Krążowniki projektu 68

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krążowniki projektu 68
Ilustracja
Kraj budowy

 ZSRR

Użytkownicy

 MW ZSRR

Stocznia

Stocznia Marynarki w Mikołajowie,
Stocznia Bałtycka w Leningradzie,
Stocznia Admiralicji w Leningradzie

Wejście do służby

1950

Planowane okręty

7

Zbudowane okręty

5

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

11 300 ton (standardowa)
14 300 ton (pełna)

Długość

201 m

Szerokość

19,7 m

Zanurzenie

6,4 m

Napęd

2 turbiny parowe, moc łączna: 124 000 KM

Prędkość

33 węzłów

Zasięg

7000 mil przy prędkości 19 węzłów

Załoga

840

Uzbrojenie

12 dział 152 mm (4 x III)
8 dział plot. 100 mm (4 x II)
28 działka plot. 37 mm (14 x II)
miny morskie

Opancerzenie

burty do 100 mm
pokład 50 mm
wieże 150 mm

Krążowniki projektu 68radzieckie krążowniki lekkie z okresu zimnej wojny. W kodzie NATO znane pod oznaczeniem Chapayev. Budowa siedmiu okrętów rozpoczęła się w 1939 roku. Dwa okręty znajdujące się w budowie zostały zniszczone przez siły niemieckie w zajętych ukraińskich stoczniach. Budowę pięciu okrętów dokończono po zakończeniu II wojny światowej. Weszły do służby w 1950 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Bazując na projekcie krążowników typu Kirow w połowie lat 30. XX wieku radzieccy konstruktorzy opracowali nowy typ krążowników lekkich. Od poprzedników różniły się powiększonymi wymiarami i wypornością. Zamiast 9 dział kalibru 180 mm, zdecydowano się wyposażyć nowe okręty w 12 dział 152 mm. W 1939 roku w związku ze wzrostem napięcia w stosunkach międzynarodowych i wybuchem II wojny światowej rozpoczęto budowę 7 okrętów tego typu w stoczniach bałtyckich i czarnomorskich[1]. Złożono zamówienie na kolejne 4 okręty, planowano także zbudowanie dodatkowych 6. Oddziały niemieckie po zajęciu Ukrainy złomowały dwa znajdujące się na pochylniach okręty.

Po zakończeniu II wojny światowej podjęto prace nad dokończeniem pięciu budowanych okrętów. W ich konstrukcji wprowadzono liczne zmiany związane z najnowszymi trendami w dziedzinie budownictwa okrętowego. Zrezygnowano z uzbrojenia torpedowego i wodnosamolotu, zamontowano najnowsze wyposażenie radiolokacyjne i łącznościowe. Tak zmienione okręty otrzymały oznaczenie Projekt 68K. Jako pierwszy do służby wszedł „Żelezniakow”, 19 kwietnia 1950 roku.

Zbudowane okręty[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Stocznia Rozpoczęcie budowy Wodowanie Wejście do służby Flota Wycofanie ze służby
Frunze Stocznia Marynarki w Mikołajowie 29 sierpnia 1939 31 grudnia 1940 15 grudnia 1950 Flota Czarnomorska 1960
Kujbyszew Stocznia Marynarki w Mikołajowie 31 sierpnia 1939 31 stycznia 1941 20 kwietnia 1950 Flota Czarnomorska 1965
Czkałow Stocznia Bałtycka w Leningradzie 31 sierpnia 1939 25 października 1947 1 listopada 1950 Flota Bałtycka 1981
Czapajew Stocznia Bałtycka w Leningradzie 8 października 1939 28 kwietnia 1946 16 maja 1950 FB, od 1951 Flota Północna 1960
Żelezniakow Stocznia Admiralicji w Leningradzie 31 października 1939 25 czerwca 1941 19 kwietnia 1950 FB, od 1951 FPłn, od 1968 FB 1976

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Project 68k. russian-ships.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-30)]. (ang.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]