
651.
ச
மண்‌-அ தனில்‌ பிறந்து, எய்த்து,32மாண்டு விழக்‌
: கொள்ளக்கூடிய
கடவேனை, அடையாளம
3 கூத கப பெருமான்‌
எனை ஆண்டி ட்டு, ்‌ 18 திருவருளால்‌
எண்ணம்‌ இலா? "அன்பு அருளி, என்னையும்‌ தன்‌. உணாததிய வழி
தூகெறியே£*்‌ 16 தீட்யாதவறறை
சுண்ண வெண்‌-நீறு அணிவித்து, ‌, எனறு
. 17 நலைததன
சேரும்‌ வண்ணம்
அருளிய ஆறு, ஆர்‌ பெறுவார்‌ ? 16 மய மருளல்‌
அண்ணல்‌3 எனக்கு
அச்சோவே (4) 35 (பிறவிப்‌ பயன்‌
Ques) Bose
விடாமல்‌
20 - உமையமமை
21 - சிவபெருமான்‌
88 இளைத்து, நலம்‌
குறைந்து
25 நினைத்தற்கும்‌

தெறியாகிய “தூய
28 க்கிறது தெய்‌ய்வ

வழியிலேயே
95 -- சிவபெருமான்‌

29
450 திருவாசகம்‌

௫
௬௫௨. பஞ்சாய வடி. மடவார்‌ கடைக்கண்ணா லிடர்ப்பட்டு
கெஞ்சாய துயர்கூர கிற்பேனுன்‌ னருள்பெற்றே
னுய்ஞ்சேனா னுடையானே யடி. யேனை வருகவென்்‌
றஐஞ்சேலென்‌ றருளியவா ரார்பெறுவா ரச்சோவே.

௬
௬௫௩. வெந்துவிழு முட ற்பிறவி மெய்யென்று வினை பெருக்கிக்‌
“கொந்துகுழற்‌ கோல்வளையார்‌ குவிமுலைமேல்‌ வீழ்வேனைப்‌
பந்தமறுத்‌ தெனையாண்டு பரிசறவென்‌ றுரிசுமறுத்‌
தந்தமெனக்‌ கருளியவா ரரர்பெறுவா ரச்சோவே,

எ
௬௫௪. தையலார்‌ மையலிலே தாழ்ந்துவிழக்‌ கடவேனைப்‌
பையவே கொடுபோந்து பாசமெனுக்‌ தாழுருவி
யுய்யுகெறி காட்டுவித்திட்‌ டோங்காரத்‌ துட்பொருளை
யையனெனக்‌ கருளியவா றார்பெறுவா ரச்சோவே.

HA
. சாதல்பிறப்‌ பென்னும்‌ தடஞ்சுழியிற்‌ றடுமாறிக்‌
காதலின்மிக்‌ கணியிழையார்‌ கலவியிலே கழியவேனை
மாதொருகூ றுடையபிரான்‌ றன்கழலே சேரும்வண்ண
மாதியெனக்‌ கருளியவா ருர்பெறுவா ரச்சோவே,

Sa
௬0௫௬. செம்மைகல மறியாத சிதடரொடுக்‌ திரிவேனை
மூம்மைமல மறுவி த்து முதலாய மு தல்வன்றா
னம்மையுமோர்‌ பொருளாக்கி காய்சிவிகை யேற்றுவித்த
அம்மையெனக்‌ கருளியவா றார்பெறுவா
ரச்சோவே.

e it cS)
 அச்சோப்‌ பதிகம்‌ 457

* அஞ்சேல்‌" என்று அருளினான்‌

652. பஞ்சு ஆய அடி மடவார்‌ கடைக்கண்ணால்‌? இடர்ப்பட்டு,5 1 சன்ன நத்தம்‌
நெஞ்சு ஆய துயர்‌* கூர? நிற்பேன்‌ உன்‌ அருள்‌ பெற்றேன்‌; பெறற அடியை
உய்ஞ்சேன்கான்‌/ உடையானே, அடியேனை'வருக/ என்று, உடைய இளம
“அஞ்சேல்‌” என்று, அளிருய ஆறு, ஆர்‌ பெறுவார்‌? 9 சாய்ந்‌ தபார்வையால்‌
அச்சோவே!
3 (8) 8மலத்‌
துனபப்பட்டுதிலுள்ள
வருத்தம்‌
என்‌ துரிசு அறுத்தான்‌ 6மேலும மேலும்‌
RE
653. Gouis gi Taflupid et 6d-D mal® Guo ora று, வினைபெருக்கி, 0 கடைத்தேறினேன்‌
. : ர - ர எரிநது'
கொக்கு!குழல்‌1௦ கோல்‌ வளையார்‌3 1 குவிமுலைமேல்‌ Bid oe
விழுவேனை, 9 மலாக்கொத்னு
பந்தம்‌:2அறுத்து, எனை ஆண்டு பரிகஅகக்‌ என துரிசும்‌* 5 அறுத்து,
பத அணிந்த மகளிர்‌
அந்தம்‌ எனக்கு அருளிய ஆறு, ஆர்பெறுவார்‌ ? 12 பிறவிககட்டு, பிணி
அச்சோவே 1 (6) 13 இயறகை
3& இறறு ஒழியும்‌
we . வணணம
ஓங்காரத்து உட்பொருளை உணர்ந்தேன்‌ 15 குறறமும
16 பெணகள
654, தையலார்‌! 6 மையலிலே?37 தாழ்ந்து? 8விழக்‌ கடவேனை, 17 இனபமயககத
பையவே? 9கொடு போந்து,39பாசம்‌ 3 எனும்‌ தாழ்‌ உருவி, டி இவும்‌
உய்யும்‌ நெறி தாட்டு வித்திட்டு, ஓங்காரத்து 19 இறுகச எறுக
ட்பொருளை 35 20 கொளாடுவத்து
ட்‌ ௫ 21 கட்டு, நிலையறற
ஐயன்‌ எனக்கு அருளிய ஆறு, ஆர்பெறுவார்‌? பொருளகவில
அச்ட்சாவே/ (ய) மாறாத ஆசை
. 28 கடைததேறும்‌
. os . நல்வழி
அவன்‌ கழலே சேர்ந்தேன்‌ 88 “ஓம” எனனும்‌
மறை ஒலிமின
655. சாதல்‌,34*பிறப்பு,
. : என்னும்‌ தடம்‌ சுழியில்‌2சதடுமாறி,
. நத ணபோருளை
காதலின்‌ மிக்கு,26 அணி இழையார்‌5*கலவியிலே பஸ்‌ பெண்ட்‌றப்‌ சுழலில்‌
கழிவேனை, 58 % நிஷயற்ற வறறி
மாது ஒரு கூறு உடைய பிரான்‌,39தன்கழலே?௦ ; ஒளன்‌ ஆசையில்‌
; சேரும்‌ வண்ணம்‌; 9 காப்‌ பூண்ட
ஆதி,37எனக்கு அருளிய ஆறு, ஆர்பெறுவார்‌ ? பெணகள
அச்சோவே / (8) 2928 பெண்‌
ஜழிவேளை
ஒரு பாகத்து
அண்ணல்‌ - சிவ
பொருளல்லாதவன்‌ பொருளானேன்‌ பெருமான்‌
80 திருவடியையே
656. செம்மை?3நலம்‌ அறியாத சிதடரொடும்‌*5திரிவேனை, 31 முதலவன
ச 7 5 . தப +. 32 மையால்‌
மெய்மையால வாய
உண்மை
மும்மை மலம்‌5*அறுவித்து, முதல்‌ ஆய முதல்வன்‌-தான்‌
நம்மையும்‌ ஓர்‌ பொருள்‌ ஆக்கி, நாய்சிவிகை? 5ஏற்றுவித்த யால ஒயெபண்பு
நி 36 . ளி ர்பெறுவார்‌ 2 33 தழமகசளோடும்‌
அம்மை3*எனக்கு அருளிய ஆது, ஆர்‌ பணிக்க
அச்சோவே ! (9) 84 மாயை
ஆணவம்‌, எனகன்மம்‌,
மூன்‌
றாக வரும்‌ பிறவி
LON
@ oy _— 38 பல்லக்கு
BEFSDDDURE, 56 அழகு
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌
1. அடிமுடி தேடியது:
படைப்புக்‌ கடவுளாகிய பிரமணுடைய நாட்கள்‌ ஒவ்வொன்றும்‌,
தேவர்கள்‌ ஆண்டில்‌ 12,000 ஆண்டுகள்‌ கொண்ட பகற்பொழுதும்‌,
அதே அளவுள்ள இராப்பொழுதும்‌ கொண்டதாகும்‌. தேவர்கள்‌
ஆண்டு 12,000 என்பது, மண்ணுலக ஆண்டு &,820,000,000-க்குச்‌
சமமாகும்‌. பிரமனுடைய இராப்‌ பொழுதில்‌, எவ்வகைச்‌ செயலும்‌,
எவ்வகைத்‌ தோற்றமும்‌ அற்று, எல்லா உலகமும்‌ உயிரும்‌ ஒடுங்கி,
ஏற்றம்‌ தாழ்வு இல்லாத ஒரே அமைதியே நிலவும்‌; இதை, யாவும்‌
அழிந்த ஊழி எனக்‌ கூறுவர்‌. இத்தகைய இரவு ஒன்றில்‌, பிரமன்‌,
அண்டங்களுக்கு எல்லாம்‌ முதல்வனும்‌ உயிருமாகி ஆயிரங்‌ கண்‌
களுடன்‌, நீர்‌ உருவம்‌ பெறாத நீர்‌ மேல்‌ ஆயிரம்‌ படங்களையுடைய
அனந்தன்‌ என்னும்‌ உயர்‌ வெள்ளையணையில்‌ நாராயணன்‌ கண்‌
வளர்வதைக்‌ கண்டு, பெருவியப்பும்‌ மகிழ்வும்‌ உடையவனாய்‌, என்றும்‌
உள்ள அப்பொருளைக்‌ கையினால்‌ தொட்டு ‘6 uri? Gere?
என்றான்‌. செந்தாமரைக்‌ கண்ணன்‌, அன ந்தலொடு கடைக்கண்‌
சாத்தி, புன்னகை பூத்து **மகனே வருக” எனலும்‌, பிரமன்‌
வெகுண்டு *' எண்ணீறந்த உலகங்களைத்‌ தோற்றியழித்து யாவைக்‌
கும்‌ மூலமும்‌ உயிருமாய்‌ விளங்கும்‌ என்னை, ! மகன்‌” என அழைக்கும்‌
மடமை ஏன்‌ கொண்டாய்‌ ” எனக்‌ கூறினான்‌. திருமால்‌ “* உலகங்களை
எல்லாம்‌ படைத்துக்‌ காத்து அழிக்கும்‌ நாராயணன்‌ நாண்‌ என்பது
அறித்திலையா ? நான்‌ அன்றோ (பரம்பொருள்‌ *; நீ என்‌ அழியாத்‌
திருமேனியிலிருந்து தோன்‌ நினவன்‌ அன்றோ " எனக்‌ கூற, இரு
வருக்கும்‌ * யார்‌ பரம்பொருள்‌ ' என்பதில்‌ பூசல்‌ தோன்‌ றிப்‌ போராகப்‌
பெருகியது. அப்பொழுது, அண்டங்களை எல்லாம்‌ அழிக்க
எழுந்தது போல்‌ முதல்‌, நடு, ஈறு இல்லாத ஒரு பேரழற்‌ பிழம்பு
தோன்‌ நவே, இருவரும்‌ திகைத்து நின்றனர்‌. அண்டம்‌ அனைத்தும்‌
கடந்து நின்ற பேரோளித்‌ தூாணமாகிய அன ற்பிழம்பின்‌ அடியையும்‌
முடியையும்‌ காணும்‌ முயற்சியில்‌ இருவரும்‌ ஈடுபட்டு, STU SH
கணக்கான நீளமும்‌ அதற்கேற்ற பருமனும்‌ கொண்ட நீலமணிக்‌
குன்று போன்ற பன்றி உருவில்‌, நிலத்தை அகழ்ந்து அடியைக்‌
காண திருமாலும்‌, திசையனை த்தும்‌ விரிந்த சிறகுகளுடன்‌ தூய
வெண்மையான அன்னத்தின்‌ உருவில்‌, விரைந்து பறந்து முடியைக்‌
காண பிரமனும்‌ சென்றனர்‌. ஆமிரக்கணக்கான ஆண்டுகள்‌
உழன்றும்‌ காணவியலாது களைத்துக்‌ கையற்றுத்‌ தங்கள்‌ ஆணவம்‌
ஒடுங்கப்‌ பெற்றனர்‌. இந்த நிலையல்‌, முன்தோன்றிய அனஜற்‌
 திருவாச்சுத்துள்‌ வக்துள்ள கதைகள்‌ 453

பிழம்பு, சிவலிங்க உருவில்‌ காட்சியளித்து இருவருக்கும்‌ அருள்‌

செய்தது. தம்‌ பேதமையால்‌ * பரமம்‌ யாம்‌ பரமம்‌" என்ற பிரமன்‌
அரி இருவரும்‌, தம்‌ பதைப்பு ஒடுங்கி, பரம்பொருள்‌ சிவபெருமானே
'என உணர்த்து வழிபட்டார்கள்‌.
பிரமன்‌, முடியைக்‌ கண்டதாகப்‌ பொய்‌ கூதியபடியால்‌,
சிவபெருமான்‌, அவனுடைய ஐந்து தலைகளில்‌ ஒன்றைக்‌ கிள்ளி
எறிந்து, அவனை நான்முகனாக நிலக்க அருளினார்‌.

2. அத்தி உரித்து அது போர்த்தது

முன்னொரு காலத்தில்‌ யானை வடிவம்‌ கொண்ட கயாசுரன்‌,
என்னும்‌ ஓர்‌ அசுரன்‌, தான்முகளோா தேோக்கித்‌ தவம்‌ செய்து
அழியாத வவிமை, வாழ்நாள்‌, செல்வம்‌ முதவிய பல வரங்களைப்‌
பெற்று மூன்று உலகங்களிலும்‌ சுற்றித்‌ திரிந்து எல்லோருக்கும்‌
துன்பம்‌ செய்து வந்தான்‌. திளைக்‌ காவலர்களை வெருட்டினான்‌;
இத்திரன்‌ ஏறிச்‌ செல்லும்‌ ஐராவதத்தின்‌ வாலைப்‌ பிடித்துச்‌ சுழற்றி
எதிந்து, இந்திரனும்‌ தேவர்களும்‌ புறங்கொடுத்து ஓடச்‌ செய்தான்‌.
தேவர்களும்‌, முனிவர்களும்‌, மற்றுமுள்ளோரும்‌, பெருநடுக்கம்‌
கொண்டு, சிவபெருமான்‌ எழுத்தருளியிருக்கும்‌ காசிப்பதியில்‌
அடைக்கலம்‌ புகுந்தார்கள்‌. கயாசுரன்‌, தான்‌ பெற்ற வரங்கள்‌
எல்லாம்‌ சிவபெருமான்‌ முன்னம்‌ தில்லாது என்பதை அறவே
மறந்தும்‌, தன்‌ வெத்றியிலும்‌ வலிமையிலும்‌ செருக்குற்றும்‌,
சிவபெருமான்‌ கோயில்‌ கொண்டிருக்கும்‌ திருப்பதியில்‌ அடைக்கலம்‌
புகுந்தவர்களையும்‌ கொன்று சிதைக்கும்‌ கொடிய தோக்கத்துடன்‌,
திருக்கோயிலின்‌ முன்பு சீற்றத்துடன்‌ சென்று இடிபோலப்‌ பெரு
மூழக்கம்‌ செய்தான்‌. அடியவர்களுக்கு அரணாகிய சிவபெருமான்‌,
கண்டார்‌ நடுங்கும்‌ தோத்றத்துடன்‌, கயாசுரன்‌ முன்‌ தோன்‌ தினார்‌.
முடிவு தெருங்கியபடியால்‌ சிவபெருமானுடனும்‌ போர்‌ செய்வதற்‌
காகத்‌ துடித்து ஓடினான்‌. சிவபெருமான்‌ திருவடியால்‌ உதைக்கப்‌
பெற்றுப்‌ பதைபதைத்துக்‌ கீழே விழுந்தான்‌. அவ்வாறு விழுந்த
குயாசுரனாகிய யானையின்‌ தலையை ஒரு திருவடியாலும்‌, தொடையை
மற்றொரு திருவடியாலும்‌ மிதித்துக்கொண்டு திருக்கைகளின்‌ நகங்‌
களால்‌ முதுகில்‌ கிழித்து நான்கு கால்களும்‌ பக்கங்களில்‌ பொருந்தும்‌
படி தோலை உரித்தார்‌. இதைக்‌ கண்டு உமையம்மையும்‌ நடுங்கினார்‌.
பெருமானின்‌ உக்கிரத்‌ திருமேனியின்‌ பேரொளனியால்‌ உயிர்களின்‌
கண்கள்‌ பார்வையை இழந்தன. ஒளியின்‌ கொடுமையைக்‌
உயிர்களின்‌ கண்டணுளனி மயக்கத்தைப்‌ போக்கத்‌
குறைத்து,
திருவுளங்கொண்டு உரித்த யானைத்‌ தோலைத்‌ திருப்புயத்தின்‌ மேல்‌
போர்த்துத்‌ தன்‌ கடுவொளியை மாத்நினார்‌. கயாசுரன்‌ அழித்தது
ந்து சிவபெருமான்‌ திருவருளைப்‌
சுண்டு மூவுலகும்‌ பெருமகிழ்ச்சியடை
போற்றி வாழ்த்தின.
* எண்திசையோர்‌ அஞ்சிடுவகை கார்சேர்‌ வரையென்னக்‌
கொண்டெழு கோலமுகில்போல்‌ பெரிய கரிதன்னைப்‌
nett OA செய்தோன்‌ ” (தேவாரம்‌ 10589)
 454 திருவாசகம்‌
: ேவழம்‌ உரித்து உமை அஞ்சக்கண்டு ஒண்‌ திருமணிவாய்‌
விள்ளச்‌ சிரித்தருள்‌ செய்தார்‌ ” (தேவாரம்‌ 4870)
“ உரித்துவிட்டாய்‌ உமையாள்‌ நடுக்கெய்த ஓர்‌ குஞ்சரத்தை "
(கேதேவாரம்‌ 4994)
்‌: உமையவளை அஞ்சதோக்கிக்‌ கலித்து ஆங்கு
a9
இரும்பிடிமேல்‌ கைவைத்து ஓடும்‌ களிறு உரித்த கங்காளா
(ேேவாரம்‌ 6715)

3 அத்திக்கு அருளியது
துருவாச முனிவர்‌, சிவபெருமானை முறைப்படி வழிபாடு செய்‌
யும்‌ பொழுது பெருமான்‌ திருமுடியிவிருந்து நறுமணம்‌ மிக்க பொன்‌
அஊிறத்‌ தாமரை மலர்‌ ஒன்று முனிவர்‌ கையகத்து விழுத்தது; அதப்‌
பன்முறையும்‌ வணங்கிக்‌ கையில்‌ ஏந்திக்கொண்டு பொன்னுலகுக்குச்‌
சென்றார்‌; அங்கு, இந்திரன்‌, பேரார்வத்துடன்‌ தேவர்களும்‌ முனி
வர்களும்‌ பல்லாண்டு இசைக்கவும்‌, அரமகளிர்‌ ஆடிப்பாடி சூழ்ந்து
வரவும்‌, இன்னியம்‌ பல ஒலிக்கவும்‌, சாமரைகள்‌ இரட்டவும்‌, வெண்‌
கொற்றக்குடை நிழற்றவும்‌, ஐராவதத்தின்‌ மேல்‌ அமர்ந்து, உலா
வருவதைக்‌ கண்ணுற்றார்‌. உலாப்போந்த வாசவனை வணங்கி
வானவர்‌ பல கையுறை வழங்கினர்‌) முனிவரும்‌ தன்‌ கையகத்தி
ருந்த பொன்மலரைக்‌ கையுறையாகக்‌ கொடுத்தார்‌. அத்‌ தெய்வ
மலரின்‌ மாட்சியதிய மாட்டாத புரந்தரன்‌, அதைப்‌ பொருட்படுத்‌
தாமல்‌ ஒரு கையால்‌ வாங்கித்‌ தாண்‌ ஊர்ந்து வந்த ஐராவதத்தின்‌
முடியில்‌ வைதிதான்‌ $ அந்த வெள்ளையானை, களிப்பு மிகுதியால்‌,
அம்மலரைக்‌ கீழே தன்ளிக்‌ காலால்‌ தேய்த்து விட்டது. தாண்‌
கையுறையாகக்‌ கொடுத்த சிவபெருமான்‌ திருமுடிமேல்‌ சாத்தப்‌
பெற்ற பொற்ருமரைக்கு நேர்ந்த இழிவையும்‌, ஆகண்டலன்‌ ஆண
வத்தையும்‌, நான்கு கொம்பு யானையின்‌ செருக்கையும்‌ கண்டு மனங்‌
கொதிப்பேறிய முனிவர்‌, இந்திரனை நோக்கி * ஆயிரங்‌ கண்ணோய்‌!
வண்டுளருந்‌ தண்டுளாய்‌ மாயோன்‌ இறுமாப்பும்‌
புண்டரிகப்‌ போதுறையும்‌ புத்தேள்‌ இறுமாப்பும்‌
அண்டர்‌ தொழ வாழ்‌ உண்‌ இறுமாப்பும்‌ ஆலாலம்‌
உண்டவனைப்‌ பூசித்த பேறென்றுணர்‌ ந்திலயால்‌
உன்‌ முடி, மண்ணுலக மன்னன்‌ பாண்டியன்‌ வனால்‌ சி ்‌
வது, இந்த வெள்ளையாணையும்‌ மண்ணுலகத்தில்‌, காட்டாக வட
பிறந்து அலைந்து உழலக்கடவது ” எனச்‌ சாபமிட்டார்‌. ஈரிறு மருப்‌
பின்‌ சீரிய யானையும்‌ கரியாக மண்ணுலகிற்‌ பிறந்து யானேோக்‌ கூட்டங்‌
களுடன்‌ காடுகளிலும்‌ மலைகளிலும்‌ அலைந்து கொண்டிருக்கலா
யிற்று. இவ்வாறு திரிந்துகொண்டிருக்
கும்‌ பொழுது, ஒரு நாள்‌
கடம்பவனத்துள்‌ நுழைந்து அங்கிருந்த தாமரைக்‌ குளத்தில்‌ Boru
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 455

அங்கு சொக்கலிங்க மூர்த்தியாகக்‌ காட்சியளித்த சிவபெருமானை

வணங்கி, தாமரைப்‌ பொய்கையிவிருந்து, தன்‌ துதிக்கையால்‌ நன்‌
த்தி கொண்டு வந்து இறைவன்‌ திருமேனிக்குத்‌ திருமஞ்சனம்‌
செய்து, தாமரை மலர்களைச்‌ சாத்தி வழிபட்டது. வெள்ளையானை
யின்‌ பூசைக்குத்‌ திருவுளம்‌ மலர்ந்த சிவபெருமான்‌, வேண்டிய வரங்‌
களத்‌ தந்து, வானவர்‌ உலகில்‌ முன்புபோலச்‌ சீரும்‌ சிறப்பும்‌
aeபற்று வானவர்‌ தலைவன்‌ ஊர்தியாகத்‌ச்‌ திகழும்‌
திகழும்‌ வண்ணம்‌
ம்‌ i திருவருள்‌i ்‌

4. அந்தகனை மாயா வடுச்‌ செய்தது

அந்தகன்‌ என்னும்‌ அசுரன்‌ ஒருவன்‌ சிவபெருமானை எதிர்த்து
அவரது சூலப்படையினால்‌ அழிவுற்றான்‌ என்னும்‌ பழஞ்செய்தி ்‌
“உ காளமேகந்திதக்‌ காலனோடு அந்தகன்‌ கருடனும்‌
நீளமாய்‌ நின்று எய்த காமனும்‌ பட்டன தினைவுறின்‌
நாளுநா தன்‌ அமர்கின்ற நாகேச்சர நண்ணுவார்‌
கோளு நாளுதந்‌ தியவேனும்‌ நன்காங்‌ கூறிக்கொண்மினே ”
(ேதவாரம்‌ 2769)
“ நஞ்சினை. உண்டு இருள்‌ கண்டர்‌ பண்டு அந்தகளனைச்‌ செற்ற
வெஞ்சின மூவிலைச்‌ சூலத்தர்‌ வீழிமிழலையார்‌...”
(தேவாரம்‌ 2891)

“வ துண்வயல்‌ கண்டியூர்‌ உறை வீரட்டன்‌

eee wee
se eae oe

அமரரானவர்‌ ஏத்த அந்தகன்‌ தன்னைச்‌ சூலத்தில்‌ ஆய்த்ததே?”

(தேவாரம்‌ 3209)
* அத்தகன்‌ * என்ப
எனத்‌ திருமுறைகளில்‌ காணப்படுகின்றது.
* யமன்‌ * என்றும்‌, * சனி ' என்றும்‌ பொருள்‌ கூறுவாரும்‌
தற்சூ
உண்டு.

5. அந்தணன்‌ ஆண்டு கொண்டது

ஆகி
ச்‌ சிவபெருமான்‌ ஞான குரவனாகத்‌
திருவாதவூடிக ளுக்கு
ிடுகின்‌ றது.
தோன்றி ஆட்கொண்டதைக்‌ குநிப்ப
ந்தது
6. அந்தரத்து இழிந்து பாலையுள்‌ அமர்
ல்‌ சிவபெருமான்‌ எழுந்தருளி‌
இச்செய்தி, திருப்பெரு ந்துறையிகொண ்டு * தென்பாலைத்‌ திருப்
யதைக்‌ சூறிப்பிடுவதாகச்‌ சிலர்‌
துணையாகக்‌
ைத்‌
பெருத்துறை ” (5659) என அடிகளார்‌ குறிப்பிடுவத
கழிப்பாலை எம்‌ அண்ணலே ”
கூறுவர்‌. சிலர்‌; * அழகனே
(தேவாரம்‌ 5627)

ைஎம்‌
“ அத்தனை அணியார்‌ கழிப்பால ”
புமே
சித்தனைச்‌ சென்று சேருமா செப்
(தேவாரம்‌ 5692)
456 திருவாசகம்‌
“ ஐயனே அழகே அனலேந்திய
கையனே கறைசேர்தரு கண்டனே
மையுலாம்‌ பொழில்‌ சூழ்‌ கழிப்பாலை எம்‌
ஐயனே விதியே அருள்‌ என்னுமே ”
(தேவாரம்‌ 5631)

என்னும்‌ திருமுறைப்‌ பகுதிகளைத்‌ தொடர்புபடுத்தி, * பாலை ' என்பது

“ஈ கழிப்பாலை * என்னும்‌ திருப்பதியைக்‌ குறிப்பிடுகிறது என்றும்‌,
“அணியார்‌,” * அழகன்‌, * அழகு” என வருவன * அழகமர்‌ பாலை,”
“சுந்தர வேடம்‌ * என்பனவற்றோடு இயைபுடையன எனவுங்‌
கூறுவர்‌. சிலர்‌, அடிகளார்‌ காலத்தில்‌ வழக்கிலிருந்த நான்கு கயி
லாயங்களுள்‌, மேற்குக்‌ கயிலாயத்தை இத்தொடர்‌ குறிப்பிடுகின்ற
தென்றும்‌, அங்கு, வானத்திவிருந்து இழிந்தருளிய சிவலிங்கம்‌
ஒன்று நிலைபெற்றுப்‌ பல சமயத்தாராலும்‌ வணங்கப்பெற்று வந்த
தென்றும்‌, அத்‌ தெய்வநிலை, இப்போது அரபிய நாட்டில்‌ தெய்வச்‌
சிறப்புற்றுத்‌ திகழும்‌ * மெக்கம்‌* எண்ணும்‌ திருப்பதியாக இருக்கக்‌
கூடும்‌ என்றும்‌,

* அத்தரத்து இழிந்து வத்து அழகமர்‌ பாலையுள்‌

சுந்தரத்‌ தன்மையொ௫ு துதைந்து இருத்தருளியும்‌?
என்பன, எல்லா வழியாலும்‌ தங்கள்‌ கொள்கையையே வலியுறுத்து
கிறது என்றும்‌, “தன்மை ” என்பது “தொன்மை ” என இருத்தி
ருக்க வேண்டும்‌ என்றும்‌, ஆழ்ந்த ஆராய்ச்சிக்கு உரிய கருத்துக்‌
களைக்‌ கூறுகின்றனர்‌.

7... அயன்‌ தலை கொண்டு செண்டாடியது

60-ஆவது கதை பார்க்க.

8. அயனை மாயா வடுச்‌ செய்தது

பிரமனது ஐந்து தலைகளில்‌ ஒன்றைச்‌ சிவபெருமான்‌ கிள்ளி
எறிந்ததாகப்‌ பல கதைகள்‌ கூறப்படுகின்றன. * அடிமுடிதேடிய”
கதையுள்‌ ஒன்று கூறப்பெற்றது. சிவபெருமானினும்‌ தான்‌ உயர்ந்த
வனாக எண்ணிப்‌ பிதற் நியமையால்‌, பெருமான்‌ அவ்வாறு பிதற்நிய
ஐந்தாவது தலையைக்‌ கொய்து எறிந்தார்‌ என்றும்‌ ; பிரமன்‌ காமக்‌
குறிப்புடன்‌, தன்னிடமிருந்து தோன்‌ நிய ஒரு பெண்ணின்‌ அழகைப்‌
பார்த்தமையால, சிவபெருமான்‌, அவ்வாறு பார்த்த கண்களையுடைய
ஐந்தாவது தலையைத்‌ துணித்தனர்‌ என்றும்‌; சிவனை, தனக்கு
மகனாகப்பிறக்க வேண்டும்‌ என்று பிரமன்‌ வரம்‌ கேட்ட போது, அப்‌
பெருமான்‌ இட்ட சாபத்தால்‌, ஐந்தாவது தலை வெடித்து உதிர்த்தது
என்றும்‌ ; பழங்கதைகளில்‌ காணப்பெறுகின்றது.

9. அரக்கன்‌ தோள்‌ நெரித்தது

. வானினும்‌ திரினும்‌ செல்வைல்லவர்களும்‌ பல மாயங்களும்‌
கற்றுக்‌ கைதேர்ந்தவர்களுமாகிய அரக்கர்களுக்குத்‌ தலைவனாக)
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 457

இலங்கையைத்‌ தலைமையிடமாக வைத்து மூவுலகங்களையும்‌ ஆட்சி

செய்துவந்த இராவணன்‌ என்னும்‌ அரக்கன்‌, சிவபெருமானை
தோக்கிக்‌ கடுந்தவம்‌ புரிந்து பல வரங்களையும்‌ பெற்றுத்‌ தேவர்களும்‌
மூவர்களும்‌ அடிபணியவும்‌ இருசுடரும்‌ ஐம்பெரும்பூதமும்‌ ஏவல்‌
கேட்கவும்‌ தனக்கு மிக்காரும்‌ ஒத்தாரும்‌ எவ்வுலகத்திலும்‌ இல்லை
என இறுமாப்புக்‌ கொண்டு திரிந்து வந்தான்‌. ஒரு நாள்‌ அவன்‌
வான்‌ வழியாக விமானத்தில்‌ செல்லும்போது, சிவபெருமான்‌
கயிலைக்‌ குன்றம்‌ எதிர்ப்பட்டது; பாகன்‌, விமானத்தை நிறுத்தி,
கயிலைக்குன்றத்சை வணங்கி வலம்‌ செய்து செல்வதே முறை எனக்‌
கூறினான்‌. ஆணவம்‌ தலைக்கேறிய அரக்கன்‌, தான்‌ பெற்ற பேறு
அனைத்தும்‌ சிவபெருமான்‌ அளித்தவையேஎன்பதை அறவேமறந்து,
ஒரு சிறிதும்‌ பணிவு இன்றி, விமானத்தைக்‌ கயிலைக்குன்றுக்கு
மேலே செலுத்துமாறு கட்டளையிட்டான்‌ :; விமானம்‌ மேற்செல்லும்‌
ஆற்றலின்றி நின்றுவிடவே, கடுஞ்சினங்‌ கொண்டு, குறுக்கே நின்ற
கைலைமலையையே எடுத்து எறிந்து விடுவதாக விமானத்தினின்றும்‌
இறங்கித்‌ தன்‌ வீரத்தோள்களால்‌ மலையைப்‌ பெயர்க்கத்‌ தொடங்‌
கினான்‌. மலையும்‌ சிறிது அசைவுற்றது ; கைலையில்‌ இறைவனோடு
வீற்றிருந்த உமையம்மையும்‌ துணுக்குற்றனர்‌. சிவபெருமான்‌ தன்‌
திருவடியின்‌ சிறு விரலைச்‌ சிறிது அழுத்தினார்‌. ஒரு மலையைத்‌ தூக்கி
எழும்‌ மற்றொரு மலைபோல்‌ கைலையைத்‌ தோள்கொடுத்துத்‌ தூக்கிய
அரசக்கனது முடியும்‌ தோளும்‌ நநெடுநெடு என தெெரிபட்டு அரக்கனும்‌
யானைக்‌ காவில்‌ அகப்பட்ட அத்திப்பழம்போல்‌ நசுக்குண்டு கதறி
னான்‌. பல காலம்‌, மலையடியிற்‌ கிடந்த வண்ணமாகவே சிவபெரு
மானைப்‌ பணிந்து பல இனிய பாடல்களைப்‌ பாடி விடுதலையடைந்து
சிவபெருமான்‌ திருவருளையும்‌ மேலும்‌ பல வரங்களையும்‌ பெற்று
இலங்கைக்குத்‌ திரும்பினான்‌.

10. அலியொடு பிரமற்கு அளவறியாமை

1-ஆவது' கதை பார்க்க. அனற்‌ பிழம்பாக தின்ற சிவபெரு
மான்‌ அடியையும்‌ முடியையும்‌ அரியும்‌ பிரமனும்‌ அளத்து காணவிய
லாது நின்றதைக்‌ குறிப்பிடுவது.

11. அருக்கன்‌ எயிறு பறித்தது

60-ஆவது கதை பார்க்க.

12. அலரவனும்‌ மாலவனும்‌ அறியாத அழல்‌ உருவம்‌

1-ஆவது கதை பார்க்க. அலரவன்‌ ௨ தாமரை மலரிலுள்ள
பிரமன்‌. மால்‌ - திருமால்‌.

13. அலைகடல்‌ மீமிசை நடந்தது

14-ஆவது 99-ஆவது கதைகள்‌ பார்க்க.
458 திருவாசகம்‌
14. அலைகடல்வாய்‌ மீன்‌ விசிறியது
முன்பு ஒரு காலத்தில்‌, சிவபெருமான்‌, வேதங்களின்‌ உண்மை
களை, உமையம்மைக்குச்‌ சொல்லிக்‌ கொண்டிருந்தார்‌. அம்மை,
அவ்‌ உண்மைகளை உளம்பற்றிக்‌ கேளாது பராமுகமாக இருந்தார்‌.
சிவபெருமான்‌ வெகுண்டு “தீ உண்மைப்‌ பொருளை உணர்ந்து
கொள்வதில்‌ நாட்டமில்லாது இருந்தமையால்‌, மண்ணுலகத்தில்‌
வலைச்சேரியில்‌ வலைஞர்‌ மகளாகத்‌ தோன்றக்‌ கடவாய்‌ ” எனச்‌
சபித்தனர்‌. அம்மை, நடு நடுங்கி * இறைவனே ஒரு கணமேனும்‌
பிரியாது உடன்‌ உறையும்‌ யான்‌ எவ்வாறு பிரிந்திருப்பேன்‌* என
அழுதார்‌; இறைவன்‌ உளமிரங்கி, **என்‌ செய்வது? இனி சாபத்தை
மாற்ற முடியாது: ஆனால்‌, நீ, வலைஞர்குலப்‌ பெண்ணாக வளரும்‌
நாட்களில்‌, நாமே நின்பால்‌ எழுந்தருளித்‌ திருமணம்‌ செய்து
சாபத்தை நீக்குவோம்‌ * என ஆறுதல்‌ கூறி அனுப்பி விட்டார்‌.
அன்னைக்கு தேர்ந்த அலக்கணைக்‌ கேள்வியுற்ற பிள்ளைகள்‌ இருவ
ரும்‌, இவ்வளவும்‌ இந்த வேதங்களாலன்ர௫ோ நிகழ்ந்தது என
வெகுண்டு, சிவபெருமானிடம்‌ சென்று அருகிருந்த வேதங்களைப்‌
பறித்துக்‌ கடலில்‌ வீசி எறிந்து விட்டார்கள்‌. இச்செயல்‌ கண்டு
கடுஞ்சினம்‌ கொண்ட கறைமிடற்று அண்ணல்‌, குறும்பு செய்த தன்‌
மக்களைச்‌ சபிக்க முடியாமல்‌, இவர்களை உள்ளே விட்ட வாயிற்காவல
னான நத்திதேவரைச்‌ சினந்து “நீ சுருமினாகப்‌ பிறந்து கடலில்‌
எறியப்பட்ட வேதங்களைச்‌ சுமந்து திரிவாயாக ” எனச்‌ சபித்தனர்‌.

சாபம்‌ பெற்ற அம்மையார்‌, பாண்டிய நாட்டில்‌, ஒரு பரதவர்‌

சேரியில்‌, அக்குல மன்னனின்‌ மகளாகவும்‌, தத்திேே தவர்‌ அச்செரியை
அடுத்த கடலில்‌, உச்சியில்‌ வேதமும்‌ உள்ளத்தில்‌ சிவபெருமான்‌
திருவடியும்‌ வீற்றிருக்கும்‌ சுறாமீனாகவும்‌ வாழ்ந்து வந்தார்கள்‌. கட
வில்‌ மீன்‌ பிடிக்கும்‌ பரதவர்களுக்கு, புதிதாக வந்த ௬௫ பல இடுக்‌
கண்களைச்‌ செய்து, கடற்‌ பரப்பில்‌ படகோ நாவாயோ ஓடா தபடி
அச்சம்‌ விளைவித்து வந்தது. வலைவளம்‌ குன்றி, பரதவர்குடி வாட்‌
டம்‌ உறுவதாயிற்று. பரதவம்‌ மன்னனும்‌, அச்சுறுத்தும்‌ அச்சுறு
வினைப்‌ பிடிக்கப்‌ பலவாறு முயன்றும்‌ பயன்படாது போயிற்று.
வாட்டமுற்ற வலைஞர்‌ பெருமகன்‌ ஒன்றும்‌ தோன்றுமல்‌,
இக்‌ கடலைக்‌
கலக்கித்‌ திரியும்‌ குன்றம்‌ போன்ற சுறவினைப்‌ பிடிப்பவனுக்கே தன்‌
டீகளை மணஞ்‌ செய்து கொடுப்பதென உறுதி கொண்டிருத்தான்‌.
அப்பொழுது, சிவபெருமானே வலிய வலைமகன்‌ உருக்கொண்டு
பரதவர்‌ சேரியை அணுகி, அவர்கள்‌ வேண்டிய வண்ணம்‌,
நீர்‌ மேல்‌
நடந்து சென்று வலை வீசி, எவர்க்கும்‌ பிடிபடாத
௬ுருமீ ளைப்‌ பிடித்து
வலைவாழ்நர்‌ இடுக்கணைப்‌ போக்கினார்‌. பரதவர்‌ மன்னனும்‌ தான்‌
உறுதிகொண்டபடியே, தன்‌ மகளை சுறவினை ஒரே வீச்சில்‌ பிடித்த
இளைஞனுக்கு மணம்‌ செய்து கொடுத்தான்‌.
உடனே அம்மையப்ப
னாகச்‌ சிவபெருமான்‌ வலைஞர்‌ கோவிற்குக்‌
காட்சி கொடுத்து, உமை
யும்‌ நந்தியும்‌ பெற்ற சாபத்தை விலக்கியருளி முன்‌ நிலையிலே
இருக்கத்‌ திருவருள்‌ செய்தார்‌.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 459
15 அலை நீர்‌ விடம்‌ உண்டது

மூன்‌ ஒரு காலத்தில்‌, தேவர்கள்‌ வலிமை குன்‌ நியும்‌ அசுரர்கள்‌

வலிமை மிக்கும்‌ இருந்தார்கள்‌. வலிமை மிக்க அசுரர்கள்‌ தேவர்‌
களைப்‌ பல வழியிலும்‌ துன்புறுத்தி அவர்களுடைய உடைமைகளை
எல்லாம்‌ சிறுகச்‌ சிறுகக்‌ கவர்ந்துகொண்டார்கள்‌. இந்த நிலை
தொடருமானால்‌ தேவர்கள்‌ அறவே ஒழிந்துவிடுவார்கள்‌ என்ற
அச்சம்‌ பிறந்தது. தேவர்‌ எல்லாம்‌ ஒன்று சேர்ந்து நான்முகனைச்‌
சரண்‌ அடைந்து தாங்கள்‌ வாழ்வதற்கான வழியை வகுத்தருள
வேண்டினார்கள்‌. பிரமதேவன்‌, எல்லாத்‌ தேவர்களையும்‌ அழைத்துக்‌
கொண்டு திருப்பாற்கடலின்‌ வடகரை வழியாகச்‌ சென்று அரவணை
யில்‌ கண்துயிலும்‌ பெருமானாகிய திருமாலிடம்‌ தேவர்கள்‌ குறையைத்‌
தெளிவாகக்‌ கூறி யாவரையும்‌ காத்தருள வேண்டினான்‌. கமலக்‌
கண்ணன்‌ கருணை பொழியும்‌ திருமுகம்‌ மலர்ந்து கடைக்கணித்து
“ தேவர்களே உங்கள்‌ அனைவரையும்‌ காப்பாற்றி வலிமையுடைய
வராக்கி அசுரர்களைப்‌ புறங்கொடுத்து ஓடச்செய்வன்‌. திருப்பாற்‌
கடலிலுள்ள அமிர்தத்தைக்‌ கடைந்து எடுத்து உண்பீர்களானால்‌
மரணமின்‌ மையையும்‌, பல செல்வங்களையும்‌ வவிமையையும்‌ பெறு
வீர்கள்‌. பாற்கடலிலிருந்து அமுதம்‌ பெறுவதற்கு, மத்தாக
மந்திர மலையை நாட்டி தாணாக வாசுகியைப்‌ பூட்டித்‌ தக்க வலிமை
யுடன்‌ இருபுறமும்‌ நின்று கடையவேண்டும்‌. ஆனால்‌, இப்போது,
தேவவர்களாகிய நீவிர்‌ அனைவரும்‌ வவிமையின்்‌
றி வாடுகின்‌ நீர்கள்‌ ;
தீங்கள்‌ அணைவரும்‌ கூடினால்‌ ஒரு புறம்‌ தான்‌ நிற்க முடியும்‌,
மற்றொரு புறத்திற்கு அசுரர்களை ஆசைகாட்டிச்‌ சேர்த்துக்கொள்வீர்‌
களானால்‌, அவர்கள்‌ உழைப்பைப்‌ பெற்றுக்கொண்டு கிடைக்கும்‌
பொருள்களில்‌ பங்கில்லாமல்‌ ஏமாற்றிவிடலாம்‌, எல்லா வழியிலும்‌
நான்‌ முன்‌ நின்று உங்களைக்‌ காத்து அமிழ்தம்‌ ஈவேன்‌ ” என உறுதி
கூறினார்‌. தேவர்‌ வாசுகியின்‌ வாற்புறமும்‌, அசுரர்‌ தலைப்புறமுமாக
நின்று கடைந்தார்கள்‌. வாசுகி வலி பொறுக்காமல்‌ நஞ்சைக்‌
கக்கியது; கடலினின்றும்‌ கொடிய நஞ்சு வெளிவத்தது; இரண்டும்‌
கூடி ஆலாலமாகி அண்டங்களை எல்லாம்‌ அழிப்பது போல்‌ பரந்தது.
திருமாலும்‌, பிரமனும்‌, தேவர்களும்‌, அசுரர்களும்‌ அஞ்சி, ஓடோடியும்‌
சிவபெருமானைச்‌ சரண்‌ அடைத்தார்கள்‌. சிவபெருமான்‌ கொடிய
ஆலகாலவிடத்தைத்‌ தினையள வாகச்‌ சுருக்கி அமுது செய்தருளி
வானவரையும்‌ தானவரையும்‌ அழியாமற்‌ காத்தார்‌. இறைவன்‌
நஞ்சு உண்டு வானவரை அமுதுண்ணச்‌ : செய்த பேரருளை, அதி
நஞ்சு, இறைவன்‌ திருமிடத்றில்‌ நீலமணியபோல்‌ நின்று உலகுக்குக்‌
காட்டுகின்றது.

* நாகதந்தான்‌ கயிறாக நளிர்வரை அதற்கு மத்தாகப்‌

பாகந்‌ தேவரோடு அசுரர்‌ படுகடல்‌ அளறு எழக்கடைய
Cassese எழ ஆங்கே வெருவொடும்‌ இரிந்து எங்கும்‌ ஓட
ஆகம்‌ தன்னில்‌ வைத்து அமிர்தம்‌ ஆக்குவித்தான்‌
மறைக்காடே ” (தேவாரம்‌ 2459)
460 திருவாசகம்‌
16. ஆகமம்‌ வாங்கியது
34-ஆவது கையிற்‌ கண்டபடி உமையம்மையார்‌ சிவபெருமா
மணந்து, தான்‌ ஆகமங்களைக்‌ கருத்தான்றிக்‌ கேளாமையால்‌ வந்த
விளைவு என்பதை உணர்ந்து, இறைவனை வேண்டி ஆகமங்களின்‌
உண்மையை இறைவன்‌ உரைப்ப அவர்‌ கேட்டுத்‌ தெளித்தமையை
யும்‌, கடலில்‌ எறியப்பெற்ற ஆகமங்களை நந்திதேவர்‌ சுறாவடிவில்‌
சுமந்து கொண்டிருப்ப, அத்தேதவர்‌ சிவபெருமான்‌ வீசிய வலையில்‌
பிடிபட்ட போது ஆகமங்களும்‌ அவருடன்‌ வலையிற்பட்டு மீண்டும்‌
திலவுலகுக்கு வரச்‌ செய்ததையும்‌ குறிப்பிடுகின்‌
ஐது.

17. ஆட்டின்‌ தலையை விதிக்குக்‌ கூட்டியது

60-ஆவது கதையைப்‌ பார்க்க. விதி என்பது பிரமனுடைய
பெயர்களுள்‌ ஒன்று. துணைப்‌ பிரமர்களில்‌ ஒருவனாகிய : தக்கன்‌*
சிறு விதி எனப்‌ பெறுவான்‌. இங்கு விதி என்பது துணைப்பிரமர்களுள்‌
ஒருவனாகிய தக்கனுக்கே வழங்கப்பெற்றுள்ளது.

18. ஆலாலம்‌ உண்டது

35 -ஆவது கதையைப்‌ பார்க்க.

19. ஆலின்‌ கீழ்‌ அறம்‌ உரைத்தது

௪தநகர்‌, சநந்தனர்‌, சதாதனர்‌, சநற்குமாரர்‌ என்னும்‌ நான்கு
முனிவர்களுக்கும்‌ சிவபெருமான்‌ ஞானாசிரியனாகக்‌ கல்லாலின்‌ கீழ்‌
வீற்றிருந்து, சரியை, கிரியை, யோகம்‌ என்னும்‌ முதல்‌ மூன்று பகுதி
களை விளக்கிக்‌ கூறி, நான்காவதாகிய ஞானத்தை; இருந்தபடி
இருந்து, மோன முத்திரையினால்‌ அருளிச்செய்தார்‌ என்பது பெரு
வழக்கிலுள்ள வரலாறு. சிவபெருமான்‌, இந்தத்‌ திருக்கோலத்தில்‌
தக்ஷ்ணாமூர்த்தி அல்லது தென்முகக்கடவுள்‌ எனப்‌ போற்றப்‌
பெறுவர்‌.
கல்லாலின்‌ புடையமர்‌ ந்து நான்மறை ஆறு அங்கமுதல்‌
கற்ற கேள்வி
வல்லார்கள்‌ நால்வருக்கும்‌ வாக்கிறந்த பூரணமாய்‌ மறைக்கு
அப்பாலாய்‌
எல்லாமாய்‌ அல்லதுமாய்‌ இருந்ததனை
இருந்தபடி இருந்து
காட்டிச்‌
சொல்லாமல்‌ சொன்னவரை நினையாமல்‌ கினைந்த
ு பவத்‌
தொடக்கை வெல்வாம்‌ - திருவிளையாடல்‌.
சிவபெருமான்‌ திருவுருவத்தையே ஐம்புலன்களாலும
்‌ துய்த்து மனம்‌
இறந்த மாண்பினரரய்‌ எவ்வுயிர்க்கும்‌ தண்மையே
பூண்டு ஒழுகும்‌
அறவோர்க்கு அறம்‌, பொருள்‌, இன்பம்‌, வீரு என்னும்‌
நான்கின்‌
உண்‌ மைகளையும்‌, முக்கண்ணான்‌, திருவாய்‌ மலர்‌ ந்தருளினான்‌
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 461
என்றும்‌, ஐந்தவிந்தடங்கிய ஆன்றோர்‌ காட்சியிற்கண்ட உண்மை
கள்‌ பொதிந்த முதல்‌ நூல்களின்‌ வழி நின்று இறைவன்‌ தாளினை
அடைய முயன்றார்க்கு, அவன்‌ திருவருள்‌ காட்டிய நெறியே, ஆலின்‌
நீழலில்‌ அருமறையாகச்‌ சொல்லப்பெற்றதென்றும்‌, அறதெெறிகளைக்‌
கிளரும்‌ நான்கு வேதங்களை ஆலின்‌ கீழ்‌ அமர்ந்து நிமலன்‌
அருளினான்‌ என்றும்‌, சேநேர்மையான நான்கு மறைகளின்‌ பொருளை
உரைத்ததோடு திருவருட்‌ பிரகாசமாகிய பேரொனியைச்‌ சேரும்‌
சிறந்த வழிகளையும்‌ அருளினான்‌ என்றும்‌, ஆளுடைய பிள்ளையார்‌
கூறுகின்றார்‌. (575, 51, 12711) திருவாதவூரடிகள்‌, ஆலின்‌ கீழ்‌
உரைத்த அறம்‌ மூதல்‌ நான்கால்‌ அருந்தவர்‌ உலகியற்கையைத்‌
தெரிந்தனர்‌ எனக்‌ கூறுகின்றனர்‌. ஆலடி அமர்த்த தென்முகக்‌
கடவுளை முன்னிலைப்‌ படுத்தித்‌ காயுமானவர்‌ பாடியுள்ள
*“சின்மயான ந்தகுரு' என்னும்‌ பகுதி படித்துப்‌ பயன்‌ கொளற்பாலது.

26. இத்திதன்னில்‌ இருமூவர்க்கு அருளியது

முன்பு ஒரு காலத்தில்‌, திருக்கயிலாயமலையில்‌, உமையவள்‌
உடனிருப்ப, சிவபெருமான்‌ போக குருமூர்த்தியாய்‌ எழுந்தருளி,
சிவகணத்‌ தலைவர்களுக்கும்‌ முனிவர்களுக்கும்‌, அரிய மறைப்‌
பொருளை இனிமையாகச்‌ சொல்லிக்‌ கொண்டிருக்கும்‌ போது, முருகக்‌
கடவுளுக்குப்‌ பால்‌ கொடுத்த கார்த்திகைப்‌ பெண்களான இயக்க
மாதர்‌ அறுவரும்‌, எம்பெருமான்‌ திருவடிக்‌ கமலங்களை வணங்கித்‌
தங்களுக்கு அட்டமா சித்தியை உபதேதசித்தருள வேண்டினார்கள்‌.
இறைவன்‌ கருணை கொண்டு உபதேசம்‌ செய்து, உடனிருக்கும்‌
உமையைச்‌ சுட்டிக்‌ காட்டி, **அட்டமாசித்திகள்‌ சேடிகளாகப்‌ பணி
கேட்கும்‌, இந்த அம்மையை இடைவிடாது சிந்திப்பீர்களாயின்‌ இச்‌
சித்திகள்‌ அனைத்தும்‌ நிலைக்கப்பெறுவீர்கள்‌'' என்றும்‌ உறுதிகூ தினார்‌.
வினைவயத்தால்‌ இயக்கமாதர்‌ உமைவழிபாட்டை மறத்து சித்தி
களும்‌ கைவரப்‌ பெறாமற்‌ போயினர்‌. அவர்கள்‌ மறந்த குற்றத்திற்‌
காக, சிவபெருமான்‌ சாபத்துக்கு ஆளாகி, பாண்டி நாட்டில்‌ பட்ட
மங்கை என்னும்‌ பதியில்‌ ஒரு ஆலமரத்தின்‌ (இத்தி என்றும்‌ பேசப்‌
படுகிறது) கீழ்‌, கற்பாறைகளாகக்‌ கிடக்க ேவேண்டியா தாயிற்று. பல
ஆயிரம்‌ ஆண்டுகள்‌ கழித்து, மதுரையில்‌ எழுந்தருளியுள்ள திருக்‌
மூன்‌
கோலத்தில்‌ சிவபெருமான்‌, பாறையாகக்‌ கிடந்த இயக்கமாதர்‌
தோன்றி சாபத்தை விடுதலை செய்து மீண்டும்‌ அட்டமாசித்திகளை
அவர்களுக்கு உபதேசித்தார்‌. இயக்கமர தரும்‌ உபதேசப்படி
உமையம்மையை வழிபட்டு வான்வழியாகக்‌ கயிலையை
பயின்று
அடைத்தார்கள்‌.

21. இக்திரஞாலம்‌ காட்டிய இயல்பு:

த்‌ தோன்றி
வாதவூரடிகளுக்குச்‌ சிவபெருமான்‌ ஞானாசிரியனாக
கு.நிப்பதா கும்‌.
இவ்வுலக வாழ்வு நிலையாதது என உணர்த்தியதைக்‌
Qasr qr இடர்ப்‌ பிறவித்துயர்‌ என 6985ஆம்‌
இக்‌ கருத்ை தயே
இத்திரசாலம்‌, கனா, கழுதிரம்‌
செய்யுளிலும்‌ குதிப்பிடுகின்றார்‌.
462 திருவாசகம்‌
கோனல்நீர்‌) என்பன உலக நிலையாமைக்கு எடுத்துக்காட்டுகளாக
நூலோர்‌ கொண்டனவாகும்‌. இந்திரசாலம்‌ தோன்றும்‌ பொழுதே
இல்லையாய்‌ வேருதற்கும்‌, கனா, முற்றும்‌ நிகழ்ச்சிமின்றி இடையில்‌
மாறுதலுக்கும்‌, கானனீர்‌, ஒரு காரணங்காட்டி அழிவெய்தலுக்கும்‌
உவமையாவன. 4 இந்திரஞாலம்‌ காட்டிய இயல்பு " என்பதற்கு
இறைவன்‌ நரிகளைப்‌ பரிகளாகச்‌, செய்த மாயத்தைக்‌ குறிப்பிடுவ
தாகவும்‌ சிலர்‌ கூறினர்‌.

22. இக்திரனேத்‌ தோள்‌ கெரித்தது

00-ஆவது கதை பார்க்க.

25. இயக்கிமாரை எண்குணம்‌ செய்தது

அமரர்‌, சித்தர்‌, அசுரர்‌, தைத்தியர்‌, கருடர்‌, கின்னரர்‌, நிருதர்‌,
சிம்புருடர்‌, கந்தருவர்‌, இயக்கர்‌, விஞ்சையர்‌, பூதர்‌, பிசாசர்‌, அந்த
சர்‌, முனிவர்‌, உரகர்‌, ஆகாயவாசியர்‌, போகபூமியர்‌ என்னும்‌, பதி
னெண்்‌ கணத்துள்‌ இயக்கர்‌ என்பர்‌ ஒரு பகுதியினர்‌. அப்பகுதியைச்‌
சேர்ந்த பெண்பாலர்‌ அறுபத்து நால்வர்‌ சிவபெருமானை தோக்கித்‌
தவம்‌ செய்து, தன்‌ வயத்தர்‌ ஆதல்‌, தூய உடம்பினர்‌ ஆதல்‌,
இயற்கைஉணர்வினர்‌ ஆதல்‌, முற்றும்‌ உணர்தல்‌, இயல்பாகவே
பாசங்களினின்றும்‌ நீங்கல்‌, பேரருள்‌ உடைமை, வரம்புஇல்‌ இன்பம்‌
உடைமை என்றும்‌ எட்டு வகையான பேறுகளையும்‌ பெற்ற ஒரு
பழஞ்‌ செய்தியைக்‌ குறிப்பிடுகின்றது. இந்த வரலாறு ஆந்திரம்‌,
கன்னடம்‌, தென்மராடம்‌ முதலிய நாடுகளில்‌ சில சிற்றூர்களில்‌
வழங்கி வருகிறதென்றும்‌, சில கோயில்களிள்‌ கற்சிலைகளும்‌ காணப்‌
பெறுகின்‌ றென்றும்‌ கூறுவர்‌.

24. இராவணன்‌ பரிசு அழிந்தது

9-வது கதை பார்க்க.

25. இலங்கையில்‌ பந்தணை விரலாட்கு அருளியது

திருவுத்தரகோசமங்கையில்‌, முன்பு ஒரு காலத்தில்‌, இலந்தை
யம்பொதுவில்‌ சிவபெருமான்‌ அருட்டிருமுன்‌, ஆயிரம்‌ முனிவர்‌,
தின்று ஆகமப்‌ பொருளைக்‌ கேட்டுக்‌ கொண்டிருந்தனர்‌. அப்போது
இலங்கைவேந்தன்‌ இராவணனது கற்பிற்சிறந்த மனைவியின்‌
பூசனைக்கு அருள்‌ செய்யவேண்டி, இம்‌ முனிவர்களையும்‌ விடுத்து
இலங்கை மன்னன்‌ மனைவிக்கு அவள்‌ வேண்டியபடி குழந்தை உரு
வத்தில்‌ காட்சியளித்து அருள்‌ செய்தார்‌. சிவ வழிபாட்டில்‌ சிறந்த
வனாகிய இராவணனும்‌, குழந்தை உருவிற்‌ கிடத்த சிவபெருமானை த்‌
தூக்கி எடுத்து உச்சிமோந்து பேரானந்தம்‌ கொண்டான்‌. வண்‌
டோதரி, தன்‌ கணவனுக்குச்‌ சிவபெருமானைத்‌ தொட்டு எடுத்து
மார்பில்‌ அணை த்துக்கொள்ளும்‌ கற்பேறுகிடைக்க வேண்டுமென்றே.
குழந்தை உருவில்‌ காட்சியளிக்க வேண்டினன்‌ போலும்‌.
 ஜிருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 463
26. எச்சன்‌ தலையை அரிந்தது
60-ஆவது கதையைப்‌ பார்க்க.

27. எரி மூன்று தேவர்க்கு அருளியது

மண்ணகத்தில்‌ அந்தணர்‌ ஓம்பும்‌ வேள்வித்தீயின்‌ வகையாகிய
ஆகவனியம்‌, காருகபத்தியம்‌, தக்ஷிணாக்கினி, என்னும்‌ மூன்று எரி
(தீ)யையும்‌ தேவர்‌, பிதிரர்‌, முதவியோர்‌ அடையுமாறு வகுத்த இறை
வனது பேரருள்‌ குதிப்பிடப்பட்டது.

28. எரியைக்‌ கரம்‌ தூய்மை செய்தது

60-ஆவது கதை பார்க்க.

29. எஏகம்பத்தில்‌ இயல்பாய்‌ இருந்தது

மூன்பு ஒரு காலத்தில்‌ சிவபெருமானும்‌ உமையம்மையும்‌ தலை
வன்‌ தலைவி முறையில்‌ மகிழ்பொங்க விளையாடிக்‌ கொண்டிருக்கும்‌
போது, அம்மை, இறைவன்‌ கண்களைப்‌ புதைத்தார்‌. இரு கண்களும்‌
இரு சுடர்களானபடியால்‌ (கதிர்‌, மதி) கண்கள்‌ அம்மை திருக்கரத்‌
தால்‌ புதைபட்டவுடன்‌ உலகம்‌ எங்கும்‌ இருள்‌ பரவியது. உயிர்கள்‌
எல்லாம்‌ நடுக்குற்றன. யாவும்‌ மயங்கின. இறைவி கரம்‌ நீத்த
வுடன்‌ மீண்டும்‌ ஒளி பரவியது. உலகத்தில்‌ ஒளியை we MHS!
இருளைப்‌ பரவச்‌ செய்தல்‌ தீய செயலானபடியால்‌, அத்தீமையினின்‌
றும்‌ தீர்வு பெறுதற்கு, அம்மை, காஞ்சிதகரை அடைத்து முறைப்‌
படி முப்பத்திரண்டு அறங்களையும்‌ செய்து சிவ பூசையை நியமம்‌ தவ
ரது செய்து கொண்டுவர வேண்டும்‌ எனப்‌ பணித்தார்‌. அம்மை
யாரும்‌ காஞ்சியை அடைத்து எண்தான்கு அறங்களையும்‌ எழில்‌
பெறச்‌ செய்து,
“ ஆனுடைப்‌ பாற்குடம்‌ கோடி அருஞ்சுவை தெய்க்குடம்‌ கோடி
தேனுடைப்‌ பொற்குடம்‌ கோடி செழுங்கரும்பு அட்டதண் சாறு
தானிறை பொற்குடம்‌ கோடி தயிருடைப்‌ பொற்குடம்‌ கோடி
வானமிழ்தக்‌ குடம்‌ கோடி”

ஒரு சார்‌ சேடியர்‌ கொணரவும்‌, பல்வகைப்பட்டும்‌ ஒருசாரர்‌

கைஏந்தி நிற்கவும்‌ பல்வகைத் ‌ தீபமும்‌ ஒரு சாரர்‌ ஏந்தி நிற்கவும்‌.

“வழுவறு தோற்றமாதி வழுக்கிய பாவத்திமை

்‌”
கழுவநின்‌ பூசை இந்தாட்‌ கடைப்பிடித்து அருளால்‌ செய்கேன
்‌,
என்று சங்கற்பம்‌ செய்து கொண்டு சிவபூசை செய்து வருதாளில
பெருகிக்‌ கடல்‌ புரண்டாற்போல்‌ பரந்து வந்தது”
கம்பையாறு
செய்துவரும்‌ சிவலிங்கத்‌ திருவுருவுக்கு என்ன
தான்‌ பூசை
மேல்‌ தன்‌ வல
தேேருமோ என்ற அச்சத்தால்‌ கடுதடுங்கி வேதியின்‌
ளை ஊன்றி இரு திருக்கர ங்களாலும ்‌ சிவலிங்கத்தைத்‌
முழத்தா
ஒளி gia ss
தழுவிக்‌ கொண்டார்‌. உடனே * சுந்தரம்‌ திகழ்குடர்‌
‌.” பின்னார்‌
னின்று, முத்து தோன்‌ நினர்‌ மூவருக்கு அதிவருமுதல்வர்
464 திருவாசகம்‌

இறைவனும்‌ இறைவியும்‌ திருமணக்கோலத்துடன்‌ அடியவர்க்குக்‌

காட்சியளித்தனர்‌. இதன்கண்‌ இயல்பான பல நிகழ்ச்சிகள்‌
பொதிந்துள்ளமை காண்க.

30. ஏனக்குருளைக்கு அருளியது

முன்னொரு காலத்தில்‌ வேளாளர்‌ -குவத்திற்‌ பிறந்த சேனைத்‌
தலைவன்‌ ஒருவனுக்குப்‌ பன்னிரண்டு பிள்ளைகள்‌ பிறந்து சிறப்புற
வளர்ந்து வரும்போது, சேனைத்தலைவனும்‌ அவன்‌ மனைவியும்‌
இறப்ப, பன்னிரு பிள்ளைகளும்‌ போற்றுவாரின்‌ றி, நாட்டைவிட்டு
வேற்று நாட்டுக்குச்‌ சென்று காடுகளைத்‌ திருத்தி வயிறு வளர்த்து
வத்தார்கள்‌. ஒரு காள்‌, அத்தக்‌ காட்டில்‌ தவம்‌ செய்துவக்க ஒரு
முனிவனைப்‌ பார்த்துச்‌ சிரித்து ஏளனம்‌ செய்தார்கள்‌. முனிவன்‌
சீற்றம்‌ கொண்டு நீவிர்‌ பன்னிருவரும்‌ பன்‌ நிக்குட்டிகளாகப்பிறந்து,
தாயை இழந்து இன்னலுறுவீர்களாக ” என சுடுமொழி கூறஜிளுண்‌.
தங்கள்‌ குற்றத்தை உணர்ந்து முனிவனைப்‌ பணிந்து, சுடுமொழியை
விடுவிக்க மன்றாடிக்‌ கேட்டனர்‌. முனிவனும்‌ இரங்கி *சோமகந்தரக்‌
கடவுள்‌, உங்களுக்கு நற்கதி அளிப்பார்‌” எனப்‌ பகர்ந்தான்‌.' அவ்‌
வாறே பன்னிருவரும்‌ பன்றிக்‌ குட்டிகளாகப்‌ பிறந்தனர்‌ ; தாய்ப்‌
பன்‌ றியை, அங்கு வேட்டையாடிவந்த அரசன்‌ எய்து கொல்லவே,
அக்குட்டிகள்‌ பால்‌ இல்லாமல்‌ துயருற்று அழுங்குவனவாயின. இத்‌
துயர்‌ கண்டு உலகுக்கு எல்லாம்‌ அம்மையப்பராகிய சோமசுந்தரக்‌
கடவுள்‌, கேழல்‌ உருவத்துடன்‌ வந்து அப்‌ பன்றிக்குட்டிகளுக்குப்‌
பால்‌ கொடுத்து வளர்த்தார்‌. அவையும்‌ யாணைக்‌ கன்றுபோல்‌ ஒங்கி
மேட்டைப்‌ பள்ளமாகவும்‌ பள்ளத்தை மேடாகவும்‌ கோட்டால்‌ உழுது
திரித்தன.
பின்னர்‌, திருவருளால்‌ பன்‌ றியாக்கையை விட்டு ஒரு வேளஈண்‌
தலைவனுக்குப்‌ பிள்ளைகளாப்‌ பிறந்து ஒத்த உருவம்‌, நிறம்‌, அறிவு,
குணம்‌ முதலிய வாய்க்கப்பெற்று உலகத்தோர்‌ மதிக்கும்‌ வண்ணம்‌
வளர்ந்தனர்‌. இவர்களது அறிவின்‌ மேம்பாட்டைக்‌ கேள்வியுற்ற
பாண்டியன்‌, பன்னிருவரையும்‌ அழைத்து, அவர்கள்‌: ஒரே தன்மை
யாய்‌ விளங்குவதைக்கண்டு மந்திரிகளாக அமர்த்தினான்‌. அவர்களும்‌,
படிப்படியாக அரசாங்கப்‌ பணியில்‌ உயர்ந்து தலமெலாம்‌ அதிசயிப்‌
பச்சாற்றரும்‌ பகை கடந்து சிலைபொலி தடக்கை வேந்தைத்‌ திசை
விசயஞ்‌ செய்வித்து வரிசை புனை வன்னியராகிச்‌ சிலகாலம்‌ மண்‌
மேல்‌ வாழ்ந்து கொன்றைச்‌ சடிலமுடியான்‌ திரூவருளால்‌ சிவ
லோகம்‌ புக்கனர்‌. அவர்கள்‌ வாழ்ந்த மலை பன்‌ நிமலை என வழங்கப்‌
பெறுகிறது.

81. ஏனத்‌ தொல்‌எயிறு அணிந்தது

தேவர்களுக்குப்‌ பேரிடர்‌ இழைத்துவந்த இரணியாக்ஷன்‌ என்‌
னும்‌ அசுரன்‌ நிலமடத்தையைக்‌ கவர்ந்து கீழுலகத்திற்குக்‌
கொண்டுபோய்‌ மறைத்துவைத்து விட்டான்‌. தேவர்கள்‌ எல்லாம்‌
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 465
தடுங்கினார்கள்‌. திருமால்‌ பன்றி உருவம்‌ கொண்டு மலைபோல்‌
வளர்ந்து நொடிப்‌ பொழுதில்‌ பாதலத்திற்‌ புகுத்து இரணியாக்ஷனைக்‌
கொம்பினால்‌ குத்திக்‌ கொன்று, நிலமகளை மீண்டும்‌ தன்‌ நிலையில்‌
திலைக்கச்‌ செய்தார்‌. இந்த அருஞ்செயலால்‌, திருமால்‌, தானே
பரம்பொருள்‌ என்று எண்ணி அகந்தை கொண்டு திலத்தைத்‌ தன்‌
கொம்புகளால்‌ தோண்டிக்‌ கடலை உடைத்தார்‌. சிவபெருமான்‌,
திருமாலின்‌ அகந்தை அகல, அவர்‌ கொம்பு ஒன்றைப்‌ பறித்தார்‌;
திருமாலும்‌ நல்‌ நினைவு வரப்பெற்றுப்‌ பன்றி உருவத்தைப்‌ போக்கித்‌
தன்‌ மூதுருவத்தோரு சிவபெருமானை வணங்கினார்‌. திருமாவிட
மிருந்து பறித்த எயிற்றை வெற்றி அணிகலனாக மார்பில்‌ பிறை
போல்‌ ஒளிரும்‌ வண்ணம்‌ அணிந்தார்‌.

92. ஏனப்பின்‌ கானகத்தே நடந்தது

பாண்டவர்‌ மறைதந்துறையும்‌ நாட்களில்‌, அவர்களுள்‌ முதல்‌
வரான தருமர்‌, தம்‌ தாயத்தாருடன்‌ போர்செய்துகான்‌ தம்‌ பங்கு
காட்டைப்‌ பெறவேண்டிவரின்‌ என்‌ செய்வது எனக்‌ கவலை
கொண்டிருந்தபோது, இத்திரன்‌, ஒரு முதிய அந்தணன்‌ வடிவில்‌
தோன்றி, அவர்களுள்‌, அருச்சுனனை ஒத்த வீரர்‌ உலகில்‌ இல்லை
என்றும்‌, சிவபெருமானை தேரில்‌ ஒருமுறை அருச்சுனன்‌ கண்டு
விடின்‌, தெய்வப்படைக்கலங்களைப்‌ பெற்று, தனிவீரனாக நின்று
ஒருவனாகவே துரியதோனன்‌ கூட்டத்தையும்‌ துணைவர்களையும்‌
புறங்காண்பன்‌ என்றும்‌ அறிவுரை வழங்கினான்‌. அருச்சுனன்‌ இம௰ய
மலைச்சாரல்‌ சென்று கடுந்தவம்புரிந்து சிவவழிபாடு செய்துகொண்டு
இருந்தான்‌. ஒருநாள்‌ சிவபூசை செய்து கொண்டிருக்கும்‌ போது
அவனைக்‌ கொல்லவருவதுபோல்‌ ஒரு பன்‌ நி நெருங்கியது; உண்மை
யில்‌, பக்தியிலும்‌ வீரமே மிகுந்துள்ள அருச்சுனன்‌, பூசையையும்‌
மறந்து, வில்லை வளைத்து பன்றியை தோக்கி எய்தான்‌. ஒரே கணை
யில்‌ பன்றி விழுந்தது. ஆனால்‌, அருச்சுனன்‌ கணைபட்ட அதேத சமயத்‌
தில்‌, வேறு ஒரு கணையும்‌ அப்பன்‌ நிமேல்‌ விழுந்தது. அக்‌ கணையை
எய்தவண்‌ யாவன்‌ என்று அருச்சுனன்‌ சினந்து நோக்க ஒரு வேடு
வன்‌ அருகில்‌ தின்றான்‌. இருவருக்கும்‌, பன்‌ றியை முதலில்‌ எய்தவர்‌
யார்‌ என்பதில்‌ விவாதம்‌ ஏற்பட்டு விற்போரும்‌ .மற்போரும்‌
நடந்தது. விற்போரில்‌ வெல்லவியலாத அருச்சுனன்‌ மற்போரில்‌
வெல்ல எண்ணி, வேடனைத்‌ தாளைப்பற்தி புறம்தள்ள எண்ணி
இருகையாலும்‌ தாளைப்‌ பிடித்தான்‌. வேடுவனைக்‌ காணவில்லை. சிவ
பெருமான்‌ உமையுடன்‌ காட்சியளித்து வேண்டிய படைக்கலங்களை
யும்‌ வரங்களையும்‌ அருளினார்‌.

93. ஐயம்‌ புகுந்தது

ன்‌ ர காலத்தில்‌, தாருகாவனத்தில்‌, ஒரு முனிவர்‌ கூட்டம்‌
இருத்தது. aut aby தெய்வசிந்தனை ஒரு சிறிதும்‌ இன்றி,
இம்மை மறுமைப்‌ பேறுகள்‌ அனை த்தையும்‌ கன்மத்தினாலேயே பெற
ஸாம்‌ என்ற துணிவுடன்‌, உடல்‌ வருந்த அளவற்ற தவங்களைச்‌

30
 466 திருவாசகம்‌
செய்து கொண்டும்‌ வேள்விகளைச்‌ செய்து கொண்டும்‌ தெய்வத்தின்‌
அருள்‌ இன்‌ றியே எல்லாம்‌ கைகூடும்‌ என்னும்‌ எண்‌ ணங்களை வல
யுறுத்திக்‌ கொண்டும்‌ வந்தது. இதனால்‌ உலகுக்குப்‌ பல கிமைகள்‌
விளைவனவாயின. தெய்வத்திருவருள்‌ இல்லாமல்‌ எச்செயலும்‌
நிலைபெற்று ஓங்காது என்பதை அம்முனிவர்‌ கூட்டம்‌ உணர்த்து
தலனடையவேண்டி, சிவபெருமான்‌, அழகிற்‌ சிறத்த ஆட்வண்‌ fans
கொண்டு ஆடையின்றி அவ்வனத்துள்‌ துழைத்து முனிவர்‌ மனை
யர்‌ இருக்கும்‌ பகுதியுள்‌ சென்று இனிய இசையைப்‌ பாடிக்கொண்டு
ஐயம்‌ ஏற்கத்‌ தொடங்கினர்‌. ஒப்பற்ற ஆடவன்‌ அழகில்‌ தம்‌ சிந்தை
யைப்‌ பறிகொடுத்து ' நிறை அழிந்த அம்முனிவர்‌ மனைவியர்‌,
பிக்ஷாடனமூர்த்தி (ஐயம்‌ ஏற்கும்‌ கோலம்‌) யாகிய சிவபெருமானை த்‌
தொடர்ந்து சென்று காமமயக்கம்‌ கொண்டு கருவுற்று நாற்பத்‌
தெண்ணாயிரம்‌ புதல்வர்களைப்‌ பெற்றனர்‌. இவ்வாறேகண்டார்‌
மயங்கும்‌ பெண்ணுருவமாகிய மோகினி வடிவுடன்‌ திருமால்‌,
முனிவர்களது இருக்கை நோக்கிச்‌ செல்ல, அம்முனிவர்கள்‌
காமவேட்கை மிகுந்து, தவவலி குன்‌ நி, தங்கள்‌ தங்கள்
கள்‌ மங்களை
விடுத்து, விளக்கில்‌ விழும்‌ விட்டில்கள்‌ போன்று மோகினியைச்‌
சூழ்ந்து கொண்டு பல பலவாறு பிதற்றிக்‌ காமத்தீயால்‌ வெதும்பி
னார்கள்‌. சிவபெருமானும்‌ திருமாலும்‌ மறைந்தவுடன்‌, மூனிவர்கள்‌ ,
தாங்களும்‌ தங்கள்‌ மனை வியரும்‌ தவ வலியையும்‌ கற்பு
திலையையும்‌ கைவிட்டு மிக்க இழிந்த நிலையை அடைந்ததைக்‌
கண்டு கதாணமும்‌ சீற்றமுங்கொண்டுத்‌ தீயகொள்கையையே
பின்பற்றி, தங்களுக்கு இழிவு உண்டாக்கிய சிவபெரு
மானை அழித்துவிடுவதாக அறியாமையால்‌ ஆணவம்‌ கொண்டு,
பிறர்க்குத்‌ தீங்கிழைக்கும்‌ வேள்வியாகிய அபிசார ஹோமம்‌
ஒன்றைச்‌ செய்தார்கள்‌. அந்த வேள்விக்‌ குண்டத்திலிருந்து வவிமை
மிக்க கொடிய புலி ஒன்று இடிபோல்‌ முழங்கிக்கொண்டு எழுந்தது
முனிவர்கள்‌ அப்‌ புவியை, சிவபெருமானைக்‌ கொல்லுமாறு ஏவினார்‌
கள்‌. புவி யாவரும்‌ நடுங்குமாறு சிவபெருமான்‌ மூன்‌ சென்று
முழங்கியது. சிவபெருமான்‌, அப்புலியைப்‌ பிடித்து அதன்‌ தோலை
உரித்து, ஆடையாக அணிந்துகொண்டார்‌. பின்னர்‌ ஒரு முத்தலைச்‌
சூலம்‌ தோன்றியது; அதை முனிவர்கள்‌, சிவபெருமானிடம்‌
செலுத்தினார்கள்‌. அவர்‌, அம்முத்தலைச்‌ சூலத்தைப்‌ பற்றித்‌ தனக்‌
குப்‌ படையாக ஏற்றுக்கொண்டார்‌. பின்னர்‌, மான்‌ ஒன்று தோன்‌
றிச்‌ சிவபெருமான்‌ திருமுன்‌ சென்றது. அதனைத்‌ தன்‌ இடதுகையில்‌
ஏந்திக்‌ கொண்டார்‌. பின்னர்‌, அவ்வேள்வித்‌ தீயினின்றும்‌ எழுந்த,
“பாம்பு, பூதப்படை, வெண்தலை, உடுக்கை முூதலியவையெல்லாம்‌
சிவபெருமான்‌ திருமுன்‌ சென்றவுடனேயே ஆற்றல்‌ அழிந்தவை
களாய்‌ அவன்‌ திருவருள் பெற்று, அணியாய்‌, ஆளாய்‌, கருவியாய்‌
அடைக்கலம்‌ புகுந்தன. இவைகளால்‌ எல்லாம்‌ தாங்கள்‌ எண்ணிய
தீச்செயல்‌ இயலாமைக்‌ கண்ட தாருகாவன முனிவர்கள்‌, இறுதி
யாகத்‌ தோன்றிய முயலகன்‌ என்னும்‌ ஒரு பூதத்தையும்‌ வேள்வித்‌
தீயையும்‌ ஏவினார்கள்‌. சிவபெருமான்‌ வேள்வித்தீயை ஒரு கையில்‌
 ஜிருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 467
ஏரந்திக்கொண்டு முயலகனைத்‌ திருவடியால்‌ கீழே தள்ளி அவன்‌
முதுகின்மேல்‌ திருவடியை ஊன்றிக்கொண்டு நடனம்‌ ஆடினார்‌.
உலகங்கள்‌ எல்லாம்‌ நடுங்கின, தாருகாவனத்து முனிவர்கள்‌ நடு
நடுங்கி வீழ்ந்தார்கள்‌. திருமால்‌, நான்முகன்‌, இந்திரன்‌ முதலிய
தேவர்களெல்லாம்‌ நடனத்தைக்‌ கண்டு மகிழ்ந்தார்கள்‌. உலகமும்‌
உயிர்களும்‌ நடுங்கி அயர்வதைக்‌ கண்ட சிவபெருமான்‌, நடனத்தை
நிறுத்தித்‌ தன்னை வணங்கிய தேவர்களுக்கெல்லாம்‌ ஆனத்தம்‌
அருளி, தாம்‌ செய்த குற்றத்தை உணர்ந்து பொறுத்தருளுமாறு
வேண்டிய தாருகவன முனிவர்களுக்கும்‌ சிவஞானம்‌ கைவரத்‌
திருவருள்‌ செய்தார்‌.

94. ஐயாறு அதனில்‌ ௬சவனுகியது

திருவையாறு என்னும்‌ திருப்பதியில்‌ கோயில்‌ கொண்டருளும்‌
அறம்‌ கூடிய ஐஓயாறப்பரை
வளர்த்ததாயகியுடன்‌ ஆகமப்படி வழிபாடு
செய்துவரூம்‌ ஆதிசைவர்களில்‌ ஒருவர்‌, கங்கை நீராடிக்‌ காசியம்பதி
யில்‌ கோயில்கொண்டருளும்‌ சிவபெருமானை வணங்கச்‌ சென்‌ திருத்‌
தார்‌. பல ஆண்டுகளாகியும்‌ அவர்‌ திரும்பவில்லை. இதுகண்ட மத்ற
ஆதிசைவர்கள்‌ , அவருடைய காணி, மூறை, முதவிய உரிமைகளைத்‌
தங்களுக்குள்‌ பகுத்துக்கொண்டு, அவருடைய இல்லத்தார்‌ வருவா
யின்றி வாட்டமுறச்‌ செய்தனர்‌. வாட்டமுற்ற அந்த ஆதிசைவ
ருடைய மனைவியார்‌, உற்றார்‌ இலார்க்கு உறுதுணையாகும்‌ sour piu
னுடைய பொற்றாளை வணங்கி முறையிட்டார்‌. அற்ரறார்க்கும்‌ அலத்‌
தார்க்கும்‌ அடைக்கலம்‌ ஆகிய ஐயாறன்‌, கங்கை நீராடச்‌ சென்ற
ஆதிசைவருடைய தோற்றத்தில்‌ தோன்றி, அந்த ஆதிசைவ
ருடைய காணி, முறை, முதலிய உரிமைகளை மறுமுறையும்‌ பெற்றுத்‌
கானே தன்‌ திருவுருவத்துக்கு வழிபாடியற்நினர்‌. இத்த நிலையில்‌
கங்கையாடச்‌ சென்றிருந்த ஆதிசைவர்‌ தம்‌ ஊர்‌ திரும்பினார்‌; தன்‌
நிலையில்‌ வேறு ஒருவர்‌ வழிபாடு செய்துவருவதைக்‌ கண்டு அச்ச
மும்‌ வெகுளியும்‌ கொண்டு, உண்மையாக ஊர்சென்று மீண்ட ஆதி
என்பதை, மற்ற ஆதிசைவர்களிடம்‌ விளங்கக்‌ கூறி
சைவர்‌ தானே
தோற்றத்தில்‌ வந்துள்ள இரு ஆதிசைவர்‌
னார்‌. பின்னர்‌, ஒரே
உண்மையான உரிமையுடைய ஆதிசைவர்‌ யாவர்‌
களும்‌, தங்களுள்‌
திருக்கோயிலுள்‌ புகுந்து, சிவபெரு
என்பதை மெய்ப்பிப்பதற்காகத்‌
திருவுருவத்தின்‌ முன்பு வரும்போது, ஆதிசைவராக வத்த
மான்‌
சிவபெருமான்‌, திருவுருவத்தில்‌ மறைந்தனர்‌. இந்த அருட்காட்சி
யினைக்‌ கண்ட ஆதிசைவர்களும்‌ அடியவர்களும்‌, சிவபெருமான்‌
திருவருளைப்‌ போற்நிப்‌ புகழ்ந்து வணங்கினார்கள்‌.

85. ஒரியூரில்‌ பாலனாகியது

ள பெருங்கிராமம்‌
மூன்பு ஒரு காலத்தில்‌, பாண்டிய தாட்டிலுள் வமறையோன்‌
ஒழுக்க த்தாலு ம்‌ மிக்க சி
என்னும்‌ ஊரில்‌, குலத்தாலும்‌ வேதம்வல்ல,
தன்‌ அருமை மகளாகிய கெளரியை,
தருவன்‌,
 468 ஜிருவாசகம்‌
ஆலவாய்‌அண்ணலை ஒத்த அழகமைந்த பிரமசாரி ஒருவனைத்‌ தேதடித்‌
திருமணம்‌ செய்து கொடுக்க எண்ணியிருத்தான்‌; அப்போது
அவன்‌ இல்லத்தில்‌ பிச்சை கொள்ள வந்த ஒரு பாகவதப்‌ பிரமசாரி
யின்‌ தோற்றத்திலும்‌ வேத நூற்‌ பயிற்சியிலும்‌, பிரமசரிய நெெறியி
லும்‌ மனம்‌ மகிழ்ந்து, தன்‌ மகளை அவனுக்கு, தத்திர நூன்‌ மறை
விதியில்‌ மணஞ்செய்து சடங்கு முடித்து இனிய பல நல்கி வழி
அனுப்பினான்‌. பிரமச்சாரியாகப்‌ பரதேசம்‌ போன பிள்ளை அணி
பொலிய மணம்‌ செய்து மாதினொடும்‌ ஊர்‌ வரக்கண்ட உற்றார்‌ உற
வினர்‌ எல்லாம்‌ அவன்‌ பெற்றோரைப்‌ புகழ்ந்து மகிழ்ந்தார்கள்‌.
ஆனால்‌, மணமகனின்‌ தாய்‌, தனக்கு மருகியாக வாய்த்தவள்‌
சைவன்‌ மகள்‌ என்பது கண்டு மனம்‌ கொதித்தாள்‌. 'மணம்‌ செய்து
கெரண்டுவதநத்த இளையோனும்‌, கெளரிபால்‌ மனம்‌ செல்லாமல்‌
இளைமையைக்‌ கழித்தான்‌. தான்‌ புகுந்த அகத்தில்‌ பாகவதர்களே
அளவிறதந்து புசிக்க, நீறு பூசியவர்‌ ஒருவரேனும்‌ வாராதது கண்ட
கெளரி வருத்தினாள்‌. ஒரு தாள்‌ கெளரியின்‌ மாமன்‌ மாமி
மூதவியோர்‌ வேற்றூருக்குச்‌ சென்றிருந்தனர்‌. அப்போது, வயது
முதிர்ந்த வேதியர்‌ ஒருவர்‌ சைவத்திருக்கோலத்துடன்‌ தள்ளாடி
நடந்து கெளரியின்‌ இல்லத்தில ்‌
. பிச்சை கேட்டார்‌. வேற்றூர்‌
சென்ற மாமி அறைக்‌ கதவுகளை எல்லாம்‌ அடைத்துப்‌ பூட்டியிருந்த
படியால்‌ ஒன்றும்‌ செய்ய வியலாது வருந்தினாள்‌. “ அடிகாள்‌ என்‌
செய்வேன்‌ அமுதுபடி புறம்பில்லையே, அறைகள்‌ எல்லாம்‌ அடைத்‌
துள்ளனவே” எனக்‌ கலங்கிக்‌ கூறினாள்‌. விருத்த வேதியர்‌
“அணங்கே என்‌ பசி பெரிது, நீ அறையின்‌ அருகே செல்வாயேல்‌
கதவம்‌ தானே திறக்கும்‌* எனக்‌ கூறினார்‌. அவ்வாறே கதவம்‌
திறக்க, வேண்டிய எடுத்து விருப்புடை அடிசில்‌ அமைத்து முதிய
அத்தணற்குப்‌ படைத்தாள்‌. விருந்து உண்ட பின்‌ விருத்தவேதியன்‌
இளங்‌ குமரனாகத்‌ தோன்‌ நினான்‌. இவ்வமயம்‌, வேற்றூர்‌
சென்‌ நிருந்த மாமன்‌ மாமியர்‌ வீட்டுக்குள்‌ நுழைந்தனர்‌.
இளங்குமான்‌ ஒரு பாலகன்‌ உருவம்‌ கொண்டான்‌. இளங்‌
குழந்தை தன்‌ இல்லத்தில்‌ தவழுவதைக்கண்ட மாமி
வெகுண்டு “பிறர்‌ குழந்தையை நீ ஏன்‌ சீராட்டிக்‌ காப்பாற்று
கின்றாய்‌ ” எனக்‌ கடுமொழி கூறி, பாலகனையும்‌ கெளரியையும்‌ தன்‌
வீட்டை விட்டு வெருட்டினாள்‌. குழந்தையும்‌ கெளரியும்‌ மறைந்‌
தனர்‌. அனைவரும்‌ காண விண்ணில்‌ சிவபெருமானும்‌ உமையம்மை
யும்‌ தோன்றினர்‌. இது நிகழ்ந்த இடம்‌ ஓரியூர்‌ என எண்ண
வேண்டியிருக்கிறது.

36. ஓவிய மங்கையர்‌ தோள்‌ புணர்ந்தது

34-வது கதையைப்‌ பார்க்க, * இருங்கடல்‌ வாணற்குத்‌ தீமித்‌
Sayer nb ஓவிய மங்கையர்‌7£ என்பதனால்‌, கடல்‌ அரசனாகிய
செம்படவனுக்கு மகளாகத்‌ தோன்றிய உமையம்மையே எழுது
பாவையொத்த எழிலுடையார்‌ என்னுங்‌ கருத்துப்பெற ஓவிய
மங்கையர்‌ எனக்‌ குறிப்பிடப்பெற்றுள்ள
தாகக்‌ கருதுகின்றனர்‌.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 469

37. கங்காளம்‌ தாங்கியது,

தோன்றியவை எல்லாம்‌ அழிந்து சிவபெருமான்‌ ஒருவரே
தனித்து நிற்கும்‌ இறுதிக்‌ காலத்தில்‌, படைத்தற்‌ கடவுளும்‌ காத்தற்‌
கடவுளுமாகிய அயன்‌ மால்‌ இருவருடைய தவத்தின்‌ பயனாக அவர்‌
களுடைய எலும்புக்கூடு, சாம்பல்‌, சிகை, தலை முதலியவற்றை
அணிந்து அருள்‌ செய்வார்‌.
“ பெருங்கடல்‌ மூடிப்‌ பிரளயங்‌ கொண்டு பிரமனும்‌ போய்‌
இருங்கடல்‌ மூடி இறக்கும்‌; இறந்தான்‌ களேபரமும்‌,
கருங்கடல்‌ வண்ணன்‌ களேபரமும்‌ கொண்டு கங்காளராய்‌
வருங்கடல்‌ மீள நின்று எம்‌ இறை தல்வீணை வாசிக்குமே”
(தேவாரம்‌ 5214)

38. கங்கையைத்‌ தாங்கியது

1. கங்கை, இமவானுடைய மூத்த மகளும்‌, உமை, இளைய
மகளும்‌ ஆவார்‌. கங்கை, வானுலகத்தில்‌ பரந்து, விரைந்து,
ஆழ்த்து பேராழிபோல்‌ சுழன்று கொண்டிருந்தது ; இதன்‌
வேகத்தை ஒடுக்கிச்‌ சிவபெருமான்‌ தன்‌ சடையில்‌ கரந்தனர்‌.
2. ஒரு காலத்தில்‌ விளையாட்டாக, சிவபெருமானுடைய
திருக்கண்களை உமையம்மையார்‌ மூடினார்‌, அப்போது அம்மையின்‌
கைவிரல்களில்‌ தோன்றிய வியர்வை, கடல்போலப்‌ பெருகிப்‌
பத்துப்‌ பேராறுகளாக (கங்கைகள்‌) எல்லா உலகங்களிலும்‌
பரவியது. யாவரும்‌ அஞ்சி மூறையிடவே, சிவபெருமான்‌ அதன்‌
பெருக்கை அடக்கிச்‌ சடையில்‌ அணிந்தார்‌.
5. தன்‌ முன்னோர்கள்‌ நற்கதியடையும்‌ வண்ணம்‌, அவர்களது
என்பினைக்‌ கங்கையில்‌ தோய்க்க வேண்டி, அன்‌ வான்‌ஆற்றினை
நிலவலகுக்குக்‌ கொண்டுவரக்‌ கடுந்தவம்‌ இயற்றிய பகீரதனது
தவத்துக்கு இரங்கிச்‌ சிவபெருமான்‌ தன்‌ சடையில்‌ கங்கையைத்‌
தாங்கி அதன்‌ வேகத்தை அடக்கி திலவுலகிற்கு அளித்தார்‌.
”
பாயிருங்‌ கங்கையாளைப்‌ படம்‌ சடை வைப்பர்‌ போலும்‌
(தேவாரம்‌ 4696)

பணிகண்டு
.பாரகம்‌ விளங்கிய பகீரதன்‌ அருந்தவம்‌ முயன்ற
ரருள்‌ புரித்து அலைகொள்‌ கங்கை சடை ஏறுற அரா ,
lied (தேவாரம்‌ 3542)

்‌ 5 த்துப்‌ பகீ i ளிப்‌ படர்சடைக்‌

‘ கரந்த நீர்க்‌ கங்கை
பாங்குடைத்‌ தவத்துபி பரததிஒு ௮
தாங்குதல்‌
்‌ ல்‌ தவிர்த்துத்‌
தவிர்த்துத்‌ தராதலத்து இழித்‌ தத்துவன்‌
தராதலதீ்‌ ழித்த உறை இடம்‌".
(தேவாரம்‌ 4113)

89. கடலில்‌ வலைவாணன்‌

34-வது கதை பார்க்கு.
470 திருவாசகம்‌

40. கண்ணப்பர்‌

திருக்காளத்தியைச்‌ சூழ்ந்த பகுதி பொத்தப்பி நாடெனப்படும்‌

அ.ந்நாட்டுள்‌ உடுப்பூர்‌ என்றதோர்‌ ஊருண்டு. அவ்வூருள்‌, குற்றமே
குணமாகக்‌ கொண்டு வாழும்‌ வேடர்‌ தலைவன்‌ நாகன்‌ என்பான்‌,
தத்னதயென்பாளை மணந்து மனையறம்‌ நடத்திவந்தான்‌.
இவ்வாறு மனையறம்‌ நடத்திவருகின்ற காலத்துத்‌ தங்களுக்கு மகப்‌
பேறு இல்லாதது கண்டு வருந்தி மூருகவேளை வழிபட்டு ஓர்‌ ஆண்‌
மகவைப்‌ பெற்றனர்‌. அம்மகவு உடற்கட்டு வாய்ந்து திண்ணென்றி
ருந்தமையால்‌ திண்ணன்‌ என்று பெயரிட்டனர்‌. புண்ணியப்‌
பொருளாயுள்ள ஒப்பற்ற உருவுடையிவரைக்‌ கண்ணிமை காப்பது
போல்‌ காத்து வளர்த்து வருவாராயினர்‌. வேடர்‌ குடிக்கேற்ற
முறையில்‌ உரியபருவத்தே இவர்க்கு விற்பயிற்சிசெய்து வில்விழா
எடுத்துச்‌ சிறப்புச்‌ செய்தார்கள்‌. ஆண்டுகள்‌ பன்னிரண்டு நிரம்பின.
தந்தை நாகனார்க்கும்‌ மூப்புவந்தெய்தியது.
இந்நிலையில்‌, est விலங்குகள்‌ பயிர்களையழிக்கின்‌ றன,
அவற்றைத்‌ தொலைக்க வேண்டுமென்று நாகன்பால்‌ வேடர்கள்‌
வந்து முறையிட்டனர்‌; நாகன்‌, * முன்போல்‌ என்னால்‌ வேட்டமேற்‌
சேறலியலாது மூப்பு வந்தெய்தியது; ஆதலால்‌ என்மகனை
நுங்கட்குத்‌ தலைவனாகக்‌ கொள்மின்‌” என்றான்‌. அவர்களும்‌
அங்ஙனமே தலைவனாக ஏற்றனர்‌. உடனே. தேவராட்டியை
அழைத்துக்‌ கன்னிப்‌ போர்க்குச்செல்லும்‌ திண்ணனார்க்கு ஆசிகூறச்‌
செய்தனர்‌. அவளும்‌ ** நல்ல குறிகள் தோன்றுகின்றன. நின்னள
வன்‌ நி மேம்பட்டு வாழ்வான்‌” என்று வாழ்த்திச்‌ சென்றாள்‌.

தெய்வம்‌ வாழ்த்திச்சென்றபின்‌, தாதை மகனை அருகழைத்துத்‌

தன்னிலைகூறி : நீவேட்டமேற்‌ சென்று வெற்றிபெற்றுவருக” என
வாழ்த்தினான்‌. ௬ரிகை உடைதோல்‌ இவற்றைக்‌ கொடுத்தான்‌.
தந்தை நிலைகண்டு தான்‌ ஏற்றுக்கொண்டார்‌. வேட்டைக்குரிய
வேடம்‌ தாங்கினார்‌. அரியேறன்ன திண்ணனார்‌, தந்‌ைத தாள்‌
பணிந்து வெளிப்போந்து வேடரோடு சேர்ந்து புறப்பட்டார்‌.
வேட்டை நாய்கள்‌ சூழ்ந்தன. கொற்றவை வில்லின்‌ மேனின்ருள்‌.
வெற்றிக்குக்குறையே இல்லை. வேடர்கள்‌ சூழக்‌ காடு சென்று
புதர்ப்பகுதிகளை வலையால்‌ வளைத்துக்கட்டி, புதர்களில்‌ மறைந்த
விலங்குகளை தாய்களைக்கொண்டு உசுப்பினர்‌. வெளி ஏதியவற்றைக்‌
கொன்றனர்‌. கொளன்ரறாராயினும்‌, அவர்கள்‌ அறவேட்டையே
யாடினர்‌. எவ்வாறெனின்‌; யானைக்கன்றுகள்‌, வேறு சில இளங்‌
கன்றுகள்‌, குட்டிகள்‌, அடிதளர்ந்து செல்லும்‌ கருவுற்ற பெக்‌
விலங்குகள்‌ இவற்றைக்‌ கொலைபுரியார்‌; ஆதலால்‌, இவர்கள்‌
வேட்டையில்‌ அறம்‌ எவ்வளவுதூரம்‌ நிலைபெற்ற தென்பதனை
யறியலாம்‌.
இவ்வாறு கீண்ட வழிச்‌ சென்றதன்‌ பின்‌, “வேட்டமேல்‌ நீண்ட
தொலை வத்துவிட்டோம்‌. அதனால்‌ இளைத்தோம்‌, பசிவந்துற்றது.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 471

நீ தொலைத்த பன்றித்தசையைக்‌ காய்ச்சித்தின்று வேட்டமேற்‌

சொல்வோம்‌ ” என்றான்‌ நாணன்‌. திண்ணனார்‌, “அங்ஙனமாயின்‌
நீர்‌ எங்குளது ? 7 என்ளுர்‌. “ இம்மலைக்கப்பால்‌ பொன்முகவி
என்றரோராறுண்டு " என்றான்‌. ஆனால்‌ அங்குச்‌ சொல்வோமென்று
சென்று சிறிது தொலைவில்‌ குடுமித்‌ தேவர்‌ உறையும்‌ மலையைக்‌
கண்டார்‌. மலையின்காட்சி, இறைவன்‌ சிறப்பு இவற்றைச்‌ சொல்லக்‌
கேட்ட திண்ணனார்‌, மலைமேல்‌ ஏறும்‌ தோறும்‌ தன்மேல்‌ பாரங்‌
குறைவதாகவும்‌, அன்பு, அங்கு, தன்னை விரைந்து இழுத்துச்‌
செல்வதாகவும்‌ கூறினார்‌.

ஏறிச்சென்றவர்கள்‌, பொன்முகலி யாற்றின்‌ கரையில்‌ தங்க

** திக்கடைக்‌ கோலால்‌ தீயுண்டுபண்ணி கொணர்ந்த தசையைக்‌
காய்ச்சுமின்‌, யான்‌ சூடுமித்‌ தேவரைக்கண்டு வருகின்‌ றேன்‌ *"
என்று, முன்‌ செய்‌ தவத்தின்‌ ஈட்டம்‌ முடிவிலா இன்பமான
அன்பினை யெடுத்துக்காட்ட, நாணனும்‌ அன்பும்‌ முந்தத்‌ தாண்‌
பின்‌ சென்றார்‌. சென்றவர்‌, மலைமேல்‌ கொழுத்தைக்‌ கண்டார்‌?
தழுவினார்‌; பெருமூச்செறிந்தார்‌; மயிர்க்‌ கூச்செறிந்தன. கைச்சிலை
விழுவதோராது, “இங்கு இவ்விடத்தைப்‌ பூவோடு பச்சிலை
பறித்திட்டு நீர்‌ வார்த்தார்‌ யாவரோ?” என்றார்‌. அருகிருந்த
நாணன்‌ *: ஒரு பார்ப்பனர்‌ இவ்வாறு செய்து வருகின்றனர்‌ '”
என்ரான்‌. குடுமித்‌ 'ேதவர்‌ தனியாக இருப்பதாக எண்ணினார்‌.
ஊன்‌ இடுவாரில்லை, யானே சென்று கொணர்வேன்‌*” என்று
சென்றார்‌. சென்றவர்‌ முன்‌ குறித்த இடத்துச்‌ சென்றார்‌. காடன்‌
என்பான்‌ :* நுங்கள்‌ குறிப்பின்படி இறைச்சியைப்‌ பக்குவப்படுத்தி
னேன்‌. தேவர்‌ தாழ்த்ததென்‌"* என்றான்‌. உடனே நாணன்‌
“மலையில்‌ தேவரை அணைத்துக்கொண்டு தேவர்க்‌ காட்பட்டார்‌,
அவர்‌ தின்ன இறைச்சி கொணர வந்தார்‌ * என்றான்‌. கேட்ட
காடன்‌ ::என்‌ செய்தாய்‌ திண்ணா? நீ தான்‌ மால்‌ கொண்டாய்‌; என்‌?
என்றான்‌. அவன்‌ கூறியதனைச்‌ செவியேற்காமல்‌, கோலில்‌ இறைச்சி
கோத்துக்‌ காய்ச்சி வாயிலிட்டு? அதுக்கிப்‌ பார்த்துப்‌ பக்குவப்பட்ட
வற்றை இலையில்‌ வைத்தெடுத்துக்‌ கொண்டார்‌. மருங்கு நின்ற
வேடர்‌ இவர்‌ கடவுள்‌ மயக்குற்றார்‌ திருத்தவியலாதென்று
கைவிட்டுப்‌ போயினார்‌.
கானவர்‌ போனபின்‌, பக்குவப்படுத்தப்பட்ட ஊனைக்‌ கையில்‌
ஏர்தி, திருமஞ்சனமாட்ட ஆற்று நீரை வாயில்‌ முகந்து, பூக்களைப்‌
பறித்துத்‌ தலைமேலிட்டுக்‌ கொண்டு குறுமித்‌ தேவர்க்கு மிகப்‌ பகி
யுண்டாயிருக்குமென்று விரைந்தார்‌. விரைந்து வந்தவர்‌ இறைவன்‌
மூடி மீதுள்ள மலரைச்‌ செருப்புக்‌ காலால்‌ கள்ளி வாயினீரால்‌
மஞ்சனமாட்டி மலரை முடிமேலிட்டார்‌. தான்‌ கொண்டு வந்த
இறைச்சி உணவு செய்யப்பெற்ற முறை யெல்லாம்‌ சொல்லி இறை
வன்‌ முன்‌ படைத்து *: அமுது செய்தருள்க*' என்ளுர்‌. இத்நிலயில்‌
பொழுது சாய்த்தது. மலைமேல்‌ மருந்தனார்க்கு என்ன தீங்கு
நேரிடுமோ என்று வில்லை யூன்றிய கையோரடும்‌ வெய்துயிர்ப்‌
472 திருவாசகம்‌
போடும்‌ இரவு முழுதும்‌ காத்து நின்றார்‌. நின்றவர்‌, மறுதாள்‌, Qu or
வுஃகாக வேண்டிய இறைச்சி கொணரச்‌ சென்ருர்‌.
இப்பால்‌, நாள்தோறும்‌ வழிபாடு செய்யும்‌ சிவகோசரியார்‌
என்னும்‌ பார்ப்பனர்‌ அங்கு வந்தார்‌. இறைச்சி முதவிய சிதறிக்‌
கிடப்பதனைக்‌ கண்டார்‌. யார்‌ இது செய்தார்‌ என்று வருந்தினார்‌.
பின்‌ திருவலகால்‌ அவற்றை மாற்றினார்‌. நீராடித்‌ தூய பொருள்‌
கொண்டு பூசனை முடித்துக்‌ காட்டுள்‌ சென்ளுர்‌.
அவர்‌ சென்ற பின்‌, திண்ணனார்‌ நல்விறைச்சிகளை முன்போல்‌
பக்குவப்படுத்தி இலையில்‌ கொணர்ந்தார்‌. கொணர்ந்தவர்‌, பார்ப்‌
பனர்‌ செய்து சென்ற பூசனையை முன்பு போல்‌ அகற்றினார்‌. வழி
பாடு செய்தார்‌. “: இவ்வூன்‌ முன்னைய வூனின்‌ நன்று, அமுது செய்‌
தருள்சு ?”? எனப்‌ படைத்தார்‌. இவ்வாறே பூசனை முடித்து வந்தார்‌.
இப்பால்‌ திண்ணனாரைக்‌ காட்டுள்‌ விட்டுப்‌ போன வேடர்கள்‌ தாக
னிடம்‌ செய்தி அறிவித்தனர்‌. பிறகு வேடர்கள்‌ திண்ணனாரிடம்‌
வந்து நாகண்‌ செய்தி அறிவித்து அவரை அழைத்துச்‌ செல்ல
முயன்றனர்‌. பக்குவப்பட்ட ஆன்மாவாதலால்‌, வாரார்‌ எனக்‌
கைவிட்டுச்‌ சென்றார்கள்‌. இறைவன்‌ அருள்‌ தோக்கால்‌ இரும்பு
பொன்னானாற்‌ போல இருவினை மும்மல மற்று அன்புப்‌ பிழம்பாயினார்‌.
அத்திலையில்‌ சிவகோசரியார்‌ பூசனை செய்து முடித்த ' பின்பு
இறைவா ! இது செய்தார்‌ யாரோ ? அதியேன்‌. நீயே அதனைப்‌
போக்கி அருள வேண்டுமென்று வேண்டினார்‌. அன்றிரவு அவர்‌
கனவில்‌ இறைவன்‌ தோண்நி, :* இதனைச்‌ செய்பவன்‌ வேடுவ
னென்று நினையேல்‌. அவன்‌ வடிவெல்லாம்‌ தம்‌ பக்கல்‌ அன்பு,
அவன்‌ அறிவு நம்மை அதியும்‌ அறிவு, செயலெல்லாம்‌ நமக்கு இனிய
வாம்‌ என்பவற்றை நீ அறிவாய்‌ ; ஆதலால்‌ தினக்கு அவன்‌ செயல்‌
காட்டுகின்றேன்‌, நீ ஒளித்திருந்தறி, ம்னக்கவலை யொழி?”
என்றான்‌. பார்ப்பனர்‌, கனவு நீங்கி மறுநாள்‌ வந்து வழக்கம்போல்‌
வழிபாடியற்றி இறைவன்‌ பின்‌ மறைந்து நின்றார்‌.
இவ்வாறு வழிபாடியற்றிவரும்‌ ஆறாம்‌ நாள்‌, திண்ணனார்‌
வேட்டையாடி வழக்கம்போல்‌ பக்குவப்படுத்திய உணவோடு
விரைந்து செல்வாராயினார்‌. வழியில்‌: தீய௪குனங்கள்‌ நிகழ்ந்தன.
கண்டவர்‌, இறைவனுக்கு என்ன நேர்ந்ததோ? என்று புழுங்கிய
மனத்தோடு அடைற்தார்‌. அடைந்தவர்முன்‌ காளத்திஅண்ண லார்‌
திண்ணஞனர்க்குப்‌ பரிவுகாட்ட தரு கண்ணில்‌ குருதிப்பெருக
இருந்தனர்‌. வந்தவர்‌, குருதிகண்டார்‌, நடுங்கினார்‌, கைப்பொருள்‌ கள்‌
சிதறின, பூமியில்விழுந்தார்‌. எழுந்து இது செய்தார்‌ யார்‌ ? என்று
வில்லுங்‌ கையுமாகத்‌ திரிந்தார்‌. பகைவர்‌ எவரையும்‌ காணவில்லை.
அண்ணலாரை நெருங்கி * ஐயகோ இந்நோய்‌ எதனால்‌ தீருமோ ”
என ஏங்கினார்‌. பச்சிலை கொணர்ந்து பிழிந்து கண்ணில்விட்டார்‌?
புண்ணிர்‌ குறையவில்லை. ஊனுக்கு ஊனிடல்‌ என்ற உரையை
உணர்ந்தார்‌, மகிழ்ச்சி பொங்கியது. தன்கையம்பால்‌ தன்சகண்ணைப்‌
 திருனாசகத்துண்,வந்துள்ள கதைகள்‌ 479
பெயர்த்தெடுப்பேன்‌ என்று தம்‌ இடக்கண்ணை அம்பால்‌ பெயர்த்து
வலக்கண்ணில்‌ அப்பினார்‌. குருதிநின்றது கண்டார்‌, மகிழ்ந்தார்‌,
குதித்தார்‌; இறைவன்‌ சோதனை அவ்வளவோடு இல்லை. அன்பின்‌
அனளவைக்காட்ட இடக்கண்ணில்‌ குருதிபெருகச்‌ செய்தார்‌. அது
கண்ட திண்ணஞார்‌, “இதற்கஞ்சேன்‌. மருந்து கைகண்டேன்‌ குருதி
ஒழிப்பேன்‌” என்று தம்‌ இடக்காலை இறைவன்‌ கண்ணிலூன்‌ நித்‌
தம்‌ வலக்‌ கண்ணில்‌ அம்பை யூன்றினார்‌. அவ்வளவில்‌, அது
பொருத காளத்தி நாதர்‌, பெயர்க்கும்‌ திண்ணனார்‌ கையைத்தடுக்க,
** நில்லு கண்ணப்ப நில்லு கண்ணப்ப என்‌ அன்புடைத்‌ தோன்றல்‌
தில்லு கண்ணப்ப" என்று மும்முறை வானில்‌ குரல்‌ எழுந்தது.
இச்செயலை மறைந்திருந்த முனிவர்‌ எண்டார்‌. இறைவன்‌ தன்‌
கையால்‌ பிடித்து **என்‌ வலப்‌ பக்கத்திருப்பாய்‌ '” என்று அருள்‌
புரிந்தான்‌. இதிலிருந்து திண்ணனார்க்குக்‌ கண்ணப்பர்‌ என்று
பெயராயிற்று. மணிவாசகர்‌ கண்ணப்பர்‌ அன்பைச்‌ சிறப்பித்துக்‌
“கண்ணப்பன்‌ ஒப்பதோர்‌ அன்பின்மை கண்டபின்‌” எனப்‌ போற்று
Ale agit.
41. கதிரோன்‌ பல்‌ தகர்த்தது
60-வது கதை பார்க்க.
42. கருங்குருவிக்கு அருளியது
பறவைகளில்‌ வலிமையற்றதாக, கருங்குருவி, காக்கைக்கு
அஞ்சி மரம்செறிந்த ஒரு காட்டில்‌ வாழ்ந்து வந்தது. காக்கை
களால்‌ பலகாலும்‌ தாக்கப்பெற்றுக்‌ குருதி வடிகின்ற தலையுடன்‌
செய்வதறியாது திகைத்து இடருற்று நின்ற நிலையில்‌ வழிப்போக்கர்‌
ஒருவரால்‌, மதுரையிற்‌ கோயில்‌ கொண்டெழுந்தருளியுள்ள
சோமசுந்தரக்‌ கடவுளது அருளால்‌ எவ்வகைப்‌ பகையையும்‌
வெல்லலாம்‌ என்பது தெரிந்து சொக்கனை இடைவிடாது வணங்கி
அவன்‌ அருளால்‌ “மிருத்திஞ்சய * மந்திரத்தை உபதேசிக்கப்‌
பெற்று, அத்த மூவெழுத்து மஹறைமொழியின்‌ வன்மையால்‌ எல்லாப்‌
பகையையும்‌ வென்று வலியன்‌ என்னும்‌ பெயர்‌ பெற்றது. இந்த
அரிய மந்திரத்தைத்‌ குன்‌ சாதிக்கெல்லாம்‌ உபதேதசித்துத்‌ தன்‌
இனத்தை வலிமையுடையதாகவும்‌ சிவபெருமான்‌ திருவடிக்குதி
தொண்டு பூண்பதாகவும்‌ செய்தது.

43. கழுமலம்‌ அதனில்‌ காட்சி கொடுத்தது

கழுமலம்‌ என்ற பெயர்‌ சீகாழிக்கு உண்டு; வேறு இப்பெயர்‌
பொண்ட பழம்பதிகளும்‌ இருக்கக்கூடும்‌. கழுமங்கலம்‌ என இப்‌
போது சில ஊர்கள்‌ வழங்கப்பெருகின்றன ; ஒருக்கால்‌ கழுமலம்‌
என்பதே மருவி வழங்கப்பெறுகிறதா என்பதும்‌ கருதத்தக்கது.
கழுமலம்‌ என்பதை, சீகாழி எனக்‌ கொள்ளின்‌ சைவ அமய முதல்வர்‌
மூவருள்‌ முதலாமவராகிய திருஞானசம்பந்தப்‌ பெருமானுக்கு,
காழிப்பதியில்‌ சிவபெருமான்‌ அம்மையப்பராகக்‌ காட்சியருளி ஞானப்‌
பால்‌ ஊட்டிய நிகழ்ச்சியே முற்பட நினைவுக்கு வருகின்‌ றது.
474 திருவாசகம்‌
சோழநாட்டின்‌ பழைய ஊர்களில்‌ ஒன்றாகிய சீகாழியில்‌, வேது
நெறி தழைத்து ஓங்குதற்குக்‌ காரணமாகிய ஆகமத்துறை வழியே
வாழ்ந்துவந்த அதந்தணமரபில்‌ கவுணியர்‌ குடியில்‌ சிவபாத
இருதயருக்கும்‌ பகவதி அம்மையாருக்கும்‌. திருக்குமரனாகத்‌ திருஞான
சம்பந்தப்‌ பிள்ளையார்‌ தோன்றினார்‌. இவர்‌ மூன்றுவயதுள்ள
குழந்தையாக இருக்கும்போது, ஒருநாள்‌, தன்‌ தத்ைதையாரோடு
திருக்கோயிலுக்குச்‌ செல்லவேண்டும்‌ என்று பிடிவாதம்‌ செய்ய,
தந்தையார்‌ உடன்‌ அழைத்துச்‌ சென்று, குழந்தையைத்‌ திருக்‌
குளத்தின்‌ கரையில்‌ உட்காரவைத்துவிட்டு, குளத்தில்‌ இறங்கிச்‌
சைவ மஹஜஹைமொழிகளை ஓதிக்கொண்டு தண்ணீருள்‌ முழுகி
கீராடுவாராயினார்‌ ; தமது தந்தையைக்‌ காணாத சூழந்தை பல
திசைகளிலும்‌ பார்த்து அழுது கடைசியாகத்‌ திருத்தோணியப்பர்‌
கோயில்‌ விமானத்தைப்‌ பார்த்து :*அம்மே அப்பா” என அழதி
தொடங்கியது. உடனே தோணியப்பர்‌ உமையுடன்‌ ஆன்‌ ஏறு ஏறி,
அழுகின்ற குழத்தைமுன்‌ தோன்‌ நிஞர்‌; உமையம்மை ஒரு பொத்‌
கிண்ணத்திற்‌ சிவஞானப்பாலை அழுகின்ற குழந்தைக்கு ஊட்டி
யருளினார்‌. ஞானப்பாலை உண்ட தெய்வக்குழந்தை : சிவனடியே
அித்திக்கும்‌ திருப்பெருகு சிவஞானம்‌, பவமதனை அதமாரற்றும்‌
பாங்கினில்‌ ஓங்கிய ஞானம்‌, உவமையிலாக்‌ கலைஞானம்‌, உணர்‌
வரிய மெய்ஞ்ஞானம்‌' எனும்‌ ஞானம்‌ அனைத்தையும்‌ பெற்று
ஞானசம்பந்தனாகத்‌ திகழ்ந்தது. நீராடிவந்த தந்த, பால்வடியும்‌
உதடுகளுடன்‌ குளக்கரையில்‌ உட்கார்‌ நீதிருக்கும்‌ Gy boo Sonu
பார்த்து *யார்‌ கொடுத்த பாலை நீ அருந்தினை? பிறர்‌ கொடுத்ததை
அருந்தலாமா? பால்‌ கொடுத்தவர்‌ யாவர்‌?” என வெகுண்டு
வினவினார்‌. உடனே ஞானசம்பந்தப்‌. பிள்ளையார்‌ கோயிலின்‌
விமானத்தைச்‌ சுட்டிக்காட்டி அங்கு காட்சியளித்த சிவபெருமான்‌
தோற்றத்தைத்‌ தந்தையார்‌ உணரும்‌ வண்ணம்‌, “*எனக்குப்‌ பால்‌
கொடுத்தவன்‌.

“தோடுடைய செவியன்‌ விடையேறி ஓர்தூவெண்‌ மதிசூடி

காடுடைய சுடலைப்பொடி பூசி என்‌ உள்ளம்‌ கவர்கள்‌ வன்‌
ஏடுடைய மலரான்‌ முனநாள்‌ பணிந்து ஏத்த அருள்செய்த
பீடுடைய பிரமாபுரம்‌ மேவிய பெம்மான்‌ இவன்‌ அன்றே!”
எனக்‌ கூறினார்‌. பெற்றோரும்‌ மற்றோரும்‌ பேரானந்தம்‌ உற்றனர்‌.
இத்த நிகழ்ச்சியை ஞான சம்பந்தப்‌ பெருமானாரே

“போதையார்‌ பொற்கிண்ணத்‌ தடிசில்‌ பொல்லாதெனத்‌

தாதையார்‌ முனிவுறத்‌ தானெனை யாண்டவன்‌
காதையார்‌ குழையினண்‌ கழுமல வள கர்ப்‌
பேதையாளவளொடும்‌ பெருந்தகை யிருந்ததே
(தேவாரம்‌ 8058)
எனத்‌ திருவாய்‌ மலர்ந்துள்ளார்‌.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 475
44. கன்றால்‌ விள வெறிந்தது
மிகப்‌ பழங்காலத்தில்‌, வட மதுரையில்‌ கம்சன்‌ என்ற ஒரு
கொடுங்கோலன்‌ அரசு செலுத்தி வந்தான்‌. அவனுக்குத்‌ தேவகி
என்று ஒரு தங்கை உண்டு. அவளை வசுதேவர்‌ என்ற பெரியார்‌
மணந்து கொண்டு இல்லறம்‌ நடத்தி வந்தார்‌. இல்லறக்‌ கிழமை
பூண்ட்‌ தேவகி அம்மையார்க்குக்‌ குழந்தைகள்‌ பிறந்தன. “நின்‌
தங்கைக்குப்‌ பிறக்கின்ற குழந்தையால்‌ நினக்கு முடிவேற்படும்‌”
என்று கண்சிதமாக்கள்‌ கம்சனுக்குக்‌ கூறியிருந்தனர்‌. ஆதலால்‌
அவன்‌ தன்‌ தங்கைக்குப்‌ பிறக்கும்‌ ஒவ்வொரு குழந்தையையும்‌
கொண்டுவரச்‌ செய்து வெட்டி விடுவது வழக்கமாக இருந்தது.
இக்கொடுஞ்‌ செயலைப்‌ பொறுக்காத தாய்‌ தந்தையர்‌ துன்பக்‌
கடலுள்‌ மூழ்கி மிருந்தார்கள்‌ என்பது சொல்ல Cassi eu Heir mr.

இரு நிலையில்‌ ஏழாவது கருவுற்றாள்‌ தேவகி. அது கண்ட

கம்சன்‌ இருவரையும்‌ சிறையிலிட்டான்‌. திருவருள்‌ வேரளுயிற்று.
இவளுற்ற கருவை ஆய்ப்பாடி அசோதை aul Hei turer
இறைவன்‌; மறுபடியும்‌ எட்டாவதாகக்‌ கருவுற்றாள்‌ தேவகி, அங்கு
ஆய்ப்பாடியில்‌ அசோோதகைக்குப்‌ பலராமனும்‌ ஒரு மாயைப்‌
பெண்ணும்‌ பிறத்தனர்‌; இங்கு, அந்நேரத்தில்‌ தேவகி வயிற்றில்‌
கண்ணன்‌ பிறந்தான்‌. பிறந்த குழந்தையை வசுதேவர்‌ தளை
களைந்து இரவில்‌ ஆய்ப்பாடிக்கு எடுத்துச்‌ சென்றார்‌. சென்றவர்‌
தங்‌ குழந்தையாகிய கண்ணனை அங்கு விட்டு மாயைப்‌ பெண்‌
குழந்தையை அங்குநின்றும்‌ எடுத்து வந்து தேவகியிடம்‌ விட்டார்‌
இவ்வளவும்‌ இரவில்‌ நிகழ்ந்தது. பொழுது புலர்ந்தது; அதிந்தான்‌
செய்தி கம்சன்‌; குழந்தையை எடுத்து வரச்‌ செய்தான்‌: வழக்கம்‌
போல்‌ வானில்‌ விட்டெறிந்து வெட்டச்‌ செய்தான்‌. 'விட்டெதியப்‌
பட்ட குழந்தை “நின்னைக்‌ கொல்பவன்‌ ஆய்ப்பாடியில்‌ சென்று
வளர்கின்ளறாண்‌; என்னைக்‌ கொல்ல நீ யார்‌?” என்று கூறி மாய
மாய்‌ மறைந்தது.
இத்நிலையில்‌ ஆய்ப்பாடியில்‌ நந்தகோபன்‌ மனையில்‌ அசோதை
இளஞ்‌ சிங்கமாக வளர்ந்து வந்தான்‌ கண்ணன்‌; அவன்‌
இளமையித்‌ செய்த அருஞ்செயல்கள்‌ மிகப்பல. இங்ஙனம்‌ இவனது
அருஞ்செயல்களைக்‌ கேள்வியுற்ற கம்சன்‌ ** நம்மைக்‌ கொல்ல ஆய்ப்‌
பாடியில்‌ வளர்கின்றவன்‌ இவனேயாம்‌ ” இவனை எங்ஙனமாவது
கொன்றுவிட வேண்டுமென்ற முடிவிற்கு வந்தான்‌. அதற்கான
சூழ்ச்சிகள்‌ பல செய்தான்‌. அவற்றுள்‌ ஓன்று கன்றால்‌ விள வெறித்‌
குது. அஃதாவது; கம்சன்‌ ஓர்‌ அசுரனை அழைத்து, “நீ போய்‌
கண்ணன்‌ கன்று காலிகளோடு வரும்‌ வழியில்‌ விளாமரமாக
முளைத்திரு. அவன்‌ அப்பக்கம்‌ வரும்போது அவன்‌ மீது சாய்ந்து
கொன்றுவிடு ” என்றான்‌. வேறொரு அசுரனை விளித்து “நீ போய்க்‌
கண்ணன்‌ மேய்க்குங்‌ கன்றுகாலிகளோடு ஒன்றாக இருத்து சமயம்‌
பார்த்து முட்டியோ உதைத்தோ கொன்றுவிடு” என்று கட்டளை
யிட்டான்‌.
476 திருவாசகம்‌
கம்சன்‌ ஆசணையேற்ற இருவரும்‌ ஆசை வண்ணம்‌ உருவு
கொண்டனர்‌ . புதிய மரம்‌ வழியில்‌ முளைத்திருப ்பதும்‌ புதிய
கன்றொன்று காலிகளோடு சேர்‌ ந்திருப்பதும்‌ புதுமையாக இருந்தது
கண்ணனுக்கு. உற்றுணர்த்த கண்ணன்‌ இதுவும்‌ அம்மாண்‌ கம்சன்‌
சூழ்ச்சியேயென்று சிந்தையுட்‌ கொண்டான்‌. மூண்‌ பன்முறை
அவன்‌ சூழ்ச்சி கண்டு தெளிந்துள்ளானாதலான்‌ வியப்புத்‌ தோன்ற
வில்லை. காலத்தை எதிர்‌ தோக்கினான்‌ கண்ணன்‌. வழக்கம்‌
போல்‌ கன்று காலிகளோடு அவ்வழியே வந்தான்‌. புதுக்கன்று
புதுமமத்தை யண்மியது; காலம்‌ தேர்த்ததென்று கருத்துட்‌
கொண்டவன்‌, கன்றைத்‌ தூக்கி விளவின்‌ மேல்‌ எதிந்தான்‌.
எறிந்த அளவில்‌ மரம்‌ முறிந்து காய்கனி சிதற வீழ்ந்தது. கன்றும்‌
உயிர்‌ துறந்தது. ஒரு கல்லால்‌ இரு மாங்காய்‌ என்ருங்கு ஒரு
செயலால்‌ இரு காரியம்‌ நிகழ்ந்தன. இறந்த உயிர்‌ ஒளி வடி
வுடையனவாய்க்‌ கண்ணசணனை வாழ்த்தி விண்ணிற்‌ சென்றன.
கம்சன்‌ வஞ்சம்‌ ஈடேறவில்லை. இதனையே கன்று குணிலாக்‌
கனியுகுத்த மாயவன்‌ *'-என்றும்‌, ** கஞ்சனார்‌ வஞ்சங்‌ கடந்தான்‌ co
என்றும்‌ இளங்கோவடிகள்‌ தம்‌ வாயாரப்‌ புகழ்ந்துள்ளார்‌.

45. காட்டகத்து (வேடன்‌

முன்பு ஒரு காலத்தில்‌ பாண்டிய மன்னர்களுள்‌ ஒருவன்‌
*உற்ற காலத்தில்‌ தெய்வம்‌ அலாது இலை உதவி? எனக்‌ கற்றவர்‌
சொல்லும்‌ நெறியினைக்‌. கடைப்பிடித்து, ஆலவாய்‌ அண்ணல்‌ அடி.
களுக்கே பற்றுடையவனாக நின்று, படைப்‌ பெருக்கத்தை நித்தித்‌
துத்‌ தன்‌ நாட்டிற்கு வேண்டிய அளவு சேனையை மட்டும்‌ வைத்துக்‌
கொண்டு, தன்‌ கீழ்‌ வாழும்‌ குடிகளுக்குத்‌ தெய்வப்பற்றும்‌ அறதநெெறி
ஒழுக்கமும்‌ ஓங்கும்‌ வழியில்‌ அரசு செலுத்தி வந்தான்‌. அதே காலத்‌
தில்‌, சோழ மன்னர்களுள்‌ ஒருவன்‌, படையைப்‌ பெருக்கிப்‌ பிறநாடு
களையும்‌ தன்‌ ஆட்சியில்‌ கொண்டுவரும்‌ முயற்சியில்‌ ஈடுபட்டிருந்‌
தான்‌. பாண்டியனின்‌ படை மெலிவு, சோழனைப்‌ பாண்டிய தாட்‌
டின்‌ மீது படை யெடுக்கத்‌ தூண்டிற்று; படை வலுவால்‌ சோழன்‌
தன்னிலும்‌ மிக்கான்‌ என்று உணர்ந்த பாண்டியன்‌, தெய்வத்‌ திரு
வருள்‌ துணை கொண்டு சோழன்‌ படையை எதிர்த்தான்‌; அளவில்‌
சிறியதாகிய பாண்டியன்‌ சேனை, சோழனது : பெரும்படையினும்‌
ஆற்றலுடையதாகிச்‌ சோழன்‌ சேனையைக்‌ களத்தை விட்டுப்‌ புறங்‌
கொடுத்து ஓடச்‌ செய்தது. இது கண்டு மனம்‌ பொருத சோழன்‌,
தானே குதிரைமேல்‌ ஏறிச்‌ சேளையைச்‌ செலுத்தத்‌ தொடங்கினான்‌.
அப்போது, சோழன்‌ முன்னர்‌, காட்டில்‌ திரிகின்ற வேடன்‌ ஒருவன்‌
குதிரையின்‌ மீது ஏறி வந்து ** நாண்‌ ஓர்‌ வேட்டுவப்‌ பரியான்‌; என்‌
னாடு போர்‌ செய்யவள்லையோ ?”' எனக்‌ கூறித்‌ தன்‌ கையிலிருந்த
வேலைச்‌ சோழன்‌ மீது எறிந்தான்‌; சோழன்‌ மிகவும்‌ வெகுண்டு -இவ்‌
வேடனைக்‌ கசூதிரையுடன்‌ பிடித்துக்‌ கொணர்வேன்‌” என வஞ்சினா
முரைத்துத்‌ தன்‌ பரியை அவன்‌ பக்கம்‌ செலுத்தவே, வேடன்‌ புறங்‌
கொடுத்து ஓடுபவன்‌ போல்‌ விரைந்து தன்‌ குதிரையைச்‌ செலுத்தி
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ கரம்‌

னான்‌. சோழனும்‌ அவனை விரைந்து தொடர்ந்தான்‌. புறங்‌

கொடுத்தோறடும்‌ வேடன்‌ குதிரையோடு வழியிவிருந்த ஓர்‌ நீர்‌ நிலை
யில்‌ இறங்கி ஏறினான்‌; பின்‌ தொடர்ந்த சோழன்‌ நீர்‌ நிலையில்‌
குதிரையோடு ஆழ்ந்தான்‌. சோழர்‌ படையும்‌ கலங்கி நாட்டை
விட்டு ஓடியது. இவ்வாறு காட்டகத்து வேடனாகத்‌ தோன்றிப்‌
பாண்டியனைக்‌ காப்பாற்றியவன்‌ சோமசுந்தரக்‌ கடவுளே என்பது
தெரிந்து மக்கள்‌ எல்லாம்‌ போற்றினார்கள்‌.

46. காமன்‌ உடலைத்‌ தூய்மை செய்தது

ஒரு காலத்தில்‌ சிவபெருமான்‌ யோக நிலையிலிருந்தார்‌. அப்‌
போது உலகங்களும்‌ உயிர்களும்‌ எவ்வித அசைவும்‌ அற்று அமைதி
யாக நின்றன. உலக இயக்கம்‌ ஒடுங்கியதைக்‌ கண்ட பிரமன்‌, சிவ
பெருமான்‌ யோக நிலையை விட்டுச்‌ சக்தியோடு கூடினல்லால்‌ உல
கம்‌ இயங்காதென்பதை உணர்ந்து, சிவபெருமானுடைய யோக
நிலையைக்‌ கலைக்கும்‌ வண்ணம்‌ காமனை வேண்டினான்‌. எம்பெரு.
மானை அணுகுவதற்குக்‌ காமன்‌ அஞ்சி மறுத்தான்‌ எனினும்‌, தேவர்‌
கள்‌ எல்லாம்‌ ஒருசேர வேண்டியமையால்‌, துணிந்து, ஐங்கணை
யோடும்‌, வில்லோடும்‌, இரதி தேவியோடும்‌, அலையற்ற கடல்போல்‌
யோகத்தில்‌ ஆழ்ந்திருந்த அருட்கடலாம்‌ சிவபெருமான்‌ முன்‌
சென்று, பலவாறு அலங்கி, முடிவாகத்‌ தான்‌ இறுதி எய்தினும்‌ உல
குக்கு ஒரு நன்மையைச்‌ செய்வதே உயர்ந்தது எனும்‌ கொள்கை
யைப்‌ பின்பற்றி, இறைவன்‌ யோக நிலையைக்‌ கலைக்கும்‌ நோக்கத்‌
தில்‌ மலர்க்‌ கணைகளைத்‌ துரவினான்‌. சிவபெருமான்‌ சிறிது தன்‌
இதற்றிக்‌ கண்ணைத்‌ திறந்தார்‌; உடனே காமன்‌ எரித்து சாம்பராயி
னான்‌. சிவபெருமான்‌ மறுபடியும்‌ யோகத்திலே அமர்ந்து விட்டார்‌.
கணவன்‌ எரிந்து பொடியானதைக்‌ கண்ட இரதி,
செம்பதுமைத்‌ திருக்குமரா1 தமியேனுக்கு
ஆருயிரே1
ர௬ுமால்‌ மைந்தா 1
௪ம்பரனுக்‌ கொருபகைவா! கன்னல்‌ வரிச்‌ சிலைபிடித்த
5 தடக்கை வீரா !
அம்பவளக்‌ குன்றணனைய சிவன்‌ விழியால்‌ வெந்துடலம்‌
்‌ அழிவுத்ராயே!
தம்‌ விழி எல்லாம்‌ உறங்கிற்றோ
உம்பர்கள்‌ ? அயனாரும்‌
உவப்புற்றாரோ ?

தேயமொடு மறைபயிலுந்‌ திசைமுகனைப்‌ புரத்தரனை

தின்னைத்தத்த
மாயவனை முனிவர்களை யாவரையும்‌ நின்‌ கணையால்‌ மருட்டி
Gleu
sir cap is ?
ஆயதுபோல்‌ மதிமுடித்த பரமனையும்‌ தினைந்திவ்வா
தழிவுற்ருமே!
ககத்திரற்‌ படுகின்ற
தீயழலின்‌ய்‌ விளக்கத்திற்‌ கின்ற vs க்கிக்‌
பதங்கத்தின்‌ ப னதண்தே 7
எனப்‌ பலவாறு புலம்பி, சகண்ணுதலின்‌ அருளால்‌ அவனை உயிர்ப்‌
பித்தாள்‌ ; காமனும்‌ உடலம்‌ இல்லாதவனாக திலையுற்றுன்‌.
478 F BD
BNC OMT
47. காலன்‌ உயிரைத்‌ தூய்மை செய்த்து
மிகமிகப்‌ பழங்காலத்தில்‌, மிருகண்டு முனிவரும்‌ அவருடைய
மனைவி மருத்துவதியும்‌ சிவபெருமானை தோரக்கித்‌ தவங்கிடந்து
எல்லா நற்குணங்களும்‌ வாய்க்கப்‌ பெற்றதும்‌, பேரழகு வாய்ந்ததும்‌
சிவனடி மறவாத சிற்தையுடையதுமான ஒரு ஆண்மகவைப்‌
பெற்றனர்‌. அம்‌ மகவு தாளொரு மேனியும்‌ பொழுதொரு வண்ணமு
மாக வளர்ந்து வந்தது: நாட்கள்‌ ஆக, ஆக, பெற்றோர்‌ கவலையற்ற
னர்‌. அவர்கள்‌ கவலைக்குக்‌ காரணம்‌ யாது என வினவிய சிறுவன்‌
மார்க்கண்டேயன்‌, தன்‌ வாழ்நாள்‌ பதினாறு ஆண்டுகளே எனத்‌
தரிந்து கொண்டான்‌. சிவபெருமான்‌ திருவருளால்‌ இயலாத
தொன்‌ நில்லை என்பது நன்கு தெரிந்த மார்க்கண்டேயன்‌, தன்‌ பெற்‌
ஜோரைக்‌ கவலையுராவண்ணம்‌ தேற்றித்‌ தவத்தால்‌ காலனையும்‌ வெல்‌
வேன்‌ என்று சிவபெருமானை இடைவிடாது பேகற்றித்‌ தவம்‌ செய்து
காலன்‌ கைக்கு அகப்படாத வரத்தைப்‌ பெற்றான்‌. பதினாறு ஆண்டு
நிரம்பியதும்‌, மார்க்கண்டேயன்‌ உயிரைக்‌ கொள்ள; எமனுடைய
பணியாளர்கள்‌ அணுகினார்கள்‌; ஆனால்‌ அவனுடைய தவத்தின்‌
ஆற்றலால்‌ எவரும்‌ நெருங்க முடியவில்லை. பின்னர்‌ எமன்‌, எரு
மைக்கடாவில்‌ ஏறி, செம்மயிரும்‌ காருடலும்‌ எரிவிழியும்‌ உடையவ
னாய்‌, பாசமும்‌ தண்டமும்‌ சூலமும்‌ ஏந்தி, தன்‌ வீரர்கள்‌ சூழ மார்க்‌
கண்டனை அணுகி அழைத்தான்‌. அச்‌ சிறுவன்‌, காலனைப்‌ பொருட்‌
படுத்தாது சிவபெருமான்‌ திருவடிகளைப்பற்றிக்‌ கொண்டான்‌.
காலன்‌ வெகுண்டு தன்‌ பாசத்தை வீசினான்‌. தன்பால்‌ புக்கவளைப்‌
பாசத்தால்‌ ஈர்க்க முயன்ற காலனை, சிவபெருமான்‌ தன்‌ இடது
காலால்‌ உதைத்துத்‌ தள்ளினார்‌. எமன்‌ கீழே மலைபோல்‌ விழுந்து
உயிர்‌ துறந்தான்‌. எருமைக்‌ கடாவும்‌, உடன்வத்த பரிவாரங்களும்‌
உடனே மாண்டன. மார்க்கண்டேயர்‌ இறவா வரம்‌ பெத்ரார்‌.

49. காலனைக்‌ காலால்‌ உதைத்தது

47-வது கதையைப்‌ பார்க்க.

49. கிராதவேடம்‌ கொண்டது

92-வது கதையைப்‌ பார்க்க.

50. குதிரை கொண்டு அருளியது

பாண்டிய நாட்டில்‌, அதன்‌ தலைநகருக்கு அண்மையிலுள்ள
திருவா தஷரில்‌ ஓர்‌ பெரியார்‌ தோன்றினார்‌; இவர்‌ இளமையிலேயே
கல்வி, அறிவு, ஒழுக்கம்‌ முதலிய நிரம்பப்‌ பெற்றும்‌ திறம்பெற
எதையும்‌ கொண்டு செலுத்தவல்லவராயும்‌ இருந்தபடியால்‌,
பாண்டிய மன்னன்‌, இவரைத்‌ தன்‌ அமைச்சராக அமர்த்தி எல்லா
ஏற்றங்களும்‌ அளித்திருந்தான்‌. அரண்மனையிலும்‌, சேனையிலும்‌
குதிரைகள்‌ குறைவாக இருத்தமையில்‌, தகுதி வாய்ந்த குதிரைகள்‌
வாங்கி வருமாறு பெரும்பொருளுடன்‌ இவ்‌ அமைச்சரை அருகி
லன்ள துறைமுகப்‌ பட்டினத்துக்கு, அரசன்‌ அனுப்பினான்‌. செல்லும்‌
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 479
வழியில்‌, ஒரு பூம்பொழிவில்‌, ஒரு ஞானகுரவன்‌ பல அடியவர்களுக்குச்‌
சிவஞானத்தை வழங்கி வருவதைக்‌ கண்டு, தான்‌ மேற்கொண்ட
பணியை மறந்து, அந்த ஞானகுரவன்‌ திருவடிக்குத்‌ தொண்டாகித்‌
தான்‌ குதிரை வாங்கக்‌ கொண்டு வந்த பொருளனைத்தையும்‌ தன்‌
ஞானகுரவன்‌ ஆணைப்படி சைவத்‌ திருப்பணிகளில்‌ செலவீடத்‌
தொடங்கினார்‌. உடன்‌ வந்தோர்‌, எவ்வளவோ தடுத்தும்‌ அவர்‌
மாறவில்லை; அவர்களும்‌ பாண்டியனிடம்‌ சென்று நிகழ்ந்ததை
அதிவித்தார்கள்‌, பாண்டியன்‌ சீற்றங்கொண்டு, அவரை உடனே
மதுரைக்கு வரும்படி ஓலை போக்கினான்‌ ; அவரும்‌, மன்னவன்‌
கட்டளையைத்‌ தன்‌ ஞானகுரவனிடம்‌ விண்ணப்பித்தார்‌. ஞான
குரவனிடம்‌ விண்ணப்பித்தார்‌. ஞானகுரவனாக எழுந்தருளியிருந்த
சிவபெருமான்‌ “அஞ்சாதே, மதுரைக்குச்‌ செல்‌, 'குதிரைகள்‌
ஆவணி மூலத்தன்று மதுரைக்கு வருவன வாகும்‌ ' என Loar sar ou any
குக்‌ கூறு” எனத்‌ திருவாய்‌ மலர்ந்தருளினார்‌. அவ்வாறே அவரும்‌
"சென்று தெரிவிக்க, பாண்டியனும்‌ ஒருவாறு அமைதி கொண்டு
இருந்தான்‌. ஆனால்‌, ஆவணி மூலத்துக்குச்‌ சில நாள்‌ முன்வரை
யிலும்‌ குதிரைகள்‌ வரக்கூடிய குறிகள்‌ ஒன்றும்‌ காணுூதது கொண்டு
ஓயுற்ற மன்னன்‌, அவரைச்‌ சிறையிலிட்டான்‌ ; காவலாளர்கள்‌
துன்புறுத்துவது பெறாத அமைச்சர்‌ உளம்‌ கலங்கி
“மின்னும்‌ புகழா அருளாளா மெய்யே மனிதர்போல்‌ வந்து
இங்கு
என்‌ ஜெஞ்சு உருக்கி உரைத்த உரை தப்பாது என வந்துயாண்‌
உரைத்தேன்‌
மன்னன்‌ காண்பான்‌ விழிகுழிய வழியை தநோக்கியிரா நின்றான்‌
துன்னும்‌ புரவி கொடு விரைவில்‌ தோன்றாய்‌ தோன்றுய்‌
தோன்ரறாயே””

* ஊரார்‌ உணைச்சிரிப்பது ஓராய்‌ என்று உன்‌ அடிமைக்கு

ஆராய்‌ அடியேன்‌ அயர்வேன்‌ அஃதறித்தும்‌
வாராய்‌ அரசன்‌ தமர்‌ இழைக்கும்‌ வன்கண்தோய்‌
பாராய்‌ உன்‌ தன்மை இதுவோ பரமேட்டி””
எனப்‌ பலவாறு முறையிட்டார்‌.

இம்முறையீட்டொலி கேட்ட சிவபெருமான்‌, கண நாதர்களை

அழைத்து *குறிப்பிட்ட நாள்‌ தவருமல்‌ பாண்டியனுக்குச்‌ குதிரை
களைச்‌ சேர்ப்பிக்க வேண்டும்‌, நீவீர்‌ அனைவரும்‌ குதிரைச்‌ சேவகர்‌
களாகி, காட்டிலுள்ள நரிகளை எல்லாம்‌ குதிரைகளாக மாற்றி
ஏறிச்‌ செல்லுங்கள்‌, தாமும்‌ குதிரை வணிகர்‌ தலைவனாகத்‌ தோத்றம்‌
கொண்டு பின்னர்‌ வருகின்றோம்‌ ' எனக்‌ கூறினார்‌. சிவகண தாதர்‌
ாக
களும்‌ நரிகளை எல்லாம்‌ உத்தம இலக்கணம்‌ வாய்த்த கூதிரைகள
மாற்றி ஏறிச்‌ சென்றார்கள ்‌. சிவபெருமா னும்‌ குதிரைவண ிகனாக
வேதமாகிய குதிரையின்‌ மீதேறி நடுவண்‌ சென்றார்‌. குதிரைகள்‌
ோல்‌ மதுரையை அடைந்த ன ; பாண்டியன் ‌ மிகமகிழ்ந்து
வெள்ளம்ப
அமைச்சரைச்‌ சிறையினின்றும்‌ விடுவித்து, குதிரைகளை ஏற்றுத்‌
 480 திருவா௫கம்‌
தன்‌ பந்தியில்‌ சேர்ப்பித்தான்‌. குதிரை கொண்டு வந்‌.த வணிகர்‌
தலைவரது தோற்றம்‌ பாண்டியனது உள்ளத்தைக்‌ சவர்ந்தது.
அவ்வணிகர்‌ தலைவனும்‌, தான்‌ ஒரு பெரும்‌ குதிரை வீரன்‌
என்பதை மெய்ப்பிக்க சான்‌ ஏறிவந்த குதிரையை, மல்வகதி, மயூர
கதி, வானரகதி, வல்வியகதி, சரகதி என்னும்‌ ஐந்து கதிகளும்‌, பதி
னெண்வகை சாரிவிகற்பங்களும்‌ தோன்றச்‌ செலுத்திக்‌ கரட்டிஞர்‌.
மன்னனும்‌ குதிரை வணிகர்‌ தலைவருக்குப்‌ பரிசாகப்‌ பொன்னாடை
அளித்தான்‌, வணிகர்‌ அதைத்‌ தன்‌ கைச்‌ செண்டால்‌ வாங்கி
அணிந்து கொண்டார்‌. பின்னர்‌ யாவரும்‌ மகிழ்ந்து அவர வரிருப்பிடம்‌
சென்றார்கள்‌. இந்த அமைச்சர்‌ வாதவூரிற்‌ பிறந்தமையால்‌
வாதவஷரர்‌ எனவும்‌ பாண்டியனுடைய அமைச்சர்‌ என்ற நிலையில்‌
தென்னவன்‌ பிரமராயன்‌ எனவும்‌ வழங்கப்‌ பெறுவார்‌.

57. கேழலாய்ப்‌ பால்‌ கொடுத்தது:

80-வது கதையைப்‌ பார்க்க.

52. கேவேடராகிக்‌ கெளிறு படுத்தது:

12-வது ச௪ணதயைப்‌ பார்க்க.

153. சக்கரம்‌ மாற்கு அருளியது:

திருமால்‌, தன்னால்‌ வெல்லமுடியாத ச௪லந்தரனைத்‌ தடிந்த
சக்கரத்தைப்‌ (கதை 568 பார்க்க) பெறுவதற்குச்‌ சிவபெருமானே,
ஹான்‌ ஐன்றுக்கு ஆயிரம்‌ தாமரைமலர்களைக்‌ கொண்டு வழிபட்டு
வந்தார்‌. ஒரு நான்‌ ஒரு தாமரை மலர்‌ குறைந்தது; மலர்‌
எண்ணிக்கை குறையாதிருக்கும்‌ வண்ணம்‌, தன்‌ கண்ணைத்‌
தோண்டி மலராகச்‌ சாத்திக்‌ குறையை திரப்பினார்‌. சிவபெருமான்‌
உவந்து சக்கரப்‌ படையை அருளினார்‌.
“நீற்றினை நிறையப்‌ பூசி நித்தல்‌ ஆயிரம்‌ பூக்கொண்டு
ஏற்றுழி யொருதாள்‌ ஒன்று குறையக்‌ கண்‌ நிறையவிட்ட
ஆற்றலுக்கு ஆழி நல்கி அவன்‌ கொணர்ந்திழிச்சுங்‌ கோயில்‌
வீற்றிருந்தளிப்பர்‌ விழிமிழலையுள்‌ விகிர்‌ தனாரே.
(தேவாரம்‌ 4784)
* திகழு மாலவன்‌ ஆயிர மலரா லேத்துவானொரு தீண்‌
. . . மலர்‌ குறையப்‌
புகழினாலவன்‌ கண்ணிடந்திடலும்‌ புரிந்து சக்கரம்‌ கொடுத்தல
்‌
- . ட் . கண்டு அடியேன்‌
திகழு நின்‌ நிருப்‌ பாதங்கள்‌ பரவித்‌ தேவதேவ நின்‌
ட திறம்பல பிதற்‌
அகழும்‌ வல்வினைக்‌ கஞ்சி வத்தடைத்தேன்‌ ஆவடு சி
துறையாதி யெம்மானே.
(தேவாரம்‌ 7809)
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள.கதைகள்‌ 481
54. சங்கங்‌ கவர்ந்தது.
தகாருகாவனத்து இருடிகளது மனைவிமார்கள்‌, கற்புக்கு நிகரா
வார்‌ தம்போல்வார்‌ இல்லென்று செருக்குற்றிருந்தனர்‌. இதனை
உணர்த்த இறைவன்‌ இவர்களது செருக்கை ஒழிக்க எண்ணி பிச்சா
உனர்‌ வடிவங்கொண்டு தாருகாவனத்துக்கு எழுந்தருளினார்‌. இவர்‌
வருகின்ற கோலத்தைக்‌ கண்ட அவ்‌ இருடிகளது மனைவிமார்கள்‌
அவரது பேரழகில்‌ ஈடுபட்டுப்‌ பிச்சை இடுதவலோடு நிறையழித்து தம்‌
கை வளையல்களையும்‌ கலத்தில்‌ சொரிந்தனர்‌. இதனை அறிந்த.
முனிவர்கள்‌ தம்‌ மனைவிமார்‌ நிறையழித்தமை கண்டு வெறுத்து,
* நீவிர்‌ நும்‌ கற்புநிலையில்‌ தவநியதால்‌, மதுரையில்‌ வணிகப்‌ பெண்‌
களாய்ப்‌ பிறந்திடுக” என்ன, அவர்களும்‌ எம்‌ சாபம்‌ நீங்குவது எப்‌
போது என்றனர்‌. அதற்கு, ஆலவாயண்ணல்‌ நும்‌ சையைதி
தீண்டும்போது விலசூம்‌ என்‌ றனர்‌.
சாயத்தை ஏற்ற அம்முனிவர்‌ மனைவிமார்‌, மதுரையில்‌, வணிகர்‌
மகளிராய்த்‌ தோன்றி வளர்ந்து மங்கைப்‌ பருவம்‌ அடைதந்தனர்‌.ஆல
வாய்‌ அண்ணலும்‌ இவர்கள்‌ சாபத்தைப்‌ போக்க வளையல்‌ விற்கும்‌
ஒரு வணிகராகி மதுரைப்‌ பெருந்‌ தெருவை அடைந்தார்‌ மறை
பகர்ந்த வாயால்‌ “* வளையலஸோஓஓ வளையல்‌ ** என்றார்‌. இவ்வளையல்‌
ஒலி கேட்ட மங்கையர்கள்‌ உள்ளிருந்து வெளிப்போந்து கண்டனர்‌.
இவரது பேரழகில்‌ ஈடுபட்டுச்‌ சுழன்‌ற மனமுடையராய்‌ நெருங்கி
மொய்த்தனர்‌.
நெருங்கிய மங்கைமார்‌, "“வணிகரே! எம்‌ கைகட்கு ஏற்ற அழகிய
வளை இடுமின்‌”' என்று தம்‌ காந்தன்‌ கைகளை நீட்டினர்‌. அண்ணாலும்‌
கைம்மலர்‌ பற்றினார்‌, கண்மலர்‌ உள்ளங்கவர வளையலும்‌ அணிந்த
னர்‌. பின்னரும்‌, இறைவர்‌ கை தம்‌ கைமேல்‌ படவேண்டுமென்று
எண்ணினார்‌; தம்‌ கைவளையலை உடைத்தனர்‌; கைகளை நீட்டினார்‌.
இறைவரும்‌ வளையலை இட்டனர்‌. பல முறை இந்நிகழ்ச்சி
திகழ்ந்தன.
இத்நிலையில்‌ வணிகரை தோக்கி, "வணிக நல்வீரே! இதுகாறும்‌
இவ்வளை போன்ற வளையலைக்‌ கண்டிலேம்‌, இவைகள்‌ எம்மை இன்ப
வெள்ளத்தில்‌ ஆழ்த்தின, தாளையும்‌ வருவீராக, இவ்வளைக்குரிய
பொருளைப்‌ பெற்றுக்கொள்வீராக”! என்றனர்‌. “eur oir of ful ir
தாளைப்‌ எண்று
பெற்றுக்கொள்வோம்‌”' யாவரும்‌ வியக்கும்‌ வண்ணம்‌
விண்ணிழி விமானத்துள்‌ சென்று சிவலிங்கத்தோடு கலந்தருளினார்‌.
-இவ்வாறு வந்தவர்‌ மங்கை பங்கனே என்று இன்ப வெள்ளத்தழுந்தி
இன்புற்றனர்‌.

55. சக்திரனைத்‌ தேய்த்தருளியது.

60-வது கதை பார்க்க.
டட
56. சலந்தரனைத்‌ தடிக்தது.
நாள்தோறும்‌ சிவபெருமானைக்‌ கண்டு வணங்கும்‌
வழக்கமாக
. இதனை
இந்திரன்‌, ஒருநாள்‌ இறுமாப்புடன்‌ கைலைக்குச்‌ சென்றான்‌.

எம்‌
 482 ஜிருவாசகம்‌
அறிந்த சிவபெருமான்‌ ஒரு பூத வடிவாய்‌ அவன்‌ எதிரில்‌ தோன்றி
னார்‌. தம்‌ தரிசனத்திற்கு இடைபூராய்‌ வாயிலில்‌ இப்பூதம்‌ நிற்கின்றது
என இந்திரன்‌ சீற்றங்கொண்டு தன்‌ வச்சிரப்படையால்‌ அப்‌ பூதத்‌
தைத்‌ தாக்கினான்‌. உடனே பூத வடிவம்‌ உருத்திர வடிவமாயிஜற்று.
இதனைக்‌ கண்ட இந்திரன்‌ அஞ்சித்‌ தான்‌ உய்யுமாறு வேண்டினான்‌.
சிவபெருமான்‌ அவண்பால்‌ கருணைகாட்டித்‌ தம்பால்‌ எழுந்த சினத்‌
தைக்‌ கடவில்‌ எறிந்தார்‌. அது ஒரு குழற்னதை வடிவமாயிதிறு.
அக்குழந்ையைக்‌ கடல்‌ அசசனாகிய வருணன்‌ வளர்த்தான்‌. ஒரு
தாள்‌ அக்குழற்னது அழுது ஒனவியை தான்மூகன்‌ கேட்டுக்‌ கடலை
அடைத்து, “இவ்வொலி யாது?” என்று வருணனிடம்‌ கேட்டான்‌.
வருணன்‌ குழந்தையை தான்முகனிடம்‌ கொடுக்க அதனைத்‌ தன்‌ இரு
௬௧௭ லும்‌ வாங்கி மார்போடணைத்தானண்‌. அக்குழந்தை
நான்முகனின்‌ தாடியைப்‌ பற்றி இழுத்து வருத்தியது. சலத்தால்‌
தாங்கப்‌ பெற்றதனால்‌ சலந்தரன்‌ என்று அக்குழந்தைக்குப்‌
பெயரிட்டனர்‌.

இவன்‌ தவ வவியால்‌ பல வரங்களைப்‌ பெற்றுத்‌ சேவர்‌ முதலி

யோரைச்‌ துன்புறுத்தி வந்தான்‌. இவன்‌ சாலாந்தரம்‌ என்னும்‌
ஒரு நகரை அமைத்து அரசு புரிந்து வந்தான்‌ இவன்‌ விருந்தை
என்பவளை மணந்து கொண்டு யாவரும்‌ அஞ்சும்படி ௪கல செல்வங்‌
களூடன்‌ பலநாள்‌ இன்புற்றிருந்தான்‌. ஒருதாள்‌ இவனுக்கு அஞ்சி.
மேரு மலையில்‌ ஒளிந்து கொண்டிருந்த தேவர்களை அழிக்க அங்கே
சென்றான்‌. அதனை அறிந்த தேவர்கள்‌ திருமாலிடம்‌ சென்று
தங்களைக்‌ காத்தருள வேண்டினார்கள்‌. திருமாலும்‌ அவர்கள்‌
வேண்டுகோட்‌ கிணங்கிச்‌ சலந்தானுடன்‌. பல ஆண்டுகள்‌ போர்‌
புரிந்தும்‌ அவனை வெல்ல இயலாது சென்றார்‌. அப்போது தேவர்கள்‌
கைலையை அடைந்து திருநந்தி தேவரின்‌ அனுமதிபெற்றுச்‌ சிவபெரு
மானை வணங்கிச்‌ சலத்தரனால்‌ தங்களுக்கு நேர்ந்த துன்பத்தைக்‌
கூதிக்‌ காத்தருளுமாறு வேண்டினார்கள்‌. சிவபெருமானும்‌ சாத்தருள்‌
வதாகக்‌ கூறினர்‌. ்‌ ்‌

திருமாலிடம்‌ வெற்றி பெற்ற சலந்தான்‌, தேவர்களை எங்கும்‌

காணாதவனாம்‌, அவர்கள்‌ அசலை மலையை அடைந்தார்கள்‌ என்பது
அறிந்து அவச்சுளை அழிக்கக்‌ சேனைகளுடன்‌ கைலைக்குப்‌ புறப்‌
பட்டான்‌. சிவபெருமானது பெருமையை அறிந்த அவன்‌ மணைவி
விருந்தை எவ்வளவோ தடுத்தும்‌ ௮வன்‌ கேட்கவில்லை. கைலைக்குச்‌
செல்லும்‌ வழியில்‌ சிவபெருமான்‌ ஒரு முதிய அந்தணனாய்த்‌ தண்‌
GerO! அவன்‌ எதிரே தோன்றி, * நீ யார்‌ £? எங்கு செல்கின்றாய்‌ 2”
une oe அதற்கு ** பூவுலகத்திலுள்ளேண்‌. சலந்தரன்‌ என்னும்‌
பவை Gacy யேண்‌. தேவர்களையும்‌ சிவபெருமானையும்‌ வெல்ல
இங்கு வத எ a, என்ரான்‌. உண்ணால்‌ அவர்களை வெல்வது அரிதுடி
ஆயினும்‌,நான ழிஃகும்‌ இவ்வளவு பூமியைப்‌ பேர்த்து எடுக்கவல்லை
யேல்‌ உன்னால்‌ கூடுபூ ஏனக்‌ கூறித்‌ தன்‌ திருவடியினால்‌ பூமியில்‌
வட்டமாகக்‌ கிழித்தார்‌. சலந்தரன்‌ அதனைப்‌ பேர்த்துத்‌ தூக்கித்‌
 கிருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 483
தலையில்‌ இட, அதுவே சக்கரப்‌ படையாக அவனது உடலை இரு
கூருகக்‌ கிழித்து அவளை அறவே அழித்தது.
** பிலந்தரு வாயினொடு பெரிதும்‌ வவிமிக்குடைய
சலந்தரன்‌ ஆகம்‌ இரு பிள வாக்கிய சக்‌௯ரம்‌ முன்‌
திலதந்தரு மாமகள்‌ கோள்‌ நெடுமாற்கு அருள்செய்த பிரான்‌
நலந்தரு நன்னிலத்துப்‌ பெருங்கோயில்‌ நயத்‌் தவசனோ "1"
(தேவாரம்‌ 8229)

57. சேவகன்‌ ஆகியது.

முன்‌ ஒரு காலத்தில்‌ பாண்டியன்‌ ஒருவன்‌, புத்தம்‌ சமணம்‌
முதலிய புறச்சமயங்களைக்‌ களைந்து Ga sO» Muh சிவாகமத்துறை
யும்‌ நிலையெற்றுவருமாறு ஆட்சி செலுத்தி வந்தான்‌. அப்போது
காஞ்சியிலிருந்து அரசு செலுத்தி வந்த சமண சமயத்தைச்‌ சார்ந்த
மன்னன்‌, இந்தப்‌ பாண்டியனை வென்று பாண்டிய நாட்டைக்‌ தன்‌
ஆட்சியில்‌ கொண்டுவரப்‌ பலவாறு முயன்றான்‌; தன்‌ முயற்சி ஒன்றும்‌
நிறைவேருதது கண்டு சமண முனிவர்களைக்‌ கொண்டு. ஒரு அபிசார
வேள்வி செய்து அதன்‌ மூலமாகப்‌ பாண்டியனைக்‌ கொன்று நாட்டைக்‌
சுப்பற்ற எண்ணினான்‌. முனிவர்கள்‌ செய்க அபிசார வேள்விக்‌
குண்டத்திலிருந்து நீலமலை போலவும்‌, இயமன்‌ போலவும்‌ ஒரு
யாசனை எழுந்தது; முனிவர்கள்‌, பாண்டியனையும்‌ அவன்‌ நாட்டையும்‌
அழிக்குமாறு அந்த யானையை ஏவினார்கள்‌, நிலவுலகம்‌ பிளக்குமாறு
இடிபோல்‌ பிளிறிக்கொண்டு கண்களினின்றும்‌ வடவைக்‌ கனல்சிந்த
மாழிக்காற்றுப்போல்‌ காற்று எழ, காதுகளை வீசிக்கொண்டு, குன்று
களைத்‌ துதிக்கையால்‌ பற்றிச்‌ சுழற்றிக்கொண்டு மதுரையை Cam
கியது. யாவரும்‌ கலங்கினர்‌. பாண்டியன்‌ சோமசுந்தரக்‌ கடவுளிடம்‌
சென்று முறையிட்டான்‌. சிவபெருமான்‌, மதிமுடி மறைத்து மயில்‌
தோகை அணிந்து, உடைவாள்‌ சுட்டி, தோளிலே நீண்ட வில்லை
மாட்டிச்‌ சேவகனாகத்‌ தோன்றிக்‌ கீழ்த்திசை மதில்‌ மேலுள்ள மண்டப
மாகிய அட்டாலை மண்டபத்திலே நின்று, அபிசார வேள்வி யானை
மதுரையை தோக்கி வரும்போது, அதன்‌ மத்தகத்தைக்‌ குறிவைத்து
அம்பை விடுத்தார்‌. மத்தகம்‌ கிழிபட்டது; யானை மேகம்போல்‌
முழங்கி நிலத்தில்‌ விழுந்திறந்தது. யானையைத்‌ தொடர்ந்து வந்த
தடுமாறி
சுமண முனிவர்களும்‌, காஞ்சி மன்னனின்‌ வீரர்களும்‌ திசை
ஓடினார்கள்‌. யானை இறந்து விழுந்து கிடந்ததும்‌, பெருமிதமாக
சேவகண்‌ நிற்பதும்‌, பாண்டியன்‌ பணிவுடன்‌ அருகில்‌
அட்டாலைச்‌
மார்க்கண்டருக்காக மறலியை உதைதத்‌
திருவடிபற் றி வணங்குவதும்‌,
துத்‌ தன்னிய காட்சிபோல்‌ தோன்‌ நிற்று.

புகைபடக்‌ கரித்தோல்‌ போர்த்த புண்ணிய மூர்த்தி தாளால்‌

உதைபடக்‌ கிடந்த கூற்றம்‌ ஒத்தது மத்தயானை;
sir;
.சுதைபடு மதிக்கோ வேந்தன்‌ தொழுகுலச்‌ A) pou cit @ SBT
புதைபடும்‌ அமணர்‌ காலபடரெனப்‌ படரிற்‌ பட்டார்‌.
484 திருவாசகம்‌

58. சோதி தோன்றிய தொன்மை,

்‌- வது கதையைப்‌ பார்க்க.

59. கோமன்‌ கலையைத்‌ தூய்மை செய்தது.

60-வது கதையைப்‌ பார்க்க.

60. தக்கன்‌ வேள்வி

நான்முகனின்‌ பத்துப்‌ புதல்வர்களில்‌ மூத்தவனும்‌, அறிவு
ஆற்றல்களில்‌ மிக்கவனுமாகிய தக்கண்‌, தன்‌ தந்தையின்‌ அறிவுரை
களால்‌, சிவபெருமானே முழுமுதற்‌ கடவுள்‌ என்பதைத்‌ இதெரிந்து.
மானசவாவிக்‌ கரையில்‌ அமர்ந்து, அப்பெருமானை
யே தன்‌ இறஞ்சக்‌
கமலத்துள்‌ இறுத்திப்‌ பல ஆண்டுகள்‌ தவம்‌ செய்து பெறற்கரிய
தலைசிறந்ந வரங்கள்‌ பலவற்றைப்‌ பெற்ளுன்‌. அவன்‌ பெற்ற
வரங்கள்‌ எல்லாம்‌ தேவரின்‌ மேலாய வளங்களைப்‌ பெற்றுத்‌ தன்‌
ஆணை எல்லா உலகங்களிலும்‌ சென்று பல மக்களுடன்‌ வாழ்‌
வதெையே முடிவாகக்‌ கொண்டனவேயாம்‌; அவன்‌ வீடு பேற்றை
விரும்பவில்லை. சிவபெருமான்‌ அருளிய வரங்களின்‌ வவிமையால்‌
தேவரும்‌ அசுரரும்‌ வழிபடவும்‌, நான்முகன்‌ மூதலாயோர்‌, தண்‌
சொல்வழி நிற்பவும்‌ தக்ஷபுரியைத்‌ தலைநகராக கொண்டு ஆட்சி
செய்து வந்தான்‌. வேதவல்லி என்னும்‌ கற்பிற்சிறந்த பேரழகியை
மண ந்து ஆயிரக்கணக்கான புதல்வர்களைப்‌ பெற்றான்‌ ; இப்‌ புதல்‌
வர்கள்‌ எல்லாம்‌ இவன்‌ போல்‌ இம்மை வளத்தில்‌ ஈடுபடாது,
நாரத முனிவன்‌ நல்லுரையால்‌ வீடு பேற்றை விரும்பித்‌ தவம்‌
செய்து சிவபெருமான்‌ திருவருளால்‌ விடுபெற்றனர்‌. பின்னர்‌
இருபத்து மூன்று பெண்களைப்‌ பெற்று அவர்கள்‌ வழியாகத்‌ தன்‌
கிளையை அளவுக்கு மேல்‌ பெருக்கமுறச்‌ செய்தான்‌; பின்னும்‌ விண்‌
மீன்‌ கூட்டமாகிய இருபத்தேழு பெண்களைப்‌ பெற்று, அவர்களைச்‌
சந்திரனுக்கு மணம்‌ செய்து கொடுத்தான்‌. சந்திரன்‌, பேரழகோடு
விளங்கிய கார்த்திகையையும்‌ உரோகணியையும்‌ பெரிதும்‌ காதலித்து
மற்றவர்களைப்‌ புறக்கணித்தான்‌ ; புறக்கணிக்கப்பட்ட பெண்கள்‌,
தங்கள்‌ தந்தையிடம்‌ முறையிட, சந்திரன்‌ கலைகள்‌ யாவும்‌ தேய்ந்து
பொலிவு ஒழிக எனச்‌ சாபமிட்டான்‌. இந்த சாபத்தால்‌ கலைகள்‌
குறையப்பெற்ற சந்திரன்‌ சிவபெருமானை தோசக்கித்‌ sua sai
கலைகள்‌ ஒவ்வொன்றாய்‌ நிறையப்பெற்றான்‌. தக்கன்‌ சுடுமொழியின்‌
வண்ணம்‌ கலைகள்‌ நரளும்‌ தாளும்‌ குறைவதும்‌, சிவபெருமான்‌
திருவருள்‌ வண்ணம்‌ பின்னர்‌ தாளும்‌ நாளும்‌ நிஹறைவதுமாக மாதி
மாறிக்‌ குறைத்தும்‌ வளர்ந்தும்‌, சந்திரன்‌ நில பெறுவானாயினான்‌.

தீன்‌ சுடுமொழியை மாற்றியதால்‌, தக்கனுக்குச்‌ சிவபெருமா

னிடத்துப்‌ பகைமை பிறந்து வளர்வதாயிற்று. புலகர்‌ என்னும்‌
முனிவர்‌ நல்லுரைகளாலும்‌ சிவபெருமானும்‌ தனக்கு மருகளுக
வருவார்‌ என்ற வரத்தின்‌ நினவாலும்‌ பகைமை தணிந்து அரசு
செலுத்தி வந்தான்‌.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 485

சிவபெருமான்‌ அளித்த வரத்தின்‌ பயனாக, உமாதேதவி, தக்க

னுக்கு மகளாய்த்‌ தோன்றி, சிவபெருமானை அடையத்‌ தவம்‌ செய்‌
தார்‌; சிவபெருமானும்‌ தோன்றினார்‌. தக்கன்‌ தன்‌ மகளாரின்‌
திருமணத்தைப்‌ பேரார்வத்துடன்‌ தொடங்கி நடத்திக்கொண்டிருக்‌
கும்போது, மாயமாகச்‌ சிவபெருமான்‌ மறைந்து விட்டார்‌. மீண்டும்‌
உமாதேவி தவம்‌ செய்யத்‌ தொடங்கினார்‌. சிவபெருமான்‌ யாவரும்‌
அறியாது தனித்து தவக்கோலத்துடன்‌ வந்து உமையம்மையை
இடது பாகத்தமர்த்திக்‌ கயிலைக்குச்‌ சென்றுவிட்டார்‌. சிவபெருமாண்‌
இவ்வாறு செய்தது தக்கணுக்குப்‌ பெரும்‌ சினத்தை உண்டாக்கி
விட்டது தக்கன்‌,தன்‌ மகளைக்காணக்‌ சுயிலைக்குச்‌ சென்றான்‌; அவளை,
சிவபெருமான்‌ அம்மையொடு அமர்ந்திருக்கும்‌ திருக்கோயிலுட்‌
புகாவண்ணம்‌ பூதகணங்கள்‌ தடுத்துவிட்டன. அடங்காச்‌ சினத்‌
தனாகத்‌ தக்கன்‌ திரும்பினுன்‌.

சிவபெருமானுக்கு அவிப்பாகம்‌ கொடாமல்‌ அவரை இழிவு

படுத்த வேண்டும்‌ என்ற எண்ணத்துடன்‌, தக்கன்‌ ஒரு பெருவேள்வி
இயற்றினான்‌ ; அவன்‌ துவவலிமைக்கு அஞ்சித்‌ தேவர்கள்‌ எல்லாம்‌
வந்தனர்‌ ; அவுணர்களும்‌ வந்தனர்‌ ; ஆனால்‌ அகத்தியர்‌, சனகாதி
முனிவர்கள்‌ முதலிய மெய்ப்பொருள்‌ உணர்ந்த மேலோர்‌ வரவில்லை.
தக்கன்‌ செயல்‌ தகாதது எனத்‌ ததீசி முனிவர்‌ பலவாறு எடுத்‌
துரைத்தும்‌ அவன்‌ கேட்கவில்லை. சிவபெருமான்‌ திருப்பெயர்களைத்‌
தாங்கியுள்ள தெய்வங்களையும்‌ எம்பெருமானையும்‌ ஒன்று எனக்‌
கருதும்‌ மயக்கத்தையும்‌, அவண்‌ அருளால்‌ படைத்தல்‌ காத்தல்‌
செய்யும்‌ முதல்வர்களை அவனோடு ஒத்தவர்‌ எனக்கொள்ளும்‌
அதியாமையையும்‌ தவிர்த்துச்‌ சிவபெருமானே பரம்பொருள்‌ எனக்‌
கொள்ள வேண்டும்‌ என்பதை விளக்கமாக முனிவர்‌ கூறியும்‌
கக்கன்‌ தெளிய வில்லை.

படி,
தக்கன்‌ வேள்வியைத்‌ தொடங்கிவிட்டான்‌. அவன்‌ கட்டளைப்
பல்வகை இனிய உணவுகளைக்‌ கொண்டு குவித்து
காமதேனு,
எல்லோருக்கும்‌ படைத்தது. சிந்தாமணியும்‌, சங்கநிதியும்‌,
ஆடைகளையும்‌,
பதுமநிதியும்‌, ஐந்தருக்களும்‌ பலவகை மணிகளையும்‌,
யாவர்க்கும்‌ வழங்கின. தேதவர்கள்‌, முனிவர்கள்‌,
அணிகளையும்‌
யாவரும்‌ மனமார வாயாரப்‌ பலவகை உணவுகளையும்‌
அத்தணர்‌
மகிழ்ச்சியின்‌
உண்டு களித்துப்‌ பாராட்டினார்கள்‌. எங்கு பார்த்தாலும்‌
இருத்தத ு, திருமா லுடைய கருடனும் ‌, நான்முக
பேரொவியாகவே
வாசவனது” ஐராவதமும்‌, அங்கியங்‌ கடவுளது
னது அன்னமும்‌,
எருமைக்கடாவும்‌. கதிரவனது குதி
ஆட்டுக்கிடாவும்‌, இயமனுடைய
தின்று ஒலித்தன. அரம்பையர்‌ இசை ஒருபால்‌
ரைகளும்‌ ஒருபால்‌
முழங்கின, எங்கும்‌ ஒரே ஆரவாரமாக இருந்தது.

வேள்வி தொடங்கிற்று அவரவர்க்குரிய பகூதி வேலைகளை

அவரவர்‌ செய்தனர்‌. தக்கன்‌ ஆகுதி செய்யப்பெறும்‌ தேவர்களை
486 திருவா௫கம்‌

நினைத்து அவிகளை அமுதுபோல்‌ ஊட்டிக்கொண்டிருந்தான்‌. இத்து

நிலையில்‌, தக்கன்‌ தன்னை அழையாதிருந்தும்‌, உமாதேதவியார்‌
கயிலையிலிருந்து, தக்கனது வேள்விச்சாலைக்கு வந்து சிவபெருமானை
யும்‌ தன்னையும்‌ அழையாதது பெருங்குற்றம்‌ என்பதைத்‌ தக்கணுக்குக்‌
கூறினார்‌. தக்கன்‌ தன்‌ மகளாகிய உமையம்மையிடம்‌ சிவபெருமானை
இழித்துக்‌ கூறியதோடு அம்மையையும்‌ இகழ்ந்தான்‌. உமையும்‌,
வேள்விச்சாலையை விடுத்துக்‌ கயிலைக்கு மீண்டனர்‌ ஈதெல்லாம்‌
அநிந்த சிவபெருமான்‌ தக்கன்‌ வேள்வியை அழிக்கத்‌ திருவுளங்‌
கொண்டார்‌. வீரபத்திரக்‌ கடவுளும்‌ பத்திரகாளியும்‌, இருவர்‌ கண்‌
களிலிருத்தும்‌ தோன்‌ நி, இறைவன்‌ ஆணையைத்‌ தலைமேல்‌ கொண்டு
வேள்விச்சாலைக்குச்‌ சென்றனர்‌. இருவர்‌ Csr hp Sow Haye
கண்டு தேவர்கள்‌ எல்லாம்‌ நடுங்கினர்‌. இறுதிக்‌ காலம்‌ வந்து
விட்டது என ஏங்கினர்‌.

வீரபத்திரர்‌, சிவபெருமானுக்கு உரிய அவியைக்‌ கேட்டார்‌;

தக்கன்‌ மறுத்தான்‌; கூடியிருந்த தேவர்களைப்‌ பார்த்தார்‌ வீரபத்திரர்‌,
முறஹையற்றவளன்‌ வேள்விக்கு நீவிரும்‌ துணையாக வந்துள்ளீரோ7
எனச்‌ சீறினார்‌; தண்டாயுத்தினால்‌ திருமாலின்‌ மார்பில்‌ அடித்தார்‌;
அவர்‌ கீழே விழுந்தார்‌. பிரமனை ஒரு கையால்‌ தலையில்‌ குட்டி
வீழ்த்தினார்‌ ; அருகிலிருந்த அவன்‌ மனைவியின்‌ மூக்கை அரிந்தார்‌.
தேவர்களெல்லாம்‌ ஒளிந்து கொள்ள இடம்‌ தேடிப்‌ பல வழியாலும்‌
ஓடினார்கள்‌. சந்திரனைப்‌ பிடித்துத்தள்ளிக்‌ காலால்‌ தேய்த்தார்‌,
சூரியனைக்‌ கன்னத்தில்‌ அடித்துப்‌ பற்களை உதிர்த்தார்‌; பகன்‌
என்னும்‌ சூரியனது கண்களைப்‌ பிடுங்கினார்‌. இயமனைத்‌ தலையை
வெட்டினார்‌. குயிலுருக்‌ கொண்டு ஓடிய இந்திரனைப்‌ பிடித்து வெட்டி
வீழ்த்தினார்‌. அக்கினி தேவனின்‌ கைகளையும்‌ நாக்குகளையும்‌
துணித்தார்‌. அவன்‌ மனைவியாகிய சுவாகாழேதவியின்‌ மூக்கைக்‌ கிள்ளி
எறிந்தார்‌, நிருதியயத்‌ தடியால்‌ அடித்து வீழ்த்தினார்‌. வருணாணை
யும்‌ வாயுவையும்‌ எழுவாலும்‌ மழுவாலும்‌ தாக்கினார்‌. குபேரனைச்‌
சூலத்தால்‌ குத்திக்‌ கொன்றார்‌. அசுரர்‌ தலைவன்‌ தலையை ஒரு
கணையால்‌ எய்தார்‌. மான்‌ உருக்கொண்டு ஓடிய வேள்வித்‌
தெய்வத்தின்‌ தலையைக்‌ கணையால்‌ அறுத்தார்‌; தன்னை வணங்கிய
உருத்திரர்களை மன்னித்து வழி காட்டினார்‌. மனம்‌ கலங்கித்‌ தக்கன்‌
நின்றான்‌; அவன்‌ தலையை வெட்டி அக்கினி தேவனை உண்ணச்‌
செய்தார்‌. தக்கன்‌ மணைவி, மகள்‌ முதலிய பெண்டிர்களைப்‌ பத்திர
காளி தண்டித்தார்‌. வேள்விச்சாலை அழிந்தது ; அனைவரும்‌
மாண்டனர்‌. சிவபெருமான்‌ உமையுடன்‌ வேன்விச்சாலைக்கு
எழுந்தருளினார்‌; திருமாலும்‌ நான்முசுனும்‌ வணங்கி நின்றார்‌.
உமையம்மை மாண்டவர்களை உய்வித்தருள வேண்டினார்‌;
யாவரும்‌ உயிர்‌ பெற்றனர்‌. தக்கனுடைய தலையை முன்னமே
தீக்கடவுள்‌ உண்டுவிட்டமையின்‌, ஒரு ஆட்டுத்‌ தலையைத்‌
re தலையாக வைத்து உயிர்ப்பித்தனர்‌. அவனும்‌ தன்‌”
சூற்றத்திற்கு வருந்திச்‌ சிவபெருமானை வணங்கித்‌ :
இலக்கானான்‌. ° - BONO
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள BOW DBT 487
மலைமகள்‌ தனை இகழ்வது செய்த மதியறு சிறுமனவனதுயர்‌
தலையினொடழலுருவனகரமற முனிவு செய்தவனுைபதி
கலை நிலவிய புலவர்களிடர்சளை தருகொடை பயில்பவர்‌ மிகு
சிலை மலி மதிள்‌ புடை தழுவிய திகழ்பொழில்‌ வளர்‌
திருமிழலையே "” (தேவாரம்‌ 208)
*: ௬ருதியான்‌ தலையும்‌ நாமகள்‌ மூக்கும்‌ சுடரவன்‌ கரமும்‌
. முன்னியங்கு
பருதியான்‌ பல்லுமிறுத்தவர்க்கருளும்‌
பரமனார்‌ பயின்‌ தினி
திருக்கை
விருதினான்‌ மறையும்‌ அங்கமோராறும்‌ வேள்வியும்‌
வேட்டவர்‌ ஞானம்‌
கருதினாருலகிற்‌ கருத்துடையார்‌சேர்‌ கழுமல நகரெனலாமே?”
(தேவாரம்‌ 4072)
* எச்சன்‌ நிணத்தலை கொண்டார்‌ பகன்‌ கண்‌ கொண்டார்‌
இரவிகளிலொருவன்பல்‌ இறுத்துக்கொண்டார்‌
மெச்சன்‌ வியாத்திரன்‌ தலையும்‌ வேறாக்‌ கொண்டார்‌
விறலங்கி கரங்கொண்டார்‌ வேள்விகாத்து
உச்ச நமன்‌ தாளறுத்தார்‌ சந்திரனையுைத்தார்‌
உணர்விலாத்தக்கன்றன்‌ வேள்வியெல்லாம்‌
அச்சமெழ அழித்துக்‌ கொண்டருளுஞ்‌ செய்தார்‌
அடியேனை ஆட்கொண்ட அமலர்தாமே"” (தேவாரம்‌ 7191)

61. தண்ணீர்ப்‌ பந்தல்‌ வைத்தது

மதுரையில்‌ இராசேந்திர பாண்டியன்‌ அரசு செலுத்தும்‌ நாளில்‌,
காடு வெட்டிய சோழன்‌ சோமசுந்தரக்‌ கடவுளை யாவரும்‌ அறிய,
வந்து வத்து வணங்கிப்‌ போக விரும்பினான்‌. அதனால்‌ பாண்டிய
னுக்குச்‌ சில கையுறைப்‌ பொருள்கள்‌ அனுப்பி அவனுடைய நட்பைப்‌
பெற்றான்‌. பின்‌ தன்‌ மகளையும்‌ அவனுக்கு மணம்‌ செய்து கொடுக்க
உடன்பட்டான்‌. இராசேந்திர பாண்டியனின்‌ தம்பியாகிய இராச
சிம்மன்‌ அதனை அறிந்தான்‌; தன்‌ மூத்தோனுக்குப்‌ பேசப்பட்ட
சோழன்‌ மகளைத்‌ தானே மணம்‌ செய்து கொள்ள எண்ணினான்‌.
அண்ணனை வஞ்சித்துக்‌ காஞ்சி நகரை அடைந்தான்‌. அது கேட்ட
சோழன்‌ அவனை எதிர்‌ கொண்டு அழைத்து இராசேத்திரனுக்கு
என்று வரையறுத்திருத்த தன்‌ மகளை அவனுக்குத்‌ திருமணம்‌
செய்து கொடுத்தான்‌. .

பிறகு. காடு வெட்டியசோழன்‌, பாண்டியநாட்டு அரசுரிமையைத்‌

துன்‌ மருமகணுக்கு ஆக்க விரும்பி இராசேந்திர பாண்டியனைப்‌
கருதினான்‌. இராச சிம்மனோடு சேனைகள்‌ சூழப்‌ புறப்‌
பிடிக்கக்‌
பட்டுச்‌ சென்று மதுரைக்குச்‌ சமீபத்தில்‌ தங்கிப்‌ பாடி வீடு அமைத்‌
தான்‌. இச்செய்தியை இராசேந்திர பாண்டியன்‌ இற்றர்கள்‌ மூலம்‌
அறிந்தான்‌. உடனே திருக்கோயிலை அடைத்து சோமசுந்தரக்‌
வணங்கி, ** பெருமானே t தள்ளிரவில்‌ தனியனாய்‌ வத்து
கடவுளை
பணித்து சென்ற காடு வெட்டிய சோழன்‌; பல
உமது திருவடியைப்‌
488 திருவாசகம்‌
வரிசைகள்‌ விடுத்து என்‌ நட்பைப்‌ பெற்றான்‌; இன்று தமியேனுக்கு
எதிராகப்‌ படை எடுத்து வந்துள்ளான்‌; காத்தருள வேண்டும்‌”!
என்று குரையிரந்து வேண்டினான்‌. அப்போது * பாண்டியனே!
நாளை உன்‌ சேனையுடன்‌ சென்று பகைவனோடு எதிர்த்துப்‌
போரி௫ுக, வெற்றி உன்னுடையதாகச்‌ செய்வோம்‌'' என்று
விண்ணினின்றும்‌ ஒரு வாக்கு எழுந்தது. அதனைக்‌ கேட்ட பாண்டி
யன்‌ மகிழ்ச்சியுற்றுச்‌ சோமசுந்தரக்‌ கடவுளை வணங்கி விடை
பெற்றுத்‌ தன்‌ இருக்கையை அடைந்தான்‌.

மறுநாள்‌, பாண்டியன்‌, தன்‌ சேனைகளுடன்‌ சென்று சோழனோடு

போர்‌ புரிந்தான்‌. பாண்டியனது சிறு சேனை போருக்‌ காற்ருது
வருந்தியது. அப்போது சோமசுந்தரக்‌ கடவுளின்‌ திருவருளால்‌,
பாண்டியன்‌ படைகள்‌ கோழன்‌ படைமுன்‌) ஒன்று, பலவாக
உருக்கொண்டு தோன்றின. இரு படைகளும்‌ சலியாது சூரியன்‌
உச்சிவரும்‌ வரை போர்‌ புரிந்தன. அப்போது சூரியன்‌ ஊழித்‌
தீயே போல்‌ காய்ந்தது; அவ்வெம்மையின்‌ கொடுமை ஆற்றாது
மரங்கள்‌ எல்லாம்‌ கரிந்து போயின; ஆறுகளில்‌ நீர்‌ சிறிதும்‌ இன்றி
வறண்டது; படைகள்‌, நிற்பதற்குக்கூட நிழல்‌ இன்றி வருந்தின.

இவ்வாறு வெப்பத்தால்‌ வருந்தும்‌ சமயத்தில்‌, கருணைக்‌ கடலா

கிய சோமசுந்தரக்‌ கடவுள்‌, பாண்டியன்‌ படையின்‌ நடுவே, நான்‌
மறைகளும்‌ கால்களாகப்‌ பொருந்தத்‌ தண்ணீர்ப்பந்தல்‌ வைத்து,
தவக்கோலம்‌ பூண்டு, கங்கை நீர்‌ நிரப்பிய ஒரு கெண்டியை ஏந்தி
ஒருவருக்கு ஒன்றாய்‌ பலருக்குப்‌ பலவாய்‌ உள்ள துவாரத்தினால்‌
தண்ணீர்‌ வார்த்து தாகத்தைத்‌ தணித்தருளினார்‌. பாண்டியன்‌
அடை வீரர்கள்‌ சிவபெருமான்‌ வைத்தருளிய தண்ணீர்ப்‌ பந்தலை
அடைந்து தண்ணீர்‌ குடித்து இளைப்பு நீங்கினர்‌. அதனால்‌ மீண்டும்‌
வலிமை பெற்று சோழன்மேல்‌ போருக்குச்‌ சென்று வெற்றி பெற்ற
னர்‌. சோழனையும்‌ இராசசிம்மனையும்‌ பிடித்து இராசேந்திர
பாண்டியன்‌ மூன்‌ நிறுத்தினர்‌. அவர்களைப்‌ பாண்டியன்‌ சோகசுத்‌
தரக்‌ கடவுள்‌ திருமுன்‌ விடுத்து, * பெருமானே! உமது திருவுளம்‌
யாது??? என்ன, பாண்டியனே! உன்‌ கருத்துக்கிசைந்ததைச்‌
செய்யக்‌ கடவை ”' என்று ஒரு வாக்கு விண்ணினின்றும்‌ எழுந்தது.
(அதனைக்‌ கேட்ட பாண்டியன்‌ காடு வெட்டிய சோழனை விடுவித்து
தண்‌ தம்பியாகிய இராச சிம்மனை வேறாக விலக்கி விட்டான்‌. பிறகு
பலவளங்களும்‌ சிறக்க வாழ்ந்து வந்தான்‌.

62. திருமால்‌ இடபமாய்த்‌ தாங்கியது

எல்லா உலகங்களும்‌ உயிர்களும்‌ முடிவடைகின்ற கடையூழியில்‌,
செந்தீ பரவி எஞ்சியவற்றையும்‌ உண்டு தூய்மை செய்யும்‌ அப்‌
போது சிவபெருமான்‌, உமைகாண ஊழிக்‌ கூத்து ஆடி மகிழ்வர்‌.
இத்தகைய கடையூழி ஒன்‌ நில்‌, எங்கும்‌ செந்தீ பரந்து வரும்பேஈது,
அறக்கடவுள்‌ தான்‌ அழிந்து விடுவனோ என்று அஞ்சி எருது வடிவ
மாகச்‌ சிவபெருமானை அணுகித்‌ தன்‌ கிலையை எடுத்துரைத்தான்‌.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 489
சிவபெருமான்‌, அறக்கடவுளுக்கு இறவாத தன்மை அருளி, ஆற்‌
றலையும்‌ கொடுத்துத்‌ தனக்கு ஊர்தியாக இருக்கும்‌ சிறப்பையும்‌
அளித்தார்‌. அது முதல்‌ அறக்கடவுள்‌ வலிமை கொண்டு சிவனுக்கு
ஊர்தியாகவும்‌ ஏனை யோர்க்குத்‌ தலைவனாகவும்‌ திகழ்கின்ளான்‌.
முப்புரங்களைச்‌ சிவபெருமான்‌ கனல்‌ எழ விழித்து அழித்த
போது, திருமால்‌, இடபமாகச்‌ சிவபெருமானைத்‌ தாங்கினார்‌ என்றும்‌
வரலாறு உண்டு.

63. திருமால்‌ பன்றியாய்த்‌ தேடியது

3-வது கதை பார்க்க.

64. தேவர்‌ கிளை ஓட்டுகந்தது

60-வது கதை பார்க்க.

65. ஈ௩ஞ்சு அமுது செய்தருளியது

5-வது கதை பார்க்க.

66. நட்டம்‌ பயின்றது

உலகம்‌ எல்லாம்‌ தோன்றுவதும்‌, நிலை நிற்பதும்‌, அழிவதும்‌,
மயக்கமுறுதலும்‌, அருள்‌ பெறு தலும்‌, சிவபெருமான்‌, தில்லையம்பலத்‌
தும்‌, ஒவ்வொரு உயிர்களின்‌ உள்ளக்‌ கருவிலும்‌ ஆடுகின்ற ஆட்டத்‌
காலே தான்‌ ஆகின்றன என்பது அறிஞர்‌ கொள்கை, எல்லாம்‌
ஒடுங்கிய பேரூழியின்‌ முடிவாகிய ஈமக்காட்டிலும்‌ அவர்‌ கூத்தாடு
கின்றார்‌. இவருடைய திருக்கூத்தை., நடம்‌ என்றும்‌ நட்டம்‌ என்றும்‌
நடனம்‌ என்றும்‌ கூறுகின்றோம்‌. இறைவி ஒரு காலத்தில்‌ காளியாக
நின்று கூத்து ஆடினார்‌ ; அக்கூத்து கொடுங்கூத்தாய்‌ வளர்ந்து உல
கத்தை நடுங்கச்‌ செய்தது. உலகம்‌ எல்லாம்‌ காளியின்‌ கூத்துக்கு
உணவாகிவிடுமோ என்ற அச்சம்‌ தோன்றியது. அப்போது சிவ
பெருமான்‌ ஆன ந்தக்கூத்‌ தனாய்‌ நட்டம்‌ பயின்று காளியின்‌ கொடுங்‌
கூத்தை ஒடுங்கச்‌ செய்தார்‌.
காலதிற்‌ கழல்களார்ப்பக்‌ கனலெரிசையில்‌ வீசி
ஞாலமுங்‌ குழியநின்று நட்டமதாடுகின்ற
மேலவர்‌ முகடுதோய விரிசடை திசைகள்‌ பாய
மாலொரு பாகமாக மகிழ்ந்த நெய்த தானனாரே.
(தேவாரம்‌ 4528)

67. நந்தம்பாடியில்‌ கான்மறையோன்‌

ஒரு காலத்தில்‌, தங்கள்‌ மரபுக்குரிய வேதம்‌ ஓதுதலைக்‌
கைவிட்டுப்‌ பார்ப்பார்‌ யாரும்‌
ஒருமை தெஞ்சகமும்‌ முன்னை இருபிறப்ப ு ஒழுங்கும்‌ ஓங்கும்‌
பெருமை முத்தழலும்‌ நான்‌ குஆச்சிரமும்‌ பீடு இலங்கும்‌
அரியபால்‌ வேள்வி ஐந்தும்‌ ஆதிநூல்‌ அங்கம்‌ ஆறும்‌
தரும ஏழிசையும்‌ மற்றும்‌ தவிர்ந்து இழிதொழிலில்‌ சார்ந்‌ தார்‌.
490 இருவாசகம்‌
எங்கேணும்‌ சிலர்‌ வேதங்களை ஓதி வந்தாலும்‌, அவற்றின்‌
பொருளை உணராராயிருந்தனர்‌. பொருள்‌ உணர்ந்தார்‌ ஒருவர்‌ இரு
வர்‌ இருந்தாலும்‌, அழுக்காறு உடையவர்களாய்ப்‌ பிறர்க்கு உதவாத
வர்களா இருந்தனர்‌. அப்போது முனிவர்‌ சிலர்‌ சிவபிரானை வேண்ட,
அவர்‌, வேதத்தையும்‌ அதன்‌ பொருளையும்‌, திருவாலவாயில்‌ எழுத்‌
தருளி முனிவர்களுக்கு விளக்கிக்‌ கூறி மறைந்தார்‌. திருவிளையாடற்‌
புசாணத்தில்‌ வேதம்‌ உணர்த்திய திருவிளையாடலில்‌" இது
திருவாலவாயில்‌ நிகழ்ந்ததாகப்‌ பேசப்படுகின்றது. திருவாதவூரடி
கள்‌ காலத்தில்‌, இந்நிகழ்ச்சி, கடற்கரை ஊர்கள்‌ ஒன்றிலோ, பாடி,
வீட்டிலோ நிகழ்ந்ததாக வழங்கப்‌ பெற்திருத்தலும்‌ கூடும்‌, தஞ்சை
மரவட்டத்திலுள்ள கடற்கரை ஊர்கள்‌ சில வேதத்தோரு தொடர்‌
புடைய பெயர்களுள்ளனவாக இருக்கின்‌ றன. நால்வேதபுரி ”,
* திருமறைக்காடு ' என்பன எடுத்துக்‌ காட்டுகளாகும்‌. * நந்தம்பாடி *
என்பது ஏதேனும்‌ ஓர்‌ ஊரின்‌ பெயராக இருக்கக்கூடுமா அல்லது
மதுரையம்பதியின்‌ பகுதி ஒன்றை அடிகள்‌ இவ்வாறு சூறித்திருக்கக்‌
கூடுமா என்பதும்‌ கருதற்பாலது.

மங்கையர்க்‌ கரசி வளவர்கோன்‌ பாவை வரி வளைக்கை

மடமானி
பங்கயச்‌ செல்வி பாண்டிமாதேவி பணிசெய்து தாள்தோறும்‌
பரவப்‌
பொங்கழலதுருவன்‌ பூததாயகன்‌ நால்வேதமும்‌ பொருள்களும்‌
அருளி!
அங்கயற்கண்ணி தன்னொடும்‌ அமர்த்த ஆலவாயாவதும்‌
இதுவே.
(தேவாரம்‌ 4090)

68. ஈரி பரியாக்கியது

50-வது கதை பார்க்க.

69. நாமகள்‌ நாசியைத்‌ தூய்மை செய்தது

50-வது கதை பார்க்க.

70. பஞ்சப்பள்ளியில்‌ பான்மொழியோடு இருந்தது

பஞ்சப்பன்னி என்பது தரு ஊரின்‌ பெயராகவோ, அழகு,
தண்மை; மென்மை நறுமணம்‌, வெண்மை எண்ணும்‌ ஐவகைத்‌
தன்மையமைந்த படுக்கையாகவோ கருதவேண்டி இருக்கிறது.
களரின்‌ பெயராயின்‌ அங்கு நிகழ்ந்ததொரு தெய்வ நிகழ்ச்சியைக்‌
குறிப்பிடுவதாகும்‌. பள்ளியைக்‌ கசூறிப்பதாயின்‌ சிவபெருமான்‌
செளந்திர மாறனாகத்‌ தடாதகைப்‌ பிராட்டியாரை மணத்தது அரசு
செலுத்திய நாட்களைக்‌ குறிப்பதாகக்‌ கொள்ளலாம்‌. தெளிவாகக்‌
கூறுவதற்கில்லை.
 தஇிருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 497

*7. பட்டமங்கையில்‌ அட்டமாசித்தி அருளியது.

முன்னொரு காலத்தில்‌ திருக்கயிலாய மலையில்‌ கல்லால
நீழலின்‌ கீழ்ச்சிவபெருமான்‌ குருமூர்த்தியாய்‌ வீற்றிருந்து, சிவகணத்‌
தலைவர்க்கும்‌ சனகர்‌ முதவிய முனிவர்‌ நால்வர்க்கும்‌ சிவக தையினை
திருவாய்‌ மலர்ந்தருளிக்‌ கொண்டிருந்தார்‌. அப்போது கார்த்திகைப்‌
பெண்களான இயக்க மாதர்‌ அறுவரும்‌ சைவத்தவ வேடம்‌ பூண்டு
சிவபெருமான்‌ திருமுன்‌ வந்து வணங்கி, “* பெருமானே! அடியேங்‌
கட்கு அட்டமாசித்தியை உபதேசித்தருளும்‌'' என்று வேண்டினர்‌.
அது கேட்ட பெருமான்‌, *: நீங்ளை, அட்டமாசித்திகளும்‌ சேடியர்‌
களாய்த்‌ தன்னைப்‌ பணிந்து தன்‌ குற்ஜறேவலைச்‌ செய்ய வீற்றிருப்பவ
ளாகிய உமாதேவியை சிந்திப்பீர்களாயின்‌, அவள்‌ உங்கள்‌
வினைகளைப்‌ போக்கி அட்டமாசித்திகளையும்‌ தந்தருள்வாள்‌'* என்று
கூறி அட்டமாசித்திகளையும்‌ உபதேதசித்‌ தருளினார்‌. ்‌
பின்னர்‌, அவ்வியக்கியர்‌ அறுவரும்‌ முன்னை ஊழ்வலியால்‌
உமாதேவியைச்‌ சித்தியாமல்‌ சிவபெருமான்‌ அருளிய அட்டமா
சித்திகளை மறந்து விட்டனர்‌. சிவபெருமானும்‌ அவர்களைச்‌
சினந்து, ** நீங்கள்‌ பட்டமங்கையில்‌ உள்ள ஆலமரத்தின்‌ அடியிலே
கற்பாறையாய்க்‌ கிடக்கக்‌ கடவீர்கள்‌.'" என்று சபித்தார்‌. இயக்க
மார்கள்‌ மனந்தளர்ந்து வணங்கி, '*பெருமானே! இச்சாபம்‌
மீங்குவது எப்பொழுது** என்று வினவினர்‌. சிவபொருமான்‌,
* ஆயிரம்‌ ஆண்டுகள்‌ கற்பாறையாய்க்‌ கிடந்தால்‌. அதன்மேல்‌
யாம்‌ மதுரையினின்றும்‌ போந்து உங்கள்‌ சாபத்தைப்‌ போக்கி
அருள்‌ செய்வோம்‌ ” என்றார்‌. இயக்கிமார்கள்‌ அறுவரும்‌ பட்ட
மங்கையில்‌ ஆலமரத்தின்‌ அடியில்‌ கற்பாறையாகிக்‌ கிடந்தனர்‌.
ஆயிரம்‌ ஆண்டுகள்‌ கழிந்தபின்‌, மதுரையில்‌ எழுந்தருளியுள்ள
சோமசுந்தரக்‌ கடவுள்‌, ஓரு ஞானாசாரிய வடிவங்‌ கொண்டு
பட்டமங்கையில்‌ கற்பாறையாய்க்‌ கிடக்கும்‌ அப்பெண்களின்‌ முன்‌
தோன்றி அருள்‌ நோக்கம்‌ செய்தருளினார்‌. உடனே அவர்கள்‌
அறுவரும்‌ பழைய வடிவம்‌ பெற்று அப்பெருமானின்‌ திருவடிகளில்‌
வீழ்ந்து வணங்கினர்‌. சிவபெருமான்‌ அவர்கள்‌ சிரமீது தம்‌ கையை
வைத்து அட்டமாசித்திகளையும்‌ உப தசிப்பாராயினார்‌.

॥ தித்திகள்‌, அணிமா, மகிமா, இலகிமா; சரிமா, பிராத்தி,

பிரகாமியம்‌, ஈசத்துவம்‌, வசித்துவம்‌ என எட்டு வகைப்படும்‌.
விளையாட்டு வகையாகும்‌. அவற்றுள்‌, மிக
இவை ஞானிகளின்‌
தான்‌ மிகச்‌ சிறிய பரம அணுவாய்ச்‌
நுண்ணிய உயிர்கள்‌ தோறும்‌
நுண்மை அணிமாவாம்‌. மண்தத்துவ முதல்‌
சென்று தங்கும்‌
ஈராக உள்ள முப்பத்தாறு தத்துவங்களின்‌ உள்ளும்‌
சிவதத்துவம்‌
நிறைந்திருக்கும்‌ பெருமை மகிமாவாம்‌. மலையிண்‌
புறமும்‌ நீங்காது
போலக்கனமாக இருக்கும்‌ யோகியை எடுத்தால்‌
யரரத்தைப்‌
கனமற்று இருப்பது இலகிமாவாம்‌. இலேசான
இலேசாகக்‌
மெலிந்திருக்கும்‌ யோகியை எடுத்தால்‌
அணுவைப்போல்‌
மலையின்‌ பாசத்தைப்‌ போல்க்‌ கனமாக இருப்பது கரிமாவாம்‌,
 492 திருவாசகம்‌
பாதலத்திலுள்ள ஒருவன்‌ பிரமலோகத்தில்‌ புகுதலும்‌ மீண்டும்‌
பாதலத்தை அடைதலும்‌ பிராத்தியாம்‌. வேறு உடவில்‌.
புகுதலும்‌ ஆகாயத்தில்‌ கஞ்சரித்தலும்‌ தாண்‌ விரும்பிய
இன்பங்கள்‌ அனைத்தும்‌ தான்‌ இருக்கும்‌ இடத்தில்‌ நினைத்த
வண்ணம்‌ வரச்‌ செய்தலும்‌ பிரகாமியம்‌, சூரியன்‌ தனது ஓனியால்‌
எல்லாவற்றையும்‌ விளங்கச்‌ செய்தல்போல உலகிலுள்ள
பொருள்களனை த்தையும்‌, மூன்று காலங்களையும்‌, விண்ணுலகப்‌
பொருள்களையும்‌ தன்‌ உடம்பின்‌ ஒளியினால்‌ விளங்கச்‌ செய்து தாண்‌
இருந்த இடத்திலிருந்து அறிதல்‌ பிரகாமியம்‌ ஆகும்‌ என்பர்‌.
ஆக்கல்‌, காத்தல்‌, அழித்தல்‌ என்னும்‌ முத்தொழில்களையும்‌ தன்‌
இச்சையின்‌ படி இயற்றி, சூரியன்‌ முதல்‌ ஒன்பது கோள்களும்‌ ஏவல்‌
கேட்ப இருப்பது ஈசத்துவமாகும்‌. அவுணர்‌, பறவை, விலங்கு,
பூதம்‌, மனிதர்‌ முதலிய பலவகை உயிர்களையும்‌, இந்திரன்‌ முதலிய
திக்குப்பாலர்‌ எண்மரையும்‌, தன்‌ வசமாகச்‌ செய்து கொள்வது
வசித்துவமாகும்‌.”” என்று சிவபெருமான்‌ இயக்கியர்‌ அறுவர்க்கும்‌
அட்டமாசித்திகளை விளங்க அறிவித்தருளினார்‌. இயக்கிமார்‌
அறுவரும்‌ பெருமான்‌ உபதேசித்தருளிய அட்டமாசித்திகளை
உமாதேவியைத்‌ தியானம்‌ செய்து நன்கு பயின்றபின்‌ கயிலையை
அடைந்தனர்‌. ்‌

72. பண்சுமந்த பாடற்‌ பரிசு படைத்தருளியது

மதுரையில்‌ வரகூண பாண்டியன்‌ அரசு செலுத்திவரும்‌ நாளில்‌
பாணபத்திரன்‌ எண்ணும்‌ ஒரு யாழ்ப்பாணன்‌, பாண்டியன்‌ சபையில்‌
யாழ்‌ வாசித்து வருவது வழக்கம்‌. ஒரு தாள்‌, ** நமக்கு இனி
அநிவாய்‌ இருப்பது சோமசுந்தரக்‌ கடவுளே * என்று கருதி அன்று
முதல்‌ சோமசுந்தரக்‌ கடவுளின்‌ திருக்கோயிலில்‌ மூன்று காலமும்‌
இசை பாடும்‌ நியமமம்‌ பூண்டான்‌. இறைவன்‌ திருமுன்‌ பாடுதலே
_ யன்றி வேறு தொழில்‌ இன்மையால்‌ வறுமையினை அடைத்தான்‌.
அதனைப்‌ பொருத சோமசுந்தரக்‌ கடவுள்‌, ஒவ்வொரு நாளும்‌ சிறிது
பொருள்‌ அளிக்க அதனைப்‌ பாணபத்திரன்‌ பெற்றுச்‌ சென்று
யாவர்க்கும்‌ கொடுத்து கவலை இன்தி வாழ்ந்து வந்தான்‌.

இவ்வாறு நாள்தோறும்‌ கொடுத்தருளிய பெருமான்‌ சில காலம்‌

சென்ற பின்‌ ஒன்றும்‌ கொடாது ஒழிந்தார்‌. பாணபத்திரன்‌ வறுமை
யால்‌ துன்பமுற்றான்‌. ஒரு நாள்‌ சோமசுந்தரக்‌ கடவுள்‌ அப்பாணா
சித்திரன்‌ கனவில்‌ தோன்றி, * அன்பனே ! இதுவரை பாண்டியனது
பொருளைக்‌ கவர்ந்து கொடுத்தருளினோம்‌.' எம்மிடம்‌ அன்பு
வைத்துள்ள : பாண்டியன்‌ அறியின்‌ வேருக நினைத்து விடுவான்‌.
உன்னைப்‌ போலவே நம்மிடம்‌ அன்பு கொண்டுள்ள சேரமானுக்கு
ஓலை எழுதித்‌ தருவோம்‌. அங்கு செல்லக்கடவை *' என்று கூதி
யருளி '* மதிமவி புரிசை மாடக்கூடல்‌ ” என்னும்‌ திருமுகப்‌ பாசுரம்‌
ஒன்று எழுதிக்‌ கொடுத்து மறைந்தார்‌. பாணபத்திரன்‌ விழித்‌
தெழுந்து அதனைக்‌ கண்டு மகிழ்ந்தான்‌.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 493
பிறகு பாணபத்திரன்‌ தான்‌ பெற்ற திருமுகத்தோடு இறைவனை
வணங்கி, மலைநாட்டு திருவஞ்சைக்‌ களத்தை அடைந்தான்‌.
அத்நகரில்‌ உள்ள ஒரு தண்ணீர்ப்‌ பந்தலில்‌ தங்கினான்‌. சோம
சுந்தரக்‌ கடவுள்‌ அன்றிரவு சேரமான்‌ கனவில்‌ தோன்றி,
மன்னனே ! பாணபத்திரன்‌ நம்‌ அடியவன்‌. அவன்‌ உன்னைக்‌
காண நம்‌ திருமுகம்‌ பெற்று வந்திருக்கிறான்‌. அவனுக்கு அரிய
பொருளைக்‌ கொடுத்து விரைந்தனுப்புக ** என்று கூறி மறைந்தார்‌.
சேரமான்‌ விழித்தெழுந்து அமைச்சரிடம்‌ கூறி பாணபத்திரரைத்‌
தேடிக்‌ கண்டு வர ஏவலாளரை அனுப்பினான்‌. அவர்களும்‌ சென்று
தேடி தண்ணீர்ப்‌ பந்தலில்‌ தங்கி இருக்கக்‌ கண்டு அதனை
அரசனுக்குத்‌ தெரிவித்தனர்‌. உடனே சேரமான்‌ நாயனார்‌ சென்று
பாணபத்திரனை எதிர்‌ கொண்டு வணங்கி திருமுகத்தை முறைப்படி
. வாங்கி வணங்கிக்‌ கண்ணுற்றார்‌. அதில்‌, : மாடங்கள்‌
நிறைந்த மதுரையில்‌ எழுந்தருளியுள்ள சிவனாகிய யாம்‌ எழுதி
அனுப்பும்‌ செய்தி நீருண்ட மேகத்தைப்போல புலவர்களுக்கு
வரையாது அளிக்கும்‌ சேரமான்‌ காண்க; இத்திருமுகம்‌ கொண்று
வரும்‌ பாணபத்திரன்‌ நின்போல்‌ எம்மிடம்‌ அன்புடையவன்‌. அவன்‌
நின்னைக்‌ காணா வருகின்றான்‌. அவனுக்குப்‌ பெருநிதி கொடுத்‌
தனுப்புவது'” என்று சோமசுந்தரக்‌ கடவுள்‌ வரைந்தருளிய
செய்தியைக்‌ கண்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தார்‌.
பிறகு, சேரமான்‌ நாயனார்‌ பாணபத்திரனுக்கு அமுது செய்வித்து
முறைப்படி உபசரித்தார்‌. 4 வரவிடுப்பது” என்ற கட்டளையால்‌
சேரமான்‌ தம்‌ கருவஷூலத்தைக்‌ காபீடி * இப்பொருளை எல்லாம்‌ நீரே
கைக்கொண்டுபோம்‌*”? என்று கூற, பாணபத்திரன்‌ சேரமானை
வணங்கி, தனக்கு வேண்டிய அளவு பொருளைப்‌ பெற்றுக்‌ கொண்டு
அவரிடம்‌ விடைபெற்றுப்‌ புறப்பட்டார்‌. பாணபத்திரன்‌ மதுரையை
அடைந்து சோமசுந்தரக்‌ கடவுளை வணங்கினான்‌.” பிறகு, தான்‌
கொண்ர்ந்த பொருள்கள்‌ அனைத்தையும்‌ யாவர்க்கும்‌ வேண்டுவன
வழங்கி மகிழ்ச்சியோடு வாழ்ந்து வரத்தான்‌.

73. பதஞ்சலிக்கு அருளியது

1. தாருகாவன முனிவர்களுறடைய ஆணவத்தை அழித்து
சிவபெருமான்‌, அம்முனிவர்கள்‌ ஏவிய முயல்கன்‌ மீது திருவடியை
ஊன்றித்‌ திருநடஞ்செய்த ஆனந்தக்‌ காட்சியில்‌ முழுகித்‌ திளைத்த
ஆதிசேடன்‌, மறுமுறையும்‌ அவ்வருட்‌ காட்சியைக்‌ காணவேண்டும்‌
தான்‌.
என்ற தன்‌ தணியா வேட்கையைத்‌ திருமாலிடம்‌ விண்ணப்பித்‌
இரங்கி, திரூமாஸ்‌, ஆதிசேடனுக்கு விடை
அவ்‌ விண்ணப்பத்திற்கு
ஆதியேடன்‌, சுடர்மணிகள்‌ இமைக்கும்‌ தன்‌ ஆயிரம்‌
கொடுத்தார்‌.
சிவபெருமானை நோக்கிக்‌
முடிகளுடனும்‌ கயிலையின்‌ வடபால்சென்றுட
கடுந்தவம்‌ இயற்‌ நினான்‌. இவன்‌ கடுத்தவத்தைக்‌ கலைக்கப்‌ பிரமன்‌
எதிர்வத்து பல நற்பேறுகளை வழங்கினான்‌. ஆதிசேடனோ. எத்‌
ேதவரையும்‌, எப்பேற்றையும்‌ சிறிதும்‌ பொருட்படுத்தாது? சிவபெரு
மானது ஆனந்தக்‌ கூத்தைக்‌ காணவேண்டும்‌ என்ற ஒரே உறுதியில்‌
494 திருவாசகம்‌
நிலைபெற்றுக்‌ கடுந்தவத்தை மேலும்‌ மேலும்‌ கடுமையாக்கி நின்றான்‌.
அவன்‌ உறுதியை வியந்த சிவபெருமான்‌, பெண்ணோரு பாகனாக
அண்ணல்‌ ஆன்மீது தோன்றி ஆதிசேடனுக்குக்‌ காட்சியளித்து
“எவரும்‌ கண்டு அஞ்சும்‌ இப்‌ பேருருவினை மாற்றிக்கொண்டு,
தில்லைக்குச்‌ சென்று, அங்கு புலிக்கால்‌ முனிவன்‌ அமைத்துள்ள
துறவோர்‌ இருக்கையுள்‌ அமர்ந்து, அங்கு திவைபெற்றுள்ள சிவ
விங்கத்தை புலிக்கால்‌ முனிவனுடன்‌ வழிபட்டு வருக; யாம்‌ அத்‌
திருப்பதிக்கண்‌ படைத்தல்‌, அளித்தல்‌, அழித்தல்‌, மறைத்தல்‌,
அருளல்‌ என்னும்‌ ஐந்து அருட்செயல்களையும்‌ இடைவிடாது
இயற்றும்‌ ஆனந்தக்‌ கூத்தினை, யாவரும்‌ காண அம்பலத்தில்‌ ஆடி
நினக்கும்‌ புலிக்கால்‌ முனிவருக்கும்‌, ஏனை அடியவர்களுக்கும்‌
அருள்செய்வோம்‌:*" எனத்திருவாய்‌ மலர்ந்து மறைத்தார்‌. அன்‌
வாறே ஆதிசேடனும்‌ தன்‌ பேருருவினையும்‌ ஆயிரம்‌ மணிமுடிகளையும்‌
துறந்து சிவபெருமானது அடியானாகத்‌ தில்லையை அடைந்து
ஆனந்தக்‌ கூத்தினைக்கண்டுப்‌ பேரானந்தம்‌ உறுவானாயினன்‌.
ஆதிசேடனைப்‌ பதஞ்சலி என வழங்கினர்‌.
2. மதுரையில்‌ இறைவன திருமணம்‌ காணச்சென்ற பதஞ்சவி
முனிவர்‌, இறைவணது தில்லையம்பலத்‌ திருக்கூத்தைக்‌ கண்டு
வணங்கியே உண்ணும்‌ நியமம்‌ உடையவராகையால்‌: திருமணா
விருந்தில்‌ உண்ணாது விடைபெற்றார்‌; சிவபெருமான்‌ அவருக்காக
வேண்டித்‌ தில்லையில்‌ ஆடும்‌ திருக்கூத்தை வெள்ளியம்பலத்தில்‌
ஆடித்திருவருள்‌ செய்தார்‌.

74. பரிப்பாகன்‌
50-வது, 97-வது கதைகளைப்‌ பார்க்க.

75. பாண்டியற்குப்‌ பரகதி அருளியது.

சிவபெருமான்‌ தடாதகைப்‌ பிராட்டியாரை மணத்து சுந்தர
பாண்டியனாக வீற்றிருக்கும்போது, பிராட்டியாரின்‌ தாயாகிய
காஞ்சனமாலை, கடலாடவேண்டும்‌ என்று விரும்ப, பெருமான்‌ ஒரு
கடலண்றி எழுகடலேயும்‌ மதுரைக்கு வரவழைத்தார்‌. கணவனோடு
கடலாடுதலே தலைசிறந்தது என்பது நன்குணர்ந்த காஞ்சன
மாலைக்குத்‌ தன்‌ கணவன்‌ இல்லாத குறை வருத்தியது. இஃதறிந்த
எம்பெருமான்‌, இந்திரனோடு ஒரு சேர தேவலேரகத்தில்‌ வீற்றிருந்த
மலையத்துவச பாண்டியனை மதுரையம்பதிக்கு வருமாறு பணித்தனர்‌.
விண்சென்ற மலையத்துவசணன்‌ மீண்டும்‌ மண்ணுலகில்‌ வரக்கண்ட
மக்கள்‌ எல்லாம்‌ மகிழ்ந்தனர்‌. காஞ்சனமலையும்‌ மங்கலக்கோலம்‌
பூண்டு மலையத்துவசனோடு எழுகடலும்‌ ஆடினாள்‌. கடலாடிய
பின்னர்‌. இறைவன்‌ திருவருளால்‌, பாசம்‌ ஒழிற்தவர்களாய்‌
அம்மையப்பரது திரு௨ருவமாகிய சிவசாரூப வடிவை மண்ணுலகம்‌
எல்லாம்‌ மகிழ்ந்து வணங்குமாறு பெற்று சிவலோகத்திலிருந்து
இழிந்து வந்துள்ள ஒரு தெய்வ விமானத்தில்‌ ஏறிவீற்றிருந்தனர்‌.
அவ்விமானம்‌, இவர்களை ஏற்று, பூலோகத்தினின்றும்‌ நீங்கி,
 இிருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 495
இரவியும்‌ மதியும்‌ நிலவும்‌ புவலோகத்தையும்‌, இந்திரன்வாழும்‌ சவ
லோகத்தையும்‌, இருடிகள்‌ சித்தர்கள்‌ வசிக்கும்‌ மகலோகத்தையும்‌,
பிதிரர்மூதவியோரது சனலோகத்தையும்‌, சனகர்முதலியோர்‌ சவம்‌
செய்யும்‌ தவலோகத்சதயும்‌, பிரமனாது சத்தியலோகத்ைதயும்‌
திருமாலுடைய வைகுந்தமாகிய நவலோகத்தையும்‌ கடந்து, சிவ
லோகத்தில்‌ சொண்டு உய்த்தது. பாண்டியனும்‌ அவன்‌ மனைவியும்‌
எல்லா உலகங்களுக்கும்‌ மேலாய சிவலோகத்தில்‌ இறுமாந்து
வீற்றிருப்பாராயினர்‌.

78. பாதகமே சோறு பற்றியது

பொன்னிததி பொய்யாதளிக்கும்‌ புனல்‌ நாட்டில்‌ மண்ணி
நதியின்‌ தென்கரையில்‌, சேய்ஞலூர்‌ என்னும்‌ மூதூர்‌ உளது. அவ்‌
களரில்‌, மறையோர்கள்‌, செல்வச்‌ சிறப்புடனும்‌ அறு தொழிலின்‌
மெய்ம்மை ஒழுக்கம்‌ குன்றாமலும்‌ வாழ்ந்து வந்தார்கள்‌. அவர்களுள்‌
காசிபகோத்திர மரபில்‌ எச்சதத்தன்‌ என்பவன்‌ ஒருவன்‌ இருத்தாண்‌.
அவன்‌, சுற்றம்‌ விரும்பும்‌ பவித்திரை என்பாளை மணந்து, சிறப்புடன்‌
இல்லறம்‌ நடத்தி வந்தான்‌. இவர்களுக்கு, நல்வினேப்‌ பயனால்‌
ஓர்‌ ஆண்மகவு பிறந்தது அம்மகவுக்கு விசாரசருமன்‌ எனப்‌
பெயரிட்டனர்‌. அம்மகவும்‌ முந்தை அறிவின்‌ தொடர்ச்சியினால்‌,
தம்மரபிற்குரிய எல்லாக்‌ கலைகளும்‌ உரிய காலத்தே பயின்று அறிவு
Arbus பெற்றது. ஆண்டு ஏழு திரம்பியபின்‌ பெற்றோர்கள்‌
அவருக்கு உபநயனம்‌ செய்து முடித்தனர்‌. அவர்‌ பிறகலைகள்‌
எல்லாம்‌ பயின்றுவருநானில்‌ எல்லாக்‌ சகலைகட்கும்‌ பொருளாய்‌
இருப்பது இறைவன்‌ கழலே என உணர்ந்து இறைவன்பால்‌ ஆராத
காதல்‌ கொண்டு திகழ்ந்து வந்தார்‌.

ஒருநாள்‌ அவர்‌, மாட்டுக்‌ கிடையுடன்‌ சென்றுர்‌. அப்போது

மாடுமேய்க்கும்‌ இடையனை, ஒரு பசு, தண்‌ கொம்பால்‌ குத்த அவன்‌
அதனைக்‌ கோல்கொண்டு அடித்தான்‌. அதனைக்‌ கண்டு வெகுண்டு
ஆவின்‌ பெருமையை ஆயற்கு எடுத்து உரைத்தார்‌. இறைவன்‌
திருமுடிமேல்‌ ஆடி அருளுதற்கு திருமஞ்சனம்‌ ஐந்தும்‌ அளிப்பது
ஆவே யாகும்‌ என உணர்ந்தார்‌. அங்கு நின்ற ஆயனை நோக்கி,
* இனி நிரை மேய்ப்பொழிக தீ; யானே இத்திரை மேய்ப்பன்‌.”
என்றார்‌, இடை மகனும்‌ அஞ்சி திரையை விட்டகன்றான்‌. அவம்‌
நாள்தோறும்‌ நிரையை, புல்‌ நிறைந்த இடங்களில்‌ மேய்த்து, தண்‌
ணீர்‌ ஊட்டி, நிழலில்‌ அமரச்‌ செய்து, பால்‌ உதவும்‌ காலத்து உடை
இல்லந்தோறும்‌ உய்த்து வந்தார்‌. மூன்னையினும்‌ திரைபல்கி
யோர்‌
பால்‌ அதிகம்‌ சரப்பதைக்‌ கண்ட மறையவர்கள்‌ மனம்‌ மகிழ்ந்தனர்‌.

இவ்வாறு திசை மேய்த்து வருங்கால்‌ மண்ணி நதியின்‌ ஆற்‌

நிடைக்‌ குறையில்‌, ஓர்‌ ஆத்தி மரத்தின்‌ கீழ்‌, சிவபெருமான்‌ திரு
மேனி மணலால்‌ ஆக்கி, சிவாலயமும்‌ கோபுரமும்‌ வகுத்து அமைத்‌
தார்‌. ஆத்தி மலரும்‌ செழுத்தனிரும்‌ கொய்து பூங்கூடையினில்‌
கொணர்ந்து, குடம்‌ நிறைய பசுக்களின்‌ பாலைக்‌ கறத்து தாம்‌ ஆக்கிய
496 Bourg sib
இறைவன்‌ திருமேனிக்கு திருமஞ்சனமாட்டி மலரால்‌ அருச்சித்து
வந்தார்‌. ஒரு நாள்‌ இதனைக்‌ கண்ட அயலான்‌ ஒருவன்‌ மறையவரி்‌
களிடம்‌ சென்று நடந்ததைக்‌ கூறினான்‌. அதுகேட்ட மறையோர்கள்‌
சபைகூட்டி அச்சிறுவனின்‌ தந்‌ தயாகிய எச்சதத்தனை அழைத்து,
“உன்‌ மகன்‌ ஆகுதிக்குக்‌ கறக்கும்‌ பசுக்களை எல்லாம்‌ மேய்ப்பான்‌
போல ஓட்டிச்‌ சென்று பாலைக்‌ கறந்து மணலில்‌ உகுத்து வருகின்‌
ரன்‌ ” என்றார்கள்‌ இதனை அறியாத எச்சதத்தன்‌, “அவ்வாறு
நடக்குமாயின்‌ குற்றம்‌ என்னுடையதே” என்று அச்சத்தோடு கூறி
ஞான்‌. அன்றிரவு முழுதும்‌ * தம்‌ குடிக்குப்‌ பழி வந்ததே" என்று
கவன்று உறங்காதிருந்தான்‌.

மறுநாள்‌ மகன்‌ ஆக்களை எல்லாம்‌ ஓட்டிச்‌ சென்ற பின்‌ அவண்‌

அதியாது சென்று மறைந்து இருந்து நடப்பனவற்றை எல்லாம்‌
கண்டான்‌. அச்சிறுவன்‌ வழக்கம்போல்‌ இறைவன்‌ திருமேனியை
மணலால்‌ அமைத்து மலரால்‌ அருச்சனை செய்வதைக்‌ கண்டு அம்‌
மறையவன்‌ வெகுண்டு தன்‌ கையில்‌ உள்ள தண்டால்‌ தன்‌ மகன்‌
முதுகில்‌ புடைத்தான்‌. இவ்வாறு பலகாலும்‌ அடிக்க அச்சிறுவன்‌
திருமஞ்சனமாட்டும்‌ ஆர்வத்தால்‌ பொறுத்திருந்தான்‌. அதுகண்டு
தந்தையார்‌ வெகுண்டு திருமஞ்சனக்‌ குூடப்பாலை காலால்‌ இடறிச்‌
சிந்தினார்‌. இதனைக்‌ கண்ட சிறுவன்‌, தன்‌ தந்‌ைத என்று அறிந்தும்‌,
அத்தந்தையின்‌ தாள்கள்‌ சிந்தும்படி மருங்கு கிடந்த கோலை எடுத்து
எறிந்தான்‌. அது மழுவாகி மறையவன்‌ தாளைத்‌ துணிக, மறரையவ
னும்‌ மண்மேல்‌ வீழ்ந்தான்‌. இதனை உணார்ந்த சிவபெருமான்‌
வெளித்தோன்றி, “நம்‌ பொருட்டால்‌ தந்‌ைத விழ எறிந்தாம்‌.
அடுத்த தாதை இனி உனக்கு நாம்‌” என்று கூறி, தொண்டர்கட்‌
கதிபனாக்கி சண்டேசப்‌ பதத்தைக்‌ கொடுத்தருளினார்‌. தேவர்கள்‌
மலர்மாரி பொழிய கணதாதர்‌ பாடி ஆட தாதை தாள்‌ தடிந்த அம்‌
மறைச்‌ சிறுவர்‌ சிவனார்‌ மகன்‌ ஆயினார்‌.

77. பாம்பை அணியாகக்‌ கொண்டது

கருடனும்‌ பாம்பும்‌ ஒரு தந்தையின்‌ இரு மனைவியரின்‌ மக்கள்‌;
இவர்களுக்குள்‌ பல காரணங்களால்‌ பகைமை ஏற்பட்டு கருடன்‌
பாம்புகளைத்‌ துன்புறுத்துவதாயிற்று ; அவ்வாறு துன்புறுத்தப்பெற்ற
பாம்புகள்‌, கருடனுக்கு அஞ்சி, சிவபெருமானிடம்‌ அடைக்கலம்‌
புக்கன; அவர்‌, அவற்றை அணிகளாக அணிந்துகொண்டார்‌.
பின்னார்‌, தாருகாவன முனிவர்‌ வேள்வியிலிருந்து தன்பால்‌ சினத்து
வற்த பாம்புகளையும்‌ இவற்றோடு சேர்த்து அணியாகக்‌ கொண்டார்‌.
மலையரையன்‌ மகளாரைத்‌ திருமணம்‌ செய்துகொள்ளச்‌ சென்ற
போது தான்‌ கொண்ட மணமகன்‌ கோலத்திற்கேற்ப இப்பாம்புகளை த்‌
தலைசிறந்த அணிகளாக மாற்றிச்‌ சென்ருர்‌.

78. பாலகனாகிய பரிசு

95-வது கதையைப்‌ பார்க்க.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 497

79. பாலகனுக்குப்‌
பாற்கடல்‌ ஈந்தது;
காமதேனு என்னும்‌ தெய்வீகப்‌ பசுவின்‌ பாலை அருத்தி அதன்‌
சுவையை நன்கு தெரிந்த குழந்தையாகிய உபமன்யு, சுவைமிக்க
பால்வேண்டும்‌ என்று சிவபெருமானை தோக்கித்‌ தவம்‌ செய்ய,
சிவபெருமான்‌ பாற்கடலையே அவருக்கு அருளினார்‌.

80. பிட்டு அமுது செய்தருளியது:

திருவா தஷரர்‌ புராணவரலாறு பக்கம்‌ 96 பார்க்க.

81. பிறையை அணிந்தது:

தக்கனுக்குப்‌ பலபெண்கள்‌ பலகாலங்களில்‌ பிறந்திருந்தார்கள்‌;
அவர்களுள்‌, ஒருகாலத்துத்‌ தோன்திய இருபத்தெழுவரைத்‌
தக்கன்‌, சந்திரனுக்கு மனைவியராக மணம்‌ செய்து கொடுத்திருதந்‌
தான்‌; சுதந்திரன்‌ ஒரு பெண்ணிடம்‌ மட்டும்‌ மிகவும்‌ காதலுடைய
agu, ஏனையோரைப்‌ புறக்கணித்திருந்தான்‌., தன்‌ பெண்கள்‌
எல்லோரையும்‌ ஒரேபடியாக ஏற்று வாழாமல்‌, ஒருத்தியிடம்‌
பேரன்பும்‌ ஏனாயோர்‌ அனைவரிடமும்‌ புறக்கணிப்பும்‌ கொண்டிருந்த
மைக்குத்‌ தக்கன்‌ பொருமல்‌ சந்திரனுடைய கலைகள்‌ அனைத்தும்‌
தேய்ந்து ஒழியுமாறு வெகுண்டு உரைத்தான்‌. அவ்வாறே ஒவ்‌
வொரு தாளும்‌ ஒவ்வொரு கலையாகத்‌ தேய்த்தது; ஒரே ஒரு கலை
மட்டும்‌ எஞ்சியிருந்தது, சந்திரன்‌ சிவபெருமானைப்‌ புகல்‌
அடைத்து வணங்கினான்‌. தாழ்ந்தோரை உயர்த்தும்‌ தாழ்‌ சடை
யோன்‌, ஒற்றைக்கலையனாக நின்ற சந்திரனைத்‌ தன்‌ தலைக்கு
அணியாக அணிந்தான்‌. இறைவன்‌ அருள்‌ பெற்றவுடனே
மீண்டும்‌ கலைகள்‌ வளரத்தொடங்கின, இங்கு குறிப்பிடுவது சிவ
பெருமான்‌ தலையில்‌ அணித்த ஒரு கலையோடு நின்ற சந்திரனாகிய
பிறை.

82. புலித்தோல்‌ அணிந்தது ₹

98வது கதையைப்‌ பார்க்க

83. புலிமுலை புல்வாம்க்கு அருளியது:

நாட்டில்‌, ஒரு கடப்பங்காட்டில்‌, ஒரு பெண்மான்‌
தென்பாண்டி
கூட்டத்தை விட்டுத்‌ தனியாகத்‌ தங்கியிருந்தது. அது
மான்‌ தன குட்டிகளைப்‌
மேயும்போதும்‌ தண்ணீர்‌ குடிக்கும்போதும்‌,
வழக்கம்‌; ஒரு தாள்‌; தீர்த்‌
புதரில்‌ மறைத்துவைத்துச்‌ செல்லுவது
்‌ குடிக் கும்போ து, ஒரு வேடன்‌ அந்தப்‌ பெண்‌
துறையி ல்‌ தண்ணீர
கொன்றுவிட்டான்‌. நெடுநாழிவரைத்‌ தாய்‌
மானை அம்பால்‌ எய்து
காத்துகொண்டிருந்த சிறு மான்‌
மானிடம்‌ பால்குடிப்பதற்காகச்‌
உணவா கிய பால்‌ பெறுதற்கு எவ்வித
குட்டிகள ்‌, தாயக்‌ காணாது
வழியும்‌ இல்லா தனவாய்‌ இடர்ப்பட்டன. கன்றுகளின்‌ துன்பத்தைக்‌
அக்காட்டிலிருந்த ஒரு பெண்புவியை அம்‌
கண்ட சிவபெருமான்‌,

32
498 திருவாசகம்‌
மான்‌ சகன்றுகளுக்குப்‌ பால்‌ கொடுக்கும்படிக்‌ கட்டளையிட்டார்‌ ;
அவ்வாறே அப்‌ பெண்புலியும்‌, மான்‌ கன்றுகளைப்‌ பால்‌ கொடுத்துப்‌
பாதுகாத்து வளர்த்தது
84. மண்சுமந்து அருளியது:
திருவாதவூரர்‌ புராண வரலாறு பக்கம்‌ 87 பார்க்க.

85. மலைமகளை ஒரு பாகம்‌ வைத்தது:

இமயமலைத்‌ தெய்வமாகிய மலையரசனின்‌ தவத்துக்கு இரங்கி
உமையம்மையார்‌ அவன்‌ மகளாகப்‌ பிறந்தார்‌. சிவபெருமானை
தோக்கி நோன்பு நோற்று அப்பெருமானால்‌ விதிப்படி மணம்‌
செய்து கொள்ளப்பெற்று, உலகியல்‌ இடையறாது நடைபெறும்‌
வண்ணம்‌ எப்போதும்‌ அப்பெருமானுடைய இடப்பாகத்தில்‌
வீற்றிருப்பாராயினார்‌.

86. முப்புரம்‌ எரித்தது:

வானத்தில்‌ பறக்கும்‌ வவிமைபெற்ற பொன்‌, வெள்ளி, இரும்பு
களாலாகிய கோட்டைகளை உடையவர்களான மூன்று அரக்கர்கள்‌
எப்போதுப்‌, தேவர்களுக்கு பெருந்துயர்‌ விளைத்துவந்தனர்‌.
"தேவர்கள்‌ எல்லாம்‌ தேராகவும தேரின்‌ பகுதிகளாகவும்‌, படைக்கல
மாசவும்‌, படைக்கலப்‌ பகுதிகளாகவும்‌ மாதி, சிவபெருமானைத்‌
தேரில்‌ வீற்றருளச்‌ செய்து அத்த அசுரர்களுடன்‌ போருக்குப்‌
புறப்பட்டனர்‌. அசுரர்கள்‌ எதிர்ப்பட்ட அளவில்‌, தேவர்கள்‌,
ஒவ்வொருவரும்‌ தங்கள்‌ தங்கள்‌ தனிப்பட்ட வலியினாலும்‌, அனை
வரும்‌ ஒன்று சேர்ந்துள்ள ஆற்றவினாலும்‌ முப்புர அசுரர்கள்‌ வீழ்ச்சி
யடைவார்கள்‌ எனத்‌ தருக்கி தின்றார்கள்‌. இது உணர்ந்த சிவபெரு
மான்‌ புண்னகை பூத்தார்‌: முப்புரங்களும்‌ எரிந்து ஒழிந்தன.

87. யானைக்கு அருள்‌ செய்தது :

2 ஆவது கதையபார்க்க.

98. யானைத்தோல்‌ போர்த்தது ₹:

2ஆவது கதையபார்க்க.

89. வண்டோதரிக்கு அருளியது :

2௦ ஆவது சதை பார்க்க.

5௦. வீரபத்திரரால்‌ தேவர்கள்‌ புண்பட்டது ₹

60 ஆவது கதை பார்க்க.

91. வெண்தலை மிலைச்சியது:

92 ஆவது கதைபார்க்க.
 திருவாசகத்துள்‌ வந்துள்ள கதைகள்‌ 499
92. வேடுவன்‌ ஆனது:
49 ஆவது கதை பார்க்க.

93. வேலம்பத்தூரில்‌ விட்டேறு அருளியது:

தமிழின்‌ இனிமையை இடைவிடாது துய்ப்பதற்காக ஒரு
காலத்து, தமரநீர்ப்‌ புவனம்‌ முழுதும்‌ ஒருங்கு ஈன்ற அன்னை,
தடாதகைப்‌ பிராட்டி என்ற பெயருடனும்‌, தனி முதலாகிய சிவபெரு
மான்‌ செளந்திரபாண்டியன்‌ என்ற பெயருடனும்‌, குமரவேள்‌.
உக்கிர குமார பாண்டியன்‌ என்ற பெயருடனும்‌, தென்பாண்டி
நாட்டுத்‌ திருவாலவாயில்‌ தென்னவர்‌ குல முன்னவராய்த்‌ தோன்றி
யருளி ஆட்சி செய்தனர்‌. அக்காலத்தில்‌, வேலம்புத்தூர்‌ என்ற
களரில்‌, சிவபெருமான்‌ உக்கிரகுமாரருக்கு, வேல்‌, வளை, செண்டு
என்னும்‌ படைக்கலங்களைக்‌ கொடுத்தருளினர்‌. தாய்‌, தந்‌ைத,
தனயன்‌ மூவரும்‌ தமிழ்ச்சுவையைப்‌ பருகித்‌ தமிழ்‌ நாட்டைக்‌
காத்துத்‌ தெய்வத்திருப்பதியாய்த்‌ திகழ்வித்து அருளினர்‌.
 திருவாசகம்‌
பதிகங்களின்‌ அகரவரி௯ச

பதிகம்‌ பாட்டின்‌ தொகை: பல்கம்‌

ச்சப்பத்து 10 960
அச்சோப்பதிகம்‌ 9 448
அடைக்கலப்பத்து 10 284
அண்டப்பகுதி 1 20
அதிசயப்பத்து 10 298
அம்மானை 20 160
அருட்பத்து 10 322
அற்புதப்பத்து 10 994
அன்னைப்பத்து 10 240
ஆசைப்பத்து 10 290
ஆன ந்தமாலை T 442
உற்தியார்‌ 19 222
உயிருண்ணிப்பத்து 10 956
எண்ணப்பதிகம 6 418
எம்பாவை 20 146
TF Moy 10 384
கண்டப்பத்து 10 336
கழுக்குன்‌ றப்பதிகம்‌ ர 330
கீர்த்தித்திருவகவல்‌ 1 8
குயிற்பத்து 10 244
குலாப்பத்து 10 390
குழைத்தபத்து 10 849
கோத்தும்பி 20 186
கோயிற்றிருப்பதிகம்‌ 10 268
சதகம்‌ 100 48
மெய்யுணர்தல்‌ (40) 48
அறிவுறுத்தல்‌ (10) 54
சுட்டறுத்தல்‌ (10) 58
ஆன்மசுத்தி (10) 66
கைமாறு கொடுத்தல்‌ (10) 72
அதுபோகசுத்தி (10) 76
காருணியத்திரங்கல்‌ (10) 84
ஆன ந்தத்தழுந்தல்‌ (10) 90
ஆன நீதபரவசம்‌ (10) 96
ஆனந்தாதீதம்‌ (10) 104
காழல 20 204
கோயின்‌ மூத்த திருப்பதிகம்‌ 10 260
சிவபுராணம்‌ 1 1
செத்திலாப்பத்து 10 276
சென்னிப்பத்து 10 402
தசாங்கம்‌ 10 248
தெள்ளேணம்‌ 20 196
 501
பதிகம்‌ பாட்டின்‌ தொகை பக்கம்‌
தோணோக்கம்‌ 14 228
நீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ 50 112
படையாட்சி 8 436
படையெழுச்சி 2 428
பண்டாயநான்மறை ர 432
பள்ளியெழுச்சி 10 252
பாண்டிப்பதிகம்‌ 10 363
பிடித்தபத்து 10 376
பிரார்த்தனைப்பத்து 11 340
புணர்ச்சிப்பத்து 10 306
புலம்பல்‌ 3 388
பூவல்லி 19 214
பொற்சுண்ணம்‌ 20 172
பொன்னூசல்‌ 9 294
போற்றித்திருவகவல்‌ 1 32
யாத்திரைப்பத்து 10 422
வார்த்தை 10 410
வாழாப்பத்து 10 314
வெண்பா 11 430
 திருவாசகம்‌
பாட்டு முதற்குறிப்பு அகராதி
. பதிகத்துள்‌
பாட்டு முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
ள்ண

596 அங்கணன்‌ எங்கள்‌ 43 10 416

289 அங்கியருக்கன்‌ 13 15 220
578 அட்ட மூர்த்தி 42 2 402
142 அடர்புல னானிந்‌ 6 38 136
136 அடற்கரி போலைம்‌ 6 32 132
606 அடியா ரானீர்‌ 45 4 424
484 அடியார்‌ சிலருன்‌ 32 2 340
87 அடியே னல்லேன்‌ 5 68 08
495 அடியேனல்லெ 33 2 348
3 அண்டப்‌ பகுதியின்‌ 3 20
172 அண்ணா மலையான்‌ 7 8 158
589 அணிமுடி யாதி 43 3 412
541 அத்தனே யண்ட 37 8 380
209 அத்தியுரித்தது 18 19 220
219 அத்தேவர்‌ தேவர்‌ 10 5 188
372 அதுபழச்‌ சுவையயென 20 ர்‌ 256
102 அப்ப னேயெனக்‌ 5 98 108
278 அம்பரமாம்‌ புள்ளி 12 19 212
271 அம்பலத்தே கூத்தாடி 12 17 210
536 அம்மையே யப்பா 37 3 378
258 அயனை யனங்களை 412 4 206
212 அயன்றலை கொண்டு 9 18 184
237 அரிக்கும்‌ பிரமற்கும்‌ 11 3 196
22 அரியாளோ யாவர்க்கு 5 18 58
367 அருணனிந் திரன்‌ 20 2 252
274 அருந்தவருக்‌ காவின்‌ 12 20 212
239 அஞுமந்த தேவர்‌ 11 5 198
383 அருளா தொழிந்தால்‌ 21 8
485
264
அருளா ரமுதப்‌ 32 3 342,
537 அருளுடைக்‌ சுடரே 87 4 B78
388 அரைசனே யன்பர்க்‌ 22 3 270
380 அரைசே பொன்னம்‌ 21 5
141 262
அரைசே யறியாச்‌ 6 37 136
240 அரையாடு நாகம்‌ i1 6
480. 198
அல்லிக்‌ கமலத்‌ 2 4 308
260 அலரவனும்‌ மாலவனும்‌ 12 6
238 அவமாய தேவர்‌ 206
11 4 198
503 அழகே புரிந்திட்‌ 83 10
581 அழிவின்றி நின்ற 95 8
354
972
92 அழுகேனின்பா 5 88 403
 503
பதிகத்துள்‌
பாட்டு
எண்‌ முதற்‌ குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌

39 அளவ றுப்பதந்‌ 5 35 68
480 அளவிலாப்‌ பாவகத்‌ 51 8 838
405 அளித்து வந்தெனக்‌ 23 10 282
420 அளிபுண்‌ ணகத்துப்‌ 25 292

RHYIOAAHK
488 அறவே பெற்றார்‌ 32 344
539 அறவையேன்‌ மனமே 37 380
54 அறிவ னேயமு 5 76
ao cA

36 அறிவிலாத 5 66
199 அறுகெடுப்‌ பாரய 9 174
401 அறுக்கி லேனுடல்‌ 23 280
619 அறையோ அறிவார்க்‌ 47 430
Oe TOD

399 Bf sor ug Blip iy 23 278

387 அன்பினா லடியேன்‌ 22 268
287 அன்ருல நீழற்கீழ்‌ 13 218
fot

500 அன்றே யென்றன்‌ 33 352

161 அன்னே யிவையுஞ்‌ 7 150
304 ஆட்டின்‌ தலையை 14 224
4

400 ஆட்டுத்‌ தேவர்தம்‌ 23 278

339 ஆடரப்‌ பூணூடைத்‌ 17 240
35 ஆடு கின்‌ றிலை 5 66
0
OD Oe

331 ஆணோ வலியோ 16 236

546 ஆதமிலி யான்பிறப்‌ 38 384
155 ஆதியும்‌ அந்தமும்‌ 7 146
18 ஆமாறுன்‌ நிருவடிக்கே 5 56
ந்‌
Om

364 ஆய மொழிக்கிள்ளாய்‌ 19 250

27 ஆயனான்‌ மறையவனும்‌ 5 23 60
616 ஆர்க்கோ வரற்றுகோ கீர 430
ஆர்த்த பிறவித்‌ 7 154
166
ஆவகை நாமும்வந்‌ 9 182
210
ஆவா அரியயனித்‌ 11 198
241
ஆவா திருமால்‌ 14 222
299
437 ஆற்ற கில்லேன்‌ 27 306
ஆனையாய்க்‌ கிடமாய்‌ 8 166
188
ஆனை வெம்‌ போரிற்‌ 6 126
125 392
564 இடக்குங்‌ கருமுருட்‌ 40
இணையார்‌ திருவடி 1 214
275 162
177 இந்திரனும்‌ மாலயனும்‌
இக்திரிய வயமயங்கி 31 336
473 250
361 இப்பாடே வந்தியம்பு 19
இப்பி றப்பினில்‌ 41 398
573 334
472 இயக்கி மாரறு 30 264
382 இரங்கு நமக்கம்‌ 21
272
391 இரந்திர.ந்‌ துருக 22
இருகை யானையை 2 304
435 இருடி wi S950 6 118
113 இரக்க கொள்ளி
432
624 ருத்ததென்னை யாண்டா 47
124
122 ருந்தென்னை யாண்டு 6
இரு, ்‌
இருப்பு நெஞ்ச 5 96
94
504
பதிகத்துள்‌
பாட்டு முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌

ம்‌ மனத்தேனை 98 1 384

இருக தன்‌ அழல்‌ * 5 94 106
இழித்தன னென்னை 5 66 86
இன்பந்‌ தருவன்‌ 18 6 246
இன்பம்‌ பெருக்கி 47 11 432
இன்பான்‌ மொழிக்‌ 19 8 250
இஇன்றெனக்‌ கருளி 22 7 272
இன்னிசை வீணை 20 4 254
me னேநீ 5 78 94
ஈசனேயென் 5 51 76
ஈண்டிய மாய 36 6 372
ஈரம்பு கண்டிலம்‌ 14 2 222
உகந்தா னேயன்‌ 21 3 262
உங்கையிற்‌ பிள்ளை 7 19 158
உடைய தாதனே 5 97 108
உடையாள்‌ உன்றன்‌ 21 1 260
உடையா னேதின்‌ 5 56 80
உண்டொர்‌ ஒண்பொரு 5 42 72
உண்ணப்‌ புகுந்த 144 12 224
உணர்ந்தமா முனிவர்‌ 22 4 270
உத்தமனத்த 5 3 50
உம்பர்கட்‌ கரசே 37 1 376
உய்யவல்‌ லாரொரு 14 4 222
உரியே னல்லே 44 2 418
உருகிப்‌ பெருகி 11 15 202
உருத்தெரியாக்‌ 31 3 336
உரைமாண்ட 15 14 232
உலக்கை பலவேரச்சு 9 6 176
உலவாக்‌ காலந்‌ 5 54 78
உவலைச்‌ சமயங்கள்‌ 11 1T 202
உழிதரு காலும்‌ 5 8 52
150 உழைதரு நோக்கியர்‌ 6 46 142
230 உள்ளப்‌ படாத 10 16 192
627 உள்ள மலமூன்றும்‌ 48 2 434
128 உள்ளன வேதிற்க 6 24 128
434 உற்ற வாக்கையின்‌ 26 9 304
556 உற்றாரை யான் வேண்‌ 39 3 388
341 உன்னற்‌ கரியசிர்‌ 17 6 242
333 உன்னற்‌ கரியதிரு 16 7 239
352 உன்னை யுகப்பன்‌ 18 7 246
574 ஊசலாட்டுமிவ்‌ AL 8 898
190 ஊனா யுயிரா 8 16 168
458 எங்கணா யகனே 29 3 924
512 எச்சம்மறி வேனா 34 9 358
431 எண்ணி லேன்‌ நிரு 26 6 302
321 எண்ணுடை மூவர்‌ 32 9 230
எந்தை யாயெம்‌ 5 4T 74
276
TL எந்தையெத்‌ தாய்‌ 13 2 214
எம்பிரான்‌ போற்றி 5 67 88
 505
பதிகத்துள்‌
பாட்டு பதிக எண்‌
முதற்குறிப்பு செய்யுள்‌
எண்‌
எண்‌
81 எய்த லாவ 5 77
421 எய்த்ேதேன்‌ நாயேன்‌ 25

oO
280 எரிமுன்று தேவர்க்‌ 13

BNNNOAWANDN
129 எறும்பிடை நாங்கூ 6

wo
550 என்பாலைப்‌ பிறப்‌ 38
559 என்புள்‌ ளூருக்கி 40 Rd WwW
599 என்பேயுருக 44
314 என்றும்‌ பிறந்திறந்‌ 15
636 என்னணி யார்முஸை 49
என்னப்ப னெம்பிரான்‌ 12
என்னா லறியாப்‌ 50
என்னையப்‌ பாவஞ்௪ 6
iy

எனை நானென்ப 34
ஏசா நிற்பர்‌ 21
ex Alsotd wir gy str னை 6
ள்‌

ஏதமிலா இன்சொல்‌ 19
ஏய்ந்த மாமல 41
ஏர்தரு மேழுல 18
ஏரா ரிளங்கிளியே 19
எழைத்தொழும்பனேன்‌ 15
மெம்‌

ஏனை யாவரு
ததக

ஐய நின்ன
ஒண்ணித்‌ திலநகையா
De

ஒண்மைய னேதிரு
ம

ஒப்புனக்‌ கில்லா
ஒருவனே போற்றி
ம்‌
R

ஒன்றாய்‌ முளைத்தெழுந்
ஒன்றினோ டொன்று
ஒன்றும்‌ போதா
557 ஓடுங்‌ கவந்தியுமே
ஓய்வி லாதன
181 ஓயாதே யுள்குவார்‌
169 ஓரொருகா லெம்பெருமா
53 கட்ட றுத்தெனை
269 கடகரியும்‌ பரிமாவும்‌
117 கடலினுள்‌ நாய்ந்க்கி
509 கடலின்‌ நிரை யதுபோல்‌
489 கடலே யனைய
68 கடவுளே போற்றி
105 கடையவ னேனைக்‌ 111
633 கண்க ளிரண்டும்‌
187 கண்டது செய்து
337 கண்ணஞ்‌ சனத்தர்‌
218 கண்ணப்ப னொப்பதோர்‌
502 கண்ணார்‌ நூதலோய்‌
146 கதியடி யேற்குன்‌
459 கமல நான்‌ முகனும்‌
245 கயன்மாண்ட கண்‌ 200
223 கரணங்க ளெல்லாங்‌ 10 199
506

பாட்டு
எண்‌ முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌
416 கருளக்‌ கொடியோன்‌ 25 290
228 கரூவா யுலகினுக்‌ 10 192
476 கல்லாத புல்லறிவிற்‌ 81 336
179 கல்லா மனத்துக்‌ 8 161
483 கலந்து நின்னடி 32 349
233 கள்ளன்‌ கடியன்‌ 10 194
119 கனிவந்த சிந்தையொ 6 122
316 கற்போலு நெஞ்சங்‌ 15 228
548 கற்றறியேன்‌ கலை 38 386
242 கறங்கோலை போல்வ 11 198
244 கனவேயுந்‌ தேவர்கள்‌ 11 200
243 கன்னா ருரித்தெதென்னா 11 200
198 காசணி மின்க 9 174
628 சாட்டகத்து வேடன்‌ 48 434
48 காணலாம்பர
காணுங்‌ கரணங்கள்‌ 48
5 74
631 4384
601 காணும தொழிந்தேன்‌ 44 420
88 காணு மாறு 5 98
168 காதார்‌ குழையாடப்‌ 7 154
445 காப்பாய்‌ 27 312
323 காம னுடலுயிர்‌ 15 232
354 காருடைப்‌ பொன்திகழ்‌ 18 246
107 காருறு கண்ணிய 6 114
528 காலமுண்‌ டாகவே 36 370
266 கானார்‌ புவித்தோ 12 208
360 கிஞ்சுகவா யஞ்சுகமே 19 250
517 கிளியனார்‌ கிளவி 35 362
192 கிளிவந்த மென்மொழி 8 168
38 கிற்ற வாமண 5 68
346 கீத மினிய 18 244
198 குதுகுதுப்‌ பின்றிநின்‌ 6 134
199 குலங்களைந்‌ தாய்களை ந்‌ 6
254 குலம்பாடிக்‌ கொக்கிற 11
130
204
494 குழைத்தாற்‌ பண்டைக்‌ 89 348
560 குறியும்‌ நெறியும்‌ 40 390
390 குறைவிலா நிறைவே 22 270
493 கூடிக்‌ கூடி 92 346
368 கூவின பூங்குயில்‌ 20 254
533 கூற்றை வென்றுங்‌ 96 374
498 கூறு நாவே 33
644 கெடுவேன்‌ கெடுமா 50
350
444
180 கேட்டாயோ தோழி 8 162
92 கேட்டாரு மறியாதாண்‌ 5
187 கையார்‌ வளைசிலம்பக்‌ 8 166
423 கையாற்‌ றொழுதுன்‌ 25 294
955 கொதந்தண வும்‌ பொழிற்‌ 18 246
124 கொம்பரில்‌ லாக்கொடி 6 124
562 கொம்பி லரும்பாய்க்‌ 40 392
566 கொம்மை வரிமுலைக்‌ 40
994
 507.
பதிகத்துள்‌
முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌
கொழுமணி யேர்நகை 6 27 130
கொள்ளும்‌ கில்லெளனை 5 46 74
கொள்ளேோர்‌ பிளவக 6 2 112
கொள்ளேன்‌ புரந்தரன்‌ 5 2 48
கொன்றை மதியமும்‌ 17 10 242
கோணிலா வாளி 35 10 366
கோயில்‌ ௬டு 12 206
டெய்‌

கோல மேனிவ 30 332

கோல வரைக்குடுமி 36 238
0

கோலால மாகிக்‌ 12 208

கோவே யருள 50 446
0 ஐ.

கோழி சிலம்பச்‌ q 150

கோற்றேனெனக்‌ 84 358
)௩-4௦௦

கோற்றேன்‌ மொழிக்கிள்‌ 19 250

சங்க மரற்றச்‌ 9 180
ae

சங்கரா போற்றிச்‌ 5 86
சங்கு திரண்டு 49 440
ரொம5 ஹ மு

சச்சைய னேமிக்க 6 132

eo

சட்டோ நினைக்க 30 188

சடையானே தழலாடீ 39 388
- சதுரை மறந்தறி 36 368
சந்திரனைத்‌ தேய்த்‌ 8 168
சலமுடைய சலந்தரன்‌ 12 212
a

சாடிய வேள்வி 14 222

சாதல்பிறப்‌ பென்னுந்‌ 51 450
சாதிகுலம்‌ பிறப்‌ 81 338
ஐ க்ளூ

சாவமுன்‌ னாட்டக்கன்‌ 5 50
சித்த மேபுகுந்‌ 42 406
சிந்தனை நின்‌ றனக்காக்கி 5 62
சிந்தை செய்கை 5 96
384 சிரிப்பார்‌ களிப்பார்‌ 21 266
153 சிரிப்பிப்பன்‌ சீறும்‌ 6 144
292 சீரார்‌ திருவடித்‌ 13 220
327 சீரார்‌ பவளங்கால்‌ 16 234
643 சீல மின்றி 50 444
418 சீவார்த்‌ தீமொய்த்‌ 25 291
436 சுடர்பொற்‌ குன்றைத்‌ 27 906
246
350 சுந்தரத்‌ தின்பக்‌ 18 174
197 சுந்தர நீறணிழத்‌ 9 286
410 சுருள்‌ புரி கூழையர்‌ 24
201 @L ab தோள்வளை 9 176
191 சூடுவேன்‌ பூங்கொன்றை 8 168
308 சூரியனார்‌ தொண்டை 14 226
171 செங்க ணவன்பால்‌ q 156
160
175 செங்க ணெடுமாலுஞ்‌ 8
296
424 செடியா ராக்கைத்‌ 25
செப்பார்‌ முலைபங்கன்‌ 8 166
185 450
656 செம்மைநலமநியாத 53
செய்த பிழையறியேன 47 430
617
508
பதிகத்துள்‌
பாட்டு முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ யக்கம்‌
எண்‌ எண்‌

359 செய்யவாய்ப்‌ பைஞ்சிற 19 4 248

56 செய்வதறியாச்‌ 5 52 78
52 செல்வ நல்குர 5 48 76
109 செழிகின்‌ற தீப்புகு 6 5 114
406 செழுக்கமலத்‌ திரளன 24 1 284
576 செறியும்‌ இப்பிறப்‌ 41 10 400
527 செறியம்‌ விக்கு 36 4 370
611 சேரக்‌ கருதிச்‌ 45 9 428
639 சொல்லிய லாதெழு 49 ர 440
394 சோதியாய்த்‌ தோன்றும்‌ 22 9 274
சோதியே சுடரே 29 1 322
365 சோலைப்‌ பசுங்கிளியே 19 10 250
404 ஞால மிந்திரன்‌ 23 9 289
209 ஞானக்‌ கரும்பின்‌ 9 15 182
613 ஞானவாளேந்துமையர்‌ 46 1 428
309 தக்கணா ரன்றே 34 16 226
259 தக்கனையு மெச்சனையும்‌ 12 5 206
520 தகைவிலாப்‌ பழியும்‌ 35 7 364
296
895
தச்சு விடுத்தலுந்‌
தத்ததுன்‌ றன்னைக்‌
14
22 10
3 222
274
65 தரிக்கிலேன்‌ காய 5 61 84
தவமே புரிந்திலன்‌ 5 5 50
521 தறிசெறு களிறும்‌ 35 8 364
143
31
தனித்துணை நீநிற்க
துனியனேன்‌ பெரும்பிற 5
6 39
27
138
62
63 தன்மை பிறரா 5 59 82
358 தாதாடு பூ்சோலைத்‌ 19 3 248
444 தாதாய்‌ மூவே 27 9 312
605 தாமே தமக்குச்‌ 45 3 424
645 தாயாய்‌ மூலையைத்‌ 50 5 444
152 தாரகை போலுந்‌ 6 48 144
491 தாரா வருளொன்‌ 92 9 346
91 தாரா யுடையா 5 87 100
343 தாளி யறுகினர்‌ 17 8 242
264 தானந்த மில்லான்‌ 72 10 209
440 திகழத்‌ திகழும்‌ 27 5 308
290 திண்போர்‌ விடையான்‌ 19 16 220
465 திருந்துவார்‌ பொழில்சூழ்‌ 29 40 328
235 திருமாலும்‌ பன்நியாய்ச்‌ 11 1 196
236 திருவார்‌ பெருந்துறை 11 2 196
217 தினைத்தனையுள்ளதோர்‌ 10 3 186
தில்லை மூதூர்‌ 2 8
319 தீதில்லை மாணிசிவ 15 ரீ 230
112 தீர்க்கின்ற வாறென்‌ 6 8 116
73 தீர்ந்த அன்பாய 5 69 88
460 துடிகொணே ரிடையாள்‌ 29 5 324
558 துடியே ரிடுகிடைத்‌ 40 2 890
183 துண்டப்‌ பிறையான்‌ 8 9 164
490 துணியா வுருகா 92 8 B44
 509

பாட்டு பதிகத்துள்‌
எண்‌ முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌
461 துப்பனே தாயாய்‌ 29 6 326
595 தூவெள்ளை நீறணி 43 9 416
335 தெங்குலவு சோலைத்‌ 16 9 238
263 தென்பா லுகத்தாடுந்‌ 12 9 208
312
577
தேரை நிறுத்தி
சேதவ தேவன்மெய்ச்‌
14
42
19
1
226
402
34 தேதவவர்கோ வறியாத 5 30 64
349 தேன்பழச்‌ சோலை 18 4 244
268 ேதன்புக்க தண்பணை 12 14 210
211 தேனனக மாமலர்க்‌ 9 37 182
279 சேதனாடு கொன்றை 13 5 216
62 தேனைப்‌ பாலைக்‌ 5 58 82
654 தையலார்‌ மையலிலே 51 7 450
344 தையலோர்‌ பங்கினர்‌ 17 9 242
614 தொண்டர்காடுசி 46 2 428
232 தோலுந்‌ துகிலும்‌ “10 18 192
265 நங்காயி தென்ன தவம்‌ 12 il 208
579 நங்கை மீரெனே 42 3 404
330 நஞ்சமர்‌ சண்டத்தன்‌ 16 4 236
569 நடித்து மண்ணிடைப்‌ 41 3 396
680 நண்ணிப்‌ பெருந்துறை 48 5 434
1 நமச்சிவாய வாஅழ்க 1 1
647 நரியைக்‌ குதிரைப்‌ 50 7 446
385 நல்கா தொழியான்‌ 21 10 266
311 நல்ல மலரின்‌ மேல்‌ 14 18 226
270 நன்ருக நால்வர்க்கும்‌ 12 16 210
15 நாடகத்தா லுன்னடியார்‌ 5 14 54
593 நாத முடையதோர்‌ 43 ர 414
306 நாமகணுசி 14 13 226
277 நாயிற்‌ கடைப்பட்ட 13 3 214
501 நாயிற்‌ கடையா 33 8 352
226 . நாயேனைத்‌ தன்னடிகள்‌ 12 190
307 நான்மறை யோனும்‌ 14 226
4 நான்முக முதலா 32
227 நான்றனக்‌ கன்பின்மை 13 190
505 நானாரடி யணைவானொரு 2 356
216 நானாரென்‌ னுள்‌ ளமார்‌ 2 186
229 நானுமென்‌ சிந்தையும்‌ 15 192
553 நானேயோ தவஞ்செய்‌ 10 388
338
457
தித்த மணாளர்‌
நிரூத்தனே நிமலா
3
2
240
322
317 நிலநீர்‌ ஜநெருப்புயிர்‌ 3 230
609
80
நிற்பர்‌ நிற்க
நினைப்ப தாக 76
7 426
94
442 நினையப்‌ பிறருக்‌ 7 210
433 நீக்கி முன்னெனைத்‌ 8 302
340 நீண்ட கரத்தர்‌ 5 242
438 நீண்ட மாலும்‌ 3 308
427 தீதி யாவன 2 298
610
பதிகத்துள்‌
பாட்டு செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌ மு.தற்குறிப்பு பதிக எண்‌

3
4
326 நீரின்ப வெள்ளத்து 36 370
தில வுருவிற்‌ 18 244

wow
348
443 நெக்கு நெக்குள்‌ 27 310
116 நெடுந்தகை நீயென்னை 6 120
நனம்‌.
282 தெறிசெய்‌ தருளித்தன்‌ 13 216
WEAUAROON oD
649 நெறியல்லா நெநறி 51 448
224 நோயுற்று மூத்துதான்‌ 10 190
—_ bo

322 பங்கய மாயிரம்‌ 15 232

547 பச்சைத்தா லரவாட்டீ 38 384
549 பஞ்சாய வடிமடவார்‌ 38 386
652 பஞ்சாய வடிமடவார்‌ 21 450
451 பஞ்சின்‌ மெல்‌ லடியாள்‌ 28 318
288 படமாக வென்னுள்ளே 13 218
182 பண்சுமந்த பாடற்‌ 8 164
626 பண்டாய நான்மறையும்‌ , 48 432
384
ADQAIUNUAAWORQAORUDH

345 பண்ணார்ந்த மொழி 38

450 பண்ணினேர்‌ மொழி 28 316
278 பண்பட்ட தில்லைப்‌ 13 214
93 பணிவார்‌ பிணிதிீர்த்‌ 5 102
oO

580 பத்தர்‌ சூழப்‌ 42 408

479 பத்திமையும்‌ பரிசுமிலாப்‌ 31 338
600 ug fle Garr snd 44 420
453 பந்தனை விரலாள்‌ 28 318
635 பந்த விகார 49 436
371 பப்பற வீட்டிருந்‌ 20 256
10 பரந்துபல்‌ லாய்மல 5
139 பரம்பர னேநின்‌ 6 134
Wo

430 பரவு வாரவர்‌ 26 300

i

21 பரவு வாரிமையோர்கள்‌ 5 38
441 பரிந்து வந்து 27 310
452 பருதிவா ழொளியாய்‌ 28 318
324 பருவரை மங்கைதன்‌ 36 368
முலய wuSanpecwvucrwon

13 பவனெம்‌ பிரான்பனி 5 54
151 பழிப்பினின்‌ பாதப்‌ 6 142
=h

455 பழுதில்‌ புகழாள்‌ 28 320

508 பற்றாங்கவை யற்தீர்‌ 34- 356
283 பன்னாட்‌ பரவிப்‌ 13 216
481 பாங்கிடனாடு பரிசொன்‌ 31 338
156 பாசம்‌ பரஞ்சோதிக்‌ 7 146
540 பாசவே ரறுக்கும்‌ 37 380
104 பாட வேண்டுநான்‌ 5 110
i

448 பாடிமால்‌ புகழும்‌ 28 316

149 பாடிற்றி லேன்பணி 6 142
164 பாதாள மேழினணுங்கீழ்‌ 7 152
aa

393 பார்பத மண்ட 22 272

247 பார்பாடும்‌ பாதாளர்‌ 171 200
301 பார்ப்பதி யைப்பகை 14 224
176 பாரார்‌ விசும்புள்ளார்‌ 8 160
597 பாருரு வாய 44 418
 217
பாட்டு பதிகத்துள்‌
எண்‌ முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌
எண

446 பாரொடு விண்ணாய்ப்‌ 28 314

422 பாரோர்‌ விண்ணோர்‌ 25

aauHenonowo=awe
294
310 பாலகனார்க்கன்று 14 226

வடகம்‌
285 பாலு மமுதமுந்‌ 13 218
454 பாவநா சாவுன்‌ 28 320
565 பாழ்ச்செய்‌ விளாவிப்‌ 40 392
602 பாற்றிரு நீற்றெம்‌ 44 420
542 பானினை ந்‌ தாட்டுந்‌ 37 382
467 பிட்டு நேர்பட 30 330
466 பிணக்கிலாத 30 330
318 பிணியெலாம்‌ வரினும்‌ 35 362
429 பித்த னென்றெனை 26 300
620 பித்தென்னை யேற்றும்‌ 47 430
324 பிரம னரியென்‌ 15 232
—_

478 பிறவிதனை யறமாற்றிப்‌ 31

AN Soran

338
583 பிறவி யென்னுமிக்‌ 42 406
414 பிறிவறியா அன்பர்நின்‌ 24 288
14 புகவே தகேனுனக்‌ 5 34
604 புகவே வேண்டா 45 422
608 புகழ்மின்‌ தொழுமின்‌ 45 426
40 பகுவதாவதும்‌ 35 68
64 புகுவே னெனதே 5 82
75 புணர்ப்ப தொக்க 5 90
250 புத்தன்‌ புரத்தராதியர்‌ 11 202
318 புத்தன்‌ முதலாய 15 230
302 புரந்தரனாரொரு 14 224
612 புரள்வார்‌ தொழுவார்‌ 45 428
132 புலன் கடி கைப்பிக்க 6 130
398 புலைய னேனையும்‌ 23 278
375 புவனியிற்‌ போய்ப்பிற 20 298
584 புழுவி னாற்பொதித்‌ 42 406
514 புற்றில்வா ளரவும்‌ 35 360
397 புற்று மாய்மர 23 276
90 புறமே போதந்தோம்‌ 5 100
543 புன்புலால்‌ யாக்கை 37 382
354 பூங்கமலத்‌ தயனொடு 39 388
ES

255 பூசுவதும்‌ வெண்ணீறு 12 204

பூணனொ ணாததொ 30 332
WOOSUmWH

469
313 பூத்தாரும்‌ பொய்கைப்‌ 15 228
370 பூதங்க டோறுநின்‌ 20 254
482 பூதங்க ளைந்தாகிப்‌ 31 340
234 பூமே லயனொடு 10 194
NO

294 பூவலர்‌ கொணன்றய 43 414

603 பூவார்‌ சென்னி 45 422
196 பூவியல்‌ வார்சடை 9 172
RN

215 பூவேறு கோனும்‌ 10 186

130 பெருநீ ரறச்சிறு 6 128
12

610 பெருமான்‌ பேரா 45 426

மல

408 பெரும்பெருமா னென்‌ 24 284

 2
513
பதிகத்துள்‌
பாட்டு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌ முதற்குறிப்பு
எண்‌

127 பெற்றது கொண்டு

194

வெமப்டுபுல்குவும் பவம்‌
பெற்றி பிறர்க்கரிய
86 பேசப்‌ பட்டே
28 பேசிற்றா மீசனே
632 பேசும்‌ பொருளுக்‌
471 பேத மில்லதோர்‌
284 பேராசை யாமிந்தப்‌
ஒம்‌

561 பேருங்‌ குணமும்‌

167 பைபங்‌ குவளைக்‌
நம்‌

504 பைத்நாப்பட
வர
575 பொச்சை யானவிப்‌
432 பொத்தை யூன்சுவர்‌
140 பொதும்புறு தீப்போற்‌
பம்‌

111 பொய்யவ னேனைப்‌

விஓ ய யூ யடி மவ

396 பொய்யனே னகநெெகப்‌

231 பெய்யாய செல்வத்தே
கஃபே
e

660 பொய்யெல்லாம்‌ மெய்‌

315 பொருட்பற்றிச்‌ செய்கின்ற
97 பொருத்த மின்‌மையேன்‌
ர.

570 பொருந்து மிப்பிறப்‌

121 பொருளே தமியேன்‌
=e

பொலிகின்‌ற நின்றாள்‌
பொழிகின்ற துன்பப்‌
பொன்னிய லுந்திரு
போகம்‌ வேண்டி
போது சேரயன்‌
போரே Gp ser
போற்றி யருளுகநின்‌
போற்றியிப்‌ புவன
போற்றியென்‌ போலும்‌
போற்றியென்‌ வாழ்முத
போற்றி யென்றும்‌
போற்றியோ நமச்சிவாய
மஞ்சுலாமுருமும்‌
மடங்கவென்‌ வல்வினைக்‌
மண்ண தனிற்‌ பிறந்தெய்‌
மண்ணினின்‌ மாயை
குலமும்‌
ப

மத்துறு தண்டயி
மதிக்கு்‌ திறலுடைய
மருவினிய மலர்ப்பாத
மருளனேன்‌ மனத்தை
மலங்கி னேன்‌ கண்‌ எளி
261 மலைமகளை யொருபாகம்‌
267 மலையரையன்‌ பொத்‌
மறுத்தனன்‌ யானுன்‌
மன்னவ னேயொன்று
o>
tO

மன்னா வெம்பிரா ன்‌

மாடுஞ்‌ சுற்றமும்‌
205 மாடு நகைவாள்‌
டம்‌.
உட
 தாச
பதிகத்துள்‌
பாட்டு
எண்‌ முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌
332 மாதாடு பாகத்தன்‌ 16 6 236
587 மாதிவர்‌ பாகன்‌ 43 1 410
530 மாய வனப்பரி 36 7 372
581 மாய வாழ்க்கையை 42 3 404
402 மாயனேமநதி 23 7 280
588 மாலயன்‌ வானவர்‌ 43 2 410
159 மாலறியா நான்‌ முகனுங்‌ 7 3 148
248 tor Bev Fr eG ear 11 14 202
413 மாவடு வகிரன்ன 24 6 286
411 மாழைமைப்‌ பாவிய 24 6 266
37 மாதி நின்றெனைக்‌ 3 33 66
386 மாறிநின்‌ றென்னை 22 1 268
95 மாதி லாதமாக்‌ 5 91 104
115 மாறுபட்‌ டஞ்சென்னை 6 11 118
320 மான மழிந்தோம்‌ 15 8 230
160 மானே நீ நென்னலை 7 6 150
497 மானேர்‌ தோக்கிமண 33 4 350
89 மானேர்‌ தோக்கியுடை 3 85 100
59 மானேர்‌ நோக்கியுமை 5 35 80
492 மானோர்‌ பங்கா 32 10 346
419 மிடைந்தெலும்‌ பூத்தை 25 4 292
412 மின்கணினர்‌ நுடங்கு 24 7 286
207 மின்னிடைச்‌ செந்துவர்‌ 9 13 180
641 மின்னே ரனைய 50 1 442
61 முடித்த வாறும்‌ 5 57 80
204 மூத்தணி கெரங்கை 9 10 178
463 முத்தனே முதல்வா 29 8 326
586 முத்த னைமுதற்‌ 42 10 408
157 முத்தன்ன Clay stor esr os 7 3 148
246 முத்திக்‌ குழன்று 11 12
1
200
448
648 முத்திநெறி யறியாத 51
195 முத்துநற்‌ மரும்‌ 56 1 172
145 முதலைச்செல்‌ வாய்ச்சி 41 138
373 முந்திய முதனடு 20 44
8 256
140
148
379 4 262
11 முழுவதுங்‌ கண்ட 3 7 52
291 முன்னாய மாலயனும்‌ 13 17 220
193 முன்னானை மூவர்க்கு 8 19 170
170 முன்னிக்‌ கடலைச்‌ 7 16 156
377 முன்னின்‌ ரண்டா 21 2 260
329 முன்னீறு மாதியும்‌ 16 3 234
163 முன்னைப்‌ பழம்பொருட்கு 7 9 152
428 முன்னை யென்னுடை 26 3 300
618 முன்னை வினைவிரண்டும்‌ 47 4 430
551 மூத்தானே மூவாத 38 8 386
623 மூவரு முப்பத்து 47 9 432
328 மூன்றவ்‌ கிலங்கு 15 2 234
3 மெய்தா னரும்பி 1 48

33
 யதிகத்துள்‌
முதற்கு றிப்பு பதிக எண்‌ செய்யுள்‌ பக்கம்‌
எண்‌
மெய்யனே விகிர்தா 29 7 326
மேலை வானவ 3 43 74
மே ன்றன்‌ 5 342
மைப்பொலியுங்‌ கண்ணி 8 12 166
மையமர்‌ சண்டனை 9 12 180
மைய லாயிந்த 41 1 394
மையி லங்குநற்‌ 5 92 104
மொய்ப்பா னரம்பு 25 2 290
மொய்யார்‌ தடம்‌ 7 11 152
யாவர்க்கும்‌ மேலாம்‌ 47 8 432
யானேதும்‌ பிறப்பஞ்சேன்‌ 5 12 36
யானே பொய்யென்‌ 3 90 102
வட்ட மலர்க்கொன்றை 9 19 184
வணங்கத்‌ தலைவைத்து 13 7 216
வணங்கு நின்‌ 5 75 92
வணங்கு மிப்பிறப்‌ 41 6 398
வண்ணந்தான்‌ சேயதன்று 5 25 62
வத்திமை யோர்கள்‌ 43 5 412
வம்பனாய்த்திரி 42 9 408
வம்பனேன்‌ றன்னை 28 2 314
வருந்துவனின்‌ மலர்பாத 5 13 56
வல்லைவா எளரக்கர்‌ 28 4 316
வலைத்தலை மானன்ன 6 40 138
வழங்குகின்றாய்க்குன்‌ 24 10 288
வளர்கின்ற நின்கரு 6 4 144
வளைந்தது வில்லு 14 1 222
வன்புலால்‌ வேலும்‌ 35 3 362
வன்னெஞ்சக்‌ கள்வன்‌ 10 11 190
வாட்டடங்‌ கண்மட 9 8 176
வாரா வழியருளி 47 7 432
வாவிங்கே நீகுயிற்‌ 18 8 246
வாழ்கின்றாய்‌ வாழாத 3 20 58
வாழ்த்துவதும்‌ வானவர்‌ 16 56
வாழ்ந்தார்க ளாவரும்‌ 48 4 434
வாளுலாம்‌ எரியும்‌ 335 6 364
வான்கெட்டு மாருத 11 18 202
வான்பாவிய வுலகத்‌ 24 10 358
வான்வந்த தேவர்களும்‌ 8 4 162
வான நாடகரும்‌ 3 95 106
வானவன்‌ மாலயன்‌ 13 12 218
வானாகி மண்ணாகி ல 15 56
விச்ச தின்‌ Gu 5 96 106
விச்சுக்‌ கேடு 3 61 96
விச்சைதா னிதுவொப்ப 5 29 64
விடுமின்‌ வெகுளி 45 3 424
விடைவிடா துகந்த 37 2 376
விண்ணகத்‌ தேவரு 20 9 258
விண்ணாளுந்‌ தேவர்க்கு & 10 164
விண்ணோர்‌ முழுமுதல்‌ 11 19 204
பாட்டு
எண்‌ முதற்குறிப்பு பதிக எண்‌

532 விரவிய தீவினை 36

507 வினைக்கேடருமுளரோ
474 வினைப்பிறவி யென்‌
26 வினையிலே கிடந்தேனைப்‌
41 வினை யென்‌ போலுடை
303 வெஞ்சின வேள்வி
425 வெஞ்சே லனைய
653 வெந்துவிழுமுடற்பிறவி
300 வெய்யனங்கி
615 வெய்ய விளையிரண்டும்‌
515 வெருவரேன்‌ வேட்கை
118 வெள்ளத்‌ துணாவற்றி
25 வெள்ளந்தாழ்‌ விரிசடை
342 வெள்ளைக்‌ கலிங்கத்தர்‌
407 வெறுப்பனவே செய்யு
590 வேடுரு வாகி
499
ah

வேண்டத்‌ தக்க
78 வேண்டு Bers 74
486 வேண்டும்‌ வேண்டும்‌
510 வேண்டேன்புகழ்‌
a

214 வேதமும்‌ வேள்வியும்‌ 20

336 வேத மொழியர்‌
592
a=

வேவத்‌ திரிபுரசூ
44 வேனில்‌ வேள்கணை 40
23 வேனில்வேள்‌ மலர்க்‌ 19
220 வைத்து நிதிபெண்டீர்‌
omen

426 வைப்புமா டென்று

203 வையக மெல்லாம்‌
 திருவாசகம்‌

பிழை திருத்தம்‌
பக்கம்‌ பாட்டு அடி குறிப்பு பிழை திருத்தம்‌
1 மாறூபடுகின்ற மாறுபடுகின்ற
2-76 படிமம்‌ படிமப்‌
3-7 தொகையோடு தொகையொடு
சிறாகாற்றுப்போல சிறுகாற்றுப்போல
3-20 அருக்கனில்‌ 12 அருக்கனில்‌ 11
3-107 பிச்சைமை பிச்செமை
3-107 பிச்சுஅமை (Va or om ED
4- தலைப்பு அரியதிருவடி
எளிதாயிற்று
சகத்தின்‌ உற்பத்தி
4-41 புலவரம்பாய புலவரம்பாகிய
கவலையுற்றூ கவலையுற்று
வெறூப்பு வெறுப்பு
4-72 பரம பரமா
4-60 தழல்‌-னது தழல்‌-அது
4-99 வென்றனக்‌ வென்றெனக்‌
4-95 உருவவிகிர்தா வெல்கொடிச்‌
சிவனே
4-96 —_ மின்‌ஆர்‌ உருவ
விகிர்தா போற்றி
4-99 ஆ! ஆ! “ஆ! ஆ!”
4-99 என்‌ தனக்கு என்று, எனக்கு
4-124 வொருவா வொருவ
4-155 கரியேன்‌ கறியேன்‌
4-155 ஓர்பற்று ஓர்பற்று
4-172 விங்கென்றருளாய்‌ லென்‌ றிங்கருளாய்‌
4-190 சரியாபோற்றி சரியாய்போற்றி
4~192 பூவணத்தானே பூவணத்தரனே
கிளைக்கும்கணூ விளைக்கும்கணு.
6-4 ஆல்லாது$ அல்லாது;
19-3 அவர்‌-னவரைக்‌ அவர்‌-அவரைக்‌
54-2 யாண்டது யாண்டதும்‌
பிறவியை பிறவியை
nt

கச்சி க்ச்சு
WO

ஊடல்‌ உடல்‌
9 ஓ
மி ஓ
9 வி
பத
உம்பராய்‌
. ்‌
உம்பரா
எனைத்‌ அனைத்‌
இல்லை இல்லை ;
சொல்லல்‌ ; டுசால்லல்‌
 517
பிழை திருத்தம்‌
80-2 கேட்பவே கேட்பவே 3
80-3 உலகும்‌ உலகும்‌
82~2 ஓர்பேதம்‌ ஒருபேதம்‌
82-3 ஓர்தின்‌ ஒருநின்‌
82~4
வேற்றூமை வேற்றுமை
95-3 மானுட மானிட
96-1 கையி மையி
95-3 எனிமை எனியை
101-4 அடியன்‌ ஆக்கினாய்‌; —
போற்றி1 என்னை,
நின்‌
117 15 15 16
118-1 துன்பத்தினின்றும்‌ துன்பத்தின்றும்‌
121 118-1 துன்பத்தின்‌ (தின்‌) துன்பத்துஇன்றும்‌
றும்‌
122 121-2 மெய்மை மெய்ம்மை
125 பிரப்பங்கொடி பிரப்பங்கொடி
போன்‌ றவள்‌- போன்றவளை.
உமையம்மை உமையம்மையை
131
133
132-1
10 வலுர்‌ வலிமை
135-4 தட தடம்‌
145 152-1 அராப்பூண்‌ அரப்பூண்‌
147 156-5 ஏத்துதற்குக ஏத்துதற்குக்‌
148 157-6 னன்புடமை னன்புடைமை
149 157-6 அன்புடமை அன்புடைமை
150 161-7 வன்நெெஞ்சப்‌ வன்னெஞ்சப்‌
162 178-1 டிந்திரணும டிந்திரனும்‌
162 180-1 தோழீ தோழி
163 178-3 செய்தது செய்து
164 181-2 பெருந்துறையில்‌ பெருந்துறையின்‌
177 200-2 பேதாது போதாது
185 212-1 கொண்டு- ஆடல்‌ கொண்டு செண்டு
ஆடல்‌
186 217-2 பேசும்தோறு பேசு ந்தொறு
187 217-2 பேசுந்தோறுப்‌ பேசுந்தொறும்‌
188 220-1 பெண்டீர்‌ பெண்டிர்‌
198 241-2 பூகலத்தே வலிந்து
பூதலத்தேவலித்து கொட்
201 245-4 கொட்டாமே டாமோ
202 248-2 நுழைவரிய நூழைவரியா
202 250-1 புர்ந்தரா . .
தியவயன்‌ புரத்தரா தியயன்‌
203 248-2 அரியன்‌ அரியான்‌
203 251-1 சாத்திரம்‌ சாத்திரம்‌
205 இறகு மந்தாரை
207 பதாளத்திலே பாதாளத்திலே
216 279-2 துள்புகுந்தான்‌ துட்புகுற்தான்‌
217 279-2 உட்புகுந்தரன்‌ உள்புகுந்தான
222 297-3 பொங்கனின்று பொங்கநின்று
223 கமலாக்ஷ்ன்‌ கமலாக்ஷன்‌
518
பக்கம்‌ பாட்டு அடி குறிப்பு பிழை திருத்தம்‌
225 301-1 சுற்றிய சாற்றிய
227 306-2 முகம்தெரித்து முகன்‌ நெரித்து
237 332-1 பாகத்தான்‌ பாகத்தன்‌
240 பாட்டின்‌
தலைப்புஎண்‌ or சு
241 339-1 பூண்‌* அர”
245 346-2 வினவின்‌ வினவில்‌
245 346-3 சொல்லின்‌ சொல்லில்‌
251 16 எருது எருது
256 யாட்டின்‌
தொடர்‌ எண்‌ ௩௨௭ ௩6௨
"256 371-2 மானுடத்‌ மானிடத்‌
258 374-1 தன்னவு ST SIT oY
267 385-4 ஓல்கா ஒல்கா
278 399-2 யெத்தினுக்‌ யெற்றினுக்‌
279 399-2 எத்தினுக்கு எற்தினுக்கு
279 உலகை நடத்தும்‌ ஆட்டிவைக்கும்‌
தெய்வங்கள்‌ பூலன்கள்‌
283 404-1 வானோர்‌ வானவர்‌
285 406-3 புழுக்கண்‌ புழுக்கள்‌
285 406-3 உடை நுடை
287 409-3 மாதர்‌ திரை மாதர்த்திரை
289 414-1 அன்பா அன்பர்‌
290 417-4 வாசைபட்டேன்‌ வாசைப்பட்டேன்‌
304 435-4 ous Sus es வதிசயங்
305 நெெரடிப்பொழுதில்‌ தொடிப்பொழுதில்‌
306 437-4 கொல்லோவென் கொல்‌ லோவென்்‌
308 438-4 கொல்லோவென் கொல்‌ லோவென்
440~2 னிலமுழுது திலமுழுது
309 438-4 மணியைப மணியைப்‌
310 441~4 கொல்லோவென்‌ கொல்‌ லோவென்்‌
310 442-4 கொல்லோவென் கொல்‌ லோவென்்‌
310 443-4 கொல்லோெள்‌ கொல்‌ லோவென்
312 444-4 கொல்லோவென்்‌ கொல்‌ லோவெண்
312 445-4 Glan ed G our Glau sir கொல்‌ லோவென்்‌
321 454-4 உரியனே உரியானே
323 457-1 உளர்‌ உளேரர்‌
326 461-2 னுறுசுவை லுறுசுவை
331 467-2 சட்ட சட்டம்‌
337 474-3 பிறம்பு பிறப்பு
349 495-3 சிதையாது சிதையாத
350 498-3 விரித்துரைக்கில்‌ விரித்துரைக்கின்‌
355 அவ்வாறு அவ்வாறு
357 306-1 என்பதும்‌ ஆவதும்‌
357 307-3 எல்லா எல்லே
359 509-2 ஒதியாவணம்‌ ஒழியாவண்ணம்‌
365 319-3 தரமரைகள்‌ தாமரைகள்‌
372 322-1 bor wir மய
372 330-1 மேல்கொண்டு மேற்கொண்டு
373 330-1 மேற்கொண்டு மேல்கொண்டு
 519
பக்கம்‌ பாட்டு அடி குறிப்பு பிழை திருத்தம்‌
374 533-4 தோற்றமி தேற்றமி
376 334-3 கழலே கடலே
377 13 மண்‌ஆய்‌அரு மண்‌ஆய்‌அற
380 539-1 வாதநந்த வானந்த
382 543-3 மயக்கந்‌ மயக்காந்‌
384 344-4 யாகிலா யாக்கியவா
384 345-4 கழல்கண்டேன்‌ கழல்கண்டே
384 547-4 நிறனினைந்தே நிறநினைந்தே
385 546-2 ! ! “ஆ! ஆ! 13
385 546-3 ஓதம்‌ 13 ஓதம்‌ 14
385 546-3 மலி 14 மலி 15
385 547-1 தால்‌ 15 தால்‌ 16
385 547-1 அரவு 16 அரவு 17
385 547-1 படர்‌ 17 படர்‌ 18
385 347-2 உச்சத்தார்‌ 18 உச்சத்தார்‌ 19
385 347-2 உய்யக்கொண்டு19 உய்யக்கொண்டு 20
385 547-3 ர்‌20 ர்‌ 21
385 547-3 அச்சோ 21 ச்சோ 22
385 547-4 சித்தத்து 22 சித்தத்து 23
385 547-4 று 23 ஆறு 24
385 547-4 திறம்‌ 24 திறம்‌24
389 5356-4 கற்றாவின்‌ 1 கற்றாவின்‌ 15
390 561-3 சிவன்கருனளை த்‌ கிவன்கருணை தி
391 11 மிகுவதற்குக்‌ மிகுவதற்குக்‌
(காரனமான) (காரணமான)
430 616-2 பரமபரனே பரம்பரனே
430 619-2 யிஹையோன்‌ விழறையோன்‌
433 தலைப்பு திருவெண்பா பண்டுஆய
நான்மறை
433 பதினோரு பதினொரு.
434 632-1 கிலக்கிதமாய்‌ கிலக்கிதமாய்ப்‌
441 639-3 பரப்பு பரப்பு
450 653-2 வீழ்வேளை விழுவேளை
520

பிற்சேர்க்கை * அ? *

திருவாசகப்‌ பதிகத்தொகை
ஆசிரிய விருத்தம்‌
சிவபுரா ணங்கீர்த்தி திருவண்டம்‌ போற்றித்‌
திருவகவல்‌ முதனான்காம்‌; ௪தகம்‌ நூரும்‌;
இவைநீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ ஐம்ப தாகும்‌;
எம்பாவை அம்மானை சுண்ணங்‌ கோத்தும்பி
புவனமகிழ்‌ தெள்ளேணஞ்‌ சாழல்‌இரு பஃதாம்‌ -
பூவல்லி திருவுந்தி பத்தொன்ப தாகும்‌;
உவமையிலாத்‌ தோணோக்கம்‌ பதினான்‌ காகும்‌;
ஊசல்‌்ஒன்ப தாகுமென உரைத்த வாறே.

திருவன்னை குயிற்பத்துத்‌ திருத்த சாங்கம்‌

திருப்பள்‌ னியொடு கோயின்மூத்த திருப்பதிகம்‌
அருள்கோயிற்‌ நிருப்பதிகம்‌ செத்திலா அடைக்கலமே
ஆசைஅதி சயம்புணர்ச்சி வாழாப்பத்‌(து) அருட்பத்தது)
ஒருபதென வுரைசெய்வர்‌; கழுக்குன்றம்‌ ஏழாம்‌;
ஒருபதாங்‌ கண்டம்‌; பிரார்த்தனை பதினொன்றே;
திருமருவு குழைத்துபத்து உயிருண்ணி அச்சம்‌
திருப்பாண்டி பிடித்தபத்தோ டேசறவும்‌ பத்தே.

திருப்புலம்பல்‌ மூன்றாகும்‌; குலாப்பத்‌ தற்புதமே

சென்னிதிரு வார்த்தை பத்‌(து); எண்ணப்‌ பத்தாரும்‌;
்‌ பரற்குறிய யாத்திரைப்பத்‌ தொருப தாகும்‌;
படையெழுச்சி இரண்டாகும்‌; பதினொன்று வெண்பா;
இருட்டவிரும்‌ பண்டாய நான்மறை ஏழாம்‌;
எட்டாகும்‌ படையாட்சி மின்னே ரேழாகும்‌;
அருட்பெறும்‌௮அச்‌ சோவொன்பான்‌ நாற்பத்தேழ்‌ பதிகம்‌
அகவலுடன்‌ பாட்டறு நூற்‌ றைம்பத்‌ தாறே.
 521

திருவாசக செய்யுட்‌ தொகை

அறுநூற்று ஐம்பத்தெட்டு என்போர்‌ காட்டும்‌ ஆதரவு.
சிவபுரா ணங்கிீர்த்தி திருவண்டப்‌ பகுதி
திருப்போற்றி யுடனகவ நிருச்சதக நூரளும்‌
தவநித்தல்‌ விண்ணப்ப மைம்பதாம்‌ பாவை
நலந்திகழு மம்மானை நல்லபொற்‌ சுண்ணம்‌
புவனமகிழ்‌ கோத்தும்பி திருவார்தெள்‌ ளேணம்‌
பொருவரிய திருச்சாழல்‌ பூவல்லி யுந்தி
இவையிருப தாமிரே ழாகுதோ ஸஹணோக்கம்‌
எழிற்பொன்னூ சலுமேயொன்‌ பானென்ப விவையே..(1)

திருவன்னை குயிற்பத்துத்‌ திருத்தத்த சாங்கம்‌

திருப்பள்ளி யொடுகோயின்‌ மூத்ததிருப்‌ பதிகம்‌
அருற்கோயிற்‌ திருப்பதிகஞ்‌ செத்திலடைக்‌ கலமே
ஆசையதி சயம்புணர்ச்சி வாழாப்பத்‌ தருட்பத்‌
தொருபதென வுரைசெய்வர்‌ கழுக்குன்ற மேழாம்‌
உயிர்பிரார்த்‌ தனை கள்பதி ஜொன்றுகுங்‌ காண்பத்‌
திருமைபெருங்‌ குழைத்தபத்‌ துயிருண்ணி யச்சம்‌
எழிற்பாண்டி பிடித்தபத்தொ டேசறவு பத்தே. (2)
திருப்புலம்பல்‌ மூன்றுகுலா வற்புதமே சென்னி
திருவார்த்தை பத்தெண்ணப்‌ பதிகதொரு வாழும்‌
பரற்குதிம யாத்திரைப்பத்‌ தொருபதா மற்றைப்‌
படையெழுச்சி யிரணாடாகும்‌ பதினொன்றாம்‌ வெண்பா
அருட்டவழும்‌ பண்டாய நான்மறையே ழாகும்‌
வலியபடை. யாட்சியெட்‌ டானந்த மேழாம்‌
அருட்பெறுமச்‌ சோவொன்ப தைம்பதொன்றும்‌ பதிகம்‌
அகவலொடு செய்யுள்‌ அறு நூற்றைம்பத்‌ தெட்டே. (3)
522

பிற்சேர்க்கை * அ! 2

திருவாசகப்‌ பதிக வரிசை

வெண்பா அந்தாதி
திருவகவல்‌ நான்கின்‌ திறங்கேளாய்‌; நெஞ்சே7
அருவமாய்‌ எங்கும்‌ அமர்‌ ந்தோன்‌--ஒருவண்‌
சிவபுரா ணங்கீர்த்தி சீரண்டம்‌ போற்றி
அவைபிரான்‌ என்றெண்ணி யாய்‌. (4)

‌ சதகந்‌ திருநீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌

எண்ணுஞ்ர்‌
அண்ணலா ை
எம்பாவ ை ணமொடு
அம்மான -சுண்
கோத்தும்பி தெள்ளேணம்‌ கொண்டாடுஞ்‌ சாழலுடன்‌
ஏத்தும்பூ வல்வியென்‌ றேத்து. (2)

ஏத்தரிய உந்தி எழிலாருந்‌ தோரேோளூக்கம்‌

பார்த்தாடும்‌ பொன்னூாசல்‌ பண்பினுடன்‌--கூதி தனுரை
அன்னை குயிலும்‌ அழகார்த சாங்கமுடன்‌
பன்னியநூ லேபரித்து பார்‌, (3)

பாராரும்‌ பள்ளி யெழுச்சியுடன்‌ பண்கோயிற்‌

சீராரு மூத்த திருப்பதிகம்‌--ஏராரும்‌
கோயிற்‌ நிருப்பதிகம்‌ கொண்டாடி நெஞ்சமே!
நியிழறையை வாழ்த்தாய்‌ நெகிழ்த்து. (4)

நெகிழாதே நெஞ்சமே! நீசெத்தி லாப்பத்‌(து)

இகழா தடைக்கலமென்‌ ஜேறத்திப்‌ புகழுடைய
ஆசைப்பத்‌ தோதி அதிசயத்தை இப்பொழுதே
பாசத்தை விட்டுதீ பற்று. (2)
பற்றற்று நெஞ்சே பகராய்‌; புணர்ச்சிப்பத்(து)
உற்றொருவா வாழாப்பத்‌ தோதியபின்‌--மற்றை
அருட்பத்தை ஓதி அகற்றாய்‌ வினையை
மருட்புத்தி ஏது மறந்து. (6)
மறவாது நீகழுக்குன்‌ றந்தனையே வாழ்த்தி
இறவாதே கண்டபத்‌ தேற்றி -உறவாம்‌
பிரார்த்தனைப்‌ பத்தைப்‌ பிதற்றிப்பே ணாய்‌; பிரமன்‌
அராத்தலையோன்‌ காணா அடி, (7)

காணாய்‌ குழைத்த உயிருண்ணி கவல்‌ அச்சம்‌

பேணாய்‌; திருப்பாண்டி பேணியபின்‌--கோணார்‌
பிறைசூடி தாளைப்‌ பிடித்தபத்‌ தென்றும்‌
கறைபோம்‌ மனமே! கருது, (8)
 §23
55CS Fooyob udercor Gprcus(s))
அரிதேயும்‌ அற்புதமே சென்னி--பெரிதாம்‌
திருவார்த்தை எண்ணமுடன்‌ யாத்திரையும்‌ தேறி
திருவார்த்தை யாயிருந்தே ஓது. (9)
ஓதும்‌ படையெழுச்சி ஓங்குந்‌ திருவெண்பா
நாதறனுறை பண்டாய நான்மறையே--ஆதியதாய்‌
நற்படைய தாட்சிவா னந்தம்‌௮அச்‌ சோவையே
செப்படையும்‌ முத்தித்‌ திரு. (10)

பிற்சேர்க்கை * அ: 3

திருவாசக உண்மை
சிவபுராணம்‌
தேசுறுமா ணிக்கமெனச்‌ சிறந்ததிரு வாசகத்தில்‌
பேசுதிருச்‌ சிவபுரா ணத்தகவற்‌ பெருமைசொவில்‌
ஈசர்‌ தமக்‌ கியல்பான திரு நாம முதலெவையும்‌
மாசறவே வாழ்கவென வாழ்த்துகின்ற அருட்குதிப்பாம்‌. யு

கீர்த்தித்திருவகவல்‌ - திருவண்டப்பகுதி

புகழ்பெருகுஞ்‌ செய்கையெலாம்‌ புகல்‌அகவல்‌ ஒன்றாகும்‌

திகழ்திருவண்‌ டப்பகுதித்‌ திருவகவல்‌ செப்பியது
தருசிருட்டி திதியொடுக்கஞ்‌ சாற்றுதிரோ தம்பொதுவாதி
(2)
அகலமுறத்‌ தேர்ந்திடவே யருளியநற்‌ பொருளாகும்‌.

போற்றித்திருவகவல்‌ - திருச்சதகம்‌ - நீத்தல்‌விண்ணப்பம்‌

்‌
முத்திபெறு தெறியறியு மொழிபோற்றித்‌ திருவகவல
-
சத்தியஞா னந்தருதே சிகர்மோகஞ்‌ சதகமதாம்‌
tw Glan sr
மித்தையுல கினையகற்றி விடாமலெளனை win svar
ுவாம்‌. (3)
றத்தரறித்‌ திடநீத்தல்‌ விண்ணப்பம்‌ அறைதந்தத
திருவெம்பாவை - திருவம்மானை
மலவிரூளூற்‌ றுறங்காமல்‌ மன்னுபரி பாகரருள்‌
-
செலமுழுக வருகவெணச்‌ செப்பல்திரு வெம்பாவை
மந்தணர்‌ வடிவாய்‌ நாரணன்காண்‌ பரியபதம்‌
நலமுறு
லம்மானை (4)
நிலமதில்வத்‌ தாள்கருணை தினை ந்தாட
 524
திருப்பொற்சுண்ணம்‌ - திருக்கோத்தும்பி
சத்திகளாற்‌ றனுகரண புவனபோ கங்கள்‌ தமை
அத்தனுக்குச்‌ சுண்ணமவை யாயிடிக்கக்‌ கூவுதலே
ஒத்ததிருச்‌ சு்ண்ணமுயர்‌ போதமொரு வண்டாகச்‌
சித்தவிகா ரத்தூது செப்பிவிடல்‌ கோத்தும்பி. (5)
திருத்தெள்ளேணம்‌ - திருச்சாழல்‌
பொன்னார்மெய்‌ யணாணாலரும்‌ போதவின்ப மேமிகுந்து
தென்னாதென்‌ னாவெனவே தெள்ளேணங்‌ கொட்டியதாம்‌
முன்னாற்‌ கலையுமுண ராமூகை யாமேடி.
தன்னாற்‌ பதிமுகன்மை சாற்றியதாந்‌ திருச்சாழல்‌. (8)
திருப்பூவல்லி - திருவுந்தியார்‌
தேவரறி யாதசிவன்‌ தேடியே யாண்ட நலம்‌
ஆவலொடுங்‌ சொல்லி யடியாரொ டுங்கூடிப்‌
பூவியந்து கொய்தல்திருப்‌ பூவல்லி யாமரன்சீர்‌
பாவமுறு தீமையறப்‌ பாடல்திரு வுந்தியதே, (7)
திருத்தோணோக்கம்‌ - திருப்பொன்னூ
சல்‌
சித்தஞ்‌ சிவமாக்கிச்‌ செய்தனவே புண்ணியமாய்‌
அத்தன்‌ செயுங்கருணைக்‌ காராமை யுண்மிகுந்து
பொத்தியகை கொட்டிப்‌ புகழ்தல்தோ ணோக்கமருள்‌
சத்தியிருந்‌ தாடத்தா லாட்டிடுதல்‌ பொன்னூச௫ல்‌, (8)
திருவன்னைப்பத்து - குயிற்பத்து
நேயம்மி குந்த நிலைகுலையக்‌ கூடு தலை
ஆயவருட்‌ டாய்க்கங்‌ கறைதலன்னைப்‌ பத்தாகும்‌
தூயவருட்‌ குயிலேநற்‌ சோதியெனைக்‌ கூடுதற்குன்‌
வாயினாற்‌ கூவெனமுன்‌ வாழ்த்தல்குயில்‌ பத்தாமே.
(9)
திருத்தசாங்கம்‌ - திருப்பள்ளி யெழுச்சி
பேர்நாடூ ராறுமலை பெயரூர்தி படைமுரசு
தார்கொடிய லாமரற்குச்‌ சாற்றல்‌ தசாங்கமதாம்‌
ஏர்மருவு திருப்பள்ளி யெழுச்சிபணி விடைகேட்‌
டார்வமுட னாண்டவாற்‌ கன்புசெயு மியல்‌ பே,
(10)
கோயின்மூத்த திருப்பதிகம்‌ - கோயிற்றிருப்பதிகம்‌
செத்திலாப்பத்து - அடைக்கலப்பத்து
கோயின்மூத்த திருப்பதிகஞ்சி தம்பரத்திலருளடையுங்‌ குறிப்பதாகும்‌
ஏயுங்கோயிற் திருப்பதிகம்‌ பெருந்துறைத்‌ தேசிகர்‌ மோகமியம
்‌
பலாகும்‌
ஆயபசுபோ தம்‌ முற்றறுங்கெடவேண்டடேல செத்திலாப்பத்த
ாகும்‌
ஓதுவல்வாதனைகள்‌ வந்தணுகாமலடைக்கலப்பத்‌
துரைத்ததாமே. (11)
 535
ஆசைப்பத்து - அதிசயப்பத்து
க்ருவியுறு மூனுடற்கண்‌ வாராமற்‌ நிருவருளிற்‌ கலப்பதற்கே
அரனடியைப்புகழ்ந்து பெருகார்வமொடுபாடுதலே யாசைப்பத்தாம்‌
வெருவிமலத்தினைச்‌ சீலத்தொன்றாகுமடியர்‌ குழாத்துடனே கூட்டும்‌
பரமரருட்பெருமை மிகுதியைப்புகழ்ந்து பாடலதிசயப்பத்தாமே. (12)

புணர்ச்சிப்பத்து - வாழாப்பத்து
ஆண்டகுரு வைப்பிரியா தணைந்துபணி புரிந்துமிகு மன்போடின்பம்‌
பூண்‌ டுகிடக்‌ கப்பெறுவ தென்றுகொலோ வெனும்விருப்பம்‌ புணர்ச்சிப்‌ பத்தாம்‌
நீண்டவுல கத்தினிற்பற்‌ ரன்‌ நிலேனிவ்வுடற்க ணின்று வாழேன்‌
மாண்டகுநின்‌ பதநிழற்கீழ்‌ வ்ருகவருள்‌ புரியெனுஞ்சொல்‌ வாழாப்‌ பத்தே. (18)

அருட்பத்து - திருக்கழுக்குன்‌ றப்பதிகம்‌

சோதியருட்‌ சுடர்விளக்கே துயர்ப்பிறவிக்‌ கூடல்விடுத்‌ துன்றாள்‌ சேர்தற்‌
காதரித்திங்‌ குனையழைத்தா லதெத்துவெனக்‌ கேளெனுஞ்சொல்‌ அருட்பத்தாகும்‌
நீ திமறை பரவுதிருப்‌ பெருந்துறையிற்‌ குருவடிவாய்‌ நிகழ்ந்த கோலம்‌ (14)
காதலொடுங்‌ காட்டினையே யெனுங்களிப்புப்‌ பகர்தல்திருக்‌ கழுக்குன்றாமே.

கண்டபத்து - பிரார்த்தனைப்பத்து
இந்திரிய வயமயங்கா தேயெடுத்துத்‌ தானாக்கு மெழிலா னந்தம்‌
கற்தமலி தில்லையினுட்‌ கண்டேனென்‌ றுவந்துரைத்தல்‌ கண்டபத்தாம்‌
அந்தமிலா வானந்தத்‌ தகலாம லெனையழுத்தி யாள்வாயென்று
யாமே.(15)
சிந்தைகலந்‌ துரைத்ததுவே பிரார்த்தனை ப்பத்‌ தாய்ப்புகலுஞ்‌ செய்கை

குழைத்தபத்து- உயிருண்ணிப்பத்து
யேனைக்‌
இழைத்தேதனிவ்‌ வாக்கைபொறுத்‌ தினிக்கணமும்‌ பொறுக்ககிலே னேழை
ளெனவிரங்கிக்‌ கூறுதலே குழைத்த பத்தாம்‌
குழைப்பதேன்‌ பிழைபொறுத்தா
றாத்‌ தன்மை யாய்த்துன்‌
தழைத்துவளர்‌ பேரின்பத்தானாகி யுயிர்தோன் தாமே. (18)
ப்‌ பத்தாயிங்‌ குரைத்த
பொழித்துநிறைவைப்பெறுத லுயிருண்ணி

அச்சப்பத்து - திருப்பாண்டிப்பதிகம்‌
யத்தவஞ்சா ராதார்‌
தரையில்வளர்‌ வினை முழுதும்‌ வரினுமஞ்சேன்‌ சிவசம
்த லச்சப்‌ பத்தாம்‌
அருகின்வரக்‌ காண்கின்மன மஞ்சுமென விகழ்ந்துரைத
யன்‌ முன்‌ வரும் பதத்த ை யாம்பெ றுமற்‌ புதம்போல்‌ யாரும்‌
புரவியின்‌ மேற்‌ பாண்டி (17)
ளென்றடியார்க்‌ குறுதிசொலல்‌ திருப்பாண்டி விருத்த மாமே.
விரவுமின்க

பிடித்தபத்து - திருவேசறவு
களித்தலாலே
மிக்கபிற வீத்துயரெ லாமொழித்து விபுத்துவமிங்‌
செப்பல்‌ பிடித்த பத்தாம்‌
சிக்கறச்‌ சிக்கெனப்‌ பிடித்தேத னின்னை யென்று துணிவு தாட்கீழ்‌
பெரிதாய்த்‌ தாக்கித்‌
தக்கபரி யாய்‌ நரியை யாக்குதல்போ லெனைப் (18)
யேயென் ‌ நிரங்க ல்திரு வேசறவென்‌ நியம்பலாமே.
அக்கணம்வைத்‌ தனை
 526

திருப்புலம்பல்‌ - குலாப்பத்து
கரைந்துருகும்‌ பேரன்புன்‌ கழலிணைக்கே!கற்றாவின்‌ மனம்போலென்றும்‌
திருத்தும்வகை யெனக்கருள்க வெனக்கேட்டல்‌ திருப்புலம்ப லாகுமுள்ளம்‌
வீரும்புசிவா எந்தவெள்ளம்‌ விழைந்ததில்லை நாயகனை மிகக்கொண்டாடி
நிரம்புமனக்‌ களிமிகுத்த விறுமாப்பே குலாப்பத்தாய்‌ நிகழ்த்த லாமே. (19)

அற்புதப்பத்து - சென்னிப்பத்து
மாயவுருக்‌ கொண்டுளத்தை மயக்குமின்னார்‌ கண்வலையுண்மயங்கு வேற்கிங்‌
காயுமறி வளித்தாள லதிசயமென்‌ றுரைத்தலற்புதப்பத்‌ தாகும்‌
தூயவருட்‌ குருபதத்தைச்‌ சூட்டுதற்குப்‌ பெற்றவுயிர்‌ சுகத்தை நோக்கிச்‌
சேயமலர்ப்‌ பதத்தருமை யடியரொடும்‌ வியந்துரைத்தல்‌ சென்னிப்‌ பத்தே. (20)

திருவார்த்தை - எண்ணப்பதிகம்‌
அறம்பெருகும்‌ பெருந்துறையிற்‌ றமையாண்ட செயன்‌ முதலாவரன்சீ ராட்டின்‌
திறமறிவா ரெம்பிரா னாவரென்‌ வுரைத்தல்திருவார்த்தையாகும்‌
நிறம்வளரு மலர்ப்பொழில்சூழ்‌ந்‌ தோங்குதிருத்தில்லைமன்று ணிமலனாமத்‌
திறம்பெருகு மின்பமரு ளென்றலெண்ணப்‌ பத்தெனவும்‌ திகழ்த்தலாமே. (21)

யாத்திரைப்பத்து - திருப்படையெழுச்சி
பொல்லாத பலத்தைவிட்டுச்‌ சிவன்‌ கழற்கீழ்ப்‌ புகுங்காலம்புணர்‌
ந்த தெற்கிங்‌
கெல்லாரும்‌ வாருமெனக்‌ கருணையினா லழைத்திடல்யாத்‌ திரைப்பத்தாகும்‌
அல்லாத துர்க்குணமா யப்படைகள்‌ விளையாம லருள்வா ளேந்தி
நல்லோர்க ளியாருமெம்மோ டெய்துமெனப்‌ படையெழுச்சி நவிறலாகும்‌. (22)

திருவெண்பா - பண்டாயநான்மறை
தொத்தமா மலமொறுத்துச்‌ சுகம்பெருக்கிப்‌ பெருந்துறைவாழ்சோதி யென்றன்‌
சிந்தனையே யூராகக்‌ கொண்டிருதந்தா ரென்றுரைத்தல்‌ திருவெண்‌ பாவாம்‌
எ.ந்தைதிருப்‌ பெருந்துறையையேத்துநம ரேவாழ்வுற்‌ நிடர்சேர்பாச
பந்தமறுத்‌ திடுவரெனப்‌ பண்டாய நான்மறையும்‌ பகர்ந்த தாமே. (28)

திருப்படை யாட்சி - ஆனந்தமாலை - அச்சோப்பதிகம்‌

வாகுதிருப்‌ பெருந்துறையா ரெழுந்தருளப்‌ பெறிலெல்லாவளங்கள்‌
முற்றும்‌
ஆகவெமக்‌ கல்லாத தாகாதென்‌ நியம்‌ பல்படையாட்சி யாகும்‌
மோகமிகு மடியரொடுங்‌ கூடவிரும்பியகான ந்‌ தமொழியு மீசர்‌
போகசுக மெனக்களித்தா ரார்பெறுவா ரெனுமருமைபுகற லக்சோ. (24)
 S27
பிற்சேர்க்கை * ஆ *
திருச்சதகம்‌
71-வது புணர்ப்பதொக்க என்னுந்திருப்பாசுரம்‌
(இ-ள்‌) புணர்ப்பதொக்க- ஆண்டவனோடு மாறுகொண்டு
திரிகின்ற அடிமையானவனை அந்த ஆண்டவன்‌ சதுர்வித உபாயவங்‌
களினாலும்‌ தன்னடிமை யென்று தன்னோடுங்‌ கூட்டிக்கொள்வ
தொப்ப, எந்தை யென்னை யாண்டு பூண தோசக்கினாய்‌ - திருவடிக்‌
கருகராகிய மெய்யடியார்‌ குணங்க ளொன்று மில்லாதவனாய்க்‌ காம
வெகுளி மயக்கங்களினால்‌ பிரபஞ்சத்தை மெய்யென்று சுழல்கின்ற
வென்னைக்கிருபையினாலே ஆசாரியமூர்த்தமா யெழுந்தருளிவத்து
தடுத்தாட்கொண்டு மெய்யடியார்‌ கண்மேல்‌ வைக்குங்‌ கிருபா
தோக்கத்தை யடியேன்‌ போதத்துக்குள்ளும்‌ மறனுமாயழுந்த
வைத்தருளிச்‌ செய்தாய்‌, புணர்ப்பதன்‌
நி சகென்றபோது- அரிபிரமா
திகட்குங்‌ கிடையாத விந்தக்‌ கிருபாதோக்கம்‌ ஒன்றுக்கும்‌ பற்றாத
வெனக்குக்‌ கிடைப்பதன்‌ றென்று கிருபையருமையை யதிந்தபோது,
தின்னோடுமென்னை யிரண்டற்ற அத்துவிதமாய்க்‌ கூட்டுவதாகவும்‌,
அன்றிதாக வன்பு நின்கழற்கனே புணர்ப்பதாக-முன்‌ யானென
தாய்‌ நின்ற பிரபஞ்ச மானவிது இப்போது யானெனதெதன்றதாகவும்‌
இப்‌ பிரபஞ்சத்தின்‌ மேணின்ற அன்பு சுவாமிகள்‌ திருவடிக்கண்ணே
மீளாது நிற்பதாகவுமாயின; அங்கணாுள புங்கமான போகமே-
அழகிய கண்ணாளா அரிபிரமாதியர்‌ போகங்களையுங்‌ கடந்‌ திருப்ப
தான சிவானந்தபோகமே இந்தக்‌ காருணியத்துக்கு நாயேனாற்‌
கைம்மாறும்‌ உண்டு-கொலோ, எ-று.
ஆண்டு பூணதநோக்கினாய்‌-என்‌ றமையான்‌, புணர்ப்பதொக்க
என்ற உவமைக்கு ஆண்டவனடிமை வருவிக்கப்பட்டது. பூண
கோக்குதல்‌- போதகம்‌ பதையாது வைத்து தோக்கம்‌. கிருபை
யகுமையை யதிந்தபோது தற்செயல்‌ முழுதுமிறந்து சிவத்‌
தொடத்து விதமான படியினாலே, நின்‌ னோடுமென்னைப்‌ புணர்ப்ப
தாக என்றார்‌. என்னோடும்‌ என்ற மூன்றனுருபை என்னையென்னு
மிரண்டணனுருபாகக்‌ கொள்க. உம்மைகளும்‌ ஆயினவென்னும்‌
BSS HO FTES Het Morr.
திருவெம்பாவை
ஆடிமாதமுதல்‌ மார்கழிமாத வரையும்‌ இராத்திரியாகவும்‌
தைமாதமுதல்‌ ஆனிமாதவரையும்‌ பகலாகவும்‌ இது தேவர்களுக்‌
கொருநாள்‌, சங்கார காலத்துக்குஞ்‌ சிருஷ்டி காலத்துக்கும்‌
பிரமாணமாக இத்த ஆறுமா தமும்‌ பிரிந்து நடக்கும்‌ மார்கழி மாதம்‌
உதயகாலமாய்ச்‌ சிருஷ்டிகாலத்துக்‌ கேதுவாயிருக்கும்‌.

பிரபஞ்ச சிருஷ்டியைத்‌ திருவுளத்த்டைத்து வைந்த

வச௫த்தியைச்‌ சிருஷ்டிக்கக்‌ தொடங்குகிற அவசரந்‌ திருப்பள்ளி
யெழுச்சியென வழங்கும்‌.
528
இனி அந்தச்‌ சுத்தமாயை நாதவிந்துகளாகவும்‌, சாதாக்கிய
மாகவும்‌, மகேகசுரமாகவும்‌, சுத்தவித்தையாகவும்‌ அஞ்சுதல
மாயிருக்கும்‌; தாதவிந்துகளாகிய தலங்களிலே பரமும்‌, பரையும்‌
அதிஷ்டிக்குஞ்‌ சாதாக்கியமாகிய தலத்திலே சதாசிவமூர்த்தி
வயெழுத்தருளியிருப்பர்‌. போகாங்கங்களாகிய அணுசதாசிவரே
சேவிக்கவும்‌, இதன்‌ கீழே யீசுரற்‌ கதிட்டானமாகிய மகேசுர
தலத்திலே அனத்தாதியஷ்ட வித்தியேசுரர்‌ சேவிக்கவும்‌, இதன்‌
கீழே உருத்திரர்க்கதிஷ்டானமாகிய சுத்தவித்தியாதலத்திலே
மந்திரேசுரர்‌ சேவிக்கவும்‌, இப்படிப்‌ பிரபஞ்சவனுக்கிரக காரியமாகப்‌
பராசத்தியிற்றோேன்றிய ஞானக்‌ கிரியைக ளொத்த விச்சசயே
திருமேனியான சதாசிவமூர்த்தி திருவருளால்‌ அத்த, மகேசுர
தத்துவத்திலே சத்தி மண்டலத்தி லிருந்த மனோன்‌ மணி சத்தியைப்‌
பிரிக்க, அந்தச்‌ சத்தி சர்வபூத தமனி பெலப்பிரமகணியைப்‌
பிரேரிக்க, அந்தச்சத்தி பெலவிகரணியைப்‌ பிரேரிக்க, அந்தச்சத்தி
காளியைப்‌ பிரேரிக்க, அத்தச்சத்தி இரவுத்திரியைப்‌ பிரேரிக்க,
அரந்தச்சத்தி சேட்டையைப்‌ பிரேரிக்க, அந்தச்‌ சத்தி வாமையைப்‌
பிரேரிக்க, இப்படி பிரேரியா நிற்கப்‌ பட்டநவசத்திகள்‌ பிரேர
கத்தினால்‌ மாயையை அதிஷ்டித்திருக்கிற அனந்த தேவராலே
அசுத்தமாயை காரியப்பட்டுப்‌ பிருதிவி முடிவான பிரபஞ்சகாரியம்‌
இடக்கும்‌. இணி:
1-வது ஆதியுமந்தமும்‌ என்னுந்திருவாசகம்‌:
மனோன்‌ மணி யென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்ச்‌ சர்வபூதத
மனியை யுணர்த்துகிறது.

2-வது. பாசம்‌ பரஞ்சோதி என்னுங்‌ திருவாசகம்‌:

சர்வபூத தமனியென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்ப்‌ பெலப்‌
பிரமதனி யென்னுஞ்‌ சத்தியை யுணர்த்துகிறது.
9-வது. முத்தன்ன வெண்ணகையாய்‌ என்னுக்‌ திருவாசகம்‌ :
ெவலப்பிரமதனி யென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்ப்‌ பெலலி
கரணியென்னுஞ்‌ சத்தியை யுணர்த்துகிறது.

4-வது. ஓண்ணித்தில௩கையாய்‌ என்னுக்‌ திருவாசகம்‌ :

பெலவிகரணி யென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்‌ காளி
யென்னுஞ்‌ சத்தியை யுணர்த்துகிறது.

வது. மாலறியாகான்முசுன்‌ என்னும்‌ திருவாசகம்‌ 2

_ காளியென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்‌ இரவுத்திரி யென்னுஞ்‌-
சத்தியை யுணர்த்துகிறது.
6-வது. மானேநீ
நென்னலை என்னுந்‌ திருவாசகம்‌ £
இரவுத்திரி யென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்ச்‌ சேட்டை
யென்னுஞ்‌ சத்தியை யுணர்த்துகிறது.
 529
7-வது. அன்னேயிலையும்‌ என்னுங்‌ திருவாசகம்‌:
சேட்டை பென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்‌ வாமையென்னுஞ்‌
சத்தியை யுணர்த்துகிறது.
8-வது. கோழிசிலம்ப ஏன்னுந்‌ திருவாசகம்‌:
வாமையென்னுஞ்‌ சத்தியின்‌ திருவாக்காய்ச்‌ சுத்தமாயையைப்‌
பிரேரிக்கிற அனதந்ததேவரை ஆசரித்து அப்பால்‌ பிரகிருதியில்‌
விகு தியான ஆன்ம தத்துவம்‌ நடப்பது பொருட்டாக விஷ்ணு
வினிடத்தில்‌ அதிஷ்டிக்கிற சிவ சத்தியை நோக்கி, ஆழியா
னன்‌ புடைமையாமாறு மிவ்வாோரு என்று பிரேரித்ததாகக்‌
கருதினது ஆக இப்படி நவசத்திகள் கூடி விசுவகாரியம்‌ பண்ணு
கிறதே பாட்டாகப்‌ பாடியபடி.

9-வது. முன்னைப்பழம்பொருள்‌ திருவாசகம்‌:

அதாதியாயுள்ளவர்களுக்‌ கெல்லாம்‌ அநாதியாயுள்ளவனுமாய்‌
அனுபவிப்பவர்களுக்கு மேன்மேலும்‌ புதுமைகொடுக்கும்‌ ஆனந்‌
தத்தைத்‌ கொடுப்போனுமா யிருக்கிற உன்னடியார்‌ அடிபணி
தலும்‌, அவர்களை ஆசரித்தலும்‌, அவர்களே பத்தாவாக அங்கிீகரித்‌
தலும்‌, அவரேவற பணிசெய்தலும்‌, யாங்களுரிமையா யிந்த
முறஹைமை ஒழியாவண்ணம்‌ பரசாதித்தருளில்‌ ஒருகுறைவுபாடு
மில்லோமென்று தவசத்திகளுந்‌ தம்மிற்‌ சொல்லியது.
உன்னடியார்‌-என்பது, விஞ்ஞானகலரில்‌ மலபக்கவராய்‌ அணு
சதாசிவரென்னும்‌ பேர்‌ பெற்திருப்பார்‌ ஒருவகையும்‌, அதிகாரமலத்‌
துடனே கூடிய யனத்தாதி யஷ்டவித்தியேசுரரென்னும்‌ பேபர்‌
பெற்றிருப்பார்‌ ஒருவகையும்‌, ஆணவமல சகிதராய்ச்‌ சத்தகோடி
மகாமந்திரரேசுரரென்று பேர்‌ பெற்றிருப்பார்‌ ஒருவகையுமாக
விஞ்ஞான கலர்‌ மூண்று வகையையும்‌, அன்‌ நதியும்‌, உன்னடியார்‌
என்பது இனி நிரைநிரையாக அணு சதாசிவர்தாள்‌ பணிவோம்‌,
அட்டவித்தியேசுரர்க்குப்‌ பாங்காவோம்‌, ௪த்தகோடி மகாமந்திர
ரேசுர ரெங்களுக்குப்‌ பத்தாக்க ளாவார்க ளென்றலுமாம்‌. சொன்ன
uAGe தொழும்பாய்ப்‌ பணிசெய்வோம்‌ என்பது, அவர்களேவலால்‌
அசுத்தமாயையைப்‌ பிரேரியா நிற்போ மென்சு.

10-வது. மேழினும்‌ என்னும்‌ திருவாசகம்‌ :

பாதாள
நூறாயிரம்‌
பாதாள மேழினுங்கீழ்‌ சொற்கழிவு பாதமலர்‌ என்பது
பூமியின்‌ கனத்தையும ்‌, சிவஞ மன்‌
ான நியே தபசு
யோசனைய ான
திருக்கும்‌ இடமாகிய கனிட்ட பாதாளத்‌
பண்ணுகிறவர்கள்‌ சென்‌
அதன்கீழே உண்டாகிய அசுர கண்டம்‌, சர்ப்பகண்டம்‌,
தையும்‌
இப்படி ஒவ்வொன்று முன்மூன்றும்‌ கண்டமாய்‌
இசாக்கதகண் டம்‌,
ஆடகேசுரர்க்குப்‌ புவன முமாயிருக்கிற ஏழு பாதாளத்துகல்கும்‌ அதன்‌
ரவுரவம்‌, கும்பீபாகம்‌, அவிசிகம்‌ என்று சொல்லப்பட்ட
கீழாக
இவையுட்படப்‌ பதின்மூன்று நாகம்‌ ஒரு
மயிரராச நகரமூன்றும்‌
பத்து தரகம்‌ ஒரு அடுக்காகவும்‌, ஒன்பது நரகம்‌ ஒரு
அடுக்காகவும்‌,

34
530
அடுக்காகவும்‌, ஆக முப்பத்திரண்டு காகமும்‌, இவர்களைச்‌ சூழ்‌.ந்து
சேவித்திருக்கிற நூற்றெட்டு நரகமும்‌ ஆக நூற்றுநாற்பது
நரகமும்‌ கூர்மாண்டதேவரென்னும்‌ உருத்திரர்க்குப்‌ புவனமா
யிருக்கப்பட்ட நரகபுவனங்களுக்குங்‌ கீழ்க்‌ காலாக்கினி உருத்திரர்‌
புவனம்‌ பதினேழுகோடி யோசனையாய்‌ அண்ட கடாக மூடப்பட்ட
புவனமாயிருக்கும்‌. இப்படிச்‌ சொல்லப்பட்ட பிரமாண்ட முதலாக
அண்டங்களை த்துக்கும்‌ ஆதார பூதமரய்ச்‌ சிவசத்தியானா ஆதார
சத்திக்கும்‌ அப்பாற்‌ சிவனுடைய பூரணத்துக்கு ளெல்லைப்படுத்தி
இன்னமட்டென்று சொல்லுதற்கு மூடியாதாதலால்‌ சொற்கழிவா
யிருக்கப்பட்டது மலர்போன்ற சீபாதமாகையாலும்‌, போதார்புனை
முடியு மெல்லாப்‌ பொருள்‌ முடிவே-இனிப்பிருதிவியண்‌।ட முன்‌
சொன்ன அண்ட கடாகமுதல்‌ ஐம்பதுகோடி யோசனையுட்பட மேற்‌
புவலோக முதல்‌ சிவலோகமளவாக ஏழு லோகமு மேல்‌ அண்ட
கடாக முட்பட ஐம்பது கோடி வயோசணையுமாகப்‌ பிரமாண்டம்‌
நூறுகோடி யோசனையாக, அதற்குமேல்‌ அதிற்‌ பதின்மடங்கு அப்பு
அண்டம்‌, அதற்குமேல்‌ அதிற்‌ பதின்மடங்கு தேயு அண்டம்‌,
அதற்குமேல்‌ பதின்மடங்கு வாயு அண்டம்‌, அதற்குமேல்‌ பதின்‌
மடங்கு ஆகாச அண்டம்‌, அதற்குமேல்‌ பதின்‌ மடங்கு மன அண்டம்‌,
அதற்குமேல்‌ பதின்மடங்கு புத்தி அண்டம்‌, அதற்குமேல்‌ பதின்‌
மடங்கு ஆங்கார அண்டம்‌, அதற்குமேல்‌ பதின்மடங்கு குண
அண்டம்‌, அதன்‌ மேல்‌ நூறுமடங்கு பிரகிருதி அண்டம்‌, அதன்‌ மேல்‌
நூறு மடங்கு அராக அண்டம்‌, அதன்மேல்‌ நூறுமடங்கு வித்தை
அண்டம்‌, அதன்மேல்‌ நூறுமடங்கு கலையண்டம்‌, அதன்‌ மேல்‌ நூறு
மடங்கு நியதி அண்டம்‌, அதன்மேல்‌ நூறுமடங்கு கால அண்டம்‌,
அதன்மேல்‌ ஆயிரமடங்கு அசுத்தமாயை, அதன்மேல்‌ பதினாயிர
மடங்கு சுத்தமரயையிற்‌ சுத்தவித்தை, அதற்குமேல்‌ பதினாயிர
மடங்கு மகேசுவரம்‌, அதற்குமேல்‌ சாதாக்கியம்‌, அதற்குமேல்‌
பரவிந்து, அதற்குமேல்‌ பரதாதம்‌, அப்பால்‌ சிவனுடைய பூரணம்‌
அளவு எல்லைப்படா தாதலின்‌ எல்லாப்பொருள்களுக்கு முடிவுமா
யிருப்பது திருமுடியாதலாஜற்‌ சிவபாதமுந்‌ திருமுடியுமொருவர்க்கும்‌
அளவுபடுத்த முடியாதாதலாலும்‌, -- பேதை யொருபாற்‌ றஇிருமேனி
யொன்றல்லன்‌ - முன்சொல்லி வரப்பட்ட லோகங்களிடத்தும்‌
அதற்கு மேலுங்‌ கீழுஞ்‌ சத்தி சிவான்‌
2௧ பூரணமாக விருக்கையாலே
ஒருவடிவரய்‌ ஏகதேதசியுமாயிரான்‌, ஆதலாலும்‌, — Cou scp Bev
விண்ணோரு மண்ணுந்‌ துதித்தாலுமோத வுலவா வொரு தோழன்‌
தொண்டருளன்‌ -- சதுர்வேதங்களும்‌ பிரம விஷ்ணுக்களாகிய தேவர்‌
களும்‌ பூமியிலுண்டானவர்களும்‌ அளவற்ற தோத்திரம்‌ பண்ணி
னாம்‌ அத்தத்‌ தோத்திரத்தினவின்‌்னமட்டென்று அளவுபடுத்த
முடியாமல்‌ முன்சொன்ன தேவர்கள்‌ திரட்சியாகிய வீட்டங்கள்‌
தோன்றலுள்‌ சாத்திரங்களைக்‌ கிள நிக்கின திப்‌ பல டடப்பன்னியுந்‌
தெரியாத வஸ்துவை, -- கோதில்‌ குலத்‌ தரன்றன்‌ கோயிற்பி
ணாப்பிள்ளைகாள்‌ - உபாதி சூனியனாய்‌ நிர்மலனாய்‌ அரனென்னுத்‌்
திரு தாமத்தை யுடையவனுமா யிருக்கிற சிவனுக்கு ஆலயமாண
 531
ச்த்த மாயையிற்‌ சுத்தவித்தையிலிருந்து தம்பிரானாற்‌ பணிவிடை
யாகப்‌ பிரபஞ்சகாரியத்தைப்‌ பண்ணுமவர்‌ வாமைமுதலாகிய
சிவசத்திகள்‌, ஏதவனூரேதவன்‌ பேராருற்றாராரயலா ரேதவனைப்‌
பாடும்‌ பரிசேலோ ரெம்பாவாய்‌ - இப்படியே யுணர்ந்தாக்கு உணர்‌
வரியோனாகிய சிவபெருமானுக்கூரேது பேரேது உறவார்‌ அடுத்தோ
ரார்‌ இவைகளொன்று மில்லாமையாலிந்த முறைமையையுடைய
சிவபெருமானைப்‌ பாடும்‌ வண்ணம்‌ எவ்வண்ணமோதேதோழி எ- று.

திருப்படையாட்சி
1-வது. கண்களிரண்டும்‌ என்னுந்‌ திருப்பாசுரம்‌
இச்செய்யுள்‌ என்னுதவிற்றோவெனின்‌ படையாட்சியோடு
பாசறைக்கட்சென்ற தலைவன்‌ சத்தனாகலால்‌ அவன்‌ வருவலென
வுரைத்த பருவமும்‌ வந்தது- அவனும்‌ வருவன்‌, என்றுற்றுவித்த
பாங்கிக்கு.த்‌ தலைவி அவன்‌ வெளிப்படின்‌ றனக்குளதாம்‌ போகானந்‌
தப்பேற்றைக்‌ கூறுதலை யுணர்த்துத னுதலிற்று.
(இ-ள்‌) கலவனுருக்கொடு வலைவீசி மீனிலைப்படுத்த சிவ
னெனுத்‌ தலைவன்‌ வந்து வெளிப்படி னாண்டென்னிரண்டு கண்களு
மவன்‌ நிருக்கழல்‌ கண்டு களிப்பனவாகீய நிகழ்ச்சியு மூளதாகாது
பிரிவதியாது தன்‌ றலைவருடன்‌ புணர்ந்து நிற்குமேனை மாதர்‌
வாழ்வினின்று மென்வாழ்வு கடைப்படுமாறு மாகாது. இணி
மண்ணுலகங்களின்‌ வந்து பிறந்திடுமாறு மறந்திடுமாறு முளதா
காது. திருமாலறியாத்‌ திருமலர்ப்பாத மிரண்டனையும்‌ வணங்குது
மென்றுசொல்லுஞ்‌ சொன்னிகழ்ச்சியு முளதாகாது. களிப்பினை
மிகத்தரும்‌ பண்ணினைப்‌ பொருந்திய பாடலோடாடல்‌ பயின்‌ நிடு
மாறு முளதாகாது. நல்வளதிறைந்த திருப்பாண்டி நாடதனையே
திருப்படைவீடாக வுடையான்‌ படையாட்சிகள்‌ பாடுதுமென்று
சொல்லுஞ்‌ சொன்னிகழ்ச்சியு முளதாகாகுட இருமலமுடைய
பிரளயாகலர்‌ தாக
களிகூரத்தக்க மான்மழு சதுர்ப்புபத்தோடுவந்து
வெளிப்படுதலுமுளதாகாது. ஆண்டுயான்‌ சிவபோகமென்னுஞ்‌
சிவாநுபூதி சொரூபியாகவே னென்பதாம்‌.
ஈண்டு தலைவி சீவன்‌ முத்தன்‌. தலைவன்‌ சத்தனாகிய பரமசிவன்‌
நிக. சைவாகமத்து முத்தியிலு மும்முதலு
பாங்கி திருவருளெனவ
முண்டென்பதனான்‌ முத்தியினு மாண்டானடிமை யிருக்கவிவ்வாறு
கூற லாகாஇதெனின்‌, அதியாது கூறினாய்‌, மலமாயா கன்மங்களோடு
விருவினையு
கூடித்‌ திரோதப்பட்டுச்‌ சனனமரணமுற்றுவரு மான்மா
மொருகாலத்தே வத்து புசிக்கைக்குச்‌ சமமுற்ற வெல்லையிற்போன
பவங்களிலே செய்துவந்த சரியாகிமியா யோகத்‌
பல கோடி
மலபரிபாகப்‌ பட்டுச்‌ சிவஞானத்தைப்‌ பெற்றுத்‌
தவப்பயனான்‌
சீவகரணங்களெல்லாஞ்‌ சிவகரணங்
திருவருடாரகமாகதின்று
களாய்ச்‌ சிவனோ டொன்றாய்ச்‌ சாயுச்சியமாவன்‌; சாயுச்சியமாமிடத்து
வேருய்‌ தின்று கலப்பின்‌ கலத்தல்‌ கூடாமையானும்‌ ஒன்றாய்நின்று
532
கலப்பின்‌ கலத்தலின்மையானும்‌ அப்பொடுகலந்த வப்புப்போல்‌
வேறறநின்று சரயுச்சியமாவன்‌; ஆனவிடத்து மூன்று முதலு
மிருக்கிறனு மவை முண்போலச்‌ சீவித்து நிற்பனவுஞ்‌ செய்யா
மனிற்கும்‌; நிற்கவே ஆன்மா சிவனோடு அத்துவிதமாய்‌ நிற்பானா
தலா லாண்டு சிவனையுஞ்‌ சுட்டியதியான்‌ இதுவிதுவென்று சட்டி
யறியப்பட்டன வெல்லாம்‌ விடையமாயப்‌ பொய்ப்பொருளாமா தவி
னள்வ்வாறு அவை பொய்ப்பொருளென வறிந்தவிடத்தே சுட்டற்ற
வுண்மையாகிய சிவரூபமாவான்‌ ; BYES BIGOT OR சிவரூபனானா
முத்தாத்மாவினாலே யிவ்வாறு சுட்டியறித வின்றாமாதலி னிவ்வாறு
கூறுதலா மெனக்கொள்ச, இதனைச்‌ சிவஞானபோதம்‌ ௮அ- -௧-
கக -ஆஞ்‌ சூத்திரங்களாலு மிந்நான்கு சூத்திரங்களின்‌ பொருள்களை
விரித்துச்‌ சித்தியார்‌ சிவப்பிரகாசங்களிற்‌ கூறிய திருவிருத்‌
தங்களாலு மநிக.
genus a homer. தேற்றமெனினு மமையும்‌. அன்றி
வினாவாகக்‌ கொண்டாமெனப்‌ பொருள்‌ கொள்ளின்‌, காரிகையார்‌
கடம்‌ வாழ்விலென்வாழ்வு கடைப்படுமாகாதே யென்பதைத்‌
திலதரப்பணஞ்‌ செய்யல்‌ வேண்டும்‌. இதுமுதவிய பல _குற்றங்க
ஞண்டாம்‌. அவற்றை விரிப்பிற்பெருகுமென்‌ றொழித்தாம்‌. இச்‌
செய்யுளிற்‌ கூறப்படு மாகாதென்னு மொழிகட்கு ஆமெனப்‌ பொருள்‌
கூறி னாகாதோவெனினுகாது, என்னெனின்‌ யாண்டும்‌ எதிர்‌
மறையை யுடன்பாடாகக்‌ கூறுதற்கிலக்கணமின்‌ மையின்‌. செய்யா
யென்று முன்னிலை யெொருமையேவ லெதிர்மறை வினைமுற்றறை
யுடன்‌ பாட்டு வினை முற்றாகப்‌ பொருள்‌ கொள்ளுதல்‌ போலிதனையும்‌
பொருள்‌ கொள்ளுதலாகாதோவெனின்‌ ஆகாது; என்னெனின்‌
அதனை யெதிர்மறை வினைமுற்றாகப்‌ பொருள்‌ கொள்ளுமிடத்து
எதிர்மறையாகார மிடையிற்‌ புணர்ந்துகெட்டு நின்றதாகவுமுடன்‌
பாட்டு வினைமுற்றாகப்‌ பொருள்கொள்ளுமிடத்து அவ்வெதிர்மறை
யாகாரம்‌ வேண்டாது நிற்பதாகவும்‌ கொள்ளுதலானுமிதனிடத்தில்‌
எதிர்மறை யாகாரம்‌ புணர்ந்து நிற்றலினுடன்‌ பாடாகக்‌ கொள்ளுதற்‌
கேலாமையானுமென்சு. கண்களிரண்டாவன3 ஞானக்‌ கண்ணு
மூனக்கண்ணுமாம்‌ ஏனையவற்ைற வரித்துக்கடாவிடையாகக்‌
கூறுதற்‌ கிஃதமைய மன்டுறன விடுத்தனம்‌.
 §33

பிற்சேர்க்கை * இ* 1

புகழ்‌ மாலை
திருக்களிற்றுப்‌ படியார்‌
கண்ணப்ப னொப்பதோர்‌ அன்பின்மை என்றமையால்‌
கண்ணப்ப ஜனொப்பதோர்‌ அன்பதனைக்‌- கண்ணப்பர்‌
தாமறிதல்‌ காளத்தி யாரறிதல்‌ அல்லதுமற்று
யாமறியும்‌ அன்பன் றது,

அன்‌ பேயென்‌ அன்‌ பேயென்‌ றன்பால்‌ அழுதரற்றி

அன்பே அன்பாக அறிவழியும்‌ - அன்பன்‌ றித்‌
தீர்த்தம்‌ தியானம்‌ சிவார்ச்சனைகள்‌ செய்யுமது
சாற்றும்‌ பழமன்றே தான்‌.

பாய்பரியோன்‌ றத்தப்‌ பரமானந்‌ தப்பயனைத்‌

தூயதிரு வாய்மலராற்‌ சொற்செய்து--மாயக்‌
கருவாதை யாமறியா வாறுசெய்தான்‌ கண்டாய்‌
திருவாத வூராளுந்‌ தே.
சிவனெனவே தேறினன்யான்‌ என்றமையால்‌ இன்று
சிவன்‌ அவனி வந்தபடி செப்பில்‌-- அவனிதனில்‌
உப்பெனவே கூர்மை உருச்செய்யக்‌ கண்டனை யே
அப்படியே கண்டாய்‌ அவன்‌. ்‌

பிற்சேர்க்கை * இ” 2

தாயுமான சுவாமிகள்‌ பாடல்‌

கூர்த்தஅறி வால்‌அறியக்கூடா தெனக்குரவன்‌
தோர்த்தபடி தானே திரித்தேன்‌ பராபரமே.
உருவெளிதான்‌ வாதவூர்‌ உத்தமர்க்கல்‌ லாலினமுங்‌
குருவழிதின்‌ ரார்க்குமுண்டோ கூறாய்‌ பராபரமே.

போதவூர்‌ நாடதியப்‌ புத்தர்தமை வாதில்வென்ற

வாதவூர்‌ அன்பை வாஞ்சிப்ப தெந்நாளோ.
ஐயன்‌

தினைப்பறவே தான்‌ நினைந்தேன்‌ என்ற நிலை தாடி

அனைத்துமாம்‌ அப்பொருளில்‌ ஆழுநாள்‌ எந்நாளோ.

சென்றுசென்‌ றஜேயணுவாய்த்‌ தேய்ந்து தேய்த்‌ தொன்ருகி

தின்றுவிடும்‌ என்‌ றதெறி நிற்குநாள்‌ எத்தாளோ.

ஆதியந்த மில்லா அரியபரஞ்‌ சோதி என்ற

தீதிமொழி கண்டதுவாய்‌ நிற்குநாள்‌ எந்நாளோ,
534

பிற்சேர்க்கை இ” 3

எவப்பிரகாச ௬வாமிகள்‌ * நால்வர்‌ நான்மணிமாலை'ப்‌ பருதிகள்‌

விளங்கிழை பகிர்ந்த மெய்யுடை முக்கட்‌

காரண னுரையெனு மாரண மொழியோ
ஆதிசீர்‌ பரவும்‌ வாதவூ ரண்ணல்‌
மலர்வாய்ப்‌ பிறந்த வாசகத்‌ தேனோ
யாதோ சிறந்த தென்குவீ ராயின்‌
Cag மோதின்‌ விழிநீர்‌ பெருக்கி
நெஞ்சதெக்‌ குருகி திற்பவர்க்‌ காண்கிலேம்‌
திருவா சகமிங்‌ கொருகர லோதிற்‌
கருங்கன்‌ மனமுங்‌ கரைந்துகக்‌ கண்கள்‌
தொடுமணற்‌ கேணியிற்‌ ச்ரந்துநீர்‌ பாய
மெய்ம்மயிர்‌ பொடிப்ப வீதிர்விதிர்ப்‌ பெய்தி
அன்ப ராகுதரன்றி
மன்பதை யுலகின்‌ மற்றைய ரிலரே. (4)
பெருந்துறை புகுந்து பேரின்ப வெள்ளம்‌
மூழ்கிய புனிதன்‌ மொழிந்தவா ௪கமே
வாசக மதற்கு வாச்சியந்‌
தூசக லல்குல்வேய்த்‌ தோளிடத்‌ தவனே. (8)
சடனிற வண்ணன்‌ கண்ணொன்‌ நிடந்து
மறைச்சிலம்‌ பரற்று மலரடிக்‌ கணியப்‌
பரிதி கொடுத்த சுருதிநா யகற்கு
முடிவிளக்‌ கெரித்துங்‌ கடிமலர்க்‌ கோதைச்‌
௬ரிகுழற்‌ கருங்கட்‌ டுணைவியை யளித்தும்‌
அருமக ணறுப்பூங்‌ கருமயி ரூதவியும்‌
இநென்முளை வாரி யின்னமு தருத்தியுங்‌
கோவண நேர்தனை நிறுத்துக்‌ கொடுத்தும்‌
அகப்படு மணிமீ னரற்கென விடுத்தும்‌
பூட்டி யருவா ரூட்டி யரிந்துற்‌
தலையுடை யொலிக்குஞ்‌ சிலையிடை மோதியும்‌
மொய்மலர்க்‌ கோதை கைம்மலர்‌ துணித்துத்‌
தந்தையைத்‌ தடிந்தும்‌ மைந்தனைக்‌ கொன்றுங்‌
குற்றஞ்‌ செய்த சுற்றங்‌ களைந்தும்‌
பூக்கொளு மாதர்‌ மூக்கினை யரிந்தும்‌
இளமுலை மாதர்‌ வளமை துறந்தும்‌
பண்டைநா ளொருசிலர்‌ தொண்ட ராயினர்‌
செங்கண்மா றடக்கையிற்‌ சங்க தாண
முட்டாட்‌ டாமரை முறுக்கவிழ்‌ மலர்மேல்‌
வலம்புரி கிடக்கும்‌ வாதவஷூன்ப
பாடும்‌ பணிநீ கூடும்‌ பொருட்டு
மதுரைமா நகரிற்‌ குதிரை மாறியும்‌
 535
விண்புகழ்‌ முடிமிசை ம்ண்பொறை சுமந்தும்‌
நீற்றெழின்‌ மேனியின்‌ மாற்றடி பட்டும்‌
நின்னைக்‌ தொண்ட னென்னக்‌ கொண்டனன்‌
இருக்கு மடுக்க லரக்க னெ௫ப்ப
முூலைஅபார வரைபொரு மொய்ம்பின்‌
மலைமக டழமுவ மனமகிழ்‌ வோனே. (12)
வலமழு வுயரிய தலமலி கங்கை
ததிதலை சேர்ந்த நற்கரு ணைக்கடல்‌
முகந்துல குவப்ப வுகந்தமா ணிக்க
வாசக னெனுூமாரு மாமழை பொழிந்த
திருவா சகமெனும்‌ பெருதி ரொழுகி
ஓதுவார்‌ மனமெனு மொண்குளம்‌ புகுந்து
நாவெனு மதகி னடந்து கேட்போர்‌
செவியெனு மடையிற்‌ செவ்விதிற்‌ செல்லா
உளமெனு நிலம்புக ஷூன்றிய வன்பாம்‌
வித்திற்‌ சிவமெனு மென்முளை தோன்றி
வளர்ந்து கருணை மலர்ந்து
விளங்குறு முத்தி மெய்ப்பயன்‌ றருமே, (16)
வேண்டுநின்‌ ஊடியார்‌ மெய்யன்‌ பெனக்கும்‌
அருள்செய்‌ சிவனே யலந்தே னந்தோ
முறையோ முறையோ விறையோ னேயென்‌
ழுது செம்பொ னம்பலக்‌ கூத்தன்‌
அருளாற்‌ பெற்ற வன்பினி லொருசிநி
குடிய னேற்கு மருளல்‌ வேண்டு
நீயே கோட ஸனின்னருட்‌ பெருக்கிற்‌
கேற்ற தன்றிள வேறுகந்‌ தேறியைப்‌
பரிமா மிசைவரப்‌ பண்ணிய வித்தக
திருத்திய வேதச்‌ சிரப்போருள்‌ முழுதும்‌
பெருந்துறை யிடத்துப்‌ பெருஞ்சிர்க்‌
குருந்துறு நீடிலிற்‌ கொள்ளைகொள்‌ வோயே. (20)

நலமலி வாதவூர்‌ நல்விசைப்‌ புலவ

மன நிண்‌ றுருக்கு மதுர வாசக
கலங்குறு புலனெதி விலங்குறு வீர
திங்கள்‌ வார்சடைத்‌ தெய்வ நாயகன்‌
ஒருகலை யேனு முணரா னஃதான்று
கைகளோ முறிபடுங்‌ கைகள்‌ காணிற்‌
கண்களோ வொன்று காலையிற்‌ கரணும்‌
மாலையி லொன்று வயங்கித்‌ தோன்றும்‌
பழிப்பி னொன்று விழிப்பி னெரியும்‌
தன்னை நீபுகழ்ந்‌
ஆயினுந்‌ செய்யு துரைத்த
பழுதில்‌ ளெழுதின்‌ னதனாற
புகழ்ச்சி விருப்பன்‌ போலும்‌
இகழ்ச்சி யறியா வென்பணி வானே. (24)

பகிர்மதி தவழும்‌ பவளவார்‌ சடையோன்‌

பேரருள்‌ பெற்றும்‌ பெருரி னழுங்கி
 536
பேயேன்‌ பெருது பெற்றார்‌ போலக்‌
களிகூர்ந்‌ துள்ளக்‌ கவலைதீர்ந்‌ தேனே
அன்ன மாடு மகன்றுறைப்‌ பொய்கை
வாதவூ ரன்ப வாத லாலே
தெய்வப்‌ புலமைத்‌ திருவள்‌ ளூவனார்‌
நன்றறி வாரிற்‌ கயவர்‌ திருவுடையர்‌
நெஞ்சத்‌ தவ மிலரெனுஞ்‌
செஞ்சொற்‌ பொருளின றேற்றறிந்‌ தேனே. (28)

8. திருவார்‌ பெருந்துறைச்‌ செழுமலர்க்‌ குருத்தின்‌

நீழல்வா யுண்ட நிகரிலா னந்ததீ
தேன்றேக்‌ கெறியுஞ்‌ செய்யமா ணிக்க
வாசகன்‌ புகன்ற மதுர வாசகம்‌
யாவரு மோது மியற்சைத்‌ தாதலின்‌
பொற்கல நிகர்க்கும்‌ பூசுரர்‌ நான்மறை
மட்கீல நிகர்க்கு மதுர வாசகம்‌
ஓதின்‌ முத்தி யுறுபயன்‌ (92)
வேத மோதின்‌ மெய்ப்பய னறமே.
9, தானே முத்தி தருகுவன்‌ சிவனவன்‌
அடியன்‌ வாதவூரனைக்‌
கடிவின்‌ மனத்தாற்‌ கட்டவல்‌ லார்க்கே. (36)
10. செய்ய வார்சடைத்‌ தெய்வ சிகாமணி
பாதம்‌ போற்றும்‌ வாதவூ ரன்ப
பாவெனப்‌ படுவதுன்‌ பாட்டு
பூவெனப்‌ படுவது பொறிவாழ்‌ பூவே. (40)
பிற்சேர்க்கை *இ 4

இராமலிங்க ௬வாமிகள்‌
அருளிய
ஆளுடையவடிகள்‌ அருண்மாலை
திருச்சிற்றப்பலம்‌
தேசகத்தி லினிக்கின்ற தெள்ளமுதே மாணிக்க
வாசகனே யானந்த வடிவான மாதவனே
மாசகன்ற நீதிருவாய்‌ மலர்‌ ந்ததமிழ்‌ மாமறையின்‌
ஆசகன்ற வநுபவநா ன நுபவிக்க வருளுதியே. (1)
கருவெளிக்குட்‌ புறனகிக்‌ கரணமெலாங்‌ கடந்துநின்‌
பெருவெளிக்கு நெடுங்காலம்‌ பித்தகித்‌ திரிகின்றோர்‌..
குருவெளிக்கே நின்றுழலக்‌ கோதறநீ கலந்ததனி
உருவெளிக்கே மறைபுகழு முயர்வாத வூர்மணியே (2)
மன் புருவ நடுமுதலா மனம்புதைத்து நெடுங்காலம்‌
என்புருவாய்த்‌ தவஞ்செய்வா ரெல்லாரு மேமாக்க
அன்‌ புருவம்‌ பெற்றதன்‌ பின்‌ னருளுருவ மடைந்துபின்னர்‌
இன்புருவ மாயிளை நீ யெழில்வாத வூர்றையே. (3)
 537

உருவண்டப்‌ பெருமறையென்‌ றுலகமெலாம்‌ புகழ்கின்‌ற

திருவண்டப்‌ பகு தியெனுந்‌ திருவகவல்‌ வாய்மலர் ந்த
குருவென்றெப்‌ பெருந்தவருங்‌ கூறுகின்ற கோவேநீ
இருவென்ற தனியகவ லெண்ணமெனக்‌ கியம்புதியே. (4)

தேடுகின்ற வானத்தச்‌ சிற்சபையிற்‌ சின்மயமாய்‌

ஆடுகின்ற செவடிச்கீ ழாடுகின்ற வாரமு2த
நாடுகின்ற வாதவூர்‌ நாயகனே நாயடியேன்‌
வாடுகின்‌ற வாட்டமெலாம்‌ வந்தொருக்கான்‌ மாற்றுதியே, (5)

Crug Imars apt SCsQouct றுலகுபுகழ்‌

மாமணியே நீயுரைத்த வாசகத்தை யெண்ணுதொறுங்‌
காமமிகு காதலன்றன்‌ கலவிதனைக்‌ கருதுகின்ற
ஏமமுறு கற்புடையா ளின்‌ பினுமின்‌ பெய்து வதே. (6)
வான்கலந்த மாணிக்க வாசகநின்‌ வாசகத்தை
நான்கலந்து பாடுங்கால்‌ நற்கருப்பஞ்‌ சாற்றினிலே
தேன்கலந்து பால்கலந்து செழுங்கனித்தீஞ்‌ சுவைகலந்தென்‌
ஊன்கலந்து வுயிர்கலந்து வுவட்டாம லினிப்பதுவே. (7)

வருமொழிசெய்‌ மாணிக்க வாசகநின்‌ வாசகத்தில்‌

ஒருமொழியே யென்னையுமென்‌ னுடையனையு மொன்றுவித்துத்‌
தருமொழியா மென்னிலினிச்‌ சாதகமேன்‌ சஞ்சலமேன்‌
குருமொழியை விரும்பியயல்‌ கூடுவதேன்‌ கூறுதியே, (8)

பெண்சுமந்த பாகப்‌ பெருமா னொருமாமேல்‌

எண்சுமந்த சேவகன்போ லெய்தியதும்‌ வைகைநுதி
மண்‌ சுமந்து நின்‌ றதுமோர்‌ மாறன்‌ பிரம்படியாற்‌
புண்சுமந்து கொண்ட துதின்‌ பொருட்டன்‌ றோ புண்ணியனே. (9)

வாட்டமிலா மாணிக்க வாசகநின்‌ வாசகத்தைக்‌

கேட்டபொழு தங்கிருந்த கீழ்ப்பறவைச்‌ சாதிகளும்‌
வேட்டமுறும பொல்லா விலஙகுகளு மெய்ஞ்ஞான
நாட்டமுறு மென்னிலிங்கு நானடைதல்‌ வியபபன்றே, (10)

பிற்சேர்க்கை * இ. 5
ew
கந்தபுராணம்‌

1, கந்தமொ டூயிர்படுங்‌ கணபங்‌ கம்மெனச்‌

சிந்தைகொள்‌ சாக்கியர்‌ தியங்க மூகராய்‌ .
முத்தொரு மூகையை மொழிவித்‌ தெந்தைபால்‌
வந்திடு மடிகளை வணக்கஞ்‌ செய்குவாம்‌.
௨. கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார்‌,
 538

காசி காண்டம்‌

, கொழுதியின வரியளிகள்‌ கூட்டுண்ணுங்‌ கொன்றையந்தார்க்‌

ன்‌ தி யெறிதிரை நர்‌ குழகன்‌ ரளிற்‌
பழுதறுசொற்‌ பாமாலை புளைந்தேத்‌ யறிதிரை நீர்ப்‌ பாவையாடை
முழுதுல்கு மதிக்கவிகை தனிநிழற்றி யொரு செங்கோன்‌ முறை
கடாத்தும்‌
வழுதிமுனம்‌ பரியழைத்த வாதவஷரிறைவனடி வழுத்தல்‌ செய்வாம்‌.
-- அதிவீரராம பாண்டியர்‌-

திருவேண்காட்டுப்‌ புராணம்‌
சிற்றம்‌ பலக்கோவைத்‌ தேன் சொரியும்‌ செம்மலே
மற்ரொப்‌ பிலாததிரு வாசகத்தின்‌ வாரிதியைக்‌
கற்றைச்‌ சடையான்‌ கருத்துருக்குங்‌ காதலனைக்‌
கொற்றத்‌ திருவாத வூரனைக்கை கூப்புதுமே.
— காலிங்கப்புலவர்‌
திருவையாற்றுப்‌ புராணம்‌
குருவாய்மை தனக்குளது குருந்தின்கீழ்‌ மிகக்கேட்டுப்‌
பெருவாய்மை யம்பலத்தே பிறவிவழக்‌ கினையறுத்து
வெருவாத வானந்தம்‌ விளை திலத்தைக்‌ கைக்கொண்ட
திருவாத வூராளி செங்கமலப்‌ பதம்போற்றி,
திருப்பரங்கிரிப்‌ புராணம்‌
நீரணி கடவுள்மண்‌ ணின்றெ டுத்திடப்‌
பார்முழு தாண்டருள்‌ பாண்டி யன்கையா
லோரடி வலியவே யுதவி மற்றர
னீரடி வாங்குமோ ரிறையைப்‌ போற்றுவாம்‌,
ஸ்ரீநிரம்ப அழகிய தேசிகர்‌.
செவ்வந்திப்‌ புராணம்‌
தேனூறும்‌ வாசகங்க ளறுநூறுந்‌ திருக்கோவை
நானூறு மமுதூற மொழிந்தருளு நாயகனை
வானூறுங்‌ கங்கைநிகர்‌ மாணிக்க வாசகனை
யானூறு படாதவகை யிருபோது மிறைஞ்சிடுவேன்‌.
“௪ சைவ. எல்லப்ப நாவலர்‌.

நல்லூர்ப்‌ புராணம்‌
எக்கதியிற்‌ புக்குழன்று திரிந்தாலு மெமைமேற்‌ கொண்டிருப்போர்‌ தம்மை
யக்கதியிற்‌ பேர்த்துமே லருங்கதியி லுய்ப்போமென்‌ றறிவீப்பார்‌ போற்‌
ரொக்க நரிக்குல மனை த்துந்‌ துரங்ககதி செலநடத்தத்‌ தொடர்ந்துபோற்‌
முக்கணனைப்‌ பரசுமொருகவி யரசினிரு சராணமுடி மேற்கொள்வாம்‌, த்தி
_— திருவாரூர்‌. வைத்தியநாத தேசிகர்‌,
 539

திருக்குற்றாலத்தல புராணம்‌
சொன்னவனைத்‌ துளகலையும்‌ பயிலாமாத்‌ தியர்குலத்துத்‌
'தோன்றியாங்கோர்‌
தென்னவனை யரசுரிமைத்‌ திறல்செயுமந்‌ திரியாக்கித்‌ தென்னர்க்கெல்லா
முன்னவனைப்‌ பின்னுசடை முடியின்மேற்‌ பொன்னின்முடி சூட்டியாண்ட
மன்னவனை மதுரையிலே குதிரைவிற்கச்‌ சொன்னவனை வணக்கஞ்‌
செய்வாம்‌.
— திரிகூடராசப்பன்‌ கவிராச மூர்த்திகள்‌,

திருவுத்தர $காசமங்கைத்தல புராணம்‌

நிரைசிறந்த நெடுங்குடுமிப்‌ பொலங்கிரியிற்‌ கயலெழுது நிருபனேவ
விரைசெல்வாம்‌ பரிகொணர்த்து வருகெனப்பொய்ப்‌ பொருள்கொடுபோய்‌
விழைவீனெய்தித்‌
தரைவிளங்கும்‌ பெருந்துறையிற்‌ குருந்துறைமான்‌ மழுக்கரந்த
. தலைவற்போற்றி
யுரையிறந்த மெய்ப்பொருள்பெற்‌ றுயர்ந்தோரைத்‌ தாழ்ந்தவரை
யுளத்துள்வைப்பாம்‌.
வேதாரணிய புராணம்‌
எந்தையரு ளாற்கூடற்‌ பதிவந்தேறி யெண்ணரிதாம்‌ பரியரசுக்‌
ரின்புறமா
கேறவேற்றி
மூந்துதிரு வாசகமா மணிக்கு லத்தைமூதுலகோ
முகத்தாற்றூவி
யந்தமிலைந்‌ திணை தழுவு கோவைநின்று மகமகிழ வரும்பொருளு
ட... மவனுக்கீந்து
வந்துபெருந்‌ துறைபுகுந்து மலைபுகாத வாதவூர்த்‌ தமிழ்க்கடலை
வணங்கல்‌ செய்லாம்‌.
- பரஞ்சோதி முனிவர்‌,

திருவிளையாடற்‌ புராணம்‌

11. எழுதரு மறைகடேறு விறைவனை யெல்லிற்‌ கங்குற்‌

பொழுதறு காலத்தென்றும்‌ பூசனை விடாது செய்து
தொழுதகை தலைமீதே றத்‌ துளும்புகண்‌ ணீருண்முழ்கி
அழுதடி யடைந்தவன்பனடியவர்க்‌ கடிமை செய்வாம்‌.
- பரஞ்சோதி முனிவர்‌

புள்ளிருக்குவேளூர்ப்‌ புராணம்‌
. + த பொன்‌
12. வழுதிமனு நெறிசெலுத்து மந்திரியாய்ப்‌ புரவிகொள்ள வந்த செம்பொ!‌
a OE Banca 'திலகுதிரு வாசகமு மொழிந்து பாரோர்
ர்‌ ொண்டு i றைகள்‌சும்‌
துதிப்‌ ்பநிறை கோவையார்த்‌ துறை
தொழுதுசிர மேற்க
ம்‌.
பழுதுபடா தெடுத்து ரைத்தவாதவூ ரன்பர்பதம்‌ பணிதல்‌ செய்வா
- வடுகநாதர்‌
்‌
 540
திருக்கூவப்‌ புராணம்‌
18, இன்பமாணிக்க வாசக னென்னுமோர்‌
மன்பெ ரும்பெய ரியாரும்‌ வழங்குறக்‌
தன்பெ யர்க்கொடை யோடுதரித்தபே
ரன்பன்‌ றன்னை யகத்து ஸிருத்துவாம்‌.
சிவப்பிரகாச சுவாமிகள்‌

சீகாளத்திப்‌ புராணம்‌
14. வஞ்சி நுண்ணிடை மால்வரை மங்கைபூண்‌
டுஞ்சு வெம்முலைத்‌ தொய்யி லெழுதுகைக்‌
கஞ்ச நோவக்‌ கடவு ளெழுதுமச்‌
செஞ்சு. வைத்தமி ழோனடி சேர்குவாம்‌.
௮ சிவப்பிரகாச சுவாமிகள்‌

காஞ்சிப்‌ புராணம்‌
15. பெருந்துறையிற்‌ சிவபெருமானருளுதலும்‌ பெருங்கருணைப்‌ பெற்றி
[தோக்கிக்‌
கரைந்து கரைந்திருகண்ணீர்‌ மழைவாரத்‌ துரியநிலை கடந்து போந்து
திருந்து பெருஞ்‌ சிவபோகக்‌ கொழுந்தேறல்‌ வாய்மடுத்துத்‌ தேக்கிச்‌
[செம்மாத்‌
திருந்தருளும்‌ பெருங்கீர்த்தி வாதஷூரடிகளடி யிணைகள்‌ போற்றி,
— சிவஞான முனிவர்‌
திருவானைக்காப்‌ புராணம்‌
16, உளத்திற்‌ றேக்கிய சிவானந்த வெள்ளமுட்‌ பொசிந்து -
வளத்திற்‌ றேக்கிய தெனவெயர்‌ பொடிப்பவான்‌ மடையாற்‌
களத்திற்‌ றேக்கிய தெனவிழி காலவன்‌ பிறைதாட்‌
Lor Shp றேக்கிய வாதவூடிகளைச்‌ சார்வாம்‌.
-- கச்சியப்ப முனிவர்‌
உறையூர்ப்‌ புராணம்‌
17. விதியநிதற்‌ கரியமுடி மண்கூடை சுமப்பநறு விரைப்பூஞ்‌ செல்வி
பதியறிதற்‌ கரியவடி மலர்வையைக்‌ கரை நாறப்‌ பாயதீஞ்சொற்‌
றுதியநிதற்‌ கரியபொரு எமைத்துருகி யுருகியுளஞ்‌ சொற்ற தேவைக்‌
கதியறிதற்கரிய யான்‌ முப்போது நினைந்து வினைகழித்துய்வேனே,
மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

திருக்குடந்தைப்‌ புராணம்‌
18, ஒவிகெழு குதிரைச்சென்னி யுவந்தினி தேறிவைகும்‌
வலிகெழு மெண்டோஎண்ணன்‌ மற்றதன்‌ முதுகிலேறிப்‌
பொலிகெழு மதுரைவீதி புகுந்துநன்‌ கியக்கக்கண்ட
கலிகெழு புகழ்சால்வாத வூரர்தாள்‌ கலந்து வாழ்வாம்‌
-- மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌
 541
மாயூரப்‌ புராணம்‌
19. பரமனைப்‌ புறந்தழீஇ முன்பாற்‌ சுவடுறுத்தாள்‌ போலா
துரவகந்‌ தழீ இயனனான்‌ மண்சுமந்துழன்‌ றடி' யொன்றேற்றுக்‌
கரவின்‌ மேல்‌ கீழ்பின்னென்னக்‌ கரைதரு மொருமுப்பாலுந்‌
திரமுறுசுவடு கொண்மார்‌ திகழ்ந்தவர்க்‌ கன்புசெய்வாம்‌.
- மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

திருத்துருத்தீப்‌ புராணம்‌
20, முழுதுல கவித்தை யென்னு மூடிருண்‌ முருங்கி மாயப்‌
பழுதக றவமென்‌ றோதும்‌ பைம்பொரு ளூடையர்‌ வாங்கி
யொழுகுதங்‌ காதிற்‌ கோப்ப வுயர்ந்தவா சகமென்றோதுஞ்‌
செழுமணி வாயாற்‌ கான்ற சிவயோ கியர்தாள்‌ போற்றி.
௭ மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

திருப்பெருந்துறைப்‌4 புராணம்‌
21. இந்திய மொன்றற்‌ காமண்‌ ணிடந்துபன்‌ னாண்மு யன்று
முந்திய பாதங்‌ காணா முகுந்தனே மாற வைந்து
நந்திய சிரத்தப்‌ பாத நகுகுருந்‌ தடிமேவப்பெற்‌
றுந்திய விறுமாப்‌ புற்றவொருவருக்‌ கன்பு செய்வாம்‌.
- மீனாட்சிசுந்தத்ம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

விளத்தொட்டிப்‌ புராணம்‌

22, கண்சுமந்‌ தருளுநெற்றிக்‌ கடவுளென்‌ றருளுமென்றே

எண்‌ சுமந்‌ தளவில்பாடு படுபவரேங்க வன்னான்‌
மண்சுமந்‌ தடியும்‌ பட்டு வடுப்படாத்‌ திருமேனிக்கட்‌
புண்சுமத்திடவும்‌ வாளாப்‌ பொலிந்திருந்தவரை யுள்வாம்‌.
மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

தனியூர்ப்‌ புராணம்‌
23. தேடிய மலரோன்‌ மாயோன்‌ செறிபெருஞ்‌ சமழ்ப்பின்‌ மூழ்க
நீடிய வடிநீள்‌வையை நிலந்திரித்‌ துழலக்‌ கொன்றை
கூடிய முடிமண்‌ கொண்ட கூடையுஞ்‌ சுமக்குமாறு
பாடிய பெருமான்‌ செம்பொற்‌ பாதமுட்‌ பதித்து வாழ்வாம்‌.
௮ மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌,

மண்ணிப்படிக்கரைப்‌ புராணம்‌

24. அளவரும்‌ வருத்த மெய்தி யனைவரு மடிமை யாகுநீ

தளவரும்‌ பனையமூரற்‌ றையலோர்‌ பாகன்‌ @Ger
வளவருங்‌ கூடைகட்டி மண்சுமந்தடியும்‌ பட்டுப்‌ .
பிளவரு மடிமை கொள்ளப்‌ பெற்றவர்க்‌ கடிமை செய்வாம்‌.
மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌,
 549
ஆற்றூர்ப்‌ புராணம்‌
25 உடையபொன்‌ னுடையதாக்கொண் டொளிரச்சூழ்ந்‌ தொருபான்‌ சன்‌ மம்‌
அடையவன்‌ சமழ்ப்புக்‌ கொள்ள வரசுபண்‌ டாரத்தேற்ற
உடையபொன்‌ னுடையா னுக்கே யொளிர்தரக்‌ கொடுத்தோர்சன்மம்‌
அடையவும்பெருத வள்ள லடிமலர்‌ முடிமேல்‌ வைப்பாம்‌.
_ மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

திருநாகைக்காரோணப்‌ புராணம்‌
26. எழுதிடும்வேலை பூமேலிருப்பவனி யற்றப்போக்கி
யெழுதுதலில்ல நூல்சொற்றினிதமர் தருமா தேவை
யெழுதெழுதெனப்‌ பல்பாச்சொழ்றியை தரப்பெயருமீற்றி
லெழுதிடச்செய்த கோமானிணையடி முடிமேல்‌ வைபாம்‌.
௮ மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

தீருவாரூர்த்தியாகராசலீலை
27. ஆசையடை யாவழுதி யாசையெலா மாசையுடை யார்க்குமோங்கு
மாசையிலஞ்‌ சூழ்புவிவா னாசையடை யார்க்குமுற வாரிவீசித்‌
தேசையுறு மணிவார்த்தைத்‌ துதிபலரு முயப்புரிந்து சிவான ந்தப்பே
ரோசையுறு கதியடைந்த வாதவூர்‌ வள்ளலடி யுள்ளங்‌ கொள்வாம்‌.
- மீனாட்சிசுந்தரம்‌ பிள்ளை அவர்கள்‌

பிற்சேர்க்கை ஈ.

அடிகளார்‌ திருவாசகப்‌ பதிகங்களை அருளியமுறை

(திருவாலவாயுடையார்‌ திருவிளையாடற்புரணம்‌ கூறுவது)

ஞானோபதேசஞ்சேய்த திருவிளையாடல்‌
1. குழுவி னோடு குருவை நினை ந்திணை
விழிக ளாறு பொழிய விழுந்தெழுந்‌
தழுது விம்மி யரற்றி யரற்றநிநின்‌
ரொழிவில்‌ வாசக மோதத்‌ தொடங்கினார்‌, (56)

2. மாறிநின்‌ றென்னை யென்னு மாறிலொண்‌ கோயிற்‌ பத்துத்‌

தேறஃவண்‌ புணர்ச்சிப்‌ பத்துச்‌ செத்திலாப்‌ பத்து மற்‌
மாறிய பிரார்த்த னைப்பத்‌ தாசைப்பத்‌ துயிரு ணிப்பத்‌ °
தேறிய புலம்பல்‌ வாழாப்‌ பத்தெண்ணப்‌ பத்த டுத்தார்‌. (87)
3. அரும்பெரு நகரி னிற்போந்‌ தவ்வயிற்‌ நிகழ்வ சண்டே .
பொருந்துமம்‌ மனையே சுண்ணங்‌ கோத்தும்பி புகழ்த்தெள்‌ ளேணந்
திருந்துபூ வல்லி யுந்தி தோணோக்கஞ்‌ சிறந்த பாவை
முரண்‌ ஈடி சதக மெய்யென்‌ றோதினா ரோதப்‌ புக்கார்‌, (58)
 543

வருந்தியுட னூணுறக்க மின்றி யாங்கண்‌ வாசகமோ

திடக்கேட்ட தொண்டரெஷலாம்‌
பொருந்தியதி சயித்‌ திவைமுன்‌ கேட்ட வல்ல புதுமையெனச்‌
சூழ்ந்திறைஞ்சிப்‌ போற்றல்‌ கண்டு
பெரும்புவி கொளவந்த பொருளளைத்தும்‌ பின்வருங்கா
ரியமொன்றும்‌ பாரா ராகிப்‌
பரிந்துகொளு மெனக்கொடுத்தார்‌ சிறிது நாளிற்‌ பாண்டியனஞ
ண்டுபொருண்‌ மாண்ட தாங்கே. (59)

. ஆதரித்‌ தடிய னேனை மாலழித்‌ தாண்டு கொண்ட

வேதநா யகற்குச்‌ சென்று விண்ணப்பஞ்‌ செய்வ லென்றாங்‌
கோதரும்‌ பெரிய செல்வ ரொப்பார்போ லச்சத்‌ தோடுஞ்‌
சோதியா லயத்துப்‌ புக்குத்‌ தொமுதுநின்‌ றழுது சொலவார்‌, , (64)

, போற்றியென்‌ வாழ்முத லேயென வெடுத்துப்‌

புலருமுன்‌ னினியவாசகத்‌
லேற்றுயர்‌ கொடியுடை யானையங்‌ குண isa een
யினியநற்‌ றுதிகளாற்‌ றுதிப்பச்‌
சாற்றருங்‌ கொடுந்துயர்‌ கூர்ந்தவர்‌ துயரந்‌
; ; தணித்திடு வானருள்‌ கூர்ந்து
தோற்றிய தவ்வுழி மேற்றிகழ்‌ விசும்பிற்‌ றுளங்கிட வுயர்திரு வாக்கு (67)

நரி குதிரையான திருவீளையாடல்‌

. ஆரிய மொழியு ளோரு மருத்தமிழ்ச்‌ செய்யு ளோருங்‌
காரிய முறைசெய்‌ வோரும்‌ யாவருங்‌ கசியச்‌ சொல்வார்‌
சோர்வறக்‌ குழைத்தா யென்றுஞ்‌ சோதியே சுடரே யென்றஞ்‌
சீரிய நாம மோதத்‌ தரித்திலர்‌ தேவர்தேவே. (10)

அட்கவர்‌ கொடுபோய்‌ நோவ வடிப்பதற்‌ கணையக்கண்டு

செங்கணீர்‌ வார வாரத்‌ திருமுகம்‌ வேர்ப்ப வேர்ப்ப
வங்கணன்‌ றனைநி னைந்தாங்‌ கடைக்கலப்‌ பத்து முன்னாத்‌
துங்கவா சகங்க ளோதத்‌ தொடங்கினார்‌ வடக்குநோக்கி. (24)

. துங்கவெம்‌ பரிமேற்‌ றோன்றுற்‌ சொக்கனைக்‌ கண்ட வீதி

மங்கையர்‌ சங்கி ழப்பார்‌ வண்டுகில்‌ சரிந்து நிற்பா
ரங்கமேற்‌ செம்பொன்‌ பூப்பா ரறிவுநா ணகல்௨ா ரெங்கும்‌ -
பொங்கிய பெருஞ்சூல்‌ கொள்வார்‌ புலம்புவார்‌ லீழ்லார்‌ சோர்வார்‌ (37)

10. அன்னவர்‌ புலம்பக்‌ கண்ட வாடல்சேர்‌ பாடலன்பர்‌

மின்னனார்தம்மை வேத மொழியரென்‌ றெடுத்து மெல்ல
வின்னிய லன்னேயென்று மென்றிசை படமு டித்துக்‌
கன்னல்சே ரன்சனப்‌ பத்தாங்‌ கோதினார்‌ களியிற்‌ கூடி. (99)

11, முன்னுறச்‌ சென்று பன்றி நேடுதாண்‌ முளரிகூடிப்‌

பின்னியன்‌ முனிவ ரங்கண்‌ பிடி த்தபத்‌ தெடுத்துப்‌ பாட
நின்னுடை நினைவுவந்து முடித்தன நேச மிக்க
நின்முனி யடிவி டென்று நயகா னருளிச்‌ செய்தான்‌. (99)
 க்கிக்‌
மண்சுமந்த தீருவிளையாடல்‌
12. பொறையகத்துடைய வேந்த னமைச்சரைப்‌ போக வேவி .
யறையகத்‌ தொழியாத்துன்பத்‌ தொடுபுகந்‌ தழுங்க விப்பான்‌
மறையகத்‌ தோரி ரும்பு தருமனத்‌ தேனை யென்று
சிறையகத்‌ தோதா முன்னஞ்‌ சிவனகத்‌ தருள்சு ரந்தான்‌. (௧)
18, வைத்தரு ணமச்சி வாய வாழ்கவென்‌ றெடுத்தாங்‌ கோதி
யுத்தமர்‌ போகக்‌ கண்ட வுவகைகூர்‌ செழியர்‌ கோமான்‌
பத்தியிற்‌ பின்‌ சென்றேத்திப்‌ பணிந்து நல்‌ விடையிற்‌ போந்து
சித்திர மண்ட பத்து விருந்தனன்‌ செயலை வாழ்த்தி. (48)
14. உத்தர கோச மங்கை கழுக்குன்றாங்‌ குருவங அண்டு
சித்திரக்‌ கோவை பாடித்‌ திலஷ்லையம்‌ பலத்து வாவென்‌ .
றத்தன்வா னத்து ரைப்பப்‌ போந்தருந்‌ தமிழ்கள்‌ பாடிப்‌
புத்தன்‌ வாதையும்வென்‌ நியாரும்‌ போற்றுபொற்‌ பதமடைந்தார்‌. (51)

திருவாதவூரர்‌ புராணம்‌ திருவப்பலச்‌ சருக்கம்‌

வெண்‌ பிறை முடித்த வேணி வீண்ணவனன்பி லாத
பண்பின ரெனினுந்‌ தன்னைப்‌ பாடினர்க்‌ கிரங்கு மென்றே
என்பெறு நமச்சிவாய வாழ்கவென றெடுத்து தாதன்‌
வண்பதம்‌ புகழ்ந்து ஞான வாசகம்‌ புகல லுற்றார்‌, (355)
இத்திறங்‌ கூறி யாங்கே புலம்பிநின்‌ நிரங்கு மெல்லை
நித்தனன்‌ றரைத்த நீர்மை நெஞ்சினு ணினைந்து பின்னர்‌
அத்தலத்‌ திழறைஞ்சி யெங்கோ னருட்பெரு விடைபெற்‌ றேகி
உத்தர கோச மங்கை யூரினிற்சென்று புக்கார்‌. (870)
. சடையவர்‌ கோயி லெய்தித்‌ தம்மைவந்‌ தடிமைகொண்ட
வடிவது காணா ராகி மயங்கிவெய்‌ துயிர்த்து வீழ்ந்து
விடுதிகொ லென்னை யென்று நீத்தல்வீண்‌ ணப்ப மென்னுந்‌
தொடைகெழு பாட லோதக்‌ காட்டினர்‌ தொல்லை மேனி. (871)
. வென்றிடுங்‌ கன்னி மேதிச்‌ சென்னிவிக்‌ கிரமன்‌ றன்னைக்‌
கொன்றதன்‌ பாவந்‌ தீரக்‌ குறித்திட வருள்வாய்‌ போற்றி
அன்றுவந்‌ தென்னை யாளு மணியணா மலையாய்‌ போற்றி
என்றுதம்‌ பரிவா லேத்தி யிறைஞ்சியங்‌ குறையு நாளில்‌. (383)
மாதர்கொண் மாதரெல்லா மார்கழித்‌ திங்க டன்னில்‌
ஆதிரை நாண்முன்‌ னீரைந்‌ தாகிய தினங்க டம்மின்‌
மேதகு மனைக டோறு மழைத்திருள்‌ விடிவதான
போதிவர்‌ தம்மிற்கூடிப்‌ புனற்றட மாடல்செய்வார்‌, (384)
அனனவ ரியல்பு கண்டா ராங்கவர்‌ புகன்ற தாக .
மன்னிய திருவெம்‌ பாவை வாசகம்பேசிப்‌ பின்னர்க்‌
கன்னியர்‌ பாடி யாடுங்‌ கவின்கொளம்‌ மனை கண்‌ டன்னார்‌
பன்னிய பாட லாக வம்மனைப்‌ பாடல்‌ செய்தார்‌. (385)
 545
வரத்தர விருந்த நாதன்‌ மல்ரடி வண்ங்கி நாகேச்‌
சுரந்தனி லிருந்த வண்ண றன்பத மிறைஞ்சி நீங்கித்‌
திருந்திய மறையோர்‌ வாழுந்‌ தில்லையம்‌ பலஞ்சூழ்‌ வீதி
பொருந்துழி யமிர்த மான வாசகம்‌ புகல லுற்ருர்‌. (405)
ஆடுமிக்‌ குலாநற்‌ றில்லை யாண்டவன்‌ றனைக்கொண்‌ டென்றும்‌
பாடலைப்‌ புகன்று கோயி லிருவகைப்பதிகங்‌ கூறி
நாடுமச்‌ சிவபு ராண மொழிந்தநல்‌ லகவன்‌ மூன்று
நீடுமெய்த்‌ தமிழு மன்பா லோதினர்‌ நீதி மிக்கார்‌. (406)
கைவளை சிலம்பச்‌ செம்பொற்‌ கிங்கிணி கறங்கச்‌ சூழ்ந்து
மைவளர்‌ குழன் மேல்‌ வண்டு மருண்டசை திரண்டு பாட
மெய்வியர்‌ வரும்ப வெம்போர்‌ விழிக்கயல்‌ புரட்டிஞாங்கர்‌
இவ்வகை தின்று சுண்ண மிடித்தனர்‌ மடந்தை நல்லார்‌: (407)
10. அத்திரு வனையார்‌ பாடல்‌ கேட்டவ ரிசைத்த தாக
மெய்த்தமி ழதனா னன்கு மிகுதிருச்‌ சுண்ண மோதி
மைத்திகழ்‌ காவி ஞரடு வருதலு மாங்கே பொய்தல்‌
தத்தமின்‌ முயலுங்‌ காதற்‌ சிறுமியர்‌ தம்மைக்‌ கண்டார்‌. (408)
11. கண்டபின்‌ வறிது கூறுங்‌ கட்டுரை சிறிது மற்றெம்‌
அண்டனை யுரைமி னீரென்‌ றவரவ ரைத்த, ore
எண்டரு திருத்தெள்‌ ளேணந்்‌ திருவுந்தி யெழிற்‌ ரோஹோக்கம்‌
பண்டிகழ்‌ திருப்பூ வல்லிப்‌ பாடல்பொன்‌ னூசல்‌ சொன்னார்‌. (409)
12. ஆங்கொரு சிறுமி தன்சீ ரன்னையை நோக்கிக்‌ கூறுந்‌
தாங்கிசை மொழியே யாகத்‌ தகுமவை யீரைந்‌ தோதி
ஞாங்கரின்‌ முரலுந்தும்பி தன்னையு நயந்து நாதன்‌ (410)
பூங்கழல்‌ வழுத்து கென்று புனிதர்கோத்‌ தும்பி சொன்னார்‌.

13. பொங்கரி னிடையே வாழும்‌ பொற்பிளங்‌ குயிலே கூவி

இங்கழை யெம்பி ரானை யென்பதுங்‌ கிளியை நோக்கித்‌
ந்
திங்களஞ்‌ சடையான்‌ பாதஞ்‌ செப்பெனத்‌ தசாங்க மென்னு. (414)
தங்கிசைத்‌ தமிழுஞ்‌ சொன்னார்‌ தன்‌ நிக ரொருவ ரில்லார்‌
்‌
14, மண்ணிடத்‌ தெம்மை யாண்டவடிவினை யன்றி மற்றோர ே மென்றும்‌
அண்ணலைக்‌ கடவு ளென்பார்க்‌ கஞ்சுதும்‌ வினைய
சாலை |
பண்ணுறச்‌ சிறந்தபாடல்‌ பகர்ந்துநற்‌ பன்ன (412)
மை மிக்கார்‌.
ஒண்ணாகர்ப்‌ புறம்பு செய்தாங்‌ கிருந்தன ர௬ுண்

புத்தரை வாதில்‌ வென்ற சருக்கம்‌

15. பற்று நன்குண ராதபுத்தர்‌ பகர்ந்த தர்க்க மவைக்
கெலாம்‌
கற்று ணர்ந்தவர்‌ போலமன்னிய கன்னி மாறுரை கூறினாள்‌
மகிழ்ச்சியால்‌
மற்று மங்கையர்‌ சாழலாம்விளை யாட லாக ார்‌. (500)
ரோதின
உற்ற தன்பொரு டன்னைவாசக மாக வுண்மைய
 546
திருவடி பெற்ற சருக்கம்‌
16. ஆடல்வெம்‌ படையி னாட்சி யெழுச்சியோ டச்சோவென்னும்‌
பாடலுந்‌ தெய்வ லோக யாத்திரைப்‌ பத்து மோதித்‌
தேடலுந்‌ திகைப்பு மீளத்தெளிதலுஞ்‌ சிறுமை கொண்டு
வாடலுங்‌ களிப்பு மில்லா மன்பெரு வாழ்வி லானார்‌. (512)
17. தேக்கிய வருளு மன்புஞ்‌ சிறந்தவ ரெல்லாஞ்‌ சொல்லும்‌
" வாக்கினி லொருவன்‌ சென்று மலர்கொடி வணக்கஞ்செய்து
பூக்கமழ்‌ சடையோன்‌ வைத்த புத்தகந்‌ தன்னைச்‌ சேமம்‌
நீக்கின னோதி னான்முன்‌ னீதிகொ ளகவனான்கும்‌. (530)
18. திருச்சதக முதலாகச்‌ சிறந்ததமி ழறுநூறும்‌
விரித்தகலப்‌ பொருட்கோவை விளங்கவொரு நானூறும்‌
உரைத்தனன்‌ பின்‌ முடிந்தவிடத்‌ துயர்வாத ஷூரன்‌ மொழி
தரித்தெழுது மம்பலவ னெழுத்தென்று சாற்றினான்‌. (531)

திருப்பெருந்துறைப்‌ புராணம்‌

தில்லையையடைந்த படலம்‌

1. யாவருங்‌ காணு மாறே துறவுகொண்‌ டெழுந்த வையர்‌

தாவருஞ்‌ சுந்த ரேசர்‌ சந்நிதி முன்னந்‌ தாழ்ந்து
மேவரும பெருந்து றைப்பான்‌ மேவினர்‌ குருந்த நீழ
லோவருங்‌ குரவற்‌ காணா ரொய்யெனப்‌ பதைத்து வீழ்ந்தார்‌. (2)
5, பிறைமுடிக்‌ கணிந்தவேணிப்‌ பிஞ்ஞக ரன்பு சாலாக்‌
குறையுடை யாரும்‌ பாடிற்‌ கொண்டருள்‌ சுரத்தலெண்‌ ணி
மறைபுகழ்‌ நமச்சி வாய வாழ்கவென்‌ றெடுத்துக்‌ கொண்டு
முறைபெரு கன்பு பொங்க வாசகமொழிய லுற்ருர்‌. (4)
3. அண்ணல்வந்‌ தருளை நல்கு மற்புத மறியே னென்று
மெண்ணரு மதிச யங்கண்‌ டாமென்று மெனது நெஞ்சந்‌
திண்ணறக்‌ குழைத்தா யென்றுஞ்‌ சென்னிமன்‌ னுந்தா ளென்று
மொண்ணல னின்னை க்‌ காண்ட லுறவாசைப்‌ பட்டே னென்றும்‌. (5)
உய்தரேன்‌ வாழே னென்று முன்னடைக்‌ கலமே யென்றுஞ்‌
செய்வதொன்‌ றறியே னாயேன்‌ செத்திலே னாவா வென்றும்‌ '
பொய்யமை யாத நின்றாள்‌ புணருநா ளெத்நா ளென்று
மெய்துமா றழைக்கினீய தெந்துவென்‌ றருளா யென்றும்‌, (6)
 547
திகழ்திரு வார்த்தையெண்ணந்‌ திருப்பள்ளி யெழுச்சி யாதி
நிகழிவை பலவும்பாடி நெஞ்சதெக்‌ குருகி நிற்கப்‌
புகழ்பர னடியார்சூழ்ந்து போற்றவெள்‌ விடைமேற்‌ றோன்றி
யிகழ்வரு மழனீர்‌ நாப்ப ணழலெழ வெண்ணி னாரால்‌. (7)
முதுகிரி வெண்ணெய்‌ நல்லூர்‌ மொய்புக ழதிகை நாளும்‌
பதுமமே லிருப்பான்‌ போற்றும்‌ பாதிரிப்‌ புலியூராதி
கதுமெனக்‌ கண்டு போற்றிக்‌ கைகுவித்‌ திறைஞ்சிச்‌ சென்றார்‌
புதுமதி முடித்தா ரேயாய்ப்‌ பொலியண்ணா மலையின்‌ மாதோ. (13)
ஆவயிற்‌ நிருவெம்‌ பாவை யம்மானை யருளிச்‌ செய்து
தூவயிற்‌ சூலத்‌ தார்முற்‌ றோற்றிய கோலங்‌ காட்ட
நாவயிற்‌ புகழ்ந்து போற்றி நலமலி தொண்ட நாட்டிற்‌
சேவயிற்‌ பொலிவார்‌ மன்னுந்‌ திருவேகாம்‌ பரம்ப ணிந்து (14)
காமரு மந்நாட்‌ டுள்ள காளத்தி யாதி யாய
தேமருங்‌ கொன்றை யார்தந்‌ தலமெலாஞ்‌ சென்று போற்றிப்‌
பூமருங்‌ கழுக்குன்‌ ஐத்திற்‌ புகுந்தருட்‌ குரவன்‌ கோலந்‌
தாமரும்‌ படிநேர்‌ கண்டு தண்டமிழ்‌ மணக்கப்‌ பாடி. (15)
ஆண்டவர்‌ தில்லை வாவென்‌ றருளிய துறதி cor pS!
பூண்டபல்‌ கானுங்‌ குன்றும்பொருபுன னதியு நீத்துச்‌
சேண்டலம்‌ பொலியா நிற்குத்‌ திருச்சிற்றம்‌ பலம்பு குந்து
காண்டல்பெற்‌ றடங்கா வன்பிற்‌ கண்டபத்‌ தருளிச்‌ செய்து, (16)
10. திருக்குலாப்‌ பத்துங்‌ கோயிற்‌ நிருப்பதி கம்மி ரண்டு
மருக்குலா மகவன்‌ மூன்றும்‌ வண்பொற்சுண்‌ ணந்தெள்‌ ளேண
மிருக்குலா வுந்தியார்தோ ணோக்கம்பூ வல்லி யின்னுங்‌ .
குருக்குலாந்‌ திருப்பொன்‌ னூசல்‌ கோத்தும்பி யன்னைப்‌ பத்து. (17)
11. கூவிய குயிற்பத்‌ தச்சப்‌ பத்துக்கோ தறுத சாங்க
மேவிய விவைகள்‌ பாடி விடாத நன்‌ னடனம்‌ போற்றிப்‌
பாவிய பலரும்‌ போற்றப்‌ பண்புசா லத்த லத்தே
பூவியல்‌ பன்ன சாலை யொன்றதிற்‌ போந்தி ருப்பார்‌. (18)
12. ்‌
அறிவிலாப்‌ புத்தர்‌ முன்ன மறைசில நிந்தை யெல்லாஞள்‌
செறிதர வினாவ வந்தச்‌ செழுங்கொடி விடைகொடுத்தா
மறிதர மூகைதீர்ந்த வாதொரீஇ மகிழ்ந்தார்‌ யாரு
முறிவிலாச்‌ சாழ லாலவ்‌ வினாவிடை மொழிந்தா ரையர்‌. (47)
548

பிற்சேர்க்கை உ.

திருவாவடுதுறையாதீனத்து வித்துவான்‌
தாண்டவராய சுவாமிகள்‌
இயற்றியது.

நேநரிசையாசிரியப்பா

நிலமகண்‌ முகத்தி னிலவுறு மியாணர்த்‌

திலகமென்‌ றுரைக்குந்‌ தென்னா டதனிற்‌
சீர்மலி புகலிச்‌ சிவபிரா னருளா
லேர்மவி சிவையி னிணைமுலைப்‌ பாலெனும்‌
பரஞா னந்தனைப்‌ பரிவொடும்‌ பருகி
யுரவுநீர்‌ ஞால முஞற்றிய தவத்தாற்‌ |
ரோடெழுவாயிற்‌ ரோன்றுபு துலங்கும்‌
பீடுசால்‌ பதிசப்‌ பெயர்பெற வுமிழ்ந்த
ஞானசம்‌ பந்த நற்றமிழ்ப்‌ பெருமா
னீனசம்‌ பந்த ‌
விருட்சமண் பொருட்டா
லருடிருப்‌ பாசுர வருந்தமிழ்‌ மறையினைத்‌
தெருள்படப்‌ பயின்று தெய்வவை திகமுஞ்‌
சைவமு முலகிற்‌ றழைந்திட நிறுத்த
வையைவார்‌ நதிசூழ்‌ வாத வூரின்‌
மறையவர்‌ குலத்திலா மாத்தியர்‌ மரபி
விறையவனருளென வெழில்பெறத்‌ தோன்றி
வளர்தரத்‌ தாதையார்‌ வாத ஷஹூனென்‌
றுளமகிழ்‌ சிறப்பா ணனுதவுமொண்‌ பெயருறநீஇ
வேத மாகமம்‌ வேறுமற்‌ றுளன்ள
வோதுநூற்‌ பகுதியு முளங்கொளக்‌ கற்று
வாழுதாட்‌ கூடன்‌ மன்னரி மருத்தனப்‌
Puss விளித்துப்‌ புகன்முதலமைச்சுந்‌
'தன்னவன்‌ பிரம ராயனென்‌ சிறப்பு
மன்னபிதானமும்‌ வழங்குறப்‌ பெற்றவ்‌
வண்ணலுக்‌ கென்று மணிமணிக்‌ கவசமுங்‌
கண்ணுமென்‌ றுரைப்பக்‌ காரியம்‌ புரிந்து
வதியுகாணாடுறும்‌ வளர்சிவ புண்ணியப்‌
பா னாந்‌ ய்மை புந்தியிற்‌ பொருந்
நிகில யாமையி நடக ர்‌ யன விட்‌
டலைவுறும்‌ பிறவியி னருந்துயர்க்‌ கஞ்சி
வீடு பேற்றின்‌ மிகவிருப்‌ பினாராய்க்‌
கூடுமெய்‌ யடியார்‌ குழாத்தொடுங்‌ குலாவிச்‌
சிந்தையைச்‌ சிவபிரான்‌ நிருவடிக்‌ கமைத்துத்‌
தந்தொழி லுங்கொடு சாரவோர்‌ ஞான்று
குண திசைக்‌ கலித்துறை குதிரைகள்‌ குறுகலை
மணம்விரி தண்டார்‌ மன்னவன்‌ தெரிந்தெம்‌
 649
பொன்னறை திறந்து பொருள்பல கவர்ந்துபோய்க்‌
கொண்பரி வாங்கிக்‌ கொணர்கெனக்‌ கூறி
விடைதரப்‌ பொருளொடும்‌ விமலனை வணங்கி
நடைகொடு வருமிவர்‌ நடைமுக லனைத்தும்‌
பரசிவன்‌ நிருவுளம்‌ பற்றியோர்‌ பனவக்‌
குரவனாய்ப்‌ பெருந்துறைக்‌ குருந்தடி நீழவிற்‌
போற்றிமா ணவர்குழாம்‌ புடையுற நாப்பன்‌
வீற்றிருந்தருளவவ்‌ வியனக ரணமி
யாலயம்‌ புகுந்தன்‌ பால்வலம்‌ வருவார்‌
கோலமார்‌ குருந்துறை குருமணி தன்னைக்‌
கண்டுள முருகிக்‌ கண்ணீர்‌ பெருகித்‌
தெண்டனிட்‌ டெழுந்து சிவதே சிகனே
யடிய னேனையு மாண்டருள்‌ செய்கென
முடிமிசை யஞ்சலி முகிழ்த்து நின்‌ நிரப்ப
வேதியர்‌ மலபரி பாக விளைவினை
யாதிதே சிகனறிந்‌ தியாக்கையா நயிர்பொருண்‌
மூன்றையும்‌ புனலொடு முளரியங்‌ கரத்தா
லேன்றருட்‌ கண்ணா லிருண்மல மகந்றிச்‌
சென்னிமேற்‌ செங்கரஞ்‌ சேர்த்தியைத்‌ தெழுத்தான்‌
மன்னிய பாச வலிகெடுத்‌ தின்பப்‌
பூரண வடிவம்‌ புரிந்தவப்‌ போதுபே
சாரண மறியா வருட்டே சிகனை
மாணிக்க நிகர்க்கு மதுரவா சகத்தாற்‌
பேணிப்‌ பரவப்‌ பிரானனி மகிழ்ந்தவ்‌
வாசில்கா ரணத்தா லமலமா ணிக்க
வாசுகனெனப்பெயர்‌ வழங்கினன்‌ மறைதலும்‌
வியத்துபின்‌ றெளிந்தவ்‌ விரிபபொரு ளனைத்து
நயந்தா னாலய நற்பணி தனக்கு
மணிவிழா விற்குமர்ச்சனைக்குமங்‌ கணன் கண்‌
மணிகொண்மெய்‌ யடியார்‌ மாண்பூசனைக்கு
மமைத்தரு ள.ந்த வாரிய னடிக
டமைப்பணிந்‌ தங்ஙனஞ்‌ சார்ந்தன ரிருப்ப
வழுதியீ தறிந்து வ௱வழைத்‌ தெம்பொருண்‌ .
முழுதுமீ யலதுமா முறையினிஜ்‌ கொணர்தியென்‌
றஐண்டரு மஞ்ச வல்லல்செய்‌ மல்லராற்‌
றண்டனை செய்வது சகிக்கிலனாகிக்‌
கூடலங்‌ கோளரி குதிரையாக்‌ கியதிரு
வாடலா திகளாலர சனைத்‌ தெருட்டத்‌
தெருண்டவவ்‌ வரசனிச்‌ சிவனடியாரை .
மருண்டபுன்‌ மதியான்‌ வருத்தின னெனவவ்‌
வன்பரை யடைவுற்‌ றடிகளிற்‌ பணிந்தே
யென்பிழை பொறுத்தருள்‌ வீரென்‌ இிரப்ப
வகமகிழ்தி தன்பரவ்‌ வரசனுக்‌ கலகில
முகமனன்‌ குரைத்து முளைமதி முடியோன்‌
சன்னிதி சார்ந்து தாழ்ந்துபின்‌ புறம்போத்‌
தென்னிதி யேயெனெ வெய்துபாண்‌ டியை
நிற்கப்‌ பணித்து நின்மல மாக்கிய
வற்களத்‌ தைய ரமர்பெருத்‌ துறையை
550
யடைந்துமழுன்‌ போல வாரியற்‌ காணவுள்‌
ளுடைந்துநைந்‌ துருகி யுலப்பில்பே ரன்பாற்‌
பற்பல விதமாப்‌ பாமாலைகள்‌ புனைந்‌
தற்புதன்‌ சேவடிக்‌ கணிந்தவ ணிருப்பத்‌
தில்லையில்‌ வருகெனச்‌ சிவபர னருளலு
மொல்லையி லிறைஞ்சி யுதனினீங்‌ கியாறு
செல்வுழிச்‌ சிற்சில சிவநகர்‌ துதித்துப்‌ ~
பல்வளம்‌ படைத்த பரமா காய
புண்ட ரீக புரந்தனிற்‌ பொருத்தி
யண்டர்தம்‌ பெருமா னருணடங்‌ கும்பிட்‌
டாரா வன்பி னருட்டுதியியற்றிச்‌
சீரார்‌ சிவேயோ கினிற்சிறத்‌ திருப்ப
மணிமதிற்‌ கூடலில்‌ வளர்தமிழ்ச்‌ சங்கத்‌
்‌ தணிமுதற்‌ புலவனா யமர்தரும்போது
கூறரு மின்பொருட்‌ கூறிறத்‌ திடுதலின்‌
மாறனும்‌ புலவரு மயங்குறு காலை
யிறையனா ரகப்பொரு ளெனப்படும்‌ பனுவலை
முறைமையின்‌ மொழிந்த முதிர்திரு வாக்கா
லைந்திணைக்கோவை யலங்கரித்துரையெனச்‌
சுந்தரத்‌ தாண்டவத்‌ தோன்றலார்‌ பணிப்பக்‌
கருணையை யுன்னிக்‌ கணக்கில்பே ரின்பப்‌
பொருணயந்தழுவிப்‌ புளனிதநல்‌ வாக்காற்‌
றிருக்கோவை யுள்ளிடுந்‌ தேவரும்‌ பரவத்‌
திருக்கோவை யாரினச்‌ செப்பின ரஃதை
யிருக்கினுஞ்‌ சிறந்ததா வேற்றெம்‌ பெருமான்‌
றிருக்கரங்‌ கொண்டு தீட்டியதன்‌ றியு
மழகிய திருச்சிற்‌ றம்பல முடையா
னெழுதிய தெனநெட்‌ டெழுத்துமிட்‌ டருளினன்‌