Nadiya Momand vatani Afg'onistonda huquq o'qir ekan, jurnalistlik ham qilar edi. Kelajagini u yerda ko'rar edi, xususan Nangarhor viloyatida.
Hozir esa hayot mutlaq o'zgargan.
Tolibon hokimiyatga qaytishi bilan qizlar uchun universitetlar yopildi.
"O'qishim shu bilan bitdi, tugadi. Istiqbol men uchun jurnalistika va advokatura edi. Tolibon bu orzularimni chilparchin qildi", - deydi Nadiya.
Orzular u yoqda tursin, joni xavf ostida qoldi.
"Menga ikki bor hujum qilishdi. O'ldiramiz seni, deyishdi. Hamkasmlarimni o'ldirishdi, men omon qoldim".
Nadiya hozirda Pokistonda qochqin. Millionlab afg'onlar taqdiri shunday. 20 yoshli qiz qo'shni davlatda vaqtincha sig'indi.
Toliblar zulmidan qochganlar ko'p, jumladan jurnalistlar va boshqa mutaxassislar. Ayollar afg'on mediasining salmoqli qismi edi, endilikda 80 foizdan oshig'i uni tark etishga majbur bo'lgan.
"Eron singari Afg'onistonda ham xotin-qizlar doimiy nishonda. Ularning erkin yashashiga yo'l berilmaydi. Jurnalistikada-ku, ularga aslo toqat qilinmaydi", - deydi Eliza Munoz, tadqiqotchi.
Ayollar faqat diniy targ'ibot bilan shug'ullanishi mumkin, deydi toliblar.
"Enikass" telekanalida Nadiya kundalik yangiliklarni yoritar edi, ko'ngilochar dasturlar ham tayyorlardi. Toliblarni ularni to'xtatdi.
"Jurnalistika degan soha yo'q bugun. Har kuni yangi bir taqiq, cheklov. Mediada hech kim qolmadi hisob. Chiqib ketishga majbur bo'lishmoqda, chunki biror imkon qolmadi", - deydi u.
Nadiya va akasi Pokistonda yashash uchun ruxsat olgan. Ko'plab afg'onlar u yerdan hozir haydalmoqda. Yurtdoshlar boshqa o'lkalardan madad so'ramoqda, ammo eshiklar yopiq.
"Xotirjam emasmiz. Bu yerda ham taskin yo'q. Qayga boramiz?"
Lekin Nadiya umidni boy bermagan. U singari yoshlarni quvvatlaydigan tomonlar borligini biladi. Maqsadlar aslida oddiy, deydi u, o'qish, ishlash, normal insondek hayot kechirish.
